Page:Sallust - tr. Rolfe (Loeb 116).djvu/427

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page does not need to be proofread.
 
SALLUST

SALLUST

luxu atque licentia carendum videt atque interim abutitur vostra socordia.

12 Neque mihi satis consili est^ metum an ignaviam an dementiam earn appellem, qui videmini tanta mala quasi fulmen optare se quisque ne attingat^ sed pro- hibere ne conari quidem.

13 Et quaeso considerate quam convorsa rerum natura sit ; antea malum publicum occulte, auxilia palam instruebantur et eo boni malos facile anteibant : nunc pax et Concordia disturbantur palam, defend untur occulte ; quibus ilia placent in armis sunt^ vos in metu. Quid expectatis ? Nisi forte pudet aut piget

14 recte facere. An Lepidi mandata animos movere ? Qui placere ait sua cuique reddi et aliena tenet, belli iura rescindi_, cum ipse armis cogat_, civitatem con- firmari, quibus ademptam riegat, concordiae gratia tribuniciam potestatem restitui, ex qua omnes dis- cordiae accensae.

15 Pessume omnium atque impudentissume, tibine egestas civium et luctus curae sunt ? Cui nihil est domi nisi armis partum aut per iniuriam ! Alter um consulatum petis, quasi primum reddideris, bello con- cordiam quaeris quo parta disturbatur, nostri proditor, istis infiduSj hostis omnium bonorum ! Ut te neque

402


402