Page:Omniana.djvu/260

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been validated.
242
OMNIANA.

Illuc conscendent plurimi, nobis ducibus,
Per scalam proprio erectam et firmam in pectore,
Quam Deus, et vegeti sors dabit Ingeni,
Non manes, pluma, ignis, ventus, nubes, spiritus,
Divinantum phantasmata!
 
Non sensus vegetans, non me Ratio arguet
Non indoles exculti clara Ingenii;
Sed perfidi Sycophantæ supercilium
Absque Lance, Staterâ, Trutinâ, Oculo,
Miraculum armati se_ete.

Versificantis Grammatistæ eucomium,
Buglossæ Græcissantum, et Epistolia
Lectorem libri salutantum a limine,
Latrantum adversum Zoilos, Momos, Mastiges,
Hinc absint Testimonia!
 
Procedat nudus, quem non ornant Nubilæ,
Sol! Non conveniunt Quadrupedum phaleræ
Ilumano dorso! Porro Veri Species
Quæsita, inventa, et patefacta me efferat!
Etsi nullus intolligat,
Si cum Natura sapio, et sub Numine,
Id vere plusquam satis est.

The conclusion alludes to a charge of impenetrable obscurity, in which Bruno shares one and the same fate with Plato, Aristotle Kant, and in truth