Book hi.] THE MISCELLANIES, 95 CAPUT lY. QUIBUS PE^TEXTIBUS UTANTUR H^RETICI AD OMNIS GENERIS LICENTIAM ET LIBIDINEM EXERCENDAM. Ex iis autem, qui ab h^eresi ducimtur, Marcionis qiiidem Pontici fecimus mentlonem, qui propter certamen, quod adversus Creatorem suscepit, mundanarum rerum usum recusat. Ei auteni continentise causa est, si mode est ea dicenda continentia, ipse Creator, cui se adversari existimans gigas iste cum Deo pugnans, est invitus continens, duni in creationem et Dei opus invehitur. Quod si usurpent vocem Domini, qui dicit Pliilippo : " Sine mortuos sepelire mortuos suos, tu autem sequere me :" ^ at illud considerent, quod similem carnis formationem fert quoque Philippus, non habens cadaver pollutum. Quomodo ergo cum carnem haberet, non habuit cadaver ? Quoniam surrexit ex monu- mento, Domino ejus vitia morte afficiente, vixit autem Christo. Meminimus autem nefarise quoque ex Carpo- cratis sententia mulierum communionis. Cum autem de dicto Nicolai loqueremur, illud prsetermisimus : Cum for- mosam, aiunt, haberet uxorem, et post Servatoris assump- tionem ei fuisset ab apostolis exprobrata zelotypia, in medium adducta muliere, permisit cui vellet eam nubere. Aiunt enim banc actionem illi voci consentaneam, qu£e dicit, quod " carne abuti oporteat." Proinde ejus factum et dictum absolute et inconsiderate sequentes, qui- ejus hseresim per- sequuntur, impudenter effuseque fornicantur. Ego autem audio Nicolaum quidem nulla unquam alia, quam ea, quce ei nupserat, uxore usum esse ; et ex illius liberis, filias quidem consenuisse virgines, filium autem permansisse incorruptum. Quse cum ita se habeant, vitii erat depulsio atque expur- gatio, in medium apostolorum circumactio uxoris, cujus dice- batur laborare zelotypia ; et continentia a voluptatibus, qua3 magno studio parari solent, docebat illud, " abuti carne," hoc est, exercere carnem. Neque enim, ut existimo, volebant, 1 Matt. viii. 22 ; Luke ix. 60.
