Septuagint (Brenton 1879)/Deuteronomy

For other versions of this work, see Genesis (Bible).

Chapter 1

1These are the words which Moses spoke to all Israel on this side Jordan in the desert towards the west near the Red Sea, between Pharan Tophol, and Lobon, and Aulon, and the gold works.	ούτοι οι λόγοι ους ελάλησε Μωυσής παντί Ισραήλ πέραν του Ιορδάνου εν τη ερήμω προς δυσμάς πλησίον της ερυθράς θαλάσσης αναμέσον Φαράν Τοφόλ και Λοβόν και αυλων και καταχρύσεα
2It is a journey of eleven days from Choreb to mount Seir as far as Cades Barne.	ένδεκα ημερών εκ Χωρήβ οδός επ΄ όρος Σηείρ έως Κάδης Βαρνή
3And it came to pass in the fortieth year, in the eleventh month, on the first day of the month, Moses spoke to all the children of Israel, according to all things which the Lord commanded him for them:	και εγενήθη εν τω τεσσαρακοστώ έτει εν τω ενδεκάτω μηνί μία του μηνός ελάλησε Μωυσής προς πάντας υιούς Ισραήλ κατά πάντα όσα ενετείλατο κύριος αυτώ προς αυτούς
4after he had smitten Seon king of the Amorites who dwelt in Esebon, and Og the king of Basan who dwelt in Astaroth and in Edrain;	μετά το πατάξαι Σηών βασιλέα Αμορραίων τον κατοικήσαντα εν Εσεβών και τον Ωγ βασιλέα της Βασάν τον κατοικήσαντα εν Ασταρώθ και εν Εδραϊν
5beyond Jordan in the land of Moab, Moses began to declare this law, saying,	εν τω πέραν του Ιορδάνου εν γη Μωάβ ήρξατο Μωυσής διασαφήσαι τον νόμον τούτον λέγων
6The Lord your God spoke to us in Choreb, saying, Let it suffice you to have dwelt so long in this mountain.	κύριος ο θεός ημών ελάλησεν ημίν εν Χωρήβ λέγων ικανούσθω υμίν κατοικείν εν τω όρει τούτω
7Turn ye and depart and enter into the mountain of the Amorites, and go to all that dwell near about Araba, to the mountain and the plain and to the south, and the land of the Chananites near the sea, and Antilibanus, as far as the great river, the river Euphrates.	επιστράφητε και απάρατε υμείς και εισπορεύεσθε εις όρος Αμορραίων και προς πάντας τους περιοίκους αραβά εις όρος και πεδίον και προς λίβα και παραλίαν γην Χαναναίων και Αντιλίβανον έως του ποταμού του μεγαλού Ευφράτου
8Behold, God has delivered the land before you; go in and inherit the land, which I sware to your fathers, Abraam, and Isaac, and Jacob, to give it to them and to their seed after them.	ίδετε παραδέδωκα ενώπιον υμών την γην εισπορευθέντες κληρονομήσατε την γην ην ώμοσα τοις πατράσιν υμών τω Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ δούναι αυτοίς και τω σπέρματι αυτών μετ΄ αυτούς
9And I spoke to you at that time, saying, I shall not be able by myself to bear you.	και είπα προς υμάς εν τω καιρώ εκείνω λέγων ου δυνήσομαι μόνος φέρειν υμάς
10The Lord your God has multiplied you, and, behold, ye are to-day as the stars of heaven for multitude.	κύριος ο θεός υμών επλήθυνεν υμάς και ιδού εστέ σήμερον ωσεί τα άστρα του ουρανού τω πλήθει
11The Lord God of your fathers add to you a thousand-fold more than you are, and bless you as he has spoken to you.	κύριος ο θεός των πατέρων υμών προσθείη υμίν ως εστέ χιλιοπλασίως και ευλογήσαι υμάς καθότι ελάλησεν υμίν
12How shall I alone be able to bear your labour, and your burden, and your gainsayings?	πως δυνήσομαι μόνος φέρειν τον κόπον υμών και την υπόστασιν υμών και τας αντιλογίας υμών
13 Take to yourselves wise and understanding and prudent men for your tribes, and I will set your leaders over you.	δότε εαυτοίς άνδρας σοφούς και επιστήμονας και συνετούς εις τας φυλάς υμών και καταστήσω αυτούς εφ΄ υμάς ηγουμένους υμών
14And ye answered me and said, The thing which thou hast told us is good to do.	και απεκρίθητέ μοι και είπατε καλόν το ρήμα ο ελάλησας ποιήσαι
15So I took of you wise and understanding and prudent men, and I set them to rule over you as rulers of thousands, and rulers of hundreds, and rulers of fifties, and rulers of tens, and officers to your judges.	και έλαβον εξ υμών άνδρας σοφούς και επιστήμονας και συνετούς εις τας φυλάς υμών και κατέστησα αυτούς ηγείσθαι εφ΄ υμών χιλιάρχους και εκατοντάρχους και πεντηκοντάρχους και δεκάρχους και γραμματοεισαγωγείς τοις κριταίς υμών
16And I charged your judges at that time, saying, Hear causes between your brethren, and judge rightly between a man and his brother, and the stranger that is with him.	και ενετειλάμην τοις κριταίς υμών εν τω καιρώ εκείνω λέγων διακούετε αναμέσον των αδελφών υμών και κρίνατε δικαιώς αναμέσον ανδρός και αναμέσον αδελφού αυτού και αναμέσον προσηλύτου αυτού
17Thou shalt not have respect to persons in judgment, thou shalt judge small and great equally; thou shalt not shrink from before the person of a man, for the judgment is God's; and whatsoever matter shall be too hard for you, ye shall bring it to me, and I will hear it.	ουκ επιγνώσεσθε πρόσωπον εν κρίσει κατά τον μικρόν και κατά τον μέγαν κρινείς ου υποστείλη πρόσωπον ανθρώπου ότι η κρίσις του θεού εστί και το ρήμα ο εάν σκληρόν η αφ΄ υμών ανοίσετε αυτό επ΄ εμέ και ακούσομαι αυτό
18And I charged upon you at that time all the commands which ye shall perform.	και ενετειλάμην υμίν εν τω καιρώ εκείνω πάντας τους λόγους ους ποιήσετε
19And we departed from Choreb, and went through all that great wilderness and terrible, which ye saw, by the way of the mountain of the Amorite, as the Lord our God charged us, and we came as far as Cades Barne.	και απάραντες εκ Χωρήβ επορεύθημεν πάσαν την έρημον την μεγάλην και την φοβεράν εκείνην ην είδετε οδόν όρους του Αμορραίου καθότι ενετείλατο κύριος ο θεός ημών ημίν και ήλθομεν έως Κάδης Βαρνή
20And I said to you, Ye have come as far as the mountain of the Amorite, which the Lord our God gives to you:	και είπα προς υμάς ήλθατε έως του όρους του Αμορραίου ο κύριος ο θεός ημών δίδωσιν υμίν
21behold, the Lord your God has delivered to us the land before you: go up and inherit it as the Lord God of your fathers said to you; fear not, neither be afraid.	ίδετε παραδέδωκεν ημίν κύριος ο θεός υμών προ προσώπου υμών την γην αναβάντες κληρονομείτε ον τρόπον είπε κύριος ο θεός των πατέρων υμών υμίν μη φοβήσθε μηδέ δειλιάσητε
22And ye all came to me, and said, Let us send men before us, and let them go up to the land for us; and let them bring back to us a report of the way by which we shall go up, and of the cities into which we shall enter.	και προσήλθατέ μοι πάντες υμεις και είπατε αποστείλωμεν άνδρας προτέρους ημών και εφοδευσάτωσαν ημίν την γην και αναγγειλάτωσαν ημίν απόκρισιν την οδόν δι΄ ης αναβησόμεθα εν αυτή και τας πόλεις εις ας εισπορευσόμεθα εις αυτάς
23And the saying pleased me: and I took of you twelve men, one man of a tribe.	και ήρεσεν εναντίον εμου το ρήμα και έλαβον εξ υμών δώδεκα άνδρας άνδρα ένα κατά φυλήν
24And they turned and went up to the mountain, and they came as far as the valley of the cluster, and surveyed it.	και επιστραφέντες ανέβησαν εις το όρος και ήλθον έως φάραγγος βότρυος και κατεσκόπευσαν αυτήν
25And they took in their hands of the fruit of the land, and brought it to you, and said, The land is good which the Lord our God gives us.	και έλαβον εν ταις χερσίν αυτών από του καρπού της γης και κατήνεγκαν προς υμάς και έλεγον αγαθή η γη ην κύριος ο θεός ημών δίδωσιν ημίν
26Yet ye would not go up, but rebelled against the words of the Lord our God.	και ουκ ηθελήσατε αναβήναι αλλ΄ ηπειθήσατε τω ρήματι κυρίου του θεού υμών
27And ye murmured in your tents, and said, Because the Lord hated us, he has brought us out of the land of Egypt to deliver us into the hands of the Amorites, to destroy us.	και διεγογγύσατε εν ταις σκηναίς υμών και είπατε διά το μισείν κύριον ημάς εξήγαγεν ημάς εκ γης Αιγύπτου παραδούναι ημάς εις χείρας Αμορραίων και εξολοθρεύσαι ημάς
28Whither do we go up? and your brethren drew away your heart, saying, It is a great nation and populous, and mightier than we; and there are cities great and walled up to heaven: moreover we saw there the sons of the giants.	που ημείς αναβαίνομεν οι δε αδελφοί ημών απέστησαν την καρδίαν ημών λέγοντες έθνος μέγα και πολύ και δυνατώτερον ημών και πόλεις μεγάλαι και τετειχισμέναι έως του ουρανού αλλά και υιούς γιγάντων εωράκαμεν εκεί
29And I said to you, Fear not, neither be ye afraid of them;	και είπα προς υμάς μη πτήξητε μηδέ φοβηθήτε απ΄ αυτών
30the Lord your God who goes before your face, he shall fight against them together with you effectually, according to all that he wrought for you in the land of Egypt;	κύριος ο θεός υμών ο προπορευόμενος προ προσώπου υμών αυτός συνεκπολεμήσει αυτούς μεθ΄ υμών κατά πάντα όσα εποίησεν υμίν εν γη Αιγύπτω
31and in this wilderness which ye saw, by the way of the mountain of the Amorite; how the Lord thy God will bear thee as a nursling, as if any man should nurse his child, through all the way which ye have gone until ye came to this place.	και εν τη ερήμω ταύτη ην είδετε ως ετροφοφόρησε σε κύριος ο θεός σου ως ει τροφοφορήσαι άνθρωπος τον υιόν αυτού κατά πάσαν την οδόν εις ην επορεύθητε έως ήλθετε εις τον τόπον τούτον
32And in this matter ye believed not the Lord our God,	και εν τω λόγω τούτω ουκ ενεπιστεύσατε κυρίω τω θεώ υμών
33who goes before you in the way to choose you a place, guiding you in fire by night, shewing you the way by which ye go, and a cloud by day.	ος προπορεύεται πρότερος υμών εν τη οδώ εκλέγεσθαι υμίν τόπον οδηγών υμάς εν πυρί νυκτός δεικνύων υμίν την οδόν καθ΄ ην πορεύεσθε επ΄ αυτής και εν νεφέλη ημέρας
34And the Lord heard the voice of your words, and being greatly provoked he sware, saying,	και ήκουσε κύριος την φωνήν των λόγων υμών και παροξυνθείς ώμοσε λέγων
35 Not one of these men shall see this good land, which I sware to their fathers,	ει όψεταί τις των ανδρών τούτων των πονηρών την γην αγαθήν ταύτην ην ώμοσα τοις πατράσιν αυτών
36except Chaleb the son of Jephonne, he shall see it; and to him I will give the land on which he went up, and to his sons, because he attended to the things of the Lord.	πλην Χαλέβ υιός Ιεφονή ούτος όψεται αυτήν και τούτω δώσω την γην εφ΄ ην επέβη και τοις υιοίς αυτού διά το προσκείσθαι αυτόν τα προς κύριον
37And the Lord was angry with me for your sake, saying, Neither shalt thou by any means enter therein.	και εμοί εθυμώθη κύριος δι΄ υμάς λέγων ουδέ συ ου εισέλθης εκεί
38Joshua the son of Naue, who stands by thee, he shall enter in there; do thou strengthen him, for he shall cause Israel to inherit it.	Ιησούς υιός Ναυή ο παρεστηκώς σοι ούτος εισελεύσεται εκεί αυτόν κατίσχυσον ότι αυτός κατακληρονομήσει αυτήν τω Ισραήλ και τα παιδία υμών α είπατε εν τη διαρπαγή έσεσθαι
39And every young child who this day knows not good or evil, —they shall enter therein, and to them I will give it, and they shall inherit it.	και παν παιδίον νέον όστις ουκ οίδε σήμερον αγαθόν η κακόν ούτοι εισελεύσονται εκεί και τούτοις δώσω αυτήν και αυτοί κληρονομήσουσιν αυτήν
40And ye turned and marched into the wilderness, in the way by the Red Sea.	και υμείς επιστραφέντες εστρατοπεδεύσατε εις την έρημον οδόν την επί της ερυθράς θαλάσσης
41And ye answered and said, We have sinned before the Lord our God; we will go up and fight according to all that the Lord our God has commanded us: and having taken every one his weapons of war, and being gathered together, ye went up to the mountain.	και απεκρίθητε και είπατέ μοι ημάρτομεν έναντι κυρίου του θεού ημών ημείς αναβάντες πολεμήσομεν κατά πάντα όσα ενετείλατο κύριος ο θεός ημών ημίν και αναλαβόντες έκαστος τα σκεύη τα πολεμικά αυτού και συναθροισθέντες ανεβαίνετε εις το όρος
42And the Lord said to me, Tell them, Ye shall not go up, neither shall ye fight, for I am not with you; thus shall ye not be destroyed before your enemies.	και είπε κύριος προς με είπον αυτοίς ουκ αναβήσεσθε ουδέ πολεμήσετε ου γαρ ειμι μεθ΄ υμών και ου συντριβήσεσθε ενώπιον των εχθρών υμών
43And I spoke to you, and ye did not hearken to me; and ye transgressed the commandment of the Lord; and ye forced your way and went up into the mountain.	και ελάλησα υμίν και ουκ εισηκούσατέ μου και παρέβητε το ρήμα κυρίου και παραβιασάμενοι ανέβητε εις το όρος
44And the Amorite who dwelt in that mountain came out to meet you, and pursued you as bees do, and wounded you from Seir to Herma.	και εξήλθεν ο Αμορραίος ο κατοικών εν τω όρει εκείνω εις συνάντησιν υμώμ και κατεδίωξαν υμάς ωσεί ποιήσαισαν αι μέλισσαι και ετίτρωσκον υμάς από Σηείρ έως Ερμά
45And ye sat down and wept before the Lord our God, and the Lord hearkened not to your voice, neither did he take heed to you.	και καθίσαντες εκλαίετε εναντίον κυρίου του θεού ημών και ουκ εισήκουσε κύριος της φωνής υμών ουδέ προσέσχεν υμίν
46And ye dwelt in Cades many days, as many days as ye dwelt there.	και ενεκάθησθε εν Κάδης ημέρας πολλάς όσας ποτέ ημέρας ενεκάθησθε

Chapter 2

1And we turned and departed into the wilderness, by the way of the Red Sea, as the Lord spoke to me, and we compassed mount Seir many days.	και επιστραφέντες απήραμεν εις την έρημον οδόν θάλασσαν ερυθράν ον τρόπον ελάλησε κύριος προς με και εκυκλώσαμεν το όρος το Σηείρ ημέρας πολλάς
2And the Lord said to me,	και είπε κύριος προς με
3 Ye have compassed this mount long enough; turn therefore toward the north.	ικανούσθω υμίν κυκλούν το όρος τούτο επιστράφητε ουν επί βορράν
4And charge the people, saying, Ye are going through the borders of your brethren the children of Esau, who dwell in Seir; and they shall fear you, and dread you greatly.	και τω λαώ έντειλαι λέγων υμείς παραπορεύεσθε διά των ορίων των αδελφών υμών υιών Ησαύ οι κατοικούσιν εν Σηείρ και φοβηθήσονται υμάς και ευλαβηθήσονται υμάς σφόδρα
5Do not engage in war against them, for I will not give you of their land even enough to set your foot upon, for I have given mount Seir to the children of Esau as an inheritance.	μη συνάψητε προς αυτούς πόλεμον ου γαρ μη δω υμίν από της γης αυτών ουδέ βήμα ποδός ότι εν κλήρω δέδωκα τω Ησαύ το όρος το Σηείρ
6Buy food of them for money and eat, and ye shall receive water of them by measure for money, and drink.	αργυρίου βρώματα αγοράσατε παρ΄ αυτών και φάγεσθε και ύδωρ μέτρω λήψεσθε παρ΄ αυτών αργυρίου και πίεσθε
7For the Lord our God has blessed thee in every work of thy hands. Consider how thou wentest through that great and terrible wilderness: behold, the Lord thy God has been with thee forty years; thou didst not lack any thing.	ο γαρ κύριος ο θεός σου ηυλόγησέ σε εν παντί έργω των χειρών σου διάγνωθι πως διήλθες την έρημον την μεγάλην και φοβεράν εκείνην ιδού τεσσαράκοντα έτη κύριος ο θεός σου μετά σου ουκ επεδεήθης ρήματος
8And we passed by our brethren the children of Esau, who dwelt in Seir, by the way of Araba from Aelon and from Gesion Gaber; and we turned and passed by the way of the desert of Moab.	και παρήλθομεν τους αδελφούς ημών υιούς Ησαύ τους κατοικούντας εν Σηείρ παρά την οδόν την αραβά από Ελών και από Γασίων Γαβέρ και επιστραφέντες παρήλθομεν οδόν έρημον Μωάβ
9And the Lord said to me, Do not ye quarrel with the Moabites, and do not engage in war with them; for I will not give you of their land for an inheritance, for I have given Aroer to the children of Lot to inherit.	και είπε κύριος προς με μη εχθραίνετε τοις Μωαβίταις και μη συνάψητε προς αυτούς πόλεμον ου γαρ μη δω υμίν από της γης αυτών εν κλήρω τοις γαρ υιοίς Λωτ δέδωκα την Αροήρ κληρονομείν
10Formerly the Ommin dwelt in it, a great and numerous nation and powerful, like the Enakim.	οι Ομμίν πρότεροι ενεκάθηντο επ΄ αυτής έθνος μέγα και πολύ και ισχυρόν ώσπερ οι Ενακίμ
11These also shall be accounted Raphain like the Enakim; and the Moabites call them Ommin.	Ραφαϊμ λογισθήσονται και ούτοι ώσπερ και οι Ενακίμ και οι Μωαβίται επονομάζουσιν αυτούς Σομμίν
12And the Chorrhite dwelt in Seir before, and the sons of Esau destroyed them, and utterly consumed them from before them; and they dwelt in their place, as Israel did to the land of his inheritance, which the Lord gave to them.	και εν Σηείρ ενεκάθητο ο Χορραίος το πρότερον και οι υιοί Ησαύ απώλεσαν αυτούς και εξέτριψαν αυτούς από προσώπου αυτών και κατωκίσθησαν αντ΄ αυτών ον τρόπον εποίησε Ισραήλ την γην της κληρονομίας αυτού ην έδωκε κύριος αυτοίς
13Now then, arise ye, said I, and depart, and cross the valley of Zaret.	νυν ουν ανάστητε και απάρατε υμείς και παραπορεύεσθε την φάραγγα Ζαρέδ και παρήλθομεν την φάραγγα Ζαρέδ
14And the days in which we traveled from Cades Barne till we crossed the valley of Zaret, were thirty and eight years, until the whole generation of the men of war failed, dying out of the camp, as the Lord God sware to them.	και αι ημέραι ας παρεπορεύθημεν από Κάδης Βαρνή έως ου παρήλθομεν την φάραγγα Ζαρέδ τριάκοντα οκτώ έτη έως ου διέπεσε πάσα η γενεά ανδρών πολεμιστών αποθνήσκοντες απο της παρεμβολής καθότι ώμοσε κύριος ο θεός αυτοίς
15And the hand of the Lord was upon them to destroy them out of the midst of the camp, until they were consumed.	και η χειρ του θεού ην επ΄ αυτοίς εξανάλωσαι αυτούς εκ μέσου της παρεμβολής έως ου διέπεσον
16And it came to pass when all the men of war dying out of the midst of the people had fallen,	και εγενήθη επειδή έπεσον πάντες οι αποθνήσκοντες άνδρες πολεμισταί εκ μέσου του λαού
17that the Lord spoke to me, saying,	και ελάλησε κύριος προς με λέγων
18Thou shalt pass over this day the borders of Moab to Aroer;	συ παραπορεύση σήμερον τα όρια Μωάβ την Αροήρ
19and ye shall draw nigh to the children of Amman: do not quarrel with them, nor wage war with them; for I will not give thee of the land of the children of Amman for an inheritance, because I have given it to the children of Lot for an inheritance.	και προσάξετε εγγύς υιών Αμμάν μη εχθραίνετε αυτοίς μηδέ συνάψητε αυτοίς εις πόλεμον ου γαρ μη δω από της γης υιών Αμμάν σοι εν κλήρω ότι τοις υιοίς Λωτ δέδωκα αυτήν εν κλήρω
20It shall be accounted a land of Raphain, for the Raphain dwelt there before, and the Ammanites call them Zochommin.	γη Ραφαϊν λογισθήσεται και γαρ επ΄ αυτής κατώκουν οι Ραφαϊν το πρότερον και οι Αμμανίται επονομάζουσιν αυτούς Ζομμίν
21A great nation and populous, and mightier than you, as also the Enakim: yet the Lord destroyed them from before them, and they inherited their land, and they dwelt there instead of them until this day.	έθνος μέγα και πολύ και δυνατώτερον υμών ώσπερ και οι Ενακίμ και απώλεσεν αυτούς κύριος από προσώπου αυτών και κατεκληρονόμησαν αυτούς και κατωκίσθησαν αντ΄ αυτών έως της ημέρας ταύτης
22As they did to the children of Esau that dwell in Seir, even as they destroyed the Chorrhite from before them, and inherited their country, and dwelt therein instead of them until this day.	ώσπερ εποίησαν τοις υιός Ησαύ τοις κατοικούσιν εν Σηείρ ον τρόπον εξέτριψε τον Χορραίον από προσώπου αυτών και κατεκληρονόμησαν αυτούς και κατωκίσθησαν αντ΄ αυτών έως της ημέρας ταύτης
23And the Evites who dwell in Asedoth to Gaza, and the Cappadocians who came out of Cappadocia, destroyed them, and dwelt in their room.	και οι Ευαίοι οι κατοικούντες εν Ασηρώθ έως Γάζης και οι Καππάδοκες οι εξελθόντες εκ Καππαδοκίας εξέτριψαν αυτούς και κατωκίσθησαν αντ΄ αυτών
24Now then arise and depart, and pass over the valley of Arnon: behold, I have delivered into thy hands Seon the king of Esebon the Amorite, and his land: begin to inherit it: engage in war with him this day.	νυν ουν ανάστητε και απάρατε και παρέλθετε υμείς την φάραγγα Αρνών ιδού παραδέδωκα εις τας χείράς σου τον Σηών βασιλέα Εσεβών τον Αμορραίον και την γην αυτού ενάρχου κληρονομείν συνάπτε προς αυτόν πόλεμον
25Begin to put thy terror and thy fear on the face of all the nations under heaven, who shall be troubled when they have heard thy name, and shall be in anguish before thee.	εν τη ημέρα ταύτη ενάρχου δούναι τον τρόμον σου και τον φόβον σου επί προσώπου πάντων των εθνών των υποκάτω του ουρανού οίτινες ακούσαντες το όνομά σου ταραχθήσονται και ωδίνας έξουσιν από προσώπου σου
26And I sent ambassadors from the wilderness of Kedamoth to Seon king of Esebon with peaceable words, saying,	και απέστειλα πρέσβεις εκ της ερήμου Κεδαμώθ προς Σηών βασιλέα Εσεβών λόγοις ειρηνικοίς λέγων
27I will pass through thy land: I will go by the road, I will not turn aside to the right hand or to the left.	παρελεύσομαι διά της γης σου εν τη οδώ πορεύσομαι ουκ εκκλινώ δεξιά ουδ΄ αριστερά
28Thou shalt give me food for money, and I will eat; and thou shalt give me water for money, and I will drink; I will only go through on my feet:	βρώματα αργυρίου αποδώση μοι και φάγομαι και ύδωρ αργυρίου αποδώση μοι και πίομαι πλην ότι παρελεύσομαι τοις ποσί
29as the sons of Esau did to me, who dwelt in Seir, and the Moabites who dwelt in Aroer, until I shall have passed Jordan into the land which the Lord our God gives us.	καθώς εποίησάν μοι οι υιοί Ησαύ οι κατοικούντες εν Σηείρ και οι Μωαβίται οι κατοικούντες εν Αρ έως αν παρέλθω τον Ιορδάνην εις την γην ην κύριος ο θεός ημών δίδωσιν ημίν
30And Seon king of Esebon would not that we should pass by him, because the Lord our God hardened his spirit, and made his heart stubborn, that he might be delivered into thy hands, as on this day.	και ουκ ηθέλησε Σηών βασιλεύς Εσεβών παρελθείν ημάς δι΄ αυτού ότι εσκλήρυνε κύριος ο θεός ημών το πνεύμα αυτού και κατίσχυσε την καρδίαν αυτού ίνα παραδοθή εις τας χείρας σου ως εν τη ημέρα ταύτη
31And the Lord said to me, Behold, I have begun to deliver before thee Seon the king of Esebon the Amorite, and his land, and do thou begin to inherit his land.	και είπε κύριος προς με ιδού ήργμαι παραδούναι προ προσώπου σου τον Σηών βασιλέα Εσεβών τον Αμορραίον και την γην αυτού έναρξαι κληρονομήσαι την γην αυτού
32And Seon the king of Esebon came forth to meet us, he and all his people to war at Jassa.	και εξήλθε Σηών βασιλεύς Εσεβών εις συνάντησιν ημίν αυτός και πας ο λαός αυτού εις πόλεμον εις Ιασά
33And the Lord our God delivered him before our face, and we smote him, and his sons, and all his people.	και παρέδωκεν αυτόν κύριος ο θεός ημών προ προσώπου ημών εις τας χείρας ημών και επατάξαμεν αυτόν και τους υιούς αυτού και πάντα τον λαόν αυτού
34And we took possession of all his cities at that time, and we utterly destroyed every city in succession, and their wives, and their children; we left no living prey.	και εκρατήσαμεν πασών των πόλεων αυτού εν τω καιρώ εκείνω και εξωλοθρεύσαμεν πάσαν πόλιν εξής και τας γυναίκας αυτών και τα τέκνα αυτών ου κατελίπομεν ζωγρίαν
35Only we took the cattle captive, and took the spoil of the cities.	πλην τα κτήνη επρονομεύσαμεν εαυτοίς και τα σκύλα των πόλεων ελάβομεν
36From Aroer, which is by the brink of the brook of Arnon, and the city which is in the valley, and as far as the mount of Galaad; there was not a city which escaped us: the Lord our God delivered all of them into our hands.	εξ Αροήρ η εστι παρά το χείλος του χειμάρρου Αρνών και την πόλιν την ούσαν εν τη φάραγγι και έως όρους του Γαλαάδ ουκ εγενήθη πόλις ήτις διέφυγεν ημάς τας πάσας παρέδωκε κύριος ο θεός ημων εις τας χείρας ημών
37Only we did not draw near to the children of Amman, even all the parts bordering on the brook Jaboc, and the cities in the mountain country, as the Lord our God charged us.	πλην εις την γην υιών Αμμάν ου προσήλθομεν πάντα τα συγκυρούντα χειμάρρου Ιαβόκ και τας πόλεις τας εν τη ορεινή καθότι ενετείλατο ημίν κύριος ο θεός ημών

Chapter 3

1And we turned and went by the way leading to Basan; and Og the king of Basan came out to meet us, he and all his people, to battle at Edraim.	και επιστραφέντες ανέβημεν οδόν την εις Βασάν και εξήλθεν Ωγ βασιλεύς της Βασάν εις συνάντησιν ημίν αυτός και πας ο λαός αυτού εις πόλεμον εις Εδραϊμ
2And the Lord said to me, Fear him not, for I have delivered him, and all his people, and all his land, into thy hands; and thou shalt do to him as thou didst to Seon king of the Amorites who dwelt in Esebon.	και είπε κύριος προς με μη φοβηθής αυτόν ότι εις τας χείρας σου παραδέδωκα αυτόν και πάντα τον λαόν αυτού και πάσαν την γην αυτού και ποιήσεις αυτώ ώσπερ εποίησας Σηών βασιλεί των Αμορραίων ος κατώκει εν Εσεβών
3And the Lord our God delivered him into our hands, even Og the king of Basan, and all his people; and we smote him until we left none of his seed.	και παρέδωκεν αυτόν κύριος ο θεός ημών εις τας χείρας ημών και τον Ωγ βασιλέα της Βασάν και πάντα τον λαόν αυτού και επατάξαμεν αυτόν έως του μη καταλιπείν αυτού σπέρμα
4And we mastered all his cities at that time; there was not a city which we took not from them; sixty cities, all the country round about Argob, belonging to king Og in Basan:	και εκρατήσαμεν πασών των πόλεων αυτού εν τω καιρώ εκείνω ουκ ην πόλις ην ουκ ελάβομεν παρ΄ αυτών εξήκοντα πόλεις πάντα τα περίχωρα Αργόβ βασιλέως Ωγ εν Βασάν
5all strong cities, lofty walls, gates and bars; besides the very many cities of the Pherezites.	πάσαι αύται πόλεις οχυραί τείχη υψηλά πύλαι και μοχλοί πλην των πόλεων των Φερεζαίων των πολλών σφόδρα
6We utterly destroyed them as we dealt with Seon the king of Esebon, so we utterly destroyed every city in order, and the women and the children,	εξωλοθρεύσαμεν αυτούς ώσπερ εποιήσαμεν τον Σηών βασιλέα Εσεβών και εξωλοθρεύσαμεν πάσαν πόλιν εξής και τας γυναίκας και τα τέκνα
7and all the cattle; and we took for a prey to ourselves the spoil of the cities.	και πάντα τα κτήνη και τα σκύλα των πόλεων επρονομεύσαμεν εαυτοίς
8And we took at that time the land out of the hands of the two kings of the Amorites, who were beyond Jordan, extending from the brook of Arnon even unto Aermon.	και ελάβομεν εν τω καιρώ εκείνω την γην εκ χειρών δύο βασιλέων των Αμορραίων οι ήσαν πέραν του Ιορδάνου από του χειμάρρου Αρνών έως όρους Ερμών
9The Phoenicians call Aermon Sanior, but the Amorite has called it Sanir.	οι Φοίνικες επονομάζουσι το Ερμών Σανιώρ και ο Αμορραίος επωνόμασεν αυτό Σανίρ
10All the cities of Misor, and all Galaad, and all Basan as far as Elcha and Edraim, cities of the kingdom of Og in Basan.	πάσαι πόλεις Μισώρ και πάσα Γαλαάδ και πάσα Βασάν έως Ελκά και Εδραϊν πόλεις βασιλείας του Ωγ εν τη Βασάν
11For only Og the king of Basan was left of the Raphain: behold, his bed was a bed of iron; behold, it is in the chief city of the children of Ammon; the length of it is nine cubits, and the breadth of it four cubits, according to the cubit of a man.	ότι πλην Ωγ βασιλεύς Βασάν κατελείφθη από των Ραφαϊν ιδού η κλίνη αυτού κλίνη σιδηρά ιδού αύτη εν τη άκρα των υιών Αμμάν εννέα πηχέων το μήκος αυτής και τεσσάρων πηχέων το εύρος αυτής εν πήχει ανδρός
12And we inherited that land at that time from Aroer, which is by the border of the torrent Arnon, and half the mount of Galaad; and I gave his cities to Ruben and to Gad.	και την γην εκείνην εκληρονομήσαμεν εν τω καιρώ εκείνω από Αροήρ η εστι παρά το χείλος χειμάρρου Αρνών και το ήμισυ του όρους Γαδαάδ και τας πόλεις αυτού έδωκα τω Ρουβήν και τω Γαδ
13And the rest of Galaad, and all Basan the kingdom of Og I gave to the half-tribe of Manasse, and all the country round about Argob, all that Basan; it shall be accounted the land of Raphain.	και το κατάλοιπον του Γαλαάδ και πάσαν την Βασάν βασιλείαν Ωγ έδωκα τω ημίσει φυλής Μανασσή και πάσαν περίχωρον Αργόβ πάσαν Βασάν εκείνην γη Ραφαϊν λογισθήσεται
14And Jair the son of Manasse took all the country round about Argob as far as the borders of Gargasi and Machathi: he called them by his name Basan Thavoth Jair until this day.	και Ιαήρ υιός Μανασσή έλαβε πάσαν την περίχωρον Αργόβ έως των ορίων Γεσουρί και Μαχαθί και επωνόμασεν αυτάς επί τω ονόματι αυτού την Βασάν Αβώθ Ιαήρ έως της ημέρας ταύτης
15And to Machir I gave Galaad.	και τω Μαχίρ έδωκα την Γαλαάδ
16And to Ruben and to Gad I gave the land under Galaad as far as the brook of Arnon, the border between the brook and as far as Jaboc; the brook is the border to the children Amman.	και τω Ρουβήν και τω Γαδ έδωκα από της Γαλαάδ έως του χειμάρρου Αρνών μέσον του χειμάρρου όριον και έως του Ιαβόκ και ο χειμάρρους όριον τοις υιοίς Αμμάν
17And Araba and Jordan are the boundary of Machanareth, even to the sea of Araba, the salt sea under Asedoth Phasga eastward.	και η αραβά και ο Ιορδάνης όριον από Χενερέθ και έως θαλάσσης αραβά θαλάσσης αλυκής υπό Ασηδώθ την Φάσγα από ανατολών
18And I charged you at that time, saying, The Lord your God has given you this land by lot; arm yourselves, every one that is powerful, and go before your brethren the children of Israel.	και ενετειλάμην υμίν εν τω καιρώ εκείνω λέγων κύριος ο θεός υμών δέδωκεν υμίν την γην ταύτην εν κλήρω ενοπλισάμενοι προπορεύεσθε προ προσώπου των αδελφών υμών υιών Ισραήλ πας δυνατός
19Only your wives and your children and your cattle (I know that ye have much cattle), let them dwell in your cities which I have given you;	πλην αι γυναίκες υμών και τα τέκνα υμών και τα κτήνη υμών οίδα ότι πολλά κτήνη υμίν κατοικείτωσαν εν ταις πόλεσιν υμών αις έδωκα υμίν
20until the Lord your God give your brethren rest, as also he has given to you, and they also shall inherit the land, which the Lord our God gives them on the other side of Jordan; then ye shall return, each one to his inheritance which I have given you.	έως αν καταπαύση κύριος ο θεός υμών τους αδελφού υμών ώσπερ και υμάς και κατακληρονομήσωσι και αυτοί την γην ην κύριος ο θεός ημών δίδωσιν αυτοίς εν τω πέραν του Ιορδάνου και επαναστραφήσεσθε έκαστος εις την κληρονομίαν αυτού ην δέδωκα υμίν
21And I commanded Joshua at that time, saying, Your eyes have seen all things, which the Lord our God did to these two kings: so shall the Lord our God do to all the kingdoms against which thou crossest over thither.	και τω Ιησού ενετειλάμην εν τω καιρώ εκείνω λέγων οι οφθαλμοί υμών εωράκασι πάντα όσα εποίησε κύριος ο θεός ημών τοις δυσί βασιλεύσι τούτοις ούτως ποιήσει κύριος πάσαις ταις βασιλείας εφ΄ αις συ διαβαίνεις εκεί
22Ye shall not be afraid of them, because the Lord our God himself shall fight for you.	ου φοβηθήσεσθε απ΄ αυτών ότι κύριος ο θεός ημών αυτός πολεμήσει περί υμών
23And I besought the Lord at that time, saying,	και εδεήθην κυρίου εν τω καιρώ εκείνω λέγων
24Lord God, thou hast begun to shew to thy servant thy strength, and thy power, and thy mighty hand, and thy high arm: for what God is there in heaven or on the earth, who will do as thou hast done, and according to thy might?	κύριε κύριε συ ήρξω δείξαι τω σω θεράποντι την ισχύν σου και την δύναμίν σου και την χείρα την κραταιάν και τον βραχίονα τον υψηλόν τις γαρ εστι θεός εν τω ουρανώ η επί της γης όστις ποιήσει καθά εποίησας συ κατά τα έργα σου και κατά την ισχύν σου
25I will therefore go over and see this good land that is beyond Jordan, this good mountain and Antilibanus.	διαβάς ουν όψομαι την γην την αγαθήν ταύτην την ούσαν πέραν του Ιορδάνου το όρος τούτο το αγαθόν και τον Αντιλίβανον
26And the Lord because of you did not regard me, and hearkened not to me; and the Lord said to me, Let it suffice thee, speak not of this matter to me any more.	και υπερείδε κύριος εμέ ένεκεν υμών και ουκ εισήκουσέ μου και είπε κύριος προς με ικανούσθω σοι μη προσθής έτι λαλήσαι προς με τον λόγον τούτον
27Go up to the top of the quarried rock, and look with thine eyes westward, and northward, and southward, and eastward, and behold it with thine eyes, for thou shalt not go over this Jordan.	ανάβηθι επί την κορυφήν του λελαξευμένου και ανάβλεψον τοις οφθαλμοίς σου κατά θάλασσαν και βορράν και λίβα και ανατολάς και ίδε τοις οφθαλμοίς σου ότι ου διαβήση τον Ιορδάνην τούτον
28And charge Joshua, and strengthen him, and encourage him; for he shall go before the face of this people, and he shall give them the inheritance of all the land which thou hast seen.	και έντειλαι Ιησού και κατίσχυσον αυτόν και παρακάλεσον αυτόν ότι ούτος διαβήσεται προ προσώπου του λαού τούτου και αυτός κατακληρονομήσει αυτοίς την γην ην εώρακας
29And we abode in the valley near the house of Phogor.	και ενεκαθήμεθα εν νάπη σύνεγγυς οίκου Φογώρ

