Ζεὺς ὑψιβρεμέτης, μεῖξαι κατ’ ἀπείρονα γαῖαν
τυρβάξας, ἤδη δὲ γένος μερόπων ἀνθρώπων 5
πολλὸν ἀιστῶσαι σπεῦδε, πρόφασιν μὲν ὀλέσσαι
ψυχὰς ἡμιθέω[ν ἵνα μὴ δειλ]οῖσι βροτοῖσιν
τέκνα θεῶν μι[γέῃ, μόρον ὀφ]θαλμοῖσιν ὁρῶντα,
ἀλλ’ ο̣ἳ μὲν μάκαρες [καὶ ἐς ὕστερο]ν ὡ̣ς τ̣ὸ πάρος περ
χωρὶς ἀπ’ ἀνθρώπων [βίοτον κα]ὶ ἤθε’ ἔχωσιν. 10
τ[οῖς δ]ὲ μαλ’ [ἀθα]νάτ[ων τε καὶ ἐκ] θνητῶν ἀνθρώπων
[γειναμένους ἐπέθηκε πόνον τε κ]αὶ ἄλγος ἐπ’ ἄλγει
Ζεὺ[ς . . . . . . . . . ἥρ]ωας ἔκερσε
. . . . . . . . . . . μηδέ τις ἀνδρῶν
. . . . . . . νηῶν τε] μελαινάων ἔπι βαίη
. . . . . χερσίν τε β]ίηφι τε φέρτατος εἷναι
. . . . . . . . ]ε καταθνητῶν ἀνθρώπων
ὅσσα τ’ ἔην ὅσα τ’ ἐ[στὶ καὶ ὁππόσα μέλλει ἔσεσθαι 20
πᾶσι θεμιστεύων μέγ]α μήδεται ἠδὲ γεραίρει
βουλὰς πατρὸς ἑοῖο], Διὸς νεφεληγερέταο·
οὐ γάρ τις σάφα ᾔδε’] ὅττι φράσσασθαι ἔμελλεν
οὔτε θ]εῶν μακάρων οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων
παμπ]όλλας Ἁίδῃ κεφαλὰς ἀπὸ χαλκῷ ἰάψειν 25
ἀνδρῶν ἡρώων ἐνὶ δηιοτῆτι πεσόντων.
ἀλλ’ οὔπω τότε πατρὸς ἐπῃσθάνετο φρενὸς ὁρμὴν,
οἷα τε κῆρ’ ἀλεείνοντες σφετέροισι τέκεσσι
τέρποντ’ ἄνθρωποι· πραπίδων [δ’] ἐπετέρπετ’ ἐρωῇ
πατρὸς ἐρισθενέος μεγάλ’ ἀνδράσι μηδομένοιο. 30
Πολλά δ’ ἀπὸ βλωθρῶν δένδρων ἀμύοντα χαμᾶζε
