377. For τελεῖται, I propose τέλει σύ.
384–407. Strophe and Antistrophe both corrupt. In my notion:—
384.. . . . φρενὸς οἷον ἔμπας
ποτᾶται, πάροιθέν τε πρώρας ἄηται,
[κῆρος] ἔγκοτον στύγος;
[δριμὺς καρδίας θυμὸς being a mere interpretation.]
407.σπλάγχνα δέ μοι κελαινοῦ-
ται πρὸς ἔπος· τότ᾽ ἂν δ᾽ αὖτ᾽
ἐπαλθὴς χαρὰ ῥεῖ᾽ ἀπέστασεν ἄλγος,
πρὸς τ᾽ ἔσανεν αἰκάλως.
ΟΡ.τί σάναντες τύχοιμεν ἂν, τάπερ
πάθοιμεν ἄχεα πρὸς γ᾽ ἐτῶν; [omitting τεκομένων]
πάρεστι σαίνειν, . . . .
391. Read Πιστὰ δ᾽ ἕλοιτο. . . . "may (Jupiter) elect Trustees, Regents."
400. Omit φθιμένων.
613. For ἀκαίρως δὲ, I suggest Ἀχαιοῖς γε. For ἀπεύχετον, I accept Blomfield's ἀπευκτέον. For ἐπικότῳ, metre and sense require ὑπερκότῳ. Place a colon after it: then for σέβας τίων I claim σεβαστέον.
633. A verb is lost to which the vulgate παρεκβάντες is nomin. and τὸ μὴ θέμις πατεύμενον is accusative. The particle οὐ makes sheer nonsense. I propose, instead of it, the verb ὤλεσαν. In the Antist. to contrast child and father, I imagine τέκνον δ᾽ ἐπεισφέρει δόμοισι [τοῖς πατρὸς, χ᾽] αἱμάτων. No one will say that πατρὸς is here superfluous, nor can any smaller change reconcile the metres.
773. In this eminently corrupt Ode, nothing but audacity can succeed. I propose:
773, 4. δὸς τύχας πλεῖν δόμοις κυρίως, πανσόφῳ
σθένει μαιομένᾳ σ᾽ ἰδεῖν διαδικάσαι.
783. For ἐν δρόμῳ προστιθεὶς, I suggest κἀν δρόμῳ προστιθείης. . . .
