Page:Sallust - tr. Rolfe (Loeb 116).djvu/453

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page does not need to be proofread.
 
SALLUST

SALLUST

tatem omnium aestumavere, qui profecto non amplius possunt alimentis carceris. Namque ut illis exiguitate mors probibetui% senescunt vires, sic neque absolvit ^ cura familiari tam parva res et

20 ignavi cuiusque tenuissumas spes frustratur. Qua tamen quamvis ampla quoniam serviti pretium ostentaretur, cuius torpedinis erat decipi et vostra- rum rerum ultro iniuriae gratiam debere ? Cavendus

21 dolus est ; namque alio modo neque valent in uni- vorsos neque conabuntur. Itaque simul comparant delenimenta et differunt vos in adventum Cn. Pompei, quern ipsum ubi pertimuere, sublatum in

22 cervices suas, mox dempto metu lacerant. Neque eos pudet, vindices uti se ferunt libertatis, tot viros sine uno aut remittere iniuriam non audere aut ius

23 non posse defendere. Mihi quidem satis spectatum est Pompeium^ tantae gloriae adulescentem, malle principem volentibus vobis esse quam illis domina- tionis socium auctoremque in primis fore tribuniciae potestatis.

24 Verum, Quirites, antea singuli cives in pluribus, non in uno cuncti praesidia habebatis. Neque mortalium quisquam dare aut eripere talia unus

25 poterat. Itaque verborum satis dictum est ; neque

26 enim ignorantia res claudit, verum occupavit nescio

1 absolvit] absolvi, V.

^ Like slaves (lecticarii) carrying their master in a litter.

428 "


428