Septuagint (Brenton 1879)/Kings II

For other versions of this work, see 2 Samuel (Bible).

Chapter 1

1And it came to pass after Saul was dead, that David returned from smiting Amalec, and David abode two days in Sekelac.	και εγένετο μετά το αποθανείν Σαούλ και Δαυίδ ανέστρεψε τύπτων τον Αμαλήκ και εκάθισε Δαυίδ εν Σικελάγ ημέρας δύο
2And it came to pass on the third day, that, behold, a man came from the camp, from the people of Saul, and his garments were rent, and earth was upon his head: and it came to pass when he went in to David, that he fell upon the earth, and did obeisance to him.	και εγένετο τη ημέρα τη τρίτη και ιδού ανήρ ήλθεν εκ της παρεμβολής του λαού Σαούλ και τα ιμάτια αυτού διερρωγότα και γη επί της κεφαλής αυτού και εγένετο εν τω εισελθείν αυτόν προς Δαυίδ και έπεσεν επί την γην και προσεκύνησεν αυτώ
3And David said to him, Whence comest thou? and he said to him, I have escaped out of the camp of Israel.	και είπεν αυτώ Δαυίδ πόθεν συ παραγίνη και είπε προς αυτόν εκ της παρεμβολής Ισραήλ διασέσωσμαι
4And David said to him, What is the matter? tell me. And he said, The people fled out of the battle, and many of the people have fallen and are dead, and Saul and Jonathan his son are dead.	και είπεν αυτώ Δαυίδ τις ο λόγος ούτος απάγγειλόν μοι και είπε πέφευγεν ο λαός εκ του πολέμου και πεπτώκασιν πολλοί εκ του λαού και απέθανον και Σαούλ και Ιωναθάν ο υιός αυτού απέθανε
5And David said to the young man who brought him the tidings, How knowest thou that Saul and Jonathan his son are dead?	και είπε Δαυίδ τω παιδαρίω τω απαγγέλλοντι αυτώ πως οίδας ότι τέθνηκε Σαούλ και Ιωναθάν ο υιός αυτού
6And the young man that brought the tidings, said to him, I happened accidentally to be upon mount Gelbue; and, behold, Saul was leaning upon his spear, and, behold, the chariots and captains of horse pressed hard upon him.	και είπε το παιδάριον το απαγγέλλον αυτώ περιπτώματι περιέπεσον εν τω όρει τω Γελβουέ και ιδού Σαούλ επεστήρικτο επί το δόρυ αυτού και ιδού τα άρματα και οι ίππαρχαι συνήψαν αυτώ
7And he looked behind him, and saw me, and called me; and I said, Behold, here am I.	και επέβλεψεν επί τα οπίσω αυτού και είδέ με και εκάλεσέ με και είπα ιδού εγώ
8And he said to me, Who art thou? and I said, I am an Amalekite.	και είπέ μοι τις ει συ και είπα Αμαληκίτης εγώ ειμι
9And he said to me, Stand, I pray thee, over me, and slay me, for a dreadful darkness has come upon me, for all my life is in me.	και είπε προς με επίστηθι δη επάνω μου και θανάτωσόν με ότι κατέσχε με σκότος δεινόν και έτι η ψυχή μου εν εμοί
10So I stood over him and slew him, because I knew he would not live after he was fallen; and I took the crown that was upon his head, and the bracelet that was upon his arm, and I have brought them hither to my lord.	και επέστην επ΄ αυτόν και εθανάτωσα αυτόν ότι ήδειν ότι ου ζήσεται μετά το πεσείν αυτόν και έλαβον το βασίλειον το επί της κεφαλής αυτού και τον χλιδώνα τον επί του βραχίονος αυτού και ενήνοχα αυτά τω κυρίω μου ώδε
11And David laid hold of his garments, and rent them; and all the men who were with him rent their garments.	και εκράτησε Δαυίδ των ιματίων αυτού και διέρρηξεν αυτά και πάντες οι άνδρες οι μετ΄ αυτού
12And they lamented, and wept, and fasted till evening, for Saul and for Jonathan his son, and for the people of Juda, and for the house of Israel, because they were smitten with the sword.	και εκόψαντο και έκλαυσαν και ενήστευσαν έως δείλης επί Σαούλ και επί Ιωναθάν τον υιόν αυτού και επί τον λαόν Ιούδα και επί τον οίκον Ισραήλ ότι επλήγησαν εν ρομφαία
13And David said to the young man who brought the tidings to him, Whence art thou? and he said, I am the son of an Amalekite sojourner.	και είπε Δαυίδ τω παιδαρίω τω απαγγέλλοντι αυτώ πόθεν ει συ και είπεν υιός ανδρός παροίκου Αμαληκίτου εγώ ειμι
14And David said to him, How was it thou wast not afraid to lift thy hand to destroy the anointed of the Lord?	και είπεν αυτώ Δαυίδ πως ουκ εφοβήθης επενεγκείν χείρά σου διαφθείραι τον χριστόν κυρίου
15And David called one of his young men, and said, Go and fall upon him: and he smote him, and he died.	και εκάλεσε Δαυίδ εν των παιδαρίων αυτού και είπε προσελθών απάντησον αυτώ και επάταξεν αυτόν και απέθανε
16And David said to him, Thy blood be upon thine own head; for thy mouth has testified against thee, saying, I have slain the anointed of the Lord.	και είπε προς αυτόν Δαυίδ το αίμά σου επί την κεφαλήν σου ότι το στόμα σου απεκρίθη κατά σου λέγων εγώ εθανάτωσα τον χριστόν κυρίου
17And David lamented with this lamentation over Saul and over Jonathan his son.	και εθρήνησε Δαυίδ τον θρήνον τούτον επί Σαούλ και επί Ιωναθάν τον υιόν αυτού
18And he gave orders to teach it the sons of Juda: behold, it is written in the book of Right.	και είπε του διδάξαι τους υιούς Ιούδα ιδού γέγραπται επί βιβλίου του ευθούς
19 Set up a pillar, O Israel, for the slain that died upon thy high places: how are the mighty fallen!	και είπεν στήλωσον Ισραήλ υπέρ των τεθνηκότων επί τα ύψη σου τραυματιών πως έπεσαν δυνατοί
20Tell it not in Geth, and tell it not as glad tidings in the streets of Ascalon, lest the daughters of the Philistines rejoice, lest the daughters of the uncircumcised triumph.	μη αναγγείλητε εν Γεθ και μη ευαγγελίσησθε εν ταις εξόδοις Ασκάλωνος μή ευφρανθώσι θυγατέρας αλλοφύλων μή αγαλλιάσωνται θυγατέρες των απεριτμήτων
21Ye mountains of Gelbue, let not dew no rain descend upon you, nor fields of first-fruits be upon you, for there the shield of the mighty ones has been grievously assailed; the shield of Saul was not anointed with oil.	όρη τα εν Γελβουέ μη πέσοι εφ΄ υμάς μήτε δρόσος μήτε υετός και αγροί απαρχών ότι εκεί προσωχθίσθη θυρεός δυνατών θυρεός Σαούλ ουκ εχρίσθη εν ελαίω
22From the blood of the slain, and from the fat of the mighty, the bow of Jonathan returned not empty; and the sword of Saul turned not back empty.	αφ΄ αίματος τραυματιών και από στέατος δυνατών τόξον Ιωναθάν ουκ απεστράφη κενόν εις τα οπίσω και ρομφαία Σαούλ ουκ ανέκαμψε κενή
23Saul and Jonathan, the beloved and the beautiful, were not divided: comely were they in their life, and in their death they were not divided: they were swifter than eagles, and they were stronger than lions.	Σαούλ και Ιωναθάν οι ηγαπημένοι και ωραίοι ου διακεχωρισμένοι εν τη ζωή αυτών και εν τω θανάτω αυτών ου διεχωρίσθησαν υπέρ αετούς κούφοι και υπέρ λέοντας δυνάτοι
24Daughters of Israel, weep for Saul, who clothed you with scarlet together with your adorning, who added golden ornaments to your apparel.	θυγατέρες Ισραήλ κλαύσατε επί Σαούλ τον ενδιδύσκοντα υμάς κόκκινα μετά κόσμου υμών τον αναφέροντα κόσμον χρυσούν επί τα ιματισμόν υμών
25How are the mighty fallen in the midst of the battle! O Jonathan, even the slain ones upon thy high places!	πως έπεσον δυνατοί εν μέσω πολέμου Ιωναθάν επί τα ύψη σου ετραυματίσθης
26I am grieved for thee, my brother Jonathan; thou wast very lovely to me; thy love to me was wonderful beyond the love of women.	αλγώ επί σε Ιωναθάν αδελφέ μου ωραιώθης μοι σφόδρα εθαυμαστώθη η αγάπησίς σου εμοί υπέρ αγάπησιν γυναικών
27How are the mighty fallen, and the weapons of war perished!	πως έπεσον δυνατοί και απώλοντο σκεύη πολεμικά

Chapter 2

1And it came to pass after this that David enquired of the Lord, saying, Shall I go up into one of the cities of Juda? and the Lord said to him, Go up. And David said, Whither shall I go up? and he said, To Chebron.	και εγένετο μετά ταύτα και επηρώτησε Δαυίδ εν κυρίω λέγων ει αναβώ εις μίαν των πόλεων της Ιούδα και είπε κύριος προς αυτόν ανάβηθι και είπε Δαυίδ που αναβώ και είπεν εις Χεβρών
2And David went up thither to Chebron, he and both his wives, Achinaam the Jezraelitess, and Abigaia the wife of Nabal the Carmelite,	και ανέβη εκεί Δαυίδ και αμφότεραι αι γυναίκες αυτού Αχιναάμ η Ιεζραηλίτις και Αβιγαϊλ η γυνή Ναβάλ του Καρμηλίτου
3and the men that were with him, every one and his family; and they dwelt in the cities of Chebron.	και οι άνδρες οι μετ΄ αυτού έκαστος και ο οίκος αυτού και κατώκουν εν ταις πόλεσι Χεβρών
4And the men of Judea come, and anoint David there to reign over the house of Juda; and they reported to David, saying, The men of Jabis of the country of Galaad have buried Saul.	και έρχονται οι άνδρες της Ιουδαίας και χρίουσι τον Δαυίδ εκεί του βασιλεύειν επί τον οίκον Ιούδα και απήγγειλαν τω Δαυίδ λέγοντες οι άνδρες Ιαβίς της Γαλααδίτιδος έθαψαν τον Σαούλ
5And David sent messengers to the rulers of Jabis of the country of Galaad, and David said to them, Blessed be ye of the Lord, because ye have wrought this mercy toward your lord, even toward Saul the anointed of the Lord, and ye have buried him and Jonathan his son.	και απέστειλε Δαυίδ αγγέλους προς τους ηγουμένους Ιαβίς της Γαλααδίτιδος και είπε προς αυτούς ευλογημένοι υμείς τω κυρίω ότι εποιήσατε το έλεος τούτο επί τον κύριον υμών επί τον Σαούλ και εθάψατε αυτόν
6And now may the Lord deal in mercy and truth towards you: and I also will requite towards you this good deed, because ye have done this.	και νυν ποιήσαι κύριος μεθ΄ υμών έλεος και αλήθειαν και γε εγώ ποιήσω μεθ΄ υμών το αγαθόν τούτο ότι εποιήσατε το ρήμα τούτο
7And now let your hands be made strong, and be valiant; for your master Saul is dead, and moreover the house of Juda have anointed me to be king over them.	και νυν κραταιούσθωσαν αι χείρες υμών και γίνεσθε εις υιούς δυνατούς ότι τέθνηκε Σαούλ ο κυριός υμών και γε εμέ κέχρικεν ο οίκος Ιούδα εφ΄ εαυτούς εις βασιλέα
8But Abenner, the son of Ner, the commander-in-chief of Saul's army, took Jebosthe son of Saul, and brought him up from the camp to Manaem	και Αβενήρ υιός Νηρ αρχιστράτηγος του Σαούλ έλαβε τον Ισβόσεθ υιόν του Σαούλ και ανεβίβασεν αυτόν εκ της παρεμβολής εις Μαναέμ
9and made him king over the land of Galaad, and over Thasiri, and over Jezrael, and over Ephraim, and over Benjamin, and over all Israel.	και εβασίλευσεν αυτόν επί την Γαλααδίτιν και επί τον Ασερί και επί την Ιζραήλ και επί τον Εφραϊμ και επί τον Βενιαμίν και επί πάντα Ισραήλ
10Jebosthe, Saul's son was forty years old, when he reigned over Israel; and he reigned two years, but not over the house of Juda, who followed David.	τεσσαράκοντα ετών Ισβόσεθ υιός Σαούλ ότε εβασίλευσεν επί Ισραήλ και δύο έτη εβασίλευσε πλην του οίκου Ιούδα οι ήσαν οπίσω Δαυίδ
11And the days which David reigned in Chebron over the house of Juda were seven years and six months.	και εγένετο αριθμός των ημερών ων Δαυίδ εβασίλευσεν εν Χεβρών επί τον οίκον Ιούδα επτά έτη και μήνας εξ
12And Abenner the son of Ner went forth, and the servants of Jebosthe the son of Saul, from Manaem to Gabaon.	και εξήλθεν Αβενήρ υιός Νηρ και οι παίδες Ισβόσεθ υιόυ Σαούλ εκ Μαναέμ εις Γαβαών
13And Joab the son of Saruia, and the servants of David, went forth from Chebron, and met them at the fountain of Gabaon, at the same place: and these sat down by the fountain on this side, and those by the fountain on that side.	και Ιωάβ υιός Σαρουϊα και οι παίδες Δαυίδ εξήλθον εκ Χεβρών και συναντώσιν αυτοίς επί την κρήνην την Γαβαών και εκάθισαν ούτοι εντεύθεν και ούτοι επί την κρήνην εντεύθεν
14And Abenner said to Joab, Let now the young men arise, and play before us. And Joab said, Let them arise.	και είπεν Αβενήρ προς Ιωάβ αναστήτωσαν δη τα παιδάρια και παιξάτωσαν ενώπιον ημών και είπεν Ιωάβ αναστήτωσαν
15And there arose and passed over by number twelve of the children of Benjamin, belonging to Jebosthe the son of Saul, and twelve of the servants of David.	και ανέστησαν και παρήλθον εν αριθμώ δώδεκα των παίδων Βενιαμίν του Ισβόσεθ υιόυ Σαούλ και δώδεκα των παίδων Δαυίδ
16And they seized every one the head of his neighbour with his hand, and his sword was thrust into the side of his neighbour, and they fall down together: and the name of that place was called The portion of the treacherous ones, which is in Gabaon.	και εκράτησαν έκαστος τη χειρί την κεφαλήν του πλησίον αυτού και η μάχαιρα αυτού εις την πλευράν του πλησίον αυτού και πίπτουσι κατά το αυτό και εκλήθη τω τόπω εκείνω Μερίς των επιβούλων η εστιν εν Γαβαών
17And the battle was very severe on that day; and Abenner and the men of Israel were worsted before the servants of David.	και εγένετο ο πόλεμος σκληρός ώστε λίαν εν τη ημέρα εκείνη και έπταισεν Αβενήρ και οι άνδρες Ισραήλ ενώπιον των παίδων Δαυίδ
18And there were there the three sons of Saruia, Joab, and Abessa, and Asael: and Asael was swift in his feet as a roe in the field.	και εγένοντο εκεί τρεις υιοί Σαρουϊα Ιωάβ και Αβεσσά και Ασσαήλ και Ασσαήλ κούφος τοις ποσίν αυτού ωσεί μία δορκάς των εν αγρώ
19And Asael followed after Abenner, and turned not to go to the right hand or to the left from following Abenner.	και κατεδίωξεν Ασσαήλ οπίσω Αβενήρ και ουκ εξέκλινε του πορεύεσθαι εις τα δεξιά ουδέ εις τα αριστερά κατόπισθεν Αβενήρ
20And Abenner looked behind him, and said, Art thou Asael himself? and he said, I am.	και επέβλεψεν Αβενήρ εις τα οπίσω αυτού και είπεν συ ει αυτός Ασσαήλ και είπεν εγώ ειμι
21And Abenner said to him, Turn thou to the right hand or to the left, and lay hold for thyself on one of the young men, and take to thyself his armour: but Asel would not turn back from following him.	και είπεν αυτώ Αβενήρ έκκλινον συ εις τα δεξιά η εις τα αριστερά και κατάσχε σεαυτώ εν των παιδαρίων και λάβε σεαυτώ την πανοπλίαν αυτού και ουκ ηθέλησεν Ασσαήλ εκκλίναι εκ των όπισθεν αυτού
22And Abenner said yet again to Asael, Stand aloof from me, lest I smite thee to the ground? and how should I lift up my face to Joab?	και προσέθετο έτι Αβενήρ λέγων τω Ασαήλ απόστηθι απ΄ εμού ίνα μη πατάξω σε εις την γην και πως αρώ το πρόσωπόν μου προς Ιωάβ τον αδελφόν σου
23And what does this mean? return to Joab thy brother? But he would not stand aloof; and Abenner smites him with the hinder end of the spear on the loins, and the spear went out behind him, and he falls there and dies on the spot: and it came to pass that every one that came to the place where Asael fell and died, stood still.	και ουκ εβούλετο του αποστήναι και τύπτει αυτόν Αβενήρ εν τω οπίσω του δόρατος επί την ψόαν και διεξήλθε το δόρυ εκ των οπίσω αυτού και πίπτει εκεί και αποθνήσκει υποκάτω αυτού και εγένετο πας ο ερχόμενος έως του τόπου ου έπεσεν εκεί Ασσαήλ και απέθανε και υφίστατο
24And Joab and Abessa pursued after Abenner, and the sun went down: and they went as far as the hill of Amman, which is in the front of Gai, by the desert way of Gabaon.	και κατεδίωξεν Ιωάβ και Αβεσσά οπίσω Αβενήρ και ο ήλιος έδυνε και αυτοί εισήλθον έως του βουνού Αμμά κατά πρόσωπον Γιέ οδόν έρημον Γαβαών
25And the children of Benjamin who followed Abenner gather themselves together, and they formed themselves into one body, and stood on the top of a hill.	και συναθροίζονται οι υιοί Βενιαμίν οι οπίσω Αβενήρ και εγενήθησαν εις συνάντησιν μίαν και έστησαν επί κεφαλήν βουνού ενός
26And Abenner called Joab, and said, Shall the sword devour perpetually? knowest thou not that it will be bitter at last? How long then wilt thou refuse to tell the people to turn from following our brethren?	και εκάλεσεν Αβενήρ τον Ιωάβ και είπε μη εις νίκος καταφάγεται η ρομφαία η ουκ οίδας ότι πικρά έσται εις τα έσχατα και έως πότε ου είπης τω λαώ αποστρέφειν από όπισθεν των αδελφών αυτών
27And Joab said, As the Lord lives, if thou hadst not spoken, even from the morning the people had gone up every one from following his brother.	και είπεν Ιωάβ ζη κύριος ότι ει ελάλησας διότι τότε εκ πρωϊθεν ανέβη αν ο λαός έκαστος κατόπισθε του αδελφού
28And Joab sounded the trumpet, and all the people departed, and did not pursue after Israel, and did not fight any longer.	και εσάλπισεν Ιωάβ τη σάλπιγγι και απέστησε πας ο λαός και ου κατεδίωξαν ουκέτι οπίσω του Ισραήλ και ου προσέθεντο έτι του πολεμείν
29And Abenner and his men departed at evening, and went all that night, and crossed over Jordan, and went along the whole adjacent country, and they come to the camp.	και Αβενήρ και οι άνδρες αυτού απήλθον εις δυσμάς όλην την νύκτα εκείνην και διέβαινον τον Ιορδάνην και επορεύθησαν όλην την παρατείνουσαν και έρχονται εις παρεμβολάς
30And Joab returned from following Abenner, and he assembled all the people, and there were missing of the people of David, nineteen men, and Asael.	και Ιωάβ ανέστρεψεν όπισθεν απο του Αβεννήρ και συνήθροισε πάντα τον λαόν και επεσκέπησαν των παίδων Δαυίδ οι πεπτωκότες εννεακαίδεκα άνδρες και Ασσαήλ
31And the servants of David smote of the children of Benjamin, of the men of Abenner, three hundred and sixty men belonging to him.	και οι παίδες Δαυίδ επάταξαν των υιών Βενιαμίν των ανδρών Αβενήρ τριακοσίους και εξήκοντα άνδρας
32And they take up Asael, and bury him in the tomb of his father in Bethleem. And Joab and the men with him went all the night, and the morning rose upon them in Chebron.	και αίρουσι τον Ασσαήλ και θάπτουσιν αυτόν εν τω τάφω του πατρός αυτού εν Βηθλεέμ και επορεύθησαν όλην την νύκτα Ιωάβ και οι άνδρες αυτού και διέφαυσεν αυτοίς εν Χεβρών

Chapter 3

1And there was war for a long time between the house of Saul and the house of David; and the house of David grew continually stronger; but the house of Saul grew continually weaker.	και εγένετο πόλεμος επί πολύ αναμέσον του οίκου Σαούλ και αναμέσον του οίκου Δαυίδ και ο οίκος Δαυίδ επορεύετο και εκραταιούτο και ο οίκος Σαούλ επορεύετο και ησθένει
2And sons were born to David in Chebron: and his first-born was Ammon the son of Achinoom the Jezraelitess.	και ετέχθησαν τω Δαυίδ εν Χεβρών υιοί εξ και ην ο πρωτότοκος αυτού Αμνών της Αχιναάμ της Ιεζραηλίτιδος
3And his second son was Daluia, the son of Abigaia the Carmelitess; and the third, Abessalom the son of Maacha the daughter of Tholmi the king of Gessir.	και ο δεύτερος αυτού Κελέαβ της Αβιγαϊλ της Καρμηλίας και ο τρίτος Αβεσαλώμ υιός Μααχά θυγατρός Θαλμί βασιλέως Γεσσήρ
4And the fourth was Ornia, the son of Aggith, and the fifth was Saphatia, the son of Abital.	και ο τέταρτος Αδωνία υιός Αγγίθ και ο πέμπτος Σαφατίας της Αβιταάλ
5And the sixth was Jetheraam, the son of Aegal the wife of David. These were born to David in Chebron.	και ο έκτος Ιεθάν της Αιγάλ γυναικός Δαυίδ ούτοι ετέχθησαν τω Δαυίδ εν Χεβρών
6And it came to pass while there was war between the house of Saul and the house of David, that Abenner was governing the house of Saul.	και εγένετο εν τω είναι τον πόλεμον αναμέσον του οίκου Σαούλ και αναμέσον του οίκου Δαυίδ και Αβενήρ ην κρατών του οίκου Σαούλ
7And Saul had a concubine, Respha, the daughter of Jol; and Jebosthe the son of Saul said to Abenner, Why hast thou gone in to my father's concubine?	και τω Σαούλ ην παλλακή και όνομα αυτή Ρεσφά θυγάτηρ Αϊα και είπεν Ισβόσεθ υιός Σαούλ προς Αβενήρ τι ότι εισήλθες προς την παλλακήν του πατρός μου
8And Abenner was very angry with Jebosthe for this saying; and Abenner said to him, Am I a dog's head? I have this day wrought kindness with the house of Saul thy father, and with his brethren and friends, and have not gone over to the house of David, and dost thou this day seek a charge against me concerning injury to a woman?	και εθυμώθη σφόδρα Αβενήρ περί του λόγου τούτου τω Ισβόσεθ και είπεν Αβενήρ προς αυτόν μη κεφαλή κυνός ειμι εποίησα σήμερον έλεος μετά του οίκου Σαούλ του πατρός σου και περί αδελφών και περί γνωρίμων αυτών και ουκ ηυτομόλησα εις τον οίκον Δαυίδ και επίζητεις επ΄ εμέ περί αδικίας γυναικός σήμερον
9God do thus and more also to Abenner, if as the Lord swore to David, so do I not to him this day;	τάδε ποιήσαι ο θεός τω Αβενήρ και τάδε προσθείη αυτώ ότι καθώς ώμοσε κύριος τω Δαυίδ ότι ούτως ποιήσω αυτώ εν τη ημέρα ταύτη
10to take away the kingdom from the house of Saul, and to raise up the throne of David over Israel and over Juda from Dan to Bersabee.	περιελείν την βασιλείαν από του οίκου Σαούλ και του αναστήσαι τον θρόνον Δαυίδ επί Ισραήλ και επί τον Ιούδαν από Δαν έως Βηρσαβεέ
11And Jebosthe could not any longer answer Abenner a word, because he feared him.	και ουκ ηδυνάσθη έτι Ισβόσεθ ανταποκριθήναι τω Αβενήρ ρήμα από του φοβηθήναι αυτόν
12And Abenner sent messengers to David to Thaelam where he was, immediately, saying, Make thy covenant with me, and, behold, my hand is with thee to bring back to thee all the house of Israel.	και απέστειλεν Αβενήρ αγγέλους προς Δαυίδ εις Χεβρών λέγων διάθου διαθήκην σου μετ΄ εμού και ιδού η χειρ μου μετά σου επιστρέψαι προς σε πάντα Ισραήλ
13And David said, With a good will I will make with thee a covenant: only I demand one condition of thee, saying, Thou shalt not see my face, unless thou bring Melchol the daughter of Saul, when thou comest to see my face.	και είπε Δαυίδ καλώς εγώ διαθήσομαι προς σε διαθήκην πλην λόγον ένα εγώ αιτούμαι παρά σου λέγων ουκ όψει το πρόσωπόν μου εάν μη αγάγης την Μελχόλ θυγατέρα Σαούλ παραγινομένου σου ιδείν το πρόσωπόν μου
14And David sent messengers to Jebosthe the son of Saul, saying, Restore me my wife Melchol, whom I took for a hundred foreskins of the Philistines.	και εξαπέστειλε Δαυίδ προς Ισβόσεθ υιόν Σαούλ αγγέλους λέγων απόδος μοι την γυναίκά μου την Μελχόλ ην έλαβον εν εκατόν ακροβυστίαις αλλοφύλων
15And Jebosthe sent, and took her from her husband, even from Phaltiel the son of Selle.	και απέστειλεν Ισβόσεθ και έλαβεν αυτήν παρά του ανδρός αυτής παρά Φαλτιήλ υιόυ Λαϊς
16And her husband went with her weeping behind her as far as Barakim. And Abenner said to him, Go, return; and he returned.	και επορεύετο ο ανήρ αυτής μετ΄ αυτής πορευόμενος και κλαίων οπίσω αυτής έως Βαχουρίμ και είπε προς αυτόν Αβενήρ πορεύου ανάστρεφε και ανέστρεψε
17And Abenner spoke to the elders of Israel, saying, In former days ye sought David to reign over you;	και λόγος Αβενήρ εγένετο προς τους πρεσβυτέρους Ισραήλ λέγων χθες και τρίτην εζητείτε τον Δαυίδ βασιλεύειν εφ΄ υμάς
18and now perform it: for the Lord has spoken concerning David, saying, By the hand of my servant David I will save Israel out of the hand of all their enemies.	και νυν ποιήσατε ότι κύριος ελάλησε περί Δαυίδ λέγων εν χειρί του δούλου μου Δαυίδ σώσω τον λαόν μου Ισραήλ εκ χειρός των αλλοφύλων και εκ χειρός πάντων των εχθρών αυτού
19And Abenner spoke in the ears of Benjamin: and Abenner went to speak in the ears of David at Chebron, all that seemed good in the eyes of Israel and in the eyes of the house of Benjamin.	και ελάλησεν Αβενήρ εν τοις ώσι Βενιαμίν και επορεύθη Αβενήρ του λαλήσαι εις τα ώτα Δαυίδ εις Χεβρών πάντα όσα ήρεσεν εν οφθαλμοίς Ισραήλ και εν οφθαλμοίς παντός οίκου Βενιαμίν
20And Abenner came to David to Chebron, and with him twenty men: and David made for Abenner and his men with him a banquet of wine.	και ήλθεν Αβενήρ προς Δαυίδ εις Χεβρών και μετ΄ αυτού είκοσιν άνδρες και εποίησε Δαυίδ τω Αβενήρ και τοις ανδράσι τοις μετ΄ αυτού πότον
21And Abenner said to David, I will arise now, and go, and gather to my lord the king all Israel; and I will make with him a covenant, and thou shalt reign over all whom thy soul desires. And David sent away Abenner, and he departed in peace.	και είπεν Αβενήρ προς Δαυίδ αναστήσομαι δη και πορεύσομαι και συναθροίσω προς τον κύριόν μου τον βασιλέα πάντα Ισραήλ και διαθήσομαι μετά σου διαθήκην και βασιλεύσεις επί πάσιν οις επιθυμεί η ψυχή σου και εξαπέστειλε Δαυίδ τον Αβενήρ και επορεύθη εν ειρήνη
22And, behold, the servants of David and Joab arrived from their expedition, and they brought much spoil with them: and Abenner was not with David in Chebron, because he had sent him away, and he had departed in peace.	και ιδού οι παίδες Δαυίδ και Ιωάβ παρεγένοντο από της εξοδίας και σκύλα πολλά έφερον μεθ΄ εαυτών και Αβενήρ ουκ ην μετά Δαυίδ εις Χεβρών ότι απεστάλκει αυτόν και επορεύθη εν ειρήνη
23And Joab and all his army came, and it was reported to Joab, saying, Abenner the son of Ner is come to David, and David has let him go, and he has departed in peace.	και Ιωάβ και πάσα η στρατιά η μετ΄ αυτού ήλθοσαν και απήγγειλαν τω Ιωάβ λέγοντες ήκει Αβενήρ υιός Νηρ προς Δαυίδ και απέσταλκεν αυτόν και απήλθεν εν ειρήνη
24And Joab went in to the king, and said, What is this that thou hast done? behold, Abenner came to thee; and why hast thou let him go, and he has departed in peace?	και εισήλθεν Ιωάβ προς τον βασιλέα και είπε αυτω τι τούτο εποίησας ιδού ήλθεν Αβενήρ προς σε και ινατί εξαπέσταλκας αυτόν και απελήλυθεν εν ειρήνη
25Knowest thou not the mischief of Abenner the son of Ner, that he came to deceive thee, and to know thy going out and thy coming in, and to know all things that thou doest?	η ουκ οίδας την κακίαν Αβενήρ υιόυ Νηρ ότι απατήσαί σε παρεγένετο και γνώναι την είσοδόν σου και την έξοδόν σου και γνώναι άπαντα όσα συ ποιείς
26And Joab returned from David, and sent messengers to Abenner after him; and they bring him back from the well of Seiram: but David knew it not.	και εξήλθεν Ιωάβ από Δαυίδ και απέστειλεν αγγέλους οπίσω Αβενήρ και επιστρέφουσιν αυτόν από του φρέατος Σειρά και Δαυίδ ουκ ήδει
27And he brought back Abenner to Chebron, and Joab caused him to turn aside from the gate to speak to him, laying wait for him: and he smote him there in the loins, and he died for the blood of Asael the brother of Joab.	και επέστρεψε τον Αβενήρ εις Χεβρών και εξέκλινεν αυτόν Ιωάβ εκ πλαγίων της πύλης λαλήσαι προς αυτόν ενεδρεύων και επάταξεν αυτόν εκεί εις την ψόαν και απέθανεν εν τω αίματι Ασσαήλ του αδελφού αυτού
28And David heard of it afterwards, and said, I and my kingdom are guiltless before the Lord even for ever of the blood of Abenner the son of Ner.	και ήκουσε Δαυίδ μετά ταύτα και είπεν αθώος ειμί εγώ και η βασιλεία μου από κυρίου και έως αιώνος από των αιμάτων Αβενήρ υιόυ Νηρ
29 Let it fall upon the head of Joab, and upon all the house of his father; and let there not be wanting of the house of Joab one that has an issue, or a leper, or that leans on a staff, or that falls by the sword, or that wants bread.	καταντησάτωσαν επί κεφαλήν Ιωάβ και επί πάντα τον οίκον του πατρός αυτού και μη εκλίποι εκ του οίκου Ιωάβ γονορρυής και λεπρός και κρατών σκυτάλην και πίπτων εν ρομφαία και ελαττονούμενος άρτοις
30For Joab and Abessa his brother laid wait continually for Abenner, because he slew Asael their brother at Gabaon in the battle.	Ιωάβ δε και Αβεσσαϊ ο αδελφός αυτού διετηρούντο τον Αβενήρ ανθ΄ εθανάτωσε τον Ασσαήλ τον αδελφόν αυτών εν Γαβαών εν τω πολέμω
31And David said to Joab and to all the people with him, Rend your garments, and gird yourselves with sackcloth, and lament before Abenner. And king David followed the bier.	και είπε Δαυίδ προς Ιωάβ και προς πάντα τον λαόν τον μετ΄ αυτού διαρρήξατε τα ιμάτια υμών και περιζώσασθε σάκκους και κόπτεσθε έμπροσθεν Αβενήρ και ο βασιλεύς Δαυίδ επορεύετο οπίσω της κλίνης
32And they bury Abenner in Chebron: and the king lifted up his voice, and wept at his tomb, and all the people wept for Abenner.	και θάπτουσι τον Αβενήρ εν Χεβρών και ήρεν ο βασιλεύς την φωνήν αυτού και έκλαυσεν επί τω τάφω Αβενήρ και έκλαυσε πας ο λαός
33And the king mourned over Abenner, and said, Shall Abenner die according to the death of Nabal?	και εθρήνησεν ο βασιλεύς επί Αβενήρ και είπεν ει κατά τον θάνατον Ναβάλ αποθανείται Αβενήρ
34Thy hands were not bound, and thy feet were not put in fetters: one brought thee not near as Nabal; thou didst fall before children of iniquity.	αι χείρές σου ουκ εδέθησαν ουδέ οι πόδες σου εν πέδαις ου προσήγαγες ως Ναβάλ ενώπιον υιόυ αδικίας έπεσας και συνήχθη πας ο λαός του κλαύσαι αυτόν
35And all the people assembled to weep for him. And all the people came to cause David to eat bread while it was yet day: and David swore, saying, God do so to me, and more also, if I eat bread or any thing else before the sun goes down.	και ήλθε πας ο λαός περιδειπνήσαι τον Δαυίδ άρτοις έτι όυσης ημέρας και ώμοσε Δαυίδ λέγων τάδε ποιήσαι μοι ο θεός και τάδε προσθείη ότι εάν μη δύη ο ήλιος ου γεύσομαι άρτου ουδέ παντός τινος
36And all the people took notice, and all things that the king did before the people were pleasing in their sight.	και πας ο λαός έγνω και ήρεσεν ενώπιον αυτών πάντα όσα εποίησεν ο βασιλεύς ενώπιον παντός του λαού
37So all the people and all Israel perceived in that day, that it was not of the king to slay Abenner the son of Ner.	και έγνω πας ο λαός και πας Ισραήλ εν τη ημέρα εκείνη ότι ουκ εγένετο παρά του βασιλέως του θανατώσαι τον Αβενήρ υιόν Νηρ
38And the king said to his servants, Know ye not that a great prince is this day fallen in Israel?	και είπεν ο βασιλεύς προς τους παίδας αυτού ουκ οίδατε ότι ηγούμενος και μέγας πέπτωκεν εν τη ημέρα ταύτη εν τω Ισραήλ
39And that I am this day a mere kinsman of his, and as it were a subject; but these men the sons of Saruia are too hard for me: the Lord reward the evil-doer according to his wickedness.	και ότι εγώ ειμι συγγενής σήμερον και καθεσταμένος εις βασιλέως οι δε άνδρες ούτοι οι υιοί Σαρουϊα σκληρότεροί μου εισιν ανταποδώ κύριος τω ποιούντι τα πονηρά κατά την κακίαν αυτού

