Kitâb-ı Dedem Korkut Alâ Lisan-ı Tâife-i Oğuzân/Salur Kazanuñ evi yagmalandugı boyı beyan eder
Salur Kazanuñ evi yagmalandugı boyı beyan eder
bir gün ulaş oglı tülü kuşuñ yavrısı beze miskîn umudı amıt suyınuñ aslanı karacuguñ kaplanı koñur atuñ eyesi hân uruzuñ agası bayındır hânuñ güyegesi kalın oguzuñ devleti kalmış yigit arhası
salur kazan yerinden turmuş ıdı toksan başlu ban evlerin kara yerüñ üzerine dikdürmiş idi toksan yerde ala ipek kâlî döşemiş idi seksen yerde bâdyalar kurılmış ıdı altun ayak surâhîler dizilmiş idi tokuz kara gözlü hûb yüzlü saçı ardına örilü gögsi kızıl dügmeli elleri bileginden kınalı barmakları nigârlı mahbûb kâfir kızları kalın oguz beglerine sagrak sürüp içerler idi
içüp içüp ulaş oglı salur kazanuñ alnına şarâbuñ itisi çıkdı kaba diri üzerine çökdi eyitdi ünüm añlañ begler sözüm diñleñ begler yata yata yanumuz agrıdı tura tura belümüz kurıdı yöriyelüm a begler av avlayalum kuş kuşlayalum sıgın geyik yıkalum kaydalum otagumuza düşelim yeyelüm içelüm hoş geçelüm kıyan selcük oglı deli tundar eydür belî hân kazan maslahatdur kara göne oglı kara budag eydür agam kazan maslahatdur anlar eyle degec at agızlı urur koca iki diznüñ üstine çökdi eydür agam kazan sası dînlü gürcistân agzında oturursın orduñ üstine kimi korsın kazan eydür üç yüz yigidilen oglum urur menüm evüm üstine tursun dedi koñur atın çekdürdi butun bindi tepel kaşga aygırına tundar bindi gök bedevîsin tartdurdı kazan begüñ karındaşı kara göne bindi ag bedevîsin çekdürdi bayırndır hânuñ yagısın basan şer şemşe'd-dîn bindi barasaruñ yabyurd hisârından parlayup beyrek boz aygırına bindi koñuz atlu karana keşîş deyen beg yegenek torı aygırına bindi saya varsam dükense olmaz kalın oguz begleri bindi ala taga ala leşker ava çıkdı Kâfirüñ câsûsı câsûsladı vardı kâfirler argunı şökli melike haber verdi yedi biñ kaftanınuñ ardı yırtucutlu yarımından kara saçlu sası dînlü dîn düşmeni alaca atlu kâfir bindi yılgadı dün buçugında kazan begüñ ordusına geldi altun ban evlerin kafirler çapdılar kara beñrez kızı gelini çıgrışdurdılar tavla tavla şehbâz atlarını bindiler katâr katâr kızıl develerini yetdiler agır hazînesini bol akçasını yagmaladılar kırk ince bellü kızıla boy uzun borla hâtun yesîr getdi kazan begüñ karıcuk olmış anası kara deve boynında aşılu getdi eylik koca oglı sarı kulmaş kazan begüñ evi üzerine şehîd oldı
kazunuñ bu işlerden haberi yok kâfir eydür begler kazanuñ tavla tavla şehbâz atlarını binmüşüz altun akçasını yagmalamışuz kırk yigidilen oglı uruzı tutsak etmişüz katâr katâr develerini yetmişüz kırk ince bellü kızılan kazanuñ helâlını tutmışuz bu hayfları biz kazana etmişüz dedi
kâfirin biri eydür kazan begde bir hayfumuz kaldı
sökli melik eydür mere aznavur ne hayfumuz kaldı
kafir eydür kazanuñ kapuum dervendde on biñ koyunı vardur şol koyunları dahı götürsek kazana ulu hayf eder idük dedi