Chapter 4

1And now, Israel, hear the ordinances and judgments, all that I teach you this day to do: that ye may live, and be multiplied, and that ye may go in and inherit the land, which the Lord God of your fathers gives you.	και νυν Ισραήλ άκουε των δικαιωμάτων και των κριμάτων όσα εγώ διδάσκω υμάς σήμερον ποιείν ίνα ζήτε και πολυπλασιασθήτε και εισελθόντες κληρονομήσητε την γην ην κύριος ο θεός των πατέρων υμών δίδωσιν υμίν
2Ye shall not add to the word which I command you, and ye shall not take from it: keep the commandments of the Lord our God, all that I command you this day.	ου προσθήσετε προς το ρήμα ο εγώ εντέλλομαι υμίν και ουκ αφελείτε απ΄ αυτού φυλάσσεσθε τας εντολάς κυρίου του θεού υμών όσα εγώ εντέλλομαι υμίν σήμερον
3Your eyes have seen all that the Lord our God did in the case of Beel-phegor; for every man that went after Beel-phegor, the Lord your God has utterly destroyed him from among you.	οι οφθαλμοί υμών εωράκασι πάντα όσα εποίησε κύριος ο θεός ημών τω Βεελφεγώρ ότι πας άνθρωπος όστις επορεύθη οπίσω Βεελφεγώρ εξέτριψεν αυτόν κύριος ο θεός υμών εξ υμών
4But ye that kept close to the Lord your God are all alive to-day.	υμείς δε οι προσκείμενοι κυρίω τω θεώ υμών ζήτε πάντες εν τη σήμερον
5Behold, I have shewn you ordinances and judgments as the Lord commanded me, that ye should do so in the land into which ye go to inherit it.	ίδετε δέδειχα υμίν δικαιώματα και κρίσεις καθά ενετείλατό μοι κύριος ο θεός μου του ποιήσαι ούτως υμάς εν τη γη εις ην υμείς εισπορεύεσθε εκεί κληρονομήσαι αυτήν
6And ye shall keep and do them: for this is your wisdom and understanding before all nations, as many as shall hear all these ordinances; and they shall say, Behold, this great nation is a wise and understanding people.	και φυλάξεσθε και ποιήσετε ότι αύτη η σοφία υμών και η σύνεσις υμών εναντίον πάντων των εθνών όσοι εάν ακούσωσι πάντα τα δικαιώματα ταύτα και ερούσιν ιδού λαός σοφός και επιστήμων το έθνος το μέγα τούτο
7For what manner of nation is so great, which has God so near to them as the Lord our God is in all things in whatsoever we may call upon him?	ότι ποίον έθνος μέγα ω έστιν αυτώ θεός εγγίζων αυτοίς ως κύριος ο θεός ημών εν πάσιν οις αυτόν επικαλεσώμεθα
8And what manner of nation is so great, which has righteous ordinances and judgments according to all this law, which I set before you this day?	και ποίον έθνος μέγα ω έστιν αυτώ δικαιώματα και κρίματα δίκαια κατά πάντα τον νόμον τούτον ον εγώ δίδωμι ενώπιον υμών σήμερον
9Take heed to thyself, and keep thy heart diligently: forget not any of the things, which thine eyes have seen, and let them not depart from thine heart all the days of thy life; and thou shalt teach thy sons and thy sons' sons,	πρόσεχε σεαυτώ και φύλαξον την ψυχήν σου σφόδρα μη επιλάθη πάντας τους λόγους ους εωράκασιν οι οφθαλμοί σου και μη αποστήτωσαν από της καρδίας σου πάσας τας ημέρας της ζωής σου και συμβιβάσεις τους υιούς σου και τους υιούς των υιών σου
10even the things that happened in the day in which ye stood before the Lord our God in Choreb in the day of the assembly; for the Lord said to me, Gather the people to me, and let them hear my words, that they may learn to fear me all the days which they live upon the earth, and they shall teach their sons.	ημέραν ην έστητε ενώπιον κυρίου του θεού σου εν Χωρήβ τη ημέρα της εκκλησίας ότι είπε κύριος προς με εκκλησίασον προς με τον λαόν και ακουσάτωσαν τα ρήματά μου όπως μάθωσι φοβείσθαί με πάσας τας ημέρας ας αυτοί ζώσιν επί της γης και τους υιούς αυτών διδάξωσι
11And ye drew nigh and stood under the mountain; and the mountain burned with fire up to heaven: there was darkness, blackness, and tempest.	και προσήλθετε και έστητε υπό το όρος και το όρος εκαίετο πυρί έως του ουρανού σκότος γνόφος και θύελλα
12And the Lord spoke to you out of the midst of the fire a voice of words, which ye heard: and ye saw no likeness, only ye heard a voice.	και ελάλησε κύριος προς υμάς εν τω όρει εκ μέσου του πυρός φωνήν ρημάτων υμείς ηκούσατε και ομοίωμα ουκ είδετε αλλ΄ φωνήν
13And he announced to you his covenant, which he commanded you to keep, even the ten commandments; and he wrote them on two tables of stone.	και ανήγγειλεν υμίν την διαθήκην αυτού ην ενετείλατο υμίν ποιείν τα δέκα ρήματα και έγραψεν αυτά επί δύο πλάκας λιθίνας
14And the Lord commanded me at that time, to teach you ordinances and judgments, that ye should do them on the land, into which ye go to inherit it.	και εμοί ενετείλατο κύριος εν τω καιρώ εκείνω διδάξαι υμάς δικαιώματα και κρίσεις ποιείν υμάς αυτά επί της γης εις ην υμείς εισπορεύεσθε εκεί κληρονομήσαι αυτήν
15And take good heed to your hearts, for ye saw no similitude in the day in which the Lord spoke to you in Choreb in the mountain out of the midst of the fire:	και φυλάξεσθε σφόδρα τας ψυχάς υμών ότι ουκ είδετε παν ομοίωμα εν τη ημέρα η ελάλησε κύριος προς υμάς εν Χωρήβ εν τω όρει εκ μέσου του πυρός
16lest ye transgress, and make to yourselves a carved image, any kind of figure, the likeness of male or female,	μη ανομήσητε και ποιήσητε υμίν αυτοίς γλυπτόν ομοίωμα πάσαν εικόνα ομοίωμα αρσενικού η θηλυκού
17the likeness of any beast of those that are on the earth, the likeness of any winged bird which flies under heaven,	ομοίωμα παντός κτήνους των όντων επί της γης ομοίωμα παντός ορνέου πτερωτού ο πετάται υπό του ουρανού
18the likeness of any reptile which creeps on the earth, the likeness of any fish of those which are in the waters under the earth;	ομοίωμα παντός ερπετού ο έρπει επί της γης ομοίωμα παντός ιχθύος όσα εστίν εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης
19and lest having looked up to the sky, and having seen the sun and the moon and the stars, and all the heavenly bodies, thou shouldest go astray and worship them, and serve them, which the Lord thy God has distributed to all the nations under heaven.	και μή αναβλέψας εις τον ουρανόν και ιδών τον ήλιον και την σελήνην και τους αστέρας και πάντα τον κόσμον του ουρανού πλανηθείς προσκυνήσης αυτοίς και λατρεύσης αυτοίς α απένειμε κύριος ο θεός σου αυτά πάσι τοις έθνεσι τοις υποκάτω του ουρανού
20But God took you, and led you forth out of the land of Egypt, out of the iron furnace, out of Egypt, to be to him a people of inheritance, as at this day.	υμάς δε έλαβεν κύριος ο θεός και εξήγαγεν υμάς εκ της καμίνου της σιδηράς εξ Αιγύπτου είναι αυτώ λαόν έγκληρον ως εν τη ημέρα ταύτη
21And the Lord God was angry with me for the things said by you, and sware that I should not go over this Jordan, and that I should not enter into the land, which the Lord thy God giveth thee for an inheritance.	και κύριος ο θεός εθυμώθη μοι περί των λεγομένων υφ υμών και ώμοσεν ίνα μη διαβώ τον Ιορδάνην τούτον και ίνα μη εισέλθω εις την γην την αγαθήν ην κύριος ο θεός σου δίδωσι υμίν εν κλήρω
22For I am to die in this land, and shall not pass over this Jordan; but ye are to pass over, and shall inherit this good land.	εγώ γαρ αποθνήσκω εν τη γη ταύτη και ου διαβαίνω τον Ιορδάνην τούτον υμείς δε διαβαίνετε και κληρονομήσετε την γην την αγαθήν ταύτην
23Take heed to yourselves, lest ye forget the covenant of the Lord our God, which he made with you, and ye transgress, and make to yourselves a graven image of any of the things concerning which the Lord thy God commanded thee.	προσέχετε υμείς μή επιλάθησθε την διαθήκην κυρίου του θεού υμών ην διέθετο προς υμάς και ποιήσητε υμίν εαυτοίς γλυπτόν ομοίωμα πάντων ων συνέταξέ σοι κύριος ο θεός σου
24For the Lord thy God is a consuming fire, a jealous God.	ότι κύριος ο θεός σου πυρ καταναλίσκον εστί θεος ζηλωτής
25And when thou shalt have begotten sons, and shalt have sons' sons, and ye shall have dwelt a long time on the land, and shall have transgressed, and made a graven image of any thing, and shall have done wickedly before the Lord your God to provoke him;	εάν δε γεννήσης υιοίς και υιούς των υιών σου και χρονίσητε επί της γης και ανομήσητε και ποιήσητε γλυπτόν ομοίωμα παντός και ποιήσητε το πονηρόν ενώπιον κυρίου του θεού ημών παροργίσαι αυτόν
26I call heaven and earth this day to witness against you, that ye shall surely perish from off the land, into which ye go across Jordan to inherit it there; ye shall not prolong your days upon it, but shall be utterly cut off.	διαμαρτύρομαι υμίν σήμερον τον τε ουρανόν και την γην ότι απωλεία απολείσθε από της γης εις ην υμείς διαβαίνετε τον Ιορδάνην εκεί κληρονομήσαι αυτήν ουχί πολυχρονιείτε ημέρας επ΄ αυτής αλλ΄ εκτριβή εκτριβήσεσθε
27And the Lord shall scatter you among all nations, and ye shall be left few in number among all the nations, among which the Lord shall bring you.	και διασπερεί κύριος υμάς εν πάσι τοις έθνεσι και καταλειφθήσεσθε ολίγοι αριθμώ εν πάσι τοις έθνεσιν εις ους εισάξει κύριος υμάς εκεί
28And ye shall there serve other gods, the works of the hands of men, wood and stones, which cannot see, nor can they hear, nor eat, nor smell.	και λατρεύσετε εκεί θεοίς ετέροις έργοις χειρών ανθρώπων ξύλοις και λίθοις οι ουκ όψονται ουδέ ακούσωσιν ουδέ φάγωσιν ουδέ οσφρανθώσι
29And there ye shall seek the Lord your God, and ye shall find him whenever ye shall seek him with all your heart, and with all your soul in your affliction.	και εκζητήσετε εκεί κύριον τον θεόν υμών και ευρήσετε αυτόν όταν εκζητήσητε αυτόν εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου εν τη θλίψει σου
30And all these things shall come upon thee in the last days, and thou shalt turn to the Lord thy God, and shalt hearken to his voice.	και ευρήσουσί σε πάντες οι λόγοι ούτοι επ΄ εσχάτου των ημερών και επιστραφήση προς κύριον τον θεόν σου και εισακούση της φωνής αυτού
31Because the Lord thy God is a God of pity: he will not forsake thee, nor destroy thee; he will not forget the covenant of thy fathers, which the Lord sware to them.	ότι θεός οικτίρμων και ελεήμων κύριος ο θεός σου ουκ εγκαταλείψει σε ουδε εκτρίψη σε ουκ επιλήσεται την διαθήκην των πατέρων σου ην ώμοσεν αυτοίς
32Ask of the former days which were before thee, from the day when God created man upon the earth, and beginning at the one end of heaven to the other end of heaven, if there has happened any thing like to this great event, if such a thing has been heard:	επερωτήσατε ημέρας προτέρας τας γενομένας προτέρας σου από της ημέρας ης έκτισεν ο θεός άνθρωπον επί της γης και επί το άκρον του ουρανού έως του άκρου του ουρανού ει γέγονε κατά το ρήμα το μέγα τούτο ει ηκούσται τοιουτον
33if a nation have heard the voice of the living God speaking out of the midst of the fire, as thou hast heard and hast lived;	ει ακήκοεν έθνος φωνήν θεού ζώντος λαλούντος εν μέσου του πυρός ον τρόπον ακήκοας συ και έζησας
34if God has assayed to go and take to himself a nation out of the midst of another nation with trial, and with signs, and with wonders, and with war, and with a mighty hand, and with a high arm, and with great sights, according to all the things which the Lord our God did in Egypt in thy sight.	ει επείρασεν ο θεός εισελθών λαβείν εαυτώ έθνος εκ μέσου έθνους εν πειρασμώ και εν σημείοις και εν τέρασι και εν πολέμω και εν χειρί κραταιά και εν βραχίονι υψηλώ και εν οράμασι μεγάλοις κατά πάντα όσα εποίησε κύριος ο θεός ημών εν Αιγύπτω ενώπιόν σου βλέποντας
35So that thou shouldest know that the Lord thy God he is God, and there is none beside him.	ώστε ειδήναι σε ότι κύριος ο θεός σου αυτός θεός εστι και ουκ έστιν έτι πλην αυτού
36His voice was made audible from heaven to instruct thee, and he shewed thee upon the earth his great fire, and thou heardest his words out of the midst of the fire.	εκ του ουρανού ακουστήν σοι εποίησε την φωνήν αυτού παιδεύσαί σε και επί της γης έδειξέ σοι το πυρ αυτού το μέγα και τα ρήματα αυτού ήκουσας εκ μέσου του πυρός
37Because he loved thy fathers, he also chose you their seed after them, and he brought thee himself with his great strength out of Egypt,	διά το αγαπήσαι αυτόν τους πατέρας σου και εξελέξατο το σπέρμα αυτών μετ΄ αυτούς υμάς και εξήγαγέ σε αυτός εν τη ισχύϊ αυτού τη μεγάλη εξ Αιγύπτου
38to destroy nations great and stronger than thou before thy face, to bring thee in, to give thee their land to inherit, as thou hast it this day.	εξολοθρεύσαι έθνη μεγάλα και ισχυρότερά σου προ προσώπου σου εισαγαγείν σε δούναί σοι την γην αυτών κληρονομείν καθώς έχεις σήμερον
39An thou shalt know this day, and shalt consider in thine heart, that the Lord thy God he is God in heaven above, and on the earth beneath, and there is none else but he.	και γνώση σήμερον και επιστραφήση τη διανοία ότι κύριος ο θεός σου ούτος θεός εν τω ουρανώ άνω και επί της γης κάτω και ουκ έστιν έτι πλην αυτού
40And keep ye his commandments, and his ordinances, all that I command you this day; that it may be well with thee, and with thy sons after thee, that ye may be long-lived upon the earth, which the Lord thy God giveth thee for ever.	και φυλάξη τας εντολάς αυτού και τα δικαιώματα αυτού όσας εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον ίνα ευ σοι γένηται και τοις υιοίς σου μετά σε όπως μακροήμεροι γένησθε επί της γης ης κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι πάσας τας ημέρας
41Then Moses separated three cities beyond Jordan on the east,	τότε αφώρισε Μωυσής τρεις πόλεις πέραν του Ιορδάνου από ανατολών ηλίου
42that the slayer might flee thither, who should have slain his neighbour unintentionally, and should not have hated him in times past, and he shall flee to one of these cities and live:	φυγείν εκεί τον φονευτήν ος αν φονεύση τον πλησίον ουκ ειδώς και ούτος ου μισών αυτόν προ της εχθές και της τρίτης και καταφεύξεται εις μίαν των πόλεων τούτων και ζήσεται
43Bosor in the wilderness, in the plain country of Ruben, and Ramoth in Galaad belonging to Gad, and Gaulon in Basan belonging to Manasse.	την Βοσόρ εν τη ερήμω εν τη γη τη πεδινή τω Ρουβήν και την Ραμώθ εν Γαλαάδ τω Γαδδί και την Γαυλών εν Βασάν τω Μανασσή
44This is the law which Moses set before the children of Israel.	ούτος ο νόμος ον παρεθέτο Μωυσής ενώπιον υιών Ισραήλ
45These are the testimonies, and the ordinances, and the judgments, which Moses spoke to the sons of Israel, when they came out of the land of Egypt:	ταύτα τα μαρτύρια και τα δικαιώματα και τα κρίματα όσα ελάλησε Μωυσης τοις υιοίς Ισραήλ εν τη ερήμω εξελθόντων αυτών εκ γης Αιγύπτου
46on the other side of Jordan, in the valley near the house of Phogor, in the land of Seon king of the Amorites, who dwelt in Esebon, whom Moses and the sons of Israel smote when they came out of the land of Egypt.	εν τω πέραν του Ιορδάνου εν φάραγγι εγγύς οίκου Φογώρ εν γη Σηών βασιλέως των Αμορραίων ος κατώκει εν Εσεβών ον επάταξε Μωυσής και οι υιοί Ισραήλ εξελθόντων αυτών εκ γης Αιγύπτου
47And they inherited his land, and the land of Og king of Basan, two kings of the Amorites, who were beyond Jordan eastward.	και εκληρονόμησαν την γην αυτού και την γην Ωγ βασιλέως της Βασάν δύο βασιλέων των Αμορραίων οι ήσαν πέραν του Ιορδάνου κατά ανατολάς ηλίου
48From Aroer, which is on the border of the brook Arnon, even to the mount of Seon, which is Aermon.	από Αροήρ η εστιν επί του χείλους χειμάρρου Αρνών και επί του όρους του Σηών ο εστιν Αερμών
49All Araba beyond Jordan eastward under Asedoth hewn in the rock.	πάσαν την αραβά πέραν του Ιορδάνου κατά ανατολάς ηλίου υπό Ασηδώθ την λαξευτήν

Chapter 5

1And Moses called all Israel, and said to them, Hear, Israel, the ordinances and judgments, all that I speak in your ears this day, and ye shall learn them, and observe to do them.	και εκάλεσε Μωυσής πάντα Ισραήλ και είπε προς αυτούς άκουε Ισραήλ τα δικαιώματα και τα κρίματα όσα εγώ λαλώ εν τοις ωσίν υμών εν τη ημέρα ταύτη και μαθήσεσθε αυτά και φυλάξεσθε ποιείν αυτά
2The Lord your God made a covenant with you in Choreb.	κύριος ο θεός υμών διέθετο προς υμάς διαθήκην εν Χωρήβ
3The Lord did not make this covenant with your fathers, but with you: ye are all here alive this day.	ουχί τοις πατράσιν υμών διέθετο κύριος την διαθήκην ταύτην αλλ΄ προς υμάς υμείς δε ώδε πάντες ζώντες σήμερον
4The Lord spoke to you face to face in the mountain out of the midst of the fire.	πρόσωπον κατά πρόσωπον ελάλησε κύριος προς υμάς εν τω όρει εκ μέσου του πυρός
5And I stood between the Lord and you at that time to report to you the words of the Lord, (because ye were afraid before the fire, and ye went not up to the mountain) saying,	καγώ ειστήκειν αναμέσον κυρίου και υμών εν τω καιρώ εκείνω αναγγείλαι υμίν τα ρήματα κυρίου ότι εφοβήθητε από προσώπου του πυρός και ουκ ανέβητε εις το όρος λέγων
6I am the Lord thy God, who brought thee out of the land of Egypt, out of the house of bondage.	εγώ ειμι κύριος ο θεός σου ο εξαγαγών σε εκ γης Αιγύπτου εξ οίκου δουλείας
7Thou shalt have no other gods before my face.	ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι προ προσώπου μου
8Thou shalt not make to thyself an image, nor likeness of any thing, whatever things are in the heaven above, and whatever are in the earth beneath, and whatever are in the waters under the earth.	ου ποιήσεις σεαυτώ γλυπτόν ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης
9Thou shalt not bow down to them, nor shalt thou serve them; for I am the Lord thy God, a jealous God, visiting the sins of the fathers upon the children to the third and fourth generation to them that hate me,	ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ λατρεύσης αυτοίς ότι εγώ ειμι κύριος ο θεός σου θεός ζηλωτής αποδιδούς αμαρτίας πατέρων επί τέκνα επί τρίτην και τετάρτην γενεάν τοις μισούσί με
10and doing mercifully to thousands of them that love me, and that keep my commandments.	και ποιών έλεος εις χιλιάδας τοις αγαπώσί με και τοις φυλάσσουσι τα προστάγματά μου
11Thou shalt not take the name of the Lord thy God in vain, for the Lord thy God will certainly not acquit him that takes his name in vain.	ου λήψη το όνομα κυρίου του θεού σου επί ματαίω ου γαρ μη καθαρίσει κύριος ο θεός σου τον λαμβάνοντα το όνομα αυτού επί ματαίω
12Keep the sabbath day to sanctify it, as the Lord thy God commanded thee.	φύλαξαι την ημέραν των σαββάτων αγιάζειν αυτήν ον τρόπον ενετείλατό σοι κύριος ο θεος σου
13Six days thou shalt work, and thou shalt do all thy works;	εξ ημέρας έργα και ποιήσεις πάντα τα εργά σου
14but on the seventh day is the sabbath of the Lord thy God: thou shalt do in it no work, thou, and thy son, and thy daughter, thy man-servant, and thy maid-servant, thine ox, and thine ass, and all thy cattle, and the stranger that sojourns in the midst of thee; that thy man-servant may rest, and thy maid, and thine ox, as well as thou.	τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα κυρίω τω θεώ σου ου ποιήσεις εν αυτή παν έργον συ και ο υιοίς σου και η θυγάτηρ σου ο παις σου και η παιδίσκη σου ο βους σου και το υποζύγιόν σου και παν κτήνός σου και ο προσήλυτος ο παροικών εν σοι ίνα αναπαύσηται ο παις σου και η παιδίσκη σου ώσπερ και συ
15And thou shalt remember that thou wast a slave in the land of Egypt, and the Lord thy God brought thee out thence with a mighty hand, and a high arm: therefore the Lord appointed thee to keep the sabbath day and to sanctify it.	και μνησθήση ότι οικέτης ήσθα εν γη Αιγύπτω και εξήγαγέ σε κύριος ο θεός σου εκείθεν εν χειρί κραταιά και εν βραχίονι υψηλώ διά τούτο συνέταξέ σοι κύριος ο θεός σου ώστε φυλάσσεσθαι σε την ημέραν των σαββάτων και αγιάζειν αυτήν
16 Honour thy father and thy mother, as the Lord thy God commanded thee; that it may be well with thee, and that thou mayest live long upon the land, which the Lord thy God gives thee.	τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου ον τρόπον ενετείλατό σοι κύριος ο θεός σου ίνα ευ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης ης κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι
17Thou shalt not commit murder.	ου φονεύσεις
18Thou shalt not commit adultery.	ου μοιχεύσεις
19Thou shalt not steal.	ου κλέψεις
20Thou shalt not bear false witness against thy neighbour.	ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή
21Thou shalt not covet thy neighbour's wife; thou shalt not covet thy neighbour's house, nor his field, nor his man-servant, nor his maid, nor his ox, nor his ass, nor any beast of his, nor any thing that is thy neighbour's.	ουκ επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου ουκ επιθυμήσεις την οικίαν του πλησίον σου ούτε τον αγρόν αυτού ούτε τον παίδα αυτού ούτε την παιδίσκην αυτού ούτε του βοός αυτού ούτε του υποζυγίου αυτού ούτε παντός κτήνους αυτού ούτε πάντα όσα του πλησίον σου εστί
22These words the Lord spoke to all the assembly of you in the mountain out of the midst of the fire—there was darkness, blackness, storm, a loud voice—and he added no more, and he wrote them on two tables of stone, and he gave them to me.	ταύτα τα ρήματα ελάλησε κύριος προς πάσαν συναγωγήν υμών εν τω όρει εκ μέσου του πυρός σκότος γνόφος θύελλα φωνή μεγάλη και ου προσέθηκε και έγραψεν αυτά επί δύο πλάκας λιθίνας και έδωκε εμοί
23And it came to pass when ye heard the voice out of the midst of the fire, for the mountain burned with fire, that ye came to me, even all the heads of your tribes, and your elders:	και εγένετο ως ηκούσατε την φωνήν εκ μέσου του πυρός και το όρος εκαίετο πυρί και προσήλθετε προς με πάντες οι ηγούμενοι των φυλών υμών και η γερουσία υμών
24and ye said, Behold, the Lord our God has shewn us his glory, and we have heard his voice out of the midst of the fire: this day we have seen that God shall speak to man, and he shall live.	και ελέγετε ιδού έδειξεν ημίν κύριος ο θεός ημών την δόξαν αυτού και την φωνήν αυτού ηκούσαμεν εκ μέσου του πυρός εν τη ημέρα ταύτη είδομεν ότι λαλήσει ο θεός προς άνθρωπον και ζήσεται
25And now let us not die, for this great fire will consume us, if we shall hear the voice of the Lord our God any more, and we shall die.	και νυν μή αποθάνωμεν ότι εξαναλώσει ημάς το πυρ το μέγα τούτο εάν προσθώμεν ακούσαι ημείς την φωνήν κυρίου του θεού ημών έτι και αποθανούμεθα
26For what flesh is there which has heard the voice of the living God, speaking out of the midst of the fire, as we have heard, and shall live?	τις γαρ σαρξ ήτις ήκουσε φωνήν θεού ζώντος λαλούντος εκ μέσου του πυρός ως ημείς και ζήσεται
27Do thou draw near, and hear all that the Lord our God shall say, and thou shalt speak to us all things whatsoever the Lord our God shall speak to thee, and we will hear, and do.	πρόσελθε συ και άκουσον πάντα όσα αν είπη κύριος ο θεός ημών προς σε και συ λαλήσεις προς ημάς πάντα όσα αν λαλήση κύριος ο θεός ημών προς σε και ακουσόμεθα και ποιήσομεν
28And the Lord heard the voice of your words as ye spoke to me; and the Lord said to me, I have heard the voice of the words of this people, even all things that they have said to thee. They have well said all that they have spoken.	και ήκουσε κύριος την φωνήν των λόγων υμών λαλούντων προς με και είπε κύριος προς με ήκουσα την φωνήν των λόγων του λαού τούτου όσα ελάλησαν προς σε ορθώς πάντα όσα ελαλήθη
29 O that there were such a heart in them, that they should fear me and keep my commands always, that it might be well with them and with their sons for ever.	τις δώσει είναι ούτως την καρδίαν αυτών εν αυτοίς ώστε φοβείσθαί με και φυλάσσειν τας εντολάς μου πάσας τας ημέρας ίνα ευ η αυτοίς και τοις υιοίς αυτών δι΄ αιώνος
30Go, say to them, Return ye to your houses;	βάδισον είπον αυτοίς αποστράφητε υμείς εις τους οίκους υμών
31but stand thou here with me, and I will tell thee all the commands, and the ordinances, and the judgments, which thou shalt teach them, and let them do so in the land which I give them for an inheritance.	συ δε αυτού στήθι μετ΄ εμού και λαλήσω προς σε πάσας τας εντολάς και τα δικαιώματα και τα κρίματα όσα διδάξεις αυτούς και ποιείτωσαν ούτως εν τη γη ην εγώ δίδωμι αυτοίς εν κλήρω
32And ye shall take heed to do as the Lord thy God commanded thee; ye shall not turn aside to the right hand or to the left,	και φυλάξεσθε ποιείν ον τρόπον ενετείλατό σοι κύριος ο θεός σου ουκ εκκλινείς δεξιά ουδέ αριστερά
33according to all the way which the Lord thy God commanded thee to walk in it, that he may give thee rest; and that it may be well with thee, and ye may prolong your days on the land which ye shall inherit.	κατά πάσαν την οδόν ην ενετείλατό σοι κύριος ο θεός σου πορεύεσθαι εν αυτή όπως καταπαύση σε και ευ σοι η και μακροημερεύσητε επί της γης ην κληρονομήσετε

Chapter 6

1And these are the commands, and the ordinances, and the judgments, as many as the Lord our God gave commandment to teach you to do so in the land on which ye enter to inherit it.	και αύται αι εντολαί και τα δικαιώματα και τα κρίματα όσα ενετείλατο κύριος ο θεός ημών διδάξαι υμάς ποιείν ούτως εν τη γη εις ην υμείς εισπορεύεσθε εκεί κληρονομήσαι αυτήν
2That ye may fear the Lord your God, keep ye all his ordinances, and his commandments, which I command thee to-day, thou, and thy sons, and thy sons' sons, all the days of thy life, that ye may live many days.	ίνα φοβήσθε κύριον τον θεόν ημών φυλάσσεσθαι πάντα τα δικαιώματα αυτού και τας εντολάς αυτού ας εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον συ και οι υιοί σου και οι υιοί των υιών σου πάσας τας ημέρας της ζωής σου ίνα μακροημερεύσητε
3Hear, therefore, O Israel, and observe to do them, that it may be well with thee, and that ye may be greatly multiplied, as the Lord God of thy fathers said that he would give thee a land flowing with milk and honey: and these are the ordinances, and the judgments, which the Lord commanded the children of Israel in the wilderness, when they had gone forth from the land of Egypt.	και άκουσον Ισραήλ και φύλαξον ποιείν όπως ευ η σοι και ίνα πληθυνθήτε σφόδρα καθάπερ ελάλησε κύριος ο θεός των πατέρων σου δούναί σοι γην ρέουσαν γάλα και μέλι και ταύτα τα δικαιώματα και τα κρίματα όσα ενετείλατο κύριος τοις υιοίς Ισραήλ εν τη ερήμω εξελθόντων αυτών εκ γης Αιγύπτου
4 Hear, O Israel, The Lord our God is one Lord.	άκουε Ισραήλ κύριος ο θεός ημών κύριος εις εστί
5And thou shalt love the Lord thy God with all thy mind, and with all thy soul, and all thy strength.	και αγαπήσεις κύριον τον θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου
6And these words, all that I command thee this day, shall be in thy heart and in thy soul.	και έσται τα ρήματα ταύτα όσα εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον εν τη καρδία σου και εν τη ψυχή σου
7And thou shalt teach them to thy children, and thou shalt speak of them sitting in the house, and walking by the way, and lying down, and rising up.	και προβιβάσεις αυτά τους υιούς σου και λαλήσεις επ΄ αυτοίς καθήμενος εν οίκω και πορευόμενος εν οδώ και κοιταζόμενος και διανιστάμενος
8And thou shalt fasten them for a sign upon thy hand, and it shall be immoveable before thine eyes.	και αφάψεις αυτά εις σημείον επί της χειρός σου και έσται ασάλευτα προ οφθαλμών σου
9And ye shall write them on the lintels of your houses and of your gates.	και γράψεις αυτά επί τας φλιάς των οικίων σου και των πυλών σού
10And it shall come to pass when the Lord thy God shall have brought thee into the land which he sware to thy fathers, to Abraam, and to Isaac, and to Jacob, to give thee great and beautiful cities which thou didst not build,	και έσται όταν εισαγάγη σε κύριος ο θεός σου εις την γην ην ώμοσε τοις πατράσι σου τω Αβραάμ και τω Ισαάκ και τω Ιακώβ δούναί σοι πόλεις μεγάλας και καλάς ας ουκ ωκοδόμησας
11houses full of all good things which thou didst not fill, wells dug in the rock which thou didst not dig, vineyards and oliveyards which thou didst not plant, then having eaten and been filled,	οικίας πλήρεις πάντων αγαθών ας ουκ ενέπλησας λάκκους λελατομημένους ους ουκ εξελατόμησας αμπελώνας και ελαιώνας ους ουκ εφύτευσας και φαγών και εμπλησθείς
12beware lest thou forget the Lord thy God that brought thee forth out of the land of Egypt, out of the house of bondage.	προσέχε σεαυτώ μη επιλάθη κυρίου του θεού σου του εξαγαγόντος σε εκ γης Αιγύπτου εξ οίκου δουλείας
13 Thou shalt fear the Lord thy God, and him only shalt thou serve; and thou shalt cleave to him, and by his name thou shalt swear.	κύριον τον θεόν σου φοβηθήση και αυτώ μόνω λατρεύσεις και προς αυτόν κολληθήση και επί τω ονόματι αυτού ομή
14Go ye not after other gods of the gods of the nations round about you;	ου πορεύεσθε οπίσω θεων ετέρων από των θεών των εθνών των περικύκλω υμών
15for the Lord thy God in the midst of thee is a jealous God, lest the Lord thy God be very angry with thee, and destroy thee from off the face of the earth.	ότι ο θεός ζηλωτής κύριος ο θεός σου εν σοι μη οργισθείς θυμώ κύριος ο θεός σου εν σοι και εξολοθρεύση σε από προσώπου της γης
16 Thou shalt not tempt the Lord thy God, as ye tempted him in the temptation.	ουκ εκπειράσεις κύριον τον θεόν σου ον τρόπον εξεπειράσατε εν τω πειρασμώ
17Thou shalt by all means keep the commands of the Lord thy God, the testimonies, and the ordinances, which he commanded thee.	φυλάσσων φυλάξη τας εντολάς κυρίου του θεού σου και τα μαρτύρια αυτού και τα δικαιώματα αυτού όσα ενετείλατό σοι
18And thou shalt do that which is pleasing and good before the Lord thy God, that it may be well with thee, and that thou mayest go in and inherit the good land, which the Lord sware to your fathers,	και ποιήσεις το αρεστόν και το καλόν έναντι κυρίου του θεού σου ίνα ευ σοι γένηται και εισέλθης και κληρονομήσης την γην την αγαθήν ην ώμοσε κύριος τοις πατράσι σου
19to chase all thine enemies from before thy face, as the Lord said.	εκδιώξαι πάντας τους εχθρούς σου προ προσώπου σου καθά ελάλησε κύριος
20And it shall come to pass when thy son shall ask thee at a future time, saying, What are the testimonies, and the ordinances, and the judgments, which the Lord our God has commanded us?	και έσται όταν ερωτήση σε ο υιός σου άυριον λέγων τίνα εστί τα μαρτύρια και τα δικαιώματα και τα κρίματα όσα ενετείλατο κύριος ο θεός ημών ημίν
21Then shalt thou say to thy son, We were slaves to Pharao in the land of Egypt, and the Lord brought us forth thence with a mighty hand, and with a high arm.	και ερείς τω υιώ σου οικέται ήμεν τω Φαραώ εν γη Αιγύπτου και εξήγαγεν ημάς κύριος εκείθεν εν χειρί κραταιά και εν βραχίονι υψηλώ
22And the Lord wrought signs and great and grievous wonders in Egypt, on Pharao and on his house before us.	και έδωκε κύριος σημεία και τέρατα μεγάλα και πονηρά εν Αιγύπτω εν Φαραώ και εν τω οίκω αυτού ενώπιον ημών
23And he brought us out thence to give us this land, which he sware to give to our fathers.	και ημάς εξήγαγε κύριος εκείθεν ίνα εισαγάγη ημάς δούναι ημίν την γην ταύτην ην ώμοσε κύριος ο θεός ημών τοις πατράσιν ημών δούναι ημίν
24And the Lord charged us to observe all these ordinances; to fear the Lord our God, that it may be well with us for ever, that we may live, as even to-day.	και ενετείλατο ημίν κύριος ποιείν πάντα τα δικαιώματα ταύτα φοβείσθαι κύριον τον θεόν ημών ίνα ευ η ημίν πάσας τας ημέρας ίνα ζώμεν ώσπερ και σήμερον
25And there shall be mercy to us, if we take heed to keep all these commands before the Lord our God, as he has commanded us.	και ελεημοσύνη έσται ημίν εάν φυλασσώμεθα ποιείν πάσας τας εντολάς του νόμου τούτου έναντι κυρίου του θεού ημών καθά ενετείλατο ημίν

Chapter 7

1And when the Lord thy God shall bring thee into the land, into which thou goest to possess it, and shall remove great nations from before thee, the Chettite, and Gergesite, and Amorite, and Chananite, and Pherezite, and Evite, and Jebusite, seven nations more numerous and stronger than you,	και έσται εν τω εισαγαγείν σε κύριος ο θεός σου εις την γην εις ην εισπορεύη εκεί κληρονομήσαι αυτήν και εξάρη έθνη μεγάλα και πολλά από προσώπου σου τον Χετταίον και τον Γεργεσαίον και τον Αμορραίον και Χαναναίον και Φερεζαίον και τον Ευαίον και τον Ιεβουσαίον επτά έθνη μεγάλα και πολλά και ισχυρότερα υμών
2and the Lord thy God shall deliver them into thy hands, then thou shalt smite them: thou shalt utterly destroy them: thou shalt not make a covenant with them, neither shall ye pity them:	και παραδώσει αυτούς κύριος ο θεός σου εις τας χείρας σου και πατάξεις αυτούς αφανισμώ αφανιείς αυτούς ου διαθήση προς αυτούς διαθήκην ουδε ελεήσης αυτούς
3neither shall ye contract marriages with them: thou shalt not give thy daughter to his son, and thou shalt not take his daughter to thy son.	ουδέ γαμβρεύσητε προς αυτούς την θυγατέρα σου ου δώσεις τω υιώ αυτού και την θυγατέρα αυτού ου λήψη τω υιώ σου
4For he will draw away thy son from me, and he will serve other gods; and the Lord will be very angry with you, and will soon utterly destroy thee.	αποστήσει γαρ τον υιόν σου απ΄ εμού και λατρεύσει θεοίς ετέροις και οργισθήσεται θυμώ κύριος εις υμάς και εξολοθρεύσει σε το τάχος
5But thus shall ye do to them; ye shall destroy their altars, and shall break down their pillars, and shall cut down their groves, and shall burn with fire the graven images of their gods.	αλλ΄ ούτω ποιήσετε αυτοίς τους βωμούς αυτών καθελείτε και τας στήλας αυτών συντρίψετε και τα άλση αυτών εκκόψετε και τα γλυπτά των θεών αυτών κατακαύσετε πυρί
6For thou art a holy people to the Lord thy God; and the Lord thy God chose thee to be to him a peculiar people beyond all nations that are upon the face of the earth.	ότι λαός άγιος ει κυρίω τω θεώ σου και σε προείλετο κύριος ο θεός σου είναι αυτώ λαόν περιούσιον παρά πάντα τα έθνη όσα επί προσώπου της γης
7It was not because ye are more numerous than all other nations that the Lord preferred you, and the Lord made choice of you: for ye are fewer in number than all other nations.	ουχ ότι πολυπληθείτε παρά πάντα τα έθνη προείλετο κύριος υμάς και εξελέξατο υμάς υμείς γαρ εστέ ολιγοστοί παρά πάντα τα έθνη
8But because the Lord loved you, and as keeping the oath which he sware to your fathers, the Lord brought you out with a strong hand, and the Lord redeemed thee from the house of bondage, out of the hand of Pharao king of Egypt.	αλλά παρά το αγαπάν κύριον υμάς και διατηρείν τον όρκον ον ώμοσε τοις πατράσιν υμών εξήγαγεν υμάς κύριος εν χειρί κραταιά και εν βραχίονι υψηλώ και ελυτρώσατό σε εξ οίκου δουλείας εκ χειρός Φαραώ βασιλέως Αιγύπτου
9Thou shalt know therefore, that the Lord thy God, he is God, a faithful God, who keeps covenant and mercy for them that love him, and for those that keep his commandments to a thousand generations,	και γνώση ότι κύριος ο θεός σου ούτος θεός ο θεός ο πιστός ο φυλάσσων την διαθήκην και έλεος τοις αγαπώσιν αυτόν και τοις φυλάσσουσι τας εντολάς αυτού εις χιλίας γενεάς
10and who recompenses them that hate him to their face, to destroy them utterly; and will not be slack with them that hate him: he will recompense them to their face.	και αποδιδούς τοις μισούσι κατά πρόσωπον εξολοθρεύσαι αυτούς και ουχί βραδυνεί τοις μισούσι κατά πρόσωπον αποδώσει αυτοίς
11Thou shalt keep therefore the commands, and the ordinances, and these judgments, which I command thee this day to do.	και φυλάξη τας εντολάς και τα δικαιώματα και τα κρίματα ταύτα όσα εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον ποιείν
12And it shall come to pass when ye shall have heard these ordinances, and shall have kept and done them, that the Lord thy God shall keep for thee the covenant and the mercy, which he sware to your fathers.	και έσται ηνίκα αν ακούσητε τα δικαιώματα ταύτα και φυλάξητε και ποιήσητε αυτά και διαφυλάξει κύριος ο θεός σου σοι την διαθήκην και το έλεος ο ώμοσε τοις πατράσιν υμών
13And he will love thee, and bless thee, and multiply thee; and he will bless the off-spring of thy body, and the fruit of thy land, thy corn, and thy wine, and thine oil, the herds of thine oxen, and the flocks of thy sheep, on the land which the Lord sware to thy fathers to give to thee.	και αγαπήσει σε και ευλογήσει σε και πληθυνεί σε και ευλογήσει τα έκγονα της κοιλίας σου και τον καρπόν της γης σου τον σίτόν σου και τον οίνόν σου και το έλαιόν σου τα βουκόλια των βοών σου και τα ποίμνια των προβάτων σου επί της γης ης ώμοσε κύριος τοις πατράσι σου δούναί σοι
14Thou shalt be blessed beyond all nations; there shall not be among you an impotent or barren one, or among thy cattle.	ευλογητός έση παρά πάντα τα έθνη ουκ έσται εν υμίν άγονος ουδέ στείρα και εν τοις κτήνεσί σου
15And the Lord thy God shall remove from thee all sickness; and none of the evil diseases of Egypt, which thou hast seen, and all that thou hast known, will he lay upon thee; but he will lay them upon all that hate thee.	και περιελεί κύριος από σου πάσαν μαλακίαν και πάσας νόσους Αιγύπτου τας πονηράς ας έγνως ουκ επιθήσει επί σε και επιθήσει αυτά επί πάντας τους μισούντάς σε
16And thou shalt eat all the spoils of the nations which the Lord thy God gives thee; thine eye shall not spare them, and thou shalt not serve their gods; for this is an offence to thee.	και φαγή πάντα τα σκύλα των εθνών α κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι ου φείσεται ο οφθαλμός σου επ΄ αυτοίς και ου λατρεύσης τοις θεοίς αυτών ότι σκώλον τούτο έσται σοι
17But if thou shouldest say in thine heart, This nation is greater than I, how shall I be able to destroy them utterly?	εάν δε λέγης εν τη διανοία σου ότι πολύ το έθνος τούτο η εγώ πως δυνήσομαι εξολοθρεύσαι αυτούς
18thou shalt not fear them; thou shalt surely remember all that the Lord thy God did to Pharao and to all the Egyptians:	ου φοβήθηση αυτούς μνεία μνησθήση όσα εποίησε κύριος ο θεός σου τω Φαραώ και πάσι τοις Αιγυπτίοις
19the great temptations which thine eyes have seen, those signs and great wonders, the strong hand, and the high arm; how the Lord thy God brought thee forth: so the Lord your God will do to all the nations, whom thou fearest in their presence.	τους πειρασμούς τους μεγάλους ους είδοσαν οι οφθαλμοί σου τα σημεία και τα τέρατα τα μεγάλα εκείνα την χείρα την κραταιάν και τον βραχίονα τον υψηλόν ως εξήγαγέ σε κύριος ο θεός σου ούτω ποιήσει κύριος ο θεός υμών πάσι τοις έθνεσιν ους συ φοβή από προσώπου αυτών
20And the Lord thy God shall send against them the hornets, until they that are left and they that are hidden from thee be utterly destroyed.	και τας σφηκίας αποστελεί κύριος ο θεός σου εις αυτούς έως αν εκτριβώσιν οι καταλελειμμένοι και οι κεκρυμμένοι από σου
21Thou shalt not be wounded before them, because the Lord thy God in the midst of thee is a great and powerful God.	ου τρωθήση από προσώπου αυτών ότι κύριος ο θεός σου εν σοι θεός μέγας και κραταιός
22And the Lord thy God shall consume these nations before thee by little and little: thou shalt not be able to consume them speedily, lest the land become desert, and the wild beasts of the field be multiplied against thee.	και καταναλώσει κύριος ο θεός σου τα έθνη ταύτα από προσώπου σου κατά μικρόν μικρόν ου δυνήση εξαναλώσαι αυτούς το τάχος ίνα μη γένηται η γη έρημος και πληθυνθή επί σε τα θηρία τα άγρια
23And the Lord thy God shall deliver them into thy hands, and thou shalt destroy them with a great destruction, until ye shall have utterly destroyed them.	και παραδώσει αυτούς κύριος ο θεός σου εις τας χείράς σου και απολείς αυτούς απωλεία μεγάλη έως αν εξολοθρεύσης αυτούς
24And he shall deliver their kings into your hands, and ye shall destroy their name from that place; none shall stand up in opposition before thee, until thou shalt have utterly destroyed them.	και παραδώσει τους βασιλείς αυτών εις τας χείρας υμών και απολείται το όνομα αυτών υποκάτω του ουρανού ουκ αντιστήσεται ουδείς κατά πρόσωπόν σου έως αν εξολοθρεύσης αυτούς
25Ye shall burn with fire the graven images of their gods: thou shalt not covet their silver, neither shalt thou take to thyself gold from them, lest thou shouldest offend thereby, because it is an abomination to the Lord thy God.	τα γλυπτά των θεών αυτών κατακαύσετε πυρί ουκ επιθυμήσεις αργύριον ουδέ χρυσίον απ΄ αυτών λαβείν σεαυτώ μη πταίσης δι΄ αυτό ότι βδέλυγμα κυρίω τω θεώ σου εστί
26And thou shalt not bring an abomination into thine house, so shouldest thou be an accursed thing like it; thou shalt utterly hate it, and altogether abominate it, because it is an accursed thing.	και ουκ εισοίσεις βδέλυγμα εις τον οικόν σου και ανάθεμα έση ώσπερ τούτο προσοχθίσματι προσοχθιείς και βδελύγματι βδελύξη ότι ανάθεμά εστι

