Septuagint (Brenton 1879)/Kings I
Jump to navigation
Jump to search
For other versions of this work, see 1 Samuel (Bible).
Chapter 1[edit]
| 1There was a man of Armathaim Sipha, of mount Ephraim, and his name was Helkana, a son of Jeremeel the son of Elias the son of Thoke, in Nasib Ephraim. | και εγένετο άνθρωπος εις εξ Αρμαθαϊμ Σοφίμ εξ όρους Εφραϊμ και όνομα αυτώ Ελκανά υιός Ιεροάμ υιόυ Ηλιού υιόυ Θωκέ υιόυ Σωφ εξ όρους Εφραϊμ |
| 2And he had two wives; the name of the one was Anna, and the name of the second Phennana. And Phennana had children, but Anna had no child. | και τούτω δύο γυναίκες όνομα τη μία Άννα και όνομα τη δευτέρα Φεννάνα και ην τη Φεννάνα παιδία και τη Άννη ουκ ην παιδίον |
| 3And the man went up from year to year from his city, from Armathaim, to worship and sacrifice to the Lord God of Sabaoth at Selom: and there were Heli and his two sons Ophni and Phinees, the priests of the Lord. | και ανέβαινεν ο άνθρωπος εκείνος εξ ημερών εις ημέρας εκ πόλεως αυτού εξ Αρμαθαϊμ προσκυνείν και θύειν τω κυρίω Σαβαώθ εν Συλώ και εκεί ην Ηλί και οι δύο υιοί αυτού Οφνί και Φινεές ιερείς του κυρίου |
| 4And the day came, and Helkana sacrificed, and gave portions to his wife Phennana and her children. | και εγένετο ημέρα και έθυσεν Ελκανά και έδωκε τη Φεννάνα γυναικί αυτού και πάσι τοις υιοίς αυτής και ταις θυγατράσιν αυτής μερίδας |
| 5And to Anna he gave a prime portion, because she had no child, only Helkana loved Anna more than the other; but the Lord had closed her womb. | και τη Άννη έδωκε μερίδα μίαν ότι ουκ ην αυτή παιδίον πλην ότι την Άνναν ηγάπα Ελκανά υπέρ Πεννάναν και κύριος απέκλεισε τα περί την μήτραν αυτής |
| 6For the Lord gave her no child in her affliction, and according to the despondency of her affliction; and she was dispirited on this account, that the Lord shut up her womb so as not to give her a child. | και παρώργισεν αυτήν η αντίζηλος αυτής και γε παροργισμώ διά το εξουθενείν αυτήν ότι συνέκλεισε κύριος τα περί την μήτραν αυτής του μη δούναι αυτή παιδίον |
| 7So she did year by year, in going up to the house of the Lord; and she was dispirited, and wept, and did not eat. | ούτως εποίει ενιαυτόν κατ΄ ενιαυτόν εν τω αναβαίνειν αυτήν εις οίκον κυρίου και ηθύμει και έκλαιε και ουκ ήσθιε |
| 8And Helkana her husband said to her, Anna: and she said to him, Here am I, my lord: and he said to her, What ails thee that thou weepest? and why dost thou not eat? and why does thy heart smite thee? am I not better to thee than ten children? | και είπεν αυτή Ελκανά ο ανήρ αυτής Άννα τι έστι σοι ότι κλαίεις και ινατί ουκ εσθίεις και ινατί τύπτει σε η καρδία σου ουκ αγαθός εγώ σοι υπέρ δέκα τέκνα |
| 9And Anna rose up after they had eaten in Selom, and stood before the Lord: and Heli the priest was on a seat by the threshold of the temple of the Lord. | και ανέστη Άννα μετά το φαγείν αυτούς εν Συλώ και μετά το πιείν και Ηλί ο ιερεύς εκάθητο επί του δίφρου επί των φλιών ναού κυρίου |
| 10And she was very much grieved in spirit, and prayed to the Lord, and wept abundantly. | και αυτή κατώδυνος ψυχή και προσηύξατο προς κύριον και κλαίουσα έκλαυσε |
| 11And she vowed a vow to the Lord, saying, O Lord God of Sabaoth, if thou welt indeed look upon the humiliation of thine handmaid, and remember me, and give to thine handmaid a man-child, then will I indeed dedicate him to thee till the day of his death; and he shall drink no wine nor strong drink, and no razor shall come upon his head. | και ηύξατο ευχήν λέγουσα κύριε Σαβαώθ εάν επιβλέπων επιβλέψης επί την ταπείνωσιν της δούλης σου και μνησθής μου και μη επιλάθη της δούλης σου και δως τη δούλη σου σπέρμα άνδρας και δώσω αυτόν ενώπιόν σου δοτόν έως ημέρας θανάτου αυτού και σίδηρος ουκ αναβήσεται επί την κεφαλήν αυτού |
| 12And it came to pass, while she was long praying before the Lord, that Heli the priest marked her mouth. | και εγένετο ότε επλήθυνε προσευχομένη ενώπιον κυρίου και Ηλί ο ιερεύς εφύλαξε το στόμα αυτής |
| 13And she was speaking in her heart, and her lips moved, but her voice was not heard: and Heli accounted her a drunken woman. | και αυτή ελάλει εν τη καρδία αυτής και τα χείλη αυτής εκινείτο και φωνή αυτής ουκ ηκούετο και ελογίσατο αυτήν Ηλί εις μεθύουσαν |
| 14And the servant of Heli said to her, How long wilt thou be drunken? take away thy wine from thee, and go out from the presence of the Lord. | και είπεν αυτή Ηλί έως πότε μεθυσθήση περιελού τον οίνον σου |
| 15And Anna answered and said, Nay, my lord, I live in a hard day, and I have not drunk wine or strong drink, and I pour out my soul before the Lord. | και απεκρίθη Άννα και είπεν ουχί κύριε γυνή εν σκληρά ημέρα εγώ ειμι και οίνον και μέθυσμα ου πέπωκα και εκχέω την ψυχήν μου ενώπιον κυρίου |
| 16 Count not thy handmaid for a pestilent woman, for by reason of the abundance of my importunity I have continued my prayer until now. | μη δως την δούλην σου εις θυγατέρα λοιμήν ότι εκ πλήθους αδολεσχίας μου και εκ πλήθους αθυμίας εκτέτακα έως του νυν |
| 17And Heli answered and said to her, Go in peace: the God of Israel give thee all thy petition, which thou hast asked of him. | και απεκρίθη Ηλί και είπε προς αυτήν πορεύου εις ειρήνη ο θεός Ισραήλ δώη σοι παν αίτημά σου ο ητήσω παρ΄ αυτού |
| 18And she said, Thine handmaid has found favour in thine eyes: and the woman went her way, and entered into her lodging, and ate and drank with her husband, and her countenance was no more sad. | η δε είπεν εύρεν η δούλη σου χάριν εν οφθαλμοίς σου και επορεύθη η γυνή την οδόν αυτής και έφαγε μετά του ανδρός αυτής και έπιε και το πρόσωπον αυτής ου συνέπεσεν έτι |
| 19And they rise early in the morning, and worship the Lord, and they go their way: and Helkana went into his house at Armathaim, and knew his wife Anna; and the Lord remembered her, and she conceived. | και ορθρίζουσι τοπρωϊ και προσκύνουσι τω κυρίω και πορεύονται την οδόν αυτών και εισήλθεν Ελκανά εις τον οίκον αυτού εις Αραμαθαϊμ και έγνω Άνναν γυναίκα αυτού και εμνήσθη αυτής κύριος και συνέλαβε |
| 20And it came to pass when the time was come, that she brought forth a son, and called his name Samuel, and said, Because I asked him of the Lord God of Sabaoth. | και εγενήθη τω καιρώ των ημερών και έτεκεν Άννα υιόν και εκάλεσε το όνομα αυτού Σαμουήλ λέγουσα ότι παρά κυρίου παντοκράτορος ητησάμην αυτόν |
| 21And the man Helkana and all his house went up to offer in Selom the yearly sacrifice, and his vows, and all the tithes of his land. | και ανέβη ο άνθρωπος Ελκανά και πας ο οίκος αυτού θύσαι εν Συλώ την θυσίαν των ημερών και τας ευχάς αυτού |
| 22But Anna did not go up with him, for she said to her husband, I will not go up until the child goes up, when I have weaned him, and he shall be presented before the Lord, and he shall abide there continually. | και Άννα ουκ ανέβη μετ΄ αυτού ότι είπε τω ανδρί αυτής έως του αναβήναι το παιδάριον εάν απογαλακτίσω αυτό και οφθήσεται τω προσώπω κυρίου και καθήσεται εκεί έως αιώνος |
| 23And Helkana her husband said to her, Do that which is good in thine eyes, abide still until thou shalt have weaned him; but may the Lord establish that which comes out of thy mouth: and the woman tarried, and suckled her son until she had weaned him. | και είπεν αυτή Ελκανά ο ανήρ αυτής ποίει το αγαθόν εν οφθαλμοίς σου κάθου έως αν απογαλακτίσης αυτό πλην στήσαι κύριος το εξελθόν εκ του στόματός σου και εκάθισεν η γυνή και εθήλασε τον υιόν αυτής έως αν απογαλακτίση αυτόν |
| 24And she went up with him to Selom with a calf of three years old, and loaves, and an ephah of fine flour, and a bottle of wine: and she entered into the house of the Lord in Selom, and the child with them. | και ανέβη μετ΄ αυτού εις Συλώ εν μόσχω τριετίζοντι και οίφι σεμιδάλεως και νέβελ οίνου και εισήλθεν εις οίκον κυρίου εν Συλώ και το παιδάριον μετ΄ αυτών |
| 25And they brought him before the Lord; and his father slew his offering which he offered from year to year to the Lord; and he brought near the child, and slew the calf; and Anna the mother of the child brought him to Heli. | και προσήγαγον ενώπιον κυρίου και έσφαξαν τον μόσχον και προσήγαγεν Άννα η μήτηρ του παιδαρίου προς Ηλί |
| 26And she said, I pray thee, my lord, as thy soul liveth, I am the woman that stood in thy presence with thee while praying to the Lord. | και είπεν εν εμοί κύριε ζη η ψυχή σου εγώ η γυνή η καταστάσα ενώπιόν σου μετά σου εν τω προσεύξασθαι προς κύριον |
| 27For this child I prayed; and the Lord has given me my request that I asked of him. | υπέρ του παιδαρίου τούτου προσηυξάμην και έδωκέ μοι κύριος το αίτημά μου ο ητησάμην παρ΄ αυτού |
| 28And I lend him to the Lord all his days that he lives, a loan to the Lord: and she said, | καγώ κιχρώ αυτόν τω κυρίω πάσας τας ημέρας ας ζη χρήσιν τω κυρίω |
Chapter 2[edit]
| 1My heart is established in the Lord, my horn is exalted in my God; my mouth is enlarged over my enemies, I have rejoiced in thy salvation. | και προσηύξατο Άννα και είπεν εστερεώθη η καρδία μου εν κυρίω υψώθη κέρας μου εν θεώ μου επλατύνθη επ΄ εχθρούς μου το στόμα μου ότι ευφράνθην εν σωτηρία σου |
| 2For there is none holy as the Lord, and there is none righteous as our God; there is none holy besides thee. | ότι ουκ έστιν άγιος ως κύριος και ουκ έστι δίκαιος ως ο θεός ημών και ουκ έστιν άγιος πλην σου |
| 3Boast not, and utter not high things; let not high-sounding words come out of your mouth, for the Lord is a God of knowledge, and God prepares his own designs. | μη καυχάσθε και μη λαλείτε υψηλά εις υπεροχήν μη εξελθέτω μεγαλορρημοσύνη εκ του στόματος υμών ότι θεός γνώσεων κύριος και θεός ετοιμάζων επιτηδεύματα αυτού |
| 4The bow of the mighty has waxed feeble, and the weak have girded themselves with strength. | τόξον δυνατών ησθένησε και ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν |
| 5They that were full of bread are brought low; and the hungry have forsaken the land; for the barren has born seven, and she that abounded in children has waxed feeble. | πλήρεις άρτων ηλαττώθησαν και οι πεινώντες παρήκαν γην ότι στείρα έτεκεν επτά και η πολλή εν τέκνοις ησθένησε |
| 6The Lord kills and makes alive; he brings down to the grave, and brings up. | κύριος θανατοί και ζωογονεί κατάγει εις άδου και ανάγει |
| 7The Lord makes poor, and makes rich; he brings low, and lifts up. | κύριος πτωχίζει και πλουτίζει ταπεινοί και ανυψοί |
| 8He lifts up the poor from the earth, and raises the needy from the dunghill; to seat him with the princes of the people, and causing them to inherit the throne of glory: | ανιστά από γης πένητα και από κοπρίας εγείρει πτωχόν του καθίσαι αυτόν μετά δυναστών λαού και θρόνον δόξης κατακληρονομών αυτοίς |
| 9granting his petition to him that prays; and he blesses the years of the righteous, for by strength cannot man prevail. | διδούς ευχήν τω ευχομένω και ευλόγησεν έτη δικαίου ότι ουκ εν ισχύϊ ανήρ δυνατός |
| 10The Lord will weaken his adversary; the Lord is holy. Let not the wise man boast in his wisdom, nor let the mighty man boast in his strength, and let not the rich man boast in his wealth; but let him that boasts boast in this, to understand and know the Lord, and to execute judgment and justice in the midst of the earth. The Lord has gone up to the heavens, and has thundered: he will judge the extremities of the earth, and he gives strength to our kings, and will exalt the horn of his Christ. And she left him there before the Lord, | κύριος ασθενή ποιήσει αντίδικον αυτού κύριος άγιος κύριος ανέβη εις ουρανούς και εβρόντησεν αυτός κρινεί άκρα γης δίκαιος ων και δώσει ισχύν τοις βασιλεύσιν ημών και υψώσει κέρας χριστού αυτού |
| 11and departed to Armathaim: and the child ministered in the presence of the Lord before Heli the priest. | και απήλθον εις Αραμαθαϊμ εις τον οίκον αυτών και το παιδάριον ην λειτουργών τω κυρίω προ προσώπω Ηλί του ιερέως |
| 12And the sons of Heli the priest were evil sons, not knowing the Lord. | και οι υιοί Ηλί του ιερέως υιοί λοιμοί ουκ ειδότες τον κύριον |
| 13And the priest's claim from every one of the people that sacrificed was this: the servant of the priest came when the flesh was in seething, and a flesh-hook of three teeth was in his hand. | και το δικαίωμα του ιερέως παρά του λαού παντός του θύοντος και ήρχετο το παιδάριον του ιερέως ως αν ηψήθη το κρέας και κρεάγρα τριόδους εν τη χειρί αυτού |
| 14And he struck it into the great caldron, or into the brazen vessel, or into the pot, and whatever came up with the flesh-hook, the priest took for himself: so they did to all Israel that came to sacrifice to the Lord in Selom. | και επάταξεν αυτήν εις τον λέβητα τον μέγαν η εις το χαλκείον η εις την χύτραν και παν ο αν ανέβη εν τη κρεάγρα ελάμβανεν εαυτώ ο ιερεύς κατά τάδε εποίουν παντί Ισραήλ εν Συλώ τοις ερχομένοις θύσαι τω κυρίω |
| 15And before the fat was burnt for a sweet savour, the servant of the priest would come, and say to the man that sacrificed, Give flesh to roast for the priest, and I will by no means take of thee sodden flesh out of the caldron. | και πριν θυμιαθήναι το στέαρ ήρχετο το παιδάριον του ιερέως και έλεγε τω ανδρί τω θύοντι δος κρέας οπτήσαι τω ιερεί και ου λάβω κρέας παρά σου εφθόν εκ του λέβητος |
| 16And if the man that sacrificed said, First let the fat be burned, as it is fit, and take for thyself of all things which thy soul desires: then he would say, Nay, for thou shalt give it me now; and if not I will take it by force. | και έλεγεν ο ανήρ ο θύων θυμιαθήτω πρώτον ως καθήκει το στέαρ και τότε λήψη σεαυτώ εκ πάντων ων επιθυμεί η ψυχή σου και είπεν ουχί αλλ΄ η νυν δώσεις και εάν μη λήψομαι κραταιώς |
| 17So the sin of the young men was very great before the Lord, for they set at nought the offering of the Lord. | και ην η αμαρτία των παιδαρίων μεγάλη ενώπιον κυρίου σφόδρα ότι ηθέτουν την θυσίαν κυρίου |
| 18And Samuel ministered before the Lord, a child girt with a linen ephod. | και Σαμουήλ ην λειτουργών ενώπιον κυρίου παιδάριον περιεζωσμένον εφούδ βαρ |
| 19And his mother made him a little doublet, and brought it to him from year to year, in her going up in company with her husband to offer the yearly sacrifice. | και διπλοϊδα μικράν εποίησεν αυτώ η μήτηρ αυτού και ανέφερεν αυτώ εξ ημερών εις ημέρας εν τω αναβαίνειν αυτήν μετά του ανδρός αυτής θύσαι την θυσίαν των ημερών |
| 20And Heli blessed Helcana and his wife, saying The Lord recompense to thee seed of this woman, in return for the loan which thou hast lent to the Lord: and the man returned to his place. | και ευλόγησεν Ηλί τον Ελκανά και την γυναίκα αυτού λέγων αποτίσαι σοι κύριος σπέρμα εκ της γυναικός ταύτης αντί του χρέους ου έχρησας τω κυρίω και απήλθεν ο άνθρωπος εις τον τόπον αυτού |
| 21And the Lord visited Anna, and she bore yet three sons, and two daughters. And the child Samuel grew before the Lord. | και επεσκέψατο κύριος την Άνναν και συνέλαβεν έτι και έτεκεν έτι τρεις υιούς και δύο θυγατέρας και εμεγαλύνθη το παιδάριον Σαμουήλ ενώπιον κυρίου |
| 22And Heli was very old, and he heard what his sons did to the children of Israel. | και Ηλί πρεσβύτης σφόδρα και ήκουσεν α εποίουν οι υιοί αυτού τοις υιούς Ισραήλ πάντα και ότι εκοιμώντο οι υιοί αυτού μετά των γυναικών των παρεστηκυιών παρά τας θύρας της σκηνής του μαρτυρίου |
| 23And he said to them, Why do ye according to this thing, which I hear from the mouth of all the people of the Lord? | και είπεν αυτοίς ινατί ποιείτε κατά τα ρήμα ταύτα α εγώ ακούω καταλαλούμενα καθ΄ υμών εκ στόματος παντός του λαού κυρίου |
| 24Nay my sons, for the report which I hear is not good; do not so, for the reports which I hear are not good, so that the people do not serve God. | μη τέκνα μη ότι ουκ αγαθή η ακοή ην εγώ ακούω του ποιείν τον λαον μη λατρεύειν τω κυριω |
| 25If a man should at all sin against another, then shall they pray for him to the Lord; but if a man sin against the Lord, who shall intreat for him? But they hearkened not to the voice of their father, because the Lord would by all means destroy them. | εάν αμαρτάνων αμάρτη ανήρ εις άνδρα και προσεύξονται περί αυτού προς κύριον και εάν τω κυρίω αμάρτη ανήρ τις προσεύξεται υπέρ αυτού και ουκ ήκουον της φωνής του πατρός αυτών βουλόμενος γαρ εβούλετο κύριος διαφθείραι αυτούς |
| 26And the child Samuel advanced, and was in favour with God and with men. | και το παιδάριον Σαμουήλ επορεύετο και εμεγαλύνετο και ην αγαθόν μετά κυρίου και μετά ανθρώπων |
| 27And a man of God came to Heli, and said, Thus says the Lord, I plainly revealed myself to the house of thy father, when they were servants in Egypt to the house of Pharao. | και ήλθεν ο άνθρωπος θεού προς Ηλί και είπε αυτώ τάδε λέγει κύριος αποκαλυφθείς απεκαλύφθην προς τον οίκον του πατρός σου όντων αυτών εν γη Αιγύπτω δούλων τω οίκω Φαραώ |
| 28And I chose the house of thy father out of all the tribes of Israel to minister to me in the priest's office, to go up to my altar, and to burn incense, and to wear an ephod. And I gave to the house of thy father all the offerings by fire of the children of Israel for food. | και εξελεξάμην τον οίκον του πατρός σου εκ πάντων των φυλών Ισραήλ ιερατεύειν εμοί του αναβαίνειν επί θυσιαστήριόν μου και θυμιάν θυμίαμα και αίρειν εφούδ ενώπιον εμού και έδωκα τω οίκω του πατρός σου τα πάντα του πυρός των θυσιών των υιών Ισραήλ εις βρώσιν |
| 29And wherefore hast thou looked upon my incense-offering and my meat-offering with a shameless eye, and hast honoured thy sons above me, so that they should bless themselves with the first-fruits of every sacrifice of Israel before me? | ινατί επέβλεψας επί το θυμίαμά μου και επί την θυσίαν μου αναιδεί οφθαλμώ και εδόξασας τους υιούς σου υπέρ εμέ ενευλογείσθαι απαρχής πάσης θυσίας Ισραήλ έμπροσθέν μου |
| 30Therefore thus says the Lord God of Israel, I said, Thy house and the house of thy father shall pass before me for ever: but now the Lord says, That be far from me; for I will only honour them that honour me, and he that sets me at nought shall be despised. | διά τούτο τάδε λέγει κύριος ο θεός Ισραήλ είπα ο οίκός σου και ο οίκος του πατρός σου διελεύσονται ενώπιον εμού έως αιώνος και νυν φησί κύριος μηδαμώς εμοί ότι τους δοξάζοντάς με δοξάσω και οι εξουθενούντές με ατιμωθήσονται |
| 31Behold, the days come when I will destroy thy seed and the seed of thy father's house. | ιδού έρχονται ημέραι και εξολοθρεύσω το σπέρμα σου και το σπέρμα του οίκου πατρός σου |
| 32And thou shalt not have an old man in my house for ever. | και επιβλέψει κραταίωμα νεών επί πάσιν οις αγαθυνεί τον Ισραήλ και ουκ έσται πρεσβύτης εν τω οίκω σου πάσας τας ημέρας |
| 33And if I do not destroy a man of thine from my altar, it shall be that his eyes may fail and his soul may perish; and every one that remains in thy house shall fall by the sword of men. | και άνδρα ον ουκ εξολοθρεύσω σοι από του θυσιαστηρίου μου ποιήσω εκλείπειν τους οφθαλμούς αυτού και καταρρείν την ψυχήν αυτού και πας περισσεύων του οίκου σου πεσούνται εν ρομφαία ανδρών |
| 34And this which shall come upon thy two sons Ophni and Phinees shall be a sign to thee; in one day they shall both die. | και τούτο σοι το σημείον ο ήξει επί τους δύο υιούς σου τούτους Οφνί και Φινεές εν μία ημέρα αποθανούνται αμφότεροι |
| 35And I will raise up to myself a faithful priest, who shall do all that is in my heart and in my soul; and I will build him a sure house, and he shall walk before my Christ for ever. | και αναστήσω εμαυτώ ιερέα πιστόν ος πάντα τα εν τη καρδία μου και τα εν τη ψυχή μου ποιήσει και οικοδομήσω αυτώ οίκον πιστόν και διελεύσεται ενώπιον χριστού μου πάσας τας ημέρας |
| 36And it shall come to pass that he that survives in thy house, shall come to do obeisance before him for a little piece of silver, saying, Put me into one of thy priest's offices to eat bread. | και έσται πας ο υπολελειμμένος εν τω οίκω σου ήξει προσκυνήσαι αυτώ εν οβολώ αργυρίου και εν άρτω ενί λέγων παράρριψόν με επί μίαν των ιερατειών σου του φαγείν άρτον |
Chapter 3[edit]
| 1And the child Samuel ministered to the Lord before Heli the priest: and the word of the Lord was precious in those days, there was no distinct vision. | και το παιδάριον Σαμουήλ ην λειτουργούν τω κυρίω ενώπιον Ηλί του ιερέως και ρήμα κυρίου ην τίμιον εν ταις ημέραις εκείναις ουκ ην όρασις διαστέλλουσα |
| 2And it came to pass at that time that Heli was sleeping in his place; and his eyes began to fail, and could not see. | και εγένετο εν τη ημέρα εκείνη και Ηλί εκάθευδεν εν τω τόπω αυτού και οι οφθαλμοί αυτού ήρξαντο αμαυρούσθαι και ουκ εδύνατο βλέπειν |
| 3And the lamp of God was burning before it was trimmed, and Samuel slept in the temple, where was the ark of God. | και ο λύχνος του θεού πριν κατασβεσθήναν και Σαμουήλ εκάθευδεν εν τω ναώ κυρίου ου η κιβωτός του θεού |
| 4And the Lord called, Samuel, Samuel; and he said, Behold, here am I. | και εκάλεσε κύριος Σαμουήλ Σαμουήλ και είπεν ιδού εγώ |
| 5And he ran to Heli, and said, Here am I, for thou didst call me: and he said, I did not call thee; return, go to sleep; and he returned and went to sleep. | και έδραμε προς Ηλί και είπεν ιδού εγώ ότι κέκληκάς με και είπεν ου κέκληκά σε ανάστρεφε και κάθευδε και ανέστρεψε και εκάθευδε |
| 6And the Lord called again, Samuel, Samuel: and he went to Heli the second time, and said, Behold here am I, for thou didst call me: and he said, I called thee not; return, go to sleep. | και προσέθετο κύριος έτι καλέσαι Σαμουήλ και επορεύθη προς Ηλί το δεύτερον και είπεν ιδού εγώ ότι κέκληκάς με και είπεν ου κέκληκά σε τέκνον ανάστρεφε και κάθευδε |
| 7And it was before Samuel knew the Lord, and before the word of the Lord was revealed to him. | και Σαμουήλ πριν η γνώναι τον θεόν και πριν η αποκαλυφθήναι ρήμα κυρίου προς αυτόν |
| 8And the Lord called Samuel again for the third time: and he arose and went to Heli, and said, Behold, I am here, for thou didst call me: and Heli perceived that the Lord had called the child. | και προσέθετο κύριος καλέσαι Σαμουήλ εν τρίτω και ανέστη και επορεύθη προς Ηλί και είπεν ιδού εγώ ότι κέκληκάς με και εσοφίσατο Ηλί ότι κύριος κέκληκε το παιδάριον |
| 9And he said, Return, child, go to sleep; and it shall come to pass if he shall call thee, that thou shalt say, Speak for thy servant hears: and Samuel went and lay down in his place. | και είπεν Ηλί τω Σαμουήλ ανάστρεφε και κάθευδε τέκνον και έσται εάν καλέση σε και ερείς λάλει κύριε ότι ακούει ο δούλός σου και επορεύθη Σαμουήλ και εκοιμήθη εν τω τόπω αυτού |
| 10And the Lord came, and stood, and called him as before: and Samuel said, Speak, for thy servant hears. | και ήλθε κύριος και κατέστη και εκάλεσεν αυτόν ως άπαξ και άπαξ Σαμουήλ Σαμουήλ και είπε Σαμουήλ λάλει κύριε ότι ακούει ο δούλός σου |
| 11And the Lord said to Samuel, Behold, I execute my words in Israel; whoever hears them, both his ears shall tingle. | και είπε κύριος προς Σαμουήλ ιδού εγώ ποιώ τα ρήματά μου εν Ισραήλ ώστε παντός ακούοντος αυτά ηχήσει αμφότερα τα ώτα αυτού |
| 12In that day I will raise up against Heli all things that I have said against his house; I will begin, and I will make an end. | εν τη ημέρα εκείνη επεγερώ επί Ηλί πάντα όσα ελάλησα εις τον οίκον αυτού άρξομαι και επιτελέσω |
| 13And I have told him that I will be avenged on his house perpetually for the iniquities of his sons, because his sons spoke evil against God, and he did not admonish them. | και ανήγγελκα αυτώ ότι εκδικώ εγώ τον οίκον αυτού έως αιώνος εν αδικίαις υιών αυτού αις έγνω ότι κακολογούντες θεόν οι υιοί αυτού και ουκ ενουθέτει αυτούς |
| 14And it shall not go on so; I have sworn to the house of Eli, the iniquity of the house of Eli shall not be atoned for with incense or sacrifices for ever. | και ουξ ούτως ώμοσα τω οίκω Ηλί ει εξιλασθήσεται η αδικία οίκου Ηλί εν θυμιάματι η εν θυσίαις έως αιώνος |
| 15And Samuel slept till morning, and rose early in the morning, and opened the doors of the house of the Lord; and Samuel feared to tell Heli the vision. | και κοιμάται Σαμουήλ έως πρωϊ και ώρθρισε τοπρωϊ και ήνοιξε τας θύρας οίκου κυρίου και Σαμουήλ εφοβήθη απαγγείλαι την όρασιν τω Ηλί |
| 16And Heli said to Samuel, Samuel, my son; and he said, Behold, here am I. | και είπεν Ηλί προς Σαμουήλ Σαμουήλ τέκνον και είπεν ιδού εγώ |
| 17And he said, What was the word that was spoken to thee? I pray thee hide it not from me: may God do these things to thee, and more also, if thou hide from me any thing of all the words that were spoken to thee in thine ears. | και είπε τι το ρήμα το λαληθέν προς σε μη δη κρύψης απ΄ εμού τάδε ποιήσαι σοι ο θεός και τάδε προσθείη εάν κρύψης απ΄ εμού ρήμα |
| 18And Samuel reported all the words, and hid them not from him. And Heli said, He is the Lord, he shall do that which is good in his sight. | και απήγγειλε Σαμουήλ αυτώ πάντας τους λόγους και ουκ έκρυψεν απ΄ αυτού και είπεν Ηλί κυριός αυτός το αγαθόν ενώπιον αυτού ποιήσει |
| 19And Samuel grew, and the Lord was with him, and there did not fall one of his words to the ground. | και εμεγαλύνθη Σαμουήλ και ην κύριος μετ΄ αυτού και ουκ έπεσεν από πάντων των λόγων αυτού επί την γης |
| 20And all Israel knew from Dan even to Bersabee, that Samuel was faithful as a prophet to the Lord. | και έγνωσαν πας Ισραήλ από Δαν και έως Βηρσαβαιέ ότι πιστός Σαμουήλ εις προφήτην τω κυρίω |
| 21And the Lord manifested himself again in Selom, for the Lord revealed himself to Samuel; and Samuel was accredited to all Israel as a prophet to the Lord from one end of the land to the other: and Heli was very old, and his sons kept advancing in wickedness, and their way was evil before the Lord. | και προσέθετο κύριος του δηλωθήναι εν Σηλώ ότι απεκαλύφθη κύριος προς Σαμουήλ εν Συλώ κατά ρήμα κυρίου |
Chapter 4[edit]
| 1And it came to pass in those days that the Philistines gathered themselves together against Israel to war; and Israel went out to meet them and encamped at Abenezer, and the Philistines encamped in Aphec. | και εγένετο ρήμα Σαμουήλ προς πάντα Ισραήλ και συναθροίζονται οι αλλόφυλοι εις πόλεμον επί Ισραήλ και εξήλθεν Ισραήλ εις απάντησιν αυτοίς εις πόλεμον και παρεμβάλλουσιν επί Αβενέζερ και οι αλλόφυλοι παρεμβάλλουσιν εν Αφέκ |
| 2And the Philistines prepare to fight with Israel, and the battle was turned against them; and the men of Israel fell before the Philistines, and there were smitten in the battle in the field four thousand men. | και παρατάσσονται οι αλλόφυλοι εις πόλεμον επί Ισραήλ και έκλινεν ο πόλεμος και έπταισεν ανήρ Ισραήλ ενώπιον των αλλοφύλων και επλήγησαν εν τη παρατάξει εν αγρώ τέσσαρες χιλιάδες ανδρών |
| 3And the people came to the camp, and the elders of Israel said, Why has the Lord caused us to fall this day before the Philistines? let us take the ark of our God out of Selom, and let it proceed from the midst of us, and it shall save us from the hand of our enemies. | και ήλθεν ο λαός εις την παρεμβολήν και είπαν οι πρεσβύτεροι Ισραήλ διατί άρα έθραυσεν ημάς κύριος σήμερον ενώπιον των αλλοφύλων λάβωμεν προς ημάς την κιβωτόν της διαθήκης κυρίου εκ Συλώ και εξελθέτω εν μέσω ημών και σώσει ημάς εκ χειρός των εχθρών ημών |
| 4And the people sent to Selom, and they take thence the ark of the Lord who dwells between the cherubs: and both the sons of Heli, Ophni and Phinees, were with the ark. | και απέστειλεν ο λαός εις Συλώ και ήραν εκείθεν την κιβωτόν διαθήκης κυρίου των δυνάμεων ου επεκάθητο τα χερουβίμ και αμφότεροι οι υιοί Ηλί μετά της κιβωτού της διαθήκης του θεού Οφνί και Φινεές |
| 5And it came to pass when the ark of the Lord entered into the camp, that all Israel cried out with a loud voice, and the earth resounded. | και εγένετο ως ήλθεν η κιβωτός της διαθήκης κυρίου εις την παρεμβολήν και ανέκραξε πας Ισραήλ φωνή μεγάλη και ήχησεν η γη |
| 6And the Philistines heard the cry, and the Philistines said, What is this great cry in the camp of the Hebrews: and they understood that the ark of the Lord was come into the camp. | και ήκουσαν οι αλλόφυλοι την φωνήν της κραυγής και είπον τις η φωνή της κραυγή η μεγάλη αύτη εν τη παρεμβολή των Εβραίων και έγνωσαν ότι η κιβωτός του ήκει εις την παρεμβολήν |
| 7And the Philistines feared, and said, These are the Gods that are come to them into the camp. | και εφοβήθησαν οι αλλόφυλοι και είπον ούτος ο θεός αυτών ήκει προς αυτούς εις την παρεμβολήν |
| 8Woe to us, O Lord, deliver us to-day for such a thing has not happened aforetime: woe to us, who shall deliver us out of the hand of these mighty Gods? these are the Gods that smote Egypt with every plague, and in the wilderness. | ουαί ημίν εξελού ημάς κύριε σήμερον ότι ου γέγονε ούτος εχθές και τρίτης ουαί ημίν τις εξελείται ημάς εκ χειρός των θεών των στερεωτέρων τούτων ούτοί εισιν οι θεοί οι πατάξαντες την Αίγυπτον εν πάση πληγή και εν τη ερήμω |
| 9Strengthen yourselves and behave yourselves like men, O ye Philistines, that ye may not serve the Hebrews as they have served us, but be ye men and fight with them. | κραταιούσθε και γίνεσθε εις άνδρας αλλόφυλοι όπως μη δουλεύσητε τοις Εβραίοις καθώς εδούλευσαν ημίν και έσεσθε εις άνδρας και πολεμήσατε αυτούς |
| 10And they fought with them; and the men of Israel fall, and they fled every man to his ten; and there was a very great slaughter; and there fell of Israel thirty thousand fighting men. | και επολέμησαν οι αλλόφυλοι αυτούς και πταίει ανήρ Ισραήλ ενώπιον των αλλοφύλων και έφυγεν έκαστος εις το σκήνωμα και εγένετο πληγή μεγάλη σφόδρα και έπεσον εξ Ισραήλ τριάκοντα χιλιάδες ταγμάτων |
| 11And the ark of God was taken, and both the sons of Heli, Ophni, and Phinees, died. | και η κιβωτός του θεού ελήφθη και αμφότεροι οι υιοί Ηλί απέθανον Οφνί και Φινεές |
| 12And there ran a man of Benjamin out of the battle, and he came to Selom on that day: and his clothes were rent, and earth was upon his head. | και έδραμεν ανήρ Ιεμιναίος εκ της παρατάξεως και ήλθεν εις Συλώ εν τη ημέρα εκείνη και τα ιμάτια αυτού διερρωγότα και γη επί της κεφαλής αυτού |
| 13And he came, an behold, Heli was upon the seat by the gate looking along the way, for his heart was greatly alarmed for the ark of God: and the man entered into the city to bring tidings; and the city cried out. | και ήλθε και ιδού Ηλί εκάθητο επί του δίφρου αυτού παρά την πύλην σκοπεύων την οδόν ότι ην καρδία αυτού εξεστηκυιά περί της κιβωτού του θεού και ο άνθρωπος εισήλθεν εις την πόλιν απαγγείλαι και ανεβόησεν όλη η πόλις |
| 14And Heli heard the sound of the cry, and said, What is the voice of this cry? and the men hasted and went in, and reported to Heli. | και ήκουσεν Ηλί την φωνήν της βοής και είπε τις η φωνή της βοής ταύτης και ο άνθρωπος σπεύσας εισήλθε και απήγγειλε τω Ηλί |
| 15Now Heli was ninety years old, and his eyes were fixed, and he saw not. | και ην Ηλί υιός ενενήκοντα και οκτώ ετών και οι οφθαλμοί αυτού εβαρύνθησαν και ουκ έβλεπεν |
| 16And Heli said to them that stood round about him, What is the voice of this sound? And the man hasted and advanced to Heli, and said to him, I am he that is come out of the camp, and I have fled from the battle to-day: and Heli said, What is the even, my son? | και είπεν Ηλί τοις ανδράσι τοις περιεστηκόσιν αυτώ τις η φωνή του ήχου τούτου και ο ανήρ σπεύσας προσήλθε προς Ηλί και είπεν αυτώ εγώ ειμι ο ήκων εκ της παρεμβολής καγώ πέφευγα εκ της παρατάξεως σήμερον και είπεν Ηλι τι το γεγονός ρήμα τέκνον |
| 17And they young man answered and said, The men of Israel fled from the face of the Philistines, and there was a great slaughter among the people, and both thy sons are dead, and the ark of God is taken. | και απεκρίθη το παιδάριον και είπε πέφευγεν ανήρ Ισραήλ απο προσώπου αλλοφύλων και πληγή μεγάλη γέγονεν εν τω λαώ και αμφότεροι οι υιοί σου τεθνήκασι και η κιβωτός του θεού ελήφθη |
| 18And it came to pass, when he mentioned the ark of God, that he fell from the seat backward near the gate, and his back was broken, and he died, for he was an old man and heavy: and he judged Israel twenty years. | και εγένετο ως εμνήσθη της κιβωτού του θεού και έπεσεν από του δίφρου οπισθίως εχόμενος της πύλης και συνετρίβη ο νώτος αυτού και απέθανεν ότι πρεσβύτης ην ο άνθρωπος και βαρύς και αυτός έκρινε τον Ισραήλ τεσσαράκοντα έτη |
| 19And his daughter-in-law the wife of Phinees was with child, about to bring forth; and she heard the tidings, that the ark of God was taken, and that her father-in-law and her husband were dead; and she wept and was delivered, for her pains came upon her. | και η νύμφη αυτού γυνή Φινεές συνειληφυία του τεκείν και ήκουσε την αγγελίαν ότι ελήφθη η κιβωτός του θεού και ότι τέθνηκεν ο πενθερός αυτής και ο ανήρ αυτής και έκλαυσε και έτεκεν ότι επεστράφησαν επ΄ αυτήν ωδίνες αυτής |
