Swā hyt byð ǣac be þæs mōdes ǣagan, þæt is, andgit: swā-swā þæt hālre byð swā hyt māre gesēon mæg þǣre æccan sunnan, þæt is, wȳsdōm. Ǣlc[1] man þæ hāle ǣagan hæfð, ne þærf hē nān ōðres lādtēwes,[2] ne lārēwas þās sunnan tō gesēonne būtan þære hālæ. Gyf hē hale ǣagan hæfð, hē mæg hymself hāwian on ðā sunnan. Gyf hē ðonne unhāle ēagan hæfð,[3] þonne beþearf hē þæt hyne man lǣre þæt hē lōchige ǣrest on þonne wōh, ðonne on gold and on seolfor; þonne hē ǣaðe on þæt locian [mæg], on fȳr, ǣrðām hē ongēan þā sunnan lōcie. Siððam hē þonne þat gelæornod[4] hæbbe þæt his[5] ēagan nānwyht þæt fȳr ne onscyniað, hāwie þonne on steorran and on mōnan, ðonne ōðre sunnan scȳnan, ǣrðām hē on hī selfe lōcige. And swā ylce be þǣre ōðerre[6] sunnan þe wē ǣr ymbe spēcon, þæt is, wȳsdōm. Sē ðe hyne myd[7] hys mōdes ǣagum gesēon wele, hē sceal of swīðe lȳtlum hyt ongynnan, and þonne lȳtlum and lȳtlum stīgan nēar and nēar stæpmēlum swilce hē on sume hlǣdre stīge, and wylle weorðan uppe on sumu sǣclife. Gyf he þonne ǣfre uppe on ðām clife[8] wyrð, þonne mæg hē lōcian ēgðer ge ofer þone warað ge ofer þā sǣ, þe hym ðonne benioðan byð, ge ǣac ofer þæt land þe hym ǣr bufan wæs. Ac gyf unc swā þince, uton gebyddan unc hǣr dæglanges, and spurian tō morgen furður æfter ðām ylcan þe wit[9] ǣr spureden.
Ergo isti exercendi sunt prius, et eorum amor utiliter differendus atque nutriendus est. Primo enim quaedam illis demonstranda sunt quae non
per se lucent, sed þer lucem videri possint, ut vestis, aut paries, aut aliquid horum. Deinde quod non per se quidem, sed tamen þer illam lucem pulchrius effulgeat, ut aurum, argentum et similia, nec tamen ita rediatum ut oculos laedat. Tunc fortasse terrenus iste ignis modeste
demonstrandus est, deinde sidera, deinde luna, deinde aurorae fulgor, et albescentis coeli nitor. In quibus seu citius seu tardius, sive per totum
ordinem, sive quibusdam contemptis, pro sua quisque valetudine assuescens, sine trepidatione et cum magna voluptate solem videbit. Tale aliquid sapientiae studiosissimis, nec acute', jam tamen videntibus, magistri optimi faciunt. Nam ordine quodam ad eam pervinere bonae disciplinae officium est, sine ordine autem vix credibilis felicitatis. Sed hodie satis, ut puto, scripsimus; parcendum est valetudini.