Chapter 8

1Ye shall observe to do all the commands which I charge you to-day, that ye may live and be multiplied, and enter in and inherit the land, which the Lord your God sware to give to your fathers.	πάσας τας εντολάς ας εγώ εντέλλομαι υμίν σήμερον φυλάξεσθε ποιείν ίνα ζήτε και πολυπλασιασθήτε και εισέλθητε και κληρονομήσητε την γην ην ώμοσε κύριος τοις πατράσιν υμών
2And thou shalt remember all the way which the Lord thy God led thee in the wilderness, that he might afflict thee, and try thee, and that the things in thine heart might be made manifest, whether thou wouldest keep his commandments or no.	και μνησθήση πάσαν την οδόν ην ήγαγέ σε κύριος ο θεός σου τούτο τεσσαρακοστόν έτος εν τη ερήμω όπως αν κακώση σε και πειράση σε και διαγνωσθή τα εν τη καρδία σου ει φυλάξη τας εντολάς αυτού η ου
3And he afflicted thee and straitened thee with hunger, and fed thee with manna, which thy fathers knew not; that he might teach thee that man shall not live by bread alone, but by every word that proceeds out of the mouth of God shall man live.	και εκάκωσέ σε και ελιμαγχόνησέ σε και εψώμισέ σε το μάννα ο ουκ ήδεισαν οι πατέρες σου ίνα αναγγείλη σοι ότι ουκ επ΄ άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος αλλ΄ επί παντί ρήματι τω εκπορευομένω διά στόματος θεού ζήσεται ο άνθρωπος
4Thy garments grew not old from off thee, thy shoes were not worn from off thee, thy feet were not painfully hardened, lo! these forty years.	τα ιμάτιά σου ουκ επαλαιώθη από σου οι πόδες σου ουκ ετυλώθησαν ιδού τεσσαράκοντα έτη
5And thou shalt know in thine heart, that as if any man should chasten his son, so the Lord thy God will chasten thee.	και γνώση τη καρδία σου ότι ως ει άνθρωπος παιδεύση τον υιόν αυτού ούτω κύριος ο θεός σου παιδεύσει σε
6And thou shalt keep the commands of the Lord thy God, to walk in his ways, and to fear him.	και φυλάξεις τας εντολάς κυρίου του θεού σου πορεύεσθαι εν ταις οδοίς αυτού και φοβείσθαι αυτόν
7For the Lord thy God will bring thee into a good and extensive land, where there are torrents of waters, and fountains of deep places issuing through the plains and through the mountains:	ο γαρ κύριος ο θεός σου εισάξει σε εις γην αγαθήν και πολλήν ου χείμαρροι υδάτων και πηγαί αβύσσων εκπορευόμεναι διά των πεδίων και διά των ορεών
8a land of wheat and barley, wherein are vines, figs, pomegranates; a land of olive oil and honey;	γη πυρού και κριθής άμπελοι συκαί ροαί γη ελαίας ελαίου και μέλιτος
9a land on which thou shalt not eat thy bread with poverty, and thou shalt not want any thing upon it; a land whose stones are iron, and out of its mountains thou shalt dig brass.	γη εφ΄ ης ου μετά πτωχείας φαγή τον άρτον σου και ουκ ενδεηθήση επ΄ αυτής γη ης οι λίθοι αυτής σίδηρος και εκ των ορέων αυτής μεταλλεύσεις χαλκόν
10And thou shalt eat and be filled, and shalt bless the Lord thy God on the good land, which he has given thee.	και φαγή και εμπλησθήση και ευλογήσεις κύριον τον θεόν σου επί της γης της αγαθής ης δέδωκέ σοι
11Take heed to thyself that thou forget not the Lord thy God, so as not to keep his commands, and his judgments, and ordinances, which I command thee this day:	πρόσεχε σεαυτώ μη επιλάθη κυρίου του θεού σου του μη φυλάξαι τας εντολάς αυτού και τα κρίματα αυτού και τα δικαιώματα αυτού όσα εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον
12lest when thou hast eaten and art full, and hast built goodly houses, and dwelt in them;	μη φαγών και εμπλησθείς και οικίας καλάς οικοδομήσας και κατοικήσας εν αυταίς
13and thy oxen and thy sheep are multiplied to thee, and thy silver and thy gold are multiplied to thee, and all thy possessions are multiplied to thee,	και των βοών σου και των προβάτων σου πληθυνθέντων σοι αργυρίου και χρυσίου πληθυνθέντων σοι και πάντων όσα σοι έσται πληθυνθέντων
14thou shouldest be exalted in heart, and forget the Lord thy God, who brought thee out of the land of Egypt, out of the house of bondage:	υψωθής τη καρδία σου και επιλάθη κυρίου του θεού σου του εξαγαγόντος σε εκ γης Αιγύπτου εξ οίκου δουλείας
15who brought thee through that great and terrible wilderness, where is the biting serpent, and scorpion, and drought, where there was no water; who brought thee a fountain of water out of the flinty rock:	του αγαγόντος σε διά της ερήμου της μεγάλης και της φοβεράς εκείνης ου όφις δάκνων και σκορπίος και δίψα ου ουκ ην ύδωρ του εξαγαγόντος σοι εκ πέτρας ακροτόμου πηγήν ύδατος
16who fed thee with manna in the wilderness, which thou knewest not, and thy fathers knew not; that he might afflict thee, and thoroughly try thee, and do thee good in thy latter days.	του ψωμίσαντός σε το μάννα εν τη ερήμω ο ουκ ήδεις συ και ουκ ήδεισαν οι πατέρες σου ίνα κακώση σε και ίνα εκπειράση σε και ευ σε ποιήση επ΄ εσχάτου των ημερών σου
17Lest thou shouldest say in thine heart, My strength, and the power of mine hand have wrought for me this great wealth.	και μη είπης εν τη καρδία σου η ισχύς μου και το κράτος της χειρός μου εποίησέ μοι την δύναμιν την μεγάλην ταύτην
18But thou shalt remember the Lord thy God, that he gives thee strength to get wealth; even that he may establish his covenant, which the Lord sware to thy fathers, as at this day.	και μνησθήση κυρίου του θεού σου ότι αυτός σοι δίδωσιν ισχύν του ποιήσαι δύναμιν ίνα στήση την διαθήκην αυτού ην ώμοσε τοις πατράσι σου ως σήμερον
19And it shall come to pass if thou do at all forget the Lord thy God, and shouldest go after other gods, and serve them, and worship them, I call heaven and earth to witness against you this day, that ye shall surely perish.	και έσται εάν λήθη επιλάθη κυρίου του θεού σου και πορευθής οπίσω θεών ετέρων και λατρεύσης αυτοίς και προσκυνήσης αυτοίς διαμαρτύρομαι υμίν σήμερον τον τε ουρανόν και την γην ότι απωλεία απολείσθε
20As also the other nations which the Lord God destroys before your face, so shall ye perish, because ye hearkened not to the voice of the Lord your God.	καθά και τα λοιπά έθνη όσα ο κύριος απολλύει προ προσώπου υμών ούτως απολείσθε ανθ΄ ουκ ηκούσατε της φωνής κυρίου του θεού υμών

Chapter 9

1Hear, O Israel: Thou goest this day across Jordan to inherit nations greater and stronger than yourselves, cities great and walled up to heaven;	άκουε Ισραήλ συ διαβαίνεις σήμερον τον Ιορδάνην εισελθείν κληρονομήσαι έθνη μεγάλα και ισχυρότερα μάλλον η υμείς πόλεις μεγάλας και τειχήρεις έως του ουρανού
2a people great and many and tall, the sons of Enac, whom thou knowest, and concerning whom thou hast heard say, Who can stand before the children of Enac?	λαόν μέγαν και πολύν και ευμήκη υιούς Ενάκ ους συ οίσθα και συ ακήκοας τις αντιστήσεται κατά πρόσωπον υιών Ενάκ
3And thou shalt know to-day, that the Lord thy God he shall go before thy face: he is a consuming fire; he shall destroy them, and he shall turn them back before thee, and shall destroy them quickly, as the Lord said to thee.	και γνώση σήμερον ότι κύριος ο θεός σου ούτος προπορεύσεται προ προσώπου σου πυρ καταναλίσκον εστίν ούτος εξολοθρεύσει αυτούς και ούτος αποστρέψει αυτούς προ προσώπου σου και εξολοθρεύσει αυτούς και απολεί αυτούς εν τάχει καθάπερ είπε σοι κύριος
4Speak not in thine heart, when the Lord thy God has destroyed these nations before thy face, saying, For my righteousness the Lord brought me in to inherit this good land.	μη είπης εν τη καρδία σου εν τω εξαναλώσαι κύριον τον θεόν σου τα έθνη ταύτα προ προσώπου σου λέγων διά τας δικαιοσύνας μου εισήγαγέ με κύριος κληρονομήσαι την γην την αγαθήν ταύτην αλλά διά την ασέβειαν των εθνών τούτων εξολοθρεύσει αυτούς κύριος προ προσώπου σου
5Not for thy righteousness, nor for the holiness of thy heart, dost thou go in to inherit their land, but because of the wickedness of these nations the Lord will destroy them from before thee, and that he may establish the covenant, which the Lord sware to our fathers, to Abraam, and to Isaac, and to Jacob.	ουχί διά την δικαιοσύνην σου ουδέ διά την οσιότητα της καρδίας σου συ εισπορεύη κληρονομήσαι την γην αυτών αλλά διά την ασέβειαν των εθνών τούτων κύριος εξολοθρεύσει αυτούς από προσώπου σου και ίνα στήση την διαθήκην ην ώμοσε κύριος τοις πατράσιν υμών τω Αβραάμ και τω Ισαάκ και τω Ιακώβ
6And thou shalt know to-day, that it is not for thy righteousnesses the Lord thy God gives thee this good land to inherit, for thou art a stiff-necked people.	και γνώση σήμερον ότι ου διά τας δικαιοσύνας σου κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι την γην την αγαθήν ταύτην κληρονομήσαι ότι λαός σκληροτράχηλος ει
7Remember, forget not, how much thou provokedst the Lord thy God in the wilderness: from the day that ye came forth out of Egypt, even till ye came into this place, ye continued to be disobedient toward the Lord.	μνήσθητι μη επιλάθη όσα παρώξυνας κύριον τον θεόν σου εν τη ερήμω αφ΄ ης ημέρας εξήλθετε εκ γης Αιγύπτου έως ήλθετε εις τον τόπον τούτον απειθούντες διετελείτε τα προς κύριον
8Also in Choreb ye provoked the Lord, and the Lord was angry with you to destroy you;	και εν Χωρήβ παρωξύνατε κύριον και εθυμώθη κύριος εφ΄ υμίν εξολοθρεύσαι υμάς
9when I went up into the mountain to receive the tables of stone, the tables of the covenant, which the Lord made with you, and I was in the mountain forty days and forty nights, I ate no bread and drank no water.	αναβαίνοντός μου εις το όρος λαβείν τας πλάκας τας λιθίνας πλάκας διαθήκης ης διέθετο κύριος προς υμάς και κατεγενόμην εν τω όρει τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας άρτον ουκ έφαγον και ύδωρ ουκ έπιον
10And the Lord gave me the two tables of stone written with the finger of God, and on them there had been written all the words which the Lord spoke to you in the mountain in the day of the assembly.	και έδωκέ μοι κύριος τας δύο πλάκας τας λιθίνας γεγραμμένας εν τω δακτύλω του θεού και επ΄ αυταίς εγέγραπτο πάντες οι λόγοι ους ελάλησε κύριος προς υμάς εν τω όρει εκ μέσου του πυρός εν ημέρα εκκλησίας
11And it came to pass after forty days and forty nights, the Lord gave me the two tables of stone, the tables of the covenant.	και εγένετο διά τεσσαράκοντα ημερών και διά τεσσαράκοντα νυκτών έδωκε κύριος εμοί τας δύο πλάκας τας λιθίνας πλάκας διαθήκης
12And the Lord said to me, Arise, go down quickly from hence, for thy people whom thou broughtest out of the land of Egypt have transgressed; they have gone aside quickly out of the way which I commanded them, and have made themselves a molten image.	και είπε κύριος προς με ανάστηθι κατάβηθι το τάχος εντεύθεν ότι ηνόμησεν ο λαός σου ους εξήγαγες εκ γης Αιγύπτου παρέβησαν ταχύ εκ της οδού ης ενετείλω αυτοίς εποίησαν εαυτοίς χώνευμα
13And the Lord spoke to me, saying, I have spoken to thee once and again, saying, I have seen this people, and, behold, it is a stiff-necked people.	και είπε κύριος προς με λέγων λελάληκα προς σε άπαξ και δις λέγων εώρακα τον λαόν τούτον και ιδού λαός σκληροτράχηλός εστιν
14And now suffer me utterly to destroy them, and I will blot out their name from under heaven, and will make of thee a nation great and strong, and more numerous than this.	έασόν με εξολοθρεύσαι αυτούς και εξαλείψω το όνομα αυτών υποκάτωθεν του ουρανού και ποιήσω σε εις έθνος μέγα και ισχυρόν και πολύ μάλλον η τούτο
15And I turned and went down from the mountain; and the mountain burned with fire to heaven; and the two tables of the testimonies were in my two hands.	και επιστρέψας κατέβην εκ του όρους και το όρος εκαίετο πυρί και αι δύο πλάκες της διαθήκης επί ταις δυσί χερσί μου
16And when I saw that ye had sinned against the Lord your God, and had made to yourselves a molten image, and had gone astray out of the way, which the Lord commanded you to keep;	και ιδών ότι ημάρτετε εναντίον κυρίου του θεού υμών και εποιήσατε υμίν αυτοίς μόσχον χωνευτόν και παρέβητε ταχύ εκ της οδού ης ενετείλατο κύριος υμίν
17then I took hold of the two tables, and cast them out of my two hands, and broke them before you.	και επιλαβόμενος των δύο πλακών έρριψα αυτάς από των δύο χειρών μου και συνέτριψα αυτάς εναντίον υμών
18And I made my petition before the Lord as also at the first forty days and forty nights: I ate no bread and drank no water, on account of all your sins which ye sinned in doing evil before the Lord God to provoke him.	και εδεήθην έναντι κυρίου δεύτερον καθάπερ και το πρότερον τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας άρτον ουκ έφαγον και ύδωρ ουκ έπιον περί πασών των αμαρτιών υμών ων ημάρτετε ποιήσαι το πονηρόν έναντι κυρίου του θεού παροξύναι αυτόν
19And I was greatly terrified because of the wrath and anger, because the Lord was provoked with you utterly to destroy you; yet the Lord hearkened to me at this time also.	και έκφοβός ειμι διά τον θυμόν και την οργήν ότι παρωξύνθη κύριος εφ΄ υμίν του εξολοθρεύσαι υμάς και εισήκουσε κύριος εμού και εν τω καιρώ εκείνω
20And he was angry with Aaron to destroy him utterly, and I prayed for Aaron also at that time.	και επί Ααρών εθυμώθη κύριος σφόδρα του εξολοθρεύσαι αυτόν και ηυξάμην και περί Ααρών εν τω καιρώ εκείνω
21And your sin which ye had made, even the calf, I took, and burnt it with fire, and pounded it and ground it down till it became fine; and it became like dust, and I cast the dust into the brook that descended from the mountain.	και την αμαρτίαν υμών ην εποιήσατε τον μόσχον έλαβον και κατέκαυσα αυτόν εν πυρί και συνέκοψα αυτόν και κατήλεσας σφόδρα έως ου εγένετο λεπτόν και εγενήθη ωσεί κονιορτός και έρριψα τον κονιορτόν εις τον χειμάρρουν τον καταβαίνοντα εκ του όρους
22Also in the burning, and in the temptation, and at the graves of lust, ye provoked the Lord.	και εν τω εμπυρισμώ και εν τω πειρασμώ και εν τοις μνήμασι της επιθυμίας παροξύναντες ήτε κύριον τον θεόν υμών
23And when the Lord sent you forth from Cades Barne, saying, Go up and inherit the land which I give to you, then ye disobeyed the word of the Lord your God, and believed him not, and hearkened not to his voice.	και ότε εξαπέστειλεν υμάς κύριος εκ Κάδης Βαρνή λέγων ανάβητε και κληρονομήσατε την γην ην δίδωμι υμίν και ηπειθήσατε τω ρήματι κυρίου του θεού υμών και ουκ επιστεύσατε αυτώ και ουκ εισηκούσατε της φωνής αυτού
24Ye were disobedient in the things relating to the Lord from the day in which he became known to you.	απειθούντες ήτε τα προς κύριον απ΄ ης ημέρας εγνώσθη υμίν
25And I prayed before the Lord forty days and forty nights, the number that I prayed before, for the Lord said that he would utterly destroy you.	και εδεήθην έναντι κυρίου τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας όσας εδεήθην είπε γαρ κύριος εξολοθρεύσαι υμάς
26And I prayed to God, and said, O Lord, King of gods, destroy not thy people and thine inheritance, whom thou didst redeem, whom thou broughtest out of the land of Egypt with thy great power, and with thy strong hand, and with thy high arm.	και ηυξάμην προς τον θεόν και είπα κύριε κύριε μη εξολοθρεύσης τον λαόν σου και την κληρονομίαν σου ην ελυτρώσω εν τη ισχύϊ σου τη μεγάλη ους εξήγαγες εκ γης Αιγύπτου εν τη χειρί σου τη κραταιά και εν τω βραχίονί σου τω υψηλώ
27Remember Abraam, and Isaac, and Jacob thy servants, to whom thou swarest by thyself: look not upon the hardness of heart of this people, and their impieties, and their sins.	μνήσθητι Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ των θεραπόντων σου οις ώμοσας κατά σεαυτού μη επιβλέψης επί την σκληρότητα του λαού τούτου και επί τα ασεβήματα αυτών και τα αμαρτήματα αυτών
28Lest the inhabitants of the land whence thou broughtest us out speak, saying, Because the Lord could not bring them into the land of which he spoke to them, and because he hated them, has he brought them forth to slay them in the wilderness.	μήποτε είπωσιν οι κατοικούντες την γην όθεν εξήγαγες ημάς εκείθεν λέγοντες παρά το μη δύνασθαι κύριον εισαγαγείν αυτούς εις την γην ην είπεν αυτοίς και παρά το μισήσαι κύριον αυτούς εξήγαγεν αυτούς εν τη ερήμω αποκτείναι αυτούς
29And these are thy people and thy portion, whom thou broughtest out of the land of Egypt with thy great strength, and with thy mighty hand, and with thy high arm.	και ούτοι λαός σου και κληρονομία σου ους εξήγαγες εκ γης Αιγύπτου εν τη ισχύϊ σου τη μεγάλη και εν τω βραχίονί σου τω υψηλώ

Chapter 10

1At that time the Lord said to me, Hew for thyself two stone tables as the first, and come up to me into the mountain, and thou shalt make for thyself an ark of wood.	εν εκείνω τω καιρώ είπε κύριος προς με λάξευσον σεαυτώ δύο πλάκας λιθίνας ώσπερ τας πρώτας και ανάβηθι προς με εις το όρος και ποιήσεις σεαυτώ κιβωτόν ξυλίνην
2And thou shalt write upon the tables the words which were on the first tables which thou didst break, and thou shalt put them into the ark.	και γράψω επί τας πλάκας τα ρήματα όσα ην εν ταις πλαξί ταις πρώταις αις συνέτριψας και εμβαλείς αυτάς εις την κιβωτόν
3So I made an ark of boards of incorruptible wood, and I hewed tables of stone like the first, and I went up to the mountain, and the two tables were in my hand.	και εποίησα κιβωτόν εκ ξύλων ασήπτων και ελάξευσα τας δύο πλάκας τας λιθίνας ως αι πρώται και ανέβην εις το όρος και αι δύο πλάκες επί ταις δυσί χερσί μου
4And he wrote upon the tables according to the first writing the ten commandments, which the Lord spoke to you in the mountain out of the midst of the fire, and the Lord gave them to me.	και έγραψεν επί τας πλάκας κατά την γραφήν την πρώτην τους δέκα λόγους ους ελάλησε κύριος προς υμάς εν τω όρει εκ μέσου του πυρός εν ημέρα της συναγωγής και έδωκεν αυτάς κύριος εμοί
5And I turned and came down from the mountain, and I put the tables into the ark which I had made; and there they were, as the Lord commanded me.	και επιστρέψας κατέβην εκ του όρους και ενέβαλον τας πλάκας εις την κιβωτόν ην εποίησα και ήσαν εκεί καθά ενετείλατό μοι κύριος
6And the children of Israel departed from Beeroth of the sons of Jakim to Misadai: there Aaron died, and there he was buried, and Eleazar his son was priest in his stead.	και οι υιοί Ισραήλ απήραν εκ Βηρώθ υιών Ιακίμ Μοσερά εκεί απέθανεν Ααρών και ετάφη εκεί και ιεράτευσεν Ελεάζαρ ο υιός αυτού αντ΄ αυτού
7Thence they departed to Gadgad; and from Gadgad to Etebatha, a land wherein are torrents of water.	εκείθεν απήραν εις Γαδγάδ και από Γαδγάδ εις Ετεβαθά γη χείμαρροι υδάτων
8At that time the Lord separated the tribe of Levi, to bear the ark of the covenant of the Lord, to stand near before the Lord, to minister and bless in his name to this day.	εν εκείνω τω καιρώ διέστειλε κύριος την φυλήν την Λευί αίρειν την κιβωτόν της διαθήκης κυρίου παρεστάναι έναντι κυρίου λειτουργείν και επεύχεσθαι επί τω ονόματι αυτού έως της ημέρας ταύτης
9Therefore the Levites have no part nor inheritance among their brethren; the Lord himself is their inheritance, as he said to them.	διά τούτο ουκ έστι τοις Λευίταις μερίς και κλήρος εν τοις αδελφοίς αυτών κύριος αυτός κλήρος αυτού καθά είπεν αυτώ κύριος ο θεός υμών
10And I remained in the mount forty days and forty nights: and the Lord heard me at that time also, and the Lord would not destroy you.	καγώ έστην εν τω όρει τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας και εισήκουσε κύριος εμού και εν τω καιρώ εκείνω ουκ ηθέλησε κύριος εξολοθρεύσαι υμάς
11And the Lord said to me, Go, set out before this people, and let them go in and inherit the land, which I sware to their fathers to give to them.	και είπε κύριος προς με βάδιζε άπαρον έναντι του λαού τούτου και εισπορευέσθωσαν και κληρονομείτωσαν την γην ην ώμοσα τοις πατράσιν αυτών δούναι αυτοίς
12And now, Israel, what does the Lord thy God require of thee, but to fear the Lord thy God, and to walk in all his ways, and to love him, and to serve the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul;	και νυν Ισραήλ τι κύριος ο θεός σου αιτεί παρά σου αλλ΄ φοβείσθαι κύριον τον θεόν σου και πορεύεσθαι εν πάσαις ταις οδοίς αυτού και αγαπάν αυτόν και λατρεύειν κυρίω τω θεώ σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου
13to keep the commandments of the Lord thy God, and his ordinances, all that I charge thee to-day, that it may be well with thee?	φυλάσσεσθαι τας εντολάς κυρίου του θεού σου και τα δικαιώματα αυτού όσα εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον ίνα ευ σοι η
14 Behold, the heaven and the heaven of heavens belong to the Lord thy God, the earth and all things that are in it.	ιδού κυρίου του θεού σου ο ουρανός και ο ουρανός του ουρανού η γη και πάντα όσα εστίν εν αυτή
15Only the Lord chose your fathers to love them, and he chose out their seed after them, even you, beyond all nations, as at this day.	πλην τους πατέρας υμών προείλετο κύριος αγαπάν αυτούς και εξελέξατο το σπέρμα αυτών μετ΄ αυτούς υμάς παρά πάντα τα έθνη κατά την ημέραν ταύτην
16 Therefore ye shall circumcise the hardness of your heart, and ye shall not harden your neck.	και περιτεμείσθε την σκληροκαρδίαν υμών και τον τράχηλον υμών ου σκληρυνείτε έτι
17For the Lord your God, he is God of gods, and the Lord of lords, the great, and strong, and terrible God, who does not accept persons, nor will he by any means accept a bribe:	ο γαρ κύριος ο θεός υμών ούτος θεός των θεών και κύριος των κυρίων ο θεός ο μέγας και ισχυρός και φοβερός όστις ου θαυμάζει πρόσωπον ουδε μη λάβη δώρον
18executing judgment for the stranger and orphan and widow, and he loves the stranger to give him food and raiment.	ο ποιών κρίσιν προσηλύτω και ορφανώ και χήρα και αγαπά τον προσήλυτον δούναι αυτώ άρτον και ιμάτιον
19And ye shall love the stranger; for ye were strangers in the land of Egypt.	και αγαπήσετε τον προσήλυτον προσήλυτοι γαρ ήτε εν γη Αιγύπτου
20Thou shalt fear the Lord thy God, and serve him, and shalt cleave to him, and shalt swear by his name.	κύριον τον θεόν σου φοβηθήση και αυτώ λατρεύσεις και προς αυτόν κολληθήση και επί τω ονόματι αυτού ομή
21He is thy boast, and he is thy God, who has wrought in the midst of thee these great and glorious things, which thine eyes have seen.	αυτός καύχημά σου και αυτός θεός σου όστις εποίησεν εν σοι τα μεγάλα και τα ένδοξα ταύτα α είδον οι οφθαλμοί σου
22With seventy souls your fathers went down into Egypt; but the Lord thy God has made thee as the stars of heaven in multitude.	εν εβδομήκοντα ψυχαίς κατέβησαν οι πατέρες σου εις Αίγυπτον νυν δε εποίησέ σε κύριος ο θεός σου ωσεί τα άστρα του ουρανού τω πλήθει

Chapter 11

1Therefore thou shalt love the Lord thy God, and shalt observe his appointments, and his ordinances, and his commandments, and his judgments, always.	και αγαπήσεις κύριον τον θεόν σου και φυλάξη τα φυλάγματα αυτού και τα δικαιώματα αυτού και τας εντολάς αυτού και τας κρίσεις αυτού πάσας τας ημέρας
2And ye shall know this day; for I speak not to your children, who know not and have not seen the discipline of the Lord thy God, and his wonderful works, and his strong hand, and his high arm,	και γνώσεσθε σήμερον ότι ουχί τα παιδία υμών όσοι ουκ οίδασιν ουδέ έίδον την παιδείαν κυρίου του θεού σου και τα μεγαλεία αυτού και την χείρα την κραταιάν και τον βραχίονα τον υψηλόν
3and his miracles, and his wonders, which he wrought in the midst of Egypt on Pharao king of Egypt, and all his land;	και τα σημεία αυτού και τα τέρατα αυτού όσα εποίησεν εν μέσω Αιγύπτου Φαραώ βασιλεί Αιγύπτου και πάση τη γη αυτού
4and what he did to the host of the Egyptians, and to their chariots, and their cavalry, and their host; how he made the water of the Red Sea to overwhelm the face of them as they pursued after you, and the Lord destroyed them until this day;	και όσα εποίησε την δύναμιν των Αιγυπτίων τα άρματα αυτών και την ίππον αυτών ως επέκλυσε το ύδωρ της θαλάσσης της ερυθράς επί προσώπου αυτών καταδιωκόντων αυτών εκ των οπίσω υμών και απώλεσεν αυτούς κύριος έως της σήμερον ημέρας
5and all the things which he did to you in the wilderness until ye came into this place;	και όσα εποίησεν υμίν εν τη ερήμω έως ήλθετε εις τον τόπον τούτον
6and all the things that he did to Dathan and Abiron the sons of Eliab the son of Ruben, whom the earth opening her mouth swallowed up, and their houses, and their tents, and all their substance that was with them, in the midst of all Israel:	και όσα εποίησε τω Δαθάν και Αβιρών υιοίς Ελιάβ υιόυ Ρουβήν ους ανοίξασα η γη το στόμα αυτής κατέπιεν αυτούς και τους οίκους αυτών και τας σκηνάς αυτών και πάσαν αυτών την υπόστασιν την μετ΄ αυτών εν μέσω παντός Ισραήλ
7for your eyes have seen all the mighty works of the Lord, which he wrought among you to-day.	ότι οι οφθαλμοί υμών εώρων πάντα τα έργα κυρίου τα μεγάλα όσα εποίησεν εν υμίν σήμερον
8And ye shall keep all his commandments, as many as I command thee to-day, that ye may live, and be multiplied, and that ye may go in and inherit the land, into which ye go across Jordan to inherit it:	και φυλάξεσθε πάσας τας εντολάς αυτού όσας εγώ εντέλλομαι υμίν σήμερον ίνα ζήτε και πολυπλασιασθήτε και εισέλθητε και κληρονομησήτε την γην εις ην υμείς διαβαίνετε τον Ιορδάνην εκεί κληρονομήσαι αυτήν
9that ye may live long upon the land, which the Lord sware to your fathers to give to them, and to their seed after them, a land flowing with milk and honey.	ίνα μακροημερεύσητε επί της γης ης ώμοσε κύριος τοις πατράσιν υμών δούναι αυτοίς και τω σπέρματι αυτών μετ΄ αυτούς γην ρέουσαν γάλα και μέλι
10For the land into which thou goest to inherit it, is not as the land of Egypt, whence ye came out, whensoever they sow the seed, and water it with their feet, as a garden of herbs:	έστι γαρ η γη εις ην εισπορεύη εκεί κληρονομήσαι αυτήν ουχ ώσπερ η γη Αιγύπτου εστίν όθεν εκπεπόρευσθε εκείθεν όταν σπείρωσι τον σπόρον και ποτίζωσι τοις ποσίν ωσεί κήπον λαχανείας
11but the land into which thou goest to inherit it, is a land of mountains and plains; it shall drink water of the rain of heaven.	η δε γη εις ην εισπορεύη εκεί κληρονομήσαι αυτήν γη ορεινή και πεδινή εκ του υετού του ουρανού πίεται ύδωρ
12A land which the Lord thy God surveys continually, the eyes of the Lord thy God are upon it from the beginning of the year to the end of the year.	γη ην κύριος ο θεός σου επισκοπείται αυτήν διαπαντός οι οφθαλμοί κυρίου του θεού σου επ΄ αυτής απ΄ αρχής του ενιαυτού και έως συντελείας του ενιαυτού
13Now if ye will indeed hearken to all the commands which I charge thee this day, to love the Lord thy God, and to serve him with all thy heart, and with all thy soul,	εάν δε ακοή ακούσητε πάσας τας εντολάς αυτού όσας εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον αγαπάν κύριον τον θεόν σου και λατρεύειν αυτώ εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου
14then he shall give to thy land the early and latter rain in its season, and thou shalt bring in thy corn, and thy wine, and thine oil.	και δώσει τον υετόν τη γη σου καθ΄ ώραν πρώϊμον και όψιμον και εισοίσεις τον σίτόν σου και τον οίνόν σου και το έλαιόν σου
15And he shall give food in thy fields to thy cattle; and when thou hast eaten and art full,	και δώσει χορτάσματα εν τοις αγροίς σου τοις κτήνεσί σου και φαγών και εμπλησθείς
16take heed to thyself that thy heart be not puffed up, and ye transgress, and serve other gods, and worship them:	προσέχετε εαυτοίς μη πλατυνθή η καρδία υμών και παραβήτε και λατρεύσητε θεοίς ετέροις και προσκυνήσητε αυτοίς
17and the Lord be angry with you, and restrain the heaven; and there shall not be rain, and the earth shall not yield its fruit, and ye shall perish quickly from off the good land, which the Lord has given you.	και θυμωθείς οργισθή κύριος εφ΄ υμίν και συσχή τον ουρανόν και ουκ έσται υετός και η γη ου δώσει τον καρπόν αυτής και απολείσθε εν τάχει από της γης της αγαθής ης κύριος έδωκεν υμίν
18And ye shall store these words in your heart and in your soul, and ye shall bind them as a sign on your hand, and it shall be fixed before your eyes.	και εμβαλείτε τα ρήματα ταύτα εις την καρδίαν υμών και εις την ψυχήν υμών και αφάψετε αυτά εις σημείον επί της χειρός υμών και έσται ασάλευτον προ οφθαλμών υμών
19And ye shall teach them to your children, so as to speak about them when thou sittest in the house, and when thou walkest by the way, and when thou sleepest, and when thou risest up.	και διδάξετε αυτά τα τέκνα υμών λαλείν αυτά καθημένους εν οίκω και πορευομένους εν οδώ και κοιταζομένους και διανισταμένους
20And ye shall write them on the lintels of your houses, and on your gates;	και γράψετε αυτά επί τας φλιάς των οικιών υμών και των πυλών υμών
21that your days may be long, and the days of your children, upon the land which the Lord sware to your fathers to give to them, as the days of heaven upon the earth.	ίνα πληθυνθώσιν αι ημέραι υμών και αι ημέραι των υιών υμών επί της γης ης ώμοσε κύριος τοις πατράσιν υμών δούναι αυτοίς καθώς αι ημέραι του ουρανού επί της γης
22And it shall come to pass that if ye will indeed hearken to all these commands, which I charge thee to observe this day, to love the Lord our God, and to walk in all his ways, and to cleave close to him;	και έσται εάν ακοή ακούσητε πάσας τας εντολάς ταύτας ας εγώ εντέλλομαι υμίν σήμερον ποιείν αγαπάν κύριον τον θεόν υμών και πορεύεσθαι εν πάσαις ταις οδοίς αυτού και προσκολλάσθαι αυτώ
23then the Lord shall cast out all these nations before you, and ye shall inherit great nations and stronger than yourselves.	και εκβαλεί κύριος πάντα τα έθνη ταύτα από προσώπου υμών και κληρονομήσετε έθνη μεγάλα και ισχυρότερα μάλλον η υμείς
24Every place whereon the sole of your foot shall tread shall be your; from the wilderness and Antilibanus, and from the great river, the river Euphrates, even as far as the west sea shall be your coasts.	πάντα τον τόπον ον αν πατήση το ίχνος του ποδός υμών υμίν έσται από της ερήμου και Αντιλιβάνου και από του ποταμού του μεγάλου ποταμού Ευφράτου και έως της θαλάσσης της επί δυσμών έσται τα όρια υμών
25No one shall stand before you; and the Lord your God will put the fear of you and the dread of you on the face of all the land, on which ye shall tread, as he told you.	ουκ αντιστήσεται ουδείς κατά πρόσωπον υμών τον φόβον υμών και τον τρόμον υμών επιθήσει κύριος ο θεός υμών επί πρόσωπον πάσης της γης εφ΄ ης αν επιβήτε επ΄ αυτής ον τρόπον ελάλησε προς υμάς
26Behold, I set before you this day the blessing and the curse;	ιδού εγώ δίδωμι ενώπιον υμών σήμερον ευλογίαν και κατάραν
27the blessing, if ye hearken to the commands of the Lord your God, all that I command you this day;	την ευλογίαν εάν ακούσητε τας εντολάς κυρίου του θεού υμών όσας εγώ εντέλλομαι υμίν σήμερον
28and the curse, if ye do not hearken to the commands of the Lord our God, as many as I command you this day, and ye wander from the way which I have commanded you, having gone to serve other gods, which ye know not.	και την κατάραν εάν μη εισακούσητε τας εντολάς κυρίου του θεού υμών όσας εγώ εντέλλομαι υμίν σήμερον και πλανηθήτε από της οδού ης ενετειλάμην υμίν πορευθέντες λατρεύειν θεοίς ετέροις οις ουκ οίδατε
29And it shall come to pass when the Lord thy God shall have brought thee into the land into which thou goest over to inherit it, then thou shalt put blessing on mount Garizin, and the curse upon mount Gaebal.	και έσται όταν εισαγάγη σε κύριος ο θεός σου εις την γην εις ην διαβαίνεις εκεί κληρονομήσαι αυτήν και δώσεις την ευλογίαν επ΄ όρος Γαριζίν και την κατάραν επ΄ όρος Γεβάλ
30Lo! are not these beyond Jordan, behind, westward in the land of Chanaan, which lies westward near Golgol, by the high oak?	ουκ ιδού ταύτα πέραν του Ιορδάνου οπίσω οδόν δυσμών ηλίου εν γη Χαναάν το κατοικούν επί δυσμών εχόμενον του Γολγόλ πλησίον της δρυός της υψηλής
31For ye are passing over Jordan, to go in and inherit the land, which the Lord our God gives you to inherit always, and ye shall dwell in it.	υμείς γαρ διαβαίνετε τον Ιορδάνην εισελθόντες κληρονομήσαι την γην ην κύριος ο θεός ημών δίδωσιν υμίν εν κλήρω πάσας τας ημέρας και κληρονομήσετε και κατοικήσετε εν αυτή
32And ye shall take heed to do all his ordinances, and these judgments, as many as I set before you to-day.	και φυλάξεσθε του ποιείν πάντα τα προστάγματα αυτού και τας κρίσεις ταύτας ας εγώ δίδωμι ενώπιον υμών σήμερον

