61 22.
IK H E B N U NET E E N JAAR
GEMOORD.
bloedrijnl, opgedragen aan allen, die het schoone in den oorlog nog weten te waardeeren. „Wat moet mijn zoon worden?" (De zoon is de held aan 't front.)
Ik heb n u net een j a a r gemoord, V e r m i n k t , geslacht, gestoken, G e j a m m e r e n gesteun gehoord, E n l i j k e n l u c h t geroken. V a n 's morgens vroeg tot 's avonds laat V o l g d ' i k de T i e n Geboden — ' k B e d o e l d a n die v o o r den soldaat,. D a t 's t i e n m a a l : „Gij zult dooden!" ' k B e n é é n d i e r veel bewonderden, D i e echt goed m i k k e n k o n d e n , Ik heb a l vele honderden N a a r 't vroege graf gezonden. Ook b o m m e n gooien was m i j n w e r k , I k s m u l d e v a n die d i n g e n I 'k H e b heel w a t kerels, j o n g en sterk, In stukken laten springen. E e n a r m l a g h i e r , een k o p l a g daar, E e n been hoog i n de boomen, E n é é n keer heb i k er z o o w a a r E e n k i e k j e v a n genomen! E e r s t w e r d 't mij w e l eens wee e n b a n g , D a t w i l i k niet o n t k e n n e n , M a a r twaalf, t w a a l f m a a n d e n l a n g ! D a n ga j ' er w e l a a n w e n n e n ! J a , m i j n (koel-)bloedigheid is groot, 'k M a g w e l zoo'n beetje s l a c h t i n g ; I k geef niet o m een ander's dood — Is dat geen „ d o o d s v e r a c h t i n g ? " -
