OVID nam me Phocaica clarus tellure Coroneus (nota loquor) genuit, fueramque ego regia virgo 570 divitibusque procis (ne me contemne) petebar: forma mihi nocuit. nam cum per litora lentis passibus, ut soleo, summa spatiarer harena, vidit et incaluit pelagi deus, utque precando tempora cum blandis absumpsit inania verbis, 575 vim parat et sequitur. fugio densumque relinquo litus et in molli nequiquam lassor harena. inde deos hominesque voco; nec contigit ullum vox mea mortalem: mota est pro virgine virgo auxiliumque tulit. tendebam bracchia caelo: 580 bracchia coeperunt levibus nigrescere pennis; reicere ex umeris vestem molibar, at illa pluma erat inque cutem radices egerat imas; plangere nuda meis conabar pectora palmis, sed neque iam palınas nec pectora nuda gerebam; currebam, nec, ut ante, pedes retinebat harena, 586 sed summa tollebar humo; mox alta per auras evehor et data sum comes inculpata Minervae, quid tamen hoc prodest, si diro facta volucris crimine Nyctimene nostro successit honori? an quae per totam res est notissima Lesbon, non audita tibi est, patrium temerasse cubile Nyctimenen? avis illa quidem, sed conscia culpace conspectum lucemque fugit tenebrisque pudorem celat et a cunctis expellitur aethere toto 590 595 Talia dicenti "tibi" ait " revocamina" corvus
- " sint, precor, ista malo : nos vanum spernimus omen."
100
