The Bromsgrovian/Volume 2/Number 5/Moritura

by anon

Moritura.

Hei mihi! lucentis plusquam mortale Corinnae
 "Ante diem moriar" lux peritura monct.
Mox ubi jam verno terrae splendore renident
 Perpetuus capiet te, mea vita, sopor.
Namque tibi nullus crescit dictamnus in arvis,
 Lenimen nullum fossa metalla tenent;
Fata laborantis fletu ploramus inani,
 Solvere mors donec tabida membra velit.
Ergo age,—te nullus dolor insanabilis angat,
 Mors etenim pulchras non nisi pulchra petit:
Sic (ego crediderim) nemora inter florida ludens
 Discutit emeritas mobilis aura rosas.
Dulcis et alta quies dulces tibi claudat ocellos,
 At mihi te quondam visere certa fides.