Septuagint (Brenton 1879)/Genesis

For other versions of this work, see Genesis (Bible).

Chapter 1

1In the beginning God made the heaven and the earth.	εν αρχή εποίησεν ο θεός τον ουρανόν και την γην
2But the earth was unsightly and unfurnished, and darkness was over the deep, and the Spirit of God moved over the water.	η δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος και σκότος επάνω της αβύσσου και πνεύμα θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος
3And God said, Let there be light, and there was light.	και είπεν ο θεός γενηθήτω φως και εγένετο φως
4And God saw the light that it was good, and God divided between the light and the darkness.	και είδεν ο θεός το φως ότι καλόν και διεχώρισεν ο θεός αναμέσον του φωτός και αναμέσον του σκότους
5And God called the light Day, and the darkness he called Night, and there was evening and there was morning, the first day.	και εκάλεσεν ο θεός το φως ημέραν και το σκότος εκάλεσε νύκτα και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωϊ ημέρα μία
6And God said, Let there be a firmament in the midst of the water, and let it be a division between water and water, and it was so.	και είπεν ο θεός γενηθήτω στερέωμα εν μέσω του ύδατος και έστω διαχωρίζον αναμέσον ύδατος και ύδατος
7And God made the firmament, and God divided between the water which was under the firmament and the water which was above the firmament.	και εποίησεν ο θεός το στέρεωμα και διεχώρισεν ο θεός αναμέσον του ύδατος ο ην υποκάτω του στερεώματος και αναμέσον του ύδατος του επάνω του στερεώματος
8And God called the firmament Heaven, and God saw that it was good, and there was evening and there was morning, the second day.	και εκάλεσεν ο θεός το στερεώμα ουρανόν και είδεν ο θεός ότι καλόν και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωϊ ημέρα δευτέρα
9And God said, Let the water which is under the heaven be collected into one place, and let the dry land appear, and it was so. And the water which was under the heaven was collected into its places, and the dry land appeared.	και είπεν ο θεός συναχθήτω το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις συναγωγήν μίαν και οφθήτω η ξηρά και εγένετο ούτως και συνήχθη το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις τας συναγωγάς αυτών και ώφθη η ξηρά
10And God called the dry land Earth, and the gatherings of the waters he called Seas, and God saw that it was good.	και εκάλεσεν ο θεός την ξηράν γην και τα συστήματα των υδάτων εκάλεσε θαλάσσας και είδεν ο θεός ότι καλόν
11And God said, Let the earth bring forth the herb of grass bearing seed according to its kind and according to its likeness, and the fruit-tree bearing fruit whose seed is in it, according to its kind on the earth, and it was so.	και είπεν ο θεός βλαστησάτω η γη βοτάνην χόρτου σπείρον σπέρμα κατά γένος και καθ΄ ομοιότητα και ξύλον κάρπιμον ποιούν καρπόν ου το σπέρμα αυτού εν αυτώ κατά γένος επί της γης και εγένετο ούτως
12And the earth brought forth the herb of grass bearing seed according to its kind and according to its likeness, and the fruit tree bearing fruit whose seed is in it, according to its kind on the earth, and God saw that it was good.	και εξήνεγκεν η γη βοτάνην χόρτου σπείρον σπέρμα κατά γένος και καθ΄ ομοιότητα και ξύλον κάρπιμον ποιούν καρπόν ου το σπέρμα αυτου εν αυτώ κατά γένος επί της γης
13And there was evening and there was morning, the third day.	και είδεν ο θεός ότι καλόν και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωϊ ημέρα τρίτη
14And God said, Let there be lights in the firmament of the heaven to give light upon the earth, to divide between day and night, and let them be for signs and for seasons and for days and for years.	και είπεν ο θεός γενηθήτωσαν φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού εις φαυσιν επί της γης του διαχωρίζειν αναμέσον της ημέρας και αναμέσον της νυκτός και έστωσαν εις σημεία και εις καιρούς και εις ημέρας και εις ενιαυτούς
15And let them be for light in the firmament of the heaven, so as to shine upon the earth, and it was so.	και έστωσαν εις φαύσιν εν τω στερεώματι του ουρανού ώστε φαίνειν επί της γης και εγένετο ούτως
16And God made the two great lights, the greater light for regulating the day and the lesser light for regulating the night, the stars also.	και εποίησεν ο θεός τους δύο φωστήρας τους μεγάλους τον φωστήρα τον μέγαν εις αρχάς της ημέρας και τον φωστήρα τον ελάσσω εις αρχάς της νυκτός και τους αστέρας
17And God placed them in the firmament of the heaven, so as to shine upon the earth,	και έθετο αυτούς ο θεός εν τω στερεώματι του ουρανού ώστε φαίνειν επί της γης
18and to regulate day and night, and to divide between the light and the darkness. And God saw that it was good.	και άρχειν της ημέρας και της νυκτός και διαχωρίζειν αναμέσον του φωτός και αναμέσον του σκότους και είδεν ο θεός ότι καλόν
19And there was evening and there was morning, the fourth day.	και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωϊ ημέρα τετάρτη
20And God said, Let the waters bring forth reptiles having life, and winged creatures flying above the earth in the firmament of heaven, and it was so.	και είπεν ο θεός εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών και πετεινά πετόμενα επί της γης κατά το στερέωμα του ουρανού και εγένετο ούτως
21And God made great whales, and every living reptile, which the waters brought forth according to their kinds, and every creature that flies with wings according to its kind, and God saw that they were good.	και εποίησεν ο θεός τα κήτη τα μεγάλα και πάσαν ψυχήν ζώων ερπετών α εξήγαγε τα ύδατα κατά γένη αυτών και παν πετεινόν πτερωτόν κατά γένος και είδεν ο θεός ότι καλά
22And God blessed them saying, Increase and multiply and fill the waters in the seas, and let the creatures that fly be multiplied on the earth.	και ευλόγησεν αυτά ο θεός λέγων αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε τα ύδατα εν ταις θαλάσσαις και τα πετεινά πληθυνέσθωσαν επί της γης
23And there was evening and there was morning, the fifth day.	και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωϊ ημέρα πέμπτη
24And God said, Let the earth bring forth the living creature according to its kind, quadrupeds and reptiles and wild beasts of the earth according to their kind, and it was so.	και είπεν ο θεός εξαγαγέτω η γη ψυχήν ζώσαν κατά γένος τετράποδα και ερπετά και θηρία της γης κατά γένος και εγένετο ούτως
25And God made the wild beasts of the earth according to their kind, and cattle according to their kind, and all the reptiles of the earth according to their kind, and God saw that they were good.	και εποίησεν ο θεός τα θηρία της γης κατά γένος και τα κτήνη κατά γένος αυτών και πάντα τα ερπετά της γης κατά γένος και είδεν ο θεός ότι καλά
26And God said, Let us make man according to our image and likeness, and let them have dominion over the fish of the sea, and over the flying creatures of heaven, and over the cattle and all the earth, and over all the reptiles that creep on the earth.	και είπεν ο θεός ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄ εικόνα ημετέραν και καθ΄ ομοίωσιν και αρχέτωσαν των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης
27And God made man, according to the image of God he made him, male and female he made them.	και εποίησεν ο θεός τον άνθρωπον κατ΄ εικόνα θεού εποίησεν αυτόν άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς
28And God blessed them, saying, Increase and multiply, and fill the earth and subdue it, and have dominion over the fish of the seas and flying creatures of heaven, and all the cattle and all the earth, and all the reptiles that creep on the earth.	και ευλόγησεν αυτούς ο θεός λέγων αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής και άρχετε των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και πάντων των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης
29And God said, Behold I have given to you every seed-bearing herb sowing seed which is upon all the earth, and every tree which has in itself the fruit of seed that is sown, to you it shall be for food.	και είπεν ο θεός ιδού δέδωκα υμίν πάντα χόρτον σπόριμον σπείρον σπέρμα ο εστιν επάνω της γης και παν ξύλον ο έχει εν εαυτώ καρπόν σπέρματος σπορίμου υμίν έσται εις βρώσιν
30And to all the wild beasts of the earth, and to all the flying creatures of heaven, and to every reptile creeping on the earth, which has in itself the breath of life, even every green plant for food; and it was so.	και πάσι τοις θηρίοις της γης και πάσι τοις πετεινοίς του ουρανού και παντί ερπετώ έρποντι επί της γης ο έχει εν εαυτώ ψυχήν ζωής και πάντα χόρτον χλωρόν εις βρώσιν και εγένετο ούτως
31And God saw all the things that he had made, and, behold, they were very good. And there was evening and there was morning, the sixth day.	και είδεν ο θεός τα πάντα όσα εποίησε και ιδού καλά λίαν και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωϊ ημέρα έκτη

Chapter 2

1And the heavens and the earth were finished, and the whole world of them.	και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη και πας ο κόσμος αυτών
2 And God finished on the sixth day his works which he made, and he ceased on the seventh day from all his works which he made.	και συνετέλεσεν ο θεός εν τη ημέρα τη έκτη τα έργα αυτού α εποίησε και κατέπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού ων εποίησε
3And God blessed the seventh day and sanctified it, because in it he ceased from all his works which God began to do.	και ευλόγησεν ο θεός την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν ότι εν αυτή κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού ων ήρξατο ο θεός ποιείν
4This is the book of the generation of heaven and earth, when they were made, in the day in which the Lord God made the heaven and the earth,	αυτή η βίβλος γενέσεως ουρανού και γης ότε εγένετο η ημέρα εποίησε ο θεός τον ουρανόν και την γην
5and every herb of the field before it was on the earth, and all the grass of the field before it sprang up, for God had not rained on the earth, and there was not a man to cultivate it.	και παν χλωρόν αγρού προ του γένεσθαι επι της γης και πάντα χόρτον αγρού προ του ανατείλαι ου γαρ έβρεξεν κύριος ο θεός επί την γην και άνθρωπος ουκ ην εργάζεσθαι αυτήν
6But there rose a fountain out of the earth, and watered the whole face of the earth.	πηγή δε ανέβαινεν εκ της γης και επότιζε παν το πρόσωπον της γης
7And God formed the man of dust of the earth, and breathed upon his face the breath of life, and the man became a living soul.	και έπλασεν ο θεός τον άνθρωπον χουν λαβών από της γης και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν
8And God planted a garden eastward in Edem, and placed there the man whom he had formed.	και εφύτευσεν ο θεός παράδεισον εν Εδέν κατά ανατολάς και έθετο εκεί τον άνθρωπον ον έπλασε
9And God made to spring up also out of the earth every tree beautiful to the eye and good for food, and the tree of life in the midst of the garden, and the tree of learning the knowledge of good and evil.	και εξανέτειλεν ο θεός έτι εκ της γης παν ξύλον ωραίον εις όρασιν και καλόν εις βρώσιν και το ξύλον της ζωής εν μέσω του παραδείσου και το ξύλον του ειδέναι γνωστόν καλού και πονηρού
10And a river proceeds out of Edem to water the garden, thence it divides itself into four heads.	ποταμός δε εκπορεύεται εξ Εδέν ποτίζειν τον παράδεισον εκείθεν αφορίζεται εις τέσσαρας αρχάς
11The name of the one, Phisom, this it is which encircles the whole land of Evilat, where there is gold.	όνομα τω ενί Φισών ούτος ο κυκλών πάσαν την γην Ευιλάτ εκεί ου έστι το χρυσίον
12And the gold of that land is good, there also is carbuncle and emerald.	το δε χρυσίον της γης εκείνης καλόν και εκεί εστιν ο άνθραξ και ο λίθος ο πράσινος
13And the name of the second river is Geon, this it is which encircles the whole land of Ethiopia.	και όνομα τω ποταμώ τω δευτέρω Γεών ούτος ο κυκλών πάσαν την γην Αιθιοπίας
14And the third river is Tigris, this is that which flows forth over against the Assyrians. And the fourth river is Euphrates.	και ο ποταμός ο τρίτος Τίγρις ούτος ο προπορευόμενος κατέναντι Ασσυρίων ο δε ποταμός ο τέταρτος Ευφράτης
15And the Lord God took the man whom he had formed, and placed him in the garden of Delight, to cultivate and keep it.	και έλαβε κύριος ο θεός τον άνθρωπον ον έπλασε και έθετο αυτόν εν τω παραδείσω εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν
16And the Lord God gave a charge to Adam, saying, Of every tree which is in the garden thou mayest freely eat,	και ενετείλατο κύριος ο θεός τω Αδάμ λέγων από παντός ξύλου του εν τω παραδείσω βρώσει φαγή
17but of the tree of the knowledge of good and evil—of it ye shall not eat, but in whatsoever day ye eat of it, ye shall surely die.	από δε του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν ου φάγεσθε απ΄ αυτού η δ΄ αν ημέρα φάγητε απ΄ αυτού θανάτω αποθανείσθε
18And the Lord God said, It is not good that the man should be alone, let us make for him a help suitable to him.	και είπε κύριος ο θεός ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ΄ αυτόν
19And God formed yet farther out of the earth all the wild beasts of the field, and all the birds of the sky, and he brought them to Adam, to see what he would call them, and whatever Adam called any living creature, that was the name of it.	και έπλασεν ο θεός έτι εκ της γης πάντα τα θηρία του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού και ήγαγεν αυτά προς τον Αδάμ ιδείν τι καλέσει αυτά και παν ο αν εκάλεσεν αυτό Αδάμ ψυχήν ζώσαν τούτο όνομα αυτώ
20And Adam gave names to all the cattle and to all the birds of the sky, and to all the wild beasts of the field, but for Adam there was not found a help like to himself.	και εκάλεσεν Αδάμ ονόματα πάσι τοις κτήνεσι και πάσι τοις πετεινοίς του ουρανού και πάσι τοις θηρίοις του αγρού τω δε Αδάμ ουχ ευρέθη βοηθός όμοιος αυτώ
21And God brought a trance upon Adam, and he slept, and he took one of his ribs, and filled up the flesh instead thereof.	και επέβαλε κύριος ο θεός έκστασιν επί τον Αδάμ και ύπνωσε και έλαβε μίαν των πλευρών αυτού και ανεπλήρωσε σάρκα αντ΄ αυτής
22And God formed the rib which he took from Adam into a woman, and brought her to Adam.	και ωκοδόμησε κύριος ο θεός την πλευράν ην έλαβεν από του Αδάμ εις γυναίκα και ήγαγεν αυτήν προς τον Αδάμ
23And Adam said, This now is bone of my bones, and flesh of my flesh; she shall be called woman, because she was taken out of her husband.	και είπεν Αδάμ τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου αυτή κληθήσεται γυνή ότι εκ του ανδρός αυτής ελήφθη
24Therefore shall a man leave his father and his mother and shall cleave to his wife, and they two shall be one flesh.	ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται τη γυναίκα αυτού και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν
25	και ήσαν οι δύο γυμνοί ο τε Αδάμ και η γυνή αυτού και ουκ ησχύνοντο

Chapter 3

1And the two were naked, both Adam and his wife, and were not ashamed. Now the serpent was the most crafty of all the brutes on the earth, which the Lord God made, and the serpent said to the woman, Wherefore has God said, Eat not of every tree of the garden?	ο δε όφις ην φρονιμώτατος πάντων των θηρίων των επί της γης ων εποίησε κύριος ο θεός και είπεν ο όφις τη γυναικί τι ότι είπεν ο θεός ου φάγητε από παντός ξύλου του παραδείσου
2And the woman said to the serpent, We may eat of the fruit of the trees of the garden,	και είπεν η γυνή από καρπού του ξύλου του παραδείσου φαγόμεθα
3but of the fruit of the tree which is in the midst of the garden, God said, Ye shall not eat of it, neither shall ye touch it, lest ye die.	από δε του καρπού του ξύλου ο εστιν εν μέσω του παραδείσου είπεν ο θεός ου φάγεσθε απ΄ αυτού ου άψησθε αυτού ίνα μη αποθάνητε
4And the serpent said to the woman, Ye shall not surely die.	και είπεν ο όφις τη γυναικί ου θανάτω αποθανείσθε
5For God knew that in whatever day ye should eat of it your eyes would be opened, and ye would be as gods, knowing good and evil.	ήδει γαρ ο θεός ότι η αν ημέρα φάγητε απ΄ αυτού διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί και έσεσθε ως θεοί γινώσκοντες καλόν και πονηρόν
6And the woman saw that the tree was good for food, and that it was pleasant to the eyes to look upon and beautiful to contemplate, and having taken of its fruit she ate, and she gave to her husband also with her, and they ate.	και είδεν η γυνή ότι καλόν το ξύλον εις βρώσιν και ότι αρεστόν τοις οφθαλμοίς ιδείν και ωραίόν εστι του κατανοήσαι και λαβούσα του καρπού αυτού έφαγε και έδωκε και τω ανδρί αυτής μετ΄ αυτής και έφαγον
7And the eyes of both were opened, and they perceived that they were naked, and they sewed fig leaves together, and made themselves aprons to go round them.	και διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί των δύο και έγνωσαν ότι γυμνοί ήσαν και έρραψαν φύλλα συκής και εποίησαν αυτοίς περιζώματα
8And they heard the voice of the Lord God walking in the garden in the afternoon; and both Adam and his wife hid themselves from the face of the Lord God in the midst of the trees of the garden.	και ήκουσαν της φωνής κυρίου του θεού περιπατούντος εν τω παραδείσω το δειλινόν και εκρύβησαν ο τε Αδάμ και η γυνή αυτού από προσώπου κυρίου του θεού εν μέσω του ξύλου του παραδείσου
9And the Lord God called Adam and said to him, Adam, where art thou?	και εκάλεσεν ο θεός τον Αδάμ και είπεν αυτώ Αδάμ που ει
10And he said to him, I heard thy voice as thou walkedst in the garden, and I feared because I was naked and I hid myself.	και είπεν αυτώ της φωνής σου ήκουσα περιπατούντος εν τω παραδείσω και εφοβήθην ότι γυμνός ειμι και εκρύβην
11And God said to him, Who told thee that thou wast naked, unless thou hast eaten of the tree concerning which I charged thee of it alone not to eat?	και είπεν αυτώ ο θεός τις ανήγγειλέ σοι ότι γυμνός ει ει από του ξύλου ου ενετειλάμην σοι τούτου μόνου μη φαγείν απ΄ αυτού έφαγες
12And Adam said, The woman whom thou gavest to be with me—she gave me of the tree and I ate.	και είπεν ο Αδάμ η γυνή ην έδωκας μετ΄ εμού αυτή μοι έδωκεν από του ξύλου και έφαγον
13And the Lord God said to the woman, Why hast thou done this? And the woman said, The serpent deceived me and I ate.	και είπε κύριος ο θεός τη γυναικί τι τούτο εποίησας και είπεν η γυνή ο όφις ηπάτησε με και έφαγον
14And the Lord God said to the serpent, Because thou hast done this thou art cursed above all cattle and all the brutes of the earth, on thy breast and belly thou shalt go, and thou shalt eat earth all the days of thy life.	και είπε κύριος ο θεός τω όφει ότι εποίησας τούτο επικατάρατος συ από πάντων των κτηνών και από πάντων των θηρίων των επί της γης επί τω στήθει σου και τη κοιλία πορεύση και γην φαγή πάσας τας ημέρας της ζωής σου
15And I will put enmity between thee and the woman and between thy seed and her seed, he shalt watch against thy head, and thou shalt watch against his heel.	και έχθραν θήσω αναμέσον σου και αναμέσον της γυναικός και αναμέσον του σπέρματός σου και αναμέσον του σπερματός αυτής αυτός σου τηρήσει κεφαλήν και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν
16And to the woman he said, I will greatly multiply thy pains and thy groanings; in pain thou shalt bring forth children, and thy submission shall be to thy husband, and he shall rule over thee.	και τη γυναικί είπε πληθύνων πληθυνώ τας λύπας σου και τους στεναγμους σου εν λύπαις τέξη τέκνα και προς τον άνδρα σου η αποστροφή σου και αυτός σου κυριεύσει
17And to Adam he said, Because thou hast hearkened to the voice of thy wife, and eaten of the tree concerning which I charged thee of it only not to eat—of that thou hast eaten, cursed is the ground in thy labours, in pain shalt thou eat of it all the days of thy life.	τω δε Αδάμ είπεν ότι ήκουσας της φωνής της γυναικός σου και έφαγες από του ξύλου ου ενετειλάμην σοι τούτου μόνου μη φαγείν απ΄ αυτού έφαγες επικατάρατος η γη εν τοις έργοις σου εν λύπαις φαγή αυτήν πάσας τας ημέρας της ζωής σου
18Thorns and thistles shall it bring forth to thee, and thou shalt eat the herb of the field.	ακάνθας και τριβόλους ανατελεί σοι και φαγή τον χόρτον του αγρού
19In the sweat of thy face shalt thou eat thy bread until thou return to the earth out of which thou wast taken, for earth thou art and to earth thou shalt return.	εν ίδρωτι του προσώπου σου φαγή τον άρτον σου έως του αποστρέψαι σε εις την γην εξ ης ελήφθης ότι γη ει και εις γην απελεύση
20And Adam called the name of his wife Life, because she was the mother of all living.	και εκάλεσεν Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού Ζωή ότι αυτή ην μήτηρ πάντων των ζώντων
21And the Lord God made for Adam and his wife garments of skin, and clothed them.	και εποίησε κύριος ο θεός τω Αδάμ και τη γυναικί αυτού χιτώνας δερματίνους και ενέδυσεν αυτούς
22And God said, Behold, Adam is become as one of us, to know good and evil, and now lest at any time he stretch forth his hand, and take of the tree of life and eat, and so he shall live forever—	και είπεν ο θεός ιδού Αδάμ γέγονεν ως εις εξ ημών του γινώσκειν καλόν και πονηρόν και νυν μήποτε εκτείνη την χείρα και λάβη από του ξύλου της ζωής και φάγη και ζήσεται εις τον αιώνα
23So the Lord God sent him forth out of the garden of Delight to cultivate the ground out of which he was taken.	και εξαπέστειλεν αυτόν κύριος ο θεός εκ του παραδείσου της τρυφής εργάζεσθαι την γην εξ ης ελήφθη
24And he cast out Adam and caused him to dwell over against the garden of Delight, and stationed the cherubs and the fiery sword that turns about to keep the way of the tree of life.	και εξέβαλε τον Αδάμ και κατώκισεν αυτόν απέναντι του παραδείσου της τρυφής και έταξε τα χερουβίμ και την φλογίνην ρομφαίαν την στρεφομένην φυλάσσειν την οδόν του ξύλου της ζωής

Chapter 4

1And Adam knew Eve his wife, and she conceived and brought forth Cain and said, I have gained a man through God.	Αδάμ δε έγνω Εύαν την γυναίκα αυτού και συλλαβούσα έτεκε τον Καϊν και είπεν εκτησάμην άνθρωπον διά του θεού
2And she again bore his brother Abel. And Abel was a keeper of sheep, but Cain was a tiller of the ground.	και προσέθετο τεκείν τον αδελφόν αυτού τον Άβελ και εγένετο Άβελ ποιμήν προβάτων Καϊν δε ην εργαζόμενος την γην
3And it was so after some time that Cain brought of the fruits of the earth a sacrifice to the Lord.	και εγένετο μεθ΄ ημέρας ήνεγκε Καϊν από των καρπών της γης θυσίαν τω κυρίω
4And Abel also brought of the first born of his sheep and of his fatlings, and God looked upon Abel and his gifts,	και Άβελ ήνεγκε και αυτός από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού και από των στεάτων αυτών και επείδεν ο θεός επί Άβελ και επί τοις δώροις αυτού
5but Cain and his sacrifices he regarded not, and Cain was exceedingly sorrowful and his countenance fell.	επί δε Καϊν και επί ταις θυσίαις αυτού ου προσέσχε και ελύπησε τον Καϊν λίαν και συνέπεσε τω προσώπω
6And the Lord God said to Cain, Why art thou become very sorrowful and why is thy countenance fallen?	και είπε κύριος ο θεός τω Καϊν ινατί περίλυπος εγένου και ινατί συνέπεσε το πρόσωπόν σου
7Hast thou not sinned if thou hast brought it rightly, but not rightly divided it? be still, to thee shall be his submission, and thou shalt rule over him.	ουκ αν ορθώς προσενέγκης ορθώς δε μη διέλης ήμαρτες ησύχασον προς σε η αποστροφή αυτού και συ άρξεις αυτού
8And Cain said to Abel his brother, Let us go out into the plain; and it came to pass that when they were in the plain Cain rose up against Abel his brother, and slew him.	και είπε Καϊν προς Άβελ τον αδελφόν αυτού διέλθωμεν εις το πεδίον και εγένετο εν τω είναι αυτούς εν τω πεδίω ανέστη Καϊν επί Αβελ τον αδελφόν αυτού και απέκτεινεν αυτόν
9And the Lord God said to Cain, Where is Abel thy brother? and he said, I know not, am I my brother's keeper?	και είπε κύριος ο θεός προς Καϊν που έστιν Άβελ ο αδελφός σου και είπεν ου γινώσκω μη φύλαξ του αδελφού μου ειμί εγώ
10And the Lord said, What hast thou done? the voice of thy brother's blood cries to me out of the ground.	και είπε κύριος τι πεποίηκας φωνή αίματος του αδελφού σου βοά προς με εκ της γης
11And now thou art cursed from the earth which has opened her mouth to receive thy brother's blood from thy hand.	και νυν επικατάρατος συ από της γης η έχανε το στόμα αυτής δέξασθαι το αίμα του αδελφού σου εκ της χειρός σου
12When thou tillest the earth, then it shall not continue to give its strength to thee: thou shalt be groaning and trembling on the earth.	ότε εργά την γην και ου προσθήσει την ισχύν αυτής δούναί σοι στένων και τρέμων έση επί της γης
13And Cain said to the Lord God, My crime is too great for me to be forgiven.	και ειπε Καϊν προς κύριον μείζων η αιτία μου του αφεθήναι με
14If thou castest me out this day from the face of the earth, and I shall be hidden from thy presence, and I shall be groaning and trembling upon the earth, then it will be that any one that finds me shall slay me.	ει εκβάλλεις με σήμερον από προσώπου της γης και από του προσώπου σου κρυβήσομαι και έσομαι στένων και τρέμων επί της γης και έσται πας ο ευρίσκων με αποκτενεί με
15And the Lord God said to him, Not so, any one that slays Cain shall suffer seven-fold vengeance; and the Lord God set a mark upon Cain that no one that found him might slay him.	και είπεν αυτώ κύριος ο θεός ουχ ούτω πας ο αποκτείνας Καϊν επτά εκδικούμενα παραλύσει και έθετο κύριος ο θεός σημείον τω Καϊν του μη ανελείν αυτόν πάντα τον ευρίσκοντα αυτόν
16So Cain went forth from the presence of God and dwelt in the land of Nod over against Edem.	εξήλθε δε Καϊν από προσώπου του θεού και ώκησεν εν γη Ναϊδ κατέναντι Εδέν
17And Cain knew his wife, and having conceived she bore Enoch; and he built a city; and he named the city after the name of his son, Enoch.	και έγνω Καϊν την γυναίκα αυτού και συλλαβούσα έτεκε τον Ενώχ και ην οικοδομών πόλιν και επωνόμασε την πόλιν επί τω ονόματι του υιού αυτού Ενώχ
18And to Enoch was born Gaidad; and Gaidad begot Maleleel; and Maleleel begot Mathusala; and Mathusala begot Lamech.	εγεννήθη δε τω Ενώχ Γαϊδαδ και Γαϊδαδ εγέννησε τον Μαιήλ και Μαιήλ εγέννησε τον Μαθουσαλά και Μαθουσαλά εγέννησε τον Λάμεχ
19And Lamech took to himself two wives; the name of the one was Ada, and the name of the second Sella.	και έλαβεν εαυτώ Λάμεχ δύο γυναίκας όνομα τη μιά Αδδά και όνομα τη δευτέρα Σελλά
20And Ada bore Jobel; he was the father of those that dwell in tents, feeding cattle.	και έτεκεν Αδδά τον Ιωβήλ ούτος ην πατήρ οικούντων εν σκηναίς κτηνοτρόφων
21And the name of his brother was Jubal; he it was who invented the psaltery and harp.	και όνομα τω αδελφώ αυτού Ιουβάλ ούτος ην ο καταδείξας ψαλτήριον και κιθάραν
22And Sella also bore Thobel; he was a smith, a manufacturer both of brass and iron; and the sister of Thobel was Noema.	Σελλά δε και αυτή έτεκε τον Θοβέλ και ην σφυροκόπος χαλκεύς χαλκού και σιδήρου αδελφή δε Θοβέλ Νοεμά
23And Lamech said to his wives, Ada and Sella, Hear my voice, ye wives of Lamech, consider my words, because I have slain a man to my sorrow and a youth to my grief.	είπε δε Λάμεχ ταις εαυτού γυναιξίν Αδδά και Σελλά ακούσατέ μου της φωνής γυναίκες Λάμεχ ενωτίσασθέ μου τους λόγους ότι άνδρα απέκτεινα εις τραύμα εμοί και νεανίσκον εις μώλωπα εμοί
24Because vengeance has been exacted seven times on Cain's behalf, on Lamech's it shall be seventy times seven.	ότι επτάκις εκδεδίκηται εκ Καϊν εκ δε Λάμεχ εβδομηκοντάκις επτά
25And Adam knew Eve his wife, and she conceived and bore a son, and called his name Seth, saying, For God has raised up to me another seed instead of Abel, whom Cain slew.	έγνω δε Αδάμ Εύαν την γυναίκα αυτού και συλλαβούσα έτεκεν υιόν και επωνόμασε το όνομα αυτού Σηθ λέγουσα εξανέστησε γαρ μοι ο θεός σπέρμα έτερον αντί Άβελ ον απέκτεινε Καϊν
26And Seth had a son, and he called his name Enos: he hoped to call on the name of the Lord God.	και τω Σηθ εγένετο υιός επωνόμασε δε το όνομα αυτού Ενώς ούτος ήλπισεν επικαλείσθαι το όνομα κυρίου του θεού

Chapter 5

1This is the genealogy of men in the day in which God made Adam; in the image of God he made him:	αυτή η βίβλος γενέσεως ανθρώπων η ημέρα εποίησεν ο θεός τον Αδάμ κατ΄ εικόνα θεού εποίησεν αυτόν
2male and female he made them, and blessed them; and he called his name Adam, in the day in which he made them.	άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς και ευλόγησεν αυτούς και επωνόμασε το όνομα αυτού Αδάμ η ημέρα εποίησεν αυτούς
3And Adam lived two hundred and thirty years, and begot a son after his own form, and after his own image, and he called his name Seth.	έζησε δε Αδάμ τριάκοντα και διακόσια έτη και εγέννησε κατά την ιδέαν αυτού και κατά την εικόνα αυτού και επωνόμασε το όνομα αυτού Σηθ
4And the days of Adam, which he lived after his begetting Seth, were seven hundred years; and he begot sons and daughters.	εγένοντο δε αι ημέραι Αδάμ ας έζησε μετά το γεννήσαι αυτόν τον Σηθ έτη επτακόσια και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας
5And all the days of Adam which he lived were nine hundred and thirty years, and he died.	και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Αδάμ ας έζησε τριάκοντα και εννακόσια έτη και απέθανεν
6Now Seth lived two hundred and five years, and begot Enos.	έζησε δε Σηθ πέντε και διακόσια έτη και εγέννησε τον Ενώς
7And Seth lived after his begetting Enos, seven hundred and seven years, and he begot sons and daughters.	και έζησε Σηθ μετά το γεννήσαι αυτόν τον Ενώς επτά έτη και επτακόσια και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας
8And all the days of Seth were nine hundred and twelve years, and he died.	και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Σηθ δώδεκα και εννακόσια έτη και απέθανε
9And Enos lived an hundred and ninety years, and begot Cainan.	και έζησεν Ενώς έτη εκατόν ενενήκοντα και εγέννησε τον Καϊναν
10And Enos lived after his begetting Cainan, seven hundred and fifteen years, and he begot sons and daughters.	και έζησεν Ενώς μετά το γεννήσαι αυτόν τον Καϊναν πεντεκαίδεκα έτη και επτακόσια και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας
11And all the days of Enos were nine hundred and five years, and he died.	και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Ενώς πέντε έτη και εννακόσια και απέθανε
12And Cainan lived an hundred and seventy years, and he begot Maleleel.	και έζησε Καϊναν εβδομήκοντα και εκατόν έτη και εγέννησε τον Μαλελεήλ
13And Cainan lived after his begetting Maleleel, seven hundred and forty years, and he begot sons and daughters.	και έζησε Καϊναν μετά το γεννήσαι αυτόν τον Μαλελεήλ τεσσαράκοντα και επτακόσια έτη και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας
14And all the days of Cainan were nine hundred and ten years, and he died.	και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Καϊναν δέκα έτη και εννακόσια και απέθανε
15And Maleleel lived an hundred and sixty and five years, and he begot Jared.	και έζησε Μαλελεήλ πέντε και εξήκοντα και εκατόν έτη και εγέννησε τον Ιάρεδ
16And Maleleel lived after his begetting Jared, seven hundred and thirty years, and he begot sons and daughters.	και έζησε Μαλελεήλ μετά το γεννήσαι αυτόν τον Ιάρεδ έτη τριάκοντα και επτακόσια και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας
17And all the days of Maleleel were eight hundred and ninety and five years, and he died.	και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Μαλελεήλ έτη πέντε και ενενήκοντα και οκτακόσια και απέθανε
18And Jared lived an hundred and sixty and two years, and begot Enoch:	και έζησεν Ιάρεδ δύο και εξήκοντα έτη και εκατόν και εγέννησε τον Ενώχ
19and Jared lived after his begetting Enoch, eight hundred years, and he begot sons and daughters.	και έζησεν Ιάρεδ μετά το γεννήσαι αυτόν τον Ενώχ οκτακόσια έτη και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας
20And all the days of Jared were nine hundred and sixty and two years, and he died.	και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Ιάρεδ δύο και εξήκοντα και εννακόσια έτη και απέθανε
21And Enoch lived an hundred and sixty and five years, and begat Mathusala.	και έζησεν Ενώχ πέντε και εξήκοντα και εκατόν έτη και εγέννησε τον Μαθουσαλά
22And Enoch was well-pleasing to God after his begetting Mathusala, two hundred years, and he begot sons and daughters.	ευηρέστησε δε Ενώχ τω θεω και έζησεν Ενώχ μετά το γεννήσαι αυτόν τον Μαθουσαλά διακόσια έτη και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας
23And all the days of Enoch were three hundred and sixty and five years.	και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Ενώχ πέντε και εξήκοντα και τριακόσια έτη
24And Enoch was well-pleasing to God, and was not found, because God translated him.	και ευηρέστησεν Ενώχ τω θεώ και ουχ ευρίσκετο ότι μετέθηκεν αυτόν ο θεός
25And Mathusala lived an hundred and sixty and seven years, and begot Lamech.	και έζησε Μαθουσαλά επτά και ογδοηκοντα και εκατόν και εγέννησε τον Λάμεχ
26And Mathusala lived after his begetting Lamech eight hundred and two years, and begot sons and daughters.	και έζησε Μαθουσαλά μετά το γεννήσαι αυτόν τον Λάμεχ δύο και ογδοηκοντα και επτακόσια έτη και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας
27And all the days of Mathusala which he lived, were nine hundred and sixty and nine years, and he died.	και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Μαθουσαλά ας έζησεν εννέα και εξήκοντα και εννακόσια έτη και απέθανε
28And Lamech lived an hundred and eighty and eight years, and begot a son.	και έζησε Λάμεχ οκτώ και ογδοήκοντα και εκατόν έτη και εγέννησεν υιόν
29And he called his name Noe, saying, This one will cause us to cease from our works, and from the toils of our hands, and from the earth, which the Lord God has cursed.	και επωνόμασε το όνομα αυτού Νώε λέγων ούτος διαναπαύσει ημάς από των έργων ημών και από των λυπών των χειρών ημών και από της γης ης κατηράσατο κύριος ο θεός
30And Lamech lived after his begetting Noe, five hundred and sixty and five years, and begot sons and daughters.	και έζησε Λάμεχ μετά το γεννήσαι αυτόν τον Νώε πεντακόσια και εξήκοντα και πέντε έτη και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας
31And all the days of Lamech were seven hundred and fifty-three years, and he died.	και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Λάμεχ επτακόσια και πεντήκοντα τρία έτη και απέθανε
32	και ην Νώε ετών πεντακοσίων και εγέννησε τρεις υιούς τον Σημ τον Χαμ και τον Ιάφεθ

Chapter 6

1And Noe was five hundred years old, and he begot three sons, Sem, Cham, and Japheth. And it came to pass when men began to be numerous upon the earth, and daughters were born to them,	και εγένετο ηνίκα ήρξαντο οι άνθρωποι πολλοί γίνεσθαι επί της γης και θυγατέρες εγεννήθησαν αυτοίς
2that the sons of God having seen the daughters of men that they were beautiful, took to themselves wives of all whom they chose.	ιδόντες δε οι υιοί του θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων ότι καλαί εισιν έλαβον εαυτοίς γυναίκας από πασών ων εξελέξαντο
3And the Lord God said, My Spirit shall certainly not remain among these men for ever, because they are flesh, but their days shall be an hundred and twenty years.	και είπε κύριος ο θεός ου καταμείνη το πνεύμά μου εν τοις ανθρώποις τούτοις διά το είναι αυτούς σάρκας έσονται δε αι ημέραι αυτών εκατόν είκοσιν έτη
4Now the giants were upon the earth in those days; and after that when the sons of God were wont to go in to the daughters of men, they bore children to them, those were the giants of old, the men of renown.	οι δε γίγαντες ήσαν επί της γης εν ταις ημέραις εκείναις και μετ΄ εκείνο ως αν εισεπορεύοντο οι υιοί του θεού προς τας θυγατέρας των ανθρώπων και εγεννώσαν εαυτοίς εκείνοι ήσαν οι γίγαντες οι απ΄ αιώνος οι άνθρωποι οι ονομαστοί
5And the Lord God, having seen that the wicked actions of men were multiplied upon the earth, and that every one in his heart was intently brooding over evil continually,	ιδών δε κύριος ο θεός ότι επληθύνθησαν αι κακίαι των ανθρώπων επί της γης και πας τις διανοείται εν τη καρδία αυτού επιμελώς επί τα πονηρά πάσας τας ημέρας
6then God laid it to heart that he had made man upon the earth, and he pondered it deeply.	και ενεθυμήθη ο θεός ότι εποίησε τον άνθρωπον επί της γης και διενοήθη
7And God said, I will blot out man whom I have made from the face of the earth, even man with cattle, and reptiles with flying creatures of the sky, for I am grieved that I have made them.	και είπεν ο θεός απαλείψω τον άνθρωπον ον εποίησα από προσώπου της γης από ανθρώπου έως κτήνους και από ερπετών έως των πετεινών του ουρανού ότι μετεμελήθην ότι εποίησα αυτούς
8But Noe found grace before the Lord God.	Νώε δε εύρε χάριν εναντίον κυρίου του θεού
9And these are the generations of Noe. Noe was a just man; being perfect in his generation, Noe was well-pleasing to God.	αύται δε αι γενέσεις Νώε Νώε άνθρωπος δίκαιος τέλειος ων εν τη γενεά αυτού τω θεώ ευηρέστησε Νώε
10And Noe begot three sons, Sem, Cham, Japheth.	εγέννησε δε Νώε τρεις υιούς τον Σημ τον Χαμ τον Ιάφεθ
11But the earth was corrupted before God, and the earth was filled with iniquity.	εφθάρη δε η γη εναντίον του θεού και επλήσθη η γη αδικίας
12And the Lord God saw the earth, and it was corrupted; because all flesh had corrupted its way upon the earth.	και είδε κύριος ο θεός την γην και ην κατεφθαρμένη ότι κατέφθειρε πάσα σαρξ την οδόν αυτού επί της γης
13And the Lord God said to Noe, A period of all men is come before me; because the earth has been filled with iniquity by them, and, behold, I destroy them and the earth.	και είπε κύριος ο θεός τω Νώε καιρός παντός ανθρώπου ήκει εναντίον μου ότι επλήσθη η γη αδικίας απ΄ αυτών και ιδού εγώ καταφθείρω αυτους και την γην
14Make therefore for thyself an ark of square timber; thou shalt make the ark in compartments, and thou shalt pitch it within and without with pitch.	ποίησον ουν σεαυτώ κιβωτόν εκ ξύλων τετραγώνων νοσσιάς ποιήσεις κατά την κιβωτόν και ασφαλτώσεις αυτήν έσωθεν και έξωθεν τη ασφάλτω
15And thus shalt thou make the ark; three hundred cubits the length of the ark, and fifty cubits the breadth, and thirty cubits the height of it.	και ούτω ποιήσεις την κιβωτόν τριακοσίων πηχέων το μήκος της κιβωτού και πεντήκοντα πηχέων το πλάτος και τριάκοντα πηχέων το ύψος αυτής
16Thou shalt narrow the ark in making it, and in a cubit above thou shalt finish it, and the door of the ark thou shalt make on the side; with lower, second, and third stories thou shalt make it.	επισυνάγων ποιήσεις τον κιβωτόν και εις πήχυν συντελέσεις αυτήν άνωθεν την δε θύραν της κιβωτού ποιήσεις εκ πλαγίων κατάγαια διώροφα και τριώροφα ποιήσεις αυτήν
17And behold I bring a flood of water upon the earth, to destroy all flesh in which is the breath of life under heaven, and whatsoever things are upon the earth shall die.	εγώ δε ιδού επάγω τον κατακλυσμόν ύδωρ επί την γην καταφθείραι πάσαν σάρκα εν η εστί πνεύμα ζωής υποκάτω του ουρανού και όσα αν η επί της γης τελευτήσει
18And I will establish my covenant with thee, and thou shalt enter into the ark, and thy sons and thy wife, and thy sons' wives with thee.	και στήσω την διαθήκην μου προς σε εισελεύση δε εις την κιβωτόν συ και οι υιοί σου και η γυνή σου και αι γυναίκες των υιών σου μετά σου
19And of all cattle and of all reptiles and of all wild beasts, even of all flesh, thou shalt bring by pairs of all, into the ark, that thou mayest feed them with thyself: male and female they shall be.	και από πάντων των κτηνών και από πάντων των ερπετών και από πάντων των θηρίων και από πάσης σαρκός δύο από πάντων εισάξεις εις την κιβωτόν ίνα τρέφης μετά σεαυτού άρσεν και θήλυ έσονται
20Of all winged birds after their kind, and of all cattle after their kind, and of all reptiles creeping upon the earth after their kind, pairs of all shall come in to thee, male and female to be fed with thee.	από πάντων των ορνέων κατά γένος και από πάντων των κτηνών κατά γένος και από πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης κατά γένος αυτών δύο από πάντων εισελεύσονται προς σε τρέφεσθαι μετά σου άρσεν και θήλυ
21And thou shalt take to thyself of all kinds of food which ye eat, and thou shalt gather them to thyself, and it shall be for thee and them to eat.	συ δε λήψη σεαυτώ από πάντων των βρωμάτων α έδεσθε και συνάξεις προς σεαυτόν και έσται σοι και εκείνοις φαγείν
22And Noe did all things whatever the Lord God commanded him, so did he.	και εποίησε Νώε πάντα όσα ενετείλατο αυτώ κύριος ο θεός ούτως εποίησε

Chapter 7

1And the Lord God said to Noe, Enter thou and all thy family into the ark, for thee have I seen righteous before me in this generation.	και είπε κύριος ο θεός προς Νώε είσελθε συ και πας ο οίκός σου εις την κιβωτόν ότι σε είδον δίκαιον εναντίον μου εν τη γενεά ταύτη
2And of the clean cattle take in to thee sevens, male and female, and of the unclean cattle pairs male and female.	από δε των κτηνών των καθαρών εισάγαγε προς σε επτά επτά άρσεν και θήλυ από δε των κτηνών των μη καθαρών δύο άρσεν και θήλυ
3And of clean flying creatures of the sky sevens, male and female, and of all unclean flying creatures pairs, male and female, to maintain seed on all the earth.	και από των πετεινών του ουρανού των καθαρών επτά επτά άρσεν και θήλυ και από πάντων των πετεινών των μη καθαρών δύο άρσεν και θήλυ διαθρέψαι σπέρμα επί πάσαν την γην
4For yet seven days having passed I bring rain upon the earth forty days and forty nights, and I will blot out every offspring which I have made from the face of all the earth.	έτι γαρ ημερών επτά εγώ επάγω υετόν επί την γην τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας και εξαλείψω παν το ανάστημα ο εποίησα από προσώπου πάσης της γης
5And Noe did all things whatever the Lord God commanded him.	και εποίησε Νώε πάντα όσα ενετείλατο αυτώ κύριος ο θεός
6And Noe was six hundred years old when the flood of water was upon the earth.	Νώε δε ην ετών εξακοσίων και ο κατακλυσμός του ύδατος εγένετο επί της γης
7And then went in Noe and his sons and his wife, and his sons' wives with him into the ark, because of the water of the flood.	εισήλθε δε Νώε και οι υιοί αυτού και η γυνή αυτού και αι γυναίκες των υιών αυτού μετ΄ αυτού εις την κιβωτόν διά το ύδωρ του κατακλυσμού
8And of clean flying creatures and of unclean flying creatures, and of clean cattle and of unclean cattle, and of all things that creep upon the earth,	και από των πετεινών των καθαρών και από των πετεινών των μη καθαρών και από των κτηνών των καθαρών και από των κτηνών των μη καθαρών και από των θηρίων και από πάντων των ερπόντων επί της γης
9pairs went in to Noe into the ark, male and female, as God commanded Noe.	δύο εισήλθον προς Νώε εις την κιβωτόν άρσεν και θήλυ καθά ενετείλατο αυτώ ο θεός
10And it came to pass after the seven days that the water of the flood came upon the earth.	και εγένετο μετά τας επτά ημέρας και το ύδωρ του κατακλυσμού εγένετο επί της γης
11In the six hundredth year of the life of Noe, in the second month, on the twenty-seventh day of the month, on this day all the fountains of the abyss were broken up, and the flood-gates of heaven were opened.	εν τω εξακοσιοστώ έτει εν τη ζωή του Νώε του δευτέρου μηνός εβδόμη και εικάδι του μηνός τη ημέρα ταύτη ερράγησαν πάσαι αι πηγαί της αβύσσου και οι καταρράκται του ουρανού ηνεώχθησαν
12And the rain was upon the earth forty days and forty nights.	και εγένετο υετός επί της γης τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας
13On that very day entered Noe, Sem, Cham, Japheth, the sons of Noe, and the wife of Noe, and the three wives of his sons with him into the ark.	εν τη ημέρα ταύτη εισήλθε Νώε Σημ Χαμ Ιάφεθ οι υιοί Νώε και η γυνή Νώε και αι τρεις γυναίκες των υιών αυτού μετ΄ αυτού εις την κιβωτόν
14And all the wild beasts after their kind, and all cattle after their kind, and every reptile moving itself on the earth after its kind, and every flying bird after its kind,	και πάντα τα θηρία κατά γένος και πάντα τα κτήνη κατά γένος και παν ερπετόν κινούμενον επί της γης κατά γένος και παν πετεινόν κατά γένος
15went in to Noe into the ark, pairs, male and female of all flesh in which is the breath of life.	εισήλθον προς Νώε εις την κιβωτόν δύο άρσεν και θήλυ από πάσης σαρκός εν ω έστι πνεύμα ζωής
16And they that entered went in male and female of all flesh, as God commanded Noe, and the Lord God shut the ark outside of him.	και τα εισπορευόμενα άρσεν και θήλυ από πάσης σαρκός εισήλθε καθά ενετείλατο ο θεός τω Νώε και έκλεισε κύριος ο θεός την κιβωτόν έξωθεν αυτού
17And the flood was upon the earth forty days and forty nights, and the water abounded greatly and bore up the ark, and it was lifted on high from off the earth.	και εγένετο ο κατακλυσμός τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας και επληθύνθη το ύδωρ και επήρε την κιβωτόν και υψώθη από της γης
18And the water prevailed and abounded exceedingly upon the earth, and the ark was borne upon the water.	και επεκράτει το ύδωρ και επληθύνετο σφόδρα επί της γης και επεφέρετο η κιβωτός επάνω του ύδατος
19And the water prevailed exceedingly upon the earth, and covered all the high mountains which were under heaven.	το δε ύδωρ επεκράτει σφόδρα σφόδρα επί της γης και εκάλυψε πάντα τα όρη τα υψηλά α ην υποκάτω του ουρανού
20Fifteen cubits upwards was the water raised, and it covered all the high mountains.	δεκαπέντε πήχεις επάνω υψώθη το ύδωρ και επεκάλυψε πάντα τα όρη τα υψηλά
21And there died all flesh that moved upon the earth, of flying creatures and cattle, and of wild beasts, and every reptile moving upon the earth, and every man.	και απέθανε πάσα σαρξ κινουμένη επί της γης των πετεινών και των κτηνών και από θηρίων και παν ερπετόν κινούμενον επί της γης και πας άνθρωπος
22And all things which have the breath of life, and whatever was on the dry land, died.	και πάντα όσα έχει πνοήν ζωής και παν ο ην επί της ξηράς απέθανε
23And God blotted out every offspring which was upon the face of the earth, both man and beast, and reptiles, and birds of the sky, and they were blotted out from the earth, and Noe was left alone, and those with him in the ark.	και εξήλειψε παν το ανάστημα ο ην επί προσώπου πάσης της γης από ανθρώπου έως κτήνους και ερπετών και των πετεινών του ουρανού και εξηλείφθησαν από της γης και κατελείφθη μόνος Νώε και οι μετ΄ αυτού εν τη κιβωτώ
24And the water was raised over the earth an hundred and fifty days.	και υψώθη το ύδωρ από της γης ημέρας εκατόν πεντήκοντα

Chapter 8

1And God remembered Noe, and all the wild beasts, and all the cattle, and all the birds, and all the reptiles that creep, as many as were with him in the ark, and God brought a wind upon the earth, and the water stayed.	και ανεμνήσθη ο θεός του Νώε και πάντων των θηρίων και πάντων των κτηνών και πάντων των πετεινών και πάντων των ερπετών όσα ην μετ΄ αυτού εν τη κιβωτώ και επήγαγεν ο θεός πνεύμα επί την γην και εκόπασε το ύδωρ
2And the fountains of the deep were closed up, and the flood-gates of heaven, and the rain from heaven was withheld.	και απεκαλύφθησαν αι πηγαί της αβύσσου και οι καταρράκται του ουρανού και συνεσχέθη ο υετός από του ουρανού
3And the water subsided, and went off the earth, and after an hundred and fifty days the water was diminished, and the ark rested in the seventh month, on the twenty-seventh day of the month, on the mountains of Ararat.	και ενεδίδου το ύδωρ πορευόμενον από της γης και ηλαττονούτο το ύδωρ μετά πεντήκοντα και εκατόν ημέρας
4And the water continued to decrease until the tenth month.	και εκάθισεν η κιβωτός εν τω εβδόμω μηνί εβδόμη και εικάδι του μηνός επί τα όρη τα Αραράτ
5And in the tenth month, on the first day of the month, the heads of the mountains were seen.	το δε ύδωρ πορευόμενον ηλαττονούτο έως τω δεκάτω μηνός τη πρώτη του μηνός ώφθησαν αι κεφαλαί των ορεών
6And it came to pass after forty days Noe opened the window of the ark which he had made.	και εγένετο μετά τεσσαράκοντα ημέρας ηνέωξε Νώε την θυρίδα της κιβωτού ην εποίησε και απέσετειλε τον κόρακα του ιδείν ει κεκόπακε το ύδωρ
7And he sent forth a raven; and it went forth and returned not until the water was dried from off the earth.	και εξελθών ουκ ανέστρεψεν έως του ξηρανθήναι το ύδωρ από της γης
8And he sent a dove after it to see if the water had ceased from off the earth.	και απέστειλε την περιστεράν οπίσω αυτού ιδείν ει κεκόπακε το ύδωρ από της γης
9And the dove not having found rest for her feet, returned to him into the ark, because the water was on all the face of the earth, and he stretched out his hand and took her, and brought her to himself into the ark.	και ουχ ευρούσα η περιστερά ανάπαυσιν τοις ποσίν αυτής ανέστρεψε προς αυτόν εις την κιβωτόν ότι ύδωρ ην επί παν το πρόσωπον της γης και εκτείνας την χείρα έλαβεν αυτήν προς αυτόν και εισήγαγεν αυτήν εις την κιβωτόν
10And having waited yet seven other days, he again sent forth the dove from the ark.	και επισχών έτι ημέρας επτά ετέρας πάλιν εξαπέστειλε την περιστεράν εκ της κιβωτού
11And the dove returned to him in the evening, and had a leaf of olive, a sprig in her mouth; and Noe knew that the water had ceased from off the earth.	και ανέστρεψε προς αυτόν η περιστερά και είχε φύλλον ελαίας κάρφος εν τω στόματι αυτής και έγνω Νώε ότι κεκόπακε το ύδωρ από της γης
12And having waited yet seven other days, he again sent forth the dove, and she did not return to him again any more.	και επισχών έτι ημέρας επτά ετέρας πάλιν εξαπέστειλε την περιστεράν και ου προσέθετο του επιστρέψαι προς αυτόν έτι
13And it came to pass in the six hundred and first year of the life of Noe, in the first month, on the first day of the month, the water subsided from off the earth, and Noe opened the covering of the ark which he had made, and he saw that the water had subsided from the face of the earth.	και εγένετο εν τω ενί και εξακοσιοστώ έτει εν τη ζωή του Νώε του πρώτου μηνός μία του μηνός εξέλιπε το ύδωρ από της γης και απεκάλυψε Νώε την στέγην της κιβωτού ην εποίησε και είδεν ότι εξέλιπε το ύδωρ από προσώπου της γης
14And in the second month the earth was dried, on the twenty-seventh day of the month.	εν δε τω μηνί δευτέρω εβδόμη και εικάδι του μηνός εξηράνθη η γη
15And the Lord God spoke to Noe, saying,	και είπε κύριος ο θεός προς Νώε λέγων
16Come out from the ark, thou and thy wife and thy sons, and thy sons' wives with thee.	έξελθε εκ της κιβωτού συ και η γυνή σου και οι υιοί σου και αι γυναίκες των υιών σου μετά σου
17And all the wild beasts as many as are with thee, and all flesh both of birds and beasts, and every reptile moving upon the earth, bring forth with thee: and increase ye and multiply upon the earth.	και πάσα σαρξ από πετεινών έως κτηνών και παν ερπετόν κινούμενον επί της γης εξάγαγε μετά σεαυτού και αυξάνεσθε και πληθύνεσθε επί της γης
18And Noe came forth, and his wife and his sons, and his sons' wives with him.	και εξήλθε Νώε και η γυνή αυτού και οι υιοί αυτού και αι γυναίκες των υιών αυτού μετ΄ αυτού
19And all the wild beasts and all the cattle and every bird, and every reptile creeping upon the earth after their kind, came forth out of the ark.	και πάντα τα θηρία και πάντα τα κτήνη και παν πετεινόν και παν ερπετόν κινούμενον επί της γης κατά γένος αυτών εξήλθοσαν εκ της κιβωτού
20And Noe built an altar to the Lord, and took of all clean beasts, and of all clean birds, and offered a whole burnt-offering upon the altar.	και ωκοδόμησε Νώε θυσιαστήριον τω κυρίω και έλαβεν από πάντων των κτηνών των καθαρών και από πάντων των πετεινών των καθαρών και ανήνεγκεν εις ολοκάυτωσιν επί το θυσιαστήριον
21And the Lord God smelled a smell of sweetness, and the Lord God having considered, said, I will not any more curse the earth, because of the works of men, because the imagination of man is intently bent upon evil things from his youth, I will not therefore any more smite all living flesh as I have done.	και ωσφράνθη κύριος οσμήν ευωδίας και είπε κύριος ο θεός διανοηθείς ου προσθήσω έτι καταράσασθαι την γην διά τα έργα των ανθρώπων ότι έγκειται η διάνοια του ανθρώπου επί τα πονηρά εκ νεότητος αυτόυ ου προσθήσω ουν έτι πατάξαι πάσαν σάρκα ζώσαν καθώς εποίησα
22All the days of the earth, seed and harvest, cold and heat, summer and spring, shall not cease by day or night.	πάσας τας ημέρας της γης σπέρμα και θερισμός ψύχος και καύμα θέρος και έαρ ημέραν και νύκτα ου καταπαύσουσι