şökli melik eydür altı yüz kâfir varsun koyunı getürsin dedi altı yüz kâfir atlandı koyunuñ üzerine ılgar vardı
gece yatur iken karacuk çoban kara kaygulu vâkı'a gördi vâkı'asından semürdi örü turdı kıyan güci demür güci bi iki kardaşı yanına aldı agıluñ kapusını berkitdi üç yerde depe gibi taş yıgdı ala kollı sapanını eline aldı negâhından karaçuk çobanuñ üzerine altı yüz kâfir kuyıldı kâfir eydür
karanku ahşam olanda kaygulu çoban
karıla yagmur yağanda çakmaklu çoban
südi penîri bol kaymaklu çoban
kazan eydür begüñ dünlügi altun ban evlerini biz yıkmışuz
tavla tavla şehbâz atlarını biz binmişüz
katâr katâr kızıl devesini biz yemişüz
karıçuk anasını biz getirmişüz
agır hazîne bol akçasını biz yagmalamışuz
kaza beñzer kızı gelini biz yesîn etmişüz
kırk yigiddiler kazanuñ oglını biz getürmişiz
kırk ince belli kızıla kazanuñ helâlını biz getürmişüz
bre çoban ıragından yakınından berü gelgil
baş endürüp bagır başgıl
biz kâfire selâm vergil
öldürmeyelüm şökli melike seni eltelüm
saña beglik alı verelüm
çoban eydür
ılakır söyleme mere itüm kâfir
itümile bir yalakda yundum içen
azgun kâfir
altuñdagı alaca atuñ ne ögersin
ala başlu keçümçe gelmez maña
başuñdagı tugılgañı ne ögersin mere kâfir
başumdagı börkümce gelmez maña
altmış tutam gönderüñi ne ögersin murdâr kâfir
kızılcuk degnegümce gelmez maña
kılıcuñı ne ögersin mere kâfir
egri başlu çevgenümce gelmez maña
bilügüñde toksan okuñ ne ögersin mere kâfir
ala kollı sapanumca gelmez maña
ıraguñdan yakınuñdan berü gelgil
yigitlerüñ darbını görgil andan ötgil
dedi bîtekellüf kâfirler at depdiler oh sepdiler erenler evreni karaçuk çoban sapanınuñ ayasına taş kodı atdı birin atanda ikisin üçin yıkdı ikisini atanda üçin dördin yıkdı kâfirlerin gözine korhu düşdi karaçuk çoban kâfirüñ üç yüzini sapan taşıyıla yere bırakdı iki kardaşı oha düşdi şehîd oldı çobanuñ taşı dükendi koyun demez keçi demez sapanınuñ ayasına kor atar kâfiri yıkar kâfirüñ gözi korkdı dünyâ 'âlem kâfirüñ başına karañu oldı eydür yarımasun yarçımasun bu çoban bizüm hepümüz kırar olamı dediler dahı turmayup kaçdılar
çoban şehîd olan kardaşların hakkına kodı kâfirler leşinden bir böyük depe yıgdı çakmak çakup od yakdı dapı kepeneginden korumsı edüp yarasına basdı yoluñ kıyısın alup oturdı agladı sıkladı eydür salur kazan beg kazan ölümisin dirimisin bu işlerden haberüñ yokmıdur dedi