Chapter 4

1And Jebosthe the son of Saul heard that Abenner the son of Ner had died in Chebron; and his hands were paralyzed, and all the men of Israel grew faint.	και ήκουσε Ισβόσεθ υιός Σαούλ ότι τέθνηκεν Αβενήρ εν Χεβρών και εξελύθησαν αι χείρες αυτού και πάντες οι άνδρες Ισραήλ εταράχθησαν
2And Jebosthe the son of Saul had two men that were captains of bands: the name of the one was Baana, and the name of the other Rechab, sons of Remmon the Berothite of the children of Benjamin; for Beroth was reckoned to the children of Benjamin.	και δύο άνδρες ηγούμενοι συστρεμμάτων τω Ισβόσεθ υιώ Σαούλ όνομα τω ενί Βαανά και όνομα τω δευτέρω Ρηχάβ οι υιοί Ρεμμών του Βηρωθαίου εκ των υιών Βενιαμίν ότι και Βηρόθ ελογίζετο τοις υιοίς Βενιαμίν
3And the Berothites ran away to Gethaim, and were sojourners there until this day.	και απέδρασαν οι Βηθωθαίοι εις Γεθθαϊμ και ήσαν εκεί παροικούντες έως της ημέρας ταύτης
4And Jonathan Saul's son had a son lame of his feet, five years old, and he was in the way when the news of Saul and Jonathan his son came from Jezrael, and his nurse took him up, and fled; and it came to pass as he hasted and retreated, that he fell, and was lamed. And his name was Memphibosthe.	και τω Ιωναθάν υιώ Σαούλ υιός πεπληγώς τους πόδας υιός ετών πέντε και ούτος εν τω ελθείν την αγγελίαν Σαούλ και Ιωναθάν του υιού αυτού εξ Ιεζραήλ και ήρεν αυτόν η τιθηνός αυτού και έφυγε και εγένετο εν τω σπεύδειν αυτήν και αναχωρείν έπεσε και εχωλάνθη και όνομα αυτώ Μεφιβόσεθ
5And Rechab and Baana the sons of Remmon the Berothite went, and they came in the heat of the day into the house of Jebosthe; and he was sleeping on a bed at noon.	και επορεύθησαν οι υιοί Ρεμμών του Βηρωθαίου Ρεχάβ και Βαανά και εισήλθον εν τω καύματι της ημέρας εις τον οίκον Ισβόσεθ και αυτός εκάθευδεν εν τη κοίτη της μεσημβρίας
6And, behold, the porter of the house winnowed wheat, and he slumbered and slept: and the brothers Rechab and Baana went privily into the house:	και ιδού η θυρωρός του οίκου εκάθαιρε πυρούς και ενύσταξε και εκάθευδε και Ρεχάβ και Βαανά ο αδελφός αυτού διέλαθον
7And Jebosthe was sleeping on his bed in his chamber: and they smite him, and slay him, and take off his head: and they took his head, and went all the night by the western road.	και εισήλθον εις τον οίκον και Ισβόσεθ εκάθευδεν επί της κλίνης αυτού εν τω κοιτώνι αυτού και τύπτουσιν αυτόν και θανατούσιν αυτόν και αφαιρούσι την κεφαλήν αυτού και έλαβον την κεφαλήν αυτού και απήλθον οδόν την κατά δυσμάς όλην την νύκτα
8And they brought the head of Jebosthe to David to Chebron, and they said to the king, Behold the head of Jebosthe the son of Saul thy enemy, who sought thy life; and the Lord has executed for my lord the king vengeance on his enemies, as it is this day: even on Saul thy enemy, and on his seed.	και ήνεγκαν την κεφαλήν Ισβόσεθ τω Δαυίδ εις Χεβρών και είπον προς τον βασιλέα ιδού η κεφαλή Ισβόσεθ υιόυ Σαούλ του εχθρού σου ος εζήτει την ψυχήν σου και έδωκε κύριος τω κυρίω ημών τω βασιλεί εκδίκησιν των εχθρών αυτού ως η ημέρα αύτη εκ Σαούλ του εχθρού σου και εκ του σπέρματος αυτού
9And David answered and Rechab and Baana his brother, the sons of Remmon the Berothite, and said to them, As the Lord lives, who has redeemed my soul out of all affliction;	και απεκρίθη Δαυίδ τω Ρεχάβ και τω Βαανά αδελφώ αυτού υιοίς Ρεμμών του Βηρωθαίου και είπεν αυτοίς ζη κύριος ος ελυτρώσατο την ψυχήν μου εκ πάσης θλίψεως
10he that reported to me that Saul was dead, even he was as one bringing glad tidings before me: but I seized him and slew him in Sekelac, to whom I ought, as he thought, to have given a reward for his tidings.	ότι ο απαγγείλας μοι ότι τέθνηκε Σαούλ και αυτός ην ως ευαγγελιζόμενος ενώπιόν μου και κατέσχον αυτόν και απέκτεινα αυτόν εν Σεκελάγ ω έδει με δούναι ευαγγέλια
11And now evil men have slain a righteous men in his house on his bed: now then I will require his blood of your hand, and I will destroy you from off the earth.	και νυν άνδρες πονηροί απέκτειναν άνδρα δίκαιον εν τω οίκω αυτού επί της κοίτης αυτού και νυν εκζητήσω το αίμα αυτού εκ χειρός υμών και εξολοθρεύσω υμάς εκ της γης
12And David commanded his young men, and they slay them, and cut off their hands and their feet; and they hung them up at the fountain in Chebron: and they buried the head of Jebosthe in the tomb of Abenezer the son of Ner.	και ενετείλατο Δαυίδ τοις παιδαρίοις αυτού και απέκτειναν αυτούς και εκολόβωσαν τας χείρας αυτών και τους πόδας αυτών και εκρέμασαν αυτούς επί της κρήνης εν Χεβρών και την κεφαλήν Ισβόσεθ έθαψαν εν τω τάφω Αβενήρ υιόυ Νηρ εν Χεβρών

Chapter 5

1And all the tribes of Israel come to David to Chebron, and they said to him, Behold, we are thy bone and thy flesh.	και παραγίνονται πάσαι αι φυλαί Ισραήλ προς Δαυίδ εις Χεβρών και λέγουσιν αυτώ ιδού ημείς οστά σου και σάρκες σου
2And heretofore Saul being king over us, thou was he that didst lead out and bring in Israel: and the Lord said to thee, Thou shalt feed my people Israel, and thou shalt be for a leader to my people Israel.	και χθές και τρίτης όντος Σαούλ βασιλέως εφ΄ ημίν συ ήσθα ο εξαγαγών και εισαγαγών τον Ισραήλ και είπε ο κύριος προς σε συ ποιμανείς τον λαόν μου τον Ισραήλ και συ έση εις ηγούμενον επί τον λαόν μου Ισραήλ
3And all the elders of Israel come to the king to Chebron; and king David made a covenant with them in Chebron before the Lord; and they anoint David king over all Israel.	και έρχονται πάντες οι πρεσβύτεροι Ισραήλ προς τον βασιλέα εις Χεβρών και διέθετο αυτοίς ο βασιλεύς Δαυίδ διαθήκην εν Χεβρών ενώπιον κυρίου και χρίουσι τον Δαυίδ εις βασιλέα επί πάντα Ισραήλ
4David was thirty years old when he began to reign, and he reigned forty years.	υιός τριάκοντα ετών Δαυίδ εν τω βασιλεύειν αυτόν και τεσσαράκοντα έτη εβασίλευσεν
5Seven years and six months he reigned in Chebron over Juda, and thirty-three years he reigned over all Israel and Juda in Jerusalem.	επτά έτη και μήνας εξ εβασίλευσεν εν Χεβρών επί Ιουδα και τριάκοντα τρία έτη εβασίλευσεν επί πάντα Ισραήλ και Ιούδαν εν Ιερουσαλήμ
6And David and his men, departed to Jerusalem, to the Jebusite that inhabited the land: and it was said to David, Thou shalt not come in hither: for the blind and the lame withstood him, saying, David shall not come in hither.	και απήλθε ο βασιλεύς και πάντας οι άνδρες αυτού εις Ιερουσαλήμ προς τον Ιεβουσαίον τον κατοικούντα την γην και ερρέθη τω Δαυίδ ουκ εισελεύση ώδε ότι αντέστησαν οι τυφλοί και οι χωλοί λέγοντες ουκ εισελεύσεται Δαυίδ ώδε
7And David took first the hold of Sion: this is the city of David.	και κατελάβετο Δαυίδ την περιοχήν Σιών αύτη η πόλις του Δαυίδ
8And David said on that day, Every one that smites the Jebusite, let him attack with the dagger both the lame and the blind, and those that hate the soul of David. Therefore they say, The lame and the blind shall not enter into the house of the Lord.	και είπε Δαυίδ εν τη ημέρα εκείνη πας τύπτων Ιεβουσαίον απτέσθω εν παραξιφίδι και τους χωλούς και τους τυφλούς και τους μισούντας την ψυχήν Δαυίδ διά τούτο ερούσι τυφλοί και χωλοί ουκ εισελεύσονται εις οίκον κυρίου
9And David dwelt in the hold, and it was called the city of David, and he built the city itself round about from the citadel, and he built his own house.	και εκάθισε Δαυίδ εν τη περιοχή και εκλήθη αύτη η πόλις Δαυίδ και ωκοδόμησε Δαυίδ την πόλιν κύκλω από της άκρας και τον οίκον αυτού
10And David advanced and became great, and the Lord Almighty was with him.	και επορεύετο Δαυίδ πορευόμενος και μεγαλυνόμενος και κύριος παντοκράτωρ μετ΄ αυτού
11And Chiram king of Tyre sent messengers to David, and cedar wood, and carpenters, and stone-masons: and they built a house for David.	και απέστειλε Χειράμ βασιλεύς Τύρου αγγέλους προς Δαυίδ και ξύλα κέδρινα και τέκτονας ξύλων και τέκτονας λίθων και ωκοδόμησαν οίκον τω Δαυίδ
12And David knew that the Lord had prepared him to be king over Israel, and that his kingdom was exalted for the sake of his people Israel.	και έγνω Δαυίδ ότι ητοίμασεν αυτόν κύριος εις βασιλέα επί Ισραήλ και ότι επήρθη η βασιλεία αυτού διά τον λαόν αυτού Ισραήλ
13And David took again wives and concubines out of Jerusalem, after he came from Chebron: and David had still more sons and daughters born to him.	και έλαβε Δαυίδ έτι γυναίκας και παλλακάς εξ Ιερουσαλήμ μετά το ελθείν αυτόν εκ Χεβρών και εγένοντο τω Δαυίδ έτι υιοί και θυγατέρες
14And these are the names of those that were born to him in Jerusalem; Sammus, and Sobab, and Nathan, and Solomon.	και ταύτα τα ονόματα των γεννηθέντων αυτών εν Ιερουσαλήμ Σαμαά και Σωβάβ και Ναθάν και Σολομών
15And Ebear, and Elisue, and Naphec, and Jephies.	και Ιεβαάρ και Ελισουέ και Ναφήγ και Ιεφιέ
16And Elisama, and Elidae, and Eliphalath, Samae, Jessibath, Nathan, Galamaan, Jebaar, Theesus, Eliphalat, Naged, Naphec, Janathan, Leasamys, Baalimath, Eliphaath.	και Ελισαμά και Ελιαδά και Ελιφαλέτ και Ελισουέ
17And the Philistines heard that David was anointed king over Israel; and all the Philistines went up to seek David; and David heard of it, and went down to the strong hold.	και ήκουσαν οι αλλόφυλοι ότι κέχρισται Δαυίδ βασιλεύς επί Ισραήλ και ανέβησαν πάντες οι αλλόφυλοι ζητείν τον Δαυίδ και ήκουσε Δαυίδ και κατέβη εις την περιοχήν
18And the Philistines came, and assembled in the valley of the giants.	και οι αλλόφυλοι παραγίνονται και συνέπεσαν εις την κοιλάδα των Τιτάνων
19And David enquired of the Lord, saying, Shall I go up against the Philistines? and wilt thou deliver them into my hands? and the Lord said to David, Go up, for I will surely deliver the Philistines into thine hands.	και ηρώτησε Δαυίδ κυρίου λέγων ει αναβώ προς τους αλλοφύλους και παραδώσεις αυτούς εις τας χείράς μου και είπε κύριος προς Δαυίδ ανάβαινε ότι παραδιδούς παραδώσω τους αλλοφύλους εις τας χείράς σου
20And David came from Upper Breaches, and smote the Philistines there: and David said, The Lord has destroyed the hostile Philistines before me, as water is dispersed; therefore the name of that place was called Over Breaches.	και ήλθε Δαυίδ εκ των επάνω διακοπών και έκοψε αυτούς εκεί και είπε Δαυίδ διέκοψε κύριος τους εχθρούς μου ενώπιόν μού ως διακόπτεται ύδατα διά τούτο εκλήθη το όνομα του τόπου εκείνου επάνω διακοπών
21And they leave there their gods, and David and his men with him took them.	και καταλιμπάνουσιν εκεί τους θεούς αυτών και ελάβοσαν αυτούς Δαυίδ και οι άνδρες οι μετ΄ αυτού
22And the Philistines came up yet again, and assembled in the valley of Giants.	και προσέθεντο έτι αλλόφυλοι του αναβήναι και συνέπεσαν εν τη κοιλάδι των Τιτάνων
23And David enquired of the Lord: and the Lord said, Thou shalt not go up to meet them: turn from them, and thou shalt meet them near the place of weeping.	και επηρώτησε Δαυίδ διά κυρίου και είπε κύριος ουκ αναβήση εις συνάντησιν αυτών αποστρέφου απ΄ αυτών και παρέση αυτοίς πλησίον του κλαυθμώνος
24And it shall come to pass when thou hearest the sound of a clashing together from the grove of weeping, then thou shalt go down to them, for then the Lord shall go forth before thee to make havoc in the battle with the Philistines.	και έσται εν τω ακούσαι σε την φωνήν του συσσεισμού από του άλσους του κλαυθμώνος τότε καταβήση προς αυτούς ότι τότε εξελεύσεται κύριος έμπροσθέν σου τυπτείν εν τω πολέμω των αλλοφύλων
25And David did as the Lord commanded him, and smote the Philistines from Gabaon as far as the land of Gazera.	και εποίησε Δαυίδ ούτως καθώς ενετείλατο αυτώ κύριος και επάταξε τους αλλοφύλους από Γαβαών έως Γαζηρά

Chapter 6

1And David again gathered all the young men of Israel, about seventy thousand.	και συνήγαγεν έτι Δαυίδ πάντα νεανίαν εξ Ισραήλ τριάκοντα χιλιάδας
2And David arose, and went, he and all the people that were with him, and some of the rulers of Juda, on an expedition to a distant place, to bring back thence the ark of God, on which the name of the Lord of Host who dwells between the cherubs upon it is called.	και ανέστη και επορεύθη Δαυίδ και πας ο λαός ο μετ΄ αυτού και από των αρχόντων Ιούδα του αναγαγείν εκείθεν την κιβωτόν του θεού εφ΄ ην επεκλήθη το όνομα του κυρίου των δυνάμεων καθημένου επί των χερουβίν επ΄ αυτής
3And they put the ark of the Lord on a new waggon, and took it out of the house of Aminadab who lived on the hill, and Oza and his brethren the sons of Aminadab drove the waggon with the ark.	και επεβίβασαν την κιβωτόν του θεού επί άμαξαν καινήν και ήραν αυτήν εξ οίκου Αβιναδάβ του εν τω βουνώ και Οζά και οι αδελφοί αυτού υιοί Αβιναδάβ ήγον την άμαξαν συν τη κιβωτώ
4And his brethren went before the ark.	και οι αδελφοί αυτού επορεύοντο έμπροσθεν της κιβωτού
5And David and the children of Israel were playing before the Lord on well-tuned instruments mightily, and with songs, and with harps, and with lutes, and with drums, and with cymbals, and with pipes.	και Δαυίδ και πάντες υιοί Ισραήλ παίζοντες ενώπιον κυρίου εν οργάνοις ηρμοσμένοις και εν ωδαίς και εν κινύραις και εν ναύλαις και εν τυμπάνοις και εν κυμβάλοις και εν αυλοίς
6And they come as far as the threshing floor of Nachor: and Oza reached forth his hand to the ark of God to keep it steady, and took hold of it; for the ox shook it out of its place.	και παραγίνονται έως της άλω Ναχών και εξέτεινεν Οζά την χείρα αυτού προς την κιβωτόν του θεού κατασχείν αυτήν και εκράτησεν αυτήν ότι περιέσπασεν αυτήν ο μόσχος
7And the Lord was very angry with Oza; and God smote him there: and he died there by the ark of the Lord before God.	και εθυμώθη οργή κύριος εν τω Οζά και επάταξεν αυτόν εκεί ο θεός επί τη προπετεία και απέθανεν εκεί παρά την κιβωτόν του κυρίου ενώπιον του θεού
8And David was dispirited because the Lord made a breach upon Oza; and that place was called the breach of Oza until this day.	και ηθύμησε Δαυίδ υπέρ ου διέκοψε κύριος διακοπήν εν τω Οζά και εκλήθη ο τόπος εκεινος διακοπή Οζά έως της ημέρας ταύτης
9And David feared the Lord in that day, saying, How shall the ark of the Lord come in to me?	και εφοβήθη Δαυίδ τον κύριον εν τη ημέρα εκείνη λέγων πως εισελεύσεται προς με η κιβωτός του θεού
10And David would not bring in the ark of the covenant of the Lord to himself into the city of David: and David turned it aside into the house of Abeddara the Gethite.	και ουκ εβούλετο Δαυίδ του εκκλίναι προς αυτόν την κιβωτόν διαθήκης κυρίου εις την πόλιν Δαυίδ και απέκλινεν αυτήν Δαυίδ εις οίκον Οβήδ Εδώμ του Γεθαίου
11And the ark of the Lord lodged in the house of Abeddara the Gethite three months, and the Lord blessed all the house of Abeddara, and all his possessions.	και εκάθισεν η κιβωτός του κυρίου εις οίκον Οβέδ Εδώμ του Γεθαίου μήνας τρεις και ευλόγησε κύριος όλον τον οίκον Οβέδ Εδώμ και πάντα τα αυτού
12And it was reported to king David, saying, The Lord has blessed the house of Abeddara, and all that he has, because of the ark of the Lord. And David went, and brought up the Ark of the Lord from the house of Abeddara to the city of David with gladness.	και απήγγελη τω βασιλεί Δαυίδ λέγοντες ευλόγησε κύριος τον οίκον Οδέδ Εδώμ και πάντα τα αυτού ένεκα της κιβωτού του θεού και επορεύθη Δαυίδ και ανήγαγε την κιβωτόν του κυρίου εκ του οίκου Οβέδ Εδώμ εις την πόλιν Δαυίδ εν ευφροσύνη
13And there were with him bearing the ark seven bands, and for a sacrifice a calf and lambs.	και ήσαν μετ΄ αυτού οι αίροντες την κιβωτόν του κυρίου επτά χοροί και θύμα μόσχου και άρνες
14And David sounded with well-tuned instruments before the Lord, and David was clothed with a fine long robe.	και Δαυίδ ανεκρούετο εν οργάνοις ηρμοσμένοις ενώπιον κυρίου και ο Δαυίδ ενδεδυκώς στολήν έξαλλον
15And David and all the house of Israel brought up the ark of the Lord with shouting, and with the sound of a trumpet.	και Δαυίδ και πας ο οίκος Ισραήλ ανήγαγον την κιβωτόν του κυρίου μετά κραυγής και μετά φωνής σάλπιγγος
16And it came to pass as the ark arrived at the city of David, that Melchol the daughter of Saul looked through the window, and saw king David dancing and playing before the Lord; and she despised him in her heart.	και εγένετο της κιβωτού παραγινομένης έως της πόλεως Δαυίδ και Μελχόλ θυγάτηρ Σαούλ διέκυπτε διά της θυρίδος και είδε τον βασιλέα Δαυίδ ορχούμενον και ανακρουόμενον ενώπιον κυρίου και εξουδένωσεν αυτόν εν τη καρδία αυτής
17And they bring the ark of the Lord, and set it in its place in the midst of the tabernacle which David pitched for it: and David offered whole-burnt-offerings before the Lord, and peace-offerings.	και εισφέρουσι την κιβωτόν του κυρίου και απέθηκαν αυτήν εις τον τόπον αυτής εν μέσω της σκηνής ης έπηξεν αυτή Δαυίδ και ανήνεγκε Δαυίδ ολοκαυτώματα ενώπιον κυρίου και ειρηνικάς
18And David made an end of offering the whole-burnt-offerings and peace-offerings, and blessed the people in the name of the Lord of Hosts.	και συνετέλεσε Δαυίδ αναφέρων τας ολοκαυτώσεις και τας ειρηνικάς και ευλόγησε τον λαόν εν ονόματι κυρίου των δυνάμεων
19And he distributed to all the people, even to all the host of Israel from Dan to Bersabee, both men and women, to every one a cake of bread, and a joint of meat, and a cake from the frying-pan: and all the people departed every one to his home.	και εμέρισε παντί τω λαώ εις πάσαν την δύναμιν του Ισραήλ από ανδρός έως γυναικός εκάστω κολλυρίδα άρτου και εσχαρίτην και λάγανον από τηγάνου και απήλθε πας ο λαός έκαστος εις τον οίκον αυτού
20And David returned to bless his house. And Melchol the daughter of Saul came out to meet David and saluted him, and said, How was the king of Israel glorified to-day, who was to-day uncovered in the eyes of the handmaids of his servants, as one of the dancers wantonly uncovers himself!	και απέστρεψε Δαυίδ του ευλογήσαι τον οίκον αυτού και εξήλθε Μελχόλ η θυγάτηρ Σαούλ εις απάντησιν Δαυίδ και είπε τι δεδόξασται σήμερον ο βασιλεύς του Ισραήλ ος απεκαλύφθη σήμερον εν οφθαλμοίς παιδισκών των δούλων αυτού καθώς αποκαλύπτεται αποκαλυφθείς εις των ορχουμένων
21And David said to Melchol, I will dance before the Lord. Blessed be the Lord who chose me before thy father, and before all his house, to make me head over his people, even over Israel: therefore I will play, and dance before the Lord.	και είπε Δαυίδ προς Μελχόλ ενώπιον κυρίου ορχήσομαι ος εξελέξατό με υπέρ τον πατέρα σου και υπέρ πάντα τον οίκον αυτού του καταστήσαί με εις ηγούμενον επί τον λαόν αυτού του Ισραήλ και παίξομαι και ορχήσομαι ενώπιον κυρίου
22And I will again uncover myself thus, and I will be vile in thine eyes, and with the maid-servants by whom thou saidst that I was not had in honour.	και αποκαλυφθήσομαι έτι ούτως και έσομαι άχρειος εν οφθαλμοίς σου και μετά των παιδισκών ων είπάς με μη δοξασθήναι
23And Melchol the daughter of Saul had no child till the day of her death.	και τη Μελχόλ θυγατρί Σαούλ ουκ εγένετο παιδίον έως της ημέρας του αποθανείν αυτήν

Chapter 7

1And it came to pass when the king sat in his house, and the Lord had given him an inheritance on every side free from all his enemies round about him;	και εγένετο ότε εκάθισεν ο βασιλεύς εν τω οίκω αυτού και κύριος κατέπαυσεν αυτόν κυκλόθεν από πάντων των εχθρών αυτού
2that the king said to Nathan the prophet, Behold now, I live in a house of cedar, and the ark of the Lord dwells in the midst of a tent.	και είπεν ο βασιλεύς προς Ναθάν τον προφήτην ιδού δη εγώ κατοικώ εν οίκω κεδρίνω και η κιβωτός του θεού κάθηται εν μέσω της σκηνής
3And Nathan said to the king, Go and do all that is in thine heart, for the Lord is with thee.	και είπεν Ναθάν προς τον βασιλέα πάντα όσα αν η εν τη καρδία σου βάδιζε και ποίει ότι ο κύριος μετά σου
4And it came to pass in that night, that the word of the Lord came to Nathan, saying,	και εγένετο εν τη νυκτί εκείνη και εγένετο ρήμα κυρίου προς Ναθάν λέγων
5Go, and say to my servant David, Thus says the Lord, Thou shalt not build me a house for me to dwell in.	πορεύου και ειπέ προς τον δούλόν μου Δαυίδ τάδε λέγει κύριος ου συ οικοδομήσεις μοι οίκον του κατοικήσαί με
6For I have not dwelt in a house from the day that I brought up the children of Israel out of Egypt to this day, but I have been walking in a lodge and in a tent,	ότι ου κατώκηκα εν οίκω αφ΄ ης ημέρας ανήγαγον τους υιούς Ισραήλ εξ Αιγύπτου έως της ημέρα ταύτης και ήμην εμπεριπατών εν καταλύματι εν σκηνή
7wheresoever I went with all Israel. Have I ever spoken to any of the tribes of Israel, which I commanded to tend my people Israel, saying, Why have ye not built me a house of Cedar?	εν πάσιν οις διήλθον εν παντί τω Ισραήλ ει λαλών ελάλησα προς μίαν φυλήν του Ισραήλ ω ενετειλάμην ποιμαίνειν τον λαόν μου Ισραήλ λέγων ινατί ουκ ωκοδομήκατέ μοι οίκον κέδρινον
8And now thus shalt thou say to my servant David, Thus says the Lord Almighty, I took thee from the sheep-cote, that thou shouldest be a prince over my people, over Israel.	και νυν τάδε ερείς τω δούλω μου Δαυίδ τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ έλαβόν σε εκ της μάνδρας των προβάτων του είναί σε εις ηγούμενον επί τον λαόν μου τον Ισραήλ
9And I was with thee wheresoever thou wentest, and I destroyed all thine enemies before thee, and I made thee renowned according to the renown of the great ones on the earth.	και ήμην μετά σου εν πάσιν οις επορεύου και εξωλόθρευσα πάντας τους εχθρούς σου από προσώπου σου και εποίησά σοι όνομα μέγα κατά το όνομα των μεγάλων των επί της γης
10And I will appoint a place for my people Israel, and will plant them, and they shall dwell by themselves, and shall be no more distressed; and the son of iniquity shall no more afflict them, as he has done from the beginning,	και θήσομαι τόπον τω λαώ μου Ισραήλ και καταφυτεύσω αυτόν και κατασκηνώσει καθ΄ εαυτόν και ου μεριμνήσει ουκέτι και ου προσθήσει υιός αδικίας του ταπεινώσαι αυτόν καθώς απ΄ αρχής
11from the days when I appointed judges over my people Israel: and I will give thee rest from all thine enemies, and the Lord will tell thee that thou shalt build a house to him.	και από των ημερών ων έταξα κριτάς επί τον λαόν μου Ισραήλ και αναπαύσω σε από πάντων των εχθρών σου και απαγγελεί σοι κύριος ότι οίκον οικοδομήσει σοι
12And it shall come to pass when thy days shall have been fulfilled, and thou shalt sleep with thy fathers, that I will raise up thy seed after thee, even thine own issue, and I will establish his kingdom.	και έσται εάν πληρωθώσιν αι ημέραι σου και κοιμηθήση μετά των πατέρων σου και αναστήσω το σπέρμα σου μετά σε ος έσται εκ της κοιλίας σου και ετοιμάσω την βασιλείαν αυτού
13He shall build for me a house to my name, and I will set up his throne even for ever.	αυτός οικοδομήσει μοι οίκον τω ονόματί μου και ανορθώσω τον θρόνον αυτού έως εις τον αιώνα
14I will be to him a father, and he shall be to me a son. And when he happens to transgress, then will I chasten him with the rod of men, and with the stripes of the sons of men.	εγώ έσομαι αυτώ εις πατέρα και αυτός έσται μοι εις υιόν και εάν έλθη η αδικία αυτού και ελέγξω αυτόν εν ράβδω ανδρών και εν αφαίς υιών ανθρώπων
15But my mercy I will not take from him, as I took it from those whom I removed from my presence.	το δε έλεός μου ουκ αποστήσω απ΄ αυτού καθώς απέστησα από Σαούλ ων απέστησα από προσώπου σου
16And his house shall be made sure, and his kingdom for ever before me, and his throne shall be set up for ever.	και πιστωθήσεται ο οίκός σου και η βασιλεία σου έως αιώνος ενώπιόν μου και ο θρόνος σου έσται ανωρθωμένος εις τον αιώνα
17According to all these words, and according to all this vision, so Nathan spoke to David.	κατά πάντας τους λόγους τούτους και κατά πάσαν την όρασιν ταύτην ούτως ελάλησε Ναθάν προς Δαυίδ
18And king David came in, and sat before the Lord, and said, Who am I, O Lord, my Lord, and what is my house, that thou hast loved me hitherto?	και εισήλθεν ο βασιλεύς Δαυίδ και εκάθισεν ενώπιον κυρίου και είπε τις ειμι εγώ κύριέ μου κύριε και τις ο οίκός μου ότι ηγάπησάς με έως τούτων
19Whereas I was very little before thee, O Lord, my Lord, yet thou spokest concerning the house of thy servant for a long time to to come. And is this the law of man, O Lord, my Lord?	και κατεσμικρύνθην μικρόν ενώπιόν σου κύριέ μου κύριε και ελάλησας υπέρ του οίκου του δούλου σου εις μακράν ούτος δε ο νόμος του ανθρώπου κύριέ μου κύριε
20And what shall David yet say to thee? and now thou knowest thy servant, O Lord, my Lord.	και τι προσθήσει Δαυίδ έτι του λαλήσαι προς σε και νυν συ οίδας τον δούλόν σου κύριέ μου κύριε
21And thou hast wrought for thy servant's sake, and according to thy heart thou hast wrought all this greatness, to make it known to thy servant,	διά τον λόγον σου και διά τον δούλόν σου πεποίηκας και κατά την καρδίαν σου πεποίηκας πάσαν την μεγαλωσύνην ταύτην γνωρίσαι τω δούλω σου
22that he may magnify thee, O my Lord; for there is no one like thee, and there is no God, but thou among all of whom we have heard with our ears.	ένεκεν του μεγαλύναι σε κύριέ μου κύριε ότι ουκ έστιν ως συ και ουκ έστι θεός πλην σου εν πάσιν οις ηκούσαμεν εν τοις ωσίν ημών
23And what other nation in the earth is as thy people Israel? whereas God was his guide, to redeem for himself a people to make thee a name, to do mightily and nobly, so that thou shouldest cast out nations an their tabernacles from the presence of thy people, whom thou didst redeem for thyself out of Egypt?	και τις ως ο λαός σου Ισραήλ έθνος άλλο εν τη γη ως ωδήγησεν αυτόν ο θεός του λυτρώσασθαι αυτώ λαόν του θέσθαι σε όνομα του ποιήσαι μεγαλωσύνην και επιφάνειαν του εκβαλείν σε εκ προσώπου του λαού σου ους ελυτρώσω σεαυτώ εξ Αιγύπτου έθνη και σκηνώματα
24And thou has prepared for thyself thy people Israel to be a people for ever, and thou, Lord, art become their God.	και ητοίμασας σεαυτώ τον λαόν σου Ισραήλ εις λαόν έως αιώνος και συ κύριε εγένου αυτοίς εις θεόν
25And now, O my Lord, the Almighty Lord God of Israel, confirm the word for ever which thou hast spoken concerning thy servant and his house: and now as thou hast said,	και νυν κύριέ μου κύριε το ρήμα ο ελάλησας υπέρ του δούλου σου και υπέρ του οίκου αυτού πίστωσον έως του αιώνος και καθώς ελάλησας ποίησον
26Let thy name be magnified for ever.	και νυν μεγαλυνθείη το όνομά σου έως αιώνος λέγων
27Almighty Lord God of Israel, thou hast uncovered the ear of thy servant, saying, I will build thee a house: therefore thy servant has found in his heart to pray this prayer to thee.	κύριος παντοκράτωρ ο θεός επί τον Ισραήλ απεκάλυψας το ωτίον του δούλου σου λέγων οίκον οικοδομήσω σοι διά τούτο εύρεν ο δούλός σου την καρδίαν εαυτού του προσεύξασθαι προς σε την προσευχήν ταύτην
28And now, O Lord my Lord, thou art God; and thy words will be true, and thou hast spoken these good things concerning thy servant.	και νυν κύριέ μου κύριε συ ει ο θεός και οι λογόι σου έσονται αληθινοί και ελάλησας υπέρ του δούλου σου τα αγαθά ταύτα
29And now begin and bless the house of thy servant, that it may continue for ever before thee; for thou, O Lord, my Lord, hast spoken, and the house of thy servant shall be blessed with thy blessing so as to continue for ever.	και νυν άρξαι και ευλόγησον τον οίκον του δούλου σου του είναι εις τον αιώνα ενώπιόν σου ότι συ κύριέ μου κύριε ελάλησας και από της ευλογίας σου ευλογηθήσεται ο οίκος του δούλου σου εις τον αιώνα