Chapter 9

1And God blessed Noe and his sons, and said to them, Increase and multiply, and fill the earth and have dominion over it.	και ευλόγησεν ο θεός τον Νώε και τους υιούς αυτού και είπεν αυτοίς αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής
2And the dread and the fear of you shall be upon all the wild beasts of the earth, on all the birds of the sky, and on all things moving upon the earth, and upon all the fishes of the sea, I have placed them under your power.	και ο φόβος υμών και ο τρόμος έσται επί πάσι τοις θηρίοις της γης επί πάντα τα πετεινά του ουρανού και επί πάντα τα κινούμενα επί της γης και επί πάντας τους ιχθύας της θαλάσσης υπό χείρας υμίν δέδωκα
3And every reptile which is living shall be to you for meat, I have given all things to you as the green herbs.	και παν ερπετόν ο εστι ζων υμίν έσται εις βρώσιν ως λάχανα χόρτου δέδωκα υμίν τα πάντα
4But flesh with blood of life ye shall not eat.	πλην κρέας εν αίματι ψυχής ου φάγεσθε
5For your blood of your lives will I require at the hand of all wild beasts, and I will require the life of man at the hand of his brother man.	και γαρ το υμέτερον αίμα των ψυχών υμών εκ χειρός πάντων των θηρίων εκζητήσω αυτό και εκ χειρός ανθρώπου αδελφού εκζητήσω αυτό
6He that sheds man's blood, instead of that blood shall his own be shed, for in the image of God I made man.	ο εκχέων αίμα ανθρώπου αντί του αίματος αυτού εκχυθήσεται ότι εν εικόνι θεού εποίησα τον άνθρωπον
7But do ye increase and multiply, and fill the earth, and have dominion over it.	υμείς δε αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και πληθύνεσθε επί της γης
8And God spoke to Noe, and to his sons with him, saying,	και είπεν ο θεός τω Νώε και τοις υιός αυτού λέγων
9And behold I establish my covenant with you, and with your seed after you,	ιδού εγώ ανίστημι την διαθήκην μου υμίν και τω σπέρματι υμών μεθ΄ υμάς
10and with every living creature with you, of birds and of beasts, and with all the wild beasts of the earth, as many as are with you, of all that come out of the ark.	και πάση ψυχή ζώση μεθ΄ υμών από ορνέων και από κτηνών και πάσι τοις θηρίοις της γης όσα εστί μεθ΄ υμών από πάντων των εξελθόντων εκ της κιβωτού
11And I will establish my covenant with you and all flesh shall not any more die by the water of the flood, and there shall no more be a flood of water to destroy all the earth.	και στήσω την διαθήκην μου προς υμάς και ουκ αποθανείται πάσα σαρξ έτι από του ύδατος του κατακλυσμού και ουκ έσται έτι κατακλυσμός ύδατος του καταφθείραι πάσαν την γην
12And the Lord God said to Noe, This is the sign of the covenant which I set between me and you, and between every living creature which is with you for perpetual generations.	και είπεν ο θεός προς Νώε τούτο το σημείον της διαθήκης ο εγώ δίδωμι αναμέσον εμού και υμών και αναμέσον πάσης ψυχής ζώσης όσα εστί μεθ΄ υμών εις γενεάς αιωνίους
13I set my bow in the cloud, and it shall be for a sign of covenant between me and the earth.	το τόξον μου τίθημι εν τη νεφέλη και έσται εις σημείον διαθήκης αναμέσον εμού και της γης
14And it shall be when I gather clouds upon the earth, that my bow shall be seen in the cloud.	και έσται εν τω συννεφείν με νέφελας επί την γην οφθήσεται το τόξον εν τη νεφέλη
15And I will remember my covenant, which is between me and you, and between every living soul in all flesh, and there shall no longer be water for a deluge, so as to blot out all flesh.	και μνησθήσομαι της διαθήκης μου η εστιν αναμέσον εμού και υμών και αναμέσον πάσης ψυχής ζώσης εν πάση σαρκί και ουκ έσται έτι το ύδωρ εις κατακλυσμόν ώστε εξαλείψαι πάσαν σάρκα
16And my bow shall be in the cloud, and I will look to remember the everlasting covenant between me and the earth, and between every living soul in all flesh, which is upon the earth.	και έσται το τόξον μου εν τη νεφέλη και όψομαι αυτήν του μνησθήναι διαθήκην αιώνιον αναμέσον εμού και της γης και αναμέσον ψυχής ζώσης η εστιν εν πάσι σαρκί επί της γης
17And God said to Noe, This is the sign of the covenant, which I have made between me and all flesh, which is upon the earth.	και είπεν ο θεός τω Νώε τούτο το σημείον της διαθήκης ης διεθέμην αναμέσον εμού και αναμέσον πάσης σαρκός η εστιν επί της γης
18Now the sons of Noe which came out of the ark, were Sem, Cham, Japheth. And Cham was father of Chanaan.	ήσαν δε οι υιοί Νώε οι εξελθόντες εκ της κιβωτού Σημ Χαμ Ιάφεθ Χαμ δε ην πατήρ Χαναάν
19These three are the sons of Noe, of these were men scattered over all the earth.	τρεις ούτοί εισιν οι υιοί Νώε από τούτων διεσπάρησαν επί πάσαν την γην
20And Noe began to be a husbandman, and he planted a vineyard.	και ήρξατο Νώε άνθρωπος γεωργός γης και εφύτευσεν αμπελώνα
21And he drank of the wine, and was drunk, and was naked in his house.	και έπιεν εκ του οίνου και εμεθύσθη και εγυμνώθη εν τω οίκω αυτού
22And Cham the father of Chanaan saw the nakedness of his father, and he went out and told his two brothers without.	και είδε Χαμ ο πατήρ Χαναάν την γύμνωσιν του πατρός αυτού και εξελθών ανήγγειλε τοις δυσίν αδελφοίς αυτού έξω
23And Sem and Japheth having taken a garment, put it on both their backs and went backwards, and covered the nakedness of their father; and their face was backward, and they saw not the nakedness of their father.	και λαβόντες Σημ και Ιάφεθ το ιμάτιον επέθεντο επί τα δύο νώτα αυτών και επορεύθησαν οπισθοφανώς και συνεκάλυψαν την γύμνωσιν του πατρός αυτών και το πρόσωπον αυτών οπισθοφανώς και την γύμνωσιν του πατρός αυτών ουκ είδον
24And Noe recovered from the wine, and knew all that his younger son had done to him.	εξένηψε δε Νώε από του οίνου και έγνω όσα εποίησεν αυτώ ο υιός αυτού ο νεώτερος
25And he said, Cursed be the servant Chanaan, a slave shall he be to his brethren.	και είπεν επικατάρατος Χαναάν παις οικέτης έσται τοις αδελφοίς αυτού
26And he said, Blessed be the Lord God of Sem, and Chanaan shall be his bond-servant.	και είπεν ευλογητός κύριος ο θεός του Σημ και έσται Χαναάν παις οικέτης αυτού
27May God make room for Japheth, and let him dwell in the habitations of Sem, and let Chanaan be his servant.	πλατύναι ο θεός τω Ιάφεθ και κατοικησάτω εν τοις σκηνωμασι του Σημ και γενηθητω Χανααν παις αυτών
28And Noe lived after the flood three hundred and fifty years.	έζησε δε Νώε μετά τον κατακλυσμόν τριακόσια πεντήκοντα έτη
29And all the days of Noe were nine hundred and fifty years, and he died.	και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Νώε εννακόσια πεντήκοντα έτη και απέθανεν

Chapter 10

1Now these are the generations of the sons of Noe, Sem, Cham, Japheth; and sons were born to them after the flood.	αύται δε αι γενέσεις των υιών Νώε Σημ Χαμ Ιάφεθ και εγεννήθησαν αυτοίς υιοί μετά τον κατακλυσμόν
2The sons of Japheth, Gamer, and Magog, and Madoi, and Jovan, and Elisa, and Thobel, and Mosoch, and Thiras.	υιοί Ιάφεθ Γάμερ και Μαγώγ και Μαδαϊ και Ιωύαν και Θοβέλ και Μοσόχ και Θειράς
3And the sons of Gamer, Aschanaz, and Riphath, and Thorgama.	και υιοί Γάμερ Ασχανάζ και Ρειφάθ και Θογωρμά
4And the sons of Jovan, Elisa, and Tharseis, Cetians, Rhodians.	και υιοί Ιωύαν Ελισά και Θαρσείς Κίτοι Ρόδιοι
5From these were the islands of the Gentiles divided in their land, each according to his tongue, in their tribes and in their nations.	εκ τούτων αφωρίσθησαν νήσοι των εθνών εν τη γη αυτών έκαστος κατά γλώσσαν εν ταις φυλαίς αυτών και εν τοις έθνεσιν αυτών
6And the sons of Cham, Chus, and Mesrain, Phud, and Chanaan.	υιοί δε Χαμ Χους και Μεσαραείμ Φουδ και Χαναάν
7And the sons of Chus, Saba, and Evila, and Sabatha, and Rhegma, and Sabathaca. And the sons of Rhegma, Saba, and Dadan.	υιοί δε Χους Σαβά και Ευειλά και Σαβαθά και Ρεγμά και Σαβαθακά υιοί δε Ρεγμά Σέβα και Δαδάν
8And Chus begot Nebrod: he began to be a giant upon the earth.	Χους δε εγέννησε τον Νεμβρώδ ούτος ήρξατο είναι γίγας επί της γης
9He was a giant hunter before the Lord God; therefore they say, As Nebrod the giant hunter before the Lord.	ούτος ην γίγας κυνηγός εναντίον κυρίου του θεού διά τούτο ερούσιν ως Νεμβρώδ γίγας κυνηγός εναντίον κυρίου
10And the beginning of his kingdom was Babylon, and Orech, and Archad, and Chalanne, in the land of Senaar.	και εγένετο αρχή της βασιλείας αυτού Βαβυλών και Ορέχ και Αρχάδ και Χαλάννη εν τη γη Σεναάρ
11Out of that land came Assur, and built Ninevi, and the city Rhooboth, and Chalach,	εκ της γης εκείνης εξήλθεν Ασούρ και ωκοδόμησε την Νινευί και αναμέσον Χαλάχ
12and Dase between Ninevi and Chalach: this is the great city.	αυτή η πόλις μεγάλη
13And Mesrain begot the Ludiim, and the Nephthalim, and the Enemetiim, and the Labiim,	και Μεσαραείμ εγέννησε τους Λουδιείμ και τους Νεφθουείμ και τους Αινειαμιείμ και τους Λαβιείμ
14and the Patrosoniim, and the Chasmoniim (whence came forth Phylistiim) and the Gaphthoriim.	και τους Πατροσωνιείμ και τους Χασλωνιείμ οθεν εξηλθε Φυλιστιείμ και τους Καφθοριείμ
15And Chanaan begot Sidon his first-born, and the Chettite,	Χαναάν δε εγέννησε τον Σιδώνα πρωτότοκον
16and the Jebusite, and the Amorite, and the Girgashite,	και τον Χετταίον και τον Ιεβουσαίον και τον Αμορραίον και τον Γεργεσαίον και τον Ευαίον και τον Αρουκαίον
17and the Evite, and the Arukite, and the Asennite,	και τον Ασενναίον
18and the Aradian, and the Samarean, and the Amathite; and after this the tribes of the Chananites were dispersed.	τον Αράδιον και τον Σαμαραίον και τον Αμαθί και μετά τούτα διεσπάρησαν αι φυλαί των Χαναναίων
19And the boundaries of the Chananites were from Sidon till one comes to Gerara and Gaza, till one comes to Sodom and Gomorrha, Adama and Seboim, as far as Dasa.	και εγένετο τα όρια των Χαναναίων από Σιδώνος έως ελθείν εις Γέραρα και Γάζαν έως ελθείν έως Σοδόμων και Γομόρρας Άδαμα και Σεβωείμ έως Λασά
20There were the sons of Cham in their tribes according to their tongues, in their countries, and in their nations.	ούτοι οι υιοί Χαμ εν ταις φυλαίς αυτών κατά γλώσσας αυτών εν ταις χώραις αυτών και εν τοις έθνεσιν αυτών
21And to Sem himself also were children born, the father of all the sons of Heber, the brother of Japheth the elder.	και τω Σημ εγεννήθη και αυτώ πατρί πάντων των υιών Έβερ αδελφώ Ιάφεθ του μείζονος
22Sons of Sem, Elam, and Assur, and Arphaxad, and Lud, and Aram, and Cainan.	υιοί Σημ Αιλάμ και Ασούρ και Αρφαξάδ και Λουδ και Αράμ και Καϊνάν
23And sons of Aram, Uz, and Ul, and Gater, and Mosoch.	και υιοί Αράμ Ως και Ουλ και Γαθέρ και Μοσόχ
24And Arphaxad begot Cainan, and Cainan begot Sala. And Sala begot Heber.	και Αρφαξάδ εγέννησε τον Καϊνάν και Καϊνάν εγέννησε τον Σαλά Σαλά δε εγέννησε τον Έβερ
25And to Heber were born two sons, the name of the one, Phaleg, because in his days the earth was divided, and the name of his brother Jektan.	και τω Έβερ εγεννήθησαν δύο υιοί όνομα τω ενί Φαλέκ ότι εν ταις ημέραις αυτού διεμερίσθη η γη και όνομα τω αδελφώ αυτού Ιεκτάν
26And Jektan begot Elmodad, and Saleth, and Sarmoth, and Jarach,	Ιεκτάν δε εγέννησε τον Ιελμοδάδ και Σαλέφ και τον Ασαραμώθ και Ιεράχ
27and Odorrha, and Aibel, and Decla,	και τον Οδορράμ και Αιζήλ και Δεκλά
28Eval, and Abimael, and Saba,	και Γεβάλ και τον Αβιμεήλ και Σαβάν
29and Uphir, and Evila, and Jobab, all these were the sons of Jektan.	και Ουφείρ και τον Ευειλάτ και Ιωβάβ πάντες ούτοι υιοί Ιεκτάν
30And their dwelling was from Masse, till one comes to Saphera, a mountain of the east.	και εγένετο η κατοίκησις αυτών από Μασσή έως ελθείν εις Σωφηρά όρος ανατολών
31These were the sons of Sem in their tribes, according to their tongues, in their countries, and in their nations.	ούτοι υιοί Σημ εν ταις φυλαίς αυτών κατά γλώσσας αυτών εν ταις χώραις αυτών και εν τοις έθνεσιν αυτών
32These are the tribes of the sons of Noe, according to their generations, according to their nations: of them were the islands of the Gentiles scattered over the earth after the flood.	αύται αι φυλαί υιών Νώε κατά γενέσεις αυτών κατά έθνη αυτών από τούτων διεσπάρησαν νήσοι των εθνών επί της γης μετά τον κατακλυσμόν

Chapter 11

1And all the earth was one lip, and there was one language to all.	και ην πάσα η γη χείλος εν και φωνή μία πάσι
2And it came to pass as they moved from the east, they found a plain in the land of Senaar, and they dwelt there.	και εγένετο εν τω κινήσαι αυτούς από ανατολών εύρον πεδίον εν γη Σενναάρ και κατώκησαν εκεί
3And a man said to his neighbour, Come, let us make bricks and bake them with fire. And the brick was to them for stone, and their mortar was bitumen.	και είπεν άνθρωπος τω πλησίον αυτού δεύτε πλινθεύσωμεν πλίνθους και οπτήσωμεν αυτάς πυρί και εγένετο αυτοίς η πλίνθος εις λίθον και άσφαλτος ην αυτοίς ο πηλός
4And they said, Come, let us build to ourselves a city and tower, whose top shall be to heaven, and let us make to ourselves a name, before we are scattered abroad upon the face of all the earth.	και είπον δεύτε οικοδομήσωμεν εαυτοίς πόλιν και πύργον ου η κεφαλή έσται έως του ουρανού και ποιήσωμεν εαυτοίς όνομα προ του διασπαρήναι επί προσώπου πάσης της γης
5And the Lord came down to see the city and the tower, which the sons of men built.	και κατέβη κύριος ιδείν την πόλιν και τον πύργον ον ωκοδόμησαν οι υιοί των ανθρώπων
6And the Lord said, Behold, there is one race, and one lip of all, and they have begun to do this, and now nothing shall fail from them of all that they may have undertaken to do.	και είπε κύριος ιδού γένος εν και χείλος εν πάντων και τούτο ήρξαντο ποιήσαι τα νυν ουκ εκλείψει εξ αυτών πάντα όσα αν επιθώνται ποιείν
7Come, and having gone down let us there confound their tongue, that they may not understand each the voice of his neighbour.	δεύτε και καταβάντες συγχέωμεν γλώσσαν αυτών ίνα μη ακούσωσιν έκαστος της φωνής του πλησίον
8And the Lord scattered them thence over the face of all the earth, and they left off building the city and the tower.	και διέσπειρε κύριος αυτούς εκείθεν επί τον πρόσωπον πάσης της γης και επαύσαντο οικοδομούντες την πόλιν και τον πύργον
9On this account its name was called Confusion, because there the Lord confounded the languages of all the earth, and thence the Lord scattered them upon the face of all the earth.	διά τούτο εκλήθη το όνομα αυτής σύγχυσις ότι εκεί συνέχεε κύριος τα χείλη πάσης της γης και εκείθεν διέσπειρεν αυτούς ο κύριος επί πρόσωπον πάσης της γης
10And these are the generations of Sem: and Sem was a hundred years old when he begot Arphaxad, the second year after the flood.	και αύται αι γενέσεις Σημ και ην Σημ εκατόν ετών ότε εγέννησε τον Αρφαξάδ δευτέρου έτους μετά τον κατακλυσμόν
11And Sem lived, after he had begotten Arphaxad, five hundred years, and begot sons and daughters, and died.	και έζησε Σημ μετά το γεννήσαι αυτός τον Αρφαξάδ πέντε και τριάκοντα και τριακοσιας έτη και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας και απέθανε
12And Arphaxad lived a hundred and thirty-five years, and begot Cainan.	και έζησεν Αρφαξάδ εκατόν τριάκοντα πέντε έτη και εγέννησε τον Καϊνάν
13And Arphaxad lived after he had begotten Cainan, four hundred years, and begot sons and daughters, and died. And Cainan lived a hundred and thirty years and begot Sala; and Canaan lived after he had begotten Sala, three hundred and thirty years, and begot sons and daughters, and died.	και έζησεν Αρφαξάδ μετά το γεννήσαι αυτόν τον Καϊναν έτη τριακόσια τριάκοντα και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας και απέθανε και έζησε Καϊνάν εκατόν και τριάκοντα έτη και εγέννησε τον Σαλά και έζησε Καϊναν μετά το γεννήσαι αυτω τον Σαλα έτη τριακόσια τριάκοντα και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας και απέθανε
14And Sala lived an hundred and thirty years, and begot Heber.	και έζησε Σαλά εκατόν τριάκοντα έτη και εγέννησε τον Έβερ
15And Sala lived after he had begotten Heber, three hundred and thirty years, and begot sons and daughters, and died.	και έζησε Σαλα μετά το γεννήσαι αυτον τον Έβερ τριακόσια τριάκοντα έτη και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας και απέθανε
16And Heber lived an hundred and thirty-four years, and begot Phaleg.	και έζησεν Έβερ εκατόν τριάκοντα τέσσαρα έτη και εγέννησε τον Φαλέκ
17And Heber lived after he had begotten Phaleg two hundred and seventy years, and begot sons and daughters, and died.	και έζησεν Έβερ μετά το γεννήσαι αυτόν τον Φαλέκ έτη τριακόσια εβδομήκοντα και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας και απέθανε
18And Phaleg lived and hundred and thirty years, and begot Ragau.	και έζησε Φαλέκ τριάκοντα και εκατόν έτη και εγέννησε τον Ραγαύ
19And Phaleg lived after he had begotten Ragau, two hundred and nine years, and begot sons and daughters, and died.	και έζησε Φαλέκ μετά το γεννήσαι αυτόν τον Ραγαύ εννέα και διακόσια έτη και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας και απέθανε
20And Ragau lived and hundred thirty and two years, and begot Seruch.	και έζησε Ραγαύ εκατόν τριάκοντα και δύο έτη και εγέννησε τον Σερούχ
21And Raau lived after he had begotten Seruch, two hundred and seven years, and begot sons and daughters, and died.	και έζησε Ραγαύ μετά το γεννήσαι αυτόν τον Σερούχ διακόσια επτά έτη και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας και απέθανε
22And Seruch lived a hundred and thirty years, and begot Nachor.	και έζησε Σερούχ εκατόν τριάκοντα έτη και εγέννησε τον Ναχώρ
23And Seruch lived after he had begotten Nachor, two hundred years, and begot sons and daughters, and died.	και έζησε Σερούχ μετά το γεννήσαι αυτόν τον Ναχώρ έτη διακόσια και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας και απέθανε
24And Nachor lived a hundred and seventy-nine years, and begot Tharrha.	και έζησε Ναχώρ έτη εβδομήκοντα εννέα και εγέννησε τον Θαρά
25And Nachor lived after he had begotten Tharrha, an hundred and twenty-five years, and begot sons and daughters, and he died.	και έζησε Ναχώρ μετά το γεννήσαι αυτόν τον Θαρά έτη εκατόν εικοσιεννέα και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας και απέθανε
26And Tharrha lived seventy years, and begot Abram, and Nachor, and Arrhan.	και έζησε Θαρά εβδομήκοντα έτη και εγέννησε τον Άβραμ και τον Ναχώρ και τον Αράν
27And these are the generations of Tharrha. Tharrha begot Abram and Nachor, and Arrhan; and Arrhan begot Lot.	αύται δε αι γενέσεις Θαρά Θαρά εγέννησε τον Άβραμ και τον Ναχώρ και τον Αράν και Αράν εγέννησε τον Λωτ
28And Arrhan died in the presence of Tharrha his father, in the land in which he was born, in the country of the Chaldees.	και απέθανεν Αράν ενώπιον Θαρά του πατρός εν τη γη η εγεννήθη εν τη χώρα των Χαλδαίων
29And Abram and Nachor took to themselves wives, the name of the wife of Abram was Sara, and the name of the wife of Nachor, Malcha, daughter of Arrhan, and he was the father of Malcha, the father of Jescha.	και έλαβον Άβραμ και Ναχώρ εαυτοίς γυναίκας όνομα τη γυναικί Άβραμ Σάρα και όνομα τη γυναικί Ναχώρ Μελχά θυγάτηρ Αράν και πατήρ Μελχά και πατήρ Ιεσχά
30And Sara was barren, and did not bear children.	και ην Σάρα στείρα και ουκ ετεκνοποίει
31And Tharrha took Abram his son, and Lot the son Arrhan, the son of his son, and Sara his daughter-in-law, the wife of Abram his son, and led them forth out of the land of the Chaldees, to go into the land of Chanaan, and they came as far as Charrhan, and he dwelt there.	και έλαβε Θαρά τον Άβραμ υιον αυτού και τον Λωτ υιόν Αράν υιόν του υιού αυτού και την Σάραν την νύμφην αυτού γυναίκα Άβραμ του υιού αυτού και εξήγαγεν αυτούς εκ της χώρας των Χαλδαίων πορευθήναι εις την γην Χαναάν και ήλθον έως Χαράν και κατώκησεν εκεί
32And all the days of Tharrha in the land of Charrhan were two hundred and five years, and Tharrha died in Charrhan.	και εγένοντο αι ημέραι Θαρά εν Χαράν διακόσια πέντε έτη και απέθανε Θαρά εν Χαράν

Chapter 12

1And the Lord said to Abram, Go forth out of thy land and out of thy kindred, and out of the house of thy father, and come into the land which I will shew thee.	και είπε κύριος τω Άβραμ έξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου και εκ του οίκου του πατρός σου και δεύρο εις την γην ην αν σοι δείξω
2And I will make thee a great nation, and I will bless thee and magnify thy name, and thou shalt be blessed.	και ποιήσω σε εις έθνος μέγα και ευλογήσω σε και μεγαλυνώ το όνομά σου και έση ευλογημένος
3And I will bless those that bless thee, and curse those that curse thee, and in thee shall all the tribes of the earth be blessed.	και ευλογήσω τους ευλογούντάς σε και τους καταρωμένους σε καταράσομαι και ενευλογηθήσονται εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης
4And Abram went as the Lord spoke to him, and Lot departed with him, and Abram was seventy-five years old, when he went out of Charrhan.	και επορεύθη Άβραμ καθάπερ ελάλησεν αυτώ κύριος και ώχετο μετ΄ αυτού Λωτ Άβραμ δε ην ετών εβδομηκονταπέντε ότε εξήλθεν εκ Χαράν
5And Abram took Sara his wife, and Lot the son of his brother, and all their possessions, as many as they had got, and every soul which they had got in Charrhan, and they went forth to go into the land of Chanaan.	και έλαβεν Άβραμ Σάραν την γυναίκα αυτού και τον Λωτ υιόν του αδελφού αυτού και πάντα τα υπάρχοντα αυτών όσα εκτήσαντο και πάσαν ψυχήν ην εκτήσαντο εκ Χαράν και εξήλθοσαν πορευθήναι εις γην Χαναάν και εισήλθον εις την γην Χαναάν
6And Abram traversed the land lengthwise as far as the place Sychem, to the high oak, and the Chananites then inhabited the land.	και διώδευσεν Άβραμ την γην έως του τόπου Συχέμ επί την δρυν την υψηλήν οι δε Χαναναίοι τότε κατώκουν την γην
7And the Lord appeared to Abram, and said to him, I will give this land to thy seed. And Abram built an altar there to the Lord who appeared to him.	και ώφθη κύριος τω Άβραμ και είπεν αυτώ τω σπέρματί σου δώσω την γην ταύτην και ωκοδόμησεν εκεί Άβραμ θυσιαστήριον τω κυρίω τω οφθέντι αυτώ
8And he departed thence to the mountain eastward of Baethel, and there he pitched his tent in Baethel near the sea, and Aggai toward the east, and there he built an altar to the Lord, and called on the name of the Lord.	και απέστη εκείθεν εις το όρος κατά ανατολάς Βαιθήλ και έστησεν εκεί την σκηνήν αυτού εν Βαιθήλ κατά θάλασσαν και Αγγέ κατά ανατολάς και ωκοδόμησεν εκεί θυσιαστήριον τω κυρίω και επεκαλέσατο επί τω ονόματι κυρίου
9And Abram departed and went and encamped in the wilderness.	και απήρεν Άβραμ και πορευθείς εστρατοπέδευσεν εν τη ερήμω
10And there was a famine in the land, and Abram went down to Egypt to sojourn there, because the famine prevailed in the land.	και εγένετο λιμός επί της γης και κατέβη Άβραμ εις Αίγυπτον παροικήσαι εκεί ότι ενίσχυσεν ο λιμός επί της γης
11And it came to pass when Abram drew nigh to enter into Egypt, Abram said to Sara his wife, I know that thou art a fair woman.	εγένετο δε ηνίκα ήγγισεν Άβραμ εισελθείν εις Αίγυπτον είπεν Άβραμ Σάρα τη γυναικί αυτού γινώσκω εγώ ότι γυνή ευπρόσωπος ει
12It shall come to pass then that when the Egyptians shall see thee, they shall say, This is his wife, and they shall slay me, but they shall save thee alive.	έσται ουν ως αν ίδωσί σε οι Αίγυπτιοι ερούσιν ότι γυνή αυτού εστιν αυτή και αποκτενούσι με σε δε περιποιήσονται
13Say, therefore, I am his sister, that it may be well with me on account of thee, and my soul shall live because of thee.	ειπέ ουν ότι αδελφή αυτού ειμι όπως αν ευ μοι γένηται διά σε και ζήσεται η ψυχή μου ένεκέν σου
14And it came to pass when Abram entered into Egypt—the Egyptians having seen his wife that she was very beautiful—	εγένετο δε ηνίκα εισήλθεν Άβραμ εις Αίγυπτον ιδόντες οι Αιγύπτιοι την γυναίκα αυτού ότι καλή ην σφόδρα
15that the princes of Pharao saw her, and praised her to Pharao and brought her into the house of Pharao.	και είδον αυτήν οι άρχοντες Φαραώ και επήνεσαν αυτήν προς Φαραώ και εισήγαγον αυτήν εις τον οίκον Φαραώ
16And they treated Abram well on her account, and he had sheep, and calves, and asses, and men-servants, and women-servants, and mules, and camels.	και τω Άβραμ ευ εχρήσαντο δι΄ αυτήν και εγένοντο αυτώ πρόβατα και μόσχοι και όνοι και παίδες και παιδίσκαι και ημίονοι και κάμηλοι
17And God afflicted Pharao with great and severe afflictions, and his house, because of Sara, Abram's wife.	και ήτασεν ο κύριος τον Φαραώ ετασμοίς μεγάλοις και πονηροίς και τον οίκον αυτού περί Σάρας της γυναικός Άβραμ
18And Pharao having called Abram, said, What is this thou hast done to me, that thou didst not tell me that she was thy wife?	καλέσας δε Φαραώ τον Άβραμ είπε τι τούτο εποίησάς μοι ότι ουκ απήγγειλάς μοι ότι γυνή σου εστίν
19Wherefore didst thou say, She is my sister? and I took her for a wife to myself; and now, behold, thy wife is before thee, take her and go quickly away.	ινατί είπας ότι αδελφή μου εστί και έλαβον αυτήν εμαυτώ εις γυναίκα και νυν ιδού η γυνή σου εναντίον σου λαβών απότρεχε
20And Pharao gave charge to men concerning Abram, to join in sending him forward, and his wife, and all that he had.	και ενετείλατο Φαραώ ανδράσι περί Άβραμ συμπροπέμψαι αυτόν και την γυναίκα αυτού και πάντα όσα ην αυτώ και Λωτ μετ΄ αυτού

Chapter 13

1And Abram went up out of Egypt, he and his wife, and all that he had, and Lot with him, into the wilderness.	ανέβη δε Άβραμ εξ Αιγύπτου αυτός και η γυνή αυτού και πάντα τα αυτού και Λωτ μετ΄ αυτού εις την ερήμον
2And Abram was very rich in cattle, and silver, and gold.	Άβραμ δε ην πλούσιος σφόδρα εν κτήνεσι και αργυρίω και χρυσίω
3And he went to the place whence he came, into the wilderness as far as Baethel, as far as the place where his tent was before, between Baethel and Aggai,	και επορεύθη όθεν ήλθεν εις την έρημον έως Βαιθήλ έως του τόπου ου ην η σκηνή αυτού το πρότερον αναμέσον Βαιθήλ και αναμέσον Αγγε
4to the place of the altar, which he built there at first, and Abram there called on the name of the Lord.	εις τον τόπον του θυσιαστηρίου ου εποίησεν εκεί την αρχήν και επεκαλέσατο εκεί Άβραμ το όνομα κυρίου
5And Lot who went out with Abram had sheep, and oxen, and tents.	και Λωτ τω συμπορευομένω μετά Άβραμ ην πρόβατα και βόες και κτήνη
6And the land was not large enough for them to live together, because their possessions were great; and the land was not large enough for them to live together.	και ουκ εχώρει αυτούς η γη κατοικείν άμα ότι ην τα υπάρχοντα αυτών πολλά και ουκ ηδύναντο κατοικείν άμα
7And there was a strife between the herdmen of Abram's cattle, and the herdmen of Lot's cattle, and the Chananites and the Pherezites then inhabited the land.	και εγένετο μάχη αναμέσον των ποιμένων των κτηνών του Άβραμ και αναμέσον των ποιμένων των κτηνών του Λωτ οι δε Χαναναίοι και οι Φερεζαίοι τότε κατώκουν την γην
8And Abram said to Lot, Let there not be a strife between me and thee, and between my herdmen and thy herdmen, for we are brethren.	είπε δε Άβραμ τω Λωτ μη έστω μάχη αναμέσον εμού και σου και αναμέσον των ποιμένων σου και αναμέσον των ποιμένων μου ότι άνθρωποι αδελφοί εσμέν ημείς
9Lo! is not the whole land before thee? Separate thyself from me; if thou goest to the left, I will go to the right, and if thou goest to the right, I will go to the left.	ουκ ιδού πάσα η γη εναντίον σου εστι διαχωρίσθητι απ΄ εμού ει συ εις αριστερά εγώ εις δεξιά ει δε συ εις δεξιά εγώ εις αριστερά
10And Lot having lifted up his eyes, observed all the country round about Jordan, that it was all watered, before God overthrew Sodom and Gomorrha, as the garden of the Lord, and as the land of Egypt, until thou come to Zogora.	και επάρας Λωτ του οφθαλμούς αυτού επείδε πάσαν την περίχωρον του Ιορδάνου ότι πάσα ην ποτιζομένη προ του καταστρέψαι τον θεόν Σόδομα και Γόμορρα ως ο παράδεισος του θεού και ως η γη Αιγύπτου έως ελθείν εις Ζόγορα
11And Lot chose for himself all the country round Jordan, and Lot went from the east, and they were separated each from his brother. And Abram dwelt in the land of Chanaan.	και εξελέξατο Λωτ εαυτώ πάσαν την περίχωρον του Ιορδάνου και απήρε Λωτ από ανατολών και διεχωρίσθησαν έκαστος από του αδελφού αυτού
12And Lot dwelt in a city of the neighbouring people, and pitched his tent in Sodom.	Άβραμ δε κατώκησεν εν γη Χαναάν Λωτ δε κατώκησεν εν πόλει των περιχώραν και εσκήνωσεν εν Σοδόμοις
13But the men of Sodom were evil, and exceedingly sinful before God.	οι δε άνθρωποι οι εν Σοδόμοις πονηροί και αμαρτωλοί εναντίον του θεού σφόδρα
14And God said to Abram after Lot was separated from him, Look up with thine eyes, and behold from the place where thou now art northward and southward, and eastward and seaward;	ο δε θεός είπε τω Άβραμ μετά το διαχωρισθήναι τον Λωτ απ΄ αυτού αναβλέψας τοις οφθαλμοίς σου και ίδε από του τόπου ου νυν συ ει προς βορράν και λίβα και ανατολήν και θάλασσαν
15for all the land which thou seest, I will give it to thee and to thy seed for ever.	ότι πάσαν την γην ην συ οράς σοι δώσω αυτήν και τω σπέρματί σου έως του αιώνος
16And I will make thy seed like the dust of the earth; if any one is able to number the dust of the earth, then shall thy seed be numbered.	και ποιήσω το σπέρμα σου ως την άμμον της γης ει δύναταί τις εξαριθμήσαι την άμμον της γης και το σπέρμα σου εξαριθμηθήσεται
17Arise and traverse the land, both in the length of it and in the breadth; for to thee will I give it, and to thy seed for ever.	αναστάς διόδευσον την γην εις τε το μήκος αυτής και εις το πλάτος ότι σοι δώσω αυτήν και τω σπέρματί σου εις τον αιώνα
18And Abram having removed his tent, came and dwelt by the oak of Mambre, which was in Chebrom, and he there built an altar to the Lord.	και αποσκηνώσας Άβραμ ελθών κατώκησε περί την δρυν την Μαμβρή η ην εν Χεβρών και ωκοδόμησεν εκεί θυσιαστήριον τω κυρίω

Chapter 14

1And it came to pass in the reign of Amarphal king of Sennaar, and Arioch king of Ellasar, that Chodollogomor king of Elam, and Thargal king of nations,	εγένετο δε εν τη βασιλεία τη Αμαρφάλ βασιλέως Σενναάρ και Αριώχ βασιλεύς Ελασάρ και Χοδολλογομόρ βασιλεύς Αιλάμ και Θαργάλ βασιλεύς εθνών
2made war with Balla king of Sodom, and with Barsa king of Gomorrha, and with Sennaar, king of Adama, and with Symobor king of Seboim and the king of Balac, this is Segor.	εποίησαν πόλεμον μετά Βαλλά βασιλέως Σοδόμων και μετά Βαρσά βασιλέως Γομόρρας και μετά Σενναάρ βασιλέως Αδαμά και Συμόρ βασιλέως Σεβωείμ και βασιλέως Βαλάκ αυτή εστί Σηγώρ
3All these met with one consent at the salt valley; this is now the sea of salt.	πάντες ούτοι συνεφώνησαν επί την φάραγγα την αλυκήν αυτή η θάλασσα των αλών
4Twelve years they served Chodollogomor, and the thirteenth year they revolted.	δώδεκα έτη αυτοί εδούλευσαν τω Χοδολλογομόρ τω δε τρισκαιδεκάτω έτει απέστησαν
5And in the fourteenth year came Chodollogomor, and the kings with him, and cut to pieces the giants in Astaroth, and Carnain, and strong nations with them, and the Ommaeans in the city Save.	εν δε τω τεσσαρεσκαιδεκάτω έτει ήλθε Χοδολλογομόρ και οι βασιλείς μετ΄ αυτού και κατέκοψαν τους γίγαντας τους εν Ασταρώθ Καρναϊν και έθνη ισχυρά άμα αυτοίς και τους Εμμαίους εν Σαυή τη πόλει
6And the Chorrhaeans in the mountains of Seir, to the turpentine tree of Pharan, which is in the desert.	και τους Χορραίους τους εν τοις όρεσι Σειρ έως της τερεβίνθου της Φαράμ η εστιν εν τη ερήμω
7And having turned back they came to the well of judgment; this is Cades, and they cut in pieces all the princes of Amalec, and the Amorites dwelling in Asasonthamar.	και αναστρέψαντες ήλθον επί την πηγήν της κρίσεως αύτη εστί Κάδης και κατέκοψαν πάντας τους άρχοντας Αμαλήκ και τους Αμορραίους τους κατοικούντας εν Ασασονθαμάρ
8And the king of Sodom went out, and the king of Gomorrha, and king of Adama, and king of Seboim, and king of Balac, this is Segor, and they set themselves in array against them for war in the salt valley,	εξήλθε δε βασιλεύς Σοδόμων και βασιλεύς Γομόρρας και βασιλεύς Αδαμά και βασιλεύς Σεβωείμ και βασιλεύς Βαλάκ αύτη εστί Σηγώρ και παρετάξαντο αυτοίς εις πόλεμον εν τη κοιλάδι τη αλυκή
9against Chodollogomor king of Elam, and Thargal king of nations, and Amarphal king of Sennaar, and Arioch king of Ellasar, the four kings against the five.	προς Χοδολλογομόρ βασιλέα Αιλάμ και Θαργάλ βασιλέα εθνών και Αμαρφάλ βασιλέα Σενναάρ και Αριώχ βασιλέα Ελασώρ οι τέσσαρες βασιλείς προς τους πέντε
10Now the salt valley consists of slime-pits. And the king of Sodom fled and the king of Gomorrha, and they fell in there: and they that were left fled to the mountain country.	η δε κοιλάς η αλυκή φρέατα ασφάλτου έφυγε δε βασιλεύς Σοδόμων και βασιλεύς Γομόρρας και ενέπεσον εκεί οι δε καταλειφθέντες έφυγον εις την ορεινήν
11And they took all the cavalry of Sodom and Gomorrha, and all their provisions, and departed.	έλαβον δε την ίππον πάσαν την Σοδόμων και Γομόρρας και πάντα τα βρώματα αυτών και απήλθον
12And they took also Lot the son of Abram's brother, and his baggage, and departed, for he dwelt in Sodom.	έλαβον δε και τον Λωτ τον υιόν του αδελφού Άβραμ και την αποσκευήν αυτού και απώχοντο ην γαρ κατοικών εν Σοδόμοις
13And one of them that had been rescued came and told Abram the Hebrew; and he dwelt by the oak of Mamre the Amorite the brother of Eschol, and the brother of Aunan, who were confederates with Abram.	παραγενόμενος δε των ανασωθέντων τις απήγγειλεν Άβραμ τω περάτη αυτός δε κατώκει προς τη δρυϊ τη Μαμβρή Αμορραίου του αδελφού Εσχώλ και του αδελφού Ευνάν οι ήσαν συνωμόται του Άβραμ
14And Abram having heard that Lot his nephew had been taken captive, numbered his own home-born servants three hundred and eighteen, and pursued after them to Dan.	ακούσας δε Άβραμ ότι ηχμαλώτευται Λωτ ο αδελφός αυτού ηρίθμησε τους ιδίους οικογενείς αυτού τριακοσίους δέκα και οκτώ και κατεδίωξεν έως Δαν
15And he came upon them by night, he and his servants, and he smote them and pursued them as far as Choba, which is on the left of Damascus.	και επέπεσεν επ΄ αυτούς την νύκτα αυτός και οι παίδες αυτού και επάταξεν αυτούς και κατεδίωξεν αυτούς έως Χοβάλ η εστιν εν αριστερά Δαμασκού
16And he recovered all the cavalry of Sodom, and he recovered Lot his nephew, and all his possessions, and the women and the people.	και απέστρεψε πάσαν την ίππον Σοδόμων και Λωτ τον αδελφόυ αυτού απέστρεψε και πάντα τα υπάρχοντα αυτού και τας γυναίκας και τον λαόν
17And the king of Sodom went out to meet him, after he returned from the slaughter of Chodollogomor, and the kings with him, to the valley of Saby; this was the plain of the kings.	εξήλθε δε βασιλεύς Σοδόμων εις συνάντησιν αυτώ μετά το αποστρέψαι αυτον από της κοπής του Χοδολλογομόρ και των βασιλέων των μετ΄ αυτού εις την κοιλάδα την Σαυή τούτο ην το πεδίον βασιλέως
18And Melchisedec king of Salem brought forth loaves and wine, and he was the priest of the most high God.	και Μελχισεδέκ βασιλεύς Σαλήμ εξήνεγκεν αρτούς και οίνον ην δε ιερεύς του θεού του υψίστου
19And he blessed Abram, and said, Blessed be Abram of the most high God, who made heaven and earth,	και ευλόγησε αυτον και είπεν ευλογημένος Άβραμ τω θεώ τω υψίστω ος έκτισε τον ουρανόν και την γην
20and blessed be the most high God who delivered thine enemies into thy power. And Abram gave him the tithe of all.	και ευλογητός ο θεός ο υψίστος ος παρέδωκε τους εχθρούς σου υποχειρίους σοι και έδωκεν αυτώ Άβραμ δεκάτην από πάντων
21And the king of Sodom said to Abram, Give me the men, and take the horses to thyself.	είπε δε βασιλεύς Σοδόμων προς Άβραμ δος μοι τους άνδρας την δε ίππον λάβε σεαυτώ
22And Abram said to the king of Sodom, I will stretch out my hand to the Lord the most high God, who made the heaven and the earth,	είπε δε Άβραμ προς τον βασιλέα Σοδόμων εκτενώ την χείρά μου προς κύριον τον θεόν τον ύψιστον ος έκτισε τον ουρανόν και την γην
23that I will not take from all thy goods from a string to a shoe-latchet, lest thou shouldest say, I have made Abram rich.	ει από σπαρτίου έως σφυρωτήρος υποδήματος λήψομαι από πάντων των σων ίνα μη είπης ότι εγώ επλούτισα τον Άβραμ
24Except what things the young men have eaten, and the portion of the men that went with me, Eschol, Aunan, Mambre, these shall take a portion.	πλην ων έφαγον οι νεανίσκοι και την μερίδος των ανδρών των συμπορευθέντων μετ΄ εμού Εσχώλ Ανέρ Μαμβρή ούτοι λήψονται μερίδα

Chapter 15

1And after these things the word of the Lord came to Abram in a vision, saying, Fear not, Abram, I shield thee, thy reward shall be very great.	μετα δε τα ρήματα ταύτα εγενήθη ρήμα κυρίου προς Άβραμ εν οράματι λέγων μη φοβού Άβραμ εγώ υπερασπίζω σου ο μισθός σου πολύς έσται σφόδρα
2And Abram said, Master and Lord, what wilt thou give me? whereas I am departing without a child, but the son of Masek my home-born female slave, this Eliezer of Damascus is mine heir.	λέγει δε Άβραμ δέσποτα κυριε τι μοι δώσεις εγώ δε απολύομαι άτεκνος ο δε υιός Μασέκ της οικογενούς μου ούτος Δαμασκός Ελιέζερ
3And Abram said, I am grieved since thou hast given me no seed, but my home-born servant shall succeed me.	και είπεν Άβραμ επειδή εμοί ουκ έδωκας σπέρμα ο δε οικογενής μου κληρονομήσει με
4And immediately there was a voice of the Lord to him, saying, This shall not be thine heir; but he that shall come out of thee shall be thine heir.	και ευθύς φωνή κυρίου εγένετο προς αυτόν λέγουσα ου κληρονομήσει σε ούτος αλλός εξελεύσεται εκ σου ούτος κληρονομήσει σε
5And he brought him out and said to him, Look up now to heaven, and count the stars, if thou shalt be able to number them fully, and he said, Thus shall thy seed be.	εξήγαγε δε αυτόν έξω και είπεν αυτώ ανάβλεψον δη εις τον ουρανόν και αρίθμησον τους αστέρας ει δυνήση εξαριθμήσαι αυτούς και είπεν ούτως έσται το σπέρμα σου
6 And Abram believed God, and it was counted to him for righteousness.	και επίστευσεν Άβραμ τω θεώ και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην
7And he said to him, I am God that brought thee out of the land of the Chaldeans, so as to give thee this land to inherit.	είπε δε προς αυτόν εγώ ο θεός ο εξαγαγών σε εκ χώρας Χαλδαίων ώστε δούναί σοι την γην ταύτην κληρονομήσαι
8And he said, Master and Lord, how shall I know that I shall inherit it?	είπε δε δέσποτα κύριε κατά τι γνώσομαι ότι κληρονομήσω αυτήν
9And he said to him, Take for me an heifer in her third year, and a she-goat in her third year, and a ram in his third year, and a dove and a pigeon.	είπε δε αυτώ λάβε μοι δάμαλιν τριετίζουσαν και αίγα τριετίζουσαν και κριόν τριετίζοντα και τρυγόνα και περιστεράν
10So he took to him all these, and divided them in the midst, and set them opposite to each other, but the birds he did not divide.	έλαβε δε αυτώ πάντα ταύτα και διείλεν αυτά μέσα και έθηκεν αυτά αντιπρόσωπα αλλήλοις τα δε όρνεα ου διείλε
11And birds came down upon the bodies, even upon the divided parts of them, and Abram sat down by them.	κατέβη δε όρνεα επί τα σώματα τα διχοτομήματα αυτών και συνεκάθισεν αυτοίς Άβραμ
12And about sunset a trance fell upon Abram, and lo! a great gloomy terror falls upon him.	περί δε ηλίου δυσμάς έκστασις επέπεσε τω Άβραμ και ιδού φόβος σκοτεινός μέγας επιπίπτει αυτώ
13And it was said to Abram, Thou shalt surely know that thy seed shall be a sojourner in a land not their won, and they shall enslave them, and afflict them, and humble them four hundred years.	και ερρέθη προς Άβραμ γινώσκων γνώση ότι πάροικον έσται το σπέρμα σου εν γη ουκ ιδία και δουλώσουσιν αυτούς και κακώσουσιν αυτούς και ταπεινώσουσιν αυτούς τετρακόσια έτη
14And the nation whomsoever they shall serve I will judge; and after this, they shall come forth hither with much property.	το δε έθνος ω αν δουλεύσωσι κρινώ εγώ μετά δε ταύτα εξελεύσονται ώδε μετά αποσκευής πολλής
15But thou shalt depart to thy fathers in peace, nourished in a good old age.	συ δε απελεύση προς τους πατέρας σου μετ΄ ειρήνης ταφείς εν γήρα καλώ
16And in the fourth generation they shall return hither, for the sins of the Amorites are not yet filled up, even until now.	τετάρτη δε γενεά αποστραφήσονται ώδε ούπω γαρ αναπεπλήρωνται αι αμαρτίαι των Αμορραίων έως του νυν
17And when the sun was about to set, there was a flame, and behold a smoking furnace and lamps of fire, which passed between these divided pieces.	επεί δε ο ήλιος εγένετο προς δυσμάς φλοξ εγένετο και ιδού κλίβανος καπνιζόμενος και λαμπάδες πυρός αι διήλθον αναμέσον των διχοτομημάτων τούτων
18In that day the Lord made a covenant with Abram, saying, To thy seed I will give this land, from the river of Egypt to the great river Euphrates.	εν τη ημέρα εκείνη διέθετο κύριος διαθήκην τω Άβραμ λέγων τω σπέρματί σου δώσω την γην ταύτην από του ποταμού Αιγύπτου έως του ποταμού του μεγάλου Ευφράτου
19The Kenites, and the Kenezites, and the Kedmoneans,	τους Κεναίους και τους Κενεζαίους και τους Κεδμωναίους
20and the Chettites, and the Pherezites, and the Raphaim,	και τους Χετταίους και τους Φερεζαίους και τους Ραφαείμ
21and the Amorites, and the Chananites, and the Evites, and the Gergesites, and the Jebusites.	και τους Αμωρραίους και τους Χαναναίους και τους Γεργεσαίους και τους Ιεβουσαίους

Chapter 16

1And Sara the wife of Abram bore him no children; and she had an Egyptian maid, whose name was Agar.	Σάρα δε η γυνή Άβραμ ουκ ΄ετικτεν αυτώ ην δε αυτή παιδίσκη Αιγυπτία η όνομα Άγαρ
2And Sara said to Abram, Behold, the Lord has restrained me from bearing, go therefore in to my maid, that I may get children for myself through her. And Abram hearkened to the voice of Sara.	είπε δε Σάρα προς Άβραμ ιδού συνέκλεισέ με κύριος του μη τίκτειν είσελθε ουν προς την παιδίσκην μου ίνα τεκνοποιήσωμαι εξ αυτής υπήκουσε δε Άβραμ της φωνής Σάρας
3So Sara the wife of Abram having taken Agar the Egyptian her handmaid, after Abram had dwelt ten years in the land of Chanaan, gave her to Abram her husband as a wife to him.	και λαβούσα η γυνή Άβραμ Άγαρ την Αιγυπτίαν την εαυτής παιδίσκην μετά δέκα έτη του οικήσαι Άβραμ εν γη Χαναάν και έδωκεν αυτήν τω Άβραμ ανδρί αυτής αυτώ γυναίκα
4And he went in to Agar, and she conceived, and saw that she was with child, and her mistress was dishonoured before her.	και εισήλθε προς Άγαρ και συνέλαβε και είδεν ότι εν γαστρί έχει και ητιμάσθη η κυρία εναντίον αυτής
5And Sara said to Abram, I am injured by thee; I gave my handmaid into thy bosom, and when I saw that she was with child, I was dishonoured before her. The Lord judge between me and thee.	είπε δε Σάρα προς Άβραμ αδικούμαι εκ σου εγώ δέδωκα την παιδίσκην μου εις τον κόλπον σου ιδούσα δε ότι εν γαστρί έχει ητιμάσθην εναντίον αυτής κρίναι ο θεός αναμέσον εμού και σου
6And Abram said to Sara, Behold thy handmaid is in thy hands, use her as it may seem good to thee. And Sara afflicted her, and she fled from her face.	είπε δε Άβραμ προς Σάραν ιδού η παιδίσκη σου εν ταις χερσί σου χρώ αυτή ως αν σοι αρεστόν η και εκάκωσεν αυτήν Σάρα και απέδρα από προσώπου αυτής
7And an angel of the Lord found her by the fountain of water in the wilderness, by the fountain in the way to Sur.	εύρε δε αυτήν άγγελος κυρίου επί της πηγής του ύδατος εν τη ερήμω επί της γης εν τη οδώ Σουρ
8And the angel of the Lord said to her, Agar, Sara's maid, whence comest thou, and wither goest thou? and she said, I am fleeing from the face of my mistress Sara.	και είπεν αυτή ο άγγελος κυρίου Άγαρ παιδίσκη Σάρας πόθεν έρχη και που πορεύη και είπεν από προσώπου Σάρας της κυρίας μου εγώ αποδιδράσκω
9And the angel of the Lord said to her, Return to thy mistress, and submit thyself under her hands.	είπε δε αυτή ο άγγελος κυρίου αποστράφηθι προς την κυρίαν σου και ταπεινώθητι υπό τας χείρας αυτής
10And the angel of the Lord said to her, I will surely multiply thy seed, and it shall not be numbered for multitude.	και είπεν αυτή ο άγγελος κυρίου πληθύνων πληθυνώ το σπέρμα σου και ουκ αριθμηθήσεται από του πλήθους
11And the angel of the Lord said to her, Behold thou art with child, and shalt bear a son, and shalt call his name Ismael, for the Lord hath hearkened to thy humiliation.	και είπεν αυτή ο άγγελος κυρίου ιδού συ εν γαστρί έχεις και τέξη υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ισμαήλ ότι επήκουσε κύριος τη ταπεινώσει σου
12He shall be a wild man, his hands against all, and the hands of all against him, and he shall dwell in the presence of all his brethren.	ούτος έσται άγροικος άνθρωπος αι χείρες αυτού επί πάντας και αι χείρες πάντων επ΄ αυτόν και κατά πρόσωπον πάντων των αδελφών αυτού κατοικήσει
13And she called the name of the Lord God who spoke to her, Thou art God who seest me; for she said, For I have openly seen him that appeared to me.	και εκάλεσε όνομα κυρίου του λαλούντος προς αυτήν συ ο θεός ο επιδών με ότι είπε και γαρ ενώπιον είδον οφθέντα μοι
14Therefore she called the well, The well of him whom I have openly seen; behold it is between Cades and Barad.	ένεκε τούτου εκάλεσε το φρέαρ φρέαρ ου ενώπιον είδον ιδού αναμέσον Κάδης και αναμέσον Βερέδ
15And Agar bore a son to Abram; and Abram called the name of his son which Agar bore to him, Ismael.	και έτεκεν Άγαρ τω Άβραμ υιόν και εκάλεσεν Αβραμ το όνομα του υιού αυτού ον έτεκεν αυτώ Άγαρ Ισμαήλ
16And Abram was eighty-six years old, when Agar bore Ismael to Abram.	Άβραμ δε ην ετών ογδοηκονταέξ ηνίκα έτεκεν Άγαρ τω Άβραμ τον Ισμαήλ

Chapter 17

1And Abram was ninety-nine years old, and the Lord appeared to Abram and said to him, I am thy God, be well-pleasing before me, and be blameless.	εγένετο δε Άβραμ ετών ενενηκονταεννέα και ώφθη κύριος τω Άβραμ και είπεν αυτώ εγώ ειμι ο θεός σου ευαρέστει ενώπιόν μου και γίνου άμεμπτος
2And I will establish my covenant between me and thee, and I will multiply thee exceedingly.	και θήσομαι την διαθήκην μου αναμέσον εμού και αναμέσον σου και πληθυνώ σε σφόδρα
3And Abram fell upon his face, and God spoke to him, saying,	και έπεσεν Αβραμ επί πρόσωπον αυτού και ελάλησεν αυτώ ο θεός λέγων
4And I, behold! my covenant is with thee, and thou shalt be a father of a multitude of nations.	και ιδού η διαθήκη μου μετά σου και έση πατήρ πλήθους εθνών
5And thy name shall no more be called Abram, but thy name shall be Abraam, for I have made thee a father of many nations.	και ου κληθήσεται έτι το όνομά σου Άβραμ αλλ΄ έσται το όνομά σου Αβραάμ ότι πατέρα πολλών εθνών τέθεικά σε
6And I will increase thee very exceedingly, and I will make nations of thee, and kings shall come out of thee.	και αυξανώ σε σφόδρα σφόδρα και θήσω σε εις έθνη και βασιλείς εκ σου εξελεύσονται
7And I will establish my covenant between thee and thy seed after thee, to their generations, for an everlasting covenant, to be thy God, and the God of thy seed after thee.	και στήσω την διαθήκην μου αναμέσον εμού και αναμέσον σου και αναμέσον του σπέρματός σου μετά σε εις τας γενεάς αυτών εις διαθήκην αιώνιον είναί σου θεός και του σπέρματός σου μετά σε
8And I will give to thee and to thy seed after thee the land wherein thou sojournest, even all the land of Chanaan for an everlasting possession, and I will be to them a God.	και δώσω σοι και τω σπέρματί σου μετά σε την γην ην παροικείς πάσαν την γην Χαναάν εις κατάσχεσιν αιώνιον και έσομαι αυτοίς εις θεόν
9And God said to Abraam, Thou also shalt fully keep my covenant, thou and thy seed after thee for their generations.	και είπεν ο θεός προς Αβραάμ συ δε την διαθήκην μου διατηρήσεις και τω σπέρμα σου μετά σε εις τας γενεάς αυτών
10And this is the covenant which thou shalt fully keep between me and you, and between thy seed after thee for their generations; every male of you shall be circumcised.	και αύτη η διαθήκη ην διατηρήσεις αναμέσον εμού και υμών και αναμέσον του σπέρματός σου μετά σε περιτμηθήσεται υμίν παν αρσενικόν
11And ye shall be circumcised in the flesh of your foreskin, and it shall be for a sign of a covenant between me and you.	και περιτμηθήσεσθε την σάρκα της ακροβυστίας υμών και έσται εις σημείον διαθήκης αναμέσον εμού και υμών
12And the child of eight days old shall be circumcised by you, every male throughout your generations, and the servant born in the house and he that is bought with money, of every son of a stranger, who is not of thy seed.	και παιδίον οκτώ ημερών περιτμηθήσεται υμίν παν αρσενικόν εις τας γενεάς υμών ο οικογενής της οικίας σου και ο αργυρώνητος από παντός υιόυ αλλοτρίου ος ουκ έστιν εκ του σπέρματός σου
13He that is born in thy house, and he that is bought with money shall be surely circumcised, and my covenant shall be on your flesh for an everlasting covenant.	περιτομή περιτμηθήσεται ο οικογενής της οικίας σου και ο αργυρώνητος και έσται η διαθήκη μου επί της σαρκός υμών εις διαθήκην αιώνιον
14And the uncircumcised male, who shall not be circumcised in the flesh of his foreskin on the eighth day, that soul shall be utterly destroyed from its family, for he has broken my covenant.	και απερίτμητος άρσεν ος ου περιτμηθήσεται την σάρκα της ακροβυστίας αυτού εν τη ημέρα τη ογδόη εξολοθρευθήσεται η ψυχή εκείνη εκ του γένους αυτής ότι την διαθήκην μου διεσκέδασε
15And God said to Abraam, Sara thy wife—her name shall not be called Sara, Sarrha shall be her name.	και είπεν ο θεός τω Αβραάμ Σάρα η γυνή σου ου κληθήσεται το όνομα αυτής Σάρα αλλά Σάρρα έσται το όνομα αυτής
16And I will bless her, and give thee a son of her, and I will bless him, and he shall become nations, and kings of nations shall be of him.	ευλογήσω δε αυτήν και δώσω σοι εξ αυτής τέκνον και ευλογήσω αυτό και έσται εις έθνη και βασιλείς εθνών εξ αυτού έσονται
17And Abraam fell upon his face, and laughed; and spoke in his heart, saying, Shall there be a child to one who is a hundred years old, and shall Sarrha who is ninety years old, bear?	και έπεσεν Αβραάμ επί πρόσωπον αυτού και εγέλασε και είπεν εν τη διανοία αυτού λέγων ει τω εκατονταετεί γενήσεται υιός και ει η Σάρρα εννενήκοντα ετών τέξεται
18And Abraam said to God, Let this Ismael live before thee.	είπε δε Αβραάμ προς τον θεόν Ισμαήλ ούτος ζήτω εναντίον σου
19And God said to Abraam, Yea, behold, Sarrha thy wife shall bear thee a son, and thou shalt call his name Isaac; and I will establish my covenant with him, for an everlasting covenant, to be a God to him and to his seed after him.	είπε δε ο θεός προς Αβραάμ ναι ιδού Σάρρα η γυνή σου τέξεταί σοι υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ισαάκ και στήσω την διαθήκην μου προς αυτόν εις διαθήκην αιώνιον και τω σπέρματι αυτού μετ΄ αυτόν
20And concerning Ismael, behold, I have heard thee, and, behold, I have blessed him, and will increase him and multiply him exceedingly; twelve nations shall he beget, and I will make him a great nation.	περί δε Ισμαήλ ιδού επήκουσά σου και ιδού ευλογήσω αυτόν και αυξανώ αυτόν και πληθυνώ αυτόν σφόδρα δώδεκα έθνη γεννήσει και δώσω αυτόν εις έθνος μέγα
21But I will establish my covenant with Isaac, whom Sarrha shall bear to thee at this time, in the next year.	την δε διαθήκην μου στήσω προς Ισαάκ ον τέξεταί σοι Σάρρα εις τον καιρόν τούτον εν τω ενιαυτώ τω ετέρω
22And he left off speaking with him, and God went up from Abraam.	συνετέλεσε δε λαλών προς αυτόν και ανέβη ο θεός από Αβραάμ
23And Abraam took Ismael his son, and all his home-born servants, and all those bought with money, and every male of the men in the house of Abraam, and he circumcised their foreskins in the time of that day, according as God spoke to him.	και έλαβεν Αβραάμ Ισμαήλ τον υιόν αυτού και πάντας τους οικογενείς αυτού και πάντας τους αργυρωνήτους και παν άρσεν των ανδρών των εν τω οίκω Αβραάμ και περιέτεμε τας ακροβυστίας αυτών εν τω καιρώ της ημέρας εκείνης καθά ελάλησεν αυτώ ο θεός
24And Abraam was ninety-nine years old, when he was circumcised in the flesh of his foreskin.	Αβραάμ δε εννενήκονταεννέα ην ετών ηνίκα περιέτεμε την σάρκα της ακροβυστίας αυτού
25And Ismael his son was thirteen years old when he was circumcised in the flesh of his foreskin.	Ισμαήλ δε ο υιός αυτού ην ετών δεκατριών ηνίκα περιετέμετο την σάρκα της ακροβυστίας αυτού
26And at the period of that day, Abraam was circumcised, and Ismael his son,	εν τω καιρώ της ημέρας εκείνης περιετμήθη Αβραάμ και Ισμαήλ ο υιός αυτού
27and all the men of his house, both those born in the house, and those bought with money of foreign nations.	και πάντες οι άνδρες του οίκου αυτού και οι οικογενείς και οι αργυρώνητοι εξ αλλογενών εθνών

