Page:History of england froude.djvu/407

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread, but needs to be validated.
1532.]
MARRIAGE WITH ANNE BOLEYN
385

and to bring his sister from Paris to entertain her, was to declare in the face of Europe, in a manner which would leave no doubt of his sincerity, that he intended to countenance Henry. With this view only was the reception of Anne desired by the King of England; with this view it was recommended by the Bishop, and assented to by the French Court. Nor was this the only proof which Francis was prepared to give, that he was in earnest. He had promised to distribute forty thousand crowns at Rome, in bribing cardinals to give their voices for Henry in the consistory, with other possible benefactions.[1]

He had further volunteered his good offices with the Court of Scotland, where matters were growing serious, and where his influence could be used to great advantage.

  1. Sir Gregory Cassalis to Henry VIII.: Burnet's Collectanea, p. 433. Valde existimabam necessarium cum hoc Principe (i. e., Francis) agere ut duobus Cardinalibus daret in mandatis ut ante omnes Cardinalis de Monte meminissent, eique pensionem annuam saltern trium millium aureorum ex quadraginta millibus quæ mihi dixerat velle in Cardinales distribuere, assignaret. Et Rex quidem hæc etiam scribi ad duos Cardinales jussit secretario Vitandri. Quicum ego postmodo super iis pensionibus sermonem habui, cognovique sic in animo Regem habere ut duo Cardinales cum Romæ fuerint, videant, qui potissimum digni hâc Regiâ, sint liberalitate; in eosque quum quid in Regno Galliæ ecclesiasticum vacare contigerit ex meritis uniuscujusque pensiones conferantur. Tunc autem nibil in promptu haberi quod Cardinali de Monte dari possit—verum Regio nomine illi de future esse promittendum quod mihi certe summopere displicuit; et secretario Vitandri non reticui ostendens pollicitationes hujusmodi centies jam Cardinali de Monte factas fuisse; et modo si iterum fiant nihil effecturas nisi ut illius viri quasi ulcera pertractent; id quod Vitandris verum esse fatebatur pollicitusque est se, quum Rex a venatu rediisset velle ei suadere ut Cardinalem de Monte aliquâ presenti pensione prosequatur; quâ quidem tibi nihil conducibilius aut opportunius fieri possit.