Page:Vocabulary of Menander (1913).djvu/42

Matt. 5.41; Mk. 15.21. Indices Apostol. p. 175.6 Schermann. Inscr. Sel. Or. Gr. 665.24 Ditt. = C I G 4956A (Egypt, 49 A.D.). Pap. Flind. Pet. II p. 64.5, 14 (256 B.C.). Pap. Brit. Mus. III p. 107 pap. 1171 verso (c.2–42 A.D.; pap. ἐνγαρεύειν).

ἀγγαροφορέω. Phot. Berol. s. v. ἄγγαρος· . . . καὶ τὸ ἀγγαροφορεῖν ἐπὶ τοῦ φορτία φέρειν ἄλλως τε καὶ ἐκ διαδοχῆς. Μένανδρος Πωλουμένοις· ἀγγαροφόρει καὶ ταῦθ᾽ ἃ νῦν ποιεῖς, ποιεῖ, | ἐξὸν διαρρηγνύμενον ἀγαθῶν μυρίων, | σιτιζόμενον τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν | διάγειν. So Ael. Dion. ap. Eust. 1854.29, without citation or mention of Menander. Sim. Zonar. Lex 36. See Ael. Dion. p. 87.18 Schw.

ἀγοραστής 500 K. Poll. 3. 126 ὁ γὰρ ἀγοραστὴς ἐπὶ τοῦ ὀψωνοῦντος τέτακται. Συν. λεξ. χρησ. ap. B.A. 339.13 ἀγοραστήν· τὸν τὰ ὄψα ὠνοῦμενον, ὃν Ῥωμαῖοι ὀψωνιάτορα καλοῦσιν. So Phot. Berol. Xen. Mem. 1.5.2. Dinon ap. Athen. 652 C. [Arist.] Oec. 2.2.1352 b 6. Lxx Tob. 1.13. Berl. Mus. Gr. Urk. I 360.8 (108/9 A.D.); II 362 IX 20 (214/5 A.D.). Pap. Ox. II 298.48 (1st cent. A.D.); 391 (1st cent. A.D.). Pap. Fiorentini ed. Vitelli I 97.5 (II^p). Pap. Tebt. II 423.15 (III^p); 580 (155 A.D.). Late Argive inscr. ap. B.C.H. 28 (1904) p. 421.

ἀδαξάω 409 K. Συν. λεξ. χρησ. ap. B.A. 340.28, Phot. Berol., Suid. ἀδαξῆσαι· τὸ κνῆσαι, οὐκ ἐν τῷ ο ὀδαξῆσαι. καὶ ἀδαξεῖν, τὸ κνήθειν . . . Ἀριστοφάνης (410K.). Erotian. 17.16 Klein ὀδαξησμοὶ ἢ ἀδαξησμοί. Hesych. Etym. Magn. 16.5. Zonar. Lex. 48. Bruhn p. 16 says "Rein attisch, vgl. Moer. 189.18 Bekker (= p. 39 Pierson) ἀδαγμός, ἀδάξασθαι Ἀττικοί. κνησμός, κνήσασθαι Ἕλληνες." But no good Attic writer has any form of ἀδαξάω, and ἀδαγμός appears only Soph. Tr. 770; while Plat. uses κνάω Gorg. 494C, and Ar. has κνησιάω Eccl. 919. Hipp. 272.41, 51 Foes. ὀδ-. 663. 21 Foes. ἀδ-. Soph. fr. dub. 1028.8 Nauck². Xen. Symp. 4.28. Theophr. Char. 19.4 coni. Diels ἀδ-. Diod. 3.29.6. Antiphil. ap. A.P. 9.86. Philo Spec. Leg. 1.2. Aretae. Caus. M. Diut. 2.5. Ael. N.A. 7.35. Galen XIX 70 Kühn. All show ὀδ- with the exceptions noted.

ἀδιάφθορος 984 K. Phot. Berol. ἀδιάφθορον· ἄμωμον. λέγεται δὲ καὶ τὸ μήπο μετ᾽ ἀνδρὸς παιδισκάριον γεγονός, ὡς Μένανδρος. κτλ. Cf. Συν. λεξ. χρησ. ap. B.A. 343.9. Used by Attic writers, but not in this sense. Of the soul Plat. Phaedr. 245D; al. Dem. 18.298. Arist. Eth. Eud. 7.2. 1236a 1 τῇ ἀδιαφθόρῳ αἰσθήσει; Rhet. 1.15. 1376a 17; al. Chrysipp. ap. Gell. 14.4. Aeschin.