meger hânum ol gece kalın oguzuñ devleti bayındır hânuñ güyegüsi ulaş oglı salur kazan kara kaygulu vâkı'a gördi sermürdi örü turdı eydür bilürmisin karındaşum kara göne düşümde ne görindi kara kaygulu vâ'kıa gördüm yumrugumda talbınan şâhîn menüm kuşumı alur gördüm gökden ıldırım agban evüm üzerine şakır gördüm düm kara pusarık ordumuñ üzerine tökilü gördüm kuduz kurtlar evümi dalar gördüm kara deve eñsemdür karvar gördüm karvar gibi kara saçum uzanur gördüm uzanuban gözümi örter gördüm bilegümden on parmagumı kanda gördüm neçe kim bu düşi gördüm şundan berü 'aklum ussum dere bilmen hânum kardaş menüm bu düşümi yorgıl maña dedi kara göne eydür kara bulut dedügüñ senüñ devletüñdür kar ile yagmur dedügün leşkerüñdür sabaç kaygudur kana karadur kalanısın yora bilmez allâh yorsun dedi böyle degeç kazan eydür
menüm avumı bozma leşkerümi tagıtma ben bugün koñur ata kakaram üç günlik yolı bir günde aluram öyle olmadın yurdum üstine varuram eger sagdur esendür ahşam olmadın gene ben saña gelürem ordum sag esen degül ise başuñuza çâre edüñ men dahı getdüm dedi koñur atın mahmûzladı kazan beg mahmûzladı yola getdi
geli geli yurdınuñ üzerine geldi gördi kim uçarda kuzgun tâzî tolışmış yurında kalmış kazan beg burada yurdılan haberleşmiş görelüm hânum ne haberleşmiş kazan eydür
kavum kamla benüm koma yurdum
kulanıla sıgın geyige koñşı yurdum
seni yagı nereden darımış güzel yurdum
ag ban evüm dikilende yurdı kalmış
karıçuk anam oturdanda yeri kalmış
oglum urur oh atanda puta kalmış
oguz begleri at çapanda meydân kalmış
kara mudbak dikilende ocak kalmış
bu hâlları gördüginde kazanuñ kıyma gözleri kan yaş toldı kan tamarları kaynadı karabagrı sarsıldı koñur atını ökçeledi kâfir geçdügi yola düşdi getdi kazanuñ öñine bir su geldi kazan eydür su hak dîdârın görmişdür ben bu suyıla haberleşeyim dedi görelüm hânum neçe 'haberleşdi mazan eydür
çagnam çagnam kayalardan çıkan şu
agaç gemileri oynadan su
hasanıla hüseyinüñ hasreti su
sâg u bostânuñ zîneti su
'âyişe ile fâtımanuñ nikâhı su
şehbâz atlar içdügi su
kızıl develer gelüp geçdügi su
ag koyunlar gelüp çevresinde yatdugı su
ordumuñ haberin bilürmisin degil maña
kara başum kurbân olsun suyum saña
dedi su kaçan haber verse gerek sudan geçdi bu kez bir kurda tuş oldı kurt yüzi mübârekdür kurdılan bir haberleşeyim dedi görelüm hânum ne haberleşdikazan eydür
karahku ahşam olanda güni togan
kar ile yugmur yaganda er gibi turan
kara koç atları kişneşdüren
kızıl deve gördiginde bozlaşduran
agca koyun gördüginde kuyruk çarpup kamçılayan
arkasını urup berk agıluñ ardın söken
karmayu geç semüzin alup tutan
kanlu kuyruk üzüp çap çap yudan
âvâzı kaba köpeklere gavgâ salan
çakmakluca çobanları dünle yügürden
ordumuñ haberin bilürmisin degil maña
kara başum kurbân olsun kurdum saña
</poem
dedi kurd kaçan haber verse gerek kurtdan dahı geçti karaca çobanuñ kara köpegi kazana karşu geldi kazan kara köpeg ilem haberleşdi görelüm hânum ne haberleşdi eydür
<poem>
karanku ahşam olanda vaf vaf üren
acı ayran tökilende çap çap içen
gelen hırsuzları korkudan
korkuduban şamâtasıyıla ürkiden
ordumuñ haberin bilürmisin degil baña
kara başum saglıgında eyilükler edem köpek saña