Chapter 8

1And it came to pass after this, that David smote the Philistines, and put them to flight, and David took the tribute from out of the hand of the Philistines.	και εγένετο μετά ταύτα επάταξε Δαυίδ τους αλλοφύλους και ετροπώσατο αυτούς και έλαβε Δαυίδ την αφωρισμένην εκ χειρός των αλλοφύλων
2And David smote Moab, and measured them out with lines, having laid them down on the ground: and there were two lines for slaying, and two lines he kept alive: and Moab became servants to David, yielding tribute.	και επάταξε Δαυίδ την Μωάβ και διεμέτρησεν αυτούς εν σχοινίοις κοιμίσας αυτούς επί την γην και εγένετο τα δύο σχοινίσματα του θανατώσαι και το πλήρωμα του τρίτου σχοινίσματος εζώγρησε και εγένετο Μωάβ τω Δαυίδ εις δούλους φέροντας ξένια
3And David smote Adraazar the son of Raab king of Suba, as he went to extend his power to the river Euphrates.	και επάταξε Δαυίδ τον Αδραεζέρ υιόν Ραάφ βασιλέα Σουβά πορευομένου αυτού επιστήσαι την χείρα αυτού επί τον Ευφράτην ποταμόν
4And David took a thousand of his chariots, and seven thousand horsemen, and twenty thousand footmen: and David houghed all his chariot horses, and he reserved to himself a hundred chariots.	και προκατελάβετο Δαυίδ των αυτού χίλια άρματα και επτά χιλιάδας ιππέων και είκοσι χιλιάδας ανδρών πεζών και παρέλυσε Δαυίδ πάντα τα άρματα και υπελείπετο εαυτώ εξ αυτών εκατόν άρματα
5And Syria of Damascus comes to help Adraazar king of Suba, and David smote twenty-two thousand men belonging to the Syrian.	και παραγίνεται η Συρία Δαμασκού βοηθήσαι τω Αδραεζέρ βασιλεί Σουβά και επάταξε Δαυίδ εν τω Σύρω είκοσι και δύο χιλιάδας ανδρών
6And David placed a garrison in Syria near Damascus, and the Syrians became servants and tributaries to David: and the Lord preserved David whithersoever he went.	και έθετο Δαυίδ φρουράν εν Συρία τη κατά Δαμασκόν και εγένετο οι Σύροι τω Δαυίδ εις δούλους φέροντας ξένια και έσωσε κύριος τον Δαυίδ εν πάσιν οις επορεύετο
7And David took the golden bracelets which were on the servants of Adraazar king of Suba, and brought them to Jerusalem. And Susakim king of Egypt took them, when he went up to Jerusalem in the days of Roboam son of Solomon.	και έλαβε Δαυίδ τους χλιδώνας τους χρυσούς οι ήσαν επί των παίδων των Αδραεζέρ βασιλέως Σουβά και ήνεγκεν αυτά εις Ιερουσαλήμ
8And king David took from Metebac, and from the choice cities of Adraazar, very much brass: with that Solomon made the brazen sea, and the pillars, and the lavers, and all the furniture.	και εκ της Βατάκ και εκ των εκλεκτών πόλεων του Αδραεζέρ έλαβεν ο βασιλεύς Δαυίδ χαλκόν πολύν σφόδρα
9And Thou the king of Hemath heard that David had smitten all the host of Adraazar.	και ήκουσε Θοού ο βασιλεύς Ημάθ ότι επάταξε Δαυίδ πάσαν την δύναμιν Αδραεζέρ
10And Thou sent Jedduram his son to king David, to ask him of his welfare, and to congratulate him on his fighting against Adraazar and smiting him, for he was an enemy to Adraazar: and in his hands were vessels of silver, and vessels of gold, and vessels of brass.	και απέστειλε Θοού Ιεδδουράμ τον υιόν αυτού προς βασιλέα Δαυίδ ερωτήσαι αυτόν τα εις ειρήνην και ευλογήσαι αυτόν υπέρ ου επολέμησε τον Αδραεζέρ και επάταξεν αυτόν ότι αντικείμενος ην τω Αδραεζέρ και εν ταις χερσίν αυτού ήσαν σκεύη αργυρά και σκεύη χρυσά και σκεύη χαλκά
11And these king David consecrated to the Lord, with the silver and with the gold which he consecrated out of all the cities which he conquered,	και ταύτα ηγίασεν ο βασιλεύς Δαυίδ τω κυρίω μετά του αργυρίου και του χρυσίου ου ηγίασεν εκ πασών των πόλεων ων κατεδυνάστευσεν
12out of Idumea, and out of Moab, and from the children of Ammon, and from the Philistines, and from Amalec, and from the spoils of Adraazar son of Raab king of Suba.	και εκ της Ιδουμαίας και εκ της Μωάβ και εκ των υιών Αμμών και εκ των αλλοφύλων και εξ Αμαλήκ και εκ των σκύλων Αδραεζέρ υιόυ Ραάφ βασιλέως Σουβά
13And David made himself a name: and when he returned he smote Idumea in Gebelem to the number of eighteen thousand.	και εποίησε Δαυίδ όνομα και εν τω ανακάμπτειν αυτόν επάταξε την Ιδουμαίαν εν Γεβελέμ εις οκτωκαίδεκα χιλιάδας
14And he set garrisons in Idumea, even in all Idumea: and all the Idumeans were servants to the king. And the Lord preserved David wherever he went.	και έθετο εν τη Ιδουμαία φρουράς εν πάση τη Ιδουμαία έθηκεν εστηλωμένους και εγένοντο πάντες οι εν τη Ιδουμαία δούλοι τω Δαυίδ και έσωσε κύριος τον Δαυίδ εν πάσιν οις επορεύετο
15And David reigned over all Israel: and David wrought judgment and justice over all his people.	και εβασίλευσε Δαυίδ επί πάντα Ισραήλ και ην Δαυίδ ποιών κρίμα και δικαιοσύνην επί πάντα τον λαόν αυτού
16And Joab the son of Saruia was over the host; and Josaphat the son of Achilud was keeper of the records.	και Ιωάβ υιός Σαρουϊα επί της στρατιάς και Ιωσαφάτ υιός Αχιλούδ επί των υπομνημάτων
17And Sadoc the son of Achitob, and Achimelech son of Abiathar, were priests; and Sasa was the scribe,	και Σαδώκ υιός Αχιτώβ και Αχιμέλεχ υιός Αβιαθάρ ιερείς και Σαρέας ο γραμματεύς
18and Banaeas son of Jodae was councillor, and the Chelethite and the Phelethite, and the sons of David, were princes of the court.	και Βαναίας υιός Ιωιαδά σύμβουλος και ο Χελεθί και ο Φελετί και οι υιοί Δαυίδ αυλάρχαι ήσαν

Chapter 9

1And David said, Is there yet any one left in the house of Saul, that I may deal kindly with him for Jonathan's sake?	και είπε Δαυίδ ει έστι τις έτι υπολελειμμένος εν τω οίκω Σαούλ και ποιήσω μετ΄ αυτού έλεος ένεκεν Ιωναθάν
2And there was a servant of the house of Saul, and his name was Siba: and they call him to David; and the king said to him, Art thou Siba? and he said, I am thy servant.	και εκ του οίκου Σαούλ ην παις και όνομα αυτώ Σιβά και καλούσιν αυτόν προς Δαυίδ και είπε προς αυτόν ο βασιλεύς συ ει Σιβά και είπεν δούλος σος
3And the king said, Is there yet a man left of the house of Saul, that I may act towards him with the mercy of God? and Siba said to the king, There is yet a son of Jonathan, lame of his feet.	και είπεν ο βασιλεύς ει υπολέλειπται έτι ανήρ εκ του οίκου Σαούλ και ποιήσω μετ΄ αυτού έλεος θεού και είπε Σιβά προς τον βασιλέα έτι εστίν υιός τω Ιωναθάν πεπληγώς τους πόδας
4And the king said, Where is he? and Siba said to the king, Behold, he is in the house of Machir the son of Amiel of Lodabar.	και είπεν αυτώ ο βασιλεύς που ούτος και είπε Σιβά προς τον βασιλέα ιδού εν οίκω Μαχείρ υιόυ Αμιήλ εκ της Λοδαβάρ
5And king David went, and took him out of the house of Machir the son Amiel of Lodabar.	και απέστειλεν ο βασιλεύς Δαυίδ και έλαβεν αυτόν εκ του οίκου Μαχείρ υιόυ Αμιήλ εκ της Λοδεβάρ
6And Memphibosthe the son of Jonathan the son of Saul comes to the king David, and he fell upon his face and did obeisance to him: and David said to him, Memphibosthe: and he said, Behold thy servant.	και παραγίνεται Μεφιβόσεθ υιός Ιωανθάν υιόυ Σαούλ προς τον βασιλέα Δαυίδ και έπεσεν επί πρόσωπον αυτού και προσεκύνησεν αυτώ και είπεν αυτώ Δαυίδ Μεφιβόσεθ και είπεν ιδού ο δούλός σου
7And David said to him, Fear not, for I will surely deal mercifully with thee for the sake of Jonathan thy father, and I will restore to thee all the land of Saul the father of thy father; and thou shalt eat bread at my table continually.	και είπεν αυτώ Δαυίδ μη φοβού ότι ποιών ποιήσω μετά σου έλεος διά Ιωναθάν τον πατέρα σου και αποκαταστήσω σοι πάντας τους αγρούς Σαούλ πατρός του πατρός σου και συ φαγή άρτον επί της τραπέζης μου διαπαντός
8And Memphibosthe did obeisance, and said, Who am I thy servant, that thou hast looked upon a dead dog like me?	και προσεκύνησεν αυτώ και είπε τις ειμί ο δούλός σου ότι επέβλεψας επί τον κύνα τον τεθνηκότα τον όμοιον εμοί
9And the king called Siba the servant of Saul, and said to him, All that belonged to Saul and to all his house have I given to the son of thy lord.	και εκάλεσεν ο βασιλεύς τον Σιβά το παίδα Σαούλ και είπε προς αυτόν πάντα όσα εστί τω Σαούλ και όλον τον οίκον αυτού δέδωκα τω υιώ του κυρίου σου
10And thou, and thy sons, and thy servants, shall till the land for him; and thou shalt bring in bread to the son of thy lord, and he shall eat bread: and Memphibosthe the son of thy lord shall eat bread continually at my table. Now Siba had fifteen sons and twenty servants.	και έργα αυτώ την γην συ και οι υιοί σου και οι δούλοί σου και εισοίσεις τω υιώ του κυρίου σου άρτους και φάγονται και Μεφιβόσεθ υιός του κυρίου σου φάγεται άρτον διαπαντός επί της τραπέζης μου και τω Σιβά ήσαν πεντεκαίδεκα υιοί και είκοσι δούλοι
11And Siba said to the king, According to all that my lord the king has commanded his servant, so will thy servant do. And Memphibosthe did eat at the table of David, as one of the sons of the king.	και είπε Σιβά προς τον βασιλέα κατά πάντα όσα εντέταλται ο κύριός μου ο βασιλεύς τω δούλω αυτού ούτως ποιήσει ο δούλός σου και Μεφιβόσεθ ήσθιεν επί της τραπέζης Δαυίδ καθώς εις των υιών του βασιλέως
12And Memphibosthe had a little son, and his name was Micha: and all the household of Siba were servants to Memphibosthe.	και τω Μεφιβόσεθ υιός μικρός ην και όνομα αυτώ Μιχά και πάσα η κατοίκησις του οίκου Σιβά δούλοι τω Μεφιβόσεθ
13And Memphibosthe dwelt in Jerusalem, for he continually ate at the table of the king; and he was lame in both his feet.	και Μεφιβόσεθ κατώκει εν Ιερουσαλήμ ότι επί της τραπέζης του βασιλέως ήσθιε διαπαντός και αυτός ην χωλός αμφοτέρους τους πόδας αυτού

Chapter 10

1And it came to pass after this that the king of the children of Ammon died, and Annon his son reigned in his stead.	και εγένετο μετά ταύτα και απέθανε ο βασιλεύς υιών Αμμών και εβασίλευσεν Αννών υιός αντ΄ αυτού
2And David said, I will shew mercy to Annon the son of Naas, as his father dealt mercifully with me. And David sent to comfort him concerning his father by the hand of his servants; and the servants of David came into the land of the children of Ammon.	και είπε Δαυίδ ποιήσω έλεος μετά Αννών υιόυ Ναάς ον τρόπον εποίησεν ο πατήρ αυτού έλεος μετ΄ εμού και απέστειλε Δαυίδ παρακαλέσαι αυτόν εν χειρί των δούλων αυτού περί του πατρός αυτού και παρεγένοντο οι παίδες Δαυίδ εις την γην υιών Αμμών
3And the princes of the children of Ammon said to Annon their lord, Is it to honour thy father before thee that David has sent comforters to thee? Has not David rather sent his servants to thee that they should search the city, and spy it out and examine it?	και είπον οι άρχοντες υιών Αμμών προς Αννών τον κύριον αυτών μη παρά το δοξάζειν Δαυίδ τον πατέρα σου ενώπιόν σου ότι απέστειλέ σοι παρακαλούντας αλλ΄ ουχί όπως ερευνήσωσι την πόλιν και κατασκοπήσωσιν αυτήν και του κατασκέψασθαι αυτήν απέστειλε Δαυίδ τους παίδας αυτού προς σε
4And Annon took the servants of David, and shaved their beards, and cut off their garments in the midst as far as their haunches, and sent them away.	και έλαβεν Αννών τους παίδας Δαυίδ και εξύρησε τους πώγωνας αυτών και απέκοψε τους μανδύας αυτών εν τω ημίσει έως των ισχίων αυτών και εξαπέστειλεν αυτούς
5And they brought David word concerning the men; and he sent to meet them, for the men were greatly dishonoured: and the king said, Remain in Jericho till your beards have grown, and then ye shall return.	και απήγγειλαν τω Δαυίδ περί των ανδρών και απέστειλεν εις απαντήν αυτών ότι ήσαν οι άνδρες ητιμασμένοι σφόδρα και είπεν ο βασιλεύς καθίσατε εν Ιεριχώ έως του ανατείλαι τους πώγωνας υμών και επιστραφήσεσθε
6And the children of Ammon saw that the people of David were ashamed; and the children of Ammon sent, and hired the Syrians of Baethraam, and the Syrians of Suba, and Roob, twenty thousand footmen, and the king of Amalec with a thousand men, and Istob with twelve thousand men.	και είδον οι υιοί Αμμών ότι κατησχύνθησαν ο λαός Δαυίδ και απέστειλαν οι υιοί Αμμών και εμισθώσαντο τον Συρίαν Βεθραάβ και τον Συρίαν Συβά είκοσι χιλιάδας πεζών και τον βασιλέα Μααχά χιλίους άνδρας και τον Ιστώβ δώδεκα χιλιάδας ανδρών
7And David heard, and sent Joab and all his host, even the mighty men.	και ήκουσε Δαυίδ και απέστειλε τον Ιωάβ και πάσαν την δύναμιν τους δυνατούς
8And the children of Ammon went forth, and set the battle in array by the door of the gate: those of Syria, Suba, and Roob, and Istob, and Amalec, being by themselves in the field.	και εξήλθον οι υιοί Αμμών και παρετάξαντο πόλεμον παρά τη θύρα της πύλης και ο Συρίας Συβά και Ροώβ και Ιστώβ και Μααχά καθ΄ εαυτούς εν τω πεδίω
9And Joab saw that the front of the battle was against him from that which was opposed in front and from behind, and he chose out some of all the young men of Israel, and they set themselves in array against Syria.	και είδεν Ιωάβ ότι εγενήθη προς αυτόν αντιπρόσωπον του πολέμου εκ του κατά πρόσωπον εξεναντίας και εκ του όπισθεν και επελέξατο εκ πάντων των νεανιών Ισραήλ και παρετάξαντο εξεναντίας Συρίας
10And the rest of the people he gave into the hand of Abessa his brother, and they set the battle in array opposite to the children of Ammon.	και το κατάλοιπον του λαού έδωκεν εις την χείρα Αβεσσά του αδελφού αυτού και παρετάξαντο εξεναντίας των υιών Αμμών
11And he said, If Syria be too strong for me, then shall ye help me: and if the children of Ammon be too strong for thee, then will we be ready to help thee.	και είπεν εάν κρατήση Σύρος υπέρ εμέ και έσεσθέ μοι εις σωτηρίαν και εάν υιοί Αμμών κρατήσωσιν υπέρ σε και πορεύσομαι του σώσαί σε
12Be thou courageous, and let us be strong for our people, and for the sake of the cities of our God, and the Lord shall do that which is good in his eyes.	ανδρίζου και κραταιωθώμεν υπέρ του λαού ημών και περί των πόλεων του θεού ημών και ο κύριος ποιήσει το αγαθόν εν οφθαλμοίς αυτού
13And Joab and his people with him advanced to battle against Syria, and they fled from before him.	και προσήλθεν Ιωάβ και ο λαός αυτού μετ΄ αυτού εις πόλεμον προς Συρίαν και έφυγαν από προσώπου αυτού
14And the children of Ammon saw that the Syrians were fled, and they fled from before Abessa, and entered into the city: and Joab returned from the children of Ammon, and came to Jerusalem.	και οι υιοί Αμμών είδον ότι πέφευγεν Συρία και εφυγεν από προσώπου Αβεσσά και εισήλθον εις την πόλιν και ανέστρεψεν Ιωάβ από των υιών Αμμών και παρεγένετο εις Ιερουσαλήμ
15And the Syrians saw that they were worsted before Israel, and they gathered themselves together.	και ειδε Συρία ότι έπταισεν έμπροσθεν Ισραήλ και συνήχθησαν επί το αυτό
16And Adraazar sent and gathered the Syrians from the other side of the river Chalamak, and they came to Aelam; and Sobac the captain of the host of Adraazar was at their head.	και απέστειλεν Αδρααζάρ και συνήγαγε την Συρίαν την εκ του πέραν του ποταμού και παρεγένοντο εις Αιλάμ και Σωβάχ ο αρχιστράτηγος του Αδρααζάρ έμπροσθεν αυτών
17And it was reported to David, and he gathered all Israel, and went over Jordan, and came to Aelam: and the Syrians set the battle in array against David, and fought with him.	και απηγγέλη τω Δαυίδ και συνήγαγε πάντα Ισραήλ και διέβη τον Ιορδάνην και παρεγένετο εις Αιλάμ και παρετάξατο Συρία απέναντι Δαυίδ και επολέμησε μετ΄ αυτού
18And Syria fled from before Israel, and David destroyed of Syria seven hundred chariots, and forty thousand horsemen, and he smote Sobac the captain of his host, and he died there.	και έφυγε Συρία από προσώπου Ισραήλ και απέκτεινε Δαυίδ εκ της Συρίας επτακόσια άρματα και τεσσαράκοντα χιλιάδας ιππέων και τον Σωβάχ αρχιστράτηγον αυτού επάταξε και απέθανεν εκεί
19And all the kings the servants of Adraazar saw that they were put to the worse before Israel, and they went over to Israel, and served them: and Syria was afraid to help the children of Ammon any more.	και είδον πάντες οι βασιλείς οι δούλοι Αδραάζαρ ότι έπταισαν έμπροσθεν Ισραήλ και ηυτομόλησαν μετά Ισραήλ και εδούλευσαν αυτοίς και εφοβήθη Συρία του σώσαι έτι τους υιούς Αμμών

Chapter 11

1And it came to pass when the time o the year for kings going out to battle had come round, that David sent Joab, and his servants with him, and all Israel; and they destroyed the children of Ammon, and besieged Rabbath: but David remained at Jerusalem.	και εγένετο επιστρέψαντος του ενιαυτού εις τον καιρόν της εξοδίας των βασιλέων και απέστειλε Δαυίδ τον Ιωάβ και τους παίδας αυτού μετ΄ αυτού και πάντα τον Ισραήλ και διέφθειραν τους υιούς Αμμών και περιεκάθισαν επί Ραβάθ και Δαυίδ εκάθισεν εν Ιερουσαλήμ
2And it came to pass toward evening, that David arose off his couch, and walked on the roof of the king's house, and saw from the roof a woman bathing; and the woman was very beautiful to look upon.	και εγένετο προς εσπέραν και ανέστη Δαυίδ από της κοίτης αυτού και περιεπάτει επί του δώματος του οίκου του βασιλέως και είδε από του δώματος γυναίκα λουομένην και η γυνή καλή τη όψει σφόδρα
3And David sent and enquired about the woman: and one said, Is not this Bersabee the daughter of Eliab, the wife of Urias the Chettite?	και απέστειλε Δαυίδ και εζήτησε την γυναίκα και είπον ουχί αύτη Βηρσαβεαί θυγάτηρ Ελιάμ γυνή Ουρίου του Χετταίου
4And David sent messengers, and took her, and went in to her, and he lay with her: and she was purified from her uncleanness, and returned to her house.	και απέστειλε Δαυίδ αγγέλους και έλαβεν αυτήν και εισήλθε προς αυτήν και εκοιμήθη μετ΄ αυτής και αυτή ην αγιαζομένη από ακαθαρσίας αυτής και απέστρεψεν εις τον οίκον αυτής
5And the woman conceived; and she sent and told David, and said, I am with child.	και συνέλαβεν η γυνή και απέστειλε και απήγγειλε Δαυίδ και είπεν συνείληφα εγώ
6And David sent to Joab, saying, Send me Urias the Chettite; and Joab sent Urias to David.	και απέστειλε Δαυίδ προς Ιωάβ λέγων απόστειλόν μοι τον Ουρίαν τον Χετταίον και απέστειλεν Ιωάβ τον Ουρίαν προς Δαυίδ
7And Urias arrived and went in to him, and David asked him how Joab was, and how the people were, and how the war went on.	και παραγίνεται Ουρίας και εισήλθε προς αυτόν και επηρώτησε Δαυίδ εις ειρήνην Ιωάβ και εις ειρήνην του λαού και εις ειρήνην του πολέμου
8And David said to Urias, Go to thy house, and wash thy feet: and Urias departed from the house of the king, and a portion of meat from the king followed him.	και είπε Δαυίδ τω Ουρία κατάβηθι εις τον οίκόν σου και νίψαι τους πόδας σου και εξήλθεν Ουρίας εξ οίκου του βασιλέως και εξήλθεν οπίσω αυτού άρσις του βασιλέως
9And Urias slept at the door of the king with the servants of his lord, and went not down to his house.	και εκοιμήθη Ουρίας παρά τη θύρα του οίκου του βασιλέως μετά πάντων των δούλων του κυρίου αυτού και ου κατέβη εις τον οίκον αυτού
10And they brought David word, saying, Urias has not gone down to his house. And David said to Urias, Art thou not come from a journey? why hast thou not gone down to thy house?	και απήγγειλαν τω Δαυίδ λέγοντες ότι ου κατέβη Ουρίας εις τον οίκον αυτού και είπε Δαυίδ προς Ουρίαν ουχί εξ οδού συ έρχη τι ου κατέβης εις τον οίκόν σου
11And Urias said to David, The ark, and Israel, and Juda dwell in tents; and my lord Joab, and the servants of my lord, are encamped in the open fields; and shall I go into my house to eat and drink, and lie with my wife? how should I do this? as thy soul lives, I will not do this thing.	και είπεν Ουρίας προς Δαυίδ η κιβωτός και Ισραήλ και Ιούδας κατοικούσιν εν σκηναίς και ο κύριός μου Ιωάβ και οι δούλοι του κυρίου μου επί πρόσωπου του αγρού παρεμβάλλουσι και εγώ εισελεύσομαι εις τον οίκόν μου φαγείν και πιείν και κοιμηθήναι μετά της γυναικός μου μα την ζωήν σου και μα την ζωήν της ψυχής ου ποιήσω το πράγμα τούτο
12And David said to Urias, Remain here to-day also, and to-morrow I will let thee go. So Urias remained in Jerusalem that day and the day following.	και είπε Δαυίδ προς τον Ουρίαν κάθισον ώδε και σήμερον και αύριον εξαποστελώ σε και εκάθισεν Ουρίας εν Ιερουσαλήμ εν τη ημέρα εκείνη και τη επαύριον
13And David called him, and he ate before him and drank, and he made him drunk: and he went out in the evening to lie upon his bed with the servants of his lord, and went not down to his house.	και εκάλεσεν αυτόν Δαυίδ και έφαγεν ενώπιον αυτού και έπιε και εμεθύσεν αυτόν και εξήλθεν εσπέρας του κοιμηθήναι επί της κοίτης αυτού μετά των δούλων του κυρίου αυτού και εις τον οίκον αυτού ου κατέβη
14And the morning came, and David wrote a letter to Joab, and sent it by the hand of Urias.	και εγένετο πρωϊ και έγραψε Δαυίδ βιβλίον προς Ιωάβ και απέστειλεν εν χειρί Ουρίου
15And he wrote in the letter, saying, Station Urias in front of the severe part of the fight, and retreat from behind him, so shall he be wounded and die.	και έγραψεν εν τω βιβλίω λέγων εισάγαγε τον Ουρίαν εξ του πολέμου του κραταιού και αποστραφήσεσθε από όπισθεν αυτού και πληγήσεται και αποθανείται
16And it came to pass while Joab was watching against the city, that he set Urias in a place where he knew that valiant men were.	και εγενήθη εν τω φυλάσσειν επί την πόλιν και έθηκε τον Ουρίαν εις τον τόπον ου ήδει ότι άνδρες δυνάμεως εκεί
17And the men of the city went out, and fought with Joab: and some of the people of the servants of David fell, and Urias the Chettite died also.	και εξήλθον οι άνδρες της πόλεως και επολέμουν προς Ιωάβ και έπεσον από του λαού εκ των δούλων Δαυίδ και απέθανε και γε Ουρίας ο Χετταίος
18And Joab sent, and reported to David all the events of the war, so as to tell them to the king.	και απέστειλεν Ιωάβ και απήγγειλε τω Δαυίδ πάντας τους ρήματα του πολέμου
19And he charged the messenger, saying, When thou hast finished reporting all the events of the war to the king,	και ενετείλατο Ιωάβ τω αγγέλω λέγων εν τω συντελέσαι σε πάντα τα ρήματα του πολέμου λαλούντα προς τον βασιλέα
20then it shall come to pass if the anger of the king shall arise, and he shall say to thee, Why did ye draw nigh to the city to fight? knew ye not that they would shoot from off the wall?	και έσται εάν αναβή ο θυμός του βασιλέως και είπη σοι τι ότι ηγγίσατε προς την πόλιν πολεμήσαι ουκ ήδειτε ότι τοξεύσουσιν απάνωθεν του τείχους
21Who smote Abimelech the son of Jerobaal son of Ner? did not a woman cast a piece of a millstone upon him from above the wall, and he died in Thamasi? why did ye draw near to the wall? then thou shalt say, Thy servant Urias the Chettite is also dead.	τις επάταξε τον Αβιμέλεχ υιόν Ιεροβαάλ ουχί γυνή έρριψε κλάσμα μύλου επ΄ αυτόν από άνωθεν του τείχους και απέθανεν εν Θαβής ινατί προσηγάγετε προς το τείχος και ερείς και γε ο δούλός σου Ουρίας ο Χετταίος τέθνηκε
22And the messenger of Joab went to the king to Jerusalem, and he came and reported to David all that Joab told him, all the affairs of the war. And David was very angry with Joab, and said to the messenger, Why did ye draw nigh to the wall to fight? knew ye not that ye would be wounded from off the wall? Who smote Abimelech the son of Jerobaal? did not a woman cast upon him a piece of millstone from the wall, and he died in Thamasi? why did ye draw near to the wall?	και παρεγένετο ο άγγελος Ιωάβ προς τον βασιλέα εις Ιερουσαλήμ και απήγγειλε τω Δαυίδ πάντα όσα ελάλησεν
23And the messenger said to David, The men prevailed against us, and they came out against us into the field, and we came upon them even to the door of the gate.	και είπεν ο άγγελος προς Δαυίδ ότι εκραταίωσαν εφ΄ ημάς οι άνδρες και εξήλθον εφ΄ ημάς εις τον αγρόν και εγενήθημεν επ΄ αυτούς έως της θύρας της πύλης
24And the archers shot at thy servants from off the wall, and some of the king's servants died, and thy servant Urias the Chettite is dead also.	και ετόξευσαν οι τοξεύοντες επι τους δούλους σου από του τείχους και απέθανον από των δούλων του βασιλέως και γε ο δούλός σου Ουρίας ο Χετταίος τέθνηκεν
25And David said to the messenger, Thus shalt thou say to Joab, Let not the matter be grievous in thine eyes, for the sword devours one way at one time and another way at another: strengthen thine array against the city, and destroy it, and strengthen him.	και είπε Δαυίδ προς τον άγγελον τάδε ερείς προς Ιωάβ μη πονηρόν έστω εν οφθαλμοίς σου του ρήματος τούτο ότι ποτέ μεν ούτως ποτέ δε ούτως καταφάγεται η ρομφαία κραταίωσον τον πόλεμόν σου επί την πόλιν και κατάσκαψον αυτήν και κραταίωσον αυτήν
26And the wife of Urias heard that Urias her husband was dead, and she mourned for her husband.	και ήκουσεν η γυνή Ουρίου ότι τέθνηκεν Ουρίας ο ανήρ αυτής και εκόψατο επί τον άνδρα αυτής
27And the time of mourning expired, and David sent and took her into his house, and she became his wife, and bore him a son: but the thing which David did was evil in the eyes of the Lord.	και διήλθε το πένθος και απέστειλε Δαυίδ και συνήγαγεν αυτήν εις τον οίκον αυτού και εγένετο αυτώ εις γυναίκα και έτεκεν αυτώ υιόν και πονηρόν εφάνη το ρήμα ο εποίησε Δαυίδ εν οφθαλμοίς κυρίου

