nū gȳt ofer æall ōðre þing ic þē geornlicost[1] bydde þæt þū mē ealunga tō þē gecyrran, and ne lǣt[2] mē nānwiht oferwinnan on þis wege, þat ic ne mage cuman tō þē; and geclǣnsa mē ðā hwile de ic on þisse worulde sī, and gedō mē unmodigne. Sile mē oferhȳda.[3] Dō mē gescēadwīsne[4] and rihtwīsne and foreþāncfulne[5] and fulfremdne; and, God, gedō mē lufiende and onfundne þīnes wisdomes; and gedo mē wyrðne þæt ic sī wyniende in þīnum ēadegan[6] rīce. Sī hit swā.
Nū ic habbe gedōn swā þū mē lērdest; nū ic me gebæd swā-swā þū mē lērdest. Þā answarode me mīn gescēadwisnes and cwæð:[7]
[G.] Ic gesēo þæt þū þē gebǣde; ac seige nū hwæs þū earnodest, oððe hwæt þū habban woldest.[8]
A. Ic woldo ongytan eall and witan hwæt ic nū sang.
G. Gadera bonne of ðām eallum þe þū dar embe sunge þæt þæt þē þince þæt þē mǣst nēod sȳ, and mǣst þerf tō witande, and befoh hyt þonne mid fēawum wordum, and sege hit mē.
A. Ic þē secge sōna: God ic wolde ongytan, and mine āgene sāule ic wold witan.
G. Woldest þū āwiht mā witan?
A. Fela mē lyste witan ðes þe ic nāt. Nē lyst mē þēah nānes[9] þinges swīðor tō witanne þonne þises.
ad te convertas, nihilque mihi repugnare facias tendenti ad te, jubeasque me dum hoc ipsum corpus ago atque porto, purum, magnanimum, justum, prudentenque esse, perfectumque amatorem perceptoremque sapientiae tuae, et dignum habitatione, atque habutatorem beatissimi regni tui. Amen, amen.
Ecce oravi Deum.
R. Quid ergo scire vis?
A. Haec ipsa omnia quae oravi.
R. Breviter ea collige.
A. Deum et animam scire cupio.
R. Nihilne plus?
A. Nihil omnino.
