G. Hweðer þū mæge tōcnāwan þone rihtwīsan and þone unrihtwīsan?
A. Gēa, be sumum dǣle; nes þǣah swā-swā ic wolde. Ac mē lystæ witan þæt þū ǣr ācsodest.
G. Ic wundrige hwȳ þū hæbbe swā ræðe forgitan[1] þæt ðū nū lȳtle ǣr andætta wēre þæt þū wisse. Hū ne cwǣd[2] þū ǣr þæt þū wysse þæt sēo sōðfestness ā wēre, þǣah se sōðfesta gewīte? And nū [þū] cwȳst, 'gyf hēo sī'.
A. Þæt ylce ic secge gȳt, þæt ic wāt þæt hēo byð[3], þǣah se sōðfasta gewitte.
G. Eall þat byð sōð, þætte byð þā hwile þe hyt byð; ac þæt þū sōðfestnes hǣtst, þæt ys[4] God. Hē wæs ā, and ā byð undēadlic and ǣce. Se God hæfð ealle creftas on hym gesunde and ful medeme. Sē hæft gesceapena twā ǣca gesceafta, þæt sint engelas and manna sāuwela, þām hē sealde[5] sumne dǣl ēcra gyfa, swilcra swilce nū wīsdōm is, and rihtwīsnes, and ōðre[6] manega þe ūs lang ðincð tō rīmanne. Engelum hē gefð[7] be heora andefne, and manna
R. Fateris autem esse veritatem?
A. Fateor.
R. Ergo ubi sit, necesse est quaeramus; non est enim in loco, nisi forte aut esse in loco aliquid aliud praeter corpus, aut veritatem corpus esse arbitraris.
A. Nihil horum puto.
R. Ubinam igitur illam esse credis? Non enim nusquam est quam esse concedimus.
A. Si scirem ubi esset, nihil fortasse amplius quaererem.
R. Saltem ubi non sit, potes cognoscere?
A. Si commemores, fortasse potero.
R. Non est certe in rebus mortalibus. Quidquid enim est, in aliquo non potest manere, si non maneat illud in quo est; manere autem, etiam rebus veris intereuntibus, veritatem paulo ante concessum est. Non igitur est veritas in rebus mortalibus. Est autem veritas, et non est nusquam. Sunt igitur res immortales. Nihil autem verum in quo veritas non est. Conficitur itaque non esse vera, nisi quae sunt immortalia. Et omnis falsa arbor, non est arbor, et falsum lignum non
