Page:Metamorphoses.djvu/30

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread, but needs to be validated.
OVID

ver erat aeternum, placidique tepentibus auris

mulcebant zephyri natos sine semine flores;

mox etiam fruges tellus inarata ferebat,

nec renovatus ager gravidis canebat aristis; 110

flumina iam lactis, iam flumina nectaris ibant

flavaque de viridi stillabant ilice mella


Postquam Saturno tenebrosa in Tartara misso

sub Iove mundus erat, subiit argentea proles,

auro deterior, fulvo pretiosior aere. 115

Iuppiter antiqui contraxit tempora veris

perque hiemes aestusque et inaequalis autumnos

et breve ver spatiis exegit quattuor annum.

tum primum siccis aer fervoribus ustus

canduit, et ventis glacies adstricta pependit; 120

tum primum subiere domos; domus antra fuerunt

et densi frutices et vinctae cortice virgae.

semina tum primum longis Cerealia sulcis

obruta sunt, pressique iugo gemuere iuvenci.


Tertia post illam successit aenea proles, 125

saevior ingeniis et ad horrida promptior arma,

non scelerata tamen; de duro est ultima ferro.

protinus inrupit venae peioris in aevum

omne nefas fugitque pudor verumque fidesque;

in quorum subiere locum fraudesque dolusque 130

insidiaeque et vis et amor sceleratus habendi.

vela dabant ventis nec adhuc bene noverat illos

navita, quaeque prius steterant in montibus altis,

fluctibus ignotis exsultavere carinae,

cominunemque prius ceu lumina solis et auras 135

10