one temple in all India, and this is at Pushkarain in Ajmer. Vishnu and Siva alone were honoured with shrines, were regularly worshipped, and were given offerings three or four times a day. To propitiate thein people observed fasts and held festivals. Before the sixth century A. D. there were, however, only very few templesl dedicated to these deities and Muruga, as the following extracts from Pattuppattu, Padirrupattu, Purananuru, and Silappadikaram will show :(1) புள்ளணி நீள்கொடிச் செல்வனும் வெள்ளேறு
மூவெயின் முருக்கிய முரண்மிகு செல்வது நூற்றுப்பத் தடுக்கிய நாட்டத்து நூ றுபல் வேள்வி முற்றிய...திருக்கிளர் செல்வனு
நாற்பெருந் தெய்வத்து நன்னகர் நிலைஇய -Nak. (2) கண்பொரு திகிரிக் கமழ்குரற் றுழா அ
யலங்கற் செல்வன் சேவடி பரவி.-Pad. (3) முக்கட் செல்வர் நகர் வலஞ் செயற்கு.--Pur.
விரிதிரைக் காவிரி வியன்பெருந் துருத்தி திருவமர் மார்பன் கிடந்த வண்ணமும் வீங்குநீ ரருவி வேங்கட மென்னு மோங்குயர் மலையத் துச்சிமீ மிசை செங்கண் நெடியோன் நின்ற வண்ணமும், திருமால் குன்றத்துச் செல்கு விராகில் * * * மலைமிசை நின்றோன்
பொற்றாமரைத் தாளுள்ளம் பொருந்து மின்.-Sil. 1. Srirangam, Tiruppati and Tirumal-kunram (Kalla Alagar) appear to have been the oldest and most famous of the Vaishnava temples in the Tainil country. The famous temple of Varadaraja at Conjeevaram is not sung by any Vishnuvite Saint, as it is one of modern origin like those at Mannargudi and Melkota.
19