Chapter 18

1And God appeared to him by the oak of Mambre, as he sat by the door of his tent at noon.	ώφθη δε αυτώ ο θεός προς τη δρυϊ τη Μαμβρή καθημένου αυτού επί της θύρας της σκηνής αυτού μεσημβρίας
2And he lifted up his eyes and beheld, and lo! three men stood before him; and having seen them he ran to meet them from the door of his tent, and did obeisance to the ground.	αναβλέψας δε τοις οφθαλμοίς αυτού είδε και ιδού τρεις άνδρες ειστήκεισαν επάνω αυτού και ιδών προσέδραμεν εις συνάντησιν αυτοίς από της θύρας της σκηνής αυτού και προσεκύνησεν επί την γην
3And he said, Lord, if indeed I have found grace in thy sight, pass not by thy servant.	και είπε κύριε ει άρα εύρον χάριν εναντίον σου μη παρέλθης τον παίδά σου
4Let water now be brought, and let them wash your feet, and do ye refresh yourselves under the tree.	ληφθήτω δη ύδωρ και νιψάτωσαν τους πόδας υμών και καταψύξατε υπό το δένδρον
5And I will bring bread, and ye shall eat, and after this ye shall depart on your journey, on account of which refreshment ye have turned aside to your servant. And he said, So do, as thou hast said.	και λήψομαι άρτον και φάγεσθε και μετά τούτο παρελεύσεσθε εις την οδόν υμών ου ένεκεν εξεκλίνατε προς τον παίδα υμών και είπαν ούτω ποίησον καθώς είρηκας
6And Abraam hasted to the tent to Sarrha, and said to her, Hasten, and knead three measures of fine flour, and make cakes.	και έσπευσεν Αβραάμ επί την σκηνήν προς Σάρραν και είπεν αυτή σπεύσον και φύρασον τρία μέτρα σεμιδάλεως και ποίησον εγκρυφίας
7And Abraam ran to the kine, and took a young calf, tender and good, and gave it to his servant, and he hasted to dress it.	και εις τας βόας έδραμεν Αβραάμ και έλαβε απαλόν μοσχάριον και καλόν και έδωκε τω παιδί και ετάχυνε του ποιήσαι αυτό
8And he took butter and milk, and the calf which he had dressed; and he set them before them, and they did eat, and he stood by them under the tree.	έλαβε δε βούτυρον και γάλα και το μοσχάριον ο εποίησε και παρέθηκεν αυτοίς και έφαγον αυτός δε παρειστήκει αυτοίς υπό το δένδρον
9And he said to him, Where is Sarrha thy wife? And he answered and said, Behold! in the tent.	είπε δε προς αυτόν που Σάρρα η γυνή σου ο δε αποκριθείς είπεν ιδού εν τη σκηνή
10And he said, I will return and come to thee according to this period seasonably, and Sarrha thy wife shall have a son; and Sarrha heard at the door of the tent, being behind him.	είπε δε επαναστρέφων ήξω προς σε κατά τον καιρόν τούτον εις ώρας και έξει υιόν Σάρρα η γυνή σου Σάρρα δε ήκουσε προς την θύραν της σκηνής ούσα όπισθεν αυτού
11And Abraam and Sarrha were old, advanced in days, and the custom of women ceased with Sarrha.	Αβραάμ δε και Σάρρα πρεσβύτεροι προβεβηκότες ημερών εξέλιπε δε Σάρρα γίνεσθαι τα γυναικεία
12And Sarrha laughed in herself, saying, The thing has not as yet happened to me, even until now, and my lord is old.	εγέλασε δε Σάρρα εν εαυτή λέγουσα ούπω μεν μοι γέγονεν έως του νυν ο δε κύριός μου πρεσβύτερος
13And the Lord said to Abraam, Why is it that Sarrha has laughed in herself, saying, Shall I then indeed bear? but I am grown old.	και είπε κύριος προς Αβραάμ τι ότι εγέλασε Σάρρα εν εαυτή λέγουσα αρά γε αληθώς τέξομαι εγώ δε γεγήρακα
14Shall anything be impossible with the Lord? At this time I will return to thee seasonably, and Sarrha shall have a son.	μη αδυνατήσει παρά κυρίω ρήμα εις τον καιρόν τούτον εις ώρας αναστρέψω προς σε και έσται τη Σάρρα υιός
15But Sarrha denied, saying, I did not laugh, for she was afraid. And he said to her, Nay, but thou didst laugh.	ηρνήσατο δε Σάρρα λέγουσα ουκ εγέλασα εφοβήθη γαρ και είπεν αυτή ουχι αλλ΄ εγέλασας
16And the men having risen up from thence looked towards Sodom and Gomorrha. And Abraam went with them, attending them on their journey.	εξαναστάντες δε εκείθεν οι άνδρες κατέβλεψαν επί πρόσωπον Σοδόμων και Γομόρρας Αβραάμ δε συνεπορεύετο μετ΄ αυτών συμπροπέμπων αυτούς
17And the Lord said, Shall I hide from Abraam my servant what things I intend to do?	ο δε κύριος είπε ου κρύψω από Αβραάμ του παιδός μου α εγώ ποιώ
18But Abraam shall become a great and populous nation, and in him shall all the nations of the earth be blest.	Αβραάμ δε γινόμενος έσται εις έθνος μέγα και πολύ και ενευλογηθήσονται εν αυτώ πάντα τα έθνη της γης
19For I know that he will order his sons, and his house after him, and they will keep the ways of the Lord, to do justice and judgment, that the Lord may bring upon Abraam all things whatsoever he has spoken to him.	ήδειν γαρ ότι συντάξει τοις υιοίς αυτού και τω οίκω αυτού μετ΄ αυτόν και φυλάξουσι τας οδούς κυρίου του ποιείν δικαιοσύνην και κρίσιν όπως αν επαγάγη κύριος επί Αβραάμ πάντα όσα ελάλησε προς αυτόν
20And the Lord said, The cry of Sodom and Gomorrha has been increased towards me, and their sins are very great.	είπε δε κύριος κραυγή Σοδόμων και Γομόρρας πεπλήθυνται προς με και αι αμαρτίαι αυτών μεγάλαι σφόδρα
21I will therefore go down and see, if they completely correspond with the cry which comes to me, and if not, that I may know.	καταβάς ουν όψομαι ει κατά την κραυγήν αυτών την ερχομένην προς με συντελούνται ει ίνα γνώ
22And the men having departed thence, came to Sodom; and Abraam was still standing before the Lord.	και αποστρέψαντες εκείθεν οι άνδρες ήλθον εις Σόδομα Αβραάμ δε έτι ην εστηκώς εναντίον κυρίου
23And Abraam drew nigh and said, Wouldest thou destroy the righteous with the wicked, and shall the righteous be as the wicked?	και εγγίσας Αβραάμ είπε μη συναπολέσης δίκαιον μετά ασεβούς και έσται ο δίκαιος ως ο ασεβής
24Should there be fifty righteous in the city, wilt thou destroy them? wilt thou not spare the whole place for the sake of the fifty righteous, if they be in it?	εάν ώσι πεντήκοντα δίκαιοι εν τη πόλει απολείς αυτούς ουκ ανήσεις πάντα τον τόπον ένεκε των πεντήκοντα δικαίων εάν ώσιν εν αυτή
25By no means shalt thou do as this thing is so as to destroy the righteous with the wicked, so the righteous shall be as the wicked: by no means. Thou that judgest the whole earth, shalt thou not do right?	μηδαμώς συ ποιήσεις ως το ρήμα τούτο του αποκτείναι δίκαιον μετά ασεβούς και έσται ο δίκαιος ως ο ασεβής μηδαμώς ο κρίνων πάσαν την γην ου ποιήσεις κρίσιν
26And the Lord said, If there should be in Sodom fifty righteous in the city, I will spare the whole city, and the whole place for their sakes.	είπε δε κύριος εάν ώσιν εν Σοδόμοις πεντήκοντα δίκαιοι εν τη πόλει αφήσω πάντα τον τόπον δι΄ αυτούς
27And Abraam answered and said, Now I have begun to speak to my Lord, and I am earth and ashes.	και αποκριθείς Αβραάμ είπε νυν ηρξάμην λαλήσαι προς τον κύριόν μου εγώ δε ειμί γη και σποδός
28But if the fifty righteous should be diminished to forty-five, wilt thou destroy the whole city because of the five wanting? And he said, I will not destroy it, if I should find there forty-five.	εάν δε ελαττονωθώσιν οι πεντήκοντα δίκαιοι εις τεσσαρακονταπέντε απολείς ένεκεν των πέντε πάσαν την πόλιν και είπεν ου απολέσω εάν εύρω εκεί τεσσαρακονταπέντε
29And he continued to speak to him still, and said, But if there should be found there forty? And he said, I will not destroy it for the forty's sake.	και προσέθηκεν έτι λαλήσαι προς αυτόν και είπεν εαν δε ευρεθώσιν εκεί τεσσαράκοντα και είπεν ου απολέσω ένεκεν των τεσσαράκοντα
30And he said, Will there be anything against me, Lord, if I shall speak? but if there be found there thirty? And he said, I will not destroy it for the thirty's sake.	και είπε μη κύριε εάν λαλήσω εάν δε ευρεθώσιν εκεί τριάκοντα και είπεν ου απολέσω ένεκεν των τριάκοντα
31And he said, Since I am able to speak to the Lord, what if there should be found there twenty? And he said, I will not destroy it, if I should find there twenty.	και είπεν επειδή έχω λαλήσαι προς τον κύριον εάν δε ευρεθώσιν εκεί είκοσι και είπεν ου απολέσω εάν εύρω εκεί είκοσι
32And he said, Will there be anything against me, Lord, if I speak yet once? but if there should be found there ten? And he said, I will not destroy it for the ten's sake.	και είπε μη κύριε εάν λαλήσω έτι άπαξ εάν δε ευρεθώσιν εκεί δέκα και είπεν ου απολέσω ένεκεν των δέκα
33And the Lord departed, when he left off speaking to Abraam, and Abraam returned to his place.	απήλθε δε κύριος ως επαύσατο λαλών τω Αβραάμ και Αβραάμ απέστρεψεν εις τον τόπον αυτού

Chapter 19

1And the two angels came to Sodom at evening. And Lot sat by the gate of Sodom, and Lot having seen them, rose up to meet them, and he worshipped with his face to the ground, and said,	ήλθον δε οι δύο άγγελοι εις Σόδομα εσπέρας Λωτ δε εκάθητο παρά την πόλιν Σοδόμων ιδών δε Λωτ εξανέστη εις συνάντησιν αυτοίς και προσεκύνησε τω προσώπω επί την γην
2Lo! my lords, turn aside to the house of your servant, and rest from your journey, and wash your feet, and having risen early in the morning ye shall depart on your journey. And they said, Nay, but we will lodge in the street.	και είπεν ιδού κύριοι εκκλίνατε εις τον οίκον του παιδός υμών και καταλύσατε και νίψασθε τους πόδας υμών και ορθρίσαντες απελεύσεσθε εις την οδόν υμών και είπον ουχι αλλ΄ εν τη πλατεία καταλύσομεν
3And he constrained them, and they turned aside to him, and they entered into his house, and he made a feast for them, and baked unleavened cakes for them, and they did eat.	και κατεβιάζετο αυτούς και εξέκλιναν προς αυτόν και εισήλθον εις τον οίκον αυτού και εποίησεν αυτοίς πότον και αζύμους έπεψεν αυτοίς και έφαγον
4But before they went to sleep, the men of the city, the Sodomites, compassed the house, both young and old, all the people together.	προ του κοιμηθήναι οι άνδρες της πόλεως οι Σοδομίται περιεκύκλωσαν την οικίαν από νεανίσκου έως πρεσβύτερου άπας ο λαός άμα
5And they called out Lot, and said to him, Where are the men that went in to thee this night? bring them out to us that we may be with them.	και εξεκαλούντο τον Λωτ και έλεγον προς αυτόν που εισίν οι άνδρες οι εισελθόντες προς σε την νύκτα εξάγαγε αυτούς προς ημάς ίνα συγγενώμεθα αυτοίς
6And Lot went out to them to the porch, and he shut the door after him,	εξήλθε δε Λωτ προς αυτούς προς το πρόθυρον την δε θύραν προσέωξεν οπίσω αυτού
7and said to them, By no means, brethren, do not act villanously.	είπε δε προς αυτούς μηδαμώς αδελφοί μη πονηρεύσησθε
8But I have two daughters, who have not known a man. I will bring them out to you, and do ye use them as it may please you, only do not injury to these men, to avoid which they came under the shelter of my roof.	εισί δε μοι δύο θυγατέρες αι ουκ έγνωσαν άνδρα εξάξω αυτάς προς υμάς και χράσθε αυταίς καθά αν αρέσκοι υμίν μόνον εις τους άνδρας τούτους μη ποιήσητε άδικον ου είνεκεν εισήλθον υπό την σκέπην των δοκών μου
9And they said to him, Stand back there, thou camest in to sojourn, was it also to judge? Now then we would harm thee more than them. And they pressed hard on the man, even Lot, and they drew nigh to break the door.	είπαν δε αυτώ απόστα εκεί εισήλθες παροικείν μη και κρίσιν κρίνειν νυν ουν σε κακώσομεν μάλλον η εκείνους και παρεβιάζοντο το άνδρα τον Λωτ σφόδρα και ήγγισαν συντρίψαι την θύραν
10And the men stretched forth their hands and drew Lot in to them into the house, and shut the door of the house.	εκτείναντες δε οι άνδρες τας χείρας εισεσπάσαντο τον Λωτ προς εαυτούς εις τον οίκον και την θύραν του οίκου απέκλεισαν
11And they smote the men that were at the door of the house with blindness, both small and great, and they were wearied with seeking the door.	τους δε άνδρας τους όντας επί της θύρας του οίκου επάταξαν εν αορασία από μικρού έως μεγάλου και παρελύθησαν ζητούντες την θύραν
12And the men said to Lot, Hast thou here sons-in-law, or sons or daughters, or if thou hast any other friend in the city, bring them out of this place.	είπον δε οι άνδρες προς Λωτ εισί σοι ώδε γαμβροί η υιοί η θυγατέρες η είτις σοι άλλος εστίν εν τη πόλει εξάγαγε εκ του τόπου τούτου
13 For we are going to destroy this place; for their cry has been raised up before the Lord, and the Lord has sent us to destroy it.	ότι ημείς απόλλυμεν τον τόπον τούτον ότι υψώθη η κραυγή αυτών έναντι κυρίου και απέστειλεν ημάς κύριος εκτρίψαι αυτήν
14And Lot went out, and spoke to his sons-in-law who had married his daughters, and said, Rise up, and depart out of this place, for the Lord is about to destroy the city; but he seemed to be speaking absurdly before his sons-in-law.	εξήλθε δε Λωτ και ελάλησε προς τους γαμβρούς αυτού τους ειληφότας τας θυγατέρας αυτού και είπεν ανάστητε και εξέλθετε εκ του τόπου τούτου ότι εκτρίβει κύριος την πόλιν έδοξε δε γελοιάζειν εναντίον των γαμβρών αυτού
15But when it was morning, the angels hastened Lot, saying, Arise and take thy wife, and thy two daughters whom thou hast, and go forth; lest thou also be destroyed with the iniquities of the city.	ηνίκα δε όρθρος εγένετο εσπούδαζον οι άγγελοι τον Λωτ λέγοντες αναστάς λάβε την γυναίκά σου και τας δύο θυγατέρας σου ας έχεις και έξελθε ίνα μη και συ συναπόλη ταις ανομίαις της πόλεως
16And they were troubled, and the angels laid hold on his hand, and the hand of his wife, and the hands of his two daughters, in that the Lord spared him.	και εταράχθησαν και εκράτησαν οι άγγελοι της χειρός αυτού και της χειρός της γυναικός αυτού και των χειρών των δύο θυγατέρων αυτού εν τω φείσασθαι κύριον αυτού
17And it came to pass when they brought them out, that they said, Save thine own life by all means; look not round to that which is behind, nor stay in all the country round about, escape to the mountain, lest perhaps thou be overtaken together with them.	και εγένετο ηνίκα εξήγαγον αυτούς έξω και είπον σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν μη περιβλέψη εις τα οπίσω μηδέ στης εν πάση τη περιχώρω εις το όρος σώζου μηποτε συμπαραληφθής
18And Lot said to them, I pray, Lord,	είπε δε Λωτ προς αυτούς δέομαι κύριε
19since thy servant has found mercy before thee, and thou hast magnified thy righteousness, in what thou doest towards me that my soul may live, —but I shall not be able to escape to the mountain, lest perhaps the calamity overtake me and I die.	επειδή εύρεν ο παις σου χάριν εναντίον σου και εμεγάλυνας την δικαιοσύνην σου ο ποιείς επ΄ εμέ του ζην την ψυχήν μου εγώ δε ου δυνήσομαι διασωθήναι εις το όρος μη καταλάβη με τα κακά και αποθάνω
20Behold this city is near for me to escape thither, which is a small one, and there shall I be preserved, is it not little? and my soul shall live because of thee.	ιδού η πόλις αύτη εγγύς του καταφυγείν με εκεί η εστι μικρά εκεί σωθήσομαι ου μικρά εστι και ζήσεται η ψυχή μου ένεκέν σου
21And he said to him, Behold, I have had respect to thee also about this thing, that I should not overthrow the city about which thou hast spoken.	και είπεν αυτώ ιδού εθαύμασά σου το πρόσωπον επί τω ρήματι τούτω του μη καταστρέψαι την πόλιν περί ης ελάλησας
22Hasten therefore to escape thither, for I shall not be able to do anything until thou art come thither; therefore he called the name of that city, Segor.	σπεύσον ουν του σωθήναι εκεί ου γαρ δυνήσομαι του ποιήσαι πράγμα έως του ελθείν σε εκεί διά τούτο εκάλεσε το όνομα της πόλεως εκείνης Συγώρ
23The sun was risen upon the earth, when Lot entered into Segor.	ο ήλιος εξήλθεν επί την γην και Λωτ εισήλθεν εις Σηγώρ
24And the Lord rained on Sodom and Gomorrha brimstone and fire from the Lord out of heaven.	και κύριος έβρεξεν επί Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά κυρίου εξ ουρανού
25And he overthrew these cities, and all the country round about, and all that dwelt in the cities, and the plants springing out of the ground.	και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας και πάσαν την περίχωρον και πάντας τους κατοικούντας εν ταις πόλεσι και τα ανατέλλοντα εκ της γης
26And his wife looked back, and she became a pillar of salt.	και επέβλεψεν η γυνή αυτού εις τα οπίσω και εγένετο στήλη αλός
27And Abraam rose up early to go to the place, where he had stood before the Lord.	ώρθρισε δε Αβραάμ τω εις τον τόπον ου ειστήκει εναντίον κυρίου
28And he looked towards Sodom and Gomorrha, and towards the surrounding country, and saw, and behold a flame went up from the earth, as the smoke of a furnace.	και επέβλεψεν επί πρόσωπον Σοδόμων και Γομόρρας και επί πρόσωπον της περιχώρου και είδε και ιδού ανέβαινε φλοξ εκ της γης ωσεί ατμίς καμίνου
29And it came to pass that when God destroyed all the cities of the region round about, God remembered Abraam, and sent Lot out of the midst of the overthrow, when the Lord overthrew those cities in which Lot dwelt.	και εγένετο εν τω εκτρίψαι τον θεόν πάσας τας πόλεις της περιοίκου εμνήσθη ο θεός του Αβραάμ και εξαπέστειλε τον Λωτ εκ μέσου της καταστροφής εν τω καταστρέψαι τας πόλεις εν αις κατώκει εν αυταίς Λωτ
30And Lot went up out of Segor, and dwelt in the mountain, he and his two daughters with him, for he feared to dwell in Segor; and he dwelt in a cave, he and his two daughters with him.	εξήλθε δε Λωτ εκ Σηγώρ και εκάθητο εν τω όρει και αι δύο θυγατέρες αυτού μετ΄ αυτού εφοβήθη γαρ κατοικήσαι εν Σηγώρ και κατώκησεν εν τω σπηλαίω αυτός και αι δύο θυγατέρες αυτού μετ΄ αυτού
31And the elder said to the younger, Our father is old, and there is no one on the earth who shall come in to us, as it is fit in all the earth.	είπε δε η πρεσβυτέρα προς την νεωτέραν ο πατήρ ημών πρεσβύτερος και ουδείς εστιν επί της γης ος εισελεύσεται προς ημάς ως καθήκει πάση τη γη
32Come and let us make our father drink wine, and let us sleep with him, and let us raise up seed from our father.	δεύρο και ποτίσωμεν τον πατέρα ημών οίνον και κοιμηθώμεν μετ΄ αυτού και εξαναστήσωμεν εκ του πατρός ημών σπέρμα
33So they made their father drink wine in that night, and the elder went in and lay with her father that night, and he knew not when he slept and when he rose up.	επότισαν δε τον πατέρα αυτών οίνον εν τη νυκτί εκείνη και εισελθούσα η πρεσβυτέρα εκοιμήθη μετά του πατρός αυτής εν τη νυκτί εκείνη και ουκ ήδει εν τω κοιμηθήναι αυτήν και αναστήναι
34And it came to pass on the morrow, that the elder said to the younger, Behold, I slept yesternight with our father, let us make him drink wine in this night also, and do thou go in and sleep with him, and let us raise up seed of our father.	εγένετο δε εν τη επαύριον και είπεν η πρεσβυτέρα προς την νεωτέραν ιδού εκοιμήθην χθές μετά του πατρός ημών ποτίσωμεν αυτόν οίνον και εν τη νυκτί ταύτη και εισελθούσα κοιμήθητι μετ΄ αυτού και εξαναστήσωμεν εκ του πατρός ημών σπέρμα
35So they made their father drink wine in that night also, and the younger went in and slept with her father, and he knew not when he slept, nor when he arose.	επότισαν δε και εν τη νυκτί εκείνη τον πατέρα αυτών οίνον και εισελθούσα η νεωτέρα εκοιμήθη μετά του πατρός αυτής και ουκ ήδει εν τω κοιμηθήναι αυτήν και αναστήναι
36And the two daughters of Lot conceived by their father.	και συνέλαβον αι δύο θυγατέρας Λωτ εκ του πατρός αυτών
37And the elder bore a son and called his name Moab, saying, He is of my father. This is the father of the Moabites to this present day.	και έτεκεν η πρεσβυτέρα υιόν και εκάλεσε το όνομα αυτού Μωάβ λέγουσα εκ του πατρός μου ούτος πατήρ Μωαβιτών έως της σήμερον ημέρας
38And the younger also bore a son, and called his name Amman, saying, The son of my family. This is the father of the Ammanites to this present day.	έτεκε δε και η νεωτέρα υιόν και εκάλεσε το όνομα αυτού Αμμόν υιός γένους μου ούτος πατήρ Αμμονιτών έως της σήμερον ημέρας

Chapter 20

1And Abraam removed thence to the southern country, and dwelt between Cades and Sur, and sojourned in Gerara.	και εκίνησεν εκείθεν Αβραάμ εις γην προς λίβα και ώκησεν αναμέσον Κάδης και αναμέσον Σουρ και παρώκησεν εν Γεράροις
2And Abraam said concerning Sarrha his wife, She is my sister, for he feared to say, She is my wife, lest at any time the men of the city should kill him for her sake. So Abimelech king of Gerara sent and took Sarrha.	είπε δε Αβραάμ περί Σάρρας της γυναικός αυτού ότι αδελφή μου εστίν εφοβήθη γαρ ειπείν ότι γυνή μου εστί μήποτε αποκτείνωσιν αυτόν οι άνδρες της πόλεως δι΄ αυτήν απέστειλε δε Αβιμέλεχ βασιλεύς Γεραρων και έλαβε την Σάρραν
3And God came to Abimelech by night in sleep, and said, Behold, thou diest for the woman, whom thou hast taken, whereas she has lived with a husband.	και εισήλθεν ο θεός προς Αβιμέλεχ εν ύπνω την νύκτα και είπεν ιδού συ αποθνήσκεις περί της γυναικός ης έλαβες αύτη δε εστι συνωκηκυία ανδρί
4But Abimelech had not touched her, and he said, Lord, wilt thou destroy an ignorantly sinning and just nation?	Αβιμέλεχ δε ουχ ήψατο αυτής και είπε κύριε έθνος αγνοούν και δίκαιον απολείς
5Said he not to me, She is my sister, and said she not to me, He is my brother? with a pure heart and in the righteousness of my hands have I done this.	ουκ αυτός μοι είπεν αδελφή μου εστί και αυτή μοι είπεν αδελφός μου εστίν εν καθαρά καρδία και εν δικαιοσύνη χειρών εποίησα τούτο
6And God said to him in sleep, Yea, I knew that thou didst this with a pure heart, and I spared thee, so that thou shouldest not sin against me, therefore I suffered thee not to touch her.	είπε δε αυτώ ο θεός καθ΄ ύπνον καγώ έγνων ότι εν καθαρά καρδία εποίησας τούτο και εφεισάμην σου του μη αμαρτείν σε εις εμέ ένεκα τούτου ουκ αφήκά σε του άψασθαι αυτής
7But now return the man his wife; for he is a prophet, and shall pray for thee, and thou shalt live; but if thou restore her not, know that thou shalt die and all thine.	νυν δε απόδος την γυναίκα τω ανθρώπω ότι προφήτης εστί και προσεύξεται περί σου και ζήση ει αποδίδως γνώση ότι αποθανή συ και πάντα τα σα
8And Abimelech rose early in the morning, and called all his servants, and he spoke all these words in their ears, and all the men feared exceedingly.	και ώρθρισεν Αβιμέλεχ τω και εκάλεσε πάντας τους παίδας αυτού και ελάλησε πάντα τα ρήματα ταύτα εις τα ώτα αυτών εφοβήθησαν δε πάντες οι άνθρωποι σφόδρα
9And Abimelech called Abraam and said to him, What is this that thou hast done to us? Have we sinned against thee, that thou hast brought upon me and upon my kingdom a great sin? Thou hast done to me a deed, which no one ought to do.	και εκάλεσεν Αβιμέλεχ τον Αβραάμ και είπεν αυτώ τι τούτο εποίησας ημίν μήτι ημάρτομεν εις σε ότι επήγαγες επ΄ εμέ και επί την βασιλείαν μου αμαρτίαν μεγάλην έργον ο ουθείς ποιήσει πεποίηκάς μοι
10And Abimelech said to Abraam, What hast thou seen in me that thou hast done this?	είπε δε Αβιμέλεχ τω Αβραάμ τι ενιδών εποίησας τούτο
11And Abraam said, Why I said, Surely there is not the worship of God in this place, and they will slay me because of my wife.	είπε δε Αβραάμ είπα γαρ άρα ουκ έστι θεοσέβεια εν τω τόπω τούτω εμέ τε αποκτενούσιν ένεκεν της γυναικός μου
12For truly she is my sister by my father, but not by my mother, and she became my wife.	και γαρ αληθώς αδελφή μου εστίν εκ πατρός αλλ΄ ουκ εκ μητρός εγενήθη δε μοι εις γυναίκα
13And it came to pass when God brought me forth out of the house of my father, that I said to her, This righteousness thou shalt perform to me, in every place into which we may enter, say of me, He is my brother.	εγένετο δε ηνίκα εξήγαγε με ο θεός εκ του οίκου του πατρός μου και είπα αυτή ταύτην την δικαιοσύνην ποιήσεις εις εμέ εις πάντα τόπον ου αν εισέλθωμεν εκεί είπον εμέ ότι αδελφός μου εστίν
14And Abimelech took a thousand pieces of silver, and sheep, and calves, and servants, and maid-servants, and gave them to Abraam, and he returned him Sarrha his wife.	έλαβε δε Αβιμέλεχ χίλια δίδραχμα και πρόβατα και μόσχους και παίδας και παιδίσκας και έδωκε τω Αβραάμ και απέδωκεν αυτώ Σάρραν την γυναίκα αυτού
15And Abimelech said to Abraam, Behold, my land is before thee, dwell wheresoever it may please thee.	και είπεν Αβιμέλεχ τω Αβραάμ ιδού η γη μου εναντίον σου ου αν σοι αρέσκη κατοίκει
16And to Sarrha he said, Behold, I have given thy brother a thousand pieces of silver, those shall be to thee for the price of thy countenance, and to all the women with thee, and speak the truth in all things.	τη δε Σάρρα είπεν ιδού δέδωκα χίλια δίδραχμα τω αδελφώ σου ταύτα έσται σοι εις τιμήν του προσώπου σου και πάσαις ταις μετά σου και πάντα αλήθευσον
17And Abraam prayed to God, and God healed Abimelech, and his wife, and his women servants, and they bore children.	προσηύξατο δε Αβραάμ προς τον θεόν και ιάσατο ο θεός τον Αβιμέλεχ και την γυναίκα αυτού και τας παιδίσκας αυτού και έτεκον
18Because the Lord had fast closed from without every womb in the house of Abimelech, because of Sarrha Abraam's wife.	ότι συγκλείων συνέκλεισε κύριος έξωθεν πάσαν την μήτραν εν τω οίκω Αβιμέλεχ ένεκεν Σάρρας της γυναικός Αβραάμ

Chapter 21

1And the Lord visited Sarrha, as he said, and the Lord did to Sarrha, as he spoke.	και κύριος επεσκέψατο την Σάρραν καθά είπε και εποίησε κύριος τη Σάρρα καθά ελάλησε
2And she conceived and bore to Abraam a son in old age, at the set time according as the Lord spoke to him.	και συλλαβούσα έτεκε τω Αβραάμ υιόν εις το γήρας εις τον καιρόν καθά ελάλησεν αυτώ κύριος
3And Abraam called the name of his son that was born to him, whom Sarrha bore to him, Isaac.	και εκάλεσεν Αβραάμ το όνομα του υιού αυτού του γενομένου αυτώ ον έτεκεν αυτώ Σάρρα Ισαάκ
4And Abraam circumcised Isaac on the eighth day, as God commanded him.	περιέτεμε δε Αβραάμ τον Ισαάκ τη ογδοή ημέρα καθά ενετείλατο αυτώ ο θεός
5And Abraam was a hundred years old when Isaac his son was born to him.	και Αβραάμ ην εκατόν ετών ηνίκα εγένετο αυτώ Ισαάκ ο υιός αυτού
6And Sarrha said, The Lord has made laughter for me, for whoever shall hear shall rejoice with me.	είπε δε Σάρρα γέλωτά μοι εποίησε κύριος ος γαρ αν ακούση συγχαρείταί μοι
7And she said, Who shall say to Abraam that Sarrha suckles a child? for I have born a child in my old age.	και είπε τις αναγγελεί τω Αβραάμ ότι θηλάζει παιδίον Σάρρα ότι έτεκον υιόν εν τω γήρα μου
8And the child grew and was weaned, and Abraam made a great feast the day that his son Isaac was weaned.	και ηυξήθη το παιδίον και απεγαλακτίσθη και εποίησεν Αβραάμ δοχήν μεγάλην η ημέρα απεγαλακτίσθη Ισαάκ ο υιός αυτού
9And Sarrha having seen the son of Agar the Egyptian who was born to Abraam, sporting with Isaac her son,	ιδούσα δε Σάρρα τον υιόν Άγαρ της Αιγυπτίας ος εγένετο τω Αβραάμ παίζοντα μετά Ισαάκ του υιού αυτής
10then she said to Abraam, Cast out this bondwoman and her son, for the son of this bondwoman shall not inherit with my son Isaac.	και είπε τω Αβραάμ έκβαλε την παιδίσκην ταύτην και τον υιόν αυτής ου γαρ μη κληρονομήσει ο υιός της παιδίσκης μετά του υιού μου Ισαάκ
11But the word appeared very hard before Abraam concerning his son.	σκληρόν δε εφάνη το ρήμα σφόδρα εναντίον Αβραάμ περί του υιού αυτού Ισμαήλ
12But God said to Abraam, Let it not be hard before thee concerning the child, and concerning the bondwoman; in all things whatsoever Sarrha shall say to thee, hear her voice, for in Isaac shall thy seed be called.	είπε δε ο θεός τω Αβραάμ μη σκληρόν έστω εναντίον σου περί του παιδίου και περί της παιδίσκης πάντα όσα αν είπη σοι Σάρρα άκουε της φωνής αυτής ότι εν Ισαάκ κληθήσεταί σοι σπέρμα
13And moreover I will make the son of this bondwoman a great nation, because he is thy seed.	και τον υιόν δε της παιδίσκης ταύτης εις έθνος μέγα ποιήσω αυτόν ότι σπέρμα σον εστιν
14And Abraam rose up in the morning and took loaves and a skin of water, and gave them to Agar, and he put the child on her shoulder, and sent her away, and she having departed wandered in the wilderness near the well of the oath.	ανέστη δε Αβραάμ το και έλαβεν άρτους και ασκόν ύδατος και έδωκε τη Άγαρ και επέθηκεν το παιδίον επί των ώμων αυτής και απέστειλεν αυτήν απελθούσα δε επλανάτο κατά την έρημον κατά το φρέαρ του όρκου
15And the water failed out of the skin, and she cast the child under a fir tree.	εξέλιπε δε το ύδωρ εκ του ασκού και έρριψε το παιδίον υποκάτω μιάς ελάτης
16And she departed and sat down opposite him at a distance, as it were a bow-shot, for she said, Surely I cannot see the death of my child: and she sat opposite him, and the child cried aloud and wept.	απελθούσα δε εκάθητο απέναντι αυτού μακρόθεν ωσεί τόξου βολήν είπε γαρ ου ίδω τον θάνατον του παιδίου μου και εκάθισεν απέναντι αυτού αναβοήσαν δε το παιδίον έκλαυσεν
17And God heard the voice of the child from the place where he was, and an angel of God called Agar out of heaven, and said to her, What is it, Agar? fear not, for God has heard the voice of the child from the place where he is.	εισήκουσε δε ο θεός της φωνής του παιδίου εκ του τόπου ου ην και εκάλεσεν άγγελος θεού την Άγαρ εκ του ουρανού και είπεν αυτή τι εστιν Άγαρ μη φοβού επακήκοε γαρ ο θεός της φωνής του παιδίου σου εκ του τόπου ου εστιν
18Rise up, and take the child, and hold him in thine hand, for I will make him a great nation.	ανάστηθι και λάβε το παιδίον και κράτησον τη χειρί σου αυτό εις γαρ έθνος μέγα ποιήσω αυτό
19And God opened her eyes, and she saw a well of springing water; and she went and filled the skin with water, and gave the child drink.	και ανέωξεν ο θεός τους οφθαλμούς αυτής και είδε φρέαρ ύδατος ζώντος και επορεύθη και έπλησε τον άσκον του ύδατος και επότισε το παιδίον
20And God was with the child, and he grew and dwelt in the wilderness, and became an archer.	και ην ο θεός μετά του παιδίου και ηυξήθη και κατώκησεν εν τη ερήμω εγένετο δε τοξότης
21And he dwelt in the wilderness, and his mother took him a wife out of Pharan of Egypt.	και κατώκησεν εν τη ερήμω Φαράν και έλαβεν αυτώ η μήτηρ αυτου γυναίκα εκ γης Αιγύπτου
22And it came to pass at that time that Abimelech spoke, and Ochozath his friend, and Phichol the chief captain of his host, to Abraam, saying, God is with thee in all things, whatsoever thou mayest do.	εγένετο δε εν τω καιρώ εκείνω και είπεν Αβιμέλεχ και Οχοζάθ ο νυμφαγωγός αυτού και Φιχόλ ο αρχιστράτηγος της δυνάμεως αυτού προς Αβραάμ λέγων ο θεός μετά σου εν πάσιν οις αν ποιής
23Now therefore swear to me by God that thou wilt not injure me, nor my seed, nor my name, but according to the righteousness which I have performed with thee thou shalt deal with me, and with the land in which thou hast sojourned.	νυν ουν όμοσόν μοι τον θεόν μη αδικήσειν με μηδέ το σπέρμα μου μηδέ το όνομά μου αλλά κατά την δικαιοσύνην ην εποίησα μετά σου ποιήσεις μετ΄ εμού και τη γη η συ παρώκησας εν αυτή
24And Abraam said, I will swear.	και είπεν Αβραάμ εγώ ομούμαι
25And Abraam reproved Abimelech because of the wells of water, which the servants of Abimelech took away.	και ήλεγξεν Αβραάμ τον Αβιμέλεχ περί των φρεάτων του ύδατος ων αφείλοντο οι παίδες του Αβιμέλεχ
26And Abimelech said to him, I know not who has done this thing to thee, neither didst thou tell it me, neither heard I it but only to-day.	και είπεν αυτώ Αβιμέλεχ ουκ έγνων τις εποίησε το ρήμα τουτο ουδέ συ μοι απήγγειλας ουδέ εγώ ήκουσα αλλ΄ σήμερον
27And Abraam took sheep and calves, and gave them to Abimelech, and both made a covenant.	και έλαβεν Αβραάμ πρόβατα και μόσχους και έδωκε τω Αβιμέλεχ και διέθεντο αμφότεροι διαθήκην
28And Abraam set seven ewe-lambs by themselves.	και έστησεν Αβραάμ επτά αμνάδας προβάτων μόνας
29And Abimelech said to Abraam, What are these seven ewe-lambs which thou hast set alone?	και είπεν Αβιμέλεχ τω Αβραάμ τι εισιν αι επτά αμνάδες των προβάτων τούτων ας έστησας μόνας
30And Abraam said, Thou shalt receive the seven ewe-lambs of me, that they may be for me as a witness, that I dug this well.	και είπεν ότι τας επτά αμνάδας ταύτας λήψη παρ εμού ίνα ώσί μοι εις μαρτύριον ότι εγώ ώρυξα το φρέαρ τούτο
31Therefore he named the name of that place, The Well of the Oath, for there they both swore.	διά τούτο επωνόμασε το όνομα του τόπου εκείνου φρέαρ ορκισμού ότι εκεί ώμοσαν αμφότεροι
32And they made a covenant at the well of the oath. And there rose up Abimelech, Ochozath his friend, and Phichol the commander-in-chief of his army, and they returned to the land of the Phylistines.	και διέθεντο διαθήκην εν τω φρέατι του ορκισμού ανέστη δε Αβιμέλεχ και Οχοζάθ ο νυμφαγωγός αυτού και Φιχόλ ο αρχιστράτηγος της δυνάμεως αυτού και επέστρεψαν εις την γην των Φυλιστιείμ
33And Abraam planted a field at the well of the oath, and called there on the name of the Lord, the everlasting God.	και εφύτευσεν Αβραάμ άρουραν επί τω φρέατι του όρκου και επεκαλέσατο εκεί το όνομα κυρίου θεός αιώνιος
34And Abraam sojourned in the land of the Phylistines many days.	παρώκησε δε Αβραάμ εν τη γη των Φυλιστιείμ ημέρας πολλάς

Chapter 22

1And it came to pass after these things that God tempted Abraam, and said to him, Abraam, Abraam; and he said, Lo! I am here.	και εγένετο μετά τα ρήματα ταύτα ο θεός επείρασε τον Αβραάμ και είπεν αυτώ Αβραάμ Αβραάμ και είπεν ιδού εγώ
2And he said, Take thy son, the beloved one, whom thou hast loved—Isaac, and go into the high land, and offer him there for a whole-burnt-offering on one of the mountains which I will tell thee of.	και είπε λάβε τον υιόν σου τον αγαπητόν ον ηγάπησας τον Ισαάκ και πορεύθητι εις την γην την ύψηλην και ανένεγκε αυτόν εκεί εις ολοκάρπωσιν εφ΄ εν των ορεών ων αν σοι είπω
3And Abraam rose up in the morning and saddled his ass, and he took with him two servants, and Isaac his son, and having split wood for a whole-burnt-offering, he arose and departed, and came to the place of which God spoke to him,	αναστάς δε Αβραάμ το επέσαξε την όνον αυτού παρέλαβε δε μεθ΄ εαυτού δύο παίδας και Ισαάκ τον υιόν αυτού και σχίσας ξύλα εις ολοκάρπωσιν αναστάς επορεύθη και ήλθεν επί τον τόπον ον είπεν αυτώ ο θεός τη ημέρα τη τρίτη
4on the third day; and Abraam having lifted up his eyes, saw the place afar off.	και αναβλέψας Αβραάμ τοις οφθαλμοίς αυτού είδε τον τόπον μακρόθεν
5And Abraam said to his servants, Sit ye here with the ass, and I and the lad will proceed thus far, and having worshipped we will return to you.	και είπεν Αβραάμ τοις παισίν αυτού καθίσατε αυτού μετά της όνου εγώ δε και το παιδάριον διελευσόμεθα έως ώδε και προσκυνήσαντες αναστρέψομεν προς υμάς
6And Abraam took the wood of the whole-burnt-offering, and laid it on Isaac his son, and he took into his hands both the fire and the knife, and the two went together.	έλαβε δε Αβραάμ τα ξύλα της ολοκαρπώσεως και επέθηκεν Ισαάκ τω υιώ αυτού έλαβε δε μετά χείρας το πυρ και την μάχαιραν και επορεύθησαν οι δύο άμα
7And Isaac said to Abraam his father, Father. And he said, What is it, son? And he said, Behold the fire and the wood, where is the sheep for a whole-burnt-offering?	είπε δε Ισαάκ προς Αβραάμ τον πατέρα αυτού πάτερ ο δε είπε τι εστι τέκνον είπε δε ιδού το πυρ και τα ξύλα που εστι το πρόβατον το εις ολοκάρπωσιν
8And Abraam said, God will provide himself a sheep for a whole-burnt-offering, my son. And both having gone together,	είπε δε Αβραάμ ο θεός όψεται εαυτώ πρόβατον εις ολοκάρπωσιν τέκνον πορευθέντες δε αμφότεροι άμα
9came to the place which God spoke of to him; and there Abraam built the altar, and laid the wood on it, and having bound the feet of Isaac his son together, he laid him on the altar upon the wood.	ήλθον επί τον τόπον ον είπεν αυτώ ο θεός και ωκοδόμησεν εκεί Αβραάμ το θυσιαστήριον και επέθηκε τα ξύλα και συμποδίσας Ισαάκ τον υιόν αυτού επέθηκεν αυτόν επί το θυσιαστήριον επάνω των ξύλων
10And Abraam stretched forth his hand to take the knife to slay his son.	και εξέτεινεν Αβραάμ την χείρα αυτού λαβείν την μάχαιραν σφάξαι τον υιόν αυτού
11And an angel of the Lord called him out of heaven, and said, Abraam, Abraam. And he said, Behold, I am here.	και εκάλεσεν αυτόν άγγελος κυρίου εκ του ουρανού και είπεν Αβραάμ Αβραάμ ο δε είπεν ιδού εγώ
12And he said, Lay not thine hand upon the child, neither do anything to him, for now I know that thou fearest God, and for my sake thou hast not spared thy beloved son.	και είπε μη επιβάλης την χείρά σου επί το παιδάριον μηδέ ποιήσης αυτώ μηδέν νυν γαρ έγνων ότι φοβή συ τον θεόν και ουκ εφείσω του υιόυ σου του αγαπητού δι΄ εμέ
13And Abraam lifted up his eyes and beheld, and lo! a ram caught by his horns in a plant of Sabec; and Abraam went and took the ram, and offered him up for a whole-burnt-offering in the place of Isaac his son.	και αναβλέψας Αβραάμ τοις οφθαλμοίς αυτού είδε και ιδού κριός εις κατεχόμενος εν φυτώ σαβέκ των κεράτων και επορεύθη Αβραάμ και έλαβε τον κριόν και ανήνεγκεν αυτόν εις ολοκάρπωσιν αντί Ισαάκ του υιού αυτού
14And Abraam called the name of that place, The Lord hath seen; that they might say to-day, In the mount the Lord was seen.	και εκάλεσεν Αβραάμ το όνομα του τόπου εκείνου κύριος είδεν ίνα είπωσι σήμερον εν τω όρει κύριος ώφθη
15And an angel of the Lord called Abraam the second time out of heaven, saying, I have sworn by myself, says the Lord, because thou hast done this thing, and on my account hast not spared thy beloved son,	και εκάλεσεν άγγελος κυρίου τον Αβραάμ δεύτερον εκ του ουρανού λέγων
16 surely blessing I will bless thee, and multiplying I will multiply thy seed as the stars of heaven, and as the sand which is by the shore of the sea, and thy seed shall inherit the cities of their enemies.	κατ΄ εμαυτού ώμοσα λέγει κύριος ου είνεκεν εποίησας το ρήμα τούτο και ουκ εφείσω του υιόυ σου του αγαπητού δι΄ εμέ
17And in thy seed shall all the nations of the earth be blessed, because thou hast hearkened to my voice.	η ευλογών ευλογήσω σε και πληθύνων πληθυνώ το σπέρμα σου ως τους αστέρας του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης και κληρονομήσει το σπέρμα σου τας πόλεις των υπεναντίων
18And Abraam returned to his servants, and they arose and went together to the well of the oath; and Abraam dwelt at the well of the oath.	και ενευλογηθήσονται εν τω σπέρματί σου πάντα τα έθνη της γης ανθ΄ υπήκουσας της εμής φωνής
19And it came to pass after these things, that it was reported to Abraam, saying, Behold, Melcha herself too has born sons to Nachor thy brother,	απεστράφη δε Αβραάμ προς τους παίδας αυτού και αναστάντες επορεύθησαν άμα επί το φρέαρ του όρκου και κατώκησεν Αβραάμ επί το φρέαρ του όρκου
20Uz the first-born, and Baux his brother, and Camuel the father of the Syrians, and Chazad, and	εγένετο δε μετά τα ρήματα ταύτα και ανηγγέλη τω Αβραάμ λέγοντες ιδού τέτοκε Μελχά και αυτή υιούς τω Ναχώρ τω αδελφώ σου
21Azav and Phaldes, and Jeldaph, and Bathuel, and Bathuel begot Rebecca;	τον Ωξ πρωτότοκον και τον Βάυξ αδελφόν αυτού και τον Καμουήλ πατέρα Σύρων
22these are eight sons, which Melcha bore to Nachor the brother of Abraam.	και τον Χαζάθ και τον Αζαύ και τον Φαλας και τον Ιελδάφ και τον Βαθουήλ
23And his concubine whose name was Rheuma, she also bore Tabec, and Taam, and Tochos, and Mocha.	Βαθουήλ δε εγέννησε την Ρεβέκκαν οκτώ ούτοι υιοί ους έτεκε Μελχά τω Ναχώρ τω αδελφώ Αβραάμ
24	και η παλλακή αυτού η όνομα Ρεμάν έτεκε και αυτή τον Ταάδ και τον Γαέν και τον Τοχός και τον Μοχά

Chapter 23

1And the life of Sarrha was an hundred and twenty-seven years.	εγένετο δε η ζωή Σάρρας έτη εκατόν εικοσιεπτά
2And Sarrha died in the city of Arboc, which is in the valley, this is Chebron in the land of Chanaan; and Abraam came to lament for Sarrha and to mourn.	και απέθανε Σάρρα εν τη πόλει Αρβόκ η εστιν εν τω κοιλώματι αύτη έστι Χεβρών εν τη γη Χαναάν ήλθε δε Αβραάμ κόψασθαι Σάρραν και πενθήσαι
3And Abraam stood up from before his dead; and Abraam spoke to the sons of Chet, saying,	και ανέστη Αβραάμ από του νεκρού αυτού και είπεν Αβραάμ τοις υιοις Χετ λέγων
4I am a sojourner and a stranger among you, give me therefore possession of a burying-place among you, and I will bury my dead away from me.	πάροικος και παρεπίδημος εγώ ειμι μεθ΄ υμών δότε ουν μοι κτήσιν τάφου μεθ΄ υμών και θάψω τον νεκρόν μου απ΄ εμού
5And the sons of Chet answered to Abraam, saying, Not so, Sir,	απεκρίθησαν δε οι υιοί Χετ προς Αβραάμ λέγοντες μη κύριε
6but hear us; thou art in the midst of us a king from God; bury thy dead in our choice sepulchres, for not one of us will by any means withhold his sepulchre from thee, so that thou shouldest not bury thy dead there.	άκουσον δε ημών βασιλεύς παρά θεού συ ει εν ημίν εν τοις εκλεκτοίς μνημείοις ημών θάψον τον νεκρόν σου ουδείς γαρ ημών ου κωλύσει το μνημείον αυτού από σου του θάψαι τον νεκρόν σου εκεί
7And Abraam rose up and did obeisance to the people of the land, to the sons of Chet.	αναστάς δε Αβραάμ προσεκύνησε τω λαώ της γης τοις υιοίς του Χετ
8And Abraam spoke to them, saying, If ye have it in your mind that I should bury my dead out of my sight, hearken to me, and speak for me to Ephron the son Saar.	και ελάλησε προς αυτούς Αβραάμ λέγων ει έχετε τη ψυχή υμών ώστε θάψαι τον νεκρόν μου από προσώπου μου ακούσατέ μου και λαλήσατε περί εμού Εφρών τω του Σαάρ
9And let him give me the double cave which he has, which is in a part of his field, let him give it me for the money it is worth for possession of a burying-place among you.	και δότω μοι το σπήλαιον το διπλούν ο εστιν αυτού το ον εν μέρει του αγρού αυτού αργυρίου του αξίου δότω μοι αυτό εν υμίν εις κτήσιν μνημείου
10Now Ephron was sitting in the midst of the children of Chet, and Ephron the Chettite answered Abraam and spoke in the hearing of the sons of Chet, and of all who entered the city, saying,	Εφρών δε εκάθητο εν μέσω των υιών Χετ αποκριθείς δε Εφρών ο Χετταίος προς Αβραάμ είπεν ακούοντων των υιών Χετ και των εισπορευομένων εις την πόλιν πάντων λέγων
11 Attend to me, my lord, and hear me, I give to thee the field and the cave which is in it; I have given it thee before all my country men; bury thy dead.	παρ΄ εμοί γενού κύριε και άκουσόν μου τον άγρον και το σπήλαιον το εν αυτώ σοι δίδωμι εναντίον πάντων των πολιτών μου δέδωκά σοι θάψον τον νεκρόν σου
12And Abraam did obeisance before the people of the land.	και προσεκύνησεν Αβραάμ εναντίον του λαού της γης
13And he said in the ears of Ephron before the people of the land, Since thou art on my side, hear me; take the price of the field from me, and I will bury my dead there.	και είπε τω Εφρών εις τα ώτα εναντίον του λαού της γης επειδή προς εμού ει άκουσόν μου το αργύριον του αγρού λάβε παρ΄ εμού και θάψω τον νεκρόν μου εκεί
14But Ephron answered Abraam, saying,	απεκρίθη δε Εφρών τω Αβραάμ λέγων
15Nay, my lord, I have heard indeed, the land is worth four hundred silver didrachms, but what can this be between me and thee? nay, do thou bury thy dead.	ουχί κύριε ακήκοα γαρ τετρακοσίων διδράχμων αργυρίου αλλά τι αν είη τουτο αναμέσον εμού και σου συ δε τον νεκρόν σου θάψον
16And Abraam hearkened to Ephron, and Abraam rendered to Ephron the money, which he mentioned in the ears of the sons of Chet, four hundred didrachms of silver approved with merchants.	και ήκουσεν Αβραάμ του Εφρών και απεκατέστησεν Αβραάμ τω Εφρών το αργύριον ο ελάλησεν εις τα ώτα των υιών Χετ τετρακόσια δίδραχμα αργυρίου δοκίμου εμπόροις
17And the field of Ephron, which was in Double Cave, which is opposite Mambre, the field and the cave, which was in it, and every tree which was in the field, and whatever is in its borders round about, were made sure in its borders round about, were made sure	και έστη ο αγρός Εφρών ος ην εν τω διπλώ σπηλαίω ος εστι κατά πρόσωπον Μαμβρή ο αγρός και το σπήλαιον ο ην εν αυτώ και παν δένδρον ο ην εν τω αγρώ ο εστιν εν τοις ορίοις αυτού κύκλω
18to Abraam for a possession, before the sons of Chet, and all that entered into the city.	τω Αβραάμ εις κτήσιν εναντίον των υιών Χετ και πάντων των εισπορευομένων εις την πόλιν
19After this Abraam buried Sarrha his wife in the Double Cave of the field, which is opposite Mambre, this is Chebron in the land of Chanaan.	μετά δε ταύτα έθαψεν Αβραάμ Σαρραν την γυναίκα αυτού εν τω σπηλαίω του αγρού τω διπλώ ο εστιν απέναντι Μαμβρή αύτη εστί Χεβρών εν τη γη Χαναάν
20So the field and the cave which was in it were made sure to Abraam for possession of a burying place, by the sons of Chet.	και εκυρώθη ο αγρός και το σπήλαιον ο ην εν αυτώ τω Αβραάμ εις κτήσιν τάφου παρά των υιών Χετ

Chapter 24

1And Abraam was old, advanced in days, and the Lord blessed Abraam in all things.	και Αβραάμ ην πρεσβύτερος προβεβηκώς ημερών και κύριος ηυλόγησε τον Αβραάμ κατά πάντα
2And Abraam said to his servant the elder of his house, who had rule over all his possessions, Put thy hand under my thigh,	και είπεν Αβραάμ τω παιδί αυτού τω πρεσβυτέρω της οικίας αυτού τω άρχοντι πάντων των αυτού θες την χείρά σου υπό τον μηρόν μου
3and I will adjure thee by the Lord the God of heaven, and the God of the earth, that thou take not a wife for my son Isaac from the daughters of the Chananites, with whom I dwell, in the midst of them.	και εξορκιώ σε κύριον τον θεόν του ουρανού και τον θεόν της γης ίνα μη λάβης γυναίκα τω υιώ μου Ισαάκ από των θυγατέρων των Χαναναίων μεθ΄ ων εγώ οίκω εν αυτοίς
4But thou shalt go instead to my country, where I was born, and to my tribe, and thou shalt take from thence a wife for my son Isaac.	αλλ΄ εις την γην μου ου εγενόμην πορεύση και εις την φυλήν μου και λήψη γυναίκα τω υιώ μου Ισαάκ εκείθεν
5And the servant said to him, Shall I carry back thy son to the land whence thou camest forth, if haply the woman should not be willing to return with me to this land?	είπε δε προς αυτόν ο παις μήποτε ου βούληται η γυνή πορευθήναι μετ΄ εμού οπίσω εις την γην ταύτην αποστρέψω τον υιόν σου εις την γην όθεν εξήλθες εκείθεν
6And Abraam said to him, Take heed to thyself that thou carry not my son back thither.	είπε δε προς αυτόν Αβραάμ πρόσεχε σεαυτώ μη αποστρέψης τον υιόν μου εκεί
7The Lord the God of heaven, and the God of the earth, who took me out of my father's house, and out of the land whence I sprang, who spoke to me, and who swore to me, saying, I will give this land to thee and to thy seed, he shall send his angel before thee, and thou shalt take a wife to my son from thence.	κύριος ο θεός του ουρανού και ο θεός της γης ος έλαβέ με εκ του οίκου του πατρός μου και εκ της γης ης εγεννήθην ος ελάλησέ μοι και ος ώμοσέ μοι λέγων σοι δώσω την γην ταύτην και τω σπέρματί σου αυτός αποστελεί τον άγγελον αυτού έμπροσθέν σου και λήψη γυναίκα τω υιώ μου εκείθεν
8And if the woman should not be willing to come with thee into this land, thou shalt be clear from my oath, only carry not my son thither again.	εάν δε μη θέλη η γυνή πορευθήναι μετά σου εις την γην ταύτην καθαρός έση από του όρκου τούτου μόνον τον υιόν μου μη αποστρέψης εκεί
9And the servant put his hand under the thigh of his master Abraam, and swore to him concerning this matter.	και έθηκεν ο παις την χείρα αυτού υπό τον μηρόν Αβραάμ του κυρίου αυτού και ώμοσεν αυτώ περί του ρήματος τούτου
10And the servant took ten camels of his master's camels, and he took of all the goods of his master with him, and he arose and went into Mesopotamia to the city of Nachor.	και έλαβεν ο παις δέκα καμήλους από των καμήλων του κυρίου αυτού και από πάντων των αγαθών του κυρίου αυτού μεθ΄ εαυτού και αναστάς επορεύθη εις την Μεσοποταμίαν εις την πόλιν Ναχώρ
11And he rested his camels without the city by the well of water towards evening, when damsels go forth to draw water.	και εκοίμισε τας καμήλους έξω της πόλεως παρά το φρέαρ του ύδατος το προς οψέ ηνίκα εκπορεύονται αι υδρευόμεναι
12And he said, O Lord God of my master Abraam, prosper my way before me to day, and deal mercifully with my master Abraam.	και είπε κύριε ο θεός του κυρίου μου Αβραάμ ευόδωσον εναντίον εμού σήμερον και ποίησον έλεος μετά του κυρίου μου Αβραάμ
13Lo! I stand by the well of water, and the daughters of them that inhabit the city come forth to draw water.	ιδού εγώ έστηκα επί την πηγήν του ύδατος αι δε θυγατέρες των ανθρώπων οικούντων την πόλιν εκπορεύονται αντλήσαι ύδωρ
14And it shall be, the virgin to whomsoever I shall say, Incline thy water-pot, that I may drink, and she shall say, Drink thou, and I will give thy camels drink, until they shall have done drinking—even this one thou hast prepared for thy servant Isaac, and hereby shall I know that thou hast dealt mercifully with my master Abraam.	και έσται η παρθένος η αν εγώ είπω επίκλινον την υδρίαν σου ίνα πίω και είπη μοι πίε συ και τας καμήλους σου ποτιώ έως αν παύσωνται πίνουσαι ταύτην ητοίμασας τω παιδί σου τω Ισαάκ και εν τούτω γνώσομαι ότι εποίησας έλεος μετά του κυρίου μου Αβραάμ
15And it came to pass before he had done speaking in his mind, that behold, Rebecca the daughter of Bathuel, the son of Melcha, the wife of Nachor, and the same the brother of Abraam, came forth, having a water-pot on her shoulders.	και εγένετο προ του συντελέσαι αυτόν λαλούντα εν τη διανοία αυτού και ιδού Ρεβέκκα εξεπορεύετο η τεχθείσα Βαθουήλ υιώ Μελχάς της γυναικός Ναχώρ αδελφού δε Αβραάμ έχουσα την υδρίαν επί των ώμων αυτής
16And the virgin was very beautiful in appearance, she was a virgin, a man had not known her; and she went down to the well, and filled her water-pot, and came up.	η δε παρθένος ην καλή τη όψει σφόδρα παρθένος ην ανήρ ουκ έγνω αυτήν καταβάσα δε επί την πηγήν έπλησε την υδρίαν αυτής και ανέβη
17And the servant ran up to meet her, and said, Give me a little water to drink out of thy pitcher;	επέδραμε δε ο παις εις συνάντησιν αυτή και είπε πότισόν με μικρόν ύδωρ εκ της υδρίας σου
18and she said, Drink, Sir; and she hasted, and let down the pitcher upon her arm, and gave him to drink, till he ceased drinking.	η δε είπε πίε κύριε και έσπευσε και καθείλε την υδρίαν επί τον βραχίονα αυτής και επότισεν αυτόν έως επαύσατο πίνων
19And she said, I will also draw water for thy camels, till they shall all have drunk.	και είπε και ταις καμηλοίς σου υδρεύσομαι έως αν πάσαι πίωσι
20And she hasted, and emptied the water-pot into the trough, and ran to the well to draw again, and drew water for all the camels.	και έσπευσε και εξεκένωσε την υδρίαν εις το ποτιστήριον και έδραμεν έτι επί το φρέαρ αντλήσαι ύδωρ και υδρεύσατο πάσαις ταις καμήλοις
21And the man took great notice of her, and remained silent to know whether the Lord had made his way prosperous or not.	ο δε άνθρωπος κατεμάνθανεν αυτήν και παρεσιώπα του γνώναι ει ευόδωσε κύριος την οδόν αυτού η ου
22And it came to pass when all the camels ceased drinking, that the man took golden ear-rings, each of a drachm weight, and he put two bracelets on her hands, their weight was ten pieces of gold.	εγένετο δε ηνίκα επαύσαντο πάσαι αι κάμηλοι πίνουσαι έλαβεν ο άνθρωπος ενώτια χρυσά ανά δραχμήν ολκής και δύο ψελλία επί τας χείρας αυτής δέκα χρυσών ολκή αυτών
23And he asked her, and said, Whose daughter art thou? Tell me if there is room for us to lodge with thy father.	και επηρώτησεν αυτήν και είπε θυγάτηρ τίνος ει ανάγγειλόν μοι ει έστι παρά τω πατρί σου τόπος ημίν του καταλύσαι
24And she said to him, I am the daughter of Bathuel the son of Melcha, whom she bore to Nachor.	η δε είπεν αυτώ θυγάτηρ Βαθουήλ ειμί του Μελχάς ον έτεκε τω Ναχώρ
25And she said to him, We have both straw and much provender, and a place for resting.	και είπεν αυτώ και άχυρα και χορτάσματα πολλά παρ΄ ημίν και τόπος του καταλύσαι
26And the man being well pleased, worshipped the Lord,	και ευδοκήσας ο άνθρωπος προσεκύνησε τω κυρίω και είπεν
27and said, Blessed be the Lord the God of my master Abraam, who has not suffered his righteousness to fail, nor his truth from my master, and the Lord has brought me prosperously to the house of the brother of my lord.	ευλογητός κύριος ο θεός του κυρίου μου Αβραάμ ος ουκ εγκατέλιπε την δικαιοσύνη και την αλήθειαν από του κυρίου μου εμέ τε ευόδωσε κύριος εις οίκον του αδελφού του κυρίου μου
28And the damsel ran and reported to the house of her mother according to these words.	και δραμούσα η παις ανήγγειλεν εις τον οίκον της μητρός αυτής κατά τα ρήματα ταύτα
29And Rebecca had a brother whose name was Laban; and Laban ran out to meet the man, to the well.	τη δε Ρεβέκκα αδελφός ην ω όνομα Λάβαν και έδραμε Λάβαν προς τον άνθρωπον έξω επί την πηγήν
30And it came to pass when he saw the ear-rings and the bracelets on the hands of his sister, and when he heard the words of Rebecca his sister, saying, Thus the man spoke to me, that he went to the man, as he stood by the camels at the well.	και εγένετο ηνίκα είδε τα ενώτια και τα ψέλλια επί τας χείρας της αδελφής αυτού και ότε ήκουσε τα ρήματα Ρεβέκκας της αδελφής αυτού λεγούσης ούτω λελάληκέ μοι ο άνθρωπος και ήλθε προς τον άνθρωπον εστηκότος αυτού επί των καμήλων επί της πηγής
31And he said to him, Come in hither, thou blessed of the Lord, why standest thou without, whereas I have prepared the house and a place for the camels?	και είπεν αυτώ δεύρο είσελθε ευλογητός κυρίου ινατί έστηκας έξω εγώ δε ητοίμασα την οικίαν και τόπον ταις καμήλοις
32And the man entered into the house, and unloaded the camels, and gave the camels straw and provender, and water to wash his feet, and the feet of the men that were with him.	εισήλθε δε ο άνθρωπος εις την οικίαν και απέσαξε τας καμήλους και έδωκεν άχυρα και χορτάσματα ταις καμήλοις και ύδωρ τοις ποσίν αυτού και τοις ποσί των ανδρών των μετ΄ αυτού
33And he set before them loaves to eat; but he said, I will not eat, until I have told my errand. And he said, Speak on.	και παρέθηκεν αυτοίς άρτους φαγείν και είπεν ου φάγω έως του λαλήσαι με τα ρήματά μου και είπε λάλησον
34And he said, I am a servant of Abraam;	και είπε παις Αβραάμ εγώ ειμί
35and the Lord has blessed my master greatly, and he is exalted, and he has given him sheep, and calves, and silver, and gold, servants and servant-maids, camels, and asses.	κύριος δε ηυλόγησε τον κυρίον μου σφόδρα και υψώθη και έδωκεν αυτώ πρόβατα και μόσχους και αργύριον και χρυσίον και παίδας και παιδίσκας καμήλους και όνους
36And Sarrha my master's wife bore one son to my master after he had grown old; and he gave him whatever he had.	και έτεκε Σάρρα η γυνή του κυρίου μου υιόν ένα τω κυρίω μου μετά το γηράσαι αυτόν και έδωκεν αυτώ όσα ην αυτώ
37And my master caused me to swear, saying, Thou shalt not take a wife to my son of the daughters of the Chananites, among whom I sojourn in their land.	και ώρικισέ με ο κύριός μου λέγων ου λήψη γυναίκα τω υιώ μου από των θυγατέρων των Χαναναίων εν οις εγώ παροικώ εν τη γη αυτών
38But thou shalt go to the house of my father, and to my tribe, and thou shalt take thence a wife for my son.	αλλ΄ εις τον οίκον του πατρός μου πορεύση και εις την φυλήν μου και λήψη γυναίκα τω υιώ μου
39And I said to my master, Haply the woman will not go with me.	είπα δε τω κυρίω μου μή ου πορευθή η γυνή μετ΄ εμού
40And he said to me, The Lord God to whom I have been acceptable in his presence, himself shall send out his angel with thee, and shall prosper thy journey, and thou shalt take a wife for my son of my tribe, and of the house of my father.	και είπέ μοι κύριος ο θεός ω ευηρέστησα εναντίον αυτού αυτός εξαποστελεί τον άγγελον αυτού μετά σου και ευοδώσει την οδόν σου και λήψη γυναίκα τω υιώ μου εκ της φυλής μου και εκ του οίκου του πατρός μου
41Then shalt thou be clear from my curse, for whensoever thou shalt have come to my tribe, and they shall not give her to thee, then shalt thou be clear from my oath.	τότε αθώος έση από της αράς μου ηνίκα γαρ εάν έλθης εις την φυλήν μου και μη σοι δώσι και έση αθώος από του ορκισμού μου
42And having come this day to the well, I said, Lord God of my master Abraam, if thou prosperest my journey on which I am now going,	και ελθών σήμερον επί την πηγήν είπα κύριε ο θεός του κυρίου μου Αβραάμ ει συ ευοδοίς την οδόν μου εν η νυν εγώ πορεύομαι εν αυτή
43behold, I stand by the well of water, and the daughters of the men of the city come forth to draw water, and it shall be that the damsel to whom I shall say, Give me a little water to drink out of thy pitcher,	ιδού εφέστηκα επί της πηγής του ύδατος και αι θυγατέρες των ανθρώπων της πόλεως εκπορεύονται αντλήσαι ύδωρ και έσται η παρθένος η αν εγώ είπω πότισόν με εκ της υδρίας σου μικρόν ύδωρ
44and she shall say to me, Both drink thou, and I will draw water for thy camels, this shall be the wife whom the Lord has prepared for his own servant Isaac; and hereby shall I know that thou hast wrought mercy with my master Abraam.	και είπη μοι και συ πίε και ταις καμήλοις σου υδρεύσομαι αυτή η γυνή ην ητοίμασε κύριος τω εαυτού θεράποντι Ισαάκ και εν τούτω γνώσομαι ότι πεποίηκας έλεος τω κυρίω μου Αβραάμ
45And it came to pass before I had done speaking in my mind, straightway Rebecca came forth, having her pitcher on her shoulders; and she went down to the well, and drew water; and I said to her, Give me to drink.	και εγένετο προ του συντελέσαι με λαλούντα εν τη διανοία μου ευθύς Ρεβέκκα εξεπορεύετο έχουσα την υδρίαν επί των ώμων και κατέβη επί την πηγήν και υδρεύσατο είπα δε αυτή πότισόν με
46And she hasted and let down her pitcher on her arm from her head, and said, Drink thou, and I will give thy camels drink; and I drank, and she gave the camels drink.	και σπεύσασα καθείλε την υδρίαν επί τον βραχίονα αυτής αφ΄ εαυτής και είπε πίε συ και τας καμήλους σου ποτιώ και έπιον και τας καμήλους επότισε
47And I asked her, and said, Whose daughter art thou? tell me; and she said, I am daughter of Bathuel the son of Nachor, whom Melcha bore to him; and I put on her the ear-rings, and the bracelets on her hands.	και ηρώτησα αυτήν και είπα θυγάτηρ τίνος ει η δε έφη θυγάτηρ Βαθουήλ ειμί υιόυ Ναχωρ ον έτεκεν αυτώ Μελχα και περιέθηκα αυτή τα ενώτια και τα ψελλία περί τας χείρας αυτής
48And being well-pleased I worshipped the Lord, and I blessed the Lord the God of my master Abraam, who has prospered me in a true way, so that I should take the daughter of my master's brother for his son.	και ευδοκήσας προσεκύνησα τω κυρίω και ευλόγησα κύριον τον θεόν του κυρίου μου Αβραάμ ος ευόδωσέ με εν οδώ αληθείας λαβείν την θυγατέρα του αδελφού του κυρίου μου τω υιώ αυτού
49If then ye will deal mercifully and justly with my lord, tell me, and if not, tell me, that I may turn to the right hand or to the left.	ει ουν ποιείτε υμείς έλεος και δικαιοσύνην προς τον κύριόν μου απαγγείλατέ μοι ίνα επιστρέψω εις δεξιά η αριστερά
50And Laban and Bathuel answered and said, This matter has come forth from the Lord, we shall not be able to answer thee bad or good.	αποκριθείς δε Λάβαν και Βαθουήλ είπον παρά κυρίου εξήλθε το πράγμα τούτο ου δυνησόμεθά σοι αντειπείν κακόν η καλόν
51Behold, Rebecca is before thee, take her and go away, and let her be wife to the son of thy master, as the Lord has said.	ιδού Ρεβέκκα ενώπιόν σου λαβών απότρεχε και έστω γυνή τω υιώ του κυρίου σου καθά ελάλησε κύριος
52And it came to pass when the servant of Abraam heard these words, he bowed himself to the Lord down to the earth.	εγένετο δε εν τω ακούσαι τον παίδα του Αβραάμ των ρημάτων αυτών προσεκύνησεν επί την γην τω κυρίω
53And the servant having brought forth jewels of silver and gold and raiment, gave them to Rebecca, and gave gifts to her brother, and to her mother.	και εξενέγκας ο παις σκεύη αργυρά και χρυσά και ιματισμόν έδωκε τη Ρεβέκκα και δώρα έδωκε τω αδελφώ αυτής και τη μητρί αυτής
54And both he and the men with him ate and drank and went to sleep. And he arose in the morning and said, Send me away, that I may go to my master.	και έφαγον και έπιον και αυτός και οι άνδρες οι μετ΄ αυτού όντες και εκοιμήθησαν και αναστάς πρωϊ είπεν εκπέμψατε με ίνα απέλθω προς τον κύρίον μου
55And her brethren and her mother said, Let the virgin remain with us about ten days, and after that she shall depart.	είπον δε οι αδελφοί αυτής και η μήτηρ μεινάτω η παρθένος μεθ΄ ημών ημέρας ωσεί δέκα και μετά τούτο απελεύσεται
56But he said to them, Hinder me not, for the Lord has prospered my journey for me; send me away, that I may depart to my master.	ο δε είπε προς αυτούς μη κατέχετε με και κύριος ευώδωσε την οδόν μου εκπέμψατε με ίνα απέλθω προς τον κύριόν μου
57And they said, Let us call the damsel, and enquire at her mouth.	ειπον δε καλέσωμεν την παίδα και ερωτήσωμεν το στόμα αυτής
58And they called Rebecca, and said to her, Wilt thou go with this man? and she said, I will go.	και εκάλεσαν την Ρεβέκκαν και ειπον αυτή πορεύση μετά του ανθρώπου τούτου η δε είπε πορεύσομαι
59So they sent forth Rebecca their sister, and her goods, and the servant of Abraam, and his attendants.	και εξέπεμψαν Ρεβέκκαν την αδελφήν αυτών και τα υπάρχοντα αυτής και τον παίδα του Αβραάμ και τους μετ΄ αυτού
60And they blessed Rebecca, and said to her, Thou art our sister; become thou thousands of myriads, and let thy seed possess the cities of their enemies.	και ευλόγησαν Ρεβέκκαν και είπον αυτή αδελφή ημών ει γίνου εις χιλιάδας μυριάδων και κληρονομησάτω το σπέρμα σου τας πόλεις των υπεναντίων
61And Rebecca rose up and her maidens, and they mounted the camels and went with the man; and the servant having taken up Rebecca, departed.	αναστάσα δε Ρεβέκκα και αι άβραι αυτής επέβησαν επί τας καμήλους και επορεύθησαν μετά του ανθρώπου και αναλαβών ο παις την Ρεβέκκαν απήλθεν
62And Isaac went through the wilderness to the well of the vision, and he dwelt in the land toward the south.	Ισαάκ δε διεπορεύετο διά της ερήμου κατά το φρέαρ της οράσεως αυτός δε κατώκει εν τη γη τη προς λίβα
63And Isaac went forth into the plain toward evening to meditate; and having lifted up his eyes, he saw camels coming.	και εξήλθεν Ισαάκ αδολεσχήσαι εις τω πεδίω προς δείλην και αναβλέψας τοις οφθαλμοίς αυτού είδε καμήλους ερχομένας
64And Rebecca lifted up her eyes, and saw Isaac; and she alighted briskly from the camel,	και αναβλέψασα Ρεβέκκα τοις οφθαλμοίς είδε τον Ισαάκ και κατεπήδησεν από της καμήλου
65and said to the servant, Who is that man that walks in the plain to meet us? And the servant said, This is my master; and she took her veil and covered herself.	και είπε τω παιδί τις εστιν ο άνθρωπος εκείνος ο πορευόμενος εν τω πεδίω εις συνάντησιν ημών είπε δε ο παις ούτος ο κύριός μου η δε λαβούσα το θέριστρον περιεβάλετο
66And the servant told Isaac all that he had done.	και διηγήσατο ο παις τω Ισαάκ πάντα τα ρήματα α εποίησεν
67And Isaac went into the house of his mother, and took Rebecca, and she became his wife, and he loved her; and Isaac was comforted for Sarrha his mother.	εισήλθε δε Ισαάκ εις τον οίκον της μητρός αυτού και έλαβε την Ρεβέκκαν και εγένετο αυτού γυνή και ηγάπησεν αυτήν και παρεκλήθη Ισαάκ περί Σάρρας της μητρός αυτού

Chapter 25

1And Abraam again took a wife, whose name was Chettura.	προσθέμενος δε Αβραάμ έλαβε γυναίκα η όνομα Χεττούρα
2And she bore to him Zombran, and Jezan, and Madal, and Madiam, and Jesboc, and Soie.	έτεκε δε αυτώ τον Ζεμβράν και τον Ιεκτάν και τον Μαδάλ και τον Μαδιάμ και τον Ιεσβόκ και τον Σωιέ
3And Jezan begot Saba and Dedan. And the sons of Dedan were the Assurians and the Latusians, and Laomim.	Ιεκτάν δε εγέννησε τον Σαβά και τον Δεδάν υιοί δε Δεδάν εγένοντο Ασσουριείμ και Λαττουσιείμ και Λαωμιείμ
4And the sons of Madiam were Gephar and Aphir, and Enoch, and Abeida, and Eldaga; all these were sons of Chettura.	υιοί δε Μαδιάμ Γεφαρ και Αφείρ και Ενώχ και Αβιδά και Ραγά πάντες ούτοι ήσαν υιοί Χεττούρας
5But Abraam gave all his possessions to Isaac his son.	έδωκε δε Αβραάμ πάντα τα υπάρχοντα αυτού Ισαάκ τω υιώ αυτού
6But to the sons of his concubines Abraam gave gifts, and he sent them away from his son Isaac, while he was yet living, to the east into the country of the east.	και τοις υιοίς των παλλακών αυτού έδωκεν Αβραάμ δόματα και εξαπέστειλεν αυτούς από Ισαάκ του υιού αυτού έτι ζώντος αυτού προς ανατολάς εις γην ανατολών
7And these were the years of the days of the life of Abraam as many as he lived, a hundred and seventy-five years.	ταύτα δε τα έτη ημερών ζωής Αβραάμ όσα έζησεν εκατόν εβδομηκονταπέντε έτη
8And Abraam failing died in a good old age, an old man and full of days, and was added to his people.	και εκλειπών απέθανεν Αβραάμ εν γήρα καλώ πρεσβύτης και πλήρης ημερών και προσετέθη προς τον λαόν αυτού
9And Isaac and Ismael his sons buried him in the double cave, in the field of Ephron the son of Saar the Chettite, which is over against Mambre:	και έθαψαν αυτόν Ισαάκ και Ισμαήλ οι δύο υιοί αυτού εις το σπήλαιον το διπλούν εις τον αγρόν Εφρών του Σαάρ του Χετταίου ος εστιν απέναντι Μαμβρή
10even the field and the cave which Abraam bought of the sons of Chet; there they buried Abraam and Sarrha his wife.	τον αγρόν και το σπήλαιον ο εκτήσατο Αβραάμ παρά των υιών του Χετ εκεί έθαψαν Αβραάμ και Σαρράν την γυναίκα αυτού
11And it came to pass after Abraam was dead, that God blessed Isaac his son, and Isaac dwelt by the well of the vision.	εγένετο δε μετά το αποθανείν Αβραάμ ευλόγησεν ο θεός τον Ισαάκ υιόν αυτού και κατώκησεν Ισαάκ παρά το φρέαρ της οράσεως
12And these are the generations of Ismael the son of Abraam, whom Agar the Egyptian the hand-maid of Sarrha bore to Abraam.	αύται δε αι γενέσεις Ισμαήλ του υιόυ Αβραάμ ον έτεκεν Άγαρ η Αιγυπτία η παιδίσκη Σάρρας τω Αβραάμ
13And these are the names of the sons of Ismael, according to the names of their generations. The firstborn of Ismael, Nabaioth, and Kedar, and Nabdeel, and Massam,	και ταύτα τα ονόματα των υιών Ισμαήλ κατ΄ ονόματα των γενεών αυτού πρωτοτόκος Ισμαήλ Ναβεώθ και Κηδάρ και Ναβδεήλ και Μασσάν
14and Masma, and Duma, and Masse,	και Μασμάν και Ιδουμά και Μασσή
15and Choddan, and Thaeman, and Jetur, and Naphes, and Kedma.	και Χολδάδ και Θεμάν και Ιετούρ και Ναφείς και Κεδεμά
16These are the sons of Ismael, and these are their names in their tents and in their dwellings, twelve princes according to their nations.	ούτοί εισιν οι υιοί Ισμαήλ και ταύτα τα ονόματα αυτών εν ταις σκηναίς αυτών και εν ταις επαύλεσιν αυτών δώδεκα άρχοντες κατά έθνη αυτών
17And these are the years of the life of Ismael, a hundred and thirty-seven years; and he failed and died, and was added to his fathers.	και ταύτα τα έτη της ζωής Ισμαήλ εκατόν τριακονταεπτά έτη και εκλειπών απέθανε και προσετέθη προς το γένος αυτού
18And he dwelt from Evilat to Sur, which is opposite Egypt, until one comes to the Assyrians; he dwelt in the presence of all his brethren.	κατώκησε δε από Ευιλάτ έως Σούρ η εστι κατά πρόσωπον Αιγύπτου έως ελθείν προς Ασσυρίους κατά πρόσωπον πάντων των αδελφών αυτού κατώκησε
19And these are the generations of Isaac the son of Abraam.	και αύται αι γενέσεις Ισαάκ του υιόυ Αβραάμ
20Abraam begot Isaac. And Isaac was forty years old when he took to wife Rebecca, daughter of Bathuel the Syrian, out of Syrian Mesopotamia, sister of Laban the Syrian.	Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ ην δε Ισαάκ ετών τεσσαράκοντα ότε έλαβε την Ρεβέκκαν θυγατέρα Βαθουήλ του Σύρου εαυτώ εις γυναίκα
21And Isaac prayed the Lord concerning Rebecca his wife, because she was barren; and the Lord heard him, and his wife Rebecca conceived in her womb.	εδέετο δε Ισαάκ κυρίου περί Ρεβέκκας της γυναικός αυτού ότι στείρα ην εισήκουσε δε αυτού ο θεός και συνέλαβεν εν γαστρί Ρεβέκκα η γυνή αυτού
22And the babes leaped within her; and she said, If it will be so with me, why is this to me? And she went to enquire of the Lord.	εσκίρτων δε τα παιδία εν αυτή είπε δε ει ούτω μοι μέλλει γίνεσθαι ίνατί μοι τούτο επορεύθη δε πυθέσθαι παρά κυρίου
23And the Lord said to her, There are two nations in thy womb, and two peoples shall be separated from thy belly, and one people shall excel the other, and the elder shall serve the younger.	και είπε κύριος αυτή δύο έθνη εν γαστρί σου εισί και δύο λαοί εκ της κοιλίας σου διασταλήσονται και λαός λαού υπερέξει και ο μείζων δουλεύσει τω ελάσσονι
24And the days were fulfilled that she should be delivered, and she had twins in her womb.	και επληρώθησαν αι ημέραι του τεκείν αυτήν και τήδε ην δίδυμα εν τη κοιλία αυτής
25And the first came out red, hairy all over like a skin; and she called his name Esau.	εξήλθε δε ο πρωτότοκος πυρράκης όλος και ωσεί δορά δασύς επωνόμασε δε το όνομα αυτού Ησαύ
26And after this came forth his brother, and his hand took hold of the heel of Esau; and she called his name Jacob. And Isaac was sixty years old when Rebecca bore them.	και μετά τούτο εξήλθεν ο αδελφός αυτού και η χειρ αυτού επειλημμένη της πτέρνης Ησαύ και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιακώβ Ισαάκ δε ην ετών εξήκοντα ότε έτεκεν αυτούς Ρεβέκκα
27And the lads grew, and Esau was a man skilled in hunting, dwelling in the country, and Jacob a simple man, dwelling in a house.	ηυξήθησαν δε οι νεανίσκοι και ην Ησαύ άνθρωπος ειδώς κυνηγείν άγροικος Ιακώβ δε άνθρωπος άπλαστος οικών οικίαν
28And Isaac loved Esau, because his venison was his food, but Rebecca loved Jacob.	ηγάπησε δε Ισαάκ τον Ησαύ ότι η θήρα αυτού βρώσις αυτώ Ρεβέκκα δε ηγάπα τον Ιακώβ
29And Jacob cooked pottage, and Esau came from the plain, fainting.	ήψησε δε Ιακώβ έψημα ήλθε δε Ησαύ εκ του πεδίου εκλείπων
30And Esau said to Jacob, Let me taste of that red pottage, because I am fainting; therefore his name was called Edom.	και είπεν Ησαύ τω Ιακώβ γεύσόν με από του εψήματος πυρρού τούτου ότι εκλείπω διά τούτο εκλήθη το όνομα αυτού Εδώμ
31And Jacob said to Esau, Sell me this day thy birthright.	είπε δε Ιακώβ τω Ησαύ απόδου μοι σήμερον τα πρωτοτόκία σου
32And Esau said, Behold, I am going to die, and for what good does this birthright belong to me?	και είπεν Ησαύ ιδού εγώ πορεύομαι τελευτάν και ίνατί μοι ταύτα τα πρωτοτόκια
33And Jacob said to him, Swear to me this day; and he swore to him; and Esau sold his birthright to Jacob.	και είπεν αυτώ Ιακώβ όμοσόν μοι σήμερον και ώμοσεν αυτώ απέδοτο δε Ησαύ τα πρωτοτόκια τω Ιακώβ
34And Jacob gave bread to Esau, and pottage of lentiles; and he ate and drank, and he arose and departed; so Esau slighted his birthright.	Ιακώβ δε έδωκε τω Ησαύ άρτον και έψημα φακού και έφαγε και έπιε και αναστάς ώχετο και εφαύλισεν Ησαύ τα πρωτοτόκια

Chapter 26

1And there was a famine in the land, besides the former famine, which was in the time of Abraam; and Isaac went to Abimelech the king of the Phylistines to Gerara.	εγένετο δε λιμός επί της γης χωρίς του λιμού του πρότερον ος εγένετο εν τω χρόνω του Αβραάμ επορεύθη δε Ισαάκ προς Αβιμέλεχ βασιλέα Φυλιστιείμ εις Γέραρα
2And the Lord appeared to him and said, Go not down to Egypt, but dwell in the land, which I shall tell thee of.	ώφθη δε αυτώ κύριος και είπε μη καταβής εις Αίγυπτον κατοίκησον δε εν τη γη η αν σοι είπω
3And sojourn in this land; and I will be with thee, and bless thee, for I will give to thee and to thy seed all this land; and I will establish my oath which I swore to thy father Abraam.	και παροίκει εν τη γη ταύτη και έσομαι μετά σου και ευλογήσω σε σοι γαρ και τω σπέρματί σου δώσω πάσαν την γην ταύτην και στήσω τον όρκον μου ον ώμοσα τω Αβραάμ τω πατρί σου
4And I will multiply thy seed as the stars of heaven; and I will give to thy seed all this land, and all the nations of the earth shall be blest in thy seed.	και πληθυνώ το σπέρμα σου ως τους αστέρας του ουρανού και δώσω τω σπέρματί σου πάσαν την γην ταύτην και ευλογηθήσονται εν τω σπέρματί σου πάντα τα έθνη της γης
5Because Abraam thy father hearkened to my voice, and kept my injunctions, and my commandments, and my ordinances, and my statutes.	ανθ΄ υπήκουσεν Αβραάμ ο πατήρ σου της εμής φωνής και εφύλαξε τα προστάγματά μου και τας εντολάς μου και τα δικαιώματά μου και τα νόμιμά μου
6And Isaac dwelt in Gerara.	κατώκησε δε Ισαακ εν Γεράροις
7And the men of the place questioned him concerning Rebecca his wife, and he said, She is my sister, for he feared to say, She is my wife, lest at any time the men of the place should slay him because of Rebecca, because she was fair.	επηρώτησαν δε οι άνδρες του τόπου περί Ρεβέκκας της γυναικός αυτού και είπεν αδελφή μου εστίν εφοβήθη γαρ ειπείν ότι γυνή μου εστί μη αποκτείνωσιν αυτόν οι άνδρες του τόπου περί Ρεβέκκας ότι ωραία τη όψει ην
8And he remained there a long time, and Abimelech the king of Gerara leaned to look through the window, and saw Isaac sporting with Rebecca his wife.	εγένετο δε πολυχρόνιος εκεί και παρακύψας Αβιμέλεχ ο βασιλεύς Γεράρων διά της θυρίδος είδε τον Ισαάκ παίζοντα μετά Ρεβέκκας της γυναικός αυτού
9And Abimelech called Isaac, and said to him, Is she then thy wife? why hast thou said, She is my sister? And Isaac said to him, I did so, for I said, Lest at any time I die on her account.	εκάλεσε δε Αβιμέλεχ τον Ισαάκ και είπεν αυτώ άρα γε γυνή σου εστί τι ότι είπας αδελφή μου εστίν είπε δε αυτώ Ισαάκ είπα γαρ μη αποθάνω δι΄ αυτήν
10And Abimelech said to him, Why hast thou done this to us? one of my kindred within a little had lain with thy wife, and thou wouldest have brought a sin of ignorance upon us.	είπε δε αυτώ Αβιμέλεχ τι τούτο εποίησας ημίν μικρού εκοιμήθη τις του γένους μου μετά της γυναικός σου και επήγαγες εφ΄ ημάς άγνοιαν
11And Abimelech charged all his people, saying Every man that touches this man and his wife shall be liable to death.	συνέταξε δε Αβιμέλεχ παντί τω λαώ αυτού λέγων πας ο αψάμενος του ανθρώπου τούτου και της γυναικός αυτού θανάτω ένοχος έσται
12And Isaac sowed in that land, and he found in that year barley and hundred-fold, and the Lord blessed him.	έσπειρε δε Ισαάκ εν τη γη εκείνη και εύρεν εν τω ενιαυτώ εκείνω εκατοστεύουσαν κριθήν ευλόγησε δε αυτόν κύριος
13And the man was exalted, and advancing he increased, till he became very great.	και υψώθη ο άνθρωπος και προβαίνων μείζων εγένετο έως ου μέγας εγένετο σφόδρα
14And he had cattle of sheep, and cattle of oxen, and many tilled lands, and the Phylistines envied him.	εγένετο δε αυτώ κτήνη προβάτων και κτήνη βοών και γεώργια πολλά εζήλωσαν δε αυτόν οι Φυλιστιείμ
15And all the wells which the servants of his father had dug in the time of his father, the Phylistines stopped them, and filled them with earth.	και πάντα τα φρέατα α ώρυξαν οι παίδες του πατρός αυτού ενέφραξαν αυτά εν τω χρόνω του πατρός αυτού οι Φυλιστιείμ και έπλησαν αυτά γης
16And Abimelech said to Isaac, Depart from us, for thou art become much mightier than we.	είπε δε Αβιμέλεχ προς Ισαάκ άπελθε αφ΄ ημών ότι δυνατώτερος ημών εγένου σφόδρα
17And Isaac departed thence, and rested in the valley of Gerara, and dwelt there.	και απήλθεν Ισαάκ εκείθεν και κατέλυσεν εν τη φάραγγι Γεράρων και κατώκησεν εκεί
18And Isaac dug again the wells of water, which the servants of his father Abraam had dug, and the Phylistines had stopped them, after the death of his father Abraam; and he gave them names, according to the names by which his father named them.	και πάλιν Ισαάκ ώρυξε τα φρέατα του ύδατος α ώρυξαν οι παίδες Αβραάμ του πατρός αυτού και ενέφραξαν αυτά οι Φυλιστιείμ μετά το αποθανείν Αβραάμ τον πατέρα αυτού και επωνόμασεν αυτοίς ονόματα κατά τα ονόματα α ωνόμασεν ο πατήρ αυτού
19And the servants of Isaac dug in the valley of Gerara, and they found there a well of living water.	και ώρυξαν οι παίδες Ισαάκ εν τη φάραγγι Γεράρων και εύρον εκεί φρέαρ ύδατος ζώντος
20And the shepherds of Gerara strove with the shepherds of Isaac, saying that the water was theirs; and they called the name of the well, Injury, for they injured him.	και εμαχέσαντο οι ποιμένες Γεράρων μετά των ποιμένων Ισαάκ φάσκοντες αυτών είναι το ύδωρ και εκάλεσαν το όνομα του φρέατος αδικία ηδίκησαν γαρ αυτόν
21And having departed thence he dug another well, and they strove also for that; and he named the name of it, Enmity.	απάρας δε εκείθεν ώρυξε φρέαρ έτερον εκρίνοντο δε και περί εκείνου και επωνόμασε το όνομα αυτού εχθρία
22And he departed thence and dug another well; and they did not strive about that; and he named the name of it, Room, saying, Because now the Lord has made room for us, and has increased us upon the earth.	απάρας δε εκείθεν ώρυξε φρέαρ έτερον και ουκ εμαχέσαντο περί αυτού και επωνόμασε το όνομα αυτού ευρυχωρία λέγων διότι νυν επλάτυνε κύριος ημίν και ηύξησεν ημάς επί της γης
23And he went up thence to the well of the oath.	ανέβη δε εκείθεν επί το φρέαρ του όρκου
24And the Lord appeared to him in that night, and said, I am the God of Abraam thy father; fear not, for I am with thee, and I will bless thee, and multiply thy seed for the sake of Abraam thy father.	και ώφθη αυτώ κύριος εν τη νυκτί εκείνη και είπεν εγώ ειμι ο θεός Αβραάμ του πατρός σου μη φοβού μετά σου γαρ ειμι και ευλογήσω σε και πληθυνώ το σπέρμα σου δι΄ Αβραάμ τον πατέρα σου
25And he built there an altar, and called on the name of the Lord, and there he pitched his tent, and there the servants of Isaac dug a well in the valley of Gerara.	και ωκοδόμησεν εκεί θυσιαστήριον και επεκαλέσατο το όνομα κυρίου και έπηξεν εκεί την σκηνήν αυτού ώρυξαν δε εκεί οι παίδες Ισαάκ φρέαρ εν τη φάραγγι Γεράρων
26And Abimelech came to him from Gerara, and so did Ochozath his friend, and Phichol the commander-in-chief of his army.	και Αβιμέλεχ επορεύθη προς αυτόν από Γεράρων και Οχοζάθ ο νυμφαγωγός αυτού και Φιχόλ ο αρχιστράτηγος της δυνάμεως αυτού
27And Isaac said to them, Wherefore have ye come to me? whereas ye hated me, and sent me away from you.	και είπεν αυτοίς Ισαάκ ινατί ήλθετε προς με υμείς δε εμισήσατε με και απεστείλατε με αφ΄ υμών
28And they said, We have surely seen that the Lord was with thee, and we said, Let there be an oath between us and thee, and we will make a covenant with thee,	οι δε είπαν ιδόντες εωράκαμεν ότι κύριος ην μετά σου και είπαμεν γενέσθω αρά αναμέσον ημών και αναμέσον σου και διαθησόμεθα μετά σου διαθήκην
29that thou shalt do no wrong by us, as we have not abhorred thee, and according as we have treated thee well, and have sent thee forth peaceably; and now thou art blessed of the Lord.	μη ποιήσαι μεθ΄ ημών κακόν καθότι ουκ εβδελυξάμεθά σε ημείς και ον τρόπον εχρησάμεθά σου καλώς και εξαπεστείλαμέν σε μετά ειρήνης και νυν ευλογημένος συ υπό κυρίου
30And he made a feast for them, and they ate and drank.	και εποίησεν αυτοίς δοχήν και έφαγον και έπιον
31And they arose in the morning, and swore each to his neighbour; and Isaac sent them forth, and they departed from him in safety.	και αναστάντες το ώμοσεν έκαστος τω πλησίον και εξαπέστειλεν αυτούς Ισαάκ και απώχοντο απ΄ αυτού μετά σωτηρίας
32And it came to pass in that day, that the servants of Isaac came and told him of the well which they had dug; and they said, We have not found water.	εγένετο δε εν τη ημέρα εκείνη και παραγενόμενοι οι παίδες Ισαάκ απήγγειλαν αυτώ περί του φρέατος ου ώρυξαν και είπαν ουχ έυρομεν ύδωρ
33And he called it, Oath: therefore he called the name of that city, the Well of Oath, until this day.	και εκάλεσεν αυτό όρκος διά τούτο εκάλεσεν όνομα τη πόλει εκείνη Φρέαρ όρκου έως της σήμερον ημέρας
34And Esau was forty years old; and he took to wife Judith the daughter of Beoch the Chettite, and Basemath, daughter of Helon the Chettite.	ην δε Ησαύ ετών τεσσαράκοντα και έλαβε γυναίκα Ιουδίθ την θυγατέρα Βεώρ του Χετταίου και την Βασεμάθ θυγατέρα Ελώμ του Χετταίου
35And they were provoking to Isaac and Rebecca.	και ήσαν ερίζουσαι τω Ισαάκ και τη Ρεβέκκα

Chapter 27

1And it came to pass after Isaac was old, that his eyes were dimmed so that he could not see; and he called Esau, his elder son, and said to him, My son; and he said, Behold, I am here.	εγενέτο δε μετά το γηράσαι τον Ισαάκ και ημβλύνθησαν οι οφθαλμοί αυτού του οράν και εκάλεσεν Ησαύ τον υιόν αυτού τον πρεσβύτερον και είπεν αυτώ υιέ μου και είπεν ιδού εγώ
2And he said, Behold, I am grown old, and know not the day of my death.	και είπεν ιδού γεγήρακα και ου γινώσκω την ημέραν της τελευτής μου
3Now then take the weapons, both thy quiver and thy bow, and go into the plain, and get me venison,	νυν ουν λάβε το σκεύός σου την τε φάρετραν και το τόξον και έξελθε εις το πεδίον και θήρευσόν μοι θήραν
4and make me meats, as I like them, and bring them to me that I may eat, that my soul may bless thee, before I die.	και ποίησόν μοι εδέσματα ως φιλώ εγώ και ένεγκέ μοι ίνα φάγω όπως ευλογήση σε η ψυχή μου πριν η αποθανείν με
5And Rebecca heard Isaac speaking to Esau his son; and Esau went to the plain to procure venison for his father.	Ρεβέκκα δε ήκουσε λαλούντος Ισαάκ προς Ησαύ τον υιόν αυτού επορεύθη δε Ησαύ εις το πεδίον θηρεύσαι θήραν τω πατρί αυτού
6And Rebecca said to Jacob her younger son, Behold, I heard thy father speaking to Esau thy brother, saying,	Ρεβέκκα δε είπε προς Ιακώβ τον υιόν αυτής τον ελάσσω ίδε ήκουσα του πατρός σου λαλούντος προς Ησαύ τον αδελφόν σου λέγοντος
7Bring me venison, and prepare me meats, that I may eat and bless thee before the Lord before I die.	ένεγκόν μοι θήραν και ποίησόν μοι εδέσματα ίνα φαγών ευλογήσω σε εναντίον κυρίου προ του αποθανείν με
8Now then, my son, hearken to me, as I command thee.	νυν ουν υιέ μου άκουσόν μου καθά εγώ σοι εντέλλομαι
9And go to the cattle and take for me thence two kids, tender and good, and I will make them meats for thy father, as he likes.	και πορευθείς εις τα πρόβατα λάβε μοι εκείθεν δύο ερίφους απαλούς και καλούς και ποιήσω αυτούς εδέσματα τω πατρί σου ως φιλεί
10And thou shalt bring them in to thy father, and he shall eat, that thy father may bless thee before he dies.	και εισοίσεις τω πατρί σου και φάγεται όπως ευλογήση σε ο πατήρ σου προ του αποθανείν αυτόν
11And Jacob said to his mother Rebecca, Esau my brother is a hairy man, and I a smooth man.	είπε δε Ιακώβ προς Ρεβέκκαν την μητέρα αυτού έστιν ο αδελφός μου ανήρ δασύς εγώ δε ανήρ λείος
12Peradventure my father may feel me, and I shall be before him as one ill-intentioned, and I shall bring upon me a curse, and not a blessing.	μή ψηλαφήση με ο πατήρ μου και έσομαι εναντίον αυτού ως καταφρονών και επάξω επ΄ εμαυτόν κατάραν και ουκ ευλογίαν
13And his mother said to him, On me be thy curse, son; only hearken to my voice, and go and bring them me.	είπε δε αυτώ η μήτηρ επ΄ εμέ η κατάρα σου τέκνον μόνον επάκουσόν μου της φωνής και πορευθείς ένεγκέ μοι
14So he went and took and brought them to his mother; and his mother made meats, as his father liked them.	πορευθείς δε έλαβε και ήνεγκε τη μητρί και εποίησεν η μήτηρ αυτού εδέσματα καθά εφίλει ο πατήρ αυτού
15And Rebecca having taken the fine raiment of her elder son Esau which was with her in the house, put it on Jacob her younger son.	και λαβούσα Ρεβέκκα την στολήν Ησαύ του υιόυ αυτής του πρεσβυτέρου την καλήν η ην παρ΄ αυτή εν τω οίκω ενέδυσεν Ιακώβ τον υιόν αυτής τον νεώτερον
16And she put on his arms the skins of the kids, and on the bare parts of his neck.	και τα δέρματα των ερίφων περιέθηκεν επί τους βραχίονας αυτού και επί τα γυμνά του τραχήλου αυτού
17And she gave the meats, and the loaves which she had prepared, into the hands of Jacob her son.	και έδωκε τα εδέσματα και τους άρτους ους εποίησεν εις τας χείρας Ιακώβ του υιού αυτής
18And he brought them to his father, and said, Father; and he said, Behold I am here; who art thou, son?	και εισήνεγκε τω πατρί αυτού είπε δε πάτερ ο δε είπεν ιδού εγώ τις ει συ τέκνον
19And Jacob said to his father, I, Esau thy first-born, have done as thou toldest me; rise, sit, and eat of my venison, that thy soul may bless me.	και είπεν Ιακώβ τω πατρί αυτου εγώ Ησαύ ο πρωτότοκός σου πεποίηκα καθά ελάλησάς μοι αναστάς κάθισον και φάγε από της θήρας μου όπως ευλογήση με η ψυχή σου
20And Isaac said to his son, What is this which thou hast quickly found? And he said, That which the Lord thy God presented before me.	είπε δε Ισαάκ τω υιώ αυτού τι τούτο ο ταχύ εύρες ω τέκνον ο δε είπεν ο παρέδωκε κύριος ο θεός σου εναντίον μου
21And Isaac said to Jacob, Draw night to me, and I will feel thee, son, if thou art my son Esau or not.	είπε δε Ισαάκ τω Ιακώβ έγγισόν μοι και ψηλαφήσω σε τέκνον ει συ ει ο υιός μου Ησαύ η ου
22And Jacob drew nigh to his father Isaac, and he felt him, and said, The voice is Jacob's voice, but the hands are the hands of Esau.	ήγγισε δε Ιακώβ προς Ισαάκ τον πατέρα αυτού και εψηλάφησεν αυτόν και είπεν η μεν φωνή φωνή Ιακώβ αι δε χείρες χείρες Ησαύ
23And he knew him not, for his hands were as the hands of his brother Esau, hairy; and he blessed him,	και ουκ επέγνω αυτόν ήσαν γαρ αι χείρες αυτού ως αι χείρες Ησαύ του αδελφού αυτού δασείαι και ευλόγησεν αυτόν
24and he said, Art thou my son Esau? and he said, I am.	και είπε συ ει ο υιός μου Ησαύ ο δε είπεν εγώ
25And he said, Bring hither, and I will eat of thy venison, son, that my soul may bless thee; and he brought it near to him, and he ate, and he brought him wine, and he drank.	και είπε προσάγαγέ μοι και φάγομαι από της θήρας σου τέκνον ίνα ευλογήση σε η ψυχή μου και προσήνεγκεν αυτώ και έφαγε και εισήνεγκεν αυτώ οίνον και έπιε
26And Isaac his father said to him, Draw nigh to me, and kiss me, son.	και είπεν αυτώ Ισαάκ ο πατήρ αυτού έγγισόν μοι και φίλησόν με τέκνον
27And he drew nigh and kissed him, and smelled the smell of his garments, and blessed him, and said, Behold, the smell of my son is as the smell of an abundant field, which the Lord has blessed.	και εγγίσας εφίλησεν αυτόν και ωσφράνθη την οσμήν των ιματίων αυτού και ευλόγησεν αυτόν και είπεν ιδού οσμή του υιού μου ως οσμή αγρού πλήρους ον ευλόγησε κύριος
28And may God give thee of the dew of heaven, and of the fatness of the earth, and abundance of corn and wine.	και δώη σοι ο θεός από της δρόσου του ουρανού και από της πιότητος της γης και πλήθος σίτου και οίνου
29And let nations serve thee, and princes bow down to thee, and be thou lord of thy brother, and the sons of thy father shall do thee reverence; accursed is he that curses thee, and blessed is he that blesses thee.	και δουλευσάτωσάν σοι έθνη και προσκυνήσατωσάν σοι άρχοντες και γίνου κύριος του αδελφού σου και προσκυνήσουσί σοι οι υιοί του πατρός σου ο καταρώμενός σε επικατάρατος ο δε ευλογών σε ευλογημένος
30And it came to pass after Isaac had ceased blessing his son Jacob, it even came to pass, just when Jacob had gone out from the presence of Isaac his father, that Esau his brother came in from his hunting.	και εγένετο μετά το παύσασθαι Ισαάκ ευλογούντα Ιακώβ τον υιόν αυτού και εγένετο ως εξήλθεν Ιακώβ από προσώπου Ισαάκ του πατρός αυτού και Ησαύ ο αδελφός αυτού ήλθεν από της θήρας
31And he also had made meats and brought them to his father; and he said to his father, Let my father arise and eat of his son's venison, that thy soul may bless me.	και εποίησε και αυτός εδέσματα και προσήνεγκε τω πατρί αυτού και είπε τω πατρί αναστήτω ο πατήρ μου και φαγέτω από της θήρας του υιού αυτού όπως ευλογήση με η ψυχή σου
32And Isaac his father said to him, Who art thou? And he said, I am thy first-born son Esau.	και είπεν αυτώ Ισαάκ ο πατήρ αυτού τις ει συ ο δε είπεν εγώ ειμι ο υιός σου ο πρωτότοκος Ησαύ
33And Isaac was amazed with very great amazement, and said, Who then is it that has procured venison for me and brought it to me? and I have eaten of all before thou camest, and I have blessed him, and he shall be blessed.	εξέστη δε Ισαάκ έκστασιν μεγάλην σφόδρα και είπε τις ουν ο θηρεύσας μοι θήραν και εισενέγκας μοι και έφαγον από πάντων προ του ελθείν σε και ευλόγησα αυτόν και ευλογημένος έστω
34And it came to pass when Esau heard the words of his father Isaac, he cried out with a great and very bitter cry, and said, Bless, I pray thee, me also, father.	εγένετο δε ηνίκα ήκουσεν Ησαύ τα ρήματα του πατρός αυτού Ισαάκ ανεβόησε φωνήν μεγάλην και πικράν σφόδρα και είπεν ευλόγησον δη καμέ πάτερ
35And he said to him, Thy brother has come with subtlety, and taken thy blessing.	είπε δε αυτώ ελθών ο αδελφός σου μετά δόλου έλαβε την ευλογίαν σου
36And he said, Rightly was his name called Jacob, for lo! this second time has he supplanted me; he has both taken my birthright, and now he has taken my blessing; and Esau said to his father, Hast thou not left a blessing for me, father?	και είπε δικαίως εκλήθη το όνομα αυτού Ιακώβ επτέρνικε γαρ με ήδη δεύτερον τούτο τα τε πρωτοτόκιά μου είληφε και νυν έλαβε την ευλογίαν μου και είπεν Ησαύ τω πατρί αυτού ουχ υπελίπου μοι ευλογίαν πάτερ
37And Isaac answered and said to Esau, If I have made him thy lord, and have made all his brethren his servants, and have strengthened him with corn and wine, what then shall I do for thee, son?	αποκριθείς δε Ισαάκ είπε τω Ησαύ ει κύριον αυτόν πεποίηκά σου και πάντας τους αδελφούς αυτού πεποίηκα αυτού οικέτας σίτω και οίνω εστήριξα αυτόν σοι δε τι ποιήσω τέκνον
38And Esau said to his father, Hast thou only one blessing, father? Bless, I pray thee, me also, father. And Isaac being troubled, Esau cried aloud and wept.	είπε δε Ησαύ προς τον πατέρα αυτού μη ευλογία μία σοι έστι πάτερ ευλόγησον δη καμέ πάτερ κατανυχθέντος δε Ισαάκ ανεβόησε φωνή Ησαύ και έκλαυσεν
39And Isaac his father answered and said to him, Behold, thy dwelling shall be of the fatness of the earth, and of the dew of heaven from above.	αποκριθείς δε Ισαάκ ο πάτηρ αυτού είπεν αυτώ ιδού από της πιότητος της γης έσται η κατοίκησίς σου και από της δρόσου του ουρανού άνωθεν
40And thou shalt live by thy sword, and shalt serve thy brother; and there shall be a time when thou shalt break and loosen his yoke from off thy neck.	και επί τη μαχαίρα σου ζήση και τω αδελφώ σου δουλεύσεις έσται δε ηνίκα αν καθέλης και εκλύσης τον ζυγόν αυτού από του τραχήλου σου
41And Esau was angry with Jacob because of the blessing, with which his father blessed him; and Esau said in his mind, Let the days of my father's mourning draw nigh, that I may slay my brother Jacob.	και ενεκότει Ησαύ τω Ιακώβ περί της ευλογίας ης ευλόγησεν αυτόν ο πατήρ αυτού είπε δε Ησαύ εν τη διανοία αυτού εγγισάτωσαν αι ημέραι του πένθους του πατρός μου ίνα αποκτείνω Ιακώβ τον αδελφόν μου
42And the words of Esau her elder son were reported to Rebecca, and she sent and called Jacob her younger son, and said to him, Behold, Esau thy brother threatens thee to kill thee.	απηγγέλη δε Ρεβέκκα τα ρήματα Ησαύ του υιόυ αυτής του πρεσβυτέρου και πέμψασα εκάλεσεν Ιακώβ τον υιόν αυτής τον νεώτερον και είπεν αυτώ ιδού Ησαύ ο αδελφός σου απειλεί σοι του αποκτείναί σε
43Now then, my son, hear my voice, and rise and depart quickly into Mesopotamia to Laban my brother into Charran.	νυν ουν τέκνον άκουσόν μου της φωνής και αναστάς απόδραθι εις την Μεσοποταμίαν προς Λάβαν τον αδελφόν μου εις Χαρράν
44And dwell with him certain days, until thy brother's anger	και οίκησον μετ΄ αυτού ημέρας τινάς
45and rage depart from thee, and he forget what thou hast done to him; and I will send and fetch thee thence, lest at any time I should be bereaved of you both in one day.	έως του αποστρέψαι τον θυμόν και την οργήν του αδελφού σου από σου και επιλάθηται α πεποίηκας αυτώ και αποστείλασα μεταπέμψομαί σε εκείθεν μη αποτεκνωθώ από των δύο υμών εν ημέρα μία
46And Rebecca said to Isaac, I am weary of my life, because of the daughters of the sons of Chet; if Jacob shall take a wife of the daughters of this land, wherefore should I live?	είπε δε Ρεβέκκα προς Ισαάκ προσώχθικα τη ζωή μου διά τας θυγατέρας των υιών Χετ ει λήψεται Ιακώβ γυναίκα από των θυγατέρων της γης ταύτης ίνατι μοι το ζην

Chapter 28

1And Isaac having called for Jacob, blessed him, and charged him, saying, Thou shalt not take a wife of the daughters of the Chananites.	προσκαλεσάμενος δε Ισαάκ τον Ιακώβ ευλόγησεν αυτόν και ενετείλατο αυτώ λέγων ου λήψη γυναίκα εκ των θυγατέρων των Χαναναίων
2Rise and depart quickly into Mesopotamia, to the house of Bathuel the father of thy mother, and take to thyself thence a wife of the daughters of Laban thy mother's brother.	αναστάς απόδραθι εις την Μεσοποταμίαν εις τον οίκον Βαθουήλ του πατρός της μητρός σου και λάβε σεαυτώ εκείθεν γυναίκα εκ των θυγατέρων Λάβαν του αδελφού της μητρός σου
3And may my God bless thee, and increase thee, and multiply thee, and thou shalt become gatherings of nations.	ο δε θεός μου ευλογήσαι σε και αυξήσαι σε και πληθύναι σε και έση εις συναγωγάς εθνών
4And may he give thee the blessing of my father Abraam, even to thee and to thy seed after thee, to inherit the land of thy sojourning, which God gave to Abraam.	και δώη σοι την ευλογίαν Αβραάμ του πατρός μου σοι και τω σπέρματί σου μετά σε κληρονομήσαι την γην της παροικήσεώς σου ην έδωκεν ο θεός τω Αβραάμ
5So Isaac sent away Jacob, and he went into Mesopotamia to Laban the son of Bethuel the Syrian, the brother of Rebecca the mother of Jacob and Esau.	και απέστειλεν Ισαάκ τον Ιακώβ και επορεύθη εις την Μεσοποταμίαν προς Λάβαν τον υιόν Βαθουήλ του Σύρου αδελφόν Ρεβέκκας της μητρός Ιακώβ και Ησαύ
6And Esau saw that Isaac blessed Jacob, and sent him away to Mesopotamia of Syria as he blessed him, to take to himself a wife thence, and that he charged him, saying, Thou shalt not take a wife of the daughters of the Chananites;	ιδών δε Ησαύ ότι ευλόγησεν Ισαακ τον Ιακώβ και απέστειλεν εις την Μεσοποταμίαν Συρίας λαβείν εαυτώ γυναίκα εκείθεν εν τω ευλογείν αυτόν και ενετείλατο αυτώ λέγων ου λήψη γυναίκα των θυγατέρων των Χαναναίων
7and that Jacob hearkened to his father and his mother, and went to Mesopotamia of Syria.	και ήκουσεν Ιακώβ του πατρός και της μητρός αυτού και επορεύθη εις την Μεσοποταμίαν Συρίας
8And Esau also having seen that the daughters of Chanaan were evil before his father Isaac,	ιδών δε και Ησαύ ότι πονηραί εισιν αι θυγατέρες Χαναάν εναντίον Ισαάκ του πατρός αυτού
9Esau went to Ismael, and took Maeleth the daughter of Ismael, the son of Abraam, the sister of Nabeoth, a wife in addition to his other wives.	και επορεύθη Ησαύ προς Ισμαήλ και έλαβε την Μαελέθ θυγατέρα Ισμαήλ του υιόυ Αβραάμ αδελφήν Ναβεώθ προς ταις γυναιξίν αυτού γυναίκα
10And Jacob went forth from the well of the oath, and departed into Charrhan.	και εξήλθεν Ιακώβ από του φρέατος του όρκου και επορεύθη εις Χαρράν
11And came to a certain place and slept there, for the sun had gone down; and he took one of the stones of the place, and put it at his head, and lay down to sleep in that place,	και απήντησε τόπω και εκοιμήθη εκεί έδυ γαρ ο ήλιος και έλαβεν από των λίθων του τόπου και έθηκε προς κεφαλής αυτού και εκοιμήθη εν τω τόπω εκείνω
12and dreamed, and behold a ladder fixed on the earth, whose top reached to heaven, and the angels of God ascended and descended on it.	και ενυπνιάσθη και ιδού κλίμαξ εστηριγμένη εν τη γη ης η κεφαλή αφικνείτο εις τον ουρανόν και οι άγγελοι του θεού ανέβαινον και κατέβαινον επ΄ αυτή
13And the Lord stood upon it, and said, I am the God of thy father Abraam, and the God of Isaac; fear not, the land on which thou liest, to thee will I give it, and to thy seed.	ο δε κύριος επεστήρικτο επ΄ αυτής και είπεν εγώ ο θεός Αβραάμ του πατρός σου και ο θεός Ισαάκ μη φοβού η γη εφ΄ ης συ καθεύδεις επ΄ αυτής σοι δώσω αυτήν και τω σπέρματί σου
14And thy seed shall be as the sand of the earth; and it shall spread abroad to the sea, and the south, and the north, and to the east; and in thee and in thy seed shall all the tribes of the earth be blessed.	και έσται το σπέρμα σου ως άμμος της γης και πλατυνθήσεται επί θάλασσαν και λίβα και βορράν και επί ανατολάς και ενευλογηθήσονται εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης και εν τω σπέρματί σου
15And behold I am with thee to preserve thee continually in all the way wherein thou shalt go; and I will bring thee back to this land; for I will not desert thee, until I have done all that I have said to thee.	και ιδού εγώ ειμι μετά σου διαφυλάσσων σε εν τη οδω πάση ου αν πορευθής και αποστρέψω σε εις την γην ταύτην ότι ου σε εγκαταλίπω έως του ποιησαί με πάντα όσα ελάλησά σοι
16And Jacob awaked out of his sleep, and said, The Lord is in this place, and I knew it not.	και εξηγέρθη Ιακώβ εκ του ύπνου αυτού και είπεν ότι έστι κύριος εν τω τόπω τούτω εγώ δε ουκ ήδειν
17And he was afraid, and said, How fearful is this place! this is none other than the house of God, and this is the gate of heaven.	και εφοβήθη και είπεν ως φοβερός ο τόπος ούτος ουκ έστι τούτο αλλ΄ οίκος θεού και αύτη η πύλη του ουρανού
18And Jacob rose up in the morning, and took the stone he had laid there by his head, and he set it up as a pillar, and poured oil on the top of it.	και ανέστη Ιακώβ το και έλαβε τον λίθον ον υπέθηκεν εκεί προς κεφαλής αυτού και έστησεν αυτόν στήλην και επέχεεν έλαιον επί το άκρον αυτής
19And he called the name of that place, the House of God; and the name of the city before was Ulam-luz.	και εκάλεσε το όνομα του τόπου εκείνου οίκος θεού και Λαμμαούς ην όνομα τη πόλει το πρότερον
20And Jacob vowed a vow, saying, If the Lord God will be with me, and guard me throughout on this journey, on which I am going, and give me bread to eat, and raiment to put on,	και ηύξατο Ιακώβ ευχήν λέγων εάν η κύριος ο θεός μετ΄ εμού και διαφυλάξη με εν τη οδώ ταύτη η εγώ πορεύομαι και δώη μοι άρτον φαγείν και ιμάτιον περιβαλέσθαι
21and bring me back in safety to the house of my father, then shall the Lord be for a God to me.	και αποστρεψει με μετά σωτηρίας εις τον οίκον του πατρός μου και έσται κύριός μοι εις θεόν
22And this stone, which I have set up for a pillar, shall be to me a house of God; and of all whatsoever thou shalt give me, I will tithe a tenth for thee.	και ο λίθος ούτος ον έστησα στήλην έσται μοι οίκος θεού και πάντων ων εάν μοι δως δεκάτην αποδεκατώσω αυτά σοι

Chapter 29

1And Jacob started and went to the land of the east to Laban, the son of Bathuel the Syrian, and the brother of Rebecca, mother of Jacob and Esau.	και εξάρας Ιακώβ τους πόδας επορεύθη εις γην ανατολών προς Λάβαν τον υιόν Βαθουήλ του Σύρου αδελφόν δε Ρεβέκκας μητρός Ιακώβ και Ησαύ
2And he looks, and behold! a well in the plain; and there were there three flocks of sheep resting at it, for out of that well they watered the flocks, but there was a great stone at the mouth of the well.	και ορά και ιδού φρέαρ εν τω πεδίω ήσαν δε εκεί τρία ποίμνια προβάτων αναπαυόμενα επ΄ αυτού εκ γαρ του φρέατος εκείνου επότιζον τα ποίμνια λίθος δε ην μέγας επί τω στόματι του φρέατος
3And there were all the flocks gathered, and they used to roll away the stone from the mouth of the well, and water the flocks, and set the stone again in its place on the mouth of the well.	και συνήγοντο εκεί πάντα τα ποίμνια και απεκύλιον τον λίθον από του στόματος του φρέατος και επότιζον τα πρόβατα και αποκαθίστων τον λίθον επί το στόμα του φρέατος εις τον τόπον αυτού
4And Jacob said to them, Brethren, whence are ye? and they said, We are of Charrhan.	είπε δε αυτοίς Ιακώβ αδελφοί πόθεν εστέ υμείς οι δε είπαν εκ Χαρράν εσμέν
5And he said to them, Know ye Laban, the son of Nachor? and they said, We do know him.	είπε δε αυτοίς γινώσκετε Λάβαν τον υιόν Ναχώρ οι δε είπαν γινώσκομεν
6And he said to them, Is he well? And they said, He is well. And behold Rachel his daughter came with the sheep.	είπε δε αυτοίς υγιαίνει οι δε είπαν υγιαίνει και ιδού Ραχήλ η θυγάτηρ αυτού ήρχετο μετά των προβάτων
7And Jacob said, it is yet high day, it is not yet time that the flocks be gathered together; water ye the flocks, and depart and feed them.	και είπεν Ιακώβ έτι έστιν ημέρα πολλή ουπω ώρα συναχθήναι τα κτήνη ποτίσαντες τα πρόβατα απελθόντες βόσκετε
8And they said, We shall not be able, until all the shepherds be gathered together, and they shall roll away the stone from the mouth of the well, then we will water the flocks.	οι δε είπον ου δυνησόμεθα έως του συναχθήναι πάντας τους ποιμένας και αποκυλίσωσι τον λίθον από του στόματος του φρέατος και ποτιούμεν τα πρόβατα
9While he was yet speaking to them, behold, Rachel the daughter of Laban came with her father's sheep, for she fed the sheep of her father.	έτι αυτού λαλούντος αυτοίς και ιδού Ραχήλ η θυγάτηρ Λάβαν ήρχετο μετά των προβάτων του πατρός αυτής αυτή γαρ έβοσκε τα πρόβατα του πατρός αυτής
10And it came to pass when Jacob saw Rachel the daughter of Laban, his mother's brother, and the sheep of Laban, his mother's brother, that Jacob came and rolled away the stone from the mouth of the well, and watered the sheep of Laban, his mother's brother.	εγένετο δε ως είδεν Ιακώβ την Ραχήλ την θυγατέρα Λάβαν αδελφού της μητρός αυτού και τα πρόβατα Λάβαν του αδελφού της μητρός αυτού και προσελθών Ιακώβ απεκύλισε τον λίθον από του στόματος του φρέατος και επότιζε τα πρόβατα Λάβαν του αδελφού της μητρός αυτού
11And Jacob kissed Rachel, and cried with a loud voice and wept.	και εφίλησεν Ιακώβ την Ραχήλ και βοήσας τη φωνή αυτού έκλαυσε
12And he told Rachel that he was the near relative of her father, and the son of Rebecca; and she ran and reported to her father according to these words.	και απήγγειλε τη Ραχήλ ότι αδελφός του πατρός αυτής εστί και ότι υιός Ρεβέκκας εστί και δραμούσα απήγγειλε τω πατρί αυτής κατά τα ρήματα ταύτα
13And it came to pass when Laban heard the name of Jacob, his sister's son, he ran to meet him, and embraced and kissed him, and brought him into his house; and he told Laban all these sayings.	εγένετο δε ως ήκουσε Λάβαν το όνομα Ιακώβ του υιόυ της αδελφής αυτού έδραμεν εις συνάντησιν αυτού και περιλαβών αυτόν εφίλησε και εισήγαγεν αυτόν εις τον οίκον αυτού και διηγήσατο τω Λάβαν πάντας τους λόγους τούτους
14And Laban said to him, Thou art of my bones and of my flesh; and he was with him a full month.	και είπεν αυτώ Λάβαν εκ των οστών μου και εκ της σαρκός μου ει συ και ην μετ΄ αυτού μήνα ημερών
15And Laban said to Jacob, Surely thou shalt not serve me for nothing, because thou art my brother; tell me what thy reward is to be.	είπε δε Λάβαν τω Ιακώβ ότι γαρ αδελφός μου ει ου δουλεύσεις μοι δωρεάν απάγγειλόν μοι τις ο μισθός σου εστί
16Now Laban had two daughters, the name of the elder was Lea, and the name of the younger, Rachel.	τω δε Λάβαν ήσαν δύο θυγατέρες όνομα τη μείζονι Λεία και όνομα τη νεωτέρα Ραχήλ
17And the eyes of Lea were weak. But Rachel was beautiful in appearance, and exceedingly fair in countenance.	οι δε οφθαλμοί Λείας ασθενείς Ραχήλ δε ην καλή τω είδει και ωραία τη όψει σφόδρα
18And Jacob loved Rachel, and said, I will serve thee seven years for thy younger daughter Rachel.	ηγάπησε δε Ιακώβ την Ραχήλ και είπε δουλεύσω σοι επτά έτη περί Ραχήλ της θυγατρός σου της νεωτέρας
19And Laban said to him, It is better that I should give her to thee, than that I should give her to another man; dwell with me.	είπε δε αυτώ Λάβαν βέλτιον δούναί μοι αυτήν σοι η δούναί με αυτήν ανδρί ετέρω οίκησον μετ΄ εμού
20And Jacob served for Rachel seven years, and they were before him as a few days, by reason of his loving her.	και εδούλευσεν Ιακώβ περί Ραχήλ επτά έτη και ήσαν εναντίον αυτού ως ημέραι ολίγαι παρά το αγαπάν αυτόν αυτήν
21And Jacob said to Laban, Give me my wife, for my days are fulfilled, that I may go in to her.	είπε δε Ιακώβ τω Λάβαν δος μοι την γυναίκά μου πεπλήρωνται γαρ αι ημέραι όπως εισέλθω προς αυτήν
22And Laban gathered together all the men of the place, and made a marriage-feast.	συνήγαγε δε Λάβαν πάντας τους άνδρας του τόπου και εποίησε γάμον
23And it was even, and he took his daughter Lea, and brought her in to Jacob, and Jacob went in to her.	και εγένετο εσπέρα και λαβών Λείαν την θυγατέρα αυτού εισήγαγεν αυτήν προς Ιακώβ και εισήλθε προς αυτήν Ιακώβ
24And Laban gave to his daughter Lea, Zelpha his handmaid, as a handmaid for her.	έδωκε δε Λάβαν Λεία τη θυγατρί αυτού Ζελφάν την παιδίσκην αυτού
25And it was morning, and behold it was Lea; and Jacob said to Laban, What is this that thou hast done to me? did I not serve thee for Rachel? and wherefore hast thou deceived me?	εγένετο δε τοπρωϊ και ιδού ην Λεία είπε δε Ιακώβ τω Λάβαν τι τούτο εποίησάς μοι ου περί Ραχήλ εδούλευσα παρά σοι και ινατί παρελογίσω με
26And Laban answered, It is not done thus in our country, to give the younger before the elder.	ειπε δε Λάβαν ουκ έστιν ούτως εν τω τόπω ημών δούναι την νεωτέραν πριν της πρεσβυτέρας
27Fulfil then her sevens, and I will give to thee her also in return for thy labour, which thou labourest with me, yet seven other years.	συντέλεσον ουν τα έβδομα ταύτης και δώσω σοι και ταύτην αντί της εργασίας ης έργα παρ΄ εμοί έτι επτά έτη έτερα
28And Jacob did so, and fulfilled her sevens; and Laban gave him his daughter Rachel to wife.	εποίησε δε Ιακώβ ούτως και ανεπλήρωσε τα έβδομα ταύτης και έδωκεν αυτώ Λάβαν Ραχήλ την θυγατέρα αυτού αυτώ γυναίκα
29And Laban gave to his daughter his handmaid Balla, for a handmaid to her.	έδωκε δε Λάβαν τη θυγατρί αυτού Βαλλάν την παιδίσκην
30And he went in to Rachel; and he loved Rachel more than Lea; and he served him seven other years.	και εισήλθε προς Ραχήλ ηγάπησε δε Ραχήλ μάλλον η Λείαν και εδούλευσεν αυτώ επτά έτη έτερα
31And when the Lord God saw that Lea was hated, he opened her womb; but Rachel was barren.	ιδών δε κύριος ότι μισείται Λεία ήνοιξε την μήτραν αυτής Ραχήλ δε ην στείρα
32And Lea conceived and bore a son to Jacob; and she called his name, Ruben; saying, Because the Lord has looked on my humiliation, and has given me a son, now then my husband will love me.	και συνέλαβε Λεία και έτεκεν υιόν τω Ιακώβ εκάλεσε δε το όνομα αυτού Ρουβήν λέγουσα διότι είδέ μου κύριος την ταπείνωσιν και έδωκέ μοι υιόν νυν ουν αγαπήσει με ο ανήρ μου
33And she conceived again, and bore a second son to Jacob; and she said, Because the Lord has heard that I am hated, he has given to me this one also; and she called his name, Simeon.	και συνέλαβε πάλιν Λεία και έτεκεν υιόν δεύτερον τω Ιακώβ και είπεν ότι ήκουσε κύριος ότι μισούμαι και προσέδωκέ μοι και τούτον εκάλεσε δε το όνομα αυτού Συμεών
34And she conceived yet again, and bore a son, and said, In the present time my husband will be with me, for I have born him three sons; therefore she called his name, Levi.	και συνέλαβεν έτι και έτεκεν υιόν και είπεν εν τω νυν καιρώ προς εμού έσται ο ανήρ μου έτεκον γαρ αυτώ τρεις υιούς διά τούτο εκάλεσε το όνομα αυτού Λευϊ
35And having conceived yet again, she bore a son, and said, Now yet again this time will I give thanks to the Lord; therefore she called his name, Juda; and ceased bearing.	και συλλαβούσα έτι έτεκεν υιόν και είπε νυν έτι τούτο εξομολογήσομαι κυρίω διά τούτο εκάλεσε το όνομα αυτού Ιούδαν και έστη του τικτείν

Chapter 30

1And Rachel having perceived that she bore Jacob no children, was jealous of her sister; and said to Jacob, Give me children; and if not, I shall die.	ιδούσα δε Ραχήλ ότι ου τέτοκε τω Ιακώβ και εζήλωσε Ραχήλ την αδελφήν αυτής και είπε τω Ιακώβ δος μοι τέκνα ει τελευτήσω εγώ
2And Jacob was angry with Rachel, and said to her, Am I in the place of God, who has deprived thee of the fruit of the womb?	θυμωθείς δε Ιακώβ τη Ραχήλ είπεν αυτή μη αντί θεού εγώ ειμι ος εστέρησέ σε καρπόν κοιλίας
3And Rachel said to Jacob, Behold my handmaid Balla, go in to her, and she shall bear upon my knees, and I also shall have children by her.	είπε δε Ραχήλ τω Ιακώβ ιδού η παιδίσκη μου Βαλλά είσελθε προς αυτήν και τέξεται επί των γονάτων μου και τεκνοποίησομαι καγώ εξ αυτής
4And she gave him Balla her maid, for a wife to him; and Jacob went in to her.	και έδωκεν αυτώ Βαλλάν την παιδίσκην αυτής αυτώ γυναίκα και εισήλθε προς αυτήν Ιακώβ
5And Balla, Rachel's maid, conceived, and bore Jacob a son.	και συνέλαβε Βαλλά η παιδίσκη Ραχήλ και έτεκε τω Ιακώβ υιόν
6And Rachel said, God has given judgment for me, and hearkened to my voice, and has given me a son; therefore she called his name, Dan.	και είπε Ραχήλ έκρινέ μοι ο θεός και επήκουσε της φωνής μου και έδωκέ μοι υιόν διά τούτο διά τούτο εκάλεσε το όνομα αυτού Δαν
7And Balla, Rachel's maid, conceived yet again, and bore a second son to Jacob.	και συνέλαβεν έτι Βαλλά η παιδίσκη Ραχήλ και έτεκεν υιόν δεύτερον τω Ιακώβ
8And Rachel said, God has helped me, and I contended with my sister and prevailed; and she called his name, Nephthalim.	και είπε Ραχήλ συνελάβετό μοι ο θεός και συνεστράφην τη αδελφή μου και ηδυνάσθην και εκάλεσε το όνομα αυτού Νεφθαλείμ
9And Lea saw that she ceased from bearing, and she took Zelpha her maid, and gave her to Jacob for a wife; and he went in to her.	είδε δε Λεία ότι έστη του τίκτειν και έλαβε Ζελφάν την παιδίσκην αυτής και έδωκεν αυτήν τω Ιακώβ γυναίκα
10And Zelpha the maid of Lea conceived, and bore Jacob a son.	και συνέλαβε Ζελφά η παιδίσκη Λείας και έτεκε τω Ιακώβ υιόν
11And Lea said, It is happily: and she called his name, Gad.	και είπε Λεία εν τύχη και επωνόμασε το όνομα αυτού Γαδ
12And Zelpha the maid of Lea conceived yet again, and bore Jacob a second son.	και συνέλαβεν έτι Ζελφά η παιδίσκη Λείας και έτεκε τω Ιακώβ υιόν δεύτερον
13And Lea said, I am blessed, for the women will pronounce me blessed; and she called his name, Aser.	και είπε Λεία μακαρία εγώ ότι μακαριούσί με αι γυναίκες και εκάλεσε το όνομα αυτού Ασήρ
14And Ruben went in the day of barley-harvest, and found apples of mandrakes in the field, and brought them to his mother Lea; and Rachel said to Lea her sister, Give me of thy son's mandrakes.	επορεύθη δε Ρουβήν εν ημέρα θερισμού πυρών και εύρε μήλα μανδραγορών εν τω αγρώ και ήνεγκεν αυτά προς Λείαν την μητέρα αυτού είπε δε Ραχήλ τη Λεία τη αδελφή αυτής δος μοι των μανδραγορών του υιού σου
15And Lea said, Is it not enough for thee that thou hast taken my husband, wilt thou also take my son's mandrakes? And Rachel said, Not so: let him lie with thee to-night for thy son's mandrakes.	είπε δε Λεία ουχ ικανόν σοι ότι έλαβες τον άνδρα μου μη και τους μανδραγόρας του υιού μου λήψη είπε δε Ραχήλ ουχ ούτως κοιμηθήτω μετά σου την νύκτα ταύτην αντί των μανδραγορών του υιού σου
16And Jacob came in out of the field at even; and Lea went forth to meet him, and said, Thou shalt come in to me this day, for I have hired thee for my son's mandrakes; and he lay with her that night.	εισήλθε δε Ιακωβ εξ αγρού εσπέρας και εξήλθε Λεία εις συνάντησιν αυτώ και είπε προς εμέ εισελεύση σήμερον μεμίσθωμαι γαρ σε αντί των μανδραγορών του υιού μου και εκοιμήθη μετ΄ αυτής την νύκτα εκείνην
17And God hearkened to Lea, and she conceived, and bore Jacob a fifth son.	και επήκουσεν ο θεός Λείας και συλλαβούσα έτεκε υιόν πεμπτον τω Ιακώβ
18And Lea said, God has given me my reward, because I gave my maid to my husband; and she called his name Issachar, which is, Reward.	και είπε Λεία δέδωκέ μοι ο θεός τον μισθόν μου ανθ΄ έδωκα την παιδίσκην μου τω ανδρί μου και εκάλεσε το όνομα αυτού Ισσάχαρ ο εστι μισθός
19And Lea conceived again, and bore Jacob a sixth son.	και συνέλαβεν έτι Λεία και έτεκεν υιόν έκτον τω Ιακώβ
20And Lea said, God has given me a good gift in this time; my husband will choose me, for I have born him six sons: and she called his name, Zabulon.	και είπε Λεία δεδώρηται ο θεός μοι δώρον καλόν εν τω νυν καιρώ αιρετιεί με ο ανήρ μου έτεκον γαρ αυτώ εξ υιούς και εκάλεσε το όνομα αυτού Ζαβουλών
21And after this she bore a daughter; and she called her name, Dina.	και μετά τούτο έτεκε θυγατέρα και εκάλεσε το όνομα αυτής Δίνα
22And God remembered Rachel, and God hearkened to her, and he opened her womb.	εμνήσθη δε ο θεός της Ραχήλ και επήκουσεν αυτής ο θεός και ανέωξεν αυτής την μήτραν
23And she conceived, and bore Jacob a son; and Rachel said, God has taken away my reproach.	και συλλαβούσα έτεκε τω Ιακώβ υιόν είπε δε Ραχήλ αφείλε ο θεός μου το όνειδος
24And she called his name Joseph, saying, Let God add to me another son.	και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιωσήφ λέγουσα προσθέτω ο θεός μοι υιόν έτερον
25And it came to pass when Rachel had born Joseph, Jacob said to Laban, Send me away, that I may go to my place and to my land.	εγένετο δε ως έτεκε Ραχήλ τον Ιωσήφ είπεν Ιακώβ τω Λάβαν απόστειλόν με ίνα απέλθω εις τον τόπον μου και εις την γην μου
26Restore my wives and my children, for whom I have served thee, that I may depart, for thou knowest the service wherewith I have served thee.	απόδος μοι τας γυναίκάς μου και τα παιδία μου περί ων δεδούλευκά σοι ίνα απέλθω συ γαρ γινώσκεις την δουλείαν ην δεδούλευκά σοι
27And Laban said to him, If I have found grace in thy sight, I would augur well, for the Lord has blessed me at thy coming in.	είπε δε αυτώ Λάβαν ει εύρον χάριν εναντίον σου οιωνισάμην αν ευλόγησέ με ο θεός τη ση εισόδω
28Appoint me thy wages, and I will give them.	διάστειλον τον μισθόν σου προς με και δώσω
29And Jacob said, Thou knowest in what things I have served thee, and how many cattle of thine are with me.	είπε δε Ιακώβ αυτώ συ γινώσκεις α δεδούλευκά σοι και όσα ην κτήνη σου μετ΄ εμού
30For it was little thou hadst before my time, and it is increased to a multitude, and the Lord God has blessed thee since my coming; now then, when shall I set up also my own house?	μικρά γαρ ην όσα σοι ην εναντίον μού και ηυξήθη εις πλήθος και ευλόγησέ σε κύριος επί τω ποδί μου νυν ουν πότε ποιήσω καγώ εμαυτώ οίκον
31And Laban said to him, What shall I give thee? and Jacob said to him, Thou shalt not give me anything; if thou wilt do this thing for me, I will again tend thy flocks and keep them.	και είπε Λάβαν αυτώ τι σοι δώσω είπε δε αυτώ Ιακώβ ου δώσεις μοι ουθέν εάν ποιήσης μοι το ρήμα τούτο πάλιν ποιμανώ τα πρόβατά σου και φυλάξω
32Let all thy sheep pass by to-day, and separate thence every grey sheep among the rams, and every one that is speckled and spotted among the goats—this shall be my reward.	παρελθέτω πάντα τα πρόβατά σου σήμερον και διαχώρισον εκείθεν παν πρόβατον φαιόν εν τοις αρνάσι και παν διάλευκον και ραντόν εν ταις αιξίν έσται μοι μισθός
33And my righteousness shall answer for me on the morrow, for it is my reward before thee: whatever shall not be spotted and speckled among the goats, and grey among the rams, shall be stolen with me.	και επακούσεταί μοι η δικαιοσύνη μου εν τη ημέρα τη επαύριον ότι εστίν ο μισθός μου ενώπιόν σου παν ο αν μη η ραντόν και διάλευκον εν ταις αιξί και φαιόν εν τοις αρνάσι κεκλεμμένον έσται παρ΄ εμοί
34And Laban said to him, Let it be according to thy word.	είπε δε αυτώ Λάβαν έστω κατά το ρήμά σου
35And he separated in that day the spotted and speckled he-goats, and all the spotted and speckled she-goats, and all that was grey among the rams, and every one that was white among them, and he gave them into the hand of his sons.	και διέστειλεν εν τη ημέρα εκείνη τους τράγους τους ραντούς και τους διαλεύκους και πάσας τας αίγας τας ραντάς και τας διαλεύκους και παν φαιόν ο ην εν τοις αρνάσι και έδωκε διά χειρός των υιών αυτού
36And he set a distance of a three days' journey between them and Jacob. And Jacob tended the cattle of Laban that were left behind.	και απέστησεν οδόν τριών ημερών αναμέσον αυτών και αναμέσον Ιακώβ Ιακώβ δε εποίμαινε τα πρόβατα Λάβαν τα υπολειφθέντα
37And Jacob took to himself green rods of storax tree and walnut and plane-tree; and Jacob peeled in them white stripes; and as he drew off the green, the white stripe which he had made appeared alternate on the rods.	έλαβε δε εαυτώ Ιακώβ ράβδον στυρακίνην χλωράν και καρυίνην και πλατάνου και ελέπισεν αυτάς Ιακώβ λεπίσματα λευκά περισύρων το χλωρόν εφαίνετο δε επί ταις ράβδοις το λευκόν ο ελέπισε ποικίλον
38And he laid the rods which he had peeled, in the hollows of the watering-troughs, that whensoever the cattle should come to drink, as they should have come to drink before the rods, the cattle might conceive at the rods.	και παρέθηκε τας ράβδους ας ελέπισεν εν τοις ληνοίς των ποτιστηρίων του ύδατος ίνα ως αν έλθωσι τα πρόβατα πιείν ενώπιον των ράβδων ελθόντων αυτών εις το πιείν εγκισσήσωσι τα πρόβατα εις τας ράβδους
39So the cattle conceived at the rods, and the cattle brought forth young speckled, and streaked and spotted with ash-coloured spots.	και έτικτον τα πρόβατα διάλευκα και ποικίλα και σποδοειδή ραντά
40And Jacob separated the lambs, and set before the sheep a speckled ram, and every variegated one among the lambs, and he separated flocks for himself alone, and did not mingle them with the sheep of Laban.	τους δε αμνούς διέστειλεν Ιακώβ και εστησεν εναντίον των προβάτων κριόν διάλευκον και παν ποικίλον εν τοις αμνοίς και διεχώρισεν εαυτώ ποίμνια καθ΄ εαυτόν και ουκ έμιξεν αυτά εις τα πρόβατα Λάβαν
41And it came to pass in the time wherein the cattle became pregnant, conceiving in the belly, Jacob put the rods before the cattle in the troughs, that they might conceive by the rods.	εγένετο δε εν τω καιρώ ω ενεκίσσων τα πρόβατα εν γαστρί λαμβάνοντα έθηκεν Ιακώβ τας ράβδους εναντίον των προβάτων εν τοις ληνοίς του εγκισσήσαι αυτά κατά τας ράβδους
42But he did not put them in indiscriminately whenever the cattle happened to bring forth, but the unmarked ones were Laban's, and the marked ones were Jacob's.	ηνίκα δ αν έτεκον τα πρόβατα ουκ ετίθει εγένετο δε τα άσημα του Λάβαν τα δε επίσημα του Ιακώβ
43And the man became very rich, and he had many cattle, and oxen, and servants, and maid-servants, and camels, and asses.	και επλούτησεν ο άνθρωπος σφόδρα σφόδρα και εγένετο αυτώ κτήνη πολλά και βόες και παίδες και παιδίσκαι και καμηλοι και όνοι

Chapter 31

1And Jacob heard the words of the sons of Laban, saying, Jacob has taken all that was our father's, and of our father's property has he gotten all this glory.	ήκουσε δε Ιακώβ τα ρήματα των υιών Λάβαν λεγόντων είληφεν Ιακώβ πάντα τα του πατρός ημών και εκ των του πατρός ημών πεποίηκε πάσαν την δόξαν ταύτην
2And Jacob saw the countenance of Laban, and behold it was not toward him as before.	και είδεν Ιακώβ το πρόσωπον του Λάβαν και ιδού ουκ ην προς αυτόν ωσεί χθες και τρίτην ημέραν
3And the Lord said to Jacob, Return to the land of thy father, and to thy family, and I will be with thee.	είπε δε κύριος προς Ιακώβ αποστρέφου εις την γην του πατρός σου και εις την γενεάν σου και έσομαι μετά σου
4And Jacob sent and called Lea and Rachel to the plain where the flocks were.	αποστείλας δε Ιακώβ εκάλεσε Λείαν και Ραχήλ εις το πεδίον ου ην τα ποίμνια
5And he said to them, I see the face of your father, that it is not toward me as before, but the God of my father was with me.	και είπεν αυταίς ορώ εγώ το πρόσωπον του πατρός υμών ότι ουκ έστι προς εμού ως χθες και τρίτην ημέραν ο δε θεός του πατρός μου ην μετ΄ εμού
6And ye too know that with all my might I have served your father.	και αυταί δε οίδατε ότι εν πάση τη ισχύϊ μου δεδούλευκα τω πατρί υμών
7But your father deceived me, and changed my wages for the ten lambs, yet God gave him not power to hurt me.	ο δε πατήρ υμών παρεκρούσατο με και ήλλαξε τον μισθόν μου των δέκα αμνών και ουκ έδωκεν αυτώ ο θεός του πατρός μου κακοποιήσαί με
8If he should say thus, The speckled shall be thy reward, then all the cattle would bear speckled; and if he should say, The white shall be thy reward, then would all the cattle bear white.	εάν ούτως είπη τα ποικίλα έσται σου μισθός και τέξεται πάντα τα πρόβατα ποικίλα εάν δε είπη τα λευκά έσται σου μισθός και τέξεται πάντα τα πρόβατα λευκά
9So God has taken away all the cattle of your father, and given them to me.	και αφείλετο ο θεός πάντα τα κτήνη του πατρός υμών και έδωκέ μοι αυτά
10And it came to pass when the cattle conceived and were with young, that I beheld with mine eyes in sleep, and behold the he-goats and the rams leaping on the sheep and the she-goats, speckled and variegated and spotted with ash-coloured spots.	και εγένετο ηνίκα ενεκίσσων τα πρόβατα εν γαστρί λαμβάνοντα και είδον τοις οφθαλμοίς μου αυτά εν τω ύπνω και ιδού οι τράγοι και οι κριοί αναβαίνοντες επί τα πρόβατα και τας αίγας διάλευκοι και ποικίλοι και σποδοειδείς ραντοί
11And the angel of God said to me in a dream, Jacob; and I said, What is it?	και είπέ μοι ο άγγελος του θεού καθ΄ ύπνον Ιακώβ εγώ δε είπα τι εστι
12And he said, Look up with thine eyes, and behold the he-goats and the rams leaping on the sheep and the she-goats, speckled and variegated and spotted with ash-coloured spots; for I have seen all things that Laban does to thee.	και είπεν ανάβλεψον τοις οφθαλμοίς σου και ίδε τους τράγους και τους κριούς αναβαίνοντας επί τα πρόβατα και τας αίγας διαλεύκους και ποικίλους και σποδοειδείς ραντούς εώρακα γαρ όσα σοι Λάβαν ποιεί
13I am God that appeared to thee in the place of God where thou anointedst a pillar to me, and vowedst to me there a vow; now then arise and depart out of this land, depart into the land of thy nativity, and I will be with thee.	εγώ ειμι ο θεός ο οφθείς σοι εν τόπω θεού ου ήλειψάς μοι εκεί στήλην και ηύξω μοι εκεί ευχήν νυν ουν ανάστηθι και έξελθε εκ της γης ταύτης και άπελθε εις την γην της γενέσεώς σου
14And Rachel and Lea answered and said to him, Have we yet a part or inheritance in the house of our father?	και αποκριθείσαι Ραχήλ και Λεία είπον αυτώ μη έστιν ημίν έτι μερίς η κληρονομία εν τω οίκω του πατρός ημών
15Are we not considered strangers by him? for he has sold us, and quite devoured our money.	ουχ ως αι αλλότριαι λελογίσμεθα αυτώ πέπρακε γαρ ημάς και κατέφαγε καταβρώσει το αργύριον ημών
16All the wealth and the glory which God has taken from our father, it shall be our's and our children's; now then do whatsoever God has said to thee.	πάντα τον πλούτον και την δόξαν ην αφείλετο ο θεός του πατρός ημών ημίν έσται και τοις τέκνοις ημών νυν ουν όσα σοι είρηκεν ο θεός ποίει
17And Jacob arose and took his wives and his children up on the camels;	αναστάς δε Ιακώβ έλαβε τας γυναίκας αυτού και τα παιδία αυτού επί τας καμήλους
18and he took away all his possessions and all his store, which he had gotten in Mesopotamia, and all that belonged to him, to depart to Isaac his father in the land of Chanaan.	και απήγαγε πάντα τα υπάρχοντα αυτού και πάσαν την αποσκευήν αυτού ην περιεποιήσατο εν τη Μεσοποταμία και πάντα τα αυτού απελθείν προς Ισαάκ τον πατέρα αυτού εις γην Χαναάν
19And Laban went to shear his sheep; and Rachel stole her father's images.	Λάβαν δε ώχετο κείραι τα πρόβατα αυτού έκλεψε δε Ραχήλ τα είδωλα του πατρός αυτής
20And Jacob hid the matter from Laban the Syrian, so as not to tell him that he ran away.	έκρυψε δε Ιακώβ Λάβαν τον Σύρον του μη αναγγείλαι αυτώ ότι αποδιδράσκει
21And he departed himself and all that belonged to him, and passed over the river, and went into the mountain Galaad.	και απέδρα αυτός και τα αυτού πάντα και διέβη τον ποταμόν και ώρμησεν εις το όρος Γαλαάδ
22But it was told Laban the Syrian on the third day, that Jacob was fled.	ανηγγέλη δε Λάβαν τω Σύρω τη ημέρα τη τρίτη ότι απέδρα Ιακώβ
23And having taken his brethren with him, he pursued after him seven days' journey, and overtook him on Mount Galaad.	και παραλαβών πάντας τους αδελφούς αυτού μεθ΄ εαυτού εδίωξεν οπίσω αυτού οδόν ημερών επτά και κατέλαβεν αυτόν εν τω όρει Γαλαάδ
24And God came to Laban the Syrian in sleep by night, and said to him, Take heed to thyself that thou speak not at any time to Jacob evil things.	ήλθε δε ο θεός προς Λάβαν τον Σύρον καθ΄ ύπνον την νύκτα και είπεν αυτώ φύλαξαι μή λαλήσης προς Ιακώβ πονηρά
25And Laban overtook Jacob; and Jacob pitched his tent in the mountain; and Laban stationed his brothers in the mount Galaad.	και κατέλαβε Λάβαν τον Ιακώβ Ιακώβ δε έπηξε την σκηνήν αυτού εν τω όρει Λάβαν δε έστησε τους αδελφούς αυτού εν τω όρει Γαλαάδ
26And Laban said to Jacob, What hast thou done? wherefore didst thou run away secretly, and pillage me, and lead away my daughters as captives taken with the sword?	είπε δε Λάβαν τω Ιακώβ τι εποίησας ινατί κρυφή απέδρας και εκλοποφόρησάς με και απήγαγες τας θυγατέρας μου ως αιχμαλώτιδας μαχαίρα
27Whereas if thou hadst told me, I would have sent thee away with mirth, and with songs, and timbrels, and harp.	και ει ανήγγειλάς μοι εξαπέστειλα αν σε μετά ευφροσύνης και μετά μουσικών και τυμπάνων και κιθάρας
28And I was not counted worthy to embrace my children and my daughters; now then thou hast wrought foolishly.	και ουκ ηξιώθην καταφιλήσαι τα παιδία μου και τας θυγατέρας μου νυν δε αφρόνως έπραξας
29And now my hand has power to hurt thee; but the God of thy father spoke to me yesterday, saying, Take heed to thyself that thou speak not evil words to Jacob.	και νυν ισχύει η χειρ μου κακοποιήσαί σε ο δε θεός του πατρός σου χθες είπε προς με λέγων φύλαξον σεαυτόν μή λαλήσης μετά Ιακώβ πονηρά
30Now then go on thy way, for thou hast earnestly desired to depart to the house of thy father; wherefore hast thou stolen my gods?	νυν ουν πεπόρευσαι επιθυμία γαρ επεθύμησας απελθείν εις τον οίκον του πατρός σου ινατί έκλεψας τους θεούς μου
31And Jacob answered and said to Laban, Because I was afraid; for I said, Lest at any time thou shouldest take away thy daughters from me, and all my possessions.	αποκριθείς δε Ιακώβ είπε τω Λάβαν είπα γαρ μή αφέλη τας θυγατέρας σου απ΄ εμού και πάντα τα εμά
32And Jacob said, With whomsoever thou shalt find thy gods, he shall not live in the presence of our brethren; take notice of what I have of thy property, and take it; and he observed nothing with him, but Jacob knew not that his wife Rachel had stolen them.	και είπεν Ιακωβ παρ΄ ω αν εύρης τους θεούς σου ου ζήσεται εναντίον των αδελφών ημών επίγνωθι τι εστι παρ΄ εμοί των σων και λάβε και ουκ επέγνω παρ΄ αυτώ ουδέν ουκ ήδει δε Ιακώβ ότι Ραχήλ η γυνή αυτού έκλεψεν αυτούς
33And Laban went in and searched in the house of Lea, and found them not; and he went out of the house of Lea, and searched in the house of Jacob, and in the house of the two maid-servants, and found them not; and he went also into the house of Rachel.	εισελθών δε Λάβαν ηρεύνησεν εις τον οίκον Λείας και ουχ εύρεν και εξήλθεν εκ του οίκου Λείας και ηρεύνησε τον οίκον Ιακώβ και εν τω οίκω των δύο παιδισκών και ουχ εύρεν εισήλθε δε και εις τον οίκον Ραχήλ
34And Rachel took the idols, and cast them among the camel's packs, and sat upon them.	Ραχήλ δε έλαβε τα είδωλα και ενέβαλεν αυτά εις τα σάγματα της καμήλου και επεκάθισεν αυτοίς
35And she said to her father, Be not indignant, Sir; I cannot rise up before thee, for it is with me according to the manner of women. Laban searched in all the house, and found not the images.	και είπε τω πατρί αυτής μη βαρέως φέρε κύριε ου δυνησομαι αναστήναι ενώπιόν σου ότι τα κατ΄ εθισμόν των γυναικών μοι εστίν ηρεύνησε δε Λαβαν εν όλω τω οίκω και ουχ εύρε τα είδωλα
36And Jacob was angry, and strove with Laban; and Jacob answered and said to Laban, What is my injustice, and what my sin, that thou hast pursued after me,	ωργίσθη δε Ιακώβ και εμαχέσατο τω Λάβαν αποκριθείς δε Ιακώβ είπε τω Λάβαν τι το αδίκημά μου και τι το αμάρτημά μου ότι κατεδίωξας οπίσω μου
37and that thou hast searched all the furniture of my house? what hast thou found of all the furniture of thine house? set it here between thy relations and my relations, and let them decide between us two.	και ότι ηρεύνησας πάντα τα σκεύη του οίκου μου τι εύρες από πάντων των σκευών του οίκου σου θες ώδε ενώπιον των αδελφών σου και των αδελφών μου και ελεγξάτωσαν αναμέσον των δύο ημών
38These twenty years have I been with thee; thy sheep, and thy she-goats have not failed in bearing; I devoured not the rams of thy cattle.	ταύτά μοι είκοσιν έτη εγώ ειμι μετά σου τα πρόβατά σου και αι αίγές σου ουκ ητεκνώθησαν κριούς των προβάτων σου ου κατέφαγον
39That which was taken of beasts I brought not to thee; I made good of myself the thefts of the day, and the thefts of the night.	θηριάλωτον ουκ ενήνοχά σοι εγώ απετίννυον παρ΄ εμαυτού κλέμματα ημέρας και κλέμματα νυκτός
40I was parched with heat by day, and chilled with frost by night, and my sleep departed from my eyes.	εγενόμην της ημέρας συγκαιόμενος τω καύματι και τω παγετώ της νυκτός και αφίστατο ο ύπνος μου από των οφθαλμών μου
41These twenty years have I been in thy house; I served thee fourteen years for thy two daughters, and six years among thy sheep, and thou didst falsely rate my wages for ten lambs.	ταύτά μοι είκοσιν έτη εγώ ειμι εν τη οικία σου εδούλευσά σοι δεκατέσσαρα έτη αντί των δύο θυγατέρων σου και εξ έτη εν τοις προβάτοις σου και παρελογίσω τον μισθόν μου δέκα αμνάσιν
42Unless I had the God of my father Abraam, and the fear of Isaac, now thou wouldest have sent me away empty; God saw my humiliation, and the labour of my hands, and rebuked thee yesterday.	ει ο θεός του πατρός μου Αβραάμ και ο φόβος Ισαάκ ην μοι νυν αν κενόν με εξαπέστειλας την ταπείνωσίν μου και το κοπον των χειρών μου είδεν ο θεός και ήλεγξέ σε χθες
43And Laban answered and said to Jacob, The daughters are my daughters, and the sons my sons, and the cattle are my cattle, and all things which thou seest are mine, and the property of my daughters; what shall I do to them to-day, or their children which they bore?	αποκριθείς δε Λάβαν είπε τω Ιακώβ αι θυγατέρες θυγατέρες μου και υιοί υιοί μου και τα κτήνη κτήνη μου και πάντα όσα συ οράς εμά εστι και των θυγατέρων μου τι ποιήσω ταύταις σήμερον η τοις τέκνοις αυτών οις έτεκον
44Now then come, let me make a covenant, both I and thou, and it shall be for a witness between me and thee; and he said to him, Behold, there is no one with us; behold, God is witness between me and thee.	νυν ουν δεύρο διαθώμεν διαθήκην εγώ και συ και έσται εις μαρτύριον αναμέσον εμού και σου
45And Jacob having taken a stone, set it up for a pillar.	λαβών δε Ιακώβ λίθον έστησεν αυτόν στήλην
46And Jacob said to his brethren, Gather stones; and they gathered stones and made a heap, and ate there upon the heap; and Laban said to him, This heap witnesses between me and thee to-day.	είπε δε Ιακώβ τοις αδελφοίς αυτού συλλέγετε λίθους και συνέλεξαν λίθους και εποίησαν βουνόν και έφαγον εκεί επί του βουνού
47And Laban called it, the Heap of Testimony; and Jacob called it, the Witness Heap.	και εκάλεσεν αυτόν Λάβαν βουνός της μαρτυρίας ο δε Ιακώβ εκάλεσεν αυτόν βουνός μάρτυς
48And Laban said to Jacob, Behold this heap, and the pillar, which I have set between me and thee; this heap witnesses, and this pillar witnesses; therefore its name was called, the Heap witnesses.	είπε δε Λάβαν ο βουνός ούτος μαρτυρεί αναμέσον εμού και σου σήμερον διά τούτο εκλήθη το όνομα του τόπου βουνός μαρτυρεί
49And the vision of which he said—Let God look to it between me and thee, because we are about to depart from each other, —	και η όρασις ην είπεν επείδοι ο θεός αναμέσον εμού και σου ότι αποστησόμεθα έτερος από του ετέρου
50If thou shalt humble my daughters, if thou shouldest take wives in addition to my daughters, see, there is no one with us looking on. God is witness between me and thee.	ει ταπεινώσεις τας θυγατέρας μου ει λάβης γυναίκας επί ταις θυγατράσι μου όρα ουθείς μεθ΄ ημών εστιν ορων ο θεός μάρτυς μεταξυ εμού και μεταξύ σου
51And Laban said to Jacob, Behold, this heap, and this pillar are a witness.	και είπε Λάβαν τω Ιακώβ ιδού ο βουνός ούτος και η στήλη ην έστησα αναμέσον εμού και σου
52For if I should not cross over unto thee, neither shouldest thou cross over to me, for mischief beyond this heap and this pillar.	μαρτυρεί ο βουνός ούτος και η στήλη ην έστησα αυτή μαρτυρει εάν τε γαρ διαβώ εγώ προς σε μήδε συ διαβής προς με τον βουνόν τούτον και την στήλην ταύτην επί κακία
53The God of Abraam and the God of Nachor judge between us; and Jacob swore by the Fear of his father Isaac.	ο θεός Αβραάμ και ο θεός Ναχώρ κρινεί αναμέσον ημών
54And he offered a sacrifice in the mountain, and called his brethren, and they ate and drank, and slept in the mountain.	και ώμοσεν Ιακώβ κατά του φόβου του πατρός αυτού Ισαάκ και έθυσε θυσίαν εν τω όρει και εκάλεσε τους αδελφούς αυτού και έφαγον και έπιον και εκοιμήθησαν εν τω όρει
55And Laban rose up in the morning, and kissed his sons and his daughters, and blessed them; and Laban having turned back, departed to his place.	αναστάς δε Λάβαν τοπρωϊ κατεφίλησε τους υιούς και τας θυγατέρας αυτού και ευλόγησεν αυτούς και αποστραφείς Λάβαν απήλθεν εις τον τόπον αυτού

Chapter 32

1And Jacob departed for his journey; and having looked up, he saw the host of God encamped; and the angels of God met him.	και Ιακώβ απήλθεν εις την εαυτού οδόν και αναβλέψας είδε παρεμβολήν θεού παρεμβεβληκύιαν και συνήντησαν αυτώ οι άγγελοι του θεού
2And Jacob said, when he saw them, This is the Camp of God; and he called the name of that place, Encampments.	είπε δε Ιακώβ ηνίκα είδεν αυτούς παρεμβολή θεού αυτή και εκάλεσε το όνομα του τόπου εκείνου παρεμβολαί
3And Jacob sent messengers before him to Esau his brother to the land of Seir, to the country of Edom.	απέστειλε δε Ιακώβ αγγέλους έμπροσθεν αυτού προς Ησαύ τον αδελφόν αυτού εις γην Σηείρ εις χώραν Εδώμ
4And he charged them, saying, Thus shall ye say to my lord Esau: Thus saith thy servant Jacob; I have sojourned with Laban and tarried until now.	και ενετείλατο αυτοίς λέγων ούτως ερείτε τω κυρίω μου Ησαύ ούτως λέγει ο παις σου Ιακώβ μετά Λάβαν παρώκησα και εχρόνισα έως του νυν
5And there were born to me oxen, and asses, and sheep, and men-servants and women-servants; and I sent to tell my lord Esau, that thy servant might find grace in thy sight.	και εγένοντό μοι βόες και όνοι και πρόβατα και παίδες και παιδίσκαι και απέστειλα αναγγείλαι τω κυρίω μου Ησαύ ίνα εύρη ο παις σου χάριν εναντίον σου
6And the messengers returned to Jacob, saying, We came to thy brother Esau, and lo! he comes to meet thee, and four hundred men with him.	και ανέστρεψαν οι άγγελοι προς Ιακώβ λέγοντες ήλθομεν προς τον αδελφόν σου Ησαύ και ιδού αυτός έρχεται εις συνάντησίν σου και τετρακόσιοι άνδρες μετ΄ αυτού
7And Jacob was greatly terrified, and was perplexed; and he divided the people that was with him, and the cows, and the camels, and the sheep, into two camps.	εφοβήθη δε Ιακώβ σφόδρα και ηπορείτο και διείλε τον λαόν τον μεθ΄ εαυτού και τους βόας και τα πρόβατα εις δύο παρεμβολάς
8And Jacob said, If Esau should come to one camp, and smite it, the other camp shall be in safety.	και είπεν Ιακώβ εάν έλθη Ησαύ εις παρεμβολήν μίαν και κόψη αυτήν έσται η παρεμβολή η δευτέρα εις το σώζεσθαι
9And Jacob said, God of my father Abraam, and God of my father Isaac, O Lord, thou art he that said to me, Depart quickly to the land of thy birth, and I will do thee good.	είπε δε Ιακώβ ο θεός του πατρός μου Αβραάμ και ο θεός του πατρός μου Ισαάκ κύριε ο ειπών μοι απότρεχε εις την γην της γενέσεώς σου και ευ σε ποιήσω
10Let there be to me a sufficiency of all the justice and all the truth which thou hast wrought with thy servant; for with this my staff I passed over this Jordan, and now I am become two camps.	ικανούσθω μοι από πάσης δικαιοσύνης και από πάσης αληθείας ης εποίησας τω παιδί σου εν γαρ τη ράβδω μου ταύτη διέβην τον Ιορδάνην τούτον νυνί δε γέγονα εις δύο παρεμβολάς
11Deliver me from the hand of my brother, from the hand of Esau, for I am afraid of him, lest haply he should come and smite me, and the mother upon the children.	εξελού με εκ χειρός του αδελφού μου εκ χειρός Ησαύ ότι φοβούμαι εγώ αυτόν μή ελθών πατάξη με και μητέρα επί τέκνοις
12But thou saidst, I will do thee good, and will make thy seed as the sand of the sea, which shall not be numbered for multitude.	συ δε είπας ευ σε ποιήσω και θήσω το σπέρμα σου ως την άμμον της θαλάσσης η ουκ αριθμηθήσεται υπό του πλήθους
13And he slept there that night, and took of the gifts which he carried with him, and sent out to Esau his brother,	και εκοιμήθη εκεί την νύκτα εκείνην και έλαβεν ων έφερε δώρα και εξαπέστειλεν Ησαύ τω αδελφώ αυτού
14two hundred she-goats, twenty he-goats, two hundred sheep, twenty rams,	αίγας διακοσίας τράγους είκοσι πρόβατα διακόσια κριούς είκοσι
15milch camels, and their foals, thirty, forty kine, ten bulls, twenty asses, and ten colts.	καμήλους θηλαζούσας και τα παιδία αυτών τριάκοντα βόας τεσσαράκοντα ταύρους δέκα όνους είκοσι και πώλους δέκα
16And he gave them to his servants each drove apart; and he said to his servants, Go on before me, and put a space between drove and drove.	και έδωκεν αυτά διά χειρός τοις παισίν αυτού ποίμνιον κατα μόνας είπε δε τοις παισίν αυτού προπορεύεσθε έμπροσθέν μου και διάστημα ποιείτε αναμέσον ποίμνης και ποίμνης
17And he charged the first, saying, If Esau my brother meet thee, and he ask thee, saying, Whose art thou? and whither wouldest thou go, and whose are these possessions advancing before thee?	και ενετείλατο τω πρώτω λέγων εάν σοι συναντήση Ησαύ ο αδελφός μου και ερωτά σε λέγων τίνος ει και που πορεύη και τίνος ταύτα τα προπορευόμενά σου
18Thou shalt say, Thy servant Jacob's; he hath sent gifts to my lord Esau, and lo! he is behind us.	ερείς του παιδός σου Ιακώβ δώρα απέσταλκε τω κυρίω μου Ησαύ και ιδού αυτός οπίσω ημών
19And he charged the first and the second and the third, and all that went before him after these flocks, saying, Thus shall ye speak to Esau when ye find him;	και ενετείλατο τω πρώτω και τω δευτέρω και τω τρίτω και πάσι τοις προπορευομένοις οπίσω των ποιμνίων τούτων λέγων κατά το ρήμα τούτο λαλήσατε Ησαύ εν τω ευρείν υμάς αυτόν
20and ye shall say, Behold thy servant Jacob comes after us. For he said, I will propitiate his countenance with the gifts going before his presence, and afterwards I will behold his face, for peradventure he will accept me.	και ερείτε ιδού ο παις σου Ιακώβ παραγίνεται οπίσω ημών είπε γαρ εξιλάσομαι το πρόσωπον αυτού εν τοις δώροις τοις προπορευομένοις αυτού και μετά τούτο όψομαι το πρόσωπον αυτού ίσως γαρ προσδέξεται το πρόσωπον μου
21So the presents went on before him, but he himself lodged that night in the camp.	και προεπορεύετο τα δώρα κατά πρόσωπον αυτού αυτός δε εκοιμήθη την νύκτα εκείνην εν τη παρεμβολή
22And he rose up in that night, and took his two wives and his two servant-maids, and his eleven children, and crossed over the ford of Jaboch.	αναστάς δε την νύκτα εκείνην έλαβε τας δύο γυναίκας και τας δύο παιδίσκας και τα ένδεκα παιδία αυτού και διέβη την διάβασιν του Ιαβώχ
23And he took them, and passed over the torrent, and brought over all his possessions.	και έλαβεν αυτούς και διέβη τον χειμάρρουν και διεβίβασε πάντα τα αυτού
24And Jacob was left alone; and a man wrestled with him till the morning.	υπελείφθη δε Ιακώβ μόνος και επάλαιεν άνθρωπος μετ΄ αυτού έως πρωϊ
25And he saw that he prevailed not against him; and he touched the broad part of his thigh, and the broad part of Jacob's thigh was benumbed in his wrestling with him.	είδε δε ότι ου δύναται προς αυτόν και ήψατο του πλάτους του μηρού αυτού και ενάρκησε το πλάτος του μηρού Ιακώβ εν τω παλαίειν αυτόν μετ΄ αυτού
26And he said to him, Let me go, for the day has dawned; but he said, I will not let thee go, except thou bless me.	και είπεν αυτώ απόστειλόν με ανέβη γαρ ο όρθρος ο δε είπεν ου σε αποστείλω εάν μη με ευλογήσης
27And he said to him, What is thy name? and he answered, Jacob.	είπε δε αυτώ τι το όνομά σου εστίν ο δε είπεν Ιακώβ
28And he said to him, Thy name shall no longer be called Jacob, but Israel shall be thy name; for thou hast prevailed with God, and shalt be mighty with men.	και είπεν αυτώ ου κληθήσεται έτι το όνομά σου Ιακώβ αλλ΄ Ισραήλ έσται το όνομά σου ότι ενίσχυσας μετά θεού και μετ΄ ανθρώπων δυνατός
29And Jacob asked and said, Tell me thy name; and he said, Wherefore dost thou ask after my name? and he blessed him there.	ηρώτησε δε Ιακώβ και είπεν ανάγγειλόν μοι το όνομά σου και είπεν ινατί τούτο ερωτάς συ το όνομά μου ο εστι θαυμαστόν και ευλόγησεν αυτόν εκεί
30And Jacob called the name of that place, the Face of God; for, said he, I have seen God face to face, and my life was preserved.	και εκάλεσεν Ιακωβ το όνομα του τόπου εκείνου είδος θεού είδον γαρ τον θεόν πρόσωπον προς πρόσωπον και εσώθη μου η ψυχή
31And the sun rose upon him, when he passed the Face of God; and he halted upon his thigh.	ανέτειλε δε αυτώ ο ήλιος ηνίκα παρήλθε το είδος του θεού αυτός δε επέσκαζε τω μηρώ αυτού
32Therefore the children of Israel will by no means eat of the sinew which was benumbed, which is on the broad part of the thigh, until this day, because the angel touched the broad part of the thigh of Jacob—even the sinew which was benumbed.	ένεκεν τούτου ου φάγωσιν οι υιοί Ισραήλ το νεύρον ο ενάρκησεν ο εστιν επί του πλάτους του μηρού έως της ημέρας ταύτης ότι ήψατο του πλάτους του μηρού Ιακώβ του νεύρου ω ενάρκησεν

Chapter 33

1And Jacob lifted up his eyes, and beheld, and lo! Esau his brother coming, and four hundred men with him; and Jacob divided the children to Lea and to Rachel, and the two handmaidens.	αναβλέψας δε Ιακώβ είδε και ιδού Ησαύ ο αδελφός αυτού ερχόμενος και τετρακόσιοι άνδρες μετ΄ αυτού και διειλεν Ιακώβ τα παιδία επί Λείαν και επί Ραχήλ και τας δύο παιδίσκας
2And he put the two handmaidens and their children with the first, and Lea and her children behind, and Rachel and Joseph last.	και εποίησε τας δύο παιδίσκας και τους υιούς αυτών εν πρώτοις και Λείαν και τα παιδία αυτής οπίσω και Ραχήλ και Ιωσήφ εσχάτους
3But he advanced himself before them, and did reverence to the ground seven times, until he drew near to his brother.	αυτός δε προήλθεν έμπροσθεν αυτών και προσεκύνησεν την γην επτάκις έως εγγίσαι τω αδελφού αυτού
4And Esau ran on to meet him, and embraced him, and fell on his neck, and kissed him; and they both wept.	και προσέδραμεν Ησαύ εις συνάντησιν αυτώ και περιλαβών αυτόν εφίλησε και προσέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν και έκλαυσαν αμφότεροι
5And Esau looked up and saw the women and the children, and said, What are these to thee? And he said, The children with which God has mercifully blessed thy servant.	και αναβλέψας Ησαύ είδε τας γυναίκας και τα παιδία και είπε τι ταύτά σοι εστίν ο δε είπε τα παιδία οις ηλέησεν ο θεός τον παίδά σου
6And the maid-servants and their children drew near and did reverence.	και προσήγγισαν αι παιδίσκαι και τα τέκνα αυτών και προσεκύνησαν
7And Lea and her children drew near and did reverence; and after this drew near Rachel and Joseph, and did reverence.	και προσήγγισε Λεία και τα τέκνα αυτής και προσεκύνησαν και μετά ταύτα προσήγγισε Ραχήλ και Ιωσήφ και προσεκύνησαν
8And he said, What are these things to thee, all these companies that I have met? And he said, That thy servant might find grace in thy sight, my lord.	και είπε τι ταύτά σοι εστί πάσαι αι παρεμβολαί αύται αις απήντηκα ο δε είπεν ίνα εύρη ο παις σου χάριν εναντίον σου κύριε
9And Esau said, I have much, my brother; keep thine own.	είπε δε Ησαύ έστι μοι πολλά αδελφέ έστω σοι τα σα
10And Jacob said, If I have found grace in thy sight, receive the gifts through my hands; therefore have I seen thy face, as if any one should see the face of God, and thou shalt be well-pleased with me.	είπε δε Ιακώβ ει εύρον χάριν εναντίον σου δέξαι τα δώρα διά των εμών χειρών ένεκεν τούτου είδον το πρόσωπόν σου ως αν τις ίδοι πρόσωπον θεού και ευδοκήσεις με
11Receive my blessings, which I have brought thee, because God has had mercy on me, and I have all things; and he constrained him, and he took them.	λάβε τας ευλογίας μου ας ήνεγκά σοι ότι ηλέησέ με ο θεός και έστι μοι πάντα και εβιάσατο αυτόν και έλαβε
12And he said, Let us depart, and proceed right onward.	και είπεν απάραντες πορευσώμεθα επ΄ ευθείαν
13And he said to him, My lord knows, that the children are very tender, and the flocks and the herds with me are with young; if then I shall drive them hard one day, all the cattle will die.	είπε δε αυτώ ο κύριός μου γινώσκει ότι τα παιδία απαλώτερα και τα πρόβατα και αι βόες λοχεύονται επ΄ εμέ εάν ουν καταδιώξω αυτά ημέραν μίαν αποθανούνται πάντα τα κτήνη
14Let my lord go on before his servant, and I shall have strength on the road according to the ease of the journey before me, and according to the strength of the children, until I come to my lord to Seir.	προελθέτω ο κύριός μου έμπροσθεν του παιδός αυτού εγώ δε ενισχύσω εν τη οδώ κατά σχολήν της πορεύσεως της εναντίον μου και κατά πόδα των παιδαρίων έως του ελθείν με προς τον κύριόν μου εις Σηείρ
15And Esau said, I will leave with thee some of the people who are with me. And he said, Why so? it is enough that I have found favour before thee, my lord.	είπε δε Ησαύ καταλείψω μετά σου από του λαού του μετ΄ εμού ο δε είπεν ινατί τούτο ικανόν ότι εύρον χάριν εναντίον σου κύριε
16And Esau returned on that day on his journey to Seir.	απέστρεψε δε Ησαύ εν τη ημέρα εκείνη εις την οδόν αυτού εις Σηείρ
17And Jacob departs to his tents; and he made for himself there habitations, and for his cattle he made booths; therefore he called the name of that place, Booths.	και Ιακώβ απαίρει εις σκηνάς και εποίησεν εαυτώ εκεί οικίας και τοις κτήνεσιν αυτού εποίησε σκηνάς διά τούτο εκάλεσε το όνομα του τόπου εκείνου σκηναί
18And Jacob came to Salem, a city of Secima, which is in the land of Chanaan, when he departed out of Mesopotamia of Syria, and took up a position in front of the city.	και ήλθεν Ιακώβ εις Σαλήμ πόλιν Σικήμων η εστιν εν γη Χαναάν ότε ήλθεν εκ της Μεσοποταμίας Συρίας και παρενέβαλεν κατά πρόσωπον της πόλεως
19And he bought the portion of the field, where he pitched his tent, of Emmor the father of Sychem, for a hundred lambs.	και εκτήσατο την μερίδα του αγρού ου έστησεν εκεί την σκηνήν αυτού παρά Εμώρ πατρός Συχέμ εκατόν αμνών
20And he set up there an altar, and called on the God of Israel.	και έστησεν εκεί θυσιαστήριον και επεκαλέσατο τον θεόν Ισραήλ

Chapter 34

1And Dina, the daughter of Lea, whom she bore to Jacob, went forth to observe the daughters of the inhabitants.	εξήλθε δε Δίνα η θυγάτηρ Λείας ην έτεκε τω Ιακώβ καταμαθείν τας θυγατέρας των εγχωρίων
2And Sychem the son of Emmor the Evite, the ruler of the land, saw her, and took her and lay with her, and humbled her.	και είδεν αυτήν Συχέμ ο υιός Εμμώρ ο Ευαίος ο άρχων της γης και λαβών αυτήν εκοιμήθη μετ΄ αυτής και εταπείνωσεν αυτήν
3And he was attached to the soul of Dina the daughter of Jacob, and he loved the damsel, and he spoke kindly to the damsel.	και προσέσχε τη ψυχή Δίνας της θυγατρός Ιακώβ και ηγάπησε την παρθένον και ελάλησε κατά την διάνοιαν της παρθένου αυτη
4Sychem spoke to Emmor his father, saying, Take for me this damsel to wife.	είπε δε Συχέμ προς Εμμώρ τον πατέρα αυτού λέγων λάβε μοι την παίδα ταύτην εις γυναίκα
5And Jacob heard that the son of Emmor had defiled Dina his daughter (now his sons were with his cattle in the plain). And Jacob was silent until they came.	Ιακώβ δε ήκουσεν ότι εμίανεν ο υιός Εμμώρ Δίναν την θυγατέρα αυτού οι δε υιοί αυτού ήσαν μετά των κτηνών αυτού εν τω πεδίω παρεσιώπησε δε Ιακώβ έως του ελθείν αυτούς
6And Emmor the father of Sychem went forth to Jacob, to speak to him.	εξήλθε δε Εμμώρ ο πατήρ Συχέμ προς Ιακώβ λαλήσαι αυτώ
7And the sons of Jacob came from the plain; and when they heard, the men were deeply pained, and it was very grievous to them, because the man wrought folly in Israel, having lain with the daughter of Jacob, and so it must not be.	οι δε υιοί Ιακώβ ήλθον εκ του πεδίου ως δε ήκουσαν κατενύγησαν οι άνδρες και λυπηρόν ην αυτοίς σφόδρα ότι άσχημον εποίησεν εν Ισραήλ κοιμηθείς μετά της θυγατρός Ιακώβ και ουχ ούτως έσται
8And Emmor spoke to them, saying, Sychem my son has chosen in his heart your daughter; give her therefore to him for a wife,	και ελάλησεν Εμμώρ αυτοίς λέγων Συχέμ ο υιός μου προείλετο τη ψυχή την θυγατέρα υμών δότε ουν αυτήν αυτώ γυναίκα
9and intermarry with us. Give us your daughters, and take our daughters for your sons.	και επιγαμβρεύσασθε ημίν τας θυγατέρας υμών δότε ημίν και τας θυγατέρας ημών λάβετε τοις υιοίς υμών
10And dwell in the midst of us; and, behold, the land is spacious before you, dwell in it, and trade, and get possessions in it.	και εν ημίν κατοικείτε και η γη ιδού πλατεία εναντίον υμών κατοικείτε και εμπορεύεσθε επ΄ αυτής και κτάσθε εν αυτή
11And Sychem said to her father and to her brothers, I would find grace before you, and we will give whatever ye shall name.	είπε δε Συχέμ προς τον πατέρα αυτής και προς τους αδελφούς αυτής εύροιμι χάριν εναντίον υμών και ο εάν είπητε δώσομεν
12Multiply your demand of dowry very much, and I will give accordingly as ye shall say to me, only ye shall give me this damsel for a wife.	πληθύνατε την φέρνην σφόδρα και δώσω καθότι αν είπητέ μοι και δώσετέ μοι την παίδα ταύτην εις γυναίκα
13And the sons of Jacob answered to Sychem and Emmor his father craftily, and spoke to them, because they had defiled Dina their sister.	απεκρίθησαν δε οι υιοί Ιακώβ τω Συχέμ και Εμμώρ τω πατρί αυτού μετά δόλου και ελάλησαν αυτοίς ότι εμίαναν Δίνα την αδελφήν αυτών
14And Symeon and Levi, the brothers of Dina, said to them, We shall not be able to do this thing, to give our sister to a man who is uncircumcised, for it is a reproach to us.	και είπον αυτοίς Συμεών και Λευί οι αδελφοί Δίνας ου δυνησόμεθα ποιήσαι το ρήμα τούτο δούναι την αδελφήν ημών ανθρώπω ος έχει ακροβυστίαν έστι γαρ όνειδος ημίν
15Only on these terms will we conform to you, and dwell among you, if ye also will be as we are, in that every male of you be circumcised.	μόνον εν τούτω ομοιωθησόμεθα υμίν και κατοικήσομεν εν υμίν εάν γένησθε ως ημείς και υμείς εν τω περιτμηθήναι υμών παν αρσενικόν
16And we will give our daughters to you, and we will take of your daughters for wives to us, and we will dwell with you, and we will be as one race.	και δώσομεν τας θυγατέρας ημών υμίν και από των θυγατέρων υμών ληψόμεθα ημίν γυναίκας και οικήσομεν παρ΄ υμίν και εσόμεθα γένος εν
17But if ye will not hearken to us to be circumcised, we will take our daughter and depart.	εάν δε μη εισακούσητε ημών του περιτέμνησθε λαβόντες την θυγατέρα ημών απελευσόμεθα
18And the words pleased Emmor, and Sychem the son of Emmor.	και ήρεσαν οι λόγοι εναντίον Εμμώρ και εναντίον Συχέμ του υιόυ Εμμώρ
19And the young man delayed not to do this thing, for he was much attached to Jacob's daughter, and he was the most honourable of all in his father's house.	και ουκ εχρόνισεν ο νεανίσκος του ποιήσαι το ρήμα τούτο ενέκειτο γαρ τη θυγατρί Ιακώβ αυτός δε ην ενδοξότατος πάντων των εν τω οίκω του πατρός αυτού
20And Emmor and Sychem his son came to the gate of their city, and spoke to the men of their city, saying,	ήλθε δε Εμμώρ και Συχέμ ο υιός αυτού προς την πύλην της πόλεως αυτών και ελάλησαν προς τους άνδρας της πόλεως αυτών λέγοντες
21These men are peaceable, let them dwell with us upon the land, and let them trade in it, and behold the land is extensive before them; we will take their daughters to us for wives, and we will give them our daughters.	οι άνθρωποι ούτοι ειρηνικοί είσι μεθ΄ ημών οικείτωσαν επί της γης και εμπορευέσθωσαν εν αυτή η δε γη ιδού πλατεία εναντίον αυτών τας θυγατέρας αυτων ληψόμεθα ημίν γυναίκας και τας θυγατέρας ημών δώσομεν αυτοίς
22Only on these terms will the men conform to us to dwell with us so as to be one people, if every male of us be circumcised, as they also are circumcised.	εν τούτω μόνον ομοιωθήσονται ημίν οι άνθρωποι του κατοικείν μεθ΄ ημών ώστε είναι λαόν ένα εν τω περιτέμνεσθαι ημών παν αρσενικόν καθά και αυτοί περιτέτμηνται
23And shall not their cattle and their herds, and their possessions, be ours? only in this let us conform to them, and they will dwell with us.	και τα κτήνη αυτών και τα τετράποδα και τα υπάρχοντα αυτών ουχ ημών έσται μόνον εν τούτω ομοιωθώμεν αυτοίς και οικήσουσι μεθ΄ ημών
24And all that went in at the gate of their city hearkened to Emmor and Sychem his son, and they were circumcised in the flesh of their foreskin every male.	και εισήκουσαν Εμμώρ και Συχέμ του υιού αυτού και πάντες οι εκπορευόμενοι την πύλην της πόλεως αυτών και περιέτεμοντο την σάρκα της ακροβυστίας αυτών πας άρσεν
25And it came to pass on the third day, when they were in pain, the two sons of Jacob, Symeon and Levi, Dina's brethren, took each man his sword, and came upon the city securely, and slew every male.	εγένετο δε εν τη ημέρα τη τρίτη ότε ήσαν εν τω πόνω λαβόντες οι δύο υιοί Ιακώβ Συμεών και Λευί αδελφοί Δίνας έκαστος την μάχαιραν αυτού και εισήλθον εις την πόλιν ασφαλώς και απέκτειναν παν αρσενικόν
26And they slew Emmor and Sychem his son with the edge of the sword, and took Dina out of the house of Sychem, and went forth.	τον τε Εμμώρ και Συχέμ τον υιόν αυτού απέκτειναν εν στόματι μαχαίρας και έλαβον την Δίναν εκ του οίκου του Συχέμ και εξήλθον
27But the sons of Jacob came upon the wounded, and ravaged the city wherein they had defiled Dina their sister.	οι δε υιοί Ιακώβ εισήλθον επί τους τραυματίας και διήρπασαν την πόλιν εν η εμίαναν Δίναν την αδελφήν αυτών
28And their sheep, and their oxen, and their asses they took, and all things whatsoever were in the city, and whatsoever were in the plain.	και τα πρόβατα αυτών και τους βόας αυτών και τους όνους αυτών όσα ην εν τη πόλει και όσα ην εν τω πεδίω έλαβον
29And they took captive all the persons of them, and all their store, and their wives, and plundered both whatever things there were in the city, and whatever things there were in the houses.	και πάντα τα σώματα αυτών και πάσαν την αποσκευήν αυτών και τας γυναίκας αυτών ηχμαλώτευσαν και διήρπασαν όσα ην εν τη πόλει και όσα ην εν ταις οικίαις
30And Jacob said to Symeon and Levi, Ye have made me hateful so that I should be evil to all the inhabitants of the land, both among the Chananites and the Pherezites, and I am few in number; they will gather themselves against me and cut me in pieces, and I shall be utterly destroyed, and my house.	είπε δε Ιακώβ προς Συμεών και Λευί μισητόν με πεποιήκατε ώστε πονηρόν με είναι πάσι τοις κατοικούσι την γην εν τε τοις Χαναναίοις και εν τοις Φερεζαίοις εγώ δε ολιγοστός ειμι εν αριθμώ και συναχθέντες επ΄ εμέ συγκόψουσι με και εκτριβήσομαι εγώ και ο οίκός μου
31And they said, Nay, but shall they treat our sister as an harlot?	οι δε ειπον αλλ΄ ωσεί πόρνη χρήσονται τη αδελφή ημών

Chapter 35

1And God said to Jacob, Arise, go up to the place, Baethel, and dwell there; and make there an altar to the God that appeared to thee, when thou fleddest from the face of Esau thy brother.	είπε δε ο θεός προς Ιακώβ αναστάς ανάβηθι εις τον τόπον Βαιθήλ και οίκει εκεί και ποίησον εκεί θυσιαστήριον τω θεώ τω οφθέντι σοι εν τω αποδιδράσκειν από προσώπου Ησαύ του αδελφού σου
2And Jacob said to his house, and to all that were with him, Remove the strange gods that are with you from the midst of you, and purify yourselves, and change your clothes.	είπε δε Ιακώβ τω οίκω αυτού και πάσι τοις μετ΄ αυτού άρατε τους θεούς τους αλλοτρίους εκ μέσου υμών και καθαρίσθητε και αλλάξατε τας στολάς υμών
3And let us rise and go up to Baethel, and let us there make an alter to God who hearkened to me in the day of calamity, who was with me, and preserved me throughout in the journey, by which I went.	και αναστάντες αναβώμεν εις Βαιθήλ και ποιήσωμεν εκεί θυσιαστήριον τω θεώ τω επακούσαντί μου εν ημέρα θλίψεως ος ην μετ΄ εμού και διέσωσέ με εν τη οδώ η επορεύθην
4And they gave to Jacob the strange gods, which were in their hands, and the ear-rings which were in their ears, and Jacob hid them under the turpentine tree which is in Secima, and destroyed them to this day.	και έδωκαν τω Ιακώβ τους θεούς τους αλλοτρίους οι ήσαν εν ταις χερσίν αυτών και τα ενώτια τα εν τοις ωσίν αυτών και κατέκρυψεν αυτά Ιακώβ υπό την τερέβινθον την εν Σικίμοις και απώλεσεν αυτά έως της σήμερον ημέρας
5So Israel departed from Secima, and the fear of God was upon the cities round about them, and they did not pursue after the children of Israel.	και εξήρεν Ισραήλ εκ Σικίμων και εγένετο φόβος θεού επί τας πόλεις τας κύκλω αυτών και ου κατεδίωξαν οπίσω των υιών Ισραήλ
6And Jacob came to Luza, which is in the land of Chanaan, which is Baethel, he and all the people that were with him.	ήλθε δε Ιακώβ εις Λουζά η εστιν εν γη Χαναάν η εστι Βαιθήλ αυτός και πας ο λαός ος ην μετ΄ αυτού
7And he built there an altar, and called the name of the place Baethel; for there God appeared to him, when he fled from the face of his brother Esau.	και ωκοδόμησεν εκεί θυσιαστήριον και εκάλεσε το όνομα του τόπου Βαιθήλ εκεί γαρ εφάνη αυτώ ο θεός εν τω αποδιδράσκειν αυτόν από προσώπου Ησαύ του αδελφού αυτού
8And Deborrha, Rebecca's nurse, died, and was buried below Baethel under the oak; and Jacob called its name, The Oak of Mourning.	απέθανε δε Δεβόρρα η τροφός Ρεβέκκας και ετάφη κατώτερον Βαιθήλ υπό την βάλανον και εκάλεσεν Ιακωβ το όνομα αυτής βάλανος πένθους
9And God appeared to Jacob once more in Luza, when he came out of Mesopotamia of Syria, and God blessed him.	ώφθη δε ο θεός τω Ιακώβ έτι εν Λουζά ότε παρεγένετο εκ Μεσοποταμίας της Συρίας και ευλόγησεν αυτόν ο θεός
10And God said to him, Thy name shall not be called Jacob, but Israel shall be thy name; and he called his name Israel.	και είπεν αυτώ ο θεός το όνομά σου ου κληθήσεται έτι Ιακώβ αλλ΄ Ισραήλ έσται το όνομά σου και εκάλεσε το όνομα αυτού Ισραήλ
11And God said to him, I am thy God; increase and multiply; for nations and gatherings of nations shall be of thee, and kings shall come out of thy loins.	είπε δε αυτώ ο θεός εγώ ο θεός σου αυξάνου και πληθύνου έθνη και συναγωγαί εθνών έσονται εκ σου και βασιλείς εκ της οσφύος σου εξελεύσονται
12And the land which I gave to Abraam and Isaac, I have given it to thee; and it shall come to pass that I will give this land also to thy seed after thee.	και την γην ην έδωκα Αβραάμ και Ισαάκ σοι δέδωκα αυτήν και τω σπέρματί σου μετά σε δώσω την γη ταύτην
13And God went up from him from the place where he spoke with him.	ανέβη δε ο θεός απ΄ αυτού εκ του τόπου ου ελάλησε μετ΄ αυτού
14And Jacob set up a pillar in the place where God spoke with him, even a pillar of stone; and offered a libation upon it, and poured oil upon it.	και έστησεν Ιακώβ στήλην εν τω τόπω ω ελάλησε μετ΄ αυτού ο θεός στήλην λιθίνην και έσπεισεν επ΄ αυτήν σπονδήν και επέχεεν επ΄ αυτήν έλαιον
15And Jacob called the name of the place in which God spoke with him, Baethel.	και εκάλεσεν Ιακωβ το όνομα του τόπου εν ω ελάλησε μετ΄ αυτού εκεί ο θεός Βαιθήλ
16 [And Jacob removed from Baethel, and pitched his tent beyond the tower of Gader,] and it came to pass when he drew nigh to Chabratha, to enter into Ephratha, Rachel travailed; and in her travail she was in hard labour.	απάρας δε Ιακώβ εκ Βαιθήλ έπηξε την σκηνήν αυτού επέκεινα του πύργου Γαδέρ εγένετο δε ηνίκα ήγγισεν Χαβραθά του ελθείν εις την Εφραθά έτεκε Ραχήλ και εν τω τίκτειν εδυστόκησεν
17And it came to pass in her hard labour, that the midwife said to her, Be of good courage, for thou shalt also have this son.	εγένετο δε εν τω σκληρώς αυτήν τίκτειν είπεν αυτή η μαία θάρσει και γαρ ούτός σοι εστιν υιός
18And it came to pass in her giving up the ghost (for she was dying), that she called his name, The son of my pain; but his father called his name Benjamin.	εγένετο δε εν τω αφιέναι αυτήν την ψυχήν απέθνησκε γαρ εκάλεσε το όνομα αυτού υιός οδύνης μου ο δε πατήρ εκάλεσε το όνομα αυτού Βενιαμίν
19So Rachel died, and was buried in the way of the course of Ephratha, this is Bethleem.	απέθανε δε Ραχήλ και ετάφη εν τη οδώ Εφραθά αυτή εστί Βηθλεέμ
20And Jacob set up a pillar on her tomb; this is the pillar on the tomb of Rachel, until this day.	και έστησεν Ιακώβ στήλην επί του μνημείου αυτής αυτή εστί στήλη επί του μνημείου Ραχήλ έως της ημέρας ταύτης
21And it came to pass when Israel dwelt in that land, that Ruben went and lay with Balla, the concubine of his father Jacob; and Israel heard, and the thing appeared grievous before him.	εγένετο δε ηνίκα κατώκησεν Ισραήλ εν τη γη εκείνη επορεύθη Ρουβήμ και εκοιμήθη μετά Βαλλάς της παλλακής του πατρός αυτού Ιακώβ και ήκουσεν Ισραήλ και πονηρόν εφάνη εναντίον αυτού
22And the sons of Jacob were twelve.	ήσαν δε οι υιοί Ιακώβ δώδεκα
23The sons of Lea, the first-born of Jacob; Ruben, Symeon, Levi, Judas, Issachar, Zabulon.	υιοί Λείας πρωτότοκος Ιακώβ Ρουβήν Συμεών Λευί Ιούδας Ισσάχαρ Ζαβουλών
24And the sons of Rachel; Joseph and Benjamin.	υιοί δε Ραχήλ Ιωσήφ και Βενιαμίν
25And the sons of Balla, the hand-maid of Rachel; Dan and Nephthalim.	υιοί δε Βαλλάς παιδίσκης Ραχήλ Δαν και Νεφθαλείμ
26And the sons of Zelpha, the hand-maid of Lea; Gad and Aser. These are the sons of Jacob, which were born to him in Mesopotamia of Syria.	υιοί δε Ζελφάς παιδίσκης Λείας Γαδ και Ασήρ ούτοι υιοί Ιακώβ οι εγένοντο αυτώ εν Μεσοποταμία της Συρίας
27And Jacob came to Isaac his father to Mambre, to a city of the plain; this is Chebron in the land of Chanaan, where Abraam and Isaac sojourned.	ήλθε δε Ιακώβ προς Ισαάκ τον πατέρα αυτού εις Μαμβρή εις πόλιν του πεδίου αυτή εστί Χεβρών εν γη Χαναάν ου παρώκησεν Αβραάμ και Ισαάκ
28And the days of Isaac which he lived were an hundred and eighty years.	εγένοντο δε αι ημέραι Ισαάκ ας έζησεν έτη εκατόν ογδοήκοντα
29And Isaac gave up the ghost and died, and was laid to his family, old and full of days; and Esau and Jacob his sons buried him.	και εκλειπών Ισαάκ απέθανε και προσετέθη προς το γένος αυτού πρεσβύτερος και πλήρης ημερών και έθαψαν αυτόν Ησαύ και Ιακώβ οι δύο υιοί αυτού

Chapter 36

1And these are the generations of Esau; this is Edom.	αύται δε αι γενέσεις Ησαύ αυτός εστιν Εδώμ
2And Esau took to himself wives of the daughters of the Chananites; Ada, the daughter of Aelom the Chettite; and Olibema, daughter of Ana the son of Sebegon, the Evite;	Ησαυ δε έλαβε γυναίκας εαυτώ από των θυγατέρων των Χαναναίων την Αδά θυγατέρα Ελώμ του Χετταίου και την Ελιβαμά θυγατέρα Ενάν του υιόυ Σεβαγών του Ευαίου
3and Basemath, daughter of Ismael, sister of Nabaioth.	και την Βασεμάθ θυγατέρα Ισμαήλ αδελφήν Ναβαιώθ
4And Ada bore to him Eliphas; and Basemath bore Raguel.	έτεκε δε αυτώ Αδά τον Ελιφάς και Βασεμάθ έτεκε τον Ραγουήλ
5And Olibema bore Jeus, and Jeglom, and Core; these are the sons of Esau, which were born to him in the land of Chanaan.	και Ελιβαμά έτεκε τον Ιεούς και τον Ιεγλόμ και τον Κορέ ούτοι υιοί Ησαύ οι εγένοντο αυτώ εν γη Χαναάν
6And Esau took his wives, and his sons, and his daughters, and all the persons of his house, and all his possessions, and all his cattle, and all that he had got, and all things whatsoever he had acquired in the land of Chanaan; and Esau went forth from the land of Chanaan, from the face of his brother Jacob.	έλαβε δε Ησαύ τας γυναίκας αυτού και τους υιούς αυτού και τας θυγατέρας αυτού και πάντα τα σώματα του οίκου αυτού και πάντα τα υπάρχοντα αυτού και πάντα τα κτήνη και πάντα όσα εκτήσατο και πάντα όσα περιεποίησατο εν γη Χαναάν και επορεύθη Εσαύ εκ γης Χαναάν από προσώπου Ιακώβ του αδελφού αυτού
7For their substance was too great for them to dwell together; and the land of their sojourning could not bear them, because of the abundance of their possessions.	ην γαρ αυτών τα υπάρχοντα πολλά του οικείν άμα και ουκ ηδύνατο η γη της παροικήσεως αυτών φέρειν αυτούς από του πλήθους των υπαρχόντων αυτών
8And Esau dwelt in mount Seir; Esau, he is Edom.	κατώκησε δε Ησαύ εν τω όρει Σηείρ Ησαύ αυτός εστιν Εδώμ
9And these are the generations of Esau, the father of Edom in the mount Seir.	αύται δε αι γενέσεις Ησαύ πατρός Εδώμ εν τω όρει Σηείρ
10And these are the names of the sons of Esau. Eliphas, the son of Ada, the wife of Esau; and Raguel, the son of Basemath, wife of Esau.	και ταύτα το ονόματα των υιών Ησαύ Ελιφάς υιός Αδά γυναικός Ησαύ και Ραγουήλ υιός Βασεμάθ γυναικός Ησαύ
11And the sons of Eliphas were Thaeman, Omar, Sophar, Gothom, and Kenez.	εγένοντο δε Ελιφάς υιοί Θεμάν Ωμάρ Σωφάρ Γοθόμ και Καίνεζ
12And Thamna was a concubine of Eliphaz, the son of Esau; and she bore Amalec to Eliphas. These are the sons of Ada, the wife of Esau.	Θαμνά δε ην παλλακή Ελιφάς του υιόυ Ησαύ και έτεκε τω Ελιφάς τον Αμαλήκ ούτοι υιοί Αδά γυναικός Ησαύ
13And these are the sons of Raguel; Nachoth, Zare, Some, and Moze. These were the sons of Basemath, wife of Esau.	ούτοι δε υιοί Ραγουήλ Ναζέθ Ζαρέ Ζομέ και Μοζέ ούτοι ήσαν υιοί Βασεμάθ γυναικός Ησαύ
14And these are the sons of Olibema, the daughter of Ana, the son of Sebegon, the wife of Esau; and she bore to Esau, Jeus, and Jeglom, and Core.	ούτοι δε υιοί Ολιβεμάς θυγατρός Ανά του υιόυ Σεβεγών γυναικός Ησαύ έτεκε δε τω Ησαύ τον Ιεούς και τον Ιεγλόμ και τον Κορέ
15These are the chiefs of the son of Esau, even the sons of Eliphas, the first-born of Esau; chief Thaeman, chief Omar, chief Sophar, chief Kenez,	ούτοι ηγεμόνες υιοί Ησαύ υιοί Ελιφάς πρωτοτόκου Ησαύ ηγεμών Θεμάν ηγεμών Ωμάρ ηγεμών Σωφάρ ηγεμών Κενέζ
16chief Core, chief Gothom, chief Amalec. These are the chiefs of Eliphas, in the land of Edom; these are the sons of Ada.	ηγεμών Κορέ ηγεμών Γοθά ηγεμών Αμαλήκ ούτοι ηγεμόνες Ελιφάς εν γη Ιδουμαίας ουτοι δε υιοί Αδά
17And these are the sons of Raguel, the son of Esau; chief Nachoth, chief Zare, chief Some, chief Moze. These are the chiefs of Raguel, in the land of Edom; these are the sons of Basemath, wife of Esau.	και ούτοι υιοί Ραγουήλ υιόυ Ησαύ ηγεμών Ναχώθ ηγεμών Ζαρέ ηγεμών Σομέ ηγεμών Μοζέ ούτοι ηγεμόνες Ραγουήλ εν γη Εδώμ ούτοι υιοί Βασεμάθ γυναικός Ησαύ
18And these are the sons of Olibema, wife of Esau; chief Jeus, chief Jeglom, chief Core. These are the chiefs of Olibema, daughter of Ana, wife of Esau.	ούτοι δε υιοί Ελιβεμάς γυναικός Ησαύ ηγεμών Ιεούς ηγεμών Ιεγλόμ ηγεμών Κορέ ούτοι ηγεμόνες Ελιβεμάς θυγατρός Ανά γυναικός Ησαύ
19These are the sons of Esau, and these are the chiefs; these are the sons of Edom.	ούτοι υιοί Ησαύ και ούτοι ηγεμόνες αυτών ούτοί εισιν υιοί Εδώμ
20And these are the sons of Seir, the Chorrhite, who inhabited the land; Lotan, Sobal, Sebegon, Ana,	ούτοι δε υιοί Σηείρ του Χορραίου του κατοικουντος την γην Λωτάν Σωβάλ Σεβεγών Ανά
21and Deson, and Asar, and Rison. These are the chiefs of the Chorrhite, the son of Seir, in the land of Edom.	και Λησών και Ασάρ και Ρισών ούτοι ηγεμόνες του Χορραίου του υιόυ Σηείρ εν τη γη Εδώμ
22And the sons of Lotan were Chorrhi and Haeman; and the sister of Lotan, Thamna.	εγένοντο δε υιοί Λωτάν Χορρί και Εμάν αδελφή δε Λωτάν Θεμνά
23And these are the sons of Sobal; Golam, and Manachath, and Gaebel, and Sophar, and Omar.	ούτοι δε υιοί Σωβάλ Γωλαμ και Μαναχάθ και Γεβήλ και Σωφάν και Ωμάν
24And these are the sons of Sebegon; Aie, and Ana; this is the Ana who found Jamin in the wilderness, when he tended the beasts of his father Sebegon.	και ούτοι υιοί Σεβεγών Αιαί και Ενάν ούτος Ενάν ος εύρε τον ιαμείν εν τη ερήμω ότε ένεμε τα υποζύγια Σεβεγών του πατρός αυτού
25And these are the sons of Ana; Deson—and Olibema was daughter of Ana.	ούτοι δε υιοί Ενάν Δησών και Ελιβεμάς θυγάτηρ Ενάν
26And these are the sons of Deson; Amada, and Asban, and Ithran, and Charrhan.	ούτοι δε υιοί Δησων Αβαδά και Ασβά και Ιθράν και Χαρράν
27And these are the sons of Asar; Balaam, and Zucam, and Jucam.	ούτοι δε υιοί Ασάρ Βαλαάμ και Ζουκάμ και Ουκάμ
28And these are the sons of Rison; Hos, and Aran.	ούτοι δε υιοί Ρυσών Ως και Αρράν
29And these are the chiefs of Chorri; chief Lotan, chief Sobal, chief Sebegon, chief Ana,	ούτοι δε ηγεμόνες Χορρί ηγεμών Λωτάν ηγεμών Σωβάλ ηγεμών Σεβεγών ηγεμών Ανά
30chief Deson, chief Asar, chief Rison. These are the chiefs of Chorri, in their principalities in the land of Edom.	ηγεμών Δησών ηγεμών Ασάρ ηγεμών Ρησών ούτοι ηγεμόνες Χορρί εν ταις ηγεμονίαις αυτών εν γη Εδώμ
31these are the kings which reigned in Edom, before a king reigned in Israel.	και ούτοι οι βασιλείς οι βασιλεύσαντες εν γη Εδώμ προ του βασιλεύσαι βασιλέα εν Ισραήλ
32And Balac, son of Beor, reigned in Edom; and the name of his city was Dennaba.	και εβασίλευσεν εν Εδώμ Βαλάκ υιός του Βαιώρ και όνομα τη πόλει αυτού Δενναβά
33And Balac died; and Jobab, son of Zara, from Bosorrha reigned in his stead.	απέθανε δε Βαλάκ και εβασίλευσεν αντ΄ αυτού Ιωβάβ υιός Ζαρά εκ Βοσόρρας
34And Jobab died; and Asom, from the land of the Thaemanites, reigned in his stead.	απέθανε δε Ιωβάβ και εβασίλευσεν αντ΄ αυτού Ασόμ εκ της γης Θεμανών
35And Asom died; and Adad son of Barad, who cut off Madiam in the plain of Moab, ruled in his stead; and the name of his city was Getthaim.	απέθανε δε Ασόμ και εβασίλευσεν αντ΄ αυτού Αδάδ υιός Βαράδ ο εκκόψας Μαδιάμ εν τω πεδίω Μωάβ και όνομα τη πόλει αυτού Γεθέμ
36And Adad died; and Samada of Massecca reigned in his stead.	απέθανε δε Αδάδ και εβασίλευσεν αντ΄ αυτού Σαμαά εκ Μασεκκάς
37Samada died; and Saul of Rhooboth by the river reigned in his stead.	απέθανε δε Σαμαά και εβασίλευσεν αντ΄ αυτού Σαούλ εκ Ροωβώθ της παρά ποταμόν
38And Saul died; and Ballenon the son of Achobor reigned in his stead.	απέθανε δε Σαούλ και εβασίλευσεν αντ΄ αυτού Βαλενών υιός Αχοβώρ
39And Ballenon the son of Achobor died; and Arad the son of Barad reigned in his stead; and the name of his city was Phogor; and the name of his wife was Metebeel, daughter of Matraith, son of Maizoob.	απέθανε δε Βαλενών υιός Αχοβώρ και εβασίλευσεν αντ΄ αυτού Αράθ υιός Βαράδ και όνομα τη πόλει αυτού Φογώρ όνομα δε τη γυναικί αυτού Μετεβέηλ θυγάτηρ Ματραίθ υιόυ Μεζοόβ
40These are the names of the chiefs of Esau, in their tribes, according to their place, in their countries, and in their nations; chief Thamna, chief Gola, chief Jether,	ταύτα τα ονόματα των ηγεμόνων Ησαύ εν ταις φυλαίς αυτών κατά τόπον αυτών εν ταις χώραις αυτών και εν τοις έθνεσιν αυτών ηγεμών Θαμνά ηγεμών Γώλα ηγεμών Ιεθέρ
41chief Olibema, chief Helas, chief Phinon,	ηγεμών Ελιβεμάς ηγεμών Ηλάς ηγεμών Φινών
42chief Kenez, chief Thaeman, chief Mazar,	ηγεμών Κενέζ ηγεμών Θεμάν ηγεμών Μαζάρ
43chief Magediel, chief Zaphoin. These are the chiefs of Edom in their dwelling-places in the land of their possession; this is Esau, the father of Edom.	ηγεμών Μαγεδιήλ ηγεμών Ζαφωίν ούτοι ηγεμόνες Εδώμ εν ταις κατωκοδομημέναις εν τη γη της κτήσεως αυτών ούτος Ησαύ πατήρ Εδώμ
44And Jacob dwelt in the land where his father sojourned, in the land of Chanaan.

Chapter 37

1And these are the generations of Jacob. And Joseph was seventeen years old, feeding the sheep of his father with his brethren, being young; with the sons of Balla, and with the sons of Zelpha, the wives of his father; and Joseph brought to Israel their father their evil reproach.	κατώκει δε Ιακώβ εν τη γη ου παρώκησεν ο πατήρ αυτού εν γη Χαναάν
2And Jacob loved Joseph more than all his sons, because he was to him the son of old age; and he made for him a coat of many colours.	αύται αι γενέσεις Ιακώβ Ιωσήφ δε δέκα και επτά ετών ην ποιμαίνων τα πρόβατα του πατρός αυτού μετά των αδελφών αυτού ων νέος μετά των υιών Βαλλάς και μετά των υιών Ζελφάς των γυναικών του πατρός αυτού κατήνεγκαν δε κατά Ιωσήφ ψόγον πονηρόν προς Ισραήλ τον πατέρα αυτών
3And his brethren having seen that his father loved him more than all his sons, hated him, and could not speak anything peaceable to him.	Ιακώβ δε ηγάπα τον Ιωσήφ παρά πάντας τους υιούς αυτού ότι υιός γήρως ην αυτώ εποίησε δε αυτώ χιτώνα ποικίλον
4And Joseph dreamed a dream, and reported it to his brethren.	ιδόντες δε οι αδελφοί αυτού ότι αυτόν ο πατήρ φιλεί εκ πάντων των υιών αυτού εμίσησαν αυτόν και ουκ ηδύναντο λαλείν αυτώ ουδέν ειρηνικόν
5And he said to them, Hear this dream which I have dreamed.	ενυπνιασθείς δε Ιωσήφ ενύπνιον απήγγειλεν αυτό τοις αδελφοίς αυτού
6I thought ye were binding sheaves in the middle of the field, and my sheaf stood up and was erected, and your sheaves turned round, and did obeisance to my sheaf.	και είπεν αυτοίς ακούσατε του ενυπνίου τούτου ου ενυπνιάσθην
7And his brethren said to him, Shalt thou indeed reign over us, or shalt thou indeed be lord over us? And they hated him still more for his dreams and for his words.	ώμην υμάς δεσμεύειν δράγματα εν μέσω τω πεδίω και ανέστη το εμόν δράγμα και ωρθώθη περιστραφέντα δε τα δράγματα υμών προσεκύνησαν το εμόν δράγμα
8And he dreamed another dream, and related it to his father, and to his brethren, and said, Behold, I have dreamed another dream: as it were the sun, and the moon, and the eleven stars did me reverence.	είπον δε αυτώ οι αδελφοί αυτού μη βασιλεύων βασιλεύσεις εφ΄ ημάς η κυριεύων κυριεύσεις ημών και προσέθεντο έτι μισείν αυτόν ένεκεν των ενυπνίων αυτού και ένεκεν των ρημάτων αυτού
9And his father rebuked him, and said to him, What is this dream which thou hast dreamed? shall indeed both I and thy mother and thy brethren come and bow before thee to the earth?	είδε δε ενύπνιον έτερον και διηγήσατο αυτό τω πατρί αυτού και τοις αδελφοίς αυτού και είπεν ιδού ενυπνιασάμην ενύπνιον έτερον ώσπερ ο ήλιος και η σελήνη και ένδεκα αστέρες προσεκύνουν με
10And his brethren envied him; but his father observed the saying.	και επετίμησεν αυτώ ο πατήρ αυτού και είπεν αυτώ τι το ενύπνιον τούτο ο ενυπνιάσθης άρά γε ελθόντες ελευσόμεθα εγώ τε και η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου προσκυνήσαί σοι επί την γην
11And his brethren went to feed the sheep of their father to Sychem.	εζήλωσαν δε αυτόν οι αδελφοί αυτού ο δε πατήρ αυτού διετήρησε το ρήμα
12And Israel said to Joseph, Do not thy brethren feed their flock in Sychem? Come, I will send thee to them; and he said to him, Behold, I am here.	επορεύθησαν δε οι αδελφοί αυτού βόσκειν τα πρόβατα του πατρός αυτών εις Συχέμ
13And Israel said to him, Go and see if thy brethren and the sheep are well, and bring me word; and he sent him out of the valley of Chebron, and he came to Sychem.	και είπεν Ισραήλ προς Ιωσήφ ουχί οι αδελφοί σου ποιμαίνουσιν εις Συχέμ δεύρο αποστείλω σε προς αυτούς είπε δε αυτώ ιδού εγώ
14And a man found him wandering in the field; and the man asked him, saying, What seekest thou?	είπε δε αυτώ Ισραήλ πορευθείς ίδε ει υγιαίνουσιν οι αδελφοί σου και τα πρόβατα και ανάγγειλόν μοι και απέστειλεν αυτόν εκ της κοιλάδος της Χεβρών και ήλθεν εις Συχέμ
15And he said, I am seeking my brethren; tell me where they feed their flocks.	και εύρεν αυτόν άνθρωπος πλανώμενον εν τω πεδίω ηρώτησε δε αυτόν ο άνθρωπος λέγων τι ζητείς
16And the man said to him, They have departed hence, for I heard them saying, Let us go to Dothaim; and Joseph went after his brethren, and found them in Dothaim.	ο δε είπε τους αδελφούς μου ζητώ απάγγειλόν μοι που βόσκουσιν
17And they spied him from a distance before he drew nigh to them, and they wickedly took counsel to slay him.	είπε δε αυτώ ο άνθρωπος απήρκασιν εντεύθεν ήκουσα γαρ αυτών λεγόντων πορευθώμεν εις Δωθαείμ και επορεύθη Ιωσήφ κατόπισθεν των αδελφών αυτού και εύρεν αυτούς εν Δωθαείμ
18And each said to his brother, Behold, that dreamer comes.	προείδον δε αυτόν μακρόθεν προ του εγγίσαι αυτόν προς αυτούς και επονηρεύοντο του αποκτείναι αυτόν
19Now then come, let us kill him, and cast him into one of the pits; and we will say, An evil wild beast has devoured him; and we shall see what his dreams will be.	είπε δε έκαστος προς τον αδελφόν αυτού ιδού ο ενυπνιαστής εκείνος έρχεται
20And Ruben having heard it, rescued him out of their hands, and said, Let us not kill him.	νυν ουν δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν και ρίψωμεν αυτόν εις ένα των λάκκων και ερούμεν θηρίον πονηρόν κατέφαγεν αυτόν και οψόμεθα τι έσται τα ενύπνια αυτού
21And Ruben said to them, Shed not blood; cast him into one of these pits in the wilderness, but do not lay your hands upon him; that he might rescue him out of their hands, and restore him to his father.	ακούσας δε Ρουβήν εξείλετο αυτόν εκ των χειρών αυτών και είπεν ου πατάξωμεν αυτόν εις ψυχήν
22And it came to pass, when Joseph came to his brethren, that they stripped Joseph of his many-coloured coat that was upon him.	είπε δε αυτοίς Ρουβήν μη εκχέητε αίμα εμβάλετε αυτόν εις ένα των λάκκων τούτων των εν τη ερήμω χείρα δε μη επενέγκητε αυτώ όπως εξέληται αυτόν εκ των χειρών αυτών και αποδώ αυτόν τω πατρί αυτού
23And they took him and cast him into the pit; and the pit was empty, it had not water.	εγένετο δε ηνίκα ήλθεν Ιωσήφ προς τους αδελφούς αυτού εξέδυσαν Ιωσήφ τον χιτώνα τον ποικίλον τον περί αυτόν
24And they sat down to eat bread; and having lifted up their eyes they beheld, and lo, Ismaelitish travellers came from Galaad, and their camels were heavily loaded with spices, and resin, and myrrh; and they went to bring them to Egypt.	και λαβόντες αυτόν έρριψαν αυτόν εις τον λάκκον ο δε λάκκος κενός ύδωρ ουκ είχεν
25And Judas said to his brethren, What profit is it if we slay our brother, and conceal his blood?	εκάθισαν δε φαγείν άρτον και αναβλέψαντες τοις οφθαλμοίς είδον και ιδού οδοιπόροι Ισμαηλίται ήρχοντο εκ Γαλαάδ και αι κάμηλοι αυτών έγεμον θυμιαμάτων και ρητίνης και στακτής επορεύοντο δε καταγαγείν εις Αίγυπτον
26Come, let us sell him to these Ismaelites, but let not our hands be upon him, because he is our brother and our flesh; and his brethren hearkened.	είπε δε Ιούδας προς τους αδελφούς αυτού τι χρήσιμον εάν αποκτείνωμεν τον αδελφόν ημών και κρύψωμεν το αίμα αυτού
27And the men, the merchants of Madian, went by, and they drew and lifted Joseph out of the pit, and sold Joseph to the Ismaelites for twenty pieces of gold; and they brought Joseph down into Egypt.	δεύτε αποδώμεθα αυτόν τοις Ισμαηλίταις τούτοις αι δε χείρες ημών μη έστωσαν επ΄ αυτόν ότι αδελφός ημών και σαρξ ημών εστιν ήκουσαν δε οι αδελφοί αυτού
28And Ruben returned to the pit, and sees not Joseph in the pit; and he rent his garments.	και παρεπορεύοντο οι άνθρωποι οι Μαδιηναίοι έμποροι και εξείλκυσαν και ανεβίβασαν τον Ιωσήφ εκ του λάκκου και απέδοντο τον Ιωσήφ τοις Ισμαηλίταις είκοσι χρυσών και κατήγαγον τον Ιωσήφ εις Αίγυπτον
29And he returned to his brethren and said, The boy is not; and I, whither am I yet to go?	ανέστρεψε δε Ρουβήν επί τον λάκκον και ουχ ορά τον Ιωσήφ εν τω λάκκω και διέρρηξε τα ιμάτια αυτού
30And having taken the coat of Joseph, they slew a kid of the goats, and stained the coat with the blood.	και επέστρεψε προς τους αδελφούς αυτού και είπε το παιδάριον ουκ έστιν εγώ δε που πορεύσομαι έτι
31And they sent the coat of many colours; and they brought it to their father, and said, This have we found; know if it be thy son's coat or no. And he recognised it, and said, It is my son's coat, an evil wild beast has devoured him; a wild beast has carried off Joseph.	λαβόντες δε τον χιτώνα του Ιωσήφ έσφαξαν έριφον αιγών και εμόλυναν τον χιτώνα τω αίματι
32And Jacob rent his clothes, and put sackcloth on his loins, and mourned for his son many days.	και απέστειλαν τον χιτώνα τον ποικίλον και εισήνεγκαν τω πατρί αυτών και είπον τούτον εύρομεν επίγνωθι ει χιτών του υιόυ σου εστίν η ου
33And all his sons and his daughters gathered themselves together, and came to comfort him; but he would not be comforted, saying, I will go down to my son mourning to Hades; and his father wept for him.	και επέγνω αυτόν και είπε χιτών του υιού μου εστί θηρίον πονηρόν κατέφαγεν αυτόν θηρίον ήρπασε τον Ιωσήφ
34And the Madianites sold Joseph into Egypt; to Petephres, the eunuch of Pharao, captain of the guard.	διέρρηξε δε Ιακώβ τα ιμάτια αυτού και επέθετο σάκκον επί την οσφύν αυτού και επένθει τον υιόν αυτού ημέρας πολλάς
35	συνήχθησαν δε πάντες οι υιοί αυτού και αι θυγατέρες και ήλθον παρακαλέσαι αυτόν και ουκ ήθελε παρακαλείσθαι λέγων ότι καταβήσομαι προς τον υιόν μου πενθών εις άδου και έκλαυσεν αυτόν ο πατήρ αυτού
36	οι δε Μαδιηναίοι απέδοντο τον Ιωσήφ εις Αίγυπτον τω Πετεφρή τω σπάδοντι Φαραώ αρχιμαγείρω

Chapter 38

1And it came to pass at that time that Judas went down from his brethren, and came as far as to a certain man of Odollam, whose name was Iras.	εγένετο δε εν τω καιρώ εκείνω κατέβη Ιούδας από των αδελφών αυτού και αφίκετο έως προς άνθρωπόν τινα Οδολαμίτην ω όνομα Ειράς
2And Judas saw there the daughter of a Chananitish man, whose name was Sava; and he took her, and went in to her.	και είδεν εκεί Ιούδας θυγατέρα ανθρώπου Χαναναίου η όνομα Σαυά και έλαβεν αυτήν και εισήλθε προς αυτήν
3And she conceived and bore a son, and called his name, Er.	και συλλαβούσα έτεκεν υιόν και εκάλεσε το όνομα αυτού Ηρ
4And she conceived and bore a son again; and called his name, Aunan.	και συλλαβούσα έτεκεν υιόν έτι και εκάλεσε το όνομα αυτού Αυνάν
5And she again bore a son; and called his name, Selom: and she was in Chasbi when she bore them.	και προσθείσα έτεκεν υιόν και εκάλεσε το όνομα αυτού Σιλώμ αύτη δε ην εν Χασβί ηνίκα έτεκεν αυτούς
6And Judas took a wife for Er his first-born, whose name was Thamar.	και έλαβεν Ιούδας γυναίκα Ηρ τω πρωτοτόκω αυτού η όνομα Θάμαρ
7And Er, the first-born of Judas, was wicked before the Lord; and God killed him.	εγένετο δε Ηρ πρωτότοκος Ιούδα πονηρός έναντι κυρίου και απέκτεινεν αυτόν ο θεός
8And Judas said to Aunan, Go in to thy brother's wife, and marry her as her brother-in-law, and raise up seed to thy brother.	είπε δε Ιούδας τω Αυνάν είσελθε προς την γυναίκα του αδελφού σου και επιγάμβρευσαι αυτήν και ανάστησον σπέρμα τω αδελφώ σου
9And Aunan, knowing that the seed should not be his—it came to pass when he went in to his brother's wife, that he spilled it upon the ground, so that he should not give seed to his brother's wife.	γνους δε Αυνάν ότι ουκ αυτώ έσται το σπέρμα εγένετο όταν εισήρχετο προς την γυναίκα του αδελφού αυτού εξέχεεν επί την γην του μη δούναι σπέρμα τω αδελφώ αυτού
10And his doing this appeared evil before God; and he slew him also.	πονηρόν δε εφάνη εναντίον του θεού ότι εποίησε τούτο και εθανάτωσε και τούτον
11And Judas said to Thamar, his daughter-in-law, Sit thou a widow in the house of thy father-in-law, until Selom my son be grown; for he said, lest he also die as his brethren; and Thamar departed, and sat in the house of her father.	είπε δε Ιούδας Θάμαρ τη νύμφη αυτού κάθου χήρα εν τω οίκω του πατρός σου έως μέγας γένηται Σιλώμ ο υιός μου είπε γαρ μή αποθάνη και ούτος ώσπερ και οι αδελφοί αυτού απελθούσα δε Θάμαρ εκάθητο εν τω οίκω του πατρός αυτής
12And the days were fulfilled, and Sava the wife of Judas died; and Judas, being comforted, went to them that sheared his sheep, himself and Iras his Shepherd the Odollamite, to Thamna.	επληθύνθησαν δε αι ημέραι και απέθανε Σαυά η γυνή Ιούδα και παρακληθείς Ιούδας ανέβη επί τους κείροντας τα πρόβατα αυτού αυτός και Ηράς ο ποιμήν αυτού ο Οδολαμίτης εις Θαμνά
13And it was told Thamar his daughter-in-law, saying, Behold, thy father-in-law goeth up to Thamna, to shear his sheep.	και απηγγέλη Θάμαρ τη νύμφη αυτού λέγοντες ιδού ο πενθερός σου αναβαίνει εις Θαμνά κείραι τα πρόβατα αυτού
14And having taken off the garments of her widowhood from her, she put on a veil, and ornamented her face, and sat by the gates of Aenan, which is in the way to Thamna, for she saw that Selom was grown; but he gave her not to him for a wife.	και περιελομένη τα ιμάτια της χηρεύσεως αφ΄ εαυτής περιέβαλετο θέριστρον και εκαλλωπίσατο και εκάθισε προς ταις πύλαις Ενάν η εστιν εν παρόδω Θαμνάν είδε γαρ ότι μέγας γέγονε Σιλώμ αυτός δε ουκ έδωκεν αυτήν αυτώ γυναίκα
15And when Judas saw her, he thought her to be a harlot; for she covered her face, and he knew her not.	και ιδών αυτήν Ιούδας έδοξεν αυτήν πόρνην είναι κατεκαλύψατο γαρ το πρόσωπον αυτής και ουκ επέγνω αυτήν
16And he went out of his way to her, and said to her, Let me come in to thee; for he knew not that she was his daughter-in-law; and she said, What wilt thou give me if thou shouldest come in to me?	εξέκλινε δε προς αυτήν την οδόν και είπεν αυτή εασόν με εισελθείν προς σε ου γαρ έγνω ότι νύμφη αυτού εστιν η δε είπε τι μοι δώσεις εάν εισέλθης προς με
17And he said, I will send thee a kid of the goats from my flock; and she said, Well, if thou wilt give me an earnest, until thou send it.	ο δε είπεν εγώ σοι αποστελώ έριφον αιγών εκ των προβάτων μου η δε είπεν εάν δως αρραβώνα έως του αποστείλαί σε
18And he said, What is the earnest that I shall give thee? and she said, Thy ring, and thy bracelet, and the staff in thy hand; and he gave them to her, and went in to her, and she conceived by him.	ο δε είπε τίνα τον αρραβώνά σοι δώσω η δε είπε τον δακτύλιόν σου και τον ορμίσκον και την ράβδον την εν τη χειρί σου και έδωκεν αυτή και εισήλθε προς αυτήν και εν γαστρί έλαβεν εξ αυτού
19And she arose and departed, and took her veil from off her, and put on the garments of her widowhood.	και αναστάσα απήλθε και περιείλετο το θέριστρον αυτής αφ΄ εαυτής και ενεδύσατο τα ιμάτια της χηρεύσεως αυτής
20And Judas sent the kid of the goats by the hand of his shepherd the Odollamite, to receive the pledge from the woman; and he found her not.	απέστειλε δε Ιούδας τον έριφον εξ αιγών εν χειρί του ποιμένος αυτού του Οδολλαμίτου κομίσασθαι παρά της γυναικός τον αρραβώνα και ουχ εύρεν αυτήν
21And he asked the men of the place, Where is the harlot who was in Aenan by the way-side? and they said, There was no harlot here.	επηρώτησε δε τους άνδρας τους εκ του τόπου που έστιν η πόρνη η γενομένη εν Ενάν επί της οδού και είπαν ουκ ην ενταύθα πόρνη
22And he returned to Judas, and said, I have not found her; and the men of the place say, There is no harlot here.	και απεστράφη προς Ιούδαν και είπεν ουχ εύρον και οι άνθρωποι οι εκ του τόπου λέγουσι μη είναι ώδε πόρνην
23And Judas said, Let her have them, but let us not be ridiculed; I sent this kid, but thou hast not found her.	είπε δε Ιούδας εχέτω αυτά αλλ΄ά μή καταγελασθώμεν εγώ μεν απέσταλκα τον έριφον τούτον συ δε ουχ εύρηκας
24And it came to pass after three months, that it was told Judas, saying, Thamar thy daughter-in-law has grievously played the harlot, and behold she is with child by whoredom; and Judas said, Bring her out, and let her be burnt.	εγένετο δε μετά τρίμηνον ανηγγέλη τω Ιούδα λέγοντες εκπεπόρνευκε Θάμαρ η νύμφη σου και ιδού εν γαστρί έχει εκ πορνείας είπε δε Ιούδας εξαγάγετε αυτήν και κατακαυθήτω
25And as they were bringing her, she sent to her father-in-law, saying, I am with child by the man whose these things are; and she said, See whose is this ring and bracelet and staff.	αυτή δε αγομένη απέστειλε προς τον πενθερόν αυτής λέγουσα εκ του ανθρώπου ου τινος ταύτά εστιν εγώ εν γαστρί έχω και είπεν επίγνωθι τίνος ο δακτύλιος και ο ορμίσκος και η ράβδος αυτή
26And Judas knew them, and said, Thamar is cleared rather than I, forasmuch as I gave her not to Selom my son: and he knew her not again.	επέγνω δε Ιούδας και είπε δεδικαίωται Θάμαρ η εγώ ου ένεκεν ουκ έδωκα αυτήν Σιλώμ τω υιώ μου και ου προσέθετο έτι του γνώναι αυτήν
27And it came to pass when she was in labour, that she also had twins in her womb.	εγένετο δε ηνίκα έτικτε και τήδε ην δίδυμα εν τη γαστρί αυτής
28And it came to pass as she was bringing forth, one thrust forth his hand, and the midwife having taken hold of it, bound upon his hand a scarlet thread, saying, This one shall come out first.	εγένετο δε εν τω τίκτειν αυτήν ο εις προεξήνεγκε την χείρα λαβούσα δε η μαία έδησεν επί την χείρα αυτού κόκκινον λέγουσα ούτος εξελεύσεται πρότερος
29And when he drew back his hand, then immediately came forth his brother; and she said, Why has the barrier been cut through because of thee? and she called his name, Phares.	ως δε επισυνήγαγε την χείρα και ευθύς εξήλθεν ο αδελφός αυτού η δε είπε τι διεκόπη διά σε φραγμός και εκάλεσε το όνομα αυτού Φαρές
30And after this came forth his brother, on whose hand was the scarlet thread; and she called his name, Zara.	και μετά τούτο εξήλθεν ο αδελφός αυτού εφ΄ ω ην επί τη χειρί αυτού το κόκκινον και εκάλεσε το όνομα αυτού Ζαρά

Chapter 39

1And Joseph was brought down to Egypt; and Petephres the eunuch of Pharao, the captain of the guard, an Egyptian, bought him of the hands of the Ismaelites, who brought him down thither.	Ιωσήφ δε κατήνεχθη εις Αίγυπτον και εκτήσατο αυτόν Πετεφρής ο ευνούχος Φαραώ ο αρχιμάγειρος ανήρ Αιγύπτιος εκ χειρών Ισμαηλιτών οι κατήγαγον αυτόν εκεί
2And the Lord was with Joseph, and he was a prosperous man; and he was in the house with his lord the Egyptian.	και ην κύριος μετά Ιωσήφ και ην ανήρ επιτυγχάνων και εγένετο εν τω οίκω παρά τω κυρίω αυτού τω Αιγυπτίω
3And his master knew that the Lord was with him, and the Lord prospers in his hands whatsoever he happens to do.	ήδει δε ο κυριός αυτού ότι ο κύριος ην μετ΄ αυτού και όσα εάν ποιή κύριος ευοδοί εν ταις χερσίν αυτού
4And Joseph found grace in the presence of his lord, and was well-pleasing to him; and he set him over his house, and all that he had he gave into the hand of Joseph.	και εύρεν Ιωσήφ χάριν εναντίον του κυρίου αυτού και ευηρέστησε αυτώ και κατέστησεν αυτόν επί του οίκου αυτού και πάντα όσα ην αυτώ έδωκε διά χειρός Ιωσήφ
5And it came to pass after that he was set over his house, and over all that he had, that the Lord blessed the house of the Egyptian for Joseph's sake; and the blessing of the Lord was on all his possessions in the house, and in his field.	εγένετο δε μετά το κατασταθήναι αυτόν επί του οίκου αυτού και επί πάντα όσα ην αυτώ και ηυλόγησε κύριος τον οίκον του Αιγυπτίου διά Ιωσήφ και εγενήθη ευλογία κυρίου εν πάσι τοις υπάρχουσιν αυτώ εν τω οίκω και εν τω αγρώ αυτού
6And he committed all that he had into the hands of Joseph; and he knew not of anything that belonged to him, save the bread which he himself ate. And Joseph was handsome in form, and exceedingly beautiful in countenance.	και επέτρεψε πάντα όσα ην αυτώ εις χείρας Ιωσήφ και ουκ ήδει των καθ΄ εαυτόυ ουδέν πλην του άρτου ου ήσθιεν αυτός και ην Ιωσήφ καλός τω είδει και ωραίος τη όψει σφόδρα
7And it came to pass after these things, that his master's wife cast her eyes upon Joseph, and said, Lie with me.	και εγένετο μετά τα ρήματα ταύτα και επέβαλεν η γυνή του κυρίου αυτού τους οφθαλμούς αυτής επί Ιωσήφ και είπεν κοιμήθητι μετ΄ εμού
8But he would not; but said to his master's wife, If because of me my master knows nothing in his house, and has given into my hands all things that belong to him:	ο δε ουκ ήθελεν είπε δε τη γυναικί του κυρίου αυτού ει ο κύριός μου ου γινώσκει δι΄ εμέ ουδέν εν τω οίκω αυτού και πάντα όσα εστίν αυτώ έδωκεν εις τας χείράς μου
9and in this house there is nothing above me, nor has anything been kept back from me, but thou, because thou art his wife—how then shall I do this wicked thing, and sin against God?	και ουχ υπάρχει εν τη οικία ταύτη ουθεν εκτος εμού ουδέ υπεξήρηται απ΄ εμού ουδέν πλην σου διά το σε γυναίκα αυτού είναι και πως ποιήσω το ρήμα το πονηρόν τούτο και αμαρτήσομαι εναντίον του θεού
10And when she talked with Joseph day by day, and he hearkened not to her to sleep with her, so as to be with her,	ηνίκα δε ελάλει τω Ιωσήφ ημέραν εξ ημέρας και ουχ υπήκουεν αυτή καθεύδειν μετ΄ αυτής του συγγενέσθαι αυτή
11 it came to pass on a certain day, that Joseph went into the house to do his business, and there was no one of the household within.	εγένετο δε τοιαύτη τις ημέρα εισήλθεν Ιωσήφ εις την οικίαν ποιείν τα έργα αυτού και ουδείς ην των εν τη οικία έσω
12And she caught hold of him by his clothes, and said, Lie with me; and having left his clothes in her hands, he fled, and went forth.	και επεσπάσατο αυτόν των ιματίων λέγουσα κοιμήθητι μετ΄ εμού και καταλιπών τα ιμάτια αυτού εν ταις χερσίν αυτής έφυγε και εξήλθεν έξω
13And it came to pass, when she saw that he had left his clothes in her hands, and fled, and gone forth,	και εγένετο ως είδεν ότι καταλιπών τα ιμάτια αυτού εν ταις χερσίν αυτής έφυγε και εξήλθεν έξω
14that she called those that were in the house, and spoke to them, saying, See, he has brought in to us a Hebrew servant to mock us—he came in to me, saying, Lie with me, and I cried with a loud voice.	και εκάλεσε τους όντας εν τη οικία και είπεν αυτοίς λέγουσα ίδετε εισήγαγεν ημίν παίδα Εβραίον εμπαίζειν ημίν εισήλθε προς με λέγων κοιμήθητι μετ΄ εμού και εβόησα φωνή μεγάλη
15And when he heard that I lifted up my voice and cried, having left his clothes with me, he fled, and went forth out.	εν δε τω ακούσαι αυτόν ότι ύψωσα την φωνήν μου και εβόησα καταλιπών τα ιμάτια αυτού παρ΄ εμοί έφυγε και εξήλθεν έξω
16So she leaves the clothes by her, until the master came to his house.	και καταλιμπάνει τα ιμάτια παρ΄ εαυτή έως ήλθεν ο κύριος εις τον οίκον αυτού
17And she spoke to him according to these words, saying, The Hebrew servant, whom thou broughtest in to us, came in to me to mock me, and said to me, I will lie with thee.	και ελάλησεν αυτώ κατά τα ρήματα ταύτα λέγουσα εισήλθε προς με ο παις ο Εβραίος ον εισήγαγες προς ημάς εμπαίξαί μοι και είπέ μοι κοιμηθήσομαι μετά σου
18And when he heard that I lifted up my voice and cried, having left his clothes with me, he fled and departed forth.	ως δε ήκουσεν ότι ύψωσα την φωνήν μου και εβόησα καταλιπών τα ιμάτια αυτού παρ΄ εμοί έφυγε και εξήλθεν έξω
19And it came to pass, when his master heard all the words of his wife, that she spoke to him, saying, Thus did thy servant to me, that he was very angry.	εγένετο δε ως ήκουσεν ο κυριός αυτού τα ρήματα της γυναικός αυτού όσα ελάλησε προς αυτόν λέγουσα ούτως εποίησέ μοι ο παις σου και εθυμώθη οργή
20And his master took Joseph, and cast him into the prison, into the place where the king's prisoners are kept, there in the prison.	και λαβών ο κύριος Ιωσήφ ενέβαλεν αυτόν εις το οχύρωμα εις τον τόπον εν ω οι δεσμώται του βασιλέως κατέχονται εκεί εν τω οχυρώματι
21And the Lord was with Joseph, and poured down mercy upon him; and he gave him favour in the sight of the chief keeper of the prison.	και ην κύριος μετά Ιωσήφ και κατέχεεν αυτού έλεος και έδωκεν αυτώ χάριν εναντίον του αρχιδεσμοφύλακος
22And the chief keeper of the prison gave the prison into the hand of Joseph, and all the prisoners as many as were in the prison; and all things whatsoever they do there, he did them.	και έδωκεν ο αρχιδεσμοφύλαξ το δεσμωτήριον διά χειρός Ιωσήφ και πάντας τους απηγμένους οσοι εν τω δεσμωτηρίω και πάντα όσα ποιούσιν εκεί αυτός ην ποιών
23Because of him the chief keeper of the prison knew nothing, for all things were in the hand of Joseph, because the Lord was with him; and whatever things he did, the Lord made them to prosper in his hands.	ουκ ην ο αρχιδεσμοφύλαξ του δεσμωτηρίου γινώσκων δι΄ αυτόν ουδέν πάντα γαρ ην διά χειρός Ιωσήφ διά το τον κύριον μετ΄ αυτού είναι και όσα αυτός εποίει κύριος ευώδου εν ταις χερσίν αυτού

Chapter 40

1And it came to pass after these things, that the chief cupbearer of the king of Egypt and the chief baker trespassed against their lord the king of Egypt.	εγένετο δε μετά τα ρήματα ταύτα ήμαρτεν ο αρχιοινοχόος του βασιλέως Αιγύπτου και ο αρχισιτοποιός τω κυρίω αυτών βασιλεί Αιγύπτου
2And Pharao was wroth with his two eunuchs, with his chief cupbearer, and with his chief baker.	και ωργίσθη Φαραώ επί τοις δυσίν ευνούχοις αυτού επί τω αρχιοινοχόω και επί τω αρχισιτοποιώ
3And he put them in ward, into the prison, into the place whereinto Joseph had been led.	και έθετο αυτούς εν φυλακή εις το δεσμωτήριον εις τον τόπον ου Ιωσήφ απήκτο εκεί
4And the chief keeper of the prison committed them to Joseph, and he stood by them; and they were some days in the prison.	και συνέστησεν ο αρχιδεσμώτης τω Ιωσήφ αυτούς και παρέστη αυτούς ήσαν δε ημέρας εν τη φυλακή
5And they both had a dream in one night; and the vision of the dream of the chief cupbearer and chief baker, who belonged to the king of Egypt, who were in the prison, was this.	και είδον αμφότεροι ενύπνιον εν μία νυκτί η δε οράσις του ενυπνίου του αρχιοινοχόου και αρχισιτοποιού οι ήσαν τω βασιλει Αιγύπτου οι όντες εν τω δεσμωτηρίω ην αύτη
6Joseph went in to them in the morning, and saw them, and they had been troubled.	εισήλθε δε προς αυτούς Ιωσήφ τωπρωϊ και είδεν αυτούς και ήσαν τεταραγμένοι
7And he asked the eunuchs of Pharao who were with him in the prison with his master, saying, Why is it that your countenances are sad to-day?	και ηρώτα τους ευνούχους Φαραώ οι ήσαν μετ΄ αυτού εν τη φυλακή παρά τω κυρίω αυτού λέγων τι ότι τα πρόσωπα υμών σκυθρωπά σήμερον
8And they said to him, We have seen a dream, and there is no interpreter of it. And Joseph said to them, Is not the interpretation of them through god? tell them than to me.	οι δε είπαν αυτώ ενύπνιον είδομεν και ο συγκρίνων αυτό ουκ έστιν είπε δε αυτοίς Ιωσήφ ουχί διά του θεού η διασάφησις αυτών εστί διηγήσασθε ουν μοι
9And the chief cupbearer related his dream to Joseph, and said, In my dream a vine was before me.	και διηγήσατο ο αρχιοινοχόος το ενύπνιον αυτού τω Ιωσήφ και είπεν εν τω ύπνω μου ην άμπελος εναντίον μου
10And in the vine were three stems; and it budding shot forth blossoms; the clusters of grapes were ripe.	εν δε τη αμπέλω τρεις πυθμένες και αυτή θάλλουσα ανενηνοχύια βλαστούς πέπειροι οι βότρυες σταφυλής
11And the cup of Pharao was in my hand; and I took the bunch of grapes, and squeezed it into the cup, and gave the cup into Pharao's hand.	και το ποτήριον Φαραώ εν τη χειρί μου και έλαβον την σταφυλήν και εξέθλιψα αυτήν εις το ποτήριον και έδωκα το ποτήριον εις την χείρα Φαραώ
12And Joseph said to him, This is the interpretation of it. The three stems are three days.	και είπεν αυτώ Ιωσήφ τούτο η σύγκρισις αυτού οι τρεις πυθμένες τρεις ημέραι εισίν
13Yet three days and Pharao shall remember thy office, and he shall restore thee to thy place of chief cupbearer, and thou shalt give the cup of Pharao into his hand, according to thy former high place, as thou wast wont to be cupbearer.	έτι τρεις ημέραι και μνησθήσεται Φαραώ της αρχής σου και αποκαταστήσει σε επί την αρχιοινοχοϊαν σου και δώσεις το ποτήριον Φαραώ εις την χείρα αυτού κατά την αρχήν σου την προτέραν ως ήσθα οινοχοών
14But remember me of thyself, when it shall be well with thee, and thou shalt deal mercifully with me, and thou shalt make mention of me to Pharao, and thou shalt bring me forth out of this dungeon.	αλλά μνήσθητί μου διά σεαυτού όταν ευ γενηταί σοι και ποιήσεις μετ΄ εμού έλεος και μνησθήση περί εμού προς Φαραώ και εξάξεις με εκ του οχυρώματος τούτου
15For surely I was stolen away out of the land of the Hebrews, and here I have done nothing, but they have cast me into this pit.	ότι κλοπή εκλάπην εκ γης Εβραίων και ώδε ουκ εποίησα ουδέν αλλ΄ ενέβαλον με εις τον λάκκον τούτον
16And the chief baker saw that he interpreted aright; and he said to Joseph, I also saw a dream, and methought I took up on my head three baskets of mealy food.	και είδεν ο αρχισιτοποιός ότι ορθώς συνέκρινε και είπε τω Ιωσήφ καγώ είδον ενύπνιον και ώμην τρία κανά χονδριτών αίρειν επί της κεφαλής μου
17And in the upper basket there was the work of the baker of every kind which Pharao eats; and the fowls of the air ate them out of the basket that was on my head.	εν δε κανώ τω επάνω από πάντων των γενών ων Φαραώ εσθίει έργον σιτοποιού και τα πετεινά του ουρανού κατήσθιεν αυτά από του κανού του επάνω της κεφαλής μου
18And Joseph answered and said to him, This is the interpretation of it; The three baskets are three days.	αποκριθείς δε Ιωσήφ είπεν αυτώ αύτη η σύγκρισις αυτού τα τρία κανά τρεις ημέραι εισίν
19Yet three days, and Pharao shall take away thy head from off thee, and shall hang thee on a tree, and the birds of the sky shall eat thy flesh from off thee.	έτι τριών ημερών και αφελεί Φαραώ την κεφαλήν σου από σου και κρεμάσει σε επί ξύλου και φάγεται τα όρνεα του ουρανού τας σάρκας από σου
20And it came to pass on the third day that it was Pharao's birth-day, and he made a banquet for all his servants, and he remembered the office of the cupbearer and the office of the baker in the midst of his servants.	εγένετο δε εν τη ημέρα τη τρίτη ημέρα γενέσεως ην Φαραώ και εποίει πότον πάσι τοις παισίν αυτού και εμνήσθη του αρχιοινοχόου και της αρχής του αρχισιτοποιού εν μέσω των παίδων αυτού
21And he restored the chief cupbearer to his office, and he gave the cup into Pharao's hand.	και αποκατέστησε τον αρχιοινοχόον επί την αρχήν αυτού και έδωκε το ποτήριον εις την χείρα Φαραώ
22And he hanged the chief baker, as Joseph, interpreted to them.	τον δε αρχισιτοποιόν εκρέμασεν καθά συνέκρινεν αυτοίς Ιωσήφ
23Yet did not the chief cupbearer remember Joseph, but forgot him.	και ουκ εμνήσθη ο αρχιοινοχόος του Ιωσήφ αλλ΄ επελάθετο αυτού

Chapter 41

1And it came to pass after two full years that Pharao had a dream. He thought he stood upon the bank of the river.	εγένετο δε μετά δύο έτη ημερών Φαραώ είδεν ενύπνιον ώετο έσταναι επί του ποταμού
2And lo, there came up as it were out of the river seven cows, fair in appearance, and choice of flesh, and they fed on the sedge.	και ιδού ώσπερ εκ του ποταμού ανέβαινον επτά βόες καλαί τω είδει και εκλεκταί ταις σαρξί και εβόσκοντο εν τω άχι
3And other seven cows came up after these out of the river, ill-favoured and lean-fleshed, and fed by the other cows on the bank of the river.	άλλαι δε επτά βόες ανέβαινον μετά ταύτας εκ του ποταμού αισχραί τω είδει και λεπταί ταις σαρξί και ενέμοντο παρά τας βόας παρά το χείλος του ποταμού
4And the seven ill-favoured and lean cows devoured the seven well-favoured and choice-fleshed cows; and Pharao awoke.	και κατέφαγον αι επτά βόες αι αισχραί και λεπταί ταις σαρξί τας επτά βόας τας καλάς τω είδει και τας εκλεκτάς ηγέρθη δε Φαραώ
5And he dreamed again. And, behold, seven ears came up on one stalk, choice and good.	και ενυπνιάσθη το δεύτερον και ιδού επτά στάχυες ανέβαινον εν τω πυθμένι ενί εκλεκτοί και καλοί
6And, behold, seven ears thin and blasted with the wind, grew up after them.	και ιδού επτά στάχυες λεπτοί και ανεμόφθοροι ανεφύοντο μετ΄ αυτούς
7And the seven thin ears and blasted with the wind devoured the seven choice and full ears; and Pharao awoke, and it was a dream.	και κατέπιον οι επτά στάχυες οι λεπτοί και ανεμόφθοροι τους επτά στάχυας τους εκλεκτούς και τους πλήρεις ηγέρθη δε Φαραώ και ην ενύπνιον
8And it was morning, and his soul was troubled; and he sent and called all the interpreters of Egypt, and all her wise men; and Pharao related to them his dream, and there was no one to interpret it to Pharao.	εγένετο δε πρωϊ και εταράχθη η ψυχή αυτού και αποστείλας εκάλεσε πάντας τους εξηγητάς Αιγύπτου και πάντας τους σοφούς αυτής και διηγήσατο αυτοίς Φαραώ το ενύπνιον αυτού και ουκ ην ο απαγγέλλων αυτό τω Φαραώ
9And the chief cupbearer spoke to Pharao, saying, I this day remember my fault:	και ελάλησεν ο αρχιοινοχόος προς Φαραώ λέγων την αμαρτίαν μου αναμιμνήσκω σήμερον
10Pharao was angry with his servants, and put us in prison in the house of the captain of the guard, both me and the chief baker.	Φαραώ ωργίσθη τοις παισίν αυτού και έθετο ημάς εν φυλακή εν τω οίκω του αρχιμαγείρου εμέ τε και τον αρχισιτοποιόν
11And we had a dream both in one night, I and he; we saw, each according to his dream.	και είδομεν ενύπνιον αμφότεροι εν νυκτί μία εγώ και αυτός έκαστος κατά το αυτού ενύπνιον είδομεν
12And there was there with us a young man, a Hebrew servant of the captain of the guard; and we related to him our dreams, and he interpreted them to us.	ην δε εκεί μεθ΄ ημών νεανίσκος παις Εβραίος του αρχιμαγείρου και διηγησάμεθα αυτώ και συνέκρινεν ημίν
13And it came to pass, as he interpreted them to us, so also it happened, both that I was restored to my office, and that he was hanged.	εγενήθη δε καθώς συνέκρινεν ημίν ούτω και συνέβη εμε τε αποκατασταθήναι επί την αρχήν μου εκείνον δε κρεμασθήναι
14And Pharao having sent, called Joseph; and they brought him out from the prison, and shaved him, and changed his dress, and he came to Pharao.	αποστείλας δε Φαραώ εκάλεσε τον Ιωσήφ και εξήγαγον αυτόν από του οχυρώματος και εξύρησαν αυτόν και ήλλαξαν την στολήν αυτού και ήλθε προς Φαραώ
15And Pharao said to Joseph, I have seen a vision, and there is no one to interpret it; but I have heard say concerning thee that thou didst hear dreams and interpret them.	είπε δε Φαραώ προς Ιωσήφ ενύπνιον εώρακα και ο συγκρίνων ουκ έστιν αυτό εγώ δε ακήκοα περί σου λεγόντων ακούσαντά σε ενύπνια συγκρίναι αυτά
16And Joseph answered Pharao and said, Without God an answer of safety shall not be given to Pharao.	αποκριθείς δε Ιωσήφ τω Φαραώ είπεν άνευ του θεού ουκ αποκριθήσεται το σωτήριον Φαραώ
17And Pharao spoke to Joseph, saying, In my dream methought I stood by the bank of the river;	ελάλησε δε Φαραώ τω Ιωσήφ λέγων εν τω ύπνω μου ώμην εστάναι παρά το χείλος του ποταμού
18and there came up as it were out of the river, seven cows well-favoured and choice-fleshed, and they fed on the sedge.	και ώσπερ εκ του ποταμού ανέβαινον επτά βόες καλαί τω είδει και εκλεκταί ταις σαρξί και ενέμοντο εν τω άχι
19And behold seven other cows came up after them out of the river, evil and ill-favoured and lean-fleshed, such that I never saw worse in all the land of Egypt.	και ιδού επτά βόες έτεραι ανέβαινον οπίσω αυτών εκ του ποταμού πονηραί και αισχραί τω είδει και λεπταί ταις σαρξίν οίας ουκ είδον τοιαύτας εν όλη γη Αιγύπτου αισχροτέρας
20And the seven ill-favoured and thin cows ate up the seven first good and choice cows.	και κατέφαγον αι επτά βόες αι αισχραί και λεπταί τας επτά βόας τας πρώτας τας καλάς και τας εκλεκτάς
21And they went into their bellies; and it was not perceptible that they had gone into their bellies, and their appearance was ill-favoured, as also at the beginning; and after I awoke I slept,	και εισήλθον εις τας κοιλίας αυτών και ου διάδηλοι εγένοντο ότι εισήλθον εις τας κοιλίας αυτών και αι όψεις αυτών αισχραί καθά και την αρχήν εξεγερθείς δε εκοιμήθην
22and saw again in my sleep, and as it were seven ears came up on one stem, full and good.	και είδον πάλιν εν τω ύπνω μου και ώσπερ επτά στάχυες ανέβαινον εν πυθμένι ενί πλήρεις και καλοί
23And other seven ears, thin and blasted with the wind, sprang up close to them.	άλλοι δε επτά στάχυες λεπτοί και ανεμόφθοροι ανεφύοντο εχόμενοι αυτών
24And the seven thin and blasted ears devoured the seven fine and full ears: so I spoke to the interpreters, and there was no one to explain it to me.	και κατέπιον οι επτά στάχυες οι λεπτοί και ανεμόφθοροι τους επτά στάχυας τους καλούς και τους πλήρεις είπα ουν τοις εξηγηταίς και ουκ ην ο απαγγέλλων μοι αυτό
25And Joseph said to Pharao, The dream of Pharao is one; whatever God does, he has shewn to Pharao.	και είπεν Ιωσήφ τω Φαραώ το ενύπνιον Φαραώ εν εστιν όσα ο θεός ποιεί έδειξε τω Φαραώ
26The seven good cows are seven years, and the seven good ears are seven years; the dream of Pharao is one.	αι επτά βόες αι καλαί επτά έτη εστί και οι επτά στάχυες οι καλοί επτά έτη εστί το ενύπνιον Φαραώ εν εστι
27And the seven thin kine that came up after them are seven years; and the seven thin and blasted ears are seven years; there shall be seven years of famine.	και αι επτά βόες αι λεπταί αι αναβαίνουσαι οπίσω αυτών επτά έτη εστί και οι επτά στάχυες οι λεπτοί και ανεμόφθοροι επτά έτη εστίν έσονται επτά έτη λιμού
28And as for the word which I have told Pharao, whatsoever God intends to do, he has shewn to Pharao:	το δε ρήμα ο είρηκα Φαραώ όσα ο θεός ποιει έδειξε τω Φαραώ
29behold, for seven years there is coming great plenty in all the land of Egypt.	ιδού επτά έτη έρχεται ευθηνία πολλή εν πάση γη Αιγύπτου
30But there shall come seven years of famine after these, and they shall forget the plenty that shall be in all Egypt, and the famine shall consume the land.	ήξει δε επτά έτη λιμού μετά ταύτα και επιλήσονται της πλησμονής της εσομένης εν όλη γη Αιγύπου και αναλώσει ο λιμός την γην
31And the plenty shall not be known in the land by reason of the famine that shall be after this, for it shall be very grievous.	και ουκ επιγνωσθήσεται η ευθηνία επί της γης από του λιμού του εσομένου μετά ταύτα ισχυρός γαρ έσται σφόδρα
32And concerning the repetition of the dream to Pharao twice, it is because the saying which is from God shall be true, and God will hasten to accomplish it.	περί δε του δευτερώσαι το ενύπνιον Φαραώ δις ότι αληθές έσται το ρήμα το παρά του θεού και ταχυνεί ο θεός του ποιήσαι αυτό
33Now then, look out a wise and prudent man, and set him over the land of Egypt.	νυν ουν σκέψαι άνθρωπον φρόνιμον και συνετόν και κατάστησον αυτόν επί γης Αιγύπτου
34And let Pharao make and appoint local governors over the land; and let them take up a fifth part of all the produce of the land of Egypt for the seven years of the plenty.	και ποιησάτω Φαραώ και καταστησάτω τοπάρχας επί της γης και αποπεμπτωσάτωσαν πάντα τα γεννήματα της γης Αιγύπτου των επτά ετών της ευθηνίας
35And let them gather all the food of these seven good years that are coming, and let the corn be gathered under the hand of Pharao; let food be kept in the cities.	και συναγαγέτωσαν πάντα τα βρώματα των επτά ετών των ερχομένων των καλών τούτων και συναχθήτω ο σίτος υπό χείρα Φαραώ βρώματα εν ταις πόλεσι φυλαχθήτω
36And the stored food shall be for the land against the seven years of famine, which shall be in the land of Egypt; and the land shall not be utterly destroyed by the famine.	και έσται τα βρώματα τα πεφυλαγμένα εν τη γη εις τα επτά έτη του λιμού α έσονται εν γη Αιγύπτου και ουκ εκτριβήσεται η γη εν τω λιμώ
37And the word was pleasing in the sight of Pharao, and in the sight of all his servants.	ήρεσε δε το ρήμα εναντίον Φαραώ και εναντίον πάντων των παίδων αυτού
38And Pharao said to all his servants, Shall we find such a man as this, who has the Spirit of God in him?	και είπε Φαράω τοις παισίν αυτού μη ευρήσομεν άνθρωπον τοιούτον ος έχει πνεύμα θεού εν αυτώ
39And Pharao said to Joseph, Since God has shewed thee all these things, there is not a wiser or more prudent man than thou.	είπε δε Φαραώ τω Ιωσήφ επειδή έδειξεν ο θεός σοι πάντα ταύτα ουκ έστιν άνθρωπος φρονιμώτερος και συνετώτερός σου
40Thou shalt be over my house, and all my people shall be obedient to thy word; only in the throne will I excel thee.	συ έση επί τω οίκω μου και επί τω στόματί σου υπακούσεται πας ο λαός μου πλην τον θρόνον υπερέξω σου εγώ
41And Pharao said to Joseph, Behold, I set thee this day over all the land of Egypt.	είπε δε Φαραώ τω Ιωσήφ ιδού καθίστημί σε σήμερον επί πάσης της γης Αιγύπτου
42And Pharao took his ring off his hand, and put it on the hand of Joseph, and put on him a robe of fine linen, and put a necklace of gold about his neck.	και περιελόμενος Φαραώ τον δακτύλιον από της χειρός αυτού περιέθηκεν αυτόν επί την χείρα Ιωσήφ και ενέδυσεν αυτόν στολήν βυσσίνην και περιέθηκε κλοιόν χρυσούν περί τον τράχηλον αυτού
43And he mounted him on the second of his chariots, and a herald made proclamation before him; and he set him over all the land of Egypt.	και ανεβίβασεν αυτόν επί το άρμα το δεύτερον των αυτού και εκήρυξεν έμπροσθεν αυτού κήρυξ και κατέστησεν αυτόν εφ΄ όλης γης Αιγύπτου
44And Pharao said to Joseph, I am Pharao; without thee no one shall lift up his hand on all the land of Egypt.	είπε δε Φαραώ τω Ιωσήφ εγώ Φαραώ άνευ σου ουκ εξαρεί ουθείς την χείρα αυτού επί πάσης γης Αιγύπτου
45And Pharao called the name of Joseph, Psonthomphanech; and he gave him Aseneth, the daughter of Petephres, priest of Heliopolis, to wife.	και εκάλεσε Φαραώ το όνομα Ιωσήφ Ψονθομφανήχ και έδωκεν αυτώ την Ασενέθ θυγατέρα Πετεφρή ιερέως Ηλιουπόλεως αυτώ εις γυναίκα
46And Joseph was thirty years old when he stood before Pharao, king of Egypt. And Joseph went out from the presence of Pharao, and went through all the land of Egypt.	Ιωσήφ δε ην ετών τριάκοντα ότε έστη εναντίον Φαραώ βασιλέως Αιγύπτου εξήλθε δε Ιωσήφ εκ προσώπου Φαραώ και διήλθε πάσαν γην Αιγύπτου
47And the land produced, in the seven years of plenty, whole handfuls of corn.	και εποίησεν η γη εν τοις επτά έτεσι της ευθηνίας δράγματα
48And he gathered all the food of the seven years, in which was the plenty in the land of Egypt; and he laid up the food in the cities; the food of the fields of a city round about it he laid up in it.	και συνήγαγε πάντα τα βρώματα των επτά ετών εν οις ην η ευθηνία εν τη γη Αιγύπτου και έθηκε τα βρώματα εν ταις πόλεσι βρώματα των πεδίων της πόλεως των κύκλω αυτής έθηκεν εν αύτη
49And Joseph gathered very much corn as the sand of the sea, until it could not be numbered, for there was no number of it.	και συνήγαγεν Ιωσήφ σίτον ωσεί την άμμον της θαλάσσης πολύν σφόδρα έως ουκ ηδύνατο αριθμήσαι ου γαρ ην αριθμός
50And to Joseph were born two sons, before the seven years of famine came, which Aseneth, the daughter of Petephres, priest of Heliopolis, bore to him.	τω δε Ιωσήφ εγένοντο υιοί δύο προ του ελθείν τα επτά έτη του λιμού ους έτεκεν αυτώ Ασενέθ η θυγάτηρ Πετεφρή ιερέως Ηλιουπόλεως
51And Joseph called the name of the first-born, Manasse; for God, said he, has made me forget all my toils, and all my father's house.	εκάλεσε δε Ιωσήφ το όνομα του πρωτοτόκου Μανασσή ότι επιλαθέσθαι με εποίησεν ο θεός πάντων των πόνων μου και πάντων των του πατρός μου
52And he called the name of the second, Ephraim; for God, said he, has increased me in the land of my humiliation.	το δε όνομα του δευτέρου εκάλεσεν Εφραίμ ότι ηύξησέ με ο θεός εν γη ταπεινώσεώς μου
53And the seven years of plenty passed away, which were in the land of Egypt.	παρήλθον δε τα επτά έτη της ευθηνίας α εγένοντο εν τη γη Αιγύπτου
54And the seven years of famine began to come, as Joseph said; and there was a famine in all the land; but in all the land of Egypt there was bread.	και ήρξατο τα επτά έτη του λιμού έρχεσθαι καθά είπεν Ιωσήφ και εγένετο λιμός εν πάση τη γη εν δε πάση τη γη Αιγύπτου ήσαν άρτοι
55And all the land of Egypt was hungry; and the people cried to Pharao for bread. And Pharao said to all the Egyptians, Go to Joseph, and do whatsoever he shall tell you.	και επείνασε πάσα η γη Αιγύπτου έκραξε δε ο λαός προς Φαραώ περί άρτων είπε δε Φαραώ πάσι τοις Αιγυπτίοις πορεύεσθε προς Ιωσήφ και ο αν είπε υμίν ποιήσατε
56And the famine was on the face of all the earth; and Joseph opened all the granaries, and sold to all the Egyptians.	και ο λιμός ην επί προσώπου πάσης της γης ανέωξε δε Ιωσήφ πάντας τους σιτοβολώνας και επώλει πάσι τοις Αιγυπτίοις
57And all countries came to Egypt to buy of Joseph, for the famine prevailed in all the earth.	και πάσαι αι χώραι ήλθον εις Αίγυπτον αγοράζειν προς Ιωσήφ επεκράτησε γαρ ο λιμός εν πάση τη γη

Chapter 42

1And Jacob having seen that there was a sale of corn in Egypt, said to his sons, Why are ye indolent?	ιδών δε Ιακώβ ότι έστι σίτου πράσις εν Αιγύπτω είπε προς τους υιούς αυτού ινατί ραθυμείτε
2Behold, I have heard that there is corn in Egypt; go down thither, and buy for us a little food, that we may live, and not die.	ιδού ακήκοα ότι έστι σίτος εν Αιγύπτω κατάβητε εκεί και πρίασθε ημίν μικρά βρώματα ίνα ζώμεν και μη αποθάνωμεν
3And the ten brethren of Joseph went down to buy corn out of Egypt.	κατέβησαν δε οι αδελφοί Ιωσήφ οι δέκα πριάσθαι σίτον εξ Αιγύπτου
4But Jacob sent not Benjamin, the brother of Joseph, with his brethren; for he said, Lest, haply, disease befall him.	τον δε Βενιαμίν τον αδελφόν Ιωσήφ ουκ απέστειλε μετά των αδελφω αυτού είπε γαρ μή συμβή αυτώ μαλακία
5And the sons of Israel came to buy with those that came, for the famine was in the land of Chanaan.	ήλθον δε οι υιοί Ισραήλ αγοράζειν μετά των ερχομένων ην γαρ ο λιμός εν γη Χαναάν
6And Joseph was ruler of the land; he sold to all the people of the land. And the brethren of Joseph, having come, did reverence to him, bowing with the face to the ground.	Ιωσήφ δε ην ο άρχων της γης ούτος επώλει παντί τω λαώ της γης ελθόντες δε οι αδελφοί Ιωσήφ προσεκύνησαν αυτώ επί πρόσωπον επί την γην
7And when Joseph saw his brethren, he knew them, and estranged himself from them, and spoke hard words to them; and said to them, Whence are ye come? And they said, Out of the land of Chanaan, to buy food.	ιδών δε Ιωσήφ τους αδελφούς αυτού επέγνω και ηλλοτριούτο απ΄ αυτών και ελάλησεν αυτοίς σκληρά και είπεν αυτοίς πόθεν ήκατε οι δε είπαν εκ γης Χαναάν αγοράσαι βρώματα
8And Joseph knew his brethren, but they knew not him.	επέγνω δε Ιωσήφ τους αδελφούς αυτού αυτοί δε ουκ επέγνωσαν αυτόν
9And Joseph remembered his dream, which he saw; and he said to them, Ye are spies; to observe the marks of the land are ye come.	και εμνήσθη Ιωσήφ των ενυπνίων αυτού ων είδεν αυτός και είπεν αυτοίς κατάσκοποί εστε κατανοήσαι τα ίχνη της χώρας ήκατε
10But they said, Nay, Sir, we thy servants are come to buy food;	οι δε είπαν ουχί κύριε οι παίδές σου ήλθομεν πρίασθαι βρώματα
11we are all sons of one man; we are peaceable, thy servants are not spies.	πάντες εσμέν υιοί ενός ανθρώπου ειρηνικοί εσμέν ουκ εισίν οι παίδές σου κατάσκοποι
12And he said to them, Nay, but ye are come to observe the marks of the land.	είπε δε αυτοίς ουχί αλλά τα ίχνη της γης ήλθετε ιδείν
13And they said, We thy servants are twelve brethren, in the land of Chanaan; and, behold, the youngest is with our father to-day, but the other one is not.	οι δε είπαν δώδεκα εσμέν οι παίδές σου αδελφοί εν γη Χαναάν και ιδού ο νεώτερος ημών μετά του πατρός ημών σήμερον ο δε έτερος ουχ υπάρχει
14And Joseph said to them, This is it that I spoke to you, saying, ye are spies;	είπε δε αυτοίς Ιωσήφ τούτό εστιν ο είρηκα υμίν λέγων ότι κατάσκοποί εστε
15herein shall ye be manifested; by the health of Pharao, ye shall not depart hence, unless your younger brother come hither.	εν τούτω φανείσθε νη την υγίειαν Φαραώ ου εξέλθητε εντεύθεν εάν μη ο αδελφός υμών ο νεώτερος έλθη ώδε
16Send one of you, and take your brother; and go ye to prison, till your words be clear, whether ye speak the truth or not; but, if not, by the health of Pharao, verily ye are spies.	αποστείλατε εξ υμών ένα και λάβετε τον αδελφόν υμών υμείς δε απάχθητε έως του φανερά γενέσθαι τα ρήματα υμών ει αληθεύετε η ου ει νη την υγίειαν Φαραώ η κατάσκοποί εστε
17And he put them in prison three days.	και έθετο αυτούς εν φυλακή ημέρας τρεις
18And he said to them on the third day, This do, and ye shall live, for I fear God.	είπε δε αυτοίς τη ημέρα τη τρίτη τούτο ποιήσατε και ζήσεσθε τον θεόν γαρ εγώ φοβούμαι
19If ye be peaceable, let one of your brethren be detained in prison; but go ye, and carry back the corn ye have purchased.	ει ειρηνικοί εστέ αδελφός υμών κατασχεθήτω εις εν τη φυλακή αυτοί δε βαδίσατε και απαγάγετε τον αγορασμόν της σιτοδοσίας υμών
20And bring your younger brother to me, and your words shall be believed; but, if not, ye shall die. And they did so.	και τον αδελφόν υμών τον νεώτερον αγάγετε προς με και πιστευθήσονται τα ρήματα υμών ει αποθανείσθε εποίησαν δε ούτως
21And each said to his brother, Yes, indeed, for we are in fault concerning our brother, when we disregarded the anguish of his soul, when he besought us, and we hearkened not to him; and therefore has this affliction come upon us.	και είπεν έκαστος προς τον αδελφόν αυτού ναι εν αμαρτίαις γαρ εσμέν περί του αδελφού ημών ότι υπερείδομεν την θλίψιν της ψυχής αυτού ότε κατεδέετο ημών και ουκ εισηκούσαμεν αυτού και ένεκεν τούτου επήλθεν εφ΄ ημάς η θλίψις αύτη
22And Ruben answered them, saying, Did I not speak to you, saying, Hurt not the boy, and ye heard me not? and, behold, his blood is required.	αποκριθείς δε Ρουβήν είπεν αυτοίς ουκ ελάλησα υμίν λέγων μη αδικήσητε το παιδάριον και ουκ εισηκούσατέ μου και ιδού το αίμα αυτού εκζητείται
23But they knew not that Joseph understood them; for there was an interpreter between them.	αυτοί δε ουκ ήδεισαν ότι ακούει Ιωσήφ ο γαρ ερμηνευτής αναμέσον αυτών ην
24And Joseph turned away from them, and wept; and again he came to them, and spoke to them; and he took Symeon from them, and bound him before their eyes.	αποστραφείς δε απ΄ αυτών έκλαυσεν Ιωσήφ και πάλιν προσήλθε προς αυτούς και είπεν αυτοίς και έλαβε τον Συμεών απ΄ αυτών και έδησεν αυτόν εναντίον αυτών
25And Joseph gave orders to fill their vessels with corn, and to return their money to each into his sack, and to give them provision for the way; and it was so done to them.	ενετείλατο δε Ιωσήφ εμπλήσαι τα αγγεία αυτών σίτου και αποδούναι το αργύριον αυτών εκάστω εις τον σάκκον αυτού και δούναι αυτοίς επισιτισμόν εις την οδόν και εγενήθη αυτοίς ούτως
26And having put the corn on the asses, they departed thence.	και επιθέντες τον σίτον επί τους όνους αυτών απήλθον εκείθεν
27And one having opened his sack to give his asses fodder, at the place where they rested, saw also his bundle of money, for it was on the mouth of his sack.	λύσας δε εις τον μάρσιππον αυτού δούναι χορτάσματα τοις όνοις αυτού ου κατέλυσαν και είδε τον δεσμόν του αργυρίου αυτού και ην επάνω του στόματος του μαρσίππου
28And he said to his brethren, My money has been restored to me, and behold this is in my sack. And their heart was wonder-struck, and they were troubled, saying one to another, What is this that God has done to us?	και είπε τοις αδελφοίς αυτού απεδόθη μοι το αργύριον και ιδού τούτο εν τω μαρσίππω μου και εξέστη η καρδία αυτών και εταράχθησαν προς αλλήλους λέγοντες τι τούτο εποίησεν ο θεός ημίν
29And they came to their father, Jacob, into the land of Chanaan, and reported to him all that had happened to them, saying,	ήλθον δε προς Ιακώβ τον πατέρα αυτών εις γην Χαναάν και απήγγειλαν αυτώ πάντα τα συμβάντα αυτοίς λέγοντες
30The man, the lord of the land, spoke harsh words to us, and put us in prison as spies of the land.	λελάληκεν ο άνθρωπος ο κύριος της γης προς ημάς σκληρά και έθετο ημάς εν φυλακή ως κατασκοπεύοντας την γην
31And we said to him, We are men of peace, we are not spies.	είπαμεν δε αυτώ ειρηνικοί εσμέν ουκ εσμέν κατάσκοποι
32We are twelve brethren, sons of our father; one is not, and the youngest is with his father to-day in the land of Chanaan.	δώδεκα αδελφοί εσμέν υιοί του πατρός ημών ο εις ουχ υπάρχει ο δε μικρότερος μετά του πατρός ημών σήμερον εν γη Χαναάν
33And the man, the lord of the land, said to us, Herein shall I know that ye are peaceable; leave one brother here with me, and having taken the corn ye have purchased for your family, depart.	είπε δε ημίν ο άνθρωπος ο κύριος της γης εν τούτω γνώσομαι ότι ειρηνικοί εστέ αδελφόν υμών άφετε ένα ώδε μετ΄ εμού τον δε αγορασμόν της σιτοδοσίας του οίκου υμών λαβόντες απέλθετε
34And bring to me your younger brother; then I shall know that ye are not spies, but that ye are men of peace: and I will restore you your brother, and ye shall trade in the land.	και αγάγετε προς με τον αδελφόν υμών τον νεώτερον και γνώσομαι ότι ου κατάσκοποί εστε αλλ΄ ότι ειρηνικοί εστέ και τον αδελφόν υμών αποδώσω υμίν και τη γη εμπορεύεσθε
35And it came to pass as they were emptying their sacks, there was each man's bundle of money in his sack; and they and their father saw their bundles of money, and they were afraid.	εγένετο δε εν τω κατακενούν αυτούς τους σάκκους αυτών και ην εκάστου ο δεσμός του αργυρίου εν τω σάκκω αυτών και είδον τους δεσμούς του αργυρίου αυτών αυτοί και ο πατήρ αυτών και εφοβήθησαν
36And their father Jacob said to them, Ye have bereaved me. Joseph is not, Symeon is not, and will ye take Benjamin? all these things have come upon me.	είπε δε αυτοίς Ιακώβ ο πατήρ αυτών εμέ ητεκνώσατε Ιωσήφ ουκ έστι Συμεών ου έστι και τον Βενιαμίν λήψεσθε επ΄ εμέ εγένετο ταύτα πάντα
37And Ruben spoke to his father, saying, Slay my two sons, if I bring him not to thee; give him into my hand, and I will bring him back to thee.	είπε δε Ρουβήν τω πατρί αυτόυ λέγων τους δύο υιούς μου απόκτεινον εάν μη αγάγω αυτόν προς σε δος αυτόν εις την χείρά μου καγώ ανάξω αυτόν προς σε
38But he said, My son shall not go down with you, because his brother is dead, and he only has been left; and suppose it shall come to pass that he is afflicted by the way by which ye go, then ye shall bring down my old age with sorrow to Hades.	ο δε είπεν ου καταβήσεται ο υιός μου μεθ΄ υμών ότι ο αδελφός αυτού απέθανε και αυτός μόνος καταλέλειπται και συμβήσεται αυτόν μαλακισθήναι εν τη οδώ η αν πορεύσηθε και κατάξετέ μου το γήρας μετά λύπης εις άδου

Chapter 43

1But the famine prevailed in the land.	ο δε λιμός ενίσχυσεν επί της γης
2And it came to pass, when they had finished eating the corn which they had brought out of Egypt, that their father said to them, Go again; buy us a little food.	εγένετο δε ηνίκα συνετέλεσαν καταφαγείν τον σίτον ον ήνεγκαν εξ Αιγύπτου και είπεν αυτοίς ο πατήρ αυτών πάλιν πορευθέντες πριάσθε ημίν μικρά βρώματα
3And Judas spoke to him, saying, The man, the lord of the country, positively testified to us, saying, Ye shall not see my face, unless your younger brother be with you.	είπε δε αυτώ Ιούδας λέγων διαμαρτυρία μεμαρτύρηται ημίν ο άνθρωπος ο κύριος της γης λέγων ουκ όψεσθε το πρόσωπόν μου εάν μη ο αδελφός υμών ο νεώτερος μεθ΄ υμών ελθη
4If, then, thou send our brother with us, we will go down, and buy thee food;	ει μεν ουν αποστέλλης τον αδελφόν ημών μεθ΄ ημών καταβησόμεθα και αγοράσομέν σοι βρώματα
5but if thou send not our brother with us, we will not go: for the man spoke to us, saying, Ye shall not see my face, unless your younger brother be with you.	ει αποστέλλης τον αδελφόν ημών μεθ΄ ημών ου πορευσόμεθα ο γαρ άνθρωπος είπεν ημίν λέγων ουκ όψεσθέ μου το πρόσωπον εάν μη ο αδελφός υμών ο νεώτερος μεθ΄ υμών η
6And Israel said, Why did ye harm me, inasmuch as ye told the man that ye had a brother?	είπε δε Ισραήλ τι εκακοποιήσατε με αναγγείλαντες τω ανθρώπω ότι έστιν υμίν αδελφός
7And they said, The man closely questioned us about our family also, saying, Does your father yet live, and have ye a brother? and we answered him according to this question: did we know that he would say to us, Bring your brother?	οι δε είπαν ερωτών επηρώτησεν ημάς ο άνθρωπος και την γενεάν ημών λέγων ει έτι ο πατήρ υμών ζη και ει έστιν υμίν αδελφός και απηγγείλαμεν αυτώ κατά την επερώτησιν ταύτην μη είδομεν ότι ερεί ημίν αγάγετε τον αδελφόν υμών
8And Judas said to his father Israel, Send the boy with me, and we will arise and go, that we may live and not die, both we and thou, and our store.	είπε δε Ιούδας προς Ισραήλ τον πατέρα αυτού απόστειλον το παιδάριον μετ΄ εμού και αναστάντες πορευσόμεθα ίνα ζώμεν και μη αποθάνωμεν και ημείς και συ και η αποσκευή ημών
9And I engage for him; at my hand do thou require him; if I bring him not to thee, and place him before thee, I shall be guilty toward thee for ever.	εγώ εκδέχομαι αυτόν εκ χειρός μου ζήτησον αυτόν εάν μη αγάγω αυτόν προς σε και στήσω αυτόν εναντίον σου ημαρτηκώς έσομαι εις σε πάσας τας ημέρας
10For if we had not tarried, we should now have returned twice.	ει μη γαρ εβραδύναμεν ήδη αν υπεστρέψαμεν δις
11And Israel, their father, said to them, If it be so, do this; take of the fruits of the earth in your vessels, and carry down to the man presents of gum and honey, and frankincense, and stacte, and turpentine, and walnuts.	είπε δε αυτοίς Ισραήλ ο πατήρ αυτών ει ούτως εστί τούτο ποιήσατε λάβετε από των καρπών της γης εν τοις αγγείοις υμών και καταγάγετε τω ανθρώπω δώρα της ρητίνης και του μέλιτος και θυμίαμα και στάκτην και τερέβινθον και κάρυα
12And take double money in your hands, and the money that was returned in your sacks, carry back with you, lest peradventure it is a mistake.	και το αργύριον δισσόν λάβετε εν ταις χερσίν υμών και το αργύριον το αποστραφέν εν τοις μαρσίπποις υμών αποστρέψατε μεθ΄ υμών μή αγνόημά εστι
13And take your brother; and arise, go down to the man.	και τον αδελφόν υμών λάβετε και αναστάντες κατάβητε προς τον άνθρωπον
14And my God give you favour in the sight of the man, and send away your other brother, and Benjamin, for I accordingly as I have been bereaved, am bereaved.	ο δε θεός μου δώη υμίν χάριν εναντίον του ανθρώπου και αποστείλαι τον αδελφόν υμών τον ένα και τον Βενιαμίν εγώ μεν γαρ καθάπερ ητέκνωμαι ητέκνωμαι
15And the men having taken these presents, and the double money, took in their hands also Benjamin; and they rose up and went down to Egypt, and stood before Joseph.	λαβόντες δε οι άνδρες τα δώρα ταύτα και το αργύριον διπλούν έλαβον εν ταις χερσίν αυτών και τον Βενιαμίν και αναστάντες κατέβησαν εις Αίγυπτον και έστησαν εναντίον Ιωσήφ
16And Joseph saw them and his brother Benjamin, born of the same mother; and he said to the steward of his household, Bring the men into the house, and slay beasts and make ready, for the men are to eat bread with me at noon.	είδε δε Ιωσήφ αυτούς και τον Βενιαμίν τον αδελφόν αυτού τον ομομήτριον και είπε τω επί της οικίας αυτού εισάγαγε τους ανθρώπους εις την οικίαν και σφάξον θύματα και ετοίμασον μετ΄ εμού γαρ φάγονται οι άνθρωποι άρτους την μεσημβρίαν
17And the man did as Joseph said; and he brought the men into the house of Joseph.	εποίησε δε ο άνθρωπος καθά είπεν Ιωσήφ και εισήγαγε τους ανθρώπους εις τον οίκον Ιωσήφ
18And the men, when they perceived that they were brought into the house of Joseph, said, We are brought in because of the money that was returned in our sacks at the first; even in order to inform against us, and lay it to our charge; to take us for servants, and our asses.	ιδόντες δε οι άνδρες ότι εισήχθησαν εις τον οίκον Ιωσήφ είπαν διά το αργύριον το αποστραφέν εν τοις μαρσίπποις ημών την αρχήν ημείς εισαγόμεθα του συκοφαντήσαι ημάς και επιθέσθαι ημίν του λαβείν ημάς εις παίδας και τους όνους ημών
19And having approached the man who was over the house of Joseph, they spoke to him in the porch of the house,	προσελθόντες δε προς τον άνθρωπον τον επί του οίκου του Ιωσήφ ελάλησαν αυτώ εν τω πυλώνι του οίκου
20saying, We pray thee, Sir; we came down at first to buy food.	λέγοντες δεόμεθα κύριε κατέβημεν την αρχήν πρίασθαι βρώματα
21And it came to pass, when we came to unlade, and opened our sacks, there was also this money of each in his sack; we have now brought back our money by weight in our hands.	εγένετο δε ηνίκα ήλθομεν εις το καταλύσαι και ηνοίξαμεν τους μαρσίππους ημών και τόδε το αργύριον εκάστου εν τω μαρσίππω αυτού το αργύριον ημών εν σταθμώ απεστρέψαμεν νυν εν ταις χερσίν ημών
22And we have brought other money with us to buy food; we know not who put the money into our sacks.	και αργύριον έτερον ηνέγκαμεν μεθ΄ εαυτών αγοράσαι βρώματα ουκ οίδαμεν τις ενέβαλε το αργύριον εις τους μαρσίππους ημών
23And he said to them, God deal mercifully with you; be not afraid; your God, and the God of your fathers, has given you treasures in your sacks, and I have enough of your good money. And he brought Symeon out to them.	είπε δε αυτοίς ίλεως υμίν μη φοβείσθε ο θεός υμών και ο θεός των πατέρων υμών έδωκεν υμίν θησαυρούς εν τοις μαρσίπποις υμών και το αργύριον υμών ευδοκιμούν απέχω και εξήγαγε προς αυτούς τον Σιμεών
24And he brought water to wash their feet; and gave provender to their asses.	και ήνεγκεν ύδωρ νίψαι τους πόδας αυτών και έδωκε χορτάσματα τοις όνοις αυτών
25And they prepared their gifts, until Joseph came at noon, for they heard that he was going to dine there.	ητοίμασαν δε τα δώρα έως του ελθείν εις Ιωσήφ μεσημβρίας ήκουσαν γαρ ότι εκεί μέλλει αριστάν
26And Joseph entered into the house, and they brought him the gifts which they had in their hands, into the house; and they did him reverence with their face to the ground.	εισήλθε δε Ιωσήφ εις την οικίαν και προσήνεγκαν αυτώ τα δώρα α είχον εν ταις χερσίν αυτών εις τον οίκον και προσεκύνησαν αυτώ επί πρόσωπον επί την γην
27And he asked them, How are ye? and he said to them, Is your father, the old man of whom ye spoke, well? Does he yet live?	ηρώτησε δε αυτούς πως έχετε και είπεν αυτοίς ει υγιαίνει ο πατήρ υμών ο πρεσβύτης ον είπατε έτι ζη
28And they said, Thy servant our father is well; he is yet alive. And he said, Blessed be that man by God; —and they bowed, and did him reverence.	οι δε είπαν υγιαίνει ο παις σου ο πατήρ ημών έτι ζη και είπεν ευλογητός ο άνθρωπος εκείνος τω θεώ και κύψαντες προσεκύνησαν αυτώ
29And Joseph lifted up his eyes, and saw his brother Benjamin, born of the same mother; and he said, Is this your younger brother, whom ye spoke of bringing to me? and he said, God have mercy on thee, my son.	αναβλέψας δε τοις οφθαλμοίς αυτού είδε Βενιαμίν τον αδελφόν αυτού τον ομομήτριον και είπεν ούτος ο αδελφός υμών ο νεώτερος ον είπατε προς με αγαγείν και είπεν ο θεός ελεήσαι σε τέκνον
30And Joseph was troubled, for his bowels yearned over his brother, and he sought to weep; and he went into his chamber, and wept there.	εταράχθη δε Ιωσήφ συνεστρέφετο γαρ τα έντερα αυτού επί τω αδελφώ αυτού και εζήτει κλαύσαι εισελθών δε εις το ταμείον έκλαυσεν εκεί
31And he washed his face and came out, and refrained himself, and said, Set on bread.	και νιψάμενος το πρόσωπον εξελθών ενεκρατεύσατο και είπε παράθετε άρτους
32And they set on bread for him alone, and for them by themselves, and for the Egyptians feasting with him by themselves, for the Egyptians could not eat bread with the Hebrews, for it is an abomination to the Egyptians.	και παρέθηκαν αυτώ μόνω και αυτοίς καθ΄ εαυτούς και τοις Αιγυπτίοις τοις συνδειπνούσι μετ΄ αυτού καθ΄ εαυτούς ου γαρ εδύναντο οι Αιγύπτιοι συνεσθίειν μετά των Εβραίων άρτους βδέλυγμα γαρ έστι τοις Αιγυπτίοις
33And they sat before him, the first-born according to his seniority, and the younger according to his youth; and the men looked with amazement every one at his brother.	εκάθισαν δε εναντίον αυτού ο πρωτότοκος κατά τα πρέσβεια αυτού και ο νεώτερος κατά την νεότητα αυτού εξίσταντο δε οι άνθρωποι έκαστος προς τον αδελφόν αυτού
34And they took their portions from him to themselves; but Benjamin's portion was five times as much as the portions of the others. And they drank and were filled with drink with him.	ήραν δε μερίδας παρ΄ αυτού προς αυτούς εμεγαλύνθη δε η μερίς Βενιαμίν παρά τας μερίδας πάντων πενταπλασίως προς τας εκείνων έπιον δε και εμεθύσθησαν μετ΄ αυτού

Chapter 44

1And Joseph charged the steward of his house, saying, Fill the men's sacks with food, as much as they can carry, and put the money of each in the mouth of his sack.	και ενετείλατο Ιωσήφ τω επί της οικίας αυτού λέγων πλήσατε τους μαρσίππους των ανθρώπων βρωμάτων όσα αν δύνωνται άραι και εμβάλετε εκάστου το αργύριον επί του στόματος του μαρσίππου
2And put my silver cup into the sack of the youngest, and the price of his corn. And it was done according to the word of Joseph, as he said.	και το κόνδυ μου το αργυρούν εμβάλετε εις τον μαρσίππον του νεωτέρου και την τιμήν του σίτου αυτού εγενήθη δε κατά το ρήμα Ιωσήφ καθώς είπε
3The morning dawned, and the men were sent away, they and their asses.	τοπρωϊ διέφαυσε και οι άνθρωποι απεστάλησαν αυτοί και οι όνοι αυτών
4And when they had gone out of the city, and were not far off, then Joseph said to his steward, Arise, and pursue after the men; and thou shalt overtake them, and say to them, Why have ye returned evil for good?	εξελθόντων δε αυτών την πόλιν ουκ απέσχον μακράν και Ιωσήφ είπε τω επί της οικίας αυτού αναστάς επιδίωξον οπίσω των ανθρώπων και καταλήψη αυτούς και ερείς αυτοίς τι ότι ανταπεδώκατε πονηρά αντί καλών ινατί εκλέψατέ μου το κόνδυ το αργυρούν
5Why have ye stolen my silver cup? is it not this out of which my lord drinks? and he divines augury with it; ye have accomplished evil in that which ye have done.	ου τούτό εστιν εν ω πίνει ο κύριός μου αυτός δε οιωνισμώ οιωνίζεται εν αυτώ πονηρά συνετελέσασθε α πεποιήκατε
6And he found them, and spoke to them according to these words.	ευρών δε αυτούς είπεν αυτοίς κατά τα ρήματα ταύτα
7And they said to him, Why does our lord speak according to these words? far be it from thy servants to do according to this word.	οι δε είπαν αυτώ ινατί λαλεί ο κύριος κατά τα ρήματα ταύτα μη γένοιτο τοις παισί σου ποιήσαι κατά το ρήμα τούτο
8If we brought back to thee out of the land of Chanaan the money which we found in our sacks, how should we steal silver or gold out of the house of thy lord?	ει το μεν αργύριον ο εύρομεν εν τοις μαρσίπποις ημών απεστρέψαμεν προς σε εκ γης Χαναάν πως αν κλέψαιμεν εκ του οίκου του κυρίου σου αργύριον η χρυσίον
9With whomsoever of thy servants thou shalt find the cup, let him die; and, moreover, we will be servants to our lord.	παρ΄ ω αν ευρεθή το κόνδυ των παίδων σου αποθνησκέτω και ημείς δε εσόμεθα παίδες τω κυρίω υμών
10And he said, Now then it shall be as ye say; with whomsoever the cup shall be found, he shall be my servant, and ye shall be clear.	ο δε είπε και νυν ως λέγετε ούτως έσται παρ΄ ω αν ευρεθή το κόνδυ έσται μου παις υμείς δε έσεσθε καθαροί
11And they hasted, and took down every man his sack on the ground, and they opened every man his sack.	και έσπευσαν και καθείλαν έκαστος τον μαρσίππον αυτού επί την γην και ήνοιξαν έκαστος τον μαρσίππον αυτού
12And he searched, beginning from the eldest, until he came to the youngest; and he found the cup in Benjamin's sack.	ηρεύνησε δε από του πρεσβυτέρου αρξάμενος έως ήλθεν επί τον νεώτερον και εύρε το κόνδυ εν τω μαρσίππω του Βενιαμίν
13And they rent their garments, and laid each man his sack on his ass, and returned to the city.	και διέρρηξαν τα ιμάτια αυτών και επέθηκαν έκαστος τον μαρσίππον αυτού επί τον όνον αυτού και επέστρεψαν εις την πόλιν
14And Judas and his brethren came in to Joseph, while he was yet there, and fell on the ground before him.	εισήλθε δε Ιούδας και οι αδελφοί αυτού προς Ιωσήφ έτι αυτού όντος εκεί και έπεσαν εναντίον αυτού επί την γην
15And Joseph said to them, What is this thing that ye have done? know ye not that a man such as I can surely divine?	είπε δε αυτοίς Ιωσήφ τι το πράγμα τούτο εποιήσατε ουκ οίδατε ότι οιωνισμώ οιωνιείται ο άνθρωπος οίος εγώ
16And Judas said, What shall we answer to our lord, or what shall we say, or wherein should we be justified? whereas God has discovered the unrighteousness of thy servants; behold, we are slaves to our lord, both we and he with whom the cup has been found.	είπε δε Ιούδας τι αντερούμεν τω κυρίω η τι λαλήσομεν η τι δικαιωθώμεν ο θεός δε εύρε την αδικίαν των παίδων σου ιδού εσμέν οικέται τω κυρίω ημών και ημείς και παρ΄ ω ευρέθη το κόνδυ
17And Joseph said, Far be it from me to do this thing; the man with whom the cup has been found, he shall be my servant; but do ye go up with safety to your father.	είπε δε Ιωσήφ μη μοι γένοιτο ποιήσαι το ρήμα τούτο ο άνθρωπος παρ΄ ω ευρέθη το κόνδυ αυτός έσται μου παις υμείς δε ανάβητε μετά σωτηρίας προς τον πατέρα υμών
18And Judas drew near him, and said, I pray, Sir, let thy servant speak a word before thee, and be not angry with thy servant, for thou art next to Pharao.	εγγίσας δε αυτώ Ιούδας είπε δέομαι κύριε λαλήσατω ο παις σου εναντίον σου και μη θυμωθής τω παιδί σου ότι συ ει μετά Φαραώ
19Sir, thou askedst thy servants, saying, Have ye a father or a brother?	κύριε συ ηρώτησας τους παίδάς σου λέγων ει έχετε πατέρα η αδελφόν
20And we said to my lord, We have a father, an old man, and he has a son of his old age, a young one, and his brother is dead, and he alone has been left behind to his mother, and his father loves him.	και είπαμεν τω κυρίω έστιν ημίν πατήρ πρεσβύτερος και παιδίον γήρους νεώτερον αυτώ και ο αδελφός αυτού απέθανεν αυτός δε μόνος υπελείφθη τη μητρί αυτού ο δε πατήρ αυτόν ηγάπησεν
21And thou saidst to they servants, Bring him down to me, and I will take care of him.	είπας δε τοις παισί σου καταγάγετε αυτόν προς με και επιμελούμαι αυτού
22And we said to my lord, The child will not be able to leave his father; but if he should leave his father, he will die.	και είπαμεν τω κυρίω ου δυνήσεται το παιδίον καταλιπείν τον πατέρα αυτού εάν δε καταλίπη τον πατέρα αποθανείται
23But thou saidst to they servants, Except your younger brother come down with you, ye shall not see my face again.	συ δε είπας τοις παισί σου εάν μη καταβή ο αδελφός υμών ο νεώτερος μεθ΄ υμών ου προσθήσεσθε ιδείν το πρόσωπόν μου
24And it came to pass, when we went up to thy servant our father, we reported to him the words of our lord.	εγένετο δε ηνίκα ανέβημεν προς τον παίδά σου πατέρα ημών απηγγείλαμεν αυτώ τα ρήματα του κυρίου ημών
25And our father said, Go again, and buy us a little food.	είπε δε ο πατήρ ημών βαδίσατε πάλιν και αγοράσατε ημίν μικρά βρώματα
26And we said, We shall not be able to go down; but if our younger brother go down with us, we will go down; for we shall not be able to see the man's face, our younger brother not being with us.	ημείς δε είπαμεν ου δυνησόμεθα καταβήναι αλλ΄ ει μεν ο αδελφός ημών ο νεώτερος καταβαίνει μεθ΄ ημών καταβησόμεθα ου γαρ δυνησόμεθα ιδείν το πρόσωπον του ανθρώπου του αδελφού ημών του νεωτέρου μη όντος μεθ΄ ημών
27And thy servant our father said to us, Ye know that my wife bore me two sons;	είπε δε ο πατήρ ημών ο παις σου προς ημάς υμείς γινώσκετε ότι δύο έτεκέ μοι η γυνή
28and one is departed from me; and ye said that he was devoured of wild beasts, and I have not seen him until now.	και εξήλθεν ο εις απ΄ εμού και είπατέ ότι θηριόβρωτος γέγονε και ουκ ίδον αυτόν άχρι νυν
29If then ye take this one also from my presence, and an affliction happen to him by the way, then shall ye bring down my old age with sorrow to the grave.	εάν ουν λάβητε και τούτον εκ του προσώπου μου και συμβή αυτώ μαλακία εν τη οδώ και κατάξετέ μου το γήρας μετά λύπης εις άδου
30Now then, if I should go in to they servant, and our father, and the boy should not be with us, (and his life depends on this lad's life)	νυν ουν εάν εισπορεύωμαι εις τον παίδά σου πατέρα δε ημών και το παιδίον μη η μεθ΄ ημών η δε ψυχή αυτού εκκρέμαται εκ της τούτου ψυχής
31—it shall even come to pass, when he sees the boy is not with us, that he will die, and thy servants will bring down the old age of thy servant, and our father, with sorrow to the grave.	και έσται εν τω ιδείν αυτόν μη ον το παιδίον μεθ΄ ημών τελευτήσει και κατάξουσιν οι παίδές σου το γήρας του παιδός σου πατρός δε ημών μετά λυπης εις άδου
32For thy servant has received the boy in charge from his father, saying, If I bring him not to thee, and place him before thee, I shall be guilty towards my father for ever.	ο γαρ παις σου εκδέδεκται το παιδίον παρά του πατρός μου λεγων εάν μη αγάγω αυτόν προς σε ημαρτηκώς έσομαι προς τον πατέρα πάσας τας ημέρας
33Now then I will remain a servant with thee instead of the lad, a domestic of my lord; but let the lad go up with his brethren.	νυν ουν παραμενώ σοι παις αντί του παιδίου οικέτης του κυρίου μου το δε παιδίον αναβήτω μετά των αδελφών αυτού
34For how shall I go up to my father, the lad not being with us? lest I behold the evils which will befall my father.	πως γαρ αναβήσομαι προς τον πατέρα του παιδίου μη όντος μεθ΄ ημών ίνα μη ίδω τα κακά α ευρήσει τον πατέρα μου

Chapter 45

1And Joseph could not refrain himself when all were standing by him, but said, Dismiss all from me; and no one stood near Joseph, when he made himself known to his brethren.	και ουκ ηδύνατο Ιωσήφ ανέχεσθαι πάντων των παρεστηκότων αυτώ αλλ΄ είπεν εξαποστείλατε πάντας απ΄ εμού και ου παρήστηκει ουδείς τω Ιωσήφ ηνίκα ανεγνωρίζετο τοις αδελφοίς αυτού
2And he uttered his voice with weeping; and all the Egyptians heard, and it was reported to the house of Pharao.	και αφήκε φωνήν μετά κλαυθμού ήκουσαν δε πάντες οι Αιγύπτιοι και ακουστόν εγένετο εις τον οίκον Φαραώ
3And Joseph said to his brethren, I am Joseph; doth my father yet live? And his brethren could not answer him, for they were troubled.	είπε δε Ιωσήφ προς τους αδελφούς αυτού εγώ ειμι Ιωσήφ έτι ο πατήρ μου ζη και ουκ ηδύναντο οι αδελφοί αποκριθήναι αυτώ εταράχθησαν γαρ
4And Joseph said to his brethren, Draw nigh to me; and they drew nigh; and he said, I am your brother Joseph, whom ye sold into Egypt.	είπε δε Ιωσήφ προς τους αδελφούς αυτού εγγίσατε προς με και ήγγισαν και είπεν εγώ ειμι Ιωσήφ ο αδελφός υμών ον απέδοσθε εις Αίγυπτον
5Now then be not grieved, and let it not seem hard to you that ye sold me hither, for God sent me before you for life.	νυν ουν μη λυπείσθε μηδέ σκληρόν υμίν φανήτω ότι απέδοσθε με ώδε εις γαρ ζωήν απέστειλε με ο θεός έμπροσθεν υμών
6For this second year there is famine on the earth, and there are yet five years remaining, in which there is to be neither ploughing, nor mowing.	τούτο γαρ δεύτερον έτος λιμός επί της γης και έτι λοιπά πέντε έτη εν οις ουκ έστιν αροτρίασις ουδέ αμητός
7For God sent me before you, that there might be left to you a remnant upon the earth, even to nourish a great remnant of you.	απέστειλε γαρ με ο θεός έμπροσθεν υμών υπολείπεσθαι υμίν κατάλειμμα επί της γης και εκθρέψαι υμίν κατάλειψιν μεγάλην
8Now then ye did not send me hither, but God; and he hath made me as a father of Pharao, and lord of all his house, and ruler of all the land of Egypt.	νυν ουν ουχ υμείς με απεστάλκατε ώδε αλλ΄ ο θεός και εποίησέ με ως πατέρα Φαραώ και κύριον παντός του οίκου αυτού και άρχοντα πάσης γης Αιγύπτου
9Hasten, therefore, and go up to my father, and say to him, These things saith thy son Joseph; God has made me lord of all the land of Egypt; come down therefore to me, and tarry not.	σπεύσαντες ουν ανάβητε προς τον πατέρα μου και είπατε αυτώ τάδε λέγει ο υιός σου Ιωσήφ εποίησε με ο θεός κύριον πάσης της γης Αιγύπτου κατάβηθι ουν προς με και μη μείνης
10And thou shalt dwell in the land of Gesem of Arabia; and thou shalt be near me, thou and thy sons, and thy sons' sons, thy sheep and thine oxen, and whatsoever things are thine.	και κατοικήσεις εν γη Γεσέμ και έση εγγύς μου συ και οι υιοί σου και οι υιοί των υιών σου τα πρόβατά σου και οι βόες σου και όσα σοι εστί
11And I will nourish thee there: for the famine is yet for five years; lest thou be consumed, and thy sons, and all thy possessions.	και εκθρέψω σε εκεί έτι γαρ πέντε έτη λιμός ίνα μη εκτριβής συ και οι υιοί σου και πάντα τα υπάρχοντά σου
12Behold, your eyes see, and the eyes of my brother Benjamin, that it is my mouth that speaks to you.	ιδού οι οφθαλμοί υμών βλέπουσι και οι οφθαλμοί Βενιαμίν του αδελφού μου ότι το στόμα μου το λαλούν προς υμάς
13Report, therefore, to my father all my glory in Egypt, and all things that ye have seen, and make haste and bring down my father hither.	απαγγείλατε ουν τω πατρί μου πάσαν την δόξαν μου την εν Αιγύπτω και όσα είδετε και ταχύναντες καταγάγετε τον πατέρα μου ώδε
14And he fell on his brother Benjamin's neck, and wept on him; and Benjamin wept on his neck.	και επιπεσών επί τον τράχηλον Βενιαμίν του αδελφού αυτού έκλαυσεν επ΄ αυτώ και Βενιαμίν έκλαυσεν επί τω τραχήλω αυτού
15And he kissed all his brethren, and wept on them; and after these things his brethren spoke to him.	και καταφιλήσας πάντας τους αδελφούς αυτού έκλαυσεν επ΄ αυτοίς και μετά ταύτα ελάλησαν οι αδελφοί αυτού προς αυτόν
16And the report was carried into the house of Pharao, saying, Joseph's brethren are come; and Pharao was glad, and his household.	και διεβοήθη η φωνή εις τον οίκον Φαραώ λέγοντες ήκασιν οι αδελφοί Ιωσήφ εχάρη δε Φαραώ και η θεραπεία αυτού
17And Pharao said to Joseph, Say to thy brethren, Do this; fill your waggons, and depart into the land of Chanaan.	είπε δε Φαραώ τω Ιωσήφ είπον τοις αδελφοίς σου τούτο ποιήσατε γεμίσατε τα φορεία υμών και απέλθετε εις γην Χαναάν
18And take up your father, and your possessions, and come to me; and I will give you of all the goods of Egypt, and ye shall eat the marrow of the land.	και αναλαβόντες τον πατέρα υμών και τα υπάρχοντα υμών ήκετε προς με και δώσω υμίν πάντων των αγαθών Αιγύπτου και φάγεσθε τον μυελόν της γης
19And do thou charge them thus; that they should take for them waggons out of the land of Egypt, for your little ones, and for your wives; and take up your father, and come.	συ δε έντειλαι ταύτα λαβείν αυτοίς αμάξας εκ γης Αιγύπτου τοις παιδίοις υμών και ταις γυναιξίν υμών και αναλαβόντες τον πατέρα υμών παραγίνεσθε
20And be not sparing in regard to your property, for all the good of Egypt shall be yours.	και μη φείσησθε τοις οφθαλμοίς των σκευών υμών τα γαρ πάντα αγαθά Αιγύπτου υμίν έσται
21And the children of Israel did so; and Joseph gave to them waggons, according to the words spoken by king Pharao; and he gave them provision for the journey.	εποίησαν δε ούτως οι υιοί Ισραήλ έδωκε δε Ιωσήφ αυτοίς αμάξας κατά τα ειρημένα υπό Φαραώ του βασιλέως και έδωκεν αυτοίς επισιτισμόν εις την οδόν
22And he gave to them all two sets of raiment apiece; but to Benjamin he gave three hundred pieces of gold, and five changes of raiment.	και πάσιν έδωκε δισσάς στολάς τω δε Βεναιμίν έδωκε τριακοσίους χρυσούς και πέντε εξαλλασσούσας στολάς
23And to his father he sent presents at the same rate, and ten asses, bearing some of all the good things of Egypt, and ten mules, bearing bread for his father for thy journey.	και τω πατρί αυτού απέστειλε κατά τα αυτά και δέκα όνους αίροντας από πάντων των αγαθών Αιγύπτου και δέκα ημιόνους αιρούσας άρτους τω πατρί αυτού εις την οδόν
24And he sent away his brethren, and they went; and he said to them, Be not angry by the way.	εξαπέστειλε δε Ιωσήφ τους αδελφούς αυτού και επορεύθησαν και είπεν αυτοίς μη οργίζεσθε εν τη οδώ
25And they went up out of Egypt, and came into the land of Chanaan, to Jacob their father.	και ανέβησαν εξ Αιγύπτου και ήλθον εις γην Χαναάν προς Ιακώβ τον πατέρα αυτών
26And they reported to him, saying, Thy son Joseph is living, and he is ruler over all the land of Egypt; and Jacob was amazed, for he did not believe them.	και ανήγγειλαν αυτώ λέγοντες ότι ο υιός σου Ιωσήφ ζη και αυτός άρχει πάσης γης Αιγύπτου και εξέστη τη διανοία Ιακώβ ου γαρ επίστευσεν αυτοίς
27But they spoke to him all the words uttered by Joseph, whatsoever he said to them; and having seen the chariots which Joseph sent to take him up, the spirit of Jacob their father revived.	ελάλησαν δε αυτώ πάντα τα ρηθέντα υπό Ιωσήφ όσα είπεν αυτοίς ιδών δε τας αμάξας ας απέστειλεν Ιωσήφ ώστε αναλαβείν αυτόν ανεζωπύρησε το πνεύμα Ιακώβ του πατρός αυτών
28And Israel said, It is a great thing for me if Joseph my son is yet alive. I will go and see him before I die.	είπε δε Ισραήλ μέγα μοι εστιν ει έτι Ιωσήφ ο υιός μου ζη πορευθείς όψομαι αυτόν προ του αποθανείν με

Chapter 46

1And Israel departed, he and all that he had, and came to the well of the oath; and he offered sacrifice to the God of his father Isaac.	απάρας δε Ισραήλ και πάντα τα αυτού ήλθεν επί το φρέαρ του όρκου και έθυσε θυσίαν τω θεώ του πατρός αυτού Ισαάκ
2And God spoke to Israel in a night vision, saying, Jacob, Jacob; and he said, What is it?	είπε δε ο θεός τω Ισραήλ εν οράματι της νυκτός ειπών Ιακώβ Ιακώβ ο δε είπε τι εστίν
3And he says to him, I am the God of thy fathers; fear not to go down into Egypt, for I will make thee there a great nation.	ο δε λέγει αυτώ εγώ ειμι ο θεός των πατέρων σου μη φοβού καταβήναι εις Αίγυπτον εις γαρ έθνος μέγα ποιήσω σε εκεί
4And I will go down with thee into Egypt, and I will bring thee up at the end; and Joseph shall put his hands on thine eyes.	και εγώ καταβήσομαι μετά σου εις Αίγυπτον και εγώ αναβιβάσω σε εις τέλος και Ιωσήφ επιβαλεί τας χείρας αυτού επί τους οφθαλμούς σου
5And Jacob rose up from the well of the oath; and the sons of Israel took up their father, and the baggage, and their wives on the waggons, which Joseph sent to take them.	ανέστη δε Ιακώβ από του φρέατος του όρκου και ανέλαβον οι υιοί Ισραήλ Ιακώβ τον πατέρα αυτών και την αποσκευήν και τας γυναίκας αυτών επί τας αμάξας ας απέστειλεν Ιωσήφ άραι αυτόν
6And they took up their goods, and all their property, which they had gotten in the land of Chanaan; they came into the land of Egypt, Jacob, and all his seed with him.	και αναλαβόντες τα υπάρχοντα αυτών και πάσαν την κτήσιν ην εκτήσαντο εν γη Χαναάν εισήλθον εις Αίγυπτον Ιακώβ και παν το σπέρμα αυτού μετ΄ αυτού
7The sons, and the sons of his sons with him; his daughters, and the daughters of his daughters; and he brought all his seed into Egypt.	υιοί και υιοί των υιών αυτού μετ΄ αυτού θυγατέρες και θυγατέρες των θυγατέρων αυτού και παν το σπέρμα αυτού ήγαγεν εις Αίγυπτον
8And these are the names of the sons of Israel that went into Egypt with their father Jacob—Jacob and his sons. The first-born of Jacob, Ruben.	ταύτα δε τα ονόματα των υιών Ισραήλ των εισελθόντων εις Αίγυπτον άμα Ιακώβ τω πατρί αυτών Ιακώβ και οι υιοί αυτού πρωτότοκος Ιακώβ Ρουβήν
9And the sons of Ruben; Enoch, and Phallus, Asron, and Charmi.	υιοί δε Ρουβήν Ενώχ και Φαλλού Ασρών και Χαρμί
10and the sons of Symeon; Jemuel, and Jamin, and Aod, and Achin, and Saar, and Saul, the son of a Chananitish woman.	υιοί δε Συμεών Ιεμουήλ και Ιαμίν και Αωδ και Αχίν και Σαάρ και Σαούλ υιός της Χανανίτιδος
11And the sons of Levi; Gerson, Cath, and Merari.	υιοί δε Λευί Γηρσών και καάθ και Μεραρί
12And the sons of Judas; Er, and Aunan, and Selom, and Phares, and Zara: and Er and Aunan died in the land of Chanaan.	υιοί δε Ιούδα Ηρ και Αυνάν και Σηλών και Φαρές και Ζαρά απεθανον δε Ηρ και Αυνάν εν γη Χαναάν εγένοντο δε υιοί Φαρές Εσρών και Ιεμουήλ
13And the sons of Phares were Esron, and Jemuel. And the sons of Issachar; Thola, and Phua, and Asum, and Sambran.	υιοί δε Ισσάχαρ Θωλά και Φουά και Ασούμ και Σαμβράν
14And the sons of Zabulun, Sered, and Allon, and Achoel.	υιοί δε Ζαβουλών Σερέδ και Αλλών και Αχοήλ
15These are the sons of Lea, which she bore to Jacob in Mesopotamia of Syria, and Dina his daughter; all the souls, sons and daughters, thirty-three.	ούτοι υιοί Λείας ους εγέννησε τω Ιακώβ εν Μεσοποταμία της Συρίας και Δίναν την θυγατέρα αυτού πάσαι αι ψυχαί υιοί και θυγατέρες τριάκοντα τρεις
16And the sons of Gad; Saphon, and Angis, and Sannis, and Thasoban, and Aedis, and Aroedis, and Areelis.	υιοί δε Γαδ Σαφών και Αγγίς και Σαυνίς και Θασοβάν και Αηδής και Αορηδής και Αροηλής
17And the sons of Aser; Jemna, Jessua, and Jeul, and Baria, and Sara their sister. And the sons of Baria; Chobor, and Melchiil.	υιοί δε Ασήρ Ιεμνά Ιεσσουά και Ιεούλ και Βαρία και Σαρά αδελφή αυτών υιοί δε Βαρία Χοβώρ και Μελχιήλ
18These are the sons of Zelpha, which Laban gave to his daughter Lea, who bore these to Jacob, sixteen souls.	ούτοι υιοί Ζελφάς ην έδωκε Λάβαν Λεία τη θυγατρί αυτού η έτεκε τούτους τω Ιακώβ δεκαέξ ψυχάς
19And the sons of Rachel, the wife of Jacob; Joseph, and Benjamin.	υιοί δε Ραχήλ γυναικός Ιακώβ Ιωσήφ και Βενιαμίν
20And there were sons born to Joseph in the land of Egypt, whom Aseneth, the daughter of Petephres, priest of Heliopolis, bore to him, even Manasses and Ephraim. And there were sons born to Manasses, which the Syrian concubine bore to him, even Machir. And Machir begot Galaad. And the sons of Ephraim, the brother of Manasses; Sutalaam, and Taam. And the sons of Sutalaam; Edom.	εγένοντο δε υιοί Ιωσήφ εν γη Αιγύπτου ους έτεκεν αυτώ Ασενέθ θυγάτηρ Πετεφρή ιερέως Ηλιουπόλεως τον Μανασσή και τον Εφραίμ εγένοντο δε υιοί Μανασσή ους έτεκεν αυτώ η παλλακή η Σύρα τον Μαχίρ Μαχίρ δε εγέννησε τον Γαλαάδ υιοί δε Εφραίμ αδελφού Μανασσή Σουταλαάμ και Ταάμ υιοί δε Σουταλαάμ Εδέμ
21and the sons of Benjamin; Bala, and Bochor, and Asbel. And the sons of Bala were Gera, and Noeman, and Anchis, and Ros, and Mamphim. And Gera begot Arad.	υιοί δε Βενιαμίν Βαλά και Βοχώρ και Ασβή Γηρά και Νοεμάν και Αγχίς Ρως και Μανφίν και Οφιμιν Γηρά δε εγέννησε τον Αράδ
22These are the sons of Rachel, which she bore to Jacob; all the souls eighteen.	ούτοι υιοί Ραχήλ ους έτεκε τω Ιακώβ πάσαι αι ψυχαί δεκαοκτώ
23And the sons of Dan; Asom.	υιοί δε Δαν Ασώμ
24And the sons of Nephthalim; Asiel, and Goni, and Issaar, and Sollem.	και υιοί Νεφθαλίμ Ασιήλ και Γωυνί και Ισσαάρ και Σελλήμ
25These are the sons of Balla, whom Laban gave to his daughter Rachel, who bore these to Jacob; all the souls, seven.	ούτοι υιοί Βαλάς ην έδωκε Λάβαν Ραχήλ τη θυγατρί αυτού η έτεκε τούτους τω Ιακώβ πάσαι αι ψυχαί επτά
26And all the souls that came with Jacob into Egypt, who came out of his loins, besides the wives of the sons of Jacob, even all the souls were sixty-six.	πάσαι δε αι ψυχαί αι εισελθούσαι μετά Ιακώβ εις Αίγυπτον οι εξελθόντες εκ των μηρών αυτού χωρίς των γυναικών υιών Ιακώβ πάσαι ψυχαί εξηκονταέξ
27And the sons of Joseph, who were born to him in the land of Egypt, were nine souls; all the souls of the house of Jacob who came with Joseph into Egypt, were seventy-five souls.	υιοί δε Ιωσήφ οι γενόμενοι αυτώ εν γη Αιγύπτου ψυχαί εννέα πάσαι ψυχαί οίκου Ιακώβ αι εισελθούσαι μετά Ιακώβ εις Αίγυπτον ψυχαί εβδομηκονταπέντε
28And he sent Judas before him to Joseph, to meet him to the city of Heroes, into the land of Ramesses.	τον δε Ιούδαν απέστειλεν έμπροσθεν αυτού προς Ιωσήφ συναντήσαι αυτώ καθ΄ Ηρώων πόλιν εις γην Ραμεσσή
29And Joseph having made ready his chariots, went up to meet Israel his father, at the city of Heroes; and having appeared to him, fell on his neck, and wept with abundant weeping.	ζεύξας δε Ιωσήφ τα άρματα αυτού ανέβη εις συνάντησιν Ισραήλ τω πατρί αυτού καθ΄ Ηρώων πόλιν και οφθείς αυτώ επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και έκλαυσε κλαυθμώ πλείονι
30And Israel said to Joseph, After this I will gladly die, since I have seen thy face, for thou art yet living.	και είπεν Ισραήλ προς Ιωσήφ αποθανούμαι από του νυν επεί εώρακα το πρόσωπόν σου έτι γαρ συ ζης
31And Joseph said to his brethren, I will go up and tell Pharao, and will say to him, My brethren, and my father's house, who were in the land of Chanaan, are come to me.	είπε δε Ιωσήφ προς τους αδελφούς αυτού αναβάς απαγγελώ τω Φαραώ και ερώ αυτώ οι αδελφοί μου και ο οίκος του πατρός μου οι ήσαν εν γη Χαναάν ήκασι προς με
32And the men are shepherds; for they have been feeders of cattle, and they have brought with them their cattle, and their kine, and all their property.	οι δε άνδρες εισί ποιμένες άνδρες γαρ κτηνοτρόφοι ήσαν και τα κτήνη και τους βόας και πάντα τα αυτών αγηόχασιν
33If then Pharao call you, and say to you, What is you occupation?	εάν ουν καλέση υμάς Φαραώ και είπη τι έργον υμών εστίν
34Ye shall say, We thy servants are herdsmen from our youth until now, both we and our fathers: that ye may dwell in the land of Gesem of Arabia, for every shepherd is an abomination to the Egyptians.	ερείτε άνδρες κτηνοτρόφοι εσμέν οι παίδές σου εκ παιδός έως του νυν και ημείς και οι πατέρες ημών ίνα κατοικήσητε εν γη Γεσέμ Αραβίας βδέλυγμα γαρ Αιγυπτίοις πας ποιμήν προβάτων

Chapter 47

1And Joseph came and told Pharao, saying, My father, and my brethren, and their cattle, and their oxen, and all their possessions, are come out of the land of Chanaan, and behold, they are in the land of Gesem.	ελθών δε Ιωσήφ απήγγειλε τω Φαραώ λέγων ο πατήρ μου και οι αδελφοί μου και τα κτήνη και οι βόες αυτών και πάντα τα αυτών ήλθον εκ γης Χαναάν και ιδού εισίν εν τη γη Γεσέμ
2And he took of his brethren five men, and set them before Pharao.	από δε των αδελφών αυτού παρέλαβε πέντε άνδρας και έστησεν αυτούς εναντίον Φαραώ
3And Pharao said to the brethren of Joseph, What is your occupation? and they said to Pharao, Thy servants are shepherds, both we and our father.	και είπε Φαραώ τοις αδελφοίς Ιωσήφ τι το έργον υμών οι δε είπαν τω Φαραώ ποιμένες προβάτων οι παίδές σου και ημείς και οι πατέρες ημών
4And they said to Pharao, We are come to sojourn in the land, for there is no pasture for the flocks of thy servants, for the famine has prevailed in the land of Chanaan; now then, we will dwell in the land of Gesem. And Pharao said to Joseph, Let them dwell in the land of Gesem; and if thou knowest that there are among them able men, make them overseers of my cattle. So Jacob and his sons came into Egypt, to Joseph; and Pharao, king of Egypt, heard of it.	είπαν δε Φαραώ παροικείν εν τη γη ήκομεν ου γαρ εστι νομή τοις κτήνεσι των παίδων σου ενίσχυσε γαρ ο λιμός εν γη Χαναάν νυν ουν κατοικήσομεν οι παίδές σου εν γη Γεσέμ
5And Pharao spoke to Joseph, saying, Thy father, and thy brethren, are come to thee.	και είπε Φαραώ προς Ιωσήφ λέγων ο πατήρ σου και οι αδελφοί σου ήκασι προς σε
6Behold, the land of Egypt is before thee; settle thy father and thy brethren in the best land.	ιδού η γη Αιγύπτου εναντίον σου εστίν εν τη βελτίστη γη κατοίκισον τον πατέρα σου και τους αδελφούς σου κατοικείτωσαν εν γη Γεσέμ ει δε επίστη ότι εισίν εν αυτοίς άνδρες δυνατοί κατάστησον αυτούς άρχοντας των εμών κτηνών
7And Joseph brought in Jacob his father, and set him before Pharao; and Jacob blessed Pharao.	εισήγαγε δε Ιωσήφ Ιακώβ τον πατέρα αυτού και έστησεν αυτόν εναντίον Φαραώ και ηυλόγησεν Ιακώβ τον Φαραώ
8And Pharao said to Jacob, How many are the years of the days of thy life?	είπε δε Φαραώ τω Ιακώβ πόσα έτη ημερών της ζωής σου
9And Jacob said to Pharao, The days of the years of my life, wherein I sojourn, are a hundred and thirty years; few and evil have been the days of the years of my life, they have not attained to the days of the life of my fathers, in which days they sojourned.	και είπεν Ιακώβ τω Φαραώ αι ημέραι των ετών της ζωής μου ας παροικώ εκατόν τριάκοντα έτη μικραί και πονηραί γεγόνασιν αι ημέραι των ετών της ζωής μου ουκ αφίκοντο εις τας ημέρας των ετών της ζωής των πατέρων μου ας ημέρας παρώκησαν
10And Jacob blessed Pharao, and departed from him.	και ευλογήσας Ιακώβ τον Φαραώ εξήλθεν απ΄ αυτού
11And Joseph settled his father and his brethren, and gave them a possession in the land of Egypt, in the best land, in the land of Ramesses, as Pharao commanded.	και κατώκισεν Ιωσήφ τον πατέρα αυτού και τους αδελφούς αυτού και έδωκεν αυτοίς κατάσχεσιν εν γη Αιγύπτω εν τη βελτίστη γη εν τη γη Ραμεσσή καθά προσέταξε Φαραώ
12And Joseph gave provision to his father, and his brethren, and to all the house of his father, corn for each person.	και εσιτομέτρει Ιωσήφ τω πατρί αυτού και τοις αδελφοίς αυτού και παντί τω οίκω του πατρός αυτού σίτον κατά σώμα
13And there was no corn in all the land, for the famine prevailed greatly; and the land of Egypt, and the land of Chanaan, fainted for the famine.	σίτος δε ουκ ην εν πάση τη γη ενίσχυσε γαρ ο λιμός σφόδρα εξέλιπε δε η γη Αιγύπτου και η γη Χαναάν από του λιμού
14And Joseph gathered all the money that was found in the land of Egypt, and the land of Chanaan, in return for the corn which they bought, and he distributed corn to them; and Joseph brought all the money into the house of Pharao.	συνήγαγε δε Ιωσήφ παν το αργύριον το ευρεθέν εν γη Αιγύπτου και εν γη Χαναάν του σίτου ου ηγόραζον και εσιτομέτρει αυτοίς και εισήνεγκεν Ιωσήφ παν το αργύριον εις τον οίκον Φαραώ
15And all the money failed out of the land of Egypt, and out of the land of Chanaan; and all the Egyptians came to Joseph, saying, Give us bread, and why do we die in thy presence? for our money is spent.	και εξέλιπε παν το αργύριον εκ γης Αιγύπτου και εκ γης Χαναάν ήλθον δε πάντες οι Αιγύπτιοι προς Ιωσήφ λέγοντες δος ημίν άρτους και ινατί αποθνήσκομεν εναντίον σου εκλέλοιπε γαρ το αργύριον ημών
16And Joseph said to them, Bring your cattle, and I will give you bread for your cattle, if your money is spent.	είπε δε αυτοίς Ιωσήφ φέρετε τα κτήνη υμών και δώσω υμίν άρτους αντί των κτηνών υμών ει εκλέλοιπε το αργύριον
17And they brought their cattle to Joseph; and Joseph gave them bread in return for their horses, and for their sheep, and for their oxen, and for their asses; and Joseph maintained them with bread for all their cattle in that year.	ήγαγον δε τα κτήνη αυτών προς Ιωσήφ και έδωκεν αυτοίς Ιωσήφ άρτους αντί των ίππων και αντί των προβάτων και αντί των βοών και αντί των όνων και εξέθρεψεν αυτούς εν άρτοις αντί πάντων των κτηνών αυτών εν τω ενιαυτώ εκείνω
18And that year passed, and they came to him in the second year, and said to him, Must we then be consumed from before our lord? for if our money has failed, and our possessions, and our cattle, brought to thee our lord, and there has not been left to us before our lord more than our own bodies and our land, we are indeed destitute.	εξήλθε δε το έτος εκείνο και ήλθον προς αυτόν εν τω έτει τω δευτέρω και είπαν αυτώ μή εκτριβώμεν από του κυρίου ημών ει γαρ εκλέλοιπε το αργύριον και τα υπάρχοντα και τα κτήνη προς σε τον κύριον και ουχ υπολέλειπται ημίν εναντίον του κυρίου ημών αλλ΄ το ίδιον σώμα και η γη ημών
19In order, then, that we die not before thee, and the land be made desolate, buy us and our land for bread, and we and our land will be servants to Pharao: give seed that we may sow, and live and not die, so our land shall not be made desolate.	ίνα ουν μη αποθάνωμεν εναντίον σου και η γη ερημωθή κτήσαι ημάς και την γην ημών αντί άρτων και εσόμεθα ημείς και η γη ημών παίδες τω Φαραώ δος σπέρμα ίνα σπείρωμεν και ζώμεν και μη αποθάνωμεν και η γη ουκ ερημωθήσεται
20And Joseph bought all the land of the Egyptians, for Pharao; for the Egyptians sold their land to Pharao; for the famine prevailed against them, and the land became Pharao's.	και εκτήσατο Ιωσήφ πάσαν την γην των Αιγυπτίων τω Φαραώ απέδοντο γαρ οι Αιγύπτιοι την γην αυτών τω Φαραώ επεκράτησε γαρ αυτών ο λιμός και εγένετο η γη τω Φαραώ
21And he brought the people into bondage to him, for servants, from one extremity of Egypt to the other,	και τον λαόν κατεδουλώσατο αυτώ εις παίδας απ΄ άκρων ορίων Αιγύπτου έως των άκρων
22except only the land of the priests; Joseph bought not this, for Pharao gave a portion in the way of gift to the priests; and they ate their portion which Pharao gave them; therefore they sold not their land.	χωρίς της γης των ιερέων μόνον ουκ εκτήσατο ταύτην Ιωσήφ εν δόσει γαρ έδωκε δόμα τοις ιερεύσι Φαραώ και ήσθιον την δόσιν ην έδωκεν αυτοίς Φαραώ διά τούτο ουκ απέδοντο την γην αυτών
23And Joseph said to all the Egyptians, Behold, I have bought you and your land this day for Pharao; take seed for you, and sow the land.	είπε δε Ιωσήφ πάσι τοις Αιγυπτίοις ιδού κέκτημαι υμάς και την γην υμών σήμερον τω Φαραώ λάβετε εαυτοίς σπέρμα και σπείρατε την γην
24And there shall be the fruits of it; and ye shall give the fifth part to Pharao, and the four remaining parts shall be for yourselves, for seed for the earth, and for food for you, and all that are in your houses.	και έσται τα γεννήματα αυτής και δώσετε το πέμπτον μέρος τω Φαραώ τα δε τέσσαρα μέρη έσται υμίν αυτοίς εις σπέρμα τη γη και εις βρώσιν υμίν και πάσι τοις εν τοις οίκοις υμών
25And they said, Thou hast saved us; we have found favour before our lord, and we will be servants to Pharao.	και είπαν σέσωκας ημάς εύρομεν χάριν εναντίον του κυρίου ημών και εσόμεθα παίδες τω Φαραώ
26And Joseph appointed it to them for an ordinance until this day; to reserve a fifth part for Pharao, on the land of Egypt, except only the land of the priests, that was not Pharao's.	και έθετο αυτοίς Ιωσηφ εις πρόσταγμα έως της ημέρας ταύτης επί γης Αιγύπτου τω Φαραώ αποπεμπτούν χωρίς της γης των ιερέων μόνον η ουκ ην τω Φαραώ
27And Israel dwelt in Egypt, in the land of Gesem, and they gained an inheritance upon it; and they increased and multiplied very greatly.	κατώκησε δε Ισραήλ εν γη Αιγύπτω επί γης Γεσέμ και εκληρονομηθήσαν επ΄ αυτής και ηυξήθησαν και επληθύνθησαν σφόδρα
28And Jacob survived seventeen years in the land of Egypt; and Jacob's days of the years of his life were a hundred and forty-seven years.	επέζησε δε Ιακώβ εν γη Αιγύπτου δεκαεπτά έτη και εγένοντο αι ημέραι Ιακώβ ενιαυτών της ζωής αυτού εκατόν τεσσαρακονταεπτά έτη
29and the days of Israel drew nigh for him to die: and he called his son Joseph, and said to him, If I have found favour before thee, put thy hand under my thigh, and thou shalt execute mercy and truth toward me, so as not to bury me in Egypt.	ήγγισαν δε αι ημέραι Ισραήλ του αποθανείν και εκάλεσε τον υιόν αυτού Ιωσήφ και είπεν αυτώ ει εύρηκα χάριν εναντίον σου υπόθες την χείρά σου υπό τον μηρόν μου και ποιήσεις επ΄ εμέ ελεημοσύνην και αλήθειαν του μη θάψαι με εν Αιγύπτω
30But I will sleep with my fathers, and thou shalt carry me up out of Egypt, and bury me in their sepulchre. And he said, I will do according to thy word.	αλλά κοιμηθήσομαι μετά των πατέρων μου και αρείς με εξ Αιγύπτου και θάψεις με εν τω τάφω αυτών ο δε είπεν εγώ ποιήσω κατά το ρήμά σου
31And he said, Swear to me; and he swore to him. And Israel did reverence, leaning on the top of his staff.	είπε δε αυτώ όμοσόν μοι και ώμοσεν αυτώ και προσεκύνησεν Ισραήλ επί το άκρον της ράβδου αυτού

Chapter 48

1And it came to pass after these things, that it was reported to Joseph, Behold, thy father is ill; and, having taken his two sons, Manasse and Ephraim, he came to Jacob.	εγένετο δε μετά τα ρήματα ταύτα και απήγγελη τω Ιωσήφ ότι ο πατήρ σου ενοχλείται και αναλαβών τους δύο υιούς αυτού τον Μανασσή και τον Εφραίμ ήλθε προς Ιακώβ
2And it was reported to Jacob, saying, Behold, thy son Joseph cometh to thee; and Israel having strengthened himself, sat upon the bed.	απηγγέλη δε τω Ιακώβ λέγοντες ιδού ο υιός σου Ιωσήφ έρχεται προς σε και ενισχύσας Ισραήλ εκάθισεν επί την κλίνην
3And Jacob said to Joseph, My God appeared to me in Luza, in the land of Chanaan, and blessed me,	και είπεν Ιακώβ τω Ιωσήφ ο θεός μου ώφθη μοι εν Λούζα εν γη Χαναάν και ευλόγησε με
4and said to me, Behold, I will increase thee, and multiply thee, and will make of thee multitudes of nations; and I will give this land to thee, and to thy seed after thee, for an everlasting possession.	και είπέ μοι ιδού εγώ αυξανώ σε και πληθυνώ σε και ποιήσω σε εις συναγωγάς εθνών και δώσω σοι την γην ταύτην και τω σπέρματί σου μετά σε εις κατάσχεσιν αιώνιον
5Now then thy two sons, who were born to thee in the land of Egypt, before I came to thee into Egypt, are mine; Ephraim and Manasse, as Ruben and Symeon they shall be mine.	νυν ουν οι δύο υιοί σου οι γενόμενοί σοι εν γη Αιγύπτω προ του με ελθείν προς σε εις Αίγυπτον εμοί εισιν Εφραίμ και Μανασσή ως Ρουβήν και Συμεών έσονταί μοι
6And the children which thou shalt beget hereafter, shall be in the name of their brethren; they shall be named after their inheritances.	τα δε έκγονα α εάν γεννήσης μετά ταύτα σοι έσονται επί τω ονόματι των αδελφών αυτών κληθήσονται εν τοις εκείνων κλήροις
7And as for me, when I came out of Mesopotamia of Syria, Rachel, thy mother, died in the land of Chanaan, as I drew night to the horse-course of Chabratha of the land of Chanaan, so as to come to Ephratha; and I buried her in the road of the course; this is Bethlehem.	εγώ δε ηνίκα ηρχόμην εκ Μεσοποταμίας της Συρίας απέθανε Ραχήλ η μήτηρ σου εν γη Χαναάν εγγίζοντός μου κατά τον ιππόδρομον Χαβραθά της γης προ του ελθείν Εφραθά και κατώρυξα αυτήν εν τη οδώ του ιπποδρόμου αύτη έστι Βηθλεέμ
8And when Israel saw the sons of Joseph, he said, Who are these to thee?	ιδών δε Ισραήλ τους υιούς Ιωσήφ είπε τίνες σοι ούτοι
9And Joseph said to his father, They are my sons, whom God gave me here; and Jacob said, Bring me them, that I may bless them.	είπε δε Ιωσήφ τω πατρί αυτού υιοί μου εισίν ους έδωκέ μοι ο θεός ενταύθα και είπεν Ιακώβ προσάγαγέ μοι αυτούς ίνα ευλογήσω αυτούς
10Now the eyes of Israel were dim through age, and he could not see; and he brought them near to him, and he kissed them, and embraced them.	οι δε οφθαλμοι Ισραήλ εβαρύνθησαν από του γήρους και ουκ ηδύνατο βλέπειν και ήγγισεν αυτούς προς αυτόν και εφίλησεν αυτούς και περιέλαβεν αυτούς
11And Israel said to Joseph, Behold, I have not been deprived of seeing thy face, and lo! God has showed me thy seed also.	και είπεν Ισραήλ προς Ιωσήφ ιδού του προσώπου σου ουκ εστερήθην και ιδού έδειξέ μοι ο θεός και το σπέρμα σου
12And Joseph brought them out from between his knees, and they did reverence to him, with their face to the ground.	και εξήγαγεν αυτούς Ιωσήφ εκ των γονάτων αυτού και προσεκύνησαν αυτώ επί πρόσωπον επί της γης
13And Joseph took his two sons, both Ephraim in his right hand, but on the left of Israel, and Manasse on his left hand, but on the right of Israel, and brought them near to him.	λαβών δε Ιωσήφ τους δύο υιός αυτού τον τε Εφραίμ εν τη δεξιά εξ αριστερών δε Ισραήλ τον δε Μανασσή εν τη αριστερά εκ δεξιών δε Ισραήλ και ήγγισεν αυτούς αυτώ
14But Israel having stretched out his right hand, laid it on the head of Ephraim, and he was the younger; and his left hand on the head of Manasse, guiding his hands crosswise.	εκτείνας δε Ισραήλ την χείρα την δεξιάν επέθηκεν επί την κεφαλήν Εφραίμ ούτος δε ην ο νεώτερος και την αριστεράν επί την κεφαλήν Μανασσή εναλλάξ τας χείρας
15And he blessed them and said, The God in whose sight my fathers were well pleasing, even Abraam and Isaac, the God who continues to feed me from my youth until this day;	και ευλόγησεν αυτούς και είπεν ο θεός ω ευηρέστησαν οι πατέρες μου ενώπιον αυτού Αβραάμ και Ισαάκ ο θεός ο τρέφων με εκ νεότητος μου έως της ημέρας ταύτης
16the angel who delivers me from all evils, bless these boys, and my name shall be called upon them, and the name of my fathers, Abraam and Isaac; and let them be increased to a great multitude on the earth.	ο άγγελος ο ρυόμενός με εκ πάντων των κακών ευλογήσαι τα παιδία ταύτα και επικληθήσεται αυτοίς το όνομά μου και το όνομα των πατέρων μου Αβραάμ και Ισαάκ και πληθυνθείησαν εις πλήθος πολύ επί της γης
17And Joseph having seen that his father put his right hand on the head of Ephraim—it seemed grievous to him; and Joseph took hold of the hand of his father, to remove it from the head of Ephraim to the head of Manasse.	ιδών δε Ιωσήφ ότι επέβαλεν ο πατήρ αυτού την χείρα την δεξιάν αυτού επί την κεφαλήν Εφραίμ βαρύ αυτώ κατεφάνη και αντελάβετο Ιωσήφ της χειρός του πατρός αυτού αφελείν αυτήν από της κεφαλής Εφραίμ επί την κεφαλήν Μανασσή
18And Joseph said to his father, Not so, father; for this is the first-born; lay thy right-hand upon his head.	είπε δε Ιωσήφ τω πατρί αυτού ουχ ούτως πάτερ ούτος γαρ ο πρωτότοκος επίθες την δεξιάν σου επί την κεφαλήν αυτού
19And he would not, but said, I know it, son, I know it; he also shall be a people, and he shall be exalted, but his younger brother shall be greater than he, and his seed shall become a multitude of nations.	και ουκ ηθέλησεν αλλ΄ είπεν οίδα τέκνον οίδα και ούτος έσται εις λαόν και ούτος υψωθήσεται αλλ΄ ο αδελφός αυτού ο νεώτερος μείζων αυτού έσται και το σπέρμα αυτού έσται εις πλήθος εθνών
20And he blessed them in that day, saying, In you shall Israel be blessed, saying, God make thee as Ephraim and Manasse; and he set Ephraim before Manasse.	και ευλόγησεν αυτούς εν τη ημέρα εκείνη λέγων εν υμίν ευλογηθήσεται Ισραήλ λέγοντες ποιήσαι σε ο θεός ως Εφραίμ και ως Μανασσή και έθηκε τον Εφραίμ έμπροσθεν του Μανασσή
21And Israel said to Joseph, Behold, I die; and God shall be with you, and restore you to the land of your fathers.	είπε δε Ισραήλ τω Ιωσήφ ιδού εγώ αποθνήσκω και έσται ο θεός μεθ΄ υμών και αποστρέψει υμάς εις την γην των πατέρων υμών
22And I give to thee Sicima, a select portion above thy brethren, which I took out of the hand of the Amorites with my sword and bow.	εγώ δε δίδωμί σοι Σίκιμα εξαίρετον υπέρ τους αδελφούς σου ην έλαβον εκ χειρός Αμμορραίων εν μαχαίρα μου και τόξω

Chapter 49

1And Jacob called his sons, and said to them,	εκάλεσε δε Ιακώβ τους υιούς αυτού και είπε συνάχθητε ίνα εγώ αναγγείλω υμίν τι απαντήσει υμίν επ΄ εσχάτου των ημερών
2Assemble yourselves, that I may tell you what shall happen to you in the last days. Gather yourselves together, and hear me, sons of Jacob; hear Israel, hear your father.	συνάχθητε και ακούσατε υιοί Ιακώβ ακούσατε Ισραήλ του πατρός υμών
3Ruben, thou art my first-born, thou my strength, and the first of my children, hard to be endured, hard and self-willed.	Ρουβήν πρωτότοκός μου συ ισχύς μου και αρχή τέκνων μου σκληρός φέρεσθαι και σκληρός αυθάδης
4Thou wast insolent like water, burst not forth with violence, for thou wentest up to the bed of thy father; then thou defiledst the couch, whereupon thou wentest up.	εξύβρισας ως ύδωρ μη εκζέσης ανέβης γαρ επί την κοίτην του πατρός σου τότε εμίανας την στρωμνήν ου ανέβης
5Symeon and Levi, brethren, accomplished the injustice of their cutting off.	Συμεών και Λευί αδελφοί συνετέλεσαν αδικίαν εξ αιρέσεως αυτών
6Let not my soul come into their counsel, and let not mine inward parts contend in their conspiracy, for in their wrath they slew men, and in their passion they houghed a bull.	εις βουλήν αυτών μη έλθη ψυχή μου και επί τη συστάσει αυτών μη ερείσαι τα ήπατά μου ότι εν τω θυμώ αυτών απέκτειναν ανθρώπους και εν τη επιθυμία αυτών ενευροκόπησαν ταύρον
7Cursed be their wrath, for it was willful, and their anger, for it was cruel: I will divide them in Jacob, and scatter them in Israel.	επικατάρατος ο θυμός αυτών ότι αυθάδης και η μήνις αυτών ότι εσκληρύνθη διαμεριώ αυτούς εν Ιακώβ και διασπερώ αυτούς εν Ισραήλ
8Juda, thy brethren have praised thee, and thy hands shall be on the back of thine enemies; thy father's sons shall do thee reverence.	Ιούδα σε αινέσαισαν οι αδελφοί σου αι χείρές σου επί νώτου των εχθρών σου προσκυνήσουσί σε οι υιοί του πατρός σου
9 Juda is a lion's whelp: from the tender plant, my son, thou art gone up, having couched thou liest as a lion, and as a whelp; who shall stir him up?	σύμνος λέοντος Ιούδα εκ βλαστού υιέ μου ανέβης αναπεσών εκοιμήθης ως λέων και ως σκύμνος τις εγερεί αυτόν
10A ruler shall not fail from Juda, nor a prince from his loins, until there come the things stored up for him; and he is the expectation of nations.	ουκ εκλείψει άρχων εξ Ιούδα και ηγούμενος εκ των μηρών αυτού έως αν έλθη τα αποκείμενα αυτώ και αυτός προσδοκία εθνών
11Binding his foal to the vine, and the foal of his ass to the branch of it, he shall wash his robe in wine, and his garment in the blood of the grape.	δεσμεύων προς άμπελον τον πώλον αυτού και τη έλικι τον πώλον της όνου αυτού πλυνεί εν οίνω την στολήν αυτού και εν αίματι σταφυλής την περιβολήν αυτού
12His eyes shall be more cheering than wine, and his teeth whiter than milk.	χαροποιοί οι οφθαλμοί αυτού από οίνου και λευκοί οι οδόντες αυτού η γάλα
13Zabulon shall dwell on the coast, and he shall be by a haven of ships, and shall extend to Sidon.	Ζαβουλών παράλιος κατοικήσει και αυτός παρ΄ όρμον πλοίων και παρατενεί έως Σιδώνος
14Issachar has desired that which is good; resting between the inheritances.	Ισσάχαρ το καλόν επεθύμησεν αναπαυόμενος αναμέσον των κλήρων
15And having seen the resting place that it was good, and the land that it was fertile, he subjected his shoulder to labour, and became a husbandman.	και ιδών την ανάπαυσιν ότι καλή και την γην ότι πίων υπέθηκε τον ώμον αυτού εις το πονείν και εγενήθη ανήρ γεωργός
16Dan shall judge his people, as one tribe too in Israel.	Δαν κρινεί τον λαόν αυτού ωσεί και μία φυλή εν Ισραήλ
17And let Dan be a serpent in the way, besetting the path, biting the heel of the horse (and the rider shall fall backward),	και γενηθήτω Δαν όφις εφ΄ οδού εγκαθήμενος επί τρίβου δάκνων πτέρναν ίππου και πεσείται ο ιππεύς εις τα οπίσω
18waiting for the salvation of the Lord.	την σωτηρίαν περιμένων κυρίου
19Gad, a plundering troop shall plunder him; but he shall plunder him, pursuing him closely.	Γαδ πειρατήριον πειρατεύσει αυτόν αυτός δε πειρατεύσει αυτόν κατά πόδας
20Aser, his bread shall be fat; and he shall yield dainties to princes.	Ασήρ πίων αυτού ο άρτος και αυτός δώσει τρυφήν άρχουσι
21Nephthalim is a spreading stem, bestowing beauty on its fruit.	Νεφθαλείμ στέλεχος ανειμένον επιδιδούς εν τω γενήματι κάλλος
22Joseph is a son increased; my dearly loved son is increased; my youngest son, turn to me.	υιός ηυξημένος Ιωσήφ υιός ηυξημένος ζηλωτός υιός μου νεώτερος προς με ανάστρεψον
23Against whom men taking evil counsel reproached him, and the archers pressed hard upon him.	εις ον διαβουλευόμενοι ελοιδόρουν και ενείχον αυτώ κύριοι τοξευμάτων
24But their bow and arrows were mightily consumed, and the sinews of their arms were slackened by the hand of the mighty one of Jacob; thence is he that strengthened Israel from the God of thy father;	και συνετρίβη μετά κράτους τα τόξα αυτών και εξελύθη τα νεύρα βραχιόνων χειρών αυτών διά χείρα δυνάστου Ιακώβ εκείθεν ο κατισχύσας Ισραήλ παρά θεού του πατρός σου
25and my God helped thee, and he blessed thee with the blessing of heaven from above, and the blessing of the earth possessing all things, because of the blessing of the breasts and of the womb,	και εβοήθησέ σοι ο θεος ο εμός και ευλόγησέ σε ευλογίαν ουρανού άνωθεν και ευλογίαν γης εχούσης πάντα είνεκεν ευλογίας μαστών και μήτρας
26the blessings of thy father and thy mother—it has prevailed above the blessing of the lasting mountains, and beyond the blessings of the everlasting hills; they shall be upon the head of Joseph, and upon the head of the brothers of whom he took the lead.	ευλογίας πατρός σου και μητρός σου υπερίσχυσεν υπέρ ευλογίας ορεών μονίμων και επ΄ ευλογίαις θινών αιωνίων έσονται επί κεφαλής Ιωσήφ και επί κορυφής ων ηγήσατο αδελφών
27Benjamin, as a ravening wolf, shall eat still in the morning, and at evening he gives food.	Βενιαμίν λύκος άρπαξ το πρωϊνόν έδεται έτι και εις το εσπέρας διαδώσει τροφήν
28All these are the twelve sons of Jacob; and their father spoke these words to them, and he blessed them; he blessed each of them according to his blessing.	πάντες ούτοι υιοί Ιακώβ δώδεκα και ταύτα ελάλησεν αυτοίς ο πατήρ αυτών και ευλόγησεν αυτούς έκαστον κατά την ευλογίαν αυτού ευλόγησεν αυτούς
29And he said to them, I am added to my people; ye shall bury me with my fathers in the cave, which is in the field of Ephron the Chettite,	και είπεν αυτοίς εγώ προστίθεμαι προς τον εμόν λαόν θαψατέ με μετά των πατέρων μου εν τω σπηλαίω ο εστιν εν τω αγρώ Εφρών του Χετταίου
30in the double cave which is opposite Mambre, in the land of Chanaan, the cave which Abraam bought of Ephron the Chettite, for a possession of a sepulchre.	εν τω σπηλαίω τω διπλώ τω απέναντι Μαμβρή εν γη Χαναάν ο εκτήσατο Αβραάμ το σπήλαιον παρά Εφρών του Χετταίου εν κτήσει μνημείου
31There they buried Abraam and Sarrha his wife; there they buried Isaac, and Rebecca his wife; there they buried Lea;	εκεί έθαψαν Αβραάμ και Σάρραν την γυναίκα αυτού και εκεί έθαψαν Ισαάκ και Ρεβέκκαν την γυναίκα αυτού και εκεί έθαψα Λείαν
32in the portion of the field, and of the cave that was in it, purchased of the sons of Chet.	εν κτήσει του αγρού και του σπηλαίου του όντος εν αυτώ το παρά των υιών Χετ
33And Jacob ceased giving charges to his sons; and having lifted up his feet on the bed, he died, and was gathered to his people.	και κατέπαυσεν Ιακώβ επιτάσσων τοις υιοίς αυτού και εξάρας τους πόδας αυτού επί την κλίνην εξέλιπε και προσετέθη προς τον λαόν αυτού

Chapter 50

1And Joseph fell upon his father's face, and wept on him, and kissed him.	και επιπεσών Ιωσήφ επί πρόσωπον του πατρός αυτού έκλαυσεν επ΄ αυτώ και εφίλησεν αυτόν
2And Joseph commanded his servants the embalmers to embalm his father; and the embalmers embalmed Israel.	και προσέταξεν Ιωσήφ τοις παισίν αυτού τοις ενταφιασταίς ενταφιάσαι τον πατέρα αυτού και ενεταφίασαν οι ενταφιασταί τον Ισραήλ
3And they fulfilled forty days for him, for so are the days of embalming numbered; and Egypt mourned for him seventy days.	και επλήρωσαν αυτού τεσσαράκοντα ημέρας ούτως γαρ καταριθμούνται αι ημέραι της ταφής και επένθησεν αυτόν Αίγυπτος εβδομήκοντα ημέρας
4And when the days of mourning were past, Joseph spoke to the princes of Pharao, saying, If I have found favour in your sight, speak concerning me in the ears of Pharao, saying,	επεί δε παρήλθον αι ημέραι του πένθους ελάλησεν Ιωσήφ προς τους δυνάστας Φαραώ λέγων ει εύρον χάριν εναντίον υμών λαλήσατε εις τα ώτα Φαραώ λέγοντες
5My father adjured me, saying, In the sepulchre which I dug for myself in the land of Chanaan, there thou shalt bury me; now then I will go up and bury my father, and return again.	ο πατήρ μου ώρκισέ με προ του τελευτήσαι αυτόν λέγων εν τω μνημείω ω ώρυξα εμαυτώ εν γη Χαναάν εκεί με θάψεις νυν ουν αναβάς θάψω τον πατέρα μου και επανελεύσομαι
6And Pharao said to Joseph, Go up, bury thy father, as he constrained thee to swear.	και είπε Φαραώ τω Ιωσήφ ανάβηθι θάψον τον πατέρα σου καθάπερ ώρκισέ σε
7So Joseph went up to bury his father; and all the servants of Pharao went up with him, and the elders of his house, and all the elders of the land of Egypt.	και ανέβη Ιωσήφ θάψαι τον πατέρα αυτού και συνανέβησαν μετ΄ αυτού πάντες οι παίδες Φαραώ και οι πρεσβύτεροι του οίκου αυτού και πάντες οι πρεσβύτεροι της γης Αιγύπτου
8And all the household of Joseph, and his brethren, and all the house of his father, and his kindred; and they left behind the sheep and the oxen in the land of Gesem.	και πάσα η πανοικία Ιωσήφ και οι αδελφοί αυτού και πάσα η οικία η πατρική αυτού και την συγγένεια αυτού και τα πρόβατα και τους βόας υπελίποντο εν γη Γεσέμ
9And there went up with him also chariots and horsemen; and there was a very great company.	και συνανέβησαν μετ΄ αυτού και άρματα και ιππείς και εγένετο η παρεμβολή μεγάλη σφόδρα
10And they came to the threshing-floor of Atad, which is beyond Jordan; and they bewailed him with a great and very sore lamentation; and he made a mourning for his father seven days.	και παρεγένοντο εφ΄ άλωνα Ατάδ ο εστι πέραν του Ιορδάνου και εκόψαντο αυτόν κοπετόν μέγαν και ισχυρόν σφόδρα και εποίησε το πένθος τω πατρί αυτού επτά ημέρας
11And the inhabitants of the land of Chanaan saw the mourning at the floor of Atad, and said, This is a great mourning to the Egyptians; therefore he called its name, The mourning of Egypt, which is beyond Jordan.	και είδον οι κάτοικοι της γης Χαναάν το πένθος επί άλωνι Ατάδ και είπαν πένθος μέγα τούτό εστι τοις Αιγυπτίοις διά τούτο εκάλεσαν το όνομα του τόπου εκείνου πένθος Αιγύπτου ο εστι πέραν του Ιορδάνου
12And thus his sons did to him.	και εποίησαν αυτώ ούτως οι υιοί αυτού καθώς ενετείλατο αυτοίς
13So his sons carried him up into the land of Chanaan, and buried him in the double cave, which cave Abraam bought for possession of a burying place, of Ephrom the Chettite, before Mambre.	και ανέλαβον αυτόν οι υιοί αυτού εις γην Χαναάν και έθαψαν αυτόν εις το σπήλαιον το διπλούν ο εκτήσατο Αβραάμ το σπήλαιον εν κτήσει μνημείου παρά Εφρών του Χετταίου κατέναντι Μαμβρή
14And Joseph returned to Egypt, he and his brethren, and those that had gone up with him to bury his father.	και υπέστρεψεν Ιωσήφ εις Αίγυπτον αυτός και οι αδελφοί αυτού και πάντας οι συναναβάντες θάψαι τον πατέρα αυτού
15And when the brethren of Joseph saw that their father was dead, they said, Let us take heed, lest at any time Joseph remember evil against us, and recompense to us all the evils which we have done against him.	ιδόντες δε οι αδελφοί Ιωσήφ ότι τέθνηκεν ο πατήρ αυτών είπαν μή μνησικακήση ημίν Ιωσήφ και ανταπόδομα ανταποδώ ημίν πάντα τα κακά α ενεδειξάμεθα αυτώ
16And they came to Joseph, and said, Thy father adjured us before his death, saying,	και παραγενόμενοι προς Ιωσήφ είπαν ο πατήρ σου ώρκισε προ του τελευτήσαι αυτόν λέγων
17Thus say ye to Joseph, Forgive them their injustice and their sin, forasmuch as they have done thee evil; and now pardon the injustice of the servants of the God of thy father. And Joseph wept while they spoke to him.	ούτως είπατε Ιωσήφ άφες αυτοίς την αδικίαν και την αμαρτίαν αυτών ότι πονηρά σοι ενεδείξαντο και νυν δέξαι την αδικίαν των θεραπόντων του θεού του πατρός σου και έκλαυσεν Ιωσήφ λαλούντων αυτών προς αυτόν
18And they came to him and said, We, these persons, are thy servants.	και ελθόντες προς αυτόν είπαν ίδε ημείς σοι οικέται
19And Joseph said to them, Fear not, for I am God's.	και είπεν αυτοίς Ιωσήφ μη φοβείσθε του γαρ θεού ειμι εγώ
20Ye took counsel against me for evil, but God took counsel for me for good, that the matter might be as it is to-day, and much people might be fed.	υμείς εβουλεύσασθε κατ΄ εμού εις πονηρά ο δε θεός εβουλεύσατο περί εμού εις αγαθά όπως αν γένηται ως σήμερον ίνα διατραφή λαός πολύς
21And he said to them, Fear not, I will maintain you, and your families: and he comforted them, and spoke kindly to them.	και είπεν αυτοίς μη φοβείσθε εγώ διαθρέψω υμάς και τας οικίας υμών και παρεκάλεσεν αυτούς και ελάλησεν αυτών εις την καρδίαν
22And Joseph dwelt in Egypt, he and his brethren, and all the family of his father; and Joseph lived a hundred and ten years.	και κατώκησεν Ιωσήφ εν Αιγύπτω αυτός και οι αδελφοί αυτού και πάσα η πανοικία του πατρός αυτού και έζησεν Ιωσήφ έτη εκατόν δέκα
23And Joseph saw the children of Ephraim to the third generation; and the sons of Machir the son of Manasse were borne on the sides of Joseph.	και είδεν Ιωσήφ Εφραίμ παιδία έως τρίτης γενεάς και οι υιοί Μαχείρ του υιόυ Μανασσή ετέχθησαν επί μηρών Ιωσήφ
24And Joseph spoke to his brethren, saying, I die, and God will surely visit you, and will bring you out of this land to the land concerning which God sware to our fathers, Abraam, Isaac, and Jacob.	και είπεν Ιωσήφ τοις αδελφοί αυτού λέγων εγώ αποθνήσκω επισκοπή δε επισκέψεται υμάς ο θεός και ανάξει υμάς εκ της γης ταύτης εις την γην ην ώμοσε ο θεός τοις πατράσιν ημών Αβραάμ Ισαάκ και Ιακώβ
25And Joseph adjured the sons of Israel, saying, At the visitation with which God shall visit you, then ye shall carry up my bones hence with you.	και ώρκισεν Ιωσήφ τους υιούς Ισραήλ λέγων εν τη επισκοπή η επισκέψηται ο θεός υμάς και συνανοίσετε τα οστά μου εντεύθεν μεθ΄ υμών
26And Joseph died, aged an hundred and ten years; and they prepared his corpse, and put him in a coffin in Egypt.	και ετελεύτησεν Ιωσήφ ετών εκατόν δέκα και έθαψαν αυτόν και έθηκαν εν τη σορώ εν Αιγύπτω