| 20And in her time she was at the point of death; and the women that stood by her, said to her, Fear not, for thou hast born a son: but she answered not, and her heart did not regard it. | και εν τω καιρώ αυτής αποθνήσκει και είπον αυτή αι γυναίκες αι παρεστηκυίαι αυτή μη φοβού ότι υιόν τέτοκας και ουκ απεκρίθη και ουκ ενόησεν η καρδία αυτής |
| 21And she called the child Uaebarchaboth, because of the ark of God, and because of her father-in-law, and because of her husband. | και εκάλεσε το παιδάριον Εξαβώθ υπέρ της κιβωτού του θεού και υπέρ του πενθερού αυτής και υπέρ του ανδρός αυτής |
| 22And they said, The glory of Israel is departed, forasmuch as the ark of the Lord is taken. | και είπεν απώκισται δόξα από Ισραήλ διότι ελήφθη η κιβωτός του θεού |
Chapter 5[edit]
| 1And the Philistines took the ark of God, and brought it from Abenezer to Azotus. | και οι αλλόφυλοι έλαβον την κιβωτόν του θεού και εισήνεγκαν αυτήν εξ Αβεννεζέρ εις Άζωτον |
| 2And the Philistines took the ark of the Lord, and brought it into the house of Dagon, and set it by Dagon. | και έλαβον οι αλλόφυλοι την κιβωτόν του θεού και εισήνεγκαν αυτήν εις τον οίκον Δαγών και παρέστησαν αυτήν παρά Δαγών |
| 3And the people of Azotus rose early, and entered into the house of Dagon; and looked, and behold, Dagon had fallen on his face before the ark of the Lord: and they lifted up Dagon, and set him in his place. And the hand of the Lord was heavy upon the Azotians, and he plagued them, and he smote them in their secret parts, Azotus and her coasts. | και ώρθρισαν οι Αζώτιοι και εισήλθον εις οίκον Δαγών τη επαύριον και είδον και ιδού Δαγών πεπτωκώς επί πρόσωπον αυτού επί την γην ενώπιον της κιβωτού του θεού και ήγειραν τον Δαγών και κατέστησαν αυτόν επί τον τόπον αυτού |
| 4And it came to pass when they rose early in the morning, behold, Dagon had fallen on his face before the ark of the covenant of the Lord; and the head of Dagon and both the palms of his hands were cut off each before the threshold, and both the wrists of his hands had fallen on the floor of the porch; only the stump of Dagon was left. | και εγένετο ως ώρθρισαν τη επαύριον τοπρωϊ και ιδού Δαγών πεπτωκώς επί πρόσωπον αυτού ενώπιον της κιβωτού κυρίου και η κεφαλή Δαγών και αμφότερα τα ίχνη χειρών αυτού αφηρημένα επί τα εμπρόσθια των σταθμών και αμφότεροι οι καρποί των χειρών αυτού πεπτωκότες επί το πρόθυρον πλην η ράχις Δαγών υπελείφθη |
| 5Therefore the priests of Dagon, and every one that enters into the house of Dagon, do not tread upon the threshold of the house of Dagon in Azotus until this day, for they step over. | διά τούτο ουκ επιβαίνουσιν οι ιερείς Δαγών και πας ο εισπορευόμενος εις οίκον Δαγών επί τον βαθμόν οίκου Δαγών εν Αζώτω έως της ημέρας ταύτης αλλ΄ υπερβαίνοντες υπερβαίνουσι |
| 6And the hand of the Lord was heavy upon Azotus, and he brought evil upon them, and it burst out upon them into the ships, and mice sprang up in the midst of their country, and there was a great and indiscriminate mortality in the city. | και εβαρύνθη η χειρ κυρίου επί Αζωτίους και εβασάνισε τους Αζωτίους και επάταξεν αυτούς εις τας έδρας αυτών την Άζωτον και τα όρια αυτής |
| 7And the men of Azotus saw that it was so, and they said, The ark of the God of Israel shall not abide with us, for his hand is heavy upon us and upon Dagon our god. | και είδον οι άνδρες Αζώτου ότι ούτως και λέγουσιν ότι ου καθήσεται η κιβωτός του θεού Ισραήλ μεθ΄ ημών ότι σκληρά η χειρ αυτού εφ΄ ημάς και επί Δαγών τον θεόν ημών |
| 8And they send and gather the lords of the Philistines to them, and say, What shall we do to the ark of the God of Israel? and the Gittites say, Let the ark of God come over to us; and the ark of the God of Israel came to Geth. | και αποστέλλουσι και συνάγουσι τους σατράπας των αλλοφύλων προς εαυτούς και λέγουσι τι ποιήσωμεν τη κιβωτώ του θεού Ισραήλ και λέγουσιν οι Γεθαίοι μετελθέτω η κιβωτός του θεού προς ημάς και μετήλθε η κιβωτός του θεού Ισραήλ εις Γεθ |
| 9And it came to pass after it went about to Geth, that the hand of the Lord comes upon the city, a very great confusion; and he smote the men of the city small and great, and smote them in their secret parts: and the Gittites made to themselves images of emerods. | και εγένετο μετά το μετελθείν αυτήν και γίνεται χειρ κυρίου εν τη πόλει τάραχος μέγας σφόδρα και επάταξε τους άνδρας της πόλεως από μικρού έως μεγάλου εις τας έδρας |
| 10And they send away the ark of God to Ascalon; and it came to pass when the ark of God went into Ascalon, that the men of Ascalon cried out, saying, Why have ye brought back the ark of the God of Israel to us, to kill us and our people? | και εξαποστέλλουσι την κιβωτόν του θεού εις Ακάρωνα και εγενήθη ως εισήλθε κιβωτός θεού εις Ακάρωνα και ανεβόησαν οι Ακαρωνίται λέγοντες τι απεστρέψατε την κιβωτόν του θεού Ισραήλ προς ημάς θανατώσαι ημάς και τον λαόν ημών |
| 11And they send and gather the lords of the Philistines, and they said, Send away the ark of the God of Israel, and let it lodge in its place; and let it not slay us and our people. | και αποστέλλουσι και συνάγουσι πάντας τους σατράπας των αλλοφύλων και είπαν εξαποστείλατε την κιβωτόν του θεού Ισραήλ και καθισάτω εις τον τόπον αυτής και ου θανατώση ημάς και τον λαόν ημών |
| 12For there was a very great confusion in all the city, when the ark of the God of Israel entered there; and those, who lived and died not were smitten with emerods; and the cry of the city went up to heaven. | ότι εγένετο σύγχυσις θανάτου εν όλη τη πόλει βαρεία σφόδρα ως εισήλθε η κιβωτός του θεού Ισραήλ και οι ζώντες και οι αποθανόντες επλήγησαν εις τας έδρας και ανέβη η κραυγή της πόλεως εως τον ουρανόν |
Chapter 6[edit]
| 1And the ark was seven months in the country of the Philistines, and their land brought forth swarms of mice. | και ην η κιβωτός κυρίου εν αγρώ των αλλοφύλων επτά μήνας |
| 2And the Philistines call their priests, and their prophets, and their enchanters, saying, What shall we do to the ark of the Lord? teach us wherewith we shall send it away to its place. | και καλούσιν αλλόφυλοι τους ιερείς και τους μάντεις και τους επαοιδούς αυτών λέγοντες τι ποιήσωμεν τη κιβωτώ κυρίου γνωρίσατε ημίν εν τίνι αποστελούμεν αυτήν εις τον τόπον αυτής |
| 3And they said, If ye send away the ark of the covenant of the Lord God of Israel, do not on any account send it away empty, but by all means render to it an offering for the plague; and then shall ye be healed, and an atonement shall be made for you: should not his hand be thus stayed from off you? | και είπον ει εξαποστέλλετε υμείς την κιβωτόν διαθήκης κυρίου θεού Ισραήλ μη εξαποστείλητε αυτήν κενήν αλλά αποδιδόντες απόδοτε αυτή υπέρ της βασάνου και τότε ιαθήσεσθε και εξιλασθήσεται υμίν μη ουκ η χειρ αυτού αφ΄ υμών |
| 4And they say, What is the offering for the plague which we shall return to it? and they said, | και λέγουσι τι το υπέρ της βασάνου αποδώσομεν αυτή και είπον |
| 5According to the number of the lords of the Philistines, five golden emerods, for the plague was on you, and on your rulers, and on the people; and golden mice, the likeness of the mice that destroy your land: and ye shall give glory to the Lord, that he may lighten his hand from off you, and from off your gods, and from off your land. | κατά αριθμόν των σατραπειών των αλλοφύλων πέντε έδρας χρυσάς ότι πταίσμα εν υμίν και τοις άρχουσιν υμών και τω λαώ και πέντε μύας χρυσούς ομοίωμα των μυών υμών των διαφθειρόντων την γην και δώσετε τω κυρίω θεω δόξαν όπως κουφίση την χείρα αυτού αφ΄ υμών και από των θεών υμών και από της γης υμών |
| 6And why do ye harden your hearts, as Egypt and Pharao hardened their hearts? was it not so when he mocked them, that they let the people go, and they departed? | και ινατί βαρύνετε τας καρδίας υμών ως εβάρυνεν Άιγυπτος και Φαραώ την καρδίαν αυτών ουχί ότε ενέπαιξεν αυτοίς εξαπέστειλαν αυτούς και απήλθον |
| 7And now take wood and make a new wagon, and take two cows, that have calved for the first time, without their calves; and do ye yoke the cows to the wagon, and lead away the calves from behind them home. | και νυν λάβετε και ποιήσατε άμαξαν καινήν μίαν και δύο βόας πρωτοτοκούσας άνευ των τέκνων εφ΄ ας ουκ επετέθη ζυγός και ζεύξατε τας βόας εν τη αμάξη και τα τέκνα αυτών απαγάγετε από όπισθεν αυτών εις οίκον |
| 8And ye shall take the ark and put it on the wagon; and ye shall restore to it the golden articles for the trespass-offering in a coffer by the side of it: and ye shall let it go, and sent it away, and ye shall depart. | και λήψεσθε την κιβωτόν κυρίου και θήσετε αυτήν επί την άμαξαν και τα σκεύη τα χρυσά απόδοτε αυτή υπέρ της βασάνου και θήσετε εν θέματι βερσεχθάν εκ μέρους αυτής και εξαποστελείτε αυτήν και απελεύσεται |
| 9And ye shall see, if it shall go the way of its coasts along by Baethsamys, he has brought upon us this great affliction; and if not, then shall we know that his hand has not touched us, but this is a chance which has happened to us. | και όψεσθε ει εις οδόν ορίου αυτής πορεύσεται κατά Βαιθσαμής αυτός πεποίηκεν ημίν την κακίαν την μεγάλην ταύτην και εάν μη και γνωσόμεθα ότι ου χειρ αυτού ήπται ημών αλλά σύμπτωμα τούτο γέγονεν ημίν |
| 10And the Philistines did so; and they took two cows that had calved for the first time, and yoked them to the waggon, and shut up their calves at home. | και εποίησαν οι αλλόφυλοι ούτως και έλαβον δύο βόας πρωτοτοκούσας και έζευξαν αυτάς εν τη αμάξη και τα τέκνα αυτών απέκλεισαν εις οίκον |
| 11And they set the ark of the Lord, and the coffer, and the golden mice, on the waggon. | και έθεντο την κιβωτόν κυρίου επί την άμαξαν και το θέμα εργάβ και τους μύας τους χρυσούς και τας εικόνας των εδρών αυτών |
| 12And the cows went straight on the way to the way of Baethsamys, they went along one track; and laboured, and turned not aside to the right hand or to the left, and the lords of the Philistines went after it as far as the coasts of Baethsamys. | και κατεύθυναν αι βόες εν τη οδώ εις την οδόν Βαιθσαμής εν τρίβω εν η επορεύοντο και εκοπίων και ου εξέκλιναν δεξιάν ουδέ αριστεράν και οι σατράπαι των αλλοφύλων επορεύοντο οπίσω αυτών έως ορίων Βαιθσαμής |
| 13And the men of Baethsamys were reaping the wheat harvest in the valley; and they lifted up their eyes, and saw the ark of the Lord, and rejoiced to meet it. | και οι εν Βαιθσαμής εθέριζον θερισμόν πυρών εν κοιλάδι και ήραν τους οφθαλμούς αυτών και είδον την κιβωτόν κυρίου και εχάρησαν εις απάντησιν αυτής |
| 14And the waggon entered into the field of Osee, which was in Baethsamys, and they set there by it a great stone; and they split the wood of the waggon, and offered up the cows for a whole-burnt-offering to the Lord. | και η άμαξα εισήλθεν εις αγρόν Ιωσιέ τον εν Βαιθσαμής και έστη εκεί παρ΄ λίθον μέγαν και έσχισαν τα ξύλα της αμάξης και τας βόας ανήνεγκαν εις ολοκαύτωσιν τω κυρίω |
| 15And the Levites brought up the ark of the Lord, and the coffer with it, and the golden articles upon it, and placed them on the great stone, and the men of Baethsamys offered whole-burnt-offerings and meat offerings on that day to the Lord. | και οι Λευίται ανήνεγκαν την κιβωτόν του κυρίου και το θέμα εργάβ μετ΄ αυτής και τα σκεύη τα χρυσά και έθεντο επί τω λίθω τω μεγάλω και οι άνδρες Βαιθσαμής ανήνεγκαν ολοκαυτώσεις και έθυσαν θυσίας τω κυρίω εν τη ημέρα εκείνη |
| 16And the five lords of the Philistines saw, and returned to Ascalon in that day. | και οι πέντε σατράπαι των αλλοφύλων εώρων και ανέστρεψαν εις Ακαρών τη ημέρα εκείνη |
| 17And these are the golden emerods which the lords of the Philistines gave as a trespass-offering to the Lord; for Azotus one, for Gaza one, for Ascalon one, for Geth one, for Accaron one. | και αύται αι έδραι αι χρυσαί ας απέδωκαν οι αλλόφυλοι υπέρ της βασάνου τω κυρίω της Αζώτου μίαν της Γάζης μίαν της Ασκάλωνος μίαν της Γεθ μίαν της Ακαρών μίαν |
| 18And the golden mice according to the number of all the cities of the Philistines, belonging to the five lords, from the fenced city to the village of the Pherezite, and to the great stone, on which they placed the ark of the covenant of the Lord, that was in the field of Osee the Baethsamysite. | και μυς οι χρυσοί κατά αριθμόν πασών των πόλεων των αλλοφύλων των πέντε σατραπών εκ πόλεως εστερεωμένης και έως κώμης του Φερεζαίου και έως λίθου του μεγάλου ου επέθηκαν επ΄ αυτού την κιβωτόν της διαθήκης κυρίου έως της ημέρας ταύτης εν αγρώ Ιωσιέ του Βαιθσαμής |
| 19And the sons of Jechonias were not pleased with the men of Baethsamys, because they saw the ark of the Lord; and the Lord smote among them seventy men, and fifty thousand men: and the people mourned, because the Lord had inflicted on the people, a very great plague. | και επάταξεν άνδρας Βαιθσαμής ότι είδον την κιβωτόν του κυρίου και επάταξεν εν αυτοίς εβδομήκοντα άνδρας και πεντήκοντα χιλιάδας ανδρών εκ του λαού και επένθησεν ο λαός ότι επάταξε κύριος εν τω λαώ πληγήν μεγάλην σφόδρα |
| 20And the men of Baethsamys said, Who shall be able to pass before this holy Lord God? and to whom shall the ark of the Lord go up from us? | και είπον οι άνδρες οι εκ Βαιθσαμής τις δυνήσεται παραστήναι ενώπιον κυρίου του θεού του αγίου τούτου και προς τίνα αναβήσεται η κιβωτός του κυρίου αφ΄ ημών |
| 21And they send messengers to the inhabitants of Cariathiarim, saying, The Philistines have brought back the ark of the Lord, go down and take it home to yourselves. | και αποστέλλουσιν αγγέλους προς τους κατοικούντας Καριαθιαρίμ λέγοντες απέστρεψαν οι αλλόφυλοι την κιβωτόν του κυρίου και κατάβητε και αναγάγετε αυτήν προς υμάς |
Chapter 7[edit]
| 1And the men of Cariathiarim come, and bring up the ark of the covenant of the Lord: and they bring it into the house of Aminadab in the hill; and they sanctified Eleazar his son to keep the ark of the covenant of the Lord. | και έρχονται οι άνδρες Καριαθιαρίμ και ανάγουσι την κιβωτόν την διαθήκης κυρίου και εισήγαγον αυτήν εις οίκον Αμιναδάβ τον εν τω βουνώ και τον Ελεάζαρ τον υιόν αυτού ηγίασαν φυλάσσειν την κιβωτόν διαθήκης κυρίου |
| 2And it came to pass from the time that the ark was in Cariathiarim, the days were multiplied, and the time was twenty years; and all the house of Israel looked after the Lord. | και εγένετο αφ΄ ης ημέρας ην η κιβωτός εν Καριαθιαρίμ επλήθυναν αι ημέραι και εγένοντο είκοσι έτη και επέβλεψε πας ο οίκος Ισραήλ οπίσω κυρίου |
| 3And Samuel spoke to all the house of Israel, saying, If ye do with all your heart return to the Lord, take away the strange gods from the midst of you, and the groves, and prepare your hearts to serve the Lord, and serve him only; and he shall deliver you from the hand of the Philistines. | και είπε Σαμουήλ προς πάντα οίκον Ισραήλ λέγων ει εν όλη καρδία υμών υμείς επεστρέψατε προς κύριον περιέλεσθε τους θεούς τους αλλοτρίους εκ μέσου υμών και τα άλση και ετοιμάσατε τας καρδίας υμών προς κύριον και δουλεύσατε αυτώ μόνω και εξελείται υμάς εκ χειρός των αλλοφύλων |
| 4And the children of Israel took away Baalim and the groves of Astaroth, and served the Lord only. | και περιείλον οι υιοί Ισραήλ τας Βαάλιμ και τα άλση Ασταρώθ και εδούλευσαν κυρίω μόνω |
| 5And Samuel said, Gather all Israel to Massephath, and I will pray for you to the Lord. | και είπε Σαμουήλ αθροίσατε πάντα Ισραήλ εις Μασσηφά και προσεύξομαι προς κύριον υπέρ υμών |
| 6And they were gathered together to Massephath, and they drew water, and poured it out upon the earth before the Lord. And they fasted on that day, and said, We have sinned before the Lord. And Samuel judged the children of Israel in Massephath. | και συνήχθη ο λαός εις Μασσηφά και υδρεύοντο ύδωρ και εξέχεαν ενώπιον κυρίου επί την γην και ενήστευσαν εν τη ημέρα εκείνη και είπαν ημαρτήκαμεν τω κυρίου και εδίκαζε Σαμουήλ τους υιούς Ισραήλ εις Μασσηφά |
| 7And the Philistines heard that all the children of Israel were gathered together to Massephath: and the lords of the Philistines went up against Israel: and the children of Israel heard, and they feared before the Philistines. | και ήκουσαν οι αλλόφυλοι ότι συνηθροίσθησαν πάντες οι υιοί Ισραήλ εις Μασσηφά και ανέβησαν οι σατράπαι των αλλοφύλων επί Ισραήλ και ήκουσαν οι υιοί Ισραήλ και εφοβήθησαν από προσώπου των αλλοφύλων |
| 8And the children of Israel said to Samuel, Cease not to cry to the Lord thy God for us, and he shall save us out of the hand of the Philistines. | και είπαν οι υιοί Ισραήλ προς Σαμουήλ μη παρασιωπήσης αφ΄ ημών του μη βοάν προς κύριον τον θεόν σου και σώσει ημάς εκ χειρός αλλοφύλων |
| 9And Samuel took a sucking lamb, and offered it up as a whole-burnt-offering with all the people to the Lord: and Samuel cried to the Lord for Israel, and the Lord heard him. | και έλαβε Σαμουήλ άρνα γαλαθηνόν ένα και ανήνεγκεν αυτόν ολοκαύτωσιν τω κυρίω συν παντί τω λαώ και εβόησε Σαμουήλ προς κύριον υπέρ του Ισραήλ και επήκουσεν αυτού ο κύριος |
| 10And Samuel was offering the whole-burnt-offering; and the Philistines drew near to war against Israel; and the Lord thundered with a mighty sound in that day upon the Philistines, and they were confounded and overthrown before Israel. | και ην Σαμουήλ αναφέρων την ολοκαύτωσιν και οι αλλόφυλοι προσήγον εις πόλεμον επί Ισραήλ και εβρόντησε κύριος εν φωνή μεγάλη εν τη ημέρα εκείνη επί τους αλλοφύλους και συνεχύθησαν και έπταισαν ενώπιον Ισραήλ |
| 11And the men of Israel went forth out of Massephath, and pursued the Philistines, and smote them to the parts under Baethchor. | και εξήλθον άνδρες Ισραήλ εκ Μασσηφά και κατεδίωξαν τους αλλοφύλους και επάταξαν αυτούς έως υποκάτω του Βαιθχόρ |
| 12And Samuel took a stone, and set it up between Massephath and the old city; and he called the name of it Abenezer, stone of the helper; and he said, Hitherto has the Lord helped us. | και έλαβε Σαμουήλ λίθον ένα και έστησεν αυτόν αναμέσον Μασσηφά και αναμέσον της παλαιάς και εκάλεσε το όνομα αυτού Αβενέζερ ο σημαίνει λίθος του βοηθού και είπεν έως ενταύθα εβοήθησεν ημίν ο κύριος |
| 13So the Lord humbled the Philistines, and they did not anymore come into the border of Israel; and the hand of the Lord was against the Philistines all the days of Samuel. | και εταπείνωσε κύριος τους αλλοφύλους και ου προσέθεντο έτι ψου επελθείν εις όριον Ισραήλ και εγένετο χειρ κυρίου επί τους αλλοφύλους πάσας τας ημέρας του Σαμουήλ |
| 14And the cities which the Philistines took from the children of Israel were restored; and they restored them to Israel from Ascalon to Azob: and they took the coast of Israel out of the hand of the Philistines; and there was peace between Israel and the Amorite. | και απεδόθησαν αι πόλεις ας έλαβον οι αλλόφυλοι παρά των υιών Ισραήλ από Ακαρών έως Γεθ και το όριον Ισραήλ αφείλοντο εκ χειρός των αλλοφύλων και ην ειρήνη αναμέσον Ισραήλ και αναμέσον του Αμορραίου |
| 15And Samuel judged Israel all the days of his life. | και εδίκαζε Σαμουήλ τον Ισραήλ πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού |
| 16And he went year by year, and went round Baethel, and Galgala, and Massephath; and he judged Israel in all these consecrated places. | και επορεύετο κατ΄ ενιαυτόν ενιαυτόν και εκύκλου Βαιθήλ και την Γαλγάλ και την Μασσηφά και εδίκαζε τον Ισραήλ εν πάσι τοις τόποις τούτοις |
| 17And his return was to Armathaim, because there was his house; and there he judged Israel, and built there an altar to the Lord. | η δε αποστροφή αυτού ην εν Αρμαθαϊμ ότι εκεί ην ο οίκος αυτού και εδίκαζεν εκεί τον Ισραήλ και ωκοδόμησεν εκεί θυσιαστήριον τω κυρίω |
Chapter 8[edit]
| 1And it came to pass when Samuel was old, that he made his sons judges over Israel. | και εγένετο ως εγήρασε Σαμουήλ και κατέστησε τους υιούς αυτού δικαστάς τω Ισραήλ |
| 2And these are the names of his sons; Joel the first-born, and the name of the second Abia, judges in Bersabee. | και ταύτα τα ονόματα των υιών αυτού ο πρωτότοκος Ιωήλ και όνομα του δευτέρου Αβιά δικασταί εν Βηρσαβεαί |
| 3And his sons did not walk in his way; and they turned aside after gain, and took gifts, and perverted judgments. | και ουκ επορεύθησαν οι υιοί αυτού εν οδώ αυτού και εξέκλιναν οπίσω της συντελείας και ελάμβανον δώρα και εξέκλινον δικαιώματα |
| 4And the men of Israel gather themselves together, and come to Armathaim to Samuel, | και συναθροίζονται άνδρες Ισραήλ και παραγίνονται προς Σαμουήλ εις Αρμαθαϊμ |
| 5and they said to him, Behold, thou art grown old, and thy sons walk not in thy way; and now set over us a king to judge us, as also the other nations have. | και είπαν αυτώ ιδού συ γεγήρακας και οι υιοί σου ου πορεύονται εν τη οδώ σου και νυν κατάστησον εφ΄ ημάς βασιλέα δικάζειν ημάς καθώς πάντα τα έθνη |
| 6And the thing was evil in the eyes of Samuel, when they said, Give us a king to judge us: and Samuel prayed to the Lord. | και ην πονηρόν το ρήμα εν οφθαλμοίς Σαμουήλ ως είπον δος ημίν βασιλέα του δικάζειν ημάς και προσηύξατο Σαμουήλ προς κύριον |
| 7And the Lord said to Samuel, Hear the voice of the people, in whatever they shall say to thee; for they have not rejected thee, but they have rejected me from reigning over them. | και είπε κύριος προς Σαμουήλ άκουε της φωνής του λαού καθά αν λαλώσι προς σε ότι ου σε εξουθενήκασιν αλλ΄ εμέ εξουθενήκασι του μη βασιλεύειν επ΄ αυτών |
| 8According to all their doings which they have done to me, from the day that I brought them out of Egypt until this day, even as they have deserted me, and served other gods, so they do also to thee. | κατά πάντα τα έργα α εποίησάν μοι αφ΄ ης ημέρας ανήγαγον αυτούς εξ Αιγύπτου και έως της ημέρας ταύτης και εγκατέλιπόν με και εδούλευον θεοίς ετέροις ούτως αυτοί ποιούσι και σοι |
| 9And now hearken to their voice; only thou shalt solemnly testify to them, and thou shalt describe to them the manner of the king who shall reign over them. | και νυν άκουε της φωνής αυτών πλην ότι διαμαρτυρόμενος διαμαρτύρη αυτοίς και απαγγελείς αυτοίς το δικαίωμα του βασιλέως ος βασιλεύσει επ΄ αυτούς |
| 10And Samuel spoke every word of the Lord to the people who asked of him a king. | και είπε Σαμουήλ πάντας τους λόγους του κυρίου προς τον λαόν τους αιτούντας παρ αυτού βασιλέα |
| 11And he said, This shall be the manner of the king that shall rule over you: he shall take your sons, and put them in his chariots, and among his horsemen, and running before his chariots, | και είπε τούτο έσται το δικαίωμα του βασιλέως του βασιλεύοντος εφ΄ υμάς τους υιούς υμών λήψεται και θήσεται αυτούς εν άρμασιν αυτού και εν ιππεύσιν αυτού και προτρέχοντας των αρμάτων αυτού |
| 12and his manner shall be to make them to himself captains of hundreds and captains of thousands; and to reap his harvest, and gather his vintage, and prepare his instruments of war, and the implements of his chariots. | και θήσει αυτούς εαυτώ χιλίαρχους και εκατοντάρχους και αροτριάν την αροτριάσιν αυτού και θερίζειν θερισμόν αυτού και τρυγάν τρυγητόν αυτού και ποιείν σκεύη πολεμικά αυτού και σκεύη αρμάτων αυτού |
| 13And he will take your daughters to be perfumers, and cooks, and bakers. | και τας θυγατέρας υμών λήψεται εις μυρεψούς και εις μαγειρίσσας και εις πεσσούσας |
| 14And he will take your fields, and your vineyards, and your good oliveyards, and give them to his servants. | και τους αγρούς υμών και τους αμπελώνας υμών και τους ελαιώνας υμών τους αγαθούς λήψεται και δώσει τοις δούλοις αυτού |
| 15And he will take the tithe of your seeds and your vineyards, and give it to his eunuchs, and to his servants. | και τα σπέρματα υμών αποδεκατώσει και τους αμπελώνας υμών και δώσει τοις ευνούχοις αυτού και τοις δούλοις αυτού |
| 16And he will take your servants, and your handmaids, and your good herds and your asses, and will take the tenth of them for his works. | και τους δούλους υμών και τας δούλας υμών και τα βουκόλια υμών τα αγαθά και τους όνους υμών λήψεται και αποδεκατώσει εις τα έργα αυτού |
| 17And he will tithe your flocks; and ye shall be his servants. | και τα ποίμνια υμών αποδεκατώσει και υμείς έσεσθε αυτώ εις δούλους |
| 18And ye shall cry out in that day because of your king whom ye have chosen to yourselves, and the Lord shall not hear you in those days, because ye have chosen to yourselves a king. | και βοήσεσθε εν τη ημέρα εκείνη εκ προσώπου του βασιλέως υμών ου εξελέξασθε εαυτοίς και ουκ επακούσεται κύριος υμών εν ταις ημέραις εκείναις |
| 19But the people would not hearken to Samuel; and they said to him, Nay, but there shall be a king over us. | και ουκ εβούλετο ο λαός ακούειν την φωνήν του Σαμουήλ και είπον αυτώ ουχί αλλ΄ ότι βασιλεύς έσται εφ΄ ημάς |
| 20An we also will be like all the nations; and our king shall judge us, and shall go out before us, and fight our battles. | και εσόμεθα και ημείς καθά πάντα τα έθνη και δικάσει ημάς βασιλεύς ημών και εξελεύσεται έμπροσθεν ημών και πολεμήσει τον πόλεμον ημών |
| 21And Samuel heard all the words of the people, and spoke them in the ears of the Lord. | και ήκουσε Σαμουήλ πάντας τους λόγους του λαού και ελάλησεν αυτούς εις τα ώτα κυρίου |
| 22And the Lord said to Samuel, Hearken to their voice, and appoint them a king. And Samuel said to the men of Israel, Let each man depart to his city. | και είπε κύριος προς Σαμουήλ άκουσον της φωνής αυτών και βασίλευσον αυτοίς βασιλέα και είπε Σαμουήλ προς άνδρας Ισραήλ αποτρέχετω έκαστος εις την πόλιν αυτού |
Chapter 9[edit]
| 1And there was a man of the sons of Benjamin, and his name was Kis, the son of Abiel, the son of Jared, the son of Bachir, the son of Aphec, the son of a Benjamite, a man of might. | και ην ανήρ εκ των υιών Βενιαμίν και όνομα αυτώ Κις υιός Αβιήλ υιόυ Σαράρ υιόυ Βεχωράθ υιόυ Αφέκ υιόυ ανδρός Ιεμιναίου ανήρ δυνατός εν ισχύϊ |
| 2And this man had a son, and his name was Saul, of great stature, a goodly man; and there was not among the sons of Israel a goodlier than he, high above all the people from his shoulders and upward. | και τούτω υιός και όνομα αυτώ Σαούλ ευμεγέθης ανήρ αγαθός και ουκ ην εν υιοίς Ισραήλ αγαθός υπέρ αυτόν υπερωμίαν και επάνω υψηλός υπέρ πάσαν την γην |
| 3And the asses of Kis the father of Saul were lost; and Kis said to Saul his son, Take with thee one of the young men, and arise ye, and go seek the asses. | και απώλοντο αι όνοι Κις του πατρός Σαούλ και είπε Κις προς Σαούλ τον υιόν αυτού λάβε μετά σεαυτού εν των παιδαρίων και ανάστητε και πορεύθητε και ζητήσατε τας όνους |
| 4And they went through mount Ephraim, and they went through the land of Selcha, and found them not: and they passed through the land of Segalim, and they were not there: and they passed through the land of Jamin, and found them not. | και διήλθον δι΄ όρους Εφραϊμ και διήλθον διά της γης Σαλισά και ουχ εύρον και διήλθον διά της γης Σααλίμ και ουκ ην και διήλθον διά της γης Ιαμιναίου και ουχ εύρον |
| 5And when they came to Siph, then Saul said to his young man that was with him, Come and let us return, lest my father leave the asses, and take care for us. | αυτών δε ελθόντων εις την Σιφ και Σαούλ είπε τω παιδαρίω αυτού τω μετ΄ αυτού δεύρο και αποστρέψωμεν μη ανείς ο πατήρ μου περί τας όνους φροντίζη τα περί ημών |
| 6And the young man said to him, Behold now, there is a man of God in this city, and the man is of high repute; all that he shall speak will surely come to pass: now then let us go, that he may tell us our way on which we have set out. | και είπεν αυτώ το παιδάριον ιδού δη άνθρωπος θεού εν τη πόλει ταύτη και ο άνθρωπος ένδοξος παν ο αν λαλήση παραγινόμενον παρέσται και νυν πορευθώμεν εκεί όπως απαγγείλη ημίν την οδόν ημών εφ΄ ην πορευθώμεν επ΄ αυτήν |
| 7And Saul said to his young man that was with him, Lo, then, we will go; but what shall we bring the man of God? for the loaves are spent out of our vessels, and we have nothing more with us that belongs to us to bring to the man of God. | και είπε Σαούλ τω παιδαρίω αυτού τω μετ΄ αυτού και ιδού πορευσόμεθα και τι εισοίσομεν τω ανθρώπω του θεού ότι οι άρτοι εκλελοίπασιν εκ των αγγείων ημών και πλείον ουκ έστι μεθ΄ ημών του εισενεγκείν τω ανθρώπω του θεού το υπάρχον ημίν |
| 8And the young man answered Saul again, and said, Behold, there is found in my hand a fourth part of a shekel of silver; and thou shalt give it to the man of God, and he shall tell us our way. | και προσέθετο το παιδάριον αποκριθήναι τω Σαούλ και είπεν ιδού εύρηται εν τη χειρί μου τέταρτον σίκλου αργυρίου και δώσεις τω ανθρώπω του θεού και απαγγελεί ημίν την οδόν ημών |
| 9Now before time in Israel every one in going to enquire of God said, Come and let us go to the seer; for the people beforetime called the prophet, the seer. | και έμπροσθεν εν Ισραήλ τάδε έλεγον έκαστος ανήρ εν τω πορεύεσθαι επερωτάν τον θεόν δεύρο και πορευθώμεν προς τον βλέποντα ότι τον προφήτην εκάλει ο λαός έμπροσθεν Ο βλέπων |
| 10And Saul said to his servant, Well said, come and let us go: and they went to the city where the man of God was. | και είπε Σαούλ προς το παιδάριον αυτού αγαθόν το ρήμα σου δεύρο και πορευθώμεν και επορεύθησαν εις την πόλιν ου ην εκεί ο άνθρωπος ο του θεού |
| 11As they went up the ascent to the city, they find damsels come out to draw water, and they say to them, Is the seer here? | αυτών αναβαινόντων την ανάβασιν της πόλεως και αυτοί ευρίσκουσι κοράσια εξεληλυθότα υδρεύσασθαι ύδωρ και λέγουσιν αυταίς ει έστιν ενταύθα ο βλέπων |
| 12And the virgins answered them, and they say to them, He is: behold, he is before you: now he is coming to the city, because of the day, for to-day there is a sacrifice for the people in Bama. | και απεκρίθη τα κοράσια αυτοίς και είπον έστιν ιδού προ προσώπου υμών ταχύνατε ότι νυν ήκει εις την πόλιν διά την ημέραν ότι θυσία σήμερον τω λαώ εν Βαμά |
| 13As soon as ye shall enter into the city, so shall ye find him in the city, before he goes up to Bama to eat; for the people will not eat until he comes in, for he blesses the sacrifice, and afterwards the guests eat; now then go up, for ye shall find him because of the holiday. | ως αν εισέλθητε εις την πόλιν ούτως ευρήσετε αυτόν εν τη πόλει πριν αναβήναι αυτόν εις Βαμά του φαγείν ότι ου φάγη ο λαός έως του εισελθείν αυτόν ότι ούτος ευλογεί την θυσίαν και μετά ταύτα εσθίουσιν οι ξένοι και νυν ανάβητε ότι διά την ημέραν ευρήσετε αυτόν |
| 14And they go up to the city; and as they were entering into the midst of the city, behold, Samuel came out to meet them, to go up to Bama. | και αναβαίνουσιν εις την πόλιν αυτών δε εισπορευομένων εις μέσον της πόλεως και ιδού Σαμουήλ εξήλθεν εις την απάντησιν αυτών του αναβήναι εις Βαμά |
| 15And the Lord uncovered the ear of Samuel one day before Saul came to him, saying, | και κύριος απεκάλυψε το ωτίον Σαμουήλ ημέρα μία έμπροσθεν του ελθείν προς αυτόν Σαούλ λέγων |
| 16At this time to-morrow I will send to thee a man out of the land of Benjamin, and thou shalt anoint him to be ruler over my people Israel, and he shall save my people out of the hand of the Philistines; for I have looked upon the humiliation of my people, for their cry is come unto me. | ως ο καιρός ούτος αύριον αποστελώ προς σε άνδρα εκ γης Βενιαμίν και χρίσεις αυτόν εις άρχοντα επί τον λαόν μου Ισραήλ και σώσει τον λαόν μου εκ χειρός αλλοφύλων ότι επέβλεψα επί την ταπείνωσιν του λαού μου ότι ήλθε η βοή αυτών προς με |
| 17And Samuel looked upon Saul, and the Lord answered him, Behold the man of whom I spoke to thee, this one shall rule over my people. | και Σαμουήλ είδε τον Σαούλ και κύριος απεκρίθη αυτώ ιδού ο άνθρωπος ον είπα σοι ούτος κατάρξει επί τον λαόν μου |
| 18And Saul drew near to Samuel into the midst of the city, and said, Tell me now which is the house of the seer? | και προσήλθεν Σαούλ προς Σαμουήλ εις μέσον της πόλεως και είπεν απάγγειλον δη μοι ποίος ο οίκος του βλέποντος |
| 19And Samuel answered Saul, and said, I am he: go up before me to Bama, and eat with me to-day, and I will send thee away in the morning, and I will tell thee all that is in thine heart. | και απεκρίθη Σαμουήλ τω Σαούλ και είπεν εγώ ειμι ανάβηθι έμπροσθέν μου εις Βαμά και φάγε μετ΄ εμού σήμερον και εξαποστελώ σε πρωϊ και πάντα τα εν τη καρδία σου απαγγελώ σοι |
| 20And concerning thine asses that have been lost now these three days, care not for them, for they are found. And to whom does the excellency of Israel belong? does it not to thee and to thy father's house? | και περί των όνων των απολωλυιών σοι σήμερον τριταίων μη θης την καρδίαν σου εν αυταίς ότι εύρηνται και τίνι τα ωραία του Ισραήλ ουχί σοι και παντί τω οίκω του πατρός σου |
| 21And Saul answered and said, Am not I the son of a Benjamite, the least tribe of the people of Israel? and of the least family of the whole tribe of Benjamin? and why hast thou spoken to me according to this word? | και απεκρίθη Σαούλ και είπεν ουχί ανδρός υιός Ιεμιναίου εγώ ειμι του μικροτέρου σκήπτρου εκ των φυλών Ισραήλ και η πατριά μου ελαχίστης παρά πάσας τας πατριάς του Βενιαμίν και ινατί ελάλησας προς με κατά το ρήμα τούτο |