Chapter 12

1And the Lord sent Nathan the prophet to David; and he went in to him, and said to him, There were two men in one city, one rich and the other poor.	και απέστειλε κύριος Ναθάν τον προφήτην προς τον Δαυίδ και εισήλθε προς αυτόν και είπεν αυτώ δύο ήσαν άνδρες εν μία πόλει εις πλούσιος και εις πένης
2And the rich man had very many flocks and herds.	και ην τω πλουσίω ποίμνια και βουκόλια πολλά σφόδρα
3But the poor man had only one little ewe lamb, which he had purchased, and preserved, and reared; an it grew up with himself and his children in common; it ate of his bread and drank of his cup, and slept in his bosom, and was to him as a daughter.	και τω πένητι ουκ ην ουθέν αλλ΄ αμνάς μία μικρά ην εκτήσατο και περιεποιήσατο και εξέθρεψεν αυτήν και ηδρύνθη μετ΄ αυτού και μετά των υιών αυτού επί το αυτό από του άρτου αυτού ήσθιε και εκ του ποτηρίου αυτού έπινε και εν τω κόλπω αυτού εκάθευδε και ην αυτώ ως θυγάτηρ
4And a traveller came to the rich man, and he spared to take of his flocks and of his herds, to dress for the traveller that came to him; and he took the poor man's lamb, and dressed it for the man that came to him.	και ήλθε οδοιπόρος προς τον άνδρα τον πλούσιον και εφείσατο του λαβείν εκ του ποιμνίου αυτού και εκ του βουκολίου αυτού του ποιήσαι τω ξένω ελθοντί προς αυτόν και έλαβε την αμνάδα του ανδρός του πένητος και εποίησεν αυτήν τω ανδρί τω ελθόντι προς αυτόν
5And David was greatly moved with anger against the man; and David said to Nathan, As the Lord lives, the man that did this thing shall surely die.	και εθυμώθη οργή Δαυίδ σφόδρα επί τον άνδρα και είπεν προς Ναθάν ζη κύριος ότι υιός θανάτου ο ανήρ ο ποιήσας τούτο
6And he shall restore the lamb seven-fold, because he has not spared.	και την αμνάδα αποτίσεται τετραπλάσιον ανθ΄ εποίησε το ρήμα τούτο και υπερ ου ουκ εφείσατο
7And Nathan said to David, Thou art the man that has done this. Thus says the Lord God of Israel, I anointed thee to be king over Israel, and I rescued thee out the hand of Saul;	και είπε Ναθάν προς Δαυίδ συ ει ο ανήρ ο ποιήσας τούτο τάδε λέγει κύριος ο θεός Ισραήλ εγώ έχρισά σε εις βασιλέα επί τον Ισραήλ και εγώ ερρυσάμην σε εκ χειρός Σαούλ
8and I gave thee the house of thy lord, and the wives of thy lord into thy bosom, and I gave to thee the house of Israel and Juda; and if that had been little, I would have given thee yet more.	και έδωκά σοι τον οίκον του κυρίου σου και τας γυναίκας του κυρίου σου εν τω κόλπω σου και έδωκά σοι τον οίκον Ισραήλ και Ιούδα και ει ολίγα σοι εστί προσθήσω σοι καθώς ταύτα
9Why hast thou set at nought the word of the Lord, to do that which is evil in his eyes? thou hast slain Urias the Chettite with the sword, and thou hast taken his wife to be thy wife, and thou hast slain him with the sword of the children of Ammon.	τι ότι εφαύλισας τον λόγον κυρίου του ποιήσαι το πονηρόν εν οφθαλμοις αυτού τον Ουρίαν τον Χετταίον επάταξας εν ρομφαία και την γυναίκα αυτού έλαβες σεαυτώ εις γυναίκα και αυτόν απέκτεινας εν ρομφαία υιών Αμμών
10Now therefore the sword shall not depart from thy house for ever, because thou has set me at nought, and thou hast taken the wife of Urias the Chettite, to be thy wife.	και νυν ουκ αποστήσεται ρομφαία εκ του οίκου σου έως τον αιώνα ένεκε τούτον ότι εξουδένωσάς με και έλαβες την γυναίκα του Ουρίου του Χετταίου του είναί σοι εις γυναίκα
11Thus says the Lord, Behold, I will raise up against thee evil out of thy house, and I will take thy wives before thine eyes, and will give them to thy neighbour, and he shall lie with thy wives in the sight of this sun.	τάδε λέγει κύριος ιδού εγώ εξεγείρω επί σε κακά εκ του οίκου σου και λήψομαι τας γυναίκάς σου κατ΄ οφθαλμούς σου και δώσω τω πλησίον σου και κοιμηθήσεται μετά των γυναικών σου εναντίον του ηλίου τούτου
12For thou didst it secretly, but I will do this thing in the sight of all Israel, and before the sun.	ότι συ εποίησας κρυβή καγώ ποιήσω το ρήμα τούτο εναντίον παντός Ισραήλ και απέναντι του ηλίου τούτου
13And David said to Nathan, I have sinned against the Lord. And Nathan said to David, And the Lord has put away thy sin; thou shalt not die.	και είπε Δαυίδ τω Ναθάν ημάρτηκα τω κυρίω και είπε Ναθάν προς Δαυίδ και κύριος παρεβίβασε το αμάρτημά σου και συ μη αποθάνης
14Only because thou hast given great occasion of provocation to the enemies of the Lord by this thing, thy son also that is born to thee shall surely die.	πλην ότι παροργίζων παρώργισας τους εχθρούς κυρίου εν τω ρήματι τούτω και γε ο υιός σου ο τεχθείς σοι θανάτω αποθανείται
15And Nathan departed to his house. And the Lord smote the child, which the wife of Urias the Chettite bore to David, and it was ill.	και απήλθε Ναθάν εις τον οίκον αυτού και έθραυσε κύριος το παιδίον ο έτεκεν η γυνή Ουρίου τω Δαυίδ και ηρρώστησε
16And David enquired of God concerning the child, and David fasted, and went in and lay all night upon the ground.	και εζήτησε Δαυίδ τον θεόν υπέρ του παιδαρίου και ενήστευσε Δαυίδ νηστείαν και εισήλθε και ηυλίσθη επί την γην
17And the elders of his house arose and went to him to raise him up from the ground, but he would not rise, nor did he eat bread with them.	και ανέστησαν οι πρεσβύτεροι του οίκου αυτού προς αυτόν του εγείραι αυτόν από της γης και ουκ ηθέλησε και ου συνέφαγεν αυτοίς άρτον
18And it came to pass on the seventh day that the child died: and the servants of David were afraid to tell him that the child was dead; for they said, Behold, while the child was yet alive we spoke to him, and he hearkened not to our voice; and thou should we tell him that the child is dead?—so would he do himself harm.	και εγένετο εν τη ημέρα τη εβδόμη και απέθανε το παιδάριον και εφοβήθησαν οι δούλοι Δαυίδ αναγγείλαι αυτώ ότι τέθνηκε το παιδάριον ότι είπαν ιδού εν τω το παιδάριον έτι ζην ελαλήσαμεν προς αυτόν και ουκ εισήκουσε της φωνής ημών και πως είπωμεν προς αυτόν ότι τέθνηκε το παιδάριον και ποιήσει κακά
19And David understood that his servants were whispering, and David perceived that the child was dead: and David said to his servants, Is the child dead? and they said, He is dead.	και συνήκε Δαυίδ ότι οι παίδες αυτού ψιθυρίζουσι και ενόησε Δαυίδ ότι τέθνηκε το παιδάριον και είπε Δαυίδ προς τους παίδας αυτού ει τέθνηκε το παιδάριον και είπαν τέθνηκε
20Then David rose up from the earth, and washed, and anointed himself, and changed his raiment, and went into the house of God, and worshipped him; and went into his own house, and called for bread to eat, and they set bread before him and he ate.	και ανέστη Δαυίδ εκ της γης και ελούσατο και ηλείψατο και ήλλαξε τα ιμάτια αυτού και εισήλθεν εις τον οίκον του θεού και προσεκύνησεν αυτώ και εισήλθεν εις τον οίκον αυτού και ήτησεν άρτον φαγείν και παρέθηκαν αυτώ άρτον και έφαγε
21And his servants said to him, What is this thing that thou hast done concerning the child? while it was yet living thou didst fast, and weep, and watch: and when the child was dead thou didst rise up, and didst eat bread, and drink.	και είπον οι παίδες αυτού προς αυτόν τι το ρήμα τούτο ο εποίησας ένεκα του παιδαρίου έτι ζώντος ενήστευες και έκλαιες και ηγρύπνεις και ηνίκα απέθανε το παιδάριον ανέστης και έφαγες άρτον και πέπωκας
22And David said, While the child yet lived, I fasted and wept; for I said, Who knows if the Lord will pity me, and the child live?	και είπεν Δαυίδ εν τω το παιδάριον έτι ζην ενηστεύσα και έκλαυσα ότι είπα τις οίδεν ει ελεήσει με κύριος και ζήσεται το παιδάριον
23But now it is dead, why should I fast thus? shall I be able to bring him back again? I shall go to him, but he shall not return to me.	και νυν τέθνηκεν ινατί τούτο εγώ νηστεύω μη δυνήσομαι του επιστρέψαι αυτόν έτι εγώ πορεύσομαι προς αυτόν και αυτός ουκ αναστρέψει προς με
24And David comforted Bersabee his wife, and he went in to her, and lay with her; and she conceived and bore a son, and he called his named Solomon, and the Lord loved him.	και παρεκάλεσε Δαυίδ την γυναίκα αυτού Βηρσαβεαί και εισήλθε προς αυτήν και εκοιμήθη μετ΄ αυτής και συνέλαβε και έτεκεν υιόν και εκάλεσε το όνομα αυτού Σολομών και κύριος ηγάπησεν αυτόν
25And he sent by the hand of Nathan the prophet, and called his name Jeddedi, for the Lord's sake.	και απέστειλεν εν χειρί Ναθάν του προφήτου και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιεδδιδία εν λόγω κυρίου
26And Joab fought against Rabbath of the children of Ammon, and took the royal city.	και επολέμησεν Ιωάβ εν Ραββάθ υιών Αμμών και κατέλαβε την πόλιν της βασιλείας
27And Joab sent messengers to David, and said, I have fought against Rabbath, and taken the city of waters.	και απέστειλεν Ιωάβ αγγέλους προς Δαυίδ και είπεν επολέμησα εν Ραββάθ και κατελαβόμην την πόλιν των υδάτων
28And now gather the rest of the people, and encamp against the city, an take it beforehand; lest I take the city first, and my name be called upon it.	και νυν συνάγαγε το κατάλοιπον του λαού και παρέμβαλε επί την πόλιν και προκαταλαβού αυτήν ίνα μη προκαταλάβωμαι εγώ την πόλιν και κληθή το όνομά επ΄ αυτήν
29And David gathered all the people, and went to Rabbath, and fought against it, and took it.	και συνήγαγε Δαυίδ πάντα τον λαόν και επορεύθη εις Ραββάθ και επολέμησεν εν αυτή και κατελάβετο αυτήν
30And he took the crown of Molchom their king from off his head, and the weight of it was a talent of gold, with precious stones, and it was upon the head of David; and he carried forth very much spoil of the city.	και έλαβε τον στέφανον του βασιλέως αυτών από της κεφαλής αυτού και ο σταθμός αυτού τάλαντον χρυσίου και λίθου τιμίου και ην επί της κεφαλής Δαυίδ και σκύλα της πόλεως εξήνεγκε πολλά σφόδρα
31And he brought forth the people that were in it, and put them under the saw, and under iron harrows, and axes of iron, and made them pass through the brick-kiln: and thus he did to all the cities of the children of Ammon. And David and all the people returned to Jerusalem.	και τον λαόν τον εν αυτή εξήγαγε και έθηκε εν τω πρίονι και εν τοις τριβόλοις τοις σιδηροίς και σκεπάρνοις σιδηροίς και διήγαγεν αυτούς διά του πλινθίου και ούτως εποίησε πάσαις ταις πόλεσιν υιών Αμμών και ανέστρεψε Δαυίδ και πας ο λαός εις Ιερουσαλήμ

Chapter 13

1And it happened after this that Abessalom the son of David had a very beautiful sister, and her name was Themar; and Amnon the son of David loved her.	και εγένετο μετά ταύτα και ην τω Αβεσαλώμ υιώ Δαυίδ αδελφή καλή τω είδει σφόδρα και όνομα αυτή Θαμάρ και ηγάπησεν αυτήν Αμνών υιός Δαυίδ
2And Amnon was distressed even to sickness, because of Themar his sister; for she was a virgin, and it seemed very difficult for Amnon to do anything to her.	και εθλίβετο Αμνών ώστε αρρωστείν διά Θαμάρ την αδελφήν αυτού ότι παρθένος ην αύτη και υπέρογκον εν οφθαλμοίς Αμνών του ποιήσαί τι αυτή
3And Amnon had a friend, and his name was Jonadab, the son of Samaa the brother of David: and Jonadab was a very cunning man.	και ην τω Αμνών εταίρος και όνομα αυτώ Ιωναδάβ υιός Σαμαά του αδελφού Δαυίδ και Ιωναδάβ ην φρόνιμος σφόδρα
4And he said to him, What ails thee that thou art thus weak? O son of the king, morning by morning? wilt thou not tell me? and Ammon said, I love Themar the sister of my brother Abessalom.	και είπεν αυτώ τι σοι ότι ούτως ασθενής τοπρωϊ πρωϊ υιέ του βασιλέως ουκ απαγγέλεις μοι και είπεν αυτώ Αμνών Θαμάρ την αδελφήν του αδελφού μου Αβεσσαλώμ εγώ αγαπώ
5And Jonadab said to him, Lie upon thy bed, and make thyself sick, and thy father shall come in to see thee; and thou shalt say to him, Let, I pray thee, Themar my sister come, and feed me with morsels, and let her prepare food before my eyes, that I may see and eat at her hands.	και είπεν αυτώ Ιωναδάβ κοιμήθητι επί την κοίτην σου και μαλακίσθητι και εισελεύσεται ο πατήρ σου του ιδείν σε και ερείς προς αυτόν ελθέτω δη Θαμάρ η αδελφή μου και ψωμισάτω με και ποιησάτω κατ΄ οφθαλμούς μου βρώμα όπως ίδω και φάγω εκ της χειρός αυτής
6So Ammon lay down, and made himself sick; and the king came in to see him: and Amnon said to the king, Let, I pray thee, my sister Themar come to me, and make a couple of cakes in my sight, and I will eat them at her hand.	και εκοιμήθη Αμνών και ηρρώστησε και εισήλθεν ο βασιλεύς ιδείν αυτόν και είπεν Αμνών προς τον βασιλέα ελθέτω δη Θαμάρ η αδελφή μου προς με και κολλυρισάτω εν οφθαλμοίς μου δύο κολλυρίδας και φάγομαι εκ της χειρός αυτής
7And David sent to Themar to the house, saying, Go now to thy brother's house, and dress him food.	και απέστειλε Δαυίδ προς Θαμάρ εις τον οίκον λέγων πορεύθητι δη εις τον οίκον Αμνών του αδελφού σου και ποίησον αυτώ βρώμα
8And Themar went to the house of her brother Amnon, and he was lying down: and she took the dough and kneaded it, and made cakes in his sight, and baked the cakes.	και επορεύθη Θαμάρ εις τον οίκον Αμνών αδελφού αυτής και αυτός κοιμώμενος και έλαβε το σταις και εφύρασε και εκολλύρισε κατ΄ οφθαλμούς αυτού και ήψησε τας κολλυρίδας
9And she took the frying pan and poured them out before him, but he would not eat. And Amnon said, Send out every man from about me. And they removed every man from about him.	και έλαβε το τήγανον και κατεκένωσεν ενώπιον αυτού και ουκ ηθέλησε φαγείν και είπεν Αμνών εξαγάγετε πάντα άνδρα από επάνωθέν μου και εξήγαγον πάντα άνδρα επάνωθεν αυτού
10And Amnon said to Themar, Bring in the food into the closet, and I will eat of thy hand. And Themar took the cakes which she had made, and brought them to her brother Amnon into the chamber.	και είπεν Αμνών προς Θαμάρ εισένεγκέ μοι το βρώμα εις το κοιτώνα και φαγόμαι εκ της χειρός σου και έλαβε Θαμάρ τας κολλυρίδας ας εποίησε και εισήνεγκε τω Αμνών αδελφώ αυτής εις τον κοιτώνα
11And she brought them to him to eat, and he caught hold of her, and said to her, Come, lie with me, my sister.	και προσήγαγεν αυτώ του φαγείν και επελάβετο αυτής και είπεν αυτή δεύρο κοιμήθητι μετ΄ εμού αδελφή μου
12And she said to him, Nay, my brother, do not humble me, for it ought not to be so done in Israel; do not this folly.	και είπεν αυτώ μη αδελφέ μη ταπεινώσης με διότι ου ποιηθήσεται ούτως εν Ισραήλ μη ποιήσης την αφροσύνην ταύτην
13And I, whither shall I remove my reproach? and thou shalt be as one of the fools in Israel. And now, speak, I pray thee, to the king, for surely he will not keep me from thee.	και εγώ που αποίσω το όνειδός μου και συ έση ως εις των αφρόνων εν Ισραήλ και νυν λάλησον δη προς τον βασιλέα ότι ου κωλύση με από σου
14But Amnon would not hearken to her voice; and he prevailed against her, and humbled her, and lay with her.	και ουκ ηθελησεν Αμνών του υπακούσαι της φωνής αυτής και εκραταίωσεν υπέρ αυτήν και εταπείνωσεν αυτήν και εκοιμήθη μετ΄ αυτής
15Then Amnon hated her with very great hatred; for the hatred with which he hated her was greater than the love with which he had loved her, for the last wickedness was greater than the first: and Amnon said to her, Rise, and be gone.	και εμίσησεν αυτήν Αμνών μίσος μέγα σφόδρα ότι μέγα το μίσος ο εμίσησεν αυτήν υπέρ την αγάπην ην ηγάπησεν αυτήν και είπεν αυτή Αμνών ανάστηθι και πορεύου
16And Themar spoke to him concerning this great mischief, greater, said she, than the other that thou didst me, to send me away: but Amnon would not hearken to her voice.	και είπεν αυτώ Θαμάρ ότι μεγάλη η κακία η εσχάτη υπέρ την πρώτην ην πεποίηκας μετ΄ εμού του εξαποστείλαί με και ουκ ηθέλησεν Αμνών ακούσαι της φωνής αυτής
17And he called his servant who had charge of the house, and said to him, Put now this woman out from me, and shut the door after her.	και εκάλεσε το παιδάριον αυτού τον προεστηκότα του οίκου αυτού και είπεν αυτώ εξαπόστειλον δη ταύτην απ΄ εμού έξω και απόκλεισον την θύραν οπίσω αυτής
18And she had on her a variegated robe, for so were the king's daughters that were virgins attired in their apparel: and his servant led her forth, and shut the door after her.	και επ΄ αυτής ην χιτών καρπωτός ότι ούτως ενεδιδύσκοντο αι θυγατέρες του βασιλέως αι παρθένοι τους επενδύτας αυτών και εξήγαγεν αυτήν ο λειτουργός αυτού έξω και απέκλεισε την θύραν οπίσω αυτής
19And Themar took ashes, and put them on her head; and she rent the variegated garment that was upon her: and she laid her hands on her head, and went crying continually.	και έλαβε Θαμάρ σποδόν και επέθηκεν επί την κεφαλήν αυτής και τον χιτώνα τον καρπωτόν τον επ΄ αυτής διέρρηξε και επέθηκε τας χείρας αυτής επί την κεφαλην αυτής και επορεύθη πορευομένη και κράζουσα
20And Abessalom her brother said to her, Has thy brother Amnon been with thee? now then, my sister, be silent, for he is thy brother: be not careful to mention this matter. So Themar dwelt as a widow in the house of her brother Abessalom.	και είπε αυτή Αβεσαλώμ ο αδελφός αυτής μη Αμνών ο αδελφός σου γέγονεν μετά σου και νυν αδελφή μου κώφευσον ότι αδελφός σου αυτος μη θης την καρδίαν σου λαλήσαί τι και εκάθισε Θαμάρ εκψυχούσα εν τω οίκω Αβεσαλώμ του αδελφού αυτής
21And king David heard of all these things, and was very angry; but he did not grieve the spirit of his son Amnon, because be loved him, for he was his first-born.	και ο βασιλεύς Δαυίδ ήκουσεν πάντας τους λόγους τούτους και εθυμώθη σφόδρα
22And Abessalom spoke not to Amnon, good or bad, because Abessalom hated Amnon, on account of his humbling his sister Themar.	και ουκ ελάλησεν Αβεσαλώμ μετά Αμνών από κακού έως αγαθού ότι εμίσει Αβεσαλώμ τον Αμνών ανθ΄ ων εταπείνωσε Θαμάρ την αδελφήν αυτού
23And it came to pass at the end of two whole years, that they were shearing sheep for Abessalom in Belasor near Ephraim: and Abessalom invited all the king's sons.	και εγένετο μετά διετηρίδα ημερών και ήσαν κείροντες τω Αβεσαλώμ εν Βααλασώρ τη παρά Εφραϊμ και εκάλεσεν Αβεσαλώμ πάντας τους υιούς του βασιλέως
24And Abessalom came to the king, and said, Behold, thy servant has a sheep-shearing; let now the king and his servants go with thy servant.	και ήλθεν Αβεσαλώμ προς τον βασιλέα και είπεν ιδού δη κείρουσι τω δούλω σου πορευθήτω δη ο βασιλεύς και οι παίδες αυτού μετά του δούλου σου
25And the king said to Abessalom, Nay, my son, let us not all go, and let us not be burdensome to thee. And he pressed him; but he would not go, but blessed him.	και είπεν ο βασιλεύς προς Αβεσαλώμ μη δη υιέ μου ου πορευθώμεν πάντες ημείς και ου καταβαρυνθώμεν επί σε και κατεβιάζετο αυτόν και ουκ ηθέλησε του πορευθήναι και ευλόγησεν αυτόν
26And Abessalom said to him, And if not, let I pray thee, my brother Amnon go with us. And the king said to him, Why should he go with thee?	και είπεν Αβεσαλώμ και ει πορευθήτω δη μεθ΄ ημών Αμνών ο αδελφός μου και είπεν αυτώ ο βασιλεύς ινατί πορευθή μετά σου
27And Abessalom pressed him, and he sent with him Amnon and all the king's sons; and Abessalom made a banquet like the banquet of the king.	και κατεβιάσατο αυτόν Αβεσαλώμ και απέστειλε μετ΄ αυτού τον Αμνών και πάντας τους υιούς του βασιλέως
28And Abessalom charged his servants, saying, Mark when the heart of Amnon shall be merry with wine, and I shall say to you, Smite Amnon, and slay him: fear not; for is it not I that command you? Be courageous, and be valiant.	και ενετείλατο Αβεσαλώμ τοις παιδαρίοις αυτού λέγων ίδετε ως αν αγαθυνθή η καρδία Αμνών εν τω οίνω και είπω προς υμάς πατάξατε τον Αμνών και θανατώσατε αυτόν μη φοβηθήτε ότι ουχί εγώ ο εντελλόμενος υμίν ανδρίζεσθε και γίνεσθε εις υιούς δυνάμεως
29And the servants of Abessalom did to Amnon as Abessalom commanded them: and all the sons of the king rose up, and they mounted every man his mule, and fled.	και εποίησαν τα παιδάρια Αβεσαλώμ τω Αμνών καθά ενετείλατο αυτοίς και ανέστησαν πάντες οι υιοί του βασιλέως και επέβησαν έκαστος επί την ημίονον αυτού και έφυγαν
30And it came to pass, when they were in the way, that a report came to David, saying, Abessalom has slain all the king's sons, and there is not one of them left.	και εγένετο αυτών όντων εν τη οδώ και η ακοή ήλθε προς Δαυίδ λεγόντων επάταξεν Αβεσαλώμ πάντας τους υιούς του βασιλέως και ου κατελείφθη εξ αυτών ουδέ εις
31Then the king arose, and rent his garments, and lay upon the ground: and all his servants that were standing round him rent their garments.	και ανέστη ο βασιλεύς και διέρρηξε τα ιμάτια αυτού και εκοιμήθη επί της γης και πάντες οι παίδες αυτού οι περιεστώτες αυτώ διέρρηξαν τα ιμάτια αυτών
32And Jonadab the son of Samaa brother of David, answered and said, Let not my Lord the king say that he has slain all the young men the sons of the king, for Amnon only of them all is dead; for he was appointed to death by the mouth of Abessalom from the day that he humbled his sister Themar.	και απεκρίθη Ιωναδάβ υιός Σαμαά αδελφού Δαυίδ και είπε μη ειπάτω ο κύριός μου ο βασιλεύς ότι πάντα τα παιδάρια τους υιούς του βασιλέως εθανάτωσεν αλλ΄ Αμνών μονώτατος απέθανεν ότι επί στόματος Αβεσαλώμ ην κείμενος από της ημέρας ης εταπείνωσε Θαμάρ την αδελφήν αυτού
33And now let not my lord the king take the matter to heart, saying, All the king's sons are dead: for Amnon only of them is dead.	και νυν μη θέσθω ο κύριός μου ο βασιλεύς επί την καρδίαν αυτού ρήμα λέγων ότι πάντες οι υιοί του βασιλέως απέθανον ότι αλλ΄ Αμνών μονώτατος απέθανε
34And Abessalom escaped: and the young man the watchman, lifted up his eyes, and looked; and, behold, much people went in the way behind him from the side of the mountain in the descent: and the watchman came and told the king, and said, I have seen men by the way of Oronen, by the side of the mountain.	και απέδρα Αβεσαλώμ και ήρε το παιδάριον ο σκοπός τους οφθαλμούς αυτού και είδε και ιδού λαός πολύς πορευόμενος εν τη οδώ όπισθεν αυτού εκ πλευράς του όρους
35And Jonadab said to the king, Behold, the king's sons are present: according to the word of thy servant, so has it happened.	και είπεν Ιωναδάβ προς τον βασιλέα ιδού οι υιοί του βασιλέως πάρεισι κατά τον λόγον του δούλου σου ούτως γέγονεν
36And it came to pass when he had finished speaking, that, behold, the king's sons came, and lifted up their voices and wept: and the king also and all his servants wept with a very great weeping.	και εγένετο ηνίκα συνετέλεσε λαλών και ιδού οι υιοί του βασιλέως ήλθον και επήραν την φωνήν αυτών και έκλαυσαν και γε ο βασιλεύς και πάντες οι παίδες αυτού έκλαυσαν κλαυθμόν μέγαν σφόδρα
37But Abessalom fled, and went to Tholmi son of Emiud the king of Gedsur to the land of Chamaachad: and king David mourned for his son continually.	και Αβεσαλώμ απέδρα και επορεύθη προς Θολμί υιόν Αμιούδ βασιλέα Γεσήρ και επένθησεν ο βασιλεύς επί τον υιόν αυτού πάσας τας ημέρας
38So Abessalom fled, and departed to Gedsur, and was there three years.	και Αβεσαλώμ έφυγε και απήλθεν εις Γεσήρ και ην εκεί έτη τρία
39And king David ceased to go out after Abessalom, for he was comforted concerning Amnon, touching his death.	και εκόπασε το πνεύμα του βασιλέως Δαυίδ του εξελθείν επί Αβεσαλώμ ότι παρεκλήθη υπέρ Αμνών ότι απέθανε

