OVID o utinam possim populos reparare paternis artibus atque animas formatae infundere terrae! nunc genus in nobis restat mortale duobus. sic visum superis: hominumque exempla manemus." dixerat, et flebant: placuit caeleste precari numen et auxilium per sacras quaerere sortes. nulla mora est: adeunt pariter Cephesidas undas, ut nondum liquidas, sic iam vada nota secantes. 370 inde ubi libatos inroravere liquores vestibus et capiti, flectunt vestigia sanctae ad delubra deae, quorum fastigia turpi pallebant musco stabantque sine ignibus arae. ut templi tetigere gradus, procumbit uterque 75 pronus humi gelidoque pavens dedit oscula saxo atque ita "si precibus" dixerunt " numina iustis victa remollescunt, si flectitur ira deorum, dic, Themi, qua generis damnum reparabile nostıri arte sit, et mersis fer opem, mitissima, rebus!" 380 365 Mota dea est sortemque dedit: "discedite templo et velate caput cinctasque resolvite vestes ossaque post tergum magnae iactate parentis!" bstupuere diu: rumpitque silentia voce Pyrrha prior iussisque deae parere recusat, detque sibi veniam pavido rogat ore pavetque aedere iactatis maternas ossibus umbras. interea repetunt caecis obscura latebris verba datae sortis secum inter seque volutant. inde Promethides placidis Epimethida dictis 390 mulcet et "aut fallax " ait " est sollertia nobis, 28 385