| 22And Samuel took Saul and his servant, and brought them to the inn, and set them there a place among the chief of those that were called, about seventy men. | και έλαβε Σαμουήλ τον Σαούλ και το παιδάριον αυτού και εισήγαγεν αυτούς εις το κατάλυμα και έθετο αυτοίς τόπον εν πρώτοις των κεκλημένων ωσεί τριάκοντα ανδρών |
| 23And Samuel said to the cook, Give me the portion which I gave thee, which I told thee to set by thee. | και είπε Σαμουήλ τω μαγείρω δος μοι την μερίδα ην έδωκά σοι ην είπά σοι θείναι αυτήν παρά σοι |
| 24Now the cook had boiled the shoulder, and he set it before Saul; and Samuel said to Saul, Behold that which is left: set before thee, an eat; for it is set thee for a testimony in preference to the others; take of it: and Saul ate with Samuel on that day. | και ήρεν ο μάγειρος την κωλέαν και το επ΄ αυτής και παρέθηκεν αυτήν ενώπιον Σαούλ και είπε Σαμουήλ τω Σαούλ ιδού το υπόλειμμα παράθες αυτό ενώπιόν σου και φάγε ότι εις μαρτύριον τέθειταί σοι παρά του λαού απόκνιζε και έφαγε Σαούλ μετά Σαμουήλ εν τη ημέρα εκείνη |
| 25And he went down from Bama into the city; and they prepared a lodging for Saul on the roof, and he lay down. | και κατέβη εκ της Βαμά εις την πόλιν και διέστρωσαν τω Σαούλ επί τω δώματι και εκοιμήθη |
| 26An it came to pass when the morning dawned, that Samuel called Saul on the roof, saying, Rise up, and I will dismiss thee. And Saul arose, and he and Samuel went out. | και εγένετο ως ανέβαινεν ο όρθρος και εκάλεσε Σαμουήλ τω Σαούλ επί τω δώματι λέγων ανάστα και εξαποστελώ σε και ανέστη Σαούλ και εξήλθεν αυτός και Σαμουήλ έως έξω |
| 27As they went down to a part of the city, Samuel said to Saul, Speak to the young man, and let him pass on before us; and do thou stand as to-day, and hearken to the word of God. | αυτών καταβαινόντων εις άκρον της πόλεως και Σαμουήλ είπε τω Σαούλ είπον τω παιδαρίω και διελθέτω έμπροσθεν ημών και συ στήθι ώδε σήμερον και άκουσον ρήμα θεού |
Chapter 10[edit]
| 1And Samuel took a vial of oil, and poured it on his head, and kissed him, and said to him, Has not the Lord anointed thee for a ruler over his people, over Israel? and thou shalt rule among the people of the Lord, and thou shalt save them out of the hand of their enemies; and this shall be the sign to thee that the Lord has anointed thee for a ruler over his inheritance. | και έλαβε Σαμουήλ τον φακόν του ελαίου και κατέχεεν επί την κεφαλήν αυτού και εφίλησεν αυτόν και είπεν αυτώ ουχί ότι κέχρικέ σε κύριος εις άρχοντα επί την κληρονομίαν αυτού |
| 2As soon as thou shalt have departed this day from me, thou shalt find two men by the burial-place of Rachel on the mount of Benjamin, exulting greatly; and they shall say to thee, The asses are found which ye went to seek; and, behold, thy father has given up the matter of the asses, and he is anxious for you, saying, What shall I do for my son? | ως αν απέλθης σήμερον απ΄ εμού και ευρήσεις δύο άνδρας προς τοις τάφοις Ραχήλ εν τοις ορίοις Βενιαμίν αλλομένους μεγάλα και ερούσί σοι εύρηνται αι όνοι ας επορεύθητε ζητείν και ιδού ο πατήρ σου αποτετίνακται το ρήμα των όνων και εδαψιλεύσατο δι΄ υμάς λέγων τι ποιήσω υπέρ του υιού μου |
| 3And thou shalt depart thence, and shalt go beyond that as far as the oak of Thabor, and thou shalt find there three men going up to God to Baethel, one bearing three kids, and another bearing three vessels of bread, and another bearing a bottle of wine. | και απελεύση εκείθεν και επέκεινα και ήξεις έως της δρυός Θαβώρ και ευρήσεις εκεί τρεις άνδρας αναβαίνοντας προς τον θεόν εις Βαιθήλ ένα αίροντα τρεις ερίφους και ένα αίροντα τρία αγγεία άρτων και ένα αίροντα ασκόν οίνου |
| 4And they shall ask thee how thou doest, and shall give thee two presents of bread, and thou shall receive them of their hand. | και ερωτήσουσί σε τα εις ειρήνην και δώσουσί σοι δύο απαρχάς άρτων και λήψη εκ της χειρός αυτών |
| 5And afterward thou shalt go to the hill of God, where is the encampment of the Philistines; there is Nasib the Philistine: an it shall come to pass when ye shall have entered into the city, that thou shalt meet a band of prophets coming down from the Bama; and before them will be lutes, and a drum, and a pipe, and a harp, and they shall prophesy. | και μετά ταύτα εισελεύση εις τον βουνόν του θεού ου εστίν εκεί το ανάστημα των αλλοφύλων και έσται ως αν εισέλθης εκεί εις την πόλιν και απαντήσεις χορώ προφητών καταβαινόντων εκ της Βαμά και έμπροσθεν αυτών νάβλα και τύμπανα και αυλός και κινύρα και αυτοί προφητεύοντες |
| 6And the Spirit of the Lord shall come upon thee, and thou shalt prophesy with them, and shalt be turned into another man. | και εφαλείται επί σε πνεύμα κυρίου και προφητεύσεις μετ΄ αυτών και στραφήση εις άνδρα άλλον |
| 7And it shall come to pass when these signs shall come upon thee, —then do thou whatsoever thy hand shall find, because God is with thee. | και έσται όταν ήξει τα σημεία ταύτα επί σε ποίει πάντα όσα αν εύρη η χειρ σου ότι θεός μετά σου |
| 8And thou shalt go down in front of Galgal, and behold, I come down to thee to offer a whole-burnt-offering and peace-offerings: seven days shalt thou wait until I shall come to thee, and I will make known to thee what thou shalt do. | και καταβήση έμπροσθέν μου εις Γάλγαλα και ιδού εγώ καταβαίνω προς σε του ανενεγκείν ολοκαύτωσιν και θύσαι θυσίας ειρηνικάς επτά ημέρας διαλείψεις έως του ελθείν με προς σε και γνωρίσαι σοι α ποιήσεις |
| 9And it came to pass when he turned his back to depart from Samuel, God gave him another heart; and all these signs came to pass in that day. | και εγένετο ώστε επιστραφήναι τω ώμω αυτού απελθείν από Σαμουήλ και μετέστρεψεν αυτώ ο θεός καρδίαν άλλην και ήλθε πάντα τα σημεία ταύτα εν τη ημέρα εκείνη |
| 10And he comes thence to the hill, and behold a band of prophets opposite to him; and the Spirit of God came upon him, and he prophesied in the midst of them. | και έρχεται εκείθεν εις τον βουνόν και ιδού χορός προφητών εξεναντίας αυτού και ήλατο επ΄ αυτόν πνεύμα θεού και προεφήτευσεν εν μέσω αυτών |
| 11And all that had known him before came, and saw, and behold, he was in the midst of the prophets: and the people said every one to his neighbour, What is this that has happened to the son of Kis? is Saul also among the prophets? | και εγένετο πάντες οι ειδότες αυτόν χθες και τρίτης και ιδού αυτός εν μέσω των προφητών προφητεύων και είπεν ο λαός έκαστος προς τον πλησίον αυτού τι τούτο το γεγονός τω υιώ Κις η και Σαούλ εν προφήταις |
| 12And one of them answered and said, And who is his father? and therefore it became a proverb, Is Saul also among the prophets? | και απεκρίθη τις εξ αυτών και είπε και τις πατήρ αυτού διά τούτο εγένετο εις παραβολήν η και Σαούλ εν προφήταις |
| 13And he ceased prophesying, and comes to the hill. | και συνετέλεσε προφητεύων και έρχεται εις τον βουνόν |
| 14And his kinsman said to him and to his servant, Whither went ye? and they said, To seek the asses; and we saw that they were lost, and we went in to Samuel. | και είπεν αυτώ ο πατράδελφος αυτού και τω παιδαρίω αυτού που επορεύθητε και είπεν ζητείν τας όνους και είδαμεν ότι ουκ ήσαν και εισήλθομεν προς Σαμουήλ |
| 15And his kinsman said to Saul, Tell me, I pray thee, What did Samuel say to thee? | και είπεν ο πατράδελφος προς Σαούλ απάγγειλον δη μοι τι είπέ σοι Σαμουήλ |
| 16And Saul said to his kinsman, he verily told me that the asses were found. But the matter of the kingdom he told him not. | και είπε Σαούλ προς τον οικείον αυτού απαγγέλλων απήγγειλέ μοι ότι εύρηνται αι όνοι το δε ρήμα της βασιλείας ουκ απήγγειλεν αυτώ ο είπεν Σαμουήλ |
| 17And Samuel summoned all the people before the Lord to Massephath. | και παρήγγειλε Σαμουήλ πάντα τον λαόν προς κύριον εις Μασσηφά |
| 18And he said to the children of Israel, Thus has the Lord God of Israel spoken, saying, I brought up the children of Israel out of Egypt, and I rescued you out of the hand of Pharao king of Egypt, and out of all the kingdoms that afflicted you. | και είπεν προς τους υιούς Ισραήλ τάδε είπε κύριος ο θεός Ισραήλ λέγων εγώ ανήγαγον τον Ισραήλ εξ Αιγύπτου και εξειλάμην υμάς εκ χειρός Φαραώ βασιλέως Αιγύπτου και εκ χειρός πασών των βασιλειών των θλιβουσών υμάς |
| 19And ye have this day rejected God, who is himself your Deliverer out of all your evils and afflictions; and ye said, Nay, but thou shalt set a king over us: and now stand before the Lord according to your tribes, and according to your families. | και υμείς σήμερον εξουδενώσατε τον θεόν υμων ος αυτός εστιν υμών σωτήρ εκ πάντων των κακών υμών και των θλίψεων υμών και είπατε αλλ΄ βασιλέα καταστήσεις εφ΄ ημών και νυν κατάστητε ενώπιον κυρίου κατά φυλάς υμών και κατά χιλιάδας υμών |
| 20And Samuel brought nigh all the tribes of Israel, and the tribe of Benjamin is taken by lot. | και προσήγαγε Σαμουήλ πάσας τας φυλάς Ισραήλ και κατακληρούται φυλή Βενιαμίν |
| 21And he brings near the tribe of Benjamin by families, and the family of Mattari is taken by lot: and they bring near the family of Mattari, man by man, and Saul the son of Kis is taken; and he sought him, but he was not found. | και προσήγαγε την φυλήν Βενιαμίν κατά πατριάν και κατακληρούται πατριά Αματταρί και κατακληρούται Σαούλ υιός Κις και εζήτει αυτόν και ουχ ευρίσκετο |
| 22And Samuel asked yet again of the Lord, Will the man come hither? and the Lord said, Behold, he is hid among the stuff. | και επηρώτησε Σαμουήλ έτι εν κυρίω ει έρχεται έτι ενταύθα ο ανήρ και είπε κύριος ιδού αυτός κέκρυπται εν τοις σκεύεσι |
| 23And he ran and took him thence, and he set him in the midst of the people; and he was higher than all the people by his shoulders and upwards. | και έδραμε και έλαβεν αυτόν εκείθεν και κατέστη εν μέσω του λαού και υψώθη υπέρ πάντα τον λαόν υπερωμίαν και επάνω |
| 24And Samuel said to all the people, Have ye seen whom the Lord has chosen to himself, that there is none like to him among you all? And all the people took notice, and said, Let the king live! | και είπε Σαμουήλ προς πάντα τον λαόν εωράκατε ον εκλέλεκται εαυτώ ο κύριος ότι ουκ έστιν όμοιος αυτώ εν πάσιν υμίν και έγνω πας ο λαός και είπαν ζήτω ο βασιλεύς |
| 25And Samuel told the people the manner of the king, and wrote it in a book, and set it before the Lord: and Samuel sent away all the people, and each went to his place. | και είπε Σαμουήλ προς τον λαόν το δικαίωμα της βασιλείας και έγραψεν εις βιβλίον και έθηκεν ενώπιον κυρίου και εξαπέστειλε Σαμουήλ πάντα τον λαόν και απήλθεν έκαστος εις τον τόπον αυτού |
| 26And Saul departed to his house to Gabaa; and there went with Saul mighty men whose hearts God had touched. | και Σαούλ απήλθεν εις τον οίκον αυτού εις Γαβαά και επορεύθησαν οι υιοί δυνάμεων ων ήψατο κύριος καρδίας αυτών μετά Σαούλ |
| 27But evil men said, Who is this man that shall save us? and they despised him, and brought him no gifts. | και οι υιοί λοιμοί είπαν τις σώσει ημάς ούτος και ητίμασαν αυτόν και ουκ ήνεγκαν αυτώ δώρα και εγενήθη κωφεύων |
Chapter 11[edit]
| 1And it came to pass about a month after this, that Naas the Ammanite went up, and encamped against Jabis Galaad: and all the men of Jabis said to Naas the Ammanite, Make a covenant with us, and we will serve thee. | και ανέβη Ναάς ο Αμμανίτης και παρενέβαλεν επί Ιαβής Γαλαάδ και είπον πάντες οι άνδρες Ιαβής προς Ναάς τον Αμμανίτην διάθου ημίν διαθήκην και δουλεύσομέν σοι |
| 2Naas the Ammanite said to them, On these terms will I make a covenant with you, that I should put out all your right eyes, and I will lay a reproach upon Israel. | και είπε προς αυτούς Ναάς ο Αμμανίτης εν τούτω διαθήσομαι υμίν διαθήκην εν τω εξορύξαι υμών πάντα οφθαλμόν δεξιόν και θήσομαι αυτόν εις όνειδος επί παντα Ισραήλ |
| 3And the men of Jabis say to him, Allow us seven days, and we will send messengers into all the coasts of Israel: if there should be no one to deliver us, we will come out to you. | και λέγουσιν αυτώ οι άνδρες Ιαβής άνες ημάς επτά ημέρας και αποστελούμεν αγγέλους εις παν όριον Ισραήλ και εάν μη η ο σώζων ημάς και εξελευσόμεθα προς υμάς |
| 4And the messengers came to Gabaa to Saul, and they speak the words into the ears of the people; and all the people lifted up their voice, and wept. | και έρχονται οι άγγελοι εις Γαβαά προς Σαούλ και ελάλησαν τους λόγους τούτους εις τα ώτα του λαού και ήραν πας ο λαός την φωνήν αυτών και έκλαυσαν |
| 5And, behold, Saul came after the early morning out of the field: and Saul said, Why does the people week? and they tell him the words of the men of Jabis. | και ιδού Σαούλ ήρχετο κατόπισθεν των βοών εξ αγρού και είπε Σαούλ τι ότι κλαίει ο λαός και διηγούνται αυτώ τα ρήματα των ανδρών Ιαβής |
| 6And the Spirit of the Lord came upon Saul when he heard these words, and his anger was greatly kindled against them. | και εφήλατο πνεύμα κυρίου επί Σαούλ ως ήκουσε τα ρήματα ταύτα και εθυμώθη επ΄ αυτούς οργή αυτού σφόδρα |
| 7And he took two cows, and cut them in pieces, and sent them into all the coasts of Israel by the hand of messengers, saying, Whoso comes not forth after Saul and after Samuel, so shall they do to his oxen: and a transport from the Lord came upon the people of Israel, and they came out to battle as one man. | και έλαβε δύο βόας και εμέλισεν αυτάς και απέστειλεν εις παν όριον Ισραήλ εν χειρί αγγέλων λέγων ος ουκ έστιν εκπορευόμενος οπίσω Σαούλ και οπίσω Σαμουήλ κατά τάδε ποιήσουσι τοις βουσίν αυτού και έπεσεν έκστασις κυρίου επί τον λαόν και εβόησαν ως ανήρ εις |
| 8And he reviews them at Bezec in Bama, every man of Israel six hundred thousand, and the men of Juda seventy thousand. | και επισκέπτεται αυτούς Βαζήκ πάντα άνδρα Ισραήλ τριακοσίας χιλιάδας και άνδρας Ιούδα τριάκοντα χιλιάδας |
| 9And he said to the messengers that came, Thus shall ye say to the men of Jabis, To-morrow ye shall have deliverance when the sun is hot; and the messengers came to the city, and told the men of Jabis, and they rejoiced. | και είπε τοις αγγέλοις τοις ερχομένοις τάδε ερείτε τοις ανδράσιν Ιαβής Γαλαάδ αύριον έσται υμίν η σωτηρία διαθερμάναντος του ηλίου και ήλθον οι άγγελοι εις την πόλιν και απαγγέλλουσι τοις ανδράσιν Ιαβής και ευφράνθησαν |
| 10And the men of Jabis said to Naas the Ammanite, To-morrow we will come forth to you, and ye shall do to us what seems good in your sight. | και είπον οι άνδρες Ιαβής προς Ναάς τον Αμμανίτην αύριον εξελευσόμεθα προς υμάς και ποιήσετε ημίν το αγαθόν ενώπιον υμών |
| 11And it came to pass on the morrow, that Saul divided the people into three companies, and they go into the midst of the camp in the morning watch, and they smote the children of Ammon until the day was hot; at it came to pass that those who were left were scattered, and there were not left among them two together. | και εγένετο μετά την αύριον και έθετο Σαούλ τον λαόν εις τρεις αρχάς και εισπορεύονται εις μέσον της παρεμβολής εν τη πρωϊνή φυλακή και έτυπτον τους υιούς Αμμών έως διεθερμάνθη η ημέρα και εγενήθη οι υπολελειμμένοι διεσπάρησαν και ουχ υπελείφθησαν εν αυτοίς δύο επί το αυτό |
| 12And the people said to Samuel, Who has said that Saul shall not reign over us? Give up the men, and we will put them to death. | και είπεν ο λαός προς Σαμουήλ τις ο ειπών Σαούλ ου βασιλεύσει εφ΄ ημάς παράδος τους άνδρας και θανατώσομεν αυτούς |
| 13And Saul said, No man shall die this day, for to-day the Lord has wrought deliverance in Israel. | και είπε Σαούλ ουκ αποθανείται ουδείς εν τη ημέρα ταύτη ότι σήμερον εποίησε κύριος σωτηρίαν εν Ισραήλ |
| 14And Samuel spoke to the people, saying, Let us go to Galgala, and there renew the kingdom. | και είπε Σαμουήλ προς τον λαόν λέγων δεύτε πορευθώμεν εις Γάλγαλα και εγκαινίσωμεν εκεί την βασιλείαν |
| 15And all the people went to Galgala, and Samuel anointed Saul there to be king before the Lord in Galgala, and there he offered meat-offerings and peace-offerings before the Lord: and Samuel and all Israel rejoiced exceedingly. | και επορεύθη πας ο λαός εις Γάλγαλα και έχρισε Σαμουήλ εκεί τον Σαούλ εις βασιλέα ενώπιον κυρίου εν Γαλγάλοις και έθυσεν εκεί θυσίας και ειρηνικάς ενώπιον κυρίου και ευφράνθη εκεί Σαούλ και πάντας άνδρες Ισραήλ σφόδρα |
Chapter 12[edit]
| 1And Samuel said to all Israel, Behold, I have hearkened to your voice in all things that ye have said to me, and I have set a king over you. | και είπε Σαμουήλ προς πάντα άνδρα Ισραήλ ιδού ήκουσα της φωνής υμών εις πάντα όσα είπατέ μοι και εβασίλευσα εφ΄ υμάς βασιλέα |
| 2And now, behold, the king goes before you; and I am grown old and shall rest; and, behold, my sons are among you; and, behold, I have gone about before you from my youth to this day. | και νυν ιδού ο βασιλεύς διαπορεύεται ενώπιον υμών καγώ γεγήρακα και καθήσομαι και ιδού οι υιοί μου εν υμίν καγώ ιδού διελήλυθα ενώπιον υμών εκ νεότητός μου και έως της ημέρας ταύτης |
| 3Behold, here am I, answer against me before the Lord and before his anointed: whose calf have I taken? or whose ass have I taken? or whom of you have I oppressed? or from whose hand have I taken a bribe, even to a sandal? bear witness against me, and I will make restitution to you. | ιδού εγώ αποκρίθητε κατ΄ εμού ενώπιον κυρίου και ενώπιον του χριστού αυτού μόσχον τίνος είληφα η όνον τίνος είληφα η τίνα υμών κατεδυνάστευσα η τίνα εξεπίεσα η εκ χειρός τίνος είληφα εξίλασμα η υπόδημα αποκρίθητε κατ΄ εμού και αποδώσω υμίν |
| 4And they said to Samuel, Thou hast not injured us, and thou hast not oppressed us; and thou hast not afflicted us, and thou hast not taken anything from any one's hand. | και είπον προς Σαμουήλ ουκ ηδίκησας ημάς και ου κατεδυνάστευσας ημάς και ουκ είληφας εκ χειρός ουδενός ουδέν |
| 5And Samuel said to the people, The Lord is witness among you, and his anointed is witness this day, that ye have not found anything in my hand: and they said, He is witness. | και είπε Σαμουήλ προς τον λαόν μάρτυς κύριος εν υμίν και μάρτυς ο χριστός αυτού εν ταύτη τη ημέρα ότι ουχ ευρήκατε εν τη χειρί μου ουδέν και είπαν μάρτυς |
| 6And Samuel spoke to the people, saying, The Lord who appointed Moses and Aaron is witness, who brought our fathers up out of Egypt. | και είπε Σαμουήλ προς τον λαόν λέγων μάρτυς κύριος ο ποιήσας τον Μωυσήν και τον Ααρών και ο αναγαγών τους πατέρας ημών εξ Αιγύπτου |
| 7And now stand still, and I will judge you before the Lord; and I will relate to you all the righteousness of the Lord, the things which he has wrought among you and your fathers. | και νυν κατάστητε και δικάσω υμάς ενώπιον κυρίου και απαγγελώ υμίν πάσαν την δικαιοσύνην κυρίου ην εποίησεν υμίν και τοις πατράσιν υμών |
| 8When Jacob and his sons went into Egypt, and Egypt humbled them, then our fathers cried to the Lord, and the Lord sent Moses and Aaron; and they brought our fathers out of Egypt, and he made them to dwell in this place. | ως εισήλθεν Ιακώβ και οι υιοί αυτού εις Αίγυπτον και εταπείνωσεν αυτούς Άιγυπτος και εβόησαν οι πατέρες ημών προς κύριον και απέστειλε κύριος τον Μωυσήν και τον Ααρών και εξήγαγεν τους πατέρας ημών εξ Αιγύπτου και κατώκισεν αυτούς εν τω τόπω τούτω |
| 9And they forgot the Lord their God, and he sold them into the hands of Sisara captain of the host of Jabis king of Asor, and into the hands of the Philistines, and into the hands of the king of Moab; and he fought with them. | και επελάθοντο κυρίου του θεού αυτών και απέδοτο αυτούς εις χείρας Σισάρα αρχιστρατήγου Ιαβίν βασιλέως Ασώρ και εις χείρας αλλοφύλων και εις χείρας βασιλέως Μωάβ και επολέμησαν εν αυτοίς |
| 10And they cried to the Lord, and said, We have sinned, for we have forsaken the Lord, and have served Baalim and the groves: and now deliver us out of the hand of our enemies, and we will serve thee. | και εβόησαν προς κύριον και έλεγον ημάρτομεν ότι εγκατελίπομεν τον κύριον και εδουλεύσαμεν τοις Βααλίμ και τοις άλσεσι και νυν εξελού ημάς εκ χειρός εχθρών ημών και δουλεύσομέν σοι |
| 11And he sent Jerobaal, and Barac, and Jephthae, and Samuel, and rescued us out of the hand of our enemies round about, and ye dwelt in security. | και απέστειλε κύριος τον Ιεροβαάλ και τον Βαράκ και τον Ιεφθάε και τον Σαμουήλ και εξείλατο υμάς κυκλόθεν εκ χειρός των εχθρών υμών και κατωκήκατε πεποιθότες |
| 12And ye saw that Naas king of the children of Ammon came against you, and ye said, Nay, none but a king shall reign over us; whereas the Lord our God is our king. | και ίδετε ότι Ναάς βασιλεύς υιών Αμμών ήλθεν εφ΄ υμάς και είπατε ουχί αλλ΄ ότι βασιλεύς βασιλεύσει εφ΄ ημών και κύριος ο θεός ημών βασιλεύς υμών |
| 13And now behold the king whom ye have chosen; and behold, the Lord has set a king over you. | και νυν ιδού ο βασιλεύς ον εξελέξασθε και ον κτήσασθε και ιδού δέδωκε κύριος εφ΄ υμάς βασιλέα |
| 14If ye should fear the Lord, and serve him, and hearken to his voice, and not resist the mouth of the Lord, and ye and your king that reigns over you should follow the Lord, well. | εάν φοβήθητε τον κύριον και δουλεύσητε αυτώ και ακούσητε της φωνής αυτού και μη ερίσητε τω στόματι κυρίου και ήτε και υμείς και ο βασιλεύς ο βασιλεύων εφ΄ υμάς πορευόμενοι οπίσω κυρίου θεού υμών |
| 15But if ye should not hearken to the voice of the Lord, and ye should resist the mouth of the Lord, then shall the hand of the Lord be upon you and upon your king. | εάν δε μη ακούσητε της φωνής κυρίου και ερίσητε τω στόματι κυρίου και έσται χειρ κυρίου εφ΄ υμάς και επί τον βασιλέα υμών |
| 16And now stand still, and see this great thing, which the Lord will do before your eyes. | και νυν κατάστητε και ίδετε το ρήμα το μέγα τούτο ο ο κύριος ποιήσει εν οφθαλμοίς υμών |
| 17Is it not wheat-harvest to-day? I will call upon the Lord, and he shall send thunder and rain; and know ye and see, that your wickedness is great which ye have wrought before the Lord, having asked for yourselves a king. | ουχί θερισμός πυρών σήμερον επικαλέσομαι κύριον και δώσει φωνάς και υετόν και γνώτε και ίδετε ότι μεγάλη η κακία υμών ην εποίησατε ενώπιον κυρίου αιτήσαντες εαυτοίς βασιλέα |
| 18And Samuel called upon the Lord, and the Lord sent thunders and rain in that day; and all the people feared greatly the Lord and Samuel. | και επεκαλέσατο Σαμουήλ τον κύριον και έδωκε κύριος φωνάς και υετόν εν τη ημέρα εκείνη και εφοβήθη πας ο λαός τον κύριον σφόδρα και τον Σαμουήλ |
| 19And all the people said to Samuel, Pray for thy servants to the Lord thy God, and let us not die; for we have added to all our sins this iniquity, in asking for us a king. | και είπε πας ο λαός προς Σαμουήλ πρόσευξαι υπέρ των δούλων σου προς κύριον τον θεόν σου και ου αποθάνωμεν ότι προστεθείκαμεν επι πάσας τας αμαρτίας ημών κακίαν αιτήσαντες εαυτοίς βασιλέα |
| 20And Samuel said to the people, Fear not: ye have indeed wrought all this iniquity; only turn not from following the Lord, and serve the Lord with all your heart. | και είπε Σαμουήλ προς τον λαόν μη φοβείσθε υμείς πεποιήκατε πάσαν την κακίαν ταύτην πλην μη εκκλίνητε από όπισθεν του κυρίου και δουλεύσατε τω κυρίω εν όλη τη καρδία υμών |
| 21And turn not aside after the gods that are nothing, who will do nothing, and will not deliver you, because they are nothing. | και μη εκκλίνητε οπίσω των μηθέν όντων οι περανούσιν ουδέν και οι ουκ εξελούνται ότι ουδέν εισιν |
| 22For the Lord will not cast off his people for his great name's sake, because the Lord graciously took you to himself for a people. | ότι ουκ απώσεται κύριος τον λαόν αυτού διά το όνομα αυτού το μέγα ότι προσελάβετο κύριος υμάς ποιήσαι εις λαόν εαυτώ |
| 23And far be it from me to sin against the Lord in ceasing to pray for you: but I will serve the Lord, and shew you the good and the right way. | εμοί δε μη γένοιτο αμαρτείν τω κυρίω του διαλείπειν προσευχόμενον υπέρ υμών τω κυρίω και δηλώσω υμίν την οδόν την αγαθήν και την ευθείαν |
| 24Only fear the Lord, and serve him in truth and with all your heart, for ye see what great things he has wrought with you. | πλην φοβείσθε τον κύριον και δουλεύσατε αυτώ εν αληθεία και εν όλη καρδία υμών ότι ίδετε α εμεγάλυνε μεθ΄ υμών |
| 25But if ye continue to do evil, then shall ye and your king be consumed. | και εάν κακία κακοποιήσητε και υμείς και ο βασιλεύς υμών προστεθήσεσθε |
Chapter 13[edit]
| 1And Saul chooses for himself three thousand men of the men of Israel: and there were with Saul two thousand who were in Machmas, and in mount Baethel, and a thousand were with Jonathan in Gabaa of Benjamin: and he sent the rest of the people every man to his tent. | υιός ενιαυτού Σαούλ εν τω βασιλεύειν αυτόν και δύο έτη εβασίλευσεν εν Ισραήλ |
| 2And Jonathan smote Nasib the Philistine that dwelt in the hill; and the Philistines hear of it, and Saul sounds the trumpet through all the land, saying, The servants have despised us. | και εξελέξατο εαυτώ Σαούλ τρεις χιλιάδας ανδρών εκ των ανδρών Ισραήλ και ήσαν μετά Σαούλ δισχίλιοι εν Μαχμάς και εν τω όρει Βαιθήλ και χίλιοι ήσαν μετά Ιωναθάν εν Γαβαά του Βενιαμίν και το κατάλοιπον του λαού εξαπέστειλεν έκαστον εις το σκήνωμα αυτού |
| 3And all Israel heard say, Saul has smitten Nasib the Philistine; now Israel had been put to shame before the Philistines; and the children of Israel went up after Saul in Galgala. | και επάταξεν Ιωναθάν τον Νασίβ των αλλοφύλων τον εν τω βουνώ και ήκουσαν οι αλλόφυλοι και Σαούλ εσάλπισεν σάλπιγγι εις πάσαν την γην λέγων ηθετήκασιν οι δούλοι |
| 4And the Philistines gather together to war with Israel; and then come up against Israel thirty thousand chariots, and six thousand horsemen, and people as the sand by the seashore for multitude: and they come up, and encamp in Machmas, opposite Baethoron southward. | και πας Ισραήλ ήκουσαν λεγόντων πέπαικε Σαούλ τον Νασίβ των αλλοφύλων και ησχύνθησαν Ισραήλ εν τους αλλοφύλους και ανέβη ο λαός οπίσω Σαούλ εν Γάλγαλα |
| 5And the men of Israel saw that they were in a strait so that they could not draw nigh, and the people hid themselves in caves, and sheepfolds, and rocks, and ditches, and pits. | και οι αλλόφυλοι συνάγονται εις πόλεμον προς τον Ισραήλ και αναβαίνουσιν επί τον Ισραήλ εις πόλεμον τριάκοντα χιλιάδες αρμάτων και εξ χιλιάδες ιππέων και λαός ως η άμμος η παρά το χείλος της θαλάσσης τω πλήθει και αναβαίνουσι και παρεμβάλλουσιν εν Μαχμάς εξεναντίας κατά νότου Βαιθαβέν |
| 6And they that went over went over Jordan to the land of Gad and Galaad: and Saul was yet in Galgala, and all the people followed after him in amazement. | και ανήρ Ισραήλ είδεν ότι στενώς αυτώ μη προσάγειν αυτόν και εκρύβη ο λαός εν τοις σπηλαίοις και εν ταις μάνδραις και εν ταις πέτραις και εν τοις βόθροις και εν τοις λάκκοις |
| 7And he continued seven days for the appointed testimony, as Samuel told him, and Samuel came not to Galgala, and his people were dispersed from him. | και οι διαβαίνοντες διέβησαν τον Ιορδάνην εις γην Γαδ και Γαλαάδ και Σαούλ έτι ην εν Γαλγάλοις και πας ο λαός εξέστη οπίσω αυτού |
| 8And Saul said, Bring hither victims, that I may offer whole-burnt-offerings and peace-offerings: and he offered the whole-burnt-offering. | και διέλιπεν επτά ημέρας τω μαρτυρίω ως είπε Σαμουήλ και ου παρεγένετο Σαμουήλ εις Γάλγαλα και διεσπάρη ο λαός αυτού απ΄ αυτού |
| 9And it came to pass when he had finished offering the whole-burnt-offering, that Samuel arrived, and Saul went out to meet him, and to bless him. | και είπε Σαούλ προσαγάγετε όπως ποιήσω ολοκαύτωσιν και ειρηνικάς και ανήνεγκε την ολοκαύτωσιν |
| 10And Samuel said, What hast thou done? and Saul said, Because I saw how the people were scattered from me, and thou was not present as thou purposedst according to the set time of the days, and the Philistines were gathered to Machmas. | και εγένετο ως συνετέλεσεν αναφέρων την ολοκαύτωσιν και ιδού Σαμουήλ παραγένετο και εξήλθε Σαούλ εις απάντησιν αυτού ευλογήσαι αυτόν |
| 11Then I said, Now will the Philistines come down to me to Galgala, and I have not sought the face of the Lord: so I forced myself and offered the whole-burnt-offering. | και είπε Σαμουήλ τι πεποίηκας και είπε Σαούλ διότι είδον ότι διεσπάρη ο λαός απ΄ εμού και συ ου παρεγένου εν τω μαρτυρίω των ημερών ως διέταξας και οι αλλόφυλοι συνήχθησαν εις Μαχμάς |
| 12And Samuel said to Saul, Thou hast done foolishly; for thou hast not kept my command, which the Lord commanded thee, as now the Lord would have confirmed thy kingdom over Israel for ever. | και είπα νυν καταβήσονται οι αλλόφυλοι προς με εις Γάλγαλα και του προσώπου του κυρίου ουκ εδεήθην και ενεκρατευσάμην και ανήνεγκα την ολοκαύτωσιν |
| 13But now thy kingdom shall not stand to thee, and the Lord shall seek for himself a man after his own heart; and the Lord shall appoint him to be a ruler over his people, because thou hast not kept all that the Lord commanded thee. | και είπε Σαμουήλ προς Σαούλ μεματαίωταί σοι ότι ουκ εφύλαξας την εντολήν μου ην ενετείλατό σοι κύριος ως ητοίμασε κύριος την βασιλείαν σου επί Ισραήλ έως αιώνος |
| 14And Samuel arose, and departed from Galgala, and the remnant of the people went after Saul to meet him after the men of war, when they had come out of Galgala to Gabaa of Benjamin. And Saul numbered the people that were found with him, about six hundred men. | και νυν η βασιλεία σου ου στήσεταί σοι και ζητήσει κύριος εαυτώ άνθρωπον κατά την καρδίαν αυτού και εντελείται κύριος αυτώ εις άρχοντα επί τον λαόν αυτού ότι ουκ εφύλαξας όσα ενετείλατό σοι ο κύριος |
| 15And Saul and Jonathan his son, and the people that were found with them, halted in Gabaa, of Benjamin; and they wept: and the Philistines had encamped in Machmas. | και ανέστη Σαμουήλ και απήλθεν εκ Γαλγάλων εις βουνόν Βενιαμίν και επεσκέψατο Σαούλ τον λαόν τον ευρεθέντα μετ΄ αυτού ως εξακοσίους άνδρας |
| 16And men came forth to destroy out of the land of the Philistines in three companies; one company turning by the way of Gophera toward the land of Sogal, | και Σαούλ και Ιωναθάν υιός αυτού και ο λαός οι ευρεθέντες μετ΄ αυτών εκάθισαν εν Γαβαά Βενιαμίν και οι αλλόφυλοι παρεμβεβλήκεισαν εν Μαχμάς |
| 17and another company turning the way of Baethoron, and another company turning by the way of Gabae that turns aside to Gai of Sabim. | και εξήλθε διαφθείρων εξ αγρού αλλοφύλων εν τρισίν αρχαίς η αρχή η μία επιβλέπουσα οδόν Γοφερά επί την γην Σωγάλ |
| 18And there was not found a smith in all the land of Israel, for the Philistines said, Lest the Hebrews make themselves sword or spear. | και αρχή η μία επιβλέπουσα οδόν Βαιθωρών και η αρχή η μία επιβλέπουσα οδόν Γαβαέ την εκκύπτουσα επί Γαί την Σαβαϊν την έρημον |
| 19And all Israel went down to the Land of the Philistines to forge every one his reaping-hook and his tool, and every one his axe and his sickle. | και τέκτων σιδήρου ουχ ευρίσκετο εν πάση τη γη Ισραήλ ότι είπον οι αλλόφυλοι μή ποιήσωσιν οι Εβραίοι ρομφαίαν και δόρυ |
| 20And it was near the time of vintage: and their tools were valued at three shekels for a plough-share, and there was the same rate for the axe and the sickle. | και κατέβαινε πας Ισραήλ εις γην αλλοφύλων χαλκεύειν έκαστος το θέριστρον αυτού και το σκεύος αυτού και έκαστος την αξίνην αυτού και το δρέπανον αυτού |
| 21And it came to pass in the days of the war of Machmas, that there was not a sword or spear found in the hand of all the people, that were with Saul and Jonathan; but with Saul and Jonathan his son was there found. | και ην ο τρυγητός έτοιμος του θερίζειν εις δε τα σκεύη ην τρεις σίκλοι εις τον οδόντα και τη αξίνη και τω δρεπάνω υπόστασις ην η αυτή |
| 22And there went out some from the camp of the Philistines to the place beyond Machmas. | και εγένετο εν ταις ημέραις του πολέμου και ουχ ευρέθη ρομφαία και δόρυ εν χειρί παντός του λαού του μετά Σαούλ και Ιωναθάν και ευρέθη τω Σαούλ και τω Ιωναθάν υιώ αυτού |
| 23 | και εξήλθεν εξ υποστάσεως των αλλοφύλων την εν τω πέραν Μαχμάς |
Chapter 14[edit]
| 1And when a certain day arrived, Jonathan the son of Saul said to the young man that bore his armour, Come, and let us go over to Messab of the Philistines that is on the other side yonder; but he told not his father. | και γίνεται ημέρα και είπεν Ιωναθάν υιός Σαούλ τω παιδαρίω τω αίροντι τα σκεύη αυτού δεύρο και διαβώμεν εις υπόστασιν των αλλοφύλων την εν τω πέραν εκείνω και τω πατρί αυτού ουκ απήγγειλε |
| 2And Saul sat on the top of the hill under the pomegranate tree that is in Magdon, and there were with him about six hundred men. | και Σαούλ εκάθητο επάνω του βουνού υπό την ροάν την εν Μαγδών και ο λαός ο μετ΄ αυτού ως εξακόσιοι άνδρες |
| 3And Achia son of Achitob, the brother of Jochabed the son of Phinees, the son of Heli, was the priest of God in Selom wearing an ephod: and the people knew not that Jonathan was gone. | και Αχία υιός Αχιτώβ αδελφού Ιωχαβέδ υιόυ Φινεές υιόυ Ηλί ιερεύς του κυρίου εν Σηλώ αίρων εφούδ και ο λαός ουκ ήδει ότι πεπόρευται Ιωναθάν |