Chapter 12

1And these are the ordinances and the judgments, which ye shall observe to do in the land, which the Lord God of your fathers gives you for an inheritance, all the days which ye live upon the land.	και ταύτα τα προστάγματα και τα κρίματα α φυλάξεσθε του ποιήσαι επί της γης ης κύριος ο θεός των πατέρων υμών δίδωσιν υμίν εν κλήρω πάσας τας ημέρας ας υμείς ζήτε επί της γης
2Ye shall utterly destroy all the places in which they served their gods, whose land ye inherit, on the high mountains and on the hills, and under the thick tree.	απωλεία απολείτε πάντας τους τόπους εν οις ελάτρευσαν εκεί τα έθνη τοις θεοίς αυτών ους υμείς κατακληρονομείτε αυτούς επί των ορεών των υψηλών και επί των θινών και υποκάτω παντός δένδρου δασέως
3And ye shall destroy their altars, and break in pieces their pillars, and ye shall cut down their groves, and ye shall burn with fire the graven images of their gods, and ye shall abolish their name out of that place.	και κατασκάψετε τους βωμούς αυτών και συντρίψετε τας στήλας αυτών και τα άλση αυτών εκκόψετε και τα γλυπτά των θεών αυτών κατακαύσετε πυρί και απολείται το όνομα αυτών εκ του τόπου εκείνου
4Ye shall not do so to the Lord your God.	ου ποιήσετε ούτω κυρίω τω θεώ υμών
5But in the place which the Lord thy God shall choose in one of your cities to name his name there, and to be called upon, ye shall even seek him out and go thither.	αλλ΄ εις τον τόπον ον αν εκλέξηται κύριος ο θεός υμών εκ πασών των φυλών υμών επονομάσαι το όνομα αυτού εκεί και επικληθήναι και εκζητήσετε και εισελεύσεσθε εκεί
6And ye shall carry thither your whole-burnt-offerings, and your sacrifices, and your first-fruits, and your vowed-offerings, and your freewill-offerings, and your offerings of thanksgiving, the first-born of your herds, and of your flocks.	και οίσετε εκεί τα ολοκαυτώματα υμών και τα θυσιάσματα υμών και τας δεκάτας υμών και τας ευχάς υμών και τα εκούσια υμών και τας ομολογίας υμών τα πρωτότοκα των βοών υμών και των προβάτων υμών
7And ye shall eat there before the Lord your God, and ye shall rejoice in all the things on which ye shall lay your hand, ye and your houses, as the Lord your God has blessed you.	και φάγεσθε εκεί έναντι κυρίου του θεού υμών και ευφρανθήσεσθε επί πάσιν ου εάν επιβάλητε τας χείρας υμών υμείς και οι οίκοι υμών καθότι ευλόγησέ σε κύριος ο θεός σου
8Ye shall not do altogether as we do here to-day, every man that which is pleasing in his own sight.	ου ποιήσετε κατά πάντα όσα ημείς ποιούμεν ώδε σήμερον έκαστος το αρεστόν εναντίον αυτού
9For hitherto ye have not arrived at the rest and the inheritance, which the Lord our God gives you.	ου γαρ ήκατε έως του νυν εις την κατάπαυσιν και εις την κληρονομίαν ην κύριος ο θεός ημών δίδωσιν υμίν
10And ye shall go over Jordan, and shall dwell in the land, which the Lord our God takes as an inheritance for you; and he shall give you rest from all your enemies round about, and ye shall dwell safely.	και διαβήσεσθε τον Ιορδάνην και κατοικήσετε επί της γης ης κύριος ο θεός ημών κατακληρονομήσει υμίν και καταπαύσει υμάς από πάντων των εχθρών υμών των κύκλω και κατοικήσετε μετά ασφαλείας
11And there shall be a place which the Lord thy God shall choose for his name to be called there, thither shall ye bring all things that I order you to-day; your whole-burnt-offerings, and your sacrifices, and your tithes, and the first-fruits of your hands, and every choice gift of yours, whatsoever ye shall vow to the Lord your God.	και έσται ο τόπος ον αν εκλέξηται κύριος ο θεός υμών επικληθήναι το όνομα αυτού εκεί εκεί οίσετε πάντα όσα εγώ εντέλλομαι υμίν σήμερον τα ολοκαυτώματα υμών και τα θυσιάσματα υμών και τα επιδέκατα υμών και τας απαρχάς των χειρών υμών και παν εκλεκτόν των δώρων υμών όσα αν εύξησθε τω κυρίω
12And ye shall rejoice before the Lord your God, ye and your sons, and your daughters, and your men-servants and your maid-servants, and the Levite that is at your gates; because he has no portion or inheritance with you.	και ευφρανθήσεσθε έναντι κυρίου του θεού υμών υμείς και οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών και οι παίδες υμών και αι παιδίσκαι υμών και ο Λευίτης ο επί των πυλών υμών ότι ουκ έστιν αυτώ μερίς ουδέ κλήρος μεθ΄ υμών
13Take heed to thyself that thou offer not thy whole-burnt-offerings in any place which thou shalt see;	πρόσεχε σεαυτώ μη ανενέγκης τα ολοκαυτώματά σου εν παντί τόπω ου αν ίδης
14save in the place which the Lord thy God shall choose, in one of thy tribes, there shall ye offer your whole-burnt-offerings, and there shalt thou do all things whatsoever I charge thee this day.	αλλ΄ εις τον τόπον ον εκλέξηται κύριος ο θεός σου αυτόν εν μία των πόλεών σου εκεί ανοίσεις τα ολοκαυτώματα σου και εκεί ποιήσεις πάντα όσα εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον
15But thou shalt kill according to all thy desire, and shalt eat flesh according to the blessing of the Lord thy God, which he has given thee in every city; the unclean that is within thee and the clean shall eat it on equal terms, as the doe or the stag.	αλλ΄ εν πάση επιθυμία σου θύσεις και φαγή κρέα κατά την ευλογίαν κυρίου του θεού σου ην έδωκέ σοι εν πάση πόλει ο ακάθαρτος εν σοι και ο καθαρός επι το αυτό φάγεται αυτό ως δορκάδα η έλαφον
16Only ye shall not eat the blood; ye shall pour it out on the ground as water.	πλην το αίμα ου φάγεσθε επί την γην εκχεείτε αυτό ως ύδωρ
17Thou shalt not be able to eat in thy cities the tithe of thy corn, and of thy wine, and of thine oil, the first-born of thine herd and of thy flock, and all your vows as many as ye shall have vowed, and your thank-offerings, and the first-fruits of thine hands.	ου δυνήση φαγείν εν ταις πόλεσί σου το επιδέκατον του σίτου σου και του οίνου σου και του ελαίου σου τα πρωτότοκα των βοών σου και των προβάτων σου και πάσας τας ευχάς όσας αν εύξησθε και τας ομολογίας υμών και τας απαρχάς των χειρών υμών
18But before the Lord thy God thou shalt eat it, in the place which the Lord thy God shall choose for himself, thou, and thy son, and thy daughter, thy man-servant, and thy maid-servant, and the stranger that is within thy gates; and thou shalt rejoice before the Lord thy God, on whatsoever thou shalt lay thine hand.	αλλ΄ εναντίον κυρίου του θεού σου φαγή αυτά εν τω τόπω ω αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου αυτώ συ και ο υιός σου και η θυγάτηρ σου ο παις σου και η παιδίσκη σου και ο λευίτης και ο προσήλυτος ο εν ταις πόλεσί σου και ευφρανθήση εναντίον κυρίου του θεού σου επί πάντα ου εάν επιβάλης την χείρά σου
19Take heed to thyself that thou do not desert the Levite all the time that thou livest upon the earth.	πρόσεχε σεαυτώ μη εγκαταλίπης τον Λευίτην πάντα τον χρόνον όσον αν ζης επί της γης
20And if the Lord thy God shall enlarge thy borders, as he said to thee, and thou shalt say, I will eat flesh; if thy soul should desire to eat flesh, thou shalt eat flesh according to all the desire of thy soul.	εάν δε εμπλατύνη κύριος ο θεός σου τα όριά σου καθάπερ ελάλησέ σοι και ερείς φάγομαι κρέα εάν επιθυμήση η ψυχή σου ώστε φαγείν κρέα εν πάση επιθυμία της ψυχής σου φαγή κρέα
21And if the place be far from thee, which the Lord thy God shall choose for himself, that his name be called upon it, then thou shalt kill of thy herd and of thy flock which God shall have given thee, even as I commanded thee, and thou shalt eat in thy cities according to the desire of thy soul.	εάν δε μακρότερον απέχη σου ο τόπος ον εάν εκλέξηται κύριος ο θεός σου επικληθήναι το όνομα αυτού εκεί και θύσεις από των βοών σου και από των προβάτων σου ων αν δω σοι κύριος ο θεός σου ον τρόπον ενετειλάμην σοι και φαγή εν ταις πόλεσί σου κατά την επιθυμίαν της ψυχής σου
22As the doe and the stag are eaten, so shalt thou eat it; the unclean in thee and the clean shall eat it in like manner.	ως έσθεται η δορκάς και η έλαφος ούτως φαγή αυτό ο ακάθαρτος εν σοι και ο καθαρός ωσαύτως έδεται
23Take diligent heed that thou eat no blood, for blood is the life of it; the life shall not be eaten with the flesh.	πρόσεχε ισχυρώς του μη φαγείν αίμα ότι το αίμα αυτού ψυχή ου βρωθήσεται ψυχή μετά των κρεών
24Ye shall not eat it; ye shall pour it out on the ground as water.	ου φάγεσθε επί την γην εκχεείτε αυτό ως ύδωρ
25Thou shalt not eat it, that it may be well with thee and with thy sons after thee, if thou shalt do that which is good and pleasing before the Lord thy God.	ου φαγή αυτό ίνα ευ σοι γένηται και τοις υιοίς σου μετά σε εάν ποιήσης το καλόν και το αρεστόν έναντι κυρίου του θεού σου
26But thou shalt take thy holy things, if thou hast any, and thy vowed-offerings, and come to the place which the Lord thy God shall choose to have his name named upon it.	πλην τα άγιά σου α αν γένηταί σοι και τας ευχάς σου λαβών ήξεις εις τον τόπον ος αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου επικληθήναι το όνομα αυτού εκεί
27And thou shalt sacrifice thy whole-burnt-offerings, thou shalt offer the flesh upon the altar of the Lord thy God; but the blood of thy sacrifices thou shalt pour out at the foot of the altar of the Lord thy God, but the flesh thou shalt eat.	και ποιήσεις τα ολοκαυτώματά σου τα κρέα ανοίσεις επί το θυσιαστήριον κυρίου του θεού σου το δε αίμα των θυσιών σου προσχεείς προς την βάσιν του θυσιαστηρίου κυρίου του θεού σου τα δε κρέα φαγή
28Beware and hearken, and thou shalt do all the commands which I charge thee, that it may be well with thee and with thy sons for ever, if thou shalt do that which is pleasing and good before the Lord thy God.	φυλάσσου και άκουε και ποιήσεις πάντας τους λόγους ους εγώ εντέλλομαί σοι ίνα ευ σοι γένηται και τοις υιοίς σου δι΄ αιώνος εάν ποιήσης το αρεστόν και το καλόν έναντι κυρίου του θεού σου
29And if the Lord thy God shall utterly destroy the nations, to whom thou goest in thither to inherit their land, from before thee, and thou shalt inherit it, and dwell in their land;	εάν δε εξολοθρεύση κύριος ο θεός σου τα έθνη εις ους εισπορεύη εκεί κληρονομήσαι την γην αυτών από προσώπου σου και κατακληρονομήσης αυτούς και κατοικήσης εν τη γη αυτών
30take heed to thyself that thou seek not to follow them after they are destroyed before thee, saying, How do these nations act towards their gods? I will do likewise.	πρόσεχε σεαυτώ μη εκζητήσης επακολουθήσαι αυτοίς μετά το εξολοθρευθήναι αυτούς από προσώπου σου ου μη εκζητήσης τους θεούς αυτών λέγων πως ποιούσι τα έθνη ταύτα τοις θεοίς αυτών ποιήσω καγώ
31Thou shalt not do so to thy God; for they have sacrificed to their gods the abominations of the Lord which he hates, for they burn their sons and their daughters in fire to their gods.	ου ποιήσεις ούτω κυρίω θεώ σου τα γαρ βδελύγματα α κύριος εμίσησεν εποίησαν εν τοις θεοίς αυτών ότι και τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών κατακαίουσιν εν πυρί τοις θεοίς αυτών
32Every word that I command you this day, it shalt thou observe to do: thou shalt not add to it, nor diminish from it.	παν ρήμα ο εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον τούτο φυλάξη ποιείν ου προσθήσεις επ΄ αυτό ουδέ αφελείς απ΄ αυτού

Chapter 13

1And if there arise within thee a prophet, or one who dreams a dream, and he gives thee a sign or a wonder,	εάν δε αναστή εν σοι προφήτης η ενυπνιαζόμενος ενύπνιον και δω σοι σημείον η τέρας
2and the sign or the wonder come to pass which he spoke to thee, saying, Let us go and serve other gods, which ye know not;	και έλθη το σημείον η το τέρας ο ελάλησε προς σε λέγων πορευθώμεν και λατρεύσωμεν θεοίς ετέροις οις ουκ οίδατε
3ye shall not hearken to the words of that prophet, or the dreamer of that dream, because the Lord thy God tries you, to know whether ye love your God with all your heart and with all your soul.	ουκ ακούσεσθε των λόγων του προφήτου εκείνου η του ενυπνιαζομένου το ενύπνιον εκείνο ότι πειράζει κύριος ο θεός υμών υμάς του ειδέναι ει αγαπάτε κύριον τον θεόν υμών εξ όλης της καρδίας υμών και εξ όλης της ψυχής υμών
4Ye shall follow the Lord your God, and fear him, and ye shall hear his voice, and attach yourselves to him.	οπίσω κυρίου του θεού υμών πορεύσεσθε και αυτόν φοβηθήσεσθε και τας εντολάς αυτού φυλάξεσθε και της φωνής αυτού ακούσεσθε και αυτώ δουλεύσετε και αυτώ προστεθήσεσθε
5And that prophet or that dreamer of a dream, shall die; for he has spoken to make thee err from the Lord thy God who brought thee out of the land of Egypt, who redeemed thee from bondage, to thrust thee out of the way which the Lord thy God commanded thee to walk in: so shalt thou abolish the evil from among you.	και ο προφήτης εκείνος η ο το ενύπνιον ενυπνιαζόμενος εκείνος αποθανείται ελάλησε γαρ πλανήσαί σε από κυρίου του θεού σου του εξαγαγόντος σε εκ γης Αιγύπτου του λυτρωσαμένου σε εκ της δουλείας εξώσαί σε εκ της οδού ης ενετείλατό σοι κύριος ο θεός σου πορεύεσθαι εν αυτή και αφανιείτε το πονηρόν εξ υμών αυτών
6And if thy brother by thy father or mother, or thy son, or daughter, or thy wife in thy bosom, or friend who is equal to thine own soul, entreat thee secretly, saying, Let us go and serve other gods, which neither thou nor thy fathers have known,	εάν δε παρακαλέση σε ο αδελφός σου εκ πατρός σου η εκ μητρός σου η ο υιός σου η η θυγάτηρ σου η η γυνή σου η εν τω κόλπω σου η ο φίλος σου ο ίσος τη ψυχή σου λάθρα λέγων πορευθώμεν και λατρεύσωμεν θεοίς ετέροις ους ουκ ήδεις συ και οι πατέρες σου
7of the gods of the nations that are round about you, who are near thee or at a distance from thee, from one end of the earth to the other;	από των θεών των εθνών των περικύκλω υμών των εγγιζόντων σοι η των μακράν από σου απ΄ άκρου της γης έως άκρου της γης
8thou shalt not consent to him, neither shalt thou hearken to him; and thine eye shall not spare him, thou shalt feel no regret for him, neither shalt thou at all protect him:	ου συνθελήσεις αυτώ και ουκ εισακούση αυτού και ου φείσεται ο οφθαλμός σου επ΄ αυτώ ουκ ελεήσεις επ΄ αυτώ ουδέ μη σκεπάσης αυτόν
9thou shalt surely report concerning him, and thy hands shall be upon him among the first to slay him, and the hands of all the people at the last.	αναγγέλλων αναγγελείς περί αυτού και η χειρ σου έσται επ΄ αυτώ εν πρώτοις αποκτείναι αυτόν και η χειρ παντός του λαού επ΄ εσχάτω
10And they shall stone him with stones, and he shall die, because he sought to draw thee away from the Lord thy God who brought thee out of the land of Egypt, out of the house of bondage.	και λιθοβολήσουσιν αυτόν εν λίθοις και αποθανείται ότι εζήτησεν αποστήσαί σε από κυρίου του θεού σου του εξαγαγόντος σε εκ γης Αιγύπτου εξ οίκου δουλείας
11And all Israel shall hear, and fear, and shall not again do according to this evil thing among you.	και πας Ισραήλ ακούσας φοβηθήσεται και ου προσθήσουσι ποιήσαι έτι κατά το ρήμα το πονηρόν τούτο εν υμίν
12And if in one of thy cities which the Lord God gives thee to dwell therein, thou shalt hear men saying,	εάν δε ακούσης εν μία των πόλεών σου ων κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι κατοικείν σε εκεί λεγόντων
13Evil men have gone out from you, and have caused all the inhabitants of their land to fall away, saying, Let us go and worship other gods, whom ye knew not,	εξήλθον άνδρες παράνομοι εξ υμών και απέστησαν πάντας τους κατοικούντας την πόλιν αυτών λέγοντες πορευθώμεν και λατρεύσωμεν θεοίς ετέροις οις ουκ ήδειτε
14then thou shalt enquire and ask, and search diligently, and behold, if the thing is clearly true, and this abomination has taken place among you,	και ετάσεις και ερωτήσεις και εξερευνήσεις σφόδρα και ιδού αληθής σαφώς ο λόγος γεγένηται το βδέλυγμα τούτο εν υμίν
15thou shalt utterly destroy all the dwellers in that land with the edge of the sword; ye shall solemnly curse it, and all things in it.	αναιρών ανελείς πάντας τους κατοικούντας εν τη πόλει εκείνη εν φόνω μαχαίρας αναθέματι αναθεματιείτε αυτήν και πάντα τα εν αυτή και πάντα τα κτήνη αυτής εν στόματι μαχαίρας
16And all its spoils thou shalt gather into its public ways, and thou shalt burn the city with fire, and all its spoils publicly before the Lord thy God; and it shall be uninhabited for ever, it shall not be built again.	και πάντα τα σκύλα αυτής συνάξεις εις τας διόδους αυτής και εμπρήσεις την πόλιν εν πυρί και πάντα τα σκύλα αυτής πανδημεί έναντι κυρίου του θεού σου και έσται αοίκητος εις τον αιώνα ουκ ανοικοδομηθήσεται έτι
17And there shall nothing of the cursed thing cleave to thy hand, that the Lord may turn from his fierce anger, and shew thee mercy, and pity thee, and multiply thee, as he sware to thy fathers;	και ου προσκολληθήσεται ουδέν από του αναθέματος εν τη χειρί σου ίνα αποστραφή κύριος από του θυμού της οργής αυτού και δώση σοι έλεος και ελεήση σε και πληθυνή σε ον τρόπον ώμοσε κύριος τοις πατράσι σου
18if thou wilt hear the voice of the Lord thy God, to keep his commandments, all that I charge thee this day, to do that which is good and pleasing before the Lord thy God.	εάν εισακούσητε της φωνής κυρίου του θεού σου φυλάσσειν πάσας τας εντολάς αυτού ας εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον ποιείν το καλόν και το αρεστόν έναντι κυρίου του θεού σου

Chapter 14

1Ye are the children of the Lord your God: ye shall not make any baldness between you eyes for the dead.	υιοί έστε κυρίου του θεού υμών ουκ επιθήσετε φαλάκρωμα αναμέσον των οφθαλμών υμών επί νεκρώ
2For thou art a holy people to the Lord thy God, and the Lord thy God has chosen thee to be a peculiar people to himself of all the nations on the face of the earth.	ότι λαός άγιος ει κυρίω τω θεώ σου και σε εξελέξατο κύριος ο θεός σου γενέσθαι σε λαόν αυτώ περιούσιον από πάντων των εθνών των επί προσώπου της γης
3Ye shall not eat any abominable thing.	ου φάγεσθε παν βδέλυγμα
4These are the beasts which ye shall eat; the calf of the herd, and lamb of the sheep, and kid of the goats;	ταύτα τα κτήνη α φάγεσθε μόσχον εκ βοών και αμνόν εκ προβάτων και χίμαρον εξ αιγών
5the stag, and doe, and pygarg, and wild goat, and camelopard.	έλαφον και δορκάδα και βούβαλον και τραγέλαφον και πύγαργον και όρυγα και καμηλοπάρδαλιν
6Every beast that divides the hoofs, and makes claws of two divisions, and that chews the cud among beasts, these ye shall eat.	παν κτήνος διχηλούν οπλήν και ονυχιστήρας ονυχίζον δύο χηλών και ανάγον μηρυκισμόν εν τοις κτήνεσι ταύτα φάγεσθε
7And these ye shall not eat of them that chew the cud, and of those that divide the hoofs, and make distinct claws; the camel, and the hare, and the rabbit; because they chew the cud, and do not divide the hoof, these are unclean to you.	και ταύτα ου φάγεσθε από των αναγόντων μηρυκισμόν και από των διχηλούντων τας οπλάς και ονυχιζόντων ονυχιστήρας τον κάμηλον και δασύποδα και χοιρογρύλλιον ότι ανάγουσι μηρυκισμόν και οπλήν ου διχηλούσιν ακάθαρτα ταύτα υμίν
8And as for the swine, because he divides the hoof, and makes claws of the hoof, yet he chews not the cud, he is unclean to you; ye shall not eat of their flesh, ye shall not touch their dead bodies.	και τον υν ότι διχηλεί οπλήν τούτο και ονυχίζει ονυχιστήρας οπλής και τούτο μηρυκισμόν ου μαρυκάται ακάθαρτον τούτο υμίν από των κρεών αυτών ου φάγεσθε και των θνησιμαίων αυτών ουχ άψεσθε
9And these ye shall eat of all that are in the water, ye shall eat all that have fins and scales.	και ταύτα φάγεσθε από πάντων των εν τοις ύδασι πάντα όσα εστίν εν αυτοίς πτερύγια και λεπίδες φάγεσθε
10And all that have not fins and scales ye shall not eat; they are unclean to you.	και πάντα όσα ουκ έστιν αυτοίς πτερύγια και λεπίδες ου φάγεσθε ακάθαρτα ταύτα έσται υμίν
11Ye shall eat every clean bird.	παν όρνεον καθαρόν φάγεσθε
12And these of them ye shall not eat; the eagle, and the ossifrage, and the sea-eagle,	και ταύτα ου φάγεσθε απ΄ αυτών τον αετόν και τον γρύπα και τον αλιαίετον
13and the vulture, and the kite and the like to it,	και τον γύπα και τον ικτίνα και τα όμοια αυτώ
14and the sparrow, and the owl, and the seamew,	και πάντα κόρακα και τα όμοια αυτώ
15and the heron, and the swan, and the stork,	και στρούθον και γλαύκα και λάρον
16and the cormorant, and the hawk, and its like, and the hoopoe, and the raven,	και ερώδιον και κύκνον και ίβιν
17and the pelican, and the diver and the like to it, and the red-bill and the bat.	και καταράκτην και ιέρακα και τα όμοια αυτώ και έποπα και νυκτικόρακα
18All winged animals that creep are unclean to you; ye shall not eat of them.	και πελεκάνα και χαραδριόν και τα όμοια αυτώ και πορφυρίωνα και νυκτερίδα
19Ye shall eat every clean bird.	πάντα τα ερπετά των πετεινών ακάθαρτα ταύτα εστιν υμίν ου φάγεσθε απ΄ αυτών
20Ye shall eat nothing that dies of itself; it shall be given to the sojourner in thy cities and he shall eat it, or thou shalt sell it to a stranger, because thou art a holy people to the Lord thy God. Thou shalt not boil a lamb in his mother's milk.	παν πετεινόν καθαρόν φάγεσθε
21Thou shalt tithe a tenth of all the produce of thy seed, the fruit of thy field year by year.	παν θνησιμαίον ου φάγεσθε τω παροίκω τω εν ταις πόλεσί σου δοθήσεται και φάγεται η αποδώση τω αλλοτρίω ότι λαός άγιος ει κυρίω τω θεώ σου ουχ εψήσεις άρνα εν γάλακτι μητρός αυτού
22And thou shalt eat it in the place which the Lord thy God shall choose to have his name called there; ye shall bring the tithe of thy corn and of thy wine, and of thine oil, the first-born of thy herd and of thy flock, that thou mayest learn to fear the Lord thy God always.	δεκάτην αποδεκατώσεις παντός γενήματος του σπέρματός σου το γένημα του αγρού σου ενιαυτόν κατ΄ ενιαυτόν
23And if the journey be too far for thee, and thou art not able to bring them, because the place is far from thee which the Lord thy God shall choose to have his name called there, because the Lord thy God will bless thee;	και φαγή αυτό έναντι κυρίου του θεού σου εν τω τόπω ω αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου επικληθήναι το όνομα αυτού εκεί οίσεις τα επιδέκατα του σίτου σου και του οίνου σου και του ελαίου σου και τα πρωτότοκα των βοών σου και των προβάτων σου ίνα μάθης φοβείσθαι κύριον τον θεόν σου πάσας τας ημέρας
24then thou shalt sell them for money, and thou shalt take the money in thy hands, and thou shalt go to the place which the Lord thy God shall choose.	εάν δε μακράν γένηται η οδός από σου και μη δύνη αναφέρειν αυτά ότι μακράν από σου ο τόπος ον αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου επικληθήναι το όνομα αυτού εκεί ότι ευλογήσει σε κύριος ο θεός σου
25And thou shalt give the money for whatsoever thy soul shall desire, for oxen or for sheep, or for wine, or thou shalt lay it out on strong drink, or on whatsoever thy soul may desire, and thou shalt eat there before the Lord thy God, and thou shalt rejoice and thy house,	και αποδώση αυτά αργυρίου και λήψη το αργύριον εν ταις χερσί σου και πορεύση εις τον τόπον ον αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου αυτόν
26and the Levite that is in thy cities, because he has not a portion or inheritance with thee.	και δώσεις το αργύριον επί παντός ου αν επιθυμή η ψυχή σου επί βουσίν η επί προβάτοις η επί οίνω η επί σικέρα η επί παντός ου αν επιθυμή η ψυχή σου και φαγή εκεί έναντι κυρίου του θεού σου και ευφρανθήση συ και ο οίκός σου
27After three years thou shalt bring out all the tithes of thy fruits, in that year thou shalt lay it up in thy cities.	και ο Λευίτης ο εν ταις πόλεσί σου ου καταλείψεις αυτόν ότι ουκ έστιν αυτώ μερίς ουδέ κλήρος μετά σου
28And the Levite shall come, because he has no part or lot with thee, and the stranger, and the orphan, and the widow which is in thy cities; and they shall eat and be filled, that the Lord thy God may bless thee in all the works which thou shalt do.	μετά τρία έτη εξοίσεις παν το επιδέκατον των γενημάτων σου εν τω ενιαυτώ εκείνω θήσεις αυτό εν ταις πόλεσί σου
29	και ελεύσεται ο Λευίτης ότι ουκ έστιν αυτώ μερίς ουδέ κλήρος μετά σου και ο προσήλυτος και ο ορφανός και η χήρα η εν ταις πόλεσί σου και φάγονται και εμπλησθήσονται ίνα ευλογήση σε κύριος ο θεός σου εν πάσι τοις έργοις των χειρών σου οις εαν ποιής

Chapter 15

1Every seven years thou shalt make a release.	δι΄ επτά ετών ποιήσεις άφεσιν
2And this is the ordinance of the release: thou shalt remit every private debt which thy neighbour owes thee, and thou shalt not ask payment of it from thy brother; for it has been called a release to the Lord thy God.	και ούτως το πρόσταγμα της αφέσεως αφήσεις παν χρέος ίδιον ο οφείλει σοι ο πλησίον και τον αδελφόν σου ουκ απαιτήσεις ότι επικέκληται άφεσις κυρίω τω θεώ σου
3Of a stranger thou shalt ask again whatsoever he has of thine, but to thy brother thou shalt remit his debt to thee.	τον αλλότριον απαιτήσεις όσα εάν η σοι παρ΄ αυτώ τω δε αδελφώ σου άφεσιν ποιήσεις του χρέους σου
4For thus there shall not be a poor person in the midst of thee, for the Lord thy God will surely bless thee in the land which the Lord thy God gives thee by inheritance, that thou shouldest inherit it.	ότι ουκ έσται εν σοι ενδεής ότι ευλογών ευλογήσει σε κύριος ο θεός σου εν τη γη ην κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι εν κλήρω κατακληρονομήσαι αυτήν
5And if ye shall indeed hearken to the voice of the Lord your God, to keep and do all these commandments, as many as I charge thee this day,	εάν δε ακοή ακούσητε της φωνής κυρίου του θεού υμών φυλάσσειν και ποιείν πάσας τας εντολάς ταύτας ας εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον
6(for the Lord thy God has blessed thee in the way of which he spoke to thee,) then thou shalt lend to many nations, but thou shalt not borrow; and thou shalt rule over many nations, but they shall not rule over thee.	ότι κύριος ο θεός σου ευλόγησέ σε ον τρόπον ελάλησέ σοι και δανιείς έθνεσι πολλοίς συ δε ου δανιή και άρξεις συ εθνών πολλών σου δε ουκ άρξουσιν
7And if there shall be in the midst of thee a poor man of thy brethren in one of thy cities in the land, which the Lord thy God gives thee, thou shalt not harden thine heart, neither shalt thou by any means close up thine hand from thy brother who is in want.	εάν δε γένηται εν σοι ενδεής εκ των αδελφών σου εν μία των πόλεών σου εν τη γη η κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι ουκ αποστέρξεις την καρδίαν σου ουδ΄ ου μη συσφίγξεις την χείρά σου από του αδελφού σου του επιδεομένου
8Thou shalt surely open thine hands to him, and shalt lend to him as much as he wants according to his need.	ανοίγων ανοίξεις τας χείράς σου αυτώ και δάνειον δανιείς αυτώ όσον αν επιδέηται και καθ΄ όσον υστερείται
9Take heed to thyself that there be not a secret thing in thine heart, an iniquity, saying, The seventh year, the year of release, draws nigh; and thine eye shall be evil to thy brother that is in want, and thou shalt not give to him, and he shall cry against thee to the Lord, and there shall be great sin in thee.	πρόσεχε σεαυτώ μη γένηται ρήμα κρυπτόν εν τη καρδία σου ανόμημα λέγων εγγίζει το έτος το έβδομον έτος της αφέσεως και πονηρεύσηται ο οφθαλμός σου τω αδελφώ σου τω επιδεομένω και ου δως αυτώ και βοήσεται κατά σου προς κύριον και έσται εν σοι αμαρτία μεγάλη
10Thou shalt surely give to him, and thou shalt lend him as much as he wants, according as he is in need; and thou shalt not grudge in thine heart as thou givest to him, because on this account the Lord thy God will bless thee in all thy works, and in all things on which thou shalt lay thine hand.	διδούς δώσεις αυτώ και δάνειον δανιείς αυτώ όσον αν επιδέηται σου και ου λυπηθήση τη καρδία σου διδόντος σου αυτώ ότι διά το ρήμα τούτο ευλογήσει σε κύριος ο θεός σου εν πάσι τοις έργοις σου και εν πάσιν ου αν επιβάλης την χείρά σου
11For the poor shall not fail off thy land, therefore I charge thee to do this thing, saying, Thou shalt surely open thine hands to thy poor brother, and to him that is distressed upon thy land.	ου γαρ μη εκλίπη ενδεής από της γης σου διά τούτο εγώ σοι εντέλλομαι ποιείν το ρήμα τούτο λέγων ανοίγων ανοίξεις τας χείράς σου τω αδελφώ σου τω πένητι και τω επιδεομένω τω επί της γης σου
12And if thy brother or sister, a Hebrew man or a Hebrew woman, be sold to thee, he shall serve thee six years, and in the seventh year thou shalt send him out free from thee.	εάν δε πραθή σοι ο αδελφός σου ο Εβραίος η η Εβραία δουλεύσει σοι εξ έτη και τω εβδόμω εξαποστελείς αυτόν ελεύθερον από σου
13And when thou shalt send him out free from thee, thou shalt not send him out empty.	όταν δε εξαποστέλλης αυτόν ελεύθερον από σου ουκ εξαποστελείς αυτόν κενόν
14Thou shalt give him provision for the way from thy flock, and from thy corn, and from thy wine; as the Lord thy God has blessed thee, thou shalt give to him.	εφόδιον εφοδιάσεις αυτόν από των προβάτων σου και από του σίτου σου και από του ληνού σου καθά ευλόγησέ σε κύριος ο θεός σου δώσεις αυτώ
15And thou shalt remember that thou wast a servant in the land of Egypt, and the Lord thy God redeemed thee from thence; therefore I charge thee to do this thing.	και μνησθήση ότι οικέτης ήσθα εν γη Αιγύπτου και ελυτρώσατό σε κύριος ο θεός σου εκείθεν διά τούτο εγώ σοι εντέλλομαι ποιείν το ρήμα τούτο
16And if he should say to thee, I will not go out from thee, because he continues to love thee and thy house, because he is well with thee;	εάν δε λέγη προς σε ουκ εξελεύσομαι από σου ότι ηγάπησέ σε και την οικίαν σου ότι ευ εστίν αυτώ παρά σοι
17then thou shalt take an awl, and bore his ear through to the door, and he shall be thy servant for ever; and in like manner shalt thou do to thy maid-servant.	και λήψη το οπήτιον και τρυπήσεις το ους αυτού προς την θύραν και έσται σοι οικέτης εις τον αιώνα και την παιδίσκην σου ποιήσεις ωσαύτως
18It shall not seem hard to thee when they are sent out free from thee, because thy servant has served thee six years according to the annual hire of a hireling; so the Lord thy God shall bless thee in all things whatsoever thou mayest do.	ου σκληρόν έσται εναντίον σου εξαποστελλομένων αυτών ελευθέρων από σου ότι επέτειον μισθόν του μισθωτού εδούλευσέ σοι εξ έτη και ευλογήσει σε κύριος ο θεός σου εν πάσιν οις αν ποιής
19Every first-born that shall be born among thy kine and thy sheep, thou shalt sanctify the males to the Lord thy God; thou shalt not work with thy first-born calf, and thou shalt not shear the first-born of thy sheep.	παν πρωτότοκον ο αν τεχθή εν ταις βουσί σου και εν τοις προβάτοις σου τα αρσενικά αγιάσεις κυρίω τω θεώ σου ουκ έργα εν τω πρωτοτόκω μόσχω σου και ου κείρης το πρωτότοκον των προβάτων σου
20Thou shalt eat it before the Lord year by year in the place which the Lord thy God shall choose, thou and thy house.	έναντι κυρίου του θεού σου φαγή αυτό ενιαυτόν εξ ενιαυτού εν τω τόπω ω αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου συ και ο οίκός σου
21And if there be in it a blemish, if it be lame or blind, an evil blemish, thou shalt not sacrifice it to the Lord thy God.	εάν δε η εν αυτώ μώμος χωλόν η τυφλόν η και πας μώμος πονηρός ου θύσεις αυτό κυρίω τω θεώ σου
22Thou shalt eat it in thy cities; the unclean in thee and the clean shall eat it in like manner, as the doe or the stag.	εν ταις πόλεσί σου φαγή αυτό ο ακάθαρτος εν σοι και ο καθαρός ωσαύτως φάγεται ως δορκάδα η έλαφον
23Only ye shall not eat the blood; thou shalt pour it out on the earth as water.	πλην το αίμα αυτού ου φαγή επί την γην εκχεείς αυτό ως ύδωρ

Chapter 16

1Observe the month of new corn, and thou shalt sacrifice the passover to the Lord thy God; because in the month of new corn thou camest out of Egypt by night.	φυλαξόν τον μήνα των νέων και ποιήσεις το πάσχα κυρίω τω θεώ σου ότι εν τω μηνί των νέων εξήγαγέ σε κύριος ο θεός σου εξ Αιγύπτου νυκτός
2And thou shalt sacrifice the passover to the Lord thy God, sheep and oxen in the place which the Lord thy God shall choose to have his name called upon it.	και θύσεις το πάσχα κυρίω τω θεώ σου πρόβατα και βόας εν τω τόπω ω αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου επικληθήναι το όνομα αυτού εκεί
3Thou shalt not eat leaven with it; seven days shalt thou eat unleavened bread with it, bread of affliction, because ye came forth out of Egypt in haste; that ye may remember the day of your coming forth out of the land of Egypt all the days of your life.	ου φαγή επ αυτού ζύμην επτά ημέρας φαγή επ αυτού άζυμα άρτον κακώσεως ότι εν σπουδή εξήλθετε εξ Αιγύπτου νυκτός ίνα μνησθήτε την ημέραν της εξοδίας υμών εκ γης Αιγύπτου πάσας τας ημέρας της ζωής υμών
4Leaven shall not be seen with thee in all thy borders for seven days, and there shall not be left of the flesh which thou shalt sacrifice at even on the first day until the morning.	ουκ οφθήσεταί σοι ζύμη εν πάσι τοις ορίοις σου επτά ημέρας και ου κοιμηθήσεται από των κρεών ων αν θυσήτε το εσπέρας τη ημέρα τη πρώτη εις τοπρωϊ
5thou shalt not have power to sacrifice the passover in any of the cities, which the Lord thy God gives thee.	ου δυνήση θύσαι το πάσχα εν ουδεμιά των πόλεών σου ων κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι
6But in the place which the Lord thy God shall choose, to have his name called there, thou shalt sacrifice the passover at even at the setting of the sun, at the time when thou camest out of Egypt.	αλλ΄ εις τον τόπον ον αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου επικληθήναι το όνομα αυτού εκεί θύσεις το πάσχα εσπέρας προς δυσμάς ηλίου εν τω καιρώ ω εξήλθες εκ γης Αιγύπτου
7And thou shalt boil and roast and eat it in the place, which the Lord thy God shall choose; and thou shalt return in the morning, and go to thy house.	και εψήσεις και οπτήσεις και φαγή εν τω τόπω ω αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου αυτόν και αποστραφήση τοπρωϊ και απελεύση εις τους οίκους σου
8Six days shalt thou eat unleavened bread, and on the seventh day is a holiday, a feast to the Lord thy God: thou shalt not do in it any work, save what must be done by any one.	εξ ημέρας φαγή άζυμα και τη ημέρα τη εβδόμη εξόδιον εορτή κυρίω τω θεώ σου ου ποιήσεις εν αυτή παν έργον πλην όσα ποιηθήσεται ψυχή
9Seven weeks shalt thou number to thyself; when thou hast begun to put the sickle to the corn, thou shalt begin to number seven weeks.	επτά εβδομάδας ολοκλήρους εξαριθμήσεις σεαυτώ αρξαμένου σου δρέπανον επ΄ αμητόν άρξη εξαριθμήσαι επτά εβδομάδας
10And thou shalt keep the feast of weeks to the Lord thy God, accordingly as thy hand has power in as many things as the Lord thy God shall give thee.	και ποιήσεις εορτήν εβδομάδων κυρίω τω θεώ σου καθώς η χειρ σου ισχύει όσα αν δω σοι καθότι ηυλόγησέ σε κύριος ο θεός σου
11And thou shalt rejoice before the Lord thy God, thou and thy son, and thy daughter, thy man-servant and thy maid-servant, and the Levite, and the stranger, and the orphan, and the widow which dwells among you, in whatsoever place the Lord thy God shall choose, that his name should be called there.	και ευφρανθήση έναντι κυρίου του θεού σου συ και ο υιός σου και η θυγάτηρ σου ο παις σου και η παιδίσκη σου και ο Λευίτης ο εν ταις πόλεσί σου και ο προσήλυτος και ο ορφανός και η χήρα η εν υμίν εν τω τόπω ω αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου επικληθήναι το όνομα αυτού εκεί
12And thou shalt remember that thou wast a servant in the land of Egypt, and thou shalt observe and do these commands.	και μνησθήση ότι οικέτης ησθα εν γη Αιγύπτω και φυλάξη και ποιήσεις τας εντολάς ταύτας
13Thou shalt keep for thyself the feast of tabernacles seven days, when thou gatherest in thy produce from thy corn-floor and thy wine-press.	εορτήν σκηνών ποιήσεις σεαυτώ επτά ημέρας εν τω συναγαγείν σε εκ της άλωνός σου και από της ληνού σου
14And thou shalt rejoice in thy feast, thou, and thy son, and thy daughter, thy man-servant, and thy maid-servant, and the Levite, and the stranger, and the orphan, and the widow that is in thy cities.	και ευφρανθήση εν τη εορτή σου συ και ο υιός σου και η θυγάτηρ σου ο παις σου και η παιδίσκη σου και ο Λευίτης και ο προσήλυτος και ο ορφανός και η χήρα η ούσα εν ταις πόλεσί σου
15Seven days shalt thou keep a feast to the Lord thy God in the place which the Lord thy God shall choose for himself; and if the Lord thy God shall bless thee in all thy fruits, and in every work of thy hands, then thou shalt rejoice.	επτά ημέρας εορτάσεις κυρίω τω θεώ σου εν τω τόπω ω αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου αυτόν εάν δε ευλογήση σε κύριος ο θεός σου εν πάσι τοις γενήμασί σου και εν παντί έργω των χειρών σου και έση ευφραινόμενος
16Three times in the year shall all thy males appear before the Lord thy God in the place which the Lord shall choose in the feast of unleavened bread, and in the feast of weeks, and in the feast of tabernacles: thou shalt not appear before the Lord thy God empty.	τρεις καιρούς του ενιαυτού οφθήσεται παν αρσενικόν σου εναντίον κυρίου του θεού σου εν τω τόπω ω αν εκλέξηται κύριος εν τη εορτή των αζύμων και εν τη εορτή των εβδομάδων και εν τη εορτή της σκηνοπηγίας ουκ οφθήση ενώπιον κυρίου του θεού σου κενός
17Each one according to his ability, according to the blessing of the Lord thy God which he has given thee.	έκαστος κατά δύναμιν των χειρών υμών κατά την ευλογίαν κυρίου του θεού σου ην έδωκέ σοι
18Thou shalt make for thyself judges and officers in thy cities, which the Lord thy God gives thee in thy tribes, and they shall judge the people with righteous judgment:	κριτάς και γραμματοεισαγωγείς καταστήσεις σεαυτώ εν πάσαις ταις πόλεσί σου αις κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι κατά φυλάς και κρινούσι τον λαόν κρίσιν δικαίαν
19they shall not wrest judgment, nor favour persons, nor receive a gift; for gifts blind the eyes of the wise, and pervert the words of the righteous.	ουκ εκκλινούσι κρίσιν ουκ επιγνώσονται πρόσωπον ουδέ λήψονται δώρα τα γαρ δώρα εκτυφλοί οφθαλμούς σοφών και εξαίρει λόγους δικαίων
20Thou shalt justly pursue justice, that ye may live, and go in and inherit the land which the Lord thy God gives thee.	δικαιώς το δίκαιον διώξη ίνα ζήτε και εισελθόντες κληρονομήσητε την γην ην κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι
21Thou shalt not plant for thyself a grove; thou shalt not plant for thyself any tree near the altar of thy God.	ου φυτεύσεις σεαυτώ άλσος παν ξύλον παρά το θυσιαστήριον κυρίου του θεού σου ου ποιήσεις σεαυτώ
22Thou shalt not set up for thyself a pillar, which the Lord thy God hates.	ου στήσεις σεαυτώ στήλην α εμίσησε κύριος ο θεός σου