dedi köpek kaçan haber verse gerek köpek kazanuñ atınuñ ayagına çap çap düşer siñ siñ siñler kazan bir tomar ile köpegi urdı köpek çekildi geldügi yola getdi
kazan köpegi kovalayı karaca çobanuñ üzerine geldi çobanı gördüginde haberleşdi görelüm hânum ne haberleşdi kazan eydür
karanku ahşam olanda kaygulu çoban
karıla yagmur yaganda çakmaklu çoban
ünüm añla sözüm diñle
ag ban evüm şundan geçmiş gördüñmi degil maña
kara başum kurbân olsun çoban saña
dedi çoban eydür
ölmişmiyidüñ yitmişmiyidüñ a kazan
kanda gezeridüñ neredeyidüñ a kazan
dün yok öteki gün evüñ bundan geçdi
karıçuk anañ kara deve boynında aşılu geçdi
kırk ince bellü kızıyıla helâlüñ
boyı uzun borla hâtun
aglayuban şundan geçdi
kırk yiğidilen ogluñ uruz
başı açuk yalın ayak
kâfirlerüñ yanınca tutsak
getdi
tavla tavla şehbâz atlaruñ kâfir binmiş
katâr katâr kızıl develerüñ kâfir binmiş
altun akça bol hazîneñi kâfir almış
çoban böyle degeç kazan ah etdi 'aklı başından getdi dünyâ 'âlem gözine karañu oldı eydür
agzuñ kurısun çoban
çürisün çoban
kâdir senüñ alnuña kada yazsun çoban
dedi kazan beg böyle degeç çoban eydür
ne kakırsın baña agam kazan
yohısa gögsüñde yokmıdur imân
altı yüz kâfir dahı menüm üzerüme geldi iki kardaşum şehîd oldı üç şüz kâfir öldürüm gazâ etdüm semüz koyun aruk toklı senüñ koyunuñdan kâfirlere vermedüm üç yerde yaralandum kara başum buñaldı yalıñuz kaldum suçum bumıdur dedi
çoban eydür
koñur atuñ
vergil maña
altmış tutam gönderüñi
vergil maña
at alaca kalkanuñı
vergil maña
kara pulat üz kılıcuñ
vergil maña
sadagında seksen okuñ
vergil maña
ag tozluca katı yayuñ
vergil maña
kâfire men varayın
yeñiden togayın öldüreyin
yeñüm ile alnum kanın ben sileyim
ölür isem senüñ ugruña ben öleyim
allâh ta'âlâ kor ısa evüñi ben kurtarayın
dedi çoban böyle degeç kazan kahır geldi aldı yöriyü verdi çoban dahı kazanuñ ardından yetdi kazan döndi bakdı ogul çoban kanda gedersin dedi çoban eydür agam kazan sen evüñ almaga geder isen men dahı karındaşum kanın almaga gederem dedi
böyle degeç kazan eydür ogul çoban karnum açdur heç nesneñ varmıdur yemege dedi çoban eydür belî agam kazan geceden bir kuzı bişürüp duraram gel bu agaç dibinde enelüm yeyelüm dedi endiler çoban tagarcugı çıkardı yediler kazan fikr eyledi eydür eger çobanıla varacak olurısam kalın oguz begleri benüm başuma kakınç kaharlar çoban bile olsa kazan kâfiri alımaz ıdı derler dedi kazana gayret geldi çobanı bir agaca sara sara muhkem bagladı aylandı yöriyü verdi
çobana eydür mere çoban karnuñ acıkmamış iken gözüñe kararmamış iken bu agacı koparı gör yoh ısa seni bunda kurtlar kuşlar yer dedi karaca çoban darb eyledi kaba agacı yeriyile yurdıyıla kopardı arkasına aldı kazanuñ ardına düşdi kazan bakdı gördi çoban agacı arkasına almış gelür kazan eydür mere çoban bu agac ne agacdur çoban eydür agam kazan bu agac ol agacdur kim sen kâfiri basarsın karnuñ acıgur men saña bu agacıla yemek pişürürin dedi kazana bu söz hoş geldi atından endi çobanuñ ellerin çözdi alnında yer öpdi eydür allâh menüm edümi kurtaracak olurısa seni emîr-âhûr eyleyeyin dedi
