DOCTISSIMO VIRO, ET
Patrono ſuo ſingulari D. Perne, Elienſis
eccleſiæ Cathedralis digniſsimo
Decano, Abrahamus Flemingus,
ευδαιμονιαν.
Cripſit non multis abhinc annis (optime Patrone) et non impolitè scripsit, vir omnibus optimarum literarum remis instructissimus, de doctorum grege non malè meritus, tuæ dignitati familiaritatis nexu coniunctissimus, clarissimum Cantabrigiensis academiæ lumen, gēma, et gloria, Johannes Caius, ad Conradum Gesnerum summum suum, hominem peritissimum, indagatorem rerum reconditarum sagacissimum, pulcherrimaq. historiarum naturalium panoplia exornatü, epitomem de cambus Britannicis non tam breuem quàm elegantem, et vtilem, epitomen inquam variis variorum experimentorum argumentis concinnatam; in cuius titulum cū forte incidissem, et nouitate re inonnihil delectarer, interpretationem Anglicam aggressus sum. Postquam vero finem penso imposuissem, repentina quædem de pousculi dedicatione cogitatio oboriebatur tādemque post multas multarum rerum iactationes, beneficiarum tuorum (Ornatīssime vir) vnica recordatio, instar rutilantis stellæ, quæ radiorum splendore quaslibet caliginosas teterrimæ obliuionis nebulas dissipat, et memoriæ serenitatem, plusquā solarem, inducit, mihi illuxit; nec nō officii ratio quæ funetissimis insensæ fortunæ fulminibus conquassata, lacerata, et convulsa, penè perierat, fractas vires multumq. debilitatas colligebat, pristinum robur recuperauit, tandemque aliquando ex Lethea illa palude neruose emergebat, atque elucatata est. Quā voraginē simulatque euaserat, sic effloruit, adeoque increuit, vt vnamquamque