Chapter 17

1Thou shalt not sacrifice to the Lord thy God a calf or a sheep, in which there is a blemish, or any evil thing; for it is an abomination to the Lord thy God.	ου θύσεις κυρίω τω θεώ σου μόσχον η πρόβατον εν ω εστίν εν αυτώ μώμος παν ρήμα πονηρόν ότι βδέλυγμα κυρίω τω θεώ σου εστίν
2And if there should be found in any one of thy cities, which the Lord thy God gives thee, a man or a woman who shall do that which is evil before the Lord thy God, so as to transgress his covenant,	εάν δε ευρεθή εν σοι εν μία των πόλεών σου ων κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι ανήρ η γυνή όστις ποιήσει το πονηρόν έναντι κυρίου του θεού σου παρελθείν την διαθήκην αυτού
3and they should go and serve other gods, and worship them, the sun, or the moon, or any of the host of heaven, which he commanded thee not to do,	και απελθόντες λατρεύσωσι θεοίς ετέροις και προσκυνήσωσιν αυτοίς τω ηλίω η τη σελήνη η παντί των εκ του κόσμου του ουρανού α ου προσέταξα
4and it be told thee, and thou shalt have enquired diligently, and, behold, the thing really took place, this abomination has been done in Israel;	και αναγγελή σοι και ακούσεις και ζητήσεις σφόδρα και ιδού αληθώς γέγονε το ρήμα γεγένηται το βδέλυγμα τούτο εν Ισραήλ
5then shalt thou bring out that man, or that woman, and ye shall stone them with stones, and they shall die.	και εξάξεις τον άνθρωπον εκείνον η την γυναίκα εκείνην οίτινες εποίησαν το πρόσταγμα το πονηρόν τούτο επί την πύλην και λιθοβολήσετε αυτούς εν λίθοις και τελευτήσουσιν
6 He shall die on the testimony of two or three witnesses; a man who is put to death shall not be put to death for one witness.	επί δυσί μάρτυσιν η τρισί μάρτυσιν αποθανείται ο αποθνήσκων ουκ αποθανείται εφ΄ ενί μάρτυρι
7And the hand of the witnesses shall be upon him among the first to put him to death, and the hand of the people at the last; so shalt thou remove the evil one from among yourselves.	και η χειρ των μαρτύρων έσται επ΄ αυτώ εν πρώτοις θανατώσαι αυτόν και η χειρ παντός του λαού επ΄ εσχάτω και εξαρείς τον πονηρόν εξ υμών αυτών
8And if a matter shall be too hard for thee in judgment, between blood and blood, and between cause and cause, and between stroke and stroke, and between contradiction and contradiction, matters of judgment in your cities;	εάν δε αδυνατήση από σου ρήμα εν κρίσει αναμέσον αίμα αίματος και αναμέσον κρίσις κρίσεως και αναμέσον αφή αφής και αναμέσον αντιλογία αντιλογίας ρήματα κρίσεως εν ταις πόλεσί σου και αναστάς αναβήση εις τον τόπον ον αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου επικληθήναι το όνομα αυτού εκεί
9then thou shalt arise and go up to the place which the Lord thy God shall choose, and thou shalt come to the priests the Levites, and to the judge who shall be in those days, and they shall search out the matter and report the judgment to thee.	και ελεύση προς τους ιερείς τους Λευίτας και προς τον κριτήν ος αν γένηται εν ταις ημέραις εκείναις και εκζητήσαντες αναγγελούσί σοι την κρίσιν
10And thou shalt act according to the thing which they shall report to thee out of the place which the Lord thy God shall choose, and thou shalt observe to do all whatsoever shall have been by law appointed to thee.	και ποιήσεις κατά το ρήμα ο αν αναγγείλωσί σοι εκ του τόπου ου αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου και φυλάξεις σφόδρα ποιήσαι κατά πάντα όσα αν νομοθετηθή σοι
11Thou shalt do according to the law and to the judgment which they shall declare to thee: thou shalt not swerve to the right hand or to the left from any sentence which they shall report to thee.	κατά τον νόμον και κατά την κρίσιν ην αν είπωσί σοι ποιήσεις ουκ εκκλινείς από του ρήματος ου αν αναγγείλωσί σοι δεξιά ουδέ αριστερά
12And the man whosoever shall act in haughtiness, so as not to hearken to the priest who stands to minister in the name of the Lord thy God, or the judge who shall preside in those days, that man shall die, and thou shalt remove the evil one out of Israel.	και ο άνθρωπος ος αν ποιήση εν υπερηφανία του μη υπακούσαι του ιερέως του παρεστηκότος λειτουργείν επί τω ονόματι κυρίου του θεού σου η του κριτού ος αν γένηται εν ταις ημέραις εκείναις και αποθανείται ο άνθρωπος εκείνος και εξαρείς τον πονηρόν εξ Ισραήλ
13And all the people shall hear and fear, and shall no more commit impiety.	και πας ο λαός ακούσας φοβηθήσεται και ουκ ασεβήσει έτι
14And when thou shalt enter into the land which the Lord thy God gives thee, and shalt inherit it and dwell in it, and shalt say, I will set a ruler over me, as also the other nations round about me;	εάν δε εισέλθης εις την γην ην κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι εν κλήρω και κληρονομήσης αυτήν και κατοικήσης επ΄ αυτήν και είπης καταστήσω επ΄ εμαυτόν άρχοντα καθά και το λοιπά έθνη τα κύκλω μου
15thou shalt surely set over thee the ruler whom the Lord God shall choose: of thy brethren thou shalt set over thee a ruler; thou shalt not have power to set over thee a stranger, because he is not thy brother.	καθιστών καταστήσεις επί σεαυτόν άρχοντα ον αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου αυτόν εκ των αδελφών σου καταστήσεις επί σεαυτόν άρχοντα ου δυνήση καταστήσαι επί σεαυτόν άνθρωπον αλλότριον ότι ουκ αδελφός σου εστί
16For he shall not multiply to himself horses, and he shall by no means turn the people back to Egypt, lest he should multiply to himself horses; for the Lord said, Ye shall not any more turn back by that way.	πλην ου πληθυνεί εαυτώ ίππον ουδέ αποστρέψει τον λαόν εις Αίγυπτον όπως μη πληθύνη εαυτώ ίππον ο δε κύριος είπεν υμίν ου προσθήσεσθε αποστρέψαι τη οδώ ταύτη έτι
17And he shall not multiply to himself wives, lest his heart turn away; and he shall not greatly multiply to himself silver and gold.	και ου πληθυνεί εαυτώ γυναίκας ίνα μη μεταστή αυτού η καρδία και αργύριον και χρυσίον ου πληθυνεί εαυτώ σφόδρα
18And when he shall be established in his government, then shall he write for himself this repetition of the law into a book by the hands of the priests the Levites;	και έσται όταν καθίση επί του δίφρου της αρχής αυτού και γράψει εαυτώ το δευτερονόμιον τούτο εις βιβλίον παρά των ιερέων των Λευιτών
19and it shall be with him, and he shall read in it all the days of his life, that he may learn to fear the Lord thy God, and to keep all these commandments, and to observe these ordinances:	και έσται μετ΄ αυτού και αναγνώσεται εν αυτώ πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού ίνα μάθη φοβείσθαι κύριον τον θεόν αυτού φυλάσσεσθαι πάσας τας εντολάς ταύτας και τα δικαιώματα ταύτα ποιείν
20that his heart be not lifted up above his brethren, that he depart not from the commandments on the right hand or on the left; that he and his sons may reign long in his dominion among the children of Israel.	ίνα μη υψωθή η καρδία αυτού από των αδελφών αυτού ίνα μη παραβή από των εντολών δεξιά η αριστερά όπως αν μακροχρόνιος η επί της αρχής αυτού αυτός και οι υιοί αυτού εν τοις υιοίς Ισραήλ

Chapter 18

1The priests, the Levites, even the whole tribe of Levi, shall have no part nor inheritance with Israel; the burnt-offerings of the Lord are their inheritance, they shall eat them.	ουκ έσται τοις ιερεύσι τοις Λευίταις όλη φυλή Λευί μερίς ουδέ κλήρος μετά Ισραήλ καρπώματα κυρίου ο κλήρος αυτών φάγονται αυτά
2And they shall have no inheritance among their brethren; the Lord himself is his portion, as he said to him.	κλήρος δε ουκ έσται αυτώ εν τοις αδελφοίς αυτού κύριος αυτός κλήρος αυτού καθότι είπεν αυτώ
3And this is the due of the priests in the things coming from the people from those who offer sacrifices, whether it be a calf or a sheep; and thou shalt give the shoulder to the priest, and the cheeks, and the great intestine:	και αύτη η κρίσις των ιερέων τα παρά του λαού παρά των θύοντων τας θυσίας εάν τε μόσχον εάν τε πρόβατον και δώσεις τον βραχίονα τω ιερεί και τα σιαγόνια και το ένυστρον
4and the first-fruits of thy corn, and of thy wine, and of thine oil; and thou shalt give to him the first-fruits of the fleeces of thy sheep:	και τας απαρχάς του σίτου σου και του οίνου σου και του ελαίου σου και την απαρχήν των κουρών των προβάτων σου δώσεις αυτώ
5because the Lord has chosen him out of all thy tribes, to stand before the Lord thy God, to minister and bless in his name, himself and his sons among the children of Israel.	ότι αυτόν εξελέξατο κύριος ο θεός σου εκ πασών των φυλών σου παρεστάναι έναντι κυρίου του θεού λειτουργείν επί τω ονόματι κυρίου αυτός και οι υιοί αυτού πάσας τας ημέρας
6And if a Levite come from one of the cities of all the children of Israel, where he himself dwells, accordingly as his mind desires, to the place which he shall have chosen,	εάν δε παραγένηται ο Λευίτης εκ μιάς των πόλεων υμών εκ πάντων των υιών Ισραήλ ου αυτός παροικεί καθ΄ ότι επιθυμεί η ψυχή αυτού εις τον τόπον ον αν εκλέξηται κύριος
7he shall minister to the name of the Lord his God, as all his brethren the Levites, who stand there present before the Lord thy God.	και λειτουργήσει τω ονόματι κυρίου του θεού αυτού ώσπερ πάντες οι αδελφοί αυτού οι Λευίται οι παρεστηκότες εκεί έναντι κυρίου
8He shall eat an allotted portion, besides the sale of his hereditary property.	μερίδα μεμερισμένην φάγεται πλην της πράσεως της κατά πατριάν
9And when thou shalt have entered into the land which the Lord thy God gives thee, thou shalt not learn to do according to the abominations of those nations.	εάν δε εισέλθης εις την γην ην κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι ου μαθήση ποιείν κατά τα βδελύγματα των εθνών εκείνων
10There shall not be found in thee one who purges his son or his daughter with fire, one who uses divination, who deals with omens, and augury,	ουχ ευρεθήσεται εν σοι περικαθαίρων τον υιόν αυτού η την θυγατέρα αυτού εν πυρί μαντευόμενος μαντείαν κληδονιζόμενος και οιωνιζόμενος
11a sorcerer employing incantation, one who has in him a divining spirit, and observer of signs, questioning the dead.	φαρμακός επάδων επαοιδήν εγγαστρίμυθος και τερατοσκόπος επερωτών τους νεκρούς
12For every one that does these things is an abomination to the Lord thy God; for because of these abominations the Lord will destroy them from before thy face.	έστι γαρ βδέλυγμα κυρίω τω θεώ σου πας ποιών ταύτα ένεκε γαρ των βδελυγμάτων τούτων κύριος ο θεός σου εξολοθρεύσει αυτούς από προσώπου σου
13Thou shalt be perfect before the Lord thy God.	τέλειος έση εναντίον κυρίου του θεού σου
14For all these nations whose land thou shalt inherit, they will listen to omens and divinations; but the Lord thy God has not permitted thee so to do.	τα γαρ έθνη ταύτα ους συ κατακληρονομείς αυτούς ούτοι κληδονισμών και μαντειών ακούσονται σοι δε ουχ ούτως έδωκε κύριος ο θεός σου
15 The Lord thy God shall raise up to thee a prophet of thy brethren, like me; him shall ye hear:	προφήτην εκ των αδελφών σου ως εμέ αναστήσει σοι κύριος ο θεός σου αυτού ακούσεσθε
16according to all things which thou didst desire of the Lord thy God in Choreb in the day of the assembly, saying, We will not again hear the voice of the Lord thy God, and we will not any more see this great fire, and so we shall not die.	κατά πάντα όσα ητήσω παρά κυρίου του θεού σου εν Χωρήβ τη ημέρα της εκκλησίας λέγοντες ου προσθήσομεν ακούσαι την φωνήν κυρίου του θεού σου και το πυρ τούτο το μέγα ουκ οψόμεθα έτι ουδέ αποθάνωμεν
17And the Lord said to me, They have spoken rightly all that they have said to thee.	και είπε κύριος προς με ορθώς πάντα όσα ελάλησαν
18I will raise up to them a prophet of their brethren, like thee; and I will put my words in his mouth, and he shall speak to them as I shall command him.	προφήτην αναστήσω αυτοίς εκ μέσου των αδελφών αυτών ώσπερ σε και δώσω το ρήμά μου εν τω στόματι αυτού και λαλήσει αυτοίς καθ΄ ότι αν εντείλωμαι αυτώ
19 And whatever man shall not hearken to whatsoever words that prophet shall speak in my name, I will take vengeance on him.	και ο άνθρωπος ος αν μη ακούση των λόγων αυτού όσα αν λαλήση ο προφήτης επί τω ονόματί μου εγώ εκδικήσω εξ αυτού
20But the prophet whosoever shall impiously speak in my name a word which I have not commanded him to speak, and whosoever shall speak in the name of other gods, that prophet shall die.	πλην ο προφήτης ος αν ασεβήση λαλήσαι ρήμα επί τω ονόματί μου ο ου προσέταξα αυτώ λαλήσαι και ος αν λαλήση επ΄ ονόματι θεών ετέρων αποθανείται ο προφήτης εκείνος
21But if thou shalt say in thine heart, How shall we know the word which the Lord has not spoken?	εάν δε είπης εν τη καρδία σου πως γνωσόμεθα το ρήμα ο ουκ ελάλησε κύριος
22Whatsoever words that prophet shall speak in the name of the Lord, and they shall not come true, and not come to pass, this is the thing which the Lord has not spoken; that prophet has spoken wickedly: ye shall not spare him.	όσα αν λαλήση ο προφήτης επί τω ονόματι κυρίου και μη γένηται το ρήμα και μη συμβή τούτο το ρήμα ο ουκ ελάλησε κύριος εν ασεβεία ελάλησεν ο προφήτης ουκ αφέξεσθε απ΄ αυτού

Chapter 19

1And when the Lord thy God shall have destroyed the nations, which God gives thee, even the land, and ye shall inherit them, and dwell in their cities, and in their houses,	εάν δε αφανίση κύριος ο θεός σου τα έθνη α ο θεός σου δίδωσί σοι την γην αυτών και κατακληρονομήσης αυτούς και κατοικήσης εν ταις πόλεσιν αυτών και εν τοις οίκοις αυτών
2thou shalt separate for thyself three cities in the midst of thy land, which the Lord thy God gives thee.	τρεις πόλεις διαστελείς σεαυτώ εν μέσω της γης σου ης κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι
3Take a survey of thy way, and thou shalt divide the coasts of thy land, which the Lord thy God apportions to thee, into three parts, and there shall be there a refuge for every manslayer.	στόχασαί σοι την οδόν και τριμεριείς τα όρια της γης σου ην καταμερίζει σοι κύριος ο θεός σου και έσται εκεί καταφυγή παντί φονευτή
4And this shall be the ordinance of the manslayer, who shall flee thither, and shall live, whosoever shall have smitten his neighbour ignorantly, whereas he hated him not in times past.	τούτο δε έσται το πρόσταγμα του φονευτού ος αν φύγη εκεί και ζήσεται ος αν πατάξη τον πλησίον αυτού ακουσίως και ούτος ου μισών αυτόν προ της εχθές και προ της τρίτης
5And whosoever shall enter with his neighbour into the thicket, to gather wood, if the hand of him that cuts wood with the axe should be violently shaken, and the axe head falling off from the handle should light on his neighbour, and he should die, he shall flee to one of these cities, and live.	και ος εάν εισέλθη μετά του πλησίον εις τον δρυμόν συναγαγείν ξύλα και εκκρουσθή η χειρ αυτού τη αξίνη κόπτοντος το ξύλον και εκπεσόν το σιδήριον από του ξύλου τύχη του πλησίον και αποθάνη ούτος καταφεύξεται εις μίαν των πόλεων τούτων και ζήσεται
6Lest the avenger of blood pursue after the slayer, because his heart is hot, and overtake him, if the way be too long, and slay him, though there is to this man no sentence of death, because he hated him not in time past.	ίνα μη διώξας ο αγχιστεύων του αίματος οπίσω του φονεύσαντος ότι παρατεθέρμανται τη καρδία αυτού και καταλάβη αυτόν εάν μακρότερα η η οδός και πατάξη αυτού ψυχήν και αποθάνη και τούτω ουκ έστι κρίσις θανάτου ότι ου μισών ην αυτόν προ της εχθές και προ της τρίτης
7Therefore I charge thee, saying, Thou shalt separate for thy self three cities.	διά τούτο εγώ σοι εντέλλομαι το ρήμα τούτο λέγων τρεις πόλεις διαστελείς σεαυτώ
8And if the Lord shall enlarge thy borders, as he sware to thy fathers, and the Lord shall give to thee all the land which he said he would give to thy fathers;	εάν δε εμπλατύνη κύριος ο θεός σου τα όριά σου ον τρόπον ώμοσε τοις πατράσι σου και δω σοι κύριος πάσαν την γην ην είπε δούναι τοις πατράσι σου
9if thou shalt hearken to do all these commands, which I charge thee this day, to love the Lord thy God, to walk in all his ways continually; thou shalt add for thyself yet three cities to these three.	εάν εισακούσης ποιείν πάσας τας εντολάς ταύτας ας εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον αγαπάν κύριον τον θεόν σου πορεύεσθαι εν πάσαις ταις οδοίς αυτού πάσας τας ημέρας και προσθήσεις σεαυτώ έτι τρεις πόλεις προς τας τρεις ταύτας
10So innocent blood shall not be spilt in the land, which the Lord thy God gives thee to inherit, and there shall not be in thee one guilty of blood.	και ουκ εκχυθήσεται αίμα αναίτιον εν τη γη ην κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι εν κλήρω και ουκ έσται εν σοι αίματι ένοχος
11But if there should be in thee a man hating his neighbour, and he should lay wait for him, and rise up against him, and smite him, that he die, and he should flee to one of these cities,	εάν δε γένηται άνθρωπος μισών τον πλησίον και ενεδρεύση αυτόν και επαναστή επ΄ αυτόν και πατάξη αυτού την ψυχήν και αποθάνη και φύγη εις μίαν των πόλεων τούτων
12then shall the elders of his city send, and take him thence, and they shall deliver him into the hands of the avengers of blood, and he shall die.	και αποστελούσιν η γερουσία της πόλεως αυτού και λήψονται αυτόν εκείθεν και παραδώσουσιν αυτόν εις χείρας τω αγχιστεύοντι του αίματος και αποθανείται
13Thine eye shall not spare him; so shalt thou purge innocent blood from Israel, and it shall be well with thee.	ου φείσεται ο οφθαλμός σου επ΄ αυτώ και καθαριείς το αίμα το αναίτιον εξ Ισραήλ και ευ σοι έσται
14Thou shalt not move the landmarks of thy neighbour, which thy fathers set in the inheritance, in which thou hast obtained a share in the land, which the Lord thy God gives thee to inherit.	ου μετακινήσεις όρια του πλησίον σου α έστησαν οι πρότερον σου εν τη κληρονομία σου ην κατεκληρονόμηθης εν τη γη ην κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι εν κλήρω
15One witness shall not stand to testify against a man for any iniquity, or for any fault, or for any sin which he may commit; by the mouth of two witnesses, or by the mouth of three witnesses, shall every word be established.	ουκ εμμενεί μάρτυς εις μαρτυρήσαι κατά ανθρώπου κατά πάσαν αδικίαν και κατά παν αμάρτημα και κατά πάσαν αμαρτίαν ην αν αμάρτη επί στόματος δύο μαρτύρων και επί στόματος τριών μαρτύρων σταθήσεται παν ρήμα
16And if an unjust witness rise up against a man, alleging iniquity against him;	εάν δε καταστή μάρτυς άδικος κατά ανθρώπου καταλέγων αυτού ασέβειαν
17then shall the two men between whom the controversy is, stand before the Lord, and before the priests, and before the judges, who may be in those days.	και στήσονται οι δύο άνθρωποι οις εστίν αυτοίς η αντιλογία έναντι κυρίου και έναντι των ιερέων και έναντι των κριτών οι αν ώσιν εν ταις ημέραις εκείναις
18And the judges shall make diligent inquiry, and, behold, if and unjust witness has borne unjust testimony; and has stood up against his brother;	και εξετάσωσιν οι κριταί ακριβώς και ιδού μάρτυς άδικος εμαρτύρησεν άδικα αντέστη κατά του αδελφού αυτού
19then shall ye do to him as he wickedly devised to do against his brother, and thou shalt remove the evil from yourselves.	και ποιήσετε αυτώ ον τρόπον επονηρεύσατο ποιήσαι κατά του αδελφού αυτού και εξαρείτε το πονηρόν εξ υμών αυτών
20And the rest shall hear and fear, and do no more according to this evil thing in the midst of you.	και οι επίλοιποι ακούσαντες φοβηθήσονται και ου προσθήσουσιν έτι ποιήσαι κατά το ρήμα το πονηρόν τούτο εν υμίν
21Thine eye shall not spare him: thou shalt exact life for life, eye for eye, tooth for tooth, hand for hand, foot for foot.	ου φείσεται ο οφθαλμός σου επ΄ αυτώ ψυχήν αντί ψυχής οφθαλμόν αντί οφθαλμού οδόντα αντί οδόντος χείρα αντί χειρός πόδα αντί ποδός καθότι αν τις δω μώμον τω πλησίον ούτω δώσετε αυτώ

Chapter 20

1And if thou shouldest go forth to war against thine enemies, and shouldest see horse, and rider, and a people more numerous than thyself; thou shalt not be afraid of them, for the Lord thy God is with thee, who brought thee up out of the land of Egypt.	εάν δε εξέλθης εις πόλεμον επί τους εχθρούς σου και ίδης ίππον και αναβάτην και λαόν πλείονά σου ου φοβηθήση απ΄ αυτών ότι κύριος ο θεός σου μετά σου ο αναβιβάσας σε εκ γης Αιγύπτου
2And it shall come to pass whenever thou shalt draw nigh to battle, that the priest shall draw nigh and speak to the people, and shall say to them,	και έσται όταν εγγίσης τω πολέμω και προσεγγίσας ο ιερεύς λαλήσει τω λαώ και ερεί προς αυτούς
3Hear, O Israel; ye are going this day to battle against your enemies: let not your heart faint, fear not, neither be confounded, neither turn aside from their face.	άκουε Ισραήλ υμείς πορεύεσθε σήμερον εις πόλεμον επί τους εχθρούς υμών μη εκλυέσθω η καρδία υμών μη φοβείσθε μηδέ θραύεσθε μηδέ εκκλίνετε από προσώπου αυτών
4For it is the Lord your God who advances with you, to fight with you against your enemies, and to save you.	ότι κύριος ο θεός υμών ο προπορευόμενος μεθ΄ υμών συνεκπολεμήσει υμίν τους εχθρούς υμών και διασώσει υμάς
5And the scribes shall speak to the people, saying, What man is he that has built a new house, and has not dedicated it? let him go and return to his house, lest he die in the war, and another man dedicate it.	και λαλήσουσιν οι γραμματείς προς τον λαόν λέγοντες τις ο άνθρωπος ο οικοδομήσας οικίαν καινήν και ουκ ενεκαίνισεν αυτήν πορευέσθω και αποστραφήτω εις την οικίαν αυτού μη αποθάνη εν τω πολέμω και άνθρωπος έτερος εγκαινιεί αυτήν
6And what man is he that has planted a vineyard, and not been made merry with it? let him go and return to his house, lest he die in the battle, and another man be made merry with it.	και τις ο άνθρωπος όστις εφύτευσεν αμπελώνα και ουκ ευφράνθη εξ αυτού πορευέσθω και αποστραφήτω εις την οικίαν αυτού μη αποθάνη εν τω πολέμω και άνθρωπος έτερος ευφρανθήσεται εξ αυτού
7And what man is he that has betrothed a wife, and has not taken her? let him go and return to his house, lest he die in the battle, and another man take her.	και τις ο άνθρωπος όστις μεμνήστευται γυναίκα και ουκ έλαβεν αυτήν πορευέσθω και αποστραφήτω εις την οικίαν αυτού μη αποθάνη εν τω πολέμω και άνθρωπος έτερος λήψεται αυτήν
8And the scribes shall speak further to the people, and say, What man is he that fears and is cowardly in his heart? Let him go and return to his house, lest he make the heart of his brother fail, as his own.	και προσθήσουσιν οι γραμματείς λαλήσαι προς τον λαόν και ερούσι τις ο άνθρωπος ο φοβούμενος και δειλός τη καρδία πορευέσθω και αποστραφήτω εις την οικίαν αυτού ίνα μη δειλιάνη την καρδίαν του αδελφού αυτού ώσπερ η αυτού
9And it shall come to pass when the scribes shall have ceased speaking to the people, that they shall appoint generals of the army to be leaders of the people.	και έσται όταν παύσωνται οι γραμματείς λαλούντες προς τον λαόν και καταστήσουσιν άρχοντας της στρατιάς προηγουμένους του λαού
10And if thou shalt draw nigh to a city to overcome them by war, then call them out peaceably.	εάν δε προσέλθης προς πόλιν εκπολεμήσαι αυτήν και καλέση αυτούς μετ΄ ειρήνης
11If then they should answer peaceably to thee, and open to thee, it shall be that all the people found in it shall be tributary and subject to thee.	και έσται εάν μεν ειρηνικά αποκριθώσί σοι και ανοίξωσί σοι έσται πας ο λαός οι ευρεθέντες εν αυτή έσονταί σοι φορολογητοί και υπήκοοί σοι
12But if they will not hearken to thee, but wage war against thee, thou shalt invest it;	εάν δε μη υπακούσωσί σοι και ποιήσωσι προς σε πόλεμον και περικαθιείς αυτήν
13until the Lord thy God shall deliver it into thy hands, and thou shalt smite every male of it with the edge of the sword:	και παραδώσει αυτήν κύριος ο θεός σου εις τας χείράς σου και πατάξεις παν αρσενικόν αυτής εν φόνω μαχαίρας
14except the women and the stuff: and all the cattle, and whatsoever shall be in the city, and all the plunder thou shalt take as spoil for thyself, and shalt eat all the plunder of thine enemies whom the Lord thy God gives thee.	πλην των γυναικών και της αποσκευής και πάντα τα κτήνη και πάντα όσα αν υπάρχη εν τη πόλει και πάσαν την απαρτίαν προνομεύσεις σεαυτώ και φαγή πάσαν την προνομήν των εχθρών σου ων κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι
15Thus shalt thou do to all the cities that are very far off from thee, not being of the cities of these nations which the Lord thy God gives thee to inherit their land.	ούτω ποιήσεις πάσας τας πόλεις τας μακράν ούσας από σου σφόδρα αι ουχί από των πόλεων των εθνών τούτων ων κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι κληρονομείν την γην αυτών
16Of these ye shall not take any thing alive;	ιδού δε από των πόλεων των εθνών τούτων ων ο κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι κληρονομήσαι την γην αυτών ου ζωγρήσετε παν εμπνέον
17but ye shall surely curse them, the Chettite, and the Amorite, and the Chananite, and the Pherezite, and the Evite, and the Jebusite, and the Gergesite; as the Lord thy God commanded thee:	αλλά αναθεματιείτε αυτούς τον Χετταίον και τον Αμορραίον και τον Χαναναίον και Φερεζαίον και Ευαίον και Ιεβουσαίον και Γεργεσαίον ον τρόπον ενετείλατό σοι κύριος ο θεός σου
18that they may not teach you to do all their abominations, which they did to their gods, and so ye should sin before the Lord your God.	ίνα μη διδάξωσι υμάς ποιείν πάντα τα βδελύγματα αυτών όσα εποίησαν τοις θεοίς αυτών και αμαρτήσεσθε εναντίον κυρίου του θεού υμών
19And if thou shouldest besiege a city many days to prevail against it by war to take it, thou shalt not destroy its trees, by applying an iron tool to them, but thou shalt eat of it, and shalt not cut it down: Is the tree that is in the field a man, to enter before thee into the work of the siege?	εάν δε περικαθίσης περί πόλιν ημέρας πλείους εκπολεμήσαι αυτήν εις κατάληψιν αυτής ουκ εξολοθρεύσεις τα δένδρα αυτής επιβαλείν επ΄ αυτά σίδηρον αλλ΄ απ΄ αυτού φαγή αυτό δε ουκ εκκόψεις μη άνθρωπος το ξύλον το εν τω δρυμώ εισελθείν από προσώπου σου εις τον χάρακα
20But the tree which thou knowest to be not fruit-bearing, this thou shalt destroy and cut down; and thou shalt construct a mound against the city, which makes war against thee, until it be delivered up.	αλλά το ξύλον ο επίστασαι ότι ου καρπόβρωτόν εστι τούτο ολοθρεύσεις και εκκόψεις και οικοδομήσεις χαράκωσιν επί την πόλιν ήτις ποιεί προς σε τον πόλεμον έως αν παραδοθή

Chapter 21

1And if one be found slain with the sword in the land, which the Lord thy God gives thee to inherit, having fallen in the field, and they do not know who has smitten him;	εάν δε ευρεθή τραυματίας εν τη γη ην κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι κληρονομήσαι πεπτωκώς εν τω πεδίω και ουκ οίδασι τον πατάξαντα αυτόν
2thine elders and thy judges shall come forth, and shall measure the distances of the cities round about the slain man:	εξελεύσεται η γερουσία σου και οι κριταί σου και εκμετρήσουσιν επί τας πόλεις τας κύκλω του τραυματίου
3and it shall be that the city which is nearest to the slain man the elders of that city shall take a heifer of the herd, which has not laboured, and which has not borne a yoke.	και έσται η πόλις η εγγίζουσα τω τραυματία και λήψεται η γερουσία της πόλεως εκείνης δάμαλιν εκ βοών ήτις ουκ είργασται και ήτις ουχ είλκυσε ζυγόν
4And the elders of that city shall bring down the heifer into a rough valley, which has not been tilled and is not sown, and they shall slay the heifer in the valley.	και καταβιβάσουσιν η γερουσία της πόλεως εκείνης την δάμαλιν εις φάραγγα τραχείαν ήτις ουκ είργασται ουδέ σπείρεται και νευροκοπήσουσι την δάμαλιν εν τη φάραγγι
5And the priests the Levites shall come, because the Lord God has chosen them to stand by him, and to bless in his name, and by their word shall every controversy and every stroke be decided.	και προσελεύσονται οι ιερείς οι Λευίται ότι αυτούς επέλεξε κύριος ο θεός σου παρεστηκέναι αυτώ και ευλογείν επί τω ονόματι αυτού και επί τω στόματι αυτών έσται πάσα αντιλογία και πάσα αφή
6And all the elders of that city who draw nigh to the slain man shall wash their hands over the head of the heifer which was slain in the valley;	και πάσα η γερουσία της πόλεως εκείνης οι εγγίζοντες τω τραυματία νίψονται τας χείρας επί την κεφαλήν της δαμάλεως της νενευροκοπημένης εν τη φάραγγι
7and they shall answer and say, Our hands have not shed this blood, and our eyes have not seen it.	και αποκριθέντες ερούσιν αι χείρες ημών ουκ εξέχεαν το αίμα τούτο και οι οφθαλμοί ημών ουχ εωράκασιν
8Be merciful to thy people Israel, whom thou hast redeemed, O Lord, that innocent blood may not be charged on thy people Israel: and the blood shall be atoned for to them.	ίλεως γενού τω λαώ σου Ισραήλ ους ελυτρώσω εκ γης Αιγύπτου κύριε ίνα μη γένηται αίμα αναίτιον εν τω λαώ σου Ισραήλ και εξιλασθήσεται αυτοίς το αίμα
9And thou shalt take away innocent blood from among you, if thou shouldest do that which is good and pleasing before the Lord thy God.	συ δε εξαρείς το αίμα το αναίτιον εξ υμών αυτών εάν ποιήσητε το καλόν και το αρεστόν έναντι κυρίου του θεού σου
10And if when thou goest out to war against thine enemies, the Lord thy God should deliver them into thine hands, and thou shouldest take their spoil,	εάν δε εξέλθης εις πόλεμον επί τους εχθρούς σου και παραδώ αυτούς κύριος ο θεός σου εις τας χείράς σου και προνομεύσης την προνομήν αυτών
11and shouldest see among the spoil a woman beautiful in countenance, and shouldest desire her, and take her to thyself for a wife,	και ίδης εν τη προνομή γυναίκα καλήν τω είδει και ενθυμηθής αυτής και λάβης αυτήν σεαυτώ γυναίκα
12and shouldest bring her within thine house: then shalt thou shave her head, and pare her nails;	και εισάξεις αυτήν ένδον εις την οικίαν σου και ξυρήσεις την κεφαλήν αυτής και περιονυχιείς αυτήν
13and shalt take away her garments of captivity from off her, and she shall abide in thine house, and shall bewail her father and mother the days of a month; and afterwards thou shalt go in to her and dwell with her, and she shall be thy wife.	και περιελείς τα ιμάτια της αιχμαλωσίας αυτής απ΄ αυτής και καθιείται εν τη οικία σου και κλαύσεται τον πατέρα και την μητέρα μηνός ημέρας και μετά ταύτα εισελεύση προς αυτήν και συνοικισθήση αυτή και έσται σου γυνή
14And it shall be if thou do not delight in her, thou shalt send her out free; and she shall not by any means be sold for money, thou shalt not treat her contemptuously, because thou hast humbled her.	και έσται εάν μη θελήσης αυτήν εξαποστελείς αυτήν ελευθέραν και πράσει ου πραθήσεται αργυρίου ουκ αθετήσεις αυτήν διότι εταπείνωσας αυτήν
15And if a man have two wives, the one loved and the other hated, and both the loved and the hated should have born him children, and the son of the hated should be first-born;	εάν δε γένωνται ανθρώπω δύο γυναίκες μία αυτών ηγαπημένη και μία αυτών μισουμένη και τέκωσιν αυτώ η ηγαπημένη και η μισουμένη και γένηται υιός πρωτότοκος της μισουμένης
16then it shall be that whensoever he shall divide by inheritance his goods to his sons, he shall not be able to give the right of the first-born to the son of the loved one, having overlooked the son of the hated, which is the first-born.	και έσται η αν ημέρα κατακληροδοτή τοις υιοίς αυτού τα υπάρχοντα αυτού ου δυνήσεται πρωτοτοκεύσαι τον υιόν της ηγαπημένης υπεριδών τον υιόν της μισουμένης τον πρωτότοκον
17But he shall acknowledge the first-born of the hated one to give to him double of all things which shall be found by him, because he is the first of his children, and to him belongs the birthright.	αλλά τον πρωτότοκον υιόν της μισουμένης επιγνώσεται δούναι αυτώ διπλά από πάντων ων αν ευρεθή αυτώ ότι ούτός εστιν αρχή τέκνων αυτού και τούτω καθήκει τα πρωτοτοκεία
18And if any man has a disobedient and contentious son, who hearkens not to the voice of his father and the voice of his mother, and they should correct him, and he should not hearken to them;	εάν δε τινι η υιός απειθής και ερεθιστής ουχ υπακούων φωνήν πατρός αυτού και φωνήν μητρός αυτού και παιδεύωσιν αυτόν και μη εισακούη αυτών
19then shall his father and his mother take hold of him, and bring him forth to the elders of his city, and to the gate of the place:	και συλλαβόντες αυτόν ο πατήρ αυτού και η μήτηρ αυτού και εξάξουσιν αυτόν επί την γερουσίαν της πόλεως αυτού και επί την πύλην του τόπου αυτού
20and they shall say to the men of their city, This our son is disobedient and contentious, he hearkens not to our voice, he is a reveler and a drunkard.	και ερούσι τοις ανδράσι της πόλεως αυτών ο υιός ημών ούτος απειθεί και ερεθίζει ουχ υπακούει της φωνής ημών συμβολοκοπών οινοφλυγεί
21And the men of his city shall stone him with stones, and he shall die; and thou shalt remove the evil one from yourselves, and the rest shall hear and fear.	και λιθοβολήσουσιν αυτόν οι άνδρες της πόλεως αυτού εν λίθοις και αποθανείται και εξαρείς τον πονηρόν εξ υμών αυτών και πας Ισραήλ ακούσαντες φοβηθήσονται
22And if there be sin in any one, and the judgment of death be upon him, and he be put to death, and ye hang him on a tree:	εάν δε γένηται εν τινι αμαρτία κρίμα θανάτου και αποθάνη και κρεμάσητε αυτόν επί ξύλου
23his body shall not remain all night upon the tree, but ye shall by all means bury it in that day; for every one that is hanged on a tree is cursed of God; and ye shall by no means defile the land which the Lord thy God gives thee for an inheritance.	ουκ επικοιμηθήσεται το σώμα αυτού επί του ξύλου αλλά ταφή θάψετε αυτόν εν τη ημέρα εκείνη ότι κεκατηραμένος υπό θεού πας κρεμάμενος επί ξύλου και ου μιανείτε την γην ην κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι εν κληρονομία

