Page:Ruize-rijmen 1922.pdf/189

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page does not need to be proofread.

178 zeggen hem: Thisbe is dood! — Heeft het leven voor hem nu nog waarde? Neen. Hij doorsteekt met het staal zich de borst i n die droevigste stonde, rukt het weer uit, en een straal spuit omhoog uit de kokende wonde. Thisbe, verheugd, dat het lot haar den dood der verscheuring bespaarde, sluipt, nog bedeesd, uit den grot ziet den bloedigen jongling ter aarde... werpt zich op 't lijk met een gil heft den dolk op, en rukt zich de tressen — „Boom!" krijt zij, „gij, die daar stil, overladen met sneeuwwitte bessen, staat, als getuige der smart, moog' uw vrucht, als een blijk onzer pijnen, voortaan in t klaaglijke zwart van den rouw voor de menschheid verschijnen!" 't Boezemblank bloedig bespet, zinkt zij neer, zich uit liefde vermoordend. Dat was haar laatste gebed — en genadige goden verhoorden 't. Als je knus moerbeien eet, zal je meestal wel ver van de smart zijn; toch is het goed dat je weet hoe het komt, dat die vruchten zoo zwart zijn. 8. PHILEMON E N BAUCIS. Jupiter — alias Zeus — met god Hermes, vermomd als mortalen, zochten een veilig tehuis op een zwerftocht door Phrygië's dalen. Iedere deur was op slot; zij beproefden aan honderden huizen — overal vingen zij bot, tot zij klopten aan 't kleinste der kluizen. Daar, voor zijn jaren nog vlug, woont Philemon, de grijsaard, en Baucis, grauw, en gebogen van rug, dus je hoeft niet te vragen hoe oud z' is!