| 4And in the midst of the passage whereby Jonathan sought to pass over to the encampment of the Philistines, there was both a sharp rock on this side, and a sharp rock on the other side: the name of the one was Bases, and the name of the other Senna. | και αναμέσον της διαβάσεως ου εζήτει Ιωναθάν διαβήναι εις την υπόστασιν των αλλοφύλων ακροτήριον πέτρας εντεύθεν και ακροτήριον πέτρας εντεύθεν όνομα τω ενί Βοσής και όνομα τω άλλω Σενά |
| 5The one way was northward to one coming to Machmas, and the other way was southward to one coming to Gabae. | η ακροτηρίον η μία από βορρά ερχομένω Μαχμάς και η ακροτήριον το άλλο από νότου ερχομένω Γαβαέ |
| 6And Jonathan said to the young man that bore his armour, Come, let us go over to Messab of these uncircumcised, if peradventure the Lord may do something for us; for the Lord is not straitened to save by many or by few. | και είπεν Ιωναθάν προς το παιδάριον το αίρον τα σκεύη αυτού δεύρο και διαβώμεν εις την υπόστασιν των απεριτμήτων τούτων είτι ποιήσαι κύριος ημίν ότι ουκ έστι τω κυρίω συνεχόμενον σώζειν εν πολλοίς η εν ολίγοις |
| 7And his armour-bearer said to him, Do all that thine heart inclines toward: behold, I am with thee, my heart is as thy heart. | και είπεν αυτώ ο αίρων τα σκεύη αυτού ποίει παν ο αν η καρδία σου θελήση έγκλινον σεαυτόν ιδού εγώ μετά σου ειμί ως η καρδία σου η καρδία μου |
| 8And Jonathan said, Behold, we will go over to the men, and will come down suddenly upon them. | και είπεν Ιωναθάν ιδού ημείς διαβαίνομεν προς τους άνδρας και κατακυλισθησόμεθα προς αυτούς |
| 9If they should say thus to us, Stand aloof there until we shall send you word; then we will stand still by ourselves, and will not go up against them. | εάν τάδε είπωσι προς ημάς απόστητε εκεί έως αν εγγίσωμεν υμίν και στησόμεθα εφ΄ εαυτοίς και ου αναβώμεν επ΄ αυτούς |
| 10But if they should say thus to us, Come up to us; then will we go up, for the Lord has delivered them into our hands; this shall be a sign to us. | και εάν τάδε είπωσι προς ημάς ανάβητε προς ημάς και αναβησόμεθα ότι παραδέδωκεν αυτούς κύριος εις χείρας ημών τούτο ημίν το σημείον |
| 11And they both went in to Messab of the Philistines; and the Philistines said, Behold, the Hebrews come forth out of their Caves, where they had hidden themselves. | και εισήλθον αμφότεροι εις την υπόστασιν των αλλοφύλων και είπον οι αλλόφυλοι ιδού εκπορεύονται οι Εβραίοι εκ των τρωγλών αυτών ου εκρύβησαν εκεί |
| 12And the men of Messab answered Jonathan and his armour-bearer, and said, Come up to us, and we will shew you a thing: and Jonathan said to his armour-bearer, Come up after me, for the Lord has delivered them into the hands of Israel. | και απεκρίθησαν οι άνδρες της υποστάσεως προς Ιωναθάν και προς τον αίροντα τα σκεύη αυτού και λέγουσιν ανάβητε προς ημάς και γνωριούμεν υμίν ρήμα και είπεν Ιωναθάν προς τον αίροντα τα σκεύη αυτού ανάβηθι οπίσω μου ότι παρέδωκεν αυτούς κύριος εις χείρας Ισραήλ |
| 13And Jonathan went up on his hands and feet, and his armour-bearer with him; and they looked on the face of Jonathan, and he smote them, and his armour-bearer did smite them after him. | και ανέβη Ιωναθάν επί τας χείρας αυτού και επί τους πόδας αυτού και ο αίρων τα σκεύη αυτού οπίσω αυτού και επέβλεψαν κατά πρόσωπον Ιωναθάν και επάταξεν εν αυτούς και ο αίρων τα σκεύη αυτού επεδίδου οπίσω αυτού |
| 14And the first slaughter which Jonathan and his armour-bearer effected was twenty men, with darts and slings, and pebbles of the field. | και εγένετο η πληγή η πρώτη ην επάταξεν Ιωναθάν και ο αίρων τα σκεύη αυτού ως είκοσιν άνδρες εν βολίσι και εν πετροβόλοις και εν κόχλαξι του πεδίου |
| 15And there was dismay in the camp, and in the field; and all the people in Messab, and the spoilers were amazed; and they would not act, and the land was terror-struck, and there was dismay from the lord. | και εγένετο έκστασις εν τη παρεμβολή και εν αγρώ και πας ο λαός ο εν τη υποστάσει και οι διαφθείροντες εξέστησαν και αυτοί και εθαμβήθη η γη και εγένετο έκστασις παρά κυρίου |
| 16And the watchmen of Saul beheld in Gabaa of Benjamin, and, behold, the army was thrown into confusion on every side. | και είδον οι σκοποί του Σαούλ εν Γαβαά Βενιαμίν και ιδού η παρεμβολή τεταραγμένη ένθεν |
| 17And Saul said to the people with him, Number yourselves now, and see who has gone out from you: and they numbered themselves, and behold, Jonathan and his armour-bearer were not found. | και είπε Σαούλ τω λαώ τω μετ΄ αυτού επισκέψασθε δη και ίδετε τις πεπόρευται εξ ημών και επεσκέψαντο και ιδού ουχ ευρίσκετο Ιωναθάν και ο αίρων τα σκεύη αυτού |
| 18And Saul said to Achia, Bring the ephod; for he wore the ephod in that day before Israel. | και είπε Σαούλ τω Αχία προσάγαγε το εφούδ ότι ην η κιβωτός του θεού εν τη ημέρα εκείνη ενώπιον Ισραήλ |
| 19And it came to pass while Saul was speaking to the priest, that the sound in the camp of the Philistines continued to increase greatly; and Saul said to the priest, Withdraw thy hands. | και εγένετο ως ελάλησε Σαούλ προς τον ιερέα και ο ήχος εν τη παρεμβολή των αλλοφύλων πορευόμενος επορεύετο και επληθύνε και είπε Σαούλ προς τον ιερέα συνάγαγε τας χείρας σου |
| 20And Saul went up and all the people that were with him, and they come to the battle: and, behold, every man's sword was against his neighbour, a very great confusion. | και ανέβη Σαούλ και πας ο λαός ο μετ΄ αυτού και έρχονται έως του πολέμου και ιδού εγένετο ρομφαία ανδρός επί τον πλησίον αυτού και σύγχυσις μεγάλη σφόδρα |
| 21And the servants who had been before with the Philistines, who had gone up to the army, turned themselves also to be with the Israelites who were with Saul and Jonathan. | και οι δούλοι οι όντες εχθές και τρίτην ημέραν μετά των αλλοφύλων οι ανάβαντες εις την παρεμβολήν επεστράφησαν και αυτοί είναι μετά Ισραήλ των μετά Σαούλ και Ιωναθάν |
| 22And all the Israelites who were hidden in mount Ephraim heard also that the Philistines fled; and they also gather themselves after them to battle: and the Lord saved Israel in that day; and the war passed through Bamoth; and all the people with Saul were about ten thousand men. | και πας ανήρ Ισραήλ οι κρυπτόμενοι εν τω όρει Εφραϊμ ήκουσαν ότι πεφεύγασιν οι αλλόφυλοι και συνάπτουσι και αυτοί οπίσω αυτών εις πόλεμον και έσωσε κύριος εν τη ημέρα εκείνη τον Ισραήλ και ο πόλεμος διήλθε την Βηθαύν και πας ο λαός ην μετά Σαούλ ωσεί δέκα χιλιάδες ανδρών |
| 23And the battle extended itself to every city in the mount Ephraim. | και ην ο πόλεμος διεσπαρμένος εις όλην την πόλιν εν τω όρει Εφραϊμ |
| 24And Saul committed a great trespass of ignorance in that day, and he lays a curse on the people, saying, Cursed is the man who shall eat bread before the evening; so I will avenge myself on my enemy: and none of the people tasted bread, though all the land was dining. | και Σαούλ ηγνόησεν άγνοιαν μεγάλην εν τη ημέρα εκείνη και αράται τω λαώ λέγων επικατάρατος ο άνθρωπος ος φάγεται άρτον έως εσπέρας και εκδικήσω εις τον εχθρόν μου και ουκ εγεύσατο πας ο λαός άρτου και πάσα η γη ήλθεν εις δρυμόν |
| 25And Jaal was a wood abounding in swarms of bees on the face of the ground. | και δρυμός ην μελισσώνος κατά πρόσωπον του αγρού |
| 26And the people went into the place of the bees, and, behold, they continued speaking; and, behold, there was none that put his hand to his mouth, for the people feared the oath of the Lord. | και εισήλθεν ο λαός εις τον μελισσώνα και ιδού διεπορεύετο μέλι και ουκ ην ο επιστρέφων την χείρα αυτού εις το στόμα αυτού ότι εφοβήθη ο λαός τον όρκον κυρίου |
| 27And Jonathan had not heard when his father adjured the people; and he reached forth the end of the staff that was in his hand, an dipped it into the honeycomb, and returned his hand to his mouth, and his eyes recovered their sight. | και Ιωναθάν ουκ ακηκόει εν τω ορκίζειν τον πατέρα αυτού τον λαόν και εξέτεινε το άκρον του σκήπτρου αυτού του εν τη χειρί αυτού και έβαψεν αυτό εις το κηρίον του μέλιτος και επέστρεψε την χείρα αυτού εις το στόμα αυτού και ανέβλεψαν οι οφθαλμοί αυτού |
| 28And one of the people answered and said, Thy father solemnly adjured the people, saying, Cursed is the man who shall eat bread to-day. And the people were very faint, | και απεκρίθη εις εκ του λαού και είπεν ορκίσας ώρκισε ο πατήρ σου τον λαόν λέγων επικατάρατος ο άνθρωπος ος φάγεται άρτον σήμερον και εξελύθη ο λαός |
| 29and Jonathan knew it, and said, My father has destroyed the land: see how my eyes have received sight now that I have tasted a little of this honey. | και έγνω Ιωναθάν και είπεν απήλλαχεν ο πατήρ μου την γην ίδε διότι είδον οι οφθαλμοί μου ότι εγευσάμην βραχύ τι του μέλιτος τούτου |
| 30Surely if the people had this day eaten freely of the spoils of their enemies which they found, the slaughter among the Philistines would have been greater. | αλλ΄ ότι ει και έφαγεν έσθων σήμερον ο λαός των σκύλων των εχθρών αυτών ων εύρεν νυν αν μείζων εγεγόνει η πληγή εν τοις αλλοφύλοις |
| 31And on that day he smote some of the Philistines in Machmas; and the people were very weary. | και επάταξεν εν τη ημέρα εκείνη εκ των αλλοφύλων πλείους εν Μαχμάς και εκοπίασεν ο λαός σφόδρα |
| 32And the people turned to the spoil; and the people took flocks, and herds, and calves, and slew them on the ground, and the people ate with the blood. | και ώρμησεν ο λαός επι τα σκύλα και έλαβεν ο λαός ποίμνια και βουκόλια και τέκνα βοών και έσφαξαν επί την γην και ήσθιεν ο λαός συν τω αίματι |
| 33And it was reported to Saul, saying, The people have sinned against the Lord, eating with the blood: and Saul said, Out of Getthaim roll a great stone to me hither. | και απήγγειλαν τω Σαούλ λέγοντες ημάρτηκεν ο λαός τω κυρίω του φαγείν εν τω αίματι και είπε Σαούλ ημάρτετε κυλίσατε δη μοι ενταύθα λίθον μέγαν |
| 34And Saul said, Disperse yourselves among the people, and tell them to bring hither every one his calf, and every one his sheep: and let them slay it on this stone and sin not against the Lord in eating with the blood: and the people brought each one that which was in his hand, and they slew them there. | και είπε Σαούλ διασπάρητε εν τω λαώ και είπατε αυτοίς προσαγάγετε ενταύθα έκαστος τον μόσχον αυτού και έκαστος το πρόβατον αυτού και σφάξατε επί του λίθου τούτου και φάγετε και ου αμάρτητε τω κυρίω του εσθίειν συν τω αίματι και προσήγαγε πας ο λαός έκαστος το εν τη χειρί αυτού την νύκτα και έσφαζον εκεί |
| 35And Saul built an altar there to the Lord: this was the first altar that Saul built to the Lord. | και ωκοδόμησε Σαούλ τω κυρίω θυσιαστήριον τούτο ήρξατο Σαούλ οικοδομήσαι θυσιαστήριον τω κυρίω |
| 36And Saul said, Let us go down after the Philistines this night, and let us plunder among them till the day break, and let us not leave a man among them. And they said, Do all that is good in thy sight: and the priest said, let us draw nigh hither to God. | και είπε Σαούλ καταβώμεν οπίσω των αλλοφύλων την νύκτα και διαρπάσωμεν αυτούς έως διαφωτίση τοπρωϊ και μη υπολείπωμεν εν αυτοίς άνδρα και είπον παν το αγαθόν ενώπιόν σου ποίει και είπεν ο ιερεύς προσέλθωμεν ενταύθα προς τον θεόν |
| 37And Saul enquired of God, If I go down after the Philistines, wilt thou deliver them into the hands of Israel? And he answered him not in that day. | και επηρώτησε Σαούλ τον θεόν ει καταβώ οπίσω των αλλοφύλων ει παραδώσεις αυτούς εις χείρας Ισραήλ και ουκ απεκρίθη αυτώ εν τη ημέρα εκείνη |
| 38And Saul said, Bring hither all the chiefs of Israel, and know and see by whom this sin has been committed this day. | και είπε Σαούλ προσαγάγετε ενταύθα πάσας τας γωνίας του Ισραήλ και γνώτε και ίδετε εν τίνι γέγονεν η αμαρτία αύτη σήμερον |
| 39For as the Lord lives who has saved Israel, if answer should be against my son Jonathan, he shall surely die. And there was no one that answered out of all the people. | ότι ζη κύριος ο σώσας τον Ισραήλ ότι εάν αποκριθή κατά Ιωναθάν του υιού μου θανάτω αποθανείται και ουκ ην ο αποκρινόμενος εκ παντός του λαού |
| 40And he said to all the men of Israel, Ye shall be under subjection, and I an Jonathan my son will be under subjection: and the people said to Saul, Do that which is good in thy sight. | και είπε παντί ανδρί Ισραήλ υμείς έσεσθε εις εν μέρος και εγώ και Ιωναθάν ο υιός μου εσόμεθα εις εν μέρος και είπεν ο λαός προς Σαούλ το αγαθόν ενώπιόν σου ποίει |
| 41And Saul said, O Lord God of Israel, why hast thou not answered thy servant this day? is the iniquity in me, or in Jonathan my son? Lord God of Israel, give clear manifestations; and if the lot should declare this, give, I pray thee, to thy people of Israel, give, I pray, holiness. And Jonathan and Saul are taken, and the people escaped. | και είπε Σαούλ κύριε ο θεός Ισραήλ δος δήλους και κατακληρούται Σαούλ και Ιωναθάν και εξήλθεν ο λαός |
| 42And Saul said, Cast lots between me and my son Jonathan: whomsoever the Lord shall cause to be taken by lot, let him die: and the people said to Saul, This thing is not to be done: and Saul prevailed against the people, and they cast lots between him and Jonathan his son, and Jonathan is taken by lot. | και είπε Σαούλ βάλε κλήρον αναμέσον εμού και αναμέσον Ιωναθάν του υιού μου ον αν κατακληρώσηται κύριος αποθανέτω και βάλλουσιν κλήρους αναμέσον αυτού και αναμέσον Ιωναθάν και κατακληρούται Ιωναθάν |
| 43And Saul said to Jonathan, Tell me what thou hast done: and Jonathan told him, and said, I did indeed taste a little honey, with the end of my staff that was in my hand, and, lo! I am to die. | και είπε Σαούλ προς Ιωναθάν απάγγειλόν μοι τι πεποίηκας και απήγγειλεν αυτώ Ιωναθάν λέγων γευσάμενος εγευσάμην εν άκρω του σκήπτρου του εν τη χειρί μου μικρόν μέλιτος και ιδού εγώ αποθνήσκω |
| 44And Saul said to him, God do so to me, and more also, thou shalt surely die to-day. | και είπεν αυτώ Σαούλ τάδε ποιήσαι μοι ο θεός και τάδε προσθείη ότι θανάτω αποθανείται σήμερον Ιωναθάν |
| 45And the people said to Saul, Shall he that has wrought this great salvation in Israel be put to death this day? As the Lord lives, there shall not fall to the ground one of the hairs of his head; for the people of God have wrought successfully this day. And the people prayed for Jonathan in that day, and he died not. | και είπεν ο λαός προς Σαούλ ει σήμερον αποθανείται θανάτω ο ποιήσας την σωτηρίαν την μεγάλην ταύτην εν Ισραήλ ίλεως ζη κύριος ει πεσείται της τριχός της κεφαλής αυτού επί την γην ότι έλεος θεού εποίησεν εν τη ημέρα ταύτη και προσηύξατο ο λαός περί Ιωναθάν εν τη ημέρα εκείνη και ουκ απέθανε |
| 46And Saul went up from following the Philistines; and the Philistines departed to their place. | και άνεβη Σαούλ από όπισθεν των αλλοφύλων και οι αλλόφυλοι απήλθον εις τον τόπον αυτών |
| 47And Saul received the kingdom, by lot he inherits the office of ruling over Israel: and he fought against all his enemies round about, against Moab, and against the children of Ammon, and against the children of Edom, and against Baethaeor, and against the king of Suba, and against the Philistines: whithersoever he turned, he was victorious. | και Σαούλ έλαχε του βασιλεύειν επί Ισραήλ και επολέμει κύκλω πάντας τους εχθρούς αυτού εις τον Μωάβ και εις τους υιούς Αμμών και εις τους υιούς Εδώμ και εις τους βασιλέας Σουβά και εις τους αλλοφύλους ου αν εστράφη εσώζετο |
| 48And he wrought valiantly, and smote Amalec, and rescued Israel out of the hand of them that trampled on him. | και εποίησε δύναμιν και επάταξε τον Αμαλήκ και εξείλετο τον Ισραήλ εκ χειρός των καταπατούντων αυτόν |
| 49And the sons of Saul were Jonathan, and Jessiu, and Melchisa: and these were the names of his two daughters, the name of the first-born Merob, and the name of the second Melchol. | και ήσαν οι υιοί Σαούλ Ιωναθάν και Ιησουί και Μελχισουέ και ονόματα των δύο θυγατέρων αυτού όνομα τη πρωτοτόκω Μερόβ και όνομα τη δευτέρα Μεχόλ |
| 50And the name of his wife was Achinoom, the daughter of Achimaa: and the name of his captain of the host was Abenner, the son of Ner, son of a kinsman of Saul. | και όνομα τη γυναικί Σαούλ Αχιναάμ θυγάτηρ Αχιμαάς και όνομα τω αρχιστρατήγω αυτού Αβενήρ υιός Νηρ υιόυ οικείου Σαούλ |
| 51And Kis was the father of Saul, and Ner, the father of Abenezer, was son of Jamin, son of Abiel. | και Κις πατήρ Σαούλ και Νηρ πατήρ Αβενήρ υιόυ Αβιήλ |
| 52And the war was vehement against the Philistines all the days of Saul; and when Saul saw any mighty man, and any valiant man, then he took them to himself. | και ην ο πόλεμος κραταιός επί τους αλλοφύλους πάσας τας ημέρας Σαούλ και ιδών Σαούλ πάντα άνδρα δυνατόν και πάντα άνδρα υιόν δυνάμεως και υνήθροισεν αυτούς προς εαυτόν |
Chapter 15[edit]
| 1And Samuel said to Saul, The Lord sent me to anoint thee king over Israel: and now hear the voice of the Lord. | και είπε Σαμουήλ προς Σαούλ εμέ απέσταλκεν ο κύριος του χρίσαί σε εις βασιλέα επί Ισραήλ τον λαόν αυτού και νυν άκουε της φωνής του ρήματος κυρίου |
| 2Thus said the Lord of hosts, Now will I take vengeance for what Amalec did to Israel, when he met him in the way as he came up out of Egypt. | τάδε είπε κύριος Σαβαώθ νυν εγώ εκδικήσω α εποίησεν Αμαλήκ τω Ισραήλ ως απήντησεν αυτώ εν τη οδώ αναβαίνοντοι εξ Αιγύπτου |
| 3And now go, and thou shalt smite Amalec and Hierim and all that belongs to him, and thou shalt not save anything of him alive, but thou shalt utterly destroy him: and thou shalt devote him and all his to destruction, and thou shalt spare nothing belonging to him; and thou shalt slay both man and woman, and infant and suckling, and calf and sheep, and camel and ass. | και νυν πορεύου και πατάξεις τον Αμαλήκ και εξολοθρεύσεις αυτόν και πάντα τα αυτού και αναθεματιείς αυτόν και πάντα τα αυτού και ου φείση απ΄ αυτού και αποκτενείς από ανδρός και έως γυναικός και από νηπίου και έως θηλάζοντος και από μόσχου και έως προβάτου και από καμήλου και έως όνου |
| 4And Saul summoned the people, and he numbered them in Galgala, four hundred thousand regular troops, and Juda thirty thousand regular troops. | και παρήγγειλε Σαούλ τω λαώ και επισκέπτεται αυτούς εν Γαλγάλοις διακοσίας χιλιάδας ταγμάτων και δέκα χιλιάδας των ανδρών του Ιούδα |
| 5And Saul came to the cities of Amalec, and laid wait in the valley. | και ήλθε Σαούλ έως της πόλεως Αμαλήκ και ενήδρευσεν εν τω χειμάρρω |
| 6And Saul said to the Kinite, Go, and depart out of the midst of the Amalekites, lest I put thee with them; for thou dealedst mercifully with the children of Israel when they went up out of Egypt. So the Kinite departed from the midst of Amalec. | και είπε Σαούλ προς τον Κιναίον άπελθε και έκκλινον εκ μέσου του Αμαλήκ μη προσθώ σε μετ΄ αυτού και συ εποίησας έλεος μετά των υιών Ισραήλ εν τω αναβαίνειν αυτούς εξ Αιγύπτου και εξέκλινεν ο Κιναίος εκ μέσου Αμαλήκ |
| 7And Saul smote Amalec from Evilat to Sur fronting Egypt. | και επάταξε Σαούλ τον Αμαλήκ από Ευιλάτ έως Σουρ επί προσώπου Αιγύπτου |
| 8And he took Agag the king of Amalec alive, and he slew all the people and Hierim with the edge of the sword. | και συνέλαβε τον Αγάγ βασιλέα Αμαλήκ ζώντα και πάντα τον λαόν αυτού εξωλόθρευσε εν στόματι ρομφαίας |
| 9And Saul and all the people saved Agag alive, and the best of the flocks, and of the herds, and of the fruits, of the vineyards, and of all the good things; and they would not destroy them: but every worthless and refuse thing they destroyed. | και περιεποιήσατο Σαούλ και ο λαός τον Αγάγ και τα αγαθά των ποιμνίων και των βουκολίων και των εδεσμάτων και των αμπελώνων και πάντων των αγαθών και ουκ εβούλοντο εξολοθρεύσαι αυτά και παν έργον ητιμωμένον και εξουδενωμένον εξωλόθρευσαν |
| 10And the word of the Lord came to Samuel, saying, | και εγένετο ρήμα κυρίου προς Σαμουήλ λέγων |
| 11I have repented that I have made Saul to be king: for he has turned back from following me, and has not kept my word. And Samuel was grieved, and cried to the Lord all night. | μεταμεμέλημαι ότι εβασίλευσα Σαούλ εις βασιλέα ότι απέστρεψεν από όπισθέ μου και τους λόγους μου ουκ ετήρησε και ηθύμησε Σαμουήλ και εβόησε προς κύριον όλην την νύκτα |
| 12And Samuel rose early and went to meet Israel in the morning, and it was told Saul, saying, Samuel has come to Carmel, and he has raised up help for himself: and he turned his chariot, and came down to Galgala to Saul; and, behold, he was offering up a whole-burnt-offering to the Lord, the chief of the spoils which he brought out of Amalec. | και ώρθρισε Σαμουήλ και επορεύθη εις απάντησιν τω Ισραήλ τοπρωϊ και απήγγελη τω Σαμουήλ λέγοντες ήκει Σαούλ εις τον Κάρμηλον και ιδού ανέστακεν εαυτώ χείρα και επέστρεψε το άρμα αυτού και κατέβη εις Γάλγαλα |
| 13And Samuel came to Saul: and Saul said to him, Blessed art thou of the Lord: I have performed all that the Lord said. | και παρεγένετο Σαμουήλ προς Σαούλ και είπεν αυτώ Σαούλ ευλογητός συ τω κυρίω έστησα πάντα όσα ελάλησε κύριος |
| 14And Samuel said, What then is the bleating of this flock in my ears, and the sound of the oxen which I hear? | και είπε Σαμουήλ και τις η φωνή του ποιμνίου τούτου εν τοις ωσί μου και φωνή των βοών ων εγώ ακούω |
| 15And Saul said, I have brought them out of Amalec, that which the people preserved, even the best of the sheep, and of the cattle, that it might be sacrificed to the Lord thy God, and the rest have I utterly destroyed. | και είπε Σαούλ εξ Αμαλήκ ήνεγκα αυτά α περιεποιήσατο ο λαός τα κράτιστα των ποιμνίων και των βουκολίων όπως τυθή κυρίω τω θεώ σου και τα λοιπά εξωλόθρευσα |
| 16And Samuel said to Saul, Stay, and I will tell thee what the Lord has said to me this night: and he said to him, Say on. | και είπε Σαμουήλ προς Σαούλ άνες και απαγγελώ σοι α ελάλησε κύριος προς με την νύκτα και είπεν αυτώ λάλησον |
| 17And Samuel said to Saul, Art thou not little in his eyes, though a leader of one of the tribes of Israel? and yet the Lord anointed thee to be king over Israel. | και είπε Σαμουήλ προς Σαούλ ουχί μικρός συ ενώπιον σεαυτού εις ηγούμενον σκήπτρου φυλών Ισραήλ και έχρισέ σε κύριος εις βασιλέα επί Ισραήλ |
| 18And the Lord sent thee on a journey, and said to thee, Go, and utterly destroy: thou shalt slay the sinners against me, even the Amalekites; and thou shalt war against them until thou have consumed them. | και απέστειλέ σε κύριος εν οδώ και είπέ σοι πορεύθητι και εξολόθρευσον τον Αμαλήκ τους ημαρτηκότας εις εμέ και πολεμήσεις αυτούς έως συντελέσης αυτούς |
| 19And why didst not thou hearken to the voice of the Lord, but didst haste to fasten upon the spoils, and didst that which was evil in the sight of the Lord? | και ινατί ουκ ήκουσας φωνής της κυρίου αλλ΄ ώρμησας επί τα σκύλα και εποίησας το πονηρόν ενώπιον κυρίου |
| 20And Saul said to Samuel, Because I listened to the voice of the people: yet I went the way by which the Lord sent me, and I brought Agag the king of Amalec, and I destroyed Amalec. | και είπε Σαούλ προς Σαμουήλ διά το ακούσαί με της φωνής του λαού και επορεύθην εν τη οδώ εν η απέστειλέ με κύριος και ήγαγον τον Αγάγ βασιλέα Αμαλήκ και τον Αμαλήκ εξωλόθρευσα |
| 21But the people took of the spoils the best flocks and herds out of that which was destroyed, to sacrifice before the Lord our God in Galgal. | και έλαβεν ο λαός των σκύλων ποίμνια και βουκόλια τας απαρχάς του αναθέματος του θύσαι ενώπιον κυρίου του θεού ημών εν Γαλγάλοις |
| 22And Samuel said, Does the Lord take pleasure in whole-burnt-offerings and sacrifices, as in hearing the words of the Lord? behold, obedience is better than a good sacrifice, and hearkening than the fat of rams. | και είπε Σαμουήλ ει θελητόν τω κυρίω ολοκαυτώματα και θυσίας ως το ακούσαι της φωνής κυρίου ιδού ακοή υπέρ θυσίαν και η επακρόασις υπέρ στέαρ κριών |
| 23For sin is as divination; idols bring on pain and grief. Because thou hast rejected the word of the Lord, the Lord also shall reject thee from being king over Israel. | οτι αμαρτία οιώνισμά εστιν όδυνην και πόνους θεραφίν επάγουσιν ότι εξουδένωσας το ρήμα κυρίου και εξουδενώσει σε κύριος μη είναι βασιλέα επί Ισραήλ |
| 24And Saul said to Samuel, I have sinned, in that I have transgressed the word of the Lord and thy direction; for I feared the people, and I hearkened to their voice. | και είπε Σαούλ προς Σαμουήλ ημάρτηκα ότι παρέβην τον λόγον κυρίου και το ρήμα σου ότι εφοβήθην τον λαόν και ήκουσα της φωνής αυτών |
| 25And now remove, I pray thee, my sin, and turn back with me, and I will worship the Lord thy God. | και νυν άρον δη το αμάρτημά μου και ανάστρεψον μετ΄ εμού και προσκυνήσω κυρίω τω θεώ σου |
| 26And Samuel said to Saul, I will not turn back with thee, for thou hast rejected the word of the Lord, and the Lord will reject thee from being king over Israel. | και είπε Σαμουήλ προς Σαούλ ουκ αναστρέψω μετά σου ότι εξουδένωσας το ρήμα κυρίου και εξουδενώσει σε κύριος του μη είναι βασιλέα επί Ισραήλ |
| 27And Samuel turned his face to depart, and Saul caught hold of the skirt of his garment, and tore it. | και επέστρεψε Σαμουήλ το πρόσωπον αυτού του απελθείν και εκράτησε Σαούλ του πτερυγίου της διπλοϊδος αυτού και διέρρηξεν αυτό |
| 28And Samuel said to him, The Lord has rent thy kingdom from Israel out of thy hand this day, and will give it to thy neighbour who is better than thou. | και είπε προς αυτόν Σαμουήλ διέρρηξε κύριος την βασιλείαν σου από Ισραήλ εκ χειρός σου σήμερον και δώσει αυτήν τω πλησίον σου τω αγαθώ υπέρ σε |
| 29And Israel shall be divided to two: and God will not turn nor repent, for he is not as a man to repent. | και διαιρεθήσεται Ισραήλ εις δύο και ουκ επιστρέψει ουδέ μετανοήσει ο άγιος του Ισραήλ ότι ουχ ως άνθρωπός εστι του μετανοήσαις |
| 30And Saul said, I have sinned; yet honour me, I pray thee, before the elders of Israel, and before my people; and turn back with me, and I will worship the Lord thy God. | και είπε Σαούλ ημάρτηκα αλλά δόξασόν με ενώπιον των πρεσβυτέρων του λαού μου και ενώπιον του Ισραήλ και ανάστρεψον μετ΄ εμού και προσκυνήσω κυρίω τω θεώ σου |
| 31So Samuel turned back after Saul, and he worshipped the Lord. | και ανέστρεψε Σαμουήλ οπίσω Σαούλ και προσεκύνησε τω κυρίω |
| 32And Samuel said, Bring me Agag the king of Amalec: and Agag came to him trembling; and Agag said Is death thus bitter? | και είπε Σαμουήλ προσαγάγετέ μοι τον Αγάγ βασιλέα Αμαλήκ και προσήλθε προς αυτόν ο Αγάγ τρέμων και είπεν Αγάγ ει ούτω πικρός ο θάνατος |
| 33And Samuel said to Agag, As thy sword has bereaved women of their children, so shall thy mother be made childless among women: and Samuel slew Agag before the Lord in Galgal. | και είπε Σαμουήλ προς Αγάγ καθότι ητέκνωσε γυναίκας η ρομφαία σου ούτως ατεκνωθήσεται εκ γυναικών η μήτηρ σου και έσφαξε Σαμουήλ τον Αγάγ ενώπιον κυρίου εν Γαλγάλοις |
| 34And Samuel departed to Armathaim, and Saul went up to his house at Gabaa. | και απήλθε Σαμουήλ εις Αρμαθαίμ και Σαούλ ανέβη εις τον οίκον αυτού εις Γαβαά |
| 35And Samuel did not see Saul again till the day of his death, for Samuel mourned after Saul, and the Lord repented that he had made Saul king over Israel. | και ου προσέθετο Σαμουήλ ιδείν τον Σαούλ έως ημέρας θανάτου αυτού ότι επένθει Σαμουήλ επί Σαούλ και κύριος μετεμελήθη ότι εβασίλευσε τον επί Ισραήλ |
Chapter 16[edit]
| 1And the Lord said to Samuel, How long dost thou mourn for Saul, whereas I have rejected him from reigning over Israel? Fill thy horn with oil, and come, I will send thee to Jessae, to Bethleem; for I have seen among his sons a king for me. | και είπε κύριος προς Σαμουήλ έως πότε συ πενθείς επί Σαούλ καγώ εξουδένωκα αυτόν του μη βασιλεύειν επί Ισραήλ πλήσον το κέρας σου ελαίου και δεύρο αποστείλω σε προς Ιεσσαί έως Βηθλεέμ ότι εώρακα εν τοις υιοίς αυτού εμοί εις βασιλέα |
| 2And Samuel said, How can I go? whereas Saul will hear of it, and slay me: and the Lord said, Take a heifer in thine hand and thou shall say, I am come to sacrifice to the Lord. | και είπε Σαμουήλ πως πορευθώ και ακούσεται Σαούλ και αποκτενεί με και είπε κύριος λάβε εις την χείρά σου δάμαλιν βοών και ερείς θύσαι τω κυρίω ήκω |
| 3And thou shalt call Jessae to the sacrifice, and I will make known to thee what thou shalt do; and thou shalt anoint him whom I shall mention to thee. | και καλέσεις τον Ιεσσαί και τους υιούς αυτού εις την θυσίαν και γνωριώ σοι α ποιήσεις και χρίσεις μοι ον αν είπω προς σε |
| 4And Samuel did all that the Lord told him; and he came to Bethleem: and the elders of the city were amazed at meeting him, and said, Dost thou come peaceably, thou Seer? | και εποίησε Σαμουήλ πάντα όσα ελάλησε κύριος και ήλθεν εις Βηθλεέμ και εξέστησαν οι πρεσβύτεροι της πόλεως τη απαντήσει αυτού και είπον ειρήνη η είσοδός σου |
| 5And he said, Peaceably: I am come to sacrifice to the Lord. Sanctify yourselves, and rejoice with me this day: and he sanctified Jessae and his sons, and he called them to the sacrifice. | και είπεν ειρήνη θύσαι τω κυρίω ήκω αγιάσθητε και ανακλίθητε μετ΄ εμού σήμερον εις την θυσίαν και ηγίασε τον Ιεσσαί και τους υιούς αυτού και εκάλεσεν αυτούς εις την θυσίαν |
| 6And it came to pass when they came in, that he saw Eliab, and said, Surely the Lord's anointed is before him. | και εγένετο εν τω εισιέναι αυτούς και είδε τον Ελιάβ και είπεν αλλ΄ ενώπιον κυρίου ο χριστός αυτού |
| 7But the Lord said to Samuel, Look not on his appearance, nor on his stature, for I have rejected him; for God sees not as man looks; for man looks at the outward appearance, but God looks at the heart. | και είπε κύριος προς Σαμουήλ μη επιβλέψης επί την όψιν αυτού μηδέ εις την έξιν του μεγέθους αυτού ότι εξουδένωκα αυτόν ότι ουχ ως εμβλέψεται άνθρωπος όψεται ο θεός ότι ο άνθρωπος όψεται εις πρόσωπον ο δε θεός όψεται εις καρδίαν |
| 8And Jessae called Aminadab, and he passed before Samuel: and he said, Neither has God chosen this one. | και εκάλεσεν Ιεσσαί τον Αμιναδάβ και παρήλθε κατά πρόσωπον Σαμουήλ και είπεν ουδέ τούτον εξελέξατο ο κύριος |
| 9And Jessae caused Sama to pass by: and he said, Neither has God chosen this one. | και παρήγαγεν Ιεσσαί τον Σαμαά και είπε ουδέ εν τούτω εξελέξατο ο κύριος |
| 10And Jessae caused his seven sons to pass before Samuel: and Samuel said, the Lord has not chosen these. | και παρήγαγεν Ιεσσαί τους επτά υιούς αυτού ενώπιον Σαμουήλ και είπε Σαμουήλ προς Ιεσσαί ουκ εξελέξατο κύριος εν τούτοις |
| 11And Samuel said to Jessae, Hast thou no more sons? And Jessae said, There is yet a little one; behold, he tends the flock. And Samuel said to Jessae, Send and fetch him for we may not sit down till he comes. | και είπε Σαμουήλ προς Ιεσσαί εκλελοίπασι τα παιδάρια και είπεν Ιεσσαί έτι εστίν ο μικρότερος ιδού ποιμαίνει εν τω ποιμνίω και είπε Σαμουήλ προς Ιεσσαί απόστειλον και λάβε αυτόν ότι ου κατακλιθώμεν έως του ελθείν αυτόν ενταύθα |
| 12And he sent and fetched him: and he was ruddy, with beauty of eyes, and very goodly to behold. And the Lord said to Samuel, Arise, and anoint David, for he is good. | και απέστειλε και εισήγαγεν αυτόν και αυτός ην πυρράκης μετά κάλλους οφθαλμών και αγαθός τη οράσει και είπε κύριος προς Σαμουήλ ανάστα χρίσον αυτόν ότι ούτός εστι |
| 13And Samuel took the horn of oil, and anointed him in the midst of his brethren: and the Spirit of the Lord came upon David from that day forward: and Samuel arose, and departed to Armathaim. | και έλαβε Σαμουήλ το κέρας του ελαίου και έχρισεν αυτόν εν μέσω των αδελφών αυτού και εφήλατο πνεύμα κυρίου επί Δαυίδ από της ημέρας εκείνης και επάνω και ανέστη Σαμουήλ και απήλθεν εις Αρμαθαίμ |
| 14And the Spirit of the Lord departed from Saul, and an evil spirit from the Lord tormented him. | και πνεύμα κυρίου απέστη από Σαούλ και έπνιγεν αυτόν πνεύμα πονηρόν παρά κυρίου |
| 15And Saul's servants said to him, Behold now, and evil spirit from the Lord torments thee. | και είπον οι παίδες Σαούλ προς αυτόν ιδού πνεύμα πονηρόν παρά κυρίου πνίγει σε |
| 16Let now thy servants speak before thee, and let them seek for our lord a man skilled to play on the harp; and it shall come to pass when an evil spirit comes upon thee and he shall play on his harp, that thou shalt be well, and he shall refresh thee. | ειπάτωσαν δη κύριε οι δούλοί σου ενώπιόν σου και ζητησάτωσαν τω κυρίω ημών άνδρα ειδότα ψάλλειν εν κινύρα και έσται εν τω είναι επί σοι πνεύμα πονηρόν παρά θεού και ψαλή εν τη κινύρα αυτού και αγαθόν σοι έσται |
| 17And Saul said to his servants, Look now out for me a skilful player, and bring him to me. | και είπε Σαούλ προς τους παίδας αυτού ίδετε δη μοι άνδρα ορθώς ψάλλοντα και εισαγάγετε αυτόν προς με |
| 18And one of his servants answered and said, Behold, I have seen a son of Jessae the Bethleemite, and he understands playing on the harp, and the man is prudent, and a warrior, and wise in speech, and the man is handsome, and the Lord is with him. | και απεκρίθη εις των παιδαρίων αυτού και είπεν ιδού εώρακα υιόν του Ιεσσαί Βηθλεεμίτην και αυτόν ειδότα ψάλλειν και ο ανήρ συνετός και πολεμιστής και σοφός εν λόγω και ο ανήρ αγάθος τω είδει και κύριος μετ΄ αυτού |