Chapter 14

1And Joab the son of Saruia knew that the heart of the king was toward Abessalom.	και έγνω Ιωάβ υιός Σαρουϊα ότι η καρδία του βασιλέως επί Αβεσαλώμ
2And Joab sent to Thecoe, and took thence a cunning woman, and said to her, Mourn, I pray thee, and put on mourning apparel, and anoint thee not with oil, and thou shalt be as a woman mourning for one that is dead thus for many days.	και απέστειλεν Ιωάβ εις Θεκουέ και έλαβεν εκείθεν γυναίκα σοφήν και είπε προς αυτήν πένθησον δη και ένδυσαι ιμάτια πενθικά και μη αλείψη έλαιον και έση ως γυνή ημέρας πολλάς πενθούσα επί τεθνηκότι
3And thou shalt go to the king, and speak to him according to this word. And Joab put the words in her mouth.	και ήξεις προς τον βασιλέα και λαλήσεις προς αυτόν κατά το ρήμα τούτο και έθετο Ιωάβ τους λόγους επι τω στόματι αυτής
4So the woman of Thecoe went in to the king and fell upon her face to the earth, and did him obeisance, and said, Help, O king, help.	και εισήλθεν η γυνή η Θεκουϊτις προς τον βασιλέα και έπεσεν επί πρόσωπον αυτής εις την γην και προσεκύνησεν αυτώ και είπε σώσον βασιλεύ σώσον
5And the king said to her, What is the matter with thee? And she said, I am indeed a widow woman, and my husband is dead.	και είπε προς αυτήν ο βασιλεύς τι σοι εστί η δε είπε και μάλα γυνή χήρα εγώ ειμι και απέθανεν ο ανήρ μου
6And moreover thy handmaid had two sons, and they fought together in the field, and there was no one to part them; and the one smote the other his brother, and slew him.	και γε τη δούλη σου δύο υιοί και εμαχέσαντο αμφότεροι εν τω αγρώ και ουκ ην ο εξαιρούμενος αναμέσον αυτών και έπαισεν ο εις τον ένα αδελφόν αυτού και εθανάτωσε αυτόν
7And behold the whole family rose up against thine handmaid, and they said, Give up the one that smote his brother, and we will put him to death for the life of his brother, whom he slew, and we will take away even your heir: so they will quench my coal that is left, so as not to leave my husband remnant or name on the face of the earth.	και ιδού επανέστη όλη η πατριά προς την δούλην σου και είπαν δος τον παίσαντα τον αδελφόν αυτού και θανατώσομεν αυτόν αντί της ψυχής του αδελφού αυτού ον απέκτεινε και εξαρούμεν τον κληρονόμον και σβεσθήσεται τον άνθρακά μου τον καταλειφθέντα ώστε μη θέσθαι τω ανδρί μου κατάλειμμα και όνομα επί προσώπου της γης
8And the king said to the woman, Go in peace to thy house, and I will give commandment concerning thee.	και είπεν ο βασιλεύς προς την γυναίκα πορεύου εις τον οίκόν σου υγιαίνουσα καγώ εντελούμαι περί σου
9And the woman of Thecoe said to the king, On me, my lord, O king, and on my father's house be the iniquity, and the king and his throne be guiltless.	και είπεν η γυνή η Θεκουϊτις προς τον βασιλέα κύριέ μου βασιλεύ επ΄ εμέ η αδικία και επί τον οίκον του πατρός μου και ο βασιλεύς και ο θρόνος αυτού αθώος
10And the king said, Who was it that spoke to thee? thou shalt even bring him to me, and one shall not touch him any more.	και είπεν ο βασιλεύς ο λαλούντα προς σε ρήμα άγαγε αυτόν προς εμέ και ου προσθήσει έτι άψασθαί σου
11And she said, Let now the king remember concerning his Lord God in that the avenger of blood is multiplied to destroy, and let them not take away my son. And he said, As the lord lives, not a hair of thy son shall fall to the ground.	και είπεν η γυνή μνησθήτω δη ο βασιλεύς του κυρίου θεού σου πληθυνθήναι αγχιστέα του αίματος του διαφθείραι και ου εξάρωσι τον υιόν μου και είπε ζη κύριος ου πεσείται από της τριχός του υιού σου επί την γην
12And the woman said, Let now thy servant speak a word to my lord the king. And he said, Say on.	και είπεν η γυνή λαλησάτω δη η δούλη σου προς τον κύριόν μου τον βασιλέα ρήμα και είπε λάλησον
13And the woman said, Why hast thou devised this thing against the people of God? or is this word out of the king's mouth as a transgression, so that the king should not bring back his banished?	και είπεν η γυνή ινατί ελογίσω ούτως επί λαόν θεού και εκ του λαλείν τον βασιλέα τον λόγον τούτο ως πλημμέλεια του μη επιστρέψαι τον βασιλέα τον εξωσμένον απ΄ αυτού
14For we shall surely die, and be as water poured upon the earth, which shall not be gathered up, and God shall take the life, even as he devises to thrust forth from him his outcast.	ότι θανάτω αποθανούμεθα και ώσπερ το ύδωρ το εκχεόμενον επί την γην ου συναχθήσεται και ου λήψεται ο θεός ψυχήν και ελογίσατο λογισμόν του μη απώσασθαι απ΄ αυτού απωσμένον
15And now whereas I came to speak this word to my lord the king, the reason is that the people will see me, and thy handmaid will say, Let one now speak to my lord the king, if peradventure the king will perform the request of his handmaid;	και νυν υπέρ ων ήκω λαλήσαι προς τον βασιλέα τον κύριόν μου το λόγον τούτον ότι όψεταί με ο λαός και ερεί η δούλη σου λαλησάτω δη η δούλη σου προς τον κύριόν μου τον βασιλέα είπως ποιήση ο βασιλεύς το ρήμα της παιδίσκης αυτού
16for the king will hear. Let him rescue his handmaid out of the hand of the man that seeks to cast out me and my son from the inheritance of God.	ότι ακούσει ο βασιλεύς ρυσάσθω την δούλην αυτού εκ χειρός του ανδρός του ζητούντος εξάραί με και τον υιόν μου από κληρονομίας θεού
17And the woman said, If now the word of my lord the king be gracious, —well: for as an angel of God, so is my lord the king, to hear good and evil: and the Lord thy God shall be with thee.	και ερεί η δούλη σου γενηθήτω δη ο λόγος του κυρίου μου του βασιλέως εις θυσίαν ότι καθώς άγγελος θεού ούτως ο κύριός μου ο βασιλεύς του ακούειν το καλόν και το πονηρόν και κύριος ο θεός σου έσται μετά σου
18And the king answered, and said to the woman, Hide not from me, I pray thee, the matter which I ask thee. And the woman said, Let my lord the king by all means speak.	και απεκρίθη ο βασιλεύς και είπε τη γυναικί μη δη κρύψης απ΄ εμού το ρήμα ο αν εγώ επερωτήσω σε και είπεν η γυνή λαλησάτω δη ο κύριός μου ο βασιλεύς
19And the king said, Is not the hand of Joab in all this matter with thee? and the woman said to the king, As thy soul lives, my lord, O king, there is no turning to the right hand or to the left from all that my lord the king has spoken; for thy servant Joab himself charged me, and he put all these words in the mouth of thine handmaid.	και είπεν ο βασιλεύς μη η χειρ Ιωάβ εν παντί τούτω μετά σου και απεκρίθη και είπεν η γυνή τω βασιλεί ζη η ψυχή σου κύριέ μου βασιλεύ ει έστιν εις τα δεξιά η εις τα αριστερά εκ πάντων ων ελάλησεν ο κύριός μου ο βασιλεύς ότι ο δούλός σου Ιωάβ αυτός ενετείλατό μοι και αυτός έθετο εν τω στόματι της δούλης σου πάντας τους λόγους τούτους
20In order that this form of speech might come about it was that thy servant Joab has framed this matter: and my lord is wise as is the wisdom of an angel of God, to know all things that are in the earth.	ένεκεν του περιελθείν το πρόσωπον του ρήματος τούτου εποίησεν ο δούλός σου Ιωάβ τον λόγον τούτον και ο κύριός μου ο βασιλεύς σοφός καθώς σοφία αγγέλου του θεού του γνώναι πάντα τα εν τη γη
21And the king said to Joab, Behold now, I have done to thee according to this thy word: go, bring back the young man Abessalom.	και είπεν ο βασιλεύς προς Ιωάβ ιδού δη πεποίηκά σοι κατά τον λόγον σου τούτον πορεύου επίστρεψον το παιδάριον τον Αβεσαλώμ
22And Joab fell on his face to the ground, and did obeisance, and blessed the king: and Joab said, To-day thy servant knows that I have found grace in thy sight, my lord, O king, for my lord the king has performed the request of his servant.	και έπεσεν Ιωάβ επί πρόσωπον αυτού επί την γην και προσεκύνησε και ευλόγησε τον βασιλέα και είπεν Ιωάβ σήμερον έγνω ο δούλός σου ότι εύρον χάριν εν οφθαλμοίς σου κύριέ μου βασιλεύ ότι εποίησεν ο κύριός μου ο βασιλεύς τον λόγον του δούλου αυτού
23And Joab arose, and went to Gedsur, and brought Abessalom to Jerusalem.	και ανέστη Ιωάβ και επορεύθη εις Γεσούρ και ήγαγε τον Αβεσαλώμ εις Ιερουσαλήμ
24And the king said, Let him return to his house, and not see my face. And Abessalom returned to his house, and saw not the king's face.	και είπεν ο βασιλεύς αποστραφήτω εις τον οίκον αυτού και το πρόσωπόν μου μη βλεπέτω και απέστρεψεν Αβεσαλώμ εις τον οίκον αυτού και το πρόσωπον του βασιλέως ουκ είδε
25And there was not a man in Israel so very comely as Abessalom: from the sole of his foot even to the crown of his head there was no blemish in him.	και ως Αβεσαλώμ ουκ ην ανήρ εν παντί Ισραήλ αινετός σφόδρα από ίχνους ποδός αυτού και έως κορυφής αυτού ουκ ην εν αυτώ μώμος
26And when he polled his head, (and it was at the beginning of every year that he polled it, because it grew, heavy upon him,) even when he polled it, he weighed the hair of his head, two hundred shekels according to the royal shekel.	και εν τω κείρεσθαι αυτόν την κεφαλήν αυτού και εγένετο από τέλους ημερών εις ημέρας οτ΄ εκείρετο ότι κατεβαρύνετο επ΄ αυτόν και κειρόμενος ίστα την τρίχα της κεφαλής αυτού διακοσίους σίκλους εν τω σταθμώ τω βασιλικώ
27And there were born to Abessalom three sons and one daughter, and her name was Themar: she was a very beautiful woman, and she becomes the wife of Roboam son of Solomon, and she bears to him Abia.	και ετέχθησαν τω Αβεσαλώμ τρεις υιοί και θυγάτηρ μία και όνομα αυτής Θαμάρ αύτη ην γυνή καλή σφόδρα
28And Abessalom remained in Jerusalem two full years, and he saw not the king's face.	και εκάθισεν Αβεσαλώμ εν Ιερουσαλήμ δύο έτη ημερών και το πρόσωπον του βασιλέως ουκ είδε
29And Abessalom sent to Joab to bring him in to the king, and he would not come to him: and he sent to him the second time, and he would not come.	και απέστειλεν Αβεσαλώμ προς Ιωάβ του αποστείλαι αυτόν προς τον βασιλέα και ουκ ηθέλησεν ελθείν προς αυτόν και απέστειλεν έτι εκ δευτέρου προς αυτόν και ουκ ηθέλησε παραγενέσθαι
30And Abessalom said to his servants, Behold, Joab's portion in the field is next to mine, and he has in it barley; go and set it on fire. And the servants of Abessalom set the field on fire: and the servants of Joab come to him with their clothes rent, and they said to him, The servants of Abessalom have set the field on fire.	και είπεν Αβεσαλώμ προς τους δούλους αυτού ίδετε η μερίς εν αγρώ του Ιωάβ εχόμενά μου και αυτώ εκεί κριθαί πορεύεσθε και εμπρήσατε αυτήν εν πυρί και ενέπρησαν οι δούλοι Αβεσαλώμ εν πυρί την μερίδα Ιωαβ
31And Joab arose, and came to Abessalom into the house, and said to him, Why have thy servants set my field on fire?	και ανέστη Ιωάβ και ήλθε προς Αβεσαλώμ εις τον οίκον και είπε προς αυτόν ινατί ενεπύρισαν οι δούλοί σου τον αγρόν μου εν πυρί
32And Abessalom said to Joab, Behold, I sent to thee, saying, Come hither, and I will send thee to the king, saying, Why did I come out of Gedsur? it would have been better for me to have remained there: and now, behold, I have not seen the face of the king; but if there is iniquity in me, then put me to death.	και είπεν Αβεσαλώμ προς Ιωάβ ιδού απέστειλα προς σε λέγων ήκε ώδε και αποστελώ σε προς τον βασιλέα λέγων ινατί ήλθον εκ Γεσούρ αγαθόν μοι ην του είναι εκεί και νυν όψομαι δη πρόσωπον του βασιλέως και ει έστιν εν εμοί αδικία και θανατωθήσομαι
33And Joab went in to the king, and brought him word: and he called Abessalom, and he went in to the king, and did him obeisance, and fell upon his face to the ground, even in the presence of the king; and the king kissed Abessalom.	και επορεύθη Ιωάβ προς τον βασιλέα και απήγγειλεν αυτώ και εκάλεσε τον Αβεσαλώμ και εισήλθε προς τον βασιλέα και προσεκύνησεν αυτώ και έπεσεν επί πρόσωπον αυτού επί την γην ενώπιον του βασιλέως και κατεφίλησεν ο βασιλεύς τον Αβεσαλώμ

Chapter 15

1And it came to pass after this that Abessalom prepared for himself chariots and horses, and fifty men to run before him.	και εγένετο μετά ταύτα και εποίησεν εαυτώ Αβεσαλώμ άρματα και ιππείς και πεντήκοντα άνδρας παρατρέχειν έμπροσθεν αυτού
2And Abessalom rose early, and stood by the side of the way of the gate: and it came to pass that every man who had a cause, came to the king for judgment, and Abessalom cried to him, and said to him, Of what city art thou? And he said, Thy servant is of one of the tribes of Israel.	και ώρθρισεν Αβεσαλώμ και εφίστατο επί της οδού της πύλης και εγένετο πας ανήρ ω εγένετο κρίσις και ήρχετο προς τον βασιλέα εις κρίσιν και εκάλει αυτόν Αβεσαλώμ και έλεγεν αυτώ εκ ποίας πόλεως συ ει και έλεγεν εκ μιάς των φυλών Ισραήλ ο δούλός σου
3And Abessalom said to him, See, thy affairs are right and clear, yet thou hast no one appointed of the king to hear thee.	και είπε προς αυτόν ο Αβεσαλώμ ιδού οι λόγοι σου αγαθοί και εύκολοι και ο ακούων ουκ έστι σοι παρά του βασιλέως
4And Abessalom said, O that one would make me a judge in the land; then every man who had a dispute or a cause would come to me, and I would judge him!	και είπεν Αβεσαλώμ τις με καταστήσει κριτήν εν τη γη και επ΄ εμέ ελεύσεται πας ανήρ ω αν η αντιλογία και κρίσις και δικαιώσω αυτόν
5And it came to pass when a man came near to do him obeisance, that he stretched out his hand, and took hold of him, and kissed him.	και εγένετο εν τω εγγίζειν άνδρα του προσκυνήσαι αυτώ και εξέτεινε την χείρα αυτού και επελαμβάνετο αυτού και κατεφίλησεν αυτόν
6And Abessalom did after this manner to all Israel that came to the king for judgment; and Abessalom gained the hearts of the men of Israel.	και εποίησεν Αβεσαλώμ κατά το ρήμα τούτο παντί Ισραήλ τοις παραγινομένοις εις κρίσιν προς τον βασιλέα και ιδιοποιείτο Αβεσαλώμ την καρδίαν ανδρών Ισραήλ
7And it came to pass after forty years, that Abessalom said to his father, I will go now, and pay my vows, which I vowed to the Lord in Chebron.	και εγένετο από τέλους τεσσαράκοντα ετών και είπεν Αβεσαλώμ προς τον πατέρα αυτού πορεύσομαι δη και αποτίσω τας ευχάς μου ας ηυξάμην τω κυρίω εν Χεβρών
8For thy servant vowed a vow when I dwelt at Gedsur in Syria, saying, If the Lord should indeed restore me to Jerusalem, then will I serve the Lord.	ότι ευχήν ηύξατο ο δούλός σου εν τω οικείν με εν Γεσούρ εν Συρία λέγων εάν επιστρέφων επιστρέψη με ο κύριος εις Ιερουσαλήμ και λατρεύσω τω κυρίω
9And the king said to him, Go in peace. And he arose and went to Chebron.	και είπεν αυτώ ο βασιλεύς βάδιζε εις ειρήνην και αναστάς επορεύθη εις Χεβρών
10And Abessalom sent spies throughout all the tribes of Israel, saying, When ye hear the sound of the trumpet, then shall ye say, Abessalom is become king in Chebron.	και απέστειλεν Αβεσαλώμ κατασκόπους εις πάσας τας φυλαάς του Ισραήλ λέγων εν τω ακούσαι υμάς την φωνήν της σάλπιγγος και ερείτε βεβασίλευκεν Αβεσαλώμ εν Χεβρών
11And there went with Abessalom two hundred chosen men from Jerusalem; and they went in their simplicity, and knew not anything.	και επορεύθησαν μετά Αβεσαλώμ διακόσιοι άνδρες εξ Ιερουσαλήμ επίκλητοι και επορεύοντο απλότητι και ουκ ήδεισαν ουθέν ρήμα
12And Abessalom sent to Achitophel the Theconite, the counsellor of David, from his city, from Gola, where he was sacrificing: and there was a strong conspiracy; and the people with Abessalom were increasingly numerous.	και απέστειλεν Αβεσαλώμ και εκάλεσε τον Αχιτόφελ τον Γελωναίον σύμβουλον Δαυίδ εκ της πόλεως αυτού της Γελώ εν τω θύειν αυτόν τας θυσίας και εγένετο σύστρεμμα ισχυρόν και ο λαός επορεύετο και επληθύνετο μετά Αβεσαλώμ
13And there came a messenger to David, saying, the heart of the men of Israel is gone after Abessalom.	και παρεγίνεται ο απαγγέλων προς Δαυίδ λέγων εγενήθη η καρδία ανδρών Ισραήλ οπίσω Αβεσαλώμ
14And David said to all his servants who were with him in Jerusalem, Rise, and let us flee, for we have no refuge from Abessalom: make haste and go, lest he overtake us speedily, and bring evil upon us, and smite the city with the edge of the sword.	και είπε Δαυίδ πάσι τοις δούλοις αυτού μετ΄ αυτού εις Ιερουσαλήμ ανάστητε και φύγωμεν ότι ουκ έστιν ημίν σωτηρία από προσώπου Αβεσαλώμ ταχύνατε του πορευθήναι ίνα μη ταχύνη και καταλάβη ημάς και εξώση εφ΄ ημάς την κακίαν και πατάξη την πόλιν εν στόματι ρομφαίας
15And the king's servants said to the king, In all things which our lord the king chooses, behold we are thy servants.	και είπον οι παίδες του βασιλέως προς τον βασιλέα κατά πάντα όσα αιρείται ο κυριός ημών ο βασιλεύς ιδού οι παίδές σου
16And the king and all his house went out on foot: and the king left ten women of his concubines to keep the house.	και εξήλθεν ο βασιλεύς και πας ο οίκος αυτού τοις ποσίν αυτών και αφήκεν ο βασιλεύς δέκα γυναίκας των παλλακών αυτού του φυλάσσειν τον οίκον
17And the king and all his servants went out on foot; and abode in a distant house.	και εξήλθεν ο βασιλεύς και πάντες οι λαός αυτού πεζοί και έστησαν εν οίκω τω μακράν
18And all his servants passed on by his side, and every Chelethite, and every Phelethite, and they stood by the olive tree in the wilderness: and all the people marched near him, and all his court, and all the men of might, and all the men of war, six hundred: and they were present at his side: and every Chelethite, and every Phelethite, and all the six hundred Gittites that came on foot out of Geth, and they went on before the king.	και πάντες οι παίδες αυτού ανά χείρα αυτού παρήγον και πας ο Χερεθί και πας ο Φελεθί και πάντες οι Γεθαίοι εξακόσιοι άνδρες οι ήκοντες εκ Γεθ πεζοί παρεπορεύοντο κατά πρόσωπον του βασιλέως
19And the king said to Ethi, the Gittite, Why dost thou also go with us? return, and dwell with the king, for thou art a stranger, and thou has come forth as a sojourner out of thy place.	και είπεν ο βασιλεύς προς Εθί τον Γεθαίον ινατί πορεύη και συ μεθ΄ ημών επίστρεφε και οίκει μετά του βασιλέως ότι αλλότριος ει συ και ότι μετώκισας εκ του τόπου σου
20 Whereas thou camest yesterday, shall I to-day cause thee to travel with us, and shalt thou thus change thy place? thou didst come forth yesterday, and to-day shall I set thee in motion to go along with us? I indeed will go whithersoever I may go: return then, and cause thy brethren to return with thee, and may the Lord deal mercifully and truly with thee.	ει εχθές παραγέγονας συ και σήμερον κινήσω σε του πορεύεσθαι μεθ΄ ημών εγώ δε πορεύσομαι ου αν πορεύομαι πορεύου και ανάστρεφε τους αδελφούς σου μετά σου και κύριος ποιήσει μετά σου έλεος και αλήθειαν
21And Ethi answered the king and said, As the Lord lives and as my lord the king lives, in the place wheresoever my lord shall be, whether it be for death or life, there shall thy servant be.	και απεκρίθη Εθί τω βασιλεί και είπε ζη κύριος και ζη ο κύριός μου ο βασιλεύς ότι εις τον τόπον ου εάν η ο κύριέ μου ο βασιλεύς και εάν εις θάνατον και εάν εις ζωήν ότι εκεί έσται ο δούλός σου
22And the king said to Ethi, Come and pass over with me. So Ethi the Gittite and the king passed over, and all his servants, and all the multitude with him.	και είπεν Δαυίδ προς Εθί πορεύου και διάβαινε μετ΄ εμού και παρήλθεν Εθί ο Γεθαίος και πάντες οι άνδρες οι μετ΄ αυτού και πάντες οι παίδες αυτού
23And all the country wept with a loud voice. And all the people passed by over the brook of Kedron; and the king crossed the brook Kedron: and all the people and the king passed on toward the way of the wilderness.	και πάσα η γη έκλαιε φωνή μεγάλη και πας ο λαός παρεπορεύοντο εν τω χειμάρρω του Κεδρών και ο βασιλεύς διέβη τον χειμάρρουν Κεδρών και πας ο λαός παρεπορεύετο επί πρόσωπον οδού την έρημον
24And behold also Sadoc, and all the Levites were with him, bearing the ark of the covenant of the Lord from Baethar: and they set down the ark of God; and Abiathar went up, until all the people had passed out of the city.	και ιδού και γε Σαδώκ και πάντες οι Λευίται μετά αυτού αίροντες την κιβωτόν της διαθήκης του θεού και έστησαν την κιβωτόν του θεού και ανέβη Αβιαθάρ έως επαύσατο πας ο λαός παρελθείν εκ της πόλεως
25And the king said to Sadoc, Carry back the ark of God into the city: if I should find favour in the eyes of the Lord, then will he bring me back, and he will shew me it and its beauty.	και είπεν ο βασιλεύς προς Σαδώκ απόστρεψον την κιβωτόν του θεού εις την πόλιν εάν εύρω χάριν εν οφθαλμοίς κυρίου και επιστρέψει με και δείξει μοι αυτήν και την ευπρέπειαν αυτής
26But if he should say thus, I have no pleasure in thee; behold, here I am, let him do to me according to that which is good in his eyes.	και εάν είπη ούτως ουκ ηθέληκα εν σοι ιδού εγώ ποιείτω μοι το αρεστόν ενώπιον αυτού
27And the king said to Sadoc the priest, Behold, thou shalt return to the city in peace, and Achimaas thy son, and Jonathan the son of Abiathar, your two sons with you.	και είπεν ο βασιλεύς τω Σαδώκ τω ιερεί ίδετε συ επιστρέφεις εις την πόλιν εν ειρήνη και Αχιμάας ο υιός σου και Ιωναθάν ο υιός Αβιαθάρ οι δύο υιοί υμών μεθ΄ υμών
28Behold, I continue in arms in Araboth of the desert, until there come tidings from you to report to me.	ιδού εγώ προσδέχομαι υμάς εν αραβώθ της ερήμου έως του ελθείν ρήμα παρ΄ υμών του απαγγείλαί μοι
29So Sadoc and Abiathar brought back the ark of the Lord to Jerusalem, and it continued there.	και απέστρεψε Σαδώκ και Αβιαθάρ την κιβωτόν του θεού εις Ιερουσαλήμ και εκάθισεν εκεί
30And David went up by the ascent of the mount of Olives, ascending and weeping, and had his head covered, and went barefooted: and all the people that were with him covered every man his head; and they went up, ascending and weeping.	και Δαυίδ ανέβαινεν επί την ανάβασιν των ελαιών αναβαίνων και κλαίων και ν κεφαλή αυτού επικεκαλυμμένη και αυτός επορεύετο ανυπόδετος και πας ο λαός ο μετ΄ αυτού επεκάλυψεν έκαστος ανήρ την κεφαλήν αυτού και ανέβαινον αναβαίνοντες και κλαίοντες
31And it was reported to David, saying, Achitophel also is among the conspirators with Abessalom. And David said, O Lord my God, disconcert, I pray thee, the counsel of Achitophel.	και ανηγγέλη τω Δαυίδ λέγοντες και Αχιτόφελ εν τοις συστρεφομένοις μετά Αβεσαλώμ και είπε Δαυίδ κύριε ο θεός μου διασκέδασον δη την βουλήν Αχιτόφελ
32And David came as far as Ros, where he worshipped God: and behold, Chusi the chief friend of David came out to meet him, having rent his garment, and earth was upon his head.	και ην Δαυίδ ερχόμενος έως του Ρως ου προσεκύνησεν εκεί τω θεώ και ιδού ήκει εις απάντησιν αυτόυ Χουσί ο αρχιεταίρος Δαυίδ διερρηχώς τον χιτώνα αυτού και γη επί της κεφαλής αυτού
33And David said to him, If thou shouldest go over with me, then wilt thou be a burden to me;	και είπεν αυτώ Δαυίδ εάν διέλθης μετ΄ εμού και έση επ΄ εμέ φορτίον
34but if thou shall return to the city, and shalt say to Abessalom, Thy brethren are passed over, and the king thy father is passed over after me: and now I am thy servant, O king, suffer me to live: at one time even of late I was the servant of thy father, and now I am thy humble servant—so shalt thou disconcert for me, the counsel of Achitophel.	εάν εις την πόλιν αναστρέψης και ερείς τω Αβεσαλώμ παις σου ειμί βασιλεύ έασόν με ζήσαι παις του πατρός σου ήμην τότε και αρτίως και νυν εγώ δούλός σου και διασκέδασόν μοι την βουλήν Αχιτόφελ
35And, behold, there are there with thee Sadoc and Abiathar the priests; and it shall be that every word that thou shalt hear of the house of the king, thou shalt report it to Sadoc and Abiathar the priests.	και ιδού εκεί μετά σου Σαδώκ και Αβιαθάρ οι ιερείς και έσται παν ρήμα ο αν ακούσης εξ οίκου του βασιλέως και απαγγελείς τω Σαδώκ και τω Αβιαθάρ τοις ιερεύσιν
36Behold, there are there with them their two sons, Achimaas the son of Sadoc, and Jonathan the son of Abiathar; and by them ye shall report to me every word which ye shall hear.	ιδού εκεί μετ΄ αυτών δύο υιοί αυτών Αχιμάας ο υιός Σαδώκ και Ιωναθάν υιός τω Αβιαθάρ και αποστελείτε εν χειρί αυτών προς με παν ρήμα ο αν ακούσητε
37So Chusi the friend of David went into the city, and Abessalom was lately gone into Jerusalem.	και εισήλθε ο εταίρος Χουσί Δαυίδ εις την πόλιν και Αβεσαλώμ άρτι εισεπορεύετο εις Ιερουσαλήμ

Chapter 16

1And David passed on a little way from Ros; and, behold, Siba the servant of Memphibosthe came to meet him; and he had a couple of asses laden, and upon them two hundred loaves, and a hundred bunches of raisins, and a hundred cakes of dates, and bottle of wine.	και Δαυίδ διήλθε μικρόν από της Ρως και ιδού Σιβά το παιδάριον Μεφιβόσεθ ήρχετο εις απάντησιν αυτώ και ζεύγος όνων επισεσαγμένων και επ΄ αυτών διακόσιοι άρτοι και οίφι σταφίδων και εκατόν παλάθαι και νέβελ οίνου
2And the king said to Siba, What meanest thou by these? and Siba, said, The asses are for the household of the king to sit upon, and the loaves and the dates are for the young men to eat, and the wine is for them that are faint in the wilderness to drink.	και είπεν ο βασιλεύς προς Σιβά τι ταύτά σοι και είπε Σιβά οι όνοι τω οίκω του βασιλέως του επιβαίνειν και οι άρτοι και αι παλάθαι και σταφίδες εις βρώσιν τοις παιδαρίοις και ο οίνος πιείν τω εκλελυμένω εν τη ερήμω
3And the king said, And where is the son of thy master? and Siba said to the king, Behold, he remains in Jerusalem; for he said, To-day shall the house of Israel restore to me the kingdom of my father.	και είπεν ο βασιλεύς που εστίν ο υιός του κυρίου σου και είπε Σιβά προς τον βασιλέα ιδού κάθηται εν Ιερουσαλήμ ότι είπε σήμερον επιστρέψουσί μοι ο οίκος Ισραήλ την βασιλείαν του πατρός μου
4And the king said to Siba, Behold, all Memphibosthe's property is thine. And Siba did obeisance and said, My lord, O king, let me find grace in thine eyes.	και είπεν ο βασιλεύς τω Σιβά ιδού σοι πάντα όσα εστί Μεφιβόσεθ και είπε Σιβά προσκυνώ εύροιμι χάριν εν οφθαλμοίς σου κύριέ μου βασιλεύ
5And king David came to Baurim; and, behold, there came out from thence a man of the family of the house of Saul, and his name was Semei the son of Gera. He came forth and cursed as he went,	και ήλθεν ο βασιλεύς Δαυίδ έως Βαουρίμ και ιδού εκείθεν ανήρ εξεπορεύετο εκ πατριάς οίκου Σαούλ και όνομα αυτώ Σεμεϊ υιός Γηρά εξήλθεν εκπορευόμενος και καταρώμενος
6and cast stones at David, and at all the servants of king David: and all the people and all the mighty men were on the right and left hand of the king.	και βάλλων λίθοις επί τον Δαυίδ και επί πάντας τους παίδας του βασιλέως Δαυίδ και πας ο λαός και πάντες οι δυνατοί εκ δεξιών και εξ αριστερών του βασιλέως
7And thus Semei said when he cursed him, Go out, go out, thou bloody man, and man of sin.	και ούτως είπε Σεμεϊ εν τω καταράσθαι αυτόν έξελθε έξελθε ανήρ των αιμάτων και ανήρ ο παράνομος
8The Lord has returned upon thee all the blood of the house of Saul, because thou hast reigned in his stead; and the Lord has given the kingdom into the hand of Abessalom thy son: and, behold, thou art taken in thy mischief, because thou art a bloody man.	επέστρεψεν επί σε κύριος πάντα τα αίματα του οίκου Σαούλ ανθ΄ ων εβασίλευσας αντ΄ αυτού και έδωκε κύριος την βασιλείαν εις χείρας Αβεσαλώμ του υιού σου και ιδού συ εν τη κακία σου ότι ανήρ αιμάτων συ
9And Abessa the son of Saruia said to the king, Why does this dead dog curse my lord the king? let me go over now and take off his head.	και είπεν Αβεσσά υιός Σαρουϊα προς τον βασιλέα ινατί καταράται ο κύων ο τεθνηκώς ούτος τον κύριόν μου τον βασιλέα διαβήσομαι δη και αφελώ την κεφαλήν αυτού
10And the king said, What have I to do with you, ye sons of Saruia? even let him alone, and so let him curse, for the Lord has told him to curse David: and who shall say, Why hast thou done thus?	και είπεν ο βασιλεύς προς Αβεσσά τι εμοί και υμίν υιοί Σαρουϊα και άφετε αυτόν και ούτως καταράσθω ότι κύριος είπεν αυτώ καταράσθαι τον Δαυίδ και τις ερεί αυτώ τι εποίησας ούτως
11And David said to Abessa and to all his servants, Behold, my son who came forth out of my bowels seeks my life; still more now may the son of Benjamin: let him curse, because the Lord has told him.	και είπε Δαυίδ προς Αβεσσά και προς πάντας τους παίδας αυτού ιδού ο υιός μου ο εξελθών εκ της κοιλίας μου ζητεί την ψυχήν μου και προσέτι νυν ο υιός του Ιεμιναίου άφετε αυτόν καταράσθαι ότι είπεν αυτώ κύριος
12If by any means the Lord may look on my affliction, thus shall he return me good for his cursing this day.	είπως ίδοι κύριος εν τη ταπεινώσεί μου και επιστρέψει μοι αγαθά αντί της κατάρας αυτού τη ημέρα ταύτη
13And David and all the men with him went on the way: and Semei went by the side of the hill next to him, cursing as he went, and casting stones at him, and sprinkling him with dirt.	και επορεύετο Δαυίδ και πάντες οι άνδρες αυτού εν τη οδώ και Σεμεϊ επορεύετο κατά το κλίτος του όρους εχόμενα αυτού επορεύετο και κατηράτο και έβαλλε λίθους επ΄ αυτόν και τω χοϊ πάσσων
14And the king, and all the people with him, came away and refreshed themselves there.	και ήλθεν ο βασιλεύς και πας ο λαός μετ΄ αυτού εκλελυμένοι και ανέψυξαν εκεί
15And Abessalom and all the men of Israel went into Jerusalem, and Achitophel with him.	και Αβεσαλώμ και πας ανήρ Ισραήλ εισήλθον εις Ιερουσαλήμ και Αχιτόφελ μετ΄ αυτού
16And it came to pass when Chusi the chief friend of David came to Abessalom, that Chusi said to Abessalom, Let the king live.	και εγένετο ότε ήλθε Χουσί ο αρχιεταίρος Δαυίδ προς Αβεσαλώμ και είπε Χουσί τω Αβεσαλώμ ζήτω ο βασιλεύς ζήτω ο βασιλεύς
17And Abessalom said to Chusi, Is this thy kindness to thy friend? why wentest thou not forth with thy friend?	και είπεν Αβεσαλώμ τω Χουσί τούτο το έλεός σου μετά του εταίρου σου ινατί ουκ επορεύθης μετά του εταίρου σου
18And Chusi said to Abessalom, Nay, but following whom the Lord, and this people, and all Israel have chosen, —his will I be, and with him I will dwell.	και είπε Χουσί προς τον Αβεσαλώμ ουχί αλλά κατόπισθεν ου εξελέξατο κύριος και ο λαός ούτος και πας ανήρ Ισραήλ αυτώ έσομαι και μετά αυτού καθήσομαι
19And again, whom shall I serve? should I not in the presence of his son? As I served in the sight of thy father, so will I be in thy presence.	και το δεύτερον τίνι εγώ δουλεύσω ουχί ενώπιον του υιού αυτού καθάπερ εδούλευσα ενώπιον του πατρός σου ούτως έσομαι ενώπιόν σου
20And Abessalom said to Achitophel, Deliberate among yourselves concerning what we should do.	και είπεν Αβεσαλώμ προς Αχιτόφελ δότε εαυτοίς βουλήν τι ποιήσωμεν
21And Achitophel said to Abessalom, Go in to thy father's concubines, whom he left to keep his house; and all Israel shall hear that thou hast dishonoured thy father; and the hands of all that are with thee shall be strengthened.	και είπεν Αχιτόφελ προς Αβεσαλώμ είσελθε προς τας παλλακάς του πατρός σου ας κατέλιπε φυλάσσειν τον οίκον αυτού και ακούσεται πας Ισραήλ ότι κατήσχυνας τον πατέρα σου και ενισχύσουσιν αι χείρες πάντων των μετά σου
22And they pitched a tent for Abessalom on the roof, and Abessalom went in to his father's concubines in the sight of all Israel.	και έπηξαν την σκηνήν τω Αβεσαλώμ επί το δώμα και εισήλθεν Αβεσαλώμ προς τας παλλακάς του πατρός αυτού εν οφθαλμοίς παντός του Ισραήλ
23And the counsel of Achitophel, which he counselled in former days, was as if one should enquire of the word of God: so was all the counsel of Achitophel both to David and also to Abessalom.	και η βουλή Αχιτόφελ ην εβουλεύσατο εν ταις ημέραις ταις πρώταις ον τρόπον επερωτήση τις εν λόγω του θεού ούτως πάσα η βουλή του Αχιτόφελ και τω Δαυίδ και τω Αβεσαλώμ