ikisi bile yola girdi bu yaña şökli melik kâfirler ile şen şâdmân yeyüp içüp oturur ıdı eydür begler bilürmisiz kazana nece hayf eylemek gerek boyu uzun borla hâtûnını getürüp sagrak sürdürmek gerek dedi boyı uzun borla bunu eşitdi yüregiyile cânına odlar düşdi kırk ince bellü kızuñ içine girdi ögüt verdi eydür kankıñuza yapuşurlarısa kazan hâtûnı kankıñuzdur deyü kırk yerden âvâz veresüz dedi şökli melikden âdam geldi kazan begüñ hâtûnı kankıñuzdur dedi kırk yerden âvâz geldi kankısıdur bilmediler kâfire haber verdiler birine yapışduk kırk yerden âvâz geldi bilmedük kankısıdur dedi kâfir eydür mere varuñ kazanuñ oglı uruzı tartuñ çengele asuñ kıyma kıyma ag etinden çeküñ kara kavurma pişürüp kırk peg kızına iletüñ her kim yedi ol degül her kim yemedi oldur aluñ gelüñ sagrak sürsün dedi boyı uzun borla hâtûn oglınuñ yamacına geldi çagırup oglına soylar görelüm hânum ne soylar eydür
ogul ogul ay ogul
bilürmisin neler oldı
söyleşdiler fışıl fışıl
kâfirüñ fi'lin tuydum
dünlügi altun ban evümüñ kabzası ogul
kaza beñzer kızumuñ gelinümüñ çiçegi ogul
ogul ogul ay ogul
tokuz ay tar karnumda götürdigüm ogul
on ay deyende dünyâya getürdügüm ogul
tolaması beşikde beledügüm ogul
kâfirler ters tanışmışlar kazan oglı uruzı habsdan çıkaruñ bğazından urganıla asuñ iki talusından çengele sancun kıyma kıyma ag etinden çeküñ kara kavurma edüp kırk beg kızına iletüñ her kim yedi ol degül her kim yemedi ol kazan hâtunıdur çeküñ döşegümüze getürelüm sagrak sürdürelüm demişler senüñ etüñden ogul a yeyeyinmi yohısa sası dînlü kâfirün döşegine gireyinmi agañ kazanuñ nâmûsını sındurayınmı nec'edeyin ogul hey dedi urus eydür
agzuñ kurısun ana dilüñ çürisüñ ana
ana hakkı tañrı hakkı degülmisseyidi
kalkubanı yerümden turayıdum
yakañıla bogazuñdan tutayıdum
kaba ökçem altına salayıdum
ag yüzüñi kara yere depeyidüm
agzuñla burnuñdan kan şorladayıdum
cân tatlusın saña göstereyidüm
bu ne sözdür
sakın kadın ana menüm üzerüme gelmeyesin
menüm için aglamayasın
ko beni kadın ana çengâle ursunlar
ko etümden çeksünler kara kavurma etsünler
kırk beg kızınuñ öñine iletsünler
anlar bir yedüginde sen iki yegil
seni kâfirler bilmesünler tuymasunlar
tâ kim sası dînlü kâfirüñ döşegine varmayasın
sagragın sürmeyesin
atam kazan nâmûsını sımayasın sakın
dedi oglan böyle degeç büldür büldür gözinüñ yaşı revân oldı boyı uzun borla hâtûn boynıyıla kulagın aldı düşdi güz alması gibi al yañagın tartdı yırtdı kargu gibi kara saçını yoldı ogul ogul deyüben zarîlık kıldı agladı uruz eydür
kadın ana karşum alup ne bögürürsin
ne bozlarsın ne aglarsın
bagrumıla yüreğüm ne taglarsın
geçmiş menüm günümi ne añdurursın?
