"Tu, sacer propheta," dixi, "sis licet dæmon atrox!
Obsecro deos per illos queris uterque cedimus—
Die dolenti, num remotis in locis olim Elysî
Sim potiturus puella numini carissima,
Num Leoninam videbo, cœlites quam nominant" Corvus rettulit, "Non amplius."
"Ista tempus emigrandi vox notet," dixi fremens—
"Repete nimbum, repete noctis, tu, plagam Plutoniam!
Nulla sit relicta testans pluma commentum nigra!
Mitte miserum persequi me! linque Palladis caput!
E meo tu corde rostrum, postibus formam eripe!" Corvus rettulit, "Non amplius."
Et sedens, pennis quietis usque, corvus, indies,
Sculptilis premit Minervæ desuper pallens caput;
Similis oculos molienti luctuosa dæmoni:
Sub lychno nigrat tapetes fluctuans umbra alitis;
Et mihi mentem levandi subrutam hac umbra meam Facta copia est—non amplius!
