220
APPENDIX.
effectu non redierint, decernitur deveniri posse ad alias pœnas etiam quantumlibet majores, et graviores, atque individua mentione dignas, per Romanos Pontifices declarandas, atque etiam usque ad pœnam privationis Cardinalatus inclusive. Jam vcro, quum exeunte mense Septembri anni 1865, quindecim mensium spatium effiuxisset, postquam memoratus Cardinalis a civili Ecclesiæ Statu illicite recesserat, nullisque monitis atque hortationibus permotus in eadem contumacia perstaret, diguus profecto censendus erat qui, juxta Canonicas sanctiones, et prædictam Innocentii X. Constitutionem, Cardinalatus honore, et Episcopatu Sabinensi, aliisque, quibus gauderet, beneficiis privaretur. Verum ut ante grave illud animadversionis genus adhuc ei spatium relinqueremus colligendi se, et saniora consilia suscipiendi, utque securitati consuleremus fidelium Sabinorum et Sublaquensium, quibus datus ad salutem pastor ob prava illa exempla lapis offensionis evaserat, et petra scandali, per memoratas superius nostras litteras, nulla ex parte derogando Innocentii X. Constitutioni, prædictum Cardinalem suspensioni dumtaxat subjecimus, omnis jurisdictionis in Ecclesiam Sabinensem, et Abbatiam Sublaquensem, eisque Antistites præfecimus, qui ad Nostrum et S. Sedis nutum commissas sibi Diœceses administrarent. Hac porro irrogata suspensionis pœna, quæ levior multo esset, quam culpæ gravitas postularet, sperabamus quidem futurum, ut is ad bonam mentem, voluntatemque converteretur. Sed tamen concepta spes in irritum cessit; quippe eo temeritatis de venit, ut ab Apostolicis Nostris