hey ana 'arabî atlar olan yerde
bir köşegi olmazmı olur
agca koyunlar olan yerde
bir kuzıcagı olmazmı olur
sen sag ol kadın
ana babam sag olsun
bir menüm gibi ogul bulınmazmı olur
dedi böyle degeç anasınuñ karârı kalmadı yöriyü verdi kırk ince bellü kuzuñ içine girdi kâfirler uruzı alup kanâra dibine getürdiler uruz eydür mere kâfir amân tañrının birligine yokdur gûmân koñ beni bu agacıla söyleşeyim dedi çagırup agaca soylamış görelüm hânum ne soylamış
agac agac der isem saña arlanma agaç
mekke ile medînenüñ kapusı agaç
mûsâ kelîmüñ 'asâsı agaç
böyük böyük sularuñ köprüsi agac
kara kara deñizlerüñ gemisi agac
şâh-ı merdân 'alînüñ düldülinüñ eyeri agaç
zû'l-fekâruñ kınıyıla kabzası agaç
şâh hasan ıla hüseyinüñ beşigi agaç
eger erdür eger 'avrutdur korhusı agaç
başuñ ala bakar olsam
başsuz agaç
dibüñ ala bakar olsam dipsüz ağaç
meni saña asarlar götürmegil agaç
götürecek olurısan yigitligüm seni tutsun ağaç
bizüm elde gerek idüñ agaç
kara hindû kullaruma buyurayıdum
seni pâre pâre tograyalar ııd ağaç
andan eyitdi
tavla tavla bağlananda atuma yazuh
kartaş sıklayanda yoldaşuma yazuh
yumrugında talbınanda şâhin kuşuma yazuh
yıtar ile tutanda yazuh
beglige toymadın özüme yazuh
dedi yumru yumru agladı yanuk cigercügini tagladı
bu mahalda sultânum salur kazanıla karaca çoban çapar yetdi çobanuñ üç yaşar tana derisinden sapanınuñ ayasıyıdı üç keçi tüyinden sapanınuñ kollarıyıdı bir keçi tüyinden çatlaguçıyıdı her atanda on iki batman taş atarıdı atdugı taş yere düşmez idi yere dahı düşse toz gibi savrılur ıdı uçuk gibi obrılır ıdı üç yıladaki taşı düşdügi yerüñ otı bitmez idi semüz koyun aruk toklı bayırda kalsa kurt gelüp yemez idi sapanuñ korkusından eyle olsa sultânum karaca çoban sapan çatlatdı dünyâ 'âlem kâfirüñ gözine karañu oldı kazan eydür karaçuk çoban anamı kâfirden dileyeyim at ayagı altında kalmasun dedi
at ayagı külüg ozan dili çevük olur kazan kâfire çagırup soylamış görelüm hânum ne soylamış eydür
mere şökli melik
dünlügi altun ban evlerümi götürüpdurursın
saña gölge olsun
agır hazînem bol akçam götürüpdurursın
saña yesîr olsun
kırk yigidilen oglum ururı götürüpdurursın
kuluñ
olsun
tavla tavla şehbâz atlarum götürüpdurursın
saña binit olsun
katâr katâr develerüm götürüpdurursın
saña yüklet olsun
karıcuk anam götürüpdurursın
mere kâfir anamı vergil maña
savaşmadnı uruşmadın kaydayım
gerü döneyim gedeyim bellü bilgili
dedi kâfir eydür
mere kazan
dünlügi altun ban evüñi
getürmişüz bizümdür
kırk ince bellü kızıla boyı uzun borlu hâtûnı
götürüpdurur bizimdür
kırk yigidilen ogluñ uruzı
getirmüş bizümdür
tavla tavla şehbâz atlarum
katâr katâr develerüm
getürmişüz bizümdür
saña vermezüz
yayhân keşîş oglına verürüz
yayhân keşîş oglından oglı togar
biz anı saña garîm koruz
