sāulum hē gyfð ǣlcre be hyre andefne swilca gyfa. Đā swilcan gifa hī ne þurfon nǣfre forlǣtan, forðām hēo bēoð ǣca, and hē gyfð ēac mannum mænega and mislicum gooda gifa on þissa wurlda, þēah hī ēca ne sīen. Hī bēoð þēah stælwyrða þā hwīle þe wē on[1] þisse wurlde bēoð. Hwæðer ðū gīt ongyte þæt sāwla bēoð undēadlice? Gif ðū hyt ongitten hæbbe, ne hel hyt mē, ac bēo hys geðafa. Gyf hyt æalles hwæt sī, sege mē þæt.
A. Gode þanc þæs dǣles þe ic wōt. Ic wille þis nū smēigan and haldan swā ic geornost mæg, and gyf mē æt ēnugum þingum twēonað, þonne cȳðe ic hyt þē sōna.
G. [Gelȳf] gefæstlice Gode, and befeste[2] þe hālne Gode, and nā wilna nā tō swīðe þīnes āgnes willan ofer hys; ac bēo hys mann, næs þīn āgen; and bēo geðafa þæt þū æart hys þēowa. Þonne āhæfð hē þē forðām simle[3] nēar hym and nēar, and ne lǣt þē nānwiht wiðerweardes bēon. Gyf hē þēah geþafað þæt þē āwiht wiðerweardes becymð, þonne byð þæt for þīnre þearfe, þēah þū hyt ongytan ne cunne.
A. Þæt ic gehȳre and þæs ic gelīfe, and þisse lǣre ic wille fulgan swā-swā ic fyrmæst mæg, and þes God
est lignum, et falsum argentum non est argentum, et omnino quidquid
falsum est, non est. Omne autem quod verum non est, falsum est.
Nulla igitur recte dicuntur esse, nisi immortalia. Hanc tu tecum ratiunculam diligenter considera, ne quid tibi concedendum non est videatur.
Si enim rata est, totum negotium pene confecimus, quod in alio fortasse
libro melius apparebit.
A. Habeo gratiam, et ista mecum atque adeo tecum, quando in silentio sumus, diligenter cauteque tractabo, si nullae se tenebrae immittant, suique etiam, quod vehementer formido, mihi faciant delectationem.
R. Constanter Deo crede, eique te totum committe quantum potes. Noli esse velle quasi proprius et in tua potestate; sed ejus clementissimi et utilissimi Domini te servum esse profitere. Ita enim te ad se sublevare non desinet, nihilque tibi evenire permittet, nisi quod tibi prosit, etiam si nescias.
A. Audio, credo, et quantum possum obtempero; plurimumque
