Sæpe etiam spelunca immani aperitur hiatu
Exesa è scopulis, & utrinque foramina pandit,
Hinc atque hinc a ponto ad pontum pervia Phœbo.
Cautibus enormè junctis laquearia tecti
Formantur; moles olim ruitura supernè.
Fornice sublimi nidos posuere palumbes,
Inque imo stagni posuere cubilia phocæ.
Sed, cum sævit hyems, & venti, carcere rupto,
Immensos volvunt fluctus ad culmina montis;
Non obsessæ arces, non fulmina vindice dextrâ
Missa Jovis, quoties inimicas sævit in urbes,
Exæquant sonitum undarum, veniente procellâ:
Littora littoribus reboant; vicinia latè,
Gens assueta mari, & pedibus percurrere rupes,
Terretur tamen, & longè fugit, arva relinquens.
Gramina dum carpunt pendentes rupe capellæ,
Vi salientis aquæ de summo præcipitantur,
Et dulces animas imo sub gurgite linquunt.
Piscator terrâ non audet vellere funem;
Sed latet in portu tremebundus, & aëra sudum
Haud sperans, Nereum precibus votisque fatigat.
CARBERY ROCKS.
TRANSLATED BY DR. DUNKIN.
LO! from the top of yonder cliff, that shrouds
Its airy head amid the azure clouds,
Hangs a huge fragment; destitute of props,
Prone on the wave the rocky ruin drops;
With hoarse rebuff the swelling seas rebound,
From shore to shore the rocks return the sound:
