Septuagint (Brenton 1879)/Leviticus

For other versions of this work, see Leviticus (Bible).

Chapter 1

1And the Lord called Moses again and spoke to him out of the tabernacle of witness, saying, Speak to the children of Israel, and thou shalt say to them,	και ανεκάλεσε Μωυσην και ελάλησε κύριος αυτώ εκ της σκηνής του μαρτυρίου λέγων
2If any man of you shall bring gifts to the Lord, ye shall bring your gifts of the cattle and of the oxen and of the sheep.	λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ και ερείς προς αυτούς άνθρωπος εξ υμών εάν προσαγάγη δώρα τω κυρίω από των κτηνών και από των βοών και από των προβάτων προσοίσετε τα δώρα υμών
3If his gift be a whole-burnt-offering, he shall bring an unblemished male of the herd to the door of the tabernacle of witness, he shall bring it as acceptable before the Lord.	εάν ολοκαύτωμα το δώρον αυτού εκ των βοών άρσεν άμωμον προσάξει αυτό προς την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου προσοίσει αυτό δεκτόν εναντίον κυρίου
4And he shall lay his hand on the head of the burnt-offering as a thing acceptable for him, to make atonement for him.	και επιθήσει την χείρα επί την κεφαλήν του καρπώματος δεκτόν αυτώ εξιλάσασθαι περί αυτού
5And they shall slay the calf before the Lord; and the sons of Aaron the priests shall bring the blood, and they shall pour the blood round about on the altar, which is at the doors of the tabernacle of witness.	και σφάξουσι τον μόσχον έναντι κυρίου και προσοίσουσιν οι υιοί Ααρών οι ιερείς το αίμα και προσχεούσι το αίμα επί το θυσιαστήριον κύκλω το επί των θυρών της σκηνής του μαρτυρίου
6And having flayed the whole burnt-offering, they shall divide it by its limbs.	και εκδείραντες το ολοκαύτωμα μελιούσιν αυτό κατά μέλη
7And the sons of Aaron the priests shall put fire on the altar, and shall pile wood on the fire.	και επιθήσουσιν οι υιοί Ααρών οι ιερείς πυρ επί το θυσιαστήριον και στοιβάσουσι ξύλα επί το πυρ
8And the sons of Aaron the priests shall pile up the divided parts, and the head, and the fat on the wood on the fire, the wood which is on the altar.	και επιστοιβάσουσιν οι υιοί Ααρών οι ιερείς τα διχοτομήματα και την κεφαλήν και το στέαρ επί τα ξύλα τα επί του πυρός τα οντα επί του θυσιαστηρίου
9And the entrails and the feet they shall wash in water, and the priests shall put all on the altar: it is a burnt-offering, a sacrifice, a smell of sweet savour to the Lord.	τα δε εγκοίλια και τους πόδας πλυνούσιν ύδατι και επιθήσει ο ιερεύς τα πάντα επί το θυσιαστήριον κάρπωμά εστι θυσία οσμή ευωδίας κυρίω
10And if his gift be of the sheep to the Lord, or of the lambs, or of the kids for whole-burnt-offerings, he shall bring it a male without blemish.	εάν δε από των προβάτων το δώρον αυτού τω κυρίω από τε των αρνών και των ερίφων εις ολοκαύτωμα άρσεν άμωμον προσάξει αυτό και επιθήσει την χείρα επί την κεφαλήν αυτού
11And he shall lay his hand on its head; and they shall kill it by the side of the altar, toward the north before the Lord, and the sons of Aaron the priests shall pour its blood on the altar round about.	και σφάξουσιν αυτό εκ πλαγίων του θυσιαστηρίου προς βορράν εναντίον κυρίου και προσχεούσιν οι υιοί Ααρών οι ιερείς το αίμα αυτού επί το θυσιαστήριον κύκλω
12And they shall divide it by its limbs, and its head and its fat, and the priests shall pile them up on the wood which is on the fire, on the altar.	και διελούσιν αυτό κατά μέλη και την κεφαλήν και το στέαρ αυτού και επιστοιβάσουσιν οι ιερείς αυτά επί τα ξύλα τα επί του πυρός τα επί τον θυσιαστηρίον
13And they shall wash the entrails and the feet with water, and the priest shall bring all the parts and put them on the altar: it is a burnt-offering, a sacrifice, a smell of sweet savour to the Lord.	και τα εγκοίλια και τους πόδας πλυνούσιν ύδατι και προσοίσει ο ιερεύς τα πάντα και επιθήσει επί το θυσιαστήριον κάρπωμά εστι θυσία οσμή ευωδίας τω κυρίω
14And if he bring his gift, a burnt-offering to the Lord, of birds, then shall he bring his gift of doves or pigeons.	εάν δε από των πετεινών κάρπωμα προσφέρη δώρον αυτού τω κυρίω και προσοίσει από των τρυγόνων η από των περιστερών το δώρον αυτού
15And the priest shall bring it to the altar, and shall wring off its head; and the priest shall put it on the altar, and shall wring out the blood at the bottom of the altar.	και προσοίσει αυτό ο ιερεύς προς το θυσιαστήριον και αποκνίσει την κεφαλήν αυτού και επιθήσει ο ιερεύς επί το θυσιαστήριον και στραγγιεί το αίμα προς την βάσιν του θυσιαστηρίου
16And he shall take away the crop with the feathers, and shall cast it forth by the altar toward the east to the place of the ashes.	και αφελεί τον πρόλοβον συν τοις πτεροίς και εκβαλεί αυτά παρά το θυσιαστήριον κατ΄ ανατολάς εις τον τόπον της σποδού
17And he shall break it off from the wings and shall not separate it, and the priest shall put it on the altar on the wood which is on the fire: it is a burnt-offering, a sacrifice, a sweet-smelling savour to the Lord.	και εκκλάσει αυτό εκ των πτερύγων και ου διελεί και επιθήσει αυτό ο ιερεύς επί το θυσιαστήριον επί τα ξύλα τα επί του πυρός κάρπωμά εστι θυσία οσμή ευωδίας τω κυρίω

Chapter 2

1And if a soul bring a gift, a sacrifice to the Lord, his gift shall be fine flour; and he shall pour oil upon it, and shall put frankincense on it: it is a sacrifice.	εάν δε ψυχή προσφέρη δώρον θυσίαν τω κυρίω σεμίδαλις έσται το δώρον αυτού και επιχεεί επ΄ αυτό έλαιον και επιθήσει επ΄ αυτό λίβανον θυσία εστί
2And he shall bring it to the priests the sons of Aaron: and having taken from it a handful of the fine flour with the oil, and all its frankincense, then the priest shall put the memorial of it on the altar: it is a sacrifice, an odour of sweet savour to the Lord.	και οίσει αυτήν προς τους υιούς Ααρών τους ιερείς και δραξάμενος απ΄ αυτής πλήρη την δράκα από της σεμιδάλεως συν τω ελαίω και πάντα τον λίβανον αυτής και επιθήσει ο ιερεύς το μνημόσυνον αυτής επί το θυσιαστήριον θυσία οσμή ευωδίας τω κυρίω
3And the remainder of the sacrifice shall be for Aaron and his sons, a most holy portion from the sacrifices of the Lord.	και το λοιπόν από της θυσίας Ααρών και τοις υιοίς αυτού άγιον των αγίων από των θυσιών κυρίου
4And if he bring as a gift a sacrifice baked from the oven, a gift to the Lord of fine flour, he shall bring unleavened bread kneaded with oil, and unleavened cakes anointed with oil.	εάν δε προσφέρη δώρον θυσίαν πεπεμμένην εν κλιβάνω εκ σεμιδάλεως άρτους αζύμους πεφυραμένους εν ελαίω και λάγανα άζυμα διακεχρισμένα εν ελαίω
5And if thy gift be a sacrifice from a pan, it is fine flour mingled with oil, unleavened offerings.	εάν δε θυσία από τηγάνου το δώρόν σου σεμίδαλις πεφυραμένη εν ελαίω άζυμα έσται
6And thou shalt break them into fragments and pour oil upon them: it is a sacrifice to the Lord.	και διαθρύψεις αυτά κλάσματα και επιχεείς επ΄ αυτά έλαιον θυσία εστί κυρίω
7And if thy gift be a sacrifice from the hearth, it shall be made of fine flour with oil.	εάν δε θυσία από εσχάρας το δώρόν σου σεμίδαλις εν ελαίω ποιηθήσεται
8And he shall offer the sacrifice which he shall make of these to the Lord, and shall bring it to the priest.	και προσοίσεις την θυσίαν ην αν ποιήση εκ τούτων τω κυρίω και προσοίσεις προς τον ιερέα και προσεγγίσας προς το θυσιαστήριον
9And the priest shall approach the altar, and shall take away from the sacrifice a memorial of it, and the priest shall place it on the altar: a burnt offering, a smell of sweet savour to the Lord.	αφελεί ο ιερεύς από της θυσίας το μνημόσυνον αυτής και επιθήσει ο ιερεύς επί το θυσιαστήριον κάρπωμα οσμήν ευωδίας τω κυρίω
10And that which is left of the sacrifice shall be for Aaron and his sons, most holy from the burnt-offerings of the Lord.	το δε καταλειφθέν από της θυσίας Ααρών και τοις υιοίς αυτού άγια των αγίων από των καρπωμάτων κυρίου
11Ye shall not leaven any sacrifice which ye shall bring to the Lord; for as to any leaven, or any honey, ye shall not bring of it to offer a gift to the Lord.	πάσαν θυσίαν ην αν προσφέρητε τω κυρίω ου ποιήσετε ζυμωτόν πάσαν γαρ ζύμην και παν μέλι ου προσοίσετε απ΄ αυτού καρπώσαι τω κυρίω δώρον
12Ye shall bring them in the way of fruits to the Lord, but they shall not be offered on the altar for a sweet-smelling savour to the Lord.	απαρχής προσοίσετε αυτά τω κυρίω επί δε το θυσιαστήριον ουκ αναβιβασθήσεται εις οσμήν ευωδίας τω κυρίω
13And every gift of your sacrifice shall be seasoned with salt; omit not the salt of the covenant of the Lord from your sacrifices: on every gift of yours ye shall offer salt to the Lord your God.	και παν δώρον θυσίας υμών αλί αλισθήσεται ου διαπαύσεται άλας διαθήκης κυρίου από θυσιασμάτων υμών επί παντός δώρου υμών προσοίσετε άλας
14And if thou wouldest offer a sacrifice of first-fruits to the Lord, it shall be new grains ground and roasted for the Lord; so shalt thou bring the sacrifice of the first-fruits.	εάν δε προσφέρης θυσίαν πρωτογεννημάτων τω κυρίω νέα πεφρυγμένα χίδρα ερικτά τω κυρίω και προσοίσεις την θυσίαν των πρωτογεννημάτων
15And thou shalt pour oil upon it, and shalt put frankincense on it: it is a sacrifice.	και επιχεείς επ΄ αυτήν έλαιον και επιθήσεις επ΄ αυτήν λίβανον θυσία εστί
16And the priest shall offer the memorial of it taken from the grains with the oil, and all its frankincense: it is a burnt-offering to the Lord.	και ανοίσει ο ιερεύς το μνημόσυνον αυτής από των χίδρων συν τω ελαίω και πάντα τον λίβανον αυτής κάρπωμά εστι κυρίω

Chapter 3

1And if his gift to the Lord be a peace-offering, if he should bring it of the oxen, whether it be male or whether it be female, he shall bring it unblemished before the Lord.	εάν δε θυσία σωτηρίου το δώρον αυτού τω κυρίω εάν μεν εκ των βοών αυτού προσαγάγη εάν τε άρσεν εάν τε θήλυ άμωμον προσάξει αυτό έναντι κυρίου
2And he shall lay his hands on the head of the gift, and shall slay it before the Lord, by the doors of the tabernacle of witness. And the priests the sons of Aaron shall pour the blood on the altar of burnt-offerings round about.	και επιθήσει τας χείρας αυτού επί την κεφαλήν του δώρου και σφάξει αυτό παρά τας θύρας της σκηνής του μαρτυρίου και προσχεούσιν οι υιοί Ααρών οι ιερείς το αίμα επί το θυσιαστήριον των ολοκαυτωμάτων κύκλω
3And they shall bring of the peace-offering a burnt-sacrifice to the Lord, the fat covering the belly, and all the fat on the belly.	και προσάξουσιν από της θυσίας του σωτηρίου κάρπωμα κυρίω το στέαρ το κατακαλύπτον την κοιλίαν και παν το στέαρ το επί της κοιλίας
4And the two kidneys and the fat that is upon them; he shall take away that which is on the thighs, and the caul above the liver together with the kidneys.	και τους δύο νεφρούς και το στέαρ το επ΄ αυτών το επί των μηρίων και τον λοβόν τον επί του ήπατος συν τοις νεφροίς περιελεί
5And the priests the sons of Aaron shall offer them on the altar on the burnt-offering, on the wood which is on the fire upon the altar: it is a burnt-offering, a smell of sweet savour to the Lord.	και ανοίσουσιν αυτά οι υιοί Ααρών οι ιερείς επί το θυσιαστήριον επί τα ολοκαυτώματα επί τα ξύλα τα επί του πυρός κάρπωμα οσμήν ευωδίας τω κυρίω
6And if his gift be of the sheep, a peace-offering to the Lord, male or female, he shall bring it unblemished.	εάν δε από των προβάτων το δώρον αυτού θυσία σωτηρίου τω κυρίω άρσεν η θήλυ άμωμον προσοίσει αυτό
7If he bring a lamb for his gift, he shall bring it before the Lord.	εάν άρνα προσαγάγη το δώρον αυτού προσάξει αυτό έναντι κυρίου
8And he shall lay his hands on the head of his offering, and shall slay it by the doors of the tabernacle of witness; and the priests the sons of Aaron shall pour out the blood on the altar round about.	και επιθήσει τας χείρας επί την κεφαλήν του δώρου αυτού και σφάξει αυτό παρά τας θύρας της σκηνής του μαρτυρίου και προσχεούσιν οι υιοί Ααρών οι ιερείς το αίμα επί το θυσιαστήριον κύκλω
9And he shall bring of the peace-offering a burnt-sacrifice to the Lord: the fat and the hinder part unblemished he shall take away with the loins, and having taken away all the fat that covers the belly, and all the fat that is on the belly,	και προσοίσει από της θυσίας του σωτηρίου κάρπωμα τω κυρίω το στέαρ και την οσφύν άμωμον συν ταις ψόαις περιελεί αυτό και παν το στέαρ το κατακαλύπτον την κοιλίαν και παν το στέαρ το επί της κοιλίας
10and both the kidneys and the fat that is upon them, and that which is on the thighs, and the caul which is on the liver with the kidneys,	και αμφοτέρους τους νεφρούς και το στέαρ το επ΄ αυτών το επί των μηρίων και τον λοβόν τον επί του ήπατος συν τοις νεφροίς περιελών
11the priest shall offer these on the altar: it is a sacrifice of sweet savour, a burnt-offering to the Lord.	ανοίσει ο ιερεύς επί το θυσιαστήριον οσμήν ευωδίας κάρπωμα τω κυρίω
12And if his offering be of the goats, then shall he bring it before the Lord.	εάν δε από των αιγών το δώρον αυτού και προσάξει αυτώ έναντι κυρίου
13And he shall lay his hands on its head; and they shall slay it before the Lord by the doors of the tabernacle of witness; and the priests the sons of Aaron shall pour out the blood on the altar round about.	και επιθήσει τας χείρας επί την κεφαλήν αυτού και σφάξουσιν αυτό έναντι κυρίου παρά τας θύρας της σκηνής του μαρτυρίου και προσχεούσιν οι υιοί Ααρών οι ιερείς το αίμα επί το θυσιαστήριον κύκλω
14And he shall offer of it a burnt-offering to the Lord, even the fat that covers the belly, and all the fat that is on the belly.	και ανοίσει απ΄ αυτού κάρπωμα τω κυρίω το στέαρ το κατακαλύπτον την κοιλίαν και παν το στέαρ το επί της κοιλίας
15And both the kidneys, and all the fat that is upon them, that which is upon the thighs, and the caul of the liver with the kidneys, shall he take away.	και τους δύο νεφρούς και παν το στέαρ το επ΄ αυτών το επί των μηρίων και τον λοβόν τον επί του ήπατος συν τοις νεφροίς περιελεί
16And the priest shall offer it upon the altar: it is a burnt-offering, a smell of sweet savour to the Lord. All the fat belongs to the Lord.	και ανοίσει ο ιερεύς επί το θυσιαστήριον κάρπωμα οσμήν ευωδίας τω κυρίω παν στέαρ τω κυρίω
17It is a perpetual statute throughout your generations, in all your habitations; ye shall eat no fat and no blood.	νόμιμον αιώνιον εις τας γενεάς υμών εν πάση κατοικία υμών παν στέαρ και παν αίμα ουκ έδεσθε

Chapter 4

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2Speak to the children of Israel, saying, If a soul shall sin unwillingly before the Lord, in any of the commandments of the Lord concerning things which he ought not to do, and shall do some of them;	λάλησον προς τους υιούς Ισραήλ λέγων ψυχή εαν αμάρτη ακουσίως από πάντων των προσταγμάτων κυρίου ων ου δει ποιων και ποιήσει εν τι απ΄ αυτών
3if the anointed priest sin so as to cause the people to sin, then shall he bring for his sin, which he has sinned, an unblemished calf of the herd to the Lord for his sin.	εάν μεν ο αρχιερεύς ο κεχρισμένος αμάρτη του τον λαόν αμαρτείν και προσάξει περί της αμαρτίας αυτού ης ήμαρτε μόσχον εκ βοών άμωμον τω κυρίω περί της αμαρτίας
4And he shall bring the calf to the door of the tabernacle of witness before the Lord, and he shall put his hand on the head of the calf before the Lord, and shall slay the calf in the presence of the Lord.	και προσάξει τον μόσχον παρά την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου έναντι κυρίου και επιθήσει την χείρα αυτού επί την κεφαλήν του μόσχου έναντι κυρίου και σφάξει τον μόσχον ενώπιον κυρίου
5And the anointed priest who has been consecrated having received of the blood of the calf, shall then bring it into the tabernacle of witness.	και λαβών ο ιερεύς ο χριστός ο τετελειωμένος τας χείρας από του αίματος του μόσχου και εισοίσει αυτό εις την σκηνήν του μαρτυρίου
6And the priest shall dip his finger into the blood, and sprinkle of the blood seven times before the Lord, over against the holy veil.	και βάψει ο ιερεύς τον δάκτυλον εις το αίμα και προσρανεί από του αίματος επτάκις τω δακτύλω έναντι κυρίου κατά το καταπέτασμα το άγιον
7And the priest shall put of the blood of the calf on the horns of the altar of the compound incense which is before the Lord, which is in the tabernacle of witness; and all the blood of the calf shall he pour out by the foot of the altar of whole-burnt-offerings, which is by the doors of the tabernacle of witness.	και επιθήσει ο ιερεύς από του αίματος του μόσχου επί τα κέρατα του θυσιαστηρίου του θυμιάματος της συνθέσεως έναντι κυρίου ο εστιν εν τη σκηνή του μαρτυρίου και παν το αίμα του μόσχου εκχεεί παρά την βάσιν του θυσιαστηρίου της καρπωσεως ο εστι παρά τας θύρας της σκηνής του μαρτυρίου
8and all the fat of the calf of the sin-offering shall he take off from it; the fat that covers the inwards, and all the fat that is on the inwards,	και παν το στέαρ του μόσχου του της αμαρτίας και περιελεί απ΄ αυτού το στέαρ το κατακαλύπτον τα ενδόσθια και παν το στέαρ το επί των ενδοσθίων
9and the two kidneys, and the fat that is upon them, which is on the thighs, and the caul that is on the liver with the kidneys, them shall he take away,	και τους δύο νεφρούς και το στέαρ το επ΄ αυτών το επί των μηρίων και τον λοβόν τον επί του ήπατος συν τοις νεφροίς περιελεί αυτό
10as he takes it away from the calf of the sacrifice of peace-offering, so shall the priest offer it on the altar of burnt-offering.	ον τρόπον αφαιρείται από του μόσχου του της θυσίας του σωτηρίου και ανοίσει ο ιερεύς επί το θυσιαστήριον της καρπώσεως
11And they shall take the skin of the calf, and all his flesh with the head and the extremities and the belly and the dung,	και το δέρμα του μόσχου και πάσαν αυτού την σάρκα συν τη κεφαλή και τοις ακρωτηρίοις και τη κοιλία και τη κόπρω
12and they shall carry out the whole calf out of the camp into a clean place, where they pour out the ashes, and they shall consume it there on wood with fire: it shall be burnt on the ashes poured out.	και εξοίσουσιν όλον τον μόσχον έξω της παρεμβολής εις τόπον καθαρόν ου εκχέουσι την σποδιάν και κατακαύσουσιν αυτόν επί ξύλων εν πυρί επί της εκχύσεως της σποδιάς καυθήσεται
13And if the whole congregation of Israel trespass ignorantly, and a thing should escape the notice of the congregation, and they should do one thing forbidden of any of the commands of the Lord, which ought not to be done, and should transgress:	εάν δε πάσα συναγωγή Ισραήλ αγνοήση ακουσίως και λάθη ρήμα εξ οφθαλμών της συναγωγής και ποιήσωσι μίαν από πασών των εντολών κυρίου η ου ποιηθήσεται και πλημμελήσωσι
14and the sin wherein they have sinned should become known to them, then shall the congregation bring an unblemished calf of the herd for a sin-offering, and they shall bring it to the doors of the tabernacle of witness.	και γνωσθή αυτοίς η αμαρτία ην ήμαρτον εν αυτή και προσάξει η συναγωγή μόσχον εκ βοών άμωμον περί της αμαρτίας και προσάξει αυτόν παρά τας θύρας της σκηνής του μαρτυρίου
15And the elders of the congregation shall lay their hands on the head of the calf before the Lord, and they shall slay the calf before the Lord.	και επιθήσουσιν οι πρεσβύτεροι της συναγωγής τας χείρας αυτών επί την κεφαλήν του μόσχου έναντι κυρίου και σφάξουσι τον μόσχον έναντι κυρίου
16And the anointed priest shall bring in of the blood of the calf into the tabernacle of witness.	και εισοίσει ο ιερεύς ο χριστός από του αίματος του μόσχου εις την σκηνήν του μαρτυρίου
17And the priest shall dip his finger into some of the blood of the calf, and shall sprinkle it seven times before the Lord, in front of the veil of the sanctuary.	και βάψει ο ιερεύς τον δάκτυλον από του αίματος του μόσχου και ρανεί επτάκις έναντι κυρίου κατενώπιον του καταπετάσματος του αγίου
18And the priest shall put some of the blood on the horns of the altar of the incense of composition, which is before the Lord, which is in the tabernacle of witness; and he shall pour out all the blood at the bottom of the altar of whole-burnt-offerings, which is by the door of the tabernacle of witness.	και από του αίματος επιθήσει ο ιερεύς επί τα κέρατα του θυσιαστηρίου των θυμιαμάτων της συνθέσεως ο εστιν ενώπιον κυρίου ο εστιν εν τη σκηνή του μαρτυρίου και το παν αίμα εκχεεί προς την βάσιν του θυσιαστηρίου των καρπώσεων του όντος προς τη θύρα της σκηνής του μαρτυρίου
19And he shall take away all the fat from it, and shall offer it up on the altar.	και το παν στέαρ αυτού περιελεί απ΄ αυτού και ανοίσει επί το θυσιαστήριον
20And he shall do to the calf as he did to the calf of the sin-offering, so shall it be done; and the priest shall make atonement for them, and the trespass shall be forgiven them.	και ποιήσει τον μόσχον ον τρόπον εποίησε τον μόσχον τον της αμαρτίας ούτως ποιηθήσεται και εξιλάσεται περί αυτών ο ιερεύς και αφεθήσεται αυτοίς η αμαρτία
21And they shall carry forth the calf whole without the camp, and they shall burn the calf as they burnt the former calf: it is the sin-offering of the congregation.	και εξοίσουσι τον μόσχον όλον έξω της παρεμβολής και κατακαύσουσι τον μόσχον ον τρόπον κατέκαυσαν τον μόσχον τον πρότερον αμαρτία συναγωγής εστιν
22And if a ruler sin, and break one of all the commands of the Lord his God, doing the thing which ought not to be done, unwillingly, and shall sin and trespass,	εάν δε ο άρχων αμάρτη και ποιήση μίαν από πασών των εντολών κυρίου του θεού αυτού η ου ποιηθήσεται ακουσιως και αμάρτη και πλημμελήση
23and his trespass wherein he has sinned, be known to him, then shall he offer for his gift a kid of the goats, a male without blemish.	και γνωσθή αυτώ η αμαρτία ην ήμαρτεν εν αυτή και προσοίσει το δώρον αυτού χίμαρον εξ αιγών άρσεν άμωμον
24And he shall lay his hand on the head of the kid, and they shall kill it in the place where they kill the victims for whole-burnt-offerings before the Lord; it is a sin-offering.	και επιθήσει την χείρα αυτού επί την κεφαλήν του χιμάρου και σφαξούσιν αυτόν εν τόπω ου σφάξουσι τα ολοκαυτώματα ενώπιον κυρίου αμαρτίας εστί
25And the priest shall put some of the blood of the sin-offering with his finger on the horns of the altar of whole-burnt-offering; and he shall pour out all its blood by the bottom of the altar of whole-burnt-offerings.	και επιθήσει ο ιερεύς από του αίματος του της αμαρτίας τω δακτύλω επί τα κέρατα του θυσιαστηρίου των ολοκαυτωμάτων και το παν αίμα αυτού εκχεεί παρά την βάσιν του θυσιαστηρίου των ολοκαυτωμάτων
26And he shall offer up all his fat on the altar, as the fat of the sacrifice of peace-offering; and the priest shall make atonement for him concerning his sin, and it shall be forgiven him.	και παν το στέαρ αυτού ανοίσει επί το θυσιαστήριον ώσπερ το στέαρ θυσίας σωτηρίου και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς από της αμαρτίας αυτού και αφεθήσεται αυτώ
27And if a soul of the people of the land should sin unwillingly, in doing a thing contrary to any of the commandments of the Lord, which ought not to be done, and shall transgress,	εάν δε ψυχή μία αμάρτη ακουσίως εκ του λαού της γης εν τω ποιήσαι μίαν από πασών των εντολών κυρίου η ου ποιηθήσεται και πλημμελήση
28and his sin should be known to him, wherein he has sinned, then shall he bring a kid of the goats, a female without blemish shall he bring for his sin, which he has sinned.	και γνωσθή αυτώ η αμαρτία ην ήμαρτεν εν αυτή και οίσει το δώρον χίμαιραν εξ αιγών θήλειαν άμωμον οίσει περί της αμαρτίας ης ήμαρτε
29And he shall lay his hand on the head of his sin-offering, and they shall slay the kid of the sin-offering in the place where they slay the victims for whole-burnt-offerings.	και επιθήσει την χείρα αυτού επί την κεφαλήν του αμαρτήματος αυτού και σφάξουσι την χίμαιραν την της αμαρτίας εν τω τόπω ου σφάξουσι τα ολοκαυτώματα
30And the priest shall take of its blood with his finger, and shall put it on the horns of the altar of whole-burnt-offerings; and all its blood he shall pour forth by the foot of the altar.	και λήψεται ο ιερεύς από του αίματος αυτής τω δακτύλω αυτού και επιθήσει επί τα κέρατα του θυσιαστηρίου των ολοκαυτωμάτων και παν το αίμα αυτής εκχεεί παρά την βάσιν του θυσιαστηρίου
31And he shall take away all the fat, as the fat is taken away from the sacrifice of peace-offering, and the priest shall offer it on the altar for a smell of sweet savour to the Lord; and the priest shall make atonement for him, and his sin shall be forgiven him.	και παν το στέαρ περιελεί ον τρόπον περιαιρείται το στέαρ από της θυσίας σωτηρίου και ανοίσει ο ιερεύς επί το θυσιαστήριον εις οσμήν ευωδίας κυρίω και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς και αφεθήσεται αυτώ
32And if he should offer a lamb for his sin-offering, he shall offer it a female without blemish.	εάν δε πρόβατον προσενέγκη το δώρον αυτού περί της αμαρτίας θήλυ άμωμον προσοίσει αυτό
33And he shall lay his hand on the head of the sin-offerings, and they shall kill it in the place where they kill the victims for whole-burnt-offerings.	και επιθήσει την χείρα αυτού επί την κεφαλήν του της αμαρτίας και σφάξουσιν αυτό περί αμαρτίας εν τόπω ου σφάξουσι τα ολοκαυτώματα
34And the priest shall take of the blood of the sin-offering with his finger, and shall put it on the horns of the altar of whole-burnt-offerings, and he shall pour out all its blood by the bottom of the altar of whole-burnt-offering.	και λαβών ο ιερεύς από του αίματος του της αμαρτίας τω δακτύλω αυτού επιθήσει επί τα κέρατα του θυσιαστηρίου της ολοκαρπώσεως και παν αυτού το αίμα εκχεεί παρά την βάσιν του θυσιαστηρίου της ολοκαυτώσεως
35And he shall take away all his fat, as the fat of the lamb of the sacrifice of peace-offering is taken away, and the priest shall put it on the altar for a whole-burnt-offering to the Lord; and the priest shall make atonement for him for the sin which he sinned, and it shall be forgiven him.	και παν αυτού το στέαρ περιελεί ον τρόπον περιαιρείται στέαρ προβάτου από θυσίας του σωτηρίου και επιθήσει αυτό ο ιερεύς επί το θυσιαστήριον επί τα ολοκαύτωματα κυρίου και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς περί της αμαρτίας ης ήμαρτε και αφεθήσεται αυτώ

Chapter 5

1And if a soul sin, and hear the voice of swearing, and he is a witness or has seen or been conscious, if he do not report it, he shall bear his iniquity.	εάν δε ψυχή αμάρτη και ακούση φωνήν ορκίσμου και ούτος μάρτυς η εώρακεν η συνοίδεν εάν μη απαγγείλη λήψεται την αμαρτίαν αυτού
2That soul which shall touch any unclean thing, or carcase, or that which is unclean being taken of beasts, or the dead bodies of abominable reptiles which are unclean, or carcases of unclean cattle,	η ψυχή εκείνη ήτις εάν άψηται παντός πράγματος ακαθάρτου η θνησιμαίου η θηριαλώτου ακαθάρτου η των θνησιμαίων βδελυγμάτων των ακαθάρτων η των θνησιμαίων κτηνών των ακαθάρτων
3or should touch the uncleanness of a man, or whatever kind, which he may touch and be defiled by, and it should have escaped him, but afterwards he should know, —then he shall have transgressed.	η άψηται από ακαθαρσίας ανθρώπου από πάσης ακαθαρσίας αυτού ης αν αψάμενος μιανθή και έλαθεν αυτόν μετά δε τούτο γνώ και πλημμελήση
4That unrighteous soul, which determines with his lips to do evil or to do good according to whatsoever a man may determine with an oath, and it shall have escaped his notice, and he shall afterwards know it, and so he should sin in some one of these things:	η ψυχή η αν ομόση διαστέλλουσα τοις χείλεσι κακοποιήσαι η καλώς ποιήσαι κατά πάντα όσα αν διαστείλη ο άνθρωπος καθ΄ όρκου και λάθη αυτόν και ούτος γνώ και αμάρτη εν τι τούτων
5—then shall he declare his sin in the tings wherein he has sinned by that sin.	και εξαγορεύσει την αμαρτίαν περί ης ημάρτηκε κατ΄ αυτής
6And he shall bring for his transgressions against the Lord, for his sin which he has sinned, a ewe lamb of the flock, or a kid of the goats, for a sin-offering; and the priest shall make an atonement for him for his sin which he has sinned, and his sin shall be forgiven him.	και οίσει περί ων επλημμέλησε τω κυρίω περί της αμαρτίας ης ήμαρτε θήλυ από των προβάτων αμνάδα η χίμαιραν εξ αιγών περί αμαρτίας και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς περί της αμαρτίας αυτού ης ήμαρτε και αφεθήσεται αυτώ η αμαρτία
7And if he cannot afford a sheep, he shall bring for his sin which he has sinned, two turtle-doves or two young pigeons to the Lord; one for a sin-offering, and the other for a burnt-offering.	εάν δε μη ισχύει η χειρ αυτού το ικανόν εις το πρόβατον οίσει περί της αμαρτίας αυτού ης ήμαρτε δύο τρυγόνας η δύο νεοσσούς περιστερών τω κυρίω ένα περί αμαρτίας και ένα εις ολοκαύτωμα
8And he shall bring them to the priest, and the priest shall bring the sin-offering first; and the priest shall pinch off the head from the neck, and shall not divide the body.	και οίσει αυτά προς τον ιερέα και προσάξει ο ιερεύς το περί της αμαρτίας πρότερον και αποκνίσει ο ιερεύς την κεφαλήν αυτού από του σφονδύλου και ου διελεί
9And he shall sprinkle of the blood of the sin-offering on the side of the altar, but the rest of the blood he shall drop at the foot of the altar, for it is a sin-offering.	και ράνει από του αίματος του περί της αμαρτίας επί τον τοίχον του θυσιαστηρίου το δε κατάλοιπον του αίματος καταστραγγιεί επί την βάσιν του θυσιαστηρίου αμαρτίας γαρ εστι
10And he shall make the second a whole-burnt-offering, as it is fit; and the priest shall make atonement for his sin which he has sinned, and it shall be forgiven him.	και το δεύτερον ποιήσει ολοκάρπωμα ως καθήκει και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς περί της αμαρτίας αυτού ης ήμαρτε και αφεθήσεται αυτώ
11And if he cannot afford a pair of turtle-doves, or two young pigeons, then shall he bring as his gift for his sin, the tenth part of an ephah of fine flour for a sin-offering; he shall not pour oil upon it, nor shall he put frankincense upon it, because it is a sin-offering.	εάν δε μη ευρίσκη η χειρ αυτού ζεύγος τρυγόνων η δύο νεοσσούς περιστερών και οίσει το δώρον αυτού περί ου ήμαρτε το δέκατον του οίφι σεμίδαλιν περί αμαρτίας ουκ επιχεεί επ΄ αυτό έλαιον ουδέ επιθήσει επ΄ αυτό λίβανον ότι περί αμαρτίας εστί
12And he shall bring it to the priest; and the priest having taken a handful of it, shall lay the memorial of it on the altar of whole-burnt-offerings to the Lord; it is a sin-offering.	και οίσει αυτήν προς τον ιερέα και δραξάμενος ο ιερεύς απ΄ αυτής πλήρη την δράκα αυτού το μνημόσυνον αυτής επιθήσει επί το θυσιαστήριον επί των ολοκαυτωμάτων τω κυρίω αμαρτίας εστί
13And the priest shall make atonement for him for his sin, which he has sinned in one of these things, and it shall be forgiven him; and that which is left shall be the priest's, as an offering of fine flour.	και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς περί της αμαρτίας αυτού ης ήμαρτεν αφ΄ ενός τούτων και αφεθήσεται αυτώ το δε καταλειφθέν έσται τω ιερεί ως θυσία της σεμιδάλεως
14And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
15The soul which shall be really unconscious, and shall sin unwillingly in any of the holy things of the Lord, shall even bring to the Lord for his transgression, a ram of the flock without blemish, valued according to shekels of silver according to the shekel of the sanctuary, for his transgression wherein he transgressed.	ψυχή η αν λάθη αυτόν λήθη και αμάρτη ακουσίως από των αγίων κυρίου και οίσει της πλημμελείας αυτού τω κυρίω κριόν άμωμον εκ των προβάτων τιμής αργυρίου σικλών τω σίκλω τω αγίω περί ου επλημμέλησε
16And he shall make compensation for that wherein he has sinned in the holy things; and he shall add the fifth part to it, and give it to the priest; and the priest shall make atonement for him with the ram of transgression, and his sin shall be forgiven him.	και ο ήμαρτεν από των αγίων αποτίσει και το επίπεμπτον προσθήσει επ΄ αυτό και δώσει αυτό τω ιερεί και ο ιερεύς εξιλάσεται περί αυτού εν τω κριώ της πλημμελείας και αφεθήσεται αυτώ
17And the soul which shall sin, and do one thing against any of the commandments of the Lord, which it is not right to do, and has not known it, and shall have transgressed, and shall have contracted guilt,	και η ψυχή η αν αμάρτη και ποιήση μίαν από πασών των εντολών κυρίου ων ου δει ποιείν και ουκ έγνω και πλημμελήση και λάβη την αμαρτίαν αυτού
18he shall even bring a ram without blemish from the flock, valued at a price of silver for his transgression to the priest; and the priest shall make atonement for his trespass of ignorance, wherein he ignorantly trespassed, and he knew it not; and it shall be forgiven him.	και οίσει κριόν άμωμον εκ των προβάτων τιμής αργυρίου εις πλημμέλειαν προς τον ιερέα και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς περί της αγνοίας αυτού ης ηγνόησε και αυτός ουκ ήδει και αφεθήσεται αυτώ
19For he has surely been guilty of transgression before the Lord.	επλημμέλησε γαρ πλημμέλειαν πλημέλησιν έναντι κυρίου

Chapter 6

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2The soul which shall have sinned, and willfully overlooked the commandments of the Lord, and shall have dealt falsely in the affairs of his neighbour in the matter of a deposit, or concerning fellowship, or concerning plunder, or has in anything wronged his neighbour,	ψυχή ην αν αμάρτη και παριδών παρίδη τας εντολάς κυρίου και ψεύσηται προς τον πλησίον εν παραθήκη η περί κοινωνίας η περί αρπαγής η ηδίκησέ τι τον πλησίον
3or has found that which was lost, and shall have lied concerning it, and shall have sworn unjustly concerning any one of all the things, whatsoever a man may do, so as to sin hereby;	η εύρεν απώλειαν και ψεύσηται περί αυτής και ομόση αδίκως περί ενός από πάντων ων αν ποιήση άνθρωπος ώστε αμαρτείν εν τούτοις
4it shall come to pass, whensoever he shall have sinned, and transgressed, that he shall restore the plunder which he has seized, or redress the injury which he has committed, or restore the deposit which was entrusted to him, or the lost article which he has found of any kind, about which he swore unjustly, he shall even restore it in full; and he shall add to it a fifth part besides; he shall restore it to him whose it is in the day in which he happens to be convicted.	και έσται ηνίκα αν αμάρτη και πλημμελήση και αποδώ το άρπαγμα ο ήρπασεν η το αδίκημα ο ηδίκησεν η την παραθήκην ήτις παρετέθη αυτώ η την απώλειαν ην εύρεν από παντός πράγματος ου ώμοσε περί αυτού αδίκως και αποτίσει αυτό το κεφάλαιον και το επίπεμπτον αυτού προσθήσει επ΄ αυτό τίνος εστίν αυτώ αποδώσει η ημέρα ελεγχθή
5And he shall bring to the Lord for his trespass, a ram of the flock, without blemish, of value to the amount of the thing in which he trespassed.	και της πλημμελείας αυτού οίσει τω κυρίω κριόν άμωμον από των προβάτων τιμής εις ο επλημμέλησε
6And the priest shall make atonement for him before the Lord, and he shall be forgiven for any one of all the things which he did and trespassed in it.	και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς έναντι κυρίου και αφεθήσεται αυτω περί ενός από πάντων ων εποίησε και επλημμέλησεν εν αυτώ
7And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
8Charge Aaron and his sons, saying,	έντειλαι τω Ααρών και τοις υιοίς αυτού λέγων
9This is the law of whole-burnt-offering; this is the whole-burnt-offering in its burning on the altar all the night till the morning; and the fire of the altar shall burn on it, it shall not be put out.	ούτος ο νόμος της ολοκαυτώσεως αυτή η ολοκαύτωσις επί της καύσεως αυτής επί του θυσιαστηρίου όλην την νύκτα έως πρωϊ και το πυρ του θυσιαστηρίου καυθήσεται επ΄ αυτού και ου σβεσθήσεται
10And the priest shall put on the linen tunic, and he shall put the linen drawers on his body; and shall take away that which has been thoroughly burnt, which the fire shall have consumed, even the whole-burnt-offering from the altar, and he shall put it near the altar.	και ενδύσεται ο ιερεύς χιτώνα λινούν και περισκελές λινούν ενδύσεται περί το σώμα αυτού και αφελεί την κατακάρπωσιν ην αν καταναλώση το πυρ την ολοκαύτωσιν από του θυσιαστηρίου και παραθήσει αυτήν εχόμενα του θυσιαστηρίου
11And he shall put off his robe, and put on another robe, and he shall take forth the offering that has been burnt without the camp into a clean place.	και εκδύσεται την στολήν αυτού και ενδύσεται στολήν άλλην και εξοίσει την κατακάρπωσιν έξω της παρεμβολής εις τόπον καθαρόν
12And the fire on the altar shall be kept burning on it, and shall not be extinguished; and the priest shall burn on it wood every morning, and shall heap on it the whole-burnt-offering, and shall lay on it the fat of the peace-offering.	και πυρ επί το θυσιαστήριον καυθήσεται απ΄ αυτού ου σβεσθήσεται και καύσει επ΄ αυτού ο ιερεύς ξύλα τοπρωϊ πρωϊ και στοιβάσει επ΄ αυτού την ολοκαύτωσιν και επιθήσει επ΄ αυτού το στέαρ του σωτηρίου
13And the fire shall always burn on the altar; it shall not be extinguished.	και πυρ διαπαντός καυθήσεται επί το θυσιαστήριον ου σβεσθήσεται
14This is the law of the sacrifice, which the sons of Aaron shall bring near before the Lord, before the altar.	ούτος ο νόμος της θυσίας ην προσάξουσιν αυτήν οι υιοί Ααρών ενώπιον κυρίου απέναντι του θυσιαστηρίου
15And he shall take from it a handful of the fine flour of the sacrifice with its oil, and with all its frankincense, which are upon the sacrifice; and he shall offer up on the altar a burnt-offering as a sweet-smelling savour, a memorial of it to the Lord.	και αφελεί απ΄ αυτού τη δρακί από της σεμιδάλεως της θυσίας συν τω ελαιώ αυτής και συν παντί τω λιβάνω αυτής τα όντα επί της θυσίας και ανοίσει επί το θυσιαστήριον κάρπωμα οσμήν ευωδίας μνημόσυνον αυτής τω κυρίω
16And Aaron and his sons shall eat that which is left of it: it shall be eaten without leaven in a holy place, they shall eat it in the court of the tabernacle of witness.	το δε καταλειφθέν απ΄ αυτής έδεται Ααρών και οι υιοί αυτού άζυμα βρωθήσεται εν τόπω αγίω εν αυλή της σκηνής του μαρτυρίου έδονται αυτήν
17It shall not be baked with leaven. I have given it as a portion to them of the burnt-offerings of the Lord: it is most holy, as the offering for sin, and as the offering for trespass.	ου πεφθήσεται εζυμωμένη μερίδα αυτήν δέδωκα αυτοίς από των καρπωμάτων κυρίου άγια αγίων εστίν ώσπερ το της αμαρτίας και ώσπερ το της πλημμελείας
18Every male of the priests shall eat it: it is a perpetual ordinance throughout your generations of the burnt-offerings of the Lord; whosoever shall touch them shall be hallowed.	παν αρσενικόν των ιερέων έδονται αυτήν νόμιμον αιώνιον εις τας γενεάς υμών από των καρπωμάτων κυρίου πας ος αν άψηται αυτών αγιασθήσεται
19And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
20This is the gift of Aaron and of his sons, which they shall offer to the Lord in the day in which thou shalt anoint him; the tenth of an ephah of fine flour for a sacrifice continually, the half of it in the morning, and the half of it in the evening.	τούτο το δώρον Ααρών και των υιών αυτού ο προσοίσουσι κυρίω εν τη ημέρα η αν χρισείς αυτόν το δέκατον του οίφι σεμιδάλεως εις θυσίαν διαπαντός το ήμισυ αυτής τοπρωϊ και το ήμισυ αυτής το δειλινόν
21It shall be made with oil in a frying-pan; he shall offer it kneaded and in rolls, an offering of fragments, an offering of a sweet savour unto the Lord.	επί τηγάνου εν ελαίω ποιηθήσεται πεφυραμένην οίσει αυτήν ελικτά θυσίαν εκ κλασμάτων προσοίσει θυσίαν εις οσμήν ευωδίας κυρίω
22The anointed priest who is in his place, one of his sons, shall offer it: it is a perpetual statute, it shall all be consumed.	και ο ιερεύς ο χριστός ο αντ΄ αυτού εκ των υιών αυτού ποιήσει αυτήν νόμιμον αιώνιον τω κυρίω άπαν επιτελεσθήσεται
23And every sacrifice of a priest shall be thoroughly burnt, and shall not be eaten.	και πάσα θυσία ιερέως ολόκαυτος έσται και ου βρωθήσεται
24And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
25Speak to Aaron and to his sons, saying, This is the law of the sin-offering; —in the place where they slay the whole-burnt-offering, they shall slay the sin-offerings before the Lord: they are most holy.	λάλησον τω Ααρών και τοις υιοίς αυτού λέγων ούτος ο νόμος της αμαρτίας εν τόπω ου σφάξουσι τα ολοκαυτώματα σφάξουσι και το της αμαρτίας έναντι κυρίου άγια αγίων εστίν
26The priest that offers it shall eat it: in a holy place it shall be eaten, in the court of the tabernacle of witness.	ο ιερεύς ο αναφέρων αυτήν έδεται αυτήν εν τόπω αγίω βρωθήσεται εν αυλή της σκηνής του μαρτυρίου
27Every one that touches the flesh of it shall be holy, and on whosesoever garment any of its blood shall have been sprinkled, whosoever shall have it sprinkled, shall be washed in the holy place.	πας ο απτόμενος των κρεών αυτής αγιασθήσεται και ω αν επιρραντισθή από του αίματος αυτής επί το ιμάτιον ο αν ραντισθή επ΄ αυτό πλυθήσεται εν τόπω αγίω
28And the earthen vessel, in whichsoever it shall have been sodden, shall be broken; and if it shall have been sodden in a brazen vessel, he shall scour it and wash it with water.	και σκεύος οστράκινον ου αν εψηθή εν αυτώ συντριβήσεται εάν δε εν σκεύει χαλκώ εψηθή εκτρίψει αυτό και εκκλύσει ύδατι
29Every male among the priests shall eat it: it is most holy to the Lord.	πας άρσεν εν τοις ιερεύσι φάγεται αυτό άγια αγίων εστί κυρίω
30And no offerings for sin, of whose blood there shall be brought any into the tabernacle of witness to make atonement in the holy place, shall be eaten: they shall be burned with fire.	και πάντα τα περί της αμαρτίας ων αν εισενεχθή από του αίματος αυτών εις την σκηνήν του μαρτυρίου εξιλάσασθαι εν τω αγίω ου βρωθήσεται εν πυρί κατακαυθήσεται
31And this is the law of the ram for the trespass-offering; it is most holy.
32In the place where they slay the whole-burnt-offering, they shall slay the ram of the trespass-offering before the Lord, and he shall pour out the blood at the bottom of the altar round about.
33And he shall offer all the fat from it; and the loins, and all the fat that covers the inwards, and all the fat that is upon the inwards,
34and the two kidneys, and the fat that is upon them, that which is upon the thighs, and the caul upon the liver with the kidney, he shall take them away.
35And the priest shall offer them on the altar a burnt-offering to the Lord; it is for trespass.
36Every male of the priest shall eat them, in the holy place they shall eat them: they are most holy.
37As the sin-offering, so also is the trespass-offering. There is one law of them; the priest who shall make atonement with it, his it shall be.
38And as for the priest who offers a man's whole-burnt-offering, the skin of the whole-burnt-offering which he offers, shall be his.
39And every sacrifice which shall be prepared in the oven, and every one which shall be prepared on the hearth, or on a frying-pan, it is the property of the priest that offers it; it shall be his.
40And every sacrifice made up with oil, or not made up with oil, shall belong to the sons of Aaron, an equal portion to each.

Chapter 7

1This is the law of the sacrifice of peace-offering, which they shall bring to the Lord.	και ούτος ο νόμος του κριού του περί της πλημμελείας άγια αγίων εστίν
2If a man should offer it for praise, then shall he bring, for the sacrifice of praise, loaves of fine flour made up with oil, and unleavened cakes anointed with oil, and fine flour kneaded with oil.	εν τόπω ου σφάξουσι το ολοκαύτωμα σφάξουσι τον κριόν της πλημμελείας έναντι κυρίου και το αίμα προσχεεί επί την βάσιν του θυσιαστηρίου κύκλω
3With leavened bread he shall offer his gifts, with the peace-offering of praise.	και παν το στέαρ αυτού προσοίσει απ΄ αυτού και την οσφύν και το στέαρ το κατακαλύπτον τα ενδόσθια και παν το στέαρ το επί των ενδοσθίων
4And he shall bring one of all his gifts, a separate offering to the Lord: it shall belong to the priest who pours forth the blood of the peace-offering.	και τους δύο νεφρούς και το στέαρ το επ΄ αυτών το επί των μηρίων και τον λοβόν τον επί του ήπατος συν τοις νεφροίς περιελεί αυτά
5And the flesh of the sacrifice of the peace-offering of praise shall be his, and it shall be eaten in the day in which it is offered: they shall not leave of it till the morning.	και ανοίσει αυτά ο ιερεύς επί το θυσιαστήριον κάρπωμα τω κυρίω περί πλημμελείας εστί
6And if it be a vow, or he offer his gift of his own will, on whatsoever day he shall offer his sacrifice, it shall be eaten, and on the morrow.	πας άρσην εκ των ιερέων έδεται αυτά εν τόπω αγίω βρωθήσεται άγια αγίων εστίν
7And that which is left of the flesh of the sacrifice till the third day, shall be consumed with fire.	ώσπερ το περί της αμαρτίας ούτως και το της πλημμελείας νόμος εις αυτών ο ιερεύς όστις εξιλάσεται εν αυτώ αυτώ έσται
8And if he do at all eat of the flesh on the third day, it shall not be accepted for him that offers: it shall not be reckoned to him, it is pollution; and whatsoever soul shall eat of it, shall bear his iniquity.	και ο ιερεύς ο προσάγων ολοκαύτωμα ανθρώπου το δέρμα της ολοκαυτώσεως ης αυτός προσφέρει αυτώ έσται
9And whatsoever flesh shall have touched any unclean thing, it shall not be eaten, it shall be consumed with fire; every one that is clean shall eat the flesh.	και πάσα θυσία ήτις ποιηθήσεται εν τω κλιβάνω και πάσα ήτις ποιηθήσεται επ΄ εσχάρας η επί τηγάνου του ιερέως του προσφέροντος αυτήν αυτού έσται
10And whatsoever soul shall eat of the flesh of the sacrifice of the peace-offering which is the Lord's, and his uncleanness be upon him, that soul shall perish from his people.	και πάσα θυσία αναπεποιημένη εν ελαίω και μη αναπεποιημένη πάσι τοις υιοίς Ααρών έσται εκάστω το ίσον
11And whatsoever soul shall touch any unclean thing, either of the uncleanness of a man, or of unclean quadrupeds, or any unclean abominable thing, and shall eat of the flesh of the sacrifice of the peace-offering, which is the Lord's, that soul shall perish from his people.	ούτος ο νόμος θυσίας σωτηρίου ην προσοίσουσι κυρίω
12And the Lord spoke to Moses, saying,	εάν μεν περί αινέσεως προσφέρη αυτήν και προσοίσει επί της θυσίας της αινέσεως άρτους αζύμους εκ σεμιδάλεως αναπεποιημένους εν ελαίω και λάγανα άζυμα διακεχρισμένα εν ελαίω και σεμίδαλιν πεφυραμένην εν ελαίω
13Speak to the children of Israel, saying, Ye shall eat no fat of oxen or sheep or goats.	επ΄ άρτοις ζυμίταις προσοίσει το δώρον αυτού επί θυσία αινέσεως σωτηρίου αυτού
14And the fat of such animals as have died of themselves, or have been seized of beasts, may be employed for any work; but it shall not be eaten for food.	και προσάξει απ΄ αυτού εν από πάντων των δώρων αυτού αφαίρεμα κυρίω τω ιερεί τω προσχέοντι το αίμα του σωτηρίου αυτώ εσται
15Every one that eats fat off the beasts, from which he will bring a burnt-offering to the Lord—that soul shall perish from his people.	και τα κρέα θυσίας αινέσεως σωτηρίου αυτώ έσται και εν η ημέρα δωρείται βρωθήσεται ου καταλείψουσιν απ΄ αυτού εις τοπρωϊ
16Ye shall eat no blood in all your habitations, either of beasts or of birds.	και εάν ευχή η η εκούσιον θυσιάζη το δώρον αυτού η αν ημέρα προσαγάγη την θυσίαν αυτού βρωθήσεται και τη άυριον
17Every soul that shall eat blood, that soul shall perish from his people.	και το καταλειφθέν από των κρεών της θυσίας έως ημέρας τρίτης εν πυρί κατακαυθήσεται
18And the Lord spoke to Moses, saying,	εάν δε φαγών φαγή από των κρεών τη ημέρα τη τρίτη ου δεχθήσεται τω προσφέροντι αυτό ου λογισθήσεται αυτώ μίασμά εστιν η δε ψυχή ήτις εαν φαγή απ΄ αυτού την αμαρτίαν λήψεται
19Thou shalt also speak to the children of Israel, saying, He that offers a sacrifice of peace-offering, shall bring his gift to the Lord also from the sacrifice of peace-offering.	και κρέα όσα αν άψηται παντός ακαθάρτου ου βρωθήσεται εν πυρί κατακαυθήσεται πας καθαρός φάγεται κρέα
20His hands shall bring the burnt-offerings to the Lord; the fat which is on the breast and the lobe of the liver, he shall bring them, so as to set them for a gift before the Lord.	η δε ψυχή ήτις αν φαγή από των κρεών της θυσίας του σωτηρίου ο εστι κυρίω και η ακαθαρσία αυτού επ΄ αυτώ απολείται η ψυχή εκείνη εκ του λαού αυτής
21And the priest shall offer the fat upon the altar, and the breast shall be Aaron's and his sons,	και η ψυχή η αν άψηται παντός πράγματος ακαθάρτου η από ακαθαρσίας ανθρώπου η των τετραπόδων των ακαθάρτων η παντός βδελύγματος ακαθάρτου και φαγή από των κρεών της θυσίας των ειρηνικών ο εστι του κυρίου απολείται η ψυχή εκείνη εκ του λαού αυτής
22and ye shall give the right shoulder for a choice piece to the priest of your sacrifices of peace-offering.	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
23He that offers the blood of the peace-offering, and the fat, of the sons of Aaron, his shall be the right shoulder for a portion.	λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ λέγων παν στέαρ βοών και προβάτων και αιγών ουκ έδεσθε
24For I have taken the wave-breast and shoulder of separation from the children of Israel from the sacrifices of your peace-offerings, and I have given them to Aaron the priest and his sons, a perpetual ordinance due from the children of Israel.	και στέαρ θνησιμαίον και θηριαλώτων ποιηθήσεται εις παν έργον και εις βρώσιν ου βρωθήσεται
25This is the anointing of Aaron, and the anointing of his sons, their portion of the burnt-offerings of the Lord, in the day in which he brought them forward to minister as priests to the Lord;	πας ο έσθων στέαρ από των κτηνών ων προσάξει απ΄ αυτών κάρπωμα κυρίω απολείται η ψυχή εκείνη από του λαού αυτής
26as the Lord commanded to give to them in the day in which he anointed them of the sons of Israel, a perpetual statute through their generations.	παν αίμα ουκ έδεσθε εν πάση τη κατοικία υμών από τε των κτηνών και από των πετεινών
27This is the law of the whole-burnt-offerings, and of sacrifice, and of sin-offering, and of offering for transgression, and of the sacrifice of consecration, and of the sacrifice of peace-offering;	πάσα ψυχή η αν φάγη αίμα απολείται η ψυχή εκείνη από του λαού αυτής
28as the Lord commanded Moses in the mount Sina, in the day in which he commanded the children of Israel to offer their gifts before the Lord in the wilderness of Sina.	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
29	και τοις υιοίς Ισραήλ λαλήσεις λέγων ο προσφέρων θυσίαν των ειρηνικών αυτού τω κυρίω οίσει το δώρον αυτού τω κυρίω από της θυσίας του σωτηρίου αυτού
30	αι χείρες αυτού προσοίσουσι τα καρπώματα τω κυρίω το στέαρ το επί του στηθυνίου και τον λοβόν τον επί του ήπατος προσοίσει αυτά ώστε επιθηναι δομα έναντι κυρίου
31	και ανοίσει ο ιερεύς το στέαρ επί τον θυσιαστηρίον και έσται το στηθύνιον Ααρών και τοις υιοίς αυτού
32	και τον βραχίονα τον δεξιόν δώσετε αφαίρεμα τω ιερεί από των θυσιών του σωτηρίου υμών
33	ο προσφέρων το αίμα του σωτηρίου και το στέαρ από των υιών Ααρών αυτώ έσται ο βραχίων ο δεξιός εν μερίδι
34	το γαρ στηθύνιον του επιθέματος και τον βραχίονα του αφαιρέματος είληφα παρά των υιών Ισραήλ από των θυσιών του σωτηρίου υμών και έδωκα αυτά Ααρών τω ιερεί και τοις υιοίς αυτού νόμιμον αιώνιον παρά των υιών Ισραήλ
35	αύτη η χρίσις Ααρών και η χρίσις των υιών αυτού από των καρπωμάτων κυρίου εν η ημέρα προσηγάγετο αυτούς του ιερατεύειν κυρίω
36	καθότι ενετείλατο κύριος δούναι αυτοίς η ημέρα έχρισεν αυτούς παρά των υιών Ισραήλ νόμιμον αιώνιον εις τας γενεάς αυτών
37	ούτος ο νόμος των ολοκαυτωμάτων και θυσίας και περί αμαρτίας και της πλημμελείας και της τελειώσεως και της θυσίας του σωτηρίου
38	ον τρόπον ενετείλατο κύριος τω Μωυσή εν τω όρει Σινά η ημέρα ενετείλατο τοις υιοίς Ισραήλ προσφέρειν τα δώρα αυτών έναντι κυρίου εν τη ερήμω Σινά

Chapter 8

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2Take Aaron and his sons, and his robes and the anointing oil, and the calf for the sin-offering, and the two rams, and the basket of unleavened bread,	λάβε τον Ααρών και τους υιούς αυτού και τας στολάς αυτού και το έλαιον της χρίσεως και τον μόσχον τον περί της αμαρτίας και τους δύο κριούς και το κανούν των αζύμων
3and assemble the whole congregation at the door of the tabernacle of witness.	και πάσαν την συναγωγήν εκκλησίασον επί την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου
4And Moses did as the Lord appointed him, and he assembled the congregation at the door of the tabernacle of witness.	και εποίησε Μωυσής ον τρόπον συνέταξεν αυτώ κύριος και εξεκκλησίασε την συναγωγήν επί την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου
5And Moses said to the congregation, This is the thing which the Lord has commanded you to do.	και είπε Μωυσής τη συναγωγή τούτό εστι το ρήμα ο ενετείλατο κύριος ποιήσαι
6And Moses brought nigh Aaron and his sons, and washed them with water,	και προσήγαγε Μωυσής τον Ααρών και τους υιούς αυτού και έλουσεν αυτούς ύδατι
7and put on him the coat, and girded him with the girdle, and clothed him with the tunic, and put on him the ephod;	και ενέδυσεν αυτόν τον χιτώνα και έζωσεν αυτόν την ζώνην και ενέδυσεν αυτόν τον υποδύτην και επέθηκεν επ΄ αυτόν την επωμίδα και συνέζωσεν αυτόν κατά την ποίησιν της επωμίδος και συνέσφιγξεν αυτήν εν αυτώ
8and girded him with a girdle according to the make of the ephod, and clasped him closely with it: and put upon it the oracle, and put upon the oracle the Manifestation and the Truth.	και επέθηκεν επ΄ αυτόν το λόγιον και επέθηκεν επί το λογείον την δήλωσιν και την αλήθειαν
9And he put the mitre on his head, and put upon the mitre in front the golden plate, the most holy thing, as the Lord commanded Moses.	και επέθηκε την μίτραν επί την κεφαλήν αυτού και επέθηκεν επί της μίτρας κατά πρόσωπον αυτού το πέταλον το χρυσούν το καθηγιασμένον άγιον ον τρόπον συνέταξε κύριος τω Μωυσή
10And Moses took of the anointing oil,	και έλαβε Μωυσής από του ελαίου της χρίσεως
11and sprinkled of it seven times on the altar; and anointed the altar, and hallowed it, and all things on it, and the laver, and its foot, and sanctified them; and anointed the tabernacle and all its furniture, and hallowed it.	και έρρανεν απ΄ αυτού επί το θυσιαστήριον επτάκις και έχρισε το θυσιαστήριον και ηγίασεν αυτό και πάντα τα σκεύη αυτού και τον λουτήρα και την βάσιν αυτού και ηγίασεν αυτά και έχρισε την σκηνήν και πάντα τα σκεύη αυτής και ηγίασεν αυτήν
12And Moses poured of the anointing oil on the head of Aaron; and he anointed him and sanctified him.	και επέχεε Μωυσής από του ελαίου της χρίσεως επί την κεφαλήν Ααρών και έχρισεν αυτόν και ηγίασεν αυτόν
13And Moses brought the sons of Aaron near, and put on them coast and girded them with girdles, and put on them bonnets, as the Lord commanded Moses.	και προσήγαγε Μωυσής τους υιούς Ααρών και ενέδυσεν αυτούς χιτώνας και έζωσεν αυτούς ζώνας και περιέθηκεν αυτοίς κιδάρεις καθάπερ συνέταξε κύριος τω Μωυσή
14And Moses brought near the calf for the sin-offering, and Aaron and his sons laid their hands on the head of the calf of the sin-offering.	και προσήγαγε Μωυσής τον μόσχον τον περί της αμαρτίας και επέθηκεν Ααρών και οι υιοί αυτού τας χείρας αυτών επί την κεφαλήν του μόσχου του της αμαρτίας
15And he slew it; and Moses took of the blood, and put it on the horns of the altar round about with his finger; and he purified the altar, and poured out the blood at the bottom of the altar, and sanctified it, to make atonement upon it.	και έσφαξεν αυτόν και έλαβε Μωυσής από του αίματος και επέθηκεν επί τα κέρατα του θυσιαστηρίου κύκλω τω δακτύλω αυτου και εκαθάρισε το θυσιαστήριον και το αίμα εξέχεεν επί την βάσιν του θυσιαστηρίου και ηγίασεν αυτό του εξιλάσασθαι επ΄ αυτού
16And Moses took all the fat that was upon the inwards, and the lobe on the liver, and both the kidneys, and the fat that was upon them, and Moses offered them on the altar.	και έλαβε Μωυσής παν το στέαρ το επί των ενδοσθίων και τον λοβόν τον επί του ήπατος και αμφοτέρους τους νεφρούς και το στέαρ το επ΄ αυτών και ανήνεγκε Μωυσής επί το θυσιαστήριον
17But the calf, and his hide, and his flesh, and his dung, he burnt with fire without the camp, as the Lord commanded Moses.	και τον μόσχον και την βύρσαν αυτού και τα κρέα αυτού και την κόπρον αυτού κατέκαυσεν πυρί έξω της παρεμβολής ον τρόπον συνέταξε κύριος τω Μωυσή
18And Moses brought near the ram for a whole-burnt-offering, and Aaron and his sons laid their hands on the head of the ram. And Moses slew the ram: and Moses poured the blood on the altar round about.	και προσήγαγε Μωυσής τον κριόν τον εις ολοκαύτωμα και επέθηκεν Ααρών και υιοί αυτού τας χείρας αυτών επί την κεφαλήν του κριού
19And he divided the ram by its limbs, and Moses offered the head, and the limbs, and the fat; and he washed the belly and the feet with water.	και έσφαξε Μωυσής τον κριόν και προσέχεε Μωυσής το αίμα επί το θυσιαστήριον κύκλω
20And Moses offered up the whole ram on the altar: it is a whole-burnt-offering for a sweet-smelling savour; it is a burnt-offering to the Lord, as the Lord commanded Moses.	και τον κριόν εκρεανόμησε κατά μέλη και ανήνεγκε Μωυσής την κεφαλήν και τα μέλη και το στέαρ
21And Moses brought the second ram, the ram of consecration, and Aaron and his sons laid their hands on the head of the ram, and he slew him;	και την κοιλίαν και τους πόδας έπλυνεν ύδατι και ανήνεγκε Μωυσής όλον τον κριόν επί το θυσιαστήριον ολοκαύτωμά εστιν εις οσμήν ευωδίας κάρπωμά εστι κυρίω καθάπερ ενετείλατο κύριος τω Μωυσή
22and Moses took of his blood, and put it upon the tip of Aaron's right ear, and on the thumb of his right hand, and on the great toe of his right foot.	και προσήγαγε Μωυσής τον κριόν τον δεύτερον κριόν τελειώσεως και επέθηκεν Ααρών και οι υιοί αυτού τας χείρας αυτών επί την κεφαλήν του κριού
23And Moses brought near the sons of Aaron; and Moses put of the blood on the tips of their right ears, and on the thumbs of their right hands, and on the great toes of their right feet, and Moses poured out the blood on the altar round about.	και έσφαξεν αυτόν και έλαβε Μωυσής από του αίματος αυτού και επέθηκεν επί τον λοβόν του ωτός Ααρών του δεξιού και επί το άκρον της χειρός αυτού της δεξιάς και επί το άκρον του ποδός αυτού του δεξιού
24And he took the fat, and the rump, and the fat on the belly, and the lobe of the liver, and the two kidneys, and the fat that is upon them, and the right shoulder.	και προσήγαγε Μωυσής τους υιούς Ααρών και επέθηκε Μωυσής από του αίματος επί τν λοβόν του ωτός αυτών του δεξιού και επί το άκρον της χειρός αυτών της δεξιάς και επί το άκρον του ποδός αυτών του δεξιού και προσέχεε Μωυσής το αίμα επί το θυσιαστήριον κύκλω
25And from the basket of consecration, which was before the Lord, he also took one unleavened loaf, and one loaf made with oil, and one cake; and put them upon the fat, and the right shoulder:	και έλαβε το στέαρ και την οσφύν και το στέαρ το επί της κοιλίας και τον λοβόν του ήπατος και τους δύο νεφρούς και το στέαρ το επ΄ αυτών και τον βραχίονα τον δεξιόν
26and put them all on the hands of Aaron, and upon the hands of his sons, and offered them up for a wave-offering before the Lord.	και από του κανού της τελειώσεως του όντος εναντίον κυρίου έλαβεν άρτον ένα άζυμον και άρτον εξ ελαίου ένα και λάγανον εν και επέθηκεν επί το στέαρ και επί τον βραχίονα τον δεξιόν
27And Moses took them at their hands, and Moses offered them on the altar, on the whole-burnt-offering of consecration, which is a smell of sweet savour: it is a burnt-offering to the Lord.	και επέθηκε απαντα επί τας χείρας Ααρών και επί τας χείρας των υιών αυτού και ανήνεγκεν αυτά αφαίρεμα έναντι κυρίου
28And Moses took the breast, and separated it for a heave-offering before the Lord, from the ram of consecration; and it became Moses' portion, as the Lord commanded Moses.	και έλαβε Μωυσής από των χειρών αυτών και ανήνεγκεν αυτά επί το θυσιαστήριον επί το ολοκαύτωμα της τελειώσεως ο εστιν οσμή ευωδίας κάρπωμά εστι τω κυρίω
29And Moses took of the anointing oil, and of the blood that was on the altar, and sprinkled it on Aaron, and on his garments, and his sons, and the garments of his sons with him.	και λαβών Μωυσής το στηθύνιον αφείλεν αυτό επίθεμα έναντι κυρίου από του κριού της τελειώσεως και εγένετο Μωυσή εν μερίδι καθά ενετείλατο κύριος τω Μωυσή
30And he sanctified Aaron and his garments, and his sons, and the garments of his sons with him.	και έλαβε Μωυσής από του ελαίου της χρίσεως και από του αίματος του επί του θυσιαστηρίου και προσέρρανεν επί Ααρών και επί τας στολάς αυτού και επί τους υιούς αυτού και επί τας στολάς των υιών αυτού και ηγίασεν Ααρών και τας στολάς αυτού και τους υιούς αυτού και τας στολάς των υιών αυτού μετ΄ αυτού
31And Moses said to Aaron and to his sons, Boil the flesh in the tent of the tabernacle of witness in the holy place; and there ye shall eat it and the loaves in the basket of consecration, as it has been appointed me, the Lord saying, Aaron and his sons shall eat them.	και είπε Μωυσής προς Ααρών και τους υιούς αυτού εψήσατε τα κρέα παρά την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου εν τόπω αγίω και εκεί φάγεσθε αυτά και τους άρτους τους εν τω κανώ της τελειώσεως ον τρόπον συντέτακταί μοι λέγων Ααρών και οι υιοί αυτού φάγονται αυτά
32And that which is left of the flesh and of the loaves burn ye with fire.	και το καταλειφθέν των κρεών και των άρτων εν πυρί κατακαυθήσεται
33And ye shall not go out from the door of the tabernacle of witness for seven days, until the day be fulfilled, the day of your consecration; for in seven days shall he consecrate you,	και από της θύρας της σκηνής του μαρτυρίου ουκ εξελεύσεσθε επτά ημέρας έως ημέρας πληρώσεως ημερών τελειώσεως υμών επτά γαρ ημέρας τελειώσει τας χείρας υμών
34as he did in this day on which the Lord commanded me to do so, to make an atonement for you.	καθάπερ εποίησεν εν τη ημέρα ταύτη η ενετείλατο κύριος του ποιήσαι ώστε εξιλάσασθαι περί υμών
35And ye shall remain seven days at the door of the tabernacle of witness, day and night; ye shall observe the ordinances of the Lord, that ye die not; for so has the Lord God commanded me.	και επί την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου καθήσεσθε επτά ημέρας ημέραν και νύκτα και φυλάξεσθε τα φυλάγματα κυρίου και ουκ αποθανείσθε όυτως γαρ ενετείλατό μοι κύριος
36And Aaron and his sons performed all these commands which the Lord commanded Moses.	και εποίησεν Ααρών και οι υιοί αυτού πάντας τους λόγους ους συνέταξε κύριος εν χειρί Μωυσή