Chapter 22

1When thou seest the calf of thy brother or his sheep wandering in the way, thou shalt not overlook them; thou shalt by all means turn them back to thy brother, and thou shalt restore them to him.	μη ιδών τον μόσχον του αδελφού σου η το πρόβατον αυτού πλανώμενα εν τη οδώ υπερίδης αυτά αποστροφή αποστρέψεις αυτά τω αδελφώ σου και αποδώσεις αυτά αυτώ
2And if thy brother do not come nigh thee, and thou dost not know him, thou shalt bring it into thy house within; and it shall be with thee until thy brother shall seek them, and thou shalt restore them to him.	εάν δε μη εγγίζη ο αδελφός σου προς σε μηδέ επίστη αυτόν συνάξεις αυτά ένδον εις την οικίαν σου και έσται μετά σου έως αν ζητήση αυτά ο αδελφός σου και αποδώσεις αυτά αυτώ
3Thus shalt thou do to his ass, and thus shalt thou do to his garment, and thus shalt thou do to every thing that thy brother has lost; whatsoever shall have been lost by him, and thou shalt have found, thou shalt not have power to overlook.	ούτω ποιήσεις τον όνον αυτού και ούτω ποιήσεις το ιμάτιον αυτού και ούτω ποιήσεις κατά πάσαν απώλειαν του αδελφού σου όσα αν απολήται παρ΄ αυτού και εύρης αυτά ου δυνήση υπεριδείν
4Thou shalt not see the ass of thy brother, or his calf, fallen in the way: thou shalt not overlook them, thou shalt surely help him to raise them up.	ουκ όψη τον όνον του αδελφού σου η τον μόσχον αυτού πεπτωκότα εν τη οδώ μη υπερίδης αυτά ανιστών αναστήσεις μετ΄ αυτού
5The apparel of a man shall not be on a woman, neither shall a man put on a woman's dress; for every one that does these things is an abomination to the Lord thy God.	ουκ έσται σκεύη ανδρός επί γυναικί ουδέ ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν ότι βδέλυγμα κυρίω τω θεώ σου εστί πας ποιών ταύτα
6And if thou shouldest come upon a brood of birds before thy face in the way or upon any tree, or upon the earth, young or eggs, and the mother be brooding on the young or the eggs, thou shalt not take the dam with the young ones.	εάν δε συναντήσης νοσσιά ορνέων προ προσώπου σου εν τη οδώ η επί παντί δένδρω η επί της γης νεοσσοίς η ωοίς και η μήτηρ θάλπη επί των νεοσσών η επί των ωών ου λήψη την μητέρα μετά των τέκνων
7Thou shalt by all means let the mother go, but thou shalt take the young to thyself; that it may be well with thee, and that thou mayest live long.	αποστολή αποστελείς την μητέρα τα δε παιδία λήψη σεαυτώ ίνα ευ σοι γένηται και πολυήμερος έση
8If thou shouldest build a new house, then shalt thou make a parapet to thy house; so thou shalt not bring blood-guiltiness upon thy house, if one should in any wise fall from it.	εάν δε οικοδομήσης οικίαν καινήν και ποιήσεις στεφάνην τω δώματί σου και ου ποιήσεις φόνον εν τη οικία σου εάν πέση ο πεσών απ΄ αυτού
9Thou shalt not sow thy vineyard with diverse seed, lest the fruit be devoted, and whatsoever seed thou mayest sow, with the fruit of thy vineyard.	ου κατασπερείς τον αμπελώνά σου διάφορον ίνα μη αγιασθή το γένημα και το σπέρμα ο αν σπείρης μετά του γενήματος του αμπελωνός σου
10Thou shalt not plough with an ox and an ass together.	ουκ αροτριάσεις εν μόσχω και όνω επί το αυτό
11Thou shalt not wear a mingled garment, woollen and linen together.	ουκ ενδύση κίβδηλον έρια και λίνον επί τω αυτό
12Thou shalt make fringes on the four borders of thy garments, with which soever thou mayest be clothed.	στρεπτά ποιήσεις σεαυτώ επί των τεσσάρων κρασπέδων των περιβολαίων σου α αν περιβάλη εν αυτοίς
13And if any one should take a wife, and dwell with her, and hate her,	εάν δε τις λάβη γυναίκα και συνοικήση αυτή και μισήση αυτήν
14and attach to her reproachful words, and bring against her an evil name, and say, I took this woman, and when I came to her I found not her tokens of virginity:	και επιθή αυτή προφασιστικούς λόγους και κατενέγκη αυτής όνομα πονηρόν και λέγη την γυναίκα ταύτην είληφα και προσελθών αυτή ουχ εύρηκα αυτής παρθένια
15then the father and the mother of the damsel shall take and bring out the damsel's tokens of virginity to the elders of the city to the gate.	και λαβών ο πατήρ της παιδός και η μήτηρ εξοίσουσι τα παρθένια της παιδός προς την γερουσίαν επί την πύλην
16And the father of the damsel shall say to the elders, I gave this my daughter to this man for a wife;	και ερεί ο πατήρ της παιδός τη γερουσία την θυγατέρα μου ταύτην δέδωκα τω ανθρώπω τούτω γυναίκα και μισήσας αυτήν
17and now he has hated her, and attaches reproachful words to her, saying, I have not found tokens of virginity with thy daughter; and these are the tokens of my daughter's virginity. And they shall unfold the garment before the elders of the city.	αυτός νυν επιτίθησιν αυτή προφασιστικούς λόγους λέγων ουχ εύρηκα τη θυγατρί σου παρθένεια και ταύτα τα παρθένεια της θυγατρός μου και αναπτύξουσι το ιμάτιον εναντίον της γερουσίας της πόλεως
18And the elders of that city shall take that man, and shall chastise him,	και λήψεται η γερουσία της πόλεως εκείνης τον άνθρωπον εκείνον και παιδεύσουσιν αυτόν
19and shall fine him a hundred shekels, and shall give them to the father of the damsel, because he has brought forth an evil name against a virgin of Israel; and she shall be his wife: he shall never be able to put her away.	και ζημιώσουσιν αυτόν εκατόν σίκλους και δώσουσι τω πατρί της νεάνιδος ότι εξήνεγκεν όνομα πονηρόν επί παρθένον Ισραηλίτιν και αυτού έσται γυνή ου δυνήσεται εξαποστείλαι αυτήν τον άπαντα χρόνον
20But if this report be true, and the tokens of virginity be not found for the damsel;	εάν δε επ΄ αληθείας γένηται ο λόγος ούτος και μη ευρεθή παρθένια τη νεάνιδι
21then shall they bring out the damsel to the doors of her father's house, and shall stone her with stones, and she shall die; because she has wrought folly among the children of Israel, to defile the house of her father by whoring: so thou shalt remove the evil one from among you.	και εξάξουσι την νεάνιν επί τας θύρας του οίκου του πατρός αυτής και λιθοβολήσουσιν αυτήν λίθοις οι άνδρες της πόλεως αυτής και αποθανείται ότι εποίησεν αφροσύνην εν υιοίς Ισραήλ εκπορνεύσαι τον οίκον του πατρός αυτής και εξαρείς τον πονηρόν εξ υμών αυτών
22And if a man be found lying with a woman married to a man, ye shall kill them both, the man that lay with the woman, and the woman: so shalt thou remove the wicked one out of Israel.	εάν δε ευρεθή άνθρωπος κοιμώμενος μετά γυναικός συνωκισμένης ανδρί αποκτενείτε αμφοτέρους τον άνδρα τον κοιμώμενον μετά της γυναικός και την γυναίκα και εξαρείς τον πονηρόν εξ Ισραήλ
23And if there be a young damsel espoused to a man, and a man should have found her in the city and have lain with her;	εάν δε γένηται παις παρθένος μεμνηστευμένη ανδρί και ευρών αυτήν άνθρωπος εν πόλει κοιμηθή μετ΄ αυτής
24ye shall bring them both out to the gate of their city, and they shall be stoned with stones, and they shall die; the damsel, because she cried not in the city; and the man, because he humbled his neighbour's spouse: so shalt thou remove the evil one from yourselves.	εξάξετε αμφοτέρους επί την πύλην της πόλεως αυτών και λιθοβοληθήσονται εν λίθοις και αποθανούνται την νεάνιν ότι ουκ εβόησεν εν τη πόλει και τον άνθρωπον ότι εταπείνωσε την γυναίκα του πλησίον αυτού και εξαρείς τον πονηρόν εξ υμών αυτών
25But if a man find in the field a damsel that is betrothed, and he should force her and lie with her, ye shall slay the man that lay with her only.	εάν δε εν πεδίω εύρη άνθρωπος την παίδα την μεμνηστευμένην και βιασάμενος κοιμηθή μετ΄ αυτής αποκτενείτε τον άνθρωπον τον κοιμώμενον μετ΄ αυτής μόνον
26And the damsel has not committed a sin worthy of death; as if a man should rise up against his neighbour, and slay him, so is this thing;	τη δε νεάνιδι ου ποιήσετε ουδέν ουκ έστι τη νεάνιδι αμάρτημα θανάτου ότι ως ει επαναστή άνθρωπος επί τον πλησίον αυτού και φονεύση αυτού ψυχήν ούτως το πράγμα τούτο
27because he found her in the field; the betrothed damsel cried, and there was none to help her.	ότι εν τω αγρώ εύρεν αυτήν εβόησεν η νεάνις η μεμνηστευμένη και ουκ ην ο βοηθήσων αυτή
28And if any one should find a young virgin who has not been betrothed, and should force her and lie with her, and be found,	εάν δε τις εύρη την παίδα την παρθένον ήτις ου μεμνήστευται και βιασάμενος αυτήν κοιμηθή μετ΄ αυτής και ευρεθή
29the man who lay with her shall give to the father of the damsel fifty silver didrachms, and she shall be his wife, because he has humbled her; he shall never be able to put her away.	δώσει ο άνθρωπος ο κοιμηθείς μετ΄ αυτής τω πατρί της νεάνιδος πεντήκοντα δίδραχμα αργυρίου και αυτού έσται γυνή ανθ΄ εταπείνωσεν αυτήν ου δυνήσεται εξαποστείλαι αυτήν τον άπαντα χρόνον
30A man shall not take his father's wife, and shall not uncover his father's skirt.	ου λήψεται άνθρωπος την γυναίκα του πατρός αυτού και ουκ ανακαλύψει συγκάλυμμα του πατρός αυτού

Chapter 23

1He that is fractured or mutilated in his private parts shall not enter into the assembly of the Lord.	ουκ εισελεύσεται θλαδίας ουδέ αποκεκομμένος εις την εκκλησίαν κυρίου
2One born of a harlot shall not enter into the assembly of the Lord.	ουκ εισελεύσεται εκ πόρνης εις εκκλησίαν κυρίου έως δεκάτης γενεάς
3The Ammanite and Moabite shall not enter into the assembly of the Lord, even until the tenth generation he shall not enter into the assembly of the Lord, even for ever:	ουκ εισελεύσεται Αμμανίτης και Μωαβίτης εις εκκλησίαν κυρίου και έως δεκάτης γενεάς ουκ εισελεύσεται εις την εκκλησίαν κυρίου και έως εις τον αιώνα
4because they met you not with bread and water by the way, when ye went out of Egypt; and because they hired against thee Balaam the son of Beor of Mesopotamia to curse thee.	παρά το μη συναντήσαι αυτούς υμίν μετά άρτων και ύδατος εν τη οδώ εκπορευομένων υμών εξ Αιγύπτου και ότι εμισθώσαντο επί σε τον Βαλαάμ υιόν Βεώρ εκ της Μεσοποταμίας καταράσθαί σε
5But the Lord thy God would not hearken to Balaam; and the Lord thy God changed the curses into blessings, because the Lord thy God loved thee.	και ουκ ηθέλησε κύριος ο θεός σου εισακούσαι του Βαλαάμ και μετέστρεψε κύριος ο θεός σου τας κατάρας εις ευλογίας ότι ηγάπησέ σε κύριος ο θεός σου
6Thou shalt not speak peaceably or profitably to them all thy days for ever.	ου προσαγορεύσεις ειρηνικά αυτοίς και συμφέροντα αυτοίς πάσας τας ημέρας σου εις τον αιώνα
7Thou shalt not abhor an Edomite, because he is thy brother; thou shalt not abhor an Egyptian, because thou wast a stranger in his land.	ου βδελύξη Ιδουμαίον ότι αδελφός σου εστίν ου βδελύξη Αιγυπτιον ότι πάροικος εγένου εν τη γη αυτού
8If sons be born to them, in the third generation they shall enter into the assembly of the Lord.	υιοί εάν γεννηθώσιν αυτοίς γενεά τρίτη εισελεύσονται εις εκκλησίαν κυρίου
9And if thou shouldest go forth to engage with thine enemies, then thou shalt keep thee from every wicked thing.	εάν δε εξέλθης παρεμβαλείν επί τους εχθρούς σου και φυλάξη από παντός πονηρού ρήματος
10If there should be in thee a man who is not clean by reason of his issue by night, then he shall go forth out of the camp, and he shall not enter into the camp.	εάν η εν σοι άνθρωπος ος ουκ έστι καθαρός εκ ρύσεως αυτού νυκτός και εξελεύσεται έξω της παρεμβολής και ουκ εισελεύσεται εις την παρεμβολήν
11And it shall come to pass toward evening he shall wash his body with water, and when the sun has gone down, he shall go into the camp.	και έσται το προς εσπέραν λούσεται το σώμα αυτού ύδατι και δεδυκότος ηλίου εισελεύσεται εις την παρεμβολήν
12And thou shalt have a place outside of the camp, and thou shalt go out thither,	και τόπος έσται σοι έξω της παρεμβολής και εξελεύση εκεί έξω
13and thou shalt have a trowel on thy girdle; and it shall come to pass when thou wouldest relieve thyself abroad, that thou shalt dig with it, and shalt bring back the earth and cover thy nuisance.	και πάσσαλος έσται σοι επί της ζώνης σου και έσται όταν διακαθιζάνης έξω και ορύξεις εν αυτώ και επαγαγών καλύψεις την ασχημοσύνην σου εν αυτώ
14Because the Lord thy God walks in thy camp to deliver thee, and to give up thine enemy before thy face; and thy camp shall be holy, and there shall not appear in thee a disgraceful thing, and so he shall turn away from thee.	ότι κύριος ο θεός σου εμπεριπατεί εν τη παρεμβολή σου εξελέσθαι σε και παραδούναι τον εχθρόν σου προ προσώπου σου και έσται η παρεμβολή σου αγία και ουκ οφθήσεται εν σοι ασχημοσύνη πράγματος και αποστρέψει από σου
15Thou shalt not deliver a servant to his master, who coming from his master attaches himself to thee.	ου παραδώσεις παίδα τω κυρίω αυτού ος προστέθειταί σοι παρά του κυρίου αυτού
16He shall dwell with thee, he shall dwell among you where he shall please; thou shalt not afflict him.	μετά σου κατοικήσει εν υμίν εν παντί τόπω ου αν αρέση αυτώ ου θλίψεις αυτόν
17There shall not be a harlot of the daughters of Israel, and there shall not be a fornicator of the sons of Israel; there shall not be an idolatress of the daughters of Israel, and there shall not be an initiated person of the sons of Israel.	ουκ έσται πόρνη από θυγατέρων Ισραήλ και ουκ έσται πορνεύων από υιών Ισραήλ
18Thou shalt not bring the hire of a harlot, nor the price of a dog into the house of the Lord thy God, for any vow; because even both are an abomination to the Lord thy God.	ου προσοίσεις μίσθωμα πόρνης ουδέ άλλαγμα κυνός εις τον οίκον κυρίου του θεού σου προς πάσαν ευχήν ότι βδέλυγμα κυρίω τω θεώ σου εστί και αμφότερα
19Thou shalt not lend to thy brother on usury of silver, or usury of meat, or usury of any thing which thou mayest lend out.	ουκ εκτοκιείς τω αδελφώ σου τόκον αργυρίου και τόκον βρωμάτων και τόκον παντός πράγματος ου αν εκδανείσης
20Thou mayest lend on usury to a stranger, but to thy brother thou shalt not lend on usury; that the Lord thy God may bless thee in all thy works upon the land, into which thou art entering to inherit it.	τω αλλοτρίω εκτοκιείς τω δε αδελφώ σου ουκ εκτοκιείς ίνα ευλογήση σε κύριος ο θεός σου εν πάσι τοις έργοις σου επί της γης εις ην εισπορεύη εκεί κληρονομήσαι αυτήν
21And if thou wilt vow a vow to the Lord thy God, thou shalt not delay to pay it; for the Lord thy God will surely require it of thee, and otherwise it shall be sin in thee.	εάν δε εύξη ευχήν κυρίω τω θεώ σου ου χρονιείς αποδούναι αυτήν ότι εκζητών εκζητήσει κύριος ο θεός σου παρά σου και έσται εν σοι αμαρτία
22But if thou shouldest be unwilling to vow, it is not sin in thee.	εάν δε μη θέλης εύξασθαι ουκ έστι σοι αμαρτία
23Thou shalt observe the words that proceed from between thy lips; and as thou hast vowed a gift to the Lord God, so shalt thou do that which thou hast spoken with thy mouth.	τα εκπορευόμενα διά των χειλέων σου φυλάξη και ποιήσεις ον τρόπον ηύξω κυρίω τω θεώ σου δόμα ο ελάλησας τω στόματί σου
24	εάν δε εισέλθης εις τον αμπελώνα του πλησίον σου φαγή σταφυλήν όσον ψυχήν σου εμπλησθήναι εις δε άγγος ουκ εμβάλείς
25	εάν δε εισέλθης εις αμητόν του πλησίον σου και συλλέξεις εν ταις χερσί σου στάχυς και δρέπανον ου επιβάλης επί τον αμητόν του πλησίον σου

Chapter 24

1And if thou shouldest go into the corn field of thy neighbour, then thou mayest gather the ears with thy hands; but thou shalt not put the sickle to thy neighbour's corn.	εάν δε τις λάβη γυναίκα και συνοικήση αυτή και έσται εάν μη εύρη χάριν εναντίον αυτού ότι εύρηκεν εν αυτή άσχημον πράγμα και γράψει αυτή βιβλίον αποστασίου και δώσει εις τας χείρας αυτής και εξαποστελεί αυτήν εκ της οικίας αυτού
2And if thou shouldest go into the vineyard of thy neighbour, thou shalt eat grapes sufficient to satisfy thy desire; but thou mayest not put them into a vessel.	και απελθούσα γένηται ανδρί ετέρω
3And if any one should take a wife, and should dwell with her, then it shall come to pass if she should not have found favour before him, because he has found some unbecoming thing in her, that he shall write for her a bill of divorcement, and give it into her hands, and he shall send her away out of his house.	και μισήση αυτήν ο ανήρ ο έσχατος και γράψη αυτή βιβλίον αποστασίου και δώση αυτή εις τας χείρας αυτής και εξαπόστελει αυτήν εκ της οικίας αυτού η αποθάνη ο ανήρ αυτής ο έσχατος ος έλαβεν αυτήν εαυτώ γυναίκα
4And if she should go away and be married to another man;	ου δυνήσεται ο ανήρ ο πρότερος ο εξαποστείλας αυτήν επαναστρέψας λαβείν αυτήν εαυτώ γυναίκα μετά το μιανθήναι αυτήν ότι βδέλυγμά εστιν έναντι κυρίου του θεού σου και ου μιανείτε την γην ην κύριος ο θεός υμών δίδωσιν υμίν εν κλήρω
5and the last husband should hate her, and write for her a bill of divorcement; and should give it into her hands, and send her away out of his house, and the last husband should die, who took her to himself for a wife;	εάν δε τις λάβη γυναίκα προσφάτως ουκ εξελεύσεται εις πόλεμον και ουκ επιβληθήσεται αυτώ ουδέν πράγμα αθώος έσται εν τη οικία αυτού ενιαυτόν ένα ευφρανεί την γυναίκα αυτού ην έλαβεν
6the former husband who sent her away shall not be able to return and take her to himself for a wife, after she has been defiled; because it is an abomination before the Lord thy God, and ye shall not defile the land, which the Lord thy God gives thee to inherit.	ουκ ενεχυράσεις μύλον ουδέ επιμύλιον ότι ψυχήν ούτος ενεχυράζει
7And if any one should have recently taken a wife, he shall not go out to war, neither shall any thing be laid upon him; he shall be free in his house; for one year he shall cheer his wife whom he has taken.	εάν δε αλώ άνθρωπος κλέπτων ψυχήν εκ των αδελφών αυτού των υιών Ισραήλ και καταδυναστεύσας αυτόν αποδώται αποθανείται ο κλέπτης εκείνος και εξαρείς τον πονηρόν εξ υμών αυτών
8Thou shalt not take for a pledge the under millstone, nor the upper millstone; for he who does so takes life for a pledge.	πρόσεχε σεαυτώ εν τη αφή της λέπρας φυλάξη σφόδρα ποιείν κατά πάντα τον νόμον ον αν αναγγείλωσιν υμίν οι ιερείς οι Λευίται ον τρόπον ενετειλάμην υμίν φυλάξασθε ποιείν
9And if a man should be caught stealing one of his brethren of the children of Israel, and having overcome him he should sell him, that thief shall die; so shalt thou remove that evil one from yourselves.	μνήσθητι όσα εποίησε κύριος ο θεός σου τη Μαριάμ εν τη οδώ εκπορευομένων υμών εξ Αιγύπτου
10Take heed to thyself in regard of the plague of leprosy: thou shalt take great heed to do according to all the law, which the priests the Levites shall report to you; take heed to do, as I have charged you.	εάν δε οφείλημα η εν τω πλησίον σου οφείλημα οτιούν ουκ εισελεύση εις την οικίαν αυτού ενεχυράσαι το ενέχυρον αυτού
11Remember all that the Lord thy God did to Mariam in the way, when ye were going out of Egypt.	έξω στήση και ο άνθρωπος ου το δάνειόν σου εστίν εν αυτώ εξοίσει σοι το ενέχυρον έξω
12If thy neighbour owe thee a debt, any debt whatsoever, thou shalt not go into his house to take his pledge:	εάν δε ο άνθρωπος πένηται ου κοιμηθήση εν τω ενεχύρω αυτού
13thou shalt stand without, and the man who is in thy debt shall bring the pledge out to thee.	αποδόσει αποδώσεις αυτώ το ενέχυρον αυτού προς δυσμάς ηλίου και κοιμηθήσεται εν τω ιματίω αυτού και ευλογήσει σε και έσται σοι ελεημοσύνη εναντίον κυρίου του θεού σου
14And if the man be poor, thou shalt not sleep with his pledge.	ουκ αποστερήσεις μισθόν πένητος και ενδεούς εκ των αδελφών σου η εκ των προσηλύτων των εν ταις πόλεσί σου
15Thou shalt surely restore his pledge at sunset, and he shall sleep in his garment, and he shall bless thee; and it shall be mercy to thee before the Lord thy God.	αυθήμερον αποδώσεις τον μισθόν αυτού ουκ επιδύσεται ο ήλιος επ΄ αυτώ ότι πένης εστί και εν αυτώ έχει την ελπίδα και ου καταβοήσεται κατά σου προς κύριος και έσται εν σοι αμαρτία
16Thou shalt not unjustly withhold the wages of the poor and needy of thy brethren, or of the strangers who are in thy cities.	ουκ αποθανούνται πατέρες υπέρ τέκνων και οι υιοί ουκ αποθανούνται υπέρ πατέρων έκαστος εν τη εαυτού αμαρτία αποθανείται
17Thou shalt pay him his wages the same day, the sun shall not go down upon it, because he is poor and he trusts in it; and he shall cry against thee to the Lord, and it shall be sin in thee.	ουκ εκκλινείς κρίσιν προσηλύτου και ορφανού και χήρας και ουκ ενεχυράσεις ιμάτιον χήρας
18The fathers shall not be put to death for the children, and the sons shall not be put to death for the fathers; every one shall be put to death for his own sin.	και μνησθήση ότι οικέτης ησθα εν γη Αιγύπτω και ελυτρώσατό σε κύριος ο θεός σου εκείθεν διά τούτο εγώ σοι εντέλλομαι ποιείν το ρήμα τούτο
19Thou shalt not wrest the judgment of the stranger and the fatherless, and widow; thou shalt not take the widow's garment for a pledge.	εάν δε αμήσης τον αμητόν σου εν τω αγρώ σου και επιλάθη δράγμα εν τω αγρώ σου ουκ επαναστραφήση λαβείν αυτό τω πτωχώ και τω προσηλύτω και τω ορφανώ και τη χήρα έσται ίνα ευλογήση σε κύριος ο θεός σου εν παντί έργω των χειρών σου
20And thou shalt remember that thou wast a bondman in the land of Egypt, and the Lord thy God redeemed thee from thence; therefore I charge thee to do this thing.	εάν δε ελαιολογήσης ουκ επαναστρέψεις καλαμήσασθαι τα οπίσω σου τω προσηλύτω και τω ορφανώ και τη χήρα έσται
21And when thou shalt have reaped corn in thy field, and shalt have forgotten a sheaf in thy field, thou shalt not return to take it; it shall be for the stranger, and the orphan, and the widow, that the Lord thy God may bless thee in all the works of thy hands.	εάν δε τρυγήσης τον αμπελώνά σου ουκ επανατρυγήσεις τα οπίσω σου τω προσηλύτω και τω ορφανώ και τη χήρα έσται
22And if thou shouldest gather thine olives, thou shalt not return to collect the remainder; it shall be for the stranger, and the fatherless, and the widow, and thou shalt remember that thou wast a bondman in the land of Egypt; therefore I command thee to do this thing.	και μνησθήση ότι οικέτης ήσθα εν γη Αιγύπτω διά τούτο εγώ σοι εντέλλομαι ποιείν το ρήμα τούτο
23And when soever thou shalt gather the grapes of thy vineyard, thou shalt not glean what thou hast left; it shall be for the stranger, and the orphan, and the widow:
24and thou shalt remember that thou wast a bondman in the land of Egypt; therefore I command thee to do this thing.

Chapter 25

1And if there should be a dispute between men, and they should come forward to judgment, and the judges judge, and justify the righteous, and condemn the wicked:	αν δε γένηται αντιλογία αναμέσον ανθρώπων και προσέλθωσιν εις κρίσιν και κρίνωσι και δικαιώσωσι τον δίκαιον και καταγνώσι του ασεβούς
2then it shall come to pass, if the unrighteous should be worthy of stripes, thou shalt lay him down before the judges, and they shall scourge him before them according to his iniquity.	και έσται εάν άξιος η πληγών ο ασεβών καθιείς αυτόν έναντι των κριτών και μαστιγώσουσιν αυτόν εναντίον αυτών κατά την ασέβειαν αυτού
3And they shall scourge him with forty stripes in number, they shall not inflict more; for if thou shouldest scourge him with more stripes beyond these stripes, thy brother will be disgraced before thee.	αριθμώ τεσσαράκοντα μαστιγώσουσιν αυτόν ου προσθήσουσιν εάν δε προσθώσι μαστιγώσαι αυτόν υπέρ ταύτας τας πληγάς πλείους ασχημονήσει ο αδελφός σου εναντίον σου
4Thou shalt not muzzle the ox that treads out the corn.	ου φίμωσεις βούν αλοώντα
5And if brethren should live together, and one of them should die, and should not have seed, the wife of the deceased shall not marry out of the family to a man not related: her husband's brother shall go in to her, and shall take her to himself for a wife, and shall dwell with her.	εάν δε κατοικώσιν αδελφοί επί το αυτό και αποθάνη εις εξ αυτών σπέρμα δε μη η αυτώ ουκ έσται η γυνή του τεθνηκότος έξω ανδρί μη εγγίζοντι ο αδελφός του ανδρός αυτής εισελεύσεται προς αυτήν και λήψεται αυτήν εαυτώ γυναίκα και συνοικήσει αυτή
6And it shall come to pass that the child which she shall bear, shall be named by the name of the deceased, and his name shall not be blotted out of Israel.	και έσται το παιδίον ο αν τεχθή κατασταθήσεται εκ του ονόματος του τετελευτηκότος και ουκ εξαλειφθήσεται το όνομα αυτού εξ Ισραήλ
7And if the man should not be willing to take his brother's wife, then shall the woman go up to the gate to the elders, and she shall say, My husband's brother will not raise up the name of his brother in Israel, my husband's brother has refused.	εάν δε μη βούληται ο άνθρωπος λαβείν την γυναίκα του αδελφού αυτού και αναβήσεται η γυνή επί την πύλην επί την γερουσίαν και ερεί ου θέλει ο αδελφός του ανδρός μου αναστήσαι το όνομα του αδελφού αυτού εν Ισραήλ ουκ ηθέλησεν ο αδελφός του ανδρός μου
8And the elders of his city shall call him, and speak to him; and if he stand and say, I will not take her:	και καλέσουσιν αυτόν η γερουσία της πόλεως εκείνης και ερούσιν αυτώ και στας είπη ου βούλομαι λαβείν αυτήν
9then his brother's wife shall come forward before the elders, and shall loose one shoe from off his foot, and shall spit in his face, and shall answer and say, Thus shall they do to the man who will not build his brother's house in Israel.	και προσελθούσα η γυνή του αδελφού αυτού προς αυτόν έναντι της γερουσίας και υπολύσει το υπόδημα αυτού το εν από του ποδός αυτού και εμπτύσεται εις το πρόσωπον αυτού και αποκριθείσα ερεί ούτως ποιήσουσι τω ανθρώπω ος ουκ οικοδομήσει τον οίκον του αδελφού αυτού
10And his name shall be called in Israel, The house of him that has had his shoe loosed.	και κληθήσεται το όνομα αυτού εν Ισραήλ οίκος του υπολυθέντος το υπόδημα
11And if men should strive together, a man with his brother, and the wife of one of them should advance to rescue her husband out of the hand of him that smites him, and she should stretch forth her hand, and take hold of his private parts;	εάν δε μάχωνται δύο άνθρωποι επι το αυτό άνθρωπος μετά του αδελφού αυτού και προσέλθη η γυνή ενός αυτών εξελέσθαι τον άνδρα αυτής εκ χειρός του τύπτοντος αυτόν και εκτείνασα την χείρα αυτής επιλάβηται των διδύμων αυτού
12thou shalt cut off her hand; thine eye shall not spare her.	αποκόψεις την χείρα αυτής ου φείσεται ο οφθαλμός σου επ΄ αυτή
13Thou shalt not have in thy bag divers weights, a great and a small.	ουκ έσται εν τω μαρσίππω σου στάθμιον και στάθμιον μέγα η μικρόν
14Thou shalt not have in thine house divers measures, a great and a small.	ουκ έσται εν τη οικία σου μέτρον και μέτρον μέγα η μικρόν
15Thou shalt have a true and just weight, and a true and just measure, that thou mayest live long upon the land which the Lord thy God gives thee for an inheritance.	στάθμιον αληθινόν και δίκαιον έσται σοι και μέτρον αληθινόν και δίκαιον έσται σοι ίνα πολυήμερος γένη επί της γης ης κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι εν κλήρω
16For every one that does this is an abomination to the Lord thy God, even every one that does injustice.	ότι βδέλυγμα κυρίω τω θεώ σου πας ποιών ταύτα πας ποιών άδικον
17Remember what things Amalec did to thee by the way, when thou wentest forth out of the land of Egypt:	μνήσθητι όσα εποίησέ σοι Αμαλήκ εν τη οδώ εκπορευομένου σου εκ Αιγύπτου
18how he withstood thee in the way, and harassed thy rear, even those that were weary behind thee, and thou didst hunger and wast weary; and he did not fear God.	πως αντέστη σοι εν τη οδώ και έκοψέ σου την ουραγίαν τους κοπιώντας οπίσω σου συ δε επείνας και εκοπίας και ουκ εφοβήθη τον θεόν
19And it shall come to pass whenever the Lord thy God shall have given thee rest from all thine enemies round about thee, in the land which the Lord thy God gives thee to inherit, thou shalt blot out the name of Amalec from under heaven, and shalt not forget to do it.	και έσται ηνίκα εάν καταπαύση σε κύριος ο θεός σου από πάντων των εχθρών σου των κύκλω σου εν τη γη η κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι εν κλήρω κατακληρονομήσαι εξαλείψεις το όνομα Αμαλήκ εκ της υπό τον ουρανόν και ου επιλάθη

Chapter 26

1And it shall be when thou shalt have entered into the land, which the Lord thy God gives thee to inherit it, and thou shalt have inherited it, and thou shalt have dwelt upon it,	και έσται όταν εισέλθης εις την γην ην κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι εν κλήρω κατακληρονομήσαι αυτήν και κατοικήσης επ΄ αυτής
2that thou shalt take of the first of the fruits of thy land, which the Lord thy God gives thee, and thou shalt put them into a basket, and thou shalt go to the place which the Lord thy God shall choose to have his name called there.	και λήψη από της απαρχής των καρπών της γης σου ης κύριος ο θεός σου δίδωσι εν κλήρω και εμβαλείς εις κάρταλλον και πορεύση εις τον τόπον ον αν εκλέξηται κύριος ο θεός σου επικληθήναι το όνομα αυτού εκεί
3And thou shalt come to the priest who shall be in those days, and thou shalt say to him, I testify this day to the Lord my God, that I am come into the land which the Lord sware to our fathers to give to us.	και ελεύση προς τον ιερέα ος αν η εν ταις ημέραις εκείναις και ερείς προς αυτόν αναγγέλλω σήμερον κυρίω τω θεώ σου ότι εισελήλυθα εις την γην ην ώμοσε κύριος τοις πατράσιν ημών δούναι ημίν
4And the priest shall take the basket out of thine hands, and shall set it before the altar of the Lord thy God:	και λήψεται ο ιερεύς τον κάρταλλον εκ των χειρών σου και θήσει αυτόν απέναντι του θυσιαστηρίου κυρίου του θεού σου
5and he shall answer and say before the Lord thy God, My father abandoned Syria, and went down into Egypt, and sojourned there with a small number, and became there a mighty nation and a great multitude.	και αποκριθήση και ερείς έναντι κυρίου του θεού σου Συρίαν απέβαλεν ο πατήρ μου και κατέβη εις Αίγυπτον και παρώκησεν εκεί εν αριθμώ βραχεί και εγένετο εκεί εις έθνος μέγα και πλήθος πολύ
6And the Egyptians afflicted us, and humbled us, and imposed hard tasks on us:	και εκάκωσαν ημάς οι Αιγύπτιοι και εταπείνωσαν ημάς και επέθηκαν ημίν έργα σκληρά
7and we cried to the Lord our God, and the Lord heard our voice, and saw our humiliation, and our labour, and our affliction.	και ανεβοήσαμεν προς κύριον τον θεόν των πατέρων ημών και εισήκουσε κύριος της φωνής ημών και είδε την ταπείνωσιν ημών και τον μόχθον ημών και τον θλιμμόν ημών
8And the Lord brought us out of Egypt himself with his great strength, and his mighty hand, and his high arm, and with great visions, and with signs, and with wonders.	και εξήγαγεν ημάς κύριος εξ Αιγύπτου εν ισχύϊ τη μεγάλη και εν χειρί κραταιά και εν βραχίονι υψηλώ και εν οράμασι μεγάλοις και εν σημείοις και εν τέρασι
9And he brought us into this place, and gave us this land, a land flowing with milk and honey.	και εισήγαγεν ημάς εις τον τόπον τουτον και έδωκεν ημίν την γην ταύτην γην ρέουσαν γάλα και μέλι
10And now, behold, I have brought the first of the fruits of the land, which thou gavest me, O Lord, a land flowing with milk and honey: and thou shalt leave it before the Lord thy God, and thou shalt worship before the Lord thy God;	και νυν ιδού ενήνοχα την απαρχήν των γενημάτων της γης ης έδωκας μοι κύριε και αφήσεις αυτό απέναντι κυρίου του θεού σου και προσκυνήσεις έναντι κυρίου του θεού σου
11and thou shalt rejoice in all the good things, which the Lord thy God has given thee, thou and thy family, and the Levite, and the stranger that is within thee.	και ευφρανθήση εν πάσι τοις αγαθοίς οις έδωκέ σοι κύριος ο θεός σου και τη οικία σου συ και ο Λευίτης και ο προσήλυτος ο εν σοι
12And when thou shalt have completed all the tithings of thy fruits in the third year, thou shalt give the second tenth to the Levite, and stranger, and fatherless, and widow; and they shall eat it in thy cities, and be merry.	εάν δε συντελέσης αποδεκατώσαι παν το επιδέκατον των γενημάτων της γης σου εν τω έτει τω τρίτω το δεύτερον επιδέκατον δώσεις τω Λευίτη και τω προσηλύτω και τω ορφανώ και τη χήρα και φάγονται εν ταις πόλεσί σου και εμπλησθήσονται
13And thou shalt say before the Lord thy God, I have fully collected the holy things out of my house, and I have given them to the Levite, and the stranger, and the orphan, and the widow, according to all commands which thou didst command me: I did not transgress thy command, and I did not forget it.	και ερείς έναντι κυρίου του θεού σου εξεκάθαρα τα άγια εκ της οικίας μου και έδωκα αυτά τω Λευίτη και τω προσηλύτω και τω ορφανώ και τη χήρα κατά πάσας τας εντολάς σου ας ενετείλω μοι ου παρήλθον την εντολήν σου και ουκ επελαθόμην
14And in my distress I did not eat of them, I have not gathered of them for an unclean purpose, I have not given of them to the dead; I have hearkened to the voice of the Lord our God, I have done as thou hast commanded me.	και ουκ έφαγον εν οδύνη μου απ΄ αυτών ουκ εκάρπωσα απ αυτών εις ακάθαρτον ουκ έδωκα απ΄ αυτών τω τεθνηκότι υπήκουσα της φωνής κυρίου του θεού μου εποίησα καθά ενετείλω μοι
15Look down from thy holy house, from heaven, and bless thy people Israel, and the land which thou hast given them, as thou didst swear to our fathers, to give to us a land flowing with milk and honey.	κάτιδε εκ του οίκου του αγίου σου εκ του ουρανού και ευλόγησον τον λαόν σου τον Ισραήλ και την γην ην έδωκας αυτοίς καθά ώμοσας τοις πατράσιν ημών δούναι ημίν γην ρέουσαν γάλα και μέλι
16On this day the Lord thy God charged thee to keep all the ordinances and judgments; and ye shall observe and do them, with all your heart, and with all your soul.	εν τη ημέρα ταύτη κύριος ο θεός σου ενετείλατό σοι ποιήσαι πάντα τα δικαιώματα ταύτα και τα κρίματα και φυλάξεσθε και ποιήσετε αυτά εξ όλης της καρδίας υμών και εξ όλης της ψυχής υμών
17Thou hast chosen God this day to be thy God, and to walk in all his ways, and to observe his ordinances and judgments, and to hearken to his voice.	τον θεόν είλου σήμερον είναί σου θεόν και πορεύεσθαι εν πάσαις ταις οδοίς αυτού και φυλάσσεσθαι τα δικαιώματα και τας εντολάς και τα κρίματα αυτού και υπακούειν της φωνής αυτού
18And the Lord has chosen thee this day that thou shouldest be to him a peculiar people, as he said, to keep his commands;	και κύριος είλατό σε σήμερον γενέσθαι σε αυτώ λαόν περιούσιον καθάπερ είπε σοι φυλάττειν πάσας τας εντολάς αυτού
19and that thou shouldest be above all nations, as he has made thee renowned, and a boast, and glorious, that thou shouldest be a holy people to the Lord thy God, as he has spoken.	και είναί σε υπεράνω πάντων των εθνών ως εποίησέ σε ονομαστόν και καύχημα και δοξαστόν είναί σε λαόν άγιον κυρίω τω θεώ σου καθώς ελάλησε

Chapter 27

1And Moses and the elders of Israel commanded, saying, Keep all these commands, all that I command you this day.	και προσέταξε Μωυσής και η γερουσία Ισραήλ λέγων φυλάσσεσθε πάσας τας εντολάς όσας εγώ εντέλλομαι υμίν σήμερον
2And it shall come to pass in the day when ye shall cross over Jordan into the land which the Lord thy God gives thee, that thou shalt set up for thyself great stones, and shalt plaster them with plaster.	και έσται η αν ημέρα διαβήτε τον Ιορδάνην εις την γην ην κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι και στήσεις σεαυτώ λίθους μεγάλους και κονιάσεις αυτούς κονία
3And thou shalt write on these stones all the words of this law, as soon as ye have crossed Jordan, when ye are entered into the land, which the Lord God of thy fathers gives thee, a land flowing with milk and honey, according as the Lord God of thy fathers said to thee.	και γράψεις επί των λίθων πάντας τους λόγους του νόμου τούτου ως αν διαβήτε τον Ιορδάνην ηνίκα αν εισέλθης εις την γην ην κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι γην ρέουσαν γάλα και μέλι ον τρόπον είπε κύριος ο θεός των πατέρων σου σοι
4And it shall be as soon as ye are gone over Jordan, ye shall set up these stones, which I command thee this day, on mount Gaebal, and thou shalt plaster them with plaster.	και έσται ως αν διαβήτε τον Ιορδάνην στήσετε τους λίθους τούτους ους εγώ εντέλλομαι υμίν σήμερον εν όρει Γεβάλ και κονιάσεις αυτούς κονία
5And thou shalt build there an altar to the Lord thy God, an altar of stones; thou shalt not lift up iron upon it.	και οικοδομήσεις εκεί θυσιαστήριον κυρίω τω θεώ σου θυσιαστήριον εκ λίθων ουκ επιβαλείς επ΄ αυτούς σίδηρον
6Of whole stones shalt thou build an altar to the Lord thy God, and thou shalt offer upon it whole-burnt-offerings to the Lord thy God.	λίθους ολοκλήρους οικοδομήσεις το θυσιαστήριον κυρίω τω θεώ σου και ανοίσεις επ΄ αυτό ολοκαυτώματα κυρίω τω θεώ σου
7And thou shalt there offer a peace-offering; and thou shalt eat and be filled, and rejoice before the Lord thy God.	και θύσεις θυσίαν σωτηρίου και φαγή εκεί και εμπλησθήση και ευφρανθήση έναντι κυρίου του θεού σου
8And thou shalt write upon the stones all this law very plainly.	και γράψεις επί των λίθων πάντα τον νόμον τούτον σαφώς σφόδρα
9And Moses and the priests the Levites spoke to all Israel, saying, Be silent and hear, O Israel; this day thou art become a people to the Lord thy God.	και ελάλησε Μωυσής και οι ιερείς οι Λευίται παντί Ισραήλ λέγοντες σιώπα και άκουε Ισραήλ εν τη ημέρα ταύτη γέγονας εις λαόν κυρίω τω θεώ σου
10And thou shalt hearken to the voice of the Lord thy God, and shalt do all his commands, and his ordinances, as many as I command thee this day.	και εισακούση της φωνής κυρίου του θεού σου και ποιήσεις πάσας τας εντολάς αυτού και τα δικαιώματα αυτού α εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον
11And Moses charged the people on that day, saying,	και ενετείλατο Μωυσής τω λαώ εν τη ημέρα εκείνη λέγων
12These shall stand to bless the people on mount Garizin having gone over Jordan; Symeon, Levi, Judas, Issachar, Joseph, and Benjamin.	ούτοι στήσονται ευλογείν τον λαόν εν όρει Γαριζίν διαβάντες τον Ιορδάνην Συμεών Λευί Ιούδας Ισσάχαρ Ιωσήφ και Βενιαμίν
13And these shall stand for cursing on mount Gaebal; Ruben, Gad, and Aser, Zabulon, Dan, and Nephthali.	και ούτοι στήσονται επί της κατάρας εν όρει Γεβάλ Ρουβήν Γαδ και Ασήρ Ζαβουλών Δαν και Νεφθαλί
14And the Levites shall answer and say to all Israel with a loud voice,	και αποκριθέντες ερούσιν οι Λευίται παντί Ισραήλ φωνή μεγάλη
15Cursed is the man whosoever shall make a graven or molten image, an abomination to the Lord, the work of the hands of craftsmen, and shall put it in a secret place: and all the people shall answer and say, So be it.	επικατάρατος άνθρωπος όστις ποιήσει γλυπτόν και χωνευτόν βδέλυγμα κυρίω έργον χειρών τεχνίτου και θήσει αυτό εν αποκρύφω και αποκριθείς πας ο λαός ερεί γένοιτο
16Cursed is the man that dishonours his father or his mother: and all the people shall say, So be it.	επικατάρατος ο ατιμάζων πατέρα αυτού η μητέρα αυτού και ερούσι πας ο λαός γένοιτο
17Cursed is he that removes his neighbour's landmarks: and all the people shall say, So be it.	επικατάρατος ο μετατιθείς όρια του πλησίον και ερούσι πας ο λαός γένοιτο
18Cursed is he that makes the blind to wander in the way: and all the people shall say, So be it.	επικατάρατος ο πλανών τυφλόν εν οδώ και ερούσι πας ο λαός γένοιτο
19Cursed is every one that shall pervert the judgment of the stranger, and orphan, and widow: and all the people shall say, So be it.	επικατάρατος ος αν εκκλίνη κρίσιν προσηλύτου και ορφανού και χήρας και ερούσι πας ο λαός γένοιτο
20Cursed is he that lies with his father's wife, because he has uncovered his father's skirt: and all the people shall say, So be it.	επικατάρατος ο κοιμώμενος μετά γυναικός του πατρός αυτού ότι απεκάλυψε συγκάλυμμα του πατρός αυτού και ερούσι πας ο λαός γένοιτο
21Cursed is he that lies with any beast: and all the people shall say, So be it.	επικατάρατος ο κοιμώμενος μετά παντός κτήνους και ερούσι πας ο λαός γένοιτο
22Cursed is he that lies with his sister by his father or his mother: and all the people shall say, So be it.	επικατάρατος ο κοιμώμενος μετά αδελφής εκ πατρός η μητρός αυτού και ερούσι πας ο λαός γένοιτο
23Cursed is he that lies with his daughter-in-law: and all the people shall say, So be it. Cursed is he that lies with his wife's sister: and all the people shall say, So be it.	επικατάρατος ο κοιμώμενος μετά πενθεράς αυτού και ερούσι πας ο λαός γένοιτο επικατάρατος ο κοιμώμενος μετά αδελφής γυναικός αυτού και ερούσι πας ο λαός γένοιτο
24Cursed is he that smites his neighbour secretly: and all the people shall say, So be it.	επικατάρατος ο τύπτων τον πλησίον δόλω και ερούσι πας ο λαός γένοιτο
25Cursed is he whosoever shall have taken a bribe to slay an innocent man: and all the people shall say, So be it.	επικατάρατος ος αν λάβη δώρα πατάξαι ψυχήν αίματος αθώου και ερούσι πας ο λαός γένοιτο
26 Cursed is every man that continues not in all the words of this law to do them: and all the people shall say, So be it.	επικατάρατος πας άνθρωπος όστις ουκ εμμενεί εν πάσι τοις λόγοις του νόμου τούτου του ποιήσαι αυτούς και ερούσι πας ο λαός γένοιτο

Chapter 28

1And it shall come to pass, if thou wilt indeed hear the voice of the Lord thy God, to observe and do all these commands, which I charge thee this day, that the Lord thy God shall set thee on high above all the nations of the earth;	εάν ακοή ακούσητε της φωνής κυρίου του θεού υμών φυλάσσειν και ποιείν πάσας τας εντολάς αυτού ας εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον και δώσει σε κύριος ο θεός σου υπεράνω πάντων των εθνών της γης
2and all these blessings shall come upon thee, and shall find thee. If thou wilt indeed hear the voice of the Lord thy God,	και ήξουσιν επί σε πάσαι αι ευλογίαι αύται και ευρήσουσί σε εάν ακοή εισακούση της φωνής κυρίου του θεού σου
3blessed shalt thou be in the city, and blessed shalt thou be in the field.	ευλογημένος συ εν πόλει και ευλογημένος συ εν αγρώ
4Blessed shall be the offspring of thy body, and the fruits of thy land, and the herds of thy oxen, and the flocks of thy sheep.	ευλογημένα τα έκγονα της κοιλίας σου και τα γενήματα της γης σου και τα βουκόλια των βοών σου και τα ποίμνια των προβάτων σου
5Blessed shall be thy barns, and thy stores.	ευλογημέναι αι αποθήκαί σου και τα εγκαταλείμματά σου
6Blessed shalt thou be in thy coming in, and blessed shalt thou be in thy going out.	ευλογημένος συ εν τω εισπορεύεσθαί σε και ευλογημένος συ εν τω εκπορεύεσθαί σε
7The Lord deliver thine enemies that withstand thee utterly broken before thy face: they shall come out against thee one way, and they shall flee seven ways from before thee.	παραδώσει κύριος ο θεός σου τους εχθρούς σου τους ανθεστηκότας σοι συντετριμμένους προ προσώπου σου οδώ μία εξελεύσονται προς σε και εν επτά οδοίς φεύξονται από προσώπου σου
8The Lord send upon thee his blessing in thy barns, and on all on which thou shalt put thine hand, in the land which the Lord thy God gives thee.	αποστείλαι κύριος επί σε την ευλογίαν εν τοις ταμείοις σου και εν πάσιν ου αν επιβάλης την χείρά σου και ευλογήσει σε επί της γης ης κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι
9The Lord raise thee up for himself a holy people, as he sware to thy fathers; if thou wilt hear the voice of the Lord thy God, and walk in all his ways.	αναστήσαι σε κύριος ο θεός σου εαυτώ λαόν άγιον ον τρόπον ώμοσε τοις πατράσι σου εάν εισακούσης της φωνής κυρίου του θεού σου και πορευθής εν ταις οδοίς αυτού
10And all the nations of the earth shall see thee, that the name of the Lord is called upon thee, and they shall stand in awe of thee.	και όψονταί σε πάντα τα έθνη της γης ότι το όνομα κυρίου επικέκληταί σοι και φοβηθήσονταί σε
11And the Lord thy God shall multiply thee for good in the offspring of thy body, and in the offspring of thy cattle, and in the fruits of thy land, on thy land which the Lord sware to thy fathers to give to thee.	και πληθυνεί σε κύριος ο θεός σου εις αγαθά επί τοις εκγόνοις της κοιλίας σου και επί τοις εκγόνοις των κτηνών σου και επί τοις γενήμασι της γης σου επί της γης ης ώμοσε κύριος τοις πατράσι σου δούναί σοι
12May the Lord open to thee his good treasure, the heaven, to give rain to thy land in season: may he bless all the works of thy hands: so shalt thou lend to many nations, but thou shalt not borrow; and thou shalt rule over many nations, but they shall not rule over thee.	ανοίξαι σοι κύριος τον θησαυρόν αυτού τον αγαθόν τον ουρανόν δούναι τον υετόν τη γη σου επί καιρού αυτού ευλογήσαι πάντα τα έργα των χειρών σου και δανιείς έθνεσι πολλοίς συ δε ου δανειή και άρξεις συ εθνών πολλών σου δε ουκ άρξουσι
13The Lord thy God make thee the head, and not the tail; and thou shalt then be above and thou shalt not be below, if thou wilt hearken to the voice of the Lord thy God, in all things that I charge thee this day to observe.	καταστήσαι σε κύριος ο θεός σου εις κεφαλήν και μη εις ουράν και έση τότε επάνω και ουκ έση υποκάτω εάν εισακούσης των εντολών κυρίου του θεού σου όσας εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον φυλάσσειν και ποιείν
14Thou shalt not turn aside from any of the commandments, which I charge thee this day, to the right hand or to the left, to go after other gods to serve them.	ου παραβήση από πάντων των λόγων ων εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον δεξιά η αριστερά πορεύεσθαι οπίσω θεών ετέτων λατρεύειν αυτοίς
15But it shall come to pass, if thou wilt not hearken to the voice of the Lord thy God, to observe all his commandments, as many as I charge thee this day, then all these curses shall come on thee, and overtake thee.	και έσται εάν μη εισακούσης της φωνής κυρίου του θεού σου φυλάσσειν και ποιείν πάσας τας εντολάς αυτού όσας εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον και ελεύσονται επί σε πάσαι αι κατάραι αύται και καταλήψονταί σε
16Cursed shalt thou be in the city, and cursed shalt thou be in the field.	επικατάρατος συ εν πόλει και επικατάρατος συ εν αγρώ
17Cursed shall be thy barns and thy stores.	επικατάρατοι αι αποθήκαί σου και τα εγκαταλείμματά σου
18Cursed shall be the offspring of thy body, and the fruits of thy land, the herds of thine oxen, and the flocks of thy sheep.	επικατάρατα τα έκγονα της κοιλίας σου και τα γενήματα της γης σου τα βουκόλια των βοών σου και τα ποίμνια των προβάτων σου
19Cursed shalt thou be in thy coming in, and cursed shalt thou be in thy going out.	επικατάρατος συ εν τω εισπορεύεσθαί σε και επικατάρατος συ εν τω εκπορεύεσθαί σε
20The Lord send upon thee want, and famine, and consumption of all things on which thou shalt put thy hand, until he shall have utterly destroyed thee, and until he shall have consumed thee quickly because of thine evil devices, because thou hast forsaken me.	εξαποστείλαι κύριος επί σε την ένδειαν και την εκλιμίαν και την ανάλωσιν επί πάντα ου εάν επιβάλης την χείρά σου όσα αν ποιής έως αν εξολοθρεύση σε και έως αν απολέση σε εν τάχει διά τα πονηρά επιτηδεύματά σου διότι εγκατέλιπές με
21 The Lord cause the pestilence to cleave to thee, until he shall have consumed thee off the land into which thou goest to inherit it.	προσκολλήσαι κύριος εις σε τον θάνατον έως αν εξαναλώση σε από της γης εις ην συ εισπορεύη εκεί κληρονομήσαι αυτήν
22The Lord smite thee with distress, and fever, and cold, and inflammation, and blighting, and paleness, and they shall pursue thee until they have destroyed thee.	πατάξαι σε κύριος εν αποριά και πυρετώ και ρίγει και ερεθισμώ και φόνω και ανεμοφθορία και τη ώχρα και καταδιώξονταί σε έως αν απολέσωσί σε
23And thou shalt have over thine head a sky of brass, and the earth under thee shall be iron.	και έσται σοι ο ουρανός ο υπέρ κεφαλής σου χαλκούς και η γη η υποκάτω σου σιδηρά
24The Lord thy God make the rain of thy land dust; and dust shall come down from heaven, until it shall have destroyed thee, and until it shall have quickly consumed thee.	δωή κύριος τον υετόν της γης σου κονιορτόν και χους εκ του ουρανού καταβήσεται επί σε έως αν εκτρίψη σε και έως αν απολέση σε
25The Lord give thee up for slaughter before thine enemies: thou shalt go out against them one way, and flee from their face seven ways; and thou shalt be a dispersion in all the kingdoms of the earth.	δώη σε κύριος επί κοπήν εναντίον των εχθρών σου εν οδώ μία εξελεύση προς αυτούς και εν επτά οδοίς φεύξη από προσώπου αυτών και έση εν διασπορά εν πάσαις βασιλείαις της γης
26And your dead men shall be food to the birds of the sky, and to the beasts of the earth; and there shall be none to scare them away.	και έσονται οι νεκροί υμών κατάβρωμα τοις πετεινοίς του ουρανού και τοις θηρίοις της γης και ουκ έσται ο αποσοβών
27The Lord smite thee with the botch of Egypt in the seat, and with a malignant scab, and itch, so that thou canst not be healed.	πατάξαι σε κύριος εν έλκει Αιγυπτίω εις ταις έδραις και ψώρα αγρία και κνήφη ώστε μη δύνασθαί σε ιαθήναι
28The Lord smite thee with insanity, and blindness, and astonishment of mind.	πατάξαι σε κύριος παραπληξία και αορασία και εκστάσει διανοίας
29And thou shalt grope at mid-day, as a blind man would grope in the darkness, and thou shalt not prosper in thy ways; and then thou shalt be unjustly treated, and plundered continually, and there shall be no helper.	και έση ψηλαφών μεσημβρίας ωσεί τις ψηλαφήσαι ο τυφλός εν τω σκότει και ουκ ευοδώσει τας οδούς σου και έση τότε αδικούμενος και διαρπαζόμενος πάσας τας ημέρας και ουκ έσται σοι ο βοηθών
30thou shalt take a wife, and another man shall have her; thou shalt build a house, and thou shalt not dwell in it; thou shalt plant a vineyard, and shalt not gather the grapes of it.	γυναίκα λήψη και ανήρ έτερος έξει αυτήν οικίαν οικοδομήσεις και ουκ οικήσεις εν αυτή αμπελώνα φυτεύσεις και ου τρυγήσεις αυτόν
31Thy calf shall be slain before thee, and thou shalt not eat of it; thine ass shall be violently taken away from thee, and shall not be restored to thee: thy sheep shall be given to thine enemies, and thou shalt have no helper.	ο μόσχος σου εσφαγμένος εναντίον σου και ου φαγή εξ αυτού ο όνος σου ηρπασμένος από σου και ουκ αποδοθήσεταί σοι τα πρόβατά σου δεδομένα τοις εχθροίς σου και ουκ έσται σοι ο βοηθών
32Thy sons and thy daughters shall be given to another nation, and thine eyes wasting away shall look for them: thine hand shall have no strength.	οι υιοί σου και αι θυγατέρες σου δεδομέναι έθνει ετέρω και οι οφθαλμοί σου όψονται σφακελίζοντες εις αυτά και ουκ ισχύσει η χειρ σου
33A nation which thou knowest not shall eat the produce of thy land, and all thy labours; and thou shalt be injured and crushed always.	τα εκφόρια της γης σου και πάντας τους πόνους σου φάγεται έθνος ο ουκ επίστασαι και έση αδικούμενος και τεθραυσμένος πάσας τας ημέρας
34And thou shalt be distracted, because of the sights of thine eyes which thou shalt see.	και έση παράπληκτος διά τα οράματα των οφθαλμών σου α βλέψη
35The Lord smite thee with an evil sore, on the knees and the legs, so that thou shalt not be able to be healed from the sole of thy foot to the crown of thy head.	πατάξαι σε κύριος εν έλκει πονηρώ επί τα γόνατα και επί τας κνήμας ώστε μη δύνασθαι ιαθήναί σε από ίχνους των ποδών σου έως της κορυφής σου
36The Lord carry away thee and thy princes, whom thou shalt set over thee, to a nation which neither thou nor thy fathers know; and thou shalt there serve other gods, wood and stone.	απαγάγοι κύριος σε και τους αρχοντάς σου ους αν καταστήσης επί σεαυτόν επ΄ έθνος ο ουκ επίστασαι συ και οι πατέρες σου και λατρεύσεις εκεί θεοίς ετέροις ξύλοις και λίθοις
37An thou shalt be there for a wonder, and a parable, and a tale, among all the nations, to which the Lord thy God shall carry thee away.	και έση εκεί εν αινίγματι και παραβολή και διηγήματι εν πάσι τοις έθνεσιν εις ους αν απαγάγη σε κύριος εκεί
38Thou shalt carry forth much seed into the field, and thou shalt bring in little, because the locust shall devour it.	σπέρμα πολύ εξοίσεις εις το πεδίον και ολίγα εισοίσεις ότι κατέδεται αυτά η ακρίς
39Thou shalt plant a vineyard, and dress it, and shalt not drink the wine, neither shalt thou delight thyself with it, because the worm shall devour it.	αμπελώνα φυτεύσεις και κατεργά και οίνον ου πίεσαι ουδέ ευφρανθήση εξ αυτού ότι καταφάγεται αυτά ο σκώληξ
40Thou shalt have olive trees in all thy borders, and thou shalt not anoint thee with oil, because thine olive shall utterly cast its fruit.	ελαίαι έσονταί σοι εν πάσι τοις ορίοις σου και έλαιον ου χρίση ότι εκρυήσεται η ελαία σου
41Thou shalt beget sons and daughters, and they shall not be thine, for they shall depart into captivity.	υιούς και θυγατέρας γεννήσεις και ουκ έσονταί σοι απελεύσονται γαρ εν αιχμαλωσία
42All thy trees and the fruits of thy land shall the blight consume.	πάντα τα ξύλινά σου και τα γενήματα της γης σου εξαναλώσει η ερυσίβη
43The stranger that is within thee shall get up very high, and thou shalt come down very low.	ο προσήλυτος ος εστιν εν σοι αναβήσεται επί σε άνω άνω συ δε καταβήση κάτω κάτω
44He shall lend to thee, and thou shalt not lend to him: he shall be the head, and thou shalt be the tail.	ούτος δανιεί σοι συ δε τούτω ου δανειείς ούτος έσται εις κεφαλήν συ δε έση εις ουράν
45And all these curses shall come upon thee, and shall pursue thee, and shall overtake thee, until he shall have consumed thee, and until he shall have destroyed thee; because thou didst not hearken to the voice of the Lord thy God, to keep his commands, and his ordinances which he has commanded thee.	και ελεύσονται επί σε πάσαι αι κατάραι αύται και καταδιώξονταί σε και καταλήψονταί σε έως αν εξολοθρεύση σε και έως αν απολέση σε ότι ουκ εισήκουσας της φωνής κυρίου του θεού σου φυλάσσεσθαι τας εντολάς αυτού και τα δικαιώματα αυτού όσα ενετείλατό σοι
46And these things shall be signs in thee, and wonders among thy seed for ever;	και έσται εν σοι σημεία και τέρατα και εν τω σπέρματί σου έως του αιώνος
47because thou didst not serve the Lord thy God with gladness and a good heart, because of the abundance of all things.	ανθ΄ ουκ ελάτρευσας κυρίω τω θεώ σου εν ευφροσύνη και εν αγαθή καρδία διά το πλήθος πάντων
48And thou shalt serve thine enemies, which the Lord will send forth against thee, in hunger, and in thirst, and in nakedness, and in the want of all things; and thou shalt wear upon thy neck a yoke of iron until he shall have destroyed thee.	και λατρεύσεις τοις εχθροίς σου ους επαποστελεί κύριος επί σε εν λιμώ και εν δίψει και εν γυμνότητι και εν εκλείψει πάντων και επιθήσει κλοιόν σιδηρούν επί τον τράχηλόν σου έως αν εξολοθρεύση σε
49The Lord shall bring upon thee a nation from the extremity of the earth, like the swift flying of an eagle, a nation whose voice thou shalt not understand;	επάξει επί σε κύριος έθνος μακρόθεν απ΄ εσχάτου της γης ωσεί όρμημα αετού έθνος ου ουκ ακούση της φωνής αυτού
50a nation bold in countenance, which shall not respect the person of the aged and shall not pity the young.	έθνος αναιδές προσώπω όστις ου θαυμάσει πρόσωπον πρεσβύτου και νέον ουκ ελεήσει
51And it shall eat up the young of thy cattle, and the fruits of thy land, so as not to leave to thee corn, wine, oil, the herds of thine oxen, and the flocks of thy sheep, until it shall have destroyed thee;	και κατέδεται τα έκγονα των κτηνών σου και τα γενήματα της γης σου ώστε μη καταλιπείν σοι σίτον οίνον έλαιον βουκόλια των βοών σου και τα ποίμνια των προβάτων σου έως αν απολέση σε
52and have utterly crushed thee in thy cities, until the high and strong walls be destroyed, in which thou trustest, in all thy land; and it shall afflict thee in thy cities, which he has given to thee.	και εκτρίψη σε εν πάσαις ταις πόλεσί σου έως αν καθαιρεθώσι τα τείχη σου τα υψηλά και τα οχυρά εφ΄ οις συ πέποιθας επ΄ αυτοίς εν πάση τη γη σου και θλίψει σε εν πάσαις ταις πόλεσί σου αις έδωκέ σοι κύριος ο θεός σου
53And thou shalt eat the fruit of thy body, the flesh of thy sons and of thy daughters, all that he has given thee, in thy straitness and thy affliction, with which thine enemy shall afflict thee.	και φαγή τα έκγονα της κοιλίας σου κρέα υιών σου και θυγατέρων σου όσα έδωκέ σοι κύριος ο θεός σου εν τη στενοχωρία σου και εν τη θλίψει σου η θλίψει σε ο εχθρός σου
54He that is tender and very delicate within thee shall look with an evil eye upon his brother, and the wife in his bosom, and the children that are left, which may have been left to him;	ο απαλός εν σοι και ο τρυφερός σφόδρα βασκανεί τω οφθαλμώ αυτού τον αδελφόν αυτού και την γυναίκα την εν τω κόλπω αυτού και τα καταλελειμμένα τέκνα α αν καταλειφθή αυτώ
55so as not to give to one of them of the flesh of his children, whom he shall eat, because of his having nothing left him in thy straitness, and in thy affliction, with which thine enemies shall afflict thee in all thy cities.	ώστε δούναι ενί αυτών από των σαρκών των τέκνων αυτού ων αν κατέσθη διά το μη καταλειφθήναι αυτώ ουδέν εν τη στενοχωρία και εν τη θλίψει η αν θλίψωσί σε οι εχθροί σου εν πάσαις ταις πόλεσί σου
56And she that is tender and delicate among you, whose foot has not assayed to go upon the earth for delicacy and tenderness, shall look with an evil eye on her husband in her bosom, and her son and her daughter,	και η απαλή εν υμίν και η τρυφερά σφόδρα ης ουχί πείραν έλαβεν ο πους αυτής βαίνειν επί της γης διά την τρυφερότητα και διά την απαλότητα βασκανεί τω οφθαλμώ αυτής τον άνδρα αυτής τον εν κόλπω αυτής και τον υιόν και την θυγατέρα αυτής
57and her offspring that comes out between her feet, and the child which she shall bear; for she shall eat them because of the want of all things, secretly in thy straitness, and in thy affliction, with which thine enemy shall afflict thee in thy cities.	και το χόριον αυτής το εξελθόν διά των μηρών αυτής και το τέκνον αυτής ο αν τέκη καταφάγεται γαρ αυτά διά την ένδειαν πάντων κρυφή εν τη στενοχωρία και εν τη θλίψει η θλίψει σε ο εχθρός σου εν ταις πόλεσί σου
58If thou wilt not hearken to do all the words of this law, which have been written in this book, to fear this glorious and wonderful name, the Lord thy God;	εάν μη εισακούσητε ποιείν πάντα τα ρήματα του νόμου τούτου τα γεγραμμένα εν τω βιβλίω τούτω φοβείσθαι το όνομα το έντιμον και το θαυμαστόν τούτο κύριον τον θεόν σου
59then the Lord shall magnify thy plagues, and the plagues of thy seed, great and wonderful plagues, and evil and abiding diseases.	και παραδοξάσει κύριος τας πληγάς σου και τας πληγάς του σπέρματός σου πληγάς μεγάλας και θαυμαστάς και νόσους πονηράς και πιστάς
60And he shall bring upon thee all the evil pain of Egypt, of which thou wast afraid, and they shall cleave to thee.	και επιστρέψει επί σε πάσαν την οδύνην Αιγύπτου την πονηράν ην διευλαβού από προσώπου αυτών και κολληθήσονται εν σοι
61And the Lord shall bring upon thee every sickness, and every plague that is not written, and every one that is written in the book of this law, until he shall have destroyed thee.	και πάσαν μαλακίαν και πάσαν πληγήν την μη γεγραμμένην και πάσαν την γεγραμμένην εν τω βιβλίω του νόμου τούτου επάξει κύριος επί σε έως αν εξολοθρεύση σε
62And ye shall be left few in number, whereas ye were as the stars of the sky in multitude; because thou didst not hearken to the voice of the Lord thy God.	και καταλειφθήσεσθε εν αριθμώ βραχεί ανθ΄ ων ήτε ωσεί τα άστρα του ουρανού εις πλήθος ότι ουκ εισηκούσατε της φωνής κυρίου του θεού υμών
63And it shall come to pass that as the Lord rejoiced over you to do you good, and to multiply you, so the Lord will rejoice over you to destroy you; and ye shall be quickly removed from the land, into which ye go to inherit it.	και έσται ον τρόπον ευφράνθη κύριος εφ΄ υμίν ευ ποιήσαι υμάς και πληθύναι υμάς ούτως ευφρανθήσεται κύριος εφ΄ υμίν εξολοθρεύσαι υμάς και εξαρθήσεσθε από της γης εις ην υμείς εισπορεύεσθε εκεί κληρονομήσαι αυτήν
64And the Lord thy God shall scatter thee among all nations, from one end of the earth to the other; and thou shalt there serve other gods, wood and stone, which thou hast not known, nor thy fathers.	και διασπερεί σε κύριος ο θεός σου εις πάντα τα έθνη απ΄ άκρου της γης έως άκρου της γης και δουλεύσεις εκεί θεοίς ετέροις ξύλοις και λίθοις οις ουκ ηπίστω συ και οι πατέρες σου
65Moreover among those nations he will not give thee quiet, neither by any means shall the sole of thy foot have rest; and the Lord shall give thee there another and a misgiving heart, and failing eyes, and a wasting soul.	αλλά και εν τοις έθνεσιν εκείνοις ουκ αναπαύσει σε ουδ΄ ου μη γένηται στάσις τω ίχνει του ποδός σου και δώσει σοι κύριος εκεί καρδίαν ετέραν αθυμούσαν και εκλείποντας οφθαλμούς και τηκομένην ψυχήν
66And thy life shall be in suspense before thine eyes; and thou shalt be afraid by day and by night, and thou shalt have no assurance of thy life.	και έσται η ζωή σου κρεμαμένη απέναντι των οφθαλμών σου και φοβηθήση ημέρας και νυκτός και ου πιστεύσεις τη ζωή σου
67In the morning thou shalt say, Would it were evening! and in the evening thou shalt say, Would it were morning! for the fear of thine heart with which thou shalt fear, and for the sights of thine eyes which thou shalt see.	τοπρωϊ ερείς πως αν γένοιτο εσπέρα και το εσπέρας ερείς πως αν γένοιτο πρωϊ από του φόβου της καρδίας σου ου φοβηθήση και από των οραμάτων των οφθαλμών σου ων όψη
68And the Lord shall bring thee back to Egypt in ships, by the way of which I said, Thou shalt not see it again; and ye shall be sold there to your enemies for bondmen and bondwomen, and none shall buy you.	και αποστρέψει σε κύριος εις Αίγυπτον εν πλοίοις και εν τη οδώ η είπα ου προσθήσεσθε έτι ιδείν αυτήν και πραθήσεσθε εκεί τοις εχθροίς υμών εις παίδας και παιδίσκας και ουκ έσται ο κτώμενος

Chapter 29

1These are the words of the covenant, which the Lord commanded Moses to make with the children of Israel in the land of Moab, besides the covenant which he made with them in Choreb.	ούτοι οι λόγοι της διαθήκης ους ενετείλατο κύριος Μωυσή στήσαι τοις υιοίς Ισραήλ εν γη Μωάβ πλην της διαθήκης ης διέθετο αυτοίς εν Χωρήβ
2And Moses called all the sons of Israel and said to them, Ye have seen all things that the Lord did in the land of Egypt before you to Pharao and his servants, and all his land;	και εκάλεσε Μωυσής πάντας τους υιούς Ισραήλ και είπε προς αυτούς υμείς εωράκατε πάντα όσα εποίησε κύριος ο θεός υμών εν γη Αιγύπτω ενώπιον υμών Φαραώ και τοις θεράπουσιν αυτού και πάση τη γη αυτού
3the great temptations which thine eyes have seen, the signs, and those great wonders.	τους πειρασμούς τους μεγάλους ους εωράκασιν οι οφθαλμοί σου τα σημεία και τα τέρατα τα μεγάλα εκείνα την χείρα την κραταιάν και τον βραχίονα τον υψηλόν
4Yet the Lord God has not given you a heart to know, and eyes to see, and ears to hear, until this day.	και ουκ έδωκε κύριος ο θεός υμίν καρδίαν ειδέναι και οφθαλμούς βλέπειν και ώτα ακούειν έως της ημέρας ταύτης
5And he led you forty years in the wilderness; your garments did not grow old, and your sandals were not worn away off your feet.	και ήγαγεν υμάς τεσσαράκοντα έτη εν τη ερήμω ουκ επαλαιώθη τα ιμάτια υμών και τα υποδήματα υμών ου κατετρίβη από των ποδών υμών
6Ye did not eat bread, ye did not drink wine or strong drink, that ye might know that I am the Lord your God.	άρτον ουκ εφάγετε οίνον και σίκερα ουκ επίετε ίνα γνώτε ότι ούτος κύριος ο θεός υμών
7And ye came as far as this place; and there came forth Seon king of Esebon, and Og king of Basan, to meet us in war.	και ήλθετε έως του τόπου τούτου και εξήλθε Σηών βασιλεύς Εσεβών και Ωγ βασιλεύς Βασάν εις συνάντησιν ημίν εν πολέμω
8And we smote them and took their land, and I gave it for an inheritance to Ruben and Gad, and to the half-tribe of Manasse.	και επατάξαμεν αυτούς και ελάβομεν την γην αυτών και εδώκαμεν αυτήν εν κλήρω τω Ρουβήν και τω Γαδδί και τω ημίσει φυλής Μανασσή
9And ye shall take heed to do all the words of this covenant, that ye may understand all things that ye shall do.	και φυλάξεσθε πάντας τους λόγους της διαθήκης ταύτης ποιείν αυτούς ίνα συνήτε πάντα όσα ποιείτε
10Ye all stand to-day before the Lord your God, the heads of your tribes, and your elders, and your judges, and your officers, every man of Israel,	υμείς εστήκατε πάντες σήμερον έναντι κυρίου του θεού υμών οι αρχίφυλοι υμών και η γερουσία υμών και οι κριταί υμών και οι γραμματοεισαγωγείς υμών πας ανήρ Ισραήλ
11your wives, and your children, and the stranger who is in the midst of your camp, from your hewer of wood even to your drawer of water,	αι γυναίκες υμών και τα τέκνα υμών και ο προσήλυτος ο εν μέσω της παρεμβολής υμών από ξυλοκόπου υμών και έως υδροφόρου υμών
12that thou shouldest enter into the covenant of the Lord thy God and into his oaths, as many as the Lord thy God appoints thee this day;	παρελθείν εν τη διαθήκη κυρίου του θεού σου και εν ταις αραίς αυτού όσα κύριος ο θεός σου διατίθεται προς σε σήμερον
13that he may appoint thee to himself for a people, and he shall be thy God, as he said to thee, and as he sware to thy fathers, Abraam, and Isaac, and Jacob.	ίνα στήση σε αυτώ εις λαόν και αυτός έσται σου θεός ον τρόπον είπέ σοι και ον τρόπον ώμοσε τοις πατράσι σου Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ
14And I do not appoint to you alone this covenant and this oath;	και ουχ υμίν μόνοις εγώ διατίθεμαι την διαθήκην ταύτην και την αράν ταύτην
15but to those also who are here with you to-day before the Lord your God, and to those who are not here with you to-day.	αλλά και τοις ώδε ούσι μεθ΄ υμών σήμερον έναντι κυρίου του θεού υμών και τοις μη ούσι μεθ΄ υμών ώδε σήμερον
16For ye know how we dwelt in the land of Egypt, how we came through the midst of the nations through whom ye came.	ότι υμείς οίδατε ως κατωκήσαμεν εν γη Αιγύπτω ως παρήλθομεν εν μέσω των εθνών ους παρήλθετε
17And ye beheld their abominations, and their idols, wood and stone, silver and gold, which are among them.	και ίδετε τα βδελύγματα αυτών και τα είδωλα αυτών ξύλον και λίθον αργύριον και χρυσίον α εστι παρ΄ αυτοίς
18Lest there be among you man, or woman, or family, or tribe, whose heart has turned aside from the Lord your God, having gone to serve the gods of these nations; lest there be in you a root springing up with gall and bitterness.	μη τις εστίν εν υμίν ανήρ η γυνή η πατριά η φυλή τίνος η διάνοια εξέκλινεν από κυρίου του θεού υμών πορεύεσθαι λατρεύειν τοις θεοίς των εθνών εκείνων μη εστίν εν υμίν ρίζα άνω φύουσα χολή και πικρία
19And it shall be if one shall hear the words of this curse, and shall flatter himself in his heart, saying, Let good happen to me, for I will walk in the error of my heart, lest the sinner destroy the guiltless with him:	και έσται εάν ακούση τα ρήματα της αράς ταύτης και επιφημίσηται εν τη καρδία αυτού λέγων οσιά μοι γένοιτο ότι εν τη αποπλανήσει της καρδίας μου πορεύσομαι ίνα μη συναπολέση ο αμαρτωλός τον αναμάρτητον
20God shall by no means be willing to pardon him, but then the wrath of the Lord and his jealousy shall flame out against that man; and all the curses of this covenant shall attach themselves to him, which are written in this book, and the Lord shall blot out his name from under heaven.	ου μη θελήσει ο θεός ευϊλατεύειν αυτώ αλλ΄ τότε εκκαυθήσεται οργή κυρίου και ο ζήλος αυτού εν τω ανθρώπω εκείνω και κολληθήσονται εν αυτώ πάσαι αι αραί της διαθήκης ταύτης αι γεγραμμέναι εν τω βιβλίω του νόμου τούτου και εξαλείψει κύριος το όνομα αυτού εκ της υπό τον ουρανόν
21And the Lord shall separate that man for evil of all the children of Israel, according to all the curses of the covenant that are written in the book of this law.	και διαστελεί αυτόν κύριος εις κακά εκ πάντων των υιών Ισραήλ κατά πάσας τας αράς της διαθήκης τας γεγραμμένας εν τω βιβλίω του νόμου τούτου
22And another generation shall say—even your sons who shall rise up after you, and the stranger who shall come from a land afar off, and shall see the plagues of that land and their diseases, which the Lord has sent upon it,	και ερούσιν η γενεά η ετέρα οι υιοί υμών οι αναστήσονται μεθ΄ υμάς και ο αλλότριος ος αν έλθη εκ γης μακρόθεν και όψονται τας πληγάς της γης εκείνης και τας νόσους αυτής ας απέστειλε κύριος επ΄ αυτήν
23brimstone and burning salt, (the whole land shall not be sown, neither shall any green thing spring, nor rise upon it, as Sodom and Gomorrha were overthrown, Adama and Seboim, which the Lord overthrew in his wrath and anger:)—	θείον και άλας κατακεκαυμένον πάσα η γη αυτής ου σπαρήσεται ουδέ ανατελεί ουδέ αναβή επ΄ αυτής παν χλωρόν ώσπερ κατεστράφη Σόδομα και Γόμορρα Αδαμά και Σεβωίμ ας κατέστρεψε κύριος εν θυμώ και οργή
24and all the nations shall say, Why has the Lord done thus to this land? what is this great fierceness of anger?	και ερούσι πάντα τα έθνη διατί εποίησε κύριος ούτω τη γη ταύτη τις ο θυμός της οργής ο μέγας ούτος
25And men shall say, Because they forsook the covenant of the Lord God of their fathers, the things which he appointed to their fathers, when he brought them out of the land of Egypt:	και ερούσιν ότι κατέλιπον την διαθήκην κυρίου του θεού των πατέρων αυτών α διέθετο τοις πατράσιν αυτών ότε εξήγαγεν αυτούς εκ γης Αιγύπτου
26and they went and served other gods, which they knew not, neither did he assign them to them.	και πορευθέντες ελάτρευσαν θεοίς ετέροις και προσεκύνησαν αυτοίς οις ουκ ηπίσταντο ουδέ διένειμεν αυτοίς
27And the Lord was exceedingly angry with that land to bring upon it according to all the curses which are written in the book of this law.	και ωργίσθη θυμώ κύριος επί την γην εκείνην επαγαγείν επ΄ αυτήν κατά πάσας τας αράς τας γεγραμμένας εν τω βιβλίω του νόμου τούτου
28And the Lord removed them from their land in anger, and wrath, and very great indignation, and cast them out into another land as at present.	και εξήρεν αυτούς κύριος από της γης αυτών εν θυμώ και οργή και παροξυσμώ μεγάλω σφόδρα και εξέβαλεν αυτούς εις γην ετέραν ωσεί νυν
29The secret things belong to the Lord our God, but the things that are revealed belong to us and to our children for ever, to do all the words of this law.	τα κρυπτά κυρίω τω θεώ ημών τα δε φανερά ημίν και τοις τέκνοις ημών εις τον αιώνα ποιείν πάντα τα ρήματα του νόμου τούτου

Chapter 30

1And it shall come to pass when all these things shall have come upon thee, the blessing and the curse, which I have set before thy face, and thou shalt call them to mind among all the nations, wherein the Lord shall have scattered thee,	και έσται ως αν έλθωσιν επί σε πάντα τα ρήματα ταύτα η ευλογία και η κατάρα ην δέδωκα προ προσώπου σου και δέξη εις την καρδίαν σου εν πάσι τοις έθνεσιν ου αν διασκορπίση σε κύριος ο θεός σου εκεί
2and shalt return to the Lord thy God, and shalt hearken to his voice, according to all things which I charge thee this day, with all thy heart, and with all thy soul;	και επιστραφήση επί κύριον τον θεόν σου και υπακούση της φωνής αυτού κατά πάντα όσα εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου
3then the Lord shall heal thine iniquities, and shall pity thee, and shall again gather thee out from all the nations, among which the Lord has scattered thee.	και ιάσεται κύριος τας αμαρτίας σου και ελεήσει σε και πάλιν συνάξει σε εκ πάντων των εθνών εις ους διεσκόρπισέ σε κύριος ο θεός σου εκεί
4If thy dispersion be from one end of heaven to the other, thence will the Lord thy God gather thee, and thence will the Lord thy God take thee.	εάν η η διασπορά σου απ΄ άκρου του ουρανού εώς άκρου του ουρανού εκείθεν συνάξει σε κύριος ο θεός σου και εκείθεν λήψεταί σε
5And the Lord thy God shall bring thee in from thence into the land which thy fathers have inherited, and thou shalt inherit it; and he will do thee good, and multiply thee above thy fathers.	και εισάξει σε κύριος ο θεός σου εις την γην ην εκληρονόμησαν οι πατέρες σου και κληρονομήσεις αυτήν και ευ σε ποιήσει και πλεοναστόν σε ποιήσει υπέρ τους πατέρας σου
6And the Lord shall purge thy heart, and the heart of thy seed, to love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, that thou mayest live.	και περικαθαριεί κύριος την καρδίαν σου και την καρδίαν του σπέρματός σου αγαπάν κύριον τον θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου ίνα ζης συ
7And the Lord thy God will put these curses upon thine enemies, and upon those that hate thee, who have persecuted thee.	και δώσει κύριος ο θεός σου τας αράς ταύτας επί τους εχθρούς σου και επί τους μισούντάς σε οι εδίωξάν σε
8And thou shalt return and hearken to the voice of the Lord thy God, and shall keep his commands, all that I charge thee this day.	και συ επιστραφήση και εισακούση της φωνής κυρίου του θεού σου και ποιήσεις τας εντολάς αυτού όσας εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον
9And the Lord thy God shall bless thee in every work of thine hands, in the offspring of thy body, and in the offspring of thy cattle, and in the fruits of thy land, because the Lord thy God will again rejoice over thee for good, as he rejoiced over thy fathers:	και πολυωρήσει σε κύριος ο θεός σου εν παντί έργω των χειρών σου εν τοις εκγόνοις της κοιλίας σου και εν τοις εκγόνοις των κτηνών σου και εν τοις γενήμασι της γης σου ότι επιστρέψει κύριος ο θεός σου ευφρανθήναι επί σε εις αγαθά καθότι ευφράνθη επί τοις πατράσι σου
10if thou wilt hearken to the voice of the Lord thy God, to keep his commandments, and his ordinances, and his judgments written in the book of this law, if thou turn to the Lord thy God with all thine heart, and with all thy soul.	εάν εισακούσης της φωνής κυρίου του θεού σου φυλάσσεσθαι τας εντολάς αυτού και τα δικαιώματα αυτού τας γεγραμμένας εν τω βιβλίω του νόμου τούτου εάν επιστραφής επί κύριον τον θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου
11 For this command which I give thee this day is not grievous, neither is it far from thee.	ότι η εντολή αύτη ην εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον ουχ υπέρογκός εστιν ουδέ μακράν από σου εστίν
12It is not in heaven above, as if there were one saying, Who shall go up for us into heaven, and shall take it for us, and we will hear and do it?	ουκ εν τω ουρανώ εστί λέγων τις αναβήσεται ημών εις τον ουρανόν και λήψεται ημίν αυτήν και ακούσαντες αυτήν ποιήσομεν
13Neither is it beyond the sea, saying, Who will go over for us to the other side of the sea, and take it for us, and make it audible to us, and we will do it?	ουδέ πέραν της θαλάσσης εστί λέγων τις διαπεράσει ημίν εις το πέραν της θαλάσσης και λήψεται ημίν αυτήν και ακούσαντες αυτήν ποιήσομεν
14The word is very near thee, in thy mouth, and in thine heart, and in thine hands to do it.	εγγύς σου εστί το ρήμα σφόδρα εν τω στόματί σου και εν τη καρδία σου και εν ταις χερσί σου ποιείν αυτό
15Behold, I have set before thee this day life and death, good and evil.	ιδού δέδωκα προ προσώπου σου σήμερον την ζωήν και τον θάνατον το αγαθόν και το κακόν
16If thou wilt hearken to the commands of the Lord thy God, which I command thee this day, to love the Lord thy God, to walk in all his ways, and to keep his ordinances, and his judgments; then ye shall live, and shall be many in number, and the Lord thy God shall bless thee in all the land into which thou goest to inherit it.	εάν δε εισακούσητε τας εντολάς κυρίου του θεού υμών ας εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον αγαπάν κύριον τον θεόν σου πορεύεσθαι εν πάσαις ταις οδοίς αυτού και φυλάσσειν τα δικαιώματα αυτού και τας εντολάς αυτού και τας κρίσεις αυτού και ζήσεσθε και πολλοί έσεσθε και ευλογήσει σε κύριος ο θεός σου εν πάση τη γη εις ην εισπορεύη εκεί κληρονομήσαι αυτήν
17But if thy heart change, and thou wilt not hearken, and thou shalt go astray and worship other gods, and serve them,	και εάν μεταστή η καρδία σου και μη εισακούσης και πλανηθείς προσκυνήσης θεοίς ετέροις και λατρεύσης αυτοίς
18I declare to you this day, that ye shall utterly perish, and ye shall by no means live long upon the land, into which ye go over Jordan to inherit it.	αναγγέλλω σοι σήμερον ότι απωλεία απολείσθε και ου πολυήμεροι γένησθε επί της γης εις ην υμείς διαβαίνετε τον Ιορδάνην εκεί κληρονομήσαι αυτήν
19I call both heaven and earth to witness this day against you, I have set before you life and death, the blessing and the curse: choose thou life, that thou and thy seed may live;	διαμαρτύρομαι υμίν σήμερον τον τε ουρανόν και την γην την ζωήν και τον θάνατον δέδωκα προ προσώπου υμών την ευλογίαν και την κατάραν και έκλεξαι την ζωήν ίνα ζήσης συ και το σπέρμα σου
20to love the Lord thy God, to hearken to his voice, and cleave to him; for this is thy life, and the length of thy days, that thou shouldest dwell upon the land, which the Lord sware to thy fathers, Abraam, and Isaac, and Jacob, to give to them.	αγαπάν κύριον τον θεόν σου εισακούειν της φωνής αυτού και έχεσθαι αυτού ότι τούτο η ζωή σου και η μακρότης των ημερών σου κατοικείν επί της γης ης ώμοσε κύριος τοις πατράσι σου Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ δούναι αυτοίς

