Page:Metamorphoses.djvu/184

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page needs to be proofread.

OVID attrahite huc vinctu iussis mora segnis abesto!" hunc avus, hunc Athamas, hunc cetera turba suorum corripiunt dictis frustraque inhibere laborant. 565 acrior admonitu est inritaturque retenta et crescit rabies moderaminaque ipsa nocebant: sic ego torrentem, qua nil obstabat eunti, lenius et modico strepitu decurrere vidi; at quacumque trabes obstructaque saxa tenebant, 570 spumeus et fervens et ab obice saevior ibat. Ecce cruentati redeunt et, Bacchus ubi esset, uaerenti domino Bacchum vidisse negarunt hunc" dixere tamen comitem famulumque q

sacrorum cepimus" et tradunt manibus post terga ligatis 575 sacra dei quendam Tyrrhena gente secutum dspicit hunc Pentheus oculis, quos ira tremendos fecerat, et quamquam poenae vix tempora differt, <" o periture tuaque aliis documenta dature morte," ait, "ede tuum nomen nomenque parentum et patriam, morisque novi cur sacra frequentes! " 581 ille metu vacuus " nomen mihi" dixit "Acoetes, atria Maeonia est, humili de plebe parentes. non mii quae duri colerent pater arva iuvenci, lanigerosve greges, non ulla armenta reliquit; 585 pauper et ipse fuit linoque solebat et hamis decipere et calamo salientis ducere pisces. ars ii sua census erat; cum traderet artem, accipe, quas habeo, studii successor et heres, dixit ' opes' moriensque mihi nihil ille reliquit 590