Chapter 9

1And it came to pass on the eighth day, that Moses called Aaron and his sons, and the elders of Israel,	και εγενήθη τη ημέρα τη ογδόη εκάλεσε Μωυσής Ααρών και τους υιούς αυτού και την γερουσίαν Ισραήλ
2and Moses said to Aaron, Take to thyself a young calf of the herd for a sin-offering, and a ram for a whole-burnt-offering, unblemished, and offer them before the Lord.	και είπε Μωυσής προς Ααρών λάβε σεαυτώ μοσχάριον εκ βοών περί αμαρτίας και κριόν εις ολοκαύτωμα άμωμον και προσένεγκε αυτά έναντι κυρίου
3And speak to the elders of Israel, saying, Take one kid of the goats for a sin-offering, and a young calf, and a lamb of a year old for a whole-burnt-offering, spotless,	και τη γερουσία Ισραήλ λαλήσεις λέγων λάβετε χίμαρον εξ αιγών ένα περί αμαρτίας και μοσχάριον και αμνόν ενιαύσιον εις ολοκάρπωσιν άμωμα
4and a calf and a ram for a peace offering before the Lord, and fine flour mingled with oil, for to-day the Lord will appear among you.	και μόσχον και κριόν εις θυσίαν σωτηρίου έναντι κυρίου και σεμίδαλιν αναπεφυραμένην εν ελαίω ότι σήμερον κύριος οφθήσεται εν υμίν
5And they took as Moses commanded them before the tabernacle of witness, and all the congregation drew nigh, and they stood before the Lord.	και έλαβον καθότι ενετείλατο Μωυσής απέναντι της σκηνής του μαρτυρίου και προσήλθε πάσα συναγωγή και έστησαν έναντι κυρίου
6And Moses said, This is the thing which the Lord has spoken; do it, and the glory of the Lord shall appear among you.	και είπε Μωυσής τούτο το ρήμα ο συνέταξε κύριος ποιήσατε και οφθήσεται εν υμίν η δόξα κυρίου
7And Moses said to Aaron, Draw nigh to the altar, and offer thy sin-offering, and thy whole-burnt-offering, and make atonement for thyself, and for thy house; and offer the gifts of the people, and make atonement for them, as the Lord commanded Moses.	και είπε Μωυσής τω Ααρών πρόσελθε προς το θυσιαστήριον και ποίησον το περί της αμαρτίας σου και το ολοκαύτωμά σου και εξίλασαι περί σεαυτού και περί του οίκου σου και ποίησον το δώρον του λαού και εξίλασαι περί αυτών καθάπερ ενετείλατο κύριος τω Μωυσή
8And Aaron drew nigh to the altar, and slew the calf of his sin-offering.	και προσήλθεν Ααρών προς το θυσιαστήριον και έσφαξε το μοσχάριον το περί της αμαρτίας αυτού
9And the sons of Aaron brought the blood to him, and he dipped his finger into the blood, and put it on the horns of the altar, and he poured out the blood at the bottom of the altar.	και προσήνεγκαν οι υιοί Ααρών το αίμα προς αυτόν και έβαψε τον δάκτυλον αυτού εις το αίμα και επέθηκεν επί τα κέρατα του θυσιαστηρίου και το αίμα εξέχεεν επί την βάσιν του θυσιαστηρίου
10And he offered up on the altar the fat and the kidneys and the lobe of the liver of the sin-offering, according as the Lord commanded Moses.	και το στέαρ και τους νεφρούς και τον λοβόν του ήπατος του περί της αμαρτίας ανήνεγκεν επί το θυσιαστήριον ον τρόπον ενετείλατο κύριος τω Μωυσή
11And the flesh and the hide he burnt with fire outside of the camp.	και τα κρέα και την βύρσαν κατέκαυσεν εν πυρί έξω της παρεμβολής
12And he slew the whole-burnt-offering; and the sons of Aaron brought the blood to him, and he poured it on the altar round about.	και έσφαξε το ολοκαύτωμα και προσήνεγκαν οι υιοί Ααρών το αίμα προς αυτόν και προσέχεεν επί το θυσιαστήριον κύκλω
13And they brought the whole-burnt-offering, according to its pieces; them and the head he put upon the altar.	και το ολοκαύτωμα προσήνεγκαν αυτό κατά μέλη και την κεφαλήν και επέθηκεν επί το θυσιαστήριον
14And he washed the belly and the feet with water, and he put them on the whole-burnt-offering on the altar.	και έπλυνε την κοιλίαν και τους πόδας ύδατι και επέθηκαν το ολοκαύτωμα επί το θυσιαστήριον
15And he brought the gift of the people, and took the goat of the sin-offering of the people, and slew it, and purified it as also the first.	και προσήνεγκαν το δώρον του λαού και έλαβε τον χίμαρον τον περί της αμαρτίας του λαού και έσφαξεν αυτόν και εκαθάρισεν αυτόν καθά και τον πρώτον
16And he brought the whole-burnt-offering, and offered it in due form.	και προσήνεγκε το ολοκαύτωμα και εποίησεν αυτό ως καθήκει
17And he brought the sacrifice and filled his hands with it, and laid it on the altar, besides the morning whole-burnt-offering.	και προσήνεγκε την θυσίαν και έπλησε την χείρα απ΄ αυτής και επέθηκεν επί το θυσιαστήριον χωρίς του ολοκαυτώματος του πρωϊνου
18And he slew the calf, and the ram of the sacrifice of peace-offering of the people; and the sons of Aaron brought the blood to him, and he poured it out on the altar round about.	και έσφαξε τον μόσχον και τον κριόν της θυσίας του σωτηρίου της του λαού και προσήνεγκαν οι υιοί Ααρών το αίμα προς αυτόν και προσέχεεν αυτό επί το θυσιαστήριον κύκλω
19And he took the fat of the calf, and the hind quarters of the ram, and the fat covering the belly, and the two kidneys, and the fat upon them, and the caul on the liver.	και το στέαρ το από του μόσχου και από του κριού την οσφύν και το στέαρ το κατακαλύπτον επί της κοιλίας και τους δύο νεφρούς και το στέαρ το επ΄ αυτών και τον λοβόν τον επί του ήπατος
20And he put the fat on the breasts, and offered the fat on the altar.	και επέθηκε τα στέατα επί τα στηθύνια και ανήνεγκεν τα στέατα επί το θυσιαστήριον
21And Aaron separated the breast and the right shoulder as a choice-offering before the Lord, as the Lord commanded Moses.	και το στηθύνιον και τον βραχίονα τον δεξιόν αφείλεν Ααρών αφαίρεμα έναντι κυρίου ον τρόπον συνέταξε τω Μωυσή
22And Aaron lifted up his hands on the people and blessed them; and after he had offered the sin-offering, and the whole-burnt-offerings, and the peace-offerings, he came down.	και εξάρας Ααρών τας χείρας επί τον λαόν ευλόγησεν αυτούς και κατέβη ποιήσας το περί της αμαρτίας και τα ολοκαυτώματα και τα του σωτηρίου
23And Moses and Aaron entered into the tabernacle of witness. And they came out and blessed all the people, and the glory of the Lord appeared to all the people.	και εισήλθε Μωυσής και Ααρών εις την σκηνήν του μαρτυρίου και εξελθόντες ευλόγησαν τον λαόν και ώφθη η δόξα κυρίου παντί τω λαώ
24And fire came forth from the Lord, and devoured the offerings on the altar, both the whole-burnt-offerings and the fat; and all the people saw, and were amazed, and fell upon their faces.	και εξήλθε πυρ παρά κυρίου και κατέφαγε τα επί του θυσιαστηρίου τα τε ολοκαυτώματα και τα στέατα και είδε πας ο λαός και εξέστη και έπεσαν επί πρόσωπον αυτών

Chapter 10

1And the two sons of Aaron, Nadab and Abiud, took each his censer, and put fire therein, and threw incense thereon, and offered strange fire before the Lord, which the Lord did not command them,	και λαβόντες οι δύο υιοί Ααρών Ναδάβ και Αβιούδ έκαστος το πυρείον αυτού επέθηκαν επ΄ αυτά πυρ και επέβαλον επ΄ αυτά θυμίαμα και προσήνεγκαν έναντι κυρίου πυρ αλλότριον ο ου προσέταξε κύριος αυτοίς
2and fire came forth from the Lord, and devoured them, and they died before the Lord.	και εξήλθε πυρ παρά κυρίου και κατέφαγεν αυτούς και απεθάνον έναντι κυρίου
3And Moses said to Aaron, This is the thing which the Lord spoke, saying, I will be sanctified among them that draw night to me, and I will be glorified in the whole congregation; and Aaron was pricked in his heart.	και είπε Μωυσής προς Ααρών τούτό εστιν ο ελάλησε κύριος λέγων εν τοις εγγίζουσί μοι αγιασθήσομαι και εν πάση τη συναγωγή δοξασθήσομαι και κατενύχθη Ααρών
4And Moses called Misadae, and Elisaphan, sons of Oziel, sons of the brother of Aaron's father, and said to them, Draw near and take your brethren from before the sanctuary out of the camp.	και εκάλεσε Μωυσής τον Μισαήλ και τον Ελισαφάν υιούς Οζιήλ αδελφού του πατρός Ααρών και είπεν αυτοίς προσέλθατε και άρατε τους αδελφούς υμών εκ προσώπου των αγίων έξω της παρεμβολής
5And they came near and took them in their coats out of the camp, as Moses said.	και προσήλθον και ήραν αυτούς εν τοις χιτώσιν αυτών έξωθεν της παρεμβολής ον τρόπον ελάλησε Μωυσής
6And Moses said to Aaron, and Eleazar and Ithamar his sons that were left, Ye shall not make bare your heads, and ye shall not tear your garments; that ye die not, and so there should be wrath on all the congregation: but your brethren, even all the house of Israel, shall lament for the burning, with which they were burnt by the Lord.	και είπε Μωυσής προς Ααρών και Ελεάζαρ και Ιθάμαρ τους υιούς αυτού τους καταλελειμμένους τας κεφαλάς υμών ουκ αποκιδαρώσετε και τα ιμάτια υμών ου διαρρήξετε ίνα μη αποθάνητε και επί πάσαν την συναγωγήν έσται θυμός οι δε αδελφοί υμών πας ο οίκος Ισραήλ κλαύσονται τον εμπυρισμόν ον ενεπύρισθησεν κυρίου
7And ye shall not go forth from the door of the tabernacle of witness, that ye die not; for the Lord's anointing oil is upon you: and they did according to the word of Moses.	και από της θύρας της σκηνής του μαρτυρίου ουκ εξελεύσεσθε ίνα μη αποθάνητε το έλαιον γαρ της χρίσεως το παρά κυρίου εφ΄ υμίν εστίν και εποίησαν κατά το ρήμα Μωυσή
8And the Lord spoke to Aaron, saying,	και ελάλησε κύριος τω Ααρών λέγων
9Ye shall not drink wine nor strong drink, thou and thy sons with thee, whensoever ye enter into the tabernacle of witness, or when ye approach the altar, so shall ye not die; it is a perpetual statute for your generations,	οίνον και σικέρα ου πίεσθε συ και οι υιοί σου μετά σου ηνίκα αν εισπορεύησθε εις την σκηνήν του μαρτυρίου η προσπορευομένων υμών προς το θυσιαστήριον και ου αποθάνητε νόμιμον αιώνιον εις τας γενεάς υμών
10to distinguish between sacred and profane, and between clean and unclean,	διαστείλαι αναμέσον των αγίων και των βεβήλων και αναμέσον των ακαθάρτων και των καθαρών
11and to teach the children of Israel all the statutes, which the Lord spoke to them by Moses.	και συμβιβάζειν τους υιούς Ισραήλ άπαντα τα νόμιμα α ελάλησε κύριος προς αυτούς διά χειρός Μωυσή
12And Moses said to Aaron, and to Eleazar and Ithamar, the sons of Aaron who survived, Take the sacrifice that is left of the burnt-offerings of the Lord, and ye shall eat unleavened bread by the altar: it is most holy.	και είπε Μωυσής προς Ααρών και προς Ελεάζαρ και Ιθάμαρ τους υιούς αυτού τους καταλειφθέντας λάβετε την θυσίαν την καταλειφθείσαν από των καρπωμάτων κυρίου και φάγετε άζυμα παρά το θυσιαστήριον ότι άγια αγίων εστί
13And ye shall eat it in the holy place; for this is a statute for thee and a statute for thy sons, of the burnt-offerings to the Lord; for so it has been commanded me.	και φάγεσθε αυτήν εν τόπω αγίω νόμιμον γαρ σοι εστί και νόμιμον τοις υιοίς σου τούτο από των καρπωμάτων κυρίου ούτως γαρ εντέταλταί μοι
14And ye shall eat the breast of separation, and the shoulder of the choice-offering in the holy place, thou and thy sons and thy house with thee; for it has been given as an ordinance for thee and an ordinance for thy sons, of the sacrifices of peace-offering of the children of Israel.	και το στηθύνιον του αφορίσματος και τον βραχίονα του αφαιρέματος φάγεσθε εν τόπω αγίω συ και οι υιοί σου και ο οίκός σου μετά σου νόμιμον σοι και νόμιμον τοις υιοίς σου εδόθη από των θυσιών των σωτηρίων των υιών Ισραήλ
15They shall bring the shoulder of the choice-offering, and the breast of the separation upon the burnt-offerings of the fat, to separate for a separation before the Lord; and it shall be a perpetual ordinance for thee and thy sons and thy daughters with thee, as the Lord commanded Moses.	τον βραχίονα του αφαιρέματος και το στηθύνιον του αφορίσματος επί των καρπωμάτων των στεάτων προσοίσουσιν αφόρισμα αφορίσαι έναντι κυρίου και έσται σοι και τοις υιοίς σου και ταις θυγατράσι σου μετά σου νόμιμον αιώνιον ον τρόπον συνέταξε κύριος τω Μωυσή
16And Moses diligently sought the goat of the sin-offering, but it had been consumed by fire; and Moses was angry with Eleazar and Ithamar the sons of Aaron that were left, saying,	και τον χίμαρον τον περί της αμαρτίας ζητών εξεζήτησε Μωυσής και οδέ ενεπεπύριστο και εθυμώθη Μωυσής επί Ελεάζαρ και Ιθάμαρ τους υιούς Ααρών τους καταλελειμμένους λέγων
17Why did ye not eat the sin-offering in the holy place? for because it is most holy he has given you this to eat, that ye might take away the sin of the congregation, and make atonement for them before the Lord.	διατί ουκ εφάγετε το περί της αμαρτίας εν τόπω αγίω ότι γαρ άγια αγίων εστί τούτο έδωκεν υμίν φαγείν ίνα αφέλητε την αμαρτίαν της συναγωγής και εξιλάσησθε περί αυτών έναντι κυρίου
18For the blood of it was not brought into the holy place: ye shall eat it within, before the Lord, as the Lord commanded me.	ου γαρ εισηνέχθη απο του αίματος αυτού εις το άγιον κατά πρόσωπον έσω φάγεσθε αυτό εν τόπω αγίω ον τρόπον συνετάγη μοι
19And Aaron spoke to Moses, saying, If they have brought nigh to-day their sin-offerings, and their whole-burnt-offerings before the Lord, and these events have happened to me, and yet I should eat to-day of the sin-offerings, would it be pleasing to the Lord?	και ελάλησεν Ααρών προς Μωυσήν λέγων ει σήμερον προσαγηόχασι τα περί της αμαρτίας αυτών και τα ολοκαυτώματα αυτών έναντι κυρίου και συμβέβηκέ μοι τοιαύτα και φάγομαι το περί της αμαρτίας σήμερον μη αρεστόν έσται κυρίω
20And Moses heard it, and it pleased him.	και ήκουσε Μωυσής και ήρεσεν αυτώ

Chapter 11

1And the Lord spoke to Moses and Aaron, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν και Ααρών λέγων
2Speak ye to the sons of Israel, saying, These are the beasts which ye shall eat of all beasts that are upon the earth.	λαλήσατε τοις υιός Ισραήλ λέγοντες ταύτα τα κτήνη α φάγεσθε από πάντων των κτηνών των επί της γης
3Every beast parting the hoof and making divisions of two claws, and chewing the cud among beasts, these ye shall eat.	παν κτήνος διχηλούν οπλήν και ονυχιστήρας ονυχίζον δύο χηλών και ανάγων μηρυκισμόν εν τοις κτήνεσι ταύτα φάγεσθε
4But of these ye shall not eat, of those that chew the cud, and of those that part the hoofs, and divide claws; the camel, because it chews the cud, but does not divide the hoof, this is unclean to you.	πλην από τούτων ου φάγεσθε από των αναγόντων μηρυκισμόν και από των ου διχηλούντων τας οπλάς και ονυχιζόντων ονυχιστήρας τον κάμηλον ότι ανάγει μηρυκισμόν τούτο και οπλήν ου διχηλεί ακάθαρτον τούτο υμίν
5And the rabbit, because it chews the cud, but does not divide the hoof, this is unclean to you.	και τον δασυποδα ότι ανάγει μηρυκισμόν τούτο και οπλήν ου διχηλεί ακάθαρτον τούτο υμίν
6And the hare, because it does not chew the cud, and does not divide the hoof, this is unclean to you.	και τον χοιρογρύλλιον ότι ουκ ανάγει μηρυκισμόν τούτο και οπλήν ου διχηλεί ακάθαρτον τούτο υμίν
7And the swine, because this animal divides the hoof, and makes claws of the hoof, and it does not chew the cud, is unclean to you.	και τον υν ότι διχηλεί οπλήν τούτο και ονυχίζει όνυχας οπλής και τούτο ουκ ανάγει μηρυκισμόν ακάθαρτον τούτο υμίν
8Ye shall not eat of their flesh, and ye shall not touch their carcases; these are unclean to you.	από των κρεών αυτών ου φάγεσθε και των θνησιμαίων αυτών ουχ άψεσθε ακάθαρτα ταύτα υμίν
9And these are what ye shall eat of all that are in the waters: all things that have fins and scales in the waters, and in the seas, and in the brooks, these ye shall eat.	και ταύτα φάγεσθε από πάντων των εν τοις ύδασι πάντα όσα εστίν αυτοίς πτερύγια και λεπίδες εν τοις ύδασι και εν ταις θαλάσσαις και εν τοις χειμάρροις ταύτα φάγεσθε
10And all things which have not fins or scales in the water, or in the seas, and in the brooks, of all which the waters produce, and of every soul living in the water, are an abomination; and they shall be abominations to you.	και πάντα όσα ουκ έστιν αυτοίς πτερύγια ουδέ λεπίδες εν τοις ύδασι και εν ταις θαλάσσαις και εν τοις χειμάρροις από πάντων ων ερεύγεται τα ύδατα και από πάσης ψυχής της ζώσης εν τω ύδατι βδέλυγμά εστι
11Ye shall not eat of their flesh, and ye shall abhor their carcases.	και βδέλυγματα έσονται υμίν από των κρεών αυτών ουκ έδεσθε και τα θνησιμαία αυτών βδελύξεσθε
12And all things that have not fins or scales of those that are in the waters, these are an abomination to you.	και πάντα όσα ουκ έστιν αυτοίς πτερύγια ουδέ λεπίδες των εν τοις ύδασι βδέλυγμα τούτό εστιν υμίν
13And these are the things which ye shall abhor of birds, and they shall not be eaten, they are an abomination: the eagle and the ossifrage, and the sea-eagle.	και ταύτα βδελύξεσθε από των πετεινών και ου βρωθήσεται βδέλυγμά εστι τον αετόν και τον γρύπα και τον αλιαίετον
14And the vulture, and the kite, and the like to it;	και τον γύπα και ικτίνα και τα όμοια αυτώ και παντα τα κόρακα και τα όμοια αυτώ
15and the sparrow, and the owl, and the sea-mew, and the like to it:	και στρούθον και γλαύκα και λάρον και τα όμοια αυτώ
16and every raven, and the birds like it, and the hawk and his like,	και ιέρακα και τα όμοια αυτώ
17and the night-raven and the cormorant and the stork,	και νυκτικόρακα και καταρράκτην και ίβιν
18and the red-bill, and the pelican, and swan,	και πορφυρίωνα και πελεκάνα και κύκνον
19and the heron, and the lapwing, and the like to it, and the hoopoe and the bat.	και ερώδιον και χαράδριον και τα όμοια αυτώ και έποπα και νυκτερίδα
20And all winged creatures that creep, which go upon four feet, are abominations to you.	και πάντα τα ερπετά των πετεινών α πορεύεται επί τεσσάρων βδέλυγμα εστιν υμίν
21But these ye shall eat of the creeping winged animals, which go upon four feet, which have legs above their feet, to leap with on the earth.	αλλ΄ η ταύτα φάγεσθε από των ερπετών των πετεινών α πορεύεται επί τεσσάρων α έχει σκέλη ανώτερον των ποδών αυτών πηδάν εν αυτοίς επί της γης
22And these of them ye shall eat: the caterpillar and his like, and the attacus and his like, and the cantharus and his like, and the locust and his like.	και ταύτα φάγεσθε απ΄ αυτών τον βρούχον και τα όμοια αυτώ και τον αττάκην και τα όμοια αυτώ και οφιομάχην και τα όμοια αυτώ και την ακρίδα και τα όμοια αυτή
23Every creeping thing from among the birds, which has four feet, is an abomination to you.	και παν ερπετόν από των πετεινών οις εισί τέσσαρες πόδες βδέλυγμα εστίν υμίν
24And by these ye shall be defiled; every one that touches their carcases shall be unclean till the evening.	και εν τούτοις μιανθήσεσθε πας ο απτόμενος των θνησιμαίων αυτών ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
25And every one that takes of their dead bodies shall wash his garments, and shall be unclean till the evening.	και πας ο αίρων των θνησιμαίων αυτών πλυνεί τα ιμάτια αυτού και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
26And whichever among the beasts divides the hoof and makes claws, and does not chew the cud, shall be unclean to you; every one that touches their dead bodies shall be unclean till evening.	και εν πάσι τοις κτήνεσιν ο εστι διχηλούν οπλήν και ονυχιστήρας ονυχίζει και μηρυκισμόν ου μαρυκάται ακάθαρτα έσονται υμίν πας ο απτόμενος των θνησιμαίων αυτών ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
27And every one among all the wild beasts that moves upon its fore feet, which goes on all four, is unclean to you; every one that touches their dead bodies shall be unclean till evening.	και πας ος πορεύεται επί χειρών αυτου εν πάσι τοις θηρίοις α πορεύεται επί τεσσάρων ακάθαρτά εστιν υμίν πας ο απτόμενος των θνησιμαίων αυτών ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
28And he that takes of their dead bodies shall wash his garments, and shall be unclean till evening: these are unclean to you.	και ο αίρων των θνησιμαίων αυτών πλυνεί τα ιμάτια αυτού και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας ακάθαρτα ταύτα έσται υμίν
29And these are unclean to you of reptiles upon the earth, the weasel, and the mouse, and the lizard,	και ταύτα υμίν ακάθαρτα των ερπετών των ερπόντων επί της γης η γαλή και ο μυς και ο κροκόδειλος ο χερσαίος και τα όμοια αυτώ
30the ferret, and the chameleon, and the evet, and the newt, and the mole.	μυγάλη και χαμαιλέων και καλαβώτης και σαύρα και ασπάλαξ
31These are unclean to you of all the reptiles which are on the earth; every one who touches their carcases shall be unclean till evening.	ταύτα ακάθαρτά εστιν υμίν από πάντων των ερπετών των ερπόντων επί την γην πας ο απτόμενος των θνησιμαίων αυτών ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
32And on whatsoever one of their dead bodies shall fall it shall be unclean; whatever wooden vessel, or garment, or skin, or sack it may be, every vessel in which work should be done, shall be dipped in water, and shall be unclean till evening; and then it shall be clean.	και παν εφ΄ ο αν επιπέση επ΄ αυτό επί τεθνηκότων αυτών ακάθαρτον έσται από παντός σκεύους ξυλίνου η ιματίου η δέρματος η σάκκου παν σκεύος ω εαν ποιηθή έργον εν αυτώ εις ύδωρ βαφήσεται και ακάθαρτον έσται έως εσπέρας και καθαρόν έσται
33And every earthen vessel into which one of these things shall fall, whatsoever is inside it, shall be unclean, and it shall be broken.	και παν σκεύος οστράκινον εις ο αν εμπέση απ΄ αυτών ένδον όσα αν ένδον η ακάθαρτα έσται και αυτό συντριβήσεται
34And all food that is eaten, on which water shall come from such a vessel, shall be unclean; and every beverage which is drunk in any such vessel, shall be unclean.	και παν βρώμα ο έσθεται εις ο αν επέλθη επ΄ αυτό ύδωρ ακάθαρτον έσται υμίν και παν ποτόν ο πίνεται εν παντί αγγείω ακάθαρτον έσται
35And every thing on which there shall fall of their dead bodies shall be unclean; ovens and stands for jars shall be broken down: these are unclean, and they shall be unclean to you.	και παν εφ΄ ο αν επιπέση από των θνησιμαίων αυτών επ΄ αυτό ακάθαρτον έσται κλίβανοι και χυτρόποδες καθαιρεθήσονται ακάθαρτα ταύτά εστι και ακάθαρτα έσονται υμίν
36Only if the water be of fountains of water, or a pool, or confluence of water, it shall be clean; but he that touches their carcases shall be unclean.	πλην πηγών υδάτων και λάκκου και συναγωγής ύδατος έσται καθαρόν ο δε απτόμενος των θνησιμαίων αυτών ακάθαρτος έσται
37And if one of their carcases should fall upon any sowing seed which shall be sown, it shall be clean.	εάν δε επιπέση από των θνησιμαίων αυτών επί παν σπέρμα σπόριμον ο σπαρήσεται καθαρόν έσται
38But if water be poured on any seed, and one of their dead bodies fall upon it, it is unclean to you.	εάν δε επιχυθή ύδωρ επί παν σπέρμα και επιπέση των θνησιμαίων αυτών επ΄ αυτό ακάθαρτόν εστιν υμίν
39And if one of the cattle die, which it is lawful for you to eat, he that touches their carcases shall be unclean till evening.	εάν δε αποθάνη των κτηνών ο εστιν υμίν φαγείν τούτο ο απτόμενος των θνησιμαίων αυτών ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
40And he that eats of their carcases shall wash his garments, and be unclean till evening; and he that carries any of their carcases shall wash his garments, and bathe himself in water, and be unclean till evening.	και ο εσθίων από των θνησιμαίων αυτών πλυνεί τα ιμάτια αυτού και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας και ο αίρων από τω θνησιμαίων αυτών πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται ύδατι και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
41And every reptile that creeps on the earth, this shall be an abomination to you; it shall not be eaten.	και παν ερπετόν ο έρπει επί της γης βδέλυγμά εστι τούτο υμίν ου βρωθήσεται
42And every animal that creeps on its belly, and every one that goes on four feet continually, which abounds with feet among all the reptiles creeping upon the earth—ye shall not eat it, for it is an abomination to you.	και πας ο πορευόμενος επί κοιλίας και πας ο πορευόμενος επί τεσσάρων διαπαντός ο πολυπληθεί ποσίν εν πάσι τοις ερπετοίς τοις έρπουσιν επί της γης ου φάγεσθε αυτό ότι βδέλυγμα υμίν εστι
43And ye shall not defile your souls with any of the reptiles that creep upon the earth, and ye shall not be polluted with them, and ye shall not be unclean by them.	και ου βδελύξητε τας ψυχάς υμών εν πάσι τοις ερπετοίς τοις έρπουσιν επί της γης και ου μιανθήσεσθε εν τούτοις και ουκ ακάθαρτοι έσεσθε εν τούτοις
44For I am the Lord your God; and ye shall be sanctified, and ye shall be holy, because I the Lord your God am holy; and ye shall not defile your souls with any of the reptiles creeping upon the earth.	ότι εγώ ειμι κύριος ο θεός υμών και αγιασθήσεσθε και εσεσθε αγιοι ότι άγιός ειμι εγώ κύριος ο θεός υμών και ου μιανείτε τας ψυχάς υμών εν πάσι τοις ερπετοίς τοις κινουμένοις επί της γης
45For I am the Lord who brought you up out of the land of Egypt to be your God; and ye shall be holy, for I the Lord am holy.	ότι εγώ ειμι κύριος ο αναγαγών υμάς εκ γης Αιγύπτου είναι υμών θεός και έσεσθε άγιοι ότι άγιός ειμι εγώ κύριος
46This is the law concerning beasts and birds and every living creature moving in the water, and every living creature creeping on the earth;	ούτος ο νόμος περί των κτηνών και των πετεινών και πάσης ψυχής της κινουμένης εν τω ύδατι και πάσης ψυχής ερπούσης επί της γης
47to distinguish between the unclean and the clean; and between those that bring forth alive, such as should be eaten, and those that bring forth alive, such as should not be eaten.	διαστείλαι αναμέσον των ακαθάρτων και αναμέσον των καθαρών και αναμέσον των ζωογονούντων τα εσθιόμενα και αναμέσον των ζωογονούντων τα μη εσθιόμενα

Chapter 12

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2Speak to the children of Israel, and thou shalt say to them, Whatsoever woman shall have conceived and born a male child shall be unclean seven days, she shall be unclean according to the days of separation for her monthly courses.	λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ και ερείς προς αυτούς λέγων γυνή ήτις εάν σπερματισθή και τέκη άρσενα ακάθαρτος έσται επτά ημέρας κατά τας ημέρας του χωρισμού της αφέδρου αυτής ακάθαρτος έσται
3And on the eighth day she shall circumcise the flesh of his foreskin.	και τη ημέρα τη ογδόη περιτεμεί την σάρκα της ακροβυστίας αυτού
4And for thirty-three days she shall continue in her unclean blood; she shall touch nothing holy, and shall not enter the sanctuary, until the days of her purification be fulfilled.	και τριάκοντα και τρεις ημέρας καθήσεται εν αίματι καθαρισμού αυτής παντός αγίου ουχ άψεται και εις το αγιαστήριον ουκ εισελεύσεται έως αν πληρωθώσιν αι ημέραι καθάρσεως αυτής
5But if she should have born a female child, then she shall be unclean twice seven days, according to the time of her monthly courses; and for sixty-six days shall she remain in her unclean blood.	εάν δε θήλυ τέκη και ακάθαρτος έσται δις επτά ημέρας κατά την άφεδρον αυτής και εξήκοντα ημέρας και εξ καθεσθήσεται εν αίματι ακαθάρτω αυτής
6And when the days of her purification shall have been fulfilled for a son or a daughter, she shall bring a lamb of a year old without blemish for a whole-burnt-offering, and a young pigeon or turtle-dove for a sin-offering to the door of the tabernacle of witness, to the priest.	και όταν αναπληρωθώσιν αι ημέραι καθάρσεως αυτής εφ΄ υιώ η επί θυγατρί προσοίσει αμνόν ενιαύσιον εις ολοκαύτωμα και νεοσσόν περιστεράς η τρυγόνα περί αμαρτίας επί την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου προς τον ιερέα
7And he shall present it before the Lord, and the priest shall make atonement for her, and shall purge her from the fountain of her blood; this is the law of her who bears a male or a female.	και προσοίσει αυτόν έναντι κυρίου και εξιλάσεται περί αυτής ο ιερεύς και καθαριεί αυτήν από της πηγής του αίματος αυτής ούτος ο νόμος της τικτούσης άρσεν η θήλυ
8And if she cannot afford a lamb, then shall she take two turtle-doves or two young pigeons, one for a whole-burnt-offering, and one for a sin-offering; and the priest shall make atonement for her, and she shall be purified.	εάν δε μη ευρίσκη η χειρ αυτής το ικανόν εις αμνόν και λήψεται δύο τρυγόνας η δύο νεοσσούς περιστερών μίαν εις ολοκαύτωμα και μίαν περί αμαρτίας και εξιλάσεται περί αυτής ο ιερεύς και καθαρισθήσεται

Chapter 13

1And the Lord spoke to Moses and Aaron, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν και Ααρών λέγων
2If any man should have in the skin of his flesh a bright clear spot, and there should be in the skin of his flesh a plague of leprosy, he shall be brought to Aaron the priest, or to one of his sons the priests.	ανθρώπω εάν τινι γένηται εν δέρματι χρωτός αυτού ουλή σημασίας τηλαυγής και γένηται εν δέρματι χρωτός αυτού αφή λέπρας αχθήσεται προς Ααρών τον ιερέα η ένα των υιών αυτού των ιερέων
3And the priest shall view the spot in the skin of his flesh; and if the hair in the spot be changed to white, and the appearance of the spot be below the skin of the flesh, it is a plague of leprosy; and the priest shall look upon it, and pronounce him unclean.	και όψεται ο ιερεύς την αφήν εν δέρματι του χρωτός αυτού και ει θριξ εν τη αφή μεταβάλη λευκή και η όψις της αφής ταπεινή από του δέρματος του χρωτός αυτού αφή λέπρας εστί και όψεται ο ιερεύς και μιανεί αυτόν
4But if the spot be clear and white in the skin of his flesh, yet the appearance of it be not deep below the skin, and its hair have not changed itself for white hair, but it is dark, then the priest shall separate him that has the spot seven days;	εάν δε τηλαυγής λευκή η εν τω δέρματι του χρωτός αυτού και ταπεινή μη η η όψις αυτής από του δέρματος και η θριξ αυτού ου μετέβαλε λευκήν αυτή δε εστιν αμαυρά και αφοριεί ο ιερεύς την αφήν επτά ημέρας
5and the priest shall look on the spot the seventh day; and, behold, if the spot remains before him, if the spot has not spread in the skin, then the priest shall separate him the second time seven days.	και όψεται ο ιερεύς την αφήν τη ημέρα τη εβδόμη και ιδού η αφή μένει εναντίον αυτού ου μετέπεσεν η αφή εν τω δέρματι και αφοριεί αυτόν ο ιερεύς επτά ημέρας το δεύτερον
6And the priest shall look upon him the second time on the seventh day; and, behold, if the spot be dark, and the spot have not spread in the skin, then the priest shall pronounce him clean; for it is a mere mark, and the man shall wash his garments and be clean.	και όψεται ο ιερεύς αυτόν τη ημέρα τη εβδόμη το δεύτερον και ιδού αμαυρά η αφή ου μετέπεσεν η αφή εν τω δέρματι και καθαριεί αυτόν ο ιερεύς σημασία γαρ εστι και πλυνάμενος τα ιμάτια αυτού καθαρός έσται
7But if the bright spot should have changed and spread in the skin, after the priest has seen him for the purpose of purifying him, then shall he appear the second time to the priest,	εάν δε μεταβαλούσα μεταπέση η σημασία εν τω δέρματι μετά το ιδείν αυτόν τον ιερέα του καθαρίσαι αυτόν και οφθήσεται το δεύτερον τω ιερεί
8and the priest shall look upon him; and, behold, if the mark have spread in the skin, then the priest shall pronounce him unclean: it is a leprosy.	και όψεται αυτόν ο ιερεύς και ιδού μετέπεσεν η σημασία εν τω δέρματι και μιανεί αυτόν ο ιερεύς λέπρα εστί
9And if a man have a plague of leprosy, then he shall come to the priest;	και αφή λέπρας εάν γένηται εν ανθρώπω και ελεύσεται προς τον ιερέα
10and the priest shall look, and, behold, if it is a white spot in the skin, and it has changed the hair to white, and there be some of the sound part of the quick flesh in the sore—	και όψεται ο ιερεύς και ιδού ουλή λευκή εν τω δέρματι και αύτη μετέβαλε τριχα λευκήν και από του υγιούς της σαρκός της ζώσης εν τη ουλή
11it is a leprosy waxing old in the skin of the flesh; and the priest shall pronounce him unclean, and shall separate him, because he is unclean.	λέπρα παλαιουμένη εστίν εν τω δέρματι του χρωτός αυτού και μιανεί αυτόν ο ιερεύς και αφοριεί αυτόν ότι ακάθαρτός εστιν
12And if the leprosy should have come out very evidently in the skin, and the leprosy should cover all the skin of the patient from the head to the feet, wheresoever the priest shall look;	εάν δε εξανθούσα εξανθήσει λέπρα εν τω δέρματι και καλύψει η λέπρα παν το δέρμα της αφής από κεφαλής έως ποδών αυτού καθ΄ όλην την όρασιν του ιερέως
13then the priest shall look, and, behold, the leprosy has covered all the skin of the flesh; and the priest shall pronounce him clean of the plague, because it has changed all to white, it is clean.	και όψεται ο ιερεύς και ιδού εκάλυψεν η λέπρα παν το δέρμα του χρωτός αυτού και καθαριεί την αφήν ότι παν μετέβαλε λευκόν καθαρός εστι
14But on whatsoever day the quick flesh shall appear on him, he shall be pronounced unclean.	και η αν ημέρα οφθή εν αυτώ χρως ζων μιανθήσεται
15And the priest shall look upon the sound flesh, and the sound flesh shall prove him to be unclean; for it is unclean, it is a leprosy.	και όψεται ο ιερεύς τον χρώτα τον υγιή και μιανεί αυτόν ο χρως ο υγιής ότι ακάθαρτός εστι λέπρα εστί
16But if the sound flesh be restored and changed to white, then shall he come to the priest;	εάν δε αποκαταστή ο χρως ο υγιής και μεταβάλη λευκόν και ελεύσεται προς τον ιερέα
17and the priest shall see him, and, behold, if the plague is turned white, then the priest shall pronounce the patient clean: he is clean.	και όψεται αυτόν ο ιερεύς και ιδού μετέβαλεν η αφή εις το λευκόν και καθαριεί ο ιερεύς την αφήν καθαρός εστι
18And if the flesh should have become an ulcer in his skin, and should be healed,	και σαρξ εάν γένηται εν τω δέρματι αυτού έλκος και υγιασθή
19and there should be in the place of the ulcer a white sore, or one looking white and bright, or fiery, and it shall be seen by the priest;	και γένηται εν τω τόπω του έλκους ουλή λευκή η τηλαυγής λευκαίνουσα η πυρρίζουσα και οφθήσεται τω ιερεί
20then the priest shall look, and, behold, if the appearance be beneath the skin, and its hair has changed to white, then the priest shall pronounce him unclean; because it is a leprosy, it has broken out in the ulcer.	και όψεται ο ιερεύς και ιδού η όψις ταπεινοτέρα του δέρματος και η θριξ αυτής μετέβαλεν εις λευκήν και μιανεί αυτόν ο ιερεύς ότι λέπρα εστίν εν τω έλκει εξήνθησεν
21But if the priest look, and behold there is no white hair on it, and it be not below the skin of the flesh, and it be dark-coloured; then the priest shall separate him seven days.	εάν δε ίδη αυτον ο ιερεύς και ιδού ουκ έστιν εν αυτώ θριξ λευκή και ταπεινόν μη η από του δέρματος του χρωτός και αυτή η αμαυρά και αφοριεί αυτόν ο ιερεύς επτά ημέρας
22But if it manifestly spread over the skin, then the priest shall pronounce him unclean: it is a plague of leprosy; it has broken out in the ulcer.	εάν δε διαχύσει διαχέηται εν τω δέρματι και μιανεί αυτόν ο ιερεύς αφή λέπρας εστίν εν τω έλκει εξήνθησεν
23But if the bright spot should remain in its place and not spread, it is the scar of the ulcer; and the priest shall pronounce him clean.	εάν δε κατά χώραν αυτού μείνη το τηλαύγημα και μη διαχέηται ουλή του έλκους εστί και καθαριεί αυτόν ο ιερεύς
24And if the flesh be in his skin in a state of fiery inflammation, and there should be in his skin the part which is healed of the inflammation, bright, clear, and white, suffused with red or very white;	και σαρξ εάν γένηται εν τω δέρματι αυτού κατάκαυμα πυρός και γένηται εν τω δέρματι αυτού το υγιασθέν του κατακαύματος αυγάζον τηλαυγές λευκόν υποπυρρίζον η εκλεύκον
25then the priest shall look upon him, and, behold, if the hair being white is changed to a bright colour, and its appearance is lower than the skin, it is a leprosy; it has broken out in the inflammation, and the priest shall pronounce him unclean: it is a plague of leprosy.	και όψεται αυτόν ο ιερεύς και ιδού μετέβαλε τρίχα λευκήν εις το αυγάζον και η όψις αυτού ταπεινή από του δέρματος λέπρα εστίν εν τω κατακαύματι εξήνθησε και μιανεί αυτόν ο ιερεύς αφή λέπρας εστίν
26But if the priest should look, and, behold, there is not in the bright spot any white hair, and it should not be lower than the skin, and it should be dark, then the priest shall separate him seven days.	εάν δε ίδη αυτόν ο ιερεύς και ιδού ουκ έστιν εν τω αυγάζοντι θριξ λευκή και ταπεινόν μη η από του δέρματος αυτο δε αμαυρόν και αφοριεί αυτόν ο ιερεύς επτά ημέρας
27And the priest shall look upon him on the seventh day; and if the spot be much spread in the skin, then the priest shall pronounce him unclean: it is a plague of leprosy, it has broken out in the ulcer.	και όψεται αυτόν ο ιερεύς εν τη ημέρα τη εβδόμη εάν δε διαχύσει διαχέηται εν τω δέρματι και μιανεί αυτόν ο ιερεύς αφή λέπρας εστίν εν τω έλκει εξήνθησεν
28But if the bright spot remain stationary, and be not spread in the skin, but the sore should be dark, it is a scar of inflammation; and the priest shall pronounce him clean, for it is the mark of the inflammation.	εάν δε κατά χώραν μείνη το αυγάζον και μη διαχυθή εν τω δέρματι αυτή δε αμαυρά η ουλή του κατακαύματός εστι και καθαριεί αυτόν ο ιερεύς ο γαρ χαρακτήρ του κατακαύματός εστι
29And if a man or a woman have in them a plague of leprosy in the head or the beard;	και ανδρί η γυναικί ω εάν γένηται εν αυτοίς αφή λέπρας εν τη κεφαλή η εν τω πώγωνι
30then the priest shall look on the plague, and, behold, if the appearance of it be beneath the skin, and in it there be thin yellowish hair, then the priest shall pronounce him unclean: it is a scurf, it is a leprosy of the head or a leprosy of the beard.	και όψεται ο ιερεύς την αφήν και ιδού η όψις αυτής εγκοιλοτέρα του δέρματος εν αυτή δε θριξ ξανθίζουσα λεπτή και μιανεί αυτόν ο ιερεύς θραύσμά εστι λέπρα της κεφαλής η λέπρα του πώγωνός εστι
31And if the priest should see the plague of the scurf, and, behold, the appearance of it be not beneath the skin, and there is no yellowish hair in it, then the priest shall set apart him that has the plague of the scurf seven days.	και εάν ίδη ο ιερεύς την αφήν του θραύσματος και ιδού ουχ η όψις εγκοιλοτέρα του δέρματος και θριξ ξανθίζουσα ουκ έστιν εν αυτή και αφοριεί ο ιερεύς την αφήν του θραύσματος επτά ημέρας
32And the priest shall look at the plague on the seventh day; and, behold, if the scurf be not spread, and there be no yellowish hair on it, and the appearance of the scurf is not hollow under the skin;	και όψεται ο ιερεύς την αφήν τη ημέρα τη εβδόμη και ιδού ου διεχύθη το θραύσμα και θριξ ξανθίζουσα ουκ έστιν εν αυτή και η όψις του θραύσματος ουκ έστι κοίλη από του δέρματος
33then the skin shall be shaven, but the scurf shall not be shaven; and the priest shall set aside the person having the scurf the second time for seven days.	και ξυρηθήσεται το δέρμα το δε θραύσμα ου ξυρηθήσεται και αφοριεί ο ιερεύς το θραύσμα επτά ημέρας το δεύτερον
34And the priest shall see the scurf on the seventh day; and, behold, if the scurf is not spread in the skin after the man's being shaved, and the appearance of the scurf is not hollow beneath the skin, then the priest shall pronounce him clean; and he shall wash his garments, and be clean.	και όψεται ο ιερεύς το θραύσμα τη ημέρα τη εβδόμη και ιδού ου διεχύθη το θραύσμα εν τω δέρματι μετά το ξυρηθήναι αυτόν και η όψις του θραύσματος ουκ έστι κοίλη από του δέρματος και καθαριεί αυτόν ο ιερεύς και πλυνάμενος τα ιμάτια αυτού καθαρός έσται
35But if the scurf be indeed spread in the skin after he has been purified,	εάν δε διαχύσει διαχέηται το θραύσμα εν τω δέρματι μετά το καθαρισθήναι αυτόν
36then the priest shall look, and, behold, if the scurf be spread in the skin, the priest shall not examine concerning the yellow hair, for he is unclean.	και όψεται αυτόν ο ιερεύς και ιδού διακέχυται το θραύσμα εν τω δέρματι ουκ επισκέψεται ο ιερεύς περί της τριχός της ξανθιζούσης ακάθαρτός εστιν
37But if the scurf remain before him in its place, and a dark hair should have arisen in it, the scurf is healed: he is clean, and the priest shall pronounce him clean.	εάν δε ενώπιον αυτού μείνη επί χώρας το θραύσμα και θριξ μέλαινα ανατείλη εν αυτώ υγίακε το θραύσμα καθαρός εστι και καθαριεί αυτόν ο ιερεύς
38And if a man or woman should have in the skin of their flesh spots of a bright whiteness,	και ανδρί η γυναικί ω εάν γένηται εν δέρματι της σαρκός αυτού αυγάσματα αυγάζοντα λευκανθίζοντα
39then the priest shall look; and, behold, there being bright spots of a bright whiteness in the skin of their flesh, it is a tetter; it burst forth in the skin of his flesh; he is clean.	και όψεται ο ιερεύς και ιδού εν δέρματι της σαρκός αυτού αυγάσματα αυγάζοντα λευκανθίζοντα άλφος εστιν εξανθεί εν τω δέρματι καθαρός εστι
40And if any one's head should lose the hair, he is only bald, he is clean.	εάν δε τινι μαδήση η κεφαλή αυτού φαλακρός εστι καθαρός εστιν
41And if his head should lose the hair in front, he is forehead bald: he is clean.	εάν δε κατά πρόσωπον μαδήση η κεφαλή αυτού αναφάλαντός εστι καθαρός εστιν
42And if there should be in his baldness of head, or his baldness of forehead, a white or fiery plague, it is leprosy in his baldness of head, or baldness of forehead.	εάν δε γένηται εν τω φαλακρώματι αυτού η εν τω αναφαλαντώματι αυτού αφή λευκή η πυρρίζουσα λέπρα εξανθίζουσά εστίν εν τω φαλακρώματι αυτού η εν τω αναφαλαντώματι αυτού
43And the priest shall look upon him, and, behold, if the appearance of the plague be white or inflamed in his baldness of head or baldness in front, as the appearance of leprosy in the skin of his flesh,	και όψεται αυτόν ο ιερεύς και ιδού η όψις της αφής λευκή η πυρρίζουσα εν τω φαλακρώματι αυτού η εν τω αναφαλαντώματι αυτού ως είδος λέπρας εν τω δέρματι της σαρκός αυτου
44he is a leprous man: the priest shall surely pronounce him unclean, his plague is in his head.	άνθρωπος λεπρός εστιν ακάθαρτός εστιν μιάνσει μιανεί αυτόν ο ιερεύς εν τη κεφαλή αυτού η αφή αυτού
45And the leper in whom the plague is, let his garments be ungirt, and his head uncovered; and let him have a covering put upon his mouth, and he shall be called unclean.	και ο λεπρός εν ω εστιν η αφή τα ιμάτια αυτού έσται παραλελυμένα και η κεφαλή αυτού ακατακάλυπτος και περί το στόμα αυτού περιβαλέσθω και ακάθαρτος κεκλήσεται
46All the days in which the plague shall be upon him, being unclean, he shall be esteemed unclean; he shall dwell apart, his place of sojourn shall be without the camp.	πάσας τας ημέρας όσας εάν η επ΄ αυτόν η αφή ακάθαρτος ων ακάθαρτος έσται κεχωρισμένος καθήσεται έξω της παρεμβολής αυτού έσται αυτώ διατριβή
47And if a garment have in it the plague of leprosy, a garment of wool, or a garment of flax,	και ιμάτιον ω εαν γένηται εν αυτώ αφή λέπρας εν ιματίω ερέω η εν ιματίω στυππυίνω
48either in the warp or in the woof, or in the linen, or in the woollen threads, or in a skin, or in any workmanship of skin,	η εν στήμονι η εν κρόκη η εν τοις λινοίς η εν τοις ερέοις η εν δέρματι η εν παντί εργασίμω δέρματι
49and the plague be greenish or reddish in the skin, or in the garment, either in the warp, or in the woof, or in any utensil of skin, it is a plague of leprosy, and he shall show it to the priest.	και γένηται η αφή χλωρίζουσα η πυρρίζουσα εν τω δέρματι η εν τω ιματίω η εν τω στήμονι η εν τη κρόκη η εν παντί σκεύει εργασίμω δέρματος αφή λέπρας εστί και δείξει τω ιερεί
50And the priest shall look upon the plague, and the priest shall set apart that which has the plague seven days.	και όψεται ο ιερεύς την αφήν και αφοριεί ο ιερεύς την αφήν επτά ημέρας
51And the priest shall look upon the plague on the seventh day; and if the plague be spread in the garment, either in the warp or in the woof, or in the skin, in whatsoever things skins may be used in their workmanship, the plague is a confirmed leprosy; it is unclean.	και όψεται την αφήν εν τη ημέρα τη εβδόμη εάν δε διαχέηται η αφή εν τω ιματίω η εν τω στήμονι η εν τη κρόκη η εν τω δέρματι κατά πάντα όσα εάν ποιηθή δέρματα εν τη εργασία λέπρα έμμονός εστιν η αφή ακάθαρτός εστι
52He shall burn the garment, either the warp or woof in woollen garments or in flaxen, or in any utensil of skin, in which there may be the plague; because it is a confirmed leprosy; it shall be burnt with fire.	κατακαύσει το ιμάτιον η τον στήμονα η την κρόκην η εν τοις ερέοις η εν τοις λινοίς η εν παντί σκεύει δερματίνω εν ω αν η εν αυτώ η αφή ότι λέπρα έμμονός εστιν εν πυρί κατακαυθήσεται
53And if the priest should see, and the plague be not spread in the garments, either in the warp or in the woof, or in any utensil of skin,	εάν δε ίδη ο ιερεύς και μη διαχέηται η αφή εν τω ιματίω η εν τω στήμονι η εν τη κρόκη η εν παντί σκεύει δερματίνω
54then the priest shall give directions, and one shall wash that on which there may have been the plague, and the priest shall set it aside a second time for seven days.	και συντάξει ο ιερεύς και πλυνεί εφ΄ ου εάν η επ΄ αυτώ η αφή και αφοριεί ο ιερεύς την αφήν επτά ημέρας το δεύτερον
55And the priest shall look upon it after the plague has been washed; and if this, even the plague, has not changed its appearance, and the plague does not spread, it is unclean; it shall be burnt with fire: it is fixed in the garment, in the warp, or in the woof.	και όψεται ο ιερεύς μετά το πλυθήναι αυτό την αφήν και ήδε ου μεταβάλη η αφή την όψιν αυτής και η αφή ου διαχείται ακάθαρτόν εστιν εν πυρί κατακαυθήσεται εστήρικται εν τω ιματίω η εν τω στήμονι η εν τη κρόκη
56And if the priest should look, and the spot be dark after it has been washed, he shall tear it off from the garment, either from the warp or from the woof, or from the skin.	και εάν ίδη ο ιερεύς και η αμαυρά η αφή μετά το πλυθήναι αυτό απορρήξει αυτό από του ιματίου η από του στήμονος η από της κρόκης η από του δέρματος
57And if it should still appear in the garment, either in the warp or in the woof, or in any article of skin, it is a leprosy bursting forth: that wherein is the plague shall be burnt with fire.	εάν δε οφθή έτι εν τω ιματίω η εν τω στήμονι η εν τη κρόκη η εν παντί σκεύει δερματίνω λέπρα εξανθούσά εστιν εν πυρί κατακαυθήσεται εν ω εστίν η αφή
58And the garment, or the warp, or the woof, or any article of skin, which shall be washed, and the plague depart from it, shall also be washed again, and shall be clean.	και το ιμάτιον η ο στήμων η η κρόκη η παν σκεύος δερμάτινον ο πλυθήσεται και αποστήσεται απ΄ αυτού η αφή και πλυθήσεται το δεύτερον και καθαρόν έσται
59This is the law of the plague of leprosy of a woollen or linen garment, either of the warp, or woof, or any leathern article, to pronounce it clean or unclean.	ούτος ο νόμος αφής λέπρας ιματίου ερέου η στυππυίνου η στήμονος η κρόκης η παντός σκεύους δερματίνου εις το καθαρίσαι αυτό η μιάναι αυτό

Chapter 14

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2This is the law of the leper: in whatsoever day he shall have been cleansed, then shall he be brought to the priest.	ούτος ο νόμος του λεπρού η αν ημέρα καθαρισθή και προσαχθήσεται προς τον ιερέα
3And the priest shall come forth out of the camp, and the priest shall look, and, behold, the plague of the leprosy is removed from the leper.	και εξελεύσεται ο ιερεύς έξω της παρεμβολής και όψεται ο ιερεύς και ιδού ιάται η αφή της λέπρας από του λεπρού
4And the priest shall give directions, and they shall take for him that is cleansed two clean live birds, and cedar wood, and spun scarlet, and hyssop.	και προστάξει ο ιερεύς και λήψονται τω κεκαθαρισμένω δύο ορνίθια ζώντα καθαρά και ξύλον κέδρινον και κεκλωσμένον κόκκινον και ύσσωπον
5And the priest shall give direction, and they shall kill one bird over an earthen vessel over running water.	και προστάξει ο ιερεύς και σφάξουσι το ορνίθιον το εν εις αγγείον οστράκινον εφ΄ ύδατι ζώντι
6And as for the living bird he shall take it, and the cedar wood, and the spun scarlet, and the hyssop, and he shall dip them and the living bird into the blood of the bird that was slain over running water.	και το ορνίθιον το ζων λήψεται αυτό και το ξύλον το κέδρινον και το κλωστόν κόκκινον και την ύσσωπον και βάψει αυτά και το ορνίθιον το ζων εις το αίμα του ορνιθίου του σφαγέντος εφ΄ ύδατι ζώντι
7And he shall sprinkle seven times upon him that was cleansed of his leprosy, and he shall be clean; and he shall let go the living bird into the field.	και περιρρανεί επί τον καθαρισθέντα από της λέπρας επτάκις και καθαρός έσται και εξαποστελεί το ορνίθιον το ζων εις το πεδίον
8and the man that has been cleansed shall wash his garments, and shall shave off all his hair, and shall wash himself in water, and shall be clean; and after that he shall go into the camp, and shall remain out of his house seven days.	και πλυνεί ο καθαρισθείς τα ιμάτια αυτού και ξυρήσεται πάσαν την τρίχα αυτού και λούσεται εν ύδατι και καθαρός έσται και μετά ταύτα εισελεύσεται εις την παρεμβολήν και διατρίψει έξω του οίκου αυτού επτά ημέρας
9And it shall come to pass on the seventh day, he shall shave off all his hair, his head and his beard, and his eye-brows, even all his hair shall he shave; and he shall wash his garments, and wash his body with water, and shall be clean.	και έσται τη ημέρα τη εβδόμη ξυρήσεται πάσαν την τρίχα αυτού την κεφαλήν αυτού και τον πώγωνα και τας οφρύς και πάσαν την τρίχα αυτού ξυρήσεται και πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται το σώμα αυτού ύδατι και καθαρός έσται
10And on the eighth day he shall take two lambs without spot of a year old, and one ewe lamp without spot of a year old, and three-tenths of fine flour for sacrifice kneaded with oil, and one small cup of oil.	και τη ημέρα τη ογδόη λήψεται δύο αμνούς αμώμους ενιαυσίους και πρόβατον εν άμωμον ενιαύσιον και τρία δέκατα σεμιδάλεως εις θυσίαν πεφυραμένην εν ελαίω και κοτύλην ελαίου μίαν
11And the priest that cleanses shall present the man under purification, and these offerings before the Lord, at the door of the tabernacle of witness.	και στήσει ο ιερεύς ο καθαρίζων τον άνθρωπον τον καθαριζόμενον και ταύτα έναντι κυρίου επί την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου
12And the priest shall take one lamb, and offer him for a trespass-offering, and the cup of oil, and set them apart for a special offering before the Lord.	και λήψεται ο ιερεύς τον αμνόν τον ένα και προσάξει αυτόν της πλημμελείας και την κοτύλην του ελαίου και αφοριεί αυτά αφόρισμα έναντι κυρίου
13and they shall kill the lamb in the place where they kill the whole-burnt-offerings, and the sin-offerings, in the holy places; for it is a sin-offering: as the trespass-offering, it belongs to the priest, it is most holy.	και σφάξουσι τον αμνόν εν τόπω ου σφάξουσι τα ολοκαυτώματα και τα περί αμαρτίας εν τόπω αγίω έστι γαρ το περί αμαρτίας ώσπερ το της πλημμελείας εστί τω ιερεί άγια αγίων εστί
14And the priest shall take of the blood of the trespass-offering, and the priest shall put it on the tip of the right ear of the person under cleansing, and on the thumb of his right hand, and on the great toe of his right foot.	και λήψεται ο ιερεύς από του αίματος του της πλημμελείας και επιθήσει ο ιερεύς επί τον λοβόν του ωτός του καθαριζομένου του δεξιού και επί το άκρον της χειρός αυτού της δεξιάς και επί το άκρον του ποδός αυτού του δεξιού
15And the priest shall take of the cup of oil, and shall pour it upon his own left hand.	και λαβών ο ιερεύς από της κοτύλης του ελαίου επιχεεί επί την χείρα του ιερέως την αριστεράν
16And he shall dip with the finger of his right hand into some of the oil that is in his left hand, and he shall sprinkle with his finger seven times before the Lord.	και βάψει ο ιερεύς τον δάκτυλον αυτού τον δεξιόν από του ελαίου του όντος επί της χειρός αυτού της αριστεράς και ρανεί από του ελαίου τω δακτύλω αυτού επτάκις έναντι κυρίου
17And the remaining oil that is in his hand, the priest shall put on the tip of the right ear of him that is under cleansing, and on the thumb of his right hand, and on the great toe of his right foot, on the place of the blood of the trespass-offering.	το δε καταλειφθέν έλαιον το ον εν τη χειρί αυτού επιθήσει ο ιερεύς επί τον λοβόν του ωτός του καθαριζομένου του δεξιού και επί το άκρον της χειρός αυτού της δεξιάς και επί το άκρον του ποδός αυτού του δεξιού επί τον τόπον του αίματος του της πλημμελείας
18And the remaining oil that is on the hand of the priest, the priest shall put on the head of the cleansed leper, and the priest shall make atonement for him before the Lord.	το δε καταλειφθέν έλαιον το επί της χειρός του ιερέως επιθήσει ο ιερεύς επί την κεφαλήν του καθαρισθέντος και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς έναντι κυρίου
19And the priest shall sacrifice the sin-offering, and the priest shall make atonement for the person under purification to cleanse him from his sin, and afterwards the priest shall slay the whole-burnt-offering.	και ποιήσει ο ιερεύς το περί της αμαρτίας και εξιλάσεται ο ιερεύς περί του καθαριζομένου από της αμαρτίας αυτού και μετά τούτο σφάξει ο ιερεύς το ολοκαύτωμα
20And the priest shall offer the whole-burnt-offering, and the sacrifice upon the altar before the Lord; and the priest shall make atonement for him, and he shall be cleansed.	και ανοίσει ο ιερεύς το ολοκαύτωμα και την θυσίαν επί το θυσιαστήριον έναντι κυρίου και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς και καθαρισθήσεται
21And if he should be poor, and cannot afford so much, he shall take one lamb for his transgression for a separate-offering, so as to make propitiation for him, and a tenth deal of fine flour mingled with oil for a sacrifice, and one cup of oil,	εάν δε πένηται και η χειρ αυτού μη ευρίσκη λήψεται αμνόν ένα εις ο επλημμέλησεν εις αφαίρεμα ώστε εξιλάσασθαι περί αυτού και δέκατον σεμιδάλεως πεφυραμένης εν ελαίω εις θυσίαν και κοτύλην ελαίου μίαν
22and two turtle-doves, or two young pigeons, as he can afford; and the one shall be for a sin-offering, and the other for a whole-burnt-offering.	και δύο τρυγόνας η δύο νεοσσούς περιστερών όσα εύρεν η χειρ αυτού και έσται η μία περί αμαρτίας και η μία εις ολοκαύτωμα
23And he shall bring them on the eighth day, to purify him, to the priest, to the door of the tabernacle of witness before the Lord.	και προσοίσει αυτά τη ημέρα τη ογδόη εις το καθαρίσαι αυτόν προς τον ιερέα επί την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου έναντι κυρίου
24And the priest shall take the lamb of the trespass-offering, and the cup of oil, and place them for a set-offering before the Lord.	και λαβών ο ιερεύς τον αμνόν της πλημμελείας και την κοτύλην του ελαίου επιθήσει αυτά επίθεμα έναντι κυρίου
25And he shall slay the lamb of the trespass-offering; and the priest shall take of the blood of the trespass-offering, and put it on the tip of the right ear of him that is under purification, and on the thumb of his right hand, and on the great toe of his right foot.	και σφάξει τον αμνόν τον της πλημμελείας και λήψεται ο ιερεύς από του αίματος του της πλημμελείας και επιθήσει επί τον λοβόν του ωτός του καθαριζομένου του δεξιού και επί το άκρον της χειρός αυτού της δεξιάς και επί το άκρον του ποδός αυτού του δεξιού
26And the priest shall pour of the oil on his own left hand.	και από του ελαίου επιχεεί ο ιερεύς επί την χείρα αυτού την αριστεράν
27And the priest shall sprinkle with the finger of his right hand some of the oil that is in his left hand seven times before the Lord.	και ρανεί ο ιερεύς τω δακτύλω αυτού τω δεξιώ από του ελαίου του εν τη χειρί αυτού τη αριστερά επτάκις εναντίον κυρίου
28And the priest shall put of the oil that is on his hand on the tip of the right ear of him that is under purification, and on the thumb of his right hand, and on the great toe of his right foot, on the place of the blood of the trespass-offering.	και επιθήσει ο ιερεύς από του ελαίου του όντος επί της χειρός αυτού επί τον λοβόν του ωτός του καθαριζομένου του δεξιού και επί το άκρον της χειρός αυτού της δεξιάς και επί το άκρον του ποδός αυτού του δεξιού επί τον τόπον του αίματος του της πλημμελείας
29And that which is left of the oil which is on the hand of the priest he shall put on the head of him that is purged, and the priest shall make atonement for him before the Lord.	το δε καταλειφθέν έλαιον το ον επί της χειρός του ιερέως επιθήσει επί την κεφαλήν του καθαρισθέντος και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς έναντι κυρίου
30And he shall offer one of the turtle-doves or of the young pigeons, as he can afford it,	και ποιήσει μίαν από των τρυγόνων η από των νεοσσών των περιστερών καθότι εύρεν αυτού η χειρ
31the one for a sin-offering, the other for a whole-burnt-offering with the meat-offering, and the priest shall make an atonement before the Lord for him that is under purification.	την μίαν περί αμαρτίας και την μίαν εις ολοκαύτωμα συν τη θυσία και εξιλάσεται ο ιερεύς περί του καθαριζομένου έναντι κυρίου
32This is the law for him in whom is the plague of leprosy, and who cannot afford the offerings for his purification.	ούτος ο νόμος εν ω εστιν η αφή της λέπρας και του μη ευρίσκοντος τη χειρί αυτού εις τον καθαρισμόν αυτού
33And the Lord spoke to Moses and Aaron, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν και Ααρών λέγων
34Whensoever ye shall enter into the land of the Chananites, which I give you for a possession, and I shall put the plague of leprosy in the houses of the land of your possession;	ως αν εισέλθητε εις την γην των Χαναναίων ην εγώ δίδωμι υμίν εν κτήσει και δώσω αφήν λέπρας εν ταις οικίαις της γης της εγκτήτου υμίν
35then the owner of the house shall come and report to the priest, saying, I have seen as it were a plague in the house.	και ήξει τίνος αυτού η οικία και αναγγελεί τω ιερεί λέγων ώσπερ αφή εώραταί μοι εν τη οικία
36And the priest shall give orders to remove the furniture of the house, before the priest comes in to see the plague, and thus none of the things in the house shall become unclean; and afterwards the priest shall go in to examine the house.	και προστάξει ο ιερεύς αποσκευάσαι την οικίαν προ του εισελθόντα τον ιερέα ιδείν την αφήν και ου ακάθαρτα γένηται όσα αν η εν τη οικία και μετά ταύτα εισελεύσεται ο ιερεύς καταμαθείν την οικίαν
37And he shall look on the plague, and, behold, if the plague is in the walls of the house, he will see greenish or reddish cavities, and the appearance of them will be beneath the surface of the walls.	και όψεται την αφήν και ιδού η αφή εν τοις τοίχοις της οικίας κοιλάδας χλωριζόυσας η πυρριζούσας και η όψις αυτών ταπεινοτέρα των τοίχων
38And the priest shall come out of the house to the door of the house, and the priest shall separate the house seven days.	και εξελθών ο ιερεύς εκ της οικίας επί την θύραν της οικίας και αφοριεί ο ιερεύς την οικίαν επτά ημέρας
39And the priest shall return on the seventh day and view the house; and, behold, if the plague is spread in the walls of the house,	και επανήξει ο ιερεύς τη ημέρα τη εβδόμη και όψεται την οικίαν και ιδού διεχύθη η αφή εν τοις τοίχοις της οικίας
40then the priest shall give orders, and they shall take away the stones in which the plague is, and shall cast them out of the city into an unclean place.	και προστάξει ο ιερεύς και εξελούσι τους λίθους εν οις εστιν η αφή και εκβαλούσιν αυτούς έξω της πόλεως εις τόπον ακάθαρτον
41And they shall scrape the house within round about, and shall pour out the dust scraped off outside the city into an unclean place.	και την οικίαν αποξύσουσιν έσωθεν κύκλω και εκχεούσι τον χουν τον απεξυσμένον έξω της πόλεως εις τόπον ακάθαρτον
42And they shall take other scraped stones, and put them in the place of the former stones, and they shall take other plaster and plaster the house.	και λήψονται λίθους απεξυσμένους ετέρους και αντιθήσουσιν αντί των λίθων και χουν έτερον λήψονται και εξαλείψουσι την οικίαν
43And if the plague should return again, and break out in the house after they have taken away the stones and after the house is scraped, and after it has been plastered,	εάν δε επέλθη πάλιν η αφή και ανατείλη εν τη οικία μετά το εξελείν τους λίθους και μετά το αποξυσθήναι την οικίαν και μετά το εξαλειφθήναι
44then the priest shall go in and see if the plague is spread in the house: it is a confirmed leprosy in the house, it is unclean.	και εισελεύσεται ο ιερεύς και όψεται ει διακέχυται η αφή εν τη οικία λέπρα έμμονός εστιν εν τη οικία ακάθαρτός εστι
45And they shall take down the house, and its timbers and its stones, and they shall carry out all the mortar without the city into an unclean place.	και καθελούσι την οικίαν και τα ξύλα αυτής και τους λίθους αυτής και πάντα τον χουν της οικίας εξοίσουσιν έξω της πόλεως εις τόπον ακαθαρτον
46And he that goes into the house at any time, during its separation, shall be unclean until evening.	και ο εισπορευόμενος εις την οικίαν πάσας τας ημέρας ας αφωρισμένη εστίν ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
47And he that sleeps in the house shall wash his garments, and be unclean until evening; and he that eats in the house shall wash his garments, and be unclean until evening.	και ο κοιμώμενος εν τη οικία πλυνεί τα ιμάτια αυτού και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας και ο εσθίων εν τη οικία πλυνεί τα ιμάτια αυτού
48and if the priest shall arrive and enter and see, and behold the plague be not at all spread in the house after the house has been plastered, then the priest shall declare the house clean, because the plague is healed.	εάν δε παραγενόμενος εισέλθη ο ιερεύς και ίδη και ιδού ου διαχείται η αφή εν τη οικία μετά το εξαλειφθήναι την οικίαν και καθαριεί ο ιερεύς την οικίαν ότι ιάθη η αφή
49And he shall take to purify the house two clean living birds, and cedar wood, and spun scarlet, and hyssop.	και λήψεται αφαγνίσαι την οικίαν δύο ορνίθια ζώντα και ξύλον κέδρινον και κεκλωσμένον κόκκινον και ύσσωπον
50And he shall slay one bird in an earthen vessel over running water.	και σφάξει το ορνίθιον το εν εις σκεύος οστράκινον εφ΄ ύδατι ζώντι
51And he shall take the cedar wood, and the spun scarlet, and the hyssop, and the living bird; and shall dip it into the blood of the bird slain over running water, and with them he shall sprinkle the house seven times.	και λήψεται το ξύλον το κέδρινον και το κεκλωσμένον κόκκινον και την ύσσωπον και το ορνίθιον το ζων και βάψει αυτά εις το αίμα του ορνιθίου του εσφαγμένου εφ΄ ύδατος ζώντος και περιρρανεί εν αυτοίς επί την οικίαν επτάκις
52and he shall purify the house with the blood of the bird, and with the running water, and with the living bird, and with the cedar wood, and with the hyssop, and with the spun scarlet.	και αφαγνιεί την οικίαν εν τω αίματι του ορνιθίου και εν τω ύδατι τω ζώντι και εν τω ορνιθίω τω ζώντι και εν τω ξύλω τω κεδρίνω και εν τω ύσσωπω και εν τω κεκλωσμένω κοκκίνω
53And he shall let the living bird go out of the city into the field, and shall make atonement for the house, and it shall be clean.	και εξαποστελεί το ορνίθιον το ζων έξω της πόλεως εις το πεδίον και εξιλάσεται περί της οικίας και καθαρά έσται
54This is the law concerning every plague of leprosy and scurf,	ούτος ο νόμος κατά πάσαν αφήν λέπρας και θραύσματος
55and of the leprosy of a garment, and of a house,	και της λέπρας ιματίου και οικίας
56and of a sore, and of a clear spot, and of a shining one,	και ουλής και σημασίας και του αυγάσματος
57and of declaring in what day it is unclean, and in what day it shall be purged: this is the law of the leprosy.	του εξηγήσασθαι η ημέρα ακάθαρτον και η ημέρα καθαρισθήσεται ούτος ο νόμος της λέπρας

Chapter 15

1And the Lord spoke to Moses and Aaron, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν και Ααρών λέγων
2Speak to the children of Israel, and thou shalt say to them, Whatever man shall have an issue out of his body, his issue is unclean.	λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ και ερείς προς αυτούς ανδρί ανδρί ω εάν γένηται ρύσις εκ του σώματος αυτού η ρύσις αυτού ακάθαρτός εστι
3And this is the law of his uncleanness; whoever has a gonorrhoea out of his body, this is his uncleanness in him by reason of the issue, by which, his body is affected through the issue: all the days of the issue of his body, by which his body is affected through the issue, there is his uncleanness.	και ούτος ο νόμος της ακαθαρσίας αυτού ρέων γόνον εκ του σώματος αυτού εκ της ρύσεως η συνέστηκε το σώματι αυτού διά της ρύσεως αύτη η ακαθαρσία αυτού εν αυτώ
4Every bed on which he that has the issue shall happen to lie, is unclean; and every seat on which he that has the issue may happen to sit, shall be unclean.	πάσα κοίτη εφ΄ η αν κοιμηθή επ΄ αυτής ο γονορρυής ακάθαρτός εστι και παν σκεύος εφ΄ ω αν καθίση επ΄ αυτό ο γονορρυής ακάθαρτόν εστι
5And the man who shall touch his bed, shall wash his garments, and bathe himself in water, and shall be unclean till evening.	και άνθρωπος ος εάν άψηται της κοίτης αυτού πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται ύδατι και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
6And whosoever sits on the seat on which he that has the issue may have sat, shall wash his garments, and bathe himself in water, and shall be unclean until evening.	και ο καθήμενος επί του σκεύους εφ΄ ω αν καθίση επ΄ αυτό ο γονορρυής πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται ύδατι και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
7And he that touches the skin of him that has the issue, shall wash his garments and bathe himself in water, and shall be unclean till evening.	και ο απτόμενος του χρωτός του γονορρυούς πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται ύδατι και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
8And if he that has the issue should spit upon one that is clean, that person shall wash his garments, and bathe himself in water, and be unclean until evening.	εάν δε προσσιελίση ο γονορρυής επί τον καθαρόν πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται ύδατι και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
9And every ass's saddle, on which the man with the issue shall have mounted, shall be unclean till evening.	και παν επίσαγμα εφ΄ ω αν επιβή επ΄ αυτό ο γονορρυής ακάθαρτον έσται έως εσπέρας
10And every one that touches whatsoever shall have been under him shall be unclean until evening; and he that takes them up shall wash his garments, and bathe himself in water, and shall be unclean until evening.	και πας ο απτόμενος από πάντων όσα αν η υποκάτω αυτού ακάθαρτος έσται έως εσπέρας και ο αίρων αυτά πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται ύδατι και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
11And whomsoever he that has the issue shall touch, if he have not rinsed his hands in water, he shall wash his garments, and bathe his body in water, and shall be unclean until evening.	και όσων αν άψηται ο γονορρυής και τας χείρας αυτού ου νένιπται ύδατι πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται ύδατι και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
12And the earthen vessel which he that has the issue shall happen to touch, shall be broken; and a wooden vessel shall be washed with water, and shall be clean.	και σκεύος οστράκινον ου αν άψηται ο γονορρυής συντριβήσεται και παν σκεύος ξύλινον νιφήσεται ύδατι και καθαρόν έσται
13and if he that has the issue should be cleansed of his issue, then shall he number to himself seven days for his purification; and he shall wash his garments, and bathe his body in water, and shall be clean.	εάν δε καθαρισθή ο γονορρυής εκ της ρύσεως αυτού και εξαριθμηθήσεται εαυτώ επτά ημέρας εις τον καθαρισμόν αυτού και πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται το σώμα αυτού ύδατι ζώντι και καθαρός έσται
14And on the eighth day he shall take to himself two turtle-doves or two young pigeons, and he shall bring them before the Lord to the doors of the tabernacle of witness, and shall give them to the priest.	και τη ημέρα τη ογδόη λήψεται εαυτώ δύο τρυγόνας η δύο νεοσσούς περιστερών και οίσει αυτά έναντι κυρίου επί τας θύρας της σκηνής του μαρτυρίου και δώσει αυτά τω ιερεί
15And the priest shall offer them one for a sin-offering, and the other for a whole-burnt-offering; and the priest shall make atonement for him before the Lord for his issue.	και ποιήσει αυτά ο ιερεύς μίαν περί αμαρτίας και μίαν εις ολοκαύτωμα και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς έναντι κυρίου από της ρύσεως αυτού
16And the man whose seed of copulation shall happen to go forth from him, shall then wash his whole body, and shall be unclean until evening.	και άνθρωπος ω εάν εξέλθη εξ αυτού κοίτη σπέρματος και λούσεται ύδατι παν το σώμα αυτού και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
17And every garment, and every skin on which there shall be the seed of copulation shall both be washed with water, and be unclean until evening.	και παν ιμάτιον και παν δέρμα εφ΄ ω αν η επ΄ αυτώ κοίτη σπέρματος και πλυθήσεται ύδατι και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
18And a woman, if a man shall lie with her with seed of copulation—they shall both bathe themselves in water and shall be unclean until evening.	και γυνή εάν κοιμηθή ανήρ μετ΄ αυτής κοίτην σπέρματος και λούσονται ύδατι και ακάθαρτοι έσονται έως εσπέρας
19And the woman whosoever shall have an issue of blood, when her issue shall be in her body, shall be seven days in her separation; every one that touches her shall be unclean until evening.	και γυνή ήτις αν η ρέουσα αίματι και έσται η ρύσις αυτής εν τω σώματι αυτής επτά ημέρας έσται εν τη αφέδρω αυτής πας ο απτόμενος αυτής ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
20And every thing whereon she shall lie in her separation, shall be unclean; and whatever she shall sit upon, shall be unclean.	και παν εφ΄ ω αν κοιτάζηται επ΄ αυτό εν τη αφέδρω αυτής ακάθαρτον έσται και παν εφ΄ ω αν επικαθίση επ΄ αυτό ακάθαρτον έσται
21And whosoever shall touch her bed shall wash his garments, and bathe his body in water, and shall be unclean until evening.	και πας ος αν άψηται της κοίτης αυτής πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται ύδατι και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
22and every one that touches any vessel on which she shall sit, shall wash his garments and bathe himself in water, and shall be unclean until evening.	και πας ο απτόμενος παντός σκεύους εφ΄ ω αν καθίση επ΄ αυτό πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται ύδατι και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
23And whether it be while she is on her bed, or on a seat which she may happen to sit upon when he touches her, he shall be unclean till evening.	εάν δε εν τη κοίτη αυτής ούσης η επί του σκεύους ου αν αυτή καθίση επ΄ αυτώ εν τω άπτεσθαι αυτόν αυτής ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
24And if any one shall lie with her, and her uncleanness be upon him, he shall be unclean seven days; and every bed on which he shall have lain shall be unclean.	εάν δε κοίτη κοιμηθή τις μετ΄ αυτής και γένηται η ακαθαρσία αυτής επ΄ αυτώ ακάθαρτος έσται επτά ημέρας και πάσα κοίτη εφ΄ η αν κοιμηθή επ΄ αυτή ακάθαρτος έσται
25And if a woman have an issue of blood many days, not in the time of her separation; if the blood should also flow after her separation, all the days of the issue of her uncleanness shall be as the days of her separation: she shall be unclean.	και γυνή εάν ρέη ρύσιν αίματος ημέρας πλείους ουκ εν καιρώ της αφέδρου αυτής εάν και ρέη μετά την άφεδρον αυτής πάσαι αι ημέραι ρύσεως ακαθαρσίας αυτής καθάπερ αι ημέραι της αφέδρου αυτής έσται ακάθαρτος
26And every bed on which she shall lie all the days of her flux shall be to her as the bed of her separation, and every seat whereon she shall sit shall be unclean according to the uncleanness of her separation.	και πάσα κοίτη εφ΄ ης αν κοιμηθή επ΄ αυτής πάσας τας ημέρας της ρύσεως αυτής κατά την κοίτην της αφέδρου αυτής έσται αυτή και παν σκεύος εφ΄ ω αν καθίση επ΄ αυτό ακάθαρτον έσται κατά την ακαθαρσίαν της αφέδρου αυτής
27Every one that touches it shall be unclean; and he shall wash his garments, and bathe his body in water, and shall be unclean till evening.	και πας ο απτόμενος αυτής ακάθαρτος έσται και πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται ύδατι και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας
28But if she shall be cleansed from her flux, then she shall number to herself seven days, and afterwards she shall be esteemed clean.	εάν δε καθαρισθή από της ρύσεως αυτής και εξαριθμήσεται αυτή επτά ημέρας και μετά ταύτα καθαρισθήσεται
29And on the eighth day she shall take two turtle-doves, or two young pigeons, and shall bring them to the priest, to the door of the tabernacle of witness.	και τη ημέρα τη ογδόη λήψεται εαυτή δύο τρυγόνας η δύο νεοσσούς περιστερών και οίσει αυτά προς τον ιερέα επί την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου
30And the priest shall offer one for a sin-offering, and the other for a whole-burnt-offering, and the priest shall make atonement for her before the Lord for her unclean flux.	και ποιήσει ο ιερεύς την μίαν περί αμαρτίας και την μίαν εις ολοκαύτωσιν και εξιλάσεται περί αυτής ο ιερεύς έναντι κυρίου από ρύσεως ακαθαρσίας αυτής
31And ye shall cause the children of Israel to beware of their uncleannesses; so they shall not die for their uncleanness, in polluting my tabernacle that is among them.	και ευλαβείς ποιήσετε τους υιούς Ισραήλ από των ακαθαρσιών αυτών και ουκ αποθανούνται διά την ακαθαρσίαν αυτών εν τω μιαίνειν αυτούς την σκηνήν μου την εν αυτοίς
32This is the law of the man who has an issue, and if one discharge seed of copulation, so that he should be polluted by it.	ούτος ο νόμος του γονορρυούς και εάν τινι εξέλθη εξ αυτού κοίτη σπέρματος ώστε μιανθήναι εν αυτή
33And this is the law for her that has the issue of blood in her separation, and as to the person who has an issue of seed, in his issue: it is a law for the male and the female, and for the man who shall have lain with her that is set apart.	και τη αιμορροούση εν τη αφέδρω αυτής και ο γονορρυής εν τη ρύσει αυτού τω άρσενι η τη θηλεία και τω ανδρί εάν κοιμηθή μετά αποκαθημένης

Chapter 16

1And the Lord spoke to Moses after the two sons of Aaron died in bringing strange fire before the Lord, so they died.	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν μετά το τελευτήσαι τους δύο υιούς Ααρών εν τω προσφέρειν αυτούς πυρ αλλότριον έναντι κυρίου και ετελεύτησαν
2And the Lord said to Moses, Speak to Aaron thy brother, and let him not come in at all times into the holy place within the veil before the propitiatory, which is upon the ark of the testimony, and he shall not die; for I will appear in a cloud on the propitiatory.	και είπε κύριος προς Μωυσήν λάλησον προς Ααρών τον αδελφόν σου και μη εισπορευέσθω πάσαν ώραν εις το άγιον το εσώτερον του καταπετάσματος εις το πρόσωπον του ιλαστηρίου ο εστιν επί της κιβωτού του μαρτυρίου και ουκ αποθανείται εν γαρ νεφέλη οφθήσομαι επί του ιλαστηρίου
3Thus shall Aaron enter into the holy place; with a calf of the herd for a sin-offering, and having a ram for a whole-burnt-offering.	ούτως εισελεύσεται Ααρών εις το άγιον εν μόσχω εκ βοών περί αμαρτίας και κριόν εις ολοκαύτωμα
4And he shall put on the consecrated linen tunic, and he shall have on his flesh the linen drawers, and shall gird himself with a linen girdle, and shall put on the linen cap, they are holy garments; and he shall bathe all his body in water, and shall put them on.	και χιτώνα λινούν ηγιασμένον ενδύσεται και περισκελές λινούν έσται επί του χρωτός αυτού και ζώνη λινή ζώσεται και κίδαριν λινήν περιθήσεται ιμάτια άγιά εστι και λούσεται ύδατι παν το σώμα αυτού και ενδύσεται αυτά
5And he shall take of the congregation of the children of Israel two kids of the goats for a sin-offering, and one lamb for a whole-burnt-offering.	και παρά της συναγωγής των υιών Ισραήλ λήψεται δύο χιμάρους εξ αιγών περί αμαρτίας και κριόν ένα εις ολοκαύτωμα
6And Aaron shall bring the calf for his own sin-offering, and shall make atonement for himself and for his house.	και προσάξει Ααρών τον μόσχον τον περί αμαρτίας τον εαυτού και εξιλάσεται περί εαυτού και του οικου αυτού
7And he shall take the two goats, and place them before the Lord by the door of the tabernacle of witness.	και λήψεται τους δύο χιμάρους και παραστήσει αυτούς έναντι κυρίου παρά την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου
8and Aaron shall cast lots upon the two goats, one lot for the Lord, and the other for the scape-goat.	και επιθήσει Ααρών επί τους δύο χιμάρους κλήρους κλήρον ένα τω κυρίω και κλήρον ένα τω αποπομπαίω
9And Aaron shall bring forward the goat on which the lot for the Lord fell, and shall offer him for a sin-offering.	και προσάξει Ααρών τον χίμαρον εφ΄ ον επήλθεν επ΄ αυτόν ο κλήρος τω κυρίω και προσοίσει περί αμαρτίας
10and the goat upon which the lot of the scape-goat came, he shall present alive before the Lord, to make atonement upon him, so as to send him away as a scape-goat, and he shall send him into the wilderness.	και τον χίμαρον εφ΄ ον επήλθεν επ΄ αυτόν ο κλήρος του αποπομπαίου στήσει αυτόν ζώντα έναντι κυρίου ώστε εξιλάσασθαι επ΄ αυτού ώστε εξαποστείλαι αυτόν εις την αποπομπήν και αφήσει αυτόν εις την έρημον
11And Aaron shall bring the calf for his sin, and he shall make atonement for himself and for his house, and he shall kill the calf for his sin-offering.	και προσάξει Ααρών τον μόσχον τον περί της αμαρτίας τον εαυτού και εξιλάσεται περί εαυτού και του οίκου αυτού και σφάξει τον μόσχον τον περί της αμαρτίας τον εαυτού
12And he shall take his censer full of coals of fire off the altar, which is before the Lord; and he shall fill his hands with fine compound incense, and shall bring it within the veil.	και λήψεται το πυρείον πλήρες ανθράκων πυρός από του θυσιαστηρίου του απέναντι κυρίου και πληρώσει τας χείρας αυτού θυμιάματος συνθέσεως λεπτής και εισοίσει εσώτερον του καταπετάσματος
13And he shall put the incense on the fire before the Lord, and the smoke of the incense shall cover the mercy-seat over the tables of testimony, and he shall not die.	και επιθήσει το θυμίαμα επί το πυρ έναντι κυρίου και καλύψει η ατμίς του θυμιάματος το ιλαστήριον το επί των μαρτυριών και ουκ αποθανείται
14And he shall take of the blood of the calf, and sprinkle with his finger on the mercy-seat eastward: before the mercy-seat shall he sprinkle seven times of the blood with his finger.	και λήψεται από του αίματος του μόσχου και ρανεί τω δακτύλω επί το ιλαστήριον κατά ανατολάς κατά πρόσωπον του ιλαστηρίου ρανεί επτάκις από του αίματος τω δακτύλω αυτού
15And he shall kill the goat for the sin-offering that is for the people, before the Lord; and he shall bring in of its blood within the veil, and shall do with its blood as he did with the blood of the calf, and shall sprinkle its blood on the mercy-seat, in front of the mercy-seat.	και σφάξει τον χίμαρον τον περί αμαρτίας τον περί του λαού έναντι κυρίου και εισοίσει του αίματος αυτού εσώτερον του καταπετάσματος και ποιήσει το αίμα αυτού ον τρόπον εποίησε το αίμα του μόσχου και ρανεί το αίμα αυτού επί το ιλαστήριον κατά πρόσωπον του ιλαστηρίου
16and he shall make atonement for the sanctuary on account of the uncleanness of the children of Israel, and for their trespasses in the matter of all their sins; and thus shall he do to the tabernacle of witness established among them in the midst of their uncleanness.	και εξιλάσεται το άγιον από των ακαθαρσιών των υιών Ισραήλ και από των αδικημάτων αυτών περί πασών των αμαρτιών αυτών και ούτω ποιήσει τη σκηνή του μαρτυρίου τη εκτισμένη εν αυτοίς εν μέσω της ακαθαρσίας αυτών
17and there shall be no man in the tabernacle of witness, when he goes in to make atonement in the holy place, until he shall have come out; and he shall make atonement for himself, and for his house, and for all the congregation of the children of Israel.	και πας άνθρωπος ουκ έσται εν τη σκηνή του μαρτυρίου εισπορευομένου αυτού εξιλάσασθαι εν τω αγίω έως αν εξέλθη και εξιλάσεται περί εαυτού και του οίκου αυτού και περί πάσης συναγωγής Ισραήλ
18And he shall come forth to the altar that is before the Lord, and he shall make atonement upon it; and he shall take of the blood of the calf, and of the blood of the goat, and shall put it on the horns of the altar round about.	και εξελεύσεται επί το θυσιαστήριον το απέναντι κυρίου και εξιλάσεται επ΄ αυτό και λήψεται από του αίματος του μόσχου και από του αίματος του χιμάρου και επιθήσει επί τα κέρατα του θυσιαστηρίου κύκλω
19And he shall sprinkle some of the blood upon it seven times with his finger, and shall purge it, and hallow it from the uncleanness of the children of Israel.	και ρανεί επ΄ αυτό από του αίματος τω δακτύλω αυτού επτάκις και καθαριεί αυτό και αγιάσει αυτό από των ακαθαρσιών των υιών Ισραήλ
20And he shall finish making atonement for the sanctuary and for the tabernacle of witness, and for the altar; and he shall make a cleansing for the priests, and he shall bring the living goat;	και συντελέσει εξιλασκόμενος το άγιον και την σκηνήν του μαρτυρίου και το θυσιαστήριον και περί των ιερέων καθαριεί και προσάξει τον χίμαρον τον ζώντα
21and Aaron shall lay his hands on the head of the live goat, and he shall declare over him all the iniquities of the children of Israel, and all their unrighteousness, and all their sins; and he shall lay them upon the head of the live goat, and shall send him by the hand of a ready man into the wilderness.	και επιθήσει Ααρών τας δύο χείρας αυτού επί την κεφαλήν του χιμάρου του ζώντος και εξαγορεύσει επ΄ αυτού πάσας τας ανομίας των υιών Ισραήλ και πάσας τας αδικίας αυτών και πάσας τας αμαρτίας αυτών και επιθήσει αυτάς επί την κεφαλήν του χιμάρου του ζώντος και εξαποστελεί εν χειρί ανθρώπου ετοίμου εις την έρημον
22And the goat shall bear their unrighteousnesses upon him into a desert land; and Aaron shall send away the goat into the wilderness.	και λήψεται ο χίμαρος εφ΄ εαυτώ τας ανομίας αυτών εις γην άβατον και εξαποστελεί τον χίμαρον εις την έρημον
23And Aaron shall enter into the tabernacle of witness, and shall put off the linen garment, which he had put on, as he entered into the holy place, and shall lay it by there.	και εισελεύσεται Ααρών εις την σκηνήν του μαρτυρίου και εκδύσεται την στολήν την λινήν ην ενεδεδύκει εισπορευόμενου αυτού εις το άγιον και αποθήσει αυτήν εκεί
24And he shall bathe his body in water in the holy place, and shall put on his raiment, and shall go out and offer the whole-burnt-offering for himself and the whole-burnt-offering for the people: and shall make atonement for himself and for his house, and for the people, as for the priests.	και λούσεται το σώμα αυτού ύδατι εν τόπω αγίω και ενδύσεται την στολήν αυτού και εξελθών ποιήσει το ολοκαύτωμα αυτού και το ολοκαύτωμα του λαού και εξιλάσεται περί αυτού και περί του οικου αυτού και περί του λαού ως περί των ιερέων
25And he shall offer the fat for the sin-offering on the altar.	και το στέαρ το περί των αμαρτιών ανοίσει επί το θυσιαστήριον
26And he that sends forth the goat that has been set apart to be let go, shall wash his garments, and bathe his body in water, and afterwards shall enter into the camp.	και ο εξαποστέλλων τον χίμαρον τον διεσταλμένον εις άφεσιν πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται το σώμα αυτού ύδατι και μετά ταύτα εισελεύσεται εις την παρεμβολήν
27And the calf for the sin-offering, and the goat for the sin-offering, whose blood was brought in to make atonement in the holy place, they shall carry forth out of the camp, and burn them with fire, even their skins and their flesh and their dung.	και τον μόσχον τον περί της αμαρτίας και τον χίμαρον τον περί της αμαρτίας ων το αίμα αυτών εισηνέχθη εξιλάσασθαι εν τω αγίω εξοίσουσιν αυτά έξω της παρεμβολής και κατακαύσουσιν αυτά εν πυρί και τα δέρματα αυτών και τα κρέατα αυτών και την κόπρον αυτών
28And he that burns them shall wash his garments, and bathe his body in water, and afterwards he shall enter into the camp.	ο δε κατακαίων αυτά πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται το σώμα αυτού ύδατι και μετά ταύτα εισελεύσεται εις την παρεμβολήν
29And this shall be a perpetual statute for you; in the seventh month, on the tenth day of the month, ye shall humble your souls, and shall do no work, the native and the stranger who abides among you.	και έσται τούτο υμίν νόμιμον αιώνιον εν τω μηνί τω εβδόμω δεκάτη του μηνός ταπεινώσετε τας ψυχάς υμών και παν έργον ου ποιήσετε ο αυτόχθων και ο προσήλυτος ο προσκείμενος εν υμίν
30For in this day he shall make an atonement for you, to cleanse you from all your sins before the Lord, and ye shall be purged.	εν γαρ τη ημέρα ταύτη εξιλάσεται περί υμών καθαρίσαι υμάς από πασών των αμαρτιών υμών έναντι κυρίου και καθαρισθήσεσθε
31This shall be to you a most holy sabbath, a rest, and ye shall humble your souls; it is a perpetual ordinance.	σάββατα σαββάτων έσται αυτή υμίν και ταπεινώσετε τας ψυχάς υμών νόμιμον αιώνιον
32The priest whomsoever they shall anoint shall make atonement, and whomsoever they shall consecrate to exercise the priestly office after his father; and he shall put on the linen robe, the holy garment.	και εξιλάσεται ο ιερεύς ον αν χρίσωσιν αυτόν και ον αν τελειώσωσι τας χείρας αυτού του ιερατεύειν μετά τον πατέρα αυτού και ενδύσεται την στολήν την λινήν στολήν αγίαν
33And he shall make atonement for the most holy place, and the tabernacle of witness; and he shall make atonement for the altar, and for the priests; and he shall make atonement for all the congregation.	και εξιλάσεται το άγιον του αγίου και την σκηνήν του μαρτυρίου και το θυσιαστήριον εξιλάσεται και περί των ιερέων και περί πάσης της συναγωγής εξιλάσεται
34And this shall be to you a perpetual statute to make atonement for the children of Israel for all their sins: it shall be done once in the year, as the Lord commanded Moses.	και έσται τούτο υμίν νόμιμον αιώνιον εξιλάσκεσθαι περί των υιών Ισραήλ από πασών των αμαρτιών αυτών άπαξ του ενιαυτού ποιηθήσεται καθά συνέταξε κύριος τω Μωυσή

Chapter 17

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2Speak to Aaron and to his sons, and to all the children of Israel, and thou shalt say to them, This is the word which the Lord has commanded, saying,	λάλησον προς Ααρών και προς τους υιούς αυτού και προς πάντας τους υιούς Ισραήλ και ερείς προς αυτούς τούτο το ρήμα ο ενετείλατο κύριος λέγων
3Every man of the children of Israel, or of the strangers abiding among you, who shall kill a calf, or a sheep, or a goat in the camp, or who shall kill it out of the camp,	άνθρωπος άνθρωπος των υιών Ισραήλ ος εαν σφάξη μόσχον η πρόβατον η αίγα εν τη παρεμβολή και ος αν σφάξη έξω της παρεμβολής
4and shall not bring it to the door of the tabernacle of witness, so as to sacrifice it for a whole-burnt-offering or peace-offering to the Lord to be acceptable for a sweet-smelling savour: and whosoever shall slay it without, and shall not bring it to the door of the tabernacle of witness, so as to offer it as a gift to the Lord before the tabernacle of the Lord; blood shall be imputed to that man, he has shed blood; that soul shall be cut off from his people.	και επί την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου μη ενέγκη ώστε προσενέγκαι δώρον τω κυρίω απέναντι της σκηνής κυρίου αίμα λογισθήσεται τω ανθρώπω εκείνω αίμα εξέχεεν εξολοθρευθήσεται η ψυχή εκείνη εκ του λαού αυτής
5That the children of Israel may offer their sacrifices, all that they shall slay in the fields, and bring them to the Lord unto the doors of the tabernacle of witness to the priest, and they shall sacrifice them as a peace-offering to the Lord.	όπως αν φέρωσιν οι υιοί Ισραήλ τας θυσίας αυτών όσας αν αυτοί σφάξωσιν εν τοις πεδίοις και οίσουσιν αυτά τω κυρίω επί τας θύρας της σκηνής του μαρτυρίου προς τον ιερέα και θύσουσι θυσίας σωτηρίου τω κυρίω αυτά
6And the priest shall pour the blood on the altar round about before the Lord by the doors of the tabernacle of witness, and shall offer the fat for a sweet-smelling savour to the Lord.	και προσχεεί ο ιερεύς το αίμα επί το θυσιαστήριον απέναντι κυρίου παρά τας θύρας της σκηνής του μαρτυρίου και ανοίσει το στέαρ εις οσμήν ευωδίας τω κυρίω
7And they shall no longer offer their sacrifices to vain gods after which they go a whoring; it shall be a perpetual statute to you for your generations.	και ου θύσουσιν έτι τας θυσίας αυτών τοις ματαίοις οις αυτοί εκπορνεύουσιν οπίσω αυτών νόμιμον αιώνιον έσται υμίν εις τας γενεάς υμών
8And thou shalt say to them, Whatever man of the children of Israel, or of the sons of the proselytes abiding among you, shall offer a whole-burnt-offering or a sacrifice,	και ερείς προς αυτούς άνθρωπος άνθρωπος από των υιών Ισραήλ και από των προσηλύτων των προσκειμένων εν υμίν ος αν ποιήση ολοκαύτωμα η θυσίαν
9and shall not bring it to the door of the tabernacle of witness to sacrifice it to the Lord, that man shall be destroyed from among his people.	και επί την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου μη ενέγκη ποιήσαι αυτό τω κυρίω εξολοθρευθήσεται ο άνθρωπος εκείνος εκ του λαού αυτού
10And whatever man of the children of Israel, or of the strangers abiding among you, shall eat any blood, I will even set my face against that soul that eats blood, and will destroy it from its people.	και άνθρωπος άνθρωπος των υιών Ισραήλ η των προσηλύτων των προσκειμένων εν υμίν ος αν φάγη παν αίμα και επιστήσω το πρόσωπόν μου επί την ψυχήν την έσθουσαν το αίμα και απολώ αυτήν εκ του λαού αυτής
11For the life of flesh is its blood, and I have given it to you on the altar to make atonement for your souls; for its blood shall make atonement for the soul.	η γαρ ψυχή πάσης σαρκός αίμα αυτού εστί και εγώ έδωκα αυτό υμίν επί του θυσιαστηρίου εξιλάσκεσθαι περί των ψυχών υμών το γαρ αίμα αυτού αντί ψυχής εξιλάσεται
12Therefore I said to the children of Israel, No soul of you shall eat blood, and the stranger that abides among you shall not eat blood.	διά τούτο είρηκα τοις υιοίς Ισραήλ πάσα ψυχή εξ υμών ου φάγεται αίμα και ο προσήλυτος ο προσκείμενος εν υμίν ου φάγεται αίμα
13And whatever man of the children of Israel, or of the strangers abiding among you shall take any animal in hunting, beast, or bird, which is eaten, then shall he pour out the blood, and cover it in the dust.	και άνθρωπος άνθρωπος των υιών Ισραήλ η των προσηλύτων των προσκειμένων εν υμίν ος αν θηρεύσει θήρευμα θηρίον η πετεινόν ο έσθεται εκχεεί το αίμα αυτού και καλύψει αυτό τη γη
14For the blood of all flesh is its life; and I said to the children of Israel, Ye shall not eat the blood of any flesh, for the life of all flesh is its blood: every one that eats it shall be destroyed.	η γαρ ψυχή πάσης σαρκός αίμα αυτού εστι και είπα τοις υιοίς Ισραήλ αίμα πάσης σαρκός ου φάγεσθε ότι ψυχή πάσης σαρκός αίμα αυτού εστί πας ο εσθίων αυτό εξολοθρευθήσεται
15And every soul which eats that which has died of itself, or is taken of beasts, either among the natives or among the strangers, shall wash his garments, and bathe himself in water, and shall be unclean until evening: then shall he be clean.	και πάσα ψυχή ήτις φάγεται θνησιμαίον η θηριάλωτον εν τοις αυτόχθοσιν η εν τοις προσηλύτοις πλυνεί τα ιμάτια αυτού και λούσεται ύδατι και ακάθαρτος έσται έως εσπέρας και καθαρός έσται
16But if he do not wash his garments, and do not bathe his body in water, then shall he bear his iniquity.	εάν δε μη πλύνη τα ιμάτια αυτού και το σώμα αυτού μη λούσηται ύδατι και λήψεται ανόμημα αυτού

