easier. As for their style, the pure simplicity and the natural beauty of the academic period were gone, Affectation and artificiality even in excess were considered a literary excellence. As it was a period of struggle for religious supremacy every one of the four sects attempted to excel the rest by extolling and exaggerating its own doctrines, and by fabricating miracles to support them. Truth was thrown in the back ground and its place was taken up by mythological accounts of pieter-natural events, such as one night find in the puranas and itihasas. Thus Chintamani, the Ramayana, the Skandapurana, the Tiruvilayadalpurana, the Periyapurana and the Mahabharata came to be replete with stories of this kind. However, a true spirit of devotion and piety, though blind or fanatical it might appear to us, pervaded the writings of this very troublous period. We give below some extracts :(1) ஒவுநா ளுணர் வழியுநா ளுயிர் ேபாச நா ளுயர் பாடைமேற்
காவநா ளிவை யென் றலாற் கருதேன் கிளர் புனற் காவிரிப் பாவு தண்புனல் வந்திழி பரஞ் சோதிபாண்டிக் கொடுமுடி
காவலா வுனை நான்ம றக்கிலுஞ் சொல்லு நா நமச்சிவாயவே. (2) வானாகிமண்ணாகி வளியாகி வொளியாகி.
ஊனாகி யுயிராகி யுண்மையுமாய் யின்மையுமாய் கோனாகி யானென தென் றவரவரைக் கூத்தாட்டு
வானாகி நின்றாயை என் சொல்லி வாழ்த்துவனே.-T.V. (3) வென்றி யாக்கலு மேதக வாக்கலுங்
குன்றி னார்களைக் குன்றென வாக்கலு மன்றியும் கல்வி யோடழ காக்கலும் பொன் றுஞ் சாகத்தி னாய் பொருள் செய்யுமே.
