OVID rex superum trepidare vetat subolemque priori dissimilem populo promittit origine mira Iamque erat in totas sparsurus fulmina terras; sed timuit, ne forte sacer tot ab ignibus aether conciperet flammas longusque ardesceret axis: 255 esse quoque in fatis reminiscitur, adfore tempus, quo mare, quo tellus correptaque regia caeli ardeat et mundi moles obsessa laboret. tela reponuntur manibus fabricata cyclopum; poena placet diversa, genus mortaie sub undis 260 perdere et ex omni nimbos demittere caelo Protinus Aeoliis Aquilonem claudit in antris et quaecumque fugant inductas flamina nubes emittitque Notum. madidis Notus evolat alis, terribilem picea tectus caligine vultum; barba gravis nimbis, canis fluit unda capillis; fronte sedent nebulae, rorant pennaeque sinusque. utque manu lata pendentia nubila pressit, fit fragor: hinc densi funduntur ab aethere nimbi; nuntia lunonis varios induta colores 270 concipit Iris aquas alimentaque nubibus adfert. sternuntur segetes et deplorata coloni vota iacent, longique perit labor inritus anni. Nec caelo contenta suo est lovis ira, sed illum caeruleus frater iuvat auxiliaribus undis convocat hic ainnes: qui postquam tecta tyrani. intravere sui, " non est hortamine longo 20 ? 5
