OVID quosque referre mora est: ea turba cupidine praedae per rupes scopulosque adituque carentia saxa, 226 quaque est difficilis quaque est via nulla, feruntur. ille fugit per quae fuerat loca saepe secutus, heu! famulos fugit ipse suos. clamare libebat: <" Actaeon ego sum: dominum cognoscite vestrum!" verba animo desunt; resonat latratibus aether. 231 prima Melanchaetes in tergo vulnera recit, proxima Theridamas, Oresitrophus haesit in armo: tardius exierant, sed per conpendia montis anticipata via est; dominum retinentibus illis, 235 cetera turba coit confertque in corpore dentes. iam loca vulneribus desunt; gemit ille sonumque, etsi non hominis, quem non tamen edere possit cervus, habet maestisque replet iuga nota querellis et genibus pronis supplex similisque roganti circumfert tacitos tamquam sua bracchia vultus. at comites rapidum solitis hortatibus agmen ignari instigant oculisque Actacona quaerunt et velut absentem certatim Actaeona clamant ad nomen caput ille refert) et abesse queruntur 245 nec capere oblatae segnem spectacula praedae. vellet abesse quidem, sed adest; velletque videre, non etiam sentire canun fera facta suorum. undique circumstant, mersisque in corpore rostris dilacerant falsi dominum sub imagine cervi, 140 210 F- 250
