120
THE BHAGAVAD-GITA.
मामुपेत्य पुनर्जन्म दुःखालयमशाश्वतम् ।
नाप्नुवन्ति महात्मानः संसिद्धिं परमां गताः ॥ १५ ॥
Having come to Me, these Mahâtmâs come not again to birth, the place of pain, non-eternal; they have gone to the highest bliss. (15)
आब्रह्मभुवनाल्लोकाः पुनरावर्तिनोऽर्जुन ।
मामुपेत्य तु कौन्तेय पुनर्जन्म न विद्यते ॥ १६ ॥
The worlds, beginning with the world of Brahmâ, they come and go, O Arjuna; but he who cometh unto Me, O Kaunteya, he knoweth birth no more. (16)
सहस्रयुगपर्यन्तमहर्यद्ब्रह्मणो विदुः ।
रात्रिं युगसहस्रान्तां तेऽहोरात्रविदो जनाः ॥ १७ ॥
The people who know the day of Brahmâ, a thousand ages[1] in duration, and the night a thousand ages in ending, they know day and night. (17)
- ↑ Yugas.