Chapter 17

1And Achitophel said to Abessalom, Let me now choose out for myself twelve thousand men, and I will arise and follow after David this night:	και είπεν Αχιτόφελ προς Αβεσαλώμ επιλέξω δη εμαυτώ δώδεκα χιλιάδας ανδρών και αναστήσομαι και καταδιώξω οπίσω Δαυίδ την νύκτα
2and I will come upon him when he is weary and weak-handed, and I will strike him with terror; and all the people with him shall flee, and I will smite the king only of all.	και επελεύσομαι επ΄ αυτόν και αυτός κοπιών και εκλελυμένος χερσί και εκστήσω αυτόν και φεύξεται πας ο λαός ο μετ΄ αυτού και πατάξω τον βασιλέα μονώτατον
3And I will bring back all the people to thee, as a bride returns to her husband: only thou seekest the life of one man, and all the people shall have peace.	και επιστρέψω πάντα τον λαόν προς σε ον τρόπον επιστρέφει νύμφη προς τον άνδρα αυτής πλην ψυχήν ανδρός ενός συ ζητείς και παντί τω λαώ έσται ειρήνη
4And the saying was right in the eyes of Abessalom, and in the eyes of all the elders of Israel.	και ήρεσεν ο λόγος εν οφθαλμοίς Αβεσαλώμ και εν οφθαλμοίς πάντων των πρεσβυτέρων Ισραήλ
5And Abessalom said, Call now also Chusi the Arachite, and let us hear what is in his mouth, even in his also.	και είπεν Αβεσαλώμ καλέσατε δη τον Χουσί τον Αραχί και ακουσόμεθα τι εν τω στόματι αυτού και γε αυτού
6And Chusi went in to Abessalom, and Abessalom spoke to him, saying, After this manner spoke Achitophel: shall we do according to his word? but if not, do thou speak.	και εισήλθε Χουσί προς Αβεσαλώμ και είπεν Αβεσαλώμ προς αυτόν λέγων κατά το ρήμα τούτο ελάλησεν Αχιτόφελ ει ποιήσομεν κατά τον λόγον αυτού ει συ λάλησον
7And Chusi said to Abessalom, This counsel which Achitophel has counselled this one time is not good.	και είπε Χουσί προς Αβεσαλώμ ουκ αγαθή αύτη η βουλή ην εβουλεύσατο Αχιτόφελ το άπαξ τούτο
8And Chusi said, Thou knowest thy father and his men, that they are very mighty, and bitter in their spirit, as a bereaved bear in the field, and as a wild boar in the plain: and thy father is a man of war, and will not give the people rest.	και είπε Χουσί συ οίδας τον πατέρα σου και τους άνδρας αυτού ότι δυνατοί εισι σφόδρα και κατάπικροι τη ψυχή αυτών ως άρκος ητεκνωμένη εν τω πεδίω και ο πατήρ σου ανήρ πολεμιστής και ου καταπαύσει τον λαόν
9For, behold, he is now hidden in one of the hills or in some other place: and it shall come to pass when he falls upon them at the beginning, that some one will certainly hear, and say, There has been a slaughter among the people that follow after Abessalom.	ιδού γαρ αυτός νυν κέκρυπται εν ενί των αυλώνων η εν ενί των τόπων και έσται εν τω επιπεσείν αυτοίς εν αρχή και ακούση ο ακούων και είπη εγενήθη θραύσις εν τω λαώ τω οπίσω Αβεσαλώμ
10Then even he that is strong, whose heart is as the heart of a lion, —it shall utterly melt: for all Israel knows that thy father is mighty, and they that are with him are mighty men.	και γε αυτός υιός δυνάμεως ου η καρδία καθώς η καρδία του λέοντος τηκομένη τακήσεται ότι οίδε πας Ισραήλ ότι δυνατός ο πατήρ σου και υιοί δυνάμεως πάντας οι μετ΄ αυτού
11For thus I have surely given counsel, that all Israel be generally gathered to thee from Dan even to Bersabee, as the sand that is upon the sea-shore for multitude: and that thy presence go in the midst of them.	ούτως συμβουλεύων εγώ συνεβούλευσα και συναγόμενος συναχθήσεται επί σε πας Ισραήλ από Δαν και έως Βηρσαβεέ ως η άμμος η επί της θαλάσσης εις πλήθος και το πρόσωπόν σου πορεύσεται εν μέσον αυτών
12And we will come upon him in one of the places where we shall find him, and we will encamp against him, as the dew falls upon the earth; and we will not leave of him and of his men so much as one.	και ήξομεν επ΄ αυτόν εις ένα των τόπων ου αν εύρωμεν αυτόν εκεί και παρεμβαλούμεν επ΄ αυτόν ως πίπτει δρόσος επί την γην και ουχ υπολειψόμεθα εν αυτώ και τοις ανδρασίν αυτού τοις μετ΄ αυτού και γε ένα
13And if he shall have taken refuge with his army in a city, then shall all Israel take ropes to that city, and we will draw it even into the river, that there may not be left there even a stone.	και εάν εις την πόλιν συναχθή και λήψεται πας Ισραήλ προς την πόλιν εκείνην σχοινία και συρούμεν αυτήν έως εις τον χειμάρρουν έως μη καταλειφθή εκεί μηδέ λίθος
14And Abessalom, and all the men of Israel said, The counsel of Chusi the Arachite is better than the counsel of Achitophel. For the Lord ordained to disconcert the good counsel of Achitophel, that the Lord might bring all evil upon Abessalom.	και είπεν Αβεσαλώμ και πας ανήρ Ισραήλ αγαθή η βουλή Χουσί του Αραχί υπέρ την βουλήν Αχιτόφελ και κύριος ενετείλατο του διασκεδάσαι την βουλήν του Αχιτόφελ την αγαθήν όπως αν επαγάγη κύριος τα κακά επί Αβεσαλώμ
15And Chusi the Arachite said to Sadoc and Abiathar the priests, Thus and thus Achitophel counselled Abessalom and the elders of Israel; and thus and thus have I counselled.	και είπε Χουσί προς Σαδώκ και προς Αβιαθάρ τους ιερείς ούτω και ούτω συνεβούλευσεν Αχιτόφελ τω Αβεσαλώμ και τοις πρεσβυτέροις Ισραήλ και ούτω και ούτω συνεβούλευσα εγώ
16And now send quickly and report to David, saying, Lodge not this night in Araboth of the wilderness: even go and make haste, lest one swallow up the king, and all the people with him.	και νυν αποστείλατε ταχύ και απαγγείλατε τω Δαυίδ λέγοντες μη αυλισθής την νύκτα κατά δυσμάς της ερήμου αλλά διαβαίνων διάβηθι όπως μη καταποθή ο βασιλεύς και πας ο λαός ο μετ΄ αυτού
17And Jonathan and Achimaas stood by the well of Rogel, and a maid-servant went and reported to them, and they go and tell king David; for they might not be seen to enter into the city.	και Ιωναθάν και Αχιμάας ειστήκεισαν επί τη πηγή Ρωγήλ και επορεύθη η παιδίσκη και ανήγγειλεν αυτοίς και αυτοί πορεύονται και αναγγέλλουσι τω βασιλεί Δαυίδ ότι ουκ ηδύναντο οφθήναι του εισελθείν εις την πόλιν
18But a young man saw them and told Abessalom: and the two went quickly, and entered into the house of a man in Baurim; and he had a well in his court, and they went down into it.	και είδεν αυτούς παιδάριον και ανήγγειλε τω Αβεσαλώμ και επορεύθησαν οι δύο ταχέως και εισήλθον εις οίκον ανδρός εν Βαουρίμ και αυτώ λάκκος εν τη αυλή και κατέβησαν εκεί
19And a woman took a covering, and spread it over the mouth of the well, and spread out ground corn upon it to dry, and the thing was not known.	και έλαβεν η γυνή και διεπέτασε το επικάλυμμα επί του στόματος του λάκκου και έψυξεν επ΄ αυτώ παλάθας και ουκ εγνώσθη το ρήμα
20And the servants of Abessalom came to the woman into the house, and said, Where are Achimaas and Jonathan? and the woman said to them, They are gone a little way beyond the water. And they sought and found them not, and returned to Jerusalem.	και ήλθον οι παίδες Αβεσαλώμ προς την γυναίκα εις τον οίκον και είπον που Αχιμάας και Ιωναθάν και είπεν αυτοίς η γυνή παρήλθον μικρόν του ύδατος και εζήτουν και ουχ εύρισκον και ανέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ
21And it came to pass after they were gone, that they came up out of the pit, and went on their way; and reported to king David, and said to David, Arise ye and go quickly over the water, for thus has Achitophel counselled concerning you.	εγένετο δε μετά το απελθείν αυτούς ανέβησαν εκ του λάκκου και επορεύθησαν και απήγγειλαν τω βασιλεί Δαυίδ και λέγουσιν αυτώ ανάστητε και διάβητε ταχέως το ύδωρ ότι τάδε βεβούλευται κατ΄ υμών Αχιτόφελ
22And David rose up and all the people with him, and they passed over Jordan till the morning light; there was not one missing who did not pass over Jordan.	και ανέστη Δαυίδ και πας ο λαός ο μετ΄ αυτού και διέβησαν τον Ιορδάνην έως του φωτός του πρωϊ έως ενός ουκ έλαθεν ος ου διέβη τον Ιορδάνην
23And Achitophel saw that his counsel was not followed, and he saddled his ass, and rose and departed to his house into his city; and he gave orders to his household, and hanged himself, and died, and was buried in the sepulchre of his father.	και Αχιτόφελ είδεν ότι ουκ γέγονεν η βουλή αυτού και επέσαξε τον όνον αυτού και ανέστη και απήλθεν εις τον οίκον αυτού εις την πόλιν αυτού και ενετείλατο τω οίκω αυτού και απήγξατο και απέθανε και ετάφη εν τω τάφω του πατρός αυτού
24And David passed over to Manaim: and Abessalom crossed over Jordan, he and all the men of Israel with him.	και Δαυίδ διήλθεν εις Μαναϊμ και Αβεσαλώμ διέβη τον Ιορδάνην αυτός και πας ανήρ Ισραήλ μετ΄ αυτού
25And Abessalom appointed Amessai in the room of Joab over the host. And Amessai was the son of a man whose name was Jether of Jezrael: he went in to Abigaia the daughter of Naas, the sister of Saruia the mother of Joab.	και τον Αμεσσά κατέστησεν Αβεσαλώμ αντί Ιωάβ επί της δυνάμεως και Αμεσσά υιός ανδρός και όνομα αυτώ Ιεθέρ ο Ισραελίτου ος εισήλθε προς Αβιγαϊλ θυγατέρα Νάας αδελφήν Σαρουϊα μητρός Ιωάβ
26And all Israel and Abessalom encamped in the land of Galaad.	και παρενέβαλεν Αβεσαλώμ και πας Ισραήλ εις την γην Γαλαάδ
27And it came to pass when David came to Manaim, that Uesbi the son of Naas of Rabbath of the sons of Ammon, and Machir son of Amiel of Lodabar, and Berzelli the Galaadite of Rogellim,	και εγένετο ότε εισήλθε Δαυίδ εις Μαναϊμ και Σοβί υιός Νάας εκ Ραβάθ υιών Αμμών και Μαχίρ υιός Αμιήλ εκ Λωδαβάρ και Βερζελαϊ ο Γαλααδίτης εκ Ρογελίμ
28brought ten embroidered beds, (with double coverings,) and ten caldrons, and earthenware, and wheat, and barley, and flour, and meal, and beans, and pulse,	ήνεγκαν κοίτας και αμφιτάπους και λέβητας και σκεύη κεράμων και πυρούς και κριθάς και άλευρα και κύαμον και φακόν και αλφϊτα
29and honey, and butter, and sheep, and cheeses of kine: and they brought them to David and to his people with him to eat; for one said, The people is faint and hungry and thirsty in the wilderness.	και μέλι και βούτυρον και πρόβατα και σαφώθ βοών και προσήνεγκαν τω Δαυίδ και τω λαώ τω μετ΄ αυτού φαγείν ότι είπαν ο λαός πεινών και εκλελυμένος και διψών εν τη ερήμω

Chapter 18

1And David numbered the people with him, and set over them captains of thousands and captains of hundreds.	και επεσκέψατο Δαυίδ πάντα τον λαόν τον μετ΄ αυτού και κατέστησεν επ΄ αυτούς χιλιάρχους και εκατοντάρχους
2And David sent away the people, the third part under the hand of Joab, and the third part under the hand of Abessa the son of Saruia, the brother of Joab, and the third part under the hand of Ethi the Gittite. And David said to the people, I also will surely go out with you.	και απέστειλε Δαυίδ τον λαόν το τρίτον εν χειρί Ιωάβ και το τρίτον εν χειρί Αβεσσά υιόυ Σαρουίας αδελφού Ιωάβ και το τρίτον εν χειρί Εθί του Γεθαίου και είπεν ο βασιλεύς προς τον λαόν εξελθών εξελεύσομαι και γε εγώ μεθ΄ υμών
3And they said, Thou shalt not go out: for if we should indeed flee, they will not care for us; and if half of us should die, they will not mind us; for thou art as ten thousand of us: and now it is well that thou shalt be to us an aid to help us in the city.	και είπεν ο λαός ουκ εξελεύση ότι εάν φυγή φύγωμεν ου θήσουσιν εφ΄ ημάς καρδίαν και εάν αποθάνωμεν το ήμισυ ημών ου θήσουσιν εφ΄ ημάς καρδίαν ότι συ ως ημείς δέκα χιλιάδες και νυν αγαθόν ότι έση ημίν εν τη πόλει εις βοηθόν ημών
4And the king said to them, Whatsoever shall seem good in your eyes I will do. And the king stood by the side of the gate, and all the people went out by hundreds and by thousands.	και είπε προς αυτούς ο βασιλεύς το αρέση ενώπιον υμών ποιήσω και έστη ο βασιλεύς παρά το κλίτος της πύλης και πας ο λαός εξεπορεύετο εις εκατοντάδας και εις χιλιάδας
5And the king commanded Joab and Abessa and Ethi, saying, Spare for my sake the young man Abessalom. And all the people heard the king charging all the commanders concerning Abessalom.	και ενετείλατο ο βασιλεύς τω Ιωάβ και τω Αβεσσά και τω Εθί λέγων φείσασθέ μοι του παιδαρίου του Αβεσαλώμ και πας ο λαός ήκουσεν εντελλομένου του βασιλέως πάσι τοις άρχουσιν υπέρ Αβεσαλώμ
6And all the people went out into the wood against Israel; and the battle was in the wood of Ephraim.	και εξήλθε πας ο λαός εις το πεδίον εις απάντησιν τω Ισραήλ και εγένετο ο πόλεμος εν τω δρυμώ Εφραϊμ
7And the people of Israel fell down there before the servants of David, and there was a great slaughter in that day, even twenty thousand men.	και έπταισεν εκεί ο λαός Ισραήλ ενώπιον των παίδων Δαυίδ και εγένετο η θραύσις μεγάλη εν τη ημέρα εκείνη είκοσι χιλιάδες ανδρών
8And the battle there was scattered over the face of all the land: and the wood consumed more of the people than the sword consumed among the people in that day.	και εγένετο εκεί ο πόλεμος διεσπαρμένος επί πρόσωπον πάσης της γης και επλεόνασεν ο δρυμός του καταφαγείν εκ του λαού υπέρ ους κατέφαγεν η ρομφαία εν τω λαώ τη ημέρα εκείνη
9And Abessalom went to meet the servants of David: and Abessalom was mounted on his mule, and the mule came under the thick boughs of a great oak; and his head was entangled in the oak, and he was suspended between heaven and earth; and the mule passed on from under him.	και συνήντησεν Αβεσαλώμ ενώπιον των παίδων Δαυίδ και Αβεσαλώμ ην επιβεβηκώς επί του ημιόνου και εισήλθεν ο ημίονος υπό το δάσος της δρυός της μεγάλης και περιεπλάκη η κεφαλή αυτού εν τη δρυϊ και εκρεμάσθη αναμέσον του ουρανού και αναμέσον της γης και ο ημίονος υποκάτω αυτού παρήλθε
10And a man saw it, and reported to Joab, and said, Behold, I saw Abessalom hanging in an oak.	και είδεν ανήρ εις και ανήγγειλε τω Ιωάβ και είπεν ιδού εώρακα τον Αβεσαλώμ κρεμάμενον εν τη δρυϊ
11And Joab said to the man who reported it to him, And, behold, thou didst see him: why didst thou not smite him there to the ground? and I would have given thee ten pieces of silver, and a girdle.	και είπεν Ιωάβ τω ανδρί τω αναγγέλλοντι αυτώ και ιδού εώρακας και τι ότι ουκ επάταξας αυτόν εκεί εις την γην και εγώ έδωκα αν σοι δέκα σίκλους αργυρίου και παραζώνην μίαν
12And the man said to Joab, Were I even to receive a thousand shekels of silver, I would not lift my hand against the king's son; for in our ears the king charged thee and Abessa and Ethi, saying, Take care of the young man Abessalom for me,	είπε δε ο ανήρ προς Ιωάβ και εάν συ παριστάς επί τας χείράς μου χιλίους σίκλους αργυρίου ου μη επιβάλω την χείρά μου επί τον υιόν του βασιλέως ότι εν τοις ωσίν ημών ενετείλατο ο βασιλεύς σοι και τω Αβεσσά και τω Εθί λέγων φυλάξατέ μοι το παιδάριον τον Αβεσαλώμ
13so as to do no harm to his life: and nothing of the matter will be concealed from the king, and thou wilt set thyself against me.	μη ποιήσαι εν τη ψυχή αυτού άδικον και πας ο λόγος ου λήσεται από του βασιλέως και συ στήση εξεναντίας
14And Joab said, I will begin this; I will not thus remain with thee. And Joab took three darts in his hand, and thrust them into the heart of Abessalom, while he was yet alive in the heart of the oak.	και είπεν Ιωάβ τούτο εγώ άρξομαι ουχ ούτως μενώ ενώπιόν σου και έλαβεν Ιωάβ τρία βέλη εν τη χειρί αυτού και ενέπηξεν αυτά εν τη καρδία Αβεσαλώμ έτι αυτού ζώντος εν τη καρδία της δρυός
15And ten young men that bore Joab's armour compassed Abessalom, and smote him and slew him.	και εκύκλωσαν δέκα παιδάρια αίροντα τα σκεύη Ιωάβ και επάταξαν τον Αβεσαλώμ και εθανάτωσαν αυτόν
16And Joab blew the trumpet, and the people returned from pursuing Israel, for Joab spared the people.	και εσάλπισεν Ιωάβ εν σάλπιγγι και απέστρεψεν ο λαός του μη διώκειν οπίσω Ισραήλ ότι εφείδετο Ιωάβ του λαού
17And he took Abessalom, and cast him into a great cavern in the wood, into a deep pit, and set up over him a very great heap of stones: and all Israel fled every man to his tent.	και έλαβεν Ιωάβ τον Αβεσαλώμ και έρριψεν αυτόν εις χάσμα μέγα εν τω δρυμώ εις τον βόθυνον τον μέγαν και έστησαν επ΄ αυτόν σωρόν λίθων μέγαν σφόδρα και πας Ισραήλ έφυγεν έκαστος εις το σκήνωμα αυτού
18Now Abessalom while yet alive had taken and set up for himself the pillar near which he was taken, and set it up so as to have the pillar in the king's dale; for he said he had no son to keep his name in remembrance: and he called the pillar, Abessalom's hand, until this day.	και Αβεσαλώμ έτι ζων έλαβε και έστησεν εαυτώ στήλην εν τη κοιλάδι του βασιλέως ότι είπεν ουκ έστι μοι υιός αναμιμνήσκησεται το όνομά μου και εκάλεσε την στήλην επί τω ονόματι αυτού και εκάλεσεν αυτήν Χειρ Αβεσαλώμ έως της ημέρας ταύτης
19And Achimaas the son of Sadoc said, Let me run now and carry glad tidings to the king, for the Lord has delivered him from the hand of his enemies.	και Αχιμάας υιός Σαδώκ είπε δραμών δη ευαγγελιούμαι τω βασιλεί ότι έκρινεν αυτώ κύριος εκ χειρός των εχθρών αυτού
20And Joab said to him, Thou shalt not be a messenger of glad tidings this day; thou shalt bear them another day; but on this day thou shalt bear no tidings, because the king's son is dead.	και είπεν αυτώ Ιωάβ ουκ ανήρ ευαγγελίων ει συ εν τη ημέρα ταύτη και συ ευαγγελιή εν ημέρα άλλη εν δε τη ημέρα ταύτη ουκ ευαγγελιή οτι υιός του βασιλέως τέθνηκε
21And Joab said to Chusi, Go, report to the king all that thou hast seen. And Chusi did obeisance to Joab, and went out.	και είπεν Ιωάβ τω Χουσί πορεύου ανάγγειλον τω βασιλεί α εώρακας και προσεκύνησε Χουσί τω Ιωάβ και έδραμεν
22And Achimaas the son of Sadoc said again to Joab, Nay, let me also run after Chusi. And Joab said, Why wouldest thou thus run, my son? attend, thou hast no tidings for profit if thou go.	και προσέθετο έτι Αχιμάας υιός Σαδώκ και είπε τω Ιωάβ και έστω ότι δράμω και γε εγώ οπίσω του Χουσί και είπεν Ιωάβ ινατί συ τρέχεις τέκνον μου ουκ έστι σοι ευαγγελία εις ωφέλειαν πορευομένω
23And he said, Why should I not run? and Joab said to him, Run. And Achimaas ran along the way of Kechar, and outran Chusi.	και είπεν Αχιμάας τι γαρ εάν δράμω και είπεν αυτώ Ιωάβ δράμε και έδραμεν Αχιμάας κατά την οδόν του Κεχάρ και υπερέβη τον Χουσί
24And David was sitting between the two gates: and the watchman went up on the top of the gate of the wall, and lifted up his eyes, and looked, and behold a man running alone before him.	και Δαυίδ εκάθητο αναμέσον των δύο πυλών και επορεύθη ο σκοπός εις το δώμα της πύλης προς το τείχος και ήρε τους οφθαλμούς αυτού και είδε και ιδού ανήρ τρέχων μόνος ενώπιον αυτού
25And the watchman cried out, and reported to the king. And the king said, If he be alone, there are good tidings in his mouth. And the man came and drew near.	και ανεβόησεν ο σκοπός και απήγγειλε τω βασιλεί και είπεν ο βασιλεύς ει μόνος εστίν ευαγγέλια εν τω στόματι αυτού και επορεύετο πορευόμενος και εγγίζων
26And the watchman saw another man running: and the watchman cried at the gate, and said, And look, another man running alone. And the king said, He also brings glad tidings.	και είδεν ο σκοπός άνδρα έτερον τρέχοντα και ανεβόησεν ο σκοπός προς τη πύλη και είπεν ιδού ανήρ έτερος τρέχων μόνος και είπεν ο βασιλεύς και ούτος ευαγγελιζόμενός εστι
27And the watchman said, I see the running of the first as the running of Achimaas the son of Sadoc. And the king said, He is a good man, and will come to report glad tidings.	και είπεν ο σκοπός εγώ ορώ τον δρόμον του πρώτου ως δρόμον Αχιμάας υιόυ Σαδώκ και είπεν ο βασιλεύς ανήρ αγαθός ούτος και γε εις ευαγγελίαν αγαθήν ελεύσεται
28And Achimaas cried out and said to the king, Peace. And he did obeisance to the king with his face to the ground, and said, Blessed be the Lord thy God, who has delivered up the men that lifted up their hands against my lord the king.	και εβόησεν Αχιμάας και είπε προς τον βασιλέα ειρήνη και προσεκύνησε τω βασιλεί επί πρόσωπον αυτού επί την γην και είπεν ευλογητός κύριος ο θεός σου ος απέκλεισε τους άνδρας τους επηρμένους την χείρα αυτών επί τον κύριον μου τον βασιλέα
29And the king said, Is the young man Abessalom safe? and Achimaas said, I saw a great multitude at the time of Joab's sending the king's servant and thy servant, and I knew not what was there.	και είπεν ο βασιλεύς ειρήνη τω παιδαρίω τω Αβεσαλώμ και είπεν Αχιμάας είδον το πλήθος το μέγα ευφραινόμενον εν τω αποστείλαι Ιωάβ τον παίδα του βασιλέως και τον δούλόν σου και ουκ έγνων τι εκεί
30And the king said, Turn aside, stand still here. And he turned aside, and stood.	και είπεν ο βασιλεύς επίστρεψον και παράστηθι ώδε και επεστράφη και έστη
31And, behold, Chusi came up, and said to the king, Let my lord the king hear glad tidings, for the Lord has avenged thee this day upon all them that rose up against thee.	και ιδού ο Χουσί παρεγένετο και είπεν ο Χουσί τω βασιλεί ευαγγελισθήτω ο κύριός μου ο βασιλεύς ότι έκρινέ σοι κύριος σήμερον εκ χειρός πάντων των επεγειρομένων επί σε
32And the king said to Chusi, Is it well with the young man Abessalom? and Chusi said, Let the enemies of my lord the king, and all whosoever have risen up against him for evil, be as that young man.	και είπεν ο βασιλεύς προς τον Χουσί ει ειρήνη τω παιδαρίω τω Αβεσαλώμ και είπεν ο Χουσί γένοιντο ως το παιδάριον οι εχθροί του κυρίου μου του βασιλέως και πάντες όσοι επανέστησάν σοι εις κακά
33And the king was troubled, and went to the chamber over the gate, and wept: and thus he said as he went, My son Abessalom, my son, my son Abessalom; would God I had died for thee, even I had died for thee, Abessalom, my son, my son!	και εταράχθη ο βασιλεύς και ανέβη εις το υπερώον της πύλης και έκλαυσε και ούτως είπεν εν τω κλαίειν αυτόν υιέ μου Αβεσαλώμ υιέ μου υιέ μου Αβεσαλώμ τις δώη τον θάνατόν μου αντί σου εγώ αντί σου Αβεσαλώμ υιέ μου υιέ μου

