Page:The Mediaeval Mind Vol 2.djvu/182

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread, but needs to be validated.
170
THE MEDIAEVAL MIND
BOOK VI

intimate love, as well as thunder terror. He says, preaching on the medicina, the healing power, of Jesu's name:

"Hoc tibi electuarium habes, o anima mea, reconditum in vasculo vocabuli hujus quod est Jesus, salutiferum, certe, quodque nulli unquam pesti tuae inveniatur inefficax."[1]

With the music of this prose one may compare the sweet personal plaint of the following :

"Felices quos abscondit in tabernaculo suo in umbra alarum suarum sperantes, donee transeat iniquitas. Caeterum ego infelix, pauper et nudus, homo natus ad laborem, implumis avicula pene omni tempore nidulo exsulans, vento exposita et turbini, turbatus sum et motus sum sicut ebrius, et omnis conscientia mea devorata est."[2]

Extracts can give no idea of Bernard's literary powers, any more than a small volume could tell the story of that life which, so to speak, was magna pars of all contemporary history. But since he was one of the best of Latin letter-writers, one should not omit an example of his varied epistolary style, which can be known in its compass only from a large reading of his letters. The following is a short letter, written to win back to the cloister a delicately nurtured youth whose parents had lured him out into the world.

"Doleo super te, fili mi Gaufride, doleo super te. Et merito. Quis enim non doleat florem juventutis tuae, quem laetantibus angelis Deo illibatum obtuleras in odorem suavitatis, nunc a daemonibus conculcari, vitiorum spurcitiis, et saeculi sordibus inquinari? Quomodo qui vocatus eras a Deo, revocantem diabolum sequeris, et quem Christus trahere coeperat post se, repente pedem ab ipso introitu gloriae retraxisti? In te experior nunc veritatem sermonis Domini, quern dixit: Inimici hominis, domestici ejus (Matt. x. 36). Amici tui et proximi tui adversum te appropinquaverunt, et steterunt. Revocaverunt te in fauces leonis, et in portis mortis iterum collocaverunt te. Collocaverunt te in obscuris, sicut mortuos saeculi: et jam parum est ut descendas in ventrem inferi; jam te deglutire festinat, ac rugientibus praeparatis ad escam tradere devorandum.

"Revertere, quaeso, revertere, priusquam te absorbeat profundum, et urgeat super te puteus os suum; priusquam demergaris, unde ulterius non emergas; priusquam ligatis manibus et pedibus

projiciaris in tenebras exteriores, ubi est fletus et stridor dentium;
  1. Sermo xv. (Migne 183, col. 847). Translated ante, Vol. I., p. 411.
  2. Ep. xii., ad Guigonem (Migne 182, col. 116).