Chapter 18

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2Speak to the children of Israel, and thou shalt say to them, I am the Lord your God.	λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ και ερείς προς αυτούς εγώ κύριος ο θεός υμών
3Ye shall not do according to the devices of Egypt, in which ye dwelt: and according to the devices of the land of Chanaan, into which I bring you, ye shall not do; and ye shall not walk in their ordinances.	κατά τα επιτηδεύματα της γης Αιγύπτου εν η παρωκήσατε εν αυτή ου ποιήσετε και κατά τα επιτηδεύματα της γης Χαναάν εις ην εγώ εισάγω υμάς εκεί ου ποιήσετε και τοις νομίμοις αυτών ου πορεύσεσθε
4Ye shall observe my judgments, and shall keep my ordinances, and shall walk in them: I am the Lord your God.	τα κρίματά μου ποιήσετε και τα προστάγματά μου φυλάξεσθε και πορεύεσθε εν αυτοίς εγώ κύριος ο θεός υμών
5So ye shall keep all my ordinances, and all my judgments, and do them; which if a man do, he shall live in them: I am the Lord your God.	και φυλάξεσθε πάντα τα προστάγματά μου και πάντα τα κρίματά μου και ποιήσετε αυτά α ποιήσας αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς εγώ κύριος ο θεός υμών
6No man shall draw nigh to any of his near kindred to uncover their nakedness; I am the Lord.	άνθρωπος άνθρωπος προς πάντα οικεία σαρκός αυτού ου προσελεύσεται αποκαλύψαι ασχημοσύνην εγώ κύριος
7Thou shalt not uncover the nakedness of thy father, or the nakedness of thy mother, for she is thy mother; thou shalt not uncover her nakedness.	ασχημοσύνην του πατρός σου και ασχημοσύνην της μητρός σου ουκ αποκαλύψεις μήτηρ γαρ σου εστίν την ασχημοσύνην αυτής ουκ αποκαλύψεις
8Thou shalt not uncover the nakedness of thy father's wife; it is thy father's nakedness.	ασχημοσύνην γυναικός πατρός σου ουκ αποκαλύψεις ασχημοσύνη πατρός σου εστίν
9The nakedness of thy sister by thy father or by thy mother, born at home or abroad, their nakedness thou shalt not uncover.	ασχημοσύνην της αδελφής σου εκ πατρός σου η εκ μητρός σου ενδογενούς η γεγεννημένης έξω ουκ αποκαλύψεις την ασχημοσύνην αυτών
10The nakedness of thy son's daughter, or thy daughter's daughter, their nakedness thou shalt not uncover; because it is thy nakedness.	ασχημοσύνην θυγατρός υιού σου η θυγατρός θυγατρός σου ουκ αποκαλύψεις την ασχημοσύνην αυτών ότι ση ασχημοσύνη εστίν
11Thou shalt not uncover the nakedness of the daughter of thy father's wife; she is thy sister by the same father: thou shalt not uncover her nakedness.	ασχημοσύνην θυγατρός γυναικός πατρός σου ουκ αποκαλύψεις ομοπάτρια αδελφή σου εστίν ουκ αποκαλύψεις την ασχημοσύνην αυτής
12Thou shalt not uncover the nakedness of thy father's sister, for she is near akin to thy father.	ασχημοσύνην αδελφής πατρός σου ουκ αποκαλύψεις οικεία γαρ πατρός σου εστίν
13Thou shalt not uncover the nakedness of thy mother's sister, for she is near akin to thy mother.	ασχημοσύνην αδελφής μητρός σου ουκ αποκαλύψεις οικεία γαρ μητρός σου εστίν
14Thou shalt not uncover the nakedness of thy father's brother, and thou shalt not go in to his wife; for she is thy relation.	ασχημοσύνην αδελφού του πατρός σου ουκ αποκαλύψεις και προς την γυναίκα αυτού ουκ εισελεύση συγγενής γαρ σου εστίν
15Thou shalt not uncover the nakedness of thy daughter-in-law, for she is thy son's wife, thou shalt not uncover her nakedness.	ασχημοσύνην νύμφης σου ουκ αποκαλύψεις γυνή γαρ υιού σου εστίν ουκ αποκαλύψεις την ασχημοσύνην αυτής
16Thou shalt not uncover the nakedness of thy brother's wife: it is thy brother's nakedness.	ασχημοσύνην γυναικός αδελφού σου ουκ αποκαλύψεις ασχημοσύνη αδελφού σου εστίν
17The nakedness of a woman and her daughter shalt thou not uncover; her son's daughter, and her daughter's daughter, shalt thou not take, to uncover their nakedness, for they are thy kinswomen: it is impiety.	ασχημοσύνην γυναικός και θυγατρός αυτής ουκ αποκαλύψεις την θυγατέρα του υιού αυτής και την θυγατέρα της θυγατρός αυτής ου λήψη αποκαλύψαι την ασχημοσύνην αυτών οικείαί σου εισίν ασέβημά εστι
18Thou shalt not take a wife in addition to her sister, as a rival, to uncover her nakedness in opposition to her, while she is yet living.	γυναίκα επ΄ αδελφή αυτής ου λήψη αντίζηλον αποκαλύψαι την ασχημοσύνην αυτής επ΄ αυτή έτι ζώσης αυτής
19And thou shalt not go in to a woman under separation for her uncleanness, to uncover her nakedness.	και προς γυναίκα εν χωρισμώ ακαθαρσίας αυτής ουκ εισελεύση αποκαλύψαι την ασχημοσύνην αυτής
20And thou shalt not lie with thy neighbour's wife, to defile thyself with her.	και προς την γυναίκα του πλησίον σου ου δώσεις κοίτην σπέρματός σου του εκμιανθήναι προς αυτήν
21And thou shalt not give of thy seed to serve a ruler; and thou shalt not profane my holy name; I am the Lord.	και από του σπέρματός σου ου δώσεις λατρεύειν άρχοντι και ου βεβηλώσεις το όνομα το άγιον εγώ κύριος
22And thou shalt not lie with a man as with a woman, for it is an abomination.	και μετά άρσενος ου κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν βδέλυγμα γαρ εστι
23Neither shalt thou lie with any quadruped for copulation, to be polluted with it: neither shall a woman present herself before any quadruped to have connexion with it; for it is an abomination.	και προς παν τετράπουν ου δώσεις κοίτην σου εις σπερματισμόν εκμιανθήναι προς αυτό και γυνή ου στήσεται προς παν τετράπουν βιβασθήναι μυσαρόν γαρ εστι
24Do not defile yourselves with any of these things; for in all these things the nations are defiled, which I drive out before you,	μη μιαίνεσθε εν πάσι τούτοις εν πάσι γαρ τούτοις εμιάνθησαν τα έθνη α εγώ εξαποστελλώ προ προσώπου υμών
25and the land is polluted; and I have recompensed their iniquity to them because of it, and the land is aggrieved with them that dwell upon it.	και εξεμιάνθη η γη και ανταπέδωκα αδικίαν αυτοίς δι΄ αυτήν και προσώχθισεν η γη τοις εγκαθημένοις επ΄ αυτής
26And ye shall keep all my statutes and all my ordinances, and ye shall do none of these abominations; neither the native, nor the stranger that joins himself with you:	και φυλάξεσθε πάντα τα νόμιμά μου και τα προστάγματά μου και ου ποιήσετε από παντων των βδελυγμάτων τούτων ο εγχώριος και ο προσγενόμενος προσήλυτος εν υμίν
27(for all these abominations the men of the land did who were before you, and the land was defiled,)	πάντα γαρ τα βδελύγματα ταύτα εποίησαν οι άνθρωποι της γης οι όντες πρότερον υμών και εμιάνθη η γη
28and lest the land be aggrieved with you in your polluting it, as it was aggrieved with the nations before you.	και ίνα μη προσοχθίση υμίν η γη εν τω μιαίνειν υμάς αυτήν ον τρόπον προσώχθισε τοις έθνεσι τοις προ υμών
29For whosoever shall do any of these abominations, the souls that do them shall be destroyed from among their people.	ότι πας ος αν ποιήση από πάντων των βδελυγμάτων τούτων εξολοθρευθήσονται αι ψυχαί αι ποιούσαι εκ μέσου του λαού αυτών
30And ye shall keep mine ordinances, that ye may not do any of the abominable practices, which have taken place before your time: and ye shall not be polluted in them; for I am the Lord your God.	και φυλάξετε τα προστάγματά μου όπως μη ποιήτε από πάντων των νομίμων των εβδελυγμένων α γέγονε προ του υμάς και ου μιανθήσεσθε εν αυτοίς ότι εγώ κύριος ο θεός υμών

Chapter 19

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2Speak to the congregation of the children of Israel, and thou shalt say to them, Ye shall be holy; for I the Lord your God am holy.	λάλησον πάση τη συναγωγή των υιών Ισραήλ και ερείς προς αυτούς άγιοι έσεσθε ότι άγιος εγώ κύριος ο θεός υμών
3Let every one of you reverence his father and his mother; and ye shall keep my sabbaths: I am the Lord your God.	έκαστος πατέρα αυτού και μητέρα αυτού φοβείσθω και τα σάββατά μου φυλάξεσθε εγώ κύριος ο θεός υμών
4Ye shall not follow idols, and ye shall not make to yourselves molten gods: I am the Lord your God.	ουκ επακολουθήσετε ειδώλοις και θεούς χωνευτούς ου ποιήσετε υμίν εγώ κύριος ο θεός υμών
5And if ye will sacrifice a peace-offering to the Lord, ye shall offer it acceptable from yourselves.	και εάν θύσητε θυσίαν σωτηρίου τω κυρίω δεκτήν υμών θύσετε
6In what day soever ye shall sacrifice it, it shall be eaten; and on the following day, and if any of it should be left till the third day, it shall be thoroughly burnt with fire.	η αν ημέρα θύσετε βρωθήσεται και τη άυριον και αν καταλειφθή έως ημέρας τρίτης εν πυρί κατακαυθήσεται
7And if it should be at all eaten on the third day, it is unfit for sacrifice: it shall not be accepted.	εάν δε βρώσει βρωθή τη ημέρα τη τρίτη άθυτόν εστιν ου δεχθήσεται
8And he that eats it shall bear his iniquity, because he has profaned the holy things of the Lord; and the souls that eat it shall be destroyed from among their people.	ο δε έσθων αυτό αμαρτίαν λήψεται ότι τα άγια κυρίου εβεβήλωσε και εξολοθρευθήσονται αι ψυχαί αι εσθίουσαι εκ του λαού αυτών
9And when ye reap the harvest of your land, ye shall not complete the reaping of your field with exactness, and thou shalt not gather that which falls from thy reaping.	και εκθεριζόντων υμών τον θερισμόν της γης υμών ου συντελέσετε τον θερισμόν υμών του αγρού σου εκθερίσαι και τα αποπίπτοντα του θερισμού σου ου συλλέξεις
10And thou shalt not go over the gathering of thy vineyard, neither shalt thou gather the remaining grapes of thy vineyard: thou shalt leave them for the poor and the stranger: I am the Lord your God.	και τον αμπελώνά σου ουκ επανατρυγήσεις ουδέ τας ρώγας του αμπελώνός σου συλλέξεις τω πτωχώ και τω προσηλύτω καταλείψεις αυτά εγώ κύριος ο θεός υμών
11Ye shall not steal, ye shall not lie, neither shall one bear false witness as an informer against his neighbour.	ου κλέψετε και ου ψεύσεσθε ουδέ συκοφαντήσει έκαστος τον πλησίον
12And ye shall not swear unjustly by my name, and ye shall not profane the holy name of your God: I am the Lord your God.	και ουκ ομείσθε τω ονόματί μου επ΄ αδίκω και ου βεβηλώσετε το όνομα το άγιον του θεού υμών εγώ κύριος ο θεός υμών
13Thou shalt not injure thy neighbour, neither do thou rob him, neither shall the wages of thy hireling remain with thee until the morning.	ουκ αδικήσεις τον πλησίον και ουχ αρπάσεις και ου κοιμηθήσεται ο μισθός του μισθωτού σου παρά σοι έως πρωϊ
14Thou shalt not revile the deaf, neither shalt thou put a stumbling-block in the way of the blind; and thou shalt fear the Lord thy God: I am the Lord your God.	ου κακώς ερείς κωφόν και απέναντι τυφλού ου προσθήσεις σκάνδαλον και φοβηθήση κύριον τον θεόν σου εγώ κύριος ο θεός υμών
15Thou shalt not act unjustly in judgment: thou shalt not accept the person of the poor, nor admire the person of the mighty; with justice shalt thou judge thy neighbour.	ου ποιήσετε άδικον εν κρίσει ου λήψη πρόσωπον πτωχού ουδέ θαυμάσης πρόσωπον δυνάστου εν δικαιοσύνη κρινείς τον πλησίον σου
16Thou shalt not walk deceitfully among thy people; thou shalt not rise up against the blood of thy neighbour: I am the Lord your God.	ου πορεύση δόλω εν τω έθνει σου ουκ επισυστήση εφ΄ αίματι του πλησίον σου εγώ κύριος ο θεός υμών
17Thou shalt not hate thy brother in thine heart: thou shalt in any wise rebuke thy neighbour, so thou shalt not bear sin on his account.	ου μισήσεις τον αδελφόν σου τη διανοία σου ελεγμώ ελέγξεις τον πλησίον σου και ου λήψη δι΄ αυτόν αμαρτίαν
18And thy hand shall not avenge thee; and thou shalt not be angry with the children of thy people; and thou shalt love thy neighbour as thyself; I am the Lord.	και ουκ εκδικάταί σου η χειρ και ου μηνιείς τοις υιοίς του λαού σου και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν εγώ κύριος ο θεός υμών
19Ye shall observe my law: thou shalt not let thy cattle gender with one of a different kind, and thou shalt not sow thy vineyard with diverse seed; and thou shalt not put upon thyself a mingled garment woven of two materials.	τον νόμον μου φυλάξεσθε τα κτήνη σου ου κατοχεύσεις ετεροζύγω και τον αμπελώνά σου ου κατασπερείς διάφορον και ιμάτιον εκ δύο υφασμένον κίβδηλον ουκ επιβαλείς σεαυτώ
20And if any one lie carnally with a woman, and she should be a home-servant kept for a man, and she has not been ransomed, and her freedom has not been given to her, they shall be visited with punishment; but they shall not die, because she was not set at liberty.	και εάν τις κοιμηθή μετά γυναικός κοίτην σπέρματος και αυτή οικέτις διαπεφυλαγμένη ανθρώπω και αυτή λύτροις ου λελύτρωται η ελευθερία ουκ εδόθη αυτή επισκοπή έσται αυτοίς ουκ αποθανούνται ότι ουκ απηλευθερώθη
21And he shall bring for his trespass to the Lord to the door of the tabernacle of witness, a ram for a trespass-offering.	και προσάξει της πλημμελείας αυτού τω κυρίω παρά την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου κριόν πλημμελείας
22And the priest shall make atonement for him with the ram of the trespass-offering, before the Lord, for the sin which he sinned; and the sin which he sinned shall be forgiven him.	και εξιλάσεται περί αυτού ο ιερεύς εν τω κριώ της πλημμελείας έναντι κυρίου περί της αμαρτίας αυτού ης ήμαρτε και αφεθήσεται αυτώ η αμαρτία ην ήμαρτεν
23And whenever ye shall enter into the land which the Lord your God gives you, and shall plant any fruit-tree, then shall ye purge away its uncleanness; its fruit shall be three years uncleansed to you, it shall not be eaten.	όταν δε εισέλθητε εις την γην ην κύριος ο θεός υμών δίδωσιν υμίν και καταφυτεύσητε παν ξύλον βρώσιμον και περικαθαριείτε την ακαθαρσίαν αυτού ο καρπός αυτού τρία έτη έσται υμίν απερικάθαρτος ου βρωθήσεται
24And in the fourth year all its fruit shall be holy, a subject of praise to the Lord.	και τω έτει τω τετάρτω έσται πας ο καρπός αυτού άγιος αινετός τω κυρίω
25And in the fifth year ye shall eat the fruit, its produce is an increase to you. I am the Lord your God.	εν δε τω έτει τω πέμπτω φάγεσθε τον καρπόν αυτού πρόσθεμα υμίν τα γεννήματα αυτού εγώ κύριος ο θεός υμών
26Eat not on the mountains, nor shall ye employ auguries, nor divine by inspection of birds.	μη έσθετε επί των ορεών και ουκ οιωνιείσθε ουδέ ορνιθοσκοπήσεσθε
27Ye shall not make a round cutting of the hair of your head, nor disfigure your beard.	ου ποιήσετε σισόην εκ της κόμης της κεφαλής υμών ουδέ φθερείτε την όψιν του πώγωνος υμών
28And ye shall not make cuttings in your body for a dead body, and ye shall not inscribe on yourselves any marks. I am the Lord your God.	και εντομίδας ου ποιήσετε επί ψυχή εν τω σώματι υμών και γράμματα στικτά ου ποιήσετε εν υμίν εγώ κύριος ο θεός υμών
29Thou shalt not profane thy daughter to prostitute her; so the land shall not go a whoring, and the land be filled with iniquity.	ου βεβηλώσεις την θυγατέρα σου εκπορνεύσαι αυτήν και ουκ εκπορνεύσει η γη και πλησθήσεται η γη ανομίας
30Ye shall keep my sabbaths, and reverence my sanctuaries: I am the Lord.	τα σάββατά μου φυλάξεσθε και από των αγίων μου φοβηθήσεσθε εγώ κύριος
31Ye shall not attend to those who have in them divining spirits, nor attach yourselves to enchanters, to pollute yourselves with them: I am the Lord your God.	ουκ επακολουθήσετε εγγαστριμύθοις και τοις επαοιδοίς ου προσκολληθήσεσθε εκμιανθήναι εν αυτοίς εγώ κύριος ο θεός υμών
32Thou shalt rise up before the hoary head, and honour the face of the old man, and shalt fear thy God: I am the Lord your God.	από προσώπου πολιού εξαναστήση και τιμήσεις πρόσωπον πρεσβυτέρου και φοβηθήση τον θεόν σου εγώ κύριος ο θεός υμών
33And if there should come to you a stranger in your land, ye shall not afflict him.	εάν δε τις προσέλθη υμίν προσήλυτος εν τη γη υμών ου θλίψετε αυτόν
34The stranger that comes to you shall be among you as the native, and thou shalt love him as thyself; for ye were strangers in the land of Egypt: I am the Lord your God.	ως ο αυτόχθων εν υμίν έσται ο προσήλυτος ο προσπορευόμενος προς υμάς και αγαπήσεις αυτόν ως σεαυτόν ότι προσήλυτοι εγενήθητε εν γη Αιγύπτου εγώ κύριος ο θεός υμών
35Ye shall not act unrighteously in judgment, in measures and weights and scales.	ου ποιήσετε άδικον εν κρίσει εν μέτροις και εν σταθμίοις και εν ζυγοίς
36There shall be among you just balances and just weights and just liquid measure. I am the Lord your God, who brought you out of the land of Egypt.	ζυγά δίκαια και μέτρα στάθμια δίκαια και χους δίκαιος έσται υμίν εγώ κύριος ο θεός υμών ο εξαγαγών υμάς εκ γης Αιγύπτου
37And ye shall keep all my law and all my ordinances, and ye shall do them: I am the Lord your God.	και φυλάξεσθε πάντα τα νόμιμά μου και πάντα τα προστάγματά μου και ποιήσετε αυτά εγώ κύριος

Chapter 20

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2Thou shalt also say to the children of Israel, If there shall be any of the children of Israel, or of those who have become proselytes in Israel, who shall give of his seed to Moloch, let him be surely put to death; the nation upon the land shall stone him with stones.	και τοις υιοίς Ισραήλ λαλήσεις λέγων εάν τις από των υιών Ισραήλ η των προσγεγενημένων προσηλύτων εν Ισραήλ ος αν δω του σπέρματος αυτού άρχοντι θανάτω θανατούσθω το έθνος το επί της γης λιθοβολήσουσιν αυτόν εν λίθοις
3And I will set my face against that man, and will cut him off from his people, because he has given of his seed to Moloch, to defile my sanctuary, and profane the name of them that are consecrated to me.	και εγώ επιστήσω το πρόσωπόν μου επί τον άνθρωπον εκείνον και απολώ αυτόν εκ του λαού αυτού ότι του σπέρματος αυτού έδωκεν άρχοντι ίνα μιάνη τα άγιά μου και βεβηλώση το όνομα το ηγιασμένον μοι
4And if the natives of the land should in anywise overlook that man in giving of his seed to Moloch, so as not to put him to death;	εάν δε υπερόψει υπερίδωσιν οι αυτόχθονες της γης τοις οφθαλμοίς αυτών από του ανθρώπου εκείνου εν τω δούναι αυτόν του σπέρματος αυτού άρχοντι του μη αποκτείναι αυτόν
5then will I set my face against that man and his family, and I will destroy him, and all who have been of one mind with him, so that he should go a whoring to the princes, from their people.	και επιστήσω το πρόσωπόν μου επί τον άνθρωπον εκείνον και την συγγένειαν αυτού και απολώ αυτόν και πάντας τους ομονοούντας αυτώ ώστε εκπορνεύειν αυτούς εις τους άρχοντας εκ του λαού αυτών
6And the soul that shall follow those who have in them divining spirits, or enchanters, so as to go a whoring after them; I will set my face against that soul, and will destroy it from among its people.	και ψυχή η αν επακολουθήση εγγαστριμύθοις η επαοιδοίς ώστε εκπορνεύσαι οπίσω αυτών επιστήσω το πρόσωπόν μου επί την ψυχήν εκείνην και απολώ αυτήν εκ του λαού αυτής
7And ye shall be holy, for I the Lord your God am holy.	και αγιασθήσεσθε και έσεσθε άγιοι ότι άγιος εγώ κύριος ο θεός υμών
8And ye shall observe my ordinances, and do them: I am the Lord that sanctifies you.	και φυλάξεσθε τα προστάγματά μου και ποιήσετε αυτά εγώ κύριος ο αγιάζων υμάς
9Every man who shall speak evil of his father or of his mother, let him die the death; has he spoken evil of his father or his mother? he shall be guilty.	άνθρωπος άνθρωπος ος αν κακώς είπη τον πατέρα αυτού η την μητέρα αυτού θανάτω θανατούσθω πατέρα αυτού η μητέρα αυτού κακώς είπεν ένοχος έσται
10Whatever man shall commit adultery with the wife of a man, or whoever shall commit adultery with the wife of his neighbour, let them die the death, the adulterer and the adulteress.	και άνθρωπος άνθρωπος ος αν μοιχεύσηται γυναίκα ανδρός η ος αν μοιχεύσηται γυναίκα του πλησίον αυτού θανάτω θανατούσθωσαν ο μοιχεύων και η μοιχευομένη
11And if any one should lie with his father's wife, he has uncovered his father's nakedness: let them both die the death, they are guilty.	και εάν τις κοιμηθή μετά γυναικός του πατρός αυτού ασχημοσύνην του πατρός αυτού απεκάλυψε θανάτω θανατούσθωσαν αμφότεροι ένοχοί εισι
12And if any one should lie with his daughter-in-law, let them both be put to death; for they have wrought impiety, they are guilty.	και εάν τις κοιμηθή μετά νύμφης αυτού θανάτω θανατούσθωσαν αμφότεροι ησέβησαν ένοχοί εισι
13And whoever shall lie with a male as with a woman, they have both wrought abomination; let them die the death, they are guilty.	και ος αν κοιμηθή μετά άρσενος κοίτην γυναικός βδέλυγμα εποίησαν αμφότεροι θανάτω θανατούσθωσαν ένοχοί εισιν
14Whosoever shall take a woman and her mother, it is iniquity: they shall burn him and them with fire; so there shall not be iniquity among you.	ος αν λάβη γυναίκα και την μητέρα αυτής ανόμημά εστιν εν πυρί κατακαύσουσιν αυτόν και αυτάς και ουκ έσται ανόμημα εν υμίν
15And whosoever shall lie with a beast, let him die the death; and ye shall kill the beast.	και ος αν δω κοιτασίαν αυτού εν τετράποδι θανάτω θανατούσθω και το τετράπουν αποκτενείτε
16And whatever woman shall approach any beast, so as to have connexion with it, ye shall kill the woman and the beast: let them die the death, they are guilty.	και γυνή ήτις προσελεύσεται προς παν κτήνος βιβασθήναι αυτήν υπ΄ αυτού αποκτενείτε την γυναίκα και το κτήνος θανάτω θανατούσθωσαν ένοχοί εισιν
17Whosoever shall take his sister by his father or by his mother, and shall see her nakedness, and she see his nakedness, it is a reproach: they shall be destroyed before the children of their family; he has uncovered his sister's nakedness, they shall bear their sin.	ος αν λάβη την αδελφήν αυτού εκ πατρός αυτού η εκ μητρός αυτού και ίδη την ασχημοσύνην αυτής και αύτη ίδη την ασχημοσύνην αυτού όνειδός εστιν εξολοθρευθήσονται ενώπιον υιών γένους αυτών ασχημοσύνην αδελφής αυτού απεκαλυψεν αμαρτίαν αυτού λήψεται
18And whatever man shall lie with a woman that is set apart for a flux, and shall uncover her nakedness, he has uncovered her fountain, and she has uncovered the flux of her blood: they shall both be destroyed from among their generation.	και ανήρ ος αν κοιμηθή μετά γυναικός αποκαθημένης και αποκαλύψει την ασχημοσύνην αυτής την πηγήν αυτής απεκάλυψε και αύτη απεκάλυψε την ρύσιν του αίματος αυτής εξολοθρευθήσονται αμφότεροι εκ της γενεάς αυτών
19And thou shalt not uncover the nakedness of thy father's sister, or of the sister of thy mother; for that man has uncovered the nakedness of one near akin: they shall bear their iniquity.	και ασχημοσύνην αδελφής πατρός σου και αδελφής μητρός σου ουκ αποκαλύψεις την γαρ οικειότητα απεκάλυψεν αμαρτίαν αυτων αποίσονται
20Whosoever shall lie with his near kinswoman, has uncovered the nakedness of one near akin to him: they shall die childless.	και ος αν κοιμηθή μετά συγγενούς αυτού ασχημοσύνην της συγγενείας αυτού απεκάλυψεν άτεκνοι αποθανούνται
21Whoever shall take his brother's wife, it is uncleanness; he has uncovered his brother's nakedness; they shall die childless.	και ανήρ ος εάν λάβη γυναίκα του αδελφού αυτού ακαθαρσία εστίν ασχημοσύνην του αδελφού αυτού απεκάλυψεν άτεκνοι αποθανούνται
22And keep ye all my ordinances, and my judgments; and ye shall do them, and the land shall not be aggrieved with you, into which I bring you to dwell upon it.	και φυλάξασθε πάντα τα προστάγματά μου και πάντα τα κρίματά μου και ποιήσετε αυτά και ου προσοχθίση υμίν η γη εις ην εγώ εισάγω υμάς εκεί κατοικείν επ΄ αυτής
23And walk ye not in the customs of the nations which I drive out from before you; for they have done all these things, and I have abhorred them:	και ουχί πορεύεσθε εν τοις νομίμοις των εθνών ους εξαποστέλλω αφ΄ υμών ότι ταύτα πάντα εποίησαν και εβδελυξάμην αυτούς
24and I said to you, Ye shall inherit their land, and I will give it to you for a possession, even a land flowing with milk and honey: I am the Lord your God, who have separated you from all people.	και είπα υμίν υμείς κληρονομήσετε την γην αυτών και εγώ δώσω υμίν αυτήν εν κτήσει γην ρέουσαν γάλα και μέλι εγώ κύριος ο θεός υμών ος διώρισα υμάς από πάντων των εθνών
25And ye shall make a distinction between the clean and the unclean cattle, and between clean and unclean birds; and ye shall not defile your souls with cattle, or with birds, or with any creeping things of the earth, which I have separated for you by reason of uncleanness.	και αφοριείτε εαυτούς αναμέσον των κτηνών των καθαρών και ακαθάρτων και αναμέσον των πετεινών των καθαρών και των ακαθάρτων και ου βδελύξετε τας ψυχάς υμών εν τοις κτήνεσι και εν τοις πετεινοίς και εν πάσι τοις ερπετοίς της γης α εγώ αφώρισα υμίν εν ακαθαρσία
26And ye shall be holy to me; because I the Lord your God am holy, who separated you from all nations, to be mine.	και έσεσθέ μοι άγιοι ότι εγώ άγιος κύριος ο θεός υμών ο αφορίσας υμάς από πάντων των εθνών είναι εμοί
27And as for a man or woman whosoever of them shall have in them a divining spirit, or be an enchanter, let them both die the death: ye shall stone them with stones, they are guilty.	και ανήρ η γυνή ος αν γένηται αυτών εγγαστρίμυθος η επαοιδός θανάτω θανατούσθωσαν αμφότεροι λίθοις λιθοβολήσετε αυτούς ένοχοί εισι

Chapter 21

1And the Lord spoke to Moses, saying, Speak to the priests the sons of Aaron, and thou shalt tell them that they shall not defile themselves in their nation for the dead,	και είπε κύριος προς Μωυσήν λέγων είπον τοις ιερεύσι τοις υιοίς Ααρών και ερείς προς αυτούς εν ταις ψυχαίς ου μιανθήσονται εν τω έθνει αυτών
2but they may mourn for a relative who is very near to them, for a father and mother, and sons and daughters, for a brother,	αλλ΄ εν τω οικείω τω έγγιστα αυτών επί πατρί και επί μητρί και επί υιοίς και επί θυγατράσι και επ΄ αδελφώ
3and for a virgin sister that is near to one, that is not espoused to a man; for these one shall defile himself.	και επ΄ αδελφή αυτού παρθένω τη εγγιζούση αυτώ τη μη εκδεδομένη ανδρί επί τούτοις ου μιανθήσεται
4He shall not defile himself suddenly among his people to profane himself.	εξάπινα εν τω λαώ αυτού εις βεβήλωσιν αυτού
5And ye shall not shave your head for the dead with a baldness on the top; and they shall not shave their beard, neither shall they make gashes on their flesh.	και φαλάκρωμα ου ξυρηθήσεσθε την κεφαλήν επί νεκρώ και την όψιν του πώγωνος ου ξυρήσονται και επί τας σάρκας αυτών ου κατατεμούσιν εντομίδας
6They shall be holy to their God, and they shall not profane the name of their God; for they offer the sacrifices of the Lord as the gifts of their God, and they shall be holy.	άγιοι έσονται τω θεώ αυτών και ου βεβηλώσουσι το όνομα του θεού αυτών τας γαρ θυσίας κυρίου δώρα τω θεώ αυτών αυτοί προσφέρουσι και έσονται άγιοι
7They shall not take a woman who is a harlot and profaned, or a woman put away from her husband; for he is holy to the Lord his God.	γυναίκα πόρνην και βεβηλωμένην ου λήψονται και γυναίκα εκβεβλημένην από ανδρός αυτής ου λήψονται ότι άγιός εστι τω κυρίω τω θεώ αυτού
8And thou shalt hallow him; he offers the gifts of the Lord your God: he shall be holy, for I the Lord that sanctify them am holy.	και αγιάσεις αυτόν τα γαρ δώρα κυρίου του θεού υμών ούτος προσφέρει άγιος έσται ότι άγιος εγώ κύριος ο αγιάζων αυτούς
9And if the daughter of a priest should be profaned to go a whoring, she profanes the name of her father: she shall be burnt with fire.	και θυγάτηρ ανθρώπου ιερέως εάν βεβηλωθή του εκπορνεύσαι το όνομα του πατρός αυτής αυτή βεβηλοί επί πυρός κατακαυθήσεται
10And the priest that is chief among his brethren, the oil having been poured upon the head of the anointed one, and he having been consecrated to put on the garments, shall not take the mitre off his head, and shall not rend his garments:	και ο ιερεύς ο μέγας από των αδελφών αυτού του επικεχυμένου επί την κεφαλήν αυτού του ελαίου του χριστού και τετελειωμένου τας χειρας αυτου ενδύσασθαι τα ιμάτια την κεφαλήν ουκ αποκιδαρώσει και τα ιμάτια ου διαρρήξει
11neither shall he go in to any dead body, neither shall he defile himself for his father or his mother.	και επί πάση ψυχή τετελευτηκύια ουκ εισελεύσεται επί πατρί αυτού ουδέ επί μητρί αυτού ου μιανθήσεται
12And he shall not go forth out of the sanctuary, and he shall not profane the sanctuary of his God, because the holy anointing oil of God is upon him: I am the Lord.	και εκ των αγίων ουκ εξελεύσεται και ου βεβηλώσει το ηγιασμένον του θεού αυτού ότι το άγιον έλαιον το χριστόν του θεού αυτού επ΄ αυτώ εγώ κύριος
13He shall take for a wife a virgin of his own tribe.	ούτος γυναίκα παρθένον εκ του γένους αυτού λήψεται
14But a widow, or one that is put away, or profaned, or a harlot, these he shall not take; but he shall take for a wife a virgin of his own people.	χήραν δε και εκβεβλημένην και βεβηλωμένην και πόρνην ταύτας ου λήψεται αλλ΄ παρθένον εκ του λαού αυτού λήψεται γυναίκα
15And he shall not profane his seed among his people: I am the Lord that sanctifies him.	και ου βεβηλώσει το σπέρμα αυτού εν τω λαώ αυτού εγώ κύριος ο θεός ο αγιάζων αυτόν
16And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
17Say to Aaron, A man of thy tribe throughout your generations, who shall have a blemish on him, shall not draw nigh to offer the gifts of his God.	είπον Ααρών λέγων άνθρωπος εκ του γένους σου εις τας γενεάς υμών τίνι εάν η εν αυτώ μώμος ου προσελεύσεται προσφέρειν τα δώρα του θεού αυτού
18No man who has a blemish on him shall draw nigh; a man blind, lame, with his nose disfigured, or his ears cut,	πας άνθρωπος ω εάν η εν αυτώ μώμος ου προσελεύσεται άνθρωπος τυφλός η χωλός η κολοβόριν η ωτότμητος
19a man who has a broken hand or a broken foot,	η άνθρωπος ω εάν η εν αυτώ σύντριμμα χειρός η σύντριμμα ποδός
20or hump-backed, or blear-eyed, or that has lost his eye-lashes, or a man who has a malignant ulcer, or tetter, or one that has lost a testicle.	η κυρτός η έφηλος η πτίλλος τους οφθαλμούς η άνθρωπος ω αν η εν αυτώ ψώρα αγρία η λειχήν η μονόρχις
21Whoever of the seed of Aaron the priest has a blemish on him, shall not draw nigh to offer sacrifices to thy God, because he has a blemish on him; he shall not draw nigh to offer the gifts of God.	πας άνθρωπος ω εστιν εν αυτώ μώμος εκ του σπέρματος Ααρών του ιερέως ουκ εγγιεί του προσενεγκείν τας θυσίας κυρίω ότι μώμος εν αυτώ τα δώρα του θεού αυτού ου προσελεύσεται προσενεγκείν
22The gifts of God are most holy, and he shall eat of the holy things.	τα άγια των αγίων και από των αγίων φάγεται
23Only he shall not approach the veil, and he shall not draw nigh to the altar, because he has a blemish; and he shall not profane the sanctuary of his God, for I am the Lord that sanctifies them.	πλην προς το καταπέτασμα ου προσελεύσεται και προς το θυσιαστήριον ουκ εγγιεί ότι μώμον έχει και ου βεβηλώσει το άγιον του θεού αυτού ότι εγώ κύριος ο αγιάζων αυτούς
24And Moses spoke to Aaron and his sons, and to all the children of Israel.	και ελάλησε Μωυσής προς Ααρών και τους υιούς αυτού και προς πάντας τους υιούς Ισραήλ

