A. Swīðe wundorlice and swīðe sōðlice ðū lērst, and swīðe wel þū mē hæfst ārētne and on gōdum tōhopan gebrohtne. Ac ic bidde gȳt þæs þe þū mē ǣr gehēte.
G. Twā ðing ic þē gehēt[1] þæt ic þē wolde gelēstan and getēcan; þǣt is, þæt þū ongyte God and þē silfne. Ac ic wolde witan hū þū þæt ongytan woldest, hweðer þe þū woldest unāfanddes gelēafan, de āfandud witan.
A. Ic hyt wolde witan āfandud, forðām ic his nāt[2] nāht gefæstlice.
G. Nis þæt nān wundor. Ic hyt ne rehte gȳt þē on þā wīsan þe þū hyt mihtest āfandod witan; forðām þēr is gȳt hwethwigu þæs þū ær witan scalt, þæt is, ǣrest hweðer wit hāle sīen.
A. Þæt þū scealt witan hweðer[3] þū ǣnigne hēle ongyte, āwðer oððe on mē, oððe on þē, oððe on unc bām. Đē gedafenað tō lērenne[4] and mē tō hlistenne, and mē dafenað tō andsweorianne þes ðe ic ongyte be mȳnes andgytes mǣðe, gyf ic hys āwiht ongyte; gyf [ic] ðonne nāwiht[5] ne ongyte, þonne sceal ic bēo þæs geðafa and lētan hyt tō þīnum dōme.
G. Wilnast þū māran tō witanne ðonne be[6] Gode[7] and be þē silfum?[8]
A. Ic þē andette þæt ic nū ne wilnigie nānes ðingges swīðor; ac ic ne dēr þæt gehāten þæt mē nānre wihte æalles ne lǣste būton þæs; forðām mē is swīðe gehēme,
A. Plane ut probabilia; et in spem, quod fatendum est, majorem surrexi: nam praeter illa duo de linea et pila, nihil abs te dictum est quod me scire audeam dicere.
R. Non est mirandum: non enim quidquam est adhuc ita expositum, ut abs te sit flagitanda þerceptio. Sed quid moramur? Aggredienda est via: videamus tamen, quod praecedit omnia, utrum sani simus.
A. Hoc tu videris, si vel in te, vel in me aliquantum aspicere potes: ego quaerenti, si quid sentio, respondebo.
R. Amasne aliquid praeter tui Deique scientiam?
A. Possem respondere, nihil me amare amplius, pro eo sensu qui mihi nunc est; sed tutius respondeo nescire me. Nam saepe mihi usu