| 19And Saul sent messengers to Jessae, saying, Send to me thy son David who is with thy flock. | και απέστειλε Σαούλ αγγέλους προς Ιεσσαί λέγων εξαπόστειλον προς με Δαυίδ τον υιόν σου τον εν τω ποιμνίω σου |
| 20And Jessae took a homer of bread, and a bottle of wine, and one kid of the goats, and sent them by the hand of his son David to Saul. | και έλαβεν Ιεσσαί όνον και επέθηκεν αυτώ γόμορ άρτων και ασκόν οίνου και έριφον αιγών ένα και εξαπέστειλεν εν χειρί Δαυίδ του υιού αυτού προς Σαούλ |
| 21And David went in to Saul, and stood before him; and he loved him greatly; and he became his armour-bearer. | και εισήλθε Δαυίδ προς Σαούλ και παρειστήκει ενώπιον αυτού και ηγάπησεν αυτόν σφόδρα και εγένετο αυτώ αίρων τα σκεύη αυτού |
| 22And Saul sent to Jessae, saying, Let David, I pray thee, stand before me, for he has found grace in my eyes. | και απέστειλε Σαούλ προς Ιεσσαί λέγων παριστάσθω δη Δαυίδ ενώπιον εμού ότι εύρε χάριν εν οφθαλμοίς μου |
| 23And it came to pass when the evil spirit was upon Saul, that David took his harp, and played with his hand: and Saul was refreshed, and it was well with him, and the evil spirit departed from him. | και εγένετο εν τω είναι παρά θεού πνεύμα πονηρόν επί Σαούλ και ελάμβανε Δαυίδ την κινύραν και έψαλλεν εν τη χειρί αυτού και ανέψυχε Σαούλ και αγαθόν ην αυτώ και αφίστατο απ΄ αυτού το πνεύμα το πονηρόν |
Chapter 17[edit]
| 1And the Philistines gather their armies to battle, and gather themselves to Socchoth of Judaea, and encamp between Socchoth and Azeca Ephermen. | και συνάγουσιν οι αλλόφυλοι τας παρεμβολάς αυτών εις πόλεμον και συνάγονται εις Σοχώ της Ιουδαίας και παρεμβάλλουσιν αναμέσον Σοχώ και αναμέσον Αζηκά εν Αφεσδομίν |
| 2And Saul and the men of Israel gather together, and they encamp in the valley, and set the battle in array against the Philistines. | και Σαούλ και οι άνδρες Ισραήλ συνάγονται και παρεμβάλλουσιν εν τη κοιλάδι της τερεβίνθου ούτοι και ούτοι και παρατάσσονται εις πόλεμον εξεναντίας των αλλοφύλων |
| 3And the Philistines stand on the mountain on one side, and Israel stands on the mountain on the other side, and the valley was between them. | και αλλόφυλοι ίστανται επί του όρους ενταύθα και Ισραήλ ίσταται επί του όρους ενταύθα και ο αυλών αναμέσον αυτών |
| 4And there went forth a mighty man out of the army of the Philistines, Goliath, by name, out of Geth, his height was four cubits and a span. | και εξήλθεν ανήρ δυνατός εκ της παρατάξεως των αλλοφύλων Γολιάθ ην όνομα αυτώ εκ Γεθ ύψος αυτού τεσσάρων πηχέων και σπιθαμής |
| 5And he had a helmet upon his head, and he wore a breastplate of chain armour; and the weight of his breastplate was five thousand shekels of brass and iron. | και περικεφαλαία χαλκή επί της κεφαλής αυτού και θώρακα αλυσιδωτόν αυτός ενδεδυκώς και ο σταθμός του θώρακος πέντε χιλιάδες σίκλων χαλκού και σιδήρου |
| 6And greaves of grass were upon his legs, and a brazen target was between his shoulders. | και αι κνημίδες αυτού χαλκαί επί των σκελών αυτού και ασπίς χαλκή αναμέσον των ώμων αυτού |
| 7And the staff of his spear was like a weaver's beam, and the spear's head was formed of six hundred shekels of iron; and his armour-bearer went before him. | και ο κοντός του δόρατος αυτού ωσεί μεσάντιον υφαινόντων και η λόγχη αυτού εξακοσίων σίκλων σιδήρου και ο αίρων τα όπλα αυτού προεπορεύετο αυτού |
| 8And he stood and cried to the army of Israel, and said to them, Why are ye come forth to set yourselves in battle array against us? Am not I a Philistine, and ye Hebrews of Saul? Choose for yourselves a man, and let him come down to me. | και έστη και ανεβόησεν εις την παράταξιν Ισραήλ και είπεν αυτοίς ινατί εκπορεύεσθε παρατάξασθαι εις πόλεμον εξεναντίας ημών ουκ εγώ ειμι αλλοφύλος και υμείς Εβραίοι του Σαούλ εκλέξασθε εαυτοίς άνδρα και καταβήτω προς με |
| 9And if he shall be able to fight against me, and shall smite me, then will we be your servants: but if I should prevail and smite him, ye shall be our servants, and serve us. | και εάν δυνηθή πολεμήσαι μετ΄ εμού και πατάξη με και εσόμεθα υμίν εις δούλους εάν δε εγώ καταδυναστεύσω αυτού και πατάξω αυτόν έσεσθε ημίν εις δούλους και δουλεύσετε ημίν |
| 10And the Philistine said, Behold, I have defied the armies of Israel this very day: give me a man, and we will both of us fight in single combat. | και είπεν ο αλλόφυλος ιδού εγώ ωνείδισα την παράταξιν Ισραήλ σήμερον εν τη ημέρα ταύτη δότε μοι άνδρα και μονομαχήσομεν αμφότεροι |
| 11And Saul and all Israel heard these words of the Philistine, and they were dismayed, and greatly terrified. | και ήκουσε Σαούλ και πας Ισραήλ τα ρήματα του αλλοφύλου ταύτα και εξέστησαν και εφοβήθησαν σφόδρα |
| 12And David son of an Ephrathite said, this Eplarathite was of Bethleem Juda, and his name was Jessae, and he had eight sons. And the man passed for an old man among men in the days of Saul. | και Δαυίδ υιός ανδρός Εφραθαίου ούτος εκ Βηθλεέμ Ιούδα και όνομα αυτώ Ιεσσαί και αυτώ οκτώ υιοί και ο ανήρ πρεσβύτερος εν ημέραις Σαούλ εληλυθώς εν έτεσιν |
| 13And the three elder sons of Jessae went and followed Saul to the war, and the names of his sons that went to the war were, Eliab his first-born, and his second Aminadab, and his third son Samma. | και επορεύθησαν οι τρεις υιοί Ιεσσαί οι μείζονες οπίσω Σαούλ εις τον πόλεμον και όνομα των υιών αυτού των πορευθέντων εις τον πόλεμον Ελιάβ ο πρωτότοκος αυτού και ο δεύτερος Αμιναδάβ και ο τρίτος Σαμά |
| 14And David himself was the younger son, and the three elder followed Saul. | και Δαυίδ αυτός ο νεώτερος και οι τρεις οι μείζονες επορεύθησαν οπίσω Σαούλ |
| 15And David departed and returned from Saul, to feed his father’s sheep in Bethleem; | και Δαυίδ απήλθε και ανέστρεψεν από Σαούλ ποιμαίνειν τα πρόβατα του πατρός αυτού εν Βηλεέμ |
| 16And the Philistine advanced morning and evening, and stood up forty days. | και προσήγεν ο αλλόφυλος ορθρίζων και οψίζων και εστηλώθη εναντίον Ισραήλ τεσσαράκοντα ημέρας |
| 17And Jessae said to David, Take now to thy brethren an ephah of this meal, and these ten loaves, and run to the camp and give them to thy brothers. | και είπεν Ιεσσαί Δαυίδ τω υιώ αυτού λάβε δη τοις αδελφοίς το οίφι του αλφίτου τούτου και τους δέκα άρτους τούτους και δράμε εις την παρεμβολήν προς τους αδελφούς σου |
| 18And thou shalt carry to the captain of the thousand these ten cheeses of milk, and thou shalt see how thy brethren fare, and learn what they want. | και τας δέκα τρυφαλίδας του γάλακτος ταύτας εισοίσεις τω χιλιάρχω και τους αδελφούς σου επισκέψη εις ειρήνην και όσα αν χρήζωσιν γνώση |
| 19And Saul himself and all the men of Israel were in the valley of the Oak, warring with the Philistines. | και Σαούλ και αυτοί και πας ανήρ Ισραήλ εν τη κοιλάδι της δρυός πολεμούντες μετά των αλλοφύλων |
| 20And David rose early in the morning, and left the sheep to a keeper, and took and went as Jessae commanded him, and he came to the trench and to the army as it was going out to fight, and they shouted for the battle. | και ώρθρισε Δαυίδ τοπρωϊ και αφήκε τα πρόβατα επί φυλακή και έλαβε και απήλθε καθώς ενετείλατο αυτώ Ιεσσαί και ήλθεν εις την στρογγύλωσιν και την δύναμιν την εκπορευομένην εις την παράταξιν |
| 21And Israel and the Philistines formed their lines one opposite the other. | και ηλάλαξαν επί τω πολέμω και παρετάξαντο Ισραήλ και αλλόφυλοι παρέταξαν εκ της εναντίας παρατάξεως |
| 22And David deposited his burden in the hand of a keeper, and ran to the line, and went and asked his brethren how they Were. | και αφήκεν τα σκεύη αυτού αφ΄ εαυτού επί χείρα του σκευοφύλακος και έδραμεν εις την παράταξιν και ήλθε και ηρώτησε τους αδελφούς αυτού τα εις ειρήνην |
| 23And while he was speaking with them, behold the Amessaean advanced, Goliath by name, the Philistine of Geth, of the armies of the Philistines, and he spoke as before, and David heard. | και αυτού λαλούντος μετ΄ αυτών και ιδού ανήρ ο μεσαίος ανέβαινεν όνομα αυτώ Γολιάθ ο Φιλισταίος εκ Γεθ εκ της παρατάξεως των αλλοφύλων και ελάλησε κατά τα ρήματα ταύτα και ήκουσε Δαυίδ |
| 24And all the men of Israel when they saw the man fled from before him, and they were greatly terrified. | και πας ανήρ Ισραήλ εν τω ιδείν αυτούς τον άνδρα εφοβήθησαν σφόδρα και έφυγον εκ προσώπου |
| 25And the men of Israel said, Have ye seen this man that comes up? for he has reproached Israel and has come up; and it shall be that the man who shall smite him, the king shall enrich him with great wealth and shall give him his daughter, and shall make his father’s house free in Israel. | και είπεν ανήρ εξ Ισραήλ ει εωράκατε τον άνδρα τον αναβαίνοντα τούτον ότι ονειδίσαι τον Ισραήλ ανέβη και έσται ανήρ ος αν πατάξη αυτόν πλουτιεί αυτόν ο βασιλεύς πλούτω μεγάλω και την θυγατέρα αυτού δώσει αυτώ και τον οίκον του πατρός αυτού ποιήσει ελεύθερον εν Ισραήλ |
| 26and David spoke to the men who stood with him saying, Shall it indeed be done thus to the man who shall smite that Philistine, and take away reproach from Israel? for who is this uncircumcised Philistine that he has defied the army of the living God? | και είπε προς τους άνδρας τους συνεστηκότας αυτώ λέγων τι ποιηθήσεται τω ανδρί ος αν πατάξη το αλλοφύλον εκείνον και αφέλη όνειδος από Ισραήλ ότι τις εστίν ο αλλόφυλος ο απερίτμητος ούτος ος ωνείδισε παράταξιν θεού ζώντος |
| 27And the people spoke to him according to this Word, saying Thus shall it be done to the man Who shall smite him. | και είπεν αυτώ ο λαός κατά το ρήμα τούτο λέγων ούτως ποιηθήσεται τω ανδρί ος αν πατάξη αυτόν |
| 28And Eliab his elder brother heard as he spoke to the men, and Eliab was very angry with David and said, Why hast thou thus come down, and with whom hast thou left those few sheep in the wilderness? I know thy pride and the naughtiness of thine heart, for thou art come down to see the battle. | και ήκουσεν Ελιάβ ο αδελφός αυτού ο μείζων εν τω λαλείν αυτόν προς τους άνδρας και ωργίσθη θυμώ Ελιάβ εν τω Δαυίδ και είπεν ινατί τούτο κατέβης και επί τίνα αφήκας τα μικρά πρόβατα εκείνα εν τη ερήμω εγώ οίδα την υπερηφανίαν σου και την κακίαν της καρδίας ότι ένεκεν του ιδείν τον πόλεμον κατέβης |
| 29And David said what have I done now? Have I no business here? | και είπε τι εποίησα νυν ουχί ρήμα εστίν |
| 30And he turned from him towards another, and he spoke after the same manner; and the people answered him after the former manner. | και απέστρεψεν απ΄ αυτού εις μέρος έτερον και είπεν ούτως και απεκρίθησαν αυτώ κατά το ρήμα το πρότερον |
| 31And the Words which David spoke were heard and were reported to Saul. And he took him to himself. | και ηκούσθησαν οι λόγοι Δαυίδ ους ελάλησε και ανηγγέλησαν ενώπιον Σαούλ |
| 32And David said to Saul, Let not, I pray thee, the heart of my lord be dejected within him: thy servant will go, and fight with this Philistine. | και είπε Δαυίδ προς Σαούλ μη συμπεσέτω η καρδία του κυρίου μου επ΄ αυτόν ο δούλός σου πορεύσεται και πολεμήσει μετά του αλλοφύλου τούτου |
| 33And Saul said to David, Thou wilt not in anywise be able to go against this Philistine to fight with him, for thou art a mere youth, and he a man of war from his youth. | και είπε Σαούλ προς Δαυίδ ου δυνήση πορευθήναι προς τον αλλόφυλον τούτον πολεμήσαι προς αυτόν ότι συ παιδάριον ει αυτός δε ανήρ εστι πολεμιστής εκ νεότητος αυτού |
| 34And David said to Saul, Thy servant was tending the flock for his father; and when a lion came and a she-bear, and took a sheep out of the flock, | και είπε Δαυίδ προς Σαούλ ποιμαίνων ην ο δούλός σου τω πατρί αυτού εν τω ποιμνίω και όταν ήρχετο ο λέων και η άρκτος και ελάμβανε πρόβατον εκ της αγέλης |
| 35then I went forth after him, and smote him, and drew the spoil out of his mouth: and as he rose up against me, then I caught hold of his throat, and smote him, and slew him. | και εξεπορευόμην οπίσω αυτού και επάταξα αυτόν και εξέσπασα εκ του στόματος αυτού και ει επανίστατο επ΄ εμέ και εκράτησα του φάρυγγος αυτού και επάταξα και εθανάτωσα αυτόν |
| 36Thy servant smote both the lion and the bear, and the uncircumcised Philistine shall be as one of them: shall I not go and smite him, and remove this day a reproach from Israel? For who is this uncircumcised one, who has defied the army of the living God? | και τον λέοντα και την άρκτον έτυπτεν ο δούλος σου και έσται ο αλλόφυλος ούτος ο απερίτμητος ως εν τούτων ος ωνείδισε παράταξιν θεού ζώντος |
| 37The Lord who delivered me out of the paw of the lion and out the paw of the bear, he will deliver me out of the hand of this uncircumcised Philistine. And Saul said to David, Go, and the Lord shall be with thee. | και είπε κύριος ος εξείλατό με εκ χειρός του λέοντος και εκ χειρός της άρκτου αυτός εξελείταί με εκ χειρός του αλλοφύλου του απεριτμήτου τούτου και είπε Σαούλ προς Δαυίδ πορεύου και έσται ο κύριος μετά σου |
| 38And Saul clothed David with a military coat, and put his brazen helmet on his head. | και ενέδυσε Σαούλ τον Δαυίδ τον μανδύαν αυτού και περικεφαλαίαν χαλκήν επέθηκεν επί την κεφαλήν αυτού και ενέδυσεν αυτόν θώρακα |
| 39And he girt David with his sword over his coat: and he made trial walking with them once and again: and David said to Saul, I shall not be able to go with these, for I have not proved them: so they remove them from him. | και εζώσατο Δαυίδ την μάχαιραν αυτού επάνω αυτού και εκοπίασε περιπατήσας Δαυίδ εν τω βαδίζειν εν αυτοίς ότι άπειρος ην και είπε Δαυίδ προς Σαούλ ου δυνώμαι πορευθήναι εν τούτοις ότι ου πεπείραμαι και περιείλετο αυτά απ΄ αυτού |
| 40And he took his staff in his hand, and he chose for himself five smooth stones out of the brook, and put them in the shepherd's scrip which he had for his store, and his sling was in his hand; and he approached the Philistine. | και έλαβε την ραβδόν αυτού εν τη χειρί αυτού και εξελέξατο εαυτώ πέντε λίθους λείους εκ του χειμάρρου και έθετο αυτούς εν τω καδίω τω ποιμένικω τω όντι αυτώ εις συλλογήν και η σφενδόνη αυτού εν τη χειρί αυτού και προσήλθε προς τον άνδρα τον αλλόφυλον |
| 41And the Philistine advanced and drew nigh to David, and a man bearing his shield went before him, and the Philistine looked on. | και επορεύθη ο αλλόφυλος πορευόμενος και εγγίζων προς Δαυίδ και ο ανήρ ο αίρων τον θυρεόν έμπροσθεν αυτού και επέβλεψεν ο αλλόφυλος |
| 42And Goliath saw David, and despised him; for he was a lad, and ruddy, with a fair countenance. | και είδε Γολιάθ τον Δαυίδ και εξουδένωσεν αυτόν ότι αυτός ην παιδάριον και αυτός πυρράκης μετά κάλλους οφθαλμών |
| 43And the Philistine said to David, Am I as a dog, that thou comest against me with a staff and stones? and David said, Nay, but worse than a dog. And the Philistine cursed David by his gods. | και είπεν ο αλλόφυλος προς Δαυίδ ωσεί κύων εγώ ειμι ότι εξήλθες εν ράβδω και λίθοις και κατηράσατο ο αλλόφυλος τον Δαυίδ εν τοις θεοίς αυτού |
| 44And the Philistine said to David, Come to me, and I will give thy flesh to the birds of the air, and to the beasts of the earth. | και είπεν ο αλλόφυλος προς Δαυίδ δεύρο προς με και δώσω τας σάρκας σου τοις πετεινοίς του ουρανού και τοις θηρίοις της γης |
| 45And David said to the Philistine, Thou comest to me with sword, and with spear, and with shield; but I come to thee in the name of the Lord God of hosts of the army of Israel, which thou hast defied | και είπε Δαυίδ προς τον αλλόφυλον συ έρχη προς με εν ρομφαία και εν δόρατι και εν ασπίδι εγώ δε πορεύομαι προς σε εν ονόματι κυρίου θεού Σαβαώθ θεού παρατάξεως Ισραήλ ην ωνείδισας σήμερον |
| 46this day. And the Lord shall deliver thee this day into my hand; and I will slay thee, and take away thy head from off thee, and will give thy limbs and the limbs of the army of the Philistines this day to the birds of the sky, and to the wild beasts of the earth; and all the earth shall know that there is a God in Israel. | και αποκλείσει σε κύριος σήμερον εις την χείρα μου και αποκτενώ σε και αφελώ την κεφαλήν σου από σου και δώσω τα κωλά σου και τα κώλα παρεμβολής των αλλοφύλων εν ταύτη τη ημέρα τοις πετεινοίς του ουρανού και τοις θηρίοις της γης και γνώσεται πάσα η γη ότι εστί θεός εν Ισραήλ |
| 47And all this assembly shall know that the Lord delivers not by sword or spear, for the battle is the Lord's, and the Lord will deliver you into our hands. | και γνώσεται πάσα η εκκλησία αύτη ότι ουκ εν ρομφαία και δόρατι σώζει κύριος ότι του κυρίου ο πόλεμος και παραδώσει κύριος υμάς εις χείρας ημών |
| 48And the Philistine arose and went to meet David. | και ανέστη ο αλλόφυλος και επορεύθη και έγγισεν εις συνάντησιν τω Δαυίδ και Δαυίδ ετάχυνε και εξήλθε και αυτός εις την παράταξιν εις συνάντησιν του αλλοφύλου |
| 49And David stretched out his hand to his scrip, and took thence a stone, and slang it, and smote the Philistine on his forehead, and the stone penetrated through the helmet into his forehead, and he fell upon his face to the ground. | και εξέτεινε Δαυίδ την χείρα αυτού εις το κάδιον και έλαβεν εκείθεν λίθον ένα και εσφενδόνισε και επάταξε τον αλλόφυλον εις το μέτωπον αυτού και διέδυ ο λίθος επί το μέτωπον αυτού και έπεσεν επί πρόσωπον αυτού επί την γην |
| 50So David prevailed over the Philistine with a sling and a stone, and smote the Philistine and slew him, and there was no sword in the hand of David. | και εκραταιώθη Δαυίδ υπέρ τον αλλόφυλον τη σφένδονη και τω λίθω εν τη ημέρα εκείνη και επάταξεν τον αλλόφυλον και εθανάτωσεν αυτόν και ρομφαία ου ην εν τη χειρί Δαυίδ |
| 51And David ran, and stood upon him, and took his sword, and slew him, and cut off his head: and the Philistines saw that their champion was dead, and they fled. | και έδραμε Δαυίδ και επέστη επ΄ αυτόν και έλαβε την ρομφαίαν αυτού και εξέσπασεν αυτήν εκ του κουλεού αυτήν και εθανάτωσεν αυτόν και αφείλε την κεφαλήν αυτού και είδον οι αλλόφυλοι ότι τέθνηκεν ο δυνατός αυτών και έφυγον |
| 52And the men of Israel and Juda arose, and shouted and pursued them as far as the entrance to Geth, and as far as the gate of Ascalon: and the slain men of the Philistines fell in the way of the gates, both to Geth, and to Accaron. | και ανέστησαν άνδρες Ισραήλ και Ιούδα και ηλάλαξαν και κατεδίωξαν οπίσω των αλλοφύλων έως της εισόδου Γεθ και έως της πύλης Ακκαρών και έπεσον τραυματίαι των αλλοφύλων εν τη οδώ των πυλών και έως Γεθ και έως Ακκαρών |
| 53And the men of Israel returned from pursuing after the Philistines, and they destroyed their camp. | και ανέστρεψαν άνδρες Ισραήλ εκκλίνοντες οπίσω των αλλοφύλων και προενόμευσαν τας παρεμβολάς αυτών |
| 54And David took the head of the Philistine, and brought it to Jerusalem; but he put his armour in his tent. | και έλαβε Δαυίδ την κεφαλήν του αλλοφύλου και ανήνεγκεν αυτήν εις Ιερουσαλήμ και τα σκεύη αυτού έθετο εν τω σκηνώματι αυτού |
| 55And when Saul saw David going out to meet the Philistine, he said to Abener the captain of the host, Whose son is this youth? and Abener said, As thy sould lives, O King, I know not. | και ως είδε τον Δαυίδ εκπορευόμενον εις απάντησιν του αλλοφύλου είπε προς Αβενήρ τον άρχοντα της δυνάμεως υιός τίνος ο νεανίσκος Αβενήρ και απεκρίθη και είπε ζη η ψυχή κύριέ βασιλεύ ουκ |
| 56And the king said, Do thou ask whose son this youth is. | και είπεν βασιλεύς επερώτησον συ υιός τίνος ο νεανίας ούτος |
| 57And as David returned from the slaughter of the Philistine, Abener took him and brought him before Saul, and the head of the Philistine was in his hand. | και ως επέστρεψε Δαυίδ πατάξας τον αλλόφυλον παρέλαβεν αυτόν Αβενήρ και εισήγαγεν αυτόν ενώπιον Σαούλ και η κεφαλή του αλλοφύλου εν τη χειρί |
| 58And Saul said to him, Whose son art thou, young man? and David said, The son of thy servant Jessae the Bethleemite. | και είπεν προς αυτόν Σαούλ υιός τίνος ει νεανία και είπε Δαυίδ υιός του δούλου σου Ιεσσαί του Βηλεεμίτου |
Chapter 18[edit]
| 1 And it came to pass when he had finished speaking to Saul, that the soul of Jonathan was knit to the soul of David and David loved him as his own soul. | και εγένετο ως συνετέλεσεν λαλών προς Σαούλ και η ψυχή Ιωναθάν συνεδεδέθη τη ψυχή Δαυίδ και ηγάπησεν αυτόν Ιωναθάν κατά την ψυχήν αυτού |
| 2And Saul took him in that day, and did not suffer him to return to his father's house. | και έλαβεν αυτόν Σαούλ εν τη ημέρα εκείνη και ουκ αφήκεν αυτόν επιστρέψαι εις τον οίκον του πατρός αυτού |
| 3And Jonathan and David made a covenant because he loved him as his own soul. | και διέθετο Ιωναθάν και Δαυίδ διαθήκην ότι ηγάπησεν αυτόν κατά την ψυχήν αυτού |
| 4And Jonathan stripped himself of his upper garment, and gave it to David, and his mantle and all he had upon him, even to his sword and to his bow, and to his girdle. | και εξεδύσατο Ιωναθάν τον επενδύτην τον επ΄ αυτώ και έδωκεν αυτόν τω Δαυίδ και τον μανδύαν αυτού και έως της ρομφαίας και του τόξου και της ζώνης αυτού |
| 5And David went out withersoever Saul sent him, and acted wisely, and Saul set him over the men of war, and he was pleasing in the eyes of all the people, and also in the eyes of the servants of Saul. | και εξεπορεύετο Δαυίδ συνιών εν πάσιν οις αν απέστειλεν αυτόν Σαούλ και κατέστησεν αυτόν Σαούλ επί τους άνδρας του πολέμου και ήρεσεν εν οφθαλμοίς παντός του λαού και γε και εν οφθαλμοίς των δούλων Σαούλ |
| 6And there came out women in dances to meet David out of all the cities of Israel, with timbrels, and with rejoicing, and with cymbals. | και εγένετο εν τω εισπορεύεσθαι αυτούς ότε επέστρεψε Δαυίδ πατάξας τον αλλόφυλον και εξήλθον αι χορεύουσαι και άδουσαι εις απάντησιν Σαούλ του βασιλέως εκ πασών των πόλεων Ισραήλ εν τυμπάνοις και εν χαρμοσύνη και εν κυμβάλοις |
| 7And the women began the strain, and said, Saul has smitten his thousands, and David his ten thousands. | και εξήρχον αι γυναίκες αι παίζουσαι και έλεγον επάταξε Σαούλ εν χιλιάσιν αυτού και Δαυίδ εν μυριάσιν αυτού |
| 8And it seemed evil in the eyes of Saul concerning this matter, and he said, To David they have given ten thousands, and to me they have given thousands. And what more can he have but the kingdom? | και ωργίσθη Σαούλ και εφάνη πονηρόν το ρήμα σφόδρα ενώπιον Σαούλ περί του λόγου τούτου και είπε έδωκαν τω Δαυίδ τας μυρίαδας και εμοί έδωκαν τας χιλιάδας και τι αυτώ πλην η βασιλεία |
| 9And Saul eyed David from that day and onward. | και ην υποβλεπόμενος τον Δαυίδ από της ημέρας εκείνης και επέκεινα |
| 10And it came to pass on the morrow that an evil spirit from God fell upon Saul, and he prophesied in the midst of his house. And David was playing on the harp with his hand, according to his daily custom. And Saul’s spear was in his hand. | και εγενήθη από της επαύριον και έπεσε πνεύμα παρά θεού πονηρόν επί Σαούλ και προεφήτευσεν εν μέσω του οίκου αυτού και Δαυίδ έψαλλεν εν τη χειρί ως καθ΄ εκάστην ημέρας και το δόρυ εν τη χειρί Σαούλ |
| 11And Saul took his spear and said, I will smite David even to the wall. But David escaped twice from his presence. | και ήρε Σαούλ το δόρυ και είπε πατάξω εν Δαυίδ και εν τω τοίχω και εξέκλινε Δαυίδ από προσώπου αυτού δις |
| 12And Saul was alarmed on account of David. | και εφοβήθη Σαούλ από προσώπου Δαυίδ ότι ην κύριος μετ΄ αυτού και από Σαούλ απέστη |
| 13And he removed him from him, and made him a captain of a thousand for himself; and he went out and came in before the people. | και απέστησεν αυτόν Σαούλ απ΄ εαυτού και κατέστησεν αυτόν εαυτώ χιλίαρχον και εξεπορεύετο και εισεπορεύετο έμπροσθεν του λαού |
| 14And David was prudent in all his ways, and the Lord was with him. | και ην Δαυίδ εν πάσαις ταις οδοίς αυτού συνιών και κύριος ην μετ΄ αυτού |
| 15And Saul saw that he was very wise, and he was afraid of him. | και είδε Σαούλ ως αυτός συνιεί σφόδρα και ευλαβείτο από προσώπου αυτού |
| 16And all Israel and Juda loved David, because he came in and went out before the people. | και πας Ισραήλ και Ιούδας ηγάπα τον Δαυίδ ότι αυτός εισεπόρευετο και εξεπορεύετο προ προσώπου του λαού |
| 17And Saul said to David, Behold my elder daughter Merob, I will give her to thee to Wife, only be thou to me a mighty man and fight the wars of the Lord. And Saul said, Let not my hand be upon him, but the hand of the Philistines shall be upon him. | και είπε Σαούλ προς Δαυίδ ιδού η θυγάτηρ η μείζων Μερώβ δώσω σοι αυτήν εις γυναίκα πλην γίνου μοι εις υιόν δυνάμεως και πολέμει τους πολέμους κυρίου και Σαούλ είπε μη έστω η χείρ μου επ΄ αυτώ αλλ΄ έστω εν αυτώ η χειρ των αλλοφύλων |
| 18And David said to Saul, Who am I, and What is the life of my father’s family in Israel, that I should be the king’s son—in-law? | και είπε Δαυίδ προς Σαούλ τις ειμί εγώ και τις η ζωή της συγγενείας του πατρός μου εν Ισραήλ ότι έσομαι γαμβρός του βασιλέως |
| 19But it came to pass at the time when Merob Saul’s daughter should have been given to David, that she was given to Israel the Mothulathite to wife. | και εγένετο εν τω καιρώ του δοθήναι την Μερώβ θυγατέρα Σαούλ τω Δαυίδ και αύτη τω Εδριήλ τω Μαουλαθίτη εις γυναίκα |
| 20And Melchol the daughter of Saul loved David; and it was told Saul, and the thing was pleasing in his eyes. | και ηγάπησε Μελχόλ η θυγάτηρ Σαούλ τον Δαυίδ και απηγγέλη τω Σαούλ και ήρεσεν εν τοις οφθαλμοίς αυτού το ρήμα |
| 21And Saul said, I will give her to him, and she shall be a stumbling-block to him. Now the hand of the Philistines was against Saul. | και είπε Σαούλ δώσω αυτήν αυτώ και έσται αυτώ εις σκάνδαλον και έσται επ΄ αυτώ χειρ αλλοφύλων και είπε Σαούλ προς Δαυίδ εν ταις δυσίν επιγαμβρεύσεις μοι σήμερον |
| 22And Saul charged his servants, saying, Speak ye privately to David, saying, Behold, the king delights in thee, and all his servants love thee, and do thou becomes the king's son-in-law. | και ενετείλατο Σαούλ τοις παισίν αυτού λέγων λαλήσατε υμείς λάθρα τω Δαυίδ λέγοντες ιδού θέλει εν σοι ο βασιλεύς και πάντες οι παίδες αυτού αγαπώσί σε και συ επιγάμβρευσον τω βασιλεί |
| 23And the servants of Saul spoke these words in the ears of David; and David said, Is it a light thing in your eyes to become son-in-law to the king? Whereas I am an humble man, an not honourable? | και ελάλησαν οι παίδες Σαούλ εις τα ώτα Δαυίδ τα ρήματα ταύτα και είπε Δαυίδ η κούφόν εστιν εν οφθαλμοίς υμών επιγαμβρεύσαι βασιλεί εγώ δε ανήρ ταπεινός και ουχί έντιμος |
| 24And the servants of Saul reported to him according to these words, which David spoke. | και απήγγειλαν οι παίδες Σαούλ αυτώ κατά τα ρήματα ταύτα α ελάλησε Δαυίδ |
| 25And Saul said, Thus shall ye speak to David, The king wants no gift but a hundred foreskins of the Philistines, to avenge himself on the kings enemies. Now Saul thought to cast him into the hands of the Philistines. | και είπε Σαούλ τάδε ερείτε τω Δαυίδ ου βούλεται ο βασιλεύς έδνα αλλ΄ εκατόν ακροβυστίαις αλλοφύλων εκδικήσαι εις εχθρούς του βασιλέως και Σαούλ ελογίσατο εμβαλείν τον Δαυίδ εις τας χείρας των αλλοφύλων |
| 26And the servants of Saul report these words to David, and David was well pleased to become the son-in-law to the king. | και απήγγειλαν οι παίδες Σαούλ τω Δαυίδ τα ρήματα ταύτα και ηυθύνθη ο λόγος εν οφθαλμοίς Δαυίδ επιγαμβρεύσαι τω βασιλεί και ουκ επληρώθησαν αι ημέραι |
| 27And David arose, and went, he and his men, and smote among the Philistines a hundred men: and he brought their foreskins, and he becomes the king's son-in-law, and Saul gives him Melchol his daughter to wife. | και ανέστη Δαυίδ και επορεύθη αυτός και οι άνδρες αυτού και επάταξεν εν τοις αλλοφύλοις διακοσίους άνδρας και ήνεγκε τας ακροβυστίας αυτών και επλήρωσεν αυτάς τω βασιλεί και επιγαμβρεύεται τω βασιλεί και δίδωσιν αυτώ Σαούλ την Μελχόλ θυγατέρα αυτού εις γυναίκα |
| 28And Saul saw that the Lord was with David, and that all Israel loved him. | και είδε Σαούλ και έγνω ότι κύριος μετά Δαυίδ και Μεχόλ η θυγάτηρ και πας Ισραήλ ηγάπα αυτόν |
| 29And he was yet more afraid of David. | και προσέθετο Σαούλ φοβείσθαι από προσώπου Δαυίδ έτι και εγένετο Σαούλ εχθραίνων τω Δαυίδ πάσας τας ημέρας |
| 30And the chief of the Philistines went forth; and it came to pass that from the suficiency of their expedition David acted Wisely above all the servants of Saul; and his name was honoured exceedingly. | και εξήλθον οι άρχοντες των αλλοφύλων και εγένετο αφ΄ ικανού της εξοδίας αυτών και Δαυίδ συνήκε παρά πάντας τους δούλους Σαούλ και ετιμήθη το όνομα σφόδρα |
Chapter 19[edit]
| 1And Saul spoke to Jonathan his son, and to all his servants, to slay David. | και ελάλησε Σαούλ προς Ιωναθάν τον υιόν αυτού και προς πάντας τους παίδας αυτού του θανατώσαι τον Δαυίδ |
| 2And Jonathan, Saul's son, loved David much: and Jonathan told David, saying, Saul seeks to kill thee: take heed to thyself therefore to-morrow morning, and hide thyself, and dwell in secret. | και Ιωναθάν ο υιός Σαούλ ηρείτο τον Δαυίδ σφόδρα και απήγγειλεν Ιωναθάν τω Δαυίδ λέγων Σαούλ ο πατήρ μου ζητεί θανατώσαί σε και νυν φύλαξαι αύριον πρωϊ και κρύβηθι και κάθισον κρυφή |
| 3And I will go forth, and stand near my father in the field where thou shalt be, and I will speak concerning thee to my father; and I will see what his answer may be, and I will tell thee. | και εγώ εξελεύσομαι και στήσομαι εχόμενος του πατρός μου εν αγρώ ου αν ης εκεί και εγώ λαλήσω περί σου προς τον πατέρα μου και όψομαι ο αν η και απαγγελώ σοι |
| 4And Jonathan spoke favorably concerning David to Saul his father, and said to him, Let not the king sin against thy servant David, for he has not sinned against thee, and his deeds are very good. | και ελάλησεν Ιωναθάν περί Δαυίδ αγαθά προς Σαούλ τον πατέρα αυτού και είπε προς αυτόν μη αμαρτησάτω ο βασιλεύς εις τον δούλον αυτού τον Δαυίδ ότι ουχ ήμαρτεν εις σε και τα έργα αυτού καλά σφόδρα |
| 5And he put his life in his hand, and smote the Philistine, and the Lord wrought a great deliverance; and all Israel saw, and rejoined: why then dost thou sin against innocent blood, to slay David without a cause? | και έθετο την ψυχήν αυτού εν τη χειρί αυτού και επάταξε τον αλλόφυλον και εποίησε κύριος σωτηρίαν μεγάλην και πας Ισραήλ είδε και εχάρησαν και ινατί αμαρτάνεις εις αίμα αθώον θανατώσαι τον Δαυίδ δωρεάν |
| 6And Saul hearkened to the voice of Jonathan; and Saul swore, saying, As the Lord lives, he shall not die. | και ήκουσε Σαούλ της φωνής Ιωναθάν και ώμοσε Σαούλ λέγων ζη κύριος ει αποθανείται |
| 7And Jonathan called David, and told him all these words; and Jonathan brought David in to Saul, and he was before him as in former times. | και εκάλεσεν Ιωναθάν τον Δαυίδ και απήγγειλεν αυτώ πάντα τα ρήματα ταύτα και εισήγαγεν Ιωναθάν τον Δαυίδ προς Σαούλ και ην ενώπιον αυτού ως εχθές και τρίτην ημέραν |
| 8And there was again war against Saul; and David did valiantly, and fought against the Philistines, and smote them with a very great slaughter, and they fled from before him. | και προσέθετο ο πόλεμος γενέσθαι και κατίσχυσε Δαυίδ και επολέμησε τους αλλοφύλους και επάταξεν αυτούς πληγήν μεγάλην σφόδρα και έφυγον εκ προσώπου αυτού |
| 9And an evil spirit from God was upon Saul, and he was resting in his house, and a spear was in his hand, and David was playing on the harp with his hands. | και εγένετο πνεύμα κυρίου πονηρόν επί Σαούλ παρά κυρίου και αυτός εν οίκω αυτού εκάθητο και δόρυ εν τη χειρί αυτού και Δαυίδ έψαλλεν εν ταις χερσίν αυτού |
| 10And Saul sought to smite David with the spear; and David withdrew suddenly from the presence of Saul; and he drove the spear into the wall; and David retreated and escaped. | και εζήτει Σαούλ πατάξαι εν δόρατι τον Δαυίδ και απέστη Δαυίδ εκ προσώπου Σαούλ και επάταξε το δόρυ εις τον τοίχον και Δαυίδ ανεχώρησε και διεσώθη εν νυκτί εκείνη |
| 11And it came to pass in that night, that Saul sent messengers to the house of David to watch him, in order to slay him in the morning; and Melchol David's wife told him, saying, Unless thou save thy life this night, to-morrow thou shalt be slain. | και απέστειλε Σαούλ αγγέλους εις τον οίκον Δαυίδ φυλάξαι αυτόν του θανατώσαι αυτόν τοπρωϊ και απήγγειλε τω Δαυίδ Μελχόλ η γυνή αυτού λέγουσα εάν μη συ σώσεις την ψυχήν σου την νύκτα ταύτην αύριον συ θανατωθήση |
| 12So Melchol lets David down by the window, and he departed, and fled, and escaped. | και κατάγει Μελχόλ τον Δαυίδ διά της θυρίδος και απήλθε και έφυγε και σώζεται |
| 13And Melchol took images, and laid them on the bed, and she put the liver of a goat by his head, and covered them with clothes. | και έλαβεν η Μελχόλ τα κενοτάφια και έθηκεν επί την κλίνην και στρογγύλωμα τριχών αιγών έθηκε προς κεφαλής αυτού και εκάλυψεν αυτά εν ιματίω |
| 14And Saul sent messengers to take David; and they say that he is sick. | και απέστειλε Σαούλ αγγέλους λαβείν τον Δαυίδ και είπε ενοχλείσθαι |
| 15And he sends to David, saying, Bring him to me on the bed, that I may slay him. | και απέστειλε Σαούλ αγγέλους ιδείν τον Δαυίδ λέγων αγάγετε αυτόν επί της κλίνης προς με του θανατώσαι αυτόν |
| 16And the messengers come, and, behold, the images were on the bed, and the goat's liver at his head. | και έρχονται οι άγγελοι και ιδού τα κενοτάφια επί της κλίνης και στρογγύλωμα των τριχών των αιγών προς κεφαλής αυτού |
| 17And Saul said to Melchol, Why hast thou thus deceived me, and suffered my enemy to depart, and he has escaped? and Melchol said to Saul, He said, let me go, and if not, I will slay thee. | και είπε τη Μελχόλ ινατί ούτως παρελογίσω με και εξαπέστειλας τον εχθρόν μου και διεσώθη και είπε Μελχόλ τω Σαούλ αυτός είπεν προς με εξαπόστειλόν με ει θανατώσω σε |
| 18So David fled, and escaped, and comes to Samuel to Armathaim, and tells him all that Saul had done to him: and Samuel and David went, and dwelt in Navath in Rama. | και Δαυίδ έφυγε και διεσώθη και παραγίνεται προς Σαμουήλ εις Αρμαθαϊμ και απαγγέλλει αυτώ πάντα όσα εποίησεν αυτώ Σαούλ και επορεύθησαν Σαμουήλ και Δαυίδ και εκάθισαν εν Ναβάθ εν Ράμα |
| 19And it was told Saul, saying, Behold, David is in Navath in Rama. | και απηγγέλη τω Σαούλ λέγοντες ιδού Δαυίδ εν Ναβάθ εν Ραμά |
| 20And Saul sent messengers to take David, and they saw the assembly of the prophets, and Samuel stood as appointed over them; and the Spirit of God came upon the messengers of Saul, and they prophesy. | και απέστειλε Σαούλ αγγέλους λαβείν τον Δαυίδ και ελθόντες είδον την εκκλησίαν των προφητών των προφητευόντων και Σαμουήλ ειστήκει καθεστηκώς επ΄ αυτών και εγένετο επί τους αγγέλους Σαούλ πνεύμα θεού και προεφήτευσαν και αυτοί |
| 21And it was told Saul, and he sent other messengers, and they also prophesied: and Saul sent again a third set of messengers, and they also prophesied. | και απηγγέλη τω Σαούλ και απέστειλεν αγγέλους ετέρους και προεφήτευσαν και αυτοί και προσέθετο Σαούλ αποστείλαι αγγέλους τρίτους και προεφήτευσαν και αυτοί |
| 22And Saul was very angry, and went himself also to Armathaim, and he comes as far as the well of the threshing floor that is in Sephi; and he asked and said, Where are Samuel and David? And they said, Behold, in Navath in Rama. | και εθυμώθη οργή Σαούλ και επορεύθη και αυτός εις Αρμαθαϊμ και έρχεται έως φρέατος της άλω της εν τω Σεχί και ηρώτησε και είπε που Σαμουήλ και Δαυίδ και είπαν ιδού εν Ναβάθ εν Ραμά |
| 23And he went thence to Navath in Rama: and there came the Spirit of God upon him also, and he went on prophesying till he came to Navath in Rama. | και επορεύθη εκείθεν εις Ναβάθ εν Ραμά και εγένετο επ΄ αυτόν πνεύμα θεού και επορεύθη πορευομενος και προεφήτευσεν έως του ελθείν αυτόν εις Ναβάθ εν Ραμά |
| 24And he took off his clothes, and prophesied before them; and lay down naked all that day and all that night: therefore they said, Is Saul also among the prophets? | και εξεδύσατο τα ιμάτια αυτού και προεφήτευσεν ενώπιον Σαμουήλ και έπεσε γυμνός όλην την ημέραν εκείνην και όλην την νύκτα εκείνην διά τούτο έλεγον ει και Σαούλ εν προφήταις |
Chapter 20[edit]
| 1And David fled from Navath in Rama, and comes into the presence of Jonathan; and he said, What have I done, and what is my fault, and wherein have I sinned before thy father, that he seeks my life? | και απέδρα Δαυίδ εξ Ναβάθ εν Ραμά και έρχεται ενώπιον Ιωναθάν και είπε τι πεποίηκα και τι το αδίκημά μου και τι ημάρτηκα ενώπιον του πατρός σου ότι επιζητεί την ψυχήν μου |
| 2And Jonathan said to him, Far be it from thee: thou shalt not die: behold, my father will not do any thing great or small without discovering it to me; and why should my father hide this matter from me? This thing is not so. | και είπεν αυτώ Ιωναθάν μηδαμώς σοι ου αποθάνης ιδού ου ποιήσει ο πατήρ μου ρήμα μέγα η μικρόν και ουκ αποκαλύψει το ωτιόν μου και τι ότι κρύψει ο πατήρ μου απ΄ εμού το ρήμα τούτο ουκ έστι τούτο |
| 3And David answered Jonathan, and said, Thy father knows surely that I have found grace in thy sight, and he said, Let not Jonathan know this, lest he refuse his consent: but as the Lord lives and thy soul lives, as I said, the space is filled up between me and death. | και απεκρίθη Δαυίδ τω Ιωναθάν και είπε γινώσκων οίδεν ο πατήρ σου ότι εύρηκα χάριν εν οφθαλμοίς σου και είπε μη γνώτω τούτο Ιωναθάν μη βούληται αλλά ζη κύριος και ζη η ψυχή σου ότι καθώς είπον εμπέπλησται αναμέσον εμού και αναμέσον του πατρός σου έως θανάτου |
| 4And Jonathan said to David, What does thy soul desire, and what shall I do for thee. | και είπεν Ιωναθάν προς Δαυίδ τι επιθυμεί η ψυχή σου και τι ποιήσω σοι |
| 5And David said to Jonathan, Behold, to-morrow is the new moon, and I shall not on any account sit down to eat, but thou shalt let me go, and I will hide in the plain till the evening. | και είπε Δαυίδ προς Ιωναθάν ιδού δη νεομηνία αύριον και εγώ καθίσας καθήσομαι μετά του βασιλέως φαγείν και εξαποστελείς με και κρυβήσομαι εν τω πεδίω έως δείλης |
| 6And if thy father do in anywise enquire for me, then shalt thou say, David earnestly asked leave of me to run to Bethleem his city, for there is there, a yearly sacrifice for all the family. | εάν επισκεπτόμενος επισκέψηταί με ο πατήρ σου και ερείς παραιτούμενος παρητήσατο απ΄ εμού Δαυίδ δραμείν έως εις Βηθλεέμ της πόλεως αυτού ότι θυσία των ημερών εκεί όλη τη φυλή |
| 7If he shall say thus, Well, — all is safe for thy servant: but if he shall answer harshly to thee, know that evil is determined by him. | εάν τάδε είπη αγαθώς ειρήνη τω δούλω σου και εάν σκληρώς αποκριθή σοι γνώθι ότι συντετέλεσται η κακία παρ΄ αυτού |
| 8And thou shalt deal mercifully with thy servant; for thou hast brought thy servant into a covenant of the Lord with thyself: and if there is iniquity in thy servant, slay me thyself; but why dost thou thus bring me to thy father? | και ποιήσεις έλεος μετά του δούλου σου ότι εισήγαγες τον δουλόν σου εις διαθήκην κυρίου μετά σεαυτού και ει έστιν αδικία εν τω δούλω σου θανάτωσόν με συ και έως του πατρός σου ινατί ούτως εισαγάγης με |
| 9And Jonathan said, That be far from thee: for if I surely know that evil is determined by my father to come upon thee, although it should not be against thy cities, I will tell thee. | και είπεν Ιωναθάν μηδαμώς σοι ότι εάν γινώσκων γνω ότι συντετέλεσται η κακία παρά του πατρός μου του ελθείν επί σε και μη απαγγελώ σοι |
| 10And David said to Jonathan, Who can tell me if thy father should answer roughly? | και είπε Δαυίδ προς Ιωναθάν τις απαγγελεί μοι εάν αποκριθή ο πατήρ σου σκληρώς |
| 11And Jonathan said to David, Go, and abide in the field. And they went out both into the field. | και είπεν Ιωναθάν προς Δαυίδ πορεύου και εξέλθωμεν εις αγρόν και εκπορεύονται αμφότεροι εις αγρόν |
| 12And Jonathan said to David, the Lord God of Israel knows that I will sound my father as I have an opportunity, three several times, and, behold, if good should be determined concerning David, and I do not send to thee to the field, | και είπεν Ιωναθάν προς Δαυίδ κύριος ο θεός Ισραήλ οίδεν ότι ανακρίνω τον πατέρα μου κατά καιρόν τρισσώς και ιδού αγαθόν η υπέρ Δαυίδ και ου αποστειλώ προς σε εις αγρόν |
| 13God do so to Jonathan and more also: as I shall also report the evil to thee, and make it known to thee, and I will let thee go; and thou shalt depart in peace, and the Lord shall be with thee, as he was with my father. | τάδε ποιήσαι ο θεός τω Ιωναθάν και τάδε προσθείη εάν μη ανοίσω τα κακά επί σε και αποκαλύψω το ωτίον σου και εξαποστελώ σε και πορεύση εις ειρήνην και έσται κύριος μετά σου καθώς ην μετά του πατρός μου |
| 14And if indeed I continue to live, then shalt thou deal mercifully with me; and if I indeed die, | και εάν έτι μου ζώντος ποιήσεις μετ΄ εμού έλεος κυρίου και εάν θανάτω αποθάνω |
| 15thou shalt not withdraw thy mercy from my house for ever: and if thou doest not, when the Lord cuts off the enemies of David each from the face of the earth, | ουκ εξαρείς έλεός σου από του οίκου μου έως του αιώνος και μη εν τω εξαιρείν κύριον τους εχθρούς Δαυίδ έκαστον από του προσώπου της γης |
| 16should it happen that the name of Jonathan be discovered by the house of David, then let the Lord seek out the enemies of David. | εξαρθήσεται τω Ιωναθάν από του οίκου Δαυίδ και εκζητήσαι κύριος εκ χειρών εχθρών Δαυίδ |
| 17And Jonathan swore yet again to David, because he loved the soul of him that loved him. | και προσέθετο Ιωναθάν ομόσαι τω Δαυίδ διά το αγαπάν αυτόν ότι ηγάπησεν ψυχήν αγαπώντος αυτόν |
| 18And Jonathan said, To-morrow is the new moon, and thou wilt be enquired for, because thy seat will be observed as vacant. | και είπεν αυτώ Ιωναθάν αύριον νεομηνία και επισκοπή επισκεπήσεται η καθέδρα σου |
| 19And thou shalt stay three days, and watch an opportunity, and shalt come to thy place where thou mayest hide thyself in the day of thy business, and thou shalt wait by that ergab. | και τρισσεύσεις και επισκέψη και ήξεις εις τον τόπον ου εκρύβης εκεί τη ημέρα της εργασίας και καθήση παρά τω λίθω εκείνω |
| 20And I will shoot three arrows, aiming them at a mark. | και εγώ τρισσεύσω εν ταις σχίζαις ακοντίζων και εκπέμπων εις την αματταρί |
| 21And behold, I will send a lad, saying, Go find me the arrow. | και ιδού αποστελλώ το παιδάριον λέγων δεύρο εύρέ μοι την σχίζαν εάν είπω τω παιδαρίω ώδε η σχίζα από σου ώδε λάβε αυτήν παραγίνου ότι ειρήνη σοι και ουκ έστι λόγος ζη κύριος |
| 22If I should expressly say to the lad, The arrow is here, and on this side of thee, take it; then come, for it is well with thee, and there is no reason for fear, as the Lord lives: but if I should say thus to the young man, The arrow is on that side of thee, and beyond; go, for the Lord hath sent thee away. | εάν δε τάδε είπω τω νεανία ώδε η σχίζα από σου και επέκεινα πορεύου ότι εξαπέσταλκέ σε κύριος |
| 23And as for the word which thou and I have spoken, behold, the Lord is witness between me and thee for ever. | και περί του ρήματος ου λελαλήκαμεν εγώ και συ ιδού κύριος μάρτυς αναμέσον εμού και σου έως αιώνος |
| 24So David hides himself in the field, and the new month arrives, and the king comes to the table to eat. | και κέκρυπται Δαυίδ εν αγρώ και εγένετο νουμηνία και έρχεται ο βασιλεύς επί την τράπεζαν του φαγείν |
| 25And he sat upon his seat as in former times, even on his seat by the wall, and he went before Jonathan; and Abenner sat on one side of Saul, and the place of David was empty. | και εκάθισεν ο βασιλεύς επί την καθέδραν αυτού ως άπαξ και άπαξ επί της καθέδρας παρά τοίχον και προέφθασε αυτον Ιωναθάν και εκάθισεν Αβενήρ εκ πλαγίων του Σαούλ και επεσκέπη ο τόπος του Δαυίδ |
| 26And Saul said nothing on that day, for he said, It seems to have fallen out that he is not clean, because he has not purified himself. | και ουκ ελάλησε Σαούλ ουδέν εν τη ημέρα εκείνη ότι είπεν σύμπτωμα φαίνεται μη καθαρός είναι ότι ου κεκάθαρισται |
| 27And it came to pass on the morrow, on the second day of the month, that the place of David was empty; and Saul said to Jonathan his son, Why has not the son of Jessae attended both yesterday and today at the table? | και εγένετο τη επαύριον του μηνός τη ημέρα τη δευτέρα και επεσκέπη ο τόπος του Δαυίδ και είπε Σαούλ προς Ιωναθάν τον υιόν αυτού τι ότι ου παραγέγονεν ο υιός Ιεσσαί και εχθές και σήμερον επί την τράπεζαν |
| 28And Jonathan answered Saul, and said to him, David asked leave of me to go as far as Bethleem his city; | και απεκρίθη Ιωναθάν τω Σαούλ και είπεν παρήτηται παρ΄ εμού Δαυίδ έως εις Βηθλεέμ την πόλιν αυτού πορευθήναι |
| 29and he said, Let me go, I pray thee, for we have a family sacrifice in the city, and my brethren have sent for me; and now, if I have found grace in thine eyes, I will even go over and see my brethren: therefore he is not present at the table of the king. | και είπεν εξαπόστειλον δη με ότι θυσία της φυλής ημίν εν τη πόλει και ενετείλαντο προς με οι αδελφοί μου και νυν ει εύρηκα χάριν εν οφθαλμοίς σου απελεύσομαι δη και όψομαι τους αδελφούς μου διά τούτο ου παραγέγονεν επί την τράπεζαν του βασιλέως |
| 30And Saul was exceedingly angry with Jonathan, and said to him, Thou son of traitorous damsels! for do I not know that thou art an accomplice with the son of Jessae to thy same, and to the shame of thy mother's nakedness? | και εθυμώθη οργή Σαούλ επί Ιωναθάν σφόδρα και είπεν αυτώ υιέ κορασίων αυτομολούντων ου γαρ οίδα ότι συ μέτοχος ει τω υιώ Ιεσσαί εις αισχύνην σου και εις αισχύνην αποκαλύψεως μητρός σου |
| 31For so long as the son of Jessae lives upon the earth, thy kingdom shall not be established: now then send and take the young man, for he shall surely die. | ότι πάσας τας ημέρας ας ο υιός Ιεσσαί ζη επί της γης ουχ ετοιμασθήση συ ουδέ η βασιλεία σου νυν ουν απόστειον και λάβε τον νεανίαν ότι υιός θανάτου εστίν |
| 32And Jonathan answered Saul, Why is he to die? What has he done? | και απεκρίθη Ιωναθάν τω Σαούλ πατρί αυτού και είπεν ινατί αποθνήσκει τι πεποίηκε |
| 33And Saul lifted up his spear against Jonathan to slay him: so Jonathan knew that this evil was determined on by his father to slay David. | και επήρε Σαούλ το δόρυ επί Ιωναθάν του θανατώσαι αυτόν και έγνω Ιωναθάν ότι συντετέλεσται η κακία αύτη παρά του πατρός αυτού του θανατώσαι Δαυίδ |
| 34And Jonathan sprang up from the table in great anger, and did not eat bread on the second day of the month, for he grieved bitterly for David, because his father determined on mischief against him. | και ανεπήδησεν Ιωναθάν από της τραπέζης εν οργή θυμού και ουκ έφαγεν άρτον εν τη δευτέρα ημέρα του μηνός ότι εθραύσθη επί τον Δαυίδ ότι εβουλεύσατο ο πατήρ αυτού συντελέσαι αυτόν |
| 35And morning came, and Jonathan went out to the field, as he appointed to do for a signal to David, and a little boy was with him. | και εγένετο πρωϊ και εξήλθεν Ιωναθάν εις αγρόν καθώς ετάξατο εις το μαρτύριον τω Δαυίδ και παιδάριον μικρόν μετ΄ αυτού |
| 36And he said to the boy, Run, find me the arrows which I shoot: and the boy ran, and Jonathan shot an arrow, and sent it beyond him. | και είπε τω παιδαρίω δράμε συ και εύρέ μοι τας σχίζας ας εγώ ακοντίζω και το παιδάριον έδραμε και αυτός ηκόντιζε τη βέλη και παρήγαγεν αυτήν |
| 37And the boy came to the place where the arrow was which Jonathan shot; and Jonathan cried out after the lad, and said, The arrow is on that side of thee and beyond thee. | και ήλθε το παιδάριον έως του τόπου των βελών ων ηκόντιζεν Ιωναθάν και ανεβόησεν Ιωναθάν οπίσω του παιδαρίου και είπεν εκεί η σχίζα από σου και επέκεινα |
| 38And Jonathan cried out after his boy, saying, Make all speed, and stay not. And Jonathan's boy gathered up the arrows, and brought the arrows to his master. | και ανεβόησεν Ιωναθάν οπίσω του παιδαρίου αυτού λέγων ταχύνας σπεύσον και μη στης και ανέλεξε το παιδάριον Ιωναθάν τας σχίζας και ήνεγκε τας σχίζας προς τον κύριον αυτού |
| 39And the boy knew nothing, only Jonathan and David knew. | και το παιδάριον ουκ έγνω ουθέν πάρεξ Ιωναθάν και Δαυίδ έγνωσαν το ρήμα |
| 40And Jonathan gave his weapons to his boy, and said to his boy, Go, enter into the city. | και Ιωναθάν έδωκε τα σκεύη αυτού επί το παιδάριον αυτού και είπε τω παιδαρίω αυτού πορεύου είσελθε εις την πόλιν |
| 41And when the lad went in, then David arose from the argab, and fell upon his face, and did obeisance to him three times, and they kissed each other, and wept for each other, for a great while. | και ως εισήλθε το παιδάριον και Δαυίδ ανέστη από του εργάβ και έπεσεν επί πρόσωπον αυτού επί την γην και προσεκύνησεν αυτώ τρις και κατεφίλησεν έκαστος τον πλησίον αυτού και έκλαυσεν έκαστος επί τω πλησίον αυτού έως συντελείας μεγάλης Δαυίδ υπερέβαλεν |
| 42And Jonathan said to David, Go in peace, and as we have both sworn in the name of the Lord, saying, The Lord shall be witness between me and thee, and between my seed and thy seed for ever—even so let it be. And David arose and departed, and Jonathan went into the city. | και είπεν Ιωναθάν προς Δαυίδ πορεύου εις ειρήνην και ως ομωμόκαμεν ημείς αμφότεροι εν ονόματι κυρίου λέγοντες κύριος έσται μάρτυς αναμέσον εμού και σου και αναμέσον του σπέρματός μου και του σπέρματός σου έως αιώνος και ανέστη Δαυίδ και απήλθε και Ιωναθάν εισήλθεν εις την πόλιν |
Chapter 21[edit]
| 1And David comes to Nomba to Abimelech the priest: and Abimelech was amazed at meeting him, and said to him, Why art thou alone, and nobody with thee? | και έρχεται Δαυίδ εις Νοβά προς Αχιμέλεχ τον ιερέα και εξέστη Αχιμέλεχ τη απαντήσει Δαυίδ και είπεν αυτώ τι ότι συ μόνος και ουδείς μετά σου |
| 2And David said to the priest, The king gave me a command to-day, and said to me, Let no one know the matter on which I send thee, an concerning which I have charged thee: and I have charged my servants to be in the place that is called, The faithfulness of God, phellani maemoni. | και είπε Δαυίδ τω ιερεί Αχιμέλεχ ο βασιλεύς εντέταλταί μοι ρήμα σήμερον και είπέ μοι μηδείς γνώτω μηδέν περί του ρήματος υπέρ ου εγώ αποστέλλω σε και περί ου εντέταλμαί σοι και τοις παιδαρίοις διαμεμαρτύρημαι εν τω τόπω τω λεγομένω Φελαννί Αλμωνί |
| 3And now if there are under thy hand five loaves, give into my hand what is ready. | και νυν ει εισίν υπό την χείρά σου πέντε άρτοι δος εις την χείρά μου το ευρεθέν |
| 4And the priest answered David, and said, There are no common loaves under my hand, for I have none but holy loaves: if the young men have been kept at least from women, then they shall eat them. | και απεκρίθη ο ιερεύς τω Δαυίδ και είπεν ουκ εισίν βέβηλοι άρτοι υπό την χείρά μου ότι αλλ΄ άρτοι άγιοι εισιν ει πεφυλαγμένα τα παιδάρια από γυναικός και φάγονται |
| 5And David answered the priest, and said to him, Yea, we have been kept from women for three days: when I came forth for the journey all the young men were purified; but this expedition is unclean, wherefore it shall be sanctified this day because of my weapons. | και απεκρίθη Δαυίδ τω ιερεί και είπεν αυτώ αλλά και από γυναικός απεσχήμεθα από της εχθές και τρίτης ημέρας εν τω εξελθείν με εις την οδόν γέγονε πάντα τα παιδία ηγνισμένα και αυτή η οδός βέβηλος διότι σήμερον αγιασθήσεται διά τα σκεύη μου |
| 6So Abimelech the priest gave him the shewbread; for there were no loaves there, but only the presence loaves which had been removed from the presence of the Lord, in order that hot bread should be set on, on the day on which he took them. | και έδωκεν αυτώ Αχιμέλεχ ο ιερεύς άρτους της προθέσεως ότι ουκ ην εκεί άρτος αλλ΄ άρτοι του προσώπου οι αφηρημένοι εκ προσώπου κυρίου του παρατεθήναι άρτους θερμόυς η ημέρα έλαβεν αυτούς |
| 7And there was there on that day one of Saul's servants detained before the Lord, and his name was Doec the Syrian, tending the mules of Saul. | και ην τις εκεί των δούλων Σαούλ εν τη ημέρα εκείνη συνεχόμενος ενώπιον κυρίου και όνομα αυτώ Δωήγ ο Ιδουμαίος νέμων τας ημιόνους Σαούλ |
| 8And David said to Abimelech, See if there is here under thy hand spear or sword, for I have not brought in my hand my sword or my weapons, for the word of the king was urgent. | και είπε Δαυίδ προς Αχιμέλεχ ίδε ει έστιν ενταύθα υπό την χείρά σου δόρυ η ρομφαία ότι την ρομφαίαν μου και τα σκεύη μου ουκ είληφα εν τη χειρί μου ότι το ρήμα του βασιλέως ην κατά σπουδήν |
| 9And the priest said, Behold the sword of Goliath the Philistine, whom thou smotest in the valley of Ela; and it is wrapt in a cloth: if thou wilt take it, take it for thyself, for there is no other except it here. And David said, Behold, there is none like it; give it me. | και είπεν ο ιερεύς ιδού η ρομφαία Γολιάθ του αλλοφύλου ον επάταξας εν τη κοιλάδι Ηλά και αυτή ενειλημμένη εν ιματίω οπίσω της επωμίδος ει ταύτην λήψη σεαυτώ λάβε ότι ουκ έστιν ετέρα πάρεξ αυτής ενταύθα και είπε Δαυίδ ουκ έστιν ώσπερ αυτή δος μοι αυτήν |
| 10And he gave it him; and David arose, and fled in that day from he presence of Saul: and David came to Anchus king of Geth. | και έδωκεν αυτήν αυτώ και ανέστη Δαυίδ και έφυγεν εν τη ημέρα εκείνη εκ προσώπου Σαούλ και ήλθε Δαυίδ προς Ακχίς βασιλέα Γεθ |
| 11And the servants of Anchus said to him, Is not this David the king of the land? Did not the dancing women begin the son to him, saying, Saul has smitten his thousand, and David his ten thousands? | και είπον οι παίδες Ακχίς προς αυτόν ουχ ούτός εστιν Δαυίδ ο βασιλεύς της γης ουχί τούτω εξήρχοντο αι χορεύουσαι λέγουσαι επάταξε Σαούλ εν χιλιάσιν αυτού και Δαυίδ εν μυρίασιν αυτού |
| 12And David laid up the words in his heart, and was greatly afraid of Anchus king of Geth. | και έθετο Δαυίδ τα ρήματα ταύτα εν τη καρδία αυτού και εφοβήθη σφόδρα από προσώπου Ακχίς βασιλέως Γεθ |
| 13And he changed his appearance before him, and feigned himself a false character in that day; and drummed upon the doors of the city, and used extravagant gestures with his hands, and fell against the doors of the gate, and his spittle ran down upon his beard. | και ηλλοίωσε το προσώπον αυτού ενώπιον αυτών και παρεφέρετο εν ταις χερσίν αυτού και έπιπτεν επί ταις θύραις της πύλης και τα σίελα αυτού κατέρρει επί τον πώγωνα αυτού |
| 14And Anchus said to his servants, Lo! ye see the man is mad: why have ye brought him in to me? | και είπεν Ακχίς προς τους παίδας αυτού ιδού ίδετε άνδρα επίληπτον ινατί εισήγαγετε αυτόν προς με |
| 15Am I in want of madmen, that ye have brought him in to me to play the madman? He shall not come into the house. | η προσδέομαι επιλήπτων εγώ ότι εισενέγκατε αυτόν επιληπτεύεσθαι επ΄ με ει ούτος εισελεύσεται εις την οικίαν μου |
Chapter 22[edit]
| 1And David departed thence, and escaped; and he comes to the cave of Odollam, and his brethren hear, and the house of his father, and they go down to him there. | και απήλθεν Δαυίδ εκείθεν και διεσώθη και έρχεται εις το σπήλαιον το Οδολλάμ και ακούουσιν οι αδελφοί αυτού και πας ο οίκος του πατρός αυτού και καταβαίνουσι προς αυτόν εκεί |
| 2And there gathered to him every one that was in distress, and every one that was in debt, and every one that was troubled in mind; and he was a leader over them, and there were with him about four hundred men. | και συνήγοντο προς αυτόν πας εν ανάγκη και πας υπόχρεως και πας κατώδυνος ψυχή και ην επ΄ αυτών ηγούμενος και ήσαν μετ΄ αυτού ως τετρακόσιοι άνδρες |
| 3And David departed thence to Massephath of Moab, and said to the king of Moab, Let, I pray thee, my father and my mother be with thee, until I know what God will do to me. | και απήλθε Δαύιδ εκείθεν εις Μασσηφά της Μωάβ και είπε προς τον βασιλέα Μωάβ γινέσθωσαν δη ο πατήρ μου και η μήτηρ μου παρά σοι έως ότου γνώ τι ποιήσει μοι ο θεός |
| 4And he persuaded the King of Moab, and they dwell with him continually, while David was in the hold. | και παρεκάλεσε το πρόσωπον του βασιλέως Μωάβ και κατώκουν μετ΄ αυτού πάσας τας ημέρας όντος του Δαυίδ εν τη περιοχή |
| 5And Gad the prophet said to David, Dwell not in the hold: go, and thou shalt enter the land of Juda. So David went, and came and dwelt in the city of Saric. | και είπε Γαδ ο προφήτης προς Δαυίδ μη κάθου εν τη περιοχή πορεύου και ήξεις εις γην Ιούδα και επορεύθη Δαυίδ και ήλθε και εκάθισεν εν πόλει Χαρήθ |
| 6And Saul heard that David was discovered, and his men with him: now Saul dwelt in the hill below the field that is in Rama, and his spear was in his hand, and all his servants stood near him. | και ήκουσε Σαούλ ότι έγνωσται Δαυίδ και οι άνδρες οι μετ΄ αυτού και Σαούλ εκάθητο εν τω βουνώ υπό την άρουραν την εν Ραμά και το δόρυ εν τη χειρί αυτού και πάντες οι παίδες αυτού παρειστήκεισαν αυτώ |
| 7And Saul said to his servants that stood by him, Hear now, ye sons of Benjamin, will the son of Jessae indeed give all of you fields and vineyards, and will he make you all captains of hundreds and captains of thousands? | και είπε Σαούλ προς τους παίδας αυτού τους παρεστηκότας αυτώ ακούετε δη υιοί Βενιαμίν ει αληθώς πάσιν υμίν δώσει ο υιός Ιεσσαί αγρούς και αμπελώνας και πάντας υμάς τάξει εκατοντάρχους και χιλιάρχους |
| 8That ye are conspiring against me, and there is no one that informs me, whereas my son has made a covenant with the son of Jessae, and there is no one of you that is sorry for me, or informs me, that my son has stirred up my servant against me for an enemy, as it is this day? | ότι συγκείσθε πάντες υμείς επ΄ εμέ και ουκ έστιν ο αποκαλύπτων το ωτίον μου εν τω διαθέσθαι τον υιόν μου διαθήκην μετά του υιόυ Ιεσσαί και ουκ έστιν ο πονών περί εμού εξ υμών και αποκαλύπτων το ωτίον μου ότι επήγειρεν ο υιός μου τον δούλόν μου επ΄ εμέ εις εχθρόν ως η ημέρα αύτη |
| 9And Doec the Syrian who was over the mules of Saul answered and said, I saw the son of Jessae as he came to Nomba to Abimelech son of Achitob the priest. | και αποκρίνεται Δωήγ ο Ιδουμαίος ο καθεστηκώς επί τας ημιόνους Σαούλ και είπεν εώρακα τον υιόν Ιεσσαί παραγινόμενον εις Νοβά προς Αχιμέλεχ υιόν Αχιτώβ τον ιερέα |
| 10And the priest enquired of God for him, and gave him provision, and gave him the sword of Goliath the Philistine. | και ηρώτα αυτώ διά του θεού και επισιτισμόν έδωκεν αυτώ και την ρομφαίαν Γολιάθ του αλλοφύλου έδωκεν αυτώ |
| 11And the king sent to call Abimelech son of Achitob and all his father's sons, the priests that were in Nomba; and they all came to the king. | και απέστειλεν ο βασιλεύς καλέσαι τον Αχιμέλεχ υιόν Αχιτώβ τον ιερέα και πάντας τους υιούς του πατρός αυτού τους ιερείς τους εν Νοβά και παρεγένοντο πάντες προς τον βασιλέα |
| 12And Saul said, Hear now, thou son of Achitob. And he said, Lo! I am here, speak, my lord. | και είπε Σαούλ άκουε δη υιέ Αχιτώβ και είπεν ιδού εγώ λάλει κύριε |
| 13And Saul said to him, Why have thou and the son of Jessae conspired against me, that thou shouldest give him bread and a sword, and shouldest enquire of God for him, to raise him up against me as an enemy, as he is this day? | και είπεν αυτώ Σαούλ ινατί συνέθου κατ΄ εμού συ και ο υιός Ιεσσαί του δούναί σε αυτώ άρτον και ρομφαίαν και ερωτάν αυτώ δια του θεού του θέσθαι αυτόν επ΄ εμέ εις εχθρόν ως η ημέρα αύτη |
| 14And he answered the king, and said, And who is there among all thy servants faithful as David, and he is a son-in-law of the king, and he is executor of all thy commands, and is honourable in thy house? | και απεκρίθη Αχιμέλεχ τω βασιλεί και είπε και τις εν πάσι τοις δούλοις σου πιστός ως Δαυίδ και γαμβρός του βασιλέως και άρχων παντός παραγγέλματός σου και ένδοξος εν τω οίκω σου |
| 15Have I begun to-day to enquire of God for him? By no means: let not the king bring a charge against his servant, and against thee whole of my father's house; for thy servant knew not in all these matters anything great or small. | η σήμερον ήργμαι ερωτάν αυτώ διά του θεού μηδαμώς μη δότω ο βασιλεύς κατά του δούλου αυτού λόγον και εφ΄ όλον τον οίκον του πατρός μου ότι ουκ ήδει ο δούλός σου εν πάσι τούτοις ρήμα μικρόν η μέγα |
| 16And king Saul said, Thou shalt surely die, Abimelech, thou, and all thy father's house. | και είπεν ο βασιλεύς Σαούλ θανάτω αποθανή Αχιμέλεχ συ και πας ο οίκος του πατρός σου |
| 17And the king said to the footmen that attended on him, Draw nigh and slay the priests of the Lord, because their hand is with David, and because they knew that he fled, and they did not inform me. But the servants of the king would not lift their hands to fall upon the priest of the Lord. | και είπεν ο βασιλεύς τοις παρατρέχουσι τοις εφεστηκόσι επ΄ αυτόν προσαγάγετε και θανατώσατε τους ιερείς του κυρίου ότι η χειρ αυτών μετά Δαυίδ διότι έγνωσαν ότι φεύγει αυτος και ουκ απεκάλυψαν το ωτίον μου και ουκ εβουλήθησαν οι παίδες του βασιλέως επενεγκείν τας χείρας αυτών απαντήσαι εις τους ιερείς κυρίου |
| 18And the king said to Doec, Turn thou, and fall upon the priests: and Doec the Syrian turned, and slew the priests of the Lord in that day, three hundred and five men, all wearing an ephod. | και είπεν ο βασιλεύς τω Δωήγ επίστρεφε συ και άπαντα εις τους ιερείς και επέστρεψε Δωήγ ο Ιδουμαίος και εθανάτωσε τους ιερείς του κυρίου εν τη ημέρα εκείνη ογδοηκονταπέντε άνδρας πάντας αίροντας εφούδ |
| 19And he smote Nomba the city of the priest with the edge of the sword, both man, and woman, infant and suckling, and calf, and ox, and sheep. | και την Νοβά την πόλιν των ιερέων επάταξεν εν στόματι ρομφαίας από ανδρός έως γυναικός από νηπίου και έως θηλάζοντος και από μόσχου και όνου και προβάτου επάταξεν εν στόματι ρομφαίας |
| 20And one son of Abimelech son of Achitob escapes, and his name was Abiathar, and he fled after David. | και διασώζεται υιός εις του Αχιμέλεχ υιώ Αχιτώβ και όνομα αυτώ Αβιάθαρ και έφυγεν οπίσω Δαυίδ |
| 21And Abiathar told David that Saul had slain all the priests of the Lord. | και απήγγειλεν Αβιάθαρ τω Δαυίδ ότι εθανάτωσε Σαούλ πάντας τους ιερείς του κυρίου |
| 22And David said to Abiathar, I knew it in that day, that Doec the Syrian would surely tell Saul: I am guilty of the death of the house of thy father. | και είπε Δαυίδ τω Αβιάθαρ ήδειν ότι εν τη ημέρα εκείνη ότι Δωήγ ο Ιδουμαίος ότι απαγγέλλων απαγγελεί τω Σαούλ εγώ ειμι ο αίτιος των ψυχών όλου οίκου του πατρός σου |
| 23Dwell with me; fear not, for wherever I shall seek a place of safety for my life, I will also seek a place for thy life, for thou art safely guarded while with me. | κάθου μετ΄ εμού μη φοβού ότι ου εάν ζητώ τη ψυχή μου ζητήσω και τη ψυχή σου τόπον ότι πεφύλαξαι συ παρ΄ εμοί |
Chapter 23[edit]
| 1And it was told David, saying, behold, the Philistines war in Keila, and they rob, they trample on the threshing-floors. | και απήγγειλαν τω Δαυίδ λέγοντες ιδού οι αλλόφυλοι πολεμούσιν εν τη Κεϊλά και αυτοί διαρπάζουσι τας άλω |
| 2And David enquired of the Lord, saying, Shall I go and smite these Philistines? And the Lord said, Go, and thou shalt smite these Philistines, and shalt save Keila. | και επηρώτησε Δαυίδ διά του κυρίου λέγων ει πορευθώ και πατάξω τους αλλοφύλους τούτους και είπε κύριος προς Δαυίδ πορεύου και πατάξεις τους αλλοφύλους και σώσεις την Κεϊλά |
| 3And the men of David said to him, Behold, we are afraid here in Judea; and how shall it be if we go to Keila? Shall we go after the spoils of the Philistines? | και είπον οι άνδρες του Δαυίδ προς αυτόν ιδού ημείς ενταύθα εν τη Ιουδαία φοβούμεθα και πως έσται εάν πορευθώμεν εις Κεϊλά εις τας κοιλάδας των αλλοφύλων |
| 4And David enquired yet again of the Lord; and the Lord answered him, and said to him, Arise and go down to Keila, for I will deliver the Philistines into thy hands. | και προσέθετο Δαυίδ έτι επερωτήσαι διά του κυρίου και απεκρίθη αυτώ κύριος και είπεν προς αυτόν ανάστηθι και κατάβηθι εις Κεϊλά ότι εγώ παραδίδωμι τους αλλοφύλους εις χείράς σου |
| 5So David and his men with him went to Keila, and fought with the Philistines; and they fled from before him, and he carried off their cattle, and smote them with a great slaughter, and David rescued the inhabitants of Keila. | και επορεύθη Δαυίδ και οι άνδρες οι μετ΄ αυτού εις Κεϊλά και επολέμησε τους αλλοφύλοις και έφυγον εκ προσώπου αυτού και απήγαγε τα κτήνη αυτών και επάταξεν αυτοίς πληγήν μεγάλην και έσωσε Δαυίδ τους κατοικούντας Κεϊλά |
| 6And it came to pass when Abiathar the son of Achimelech fled to David, that he went down with David to Keila, having and ephod in his hand. | και εγένετο εν τω φεύγειν Αβιάθαρ τον υιόν Αχιμέλεχ προς Δαυίδ εις Κεϊλά κατέβη έχων εφούδ εν τη χειρί αυτού |
| 7And it was told Saul that David was come to Keila: and Saul said, God has sold him into my hands, for he is shut up, having entered into a city that has gates and bars. | και απήγγελη τω Σαούλ ότι ήκει εις Κεϊλά και είπε Σαούλ πέπρακεν αυτόν ο θεός εις τας χείρας μου ότι αποκέκλεισται εισελθών εις πόλιν θυρών και μοχλών |
| 8And Saul charged all the people to go down to war to Keila, to besiege David and his men. | και παρήγγειλε Σαούλ παντί τω λαώ καταβαινείν εις πόλεμον εις Κεϊλά του συνέχειν τον Δαυίδ και τους άνδρας αυτού |
| 9And David knew that Saul spoke openly of mischief against him: and David said to Abiathar the priest, Bring the ephod of the Lord. | και έγνω Δαυίδ ότι ου παρασιώπα Σαούλ περί αυτού την κακίαν και είπε Δαυίδ προς Αβιαθάρ τον ιερέα προσάγαγε το εφούδ |
| 10And David said, Lord God of Israel, thy servant has indeed heard, that Saul seeks to come against Keila to destroy the city on my account. | και είπε Δαυίδ κύριε ο θεός Ισραήλ ακούων ακήκοεν ο δούλός σου ότι ζητεί Σαούλ ελθείν εις Κεϊλά διαφθείραι την πόλιν δι΄ εμέ |
| 11Will the place be shut up? And now will Saul come down, as thy servant has heard? Lord God of Israel, tell thy servant. | ει αποκλεισθήσεται και νυν ει καταβήσεται Σαούλ καθώς ήκουσεν ο δούλός σου κύριε ο θεός Ισραήλ απάγγειλον τω δούλω σου και είπε κύριος καταβήσεται |
| 12And the Lord said, It will be shut up. | και είπε Δαυίδ ει παραδώσουσιν οι από της Κεϊλά εμέ και τους άνδρας μου εις χείρας Σαούλ και είπε κύριος παραδώσουσιν |
| 13And David arose, and the men with him, in number about four hundred, and they went forth from Keila, and went whithersoever they could go: and it was told Saul that David had escaped from Keila, and he forbore to come. | και ανέστη Δαυίδ και οι άνδρες αυτού ως εξακόσιοι και εξήλθον εκ Κεϊλά και επορεύοντο ου αν επορεύοντο και απηγγέλη τω Σαούλ ότι διασέσωσται Δαυίδ εκ Κεϊλά και ανήκε του εξελθείν |