Chapter 19

1And they brought Joab word, saying, Behold, the king weeps and mourns for Abessalom.	και ανηγγέλη τω Ιωάβ λέγοντες ιδού ο βασιλεύς κλαίει και πενθεί επί Αβεσαλώμ
2And the victory was turned that day into mourning to all the people, for the people heard say that day, The king grieves after his son.	και εγένετο η σωτηρία εν τη ημέρα εκείνη εις πένθος παντί τω λαώ ότι ήκουσεν ο λαός εν τη ημέρα εκείνη λεγόντων ότι λυπείται ο βασιλεύς περι του υιόυ αυτού
3And the people stole away that day to go into the city, as people steal away when they are ashamed as they flee in the battle.	και διεκλέπτετο ο λαός εν τη ημέρα εκείνη του εισελθείν εις την πόλιν καθώς διακλέπτεται ο λαός οι αισχυνόμενοι εν τω φεύγειν αυτούς εν τω πολέμω
4And the king hid his face: and the king cried with a loud voice, My son Abessalom! Abessalom my son!	και ο βασιλεύς έκρυψε το πρόσωπον αυτού και έκραξεν ο βασιλεύς φωνή μεγάλη λέγων υιέ μου Αβεσαλώμ Αβεσαλώμ υιέ μου
5And Joab went in to the king, into the house, and said, Thou hast this day shamed the faces of all thy servants that have delivered thee this day, and have saved the lives of thy sons and of thy daughters, and the lives of thy wives, and of thy concubines,	και εισήλθεν Ιωάβ προς τον βασιλέα εις τον οίκον και είπε κατήσχυνας συ σήμερον τα πρόσωπα πάντων των παίδων σου των διασωσάντων την ψυχήν σου σήμερον και την ψυχήν των υιών σου και των θυγατέρων σου και την ψυχήν των γυναικών σου και την ψυχήν των παλλακών σου
6forasmuch as thou lovest them that hate thee, and hatest them that love thee; and thou hast this day declared, that thy princes and thy servants are nothing in thy sight: for I know this day, that if Abessalom were alive, and all of us dead to-day, then it would have been right in thy sight.	του αγαπάν τους μισούντάς σε και μισείν τους αγαπώντάς σε οτι ανήγγειλας σήμερον ότι ουκ εισί σοι άρχοντες ουδέ παίδες ότι οιδα ότι Αβεσαλώμ ει έζη σήμερον και πάντες αν ημείς απεθάνομεν ότι τότε ήρεσκεν ενώπιόν σου
7And now arise, and go forth, and speak comfortably to thy servants; for I have sworn by the Lord, that unless thou wilt go forth to-day, there shall not a man remain with thee this night: and know for thyself, this thing will indeed be evil to thee beyond all the evil that has come upon thee from thy youth until now.	και νυν ανάστηθι έξελθε και λάλησον επι την καρδίαν των παίδων σου ότι εν κυρίω ώμοσα ότι ει συ εκπορεύση ου μείνη ανήρ μετά σου την νύκτα ταύτην και επίγνωθι τούτο σεαυτώ οτι κακόν σοι τούτο υπέρ παν το κακόν το επελθόν σοι εκ νεότητός σου έως του νυν
8Then the king arose, and sat in the gate: and all the people reported, saying, Behold, the king sits in the gate. And all the people went in before the king to the gate; for Israel had fled every man to his tent.	και ανέστη ο βασιλεύς και εκάθισεν επί της πύλης και πας ο λαός ανήγγειλαν λέγοντες ιδού ο βασιλεύς κάθηται επί την πύλην και παρεγένετο πας ο λαός ενώπιον του βασιλέως και Ισραήλ έφυγεν έκαστος εις το σκήνωμα αυτού
9And all the people disputed among all the tribes of Israel, saying, King David delivered us from all our enemies, and he rescued us from the hand of the Philistines: and now he has fled from the land, and from his kingdom, and from Abessalom.	και ην πας ο λαός διακρινόμενος εν πάσαις ταις φυλαίς Ισραήλ λέγοντες ο βασιλεύς Δαυίδ ερρύσατο ημάς εκ χειρός πάντων των εχθρών ημών και αυτός εξείλετο ημάς εκ χειρός των αλλοφύλων και νυν πέφευγεν από της γης
10And Abessalom, whom we anointed over us, is dead in battle: and now why are ye silent about bringing back the king? And the word of all Israel came to the king.	και Αβεσαλώμ ον εχρίσαμεν εφ΄ ημών απέθανεν εν τω πολέμω και νυν ινατί υμείς κωφεύετε του επιστρέψαι τον βασιλέα και το ρήμα παντός Ισραήλ ήλθε προς τον βασιλέα
11And king David sent to Sadoc and Abiathar the priests, saying, Speak to the elders of Israel, saying, Why are ye the last to bring back the king to his house? whereas the word of all Israel is come to the king to his house.	και ο βασιλεύς Δαυίδ απέστειλε προς Σαδώκ και προς Αβιαθάρ τους ιερείς λέγων λαλήσατε προς τους πρεσβυτέρους Ιούδα λέγοντες ινατί γίνεσθε έσχατοι του επιστρέψαι τον βασιλέα εις τον οίκον αυτού και ο λόγος παντός Ισραήλ ήλθε προς τον βασιλέα
12Ye are my brethren, ye are my bones and my flesh: why are ye the last to bring back the king to his house?	αδελφοί μου υμείς οστούν μου και σαρξ ινατί γίνεσθε εις τους εσχάτους του επιστρέψαι τον βασιλέα εις τον οίκον αυτού
13And ye shall say to Amessai, Art thou not my bone and my flesh? and now God do so to me, and more also, if thou shalt not be commander of the host before me continually in the room of Joab.	και τω Αμεσσά ερείτε ουχί οστούν μου και σαρξ μου συ και νυν τάδε ποιήσαι μοι ο θεός και τάδε προσθείη ει άρχων δυνάμεως έση ενώπιον εμού πάσας τας ημέρας αντί Ιωάβ
14And he bowed the heart of all the men of Juda as that of one man; and they sent to the king, saying, Return thou, and all thy servants.	και έκλινε την καρδίαν παντός ανδρός Ιούδα ως ανδρός ενός και απέστειλαν προς τον βασιλέα λέγοντες επίστρεφε συ και πάντες οι παίδές σου
15And the king returned, and came as far as Jordan. And the men of Juda came to Galgala on their way to meet the king, to cause the king to pass over Jordan.	και επέστρεψεν ο βασιλεύς και ήλθεν έως του Ιορδάνου και άνδρες Ιούδα ήλθαν εις Γάλγαλα του πορεύεσθαι εις απαντήν του βασιλέως του διαβιβάσαι τον βασιλέα τον Ιορδάνην
16And Semei the son of Gera, the Benjamite, of Baurim, hasted and went down with the men of Juda to meet king David.	και ετάχυνε Σεμεϊ υιός Γηρά υιόυ του Ιεμινί εκ Βαχουρίν και κατέβη μετά των ανδρών Ιούδα εις απάντησιν τω βασιλεί Δαυίδ
17And a thousand men of Benjamin were with him, and Siba the servant of the house of Saul, and his fifteen sons with him, and his twenty servants with him: and they went directly down to Jordan before the king,	και χίλιοι άνδρες μετ΄ αυτού εκ του Βενιαμίν και Σιβά το παιδάριον του οίκου Σαούλ και πεντεκαίδεκα υιοί αυτού και είκοσι δούλοι αυτού μετ΄ αυτού και κατεύθυναν επί τον Ιορδάνην ενώπιον του βασιλέως
18and they performed the service of bringing the king over; and there went over a ferry-boat to remove the household of the king, and to do that which was right in his eyes. And Semei the son of Gera fell on his face before the king, as he went over Jordan;	και διέβη η διάβασις του εξεγείραι τον οίκον του βασιλέως και του ποιήσαι το ευθές εν οφθαλμοίς αυτού και Σεμεϊ υιός Γηρά έπεσεν επί πρόσωπον αυτού ενώπιον του βασιλέως διαβαίνοντος αυτού τον Ιορδάνην
19and said to the king, Let not my lord now impute iniquity, and remember not all the iniquity of thy servant in the day in which my lord went out from Jerusalem, so that the king should mind it.	και είπε προς τον βασιλέα μη δη λογισάσθω ο κύριός μου ανομίαν και μη μνησθήτω όσα ηδίκησεν ο δούλός σου εν τη ημέρα η εξεπορεύετο ο κύριός μου ο βασιλεύς εξ Ιερουσαλήμ του θέσθαι τον βασιλέα επι την καρδιαν αυτού
20For thy servant knows that I have sinned: and, behold, I am come to-day before all Israel and the house of Joseph, to go down and meet my lord the king.	ότι έγνω ο δούλός σου ότι ημάρτηκα και ιδού εγώ παραγέγονα σήμερον πρώτος παντός του οίκου Ιωσήφ του καταβήναί με εις την απάντησιν του κυρίου μου του βασιλέως
21And Abessai the son of Saruia answered and said, Shall not Semei therefore be put to death, because he cursed the Lord's anointed?	και απεκρίθη Αβεσσά υιός Σαρουϊα και είπεν αντί τούτου ου θανατωθήσεται Σεμεϊ ότι κατηράσατο τον χριστόν κυρίου
22And David said, What have I to do with you, ye sons of Saruia, that ye as it were lie in wait against me this day? to-day no man in Israel shall be put to death, for I know not if I this day reign over Israel.	και είπε Δαυίδ τι εμοί και υμίν υιοί Σαρουϊα ότι γίνεσθέ μοι σήμερον εις επίβουλον ει σήμερον θανατωθήσεταί τις ανήρ εν Ισραήλ ουκ οίδα ότι σήμερον βασιλεύω εγώ επί τον Ισραήλ
23And the king said to Semei, Thou shalt not die: and the king swore to him.	και είπεν ο βασιλεύς προς Σεμεϊ ου θανατωθήση και ώμοσεν αυτώ ο βασιλεύς
24And Memphibosthe the son of Saul's son went down to meet the king, and had not dressed his feet, nor pared his nails, nor shaved himself, neither had he washed his garments, from the day that the king departed, until the day when he arrived in peace.	και Μεφιβόσεθ υιός Ιωναθάν υιόυ Σαούλ κατέβαινεν εις απάντησιν τω βασιλεί και ουκ εθεράπευσε τους πόδας αυτού ουδέ εποίησε τον μύστακα αυτού και τα ιμάτια αυτού ουκ έπλυνεν από της ημέρας ης απήλθεν ο βασιλεύς έως της ημέρας ης παρεγένετο εν ειρήνη
25And it came to pass when he went into Jerusalem to meet the king, that the king said to him, Why didst thou not go with me, Memphibosthe?	και εγένετο ότε εισήλθεν εις Ιερουσαλήμ εις απάντησιν τω βασιλεί και είπεν αυτώ ο βασιλεύς τι ότι ουκ επορεύθης μετ΄ εμού Μεφιβόσεθ
26And Memphibosthe said to him, My lord, O king, my servant deceived me; for thy servant said to him, Saddle me the ass, and I will ride upon it, and go with the king; for thy servant is lame.	και είπε προς αυτόν Μεφιβόσεθ κύριέ μου βασιλεύ ο δούλός μου παρελογίσατό με ότι είπεν ο δούλός σου αυτώ επίσαξόν μοι τον όνον και επιβώ επ΄ αυτόν και πορεύσομαι μετά του βασιλέως ότι χωλός ο δούλός σου
27And he has dealt deceitfully with thy servant to my lord the king: but my lord the king is as an angel of God, and do thou that which is good in thine eyes.	και μεθώδευσεν εν του δούλου σου προς τον κύριόν μου τον βασιλέα και ο κύριός μου ο βασιλεύς ως άγγελος θεού και ποίησον το αγαθόν εν οφθαλμοίς σου
28For all the house of my father were but as dead men before my lord the king; yet thou hast set thy servant among them that eat at thy table: and what right have I any longer even to cry to the king?	ότι ουκ ην πας ο οίκος του πατρός μου αλλ άνδρες θανάτου τω κυρίω μου τω βασιλεί και έθηκας τον δούλόν σου εν τοις εσθίουσι εν τη τραπέζη σου και τι έστι μοι έτι δικαίωμα και του κεκραγέναι έτι προς τον βασιλέα
29And the king said to him, Why speakest thou any longer of thy matters? I have said, Thou and Siba shall divide the land.	και είπεν αυτώ ο βασιλεύς ινατί λαλείς έτι τους λόγους σου είπον συ και Σιβά διελείσθε τον αγρόν
30And Memphibosthe said to the king, Yea, let him take all, since my lord the king has come in peace to his house.	και είπε Μεφιβόσεθ προς τον βασιλέα και τα πάντα λαβέτω μετά το παραγένεσθαι τον κύριόν μου τον βασιλέα εν ειρήνη εις τον οίκον αυτού
31And Berzelli the Galaadite came down from Rogellim, and crossed over Jordan with the king, that he might conduct the king over Jordan.	και Βερζελλί ο Γαλααδίτης κατέβη εκ Ρωγελλίν και διέβη μετά του βασιλέως τον Ιορδάνην του προπέμψαι αυτόν εκ τον Ιορδάνην
32And Berzelli was a very old man, eighty years old; and he had maintained the king when he dwelt in Manaim; for he was a very great man.	και Βερζελλί πρεσβύτης σφόδρα υιός ογδοήκοντα ετών και αυτός διέθρεψε τον βασιλέα εν τω οικείν αυτόν εν Μαναϊμ ότι ανήρ μέγας ην σφόδρα
33And the king said to Berzelli, Thou shalt go over with me, and I will nourish thine old age with me in Jerusalem.	και είπεν ο βασιλεύς προς τον Βερζελλί συ διαβήση μετ΄ εμού και διαθρέψω το γήράς σου μετ΄ εμού εν Ιερουσαλήμ
34And Berzelli said to the king, How many are the days of the years of my life, that I should go up with the king to Jerusalem?	και είπε Βερζελλί προς τον βασιλέα πόσαι αι ημέραι ετών ζωής μου ίνα αναβώ μετά του βασιλέως εις Ιερουσαλήμ
35I am this day eighty years old: can I then distinguish between good and evil? Can thy servant taste any longer what I eat or drink? can I any longer hear the voice of singing men or singing women? and wherefore shall thy servant any longer be a burden to my lord the king?	υιός ογδοήκοντα ετών εγώ ειμι σήμερον μη γνώσομαι αναμέσον αγαθού και αναμέσον κακού ει γεύσεται έτι ο δούλός σου ο φάγομαι η πίομαι ει ακούσομαι έτι φωνήν αδόντων και αδουσών και ινατί γίνεται ο δούλός σου φορτίον επί τον κύριόν μου τον βασιλέα
36Thy servant will go a little way over Jordan with the king: and why does the king return me this recompense?	οτι ολίγον διαβήσεται ο δούλός σου τον Ιορδάνην μετά του βασιλέως και ινατί ο κύριός μου ο βασιλεύς ανταποδίδωσί μοι τούτο ανταπόδομα
37Let, I pray thee, thy servant remain, and I will die in my city, by the tomb of my father and of my mother. And, behold, thy servant Chamaam shall go over with my lord the king; and do thou to him as it seems good in thine eyes.	αποστρεψάτω δη ο δούλός σου και αποθανούμαι εν τη πόλει μου παρά τω τάφω του πατρός μου και της μητρός μου και ιδού ο δούλός σου Χιμαάν ο υιός μου διαβήσεται μετά του κυρίου μου του βασιλέως και ποιήσεις αυτώ το αρεστόν ενώπιόν σου
38And the king said, Let Chamaam go over with me, and I will do to him what is good in my sight; and whatsoever thou shalt choose at my hand, I will do for thee.	και είπεν ο βασιλεύς μετ΄ εμού διαβήτω Χιμαάν καγώ ποιήσω αυτώ το αρεστόν ενώπιόν σου και ο αν επιτάξης εμοί ποιήσω σοι
39And all the people went over Jordan, and the king went over; and the king kissed Berzelli, and blessed him; and he returned to his place.	και διέβη πας ο λαός τον Ιορδάνην και ο βασιλεύς ειστήκει και κατεφίλησεν ο βασιλεύς τον Βερζελλί και ευλόγησεν αυτόν και επέστρεψεν εις τον τόπον αυτού
40And the king went over to Galgala, and Chamaam went over with him: and all the men of Juda went over with the king, and also half the people of Israel.	και διέβη ο βασιλεύς εις Γάλγαλα και Χιμαάν διέβη μετ΄ αυτού και πας ο λαός Ιούδα διαβίβασαν αυτόν και το ήμισυ του λαού Ισραήλ
41And behold, all the men of Israel came to the king, and said to the king, Why have our brethren the men of Juda stolen thee away, and caused the king and all his house to pass over Jordan, and all the men of David with him?	και ιδού πας ανήρ Ισραήλ παρεγένοντο προς τον βασιλέα και είπον τω βασιλέα τι ότι έκλεψάν σε οι αδελφοί ημών οι άνδρες Ιούδα και διεβίβασαν τον βασιλέα και τον οίκον αυτού τον Ιορδάνην και πάντες τους άνδρες Δαυίδ μετ΄ αυτού
42And all the men of Juda answered the men of Israel, and said, Because the king is near of kin to us: and why were you thus angry concerning this matter? have we indeed eaten of the king's food? or has he given us a gift, or has he sent us a portion?	και απεκρίθησαν άνδρες Ιούδα τοις άνδρασιν Ισραήλ και είπον διότι εγγίζει ημίν ο βασιλεύς και ινατί τούτο εθυμώθης περί του λόγου τούτου η εσθίοντες βεβρώκαμέν τι βρώμα παρά του βασιλέως η δόμα δέδωκεν ημίν
43And the men of Israel answered the men of Juda, and said, We have ten parts in the king, and we are older than you, we have also an interest in David above you: and why have ye thus insulted us, and why was not our advice taken before that of Juda, to bring back our king? And the speech of the men of Juda was sharper than the speech of the men of Israel.	και απεκρίθησαν οι άνδρες Ισραήλ προς τους άνδρας Ιούδα και είπον δέκα μοι χείρες εν τω βασιλεί και γε εν τω Δαυίδ ειμί υπέρ σε και τι ότι ύβρισάς με και ουκ εγένετο ο ρήμά μου πρότερον του επιστρέψαι τον βασιλέα εμοί και εσκληρύνθη ο ρήμα ανδρών Ιούδα υπέρ τον ρήμα ανδρών Ισραήλ

Chapter 20

1And there was a transgressor so called there, and his name was Sabee, a Benjamite, the son of Bochori: and he blew the trumpet, and said, We have no portion in David, neither have we any inheritance in the son of Jessae: to thy tents, O Israel, every one.	και εκεί απήντα ανήρ υιός λοιμός και όνομα αυτώ Σαβεαί υιός Βοχορί ανήρ ο Ιεμινί και εσάλπισε σάλπιγγι και είπεν ουκ έστιν ημίν μερίς εν Δαυίδ ουδέ κληρονομία εν τω υιώ Ιεσσαί έκαστος ανήρ εις τα σκηνώματά αυτου Ισραήλ
2And all the men of Israel went up from following David after Sabee the son of Bochori: but the men of Juda adhered to their king, from Jordan even to Jerusalem.	και ανέβη πας ανήρ Ισραήλ από όπισθεν Δαυίδ οπίσω Σαβεαί υιόυ Βοχορί οι δε άνδρες Ιούδα εκολλήθη προς τον βασιλέα αυτών από του Ιορδάνου και έως Ιερουσαλήμ
3And David went into his house at Jerusalem: and the king took the ten women his concubines, whom he had left to keep the house, and he put them in a place of custody, and maintained them, and went not in to them; and they were kept living as widows, till the day of their death.	και εισήλθε Δαυίδ εις τον οίκον αυτού εις Ιερουσαλήμ και έλαβεν ο βασιλεύς τας δέκα γυναίκας τας παλλακάς αυτού ας κατέλιπε φυλάσσειν τον οίκον και έδωκεν αυτάς εις οίκον φυλακής και διέθρεψεν αυτάς και προς αυτάς ουκ εισήλθε και ήσαν συνεχόμεναι έως ημέρας θανάτου αυτών χήραι ζώσαι
4And the king said to Amessai, Call to me the men of Juda for three days, and do thou be present here.	και είπεν ο βασιλεύς προς Αμεσσά βόησόν μοι άνδρας Ιούδα τρισίν ημέρας συ δε ενταύθα στήθι
5And Amessai went to call Juda, and delayed beyond the time which David appointed him.	και επορεύθη Αμεσσά του παραγγείλαι τω Ιούδα και εχρόνισεν από του καιρού ου ετάξατο αυτώ Δαυίδ
6And David said to Amessai, Now shall Sabee the son of Bochori do us more harm than Abessalom: now then take thou with thee the servants of thy lord, and follow after him, lest he find for himself strong cities, so will he blind our eyes.	και είπε Δαυίδ προς Αβεσσά νυν κακοποιήσει ημάς Σαβεαί υιός Βοχορί υπέρ Αβεσαλώμ και νυν λάβε μετά σεαυτού τους παίδας του κυρίου σου και καταδίωκε οπίσω αυτού όπως μη εύρη εαυτώ πόλεις οχυράς και σκιάση τους οφθαλμούς ημών
7And there went out after him Amessai and the men of Joab, and the Cherethites, and the Phelethites, and all the mighty men: and they went out from Jerusalem to pursue after Sabee the son of Bochori.	και εξήλθον οπίσω αυτού οι άνδρες Ιωάβ και ο Χερεθί και ο Φελεθί και πάντες οι δυνατοί και εξήλθον εξ Ιερουσαλήμ διώξαι οπίσω Σαβεαί υιόυ Βοχορί
8And they were by the great stone that is in Gabaon: and Amessai went in before them: and Joab had upon him a military cloak over his apparel, and over it he was girded with a dagger fastened upon his loins in its scabbard: and the dagger came out, it even came out and fell.	και αυτοί παρά τω λίθω τω μεγάλω τω εν Γαβαών και Αμεσσά εισήλθεν έμπροσθεν αυτών και Ιωάβ περιεζωσμένος μανδύαν το ένδυμα αυτού και επ΄ αυτώ εζωσμένος μάχαιραν εζευγμένην επί της οσφύος αυτού εν κολέω αυτής και η μάχαιρα εξήλθε και έπεσε
9And Joab said to Amessai, Art thou in health, my brother? and the right hand of Joab took hold of the beard of Amessai to kiss him.	και είπεν Ιωάβ τω Αμεσσά ει υγιαίνεις συ αδελφέ μου και κατέσχεν η χειρ η δεξιά Ιωάβ του πώγωνος Αμεσσά του καταφιλήσαι αυτόν
10And Amessai observed not the dagger that was in the hand of Joab: and Joab smote him with it on the loins, and his bowels were shed out upon the ground, and he did not repeat the blow, and he died: and Joab and Abessai his brother pursued after Sabee the son of Bochori.	και Αμεσσά ουκ εφυλάξατο απο της μαχαίρας της εν τη χειρί Ιωάβ και έπαισεν αυτόν εν αυτή Ιωάβ εις την ψόαν και εξεχύθη η κοιλία αυτού επι την γην και ουκ εδευτέρωσεν αυτώ και απέθανε και Ιωάβ και Αβεσσά ο αδελφός αυτού εδίωξεν οπίσω Σαβεαί υιόυ Βοχορί
11And there stood over him one of the servants of Joab, and said, Who is he that is for Joab, and who is on the side of David following Joab?	και ανήρ έστη επ΄ αυτόν των παιδαρίων Ιωάβ και είπε τις ο βουλόμενος Ιωάβ και τις τω Δαυίδ οπίσω του Ιωάβ
12And Amessai was weltering in blood in the midst of the way. And a man saw that all the people stood still; and he removed Amessai out of the path into a field, and he cast a garment upon him, because he saw every one that came to him standing still.	και Αμεσσά τεθνηκώς και πεφυρμένος εν τω αίματι εν μέσω της τριβου και είδεν ανήρ ότι ειστήκει πας ο λαός και επέστρεψεν τον Αμεσσά εκ της τρίβου εις αγρόν και επέρριψεν επ΄ αυτόν ιμάτιον ότι είδε ότι πας ο ερχομένος ίστατο επ΄ αυτόν
13And when he was quickly removed from the road, every man of Israel passed after Joab to pursue after Sabee the son of Bochori.	και εγένετο ότε μετέστησε εκ της τρίβου παρήλθε πας ο λαός Ισραήλ οπίσω Ιωάβ του διώξαι οπίσω Σαβεαί υιόυ Βοχορί
14And he went through all the tribes of Israel to Abel, and to Bethmacha; and all in Charri too were assembled, and followed after him.	και διήλθεν εις πάσας τας φυλάς του Ισραήλ εις Αβέλ και Βαιθμαακά και εξεκκλησιάσθησαν και ήλθον κατόπισθεν αυτού
15And they came and besieged him in Abel and Phermacha: and they raised a mound against the city and it stood close to the wall; and all the people with Joab proposed to throw down the wall.	και παρεγενήθησαν και επολιόρκουν επ΄ αυτόν εν τη Αβέλ και Βαιθμαακά και έβαλον χάρακα επί την πόλιν και έστη εν τω προτειχίσματι και πας ο λαός ο μετά Ιωάβ ενόουσαν καταβαλείν το τείχος
16And a wise woman cried from the wall, and said, Hear, hear; say, I pray ye, to Joab, Draw near hither, and I will speak to him.	και εβόησε γυνή σοφή εκ της πόλεως και είπεν ακούσατε δη ακούσατε είπατε δη τω Ιωάβ έγγισον έως ώδε και λαλήσω προς αυτόν
17And he drew nigh to her, and the woman said to him, Art thou Joab? and he said, I am. And she said to him, Hear the words of thy handmaid; and Joab said, I do hear.	και προσήγγισε προς αυτήν και είπεν η γυνή ει συ Ιωάβ και είπεν εγώ είπε δε αυτώ άκουσον τους λόγους της δούλης σου και είπεν ακούω εγώ ειμι
18And she spoke, saying, Of old time they said thus, Surely one was asked in Abel, and Dan, whether the faithful in Israel failed in what they purposed; they will surely ask in Abel, even in like manner, whether they have failed.	και είπε λέγουσα λόγον ελάλησαν εν πρώτοις λέγοντες ερωτώντες επερωτήσουσιν εν Αβέλ και ούτως εξέλιπον
19I am a peaceable one of the strong ones in Israel; but thou seekest to destroy a city and a mother city in Israel: why dost thou seek to ruin the inheritance of the Lord?	εγώ ειμι ειρηνικά στηριγμάτων Ισραήλ συ δε ζητείς θανατώσαι πόλιν και μητρόπολιν εν Ισραήλ ινατί καταπίνεις κληρονομίαν κυρίου
20And Joab answered and said, Far be it, far be it from me, that I should ruin or destroy.	και απεκρίθη Ιωάβ και είπε μη μοι γένοιτο εις καταπίομα και ει διαφθερώ
21Is not the case thus, that a man of mount Ephraim, Sabee, son of Bochori by name, has even lifted up his hand against king David? Give him only to me, and I will depart from the city. And the woman said to Joab, Behold, his head shall be thrown to thee over the wall.	ουχ ούτως ο λόγος ότι ανήρ εξ όρους Εφραϊμ Σαβεαί υιός Βοχορί όνομα αυτού επήρε την χείρα αυτού επί τον βασιλέα Δαυίδ δότε αυτόν μοι μόνον και απελεύσομαι από της πόλεως και είπεν η γυνή προς Ιωάβ ιδού η κεφαλή αυτού ριφήσεται προς σε διά του τείχους
22And the woman went in to all the people, and she spoke to all the city in her wisdom; and they took off the head of Sabee the son of Bochori; and took it away and threw it to Joab: and he blew the trumpet, and the people separated from the city away from him, every man to his tent: and Joab returned to Jerusalem to the king.	και επορεύθη η γυνή προς πάντα τον λαόν και ελάλησε προς πάσαν την πόλιν εν τη σοφία αυτής και αφαιρούσι την κεφαλήν Σαβεαί υιόυ Βοχορί και ρίπτουσιν αυτήν προς Ιωάβ και εσάλπισεν εν κερατίνη και διεσπάρησαν από της πόλεως έκαστος ανήρ εις τα σκήνωματα αυτού και Ιωάβ απέστρεψεν εις Ιερουσαλήμ προς τον βασιλέα
23And Joab was over all the forces of Israel: and Banaias the son of Jodae was over the Cherethites and over the Phelethites.	και ο Ιωάβ προς πάση τη δυνάμει Ισραήλ και Βανέας υιός Ιωαδέ επί του Χερεθί και επί του Φελεθί
24And Adoniram was over the tribute: and Josaphath the son of Achiluth was recorder.	και Αδωράν επί του φορόυ και Ιωσαφάτ υιός Αχιλούδ αναμιμνήσκων
25And Susa was scribe: and Sadoc and Abiathar were priests.	και Σουσά γραμματεύς και Σαδώκ και Αβιαθάρ ιερείς
26Moreover Iras the son of Iarin was priest to David.	και γε Ίρας ο Ιαρί ην ιερεύς τω Δαυίδ

Chapter 21

1And there was a famine in the days of David three years, year after year; and David sought the face of the Lord. And the Lord said, There is guilt upon Saul and his house because of his bloody murder, whereby he slew the Gabaonites.	και εγένετο λιμός εν ταις ημέραις Δαυίδ τρία έτη ενιαυτός ο εχόμενος ενιαυτού και εζήτει Δαυίδ το πρόσωπον κυρίου και είπε κύριος επί Σαούλ και επί τον οίκον αυτού η αδικία εν θανάτω αιμάτων αυτού περί ου εθανάτωσε τους Γαβαωνίτας
2And King David called the Gabaonites, and said to them; —(now the Gabaonites are not the children of Israel, but are of the remnant of the Amorite, and the children of Israel had sworn to them: but Saul sought to smite them in his zeal for the children of Israel and Juda.)	και εκάλεσεν ο βασιλεύς τους Γαβαωνίτας και είπε προς αυτούς και οι Γαβαωνίται ουχ ήσαν εκ των υιών Ισραήλ ότι από των καταλοίπων των Αμορραίων ήσαν και οι υιοί Ισραήλ ώμοσαν αυτοίς και εζήτησε Σαούλ πατάξαι αυτούς εν τω ζηλώσαι αυτόν τους υιούς Ισραήλ και Ιούδα
3And David said to the Gabaonites, What shall I do to you? and wherewithal shall I make atonement, that ye may bless the inheritance of the Lord?	και είπε Δαυίδ προς τους Γαβαωνίτας τι ποιήσω υμίν και εν τίνι εξιλάσομαι και ευλογήσετε την κληρονομίαν κυρίου
4And the Gabaonites said to him, We have no question about silver or gold with Saul and with his house; and there is no man for us to put to death in Israel.	και είπον αυτώ οι Γαβαωνίται ουκ έστιν ημίν αργύριον ουδέ χρυσίον μετά Σαούλ και μετά του οίκου αυτού και ουκ έστιν ημίν ανήρ θανατώσαι εκ παντός Ισραήλ
5And he said, What say ye? speak, and I will do it for you. And they said to the king, The man who would have made an end of us, and persecuted us, who plotted against us to destroy us, let us utterly destroy him, so that he shall have no standing in all the coasts of Israel.	και είπε τι υμείς λέγετε και ποιήσω υμίν και είπον προς τον βασιλέα ο ανήρ ος συνετέλεσεν ημάς και εδίωξεν ημάς ος παρελογίσατο εξολοθρεύσαι ημάς αφανίσωμεν αυτόν του μη εστάναι αυτόν εν παντί ορίω Ισραήλ
6Let one give us seven men of his sons, and let us hang them up in the sun to the Lord in Gabaon of Saul, as chosen out for the Lord. And the king said, I will give them.	δότω ημίν επτά άνδρας εκ των υιών αυτού και εξηλιάσωμεν αυτούς τω κυρίω εν τω Γαβαών Σαούλ εκλεκτού κυρίου και είπεν ο βασιλεύς εγώ δώσω
7But the king spared Memphibosthe son of Jonathan the son of Saul, because of the oath of the Lord that was between them, even between David and Jonathan the son of Saul.	και εφείσατο ο βασιλεύς επί τον Μεφιβόσεθ υιόν Ιωναθάν υιόυ Σαούλ διά τον όρκον κυρίου τον αναμέσον αυτών και αναμέσον Δαυίδ και αναμέσον Ιωναθάν υιόυ Σαούλ
8And the king took the two sons of Respha the daughter of Aia, whom she bore to Saul, Hermonoi and Memphibosthe, and the five sons of Michol daughter of Saul, whom she bore to Esdriel son of Berzelli the Moulathite.	και έλαβεν ο βασιλεύς τους δύο υιούς Ρεσφά θυγατρός Αϊα ους έτεκε τω Σαούλ τον Αρμωνί και τον Μεφιβόσεθ και τους πέντε υιούς της Μεχόλ θυγατρός Σαούλ ους έτεκε τω Αδριήλ υιώ Βερζελλί τω Μοουλαθί
9And he gave them into the hand of the Gabaonites, and they hanged them up to the sun in the mountain before the lord: and they fell, even the seven together: moreover they were put to death in the days of harvest at the commencement, in the beginning of barley-harvest.	και έδωκεν αυτούς εν χειρί των Γαβαωνιτών και εξηλίασαν αυτούς εν τω όρει έναντι κυρίου και έπεσαν εκεί οι επτά κατά το αυτό και αυτοί εθανατώθησαν εν ημέραις θερισμού εν πρώτοις εν αρχή θερισμού κριθών
10And Respha the daughter of Aia took sackcloth, and fixed it for herself on the rock in the beginning of barley harvest, until water dropped upon them out of heaven: and she did not suffer the birds of the air to rest upon them by day, nor the beasts of the field by night.	και έλαβε Ρεσφά θυγάτηρ Αϊα τον σάκκον και έστρωσεν αυτόν εαυτή επί την πέτραν απ΄ αρχής θερισμού κριθών έως ου έσταξεν επ΄ αυτούς ύδατα εκ θεού εκ του ουρανού και ουκ αφήκε τα πετεινά του ουρανού καταπαύσαι επ΄ αυτούς ημέρας ουδέ τα θηρία του αγρού νυκτός
11And it was told David what Respha the daughter of Aia the concubine of Saul had done, and they were faint, and Dan, the son of Joa of the offspring of the giants overtook them.	και απηγγέλη τω Δαυίδ πάντα όσα εποίησε Ρεσφά θυγάτηρ Αϊα παλλακή Σαούλ
12And David went and took the bones of Saul, and the bones of Jonathan his son, from the men of the sons of Jabis Galaad, who stole them from the street of Baethsan; for the Philistines set them there in the day in which the Philistines smote Saul in Gelbue.	και επορεύθη Δαυίδ και έλαβε τα οστά Σαούλ και τα οστά Ιωναθάν του υιού αυτού παρά των ανδρών Ιαβίς Γαλαάδ των κλεψάντων αυτούς απο της πλατείας Βεθσάν κρεμασάντων αυτούς εκεί των αλλόφυλων εν τη ημέρα η επάταξαν οι αλλόφυλοι τον Σαούλ εν Γελβουέ
13And he carried up thence the bones of Saul and the bones of Jonathan his son, and gathered the bones of them that had been hanged.	και ανήνεγκεν εκείθεν τα οστά Σαούλ και τα οστά Ιωναθάν του υιού αυτού και συνήγαγε τα οστά των εξηλιασμένων
14And they buried the bones of Saul and the bones of Jonathan his son, and the bones of them that had been hanged, in the land of Benjamin in the hill, in the sepulchre of Cis his father; and they did all things that the king commanded: and after this God hearkened to the prayers of the land.	και έθαψε τα οστά Σαούλ και Ιωναθάν του υιού αυτού και τα οστά των ηλιασθέντων εν τη γη Βενιαμίν εν τη πλευρά εν τω τάφω Κις του πατρός αυτού και εποίησαν πάντα όσα ενετείλατο ο βασιλεύς και επήκουσεν ο θεός την γην μετά ταύτα
15And there was yet war between the Philistines and Israel: and David went down and his servants with him, and they fought with the Philistines, and David went.	και εγένετο έτι πόλεμος τοις αλλοφύλοις προς Ισραήλ και κατέβη Δαυίδ και οι παίδες αυτού μετ΄ αυτού και επολέμησαν μετά των αλλοφύλων και εξελύθη Δαυίδ
16And Jesbi, who was of the progeny of Rapha, and the head of whose spear was three hundred shekels of brass in weight, who also was girt with a club, even he thought to smite David.	και Ιεσβί από Νωβ ος ην εν τοις εκγόνοις του Ραφά και ο σταθμός του δόρατος αυτού τριακοσίων σίκλων ολκή χαλκού και αυτός περιεζωσμένος κορύνην και διενοείτο του πατάξαι τον Δαυίδ
17And Abessa the son of Saruia helped him and smote the Philistine, and slew him. Then the men of David swore, saying, Thou shalt not any longer go out with us to battle, and thou shalt not quench the lamp of Israel.	και εβοήθησεν αυτώ Αβεσσά υιός Σαρουϊα και επάταξε τον αλλόφυλον και εθανάτωσεν αυτόν τότε ώμοσαν οι άνδρες Δαυίδ λέγοντες ουκ εξελεύση έτι μεθ΄ ημών εις πόλεμον και ου σβέσης τον λύχνον Ισραήλ
18And after this there was a battle again with the Philistines in Geth: then Sebocha the Astatothite slew Seph of the progeny of Rapha.	και εγένετο μετά ταύτα πόλεμος έτι μετά των αλλοφύλων εν Νωβ τότε επάταξε Σοβεκχί ο Ασωθί τους επισυνηγμένους των απογόνων των γιγάντων
19And there was a battle in Rom with the Philistines; and Eleanan son of Ariorgim the Bethleemite slew Goliath the Gittite; and the staff of his spear was as a weaver's beam.	και εγένετο έτι πόλεμος μετά των αλλοφύλων εν Νωβ και επάταξεν Ελλανάν υιός Ιαρέ ο Βηθλεεμίτης τον Γολιάθ τον Γεθαίον και το ξύλον του δόρατος αυτού ην ως αντίον υφαινόντων
20And there was yet a battle in Geth: and there was a man of stature, and the fingers of his hands and the toes of his feet were six on each, four and twenty in number: and he also was born to Rapha.	και εγένετο έτι πόλεμος εν Γεθ και ην ανήρ εκ Μαδών και οι δάκτυλοι των χειρών αυτού και οι δάκτυλοι των ποδών αυτού εξ και εξ εικοσιτέσσαρες αριθμώ και γε αυτός ετέχθη τω Ραφά
21And he defied Israel, and Jonathan son of Semei brother of David, smote him.	και ωνείδισε τον Ισραήλ και επάταξεν αυτόν Ιωναθάν υιός Σαμαά αδελφού Δαυίδ
22These four were born descendants of the giants in Geth, the family of Rapha; and they fell by the hand of David, and by the hand of his servants.	οι τέσσαρες ούτοι ετέχθησαν απόγονοι των γιγάντων εν Γεθ τω Ραφά οίκος και έπεσαν εν χειρί Δαυίδ και εν χειρί των δούλων αυτού