Chapter 22

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2Speak to Aaron and to his sons, and let them take heed concerning the holy things of the children of Israel, so they shall not profane my holy name in any of the things which they consecrate to me: I am the Lord.	είπον Ααρών και τοις υιοίς αυτού και προσεχέτωσαν από των αγίων των υιών Ισραήλ και ου βεβηλώσουσι το όνομα το άγιόν μου όσα αυτοί αγιάζουσί μοι εγώ κύριος
3Say to them, Every man throughout your generations, whoever of all your seed shall approach to the holy things, whatsoever the children of Israel shall consecrate to the Lord, while his uncleanness is upon him, that soul shall be cut off from me: I am the Lord your God.	είπον αυτοίς εις τας γενεάς υμών πας άνθρωπος ος αν προσέλθη από παντός του σπέρματος υμών προς τα άγια όσα αν αγιάζωσιν οι υιοί Ισραήλ τω κυρίω και η ακαθαρσία αυτού επ΄ αυτώ εξολοθρευθήσεται η ψυχή εκείνη απ΄ εμού εγώ κύριος
4And the man of the seed of Aaron the priest, if he should have leprosy or issue of the reins, shall not eat of the holy things, until he be cleansed; and he that touches any uncleanness of a dead body, or the man whose seed of copulation shall have gone out from him,	και άνθρωπος εκ του σπέρματος Ααρών του ιερέως και ούτος λέπρα η γονορρυής των αγίων ουκ έδεται έως αν καθαρισθή και ο απτόμενος πάσης ακαθαρσίας ψυχής η άνθρωπος ω αν εξέλθη εξ αυτού κοίτη σπέρματος
5or whosoever shall touch any unclean reptile, which will defile him, or who shall touch a man, whereby he shall defile him according to all his uncleanness:	η όστις αν άψηται παντός ερπετού ακαθάρτου ο μιανεί αυτόν η επ΄ άνθρωπον εν ω μιανεί αυτόν κατά πάσαν ακαθαρσίαν αυτού
6whatsoever soul shall touch them shall be unclean until evening; he shall not eat of the holy things, unless he bathe his body in water,	ψυχή ήτις αν άψηται αυτών ακάθαρτος έσται έως εσπέρας ουκ έδεται από των αγίων εάν μη λούσηται το σώμα αυτού ύδατι
7and the sun go down, and then he shall be clean; and then shall he eat of all the holy things, for they are his bread.	και δύη ο ήλιος και καθαρός έσται και τότε φάγεται από των αγίων ότι άρτος αυτού εστί
8He shall not eat that which dies of itself, or is taken of beasts, so that he should be polluted by them: I am the Lord.	θνησιμαίον και θηριάλωτον ου φάγεται μιανθήναι εν αυτώ εγώ κύριος
9And they shall keep my ordinances, that they do not bear iniquity because of them, and die because of them, if they shall profane them: I am the Lord God that sanctifies them.	και φυλάξονται το φυλάγματά μου ίνα μη λάβωσι δι΄ αυτά αμαρτίαν και αποθάνωσι δι΄ αυτά εάν βεβηλώσουσιν αυτά εγώ κύριος ο αγιάζων αυτούς
10And no stranger shall eat the holy things: one that sojourns with a priest, or a hireling, shall not eat the holy things.	και πας αλλογενής ου φάγεται άγια πάροικος ιερέως η μισθωτός ου φάγεται άγια
11But if a priest should have a soul purchased for money, he shall eat of his bread; and they that are born in his house, they also shall eat of his bread.	εάν δε ιερεύς κτήσηται ψυχήν έγκτητον αργυρίου αυτός φάγεται τον άρτον αυτού και οι οικογενείς αυτού και αύτοι φάγονται τον άρτον αυτού
12And if the daughter of a priest should marry a stranger, she shall not eat of the offerings of the sanctuary.	και θυγάτηρ ανθρώπου ιερέως εάν γένηται ανδρί αλλογενεί αυτή των απαρχών των αγίων ου φάγεται
13And if the daughter of priest should be a widow, or put away, and have no seed, she shall return to her father's house, as in her youth: she shall eat of her father's bread, but no stranger shall eat of it.	και θυγάτηρ ιερέως εάν γένηται χήρα η εκβεβλημένη σπέρμα δε μη η αυτή και επαναστρέψη επί τον οίκον τον πατρικόν αυτής κατά την νεότητα αυτής από των άρτων του πατρός αυτής φάγεται και πας αλλογενής ου φάγεται απ΄ αυτών
14And the man who shall ignorantly eat holy things, shall add the fifth part to it, and give the holy thing to the priest.	και άνθρωπος ος αν φάγη άγια κατά άγνοιαν και προσθήσει το επίπεμπτον αυτού επ΄ αυτό και δώσει τω ιερεί το άγιον
15And they shall not profane the holy things of the children of Israel, which they offer to the Lord.	και ου βεβηλώσουσι τα άγια των υιών Ισραήλ α αυτοί αναφέρουσι τω κυρίω
16So should they bring upon themselves the iniquity of trespass in their eating their holy things: for I am the Lord that sanctifies them.	και επάξουσιν επ΄ αυτούς ανομίαν πλημμελείας εν τω εσθίειν αυτούς τα άγια αυτών ότι εγώ κύριος ο αγιάζων αυτούς
17And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
18Speak to Aaron and his sons, and to all the congregation of Israel, and thou shalt say to them, Any man of the children of Israel, or of the strangers that abide among them in Israel, who shall offer his gifts according to all their confession and according to all their choice, whatsoever they may bring to the Lord for whole-burnt-offerings—	λάλησον Ααρών και τοις υιοίς αυτού και πάση συναγωγή υιών Ισραήλ και ερείς προς αυτούς άνθρωπος άνθρωπος από των υιών Ισραήλ η των προσηλύτων των προσκειμένων προς αυτούς εν Ισραήλ ος αν προσενέγκη τα δώρα αυτού κατά πάσαν ομολογίαν αυτών η κατά πάσαν αίρεσιν αυτών όσα αν προσενέγκωσι τω κυρίω εις ολοκαύτωμα
19your free-will-offerings shall be males without blemish of the herds, or of the sheep, or of the goats.	δεκτά υμίν άρσεν άμωμον εκ των βουκολίων και εκ των προβάτων και εκ των αιγών
20They shall not bring to the Lord anything that has a blemish in it, for it shall not be acceptable for you.	πάντα όσα αν έχη μώμον εν αυτοίς ου προσάξουσι κυρίω διότι ου δεκτόν έσται υμίν
21And whatsoever man shall offer a peace-offering to the Lord, discharging a vow, or in the way of free-will-offering, or an offering in your feasts, of the herds or of the sheep, it shall be without blemish for acceptance: there shall be no blemish in it.	και άνθρωπος ος αν προσενέγκη θυσίαν σωτηρίου τω κυρίω διαστείλας ευχήν η κατά αίρεσιν η εν ταις εορταίς υμών εκ των βουκολίων η εκ των προβάτων άμωμον έσται εισδεκτόν πας μώμος ουκ έσται επ΄ αυτώ
22One that is blind, or broken, or has its tongue cut out, or is troubled with warts, or has a malignant ulcer, or tetters, they shall not offer these to the Lord; neither shall ye offer any of them for a burnt-offering on the altar of the Lord.	τυφλόν η συντετριμμένον η γλωσσότμητον η μυρμηκιώντα η ψωραγριώντα η λειχήνας έχοντα ου προσάξουσι ταύτα τω κυρίω και εις κάρπωσιν ου δώσετε απ΄ αυτών επί το θυσιαστήριον τω κυρίω
23And a calf or a sheep with the ears cut off, or that has lost its tail, thou shalt slay them for thyself; but they shall not be accepted for thy vow.	και μόσχον η πρόβατον ωτότμητον η κολοβοκέρκον σφάγια ποιήσεις αυτά σεαυτώ εις δε ευχήν σου ου δεχθήσεται
24That which has broken testicles, or is crushed or gelt or mutilated, —thou shalt not offer them to the Lord, neither shall ye sacrifice them upon your land.	θλαδίαν και εκτεθλιμμένον και εκτομίαν και απεσπασμένον ου προσάξετε αυτά τω κυρίω και επί της γης υμών ου ποιήσετε
25Neither shall ye offer the gifts of your God of all these things by the hand of a stranger, because there is corruption in them, a blemish in them: these shall not be accepted for you.	και εκ χειρός υιόυ αλλογενούς ου προσοίσετε τα δώρα του θεού υμών από πάντων τούτων ότι φθάρματά εστιν εν αυτοίς μώμος εν αυτοίς ου δεχθήσεται ταύτα υμίν
26And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
27As for a calf, or a sheep, or a goat, whenever it is born, then shall it be seven days under its mother; and on the eighth day and after they shall be accepted for sacrifices, a burnt-offering to the Lord.	μόσχον η πρόβατον η αίγα ως αν τεχθή και έσται επτά ημέρας υπό την μητέρα αυτού τη δε ημέρα τη ογδόη και επέκεινα δεχθήσεται εις δώρα κάρπωμα τω κυρίω
28And a bullock and a ewe, it and its young, thou shalt not kill in one day.	και μόσχον και πρόβατον αυτήν και το παιδίον αυτής ου σφάξετε εν ημέρα μία
29And if thou shouldest offer a sacrifice, a vow of rejoicing to the Lord, ye shall offer it so as to be accepted for you.	εάν δε θύσης θυσίαν ευχήν χαρμοσύνηνς τω κυρίω εισδεκτόν υμίν θύσετε αυτό
30In that same day it shall be eaten; ye shall not leave of the flesh till the morrow: I am the Lord.	τη ημέρα εκείνη βρωθήσεται ουκ απολείψετε από των κρεών εις τοπρωϊ εγώ κύριος
31And ye shall keep my commandments and do them.	και φυλάξετε τας εντολάς μου και ποιήσετε αυτάς εγώ κύριος
32And ye shall not profane the name of the Holy One, and I will be sanctified in the midst of the children of Israel. I am the Lord that sanctifies you,	και ου βεβηλώσετε το όνομα του αγίου μου και αγιασθήσομαι εν μέσω των υιών Ισραήλ εγώ κύριος ο αγιάζων υμάς
33who brought you out of the land of Egypt, to be your God: I am the Lord.	ο εξαγαγών υμάς εκ γης Αιγύπτου ώστε είναι υμών θεός εγώ κύριος

Chapter 23

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2Speak to the children of Israel, and thou shalt say unto them, The feasts of the Lord which ye shall call holy assemblies, these are my feasts.	λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ και ερείς προς αυτούς αι εορταί κυρίου ας καλέσετε αυτάς κλητάς αγίας αύταί εισιν αι εορταί μου
3Six days shalt thou do works, but on the seventh day is the sabbath; a rest, a holy convocation to the Lord: thou shalt not do any work, it is a sabbath to the Lord in all your dwellings.	εξ ημέρας ποιήσεις έργα τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα ανάπαυσις κλητή αγία τω κυρίω παν έργον ου ποιήσετε σάββατά εστι τω κυρίω εν πάση κατοικία υμών
4These are the feasts to the Lord, holy convocations, which ye shall call in their seasons.	αύται αι εορταί τω κυρίω κληταί άγιαι ας καλέσετε αυτάς εν τοις καιροίς αυτών
5In the first month, on the fourteenth day of the month, between the evening times is the Lord's passover.	εν τω πρώτω μηνί εν τη τεσσαρεσκαιδεκάτη ημέρα του μηνός αναμέσον των εσπερινών πάσχα τω κυρίω
6And on the fifteenth day of this month is the feast of unleavened bread to the Lord; seven days shall ye eat unleavened bread.	και εν τη πεντεκαιδεκάτη ημέρα του μηνός τούτου εορτή των αζύμων τω κυρίω επτά ημέρας φάγεσθε άζυμα
7And the first day shall be a holy convocation to you: ye shall do no servile work.	και η ημέρα η πρώτη κλητή αγία έσται υμίν παν έργον λατρευτόν ου ποιήσετε
8And ye shall offer whole-burnt-offerings to the Lord seven days; and the seventh day shall be a holy convocation to you: ye shall do no servile work.	και προσάξετε ολοκαυτώμα τω κυρίω επτά ημέρας και η ημέρα η εβδόμη κλητή αγία έσται υμίν παν έργον λατρευτόν ου ποιήσετε
9And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
10Speak to the children of Israel, and thou shalt say to them, When ye shall enter into the land which I give you, and reap the harvest of it, then shall ye bring a sheaf, the first-fruits of your harvest, to the priest;	είπον τοις υιοίς Ισραήλ και ερείς προς αυτούς όταν εισέλθητε εις την γην ην εγώ δίδωμι υμίν και θερίζητε τον θερισμόν αυτής και οίσετε το δράγμα απαρχήν του θερισμού υμών προς τον ιερέα
11and he shall lift up the sheaf before the Lord, to be accepted for you. On the morrow of the first day the priest shall lift it up.	και ανοίσει το δράγμα έναντι κυρίου δεκτόν υμίν τη επαύριον της πρώτης ανοίσει αυτό ο ιερεύς
12And ye shall offer on the day on which ye bring the sheaf, a lamb without blemish of a year old for a whole-burnt-offering to the Lord.	και ποιήσετε εν τη ημέρα η αν φέρητε το δράγμα πρόβατον άμωμον ενιαύσιον εις ολοκαύτωμα τω κυρίω
13And its meat-offering two tenth portions of fine flour mingled with oil: it is a sacrifice to the Lord, a smell of sweet savour to the Lord, and its drink-offering the fourth part of a hin of wine.	και την θυσίαν αυτού δύο δέκατα σεμιδάλεως αναπεποιημένης εν ελαίω θυσίαν τω κυρίω εις οσμήν ευωδίας τω κυρίω και σπονδήν αυτού το τέταρτον του ιν οίνου
14And ye shall not eat bread, or the new parched corn, until this same day, until ye offer the sacrifices to your God: it is a perpetual statute throughout your generations in all your dwellings.	και άρτον και πεφρυγμένα χίδρα νέα ου φάγεσθε έως εις αυτήν την ημέραν ταύτην έως αν προσενέγκητε τα δώρα τω θεώ υμών νόμιμον αιώνιον εις τας γενεάς υμών εν πάση κατοικία υμών
15And ye shall number to yourselves from the day after the sabbath, from the day on which ye shall offer the sheaf of the heave-offering, seven full weeks:	και αριθμήσετε υμίν από της επαύριον των σαββάτων από της ημέρας ης αν προσενέγκητε το δράγμα του επιθέματος επτά εβδομάδας ολοκλήρους
16until the morrow after the last week ye shall number fifty days, and shall bring a new meat-offering to the Lord.	έως της επαύριον της εσχάτης εβδομάδος αριθμήσετε πεντήκοντα ημέρας και προσοίσετε θυσίαν νέαν τω κυρίω
17Ye shall bring from your dwelling loaves, as a heave-offering, two loaves: they shall be of two tenth portions of fine flour, they shall be baked with leaven of the first-fruits to the Lord.	από της κατοικίας υμών προσοίσετε άρτους επίθεμα δύο άρτους εκ δύο δεκάτων σεμιδάλεως έσονται εζυμωμένοι πεφθήσονται πρωτογεννημάτων τω κυρίω
18And ye shall bring with the loaves seven unblemished lambs of a year old, and one calf of the herd, and two rams without blemish, and they shall be a whole-burnt-offering to the Lord: and their meat-offerings and their drink-offerings shall be a sacrifice, a smell of sweet savour to the Lord.	και προσάξετε μετά των άρτων επτά αμνούς αμώμους ενιαυσίους και μόσχον ένα εκ βουκολίου και κριούς δύο αμώμους και έσονται ολοκαύτωμα τω κυρίω και αι θυσίαι αυτών και αι σπονδαί αυτών θυσία οσμή ευωδίας τω κυρίω
19And they shall sacrifice one kid of the goats for a sin-offering, and two lambs of a year old for a peace-offering, with the loaves of the first-fruits.	και ποιήσετε χίμαρον εξ αιγών ένα περί αμαρτίας και δύο αμνούς ενιαυσίους εις θυσίαν σωτηρίου μετά των άρτων των πρωτογεννημάτων
20And the priest shall place them with the loaves of the first-fruits an offering before the Lord with the two lambs, they shall be holy to the Lord; they shall belong to the priest that brings them.	και επιθήσει αυτά ο ιερεύς μετά των άρτων των πρωτογεννημάτων επίθεμα εναντίον κυρίου μετά των δύο αμνών άγια έσονται τω κυρίω τω ιερεί τω προσφέροντι αυτά αυτώ έσται
21And ye shall call this day a convocation: it shall be holy to you; ye shall do no servile work on it: it is a perpetual ordinance throughout your generations in all your habitations.	και καλέσετε ταύτην την ημέραν κλητή αγία έσται υμίν παν έργον λατρευτόν ου ποιήσετε εν αυτή νόμιμον αιώνιον εις τας γενεάς υμών εν πάση κατοικία υμών
22And when ye shall reap the harvest of your land, ye shall not fully reap the remainder of the harvest of your field when thou reapest, and thou shalt not gather that which falls from thy reaping; thou shalt leave it for the poor and the stranger: I am the Lord your God.	και όταν θερίζητε τον θερισμόν της γης υμών ου συντελέσετε το λοιπόν του θερισμού του αγρού σου εν τω θερίζειν σε και τα αποπίπτοντα του θερισμού σου ου συλλέξεις τω πτωχώ και τω προσηλύτω καταλείψεις αυτά εγώ κύριος ο θεός υμών
23And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
24Speak to the children of Israel, saying, In the seventh month, on the first day of the month, ye shall have a rest, a memorial of trumpets: it shall be to you a holy convocation.	λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ λέγων του μηνός του εβδόμου μία του μηνός έσται υμίν ανάπαυσις μνημόσυνον σαλπίγγων κλητή αγία τω κύριος
25Ye shall do no servile work, and ye shall offer a whole-burnt-offering to the Lord.	παν έργον λατρευτόν ου ποιήσετε και προσάξετε ολοκαύτωμα τω κυρίω
26And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
27Also on the tenth day of this seventh month is a day of atonement: it shall be a holy convocation to you; and ye shall humble your souls, and offer a whole-burnt-offering to the Lord.	και τη δεκάτη του μηνός του εβδόμου τούτου ημέρα εξιλασμού κλητή αγία έσται υμίν και ταπεινώσετε τας ψυχάς υμών και προσάξετε ολοκαύτωμα τω κυρίω
28Ye shall do no work on this self-same day: for this is a day of atonement for you, to make atonement for you before the Lord your God.	παν έργον ου ποιήσετε εν αυτή τη ημέρα ταύτη έστι γαρ ημέρα εξιλασμού αύτη υμίν εξιλάσασθαι περί υμών έναντι κυρίου του θεού υμών
29Every soul that shall not be humbled in that day, shall be cut off from among its people.	πάσα ψυχή ήτις μη ταπεινωθήσεται εν αυτή τη ημέρα ταύτη εξολοθρευθήσεται εκ του λαού αυτής
30And every soul which shall do work on that day, that soul shall be destroyed from among its people.	και πάσα ψυχή ήτις ποιήσει έργον εν αυτή τη ημέρα ταύτη απολείται η ψυχή εκείνη εκ του λαού αυτής
31Ye shall do no manner of work: it is a perpetual statute throughout your generations in all your habitations.	παν έργον ου ποιήσετε νόμιμον αιώνιον εις τας γενεάς υμών εν πάσαις ταις κατοικιάις υμών
32It shall be a holy sabbath to you; and ye shall humble your souls, from the ninth day of the month: from evening to evening ye shall keep your sabbaths.	σάββατα σαββάτων έσται υμίν και ταπεινώσετε τας ψυχάς υμών από εννάτης του μηνός από εσπέρας έως εσπέρας σαββατιείτε τα σάββατα υμών
33And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
34Speak to the children of Israel, saying, On the fifteenth day of this seventh month, there shall be a feast of tabernacles seven days to the Lord.	λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ λέγων τη πεντεκαιδεκάτη του μηνός του εβδόμου τούτου εορτή σκηνών επτά ημέρας τω κυρίω
35And on the first day shall be a holy convocation; ye shall do no servile work.	και η ημέρα η πρώτη κλητή αγία έσται υμίν παν έργον λατρευτόν ου ποιήσετε
36Seven days shall ye offer whole-burnt-offerings to the Lord, and the eighth-day shall be a holy convocation to you; and ye shall offer whole-burnt-offerings to the Lord: it is a time of release, ye shall do no servile work.	επτά ημέρας προσάξετε ολοκαυτώματα τω κυρίω και η ημέρα η ογδόη κλητή αγία έσται υμίν και προσάξετε ολοκαύτωμα τω κυρίω εξόδιόν εστι παν έργον λατρευτόν ου ποιήσετε
37These are the feasts to the Lord, which ye shall call holy convocations, to offer burnt-offerings to the Lord, whole-burnt-offerings and their meat-offerings, and their drink-offerings, that for each day on its day:	αύται αι εορταί κυρίω ας καλέσετε αυτάς κλητάς αγίας ώστε προσενέγκαι κάρπωμα τω κυρίω ολοκαυτώματα και θυσίας αυτών και σπονδάς το καθ΄ ημέραν εις ημέραν
38besides the sabbaths of the Lord, and besides your gifts, and besides all your vows, and besides your free-will-offerings, which ye shall give to the Lord.	πλην των σαββάτων κυρίου και πλην των δομάτων υμών και πλην πασών των ευχών υμών και πλην πάντων των εκουσίων υμών α αν δώτε τω κυρίω
39And on the fifteenth day of this seventh month, when ye shall have completely gathered in the fruits of the earth, ye shall keep a feast to the Lord seven days; on the first day there shall be a rest, and on the eighth day a rest.	και εν τη πεντεκαιδεκάτη ημέρα του μηνός του εβδόμου τούτου όταν συντελέσητε τα γεννήματα της γης εορτάσετε τω κυρίω επτά ημέρας τη ημέρα τη πρώτη ανάπαυσις και τη ημέρα τη ογδόη ανάπαυσις
40And on the first day ye shall take goodly fruit of trees, and branches of palm trees, and thick boughs of trees, and willows, and branches of osiers from the brook, to rejoice before the Lord your God seven days in the year.	και λήψεσθε εαυτοίς τη ημέρα τη πρώτη καρπόν ξύλου ωραίον και κάλλυνθρα φοινικων και κλάδους ξύλου δασείς και ιτέας και αγνού κλάδους εκ χειμάρρου και ευφρανθήσεσθε έναντι κυρίου του θεού υμών επτά ημέρας
41It is a perpetual statute for your generations: in the seventh month ye shall keep it.	και εορτάσετε αυτήν την εορτήν τω κυρίω επτά ημέρας του ενιαυτου νόμιμον αιώνιον εις τας γενεάς υμών εν τω μηνί τω εβδόμω εορτάσετε αυτήν
42Seven days ye shall dwell in tabernacles: every native in Israel shall dwell in tents,	εν σκηναίς κατοικήσετε επτά ημέρας πας ο αυτόχθων εν Ισραήλ κατοικήσουσιν εν σκηναίς
43that your posterity may see, that I made the children of Israel to dwell in tents, when I brought them out of the land of Egypt: I am the Lord your God.	όπως ίδωσιν αι γενεαί υμών ότι εν σκηναίς κατώκισα τους υιούς Ισραήλ εν τω εξαγαγείν με αυτούς εκ γης Αιγύπτου εγώ κύριος ο θεός υμών
44And Moses recounted the feasts of the Lord to the children of Israel.	και ελάλησε Μωυσής τας εορτάς κυρίου τοις υιοίς Ισραήλ

Chapter 24

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2Charge the children of Israel, and let them take for thee pure olive oil beaten for the light, to burn a lamp continually,	εντείλαι τοις υιοίς Ισραήλ και λαβέτωσάν σοι έλαιον ελαϊνον καθαρόν κεκομμένον εις φως καύσαι λύχνον διά
3outside the veil in the tabernacle of witness; and Aaron and his sons shall burn it from evening until morning before the Lord continually, a perpetual statute throughout your generations.	έξωθεν του καταπετάσματος εν τη σκηνή του μαρτυρίου καύσουσιν αυτό Ααρών και οι υιοί αυτού απ΄ εσπέρας έως πρωϊ ενώπιον κυρίου ενδελεχώς νόμιμον αιώνιον εις τας γενεάς υμών
4Ye shall burn the lamps on the pure lamp-stand before the Lord till the morrow.	επί της λυχνίας της καθαράς καύσετε τους λύχνους εναντίον κυρίου έως εις το
5And ye shall take fine flour, and make of it twelve loaves; each loaf shall be of two tenth parts.	και λήψεσθε σεμίδαλιν και ποιήσετε αυτήν δώδεκα άρτους δύο δεκάτων έσται ο άρτος ο εις
6And ye shall put them in two rows, each row containing six loaves, on the pure table before the Lord.	και επιθήσετε αυτούς δύο θέματα εξ άρτους το εν θέμα επί την τράπεζαν την καθαράν έναντι κυρίου
7And ye shall put on each row pure frankincense and salt; and these things shall be for loaves for a memorial, set forth before the Lord.	και επιθήσετε επί το θέμα λίβανον καθαρόν και άλας και έσονται οι άρτοι εις ανάμνησιν προκείμενα τω κυρίω
8On the sabbath-day they shall be set forth before the Lord continually before the children of Israel, for an everlasting covenant.	τη ημέρα των σαββάτων προσθήσετε έναντι κυρίου διαπαντός παρά των υιών Ισραήλ διαθήκην αιώνιος
9And they shall be for Aaron and his sons, and they shall eat them in the holy place: for this is their most holy portion of the offerings made to the Lord, a perpetual statute.	και έσται Ααρών και τοις υιοίς αυτού και φάγονται αυτά εν τόπω αγίω έστι γαρ άγια αγίων τούτο αυτώ από των θυσιαζομένων τω κυρίω νόμιμον αιώνιον
10And there went forth a son of an Israelitish woman, and he was son of an Egyptian man among the sons of Israel; and they fought in the camp, the son of the Israelitish woman, and a man who was an Israelite.	και εξήλθεν υιός γυναικός Ισραηλίτιδος και ούτος ην υιός Αιγυπτίου εν τοις υιοίς Ισραήλ και εμαχέσαντο εν τη παρεμβολή ο εκ της Ισραηλίτιδος και ο άνθρωπος ο Ισραηλίτης
11And the son of the Israelitish woman named THE NAME and curse; and they brought him to Moses: and his mother's name was Salomith, daughter of Dabri of the tribe of Dan.	και επονομάσας ο υιός της γυναικός της Ισραηλίτιδος το όνομα κατηρασατο και ήγαγον αυτόν προς Μωυσήν και το όνομα της μητρός αυτού Σαλωμίθ θυγάτηρ Δαβρει εκ της φυλής Δαν
12And they put him in ward, to judge him by the command of the Lord.	και απέθεντο αυτόν εις φυλακήν διακρίναι αυτόν διά προστάγματος κυρίου
13And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
14Bring forth him that cursed outside the camp, and all who heard shall lay their hands upon his head, and all the congregation shall stone him.	εξάγαγε τον καταρασάμενον έξω της παρεμβολής και επιθήσουσιν πάντες οι ακούσαντες τας χείρας αυτών επί την κεφαλήν αυτού και λιθοβολήσουσιν αυτόν πάσα η συναγωγή
15And speak to the sons of Israel, and thou shalt say to them, Whosoever shall curse God shall bear his sin.	και τοις υιοίς Ισραήλ λάλησον και ερείς προς αυτούς άνθρωπος άνθρωπος εάν καταράσηται θεόν αμαρτίαν λήψεται
16And he that names the name of the Lord, let him die the death: let all the congregation of Israel stone him with stones; whether he be a stranger or a native, let him die for naming the name of the Lord.	ο ονομάζων δε το όνομα κυρίου θανάτω θανατούσθω λίθοις λιθοβολείτω αυτόν πάσα η συναγωγή εάν τε προσήλυτος εάν τε αυτόχθων εν τω ονομάσαι αυτόν το όνομα κυρίου τελευτάτω
17And whosoever shall smite a man and he die, let him die the death.	και άνθρωπος ος αν πατάξη ψυχήν ανθρώπου και αποθάνη θανάτω θανατούσθω
18And whosoever shall smite a beast, and it shall die, let him render life for life.	και ος αν πατάξη κτήνος και αποθάνη αποτισάτω ψυχήν αντί ψυχής
19And whosoever shall inflict a blemish on his neighbour, as he has done to him, so shall it be done to himself in return;	και εάν τις δώσει μώμον τω πλησίον αυτού ως εποίησεν αυτώ ωσαύτως αντιποιηθήσεται αυτώ
20bruise for bruise, eye for eye, tooth for tooth: as any one may inflict a blemish on a man, so shall it be rendered to him.	σύντριμμα αντί συντρίμματος οφθαλμόν αντί οφθαλμού οδόντα αντί οδόντος καθότι αν δω μώμον ανθρώπω ούτως δοθήσεται αυτώ
21Whosoever shall smite a man, and he shall die, let him die the death.	ος αν πατάξη άνθρωπον και αποθάνη θανάτω θανατούσθω
22There shall be one judgment for the stranger and the native, for I am the Lord your God.	δικαίωσις μία έσται τω προσηλύτω και τω εγχωρίω ότι εγώ κύριος ο θεός υμών
23And Moses spoke to the children of Israel, and they brought him that had cursed out of the camp, and stoned him with stones: and the children of Israel did as the Lord commanded Moses.	και ελάλησε Μωυσής τοις υιοίς Ισραήλ και εξήγαγον τον καταρασάμενον έξω της παρεμβολής και ελιθοβόλησαν αυτόν λίθοις και οι υιοί Ισραήλ εποίησαν καθάπερ συνέταξε κύριος τω Μωυσή