| 14And he dwelt in Maserem in the wilderness, in the narrow passes; and dwelt in the wilderness in mount Ziph, in the dry country. And Saul sought him continually, but the Lord delivered him not into his hands. | και εκάθισε Δαυίδ εν τη ερήμω εν τοις στενοίς και εκάθητο εν τη όρει εν τω ερήμω Ζιφ και εζήτει αυτόν Σαούλ πάσας τας ημέρας και ου παρέδωκεν αυτόν κύριος εις τας χείρας αυτού |
| 15And David perceived that Saul went forth to seek David; and David was in the dry mountain in the New Ziph. | και είδε Δαυίδ ότι εξέρχεται Σαούλ του ζητείν αυτόν και Δαυίδ ην εν τη ερήμω Ζιφ εν τη καινή |
| 16And Jonathan son of Saul rose, and went to David to Caene, and strengthened his hands in the Lord. | και ανέστη Ιωναθάν υιός Σαούλ και επορεύθη προς Δαυίδ εις καινήν και εκραταίωσε τας χείρας αυτού εν τω κυρίω |
| 17And he said to him, Fear not, for the hand of Saul my father shall not find thee; and thou shalt be king over Israel, and I shall be second to thee; and Saul my father knows it. | και είπε προς αυτόν μη φοβού ότι ου σε εύρη η χειρ Σαούλ του πατρός μου και συ βασιλεύσεις επί Ισραήλ και εγώ έσομαί σοι εις δεύτερον και Σαούλ ο πατήρ μου οίδεν ούτως |
| 18So they both made a covenant before the Lord; and David dwelt in Caene, and Jonathan went to his home. | και διέθεντο αμφότεροι διαθήκην ενώπιον κυρίου και εκάθητο Δαυίδ εν τη καινή και Ιωναθάν απήλθεν εις οίκον αυτού |
| 19And the Ziphites came up out of the dry country to Saul to the hill, saying, Behold, is not David hidden with us in Messara, in the narrows in Caene in the hill of Echela, which is on the right of Jessaemon? | και ανέβησαν οι Ζιφαίοι προς Σαούλ επί τον βουνόν λέγοντες ουκ ιδού Δαυίδ κέκρυπται παρ΄ ημίν εν τοις στενοίς εν τη καινή εν τω βουνώ του Εχελά του εκ δεξιών του Ιεσσεμούν |
| 20And now according to all the king's desire to come down, let him come down to us; they have shut him up into the hands of the king. | και νυν παν το προς την ψυχήν του βασιλέως εις κατάβασιν καταβαινέτω προς ημάς αποκεκλεισμένοι εισιν εις τας χείρας του βασιλέως |
| 21And Saul said to them, Blessed be ye of the Lord, for ye have been grieved on my account. | και είπεν αυτοίς Σαούλ ευλογημένοι υμείς τω κυρίω ότι επονέσατε περί εμού |
| 22Go, I pray you, and make preparations yet, and notice his place where his foot shall be, quickly, in that place which ye spoke of, lest by any means he should deal craftily. | πορεύθητε δη και ετοιμάσατε έτι και γνώτε και ίδετε τον τόπον αυτού ου εστίν ο πους αυτού εν τάχει εκεί ου είπατε μή πανουργεύσηται |
| 23Take notice, then, and learn, and I will go with you; and it shall come to pass that if he is in the land, I will search him out among all the thousands of Juda. | και ίδετε και γνώτε εκ πάντων των τόπων όπου αυτός κρύπτεται εκεί και επιστρέψατε προς με εις έτοιμον και πορεύσομαι μεθ΄ υμών και έσται ει έστιν επί της γης και εξερευνήσω αυτόν εν πάσαις χιλιάσιν Ιούδα |
| 24And the Ziphites arose, and went before Saul: and David and his men were in the wilderness of Maon, westward, to the right of Jessaemon. | και ανέστησαν οι Ζιφαίοι και επορεύθησαν έμπροσθεν Σαούλ και Δαυίδ και οι άνδρες αυτού εν τη ερήμω τη Μαών καθ΄ εσπέραν εκ δεξιών του Ιεσσεμούν |
| 25And Saul and his men went to seek him: and they brought word to David, and he went down to the rock that was in the wilderness of Maon: and Saul heard, and followed after David to the wilderness of Maon. | και επορεύθη Σαούλ και οι άνδρες αυτού ζητείν τον Δαυίδ και απήγγειλαν τω Δαυίδ και κατέβη εις την πέτραν την εν τη ερήμω Μαών και ήκουσε Σαούλ και κατεδίωξεν εις την έρημον την Μαών οπίσω Δαυίδ |
| 26And Saul and his men go on one side of the mountain, and David and his men are on the other side of the mountain: and David was hiding himself to escape from Saul: and Saul and his men encamped against David and his men, in order to take them. | και πορεύεται Σαούλ και οι άνδρες αυτού εκ μέρους του όρους τούτου και Δαυίδ και οι άνδρες αυτού εκ μέρους του όρους τούτου και ην Δαυίδ σκεπαζόμενος πορεύεσθαι από προσώπου Σαούλ και Σαούλ και οι άνδρες αυτού παρενέβαλον επί Δαυίδ και τους άνδρας αυτού του συλλαβείν αυτούς |
| 27And there came a messenger to Saul, saying, Haste thee, and come hither, for the Philistines have invaded the land. | και άγγελος παρεγένετο προς Σαούλ λέγων σπεύδε και δεύρο ότι αλλόφυλοι επέθεντο επί την γην |
| 28So Saul returned from following after David, and went to meet the Philistines: therefore that place was called The divided Rock. | και ανέστρεψε Σαούλ του μη καταδιώκειν οπίσω Δαυίδ και επορεύθη εις συνάντησιν των αλλοφύλων διά τούτο επεκλήθη ο τόπος εκείνος πέτρα η μερισθείσα |
| 29 | και ανέβη Δαυίδ εκείθεν και εκάθισεν εν τοις στενοίς Εγγαδδί |
Chapter 24[edit]
| 1And David rose up from thence, and dwelt in the narrow passes of Engaddi. | και εγένετο ως ανέστρεψε Σαούλ από όπισθεν των αλλοφύλων και απήγγειλαν αυτώ λεγόντων ιδού Δαυίδ εν τη ερήμω Εγγαδδί |
| 2And it came to pass when Saul returned from pursuing after the Philistines, that it was reported to him, saying, David is in the wilderness of Engaddi. | και έλαβε μεθ΄ εαυτού τρείς χιλιάδας ανδρών εκλεκτών εκ παντός Ισραήλ και επορεύθη ζητείν τον Δαυίδ και τους άνδρας αυτού κατά πρόσωπον της θήρας των ελάφων |
| 3And he took with him three thousand men, chosen out of all Israel, and went to seek David and his men in front of Saddaeem. | και ήλθεν επι τας αγέλας των ποιμνίων των επί της οδού και ην εκεί σπήλαιον και Σαούλ εισήλθε παρασκευάσασθαι και Δαυίδ και οι άνδρες αυτού εν τω σπηλαίω εσώτερον εκάθηντο εν αυτώ |
| 4And he came to the flocks of sheep that were by the way, and there was a cave there; and Saul went in to make preparation, and David and his men were sitting in the inner part of the cave. | και είπον οι άνδρες Δαυίδ προς αυτόν ιδού η ημέρα αύτη ην είπε κύριος προς σε ιδού εγώ δίδωμι τον εχθρόν σου εις τας χείράς σου και ποιήσεις αυτώ ως αγαθόν εν τοις οφθαλμοίς σου και ανέστη Δαυίδ και αφείλε το πτερύγιον της διπλοϊδος του Σαούλ λαθραίως |
| 5And the men of David said to him, Behold, this is the day of which the Lord spoke to thee, that he would deliver thine enemy into thy hands; and thou shalt do to him as it is good in thy sight. So David arose and cut off the skirt of Saul's garment secretly. | και εγένετο μετά ταύτα και επάταξε καρδία Δαυίδ αυτόν ότι αφείλε το πτερύγιον της διπλοϊδος αυτού |
| 6And it came to pass after this that David's heart smote him, because he had cut off the skirt of his garment. | και είπε Δαυίδ προς τους άνδρας αυτού μηδαμώς μοι παρά κυρίου ει ποιήσω το ρήμα τούτο τω κυρίω μου τω χριστώ κυρίου επενεγκείν χείρά μου επ΄ αυτόν ότι χριστός κυρίου ούτός εστιν |
| 7And David said to his men, The Lord forbid it me, that I should do this ting to my lord the anointed of the Lord, to lift my hand against him; for he is the anointed of the Lord. | και έπεισε Δαυίδ τους άνδρας αυτού εν λόγοις και ουκ έδωκεν αυτοίς αναστήναι και θανατώσαι τον Σαούλ και ανέστη Σαούλ και εξήλθεν εις την οδόν εκ του σπηλαίου |
| 8So David persuaded his men by his words, and did not suffer them to arise and slay Saul: and Saul arose and went his way. | και ανέστη Δαυίδ οπίσω αυτού εκ του σπηλαίου και εβόησε Δαυίδ οπίσω Σαούλ λέγων κύριε βασιλεύ και επέβλεψε Σαούλ εις τα οπίσω αυτού και έκυψε Δαυίδ επί πρόσωπον αυτού επί την γην και προσεκύνησεν αυτώ |
| 9And David rose up and went after him out of the cave: and David cried after Saul, saying, My lord, O king! and Saul looked behind him, and David bowed with his face to the ground, and did obeisance to him. | και είπε Δαυίδ προς Σαούλ ινατί ακούεις των λόγων του λαού λεγόντων ιδού Δαυίδ ζητεί την ψυχήν σου |
| 10And David said to Saul, Why dost thou hearken to the words of the people, saying, Behold, David seeks thy life? | ιδού εν τη ημέρα ταύτη εωράκασιν οι οφθαλμοί σου ως παρέδωκέ σε κύριος σήμερον εις χείρας μου εν τω σπηλαίω και ουκ ηβουλήθην αποκτείναί σε και εφεισάμην σου και είπα ουκ εποίσω χείρά μου επί τον κύριόν μου ότι χριστός κυρίου ούτός εστι |
| 11Behold, thine eyes have seen this day how that the Lord has delivered thee this day into my hands in the cave; and I would not slay thee, but spared thee, and said, I will not lift up my hand against my lord, for he is the Lord's anointed. | και πατήρ μου και ιδού το πτερύγιον της διπλοϊδος σου εν τη χειρί μου εγώ αφείλον το πτερύγιον της διπλοϊδος σου και ουκ απέκτεινά σε και γνώθι και ίδε σήμερον ότι ουκ έστι κακία εν τη χειρί μου ουδέ αθέτησις ουδέ ασέβεια και ουχ ημάρτηκα εις σε και συ δεσμεύεις την ψυχήν μου του λαβείν αυτήν |
| 12And behold, the skirt of thy mantle is in my hand, I cut off the skirt, and did not slay thee: know then and see to-day, there is no evil in my hand, nor impiety, nor rebellion; and I have not sinned against thee, yet thou layest snares for my soul to take it. | κρίναι κύριος αναμέσον εμού και σου και εκδικήσαι μοι κύριος εκ σου η δε χειρ μου ουκ έσται επί σε |
| 13The Lord judge between me and thee, and the Lord requite thee on thyself: but my hand shall not be upon thee. | καθώς λέγεται η παραβολή η αρχαία εξ ανόμων εξελεύσεται πλημμέλεια και η χειρ μου ουκ έσται επί σε |
| 14As the old proverb says, Transgression will proceed from the wicked ones: but my hand shall not be upon thee. | και νυν οπίσω τίνος εκπορεύη βασιλεύ του Ισραήλ οπίσω τίνος καταδιώκεις συ οπίσω κυνός τεθνηκότος η οπίσω ψύλλου ενός |
| 15And now after whom dost thou come forth, O king of Israel? After whom dost thou pursue? After a dead dog, and after a flea? | γένοιτο κύριος εις κριτήν και δικαστήν αναμέσον εμού και σου και ίδοι κύριος και κρίναι την κρίσιν μου και δικάσαι μοι εκ χειρός σου |
| 16The Lord be judge and umpire between me and thee, the Lord look upon and judge my cause, and rescue me out of thy hand. | και εγένετο ως συνετέλεσε Δαυίδ λαλών τα ρήματα ταύτα προς Σαούλ και είπε Σαούλ η φωνή σου αύτη τέκνον Δαυίδ και επήρε Σαούλ την φωνήν αυτού και έκλαυσε |
| 17And it came to pass when David had finished speaking these words to Saul, that Saul said, Is this thy voice, Son David? And Saul lifted up his voice, and wept. | και είπε προς Δαυίδ δίκαιος συ υπέρ εμέ ότι συ ανταπέδωκάς μοι αγαθά εγώ δε ανταπέδωκά σοι κακά |
| 18And Saul said to David, Thou art more righteous that I, for thou hast recompensed me good, but I have recompensed thee evil. | και συ απήγγελκας σήμερον α εποίησας μοι αγαθά ως απέκλεισέ με κύριος εις τας χείράς σου σήμερον και ουκ απέκτεινάς με |
| 19And thou hast told me to-day what good thou hast done me, how the Lord shut me up into thy hands to-day, and thou didst not slay me. | και ότι ει εύροι τις τον εχθρόν αυτού εν θλίψει και εκπέμψει αυτόν εν οδώ αγαθή και κύριος ανταποδώσει αυτώ αγαθά καθώς συ πεποίηκας σήμερον |
| 20And if any one should find his enemy in distress, and should send him forth in a good way, then the Lord will reward him good, as thou has done this day. | και νυν ιδού εγώ γινώσκω ότι βασιλεύων βασιλεύσεις και στήσεται η βασιλεία Ισραήλ εν χειρί σου |
| 21And now, behold, I know that thou shalt surely reign, and the kingdom of Israel shall be established in thy hand. | και νυν όμοσόν μοι κατά κυρίω ίνα μη εξολοθρεύσης το σπέρμα μου οπίσω μου και μη αφανισής το όνομά μου εκ του οίκου του πατρός μου |
| 22Now then swear to me by the Lord, that thou wilt not destroy my seed after me, that thou wilt not blot out my name from the house of my father. | και ώμοσε Δαυίδ τω Σαούλ και απήλθε Σαούλ εις τον οίκον αυτού και Δαυίδ και οι άνδρες αυτού ανέβησαν εις Μεσσαρά την στενήν |
| 23So David swore to Saul: and Saul departed to his place, and David and his men went up to the strong-hold of Messera. |
Chapter 25[edit]
| 1And Samuel died, and all Israel assembled, and bewailed him, and they bury him in his house in Armathaim: and David arose, and went down to the wilderness of Maon. | και Σαμουήλ απέθανε και συναθροίζεται πας Ισραήλ και κόπτονται αυτόν και θάπτουσιν αυτόν εν τω οίκω αυτού εν Αρμαθαϊμ και ανέστη Δαυίδ και κατέβη εις την έρημον φαράν |
| 2And there was a man in Maon, and his flocks were in Carmel, and he was a very great man; and he had three thousand sheep, and a thousand she-goats: and he happened to be shearing his flock in Carmel. | και ην άνθρωπος εν τη Μαών και η εργασία αυτού εν τω Καρμήλω και ο άνθρωπος μέγας σφόδρα και τούτω πρόβατα τρισχίλια και αίγες χίλιαι και εγένετο εν τω κείρειν το ποίμνιον αυτού εν τω Καρμήλω |
| 3And the man's name was Nabal, and his wife's name was Abigaia: and his wife was of good understanding and very beautiful in person: but the man was harsh, and evil in his doings, and the man was churlish. | και όνομα τω ανθρώπω Ναβάλ και όνομα τη γυναικί αυτού Αβιγαϊλ και η γυνή αυτού αγαθή συνέσει και καλή τω είδει σφόδρα και ο άνθρωπος σκληρός και πονηρός εν επιτηδεύμασι και ο άνθρωπος κυνικός |
| 4And David heard in the wilderness, that Nabal the Carmelite was shearing his sheep. | και ήκουσε Δαυίδ εν τη ερήμω ότι κείρει Ναβάλ ο Καρμήλιος το ποίμνιον αυτού |
| 5And David sent ten young men, and he said to the young men, Go up to Carmel, and go to Nabal, and ask him in my name how he is. | και απέστειλε Δαυίδ δέκα παιδάρια και είπε τοις παιδαρίοις ανάβητε εις τον Κάρμηλον και ήκατε προς Ναβάλ και ερωτήσατε αυτόν επί τω ονόματί μου τα εις ειρήνην |
| 6And thus shall ye say, May thou and thy house seasonably prosper, and all thine be in prosperity. | και ερείτε τάδε εις ώρας και συ υγιαίνων και ο οίκός σου και πάντα τα σα υγιαίνοντα |
| 7And now, behold, I have heard that thy shepherds who were with is in the wilderness are shearing thy sheep, and we hindered them not, neither did we demand any thing from them all the time they were in Carmel. | και νυν ιδού ακήκοα ότι κείρουσί σοι νυν οι ποιμένες σου οι ήσαν μεθ΄ ημών εν τη ερήμω και ουκ απεκωλύσαμεν αυτούς και ουκ ενετειλάμεθα αυτοίς ουδέν πάσας τας ημέρας όντων αυτών εν τω Καρμήλω |
| 8Ask thy servants, and they will tell thee. Let then thy servants find grace in thine eyes, for we are come on a good day; give we pray thee, whatsoever thy hand may find, to thy son David. | ερώτησον τα παιδάριά σου και απαγγελούσί σοι και ευρέτωσαν τα παιδάριά σου χάριν εν οφθαλμοίς σου ότι εφ΄ ημέραν αγαθήν ήκομεν δος δη ο αν εύρη η χειρ σου τοις παισί σου και τω υιώ σου Δαυίδ |
| 9So the servants come and speak these words to Nabal, according to all these words in the name of David. | και έρχεται τα παιδάρια Δαυίδ και λαλούσι προς Ναβάλ κατά πάντα τα ρήματα ταύτα εν τω ονόματι Δαυίδ |
| 10And Nabal sprang up, and answered the servants of David, and said, Who is David? and who is the son of Jessae? Now-a-days there is abundance of servants who depart every one from his master. | και ανεπήδησε Ναβάλ και απεκρίθη τοις παισί Δαυίδ και είπε τις ο Δαυίδ και τις ο υιός Ιεσσαί σήμερον πεπληθυμμένοι εισίν οι δούλοι αναχωρούντες έκαστος από προσώπου του κυρίου αυτού |
| 11And shall I take my bread, and my wine, and my beasts that I have slain for my shearers, and shall I give them to men of whom I know not whence they are? | και λήψομαι τους άρτους μου και τον οίνόν μου και τα θύματά μου α τέθυκα τοις κείρουσί μοι τα πρόβατα και δώσω αυτά ανδράσιν οις ουκ οίδα πόθεν εισί |
| 12So the servants of David turned back, and returned, and came and reported to David according to these words. | και απεστράφησαν τα παιδάρια Δαυίδ εις την οδόν αυτών και ανέστρεψαν και ήλθον και ανήγγειλαν τω Δαυίδ κατά πάντα τα ρήματα ταύτα |
| 13And David said to his men, Gird on every man his sword. And they went up after David, about four hundred men: and two hundred abode with the stuff. | και είπε Δαυίδ τοις ανδράσιν αυτού ζώσασθε έκαστος την μάχαιραν αυτού και Δαυίδ και αυτός εζώσατο την μάχαιραν αυτού και ανέβησαν οπίσω Δαυίδ ως τετρακόσιοι άνδρες και διακόσιοι εκάθισαν επί των σκευών |
| 14And one of the servants reported to Abigaia the wife of Nabal, saying, Behold, David sent messengers out of the wilderness to salute our lord; but he turned away from them. | και τη Αβιγαϊλ γυναικί Ναβάλ απήγγειλεν εν από των παιδαρίων λέγων ιδού Δαυίδ απέστειλεν αγγέλους εκ της ερήμου ευλογήσαι τον κύριον ημών και εξέκλινεν απ΄ αυτών |
| 15And the men were very good to us; they did not hinder us, neither did they demand from us any thing all the days that we were with them. | και οι άνδρες αγαθοί ημίν σφόδρα και ουκ απεκώλυσαν ημάς ουδέ ενετείλαντο ημίν ουδέν πάσας τας ημέρας ας ήμεν παρ΄ αυτοίς εν τω είναι ημάς εν αγρώ |
| 16And when we were in the field, they were as a wall round about us, both by night and by day, all the days that we were with them feeding the flock. | ωσεί τείχος ήσαν περί ημάς και την ημέραν και την νύκτα πάσας τας ημέρας όντων ημών μετ΄ αυτών και ποιμαινόντων τα ποίμνια |
| 17And now do thou consider, and see what thou wilt do; for mischief is determined against our lord and against his house; and he is a vile character, and one cannot speak to him. | και νυν γνώθι και ίδε τι ποιήσεις ότι συντετέλεσται η κακία επί τον κύριον ημών και επί τον οίκον αυτού και αυτός υιός λοιμός και ουκ έστι λαλήσαι προς αυτόν |
| 18And Abigaia hasted, and took two hundred loaves, and two vessels of wine, and five sheep ready dressed, and five ephahs of fine flour, and one homer of dried grapes, and two hundred cakes of figs, and put them upon asses. | και έσπευσεν Αβιγαϊλ και έλαβε διακοσίους άρτους και δύο αγγεία οίνου και πέντε πρόβατα πεποιημένα και πέντε οίφι αλφίτων και γόμορ εν σταφίδων και διακοσίους παλάθας και έθετο επί τους όνους |
| 19And she said to her servants, Go on before me, and behold I come after you: but she told not her husband. | και είπε τοις παιδαρίοις αυτής προπορεύεσθε έμπροσθέν μου και ιδού εγώ οπίσω υμών παραγίνομαι τω δε ανδρί αυτής Ναβάλ ουκ απήγγειλε |
| 20And it came to pass when she had mounted her ass and was going down by the covert of the mountain, behold, David and his men came down to meet her, and she met them. | και εγένετο αυτής επιβεβηκυίης επί την όνον και καταβαινούσης εν σκέπη του όρους και ιδού Δαυίδ και οι άνδρες αυτού κατέβαινον εις συνάντησιν αυτής και απήντησεν αυτοίς |
| 21And David said, Perhaps I have kept all his possessions in the wilderness that he should wrong me, and we did not order the taking anything of all his goods; yet he has rewarded me evil for good. | και Δαυίδ είπε ίσως εις άδικον εφύλαξα πάντα τα του Ναβάλ εν τη ερήμω και ουκ ητησάμην λαβείν εκ πάντων των αυτού ουδέν και ανταπέδωκέ μοι πονηρά αντί αγαθών |
| 22So God do to David and more also, if I leave one male of all that belong to Nabal until the morning. | τάδε ποιήσαι ο θεός τοις εχθροίς Δαυίδ και τάδε προσθείη ει υπολείψομαι εκ πάντων των Ναβάλ έως πρωϊ ουρούντα προς τοίχον |
| 23And Abigaia saw David, and she hasted and alighted from her ass; and she felt before David on her face, and did obeisance to him, bowing to the ground | και είδεν Αβιγαϊλ τον Δαυίδ και σπεύσασα κατέβη από της όνου και έπεσεν ενώπιον Δαυίδ επί πρόσωπον αυτής και προσεκύνησεν αυτώ επί την γην |
| 24 even to his feet, and said, On me, my lord, be my wrong: let, I pray thee, thy servant speak in thine ears, and hear thou the words of thy servant. | και επί τους πόδας αυτού έπεσε και είπεν εν εμοί κύριέ μου η αδικία λαλησάτω δη η δούλη σου εις τα ώτα σου και άκουσον τον λόγων της δούλης σου |
| 25Let not my lord, I pray thee, take to heart this pestilent man, for according to his name, so is he; Nabal is his name, and folly is with him: but I thy handmaid saw not the servants of my lord whom thou didst send. | μη δη θέσθω ο κυριός μου την καρδίαν αυτού επί τον άνδρα τον λοιμόν τούτον επί Ναβάλ ότι κατά το όνομα αυτού ούτως εστι αυτός Ναβάλ όνομα αυτού και αφροσύνη μετ΄ αυτού και εγώ η δούλη σου ουκ είδον τα παιδάρια του κυρίου μου α απέστειλας |
| 26And now, my lord, as the Lord lives, and thy soul lives, as the Lord has kept thee from coming against innocent blood, and from executing vengeance for thyself, now therefore let thine enemies, and those that seek evil against my lord, become as Nabal. | και νυν κύριέ μου ζη κύριος και ζη η ψυχή σου καθώς εκώλυσέ σε κύριος του μη ελθείν εις αίμα αθώον και σώζειν την χείρά σου σοι και νυν γένοιντο ως Ναβάλ οι εχθροί σου και οι ζητούντες τω κυρίω μου κακά |
| 27And now accept this token of goodwill, which thy servant has brought to my lord, and thou shalt give it to the servants that wait on my lord. | και νυν λάβε την ευλογίαν ταύτην ην ενήνοχεν η δούλη σου τω κυρίω μου και δώσεις τοις παιδαρίοις τοις παρεστηκόσι τω κυρίω μου |
| 28Remove, I pray thee, the trespass of thy servant; for the Lord will surely make for my lord a sure house, for the Lord fights the battles of my lord, and there shall no evil be ever found in thee. | άρον δη το ανόμημα της δούλης σου ότι ποιών ποιήσει ο κύριος τω κυρίω μου οίκον πιστόν ότι πόλεμον κυρίου μου ο κύριος πολεμήσει και κακία ουχ ευρεθήσεται εν σοι πώποτε |
| 29And if a man shall rise up persecuting thee and seeking thy life, yet shall the life of my lord be bound up in the bundle of life with the Lord God, and thou shalt whirl the life of thine enemies as in the midst of a sling. | και εάν αναστή άνθρωπος καταδιώκων σε και ζητών την ψυχήν σου και έσται η ψυχή κυρίου μου ενδεδεμένη εν δεσμώ της ζωής παρά κυρίω τω θεώ και την ψυχήν των εχθρών σου σφενδονήσεις εν μέσω της σφενδόνης |
| 30And it shall be when the Lord shall have wrought for my lord all the good things he has spoken concerning thee, and shall appoint thee to be ruler over Israel; | και έσται όταν ποιήσει κύριος τω κυρίω μου κατά πάντα α ελάλησεν αγαθά επί σε και εντελείταί σοι κύριος εις ηγούμενον επί Ισραήλ |
| 31then this shall not be an abomination and offence to my lord, to have shed innocent blood without cause, and for my lord to have avenged himself: and so may the Lord do good to my lord, and thou shalt remember thine handmaid to do her good. | και ουκ έσται σοι τούτο βδελυγμός και σκάνδαλον καρδίας τω κυρίω μου εκχέαι αίμα αθώον δωρεάν και σώσαι χείρα κυρίου ου εαυτώ και αγαθυνεί κύριος τω κυρίω μου και μνησθήση της δούλης σου του καλώς ποιήσαι αυτή |
| 32And David said to Abigaia, Blessed be the Lord God of Israel, who sent thee this very day to meet me: | και είπε Δαυίδ τη Αβιγαϊλ ευλογητός κύριος ο θεός Ισραήλ ος απέστειλέ σε σήμερον εν ταύτη εις απάντησίν μοι |
| 33and blessed be thy conduct, and blessed be thou, who hast hindered me this very day from coming to shed blood, and from avenging myself. | και ευλογητός ο τρόπος σου και ευλογημένη συ η αποκωλύσασά με σήμερον εν ταύτη μη ελθείν εις αίματα και σώσαι χείρά μου εμοί |
| 34But surely as the Lord God of Israel lives, who hindered me this day from doing thee harm, if thou hadst not hasted and come to meet me, then I said, There shall surely not be left to Nabal till the morning one male. | πλην ζη κύριος ο θεός Ισραήλ ος απεκώλυσέ με σήμερον του κακοποιήσαί σοι ότι ει έσπευσας και παρεγένου εις απάντησίν μου ουκ αν υπολείφθη τω Ναβάλ έως φωτός του πρωϊ ουρών προς τοίχον |
| 35And David took of her hand all that she brought to him, and said to her, Go in peace to thy house: see, I have hearkened to thy voice, and accepted thy petition. | και έλαβε Δαυίδ εκ χειρός αυτής πάντα α ήνεγκεν αυτώ και είπεν αυτή ανάβηθι εις ειρήνην εις τον οίκόν σου βλέπε ήκουσα της φωνής σου και ηρέτισα το πρόσωπόν σου |
| 36And Abigaia came to Nabal: and, behold, he had a banquet in this house, as the banquet of a king, and the heart of Nabal was merry within him, and he was very drunken: and she told him nothing great or small till the morning light. | και παρεγένετο Αβιγαϊλ προς Ναβάλ και ιδού ην αυτώ πότος εν τω οίκω αυτού ως ο πότος βασιλέως και η καρδία Ναβάλ αγαθή επ΄ αυτόν και αυτός μεθύων σφόδρα και ουκ απήγγειλεν Αβυγαϊλ τω Ναβάλ ρήμα μέγα η μικρόν έως φωτός του πρωϊ |
| 37And it came to pass in the morning, when Nabal recovered from his wine, his wife told him these words; and his heart died within him, and he became as a stone. | και εγένετο πρωϊ ως εξένηψεν από του οίνου Ναβάλ απήγγειλεν αυτώ η γυνή αυτού πάντα τα ρήματα ταύτα και εναπέθανεν η καρδία αυτού εν αυτώ και αυτός γίνεται ως λίθος |
| 38And it came to pass after about ten days, that the Lord smote Nabal, and he died. | και εγένετο ωσεί δέκα ημέραι και επάταξε κύριος τον Ναβάλ και απέθανε |
| 39And David heard it and said, Blessed be the Lord, who has judged the cause of my reproach at the hand of Nabal, and has delivered his servant from the power of evil; and the Lord has returned the mischief of Nabal upon his own head. And David sent and spoke concerning Abigaia, to take her to himself for a wife. | και ήκουσε Δαυίδ ότι απέθανε Ναβάλ και είπεν ευλογητός κύριος ος έκρινε την κρίσιν του ονειδισμού μου εκ χειρός Ναβάλ και τον δούλον αυτού περιεποιήσατο εκ χειρός κακών και την κακίαν Ναβάλ απέστρεψε κύριος εις την κεφαλήν αυτού και απέστειλε Δαυίδ και ελάλησε περί Αβιγαϊλ λαβείν αυτήν εαυτώ εις γυναίκα |
| 40So the servants of David came to Abigaia to Carmel, and spoke to her, saying, David has sent us to thee, to take thee to himself for a wife. | και ήλθον οι παίδες Δαυίδ προς Αβιγαϊλ εις τον Κάρμηλον και ελάλησαν αυτή λέγοντες Δαυίδ απέστειλεν ημάς προς σε λαβείν σε αυτώ εις γυναίκα |
| 41And she arose, and did reverence with her face to the earth, and said, Behold, thy servant is for an handmaid to wash the feet of thy servants. | και ανέστη προσεκύνησεν επί πρόσωπον επί την γην και είπεν ιδού η δούλη σου εις παιδίσκην νίπτειν τους πόδας των παίδων του κυρίου μου |
| 42And Abigaia arose, and mounted her ass, and five damsels followed her: and she went after the servants of David, and became his wife. | και ετάχυνε και ανέστη Αβιγαϊλ και επέβη επί την όνον και πέντε κοράσια αυτής ηκολούθουν αυτή και επορεύθη οπίσω των αγγέλων Δαυίδ και γίνεται αυτώ εις γυναίκα |
| 43And David took Achinaam out of Jezrael, and they were both his wives. | και την Αχιναάμ έλαβε Δαυίδ εξ Ιεζραέλ και αμφότεραι ήσαν αυτώ γυναίκες |
| 44And Saul gave Melchol his daughter, David's wife, to Phalti the son of Amis who was of Romma. | και Σαούλ έδωκε Μελχόλ την θυγατέρα αυτού την γυναίκα Δαυίδ τω Φαλτί υιώ Λαϊς τω εκ Γαλίμ |
Chapter 26[edit]
| 1And the Ziphites come out of the dry country to Saul to the hill, saying, Behold, David hides himself with us in the hill Echela, opposite Jessemon. | και έρχονται οι Ζιφαίοι εις τον βουνόν προς Σαούλ λέγοντες ιδού Δαυίδ σκεπάζεται μεθ΄ ημών εν τω βουνώ του Εχελά του κατά πρόσωπον του Ιεσσεμούν |
| 2And Saul arose, and went down to the wilderness of Ziph, and with him went three thousand men chosen out of Israel, to seek David in the wilderness of Ziph. | και ανέστη Σαούλ και κατέβη εις την έρημον Ζιφ και μετ΄ αυτού τρεις χιλιάδες ανδρών εκλεκτών εξ Ισραήλ του ζητείν τον Δαυίδ εν τη ερήμω Ζιφ |
| 3And Saul encamped in the hill of Echela in front of Jessemon, by the way, and David dwelt in the wilderness: and David saw that Saul came after him into the wilderness. | και παρενέβαλε Σαούλ εν τω βουνώ του Εχελά επί προσώπου Ιεσσεμούν του επί της οδού και Δαυίδ εκάθισεν εν τη ερήμω και είδε Δαυίδ ότι ήκει Σαούλ οπίσω αυτού εις την έρημον |
| 4And David sent spies, and ascertained that Saul was come prepared out of Keila. | και απέστειλε Δαυίδ κατασκόπους και έγνω ότι ήκει Σαούλ έτοιμος εκεί |
| 5And David arose secretly, and goes into the place where Saul was sleeping, and there was Abenner the son of Ner, the captain of his host: and Saul was sleeping in a chariot, and the people had encamped along round about him. | και ανέστη Δαυίδ λάθρα και επορεύθη εις τον τόπον ου εκάθευδεν εκεί Σαούλ και είδε Δαυίδ τον τόπον ου εκοιμήθη εκεί Σαούλ και Αβενήρ υιός Νηρ αρχιστράτηγος αυτού εκεί και Σαούλ εκάθευδεν εν λαμπήνη και ο λαός παρεμβεβληκώς κύκλω αυτού |
| 6And David answered and spoke to Abimelech the Chettite, and to Abessa the son Saruia the brother of Joab, saying, Who will go in with me to Saul into the camp? And Abessa said, I will go in with thee. | και απεκρίθη Δαυίδ και είπε προς Αχιμέλεχ τον Χετταίον και προς Αβεσσαϊ υιόν Σαρουϊα αδελφόν Ιωάβ λέγων τις εισελεύσεται μετ΄ εμού προς Σαούλ εις την παρεμβολήν και είπεν Αβεσσαϊ εγώ εισελεύσομαι μετά σου |
| 7So David and Abessa go in among the people by night: and behold, Saul was fast asleep in the chariot, and his spear was stuck in the ground near his head, and Abenner and his people slept round about him. | και εισπορεύεται Δαυίδ και Αβεσσαϊ εις τον λαόν την νύκτα και ιδού Σαούλ καθεύδων ύπνω εν λαμπήνη και το δόρυ αυτού εμπεπηγός εις την γην προς κεφαλής αυτού και Αβενήρ και ο λαός εκάθευδε κύκλω αυτού |
| 8And Abessa said to David, The Lord has this day shut up thine enemy into thine hands, and now I will smite him to the earth with the spear to the ground once for all, and I will not smite him again. | και είπεν Αβεσσαϊ προς Δαυίδ απέκλεισε κύριος σήμερον τον εχθρόν σου εις χείράς σου και νυν πατάξω δη αυτόν τω δόρατι εις την γην άπαξ και ου δευτερώσω αυτώ |
| 9And David said to Abessa, Do not lay him low, for who shall lift up his hand against the anointed of the Lord, and be guiltless? | και είπε Δαυίδ προς Αβεσσαϊ μη διαφθείρης αυτόν ότι τις εποίσει χείρας αυτού εις τον χριστόν κυρίου και αθωωθήσεται |
| 10And David said, As the Lord lives, if the Lord smite him not, or his day come and he die, or he go down to battle and be added to his fathers, do not so. | και είπε Δαυίδ ζη κύριος ότι εάν μη κύριος παίση αυτόν η η ημέρα αυτού έλθη και αποθάνη η εις πόλεμον καταβή και προστεθή |
| 11The Lord forbid it me that I should lift up my hand against the anointed of the Lord: and now take, I pray thee, the spear from his bolster, and the pitcher of water, and let us return home. | μηδαμώς μοι παρά κυρίου επενεγκείν χείρά μου επί χριστόν κυρίου και νυν λάβε δη το δόρυ από προς κεφαλής αυτού και τον φακόν του ύδατος και απέλθωμεν ημείς |
| 12So David took the spear, and the pitcher of water from his bolster, and they went home: and there was no one that saw, and no one that knew, and there was no one that awoke, all being asleep, for a stupor from the Lord had fallen upon them. | και έλαβε Δαυίδ το δόρυ και τον φακόν του ύδατος από προς κεφαλής αυτού και απήλθον και ουκ ην ο βλέπων και ουκ ην ο γινώσκων και ουκ ην ο εξεγειρόμενος πάντες υπνούντες ότι θάμβος κυρίου επέπεσεν επ΄ αυτούς |
| 13So David went over to the other side, and stood on the top of a hill afar off, and there was a good distance between them. | και διέβη Δαυίδ εις το πέραν και έστη επί της κορυφής του όρους μακρόθεν και πολλή η οδός αναμέσον αυτών |
| 14And David called to the people, and spoke to Abenner, saying, Wilt thou not answer, Abenner? and Abenner answered and said, Who art thou that callest? | και προσεκαλέσατο τον λαόν και τω Αβενήρ ελάλησε υιώ Νηρ λέγων ουκ αποκριθήση Αβενήρ και απεκρίθη Αβεννήρ και είπε τις ει ο καλών με |
| 15And David said to Abenner, Art not thou a man? and who is like thee in Israel? Why then dost thou not guard thy lord the king? for one out of the people went in to destroy thy lord the king. | και είπε Δαυίδ προς Αβεννήρ ουχί ανήρ συ και τις ως συ εν Ισραήλ και διατί ου φυλάσσεις τον κύριόν σου τον βασιλέα ότι εισήλθεν εις εκ του λαού διαφθείραι τον κύριόν σου τον βασιλέα |
| 16And this thing is not good which thou hast done. As the Lord lives, ye are worthy of death, ye who guard your lord the king, the anointed of the Lord: and now behold, I pray you, the spear of the king, and the cruse of water: where are the articles that should be at his head? | ουκ αγαθόν το ρήμα τούτο ο πεποιήκας ζη κύριος ότι υιοί θανάτου υμείς οι μη φυλάσσοντες τον βασιλέα τον κύριον υμών τον χριστόν κυρίου και νυν ίδε που εστί το δόρυ του βασιλέως και ο φακός του ύδατος τα προς κεφαλής αυτού |
| 17And Saul recognized the voice of David, and said, Is this thy voice, son David? and David said, I am thy servant, my lord, O king. | και επέγνω Σαούλ την φωνήν Δαυίδ και είπε η φωνή σου αύτη τέκνον Δαυίδ και είπε Δαυίδ φωνή μου κύριέ μου δούλος σου βασιλεύ |
| 18And he said, Why does my lord thus pursue after his servant? for in what have I sinned? and what unrighteousness has been found in me? | και είπεν ινατί τούτο καταδιώκει ο κυριός οπίσω του δούλου αυτού ότι τι ημάρτηκα και τι ευρέθη εν εμοί αδίκημα |
| 19And now let my lord the king hear the word of his servant. If God stirs thee up against me, let thine offering be acceptable: but if the sons of men, they are cursed before the Lord, for they have cast me out this day so that I should not be established in the inheritance of the Lord, saying, Go, serve other Gods. | και νυν ακουσάτω δη ο κυριός μου ο βασιλεύς τα ρήματα του δούλου αυτού ει ο θεός επισείει σε επ΄ εμέ οσφρανθείη η θυσία σου και ει υιοί ανθρώπων επικατάρατοι ούτοι ενώπιον κυρίου ότι εξέβαλόν με σήμερον μη στηριχθήναι εν κληρονομία κυρίου λέγοντες πορεύου δούλευε θεοίς ετέροις |
