Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/227

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


Rimicius: D (170) De cervo et leone. [H 128 Ἔλαφος ϰαὶ λέων]. Phaedrus I, 12 Cervus ad fontem. SL (150) De cervo et venatore. C (97) O gelenu a o Iowcy. — FE 17 O jeleniu. — Minasowicz (11) Często rzecz wzgardzona najpożyteczniejsza. Jeleń przy źródle. — Tenże (111) Suma, z cienkich skoków niekontenta. — BWF (27) Jeluń, własnemi rogami zawikłany. — EW 61 O jeleniu. — Jakubowski 85 Jeleń, — patrzący w wodę (L VI, 9 Le cerf se voyant dans l'eau). Trembecki (75) Jeleń przeglądający się.

43. Złe towarzystwo na złe wychodzi.

Oracz na roli, którą miał,
Sidł był w jeden czas nastawiał
Na ptaki, którzy bywali,
Zboże z rolej wybierali.
A gdy żórawi wiele jął,        5
Jastrząba z nimi potargnął:
Wszystkim szyje załamował,
A do swego woru chował.
Tedy jastrząb otacza prosił,
Aby go z sidła wypuścił:        10
„Pospołu mię z nimi nie daw,
„Bom niejest gęś ani żóraw“!
Oracz rzekł: „Wszak cię znam dobrze
„I, co mówisz, temuć wierzę;
„Ale, gdyś jest jęt ze złymi,        15
„Musisz jednak cierpieć z nimi“!
Bo kto ze zlym towarzyszy,
A z nim mieszka w jednej rzeszy,
Mękę równą podejmuje,
Który złemu pochlebuje.        10

Rimicius: D (171) De agricola et pelargo. [H 100 Γεωργὸς ϰαὶ πελαργός]. St (250) Do agricola et pelargo. — FE