Chapter 31

1And Moses finished speaking all these words to all the children of Israel;	και συνετέλεσε Μωυσής λαλών πάντας τους λόγους τούτους προς πάντας υιούς Ισραήλ
2and said to them, I am this day a hundred and twenty years old; I shall not be able any longer to come in or go out; and the Lord said to me, Thou shalt not go over this Jordan.	και είπε προς αυτούς εκατόν και είκοσι ετών εγώ ειμι σήμερον ου δυνήσομαι έτι εισπορεύεσθαι και εκπορεύεσθαι κυριός δε είπε προς με ου διαβήση τον Ιορδάνην τούτον
3The Lord thy God who goes before thee, he shall destroy these nations before thee, and thou shalt inherit them: and it shall be Joshua that goes before thy face, as the Lord has spoken.	κύριος ο θεός σου ο προπορευόμενος προ προσώπου σου αυτός εξολοθρεύσει τα έθνη ταύτα από προσώπου σου και κατακληρονομήσεις αυτούς και Ιησούς ο προπορευόμενος προ προσώπου σου καθά ελάλησε κύριος
4And the Lord thy God shall do to them as he did to Seon and Og the two kings of the Amorites, who were beyond Jordan, and to their land, as he destroyed them.	και ποιήσει κύριος αυτοίς καθώς εποίησε Σηών και Ωγ τοις δυσί βασιλεύσι των Αμορραίων οι ήσαν πέραν του Ιορδάνου και τη γη αυτών καθότι εξωλόθρευσεν αυτούς
5And the Lord has delivered them to you; and ye shall do to them, as I charged you.	και παρέδωκεν αυτούς κύριος ενώπιον υμών και ποιήσετε αυτοίς καθότι ενετειλάμην υμίν
6Be courageous and strong, fear not, neither be cowardly neither be afraid before them; for it is the Lord your God that advances with you in the midst of you, neither will he by any means forsake thee, nor desert thee.	ανδρίζου και ίσχυε μη φοβού μηδέ δειλιάσης μηδέ πτοηθής από προσώπου αυτών ότι κύριος ο θεός σου ο προπορευόμενος μεθ΄ υμών ου μη σε ανή ουδέ σε εγκαταλίπη
7And Moses called Joshua, and said to him before all Israel, Be courageous and strong; for thou shalt go in before this people into the land which the Lord sware to your fathers to give to them, and thou shalt give it to them for an inheritance.	και εκάλεσε Μωυσής Ιησούν και είπεν αυτώ έναντι παντός Ισραήλ ανδρίζου και ίσχυε συ γαρ εισελεύση προ προσώπου του λαού τούτου εις την γην ην ώμοσε κύριος τοις πατράσιν υμών δούναι αυτοίς και συ κατακληρονομήσεις αυτήν αυτοίς
8And the Lord that goes with thee shall not forsake thee nor abandon thee; fear not, neither be afraid.	και κύριος ο συμπορεύομενος μετά σου ουκ ανήσει σε ουδέ σε εγκαταλίπη μη φοβού μηδέ δειλία
9And Moses wrote the words of this law in a book, and gave it to the priests the sons of Levi who bear the ark of the covenant of the Lord, and to the elders of the sons of Israel.	και έγραψε Μωυσής τα ρήματα του νόμου τούτου εις βιβλίον και έδωκε αυτό τοις ιερεύσι τοις υιοίς Λευί τοις αίρουσι την κιβωτόν της διαθήκης κυρίου και τοις πρεσβυτέροις των υιών Ισραήλ
10And Moses charged them in that day, saying, After seven years, in the time of the year of release, in the feast of tabernacles,	και ενετείλατο Μωυσής αυτοίς εν τη ημέρα εκείνη λέγων μετά επτά έτη εν καιρώ ενιαυτού αφέσεως εν εορτή σκηνοπηγίας
11when all Israel come together to appear before the Lord your God, in the place which the Lord shall choose, ye shall read this law before all Israel in their ears,	εν τω συμπορεύεσθαι πάντα Ισραήλ οφθήναι ενώπιον κυρίου του θεού υμών εν τω τόπω ω αν εκλέξηται κύριος αναγνώσεσθε τον νόμον τούτον εναντίον παντός Ισραήλ εις τα ώτα αυτών
12having assembled the people, the men, and the women, and the children, and the stranger that is in your cities, that they may hear, and that they may learn to fear the Lord your God; and they shall hearken to do all the words of this law.	εκκλησίασατε τον λαόν τους άνδρας και τας γυναίκας και τα έκγονα και τον προσήλυτον τον εν ταις πόλεσιν υμών ίνα ακούσωσι και ίνα μάθωσι φοβείσθαι κύριον τον θεόν υμών και ακούσονται ποιείν πάντας τους λόγους του νόμου τούτου
13And their sons who have not known shall hear, and shall learn to fear the Lord thy God all the days that they live upon the land, into which ye go over Jordan to inherit it.	και οι υιοί αυτών οι ουκ οίδασιν ακούσονται και μαθήσονται φοβείσθαι κύριον τον θεόν υμών πάσας τας ημέρας όσας αυτοί ζώσιν επί της γης εις ην υμείς διαβαίνετε τον Ιορδάνην εκεί κληρονομήσαι αυτήν
14And the Lord said to Moses, Behold, the days of thy death are at hand; call Joshua, and stand ye by the doors of the tabernacle of testimony, and I will give him a charge. And Moses and Joshua went to the tabernacle of testimony, and stood by the doors of the tabernacle of testimony.	και είπε κύριος προς Μωυσήν ιδού εγγίκασιν αι ημέραι του θανάτου σου κάλεσον Ιησούν και στήτε παρά τας θύρας της σκηνής του μαρτυρίου και εντελούμαι αυτώ και επορεύθη Μωυσής και Ιησούς εις την σκηνήν του μαρτυρίου και έστησαν παρά τας θύρας της σκηνής του μαρτυρίου
15And the Lord descended in a cloud, and stood by the doors of the tabernacle of testimony; and the pillar of the cloud stood by the doors of the tabernacle of testimony.	και κατέβη κύριος εν στύλω νεφέλης και έστη επί τας θύρας της σκηνής του μαρτυρίου και έστη ο στύλος της νεφέλης παρά τας θύρας της σκηνής
16And the Lord said to Moses, Behold, thou shalt sleep with thy fathers, and this people will arise and go a whoring after the strange gods of the land, into which they are entering: and they will forsake me, and break my covenant, which I made with them.	και είπε κύριος προς Μωυσήν ιδού συ κοιμά μετά των πατέρων σου και αναστάς ούτος ο λαός εκπορνεύσει οπίσω θεών αλλοτρίων της γης εις ην ούτος εισπορεύεται εκεί εις αυτήν και καταλείψουσί με και διασκεδάσουσι την διαθήκην μου ην διεθέμην αυτοίς
17And I will be very angry with them in that day, and I will leave them and turn my face away from them, and they shall be devoured; and many evils and afflictions shall come upon them; and they shall say in that day, Because the Lord my God is not with me, these evils have come upon me.	και οργισθήσομαι θυμώ αυτοίς εν τη ημέρα εκείνη και καταλείψω αυτούς και αποστρέψω το πρόσωπόν μου απ΄ αυτών και έσονται κατάβρωμα και ευρήσουσιν αυτόν κακά πολλά και θλίψεις και ερεί εν τη ημέρα εκείνη διότι ουκ έστι κύριος ο θεός μου εν εμοί εύροσάν με τα κακά ταύτα
18And I will surely turn away my face from them in that day, because of all their evil doings which they have done, because they turned aside after strange gods.	εγώ δε αποστροφή αποστρέψω το πρόσωπόν μου απ΄ αυτών εν τη ημέρα εκείνη διά πάσας τας κακίας ας εποίησαν ότι απέστρεψαν επί θεούς αλλοτρίους
19And now write the words of this song, and teach it to the children of Israel, and ye shall put it into their mouth, that this song may witness for me among the children of Israel to their face.	και νυν γράψατε τα ρήματα της ωδής ταύτης και διδάξατε αυτήν τους υιούς Ισραήλ και εμβαλείτε αυτήν εις το στόμα αυτών ίνα γένηταί μοι η ωδή αύτη μαρτύριον εν υιοίς Ισραήλ
20For I will bring them into the good land, which I sware to their fathers, to give to them a land flowing with milk and honey: and they shall eat and be filled and satisfy themselves; then will they turn aside after other gods, and serve them, and they will provoke me, and break my covenant.	εισάξω γαρ αυτούς εις την γην την αγαθήν ην ώμοσα τοις πατράσιν αυτών γην ρέουσαν γάλα και μέλι και φάγονται και εμπλησθέντες κορήσουσι και επιστραφήσονται επί θεούς αλλοτρίους και λατρεύσουσιν αυτοίς και παροξυνούσί με και διασκεδάσουσι την διαθήκην μου ην διεθέμην αυτοίς
21And this song shall stand up to witness against them; for they shall not forget it out of their mouth, or out of the mouth of their seed; for I know their wickedness, what they are doing here this day, before I have brought them into the good land, which I sware to their fathers.	και έσται όταν εύρωσιν αυτόν κακά πολλά και θλίψεις και αντικαταστήσεται η ωδή αύτη κατά πρόσωπον αυτών μαρτυρούσα ου γαρ μη επιλησθή από στόματος αυτών και από στόματος του σπέρματος αυτών εγώ γαρ οίδα την πονηρίαν αυτών όσα ποιούσιν ώδε σήμερον προ του εισαγαγείν με αυτούς εις την γην την αγαθήν ην ώμοσα τοις πατράσιν αυτών
22And Moses wrote this song in that day, and taught it to the children of Israel.	και έγραψε Μωυσής την ωδήν ταύτην εν εκείνη τη ημέρα και εδίδαξεν αυτήν τους υιούς Ισραήλ
23And he charged Joshua, and said, Be courageous and strong, for thou shalt bring the sons of Israel into the land, which the Lord sware to them, and he shall be with thee.	και ενετείλατο Μωυσής Ιησού υιώ Ναυή και είπεν ανδρίζου και ίσχυε συ γαρ εισάξεις τους υιούς Ισραήλ εις την γην ην ώμοσεν αυτοίς κύριος και αυτός έσται μετά σου
24And when Moses finished writing all the words of this law in a book, even to the end,	ηνίκα δε συνετέλεσε Μωυσής γράφων πάντας τους λόγους του νόμου τούτου εις βιβλίον έως εις τέλος
25then he charged the Levites who bear the ark of the covenant of the Lord, saying,	και ενετείλατο τοις Λευίταις τοις αίρουσι την κιβωτόν της διαθήκης κυρίου λέγων
26Take the book of this law, and ye shall put it in the side of the ark of the covenant of the Lord your God; and it shall be there among you for a testimony.	λαβόντες το βιβλίον του νόμου τούτου θήσετε αυτό εκ πλαγίων της κιβωτού της διαθήκης κυρίου του θεού υμών και έσται εκεί εν σοι εις μαρτύριον
27For I know thy provocation, and thy stiff neck; for yet during my life with you at this day, ye have been provoking in your conduct toward God: how shall ye not also be so after my death?	ότι εγώ επίσταμαι τον ερεθισμόν σου και τον τράχηλόν σου τον σκληρόν έτι γαρ εμού ζώντος μεθ΄ υμών σήμερον παραπικραίνοντες ητε τα προς τον θεόν πως ουχί και έσχατον του θανάτου μου
28Gather together to me the heads of your tribes, and your elders, and your judges, and your officers, that I may speak in their ears all these words; and I call both heaven and earth to witness against them.	εκκλησίασατε προς με τους φυλάρχους υμών και τους πρεσβυτέρους υμών και τους γραμματοεισαγωγείς υμών ίνα λαλήσω εις τα ώτα αυτών πάντας τους λόγους τούτους και διαμαρτύρωμαι αυτοίς τον τε ουρανόν και την γην
29For I know that after my death ye will utterly transgress, and turn aside out of the way which I have commanded you; and evils shall come upon you in the latter days, because ye will do evil before the Lord, to provoke him to anger by the works of your hands. And Moses spoke all the words of this song even to the end, in the ears of the whole assembly.	οίδα γαρ ότι έσχατον της τελευτής μου ανομία ανομήσετε και εκκλινείτε εκ της οδού ης ενετειλάμην υμίν και συναντήσεται υμίν τα κακά επί εσχάτων των ημερών ότι ποιήσετε το πονηρόν έναντι κυρίου παροργίσαι αυτόν εν τοις έργοις των χειρών υμών
30	και ελάλησε Μωυσής εις τα ώτα πάσης εκκλησίας Ισραήλ τα ρήματα της ωδής ταύτης έως εις τέλος

Chapter 32

1Attend, O heaven, and I will speak; and let the earth hear the words out of my mouth.	πρόσεχε ουρανέ και λαλήσω και ακουέτω η γη ρήματα εκ στόματός μου
2Let my speech be looked for as the rain, and my words come down as dew, as the shower upon the herbage, and as snow upon the grass.	προσδοκάσθω ως υετός το απόφθεγμά μου και καταβήτω ως δρόσος τα ρήματά μου ως όμβρος επ΄ άγρωστιν και ωσεί νιφετός επί χόρτον
3For I have called on the name of the Lord: assign ye greatness to our God.	ότι το όνομα κυρίου εκάλεσα δότε μεγαλωσύνην τω θεώ ημών
4As for God, his works are true, and all his ways are judgment: God is faithful, and there is no unrighteousness in him; just and holy is the Lord.	θεός αληθινά τα έργα αυτού και πάσαι αι οδοί αυτού κρίσεις θεός πιστός και ουκ έστιν αδικία εν αυτώ δίκαιος και όσιος ο κύριος
5They have sinned, not pleasing him; spotted children, a froward and perverse generation.	ημάρτοσαν ουκ αυτώ τέκνα μωμητά γενεά σκολιά και διεστραμμένη
6Do ye thus recompense the Lord? is the people thus foolish and unwise? did not he himself thy father purchase thee, and make thee, and form thee?	ταύτα κυρίω ανταποδίδοτε ούτω λαός μωρός και ουχί σοφός ουκ αυτός ούτός σου πατήρ εκτήσατό σε και εποίησέ σε και έπλασέ σε
7Remember the days of old, consider the years for past ages: ask thy father, and he shall relate to thee, thine elders, and they shall tell thee.	μνήσθητε ημέρας αιώνος σύνετε δη έτη γενεάς γενεών επερώτησον τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι τους πρεσβυτέρους σου και ερούσί σοι
8When the Most High divided the nations, when he separated the sons of Adam, he set the bounds of the nations according to the number of the angels of God.	ότε διεμέριζεν ο ύψιστος έθνη ως διέσπειρεν υιούς Αδάμ έστησεν όρια εθνών κατά αριθμόν αγγέλων θεού
9And his people Jacob became the portion of the Lord, Israel was the line of his inheritance.	και εγενήθη μερίς κυρίου λαός αυτού Ιακώβ σχοίνισμα κληρονομίας αυτού Ισραήλ
10He maintained him in the wilderness, in burning thirst and a dry land: he led him about and instructed him, and kept him as the apple of an eye.	αυτάρκησεν αυτόν εν τη γη ερήμω εν δίψει καύματος εν γη ανύδρω εκύκλωσεν αυτόν και επαίδευσεν αυτόν και διεφύλαξεν αυτόν ως κόρην οφθαλμού
11As an eagle would watch over his brood, and yearns over his young, receives them having spread his wings, and takes them up on his back:	ως αετός σκεπάσαι νοσσιάν αυτού και επί τοις νεοσσοίς αυτού επεπόθησε διείς τας πτέρυγας αυτού εδέξατο αυτούς και ανέλαβεν αυτούς επί των μεταφρένων αυτού
12the Lord alone led them, there was no strange god with them.	κύριος μόνος ήγεν αυτούς και ουκ ην μετ΄ αυτών θεός αλλότριος
13He brought them up on the strength of the land; he fed them with the fruits of the fields; they sucked honey out of the rock, and oil out of the solid rock.	ανεβίβασεν αυτούς επί την ισχύν της γης εψώμισεν αυτούς γενήματα αγρών εθήλασαν μέλι εκ πέτρας και έλαιον εκ στερεάς πέτρας
14Butter of cows, and milk of sheep, with the fat of lambs and rams, of calves and kids, with fat of kidneys of wheat; and he drank wine, the blood of the grape.	βούτυρον βοών και γάλα προβάτων μετά στέατος αρνών και κριών υιών ταύρων και τράγων μετά στέατος νεφρών πυρού και αίμα σταφυλής έπιον οίνον
15So Jacob ate and was filled, and the beloved one kicked; he grew fat, he became thick and broad: then he forsook the God that made him, and departed from God his Saviour.	και έφαγεν Ιακώβ και ενεπλήσθη και απελάκτισεν ο ηγαπημένος ελιπάνθη επαχύνθη επλατύνθη και εγκατέλιπε θεόν τον ποιήσαντα αυτόν και απέστη από θεού σωτήρος αυτού
16They provoked me to anger with strange gods; with their abominations they bitterly angered me.	παρώξυνάν με επ΄ αλλοτρίοις εν βδελύγμασιν αυτών εξεπίκρανάν με
17They sacrificed to devils, and not to God; to gods whom they knew not: new and fresh gods came in, whom their fathers knew not.	έθυσαν δαιμονίοις και ου θεώ θεοίς οις ουκ ήδεισαν καινοί και πρόσφατοι ήκασιν οις ουκ ήδεισαν οι πατέρες αυτών
18Thou hast forsaken God that begot thee, and forgotten God who feeds thee.	θεόν τον γεννήσαντά σε εγκατέλιπες και επελάθου θεού του τρέφοντός σε
19And the Lord saw, and was jealous; and was provoked by the anger of his sons and daughters,	και είδε κύριος και εζήλωσε και παρωξύνθη δι΄ οργήν υιών αυτών και θυγατέρων
20and said, I will turn away my face from them, and will show what shall happen to them in the last days; for it is a perverse generation, sons in whom is no faith.	και είπεν αποστρέψω το πρόσωπόν μου απ΄ αυτών και δείξω τι έσται αυτοίς επ΄ εσχάτων ότι γενεά εξεστραμμένη εστίν υιοί οις ουκ έστι πίστις εν αυτοίς
21 They have provoked me to jealousy with that which is not God, they have exasperated me with their idols; and I will provoke them to jealousy with them that are no nation, I will anger them with a nation void of understanding.	αυτοί παρεζήλωσάν με επ΄ ου θεώ παρώργισάν με εν τοις ειδώλοις αυτών καγώ παραζηλώσω αυτούς επ΄ ουκ έθνει επί έθνει ασυνέτω παροργιώ αυτούς
22For a fire has been kindled out of my wrath, it shall burn to hell below; it shall devour the land, and the fruits of it; it shall set on fire the foundations of the mountains.	ότι πυρ εκκέκαυται εκ του θυμού μου καυθήσεται έως άδου κατωτάτου καταφάγεται γην και τα γενήματα αυτής φλέξει θεμέλια ορεών
23I will gather evils upon them, and will fight with my weapons against them.	συνάξω εις αυτούς κακά και τα βέλη μου συντελέσω εις αυτούς
24They shall be consumed with hunger and the devouring of birds, and there shall be irremediable destruction: I will send forth against them the teeth of wild beasts, with the rage of serpents creeping on the ground.	τηκόμενοι λιμώ και βρώσει ορνέων και οπισθότονος ανίατος οδόντας θηρίων επαποστελώ εις αυτούς μετά θυμού συρόντων επί της γης
25Without, the sword shall bereave them of children, and terror shall issue out of the secret chambers; the young man shall perish with the virgin, the suckling with him who has grown old.	έξωθεν ατεκνώσει αυτούς μαχαίρα και εκ των ταμιείων φόβος νεανίσκος συν παρθένω θηλάζων μετα καθεστηκότος πρεσβύτου
26I said, I will scatter them, and I will cause their memorial to cease from among men.	είπα διασπερώ αυτούς παύσω δε εξ ανθρώπων το μνημόσυνον αυτών
27Were it not for the wrath of the enemy, lest they should live long, lest their enemies should combine against them; lest they should say, Our own high arm, and not the Lord, has done all these things.	ειμή δι΄ οργήν εχθρών ίνα μη μακροχρονίσωσι και ίνα μη συνεπιθώνται οι υπεναντίοι μη είπωσιν η χειρ ημών η υψηλή και ουχί κύριος εποίησε ταύτα πάντα
28It is a nation that has lost counsel, neither is there understanding in them.	ότι έθνος απολωλεκός βουλήν εστι και ουκ έστιν εν αυτοίς επιστήμη
29They had not sense to understand: let them reserve these things against the time to come.	ουκ εφρόνησαν συνιέναι ταύτα καταδεξάσθωσαν εις τον επιόντα χρόνον
30How should one pursue a thousand, and two rout tens of thousands, if God had not sold them, and the Lord delivered them up?	πως διώξεται εις χιλίους και δύο μετακινήσουσι μυριάδας ει ο θεός απέδοτο αυτούς και ο κύριος παρέδωκεν αυτούς
31For their gods are not as our God, but our enemies are void of understanding.	ότι ουκ εισίν ως ο θεός ημών οι θεοι αυτών οι δε εχθροί ημών ανόητοι
32For their vine is of the vine of Sodom, and their vine-branch of Gomorrha: their grape is a grape of gall, their cluster is one of bitterness.	εκ γαρ αμπέλου Σοδόμων η άμπελος αυτών και η κληματίς αυτών εκ Γομόρρας η σταφυλή αυτών σταφυλή χολής βότρυς πικρίας αυτοίς
33Their wine is the rage of serpents, and the incurable rage of asps.	θυμός δρακόντων ο οίνος αυτών και θυμός ασπίδων ανίατος
34Lo! are not these things stored up by me, and sealed among my treasures?	ουκ ιδού ταύτα συνήκται παρ΄ εμοί και εσφράγισται εν τοις θησαυροίς μου
35In the day of vengeance I will recompense, whensoever their foot shall be tripped up; for the day of their destruction is near to them, and the judgments at hand are close upon you.	εν ημέρα εκδικήσεως ανταποδώσω εν καιρώ όταν σφαλή ο πους αυτών ότι εγγύς ημέρα απωλείας αυτών και πάρεστιν έτοιμα υμίν
36For the Lord shall judge his people, and shall be comforted over his servants; for he saw that they were utterly weakened, and failed in the hostile invasion, and were become feeble:	ότι κρινεί κύριος τον λαόν αυτού και επί τοις δούλοις αυτού παρακληθήσεται είδε γαρ αυτούς παραλελυμένους και εκλελοιπότας εν επαγωγή και παρειμένους
37and the Lord said, Where are their gods on whom they trusted?	και είπε κύριος που είσιν οι θεοί αυτών εφ΄ οις επεποίθεισαν επ΄ αυτοίς
38the fat of whose sacrifices ye ate, and ye drank the wine of their drink-offerings? let them arise and help you, and be your protectors.	ων το στέαρ των θυσιών αυτών ησθίετε και επίνετε τον οίνον των σπονδών αυτών αναστήτωσαν και βοηθησάτωσαν υμίν και γενηθήτωσαν υμίν σκεπασταί
39Behold, behold that I am he, and there is no god beside me: I kill, and I will make to live: I will smite, and I will heal; and there is none who shall deliver out of my hands.	ίδετε ίδετε ότι εγώ ειμι και ουκ έστι θεός πλην εμού εγώ αποκτενώ και ζην ποιήσω πατάξω καγώ ιάσομαι και ουκ έστιν ος εξελείται εκ των χειρών μου
40For I will lift up my hand to heaven, and swear by my right hand, and I will say, I live for ever.	ότι αρώ εις τον ουρανόν την χείρα μου και ομούμαι τη δεξιά μου και ερώ ζω εγώ εις τον αιώνα
41For I will sharpen my sword like lightning, and my hand shall take hold of judgment; and I will render judgment to my enemies, and will recompense them that hate me.	ότι παροξυνώ ως αστραπήν την μάχαιράν μου και ανθέξεται κρίματος η χειρ μου και ανταποδώσω δίκην τοις εχθροίς και τοις μισούσί με ανταποδώσω
42I will make my weapons drunk with blood, and my sword shall devour flesh, it shall glut itself with the blood of the wounded, and from the captivity of the heads of their enemies that rule over them.	μεθύσω τα βέλη μου αφ΄ αίματος και η μάχαιρά μου φάγεται κρέα αφ΄ αίματος τραυματιών και αιχμαλωσίας από κεφαλής αρχόντων εχθρών
43Rejoice, ye heavens, with him, and let all the angels of God worship him; rejoice ye Gentiles, with his people, and let all the sons of God strengthen themselves in him; for he will avenge the blood of his sons, and he will render vengeance, and recompense justice to his enemies, and will reward them that hate him; and the Lord shall purge the land of his people.	ευφράνθητε ουρανοί άμα αυτώ και προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες άγγελοι θεού ευφράνθητε έθνη μετά του λαού αυτού και ενισχυσάτωσαν αυτώ πάντες υιοί θεού ότι το αίμα των υιών αυτού εκδικείται και εκδικήσει και ανταποδώσει δίκην τοις εχθροίς και τοις μισούσιν αυτόν ανταποδώσει και εκκαθαριεί κύριος την γην του λαού αυτού
44And Moses wrote this song in that day, and taught it to the children of Israel; and Moses went in and spoke all the words of this law in the ears of the people, he and Joshua the son of Naue.	και έγραψε Μωυσής την ωδήν ταύτην εν τη ημέρα εκείνη και εδίδαξεν αυτήν τους υιούς Ισραήλ και προσήλθε Μωυσής και ελάλησε πάντας τους λόγους του νόμου τούτου εις τα ώτα του λαού αυτός και Ιησούς ο του Ναυή
45And Moses finished speaking to all Israel.	και συνετέλεσε Μωυσής λαλών τους λόγους τούτους παντί Ισραήλ
46And he said to them, Take heed with your heart to all these words, which I testify to you this day, which ye shall command your sons, to observe and do all the words of this law.	και είπε προς αυτούς προσέχετε τη καρδία υμών επί πάντας τους λόγους τούτους ους εγώ διαμαρτύρομαι υμίν σήμερον α εντελείσθε τοις υιοίς υμών φυλάσσειν και ποιείν πάντας τους λόγους του νόμου τούτου
47For this is no vain word to you; for it is your life, and because of this word ye shall live long upon the land, into which ye go over Jordan to inherit it.	ότι ουχί λόγος κενός ούτος υμίν ότι αύτη η ζωή υμών και ένεκεν του λόγου τούτου μακροημερεύσετε επί της γης εις ην υμείς διαβαίνετε τον Ιορδάνην εκεί κληρονομήσαι αυτήν
48And the Lord spoke to Moses in this day, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν εν τη ημέρα ταύτη λέγων
49Go up to the mount Abarim, this mountain Nabau which is in the land of Moab over against Jericho, and behold the land of Chanaan, which I give to the sons of Israel:	ανάβηθι εις το όρος το Αβαρίμ τούτο όρος Ναβαύ ο εστιν εν γη Μωάβ κατά πρόσωπον Ιεριχώ και ίδε την γην Χαναάν ην εγώ δίδωμι τοις υιοίς Ισραήλ εις κατάσχεσιν
50and die in the mount whither thou goest up, and be added to thy people; as Aaron thy brother died in mount Or, and was added to his people.	και τελεύτα εν τω όρει εις ο αναβαίνεις εκεί και προστέθητι προς τον λαόν σου ον τρόπον απέθανεν Ααρών ο αδελφός σου εν Ωρ τω όρει και προσετέθη προς τον λαόν αυτού
51Because ye disobeyed my word among the children of Israel, at the waters of strife of Cades in the wilderness of Sin; because ye sanctified me not among the sons of Israel.	διότι ηπειθήσατε τω ρήματί μου εν τοις υιοίς Ισραήλ επί του ύδατος αντιλογίας Κάδης εν τη ερήμω Σιν διότι ουχ ηγιάσατέ με εν τοις υιοίς Ισραήλ
52Thou shalt see the land before thee, but thou shalt not enter into it.	ότι απέναντι όψει την γην και εκεί ουκ εισελεύση εις την γην ην εγώ δίδωμι τοις υιοίς Ισραήλ

Chapter 33

1And this is the blessing with which Moses the man of God blessed the children of Israel before his death.	αύτη η ευλογία ην ηυλόγησε Μωυσής άνθρωπος του θεού τους υιούς Ισραήλ προ της τελευτής αυτού
2And he said, The Lord is come from Sina, and has appeared from Seir to us, and has hasted out of the mount of Pharan, with the ten thousands of Cades; on his right hand were his angels with him.	και είπε κύριος εκ Σινά ήκει και επέφανεν εκ Σηείρ ημίν και κατέσπευσεν εξ όρους Φαράν συν μυριάσι Κάδης εκ δεξιών αυτού άγγελοι μετ΄ αυτού
3And he spared his people, and all his sanctified ones are under thy hands; and they are under thee; and he received of his words	και εφείσατο του λαού αυτού και πάντες οι ηγιασμένοι επι τας χείράς σου ούτοι υπό σε εισί και εδέξατο από των λόγων αυτού
4the law which Moses charged us, an inheritance to the assemblies of Jacob.	νόμον ον ενετείλατο ημίν Μωυσής κληρονομίαν συναγωγής Ιακώβ
5And he shall be prince with the beloved one, when the princes of the people are gathered together with the tribes of Israel.	και έσται εν τω ηγαπημένω άρχων συναχθέντων αρχόντων λαών άμα φυλαίς Ισραήλ
6Let Ruben live, and not die; and let him be many in number.	ζήτω Ρουβήν και μη αποθανέτω και Συμεών έστω πολύς εν αριθμώ
7And this is the blessing of Juda; Hear, Lord, the voice of Juda, and do thou visit his people: his hands shall contend for him, and thou shalt be a help from his enemies.	και αύτη Ιούδα εισάκουσον κύριε φωνής Ιούδα και εις τον λαόν αυτού εισέλθοισαν αι χείρες αυτού διακρινούσιν αυτώ και βοηθός εκ των εχθρών αυτού έση
8And to Levi he said, Give to Levi his manifestations, and his truth to the holy man, whom they tempted in the temptation; they reviled him at the water of strife.	και τω Λευί είπε δότε Λευί δήλους αυτού και αλήθειαν αυτού τω ανδρί τω οσίω ον επείρασαν αυτόν εν πείρα ελοιδόρησαν αυτόν εφ΄ ύδατος αντιλογίας
9Who says to his father and mother, I have not seen thee; and he knew not his brethren, and he refused to know his sons: he kept thine oracles, and observed thy covenant.	ο λέγων τω πατρί αυτού και τη μητρί αυτού ουχ εώρακά σε και τους αδελφούς αυτού ουκ επέγνω και τους υιούς αυτού ουκ έγνω εφύλαξεν τα λόγιά σου και την διαθήκην σου διετήρησε
10They shall declare thine ordinances to Jacob, and thy law to Israel: they shall place incense in the time of thy wrath continually upon thine altar.	δηλώσουσι τα δικαιώματά σου τω Ιακώβ και τον νόμον σου τω Ισραήλ επιθήσουσι θυμίαμα εν οργή σου διαπαντός επί του θυσιαστηρίου σου
11Bless, Lord, his strength, and accept the works of his hands; break the loins of his enemies that have risen up against him, and let not them that hate him rise up.	ευλόγησον κύριε την ισχύν αυτού και τα έργα των χειρών αυτού δέξαι κάταξον οσφύν επανεστηκότων εχθρών αυτού και οι μισούντες αυτόν μη αναστήτωσαν
12And to Benjamin he said, The beloved of the Lord shall dwell in confidence, and God overshadows him always, and he rested between his shoulders.	και τω Βενιαμίν είπεν ηγαπημένος υπό κυρίου κατασκηνώσει πεποιθώς και ο θεός σκιάζει επ΄ αυτώ πάσας τας ημέρας και αναμέσον των ώμων αυτού κατέπαυσε
13And to Joseph he said, His land is of the blessing of the Lord, of the seasons of sky and dew, and of the deeps of wells below,	και τω Ιωσήφ είπεν απ΄ ευλογίας κυρίου η γη αυτού από ωρών ουρανού και δρόσου και από αβύσσων πηγών κάτωθεν
14and of the fruits of the changes of the sun in season, and of the produce of the months,	και καθ΄ ώραν γενημάτων ηλίου τροπών και από συνόδων μηνών
15from the top of the ancient mountains, and from the top of the everlasting hills,	από κορυφής ορεών αρχής και από κορυφής βουνών αενάων
16and of the fullness of the land in season: and let the things pleasing to him that dwelt in the bush come on the head of Joseph, and on the crown of him who was glorified above his brethren.	και καθ΄ ώραν γης πληρώσεως και τα δεκτά τω οφθέντι εν τη βάτω έλθοισαν επί κεφαλήν Ιωσήφ και επί κορυφήν δοξασθείς εν αδελφοίς
17His beauty is as the firstling of his bull, his horns are the horns of a unicorn; with them he shall thrust the nations at once, even from the end of the earth: these are the ten thousands of Ephraim, and these are the thousands of Manasse.	πρωτότοκος ταύρου το κάλλος αυτού κέρατα μονοκέρωτος τα κέρατα αυτού εν αυτοίς έθνη κερατιεί άμα έως απ΄ άκρου γης αύται μυριάδες Εφραϊμ και αύται χιλιάδες Μανασσή
18And to Zabulon he said, Rejoice, Zabulon, in thy going out, and Issachar in his tents.	και τω Ζαβουλών είπεν ευφράνθητι Ζαβουλών εν εξοδία σου και Ισσάχαρ εν τοις σκηνώμασί σου
19They shall utterly destroy the nations, and ye shall call men there, and there offer the sacrifice of righteousness; for the wealth of the sea shall suckle thee, and so shall the marts of them that dwell by the sea-coast.	έθνη εξολοθρεύσουσι και επικαλέσεσθε εκεί και θύσετε θυσίαν δικαιοσύνης ότι πλούτος θαλάσσης θηλάσει σε και εμπόρια παράλιον κατοικούντων
20And to Gad he said, Blessed be he that enlarges Gad: as a lion he rested, having broken the arm and the ruler.	και τω Γαδ είπεν ευλογημένος εμπλατύνων Γαδ ως λέων ανεπαύσατο συντρίψας βραχίονα και άρχοντα
21And he saw his first-fruits, that there the land of the princes gathered with the chiefs of the people was divided; the Lord wrought righteousness, and his judgment with Israel.	και είδεν απαρχήν αυτού ότι εκεί εμερίσθη γη αρχόντων συνηγμένων άμα αρχηγοίς λαών δικαιοσύνην κύριος εποίησε και κρίσιν αυτού μετά Ισραήλ
22And to Dan he said, Dan is a lion's whelp, and shall leap out of Basan.	και τω Δαν είπε Δαν σκύμνος λέοντος και εκπηδήσει εκ του Βασάν
23And to Nephthali he said, Nephthali has the fulness of good things; and let him be filled with blessing from the Lord: he shall inherit the west and the south.	και τω Νεφθαλίμ είπε Νεφθαλίμ πλησμονή δεκτών και εμπλησθήτω ευλογίας παρά κυρίου θάλασσαν και λίβα κληρονομήσεις
24And to Aser he said, Aser is blessed with children; and he shall be acceptable to his brethren: he shall dip his foot in oil.	και τω Ασήρ είπεν ευλογημένος από τέκνων Ασήρ και έσται δεκτός τοις αδελφοίς αυτού βάψει εν ελαίω τον πόδα αυτού
25His sandal shall be iron and brass; as thy days, so shall be thy strength.	σίδηρος και χαλκός το υπόδημα αυτού έσται και ως αι ημέραι σου η ισχύς σου
26There is not any such as the God of the beloved; he who rides upon the heaven is thy helper, and the magnificent One of the firmament.	ουκ έστιν ώσπερ ο θεός του ηγαπημένου ο επιβαίνων επί τον ουρανόν βοηθός σου και ο μεγαλοπρεπής του στερεώματος
27And the rule of God shall protect thee, and that under the strength of the everlasting arms; and he shall cast forth the enemy from before thy face, saying, Perish.	και σκεπάσει σε θεού αρχή και υπό ισχύν βραχιόνων αενάων και εκβαλεί από προσώπου σου εχθρόν λέγων απόλοιο
28And Israel shall dwell in confidence alone on the land of Jacob, with corn and wine; and the sky shall be misty with dew upon thee.	και κατασκηνώσει Ισραήλ μόνος πεποιθώς πηγή Ιακώβ επί σίτου και οίνου και ο ουρανός αυτώ συννεφής δρόσω
29Blessed art thou, O Israel; who is like to thee, O people saved by the Lord? thy helper shall hold his shield over thee, and his sword is thy boast; and thine enemies shall speak falsely to thee, and thou shalt tread upon their neck.	μακάριος συ Ισραήλ τις όμοιός σοι λαός σωζόμενος υπό κυρίου υπερασπιεί ο βοηθός σου και η μαχαίρα καύχημά σου και ψεύσονταί σε οι εχθροί σου και συ επί τον τράχηλον αυτών επιβήση

Chapter 34

1And Moses went up from Araboth Moab to the mount of Nabau, to the top of Phasga, which is before Jericho; and the Lord shewed him all the mount of Galaad to Dan, and all the land of Nephthali,	και ανέβη Μωυσής από αραβώθ Μωάβ επί το όρος Ναβαύ επί κορυφήν Φασγά η εστιν επί προσώπου Ιεριχώ και έδειξεν αυτώ κύριος πάσαν την γην Γαλαάδ έως Δαν
2and all the land of Ephraim and Manasse, and all the land of Juda to the farthest sea;	και πάσαν την γην Νεφθαλί και πάσαν την γην Εφραϊμ και Μανασσή και πάσαν την γην Ιούδα έως της θαλάσσης της εσχάτης
3and the wilderness, and the country round about Jericho, the city of palm-trees, to Segor.	και την έρημον και τα περίχωρα Ιεριχώ πόλιν φοινίκων έως Σηγώρ
4And the Lord said to Moses, This is the land of which I sware to Abraam, and Isaac, and Jacob, saying, To your seed will I give it: and I have shewed it to thine eyes, but thou shalt not go in thither.	και είπε κύριος προς Μωυσήν αύτη η γη ην ώμοσα τω Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ λέγων τω σπέρματι υμών δώσω αυτήν και έδειξα αυτήν τοις οφθαλμοίς σου και εκεί ουκ εισελεύση
5So Moses the servant of the Lord died in the land of Moab by the word of the Lord.	και ετελεύτησεν εκεί Μωυσής ο οικέτης κυρίου εν γη Μωάβ διά ρήματος κυρίου
6And they buried him in Gai near the house of Phogor; and no one has seen his sepulchre to this day.	και έθαψαν αυτόν εν γη Μωάβ εγγύς οίκου Φογώρ και ουκ οίδεν ουδείς την ταφήν αυτού έως της ημέρας ταύτης
7And Moses was a hundred and twenty years old at his death; his eyes were not dimmed, nor were his natural powers destroyed.	Μωυσής δε ην εκατόν και είκοσι ετών εν τω τελευτάν αυτόν ουκ ημαυρώθησαν οι οφθαλμοί αυτού ουδέ εφθάρησαν τα χελύνια αυτού
8And the children of Israel wept for Moses in Araboth of Moab at Jordan near Jericho thirty days; and the days of the sad mourning for Moses were completed.	και έκλαυσαν οι υιοί Ισραήλ Μωυσήν εν αραβώθ Μωάβ επί του Ιορδάνου κατά Ιεριχώ τριάκοντα ημέρας και συνετελέσθησαν αι ημέραι του πένθους κλαυθμού Μωυσή
9And Joshua the son of Naue was filled with the spirit of knowledge, for Moses had laid his hands upon him; and the children of Israel hearkened to him; and they did as the Lord commanded Moses.	και Ιησούς υιός Ναυή ενεπλήσθη πνεύματος συνέσεως επέθηκε γαρ Μωυσής τας χείρας αυτού επ΄ αυτόν και εισήκουσαν αυτού οι υιοί Ισραήλ και εποίησαν καθότι ενετείλατο κύριος τω Μωυσή
10And there rose up no more a prophet in Israel like Moses, whom the Lord knew face to face,	και ουκ ανέστη έτι προφήτης εν Ισραήλ ως Μωυσής ον έγνω κύριος αυτόν πρόσωπον κατά πρόσωπον
11in all the signs and wonders, which the Lord sent him to work in Egypt on Pharao, and his servants, and all his land;	εν πάσι τοις σημείοις και τέρασιν ον απέστειλεν αυτόν κύριος ποιήσαι αυτά εν γη Αιγύπτω Φαραώ και τοις θεράπουσιν αυτού και πάση τη γη αυτού
12the great wonders, and the mighty hand which Moses displayed before all Israel.	και τα θαυμάσια τα μεγάλα και πάσαν την χείρα την κραταιάν α εποίησε Μωυσης έναντι παντός Ισραήλ