Chapter 22

1And David spoke to the Lord the words of this song, in the day in which the Lord rescued him out of the hand of all his enemies, and out of the hand of Saul.	και ελάλησε Δαυίδ τω κυρίω τους λόγους της ωδής ταύτης εν ημέρα η εξείλετο αυτόν κύριος εκ χειρός πάντων των εχθρών αυτού και εκ χειρός Σαούλ
2And the song was thus: O Lord, my rock, and my fortress, and my deliverer,	και είπε κύριος πέτρα μου και οχύρωμά μου και εξαιρούμενός με
3my God; he shall be to me my guard, I will trust in him: he is my protector, and the horn of my salvation, my helper, and my sure refuge; thou shalt save me from the unjust man.	ο θεός μου φύλαξ μου πεποιθώς έσομαι επ΄ αυτώ υπερασπιστής μου και κέρας σωτηρίας μου αντιλήπτωρ μου και καταφυγή μου σωτηρίας μου εξ αδίκου σώσεις με
4I will call upon the Lord who is worthy to be praised, and I shall be saved from my enemies.	αινετόν επικαλέσομαι κύριον και από των εχθρών μου σωθήσομαι
5For the troubles of death compassed me, the floods of iniquity amazed me:	ότι περιέσχον με συντριμμοί θανάτου και χείμαρροι ανομίας εθάμβησάν με
6the pangs of death surrounded me, the agonies of death prevented me.	σχοινία άδου εκύκλωσάν με και προέφθασάν με πέδαι θανάτου
7When I am afflicted I will call upon the Lord, and will cry to my God, and he shall hear my voice out of his temple, and my cry shalt come into his ears.	εν θλίψει μου επικαλέσομαι τον κύριον και προς τον θεόν μου βοήσομαι και ήκουσεν εκ ναού αυτού φωνής μου και η κραυγή μου εν τοις ωσίν αυτού
8And the earth was troubled and quaked, and the foundations of heaven were confounded and torn asunder, because the Lord was wroth with them.	και εσείσθη και εταράχθη η γη και τα θεμέλια του ουρανού συνεταράχθησαν και εσπαράχθησαν ότι εθυμώθη κύριος αυτοίς
9There went up a smoke in his wrath, and fire out of his mouth devours: coals were kindled at it.	ανέβη καπνός εν τη οργή αυτού και πυρ εκ στόματος αυτού κατέφαγε άνθρακες ανήφθησαν εξ αυτού
10And he bowed the heavens, and came down, and there was darkness under his feet.	και έκλινεν ουρανούς και κατέβη και γνόφος υπό τους πόδας αυτού
11And he rode upon the cherubs and did fly, and was seen upon the wings of the wind.	και επέβη επί χερουβίμ και επετάσθη και ώφθη επί τω πτερύγων ανέμων
12And he made darkness his hiding-place; his tabernacle round about him was the darkness of waters, he condensed it with the clouds of the air.	και έθετο σκότος αποκρυφήν αυτού κύκλω αυτού η σκηνή αυτού σκότος υδάτων επάχυνεν εν νεφέλαις αέρος
13At the brightness before him coals of fire were kindled.	από του φέγγος εναντίον αυτού εξεκαύθησαν άνθρακες πυρός
14The Lord thundered out of heaven, and the Most High uttered his voice.	εβρόντησεν εξ ουρανού ο κύριος και ο ύψιστος έδωκε φωνήν αυτού
15And he sent forth arrows, and scattered them, and he flashed lightning, and dismayed them.	και απέστειλε βέλη και εσκόρπισεν αυτούς και ήστραψεν αστραπήν και εξέστησεν αυτούς
16And the channels of the sea were seen, and the foundations of the world were discovered, at the rebuke of the Lord, at the blast of the breath of his anger.	και ώφθησαν αφέσεις θαλάσσης και απεκαλύφθη τα θεμέλια της οικουμένης εν τη επιτιμήσει του κυρίου από πνοής πνεύματος θυμού αυτού
17He sent from above and took me; he drew me out of many waters.	απέστειλεν εξ ύψους και έλαβέ με είλκυσέ με εξ υδάτων πολλών
18He delivered me from my strong enemies, from them that hated me, for they were stronger than I.	εξείλετό με εξ ισχύος εχθρών μου εκ των μισούντων με ότι ίσχυον υπέρ εμέ
19The days of my affliction prevented me; but the Lord was my stay.	προέφθασάν με εν ημέρα θλίψεώς μου και εγένετο κύριος επιστήριγμά μου
20And he brought me into a wide place, and rescued me, because he delighted in me.	και εξήγαγέ με εις πλατυσμόν και εξείλετό με ότι ηυδόκησεν εν εμοί
21And the Lord recompensed me according to my righteousness; even according to the purity of my hands did he recompense me.	και ανταπέδωκέ μοι κύριος κατά την δικαιοσύνην μου και κατά την καθαριότητα των χειρών μου ανταποδώσει μοι
22Because, I kept the ways of the Lord, and did not wickedly depart from my God.	ότι εφύλαξα οδούς κυρίου και ουκ ησέβησα από του θεού μου
23For all his judgments and his ordinances were before me: I departed not from them.	ότι πάντα τα κρίματα αυτού κατεναντίον μου και τα δικαιώματα αυτού ουκ απέστησαν απ΄ εμού
24And I shall be blameless before him, and will keep myself from my iniquity.	και έσομαι άμωμος αυτώ και προφυλάξομαι από της ανομίας μου
25And the Lord will recompense me according to my righteousness, and according to the purity of my hands in his eye-sight.	και ανταποδώσει μοι κύριος κατά την δικαιοσύνην μου και κατά την καθαριότητα των χειρών μου απέναντι των οφθαλμών αυτού
26With the holy thou wilt be holy, and with the perfect man thou will be perfect,	μετά οσίου οσιωθήση και μετά αθώου αθώος έση
27and with the excellent thou wilt be excellent, and with the froward thou will be froward.	και μετά εκλεκτού εκλεκτός έση και μετά στρεβλού στρεβλωθήση
28And thou wilt save the poor people, and wilt bring down the eyes of the haughty.	και τον λαόν τον πτωχόν σώσεις και οφθαλμούς υπερηφάνων ταπεινώσεις
29For thou, Lord, art my lamp, and the Lord shall shine forth to me in my darkness.	ότι συ φωτιείς λύχνον μου κύριε και ο κύριος εκλάμψει εν σκότει μου
30For by thee shall I run as a girded man, and by my God shall I leap over a wall.	ότι εν σοι δραμούμαι μονόζωνος και εν τω θεώ μου εξαλούμαι τείχος
31As for the Mighty One, his way is blameless: the word of the Lord is strong and tried in the fire: he is a protector to all that put their trust in him.	ο θεός άμωμος η οδός αυτού το ρήμα κυρίου πεπυρωμένον υπερασπιστής εστι πάσι τοις πεποιθόσιν επ΄ αυτόν
32Who is strong, but the Lord? and who will be a Creator except our God?	ότι τις θεός πλην κυρίου και τις κτίστης πλην του θεού ημών
33It is the Mighty One who strengthens me with might, and has prepared my way without fault.	ο θεός ο κραταιών με δύναμιν και έθετο άμωμον την οδόν μου
34 He makes my feet like hart's feet, and sets me upon the high places.	τιθείς τους πόδας μου ως ελάφου και ιστών με επί τα υψηλά
35He teaches my hands to war, and has broken a brazen bow by my arm.	διδάσκων τας χείράς μου εις πόλεμον και κατάξας τόξον χαλκούν επί βραχίονάς μου
36And thou hast given me the shield of my salvation, and thy propitious dealing has increased me,	και έδωκάς μοι όπλον της σωτηρίας μου και υπακοή σου επλήθυνέ με
37so as to make room under me for my going, and my legs did not totter.	και επλάτυνας τα διαβήματά μου υποκάτω μου και ουκ εσαλεύθησαν τα σκέλη μου
38I will pursue my enemies, and will utterly destroy them; and I will not turn again till I have consumed them.	διώξω τους εχθρούς μου και αφανιώ αυτούς και ουκ αποστρέψω έως ου συντελέσω αυτούς
39And I will crush them, and they shall not rise; and they shall fall under my feet.	και θλάσω αυτούς και ουκ αναστήσονται και πεσούνται υπό τους πόδας μου
40And thou shalt strengthen me with power for the war; thou shalt cause them that rise up against me to bow down under me.	και περιέζωσάς με δυνάμει εις πόλεμον κάμψεις τους επιστανομένους επ΄ εμέ υποκάτω μου
41And thou hast caused mine enemies to flee before me, even them that hated me, and thou hast slain them.	και οι εχθροί μου έδωκάς μοι αυχένας μισούντων με κατεπάτησα
42They shall cry, and there shall be no helper; to the Lord, but he hearkens not to them.	ανεβόησαν και ουκ ην σώζων προς κύριον και ουκ επήκουσεν αυτών
43And I ground them as the dust of the earth, I beat them small as the mire of the streets.	και ελέανα αυτούς ως χουν γης ως πηλόν των εξόδων ελεπτυνά
44And thou shalt deliver me from the striving of the peoples, thou shalt keep me to be the head of the Gentiles: a people which I knew not served me.	και εξελού με εκ αντιλογιών λαού φυλάξεις με εις κεφαλήν εθνών λαός ον ουκ έγνων εδούλευσέ μοι
45The strange children feigned obedience to me; they hearkened to me as soon as they heard.	εις ακοήν ωτίου υπήκουσέ μου υιοί αλλότριοι εψεύσαντό μοι
46The strange children shall be cast away, and shall be overthrown out of their hiding places.	υιοί αλλότριοι απορριφήσονται και σφαλούσιν εκ των συγκλεισμών αυτών
47The Lord lives, and blessed be my guardian, and my God, my strong keeper, shall be exalted.	ζη κύριος και ευλογητός ο πλάσας με και υψωθήσεται ο θεός μου ο σωτήρ
48The Lord who avenges me is strong, chastening the nations under me,	ισχυρός κύριος ο διδούς εκδικήσεις μοί και εταπείνωσεν λαοίς υποκάτω μου
49and bringing me out from my enemies: and thou shalt set me on high from among those that rise up against me: thou shalt deliver me from the violent man.	και εξήγαγέ με εξ εχθρών μου και εκ των επεγειρομένων επ΄ με υψώσεις με εξ ανδρών αδικημάτων ρύση με
50Therefore will I confess to thee, O Lord, among the Gentiles, and sing to thy name.	διά τούτο εξομολογήσομαί σοι κύριε εν τοις έθνεσι και τω ονόματί σου ψαλώ
51He magnifies the salvation of his king, and works mercy for his anointed, even for David and for his seed for ever.	μεγαλύνων τας σωτηρίας του βασιλέως αυτού και ποιών έλεος τω χριστώ τω Δαυίδ και τω σπέρματι αυτού έως αιώνος

Chapter 23

1And these are the last words of David. Faithful is David the son of Jessae, and faithful the man whom the Lord raised up to be the anointed of the God of Jacob, and beautiful are the psalms of Israel.	και ούτοι οι λόγοι Δαυίδ οι έσχατοι πιστός Δαυίδ υιός Ιεσσαί και πιστός ανήρ ον ανέστησεν ο χριστόν θεού Ιακώβ και ευπρεπείς ο ψαλμός του Ισραήλ
2The Spirit of the Lord spoke by me, and his word was upon my tongue.	πνεύμα κυρίου ελάλησεν εν εμοί και λόγος αυτού επί γλώσσης μου
3The God of Israel says, A watchman out of Israel spoke to me a parable: I said among men, How will ye strengthen the fear of the anointed?	είπεν ο θεός Ισραήλ μοι ελάλησε φύλαξ Ισραήλ άρχων εν ανθρώποις δίκαιος αρχός φόβω θεού
4And in the morning light of God, let the sun arise in the morning, from the light of which the Lord passed on, and as it were from the rain of the tender grass upon the earth.	και ως φως το πρωϊνόν ανατελεί ήλιος τοπρωϊ και ου σκοτάσει από φέγγους και εξ υετού ως βοτάνη εκ γης
5For my house is not so with the Mighty One: for he has made an everlasting covenant with me, ready, guarded at every time; for all my salvation and all my desire is, that the wicked should not flourish.	ότι ουχ ούτως ο οίκός μου μετά θεού ότι διαθήκην αιώνιον έθετό μοι σώσαί με ετοίμην εν παντί καιρώ πεφυλαγμένην ότι πάσα σωτηρία μου και παν θέλημα εν κυρίω ότι ου βλαστήσει ο παράνομος
6All these are as a thorn thrust forth, for they shall not be taken with the hand,	ώσπερ άκανθα εξωσμένη πάντες αύτοι ότι ου χειρί ληφθήσονται
7and a man shall not labour among them; and one shall have that which is fully armed with iron, and the staff of a spear, an he shall burn them with fire, and they shall be burnt in their shame.	και ανήρ ος κοπιάσει εν αυτοίς πλήρης σιδήρου και ξύλον δόρατος και εν πυρί καύσει καυθήσονται εις αισχύνην αυτών
8These are the names of the mighty men of David: Jebosthe the Chananite is a captain of the third part: Adinon the Asonite, he drew his sword against eight hundred soldiers at once.	ταύτα τα ονόματα των δυναστών Δαυίδ Ιεσβαάβ ο Θεκεμανί πρώτος των τριών ούτος Αδϊνώ ο Ασωναίος ούτος εσπάσατο την ρομφαίαν αυτού επί οκτακοσίους τραυματίας εισάπαξ
9And after him Eleanan the son of his uncle, son of Dudi who was among the three mighty men with David; and when he defied the Philistines they were gathered there to war, and the men of Israel went up.	και μετ΄ αυτόν Ελεάζαρ υιός Δουδί υιού πατραδέλφου αυτού εν τοις τρισί τοις δυνατοίς ούτος ην μετά Δαυίδ εν τω ονειδίσαι αυτόν εν τοις αλλοφύλοις και οι αλλόφυλοι συνήχθησαν εκεί εις πόλεμον και ανέβησαν άνδρες Ισραήλ προς προσώπου αυτών
10He arose an smote the Philistines, until his hand was weary, and his hand clave to the sword: and the Lord wrought a great salvation in that day, and the people rested behind him only to strip the slain.	και αυτός ανέστη και επάταξε τους αλλοφύλους έως ου εκοπίασεν η χείρ αυτού και προσεκολλήθη η χείρ αυτού επι την ρομφαίαν και εποίησε κύριος σωτηρίαν μεγάλην εν τη ημέρα εκείνη και ο λαός επέστρεψεν οπίσω αυτού εις το σκυλεύειν
11And after him Samaia the son of Asa the Arachite: and the Philistines were gathered to Theria; and there was there a portion of ground full of lentiles; and the people fled before the Philistines.	και μετ΄ αυτόν Σαμαίας υιός Αγά ο Αραρί και συνήχθησαν οι αλλόφυλοι εις Θηρία και ην εκεί μερίς αγρού πλήρης φακού και ο λαός έφυγεν εκ προσώπου αλλοφύλων
12And he stood firm in the midst of the portion, and rescued it, and smote the Philistines; and the Lord wrought a great deliverance.	και κατέστη εν μέσω της μερίδος και εξείλατο αυτήν και επάταξε τους αλλοφύλους και εποίησε κύριος σωτηρίαν μεγάλην
13And three out of the thirty went down, and came to Cason to David, to the cave of Odollam; and there was an army of the Philistines, and they encamped in the valley of Raphain.	και κατέβησαν τρεις από των τριάκοντα άρχοντες και εισήλθον προς Δαυίδ εις το σπήλαιον Οδολλάμ και τάγμα των αλλοφύλων παρενέβαλεν εν τη κοιλάδι Ραφαϊν
14And David was then in the strong hold, and the garrison of the Philistines was then in Bethleem.	και Δαυίδ τότε εν τη περιοχή και το υπόστημα των αλλοφύλων τότε εν Βηθλεέμ
15And David longed, and said, Who will give me water to drink out of the well that is in Bethleem by the gate? now the band of the Philistines was then in Bethleem.	και επεθύμησε Δαυίδ και είπε τις ποτιεί με ύδωρ εκ του λάκκου του εν Βηθλεέμ του εν τη πύλη
16And the three mighty men broke through the host of the Philistines, and drew water out of the well that was in Bethleem in the gate: and they took it, and brought it to David, and he would not drink it, but poured it out before the Lord.	και διέρρηξαν οι τρεις δυνατοί την παρεμβολήν των αλλοφύλων και υδρεύσαντο ύδωρ εκ του λάκκου του εν Βηθλεέμ του εν τη πύλη και έλαβαν και παρεγένοντο προς Δαυίδ και ουκ ηθέλησε πιείν αυτό και έσπεισεν αυτό τω κυρίω
17And he said, O Lord, forbid that I should do this, that I should drink of the blood of the men who went at the risk of their lives: and he would not drink it. These things did these three mighty men.	και είπεν ιλεώς μοι κύριε του ποιήσαι τούτο ει αίμα των ανδρών των πορευθέντων εν ταις ψυχαίς αυτών πιόμαι και ουκ ηθέλησε πιείν αυτό ταύτα εποίησαν οι τρεις δυνατοί
18And Abessa the brother of Joab the son of Saruia, he was chief among the three, and he lifted up his spear against three hundred whom he slew; and he had a name among three.	και Αβεσσά ο αδελφός Ιωάβ υιός Σαρουϊα πρώτος των τριών και αυτός εξήγειρε το δόρυ αυτού επί τριακοσίους τραυματίας και αυτώ όνομα εν τοις τρισίν
19Of those three he was most honourable, and he became a chief over them, but he reached not to the first three.	εκ των τριών ένδοξος και ην αυτοίς εις άρχοντα και έως των τριών ουκ ήρχετο
20And Banaeas the son of Jodae, he was abundant in mighty deeds, from Cabeseel, and he smote the two sons of Ariel of Moab: and he went down and smote a lion in the midst of a pit on a snowy day.	και Βανέας υιός Ιωδαέ υιού ανδρός δυνατού πολλά έργα από Καβεσεήλ ούτος επάταξε τους δύο υιούς Αριήλ του Μωάβ και αυτός κατέβη και επάταξε τον λέοντα εν μέσω του λάκκου εν ημέρα χιόνος
21He smote an Egyptian, a wonderful man, and in the hand of the Egyptian was a spear as the side of a ladder; and he went down to him with a staff, and snatched the spear from the Egyptian's hand, and slew him with his own spear.	και αυτός επάταξε τον άνδρα τον Αιγύπτιον άνδρα ορατόν εν δε τη χειρί του Αιγυπτίου δόρυ και κατέβη προς αυτόν εν ράβδω και ήρπασε το δόρυ εκ της χειρός του Αιγυπτίου και απέκτεινεν αυτόν εν τω δόρατι αυτού
22These things did Banaeas the son of Jodae, and he had a name among the three mighty men.	ταύτα εποίησε Βανέας υιός Ιωδαέ και αυτώ όνομα εν τοις τρισί δυνατοίς
23He was honourable among the second three, but he reached not to the first three: and David made him his reporter. And these are the names of King David's mighty men.	υπέρ τους τριάκοντα ένδοξος και προς τους τρείς ουκ ήρχετο και έταξεν αυτόν Δαυίδ προς τας ακοάς αυτού και ταύτα τα ονόματα των δυνατών Δαυίδ του βασιλέως
24Asael Joab's brother; he was among the thirty. Eleanan son of Dudi his uncle in Bethleem.	Ασαήλ αδελφός Ιωάβ εν τοις τριάκοντα Ελεανάν υιός Δουδί πατραδέλφου αυτού εν Βηθλεέμ
25Saema the Rudaean.	Σαμαίας ο Αροδί Ελικά ο Αροδί
26Selles the Kelothite: Iras the son of Isca the Thecoite.	Χάλλις ο Φαλτί Ιρά υιός Εκκίς ο Θεκοϊτης
27Abiezer the Anothite, of the sons of the Anothite.	Αβιέζερ ο Αναθωθίτης Μεβουναϊ ο Ασωθίτης
28Ellon the Aoite; Noere the Netophatite.	Σελμών ο Αχοϊτης Μαχαραϊ ο Νετωφαθίτης
29Esthai the son of Riba of Gabaeth, son of Benjamin the Ephrathite; Asmoth the Bardiamite; Emasu the Salabonite:	Ελάβ υιός Βαανά ο Νετωφαθίτης Εθθί υιός Ριβαϊ ο εκ βουνού Βεναιμίν
30Adroi of the brooks.	Βανέας ο Φαραθενίτης Ηδαϊ εκ Ναχαλιγαίας
31Gadabiel son of the Arabothaeite.	Αβί ο Αραβωθίτης Αζμώθ ο Βαρχμίτης
32the sons of Asan, Jonathan;	Ελιαβά ο Σαλαβωνίτης υιοί Ιασέν Ιωναθάν
33Samnan the Arodite; Amnan the son of Arai the Saraurite.	Σαμά ο Αρωρίτης Αχιάμ υιός Σαράρ ο Αραδίτης
34Aliphaleth the son of Asbites, the son of the Machachachite; Eliab the son of Achitophel the Gelonite.	Ελιφαλάτ υιός του Αχασβαϊ υιός του Μααχαθί Ελιάμ υιός Αχιτόφελ του Γελωνίτου
35Asarai the Carmelite the son of Uraeoerchi.	Ασαρέ ο Καρμήλιος Φααραϊ ο Αρβί
36Gaal the son of Nathana. The son of much valour, the son of Galaaddi. Elie the Ammanite.	Ιγαάλ υιός Ναθάν εκ Σουβά Βανί ο Γαδί
37Gelore the Bethorite, armour-bearer to Joab, son of Saruia.	Σελήκ ο Αμωνίτης Ναχαραί ο Βηρωθαίος ο αίρων τα σκεύη Ιωάβ υιόυ Σαρουϊα
38Iras the Ethirite. Gerab the Ethenite.	Ιράς ο Ιεθραίος Γαρέβ ο Ιεθραίος
39Urias the Chettite: thirty-seven in all.	Ουρίας ο Εθαίος οι πάντες τριάκοντα και επτά

Chapter 24

1And the Lord caused his anger to burn forth again in Israel, and Satan stirred up David against them, saying, Go, number Israel and Juda.	και προσέθετο οργή κύριος εκκαήναι εν Ισραήλ και επέσεισε τον Δαυίδ εις αυτοίς λέγων πορεύθητι αρίθμησον τον Ισραήλ και τον Ιούδαν
2And the king said to Joab commander of the host, who was with him, Go now through all the tribes of Israel and Juda, from Dan even to Bersabee, and number the people, and I will know the number of the people.	και είπεν ο βασιλεύς προς Ιωάβ άρχοντα των δυνάμεων των μετ΄ αυτού περίελθε δη πάσας τας φυλάς του Ισραήλ και Ιούδα από Δαν και έως Βηρσαβεαί και επίσκεψαι τον λαόν και γνώσομαι τον αριθμόν του λαού
3And Joab said to the king, Now may the Lord add to the people a hundred-fold as many as they are, and may the eyes of my lord the king see it: but why does my lord the king desire this thing?	και είπεν Ιωάβ προς τον βασιλέα και προσθείη κύριος ο θεός σου προς τον λαόν σου ώσπερ και τούτους εκατονταπλασίως και οι οφθαλμοί του κυρίου μου του βασιλέως ορώντες και ο κύριός μου ο βασιλεύς ινατί βούλεται εν τω λόγω τούτω
4Nevertheless the word of the king prevailed against Joab an the captains of the host: And Joab and the captains of the host went out before the king to number the people of Israel.	και υπερίσχυσεν ο λόγος του βασιλέως προς Ιωάβ και εις τους άρχοντας της δυνάμεως και εξήλθεν Ιωάβ και οι άρχοντες της δυνάμεως ενώπιον του βασιλέως επισκέψασθαι τον λαόν τον Ισραήλ
5And they went over Jordan, and encamped in Aroer, on the right of the city which is in the midst of the valley of Gad and Eliezer.	και διέβησαν τον Ιορδάνην και παρενέβαλον εν Αροήρ εκ δεξιών της πόλεως της εν μέσω της φάραγγος Γαδ και Ελιέζερ
6And they came to Galaad, and into the land of Thabason, which is Adasai, and they came to Danidan and Udan, and compassed Sidon.	και ήλθον εις Γαλαάδ και εις γην Χεττίμ Χάδης και παρεγένοντο εις Δαν και εκύκλωσαν εις Σιδώνα
7And they came to Mapsar of Tyre, and to all the cities of the Evite and the Chananite: and they came by the South of Juda to Bersabee.	και ήλθον εις Μαβσάρ Τύρου και εις πάσας τας πόλεις του Ευαίου και του Χαναναίου και εκπορεύονται επι νότον Ιούδα εις Βηρσαβεαί
8And they compassed the whole land; and they arrived at Jerusalem at the end of nine months and twenty days.	και περιώδευσαν εν πάση τη γη και παρεγένοντο από τέλους εννέα μηνών και είκοσι ημερών εις Ιερουσαλήμ
9And Joab gave in the number of the census of the people to the king: and Israel consisted of eight hundred thousand men of might that drew sword; and the men of Juda, five hundred thousand fighting men.	και έδωκεν Ιωάβ τον αριθμόν της επισκέψεως του λαού τω βασιλεί και ην Ισραήλ οκτακόσιαι χιλιάδες ανδρών δυνάμεως σπωμένων ρομφαίαν και άνδρες Ιούδα πεντακόσιαι χιλιάδες ανδρών μαχητών
10And the heart of David smote him after he had numbered the people; and David said to the Lord, I have sinned grievously, O Lord, in what I have now done: remove, I pray thee, the iniquity of thy servant, for I have been exceedingly foolish.	και επάταξε καρδία Δαυίδ αυτόν μετά το αριθμήσαι τον λαόν και είπε Δαυίδ προς κύριον ημάρτηκα σφόδρα ποιήσας το ρήμα τούτο και νυν κύριε περίελε δη την αδικίαν του δούλου σου ότι εματαιώθην σφόδρα
11And David rose early in the morning, and the word of the Lord came to the prophet Gad, the seer, saying, Go, and speak to David, saying,	και ανέστη Δαυίδ τοπρωϊ και ρήμα κυρίου εγένετο προς Γαδ τον προφήτην τον ορώντα Δαυίδ λέγων
12Thus saith the Lord, I bring one of three things upon thee: now choose thee one of them, and I will do it to thee.	πορεύου και λάλησον προς Δαυίδ λέγων τάδε λέγει κύριος τρία εγώ αίρω επί σε έκλεξαι σεαυτώ εν εξ αυτών και ποιήσω σοι
13And Gad went in to David, and told him, and said to him, Choose one of these things to befall thee, whether there shall come upon thee for three years famine in thy land; or that thou shouldest flee three months before thine enemies, and they should pursue thee; or that there should be for three days mortality in thy land. Now then decide, and see what answer I shall return to him that sent me.	και ήλθε Γαδ προς Δαυίδ και ανήγγειλε και είπεν αυτώ έκλεξαι σεαυτώ γενέσθαι σοι τρία έτη λιμού εν τη γη σου η τρεις μήνας φεύγειν σε έμπροσθεν των εχθρών σου και έσονται καταδιώκειν σε η γενέσθαι τρεις ημέρας θάνατον εν τη γη σου νυν ουν γνώθι και ίδε τι αποκριθώ τω αποστείλαντί με
14And David said to Gad, On every side I am much straitened: let me fall now into the hands of the Lord, for his compassions are very many; and let me not fall into the hands of man.	και είπε Δαυίδ προς Γαδ στενά μοι σφόδρα εστι τα τρία εμπεσούμαι εις τας χείρας του κυρίου ότι πολλοί οικτιρμοί αυτού σφόδρα εις δε τας χείρας ανθρώπων ου εμπέσω
15So David chose for himself the mortality: and they were the days of wheat-harvest; and the Lord sent a pestilence upon Israel from morning till noon, and the plague began among the people; and there died of the people from Dan even to Bersabee seventy thousand men.	και εξελέξατο εαυτώ Δαυίδ τον θάνατον και έδωκε κύριος θάνατον εν Ισραήλ από πρωϊθεν και έως ώρας αρίστου και απέθανεν εκ του λαού από Δαν και έως Βηρσαβεαί εβδομήκοντα χιλιάδες ανδρών
16And the angel of the Lord stretched out his hand against Jerusalem to destroy it, and the Lord repented of the evil, and said to the angel that destroyed the people, It is enough now, withhold thine hand. And the angel of the Lord was by the threshing-floor of Orna the Jebusite.	και εξέτεινεν ο άγγελος την χείρα αυτού εις Ιερουσαλήμ του διαφθείραι αυτήν και παρεκλήθη κύριος επί τη κακία και είπε τω αγγέλω τω διαφθείροντι εν τω λαώ ικανόν νυν άνες την χείρά σου και ο άγγελος του κυρίου ην παρά τη άλω Ορνά του Ιεβουσαίου
17And David spoke to the Lord when he saw the angel smiting the people, and he said, Behold, it is I that have done wrong, but these sheep what have they done? Let thy hand, I pray thee, be upon me, and upon my father's house.	και είπε Δαυίδ προς κύριον εν τω ιδείν αυτόν τον άγγελον τον τύπτοντα εν τω λαώ και είπεν ιδού εγώ ήμαρτον και εγώ ο ποιμήν εκακοποίησα και ούτοι τα πρόβατα τι εποίησαν γενέσθω δη η χειρ σου εν εμοί και εν τω οίκω του πατρός μου
18And Gad came to David in that day, and said to him, Go up, and set up to the Lord and altar in the threshing-floor of Orna the Jebusite.	και ήλθε Γαδ προς Δαυίδ εν τη ημέρα εκείνη και είπεν αυτώ ανάβηθι και στήσον τω θυσιαστήριον τω κυρίω εν τη άλω Ορνά του Ιεβουσαίου
19And David went up according to the word of Gad, as the Lord commanded him.	και ανέβη Δαυίδ κατά το ρήμα Γαδ του προφήτου ον τρόπον ενετείλατο αυτώ κύριος
20And Orna looked out, and saw the king and his servants coming on before him: and Orna went forth, and did obeisance to the king with his face to the earth.	και διέκυψεν Ορνά και είδε τον βασιλέα και τους παίδας αυτού παραπορευομένους επ΄ αυτόν και εξήλθεν Ορνά και προσεκύνησε τω βασιλεί επί πρόσωπον αυτού επί την γην
21And Orna said, Why has my lord the king come to his servant? and David said, To buy of thee the threshing-floor, in order to build an altar to the Lord that the plague may be restrained from off the people.	και είπεν Ορνά τι ότι ήλθεν ο κύριός μου ο βασιλεύς προς τον δούλον αυτού και είπε Δαυίδ κτήσασθαι παρά σου την άλω του οικοδομήσαι θυσιαστήριον κυρίω και συσχεθή η θραύσις επάνω του λαού
22And Orna said to David, Let my lord the king take and offer to the Lord that which is good in his eyes: behold, here are oxen for a whole-burnt-offering, and the wheels and furniture of the oxen for wood.	και είπεν Ορνά προς Δαυίδ λαβέτω και ανενεγκάτω ο κύριός μου ο βασιλεύς τω κυρίω το αγαθόν εν οφθαλμοίς αυτού ιδού οι βόες εις ολοκαύτωμα και οι τροχοί και τα σκεύη των βοών εις ξύλα
23Orna gave all to the king: and Orna said to the king, The Lord thy God bless thee.	τα πάντα έδωκεν Ορνά τω βασιλεί και είπεν Ορνά προς τον βασιλέα κύριος ο θεός σου ευλογήσαι σε
24And the king said to Orna, Nay, but I will surely buy it of thee at a fair price, and I will not offer to the Lord my God a whole-burnt-offering for nothing. So David purchased the threshing-floor and the oxen for fifty shekels of silver.	και είπεν ο βασιλεύς προς Ορνά ουχί ότι αλλ κτώμενος κτήσομαι παρά σου εν αλλάγματι και ουκ ανοίσω κυρίω θεώ μου ολοκαύτωμα δωρεάν και εκτήσατο Δαυίδ την άλω και τους βόας εν αργυρίω σικλών πεντήκοντα
25And David built there an altar to the Lord, and offered up whole-burnt-offerings and peace-offerings: and Solomon made an addition to the altar afterwards, for it was little at first. And the Lord hearkened to the land, and the plague was stayed from Israel.	και ωκοδόμησεν εκεί Δαυίδ θυσιαστήριον τω κυρίω και ανήνεγκεν ολοκαυτώσεις και ειρηνικάς και επήκουσε κύριος τη γη και συνεσχέθη η θραύσις επάνωθεν Ισραήλ