Page:Nestorius and his place in the history of Christian doctrine.djvu/134

and found in the western church as late as the middle of the 4th century^[1].

Now it is theoretically possible that Marcellus was influenced by the western tradition existing long before his time, although it is very improbable that western tradition could have made such an impression on an eastern theologian. Actually, however, this is quite

1. Comp. my paper Das Glaubensbekenntnis etc., p. 31–34. Only four quotations may be given here: Tertullian, adv. Praxeam, ch. 4 ed. Kroymann, p. 232, 16 ff.: cum autem subjecta erunt illi omnia absque eo, qui ei subjecit omnia, tunc et ipse subjicietur illi, qui ei subjecit omnia, ut sit deus omnia in omnibus (1 Kor. 15, 28). videmus igitur non obesse monarchiae [filium], etsi hodie apud filium est, quia et in suo statu est apud filium et cum suo statu restituetur patri a filio.— Novatian, de trin. 3, Migne, ser. lat. 3, 952 a: subjectis enim ei quasi filio omnibus rebus a patre etc. (1 Kor. 15, 28), totam divinitatis auctoritatem rursus patri remittit; unus deus ostenditur verus et aeternus pater, a quo solo haec vis divinitatis emissa et jam in filium tradita et directa rursum per substantiae communionem ad patrem revolvitur.—Victorinus Afer (†circ. 363), adv. Arianos, 1, 39, Migne, ser. lat. 8, p. 1070 d: evacuatis enim omnibus, requiescit activa potentia (i.e. the Logos) et erit in ipso deo secundum quod est esse et secundum quod est quiescere, et in aliis autem spiritualiter secundum suam et potentiam et substantiam, et hoc est "ut sit deus omnia in omnibus," non enim omnia in unoquoque, sed deo existente in omnibus, et ideo omnia erit deus, quod omnia erunt deo plena.—Zeno of Verona (about 370), after having quoted 1 Kor. 15, 24 ff. on the one side and Luke 1, 32 (regni ejus non erit finis) and Sap. 3, 4 ff. (regnabit dominus eorum in perpetuum) on the other: quid hoc est? si in perpetuum regnat, Paulus erravit; si traditurus est regnum, isti mentiuntur. absit! nullus hic error, diversitas nulla est. Paulus enim de hominis assumpti temporali locutus est regno …, hi autem ad principalem vim retulerunt, in cujus perpetuitate commanens in aeternum, a patre filius regnum nec accepit aliquando, nec posuit; semper enim cum ipso regnavit.