plane non aliter expressis atque in Codice quem secutus sum reperi. Is autem Codex vetustus sane est, mecum nimirum communicatu sin secessu litterario ab Edvardo Burtono é Collegio Orielensi Oxonpiz, juvene perhumano omnisque antiquitatis studiosissimo.
§. III. [1]Sed neque unicum duntaxat vidi exemplar. Preeter enim istud non ita pridem elegans quoddam, sed admodum recens, consului in Bibliotheca Bodlejana. Alhud possidet Amicus prestantissimus Thomas Bakerus, S. T. B. Cantabrigiensis, é Codice in bibliotheca publica Cantabrigize descriptum. Verum illud precipue mentionem meretur quod mutuo accepi, schedula una et altera Jam excusa, 4 Joanne Murraio Londinensi, rei antiquariz perscrutatore diligenti, cul eo nomine ingentes gratias ago. Hujus Codicis Murraiani subfidio locos aliquot supplevi et emendavi. Et tamen Burtonianum ideo magni zstimandum esse duxi, quod notula heec, ad ejusdem principium in hoe signo +4 vinces, vel ex ipso autographo, vel certe é quodam preeciarze note apographo exscriptum fuisse satis probet. Quam tamen notam in aliis quos vidi Codicibus desiderari exploratum habeo, qui proinde neque ex autographo, neque ¢€ tam probis quam et noster descripti fuerint Codicibus. Nihilominus famen fatendum est, Murraianum etiam Codicem magni esse faciendum, dignumque proinde qui ab—eruditis examinetur: id quod et ipse feci, lectiones quzecuhque momentosze videbantur ad finem operis fidelissime exhibens.
- ↑ Codex iste Burtonianus magni æstimandus, uti etiam Codex quem mutuo accepi a Joanne Murraio rei antiquariæ perstudioso.
