Page:Hesiod, The Homeric Hymns, and Homerica.djvu/490

THE HOMERIC HYMNS

XI

ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΝ

 Παλλάδ᾽ Ἀθηναίην ἐρυσίπτολιν ἄρχομ᾽ ἀείδειν,
δεινήν, ᾗ σὺν Ἄρηι μέλει πολεμήια ἔργα
περθόμεναί τε πόληες ἀϋτή τε πτόλεμοί τε,
καί τ᾽ ἐρρύσατο λαὸν ἰόντα τε νισσόμενόν τε.
 Χαῖρε, θεά, δὸς δ᾽ ἄμμι τύχην εὐδαιμονίην τε. 5

XII

ΕΙΣ ΗΡΑΝ

 Ἥρην ἀείδω χρυσόθρονον, ἣν τέκε Ῥείη,
ἀθανάτων^[1] βασίλειαν, ὑπείροχον εἶδος ἔχουσαν,
Ζηνὸς ἐριγδούποιο κασιγνήτην ἄλοχόν τε,
κυδρήν, ἣν πάντες μάκαρες κατὰ μακρὸν Ὄλυμπον
ἁζόμενοι τίουσιν ὁμῶς Διὶ τερπικεραύνῳ. 5

XIII

ΕΙΣ ΔΗΜΗΤΡΑΝ

 Δημήτηρ᾽ ἠύκομον, σεμνὴν θεάν, ἄρχομ᾽ ἀείδειν,
αὐτὴν καὶ κούρην, περικαλλέα Περσεφόνειαν.
 Χαῖρε, θεά, καὶ τήνδε σάου πόλιν· ἄρχε δ᾽ ἀοιδῆς.

1. Matthiae : ἀθανάτην, MSS.

436