Page:Shetland Folk-Lore - Spence - 1899.pdf/255

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page needs to be proofread.

Shetland Folk-Lore

vaarline bruke, an' da bow gaed doon wi' da russie o' da tide. We hanvayged aboot fir maistlins an ooer, bit never saw da bow again. We couldna shaa ae inch o' sail, da wind wis sae strong, an' nae weight i' da faar. We manned da raemiks an' set wis till her ta andow ahead. We rowed awa', seven lang an' seven short. Every noo an' dan shö wis takin' da green ludder in ower da forehead.

“Noo, whin we haed rowed until da turn o' da dim, Maans bids me gaeng awa' i' da forehead, an' look oot ower da waster side—‘Fir wha kens,’ says he, ‘du'll maybe see da inner bow.’

“I wisna been lang till I toucht dat I saw da oomund o' sometin' i' da ask bewast wis. Rubbin' da saat watter oot o' my een, I tak's a guid look, an' ye'll no hinder me ta see da bow.

“‘Dere shö is,’ says I, ‘a börop lent fram an' wast.’

“‘Gude lat dee see a guid sight upo'

dysel',’ says Lowrie, ‘pör aamis ting.’

248