| 20And now let not my blood fall to the ground before the Lord, for the king of Israel has come forth to seek thy life, as the night hawk pursues its prey in the mountains. | και νυν μη πέσοι το αίμά μου επί την γην εξεναντίας προσώπου κυρίου ότι εξελήλυθεν ο βασιλεύς Ισραήλ ζητείν ψυχήν ένα καθώς καταδιώκει ο νυκτικόραξ εν τοις όρεσι |
| 21And Saul said, I have sinned: turn, son David, for I will not hurt thee, because my life was precious in thine eyes; and to-day I have been foolish and have erred exceedingly. | και είπε Σαούλ ημάρτηκα επίστρεφε τέκνον Δαυίδ ότι ου κακοποιήσω σε έτι ανθ΄ έντιμος ψυχή μου εν οφθαλμοίς σου και εν τη σήμερον μεματαίωμαι και ηγνόηκα πολλά σφόδρα |
| 22And David answered and said, Behold, the spear of the king: let one of the servants come over and take it. | και απεκρίθη Δαυίδ και είπεν ιδού το δόρυ του βασιλέως διελθέτω δη εν των παιδαρίων και λαβέτω αυτό |
| 23And the Lord shall recompense each according to his righteousness and his truth, since the Lord delivered thee this day into my hands, and I would not lift my hand against the Lord's anointed. | και κύριος επιστρέψει εκάστω τας δικαιοσύνας αυτού και την πίστιν αυτού ως παρέδωκέ σε κύριος σήμερον εις χείράς μου και ουκ ηθέλησα επενεγκείν χείρά μου επί χριστόν κυρίου |
| 24And, behold, as thy life has been precious this very day in my eyes, so let my life be precious before the Lord, and may he protect me, and deliver me out of all affliction. | και ιδού καθώς εμεγαλύνθη η ψυχή σου σήμερον εν ταύτη εν οφθαλμοίς μου ούτως μεγαλυνθείη η ψυχή μου ενώπιον κυρίου και σκεπάσαι με και εξέλοιτό με εκ πάσης θλίψεως |
| 25And Saul said to David, Blessed be thou, my son; and thou shalt surely do valiantly, and surely prevail. And David went on his way, and Saul returned to his place. | και είπε Σαούλ προς Δαυίδ ευλογημένος συ τέκνον Δαυίδ και ποιών ποιήσεις και δυνάμενος δυνήση και απήλθε Δαυίδ εις την οδόν αυτού και Σαούλ ανέστρεψεν εις τον τόπον αυτού |
Chapter 27[edit]
| 1And David said in his heart, Now shall I be one day delivered for death into the hands of Saul; and there is no good thing for me unless I should escape into the land of the Philistines, and Saul should cease from seeking me through every coast of Israel: so I shall escape out of his hand. | και είπε Δαυίδ εν τη καρδία αυτού λέγων νυν προστεθήσομαι εν ημέρα μία εις χείρας Σαούλ και ουκ έστι μοι αγαθόν εάν μη διασωθώ εις γην αλλοφύλων και ανή απ΄ εμού Σαούλ του ζητείν με εις παν όριον Ισραήλ και σωθήσομαι εκ χειρός αυτού |
| 2So David arose, and the six hundred men that were with him, and he went to Anchus, son Ammach, king of Geth. | και ανέστη Δαυίδ και διέβη αυτός και οι εξακόσιοι άνδρες οι μετ΄ αυτού και επορεύθη προς Ακχίς υιόν Μαώχ βασιλέα Γεθ |
| 3And David dwelt with Anchus, he and his men, each with his family; and David and both his wives, Achinaam, the Jezraelitess, and Abigaia the wife of Nabal the Carmelite. | και εκάθισε Δαυίδ μετά Ακχίς εν Γεθ αυτός και οι άνδρες αυτού έκαστος και ο οίκος αυτού και Δαυίδ και αμφότεραι αι γυναίκες αυτού Αχιναάμ Ιεζραηλίτις και Αβιγαϊλ η γυνή Ναβάλ του Καρμηλίου |
| 4And it was told Saul that David had fled to Geth; and he no longer sought after him. | και ανηγγέλη τω Σαούλ ότι πέφευγε Δαυίδ εις Γεθ και ου προσέθετο έτι ζητείν αυτόν |
| 5And David said to Anchus, If now thy servant has found grace in thine eyes, let them give me, I pray thee, a place in one of the cities in the country, and I will dwell there: for why does thy servant dwell with thee in a royal city? | και είπε Δαυίδ προς Ακχίς ει δη εύρηκεν ο δούλός σου χάριν εν οφθαλμοίς σου δότωσαν δη μοι τόπον εν μία των πόλεων των κατ΄ αγρόν και καθήσομαι εκεί και ινατί κάθηται ο δούλός σου εν πόλει βασιλευομένη μετά σου |
| 6And he gave him Sekelac in that day: therefore Sekelac came into possession of the king of Judea to this day. | και έδωκεν αυτώ Ακχίς εν τη ημέρα εκείνη την Σεκελάγ διά τούτο εγενήθη Σεκελάγ τω βασιλεί της Ιουδαίας έως της ημέρας ταύτης |
| 7And the number of the days that David dwelt in the country of the Philistines was four months. | και εγένετο ο αριθμός των ημερών ων εκάθισε Δαυίδ εν αγρώ των αλλοφύλων τέσσαρας μήνας |
| 8And David and his men went up, and made an attack on all the Gesirites and on the Amalekites: and behold, the land was inhabited, (even the land from Gelampsur) by those who come from the fortified cities even to the land of Egypt. | και ανέβαινε Δαυίδ και οι άνδρες αυτού και επετίθεντο επί τον Γεσσουραίον και τον Ιεζαραίον και επί τον Αμαληκίτην ότι κατωκείτο η γη η από Γεσσούρ και έως γης Αιγύπτου |
| 9And he smote the land, and saved neither man nor woman alive; and they took flocks, and herds, and asses, and camels, and raiment; and they returned and came to Anchus. | και ετύπτε την γην και ουκ εζωογόνει άνδρα η γυναίκα και ελάμβανον ποίμνια και βουκόλια και όνους και καμήλους και ιματισμόν και ανέστρεφον και ήρχοντο προς Ακχίς |
| 10And Anchus said to David, On whom have ye made an attack to-day? And David said to Anchus, On the south of Judea, and on the south of Jesmega, and on the south of the Kenezite. | και είπεν Ακχίς προς Δαυίδ επί τίνα επέθεσθε σήμερον και είπε Δαυίδ προς Ακχίς κατά νότον της Ιουδαίας και κατά νότον Ιεραμιήλ και κατά νότον του Κενεζί |
| 11And I have not saved man or woman alive to bring them to Geth, saying, Lest they carry a report to Geth against us, saying, These things David does. And this was his manner all the days that David dwelt in the country of the Philistines. | και άνδρα και γυναίκα ουκ εζωογόνει Δαυίδ του εισαγαγείν εις Γεθ λέγων μήποτε αναγγείλωσιν καθ΄ ημών λέγοντες τάδε Δαυίδ ποιεί και τόδε το δικαίωμα αυτού πάσας τας ημέρας ας εκάθητο Δαυίδ εν αγρώ των αλλοφύλων |
| 12So David had the full confidence of Anchus, who said, He is thoroughly disgraced among his people in Israel and he shall be my servant for ever. | και επιστεύθη Δαυίδ εν τω Ακχίς λέγων ήσχυνται αισχυνόμενος εν τω λαώ αυτού εν τω Ισραήλ και έσται μου δούλος εις τον αιώνα |
Chapter 28[edit]
| 1And it came to pass in those days that the Philistines gathered themselves together with their armies to go out to fight with Israel; and Anchus said to David, Know surely, that thou shalt go forth to battle with me, thou, and thy men. | και εγένετο εν ταις ημέραις εκείναις και συναθροίζονται οι αλλόφυλοι εν ταις παρεμβολαίς αυτών του εξελθείν εις πόλεμον επί τον Ισραήλ και είπεν Ακχίς προς τον Δαυίδ γινώσκων γνώση ότι μετ΄ εμού εξελεύση εις τον πόλεμον συ και οι άνδρες σου |
| 2And David said to Anchus, Thus now thou shalt know what thy servant will do. And Anchus said to David, So will I make thee captain of my body-guard continually. | και είπε Δαυίδ προς Ακχίς ούτως νυν γνώσει α ποιήσει ο δούλός σου και είπεν Ακχίς προς τον Δαυίδ ούτως αρχισωματοφύλακα θήσομαί σε πάσας τας ημέρας |
| 3And Samuel died, and all Israel lamented for him, and they bury him in his city, in Armathaim. And Saul had removed those who had in them divining spirits, and the wizards, out of the land. | και Σαμουήλ απέθανε και εκόψαντο αυτόν πας Ισραήλ και θάπτουσιν αυτόν εν Αρμαθαϊμ εν τη πόλει αυτού και Σαούλ περιείλε τους εγγαστριμύθους και τους γνώστας από της γης |
| 4And the Philistines assemble themselves, and come and encamp in Sonam: and Saul gathers all the men of Israel, and they encamp in Gelbue. | και συναθροίζονται οι αλλόφυλοι και έρχονται και παρεμβάλλουσιν εις Σουνάμ και συναθροίζει Σαούλ πάντα άνδρα Ισραήλ και παρεμβάλλουσιν εις Γελβουέ |
| 5And Saul saw the camp of the Philistines, and he was alarmed, and his heart was greatly dismayed. | και είδε Σαούλ την παρεμβολήν των αλλοφύλων και εφοβήθη και εξέστη η καρδία αυτού σφόδρα |
| 6And Saul enquired of the Lord; and the Lord answered him not by dreams, nor by manifestations, nor by prophets. | και επηρώτησε Σαούλ διά του κυρίου και ουκ απεκρίθη αυτώ κύριος εν τοις ενυπνίοις και εν τοις δήλοις και εν τοις προφήταις |
| 7Then Saul said to his servants, Seek for me a woman who has in her a divining spirit, and I will go to her, and enquire of her: and his servants said to him, Behold, there is a woman who has in her a divining spirit at Aendor. | και είπε Σαούλ τοις παισίν αυτού ζητήσατέ μοι γυναίκα εγγαστρίμυθον και πορεύσομαι προς αυτήν και εκζητήσω εν αυτή και είπαν οι παίδες αυτού προς αυτόν ιδού γυνή εγγαστρίμυθος εν Ενδώρ |
| 8And Saul disguised himself, and put on other raiment, and he goes, and two men with him, and they come to the woman by night; and he said to her, Divine to me, I pray thee, by the divining spirit within thee, and bring up to me him whom I shall name to thee. | και ηλλοιώθη Σαούλ και περιεβάλετο ιμάτια ετέρα και πορεύεται αυτός και δύο άνδρες μετ΄ αυτού και έρχονται προς την γυναίκα νυκτός και είπεν αυτή μάντευσον δη μοι εν τω εγγαστριμύθω και ανάγαγέ μοι ον αν είπω σοι |
| 9And the woman said to him, Behold now, thou knowest what Saul has done, how he has cut off those who had in them divining spirits, and the wizards from the land, and why dost thou spread a snare for my life to destroy it? | και είπεν η γυνή αυτώ ιδού συ οίδας όσα εποίησε Σαούλ ως εξωλόθρευσε τους εγγαστριμύθους και τους γνώστας από της γης και ινατί συ παγιδεύεις την ψυχήν μου θανατώσαι αυτήν |
| 10And Saul swore to her, and said, As the Lord lives, no injury shall come upon thee on this account. | και ώμοσεν αυτή Σαούλ κατά του θεού λέγων ζη κύριος ει απαντήσει σοι αδικία εν τω λόγω τούτω |
| 11And the woman said, Whom shall I bring up to thee? and he said, Bring up to me Samuel. | και είπεν η γυνή τω Σαούλ τίνα αναγάγω σοι και είπε τον Σαμουήλ ανάγαγέ μοι |
| 12And the woman saw Samuel, and cried out with a loud voice: and the woman said to Saul, Why hast thou deceived me? for thou art Saul. | και είδεν η γυνή τον Σαμουήλ και εβόησε φωνή μεγάλη και είπεν η γυνή προς Σαούλ ινατί παρελογίσω με και συ ει Σαούλ |
| 13And the king said to her, Fear not; tell me whom thou has seen. And the woman said to him, I saw gods ascending out of the earth. | και είπεν αυτή ο βασιλεύς μη φοβού τίνα εώρακας και είπεν η γυνή προς Σαούλ θεούς εώρακα αναβαίνοντας εκ της γης |
| 14And he said to her, What didst thou perceive? and she said to him, An upright man ascending out of the earth, and he was clothed with a mantle. And Saul knew that this was Samuel, and he stooped with his face to the earth, and did obeisance to him. | και είπεν αυτή τι έγνως και είπεν αυτώ γέροντα αναβαίνοντα αναβεβλημένον διπλοϊδα και έγνω Σαούλ ότι ούτος Σαμουήλ και έκυψεν επί πρόσωπον επί την γην και προσεκύνησεν αυτώ |
| 15And Samuel said, Why hast thou troubled me, that I should come up? And Saul said, I am greatly distressed, and the Philistines war against me, and God has departed from me, and no longer hearkens to me either by the hand of the prophets or by dreams: and now I have called thee to tell me what I shall do. | και είπε Σαμουήλ ινατί παρηνώχλησάς μοι αναβήναί με και είπε Σαούλ θλίβομαι σφόδρα και οι αλλόφυλοι πολεμούσιν εν εμοί και ο θεός αφέστηκεν απ΄ εμού και ουκ επακήκοέ μου έτι ούτε εν χειρί των προφητών ούτε εν τοις ενυπνίοις και νυν κέκληκά σε του γνωρίσαι μοι τι ποιήσω |
| 16And Samuel said, Why askest thou me, whereas the Lord has departed from thee, and taken part with thy neighbour? | και είπε Σαμουήλ ινατί επερωτάς με και κύριος αφέστηκεν από σου και γέγονε μετά του πλησίον σου |
| 17And the Lord has done to thee, as the Lord spoke by me; and the Lord will rend thy kingdom out of thy hand, and will give it to thy neighbour David. | και πεποίηκε κύριος σοι καθώς ελάλησε εν χειρί μου και διαρρήξει κύριος την βασιλείαν εκ χειρός σου και δώσει αυτήν τω πλησίον σου τω Δαυίδ |
| 18because thou didst not hearken to the voice of the Lord, and didst not execute his fierce anger upon Amalec, therefore the Lord has done this thing to thee this day. | διότι ουκ ήκουσας της φωνής κυρίου και ουκ έπλησας θυμόν οργής αυτού εν τω Αμαλήκ διά το ρήμα τούτο εποίησε κύριος σοι ούτως τη ημέρα ταύτη |
| 19And the Lord shall deliver Israel with thee into the hands of the Philistines, and to-morrow thou and thy sons with thee shall fall, and the Lord shall deliver the army of Israel into the hands of the Philistines. | και παραδώσει κύριος τον Ισραήλ μετά σου εις χείρας αλλοφύλων και αύριον συ και οι υιοί σου μετά μετ΄ εμού και την παρεμβολήν Ισραήλ δώσει κύριος εις χείρας αλλοφύλων |
| 20And Saul instantly fell at his full length upon the earth, and was greatly afraid because of the words of Samuel; and there was no longer any strength in him, for he had eaten no bread all that day, and all that night. | και έσπευσε Σαούλ και έπεσεν εστηκώς επί την γην και εφοβήθη σφόδρα από των λόγων Σαμουήλ και ουκ ην εν αυτώ ισχύς έτι ότι ουκ έφαγεν άρτον όλην την ημέραν εκείνην και όλην την νύκτα |
| 21And the woman went in to Saul, and saw that he was greatly disquieted, and said to him, Behold now, thine handmaid has hearkened to thy voice, and I have put my life in my hand, and have heard the words which thou has spoken to me. | και εισήλθεν η γυνή προς Σαούλ και είδεν ότι έσπευσε σφόδρα και είπε προς αυτόν ιδού ήκουσεν η δούλη σου της φωνής σου και εθέμην την ψυχήν μου εν τη χειρί μου και ήκουσα τους λόγους σου ους ελάλησάς μοι |
| 22And now hearken, I pray thee, to the voice of thine handmaid, and I will set before thee a morsel of bread, and eat, and thou shalt be strengthened, for thou wilt be going on thy way. | και νυν άκουσον δη φωνής της δούλης σου και παραθήσω ενώπιόν σου ψωμόν άρτου και φάγε και έσται εν σοι ισχύς ότι πορεύη εν οδώ |
| 23But he would not eat; so his servants and the woman constrained him, and he hearkened to their voice, and rose up from the earth, and sat upon a bench. | και ηπείθησε και ουκ εβούλετο φαγείν και παρεβιάζοντο αυτόν οι παίδες αυτού και η γυνή και ήκουσε της φωνής αυτών και ανέστη από της γης και εκάθισεν επί τον δίφρον |
| 24And the woman had a fat heifer in the house; and she hasted and slew it; and she took meal and kneaded it, and baked unleavened cakes. | και τη γυναικί ην μοσχάριον γαλαθινόν εν τη οικία και έσπευσε και έθυσεν αυτήν και έλαβεν άλευρα και εφύρασε και έπεψεν άζυμα |
| 25And she brought the meat before Saul, and before his servants; and they ate, and rose up, and departed that night. | και προσήνεγκεν ενώπιον Σαούλ και ενώπιον των παίδων αυτού και έφαγον και αναστάντες απήλθον την νύκτα εκείνην |
Chapter 29[edit]
| 1And the Philistines gather all their armies to Aphec, and Israel encamped in Aendor, which is in Jezrael. | και συναθροίζουσιν οι αλλόφυλοι πάσας τας παρεμβολάς αυτών εις Αφέκ και Ισραήλ παρενέβαλεν εν Ενδωρ την εν Ιεζραέλ |
| 2And the lords of the Philistines went on by hundreds and thousands, and David and his men went on in the rear with Anchus. | και οι σατράπαι των αλλοφύλων παρεπορεύοντο εις εκατοντάδας και χιλιάδας και Δαυίδ και οι άνδρες αυτού παρεπορεύοντο επ΄ εσχάτων μετά Ακχίς |
| 3And the lords of the Philistines said, Who are these that pass by? And Anchus said to the captains of the Philistines, Is not this David the servant of Saul king of Israel? He has been with us some time, even this second year, and I have not found any fault in him from the day that he attached himself to me even until this day. | και είπον οι σατράπαι των αλλοφύλων τίνες οι διαπορευόμενοι και είπεν Ακχίς προς τους σατράπας των αλλοφύλων ουχ ούτος Δαυίδ ο δούλος Σαούλ βασιλέως Ισραήλ ος γέγονε μεθ΄ εμού ημέρας τούτο δεύτερον έτος και ουχ εύρηκα εν αυτώ ουδέν αφ΄ ης ημέρας έπεσε προς με έως της ημέρας ταύτης |
| 4And the captains of the Philistines were displeased at him, and they say to him, Send the man away, and let him return to his place, where thou didst set him; and let him not come with us to the war, and let him not be a traitor in the camp: and wherewith will he be reconciled to his master? Will it not be with the heads of those men? | και εθυμώθησαν επ΄ αυτώ οι σατράπαι των αλλοφύλων και λέγουσιν αυτώ απόστρεψον τον άνδρα και αποστραφήτω εις τον τόπον αυτού ου κατέστησας αυτόν εκεί και μη ερχέσθω μεθ΄ ημών εις τον πόλεμον και μη γινέσθω επίβουλος τη παρεμβολή και εν τίνι διαλλαγήσεται ούτος τω κυρίω αυτού ουχί εν ταις κεφαλαίς των ανδρών εκείνων |
| 5Is not this David whom they celebrated in dances, saying, Saul has smitten his thousands, and David his ten thousands? | ουχ ούτος Δαυίδ ω εξήρχον εν χοροίς λέγοντες επάταξε Σαούλ εν χιλιάσιν αυτού και Δαυίδ εν μυριάσιν αυτού |
| 6And Anchus called David, and said to him, As the Lord lives, thou art right and approved in my eyes, and so is thy going out and thy coming in with me in the army, and I have not found any evil to charge against thee from the day that thou camest to me until this day: but thou art not approved in the eyes of the lords. | και εκάλεσεν Ακχίς τον Δαυίδ και είπεν αυτώ ζη κύριος ότι ευθύς συ και αγαθός εν οφθαλμοίς μου και η έξοδός σου και η είσοδός σου μετ΄ εμού εν τη παρεμβολή ότι ουχ εύρον κατά σου κακίαν αφ΄ ης ημέρας ήκεις προς με έως της ημέρας ταύτης και εν οφθαλμοίς των σατραπών ουκ αγαθός συ |
| 7Now then return and go in peace, thus thou shalt not do evil in the sight of the lords of the Philistines. | και νυν ανάστρεφε και πορεύου εις ειρήνην και ου ποιήσης κακίαν εν οφθαλμοίς των σατραπών των αλλοφύλων |
| 8And David said to Anchus, What have I done to thee? and what hast thou found in thy servant from the first day that I was before thee even until this day, that I should not come and war against the enemies of the lord my king? | και είπε Δαυίδ προς Ακχίς τι πεποίηκά σοι και τι εύρες εν τω δούλω σου αφ΄ ης ημέρας ήμην ενώπιόν σου και έως ημέρας ταύτης ότι ου έλθω πολεμήσαι τους εχθρούς του κυρίου μου του βασιλέως |
| 9And Anchus answered David, I know that thou art good in my eyes, but the lords of the Philistines say, He shall not come with us to the war. | και απεκρίθη Ακχίς και είπε προς Δαυίδ οίδα ότι αγαθός συ εν οφθαλμοίς μου καθώς άγγελος θεού αλλ΄ οι σατράπαι των αλλοφύλων λέγουσιν ουχ ήξει μεθ΄ ημών εις πόλεμον |
| 10Now then rise up early in the morning, thou and the servants of thy lord that are come with thee, and go to the place where I appointed you, and entertain no evil thought in thy heart, for thou art good in my sight: and rise early for your journey when it is light, and depart. | και νυν όρθρισον τοπρωϊ συ και οι παίδες του κυρίου σου οι ήκοντες μετά σου και πορεύεσθε εις τον τόπον ου κατέστησα υμάς εκεί και ορθρίσατε εν τη οδώ και φωτισάτω υμίν και πορεύθητε |
| 11So David arose early, he and his men, to depart and guard the land of the Philistines: and the Philistines went up to Jezrael to battle. | και ώρθρισε Δαυίδ αυτός και οι άνδρες αυτού του απελθείν τοπρωϊ και φυλάσσειν την γην των αλλοφύλων και οι αλλόφυλοι ανέβησαν πολεμείν επί Ισραήλ |
Chapter 30[edit]
| 1And it came to pass when David and his men had entered Sekelac on the third day, that Amalec had made an incursion upon the south, and upon Sekelac, and smitten Sekelac, and burnt it with fire. | και εγενήθη εισελθόντος Δαυίδ και των ανδρών αυτού την Σικελάγ τη ημέρα τη τρίτη και Αμαλήκ επέθετο επί τον νότον και επί την Σικελάγ και επάταξε την Σικελάγ και ενεπύρισαν αυτήν εν πυρί |
| 2And as to the women and all things that were in it, great and small, they slew neither man nor woman, but carried them captives, and went on their way. | και τας γυναίκας και πάντα τους εν αυτή από μικρού έως μεγάλου ουκ εθανάτωσαν άνδρα ουδέ γυναίκα αλλ΄ ηχμαλώτευσαν και απήλθον εις την οδόν αυτών |
| 3And David and his men came into the city, and, behold, it was burnt with fire; and their wives, and their sons, and their daughters were carried captive. | και ήλθε Δαυίδ και οι άνδρες αυτού εις την πόλιν και ιδού εμπεπυρίσται εν πυρί αι δε γυναίκες αυτών και οι υιοί αυτών και αι θυγατέρες αυτών αιχμαλωτευόμενοι |
| 4And David and his men lifted up their voice, and wept till there was no longer any power within them to weep. | και ήρε Δαυίδ και οι άνδρες την φωνήν αυτών και έκλαυσαν έως ότου ουκ ην ισχύς εν αυτοίς του κλαίειν έτι |
| 5And both the wives of David were carried captive, Achinaam, the Jezraelitess, and Abigaia the wife of Nabal the Carmelite. | και αμφότεραι αι γυναίκες Δαυίδ ηχμαλωτεύθησαν Αχιναάμ η Ιεζραηλίτις και Αβιγαϊλ η γυνή Ναβάλ του Καρμηλίου |
| 6And David was greatly distressed, because the people spoke of stoning him, because the soul of all the people was grieved, each for his sons and his daughters: but David strengthened himself in the Lord his God. | και εθλίβη Δαυίδ σφόδρα ότι είπεν ο λαός λιθοβολήσαι αυτόν ότι κατώδυνος ψυχή παντός του λαού εκάστου επί τους υιούς αυτού και επί τας θυγατέρας αυτού και εκραταιώθη Δαυίδ εν κυρίω θεώ αυτού |
| 7And David said to Abiathar the priest the son of Achimelech, Bring near the ephod. | και είπε Δαυίδ προς Αβιάθαρ τον ιερέα υιόν Αχιμέλεχ προσαγάγε το εφούδ και προσήγαγεν Αβιάθαρ το εφούδ προς Δαυίδ |
| 8And David enquired of the Lord, saying, Shall I pursue after this troop? shall I overtake them? and he said to him, Pursue, for thou shalt surely overtake them, and thou shalt surely rescue the captives. | και επηρώτησε Δαυίδ διά του κυρίου λέγων ει καταδιώξω οπίσω του γεδδούρ τούτου ει καταλήψομαι αυτούς και είπεν αυτώ κύριος καταδίωκε ότι καταλαμβάνων καταλήψη αυτούς και εξαιρούμενος εξελή |
| 9So David went, he an the six hundred men with him, an they come as far as the brook Bosor, and the superfluous ones stopped. | και επορεύθη Δαυίδ αυτός και οι εξακόσιοι άνδρες μετ΄ αυτού και έρχονται έως του χειμάρρου Βοσόρ και οι περισσοί έστησαν |
| 10And he pursued them with four hundred men; and there remained behind two hundred men, who tarried on the other side of the brook Bosor. | και κατεδίωξεν εν τετρακοσίοις ανδράσιν υπέστησαν δε διακόσιοι άνδρες οίτινες εκάθισαν πέραν του χειμάρρου του Βοσόρ |
| 11And they find an Egyptian in the field, and they take him, and bring him to David; and they gave him bread and he ate, and they caused him to drink water. | και ευρίσκουσιν άνδρα Αιγύπτιον εν αγρώ και λαμβάνουσιν αυτόν και άγουσιν αυτόν προς Δαυίδ και διδόασιν αυτώ άρτον και έφαγε και επότισαν αυτόν ύδωρ |
| 12And they gave him a piece of a cake of figs, and he ate, and his spirit was restored in him; for he had not eaten bread, and had not drunk water three days and three nights. | και διδόασιν αυτώ κλάσμα παλάθης και δύο σταφίδας και έφαγε και κατέστη το πνεύμα αυτού εν αυτώ ότι ου βεβρώκει άρτον και ου πεπώκει ύδωρ τρεις ημέρας και τρεις νύκτας |
| 13And David said to him, Whose art thou? and whence art thou? and the young man the Egyptian said, I am the servant of an Amalekite; and my master left me, because I was taken ill three days ago. | και είπεν αυτώ Δαυίδ τίνος συ ει και πόθεν ει και είπε το παιδάριον το Αιγύπτιον εγώ ειμι δούλος ανδρός Αμαληκίτου και κατέλιπέ με ο κυριός μου ότι ηνωχλήθην εγώ σήμερον τριταίος |
| 14And we made an incursion on the south of the Chelethite, and on the parts of Judea, and on the south of Chelub, and we burnt Sekelac with fire. | και ημείς επεθέμεθα επί τον νότον του Χορεθί και επί τα της Ιουδαίας μέρη και επί νότον Χειλέβ και την Σικελάγ ενεπυρίσαμεν εν πυρί |
| 15And David said to him, Wilt thou bring me down to this troop? And he said, Swear now to me by God, that thou wilt not kill me, and that thou wilt not deliver me into the hands of my master, and I will bring thee down upon this troop. | και είπεν αυτώ Δαυίδ ει κατάξεις με επί το γεδδούρ τούτο και είπεν όμοσον δη μοι κατά του θεού μη θανατώσαί με και μη παραδούναί με εις χείρας του κυρίου μου και κατάξω σε επί το γεδδούρ τούτο |
| 16So be brought him down thither, and behold, they were scattered abroad upon the surface of the whole land, eating and drinking, and feasting by reason of all the great spoils which they had taken out of the land of the Philistines, and out of the land of Juda. | και κατήγαγεν αυτόν και ιδού ούτοι διακεχυμένοι επί πρόσωπον πάσης της γης εσθίοντες και πίνοντες και εορτάζοντες επί πάσι τοις σκύλοις τοις μεγάλοις οις έλαβον εκ γης αλλοφύλων και εκ γης Ιούδα |
| 17And David came upon them, and smote them from the morning till the evening, and on the next day; and not one of them escaped, except four hundred young men, who were mounted on camels, and fled. | και ήλθεν επ΄ αυτούς Δαυίδ και επάταξεν αυτούς από εωσφόρου και έως δείλης και της επαύριον και ου διεσώθη εξ αυτών ανήρ ότι αλλ΄ τετρακόσια παιδάρια α επέβη επί καμήλους και έφυγον |
| 18And David recovered all that the Amalekites had taken, and he rescued both his wives. | και αφείλατο Δαυίδ πάντα α έλαβον οι Αμαληκίται και αμφοτέρας τας γυναίκας αυτού εξείλετο |
| 19And nothing was wanting to them of great or small, either of the spoils, or the sons and daughters, or anything that they had taken of theirs; and David recovered all. | και ου διεφώνησεν αυτοίς από μικρού και έως μεγάλου και έως υιών και θυγατέρων και από των σκύλων και έως πάντων ων έλαβον αυτών τα πάντα επέστρεψε Δαυίδ |
| 20And he took all the flocks, and the herds, and led them away before the spoils: and it was said of these spoils, These are the spoils of David. | και έλαβε Δαυίδ πάντα τα ποίμνια και τα βουκόλια και απήγαγεν έμπροσθεν των σκύλων και τοις σκύλοις εκείνοις ελέγετο ταύτα τα σκύλα Δαυίδ |
| 21And David comes to the two hundred men who were left behind that they should not follow after David, and he had caused them to remain by the brook of Bosor; and they came forth to meet David, and to meet his people with him: and David drew near to the people, and they asked him how he did. | και παραγίνεται Δαυίδ προς τους διακοσίους άνδρας τους υπολειφθέντας του πορεύεσθαι οπίσω Δαυίδ ους εκάθισεν εν τω χειμάρρω Βοσόρ και εξήλθον εις απάντησιν Δαυίδ και εις απάντησιν του λαού του μετ΄ αυτού και προσήλθε Δαυίδ έως του λαού και ηρώτησεν αυτούς τα εις ειρήνην |
| 22Then every ill-disposed and bad man of the soldiers who had gone with David, answered and said, Because they did not pursue together with us, we will not give them of the spoils which we have recovered, only let each one lead away with him his wife and his children, and let them return. | και απεκρίθη πας ανήρ λοιμός και πονηρός των ανδρών των πολεμιστών των πορευθέντων μετά Δαυίδ και είπον ότι ου κατεδίωξαν μεθ΄ ημών ου δώσομεν αυτοίς εκ των σκύλων ων εξειλάμεθα αλλ΄ έκαστος την γυναίκα αυτού και τα τέκνα αυτού απαγέσθωσαν και αποστρεφέτωσαν |
| 23And David said, Ye shall not do so, after the Lord has delivered the enemy to us, and guarded us, and the Lord has delivered into our hands the troop that came against u. | και είπε Δαυίδ ου ποιήσετε αδελφοί μου ούτως μετά το παραδούναι τον κύριον ημίν και φυλάξαι ημάς και παρέδωκε κύριος τον γεδδούρ τον επερχόμενον εφ΄ ημάς εις χείρας ημών |
| 24And who will hearken to these your words? for they are not inferior to us; for according to the portion of him that went down to the battle, so shall be the portion of him that abides with the baggage; they shall share alike. | και τις επακούσεται υμών λόγων τούτων ότι ουχ ήττους ημών εισί διότι κατά την μερίδα του καταβαίνοντος εις τον πόλεμον ούτως έσται η μερίς του καθημένου επί τα σκεύη κατά το αυτό μεριούνται |
| 25And it came to pass from that day forward, that it became an ordinance and a custom in Israel until this day. | και εγένετο από της ημέρας εκείνης και επάνω και εγένετο εις πρόσταγμα και εις δικαίωμα τω Ισραήλ έως της ημέρας ταύτης |
| 26And David came to Sekelac, and sent of the spoils to the elders of Juda, and to his friends, saying, Behold some of the spoils of the enemies of the Lord; | και ήλθε Δαυίδ εις Σικελάγ και απέστειλε τοις πρεσβυτέροις Ιούδα και τοις πλησίον αυτού των σκύλων λέγων ιδού ευλογία υμίν από των σκύλων των εχθρών κυρίου |
| 27to those in Baethsur, and to those in Rama of the south, and to those in Gethor. | τοις εν Βαιθήλ και τοις εν Ραμά νότου και τοις Ιαθήρ |
| 28And to those in Aroer, and to those in Ammadi, and to those in Saphi, and to those in Esthie, | και τοις εν Αρωήρ και τοις εν Σιφαμώθ και τοις εν Εσθημοά |
| 29and to those in Geth, and to those in Cimath, and to those in Saphec, and to those in Themath, and to those in Carmel, and to those in the cities of Jeremeel, and to those in the cities of the Kenezite; | και τοις εν Ραχάλ και τοις εν ταις πόλεσι του Ιεραμιήλ και τοις εν ταις πόλεσι του Κενί |
| 30and to those in Jerimuth, and to those in Bersabee, and to those in Nombe, | και τοις εν Ερμά και τοις εν Βηρ και τοις εν Αθάχ |
| 31and to those in Chebron, and to all the places which David and his men had passed through. | και τοις εν Χεβρών και εις πάντας τους τόπους ους διήλθε Δαυίδ εκεί αυτός και οι άνδρες αυτού |
Chapter 31[edit]
| 1And the Philistines fought with Israel: and the men of Israel fled from before the Philistines, and they fall down wounded in the mountain in Gelbue. | και οι αλλόφυλοι επολέμουν επί Ισραήλ και έφυγον οι άνδρες Ισραήλ εκ προσώπου των αλλοφύλων και πίπτουσι τραυματίαι εν τω όρει Γελβουέ |
| 2And the Philistines press closely on Saul and his sons, and the Philistines smite Jonathan, and Aminadab, and Melchisa son of Saul. | και συνάπτουσιν οι αλλόφυλοι τω Σαούλ και τοις υιοίς αυτού και τύπτουσιν οι αλλόφυλοι τον Ιωναθάν και τον Αβιναδάβ και τον Μελχισουέ υιούς Σαούλ |
| 3And the battle prevails against Saul, and the shooters with arrows, even the archers find him, and he was wounded under the ribs. | και βαρύνεται ο πόλεμος επί Σαούλ και ευρίσκουσιν αυτόν οι ακοντισταί άνδρες τοξόται και ετραυμάτισθη εις τα υποχόνδρια |
| 4And Saul said to his armour-bearer, Draw thy sword and pierce me through with it; lest these uncircumcised come and pierce me through, and mock me. But his armour-bearer would not, for he feared greatly: so Saul took his sword and fell upon it. | και είπε Σαούλ προς τον αίροντα τα σκεύη αυτού σπάσαι την ρομφαίαν σου και αποκέντησόν με εν αυτή μήποτε έλθωσιν οι απερίτμητοι ούτοι και αποκεντήσωσί με και εμπαίξωσιν εν εμοί και ουκ εβούλετο ο αίρων τα σκεύη αυτού ότι εφοβήθη σφόδρα και έλαβε Σαουλ την ρομφαίαν αυτού και επέπεσεν επ΄ αυτήν |
| 5And his armour-bearer saw that Saul was dead, and he fell also himself upon his sword, and died with him. | και είδεν ο αίρων τα σκεύη αυτού ότι τέθνηκε Σαούλ και επέπεσε και αυτός επί την ρομφαίαν αυτού και απέθανε μετ΄ αυτού |
| 6So Saul died, and his three sons, and his armour-bearer, in that day together. | και απέθανε Σαούλ και οι τρεις υιοί αυτού και ο αίρων τα σκεύη αυτού και πάντες οι άνδρες αυτού εν τη ημέρα εκείνη κατά το αυτό |
| 7And the men of Israel who were on the other side of the valley, and those beyond Jordan, saw that the men of Israel fled, and that Saul and his sons were dead; and they leave their cities and flee: and the Philistines come and dwell in them. | και είδον οι άνδρες Ισραήλ οι εν τω πέραν της κοιλάδος και οι εν τω πέραν του Ιορδάνου ότι έφυγον οι άνδρες Ισραήλ και ότι τέθνηκε Σαούλ και οι υιοί αυτού και καταλείπουσι τας πόλεις αυτών και φεύγουσι και έρχονται οι αλλόφυλοι και κατοικούσιν εν αυταίς |
| 8And it came to pass on the morrow that the Philistines come to strip the dead, and they find Saul and his three sons fallen on the mountains of Gelbue. | και εγενήθη τη επαύριον και έρχονται οι αλλόφυλοι εκδιδύσκειν τους τραυματίας και ευρίσκουσι τον Σαούλ και τους τρείς υιούς αυτού πεπτωκότας επί τα όρη Γελβουέ |
| 9And they turned him, and stripped off his armour, and sent it into the land of the Philistines, sending round glad tidings to their idols and to the people. | και αποκεφαλίζουσιν αυτόν και εκδιδύσκουσιν αυτόν τα σκεύη αυτού και αποστέλλουσιν εις γην αλλοφύλων κύκλω ευαγγελιζόμενοι τοις ειδώλοις αυτών και τω λαώ αυτών |
| 10And they set up his armour at the temple of Astarte, and they fastened his body on the wall of Baethsam. | και ανέθηκαν τα σκεύη αυτού εις το Αστάρτιον και το σώμα αυτού κατέπηξαν εν τω τείχει Βαιθσάμ |
| 11And the inhabitants of Jabis Galaad hear what the Philistines did to Saul. | και ακούουσι περί οι κατοικούντες Ιαβής της Γαλααδιτίδος όσα εποίησαν οι αλλόφυλοι τω Σαούλ |
| 12And they rose up, even every man of might, and marched all night, and took the body of Saul and the body of Jonathan his son from the wall of Baethsam; and they bring them to Jabis, and burn them there. | και ανέστησαν πάντες οι άνδρες δυνάμεως και επορεύθησαν όλην την νύκτα και έλαβον το σώμα Σαούλ και το σώμα Ιωναθάν του υιού αυτού από του τείχους Βαιθσάμ και ήνεγκαν αυτούς εις Ιαβής και κατακαίουσιν αυτούς εκεί |
| 13And they take their bones, and bury them in the field that is in Jabis, and fast seven days. | και έλαβον τα οστά αυτών και έθαψαν υπό την άρουραν την εν Ιαβής και ενήστευσαν επτά ημέρας |