Chapter 25

1And the Lord spoke to Moses in the mount Sina, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν εν τω όρει Σινά λέγων
2Speak to the children of Israel, and thou shalt say to them, Whensoever ye shall have entered into the land, which I give to you, then the land shall rest which I give to you, for its sabbaths to the Lord.	λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ και ερείς προς αυτούς όταν εισέλθητε εις την γην ην εγώ δίδωμι υμίν και αναπαύσεται η γη σάββατα τω κυρίω
3Six years thou shalt sow thy field, and six years thou shall prune thy vine, and gather in its fruit.	εξ έτη σπερείς τον αγρόν σου και εξ έτη τεμείς την άμπελόν σου και συνάξεις τον καρπόν αυτής
4But in the seventh year shall be a sabbath, it shall be a rest to the land, a sabbath to the Lord: thou shalt not sow thy field, and thou shalt not prune thy vine.	τω δε έτει τω εβδόμω σάββατα ανάπαυσις έσται τη γη σάββατα τω κυρίω τον αγρόν σου ου σπερείς και την άμπελόν σου ου τεμείς
5And thou shalt not gather the spontaneous produce of thy field, and thou shalt not gather fully the grapes of thy dedication: it shall be a year of rest to the land.	και τα αυτόματα αναβαίνοντα του αγρού σου ουκ εκθερισείς και την σταφυλήν του αγιάσματός σου ουκ εκτρυγήσεις ενιαυτός αναπαύσεως έσται τη γη
6And the sabbaths of the land shall be food for thee, and for thy man-servant, and for thy maid-servant, and thy hireling, and the stranger that abides with thee.	και έσται τα σάββατα της γης βρώματά σοι και τω παιδί σου και τη παιδίσκη σου και τω μισθωτώ σου και τω παροίκω τω προσκειμένω προς σε
7And for thy cattle, and for the wild beats that are in thy land, shall every fruit of it be for food.	και τοις κτήνεσί σου και τοις θηρίοις τοις εν τη γη σου έσται παν το γέννημα αυτού εις βρώσιν
8And thou shalt reckon to thyself seven sabbaths of years, seven times seven years; and they shall be to thee seven weeks of years, nine and forty years.	και εξαριθμήσεις σεαυτώ επτά αναπαύσεις ετών επτά έτη επτάκις και έσονταί σοι επτά εβδομάδες ετών εννέα και τεσσαράκοντα έτη
9In the seventh month, on the tenth day of the month, ye shall make a proclamation with the sound of a trumpet in all your land; on the day of atonement ye shall make a proclamation with a trumpet in all your land.	και διαγγελείτε σάλπιγγος φωνή εν πάση τη γη υμών εν τω μηνί τω εβδόμω τη δεκάτη του μηνός τη ημέρα του εξιλασμού διαγγελείτε σάλπιγγι εν πάση τη γη υμών
10And ye shall sanctify the year, the fiftieth year, and ye shall proclaim a release upon the land to all that inhabit it; it shall be given a year of release, a jubilee for you; and each one shall depart to his possession, and ye shall go each to his family.	και αγιάσετε το έτος τον πεντηκοστόν ενιαυτόν και διαβοήσετε άφεσιν επί της γης πάσι τοις κατοικούσιν αυτήν ενιαυτός αφέσεως σημασία αύτη έσται υμίν και απελεύσεσθε έκαστος εις την κτήσιν αυτού και έκαστος εις την πατριάν αυτού απελεύσεσθε
11This is a jubilee of release, the year shall be to you the fiftieth year: ye shall not sow, nor reap the produce that comes of itself from the land, neither shall ye gather its dedicated fruits.	αφέσεως σημασία αύτη το έτος το πεντηκοστόν ενιαυτός έσται υμίν ου σπερείτε ουδέ αμήσητε τα αυτόματα αναβαίνοντα αυτής και ου τρυγήσετε τα ηγιασμένα αυτής
12For it is a jubilee of release; it shall be holy to you, ye shall eat its fruits off the fields.	ότι αφέσεως σημασία εστίν άγιον έσται υμίν από των πεδίων φάγεσθε τα γεννήματα αυτής
13In the year of the release even the jubilee of it, shall each one return to his possession.	εν τω έτει της αφέσεως σημασίας αυτής επανελεύσεται έκαστος εις την κτήσιν αυτού
14And if thou shouldest sell a possession to thy neighbour, or if thou shouldest buy of thy neighbour, let not a man oppress his neighbour.	εάν δε αποδώ πράσιν τω πλησίον σου εάν δε κτήση παρά του πλησίον σου μη θλιβέτω άνθρωπος τον πλησίον
15According to the number of years after the jubilee shalt thou buy of thy neighbour, according to the number of years of the fruits shall he sell to thee.	κατά αριθμόν ετών μετά την σημασίαν κτήση παρά του πλησίον κατά αριθμόν ενιαυτών γενημάτων αποδώσεταί σοι
16According as there may be a greater number of years he shall increase the value of his possession, and according as there may be a less number of years he shall lessen the value of his possession; for according to the number of his crops, so shall he sell to thee.	καθότι αν πλείον των ετών πληθυνεί την κτήσιν αυτού και καθότι αν έλαττον των ετών ελαττονώσει την κτήσιν αυτού ότι αριθμόν των γεννημάτων αποδώσεταί σοι
17Let not a man oppress his neighbour, and thou shalt fear the Lord thy God: I am the Lord thy God.	μη θλιβέτω άνθρωπος τον πλησίον αυτού και φοβηθήση κύριον τον θεόν σου εγώ κύριος ο θεός υμών
18And ye shall keep all my ordinances, and all my judgments; and do ye observe them, and ye shall keep them, and dwell securely in the land.	και ποιήσετε πάντα τα δικαιώματά μου και πάσας τας κρίσεις μου και φυλάξεσθε και ποιήσετε αυτά και κατοικήσετε επί της γης πεποιθότες
19And the land shall yield her increase, and ye shall eat to fullness, and shall dwell securely in it.	και δώσει η γη τα εκφόρια αυτής και φάγεσθε εις πλησμονήν και κατοικήσετε πεποιθότες επ΄ αυτής
20And if ye should say, What shall we eat in this seventh year, if we do not sow nor gather in our fruits?	εάν δε λέγητε τι φαγόμεθα εν τω έτει τω εβδόμω τούτω εάν μη σπείρωμεν και μη συναγάγωμεν τα γεννήματα ημών
21Then will I send my blessing upon you in the sixth year, and the land shall produce its fruits for three years.	και αποστελλώ την ευλογίαν μου υμίν εν τω έτει τω έκτω και ποιήσει τα γεννήματα αυτής εις τα τρία έτη
22And ye shall sow in the eighth year, and eat old fruits till the ninth year: until its fruit come, ye shall eat old fruits of the old.	και σπερείτε το έτος το όγδοον και φάγεσθε από των γεννημάτων παλαιά έως του έτους του εννάτου έως αν έλθη τα γεννήματα αυτής φάγεσθε παλαιά παλαιών
23And the land shall not be sold for a permanence; for the land is mine, because ye are strangers and sojourners before me.	και η γη ου πραθήσεται εις βεβαίωσιν εμή γαρ εστιν η γη διότι προσήλυτοι και πάροικοι υμείς εστέ εναντίον μου
24And in every land of your possession, ye shall allow ransoms for the land.	και κατά πάσαν γην κατασχέσεως υμών λύτρα δώσετε της γης
25And if thy brother who is with thee be poor, and should have sold part of his possession, and his kinsman who is nigh to him come, then he shall redeem the possession which his brother has sold.	εάν δε πένηται ο αδελφός σου ο μετά σου και αποδώται από της κατασχέσεως αυτού και έλθη ο αγχιστεύων ο εγγίζων αυτώ και λυτρώσεται την πράσιν του αδελφού αυτού
26And if one have no near kinsman, and he prosper with his hand, and he find sufficient money, even his ransom;	εάν δε μη η τινι ο αγχιστεύων και ευπορηθή τη χειρί και ευρεθή αυτώ το ικανόν λύτρα αυτού
27then shall he calculate the years of his sale, and he shall give what is due to the man to whom he sold it, and he shall return to his possession.	και συλλογιείται τα έτη της πράσεως αυτού και αποδώσει ο υπερέχει τω ανθρώπω ω απέδοτο αυτό και επανελεύσεται εις την κατάσχεσιν αυτού
28But if his hand have not prospered sufficiently, so as that he should restore the money to him, then he that bought the possessions shall have them till the sixth year of the release; and it shall go out in the release, and the owner shall return to his possession.	εάν δε μη ευπορηθή αυτού η χειρ το ικανόν ώστε αποδούναι αυτώ και έσται η πράσις αυτού τω κτησαμένω αυτήν έως του έτους της αφέσεως και εξελεύσεται εν τη αφέσει και επανελεύσεται εις την κατάσχεσιν αυτού
29And if any one should sell an inhabited house in a walled city, then there shall be the ransom of it, until the time is fulfilled: its time of ransom shall be a full year.	εάν δε τις αποδώται οικίαν οικητήν εν πόλει τετειχισμένη και έσται η λύτρωσις αυτής έως πληρωθή ενιαυτός ημερών έσται η λύτρωσις αυτής
30And if it be not ransomed until there be completed of its time a full year, the house which is in the walled city shall be surely confirmed to him that bought it, throughout his generations; and it shall not go out in the release.	εάν δε μη λυτρωθή έως πληρωθή ενιαυτός όλος κυρωθήσεται η οικία η ούσα εν τη πόλει τη εχούση τείχος βεβαίως τω κτησαμένω αυτήν εις τας γενεάς αυτού και ουκ εξελεύσεται εν τη αφέσει
31But the houses in the villages which have not a wall round about them, shall be reckoned as the fields of the country: they shall always be redeemable, and they shall go out in the release.	αι δε οικίαι αι εν επαύλεσιν αις ουκ έστιν εν αυταίς τείχος κύκλω προς τον αγρόν της γης λογισθήσονται λυτρωταί διαπαντός αυταί έσονται και εν τη αφέσει εξελεύσονται
32And the cities of the Levites, the houses of the cities in their possession, shall be always redeemable to the Levites.	και αι πόλεις των Λευιτών οικίαι των πόλεων κατασχέσεως αυτών λυτρωταί διαπαντός έσονται τοις Λευίταις
33And if any one shall redeem a house of the Levites, then shall their sale of the houses of their possession go out in the release; because the houses of the cities of the Levites are their possession in the midst of the children of Israel.	και ος αν λυτρώσηται παρά των Λευιτών και εξελεύσεται η διάπρασις οικιών πόλεως κατασχέσεως αυτών εν τη αφέσει ότι οικίαι των πόλεων των Λευιτών αύτη η κατάσχεσις αυτών εν μέσω υιών Ισραήλ
34And the lands set apart for their cities shall not be sold, because this is their perpetual possession.	και οι αγροί οι αφωρισμένοι εν ταις πόλεσιν αυτών ου πραθήσονται ότι κατάσχεσις αιώνιος τούτο αυτών εστίν
35And if thy brother who is with thee become poor, and he fail in resources with thee, thou shalt help him as a stranger and a sojourner, and thy brother shall live with thee.	εάν δε πένηται ο αδελφός σου ο μετά σου και αδυνατήσει ταις χερσί παρά σοι αντιλήψη αυτού ως προσηλύτου και παροίκου και ζήσεται μετά σου
36Thou shalt not receive from him interest, nor increase: and thou shalt fear thy God: I am the Lord: and thy brother shall live with thee.	ου λήψη παρ΄ αυτού τόκον ουδέ επί πλήθει και φοβηθήση τον θεόν σου και ζήσεται ο αδελφός σου μετά σου
37Thou shalt not lend thy money to him at interest, and thou shalt not lend thy meat to him to be returned with increase.	το αργύριόν σου ου δώσεις αυτώ εν τόκω και επί πλεονασμώ ου δώσεις αυτώ τα βρώματά σου
38I am the Lord your God, who brought you out of the land of Egypt, to give you the land of Chanaan, so as to be your God.	εγώ κύριος ο θεός υμών ο εξαγαγών υμάς εκ γης Αιγύπτου του δούναι υμίν την γην Χαναάν ώστε είναι υμών θεός
39And if thy brother by thee be lowered, and be sold to thee, he shall not serve thee with the servitude of a slave.	εάν δε ταπεινωθή ο αδελφός σου παρά σοι και πραθή σοι ου δουλεύσει σοι δουλείαν οικέτου
40He shall be with thee as a hireling or a sojourner, he shall work for thee till the year of release:	ως μισθωτός η πάροικος έσται σοι έως του ετους της αφέσεως εργάται παρά σοι
41and he shall go out in the release, and his children with him; and he shall go to his family, he shall hasten back to his patrimony.	και εξελεύσεται εν τη αφέσει από σου αυτός και τα τέκνα αυτού μετ΄ αυτού και απελεύσεται εις την γενεάν αυτού εις την κατάσχεσιν την πατρικήν αυτού αποδραμείται
42Because these are my servants, whom I brought out of the land of Egypt; such an one shall not be sold as a common servant.	διότι οικέται μου εισίν ούτοι ους εξήγαγον εκ γης Αιγύπτου ου πραθήσονται εν πράσει οικέτου
43Thou shalt not oppress him with labour, and shalt fear the Lord thy God.	ου κατατενείς αυτόν εν τω μόχθω και φοβηθήση τον θεόν σου
44And whatever number of men-servants and maid-servants thou shalt have, thou shalt purchase male and female servants from the nations that are round about thee.	και παις και παιδίσκη όσοι αν γένωνταί σοι από των εθνών όσοι κύκλω σου εισίν απ΄ αυτών κτήσεσθε δούλον και δούλην
45And of the sons of the sojourners that are among you, of these ye shall buy and of their relations, all that shall be in your lands; let them be to you for a possession.	και από των υιών των παροίκων των όντων εν υμίν από τούτων κτήσεσθε και από των συγγενών αυτών των μεθ΄ υμών όσοι αν γένωνται εν γη υμών έστωσαν υμίν εις κατάσχεσιν
46And ye shall distribute them to your children after you, and they shall be to you permanent possessions for ever: but of your brethren the children of Israel, one shall not oppress his brother in labours.	και καταμεριείτε αυτούς τοις τέκνοις υμών μεθ΄ υμάς και έσονται υμίν κατόχιμοι εις τον αιώνα των δε αδελφών υμών των υιών Ισραήλ έκαστος τον αδελφόν αυτού ου κατατενεί αυτόν εν τοις μόχθοις
47And if a stranger or sojourner with thee wax rich, and thy brother in distress be sold to the stranger or the sojourner that is with thee, or to a proselyte by extraction;	εάν δε εύρη η χειρ του προσηλύτου η του παροίκου του παρά σοι και απορηθείς ο αδελφός σου πραθή τω προσηλύτω η τω παροίκω τω παρά σοι η εκ γενετής προσηλύτω
48after he is sold to him there shall be redemption for him, one of his brethren shall redeem him.	μετά το πραθήναι αυτόν λύτρωσις έσται αυτώ εις των αδελφών αυτού λυτρώσεται αυτόν
49A brother of his father, or a son of his father's brother shall redeem him; or let one of his near kin of his tribe redeem him, and if he should be rich and redeem himself,	αδελφός πατρός αυτού η υιός αδελφού πατρός αυτού λυτρώσεται αυτόν η από των οικείων των σαρκών αυτού εκ της φυλής αυτού λυτρώσεται αυτόν εάν δε ευπορηθείς ταις χερσί αυτού λυτρώσεται εαυτόν
50then shall he calculate with his purchaser from the year that he sold himself to him until the year of release: and the money of his purchase shall be as that of a hireling, he shall be with him from year to year.	και συλλογιείται προς τον κεκτημένον αυτόν από του έτους ου απέδοτο εαυτόν αυτώ έως του ενιαυτού της αφέσεως και έσται το αργύριον της πράσεως αυτού ως ημέρα μισθίου έτος εξ έτους έσται μετ΄ αυτού
51And if any have a greater number of years than enough, according to these he shall pay his ransom out of his purchase-money.	εάν δε τινι πλείον των ετών η προς ταύτα αποδώσει τα λύτρα αυτού από του αργυρίου της πράσεως αυτού
52And if but a little time be left of the years to the year of release, then shall he reckon to him according to his years, and shall pay his ransom	εάν δε ολίγον καταλειφθή από των ετών εις τον ενιαυτόν της αφέσεως και συλλογιείται αυτώ κατά τα έτη αυτού και αποδώσει τα λύτρα αυτού
53as a hireling; he shall be with him from year to year; thou shalt not oppress him with labour before thee.	ως μισθωτός ενιαυτόν εξ ενιαυτού έσται μετ΄ αυτού ου κατατενείς αυτόν εν τω μόχθω ενώπιόν σου
54And if he do not pay his ransom accordingly, he shall go out in the year of his release, he and his children with him.	εάν δε μη λυτρώται κατά ταύτα και εξελεύσεται εν τω έτει της αφέσεως αυτός και τα παιδία αυτού μετ΄ αυτού
55For the children of Israel are my servants: they are my attendants, whom I brought out of the land of Egypt.	ότι εμοί οι υιοί Ισραήλ οικέται παιδές μου ούτοί εισιν ους εξήγαγον εκ γης Αιγύπτου εγώ κύριος ο θεός υμών

Chapter 26

1I am the Lord your God: ye shall not make to yourselves gods made with hands, or graven; neither shall ye rear up a pillar for yourselves, neither shall ye set up a stone for an object in your land to worship it: I am the Lord your God.	ου ποιήσετε υμίν αυτοίς χειροποίητα ουδέ γλυπτά ουδέ στήλην αναστήσετε υμίν ουδέ λίθον σκοπόν στήσετε εν τη γη υμών προσκυνήσαι αυτώ εγώ ειμι κύριος ο θεός υμών
2Ye shall keep my sabbaths, and reverence my sanctuaries: I am the Lord.	τα σάββατά μου φυλάξεσθε και από των αγίων μου φοβηθήσεσθε εγώ κύριος
3If ye will walk in my ordinances, and keep my commandments, and do them,	εάν εν τοις προστάγμασί μου πορεύησθε και τας εντολάς μου φυλάξσησθε και ποιήσητε αυτάς
4then will I give you the rain in its season, and the land shall produce its fruits, and the trees of the field shall yield their fruit.	και δώσω τον υετόν υμίν εν καιρώ αυτού και η γη δώσει τα γεννήματα αυτής και τα ξύλα των πεδίων αποδώσει τον καρπόν αυτών
5And your threshing time shall overtake the vintage, and your vintage shall overtake your seed time; and ye shall eat your bread to the full; and ye shall dwell safely upon your land, and war shall not go through your land.	και καταλήψεται υμίν ο αλοητός τον τρυγητόν και ο τρυγητός καταλήψεται τον σπόρον και φάγεσθε τον άρτον υμών εις πλησμονήν και κατοικήσετε μετά ασφαλείας επί της γης υμών
6And I will give peace in your land, and ye shall sleep, and none shall make you afraid; and I will destroy the evil beasts out of your land,	και δώσω ειρήνην εν τη γη υμών και κοιμηθήσεσθε και ουκ έσται υμάς ο εκφοβών και απολώ θηρία πονηρά εκ της γης υμών και πολέμος ου διελεύσεται διά της γης υμών
7and ye shall pursue your enemies, and they shall fall before you with slaughter.	και διώξεσθε τους εχθρούς υμών και πεσούνται ενώπιον υμών εν φόνω
8And five of you shall chase a hundred, and a hundred of you shall chase tens of thousands; and your enemies shall fall before you by the sword.	και διώξονται εξ υμών πέντε εκατόν και εκατόν εξ υμών διώξονται μυρίαδας και πεσούνται οι εχθροί υμών ενώπιον υμών μαχαίρα
9And I will look upon you, and increase you, and multiply you, and establish my covenant with you.	και επιβλέψω εφ΄ υμάς και αυξανώ υμάς και πληθυνώ υμάς και στήσω την διαθήκην μου μεθ΄ υμών
10And ye shall eat that which is old and very old, and bring forth the old to make way for the new.	και φάγεσθε και παλαιά παλαιών και παλαιά εκ προσώπου νέων εξοίσετε
11And I will set my tabernacle among you, and my soul shall not abhor you;	και θήσω την σκηνήν μου εν υμίν και ου βδελύξεται η ψυχή μου υμάς
12and I will walk among you, and be your God, and ye shall be my people.	και εμπεριπατήσω εν υμίν και έσομαι υμών θεός και υμείς έσεσθέ μοι εις λαόν
13I am the Lord your God, who brought you out of the land of Egypt, where ye were slaves; and I broke the band of your yoke, and brought you forth openly.	εγώ ειμι κύριος ο θεός υμών ο εξαγαγών υμάς εκ γης Αιγύπτου όντων υμών δούλων και συνέτριψα τον δεσμόν του ζυγού υμών και ήγαγον υμάς μετά παρρησίας
14But if ye will not hearken to me, nor obey these my ordinances,	εάν δε μη υπακούσητέ μου μηδέ ποιήσητε τα προστάγματά μου ταύτα
15but disobey them, and your soul should loathe my judgments, so that ye should not keep all my commands, so as to break my covenant,	αλλά απειθήσητε αυτοίς και τοις κρίμασί μου προσοχθίση η ψυχή υμών ώστε υμάς μη ποιείν πάσας τας εντολάς μου ώστε διασκεδάσαι υμάς την διαθήκην μου
16then will I do thus to you: I will even bring upon you perplexity and the itch, and the fever that causes your eyes to waste away, and disease that consumes your life; and ye shall sow your seeds in vain, and your enemies shall eat them.	και εγώ ποιήσω ούτως υμίν και επιστήσω εφ΄ υμάς την απορίαν την τε ψώραν και τον ίκτερον σφακελίζοντας τους οφθαλμούς υμών και την ψυχήν υμών εκτήκουσαν και σπερείτε διακενής τα σπέρματα υμών και έδονται αυτά οι υπεναντίοι υμών
17And I will set my face against you, and ye shall fall before your enemies, and they that hate you shall pursue you; and ye shall flee, no one pursuing you.	και επιστήσω το πρόσωπόν μου εφ΄ υμάς και πεσείσθε εναντίον των εχθρών υμών και διώξονται υμάς οι μισούντες υμάς και φεύξεσθε ουδενός διώκοντος υμάς
18And if ye still refuse to hearken to me, then will I chasten you yet more even seven times for your sins.	και εάν τούτου μη υπακούσητέ μου και προσθήσω παιδεύσαι υμάς πληγαίς επτάκις επί ταις αμαρτίαις υμών
19And I will break down the haughtiness of your pride; and I will make your heaven iron, and your earth as it were brass.	και συντρίψω την ύβριν της υπερηφανίας υμών και θήσω τον ουρανόν υμίν σιδηρούν και την γην υμών ωσεί χαλκήν
20And your strength shall be in vain; and your land shall not yield its seed, and the tree of your field shall not yield its fruit.	και έσται εις κενόν η ισχύς υμών και ου δώσει η γη υμών τον σπόρον αυτής και το ξύλον του αγρού ου δώσει τον καρπον αυτού
21And if after this ye should walk perversely, and not be willing to obey me, I will further bring upon you seven plagues according to your sins.	και εάν μετά ταύτα πορεύησθε πλάγιοι και μη βούλησθε υπακούειν μου προσθήσω υμίν πληγάς επτά κατά τας αμαρτίας υμών
22And I will send upon you the wild beasts of the land, and they shall devour you, and shall consume your cattle: and I will make you few in number, and your ways shall be desolate.	και αποστελώ εφ΄ υμάς τα θηρία τα αγρία της γης και κατέδεται υμάς και εξαναλώσει τα κτήνη υμών και ολιγοστούς ποιήσω υμάς και ερημωθήσονται αι οδοί υμών
23And if hereupon ye are not corrected, but walk perversely towards me,	και εάν επί τούτοις μη παιδευθήτε αλλά πορεύησθε προς με πλάγιοι
24I also will walk with you with a perverse spirit, and I also will smite you seven times for your sins.	πορεύσομαι καγώ μεθ΄ υμών θυμώ πλαγίω και πατάξω υμάς καγώ επτάκις αντί των αμαρτιών υμών
25And I will bring upon you a sword avenging the cause of my covenant, and ye shall flee for refuge to your cities; and I will send out death against you, and ye shall be delivered into the hands of your enemies.	και επάξω εφ΄ υμάς μάχαιραν εκδικούσαν δίκην διαθήκης και καταφεύξεσθε εις τας πόλεις υμών και εξαποστελώ θάνατον εφ΄ υμάς και παραδοθήσεσθε εις χείρας των εχθρών
26When I afflict you with famine of bread, then ten women shall bake your loaves in one oven, and they shall render your loaves by weight; and ye shall eat, and not be satisfied.	εν τω θλίψαι υμάς σιτοδεία άρτων πέψουσι δέκα γυναίκες τους άρτους υμών εν κλιβάνω ενί και αποδώσουσι τους άρτους υμίν εν σταθμώ και φάγεσθε και ου εμπλησθήτε
27And if hereupon ye will not obey me, but walk perversely towards me,	εάν δε επί τούτοις μη υπακούσητέ μου αλλά πορεύησθε προς με πλάγιοι
28then will I walk with you with a froward mind, and I will chasten you seven-fold according to your sins.	και αυτός πορεύσομαι μεθ΄ υμών εν θυμώ πλαγίω και παιδεύσω υμάς εγώ επτάκις κατά τας αμαρτίας υμών
29And ye shall eat the flesh of your sons, and the flesh of your daughters shall ye eat.	και φάγεσθε τας σάρκας των υιών υμών και τας σάρκας των θυγατέρων υμών φάγεσθε
30And I will render your pillars desolate, and will utterly destroy your wooden images made with hands; and I will lay your carcases on the carcases of your idols, and my soul shall loathe you.	και ερημώσω τας στήλας υμών και εξολοθρεύσω τα ξύλινα χειροποίητα υμών και θήσω τα κώλα υμών επί τα κώλα των ειδώλων υμών και προσοχθιεί η ψυχή μου υμίν
31And I will lay your cities waste, and I will make your sanctuaries desolate, and I will not smell the savour of your sacrifices.	και θήσω τας πόλεις υμών ερήμους και εξερημώσω τα άγια υμών και ου οσφρανθώ της οσμής των θυσιών υμών
32And I will lay your land desolate, and your enemies who dwell in it shall wonder at it.	και εξερημώσω εγώ την γην υμών και θαυμάσονται επ΄ αυτή οι εχθροί υμών οι ενοικούντες εν αυτή
33And I will scatter you among the nations, and the sword shall come upon you and consume you; and your land shall be desolate, and your cities shall be desolate.	και διασπερώ υμάς εις τα έθνη και εξαναλώσει υμάς επιπορευόμενη η μαχαίρα και έσται η γη υμών έρημος και αι πόλεις υμών έσονται έρημοι
34Then the land shall enjoy its sabbaths all the days of its desolation.	τότε ευδοκήσει η γη τα σάββατα αυτής πάσας τας ημέρας της ερημώσεως αυτής και υμείς έσεσθε εν τη γη των εχθρών υμών τότε σαββατιεί η γη και ευδοκήσει τα σάββατα αυτής
35And ye shall be in the land of your enemies; then the land shall keep its sabbaths, and the land shall enjoy its sabbaths all the days of its desolation: it shall keep sabbaths which it kept not among your sabbaths, when ye dwelt in it.	πάσας τας ημέρας της ερημώσεως αυτής σαββατιεί α ουκ εσαββάτισεν εν τοις σαββάτοις υμών ηνίκα κατώκειτε αυτήν
36And to those who are left of you I will bring bondage into their heart in the land of their enemies; and the sound of a shaken leaf shall chase them, and they shall flee as fleeing from war, and shall fall when none pursues them.	και τοις καταλειφθείσιν εξ υμών επάξω δειλίαν εις την καρδίαν αυτών εν τη γη των εχθρών αυτών και διώξεται αυτούς φωνή φύλλου φερομένου και φεύξονται ως φεύγοντες από πολέμου και πεσούνται ουδενός διώκοντος
37And brother shall disregard brother as in war, when none pursues; and ye shall not be able to withstand your enemies.	και υπερόψεται ο αδελφός τον αδελφόν αυτού ωσεί εν πολέμω ουδενός κατατρέχοντος και ου δυνήσεσθε αντιστήναι τοις εχθροίς υμών
38And ye shall perish among the Gentiles, and the land of your enemies shall devour you.	και απολείσθε εν τοις έθνεσι και κατέδεται υμάς η γη των εχθρών υμών
39And those who are left of you shall perish, because of their sins, and because of the sins of their fathers: in the land of their enemies shall they consume away.	και οι καταλειφθέντες αφ΄ υμών καταφθαρήσονται διά τας αμαρτίας αυτών και διά τας αμαρτίας των πατέρων αυτών εν τη γη των εχθρών αυτών τακήσονται
40And they shall confess their sins, and the sins of their fathers, that they have transgressed and neglected me, and that they have walked perversely before me,	και εξαγορεύσουσι τας αμαρτίας αυτών και τας αμαρτίας των πατέρων αυτών ότι παρέβησαν και υπερείδόν με και ότι επορεύθησαν εναντίον μου πλάγιοι
41and I walked with them with a perverse mind; and I will destroy them in the land of their enemies: then shall their uncircumcised heart be ashamed, and then shall they acquiesce in the punishment of their sins.	και εγώ επορεύθην μετ΄ αυτών εν θυμώ πλαγίω και απολώ αυτούς εν τη γη των εχθρών αυτών τότε εντραπήσεται η καρδία αυτών η απερίτμητος και τότε ευδοκήσουσι τας αμαρτίας αυτών
42And I will remember the covenant of Jacob, and the covenant of Isaac, and the covenant of Abraam will I remember.	και μνησθήσομαι της διαθήκης Ιακώβ και της διαθήκης Ισαάκ και της διαθήκης Αβραάμ μνησθήσομαι και της γης μνησθήσομαι
43And I will remember the land, and the land shall be left of them; then the land shall enjoy her sabbaths, when it is deserted through them: and they shall accept the punishment of their iniquities, because they neglected my judgments, and in their soul loathed my ordinances.	και η γη εγκαταλειφθήσεται απ΄ αυτών τότε προσδέξεται η γη τα σάββατα αυτής εν τω ερημωθήναι αυτήν δι΄ αυτούς και αυτοί προσδέξονται τας εαυτών ανομίας ανθ΄ τα κρίματά μου υπερείδον και τοις προστάγμασί μου προσώχθισαν τη ψυχή αυτών
44And yet not even thus, while they were in the land of their enemies, did I overlook them, nor did I loathe them so as to consume them, to break my covenant made with them; for I am the Lord their God.	και ούτως όντων αυτών εν τη γη των εχθρών αυτών ουχ υπερείδον αυτούς ουδέ προσωχθίσα αυτοίς ώστε εξαναλώσαι αυτούς του διασκεδάσαι την διαθήκην μου την προς αυτούς εγώ γαρ ειμι κύριος ο θεός αυτών
45And I will remember their former covenant, when I brought them out of the land of Egypt, out of the house of bondage before the nation, to be their God; I am the Lord.	και μνησθήσομαι διαθήκης αυτών της προτέρας ότε εξήγαγον αυτούς εκ γης Αιγύπτου εξ οίκου δουλείας έναντι των εθνών του είναι αυτών θεός εγώ κύριος
46These are my judgments and my ordinances, and the law which the Lord gave between himself and the children of Israel, in the mount Sina, by the hand of Moses.	ταύτα τα κρίματα και τα προστάγματα και ο νόμος ον έδωκε κύριος αναμέσον αυτού και αναμέσον των υιών Ισραήλ εν τω όρει Σινά εν χειρί Μωυσή

Chapter 27

1And the Lord spoke to Moses, saying,	και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων
2Speak to the children of Israel, and thou shalt say to them, Whosoever shall vow a vow as the valuation of his soul for the Lord,	λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ και ερείς προς αυτούς άνθρωπος ος αν εύξηται ευχήν εις τιμήν της ψυχής αυτού τω κυρίω
3the valuation of a male from twenty years old to sixty years old shall be his valuation shall be fifty didrachms of silver by the standard of the sanctuary.	έσται η τιμή του άρσενος από εικοσαέτους έως εξηκονταέτους έσται αυτού η τιμή πεντήκοντα δίδραχμα αργυρίου τω σταθμώ τω αγίω
4And the valuation of a female shall be thirty didrachms.	της δε θηλείας έσται η συντίμησις τριάκοντα δίδραχμα
5And if it be from five years old to twenty, the valuation of a male shall be twenty didrachms, and of a female ten didrachms.	εάν δε από πενταέτους έως είκοσιν ετών έσται η τιμή του άρσενος είκοσι δίδραχμα της δε θηλείας δέκα δίδραχμα
6And from a month old to five years old, the valuation of a male shall be five didrachms, and of a female, three didrachms of silver.	από δε μηνιαίου έως πενταέτους έσται η τιμή του άρσενος πέντε δίδραχμα αργυρίου της δε θηλείας τρία δίδραχμα αργυρίου
7And if from sixty year old and upward, if it be a male, his valuation shall be fifteen didrachms of silver, and if a female, ten didrachms.	εάν δε από εξηκονταετών και επάνω εάν μεν άρσεν η έσται η τιμή αυτού πεντεκαιδέκα δίδραχμα αργυρίου της θηλείας δέκα δίδραχμα
8And if the man be too poor for the valuation, he shall stand before the priest; and the priest shall value him: according to what the man who has vowed can afford, the priest shall value him.	εάν δε ταπεινός η τη τιμή στήσεται εναντίον του ιερέως και τιμήσεται αυτόν ο ιερεύς καθάπερ ισχύει η χειρ του ευξαμένου ούτως τιμήσεται αυτόν ο ιερεύς
9And if it be from the cattle that are offered as a gift to the Lord, whoever shall offer one of these to the Lord, it shall be holy.	εάν δε από των κτηνών των προσφερομένων απ΄ αυτών δώρον τω κυρίω ος αν δω από τούτων τω κυρίω έσται άγιον
10He shall not change it, a good for a bad, or a bad for a good; and if he do at all change it, a beast for a beast, it and the substitute shall be holy.	ουκ αλλάξει αυτό καλόν πονηρώ ουδέ πονηρόν καλώ εάν δε αλλάσσων αλλάξη αυτό κτήνος κτήνει έσται αυτό και το άλλαγμα άγια
11And if it be any unclean beast, of which none are offered as a gift to the Lord, he shall set the beast before the priest.	εάν δε παν κτήνος ακάθαρτον αφ΄ ων ου προσφέρεται απ΄ αυτών δώρον τω κυρίω στήσει το κτήνος εναντίον του ιερέως
12And the priest shall make a valuation between the good and the bad, and accordingly as the priest shall value it, so shall it stand.	και τιμήσεται αυτό ο ιερεύς αναμέσον καλού και αναμέσον πονηρού και καθότι αν τιμήσεται αυτό ο ιερεύς ούτω στήσεται
13And if the worshipper will at all redeem it, he shall add the fifth part to its value.	εάν δε λυτρούμενος λυτρώσηται αυτό προσθήσει το επίπεμπτον προς την τιμήν αυτού
14And whatsoever man shall consecrate his house as holy to the Lord, the priest shall make a valuation of it between the good and the bad: as the priest shall value it, so shall it stand.	και άνθρωπος ος αν αγιάση την οικίαν αυτού αγίαν τω κυρίω και τιμήσεται αυτήν ο ιερεύς αναμέσον καλής και αναμέσον πονηράς ως αν τιμήσηται αυτήν ο ιερεύς ούτω σταθήσεται
15And if he that has sanctified it should redeem his house, he shall add to it the fifth part of the money of the valuation, and it shall be his.	εάν δε ο αγιάσας αυτήν λυτρώται την οικίαν αυτού προσθήσει επ΄ αυτό το επίπεμπτον του αργυρίου της τιμής και έσται αυτώ
16And if a man should hallow to the Lord a part of the field of his possession, then the valuation shall be according to its seed, fifty didrachms of silver for a homer of barley.	εάν δε από του αγρού της κατασχέσεως αυτού αγιάση άνθρωπος τω κυρίω και έσται η τιμή κατά τον σπόρον αυτού κόρου κριθών πεντήκοντα δίδραχμα αργυρίου
17And if he should sanctify his field from the year of release, it shall stand according to his valuation.	εάν δε από του ενιαυτού της αφέσεως αγιάση τον αγρόν αυτού κατά την τιμήν αυτού στήσεται
18And if he should sanctify his field in the latter time after the release, the priest shall reckon to him the money for the remaining years, until the next year of release, and it shall be deducted as an equivalent from his full valuation.	εάν δε έσχατον μετά την άφεσιν αγιάση τον αγρόν αυτού προσλογιείται αυτώ ο ιερεύς το αργύριον επί τα έτη τα επίλοιπα έως εις τον ενιαυτόν της αφέσεως και ανθυφαιρεθήσεται από της συντιμήσεως αυτού
19And if he that sanctified the field would redeem it, he shall add to its value the fifth part of the money, and it shall be his.	εάν δε λυτρώται τον αγρόν ο αγιάσας αυτόν προσθήσει το επίπεμπτον του αργυρίου προς την τιμήν αυτού και έσται αυτώ
20And if he do not redeem the field, but should sell the field to another man, he shall not after redeem it.	εάν δε μη λυτρώται τον αγρόν και απόδωται τον αγρόν ανθρώπω ετέρω ουκέτι μη λυτρώσηται αυτόν
21But the field shall be holy to the Lord after the release, as separated land; the priest shall have possession of it.	αλλ΄ έσται ο αγρός εξεληλυθύιας της αφέσεως άγιος τω κυρίω ώσπερ η γη η αφωρισμένη τω ιερεί έσται κατάσχεσις αυτού
22And if he should consecrate to the Lord of a field which he has bought, which is not of the field of his possession,	εάν δε από του αγρού ου κέκτηται ος ουκ έστιν από του αγρού της κατασχέσεως αυτού αγιάση τω κυρίω
23the priest shall reckon to him the full valuation from the year of release, and he shall pay the valuation in that day as holy to the Lord.	ο ιερεύς λογιείται προς αυτόν το τέλος της τιμής εκ του ενιαυτού της αφέσεως και αποδώσει την τιμήν εν τη ημέρα εκείνη αγίαν τω κυρίω
24And in the year of release the land shall be restored to the man of whom the other bought it, whose the possession of the land was.	και εν τω ενιαυτώ της αφέσεως αποδοθήσεται ο αγρός τω ανθρώπω παρ΄ ου κέκτηται αυτόν ου ην η κατάσχεσις της γης
25And every valuation shall be by holy weights: the didrachm shall be twenty oboli.	και πάσα τιμή έσται σταθμοίς αγίοις είκοσιν οβολοί έσται το δίδραχμον
26And every first-born which shall be produced among thy cattle shall be the Lord's, and no man shall sanctify it: whether calf or sheep, it is the Lord's.	και παν πρωτότοκον ο εαν γένηται εν τοις κτήνεσί σου έσται τω κυρίω και ου καθαγιάσει αυτό ουδείς εάν τε μόσχον εάν τε πρόβατον τω κυρίω εστίν
27But if he should redeem an unclean beast, according to its valuation, then he shall add the fifth part to it, and it shall be his; and if he redeem it not, it shall be sold according to its valuation.	εάν δε των τετραπόδων των ακαθάρτων αλλάξη κατά την τιμήν αυτού και προσθήσει το επίπεμπτον αυτού προς αυτό και έσται αυτώ εάν δε μη λυτρώται πραθήσεται κατά το τίμημα αυτού
28And every dedicated thing which a man shall dedicate to the Lord of all that he has, whether man or beast, or of the field of his possession, he shall not sell it, nor redeem it: every devoted thing shall be most holy to the Lord.	παν δε ανάθεμα ο εάν αναθή άνθρωπος τω κυρίω από πάντων όσα αυτώ εστίν από ανθρώπου έως κτήνους και από αγρού κατασχέσεως αυτού ουκ αποδώσεται ουδέ λυτρώσεται παν ανάθεμα άγιον αγίων έσται τω κυρίω
29And whatever shall be dedicated of men, shall not be ransomed, but shall be surely put to death.	και παν ο εάν ανατεθή από των ανθρώπων ου λυτρωθήσεται αλλά θανάτω θανατωθήσεται
30Every tithe of the land, both of the seed of the land, and of the fruit of trees, is the Lord's, holy to the Lord.	πάσα δεκάτη της γης από του σπέρματος της γης και από του καρπού του ξυλίνου τω κυρίω εστίν άγιον τω κυρίω
31And if a man should at all redeem his tithe, he shall add the fifth part to it, and it shall be his.	εάν δε λυτρούμενος λυτρώται άνθρωπος την δεκάτην αυτού το επίπεμπτον αυτού προσθήσει επ΄ αυτό και έσται αυτώ
32And every tithe of oxen, and of sheep, and whatsoever may come in numbering under the rod, the tenth shall be holy to the Lord.	και πάσα δεκάτη βοών και προβάτων και παν ο εάν διέλθη εν τω αριθμώ υπό την ράβδον το δέκατον έσται άγιον τω κυρίω
33Thou shalt not change a good for a bad, or a bad for a good; and if thou shouldest at all change it, its equivalent also shall be holy, it shall not be redeemed.	ουκ αλλάξεις αυτό καλόν πονηρώ ουδέ πονηρόν καλώ εάν δε αλλάσσων αλλάξης αυτό έσται αυτό και το άλλαγμα αυτού άγιον ου λυτρωθήσεται
34These are the commandments which the Lord commanded Moses for the sons of Israel in mount Sina.	αύταί αι εντολαί ας ενετείλατο κύριος τω Μωυσή προς τους υιούς Ισραήλ εν τω όρει Σινά