III.
Beatissime Pater,
Apostolica Tua vox iterum auribus nostris insonuit, nuncians novum æternæ veritatis triumphum, sanctorum cœlitum gloria refulgentem, antiquum Urbis æternæ, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli sanguine consecratæ decus, quorum martyrii memoria sæcularis rediens, totum hodie Orbem Christianum lætitia afficit et fidelium mentes ad salutarem maximarum rerum cogitationem extollit.
Jucundissima apostolici oris ad festa talia nos peramanter invitantis verba percipere minime potuimus, quin continuo subiret animum solemnium illorum memoria, quæ ante annos quinque Tuo lateri adstantes in urbe peregimus, et grati recordaremur, qua tune nos benignitate et humanitate habueris, qua nos paterna caritate fueris in ilia faustissima gratulatione complexus. Hæc suavis recordatio, hæc amantissimi Patris non tarn jubentis quam optantis vox illam animis nostris ad Romanum iter capessendum alacritatem adjecit, quam Tibi, Beatissime Pater, satis luculenter amplissima hæc Antistitum frequentia, qui tertium ad Te confluxerunt, et communis omnium pietas ac fidelis observantia declarant. Tarn ingenti Antistitum numero, cui vix simile quid in præteritarum ætatum memoria reperitur, par solummodo est Tua in nos charitas ac benevolentia, par unice obsequii amorisque in Te nostri magnitude. Hisce autem causis vehementius hodie excitamur, ut eximias virtutes Tuas, Sedem Apostolicam novo illustrantes lumine, novo etiam prosequamur honore, et augustissimum Tuum animum graves inter, quibus premeris at non concuteris, ærumnas, iterate amoris et admirationis testimonio coram solemur.
Sed dum votis obsecuti sumus Tuis, alium etiam optatissimum nobis spectavimus fructum, ut scilicet cor nostrum tot Ecclesiæ malis sauciatum paterni Tui vultus recrearemus adspectu, fraternam inter nos concordiam magis magisque roboraremus, ac communem Tibi nobisque solatii et gaudii materiem quæreremus.
