துன்பமுண்டென மகளை நோக்கி மனமயங்காதே மண்ணின் மாதர்க்கணியாகிய கண்ணகியுந்தான் காண வாயர்பாடியிலெருமன் றத்து மாயவனுடன் றன்முனாடிய பாலசரிதை நாடகங்களில் வேனெடுங்கட்பிஞ்ஞை யோடாடியகுரவை யாடுதும்யா மென்றாள் கறவைகன்று துயா நீங்குகவெனவே.-Sil.
(2) இவ்வூர் உப்பூரிகுடி கிழார் மகனாவான் உருத்திர சன்மனென்பான், பைங்கண்ணன் புன்மயிரன் ஐயாட்டைப்பிராயத் தான் ஒரு மூங்கைப்பிள்ளையுளன் ; அவனை யன்னனென்றிகழாது கொடுபோந்து ஆசனமேலிரீக் கீழிருந்து சூத்திரப் பொருளுரைத்தாற் கண்ணீர் வார்ந்து மெய்ம்மயிர் சிலிர்க்கும் மெய்யாயின உரைக்கேட்டவிடத்து.-Agap.
Till we come to the exegetic period we can scarcely hear of any prose work. The Jains and the Brahman Vaishnavas had some of their Puranas and religious works translated or written in prose ; but they were purely sectarian and in a composite or Sanskrit-Tamil style. And in strange contrast to it the commentaries of Gunasagara, Nachchinarkiniyar or Adiyarkunallar were written in chaste Tamil. We give below two extracts from these works :—
(1) கந்யகாயோக்யனாகிய பர்த்தா ஸஹஸ்ர கூடஜின பவனத்தை யடைதலும் சம்பகவிகாசமும் கோகில கோலாஹலமும் தடாகபூர்ணமும் தத்க தகுமுதவிகாசமும் மதுகரசஞ்சாரமும் கோபுரகவாடவிகடனமு மாகிய அதிசயங்களுளவாகுமென்று ஆதேசித்தனர்.--Chi 1 p. 27.
(2) பும்ஸ்பர்சக்லேச ஸம்பாவனா கந்தவிதுரமாய் ப்ரத்ய க்ஷாதி ப்ரமாண விலக்ஷணமாயிருந்துள்ள நிகில வேத ஜாதத்துக்கும் வேதோப ப்ரம்மணங்களான ஸ்ம்ருதி திஹாஸ புராணங்களுக்கும் க்ருத்யம் ஸகல ஸம்சாரி சேதனர்க்கும் தத்வஞானத்தை ஜனிப்பிக்கை .-Tat. Sekh.