dediler böyle degeç karaçuk çobanuñ açıgı tutdı tudakları tepserdi çoban eydür
mere dîni yok 'akılsuz kâfir
usı yok derneksüz kâfir
karsu yatan karlı kara taglar
karıyupdur otı bitmez
kanlu kanlu ırmaklar
karıydur deye suyı gelmez
şehbâz şehbâz atlar
karıyupdur kulun vermez
kızıl kızıl develer
karıyupdur köşek vermez
mere kâfir kazanuñ anası
karıyupdur ogul vermez
dölin almakdan safân var ısa şökli melik kara gözlü kızuñ var ısa getür kazana ver mere kâfir senüñ kızuñdan oglı togsun siz anı kazan bege kadîm koyasız dedi bu mahalde kalın oguz begleri yetdi hânum görelüm kimler yetdi
kara dere agzında
kara boga derisinden beşiginüñ yapugı olan
açıgı tutanda kara taşı kül eyleyen
bıyıgın eñsesinde yedi yerde dügen
ereler evreni kazan begüñ kartaşı kara göne çapar yetdi
çal kılıcuñ kardaş kazan
bunuñ ardınca görelüm kimler yetdi
demür kapu dervendendeki
demür kapuyı depüp alan
altmış tutam ala gönderinüñ uçında er bögürden
kıyan selcük oglı delü dunda
çapar yetdi
çal kılıcuñ agam kazan yetdüm dedi
bunuñ ardınca hânum görelüm kimler yetdi
hamîdilen mardîn kal'esin depüp yıkan
demür yaylı kapçak melike kan kusduran
gelüben kazanuñ kızın erligile alan
oguzuñ ak sakallı kocaları görende
ol yigidi tahsînleyen
al mahmûzî şalvârlı
atı bahrî hotazlı
kara göne oglı kara budak
çarpar yetdi
çal kılıcuñ agam kazan yetdüm dedi
bunuñ ardınca görelim hânum kimler yetdi
destûrsuzca bayındır hânuñ yagısın basan
altmış biñ kâfire kan kusduran
ag boz atınuñ
yelisi üzerinde kar turduran
gaflet koca oglı şer şemse'd-dîn
çar yetdi
çal kılıcuñ agam kazan yetdüm dedi
bunun ardınca görelüm hânum kimler yetdi
parasarun bayburd hisârından
parladup uçan
apalaca gerdegine karşu gelen
yedi kızuñ umudı
kalın oguz imrencesi
kazan begüñ ınagı boz aygurlu beyrek
çapar yetdi
çal kılıcuñ agam kazan yetdüm dedi
bunuñ ardınca hânum görelüm kimler yetdi
çaya çalımlu
çalkara kuş erdemlü
kur kurma kuşaklu
kulagı altun küpeli
kalın oguz beglerini bir bir atından yıkıcı
kazılık koca oglı beg yegenek
çapar yetdi
çal kılıcuñ agam kazan yetdüm dedi
bunun ardınca görelüm hânum kimler yetdi
altmış ögeç derisinden kürk eylese topuklarını örtmeyen altı ögeç derisinden külâh etse kulaklarını örtmeyen
kolı budı heranca
uzun baldırları ince
kazan begüñ tayısı at agızlu uruz koca
çapar yetdi
çal kılıcuñ begüm kazan yetdüm dedi
bunun ardınca görelüm kimler yetdi
vaban peygamberüñ yüzini gören
gelübeni oguzda sahâbesi olan
acıgı tutanda bıyıklarından kan çıkan
bıyıgı kanlu bügdüz emen
çapar yetdi
çal kılıcuñ agam kazan yetdüm dedi
bunuñ ardınca görelüm kimler yetdi
kâfirleri it ardına bıragup horlayan
elden çıkup aygır gözlü suyından at yüzdüren
elli yedi kal'enüñ kilîdin alan
ag melik çeşme kızına nikâh eden
sofî sandal melike kan kusduran
kırk cübbeye bürinüp
otuz yeri kal'e beginüñ mahbûb kızlarını çalup
bir bir boynın kucan yüzinde tudagında öpen
eylik koca oglı alp eren
çapar yetdi
çal kılıcuñ agam
sayılmagıla oguz begleri tükense olmaz hep yetdiler arı sudan âbdest aldılar ag alınların yere kodılar iki rek'at namâz kıldılar adı görkli muhammede salavât getürdiler getürdiler bîtekellüf kâfire at saldılar kılıç çaldılar gümbür gümbür nakâralar dögilidi burması altun tuç borılar çalındı on gün cigerinde olan er yigitler belürdi ol gün muhânnatlar sapa yer gözetdi ol gün bir kıyâmet savâş oldı meydân tolu baş oldı başlar kesildi top gibi şehbâz şehbâz atlar yügürdi nalı düşdi ala ala gönderler süsildi kara pulat üz kılıçlar çalındı yalmanı düşdi üç yelekli kayın oklar atıldı demreni düşdi kıyâmetüñ bir güni ol gün oldı beg nökerinden nöker beginden ayrıldı taş ogur begleriyile deli tundan sagdan depdi cılasun yigitlerile kara göne oglı deli budak soldan depdi iç oguz begleriyile kazan düpe depdi şökli melike havâle oldı şökli meliki bögür dübeni atdan yere saldı gafillüce kara başın alup kesdi kahşaduban alca kanın yeryüzine dökdi sag tarafda kara tüken melike kıyan selcük oglı deli tundan karşu geldi sag yanını kılıçladı yere saldı sol tarafda bogaçuk melike kara göne oglı deli budak karşu geldi altı berli güz ile tepesine katı tuta urdı dünyâ 'âlem gözine karañu oldı at boynın kucakladı yere düşdi kazan begüñ kartaşı kâfirüñ tugıyıla sancagı kılıçladı yere saldı derelerde depelerde kâfire kırgun girdi leşine kuzgun üşdi on iki biñ kâfir kılıçdan geçdi beş yüz oguz yigitleri şehîd oldı kaçanını kazan begi kovmadı amân deyeni öldürmedi
kalın oguz begleri toyum oldı kazan beg ordusını oglanını uşagını hazînesini aldı gerü döndü altun tahtında. Yene evini dikdi karacuk çobanı imrahur eyledi yedi gün yedi gece yeme içme oldı kırk baş kul kırk kırnak oglı uruz başına azâd eyledi cılasun koç yigitlere kalaba ölge verdi şalvâr cübbe çuka verdi
dedem korkud gelüben bunı boyladı soy soyladı bu oguznâmeyi düzdi koşdı böyle dedi
kız dedügüm beg erenler
dünyâ menüm deyenler
ecel aldı yer gizledi
fânî dünyâ kie kaldı
keñimü gideyler dünyâ
âhır soñ ucı ölümlü dünyâ
yom vereyim hânum
karlı
kara taglaruñ yıkılmasun
gölgelice kaba agacuñ kesilmesün
kamın akan görklü suyuñ kurımasın
kâdir tañrı seni nâmerde muhtâc etmesün
çapariken ag boz atuñ dremesün
çalışanda kara pulat üz kılıcuñ gedilmesün
dürtişir iken ala gönderüñ uvanmasun
ag sakallu babañ yeri uçmak olsun
ag bürçekli anañ yeri behişt olsun
âhır soñı arı îmândan ayırmasun
âmîn deyenler dîdâr görsin
ag alnuñda beş kelime du'â kılduk kabûl olsun
allâh veren umuduñ üzilmesün
yıgışdursun dürişdürsün
günâhlarunı adı görklü muhammed mustafa yüzi suyına bagışlasın
hânum hey